Kwalifikacja: MED.01 - Asystowanie lekarzowi dentyście i utrzymanie gabinetu w gotowości do pracy
Zawód: Asystentka stomatologiczna
Który środek używany do dezynfekcji kanałów korzeniowych w trakcie terapii endodontycznej powinien być uwzględniony w zamówieniu przygotowanym przez asystentkę stomatologiczną?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Podchloryn sodu jest najczęściej stosowanym środkiem odkażającym w endodoncji, szczególnie podczas leczenia kanałów korzeniowych. Jego skuteczność w niszczeniu bakterii oraz usuwaniu zanieczyszczeń organicznych czyni go niezastąpionym narzędziem w procesie leczenia. Podchloryn sodu działa poprzez utlenianie, co prowadzi do denaturacji białek i zniszczenia drobnoustrojów. W praktyce, stosowanie podchlorynu sodu pozwala na uzyskanie lepszej sterylizacji kanałów, co z kolei zwiększa szanse na sukces leczenia endodontycznego. Ważne jest również, aby zachować odpowiednie stężenie (najczęściej 0,5-5,25%) oraz technikę aplikacji, aby nie uszkodzić tkanek okołowierzchołkowych. Standardy kliniczne rekomendują zastosowanie podchlorynu sodu w połączeniu z mechanicznym oczyszczaniem kanału, co daje najlepsze rezultaty. Warto również pamiętać o monitorowaniu pacjenta po aplikacji, aby zminimalizować ewentualne powikłania związane z reakcjami alergicznymi lub podrażnieniami chemicznymi.
Lakier profilaktyczny jest stosowany przede wszystkim w profilaktyce próchnicy zębów, a jego działanie polega na tworzeniu ochronnej warstwy na powierzchni zęba. Nie ma on jednak zastosowania w leczeniu kanałów korzeniowych, ponieważ nie działa na bakterie wewnątrz systemu kanałowego. Wytrawiacz, z kolei, jest używany głównie w procesie przygotowania zębów do bondingu i nie ma właściwości odkażających, co czyni go niewłaściwym środkiem w kontekście endodoncji. Eugenol, który jest składnikiem wielu materiałów w stomatologii, również nie spełnia tej roli, ponieważ jego działanie polega na łagodzeniu bólu i działań przeciwzapalnych, ale nie na dezynfekcji. Stosowanie niewłaściwych substancji do leczenia kanałów korzeniowych może prowadzić do powikłań, takich jak niepełne usunięcie infekcji, co z kolei może skutkować nawrotem choroby lub potrzebą przeprowadzenia dodatkowych zabiegów. Kluczowe jest, aby asystentka stomatologiczna znała różnice pomiędzy tymi preparatami oraz ich odpowiednie zastosowanie, co pozwala na skuteczniejsze i bezpieczniejsze leczenie pacjentów.