Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Osoba z niepełnosprawnością, która regularnie telefonuje do bliskich oraz nalega na spotkania, odczuwa brak jakiej potrzeby?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź "kontakt" jest poprawna, ponieważ potrzeba kontaktu społecznego jest fundamentalną potrzebą człowieka, szczególnie w kontekście osób z niepełnosprawnościami. Osoby te mogą doświadczać izolacji społecznej, a ich potrzeby emocjonalne są często zaspokajane poprzez interakcję z innymi. Częste dzwonienie do znajomych i rodziny jest oznaką pragnienia utrzymywania relacji i poszukiwania wsparcia. W praktyce, zapewnienie kontaktu może być realizowane poprzez różne formy wsparcia, takie jak organizowanie spotkań, rozmów telefonicznych czy korzystanie z technologii umożliwiających komunikację. Warto również pamiętać, że kontakt z innymi jest kluczowy dla zdrowia psychicznego, a jego brak może prowadzić do depresji i obniżenia jakości życia. Zgodnie z teorią hierarchii potrzeb Maslowa, potrzeba przynależności i miłości, która wiąże się z potrzebą kontaktu, jest jednym z podstawowych elementów zdrowego rozwoju jednostki. W praktyce, terapeuci i specjaliści zajmujący się wsparciem osób z niepełnosprawnościami powinni kłaść nacisk na tworzenie możliwości do interakcji społecznych, co sprzyja ich integracji i poprawia samopoczucie.
Odpowiedzi "samorealizacji", "szacunku" oraz "samoświadomości" nie są adekwatne w kontekście opisanego zachowania. Samorealizacja dotyczy potrzeby osiągania własnych celów i pełnego wykorzystania swojego potencjału, co jest często związane z rozwojem osobistym i zawodowym. Osoby z niepełnosprawnościami mogą mieć trudności w realizacji tych potrzeb, jednak ich dzwonienie do bliskich nie jest bezpośrednim wyrazem dążenia do samorealizacji. Potrzeba szacunku odnosi się do uznania i docenienia przez innych, co również nie jest kluczowym elementem w kontekście częstego kontaktu z bliskimi, który bardziej wskazuje na chęć utrzymania relacji. Z kolei samoświadomość to zdolność do rozpoznawania i rozumienia własnych emocji i potrzeb, co choć jest istotne, nie wyjaśnia potrzeby częstego kontaktu z innymi ludźmi. W praktyce, błędne przypisanie tych odpowiedzi może wynikać z pomylenia różnych poziomów potrzeb psychologicznych. Osoby mogą mylnie sądzić, że potrzeba kontaktu jest równoznaczna z dążeniem do osobistego sukcesu lub uznania, podczas gdy w rzeczywistości dotyczy ona bardziej podstawowych aspektów interakcji społecznej. Zrozumienie różnicy między tymi potrzebami jest kluczowe w kontekście wsparcia osób z niepełnosprawnościami, które często potrzebują przede wszystkim towarzystwa i przynależności, a nie tylko uznania czy spełnienia osobistych ambicji.