Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Podczas tworzenia planu pracy dla osoby niepełnosprawnej w określonym otoczeniu, asystent powinien kierować się zasadą podmiotowości. Co to oznacza dla asystenta?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź, która wskazuje na wspólne planowanie działań z podopiecznym, uwzględniając jego potrzeby, jest zgodna z zasadą podmiotowości, która jest kluczowa w pracy asystenta osoby niepełnosprawnej. Zasada ta opiera się na poszanowaniu autonomii i indywidualności podopiecznego, co oznacza, że jego zdanie, potrzeby oraz preferencje powinny mieć fundamentalne znaczenie w procesie planowania. Przykładem praktycznym może być sytuacja, w której asystent pomaga osobie z niepełnosprawnością w ustaleniu codziennych aktywności, takich jak wybór zajęć rekreacyjnych czy planowanie wizyt u specjalistów medycznych. Asystent, działając w porozumieniu z podopiecznym, może dostosować harmonogram do jego możliwości oraz zainteresowań, co zwiększa satysfakcję z życia i wspiera rozwój samodzielności. Współpraca z podopiecznym zgodnie z jego potrzebami nie tylko promuje lepsze efekty w pracy asystenta, ale również przyczynia się do budowania zaufania i relacji opartych na szacunku. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie wsparcia osób z niepełnosprawnościami, które kładą nacisk na ich aktywne uczestnictwo w podejmowaniu decyzji dotyczących własnego życia.
Samodzielne planowanie pracy przez asystenta lub działania w porozumieniu tylko z rodziną podopiecznego są koncepcjami, które nie uwzględniają zasady podmiotowości. W pierwszym przypadku, asystent podejmuje decyzje bez konsultacji z osobą, której dotyczy wsparcie, co prowadzi do marginalizacji jej potrzeb i pragnień. Taki sposób działania może skutkować poczuciem bezsilności u podopiecznego, który nie ma wpływu na swoje życie. Z kolei planowanie działań tylko w porozumieniu z rodziną, bez aktywnego udziału podopiecznego, również jest niewłaściwe. Rodzina może mieć swoje własne opinie i priorytety, które niekoniecznie są zgodne z rzeczywistymi potrzebami osoby z niepełnosprawnością. Ponadto, zgadzanie się ze wszystkimi propozycjami podopiecznego może prowadzić do sytuacji, w której asystent nie podejmuje odpowiedzialności za zapewnienie, że planowane działania są realistyczne i bezpieczne. Taka postawa może stworzyć ryzyko dla podopiecznego, szczególnie jeśli jego wybory są nieprzemyślane lub nieodpowiednie do jego możliwości. Podsumowując, błędne podejścia do planowania pracy asystenta podkreślają istotność uwzględniania podmiotowości jako kluczowego elementu w skutecznej pracy z osobami niepełnosprawnymi, a brak współpracy z podopiecznym może prowadzić do szkodliwych konsekwencji.