Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
30-letni podopieczny z niepełnosprawnością intelektualną swoim zachowaniem chce, aby asystent zaakceptował jego wybory związane z organizacją czasu wolnego. Jaką potrzebę podopieczny wyraża w tej sytuacji?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Wybór odpowiedzi "Akceptacji" jest poprawny, ponieważ wyraża podstawową potrzebę człowieka do bycia uznawanym i akceptowanym przez innych, zwłaszcza w kontekście podejmowania decyzji dotyczących własnego życia. Osoby z niepełnosprawnością intelektualną, podobnie jak wszyscy ludzie, pragną mieć wpływ na swoje decyzje i być traktowane z szacunkiem. W sytuacji przedstawionej w pytaniu, 30-letni podopieczny, domagając się uznania swoich decyzji dotyczących spędzania wolnego czasu, manifestuje pragnienie akceptacji swojej autonomii i indywidualności. Przykładowo, w praktyce asystenci powinni zachęcać podopiecznych do wyrażania swoich preferencji, co może prowadzić do większego poczucia kontroli nad własnym życiem i zwiększenia ich satysfakcji. Wspieranie akceptacji wśród osób z niepełnosprawnościami intelektualnymi jest zgodne z zasadami person-centred care, które kładą nacisk na respektowanie potrzeb i wybór użytkownika.
Wybór odpowiedzi związanych z innymi potrzebami jest nieprawidłowy, ponieważ nie uwzględniają one specyfiki sytuacji, w której podopieczny wyraża swoje pragnienia. W szczególności odpowiedź sugerująca potrzebę kontaktu może być mylona z chęcią nawiązania relacji społecznych, jednak w opisywanym przypadku chodzi o uznanie podjętych decyzji. To nie jest jedynie kwestia interakcji z asystentem, lecz głębszego pragnienia, by jego wybory były szanowane. Stabilizacja natomiast odnosi się do potrzeby poczucia bezpieczeństwa i przewidywalności, co nie jest bezpośrednio związane z domaganiem się akceptacji decyzji. Choć stabilizacja jest ważnym aspektem dla osób z niepełnosprawnościami, to jednak w kontekście tego pytania nie była kluczowa. Miłość jako potrzeba odnosi się do emocjonalnych więzi, które mogą być obecne w relacjach, ale w tym przypadku podopieczny wyspecyfikował swoje oczekiwania w kontekście decyzji życiowych, a nie emocjonalnych. Zrozumienie tych różnic jest istotne dla skutecznego wsparcia i pomocy osobom z niepełnosprawnościami intelektualnymi, ponieważ pokazuje, jak ważne jest uznawanie ich wyborów i dążenie do ich autonomii w codziennym życiu. Zastosowanie tej wiedzy praktycznej w pracy asystenta może prowadzić do znacznego polepszenia jakości życia podopiecznych oraz ich satysfakcji z relacji społecznych.