Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Pacjent cierpiący na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc skarży się na duszność zarówno podczas wysiłku, jak i w czasie spoczynku. Jaką pozycję powinien przyjąć pacjent, aby poprawić wentylację płuc i zredukować duszność?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź 'wysokiej' jest prawidłowa, ponieważ ułożenie podopiecznego w pozycji wysokiej, na przykład na krześle lub w wysokim fotelu, sprzyja lepszej wentylacji płuc. Pozycja ta redukuje ucisk na przeponę i umożliwia szersze otwarcie klatki piersiowej, co jest kluczowe dla pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP). Wysokie ułożenie ciała wspiera wykorzystanie większych grup mięśniowych do oddychania, co z kolei prowadzi do mniejszej duszności zarówno podczas wysiłku, jak i w spoczynku. Praktyczne zastosowanie tej pozycji można zaobserwować w sytuacjach klinicznych, gdzie pacjenci z POChP są instruowani, by unikać leżenia na plecach, co mogłoby nasilić ich dolegliwości. Ułożenie w pozycji wysokiej jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi opieki nad pacjentami z chorobami płuc, które zalecają zastosowanie technik poprawiających wentylację i komfort oddechowy. Dodatkowo, w sytuacjach kryzysowych, takich jak zaostrzenie objawów POChP, natychmiastowe zastosowanie pozycji wysokiej może być jednym z działań ratunkowych, które należy podjąć w celu stabilizacji stanu pacjenta.
Wybór pozycji bezpiecznej, neutralnej lub półwysokiej może być nieadekwatny w kontekście poprawy wentylacji płuc u pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc. Pozycja bezpieczna, skoncentrowana głównie na zabezpieczeniu pacjenta przed upadkiem, nie ma na celu optymalizacji funkcji oddechowych. W przypadku pacjentów z dusznością, kluczowe jest zapewnienie odpowiedniego ułożenia, które zminimalizuje ucisk na klatkę piersiową, co nie jest osiągane przez pozycję neutralną ani bezpieczną. Pozycja neutralna, w której ciało pacjenta jest w poziomie, może prowadzić do zmniejszenia objętości płucnej i pogorszenia wymiany gazowej, co jest niepożądane dla osób z POChP. Z kolei pozycja półwysoka, choć może wydawać się lepsza niż pozioma, nadal nie zapewnia optymalnego otwarcia klatki piersiowej i nie ułatwia oddychania tak efektywnie jak pozycja wysoka. Dodatkowo, wybór tych pozycji może prowadzić do błędnych wniosków dotyczących ich zastosowania, a także do obniżenia jakości życia pacjentów z przewlekłymi schorzeniami płuc. Kluczowe jest, aby personel medyczny znał zasady dotyczące ergonomii i wentylacji, by skutecznie wspomagać pacjentów w osiąganiu lepszego komfortu oddechowego.