Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Podopieczna z złamaną szyjką kości udowej używa balkonika i ma trudności z wejściem do wanny w trakcie kąpieli. Jakie rozwiązanie w tej sytuacji byłoby najwłaściwsze?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Prawidłowa odpowiedź dotycząca montażu prysznica z siedziskiem, uchwytami i matą antypoślizgową jest uzasadniona z wielu względów. Przede wszystkim, osoba po złamaniu szyjki kości udowej ma ograniczenia w ruchomości i stabilności, co zwiększa ryzyko upadków podczas kąpieli. Montaż prysznica z siedziskiem pozwoli na bezpieczne siedzenie podczas mycia, eliminując ryzyko niebezpiecznego wchodzenia i wychodzenia z wanny. Użycie uchwytów przy prysznicu zapewnia dodatkowe wsparcie, co jest kluczowe w przypadku osób starszych lub z ograniczeniami ruchowymi. Mata antypoślizgowa z kolei zapobiega poślizgnięciom na mokrej powierzchni, co jest niezbędne w kontekście bezpieczeństwa. Te rozwiązania są zgodne z zaleceniami organizacji zajmujących się rehabilitacją oraz projektowaniem łazienek dla osób o specjalnych potrzebach, które podkreślają znaczenie przystosowań sprzyjających bezpieczeństwu i komfortowi. Przykładem zastosowania takich rozwiązań może być terapia zajęciowa, gdzie specjalista ocenia potrzeby pacjenta i dostosowuje środowisko, aby maksymalnie ułatwić codzienne czynności. Warto również dodać, że prysznice z siedziskiem są coraz częściej stosowane w nowoczesnych projektach, co podkreśla ich rosnącą popularność i efektywność w zapewnianiu odpowiednich warunków do higieny osobistej.
Wybór uchwytów przy wannie oraz maty antypoślizgowej, mimo że mogą wydawać się dobrym rozwiązaniem, nie jest wystarczający do zapewnienia bezpieczeństwa osobie z ograniczeniami ruchowymi. Uchwyt przy wannie faktycznie może pomóc w zachowaniu równowagi podczas wchodzenia do wanny, jednak nie eliminuje ryzyka upadku, które jest szczególnie wysokie w przypadku osób po złamaniach. Ponadto, maty antypoślizgowe mogą jedynie zmniejszyć ryzyko poślizgnięcia, ale nie rozwiązują problemu trudności w poruszaniu się w przestrzeni łazienkowej. Stosowanie stopnia ułatwiającego wejście do wanny również nie jest optymalnym rozwiązaniem, ponieważ może prowadzić do dalszych kontuzji, a także jest niepraktyczne w przypadku osób, które już mają problemy z koordynacją ruchową. Wprowadzenie bidetu i kafelków antypoślizgowych, chociaż cennych dla zapewnienia bezpieczeństwa na podłodze, nie rozwiązuje problemu dostępu do wanny. Takie podejście ignoruje kluczowy aspekt, jakim jest konieczność dostosowania całej przestrzeni kąpielowej do potrzeb osoby o ograniczonej mobilności. Niezastosowanie funkcjonalnych rozwiązań, takich jak prysznic z siedziskiem, może prowadzić do frustracji pacjenta oraz zwiększonego ryzyka upadków, co z kolei wpływa na jakość życia oraz proces rehabilitacji.