Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 21 maja 2025 08:49
Data zakończenia: 21 maja 2025 09:08

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Przy użyciu urządzenia przedstawionego na ilustracji można sprawdzić działanie

A. procesora

B. dysku twardego

C. zasilacza

D. płyty głównej

Dysk twardy nie jest urządzeniem które można przetestować za pomocą testera zasilacza. Dyski twarde wymagają specjalistycznych narzędzi diagnostycznych które analizują wydajność i integralność danych przechowywanych na nośnikach magnetycznych. Problemy związane z dyskami twardymi są zazwyczaj związane z uszkodzeniami mechanicznymi lub błędami logicznymi danych co nie ma związku z zasilaniem. Płyta główna również nie jest testowana bezpośrednio za pomocą testera zasilacza. Chociaż zasilanie ma wpływ na jej funkcjonowanie do testowania płyt głównych stosuje się inne narzędzia diagnostyczne które analizują sygnały POST BIOS-u oraz komunikację z innymi komponentami. Procesor podobnie jak płyta główna nie jest bezpośrednio testowany przez urządzenie do zasilaczy. Testowanie procesorów wymaga benchmarków i testów obciążeniowych które mierzą wydajność i stabilność działania pod obciążeniem. Jest to proces bardziej zaawansowany i wymaga odpowiedniego oprogramowania które jest w stanie zasymulować różnorodne scenariusze działania procesora. W kontekście testera zasilacza kluczowym elementem analizy jest sam zasilacz ponieważ jego poprawne działanie jest fundamentem dla prawidłowego działania wszystkich innych komponentów w systemie komputerowym. Wybór błędnych odpowiedzi wynika z niezrozumienia specyfiki działania testera zasilacza który jest wyspecjalizowanym narzędziem do analizy napięć zasilających a nie diagnostyki poszczególnych komponentów komputera które wymagają zupełnie innych metod testowania i narzędzi diagnostycznych. Zrozumienie tej różnicy jest kluczowe dla skutecznego rozwiązywania problemów w środowisku IT oraz dla prawidłowego wyboru narzędzi diagnostycznych w zależności od rodzaju problemu który występuje w systemie komputerowym. Poprawne użycie odpowiednich narzędzi diagnostycznych pozwala na szybkie i efektywne lokalizowanie problemów co jest istotne w profesjonalnym serwisie IT.

Pytanie 2

Który zakres adresów IPv4 jest poprawnie przypisany do danej klasy?

	Zakres adresów IPv4	Klasa adresu IPv4
A.	1.0.0.0 ÷ 127.255.255.255	A
B.	128.0.0.0 ÷ 191.255.255.255	B
C.	192.0.0.0 ÷ 232.255.255.255	C
D.	233.0.0.0 ÷ 239.255.255.255	D

A. B

B. A

C. C

D. D

Zrozumienie klas adresów IP jest fundamentalne dla projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi. Klasa A obejmuje adresy od 1.0.0.0 do 127.255.255.255, z czego pierwszy oktet jest używany do identyfikacji sieci, a pozostałe trzy dla hostów, co pozwala na 126 sieci z ogromną liczbą hostów, jednak adres 127.0.0.0 jest zarezerwowany dla pętli zwrotnej. Klasa C, od 192.0.0.0 do 223.255.255.255, jest przeznaczona dla małych sieci, oferując dużą liczbę sieci, ale z ograniczoną liczbą hostów – maksymalnie 254 hosty na sieć. Klasa D, zaczynająca się od 224.0.0.0 do 239.255.255.255, jest zarezerwowana dla multicastingu i nie jest używana do adresacji hostów. Często błędnym założeniem jest przypisywanie klasy D do standardowej komunikacji między hostami, co nie jest zgodne z rzeczywistą funkcją tej klasy. Błędy w rozpoznawaniu klas mogą prowadzić do nieefektywnego wykorzystania zasobów adresowych i problemów z routingiem, dlatego ważne jest, aby dobrze rozumieć specyfikacje definiowane przez standardy takie jak RFC 791, które opisują struktury i użycie adresów IP w sieciach komputerowych.

