Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
68-letnia pacjentka z nadwagą zgłasza uczucie wyczerpania, bóle głowy, wzmożone pragnienie, swędzenie okolic intymnych oraz częste potrzeby oddawania moczu. Jakie schorzenie mogą wskazywać te objawy?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Podane objawy, takie jak uczucie osłabienia, bóle głowy, zwiększone pragnienie, świąd sromu oraz częste parcie na mocz, są typowe dla cukrzycy, zwłaszcza w przypadku niekontrolowanej hiperglikemii. Osoby z cukrzycą często doświadczają nadmiernego pragnienia (polidypsja) oraz częstego oddawania moczu (poliuria) z powodu wysokiego poziomu glukozy we krwi, co prowadzi do osmotycznego wydalania wody przez nerki. Dodatkowo, otyłość jest jednym z głównych czynników ryzyka rozwoju cukrzycy typu 2, co jest szczególnie istotne w przypadku tej kobiety. Świąd sromu może być wynikiem nawracających infekcji drożdżakowych, które są częstsze u osób z cukrzycą z powodu podwyższonego poziomu glukozy w moczu. W praktyce klinicznej, ważne jest, aby przeprowadzać badania przesiewowe w kierunku cukrzycy u pacjentów z otyłością oraz monitorować ich stan zdrowia, stosując odpowiednie interwencje dietetyczne oraz aktywność fizyczną zgodnie z wytycznymi American Diabetes Association.
Analizując pozostałe opcje, miażdżyca jest chorobą charakteryzującą się zwężeniem naczyń krwionośnych na skutek odkładania się blaszki miażdżycowej. Objawy, które wskazała podopieczna, nie są bezpośrednio związane z miażdżycą, która częściej objawia się bólem w klatce piersiowej lub dusznością, a nie z symptomami takimi jak zwiększone pragnienie czy częste oddawanie moczu. Niewydolność krążenia to stan, w którym serce nie jest w stanie efektywnie pompować krwi, co zwykle objawia się obrzękami, dusznością czy zmęczeniem, a nie świądem sromu czy polyurią. Niedoczynność tarczycy z kolei może powodować zmęczenie i przyrost masy ciała, ale jej objawy nie obejmują typowych symptomów cukrzycy, jak zwiększone pragnienie czy częste parcie na mocz. Podejmowanie decyzji diagnostycznych bez uwzględnienia charakterystyki objawów oraz ich związku z patofizjologią może prowadzić do błędnych wniosków, dlatego kluczowe jest zrozumienie specyfiki każdej z chorób oraz ich manifestacji klinicznych. W praktyce klinicznej bardzo ważne jest przeprowadzanie różnicowania objawów, aby nie przeoczyć istotnych schorzeń, takich jak cukrzyca, która wymaga szybkiego rozpoznania i interwencji.