Kwalifikacja: MED.01 - Asystowanie lekarzowi dentyście i utrzymanie gabinetu w gotowości do pracy
Zawód: Asystentka stomatologiczna
Która zasada z pięciu zmian, wykorzystywanych w zespołowych technikach pracy, odnosi się do zmiany wysokości pacjenta w stosunku do poziomu posadzki?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Zasada II dotycząca zmiany wysokości ułożenia pacjenta względem płaszczyzny podłogi jest kluczowym elementem technik pracy zespołowej w kontekście opieki zdrowotnej. Zmiana wysokości ułożenia pacjenta ma na celu zapewnienie komfortu oraz bezpieczeństwa zarówno pacjenta, jak i personelu medycznego. W praktyce, przystosowanie wysokości łóżka czy innego sprzętu medycznego do poziomu pracy personelu minimalizuje ryzyko urazów kręgosłupa i innych kontuzji. Na przykład, gdy pielęgniarka musi podnieść pacjenta, odpowiednia wysokość umożliwia jej wykonanie tego zadania w ergonomicznej pozycji, co zmniejsza obciążenie fizyczne. Standardy takie jak Ergonomiczne Zasady Pracy (Ergonomic Guidelines) rekomendują takie podejście, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia urazów związanych z długotrwałym podnoszeniem pacjentów. W efekcie, zastosowanie zasady zmiany wysokości ułożenia jest zgodne z najlepszymi praktykami w opiece zdrowotnej, co sprzyja poprawie jakości usług medycznych oraz komfortu pacjentów.
Wybór innej zasady spośród pięciu zmian dotyczących technik pracy zespołowej może wynikać z błędnego zrozumienia ich zastosowania w kontekście opieki nad pacjentem. Zasada I najczęściej odnosi się do organizacji przestrzeni roboczej, co jest istotne, ale nie obejmuje zmiany wysokości pacjenta. Z kolei zasada III może koncentrować się na komunikacji w zespole, co jest kluczowe dla efektywnej współpracy, jednak nie ma bezpośredniego związku z kwestią wysokości ułożenia pacjenta. W przypadku zasady IV, która może dotyczyć na przykład dostosowywania narzędzi do potrzeb zespołu, również nie odnosi się ona do aspektu fizycznego ułożenia pacjenta. Warto zauważyć, że nieprawidłowe odpowiedzi często wynikają z mylnego podejścia do ergonomii w pracy zespołowej, gdzie nie dostrzega się, jak ważne jest dostosowanie wysokości sprzętu i pacjenta. Błędy myślowe mogą obejmować również zbyt ogólne podejście do zasad, które wymagają przemyślenia w kontekście specyficznych działań podejmowanych przez zespół medyczny. Kluczowym aspektem jest zrozumienie, że każda zasada ma swoje specyficzne zastosowanie i powinna być stosowana w odpowiednim kontekście, aby zapewnić bezpieczeństwo i komfort zarówno pacjentów, jak i personelu.