Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Pacjent z chorobą zwyrodnieniową stawów biodrowych używa kul łokciowych przy chodzeniu. Jakiej porady powinien udzielić asystent dotyczącej wysokości uchwytów kul?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Uchwyty kul łokciowych powinny znajdować się na wysokości krętarza większego kości udowej, co jest zgodne z zasadami ergonomii i biomechaniki. Taka wysokość pozwala na optymalne wsparcie i stabilizację podczas poruszania się, zmniejszając obciążenie stawów biodrowych oraz poprawiając równowagę. Ustawienie uchwytów na odpowiedniej wysokości umożliwia podopiecznemu skuteczne korzystanie z kul, co jest kluczowe w rehabilitacji i poprawie mobilności. Przykładem praktycznym jest sytuacja, gdy osoba poruszająca się z kulami ma większe poczucie bezpieczeństwa i kontroli, co może prowadzić do zmniejszenia ryzyka upadków. Warto również zwrócić uwagę, że w przypadku nieodpowiedniego ustawienia uchwytów, np. zbyt nisko, może dojść do nadmiernego obciążenia nadgarstków, co z kolei prowadzi do bólu i dyskomfortu. Stąd też ważność przestrzegania standardów dotyczących wysokości uchwytów, co jest szczególnie istotne w kontekście terapeutycznym i zapewnienia komfortu użytkownika.
Ustawienie uchwytów kul łokciowych na wysokości nadgarstka czy stawu łokciowego jest nieprawidłowe, ponieważ nie zapewnia odpowiedniego wsparcia dla osoby z chorobą zwyrodnieniową stawów biodrowych. Wysokość nadgarstka sugeruje, że użytkownik będzie zmuszony do zgięcia nadgarstków, co prowadzi do dodatkowego obciążenia i potencjalnych urazów tych stawów. Z kolei wysokość stawu łokciowego nie uwzględnia specyfiki ruchu przy użyciu kul, co może powodować nieefektywne przenoszenie ciężaru ciała i utratę równowagi. Krętarz większy kości udowej jest naturalnym punktem odniesienia, gdyż jest to miejsce, w którym ciało ma największą stabilność podczas chodzenia z kulami. Wysokość trzonu kości udowej z kolei również nie jest właściwa, ponieważ nie odpowiada biomechanice wzorca ruchu. Użytkownicy często błędnie zakładają, że wysokość uchwytów powinna być zbliżona do ich naturalnej postawy, pomijając konieczność dostosowania ich do specyfiki korzystania z kul. Prowadzi to do typowych błędów w rehabilitacji, gdzie nieefektywne ustawienie kul zwiększa ryzyko kontuzji oraz zmniejsza efektywność procesów rehabilitacyjnych, co negatywnie wpływa na jakość życia osób z ograniczeniami ruchowymi.