Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Co należy zrobić, gdy dorosły poszkodowany jest nieprzytomny i nie oddycha?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź 30 uciśnięć klatki piersiowej : 2 oddechy ratownicze jest zgodna z obecnymi wytycznymi Europejskiej Rady Resuscytacji. W przypadku dorosłego, który jest nieprzytomny i nie oddycha, natychmiastowe rozpoczęcie resuscytacji krążeniowo-oddechowej (RKO) jest kluczowe dla zwiększenia szans na przeżycie. Sekwencja 30 uciśnięć klatki piersiowej, a następnie 2 oddechy ratownicze stosowana jest, aby efektywnie utrzymać krążenie i dostarczenie tlenu do mózgu. W praktyce oznacza to wykonanie 30 uciśnięć klatki piersiowej w tempie około 100-120 uciśnięć na minutę, co jest optymalne dla zapewnienia odpowiedniego przepływu krwi. Po uciśnięciach wykonuje się 2 oddechy ratownicze, które powinny być skuteczne, aby zminimalizować ryzyko uszkodzenia mózgu spowodowanego brakiem tlenu. W przypadku braku wykształcenia w zakresie RKO, zaleca się jak najszybsze wezwanie profesjonalnej pomocy medycznej.
Odpowiedzi, które sugerują inne proporcje uciśnięć klatki piersiowej i oddechów ratowniczych, są nieprawidłowe, ponieważ nie uwzględniają aktualnych zaleceń dotyczących resuscytacji krążeniowo-oddechowej. W przypadku dorosłych, podstawowa sekwencja RKO polega na 30 uciśnięciach klatki piersiowej na 2 oddechy ratownicze. Odpowiedzi, które proponują 15 uciśnięć lub 1 oddech, nie tylko zmieniają ustalone proporcje, ale mogą również prowadzić do niewystarczającego przepływu krwi do serca i mózgu, co znacząco obniża szanse na przeżycie. Optymalne tempo 100-120 uciśnięć na minutę, zapewnia szybkie i efektywne krążenie, co jest niezbędne do utrzymania funkcji życiowych w sytuacjach kryzysowych. Ponadto, odpowiedzi, które sugerują 5 oddechów przed uciśnięciami, wprowadzają w błąd, ponieważ nadmiar oddechów ratowniczych może skutkować niewłaściwym ciśnieniem w klatce piersiowej, co może prowadzić do dalszych powikłań. Dlatego istotne jest, aby stosować się do odpowiednich standardów, aby maksymalizować efektywność resuscytacji i minimalizować ryzyko powikłań dla poszkodowanego.