Kwalifikacja: MED.01 - Asystowanie lekarzowi dentyście i utrzymanie gabinetu w gotowości do pracy
Zawód: Asystentka stomatologiczna
Jak często należy przeprowadzać uciski klatki piersiowej u osoby dorosłej w trakcie reanimacji krążeniowo-oddechowej?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Prawidłowa częstotliwość ucisków klatki piersiowej podczas resuscytacji krążeniowo-oddechowej (RKO) u dorosłego pacjenta wynosi od 100 do 120 ucisków na minutę. Taki zakres został ustalony na podstawie badań naukowych oraz wytycznych organizacji zajmujących się medycyną ratunkową, takich jak American Heart Association (AHA) i European Resuscitation Council (ERC). Uciskanie klatki piersiowej w tej częstotliwości zapewnia optymalne pompowanie krwi do serca oraz organów życiowych, co jest kluczowe dla utrzymania ich funkcji w sytuacji nagłego zatrzymania krążenia. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce jest sytuacja, w której ratownik medyczny lub świadek zdarzenia musi szybko podjąć działania, aby zwiększyć szanse na przeżycie poszkodowanego. Utrzymanie właściwej częstotliwości ucisków, połączone z odpowiednią głębokością (około 5-6 cm), sprzyja efektywnemu krążeniu krwi i zwiększa szanse na pomyślne przywrócenie spontanicznego krążenia.
Wybór niewłaściwej częstotliwości ucisków klatki piersiowej podczas resuscytacji krążeniowo-oddechowej może znacząco wpłynąć na skuteczność działań ratunkowych. Częstotliwości takie jak 60 – 80 ucisków na minutę, 30 – 40 ucisków na minutę czy 10 – 20 ucisków na minutę nie tylko nie są zgodne z aktualnymi standardami, ale również mogą prowadzić do nieefektywnego krążenia krwi w organizmie. Uciskanie klatki piersiowej poniżej 100 ucisków na minutę zmniejsza szybkość pompowania krwi do mózgu i innych organów, co w sytuacji zatrzymania krążenia może skutkować szybko postępującym niedotlenieniem tkanek i zwiększa ryzyko uszkodzeń neurologicznych. Ponadto, zbyt niska częstotliwość ucisków może prowadzić do rozwoju nieprawidłowych rytmów serca, co dodatkowo komplikuje sytuację. W praktyce, błędne wyobrażenie o niskiej częstotliwości ucisków może wynikać z założenia, że bardziej spokojne uciski są skuteczniejsze, co jest absolutnie mylne. Prawidłowe podejście wymaga zrozumienia, że dynamiczne, silne i szybkie uciski są kluczowe dla efektywnej resuscytacji, a ich skuteczność potwierdzają liczne badania oraz doświadczenia kliniczne.