Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Opiekun współpracujący z panią Marią, u której zdiagnozowano stwardnienie rozsiane, zaplanował spacer w celu jej aktywizacji. Jaki warunek powinien być spełniony, aby podopieczna była bezpieczna?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Wybór odpowiedzi, że spacer nie może się odbywać w upale i pełnym słońcu, jest kluczowy dla zapewnienia bezpieczeństwa osoby z stwardnieniem rozsianym. Osoby z tą chorobą często doświadczają nasilenia objawów pod wpływem wysokiej temperatury, co może prowadzić do pogorszenia stanu ich zdrowia. Ekstremalne warunki pogodowe, takie jak upał i intensywne nasłonecznienie, mogą powodować przegrzanie organizmu, co z kolei może prowadzić do objawów takich jak zmęczenie, osłabienie, a nawet zaostrzenie objawów neurologicznych. Dlatego podczas planowania spacerów należy zawsze brać pod uwagę warunki atmosferyczne i unikać aktywności w czasie upałów. Warto także rozważyć wybór tras z naturalnym cieniem, noszenie nakryć głowy oraz stosowanie kremów przeciwsłonecznych. Przykładowo, gdy temperatura powietrza przekracza 25°C, zaleca się ograniczenie aktywności na świeżym powietrzu do chwil chłodniejszych, np. rano lub wieczorem. Tego rodzaju praktyki są zgodne z wytycznymi dotyczącymi opieki nad osobami z przewlekłymi schorzeniami oraz z zasadami zdrowego stylu życia.
Podejście sugerujące, że podczas spaceru nie można robić zakupów, jest mylące w kontekście zapewnienia bezpieczeństwa osobie z stwardnieniem rozsianym. Chociaż zakupy mogą być uciążliwe i wprowadzać dodatkowy stres, nie są one kluczowym czynnikiem wpływającym na bezpieczeństwo podopiecznej. Zamiast tego, kluczowe jest, aby skupić się na fizycznych i psychicznych aspektach spaceru, takich jak temperatura otoczenia czy rodzaj nawierzchni. Podobnie, twierdzenie, że nie należy absorbować podopiecznej rozmową, jest błędne – rozmowa może być nie tylko wsparciem emocjonalnym, ale i sposobem na aktywację i angażowanie podopiecznej, co jest istotne dla jej aktywności. Osoby z stwardnieniem rozsianym mogą wykazywać różną tolerancję na bodźce, a to, co dla jednej osoby może być absorbujące, dla innej może być stymulujące. Co więcej, sugerowanie, że trasa spaceru nie powinna być zbyt krótka, jest nieprecyzyjne – długość trasy powinna być dostosowana do indywidualnych możliwości pacjenta, a nie ogólnych norm. Ważne jest, aby dostosować aktywności do aktualnego samopoczucia osoby oraz jej stanu zdrowia, co jest zgodne z zasadami person-centered care, gdzie priorytetem jest dobrostan podopiecznego.