Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Który rodzaj terapii powinien zaproponować asystent, biorąc pod uwagę, że podopieczna uwielbia kontakt z fauną?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Animaloterapia to metoda terapii zajęciowej, która wykorzystuje kontakt ze zwierzętami w celu wsparcia rozwoju fizycznego, emocjonalnego i społecznego osób w różnym wieku. W przypadku podopiecznej, która bardzo lubi kontakt ze zwierzętami, ta metoda może przynieść znaczące korzyści. Animaloterapia jest stosowana w rehabilitacji osób z różnymi schorzeniami, w tym zaburzeniami emocjonalnymi, depresją, a także w terapii osób z niepełnosprawnościami. Przykłady zastosowania obejmują spotkania z psami terapeutycznymi, które mogą pomóc w budowaniu więzi, poprawie nastroju oraz rozwijaniu umiejętności społecznych. Warto również zaznaczyć, że animaloterapia jest zgodna z wytycznymi organizacji zajmujących się terapią zajęciową, które podkreślają znaczenie holistycznego podejścia do pacjenta, uwzględniającego jego zainteresowania i preferencje. Wprowadzenie elementów animaloterapii do programu terapeutycznego może przyczynić się do zwiększenia motywacji podopiecznej oraz ułatwienia procesu terapeutycznego, co stanowi najlepszą praktykę w terapii zajęciowej.
Wybór nieodpowiedniej metody terapii zajęciowej, takiej jak chromoterapia, ludoterapia czy hortikuloterapia, może wynikać z niepełnego zrozumienia celów i podstaw danej terapii oraz ich zastosowania w kontekście zainteresowań podopiecznego. Chromoterapia, polegająca na wykorzystaniu kolorów jako formy wsparcia terapeutycznego, jest stosowana głównie w celu oddziaływania na nastrój i emocje, ale nie koncentruje się na bezpośrednich interakcjach ze zwierzętami, co jest kluczowe w przypadku tej podopiecznej. Ludoterapia, z drugiej strony, opiera się na zabawie i aktywnościach grupowych, co może być korzystne, jednak nie zaspokaja potrzeby kontaktu ze zwierzętami. Hortikuloterapia natomiast, to terapia z wykorzystaniem roślin i ogrodnictwa, która może być relaksująca, ale także nie odnosi się do interakcji ze zwierzętami. Dlatego, nieświadome preferencji podopiecznej oraz jej zainteresowań, może prowadzić do wyboru metod, które nie wspierają jej w najlepszy sposób, co w praktyce może skutkować brakiem zaangażowania oraz poczuciem niezadowolenia z terapeutycznego procesu. Kluczowe jest, aby terapeuta znał i rozumiał różne metody, ich cele oraz odpowiednio dostosowywał je do potrzeb swoich podopiecznych, co jest fundamentalnym elementem skutecznej terapii zajęciowej.