Pytanie 3

W celu kontrolowania przepustowości sieci, administrator powinien zastosować aplikację typu

A. quality manager

B. bandwidth manager

C. package manager

D. task manager

Odpowiedź 'bandwidth manager' jest poprawna, ponieważ narzędzia tego typu są zaprojektowane specjalnie do zarządzania przepustowością sieci. Bandwidth manager pozwala administratorom monitorować i kontrolować ilość danych przesyłanych przez sieć w danym czasie, co jest kluczowe w środowiskach, gdzie istnieje wiele aplikacji i użytkowników korzystających z zasobów sieciowych. Przykłady zastosowania obejmują sytuacje, w których administratorzy muszą ograniczyć przepustowość dla mniej istotnych aplikacji lub użytkowników, aby zapewnić odpowiednie zasoby dla krytycznych procesów, takich jak VoIP czy transmisje wideo. Dobre praktyki sugerują stosowanie bandwidth managerów w celu uniknięcia problemów z opóźnieniem i przeciążeniem sieci, co ma bezpośredni wpływ na jakość usług w organizacji. Narzędzia te często oferują funkcje analityczne, które pomagają administratorom w podejmowaniu decyzji dotyczących priorytetyzacji ruchu w sieci, co jest zgodne z podejściem do zarządzania jakością usług (QoS).

Pytanie 4

Jakie są przyczyny wyświetlenia na ekranie komputera komunikatu o wykryciu konfliktu adresów IP?

A. W konfiguracji protokołu TCP/IP ustawiony jest nieprawidłowy adres bramy domyślnej

B. Usługa DHCP w sieci lokalnej jest nieaktywna

C. Inne urządzenie w sieci posiada ten sam adres IP co komputer

D. Adres IP komputera znajduje się poza zakresem adresów w sieci lokalnej

Prawidłowa odpowiedź wskazuje, że konflikt adresów IP wynika z nadania temu samemu adresowi IP więcej niż jednemu urządzeniu w sieci lokalnej. Każde urządzenie w sieci musi mieć unikalny adres IP, aby mogło komunikować się z innymi. W sytuacji, gdy dwa urządzenia mają ten sam adres, sieć nie jest w stanie poprawnie zidentyfikować, do którego z nich wysłać dane, co prowadzi do konfliktu. Aby rozwiązać ten problem, można zastosować dynamiczne przydzielanie adresów IP przez serwer DHCP, który automatycznie nadzoruje unikalność adresów w sieci. Dobrą praktyką jest również regularne monitorowanie i aktualizacja konfiguracji sieci, aby zapobiegać błądzeniu w przydzielaniu adresów. W przypadku sprzętu działającego w sieci lokalnej, użytkownicy powinni upewnić się, że przydzielone adresy IP nie kolidują z adresami przypisanymi przez DHCP, a także mogą używać narzędzi do skanowania sieci, aby zweryfikować przydzielone adresy IP.

Pytanie 5

W systemach operacyjnych Windows konto użytkownika, które ma najwyższe domyślne uprawnienia, należy do grupy

A. administratorzy

B. operatorzy kopii zapasowych

C. goście

D. użytkownicy zaawansowani

Odpowiedź 'administratorzy' jest poprawna, ponieważ konta użytkowników przypisane do grupy administratorów w systemie Windows mają najwyższe uprawnienia domyślne. Administratorzy mogą instalować oprogramowanie, zmieniać ustawienia systemowe oraz zarządzać innymi kontami użytkowników. Z perspektywy praktycznej, administratorzy są odpowiedzialni za zapewnienie bezpieczeństwa systemu, aktualizacje oraz ochronę danych użytkowników. W organizacjach, administratorzy pełnią kluczową rolę w zarządzaniu dostępem do zasobów, co jest zgodne z zasadami minimalnych uprawnień, które zalecają przyznawanie użytkownikom tylko tych praw, które są niezbędne do wykonywania ich zadań. Dobrym przykładem zastosowania tych uprawnień jest konfiguracja serwera, gdzie administratorzy mogą wprowadzać zmiany w ustawieniach bezpieczeństwa, dodawać nowe konta użytkowników oraz nadzorować logi systemowe. W praktyce administracja kontami użytkowników w Windows wymaga znajomości narzędzi, takich jak 'Zarządzanie komputerem', co pozwala na skuteczne i bezpieczne zarządzanie dostępem do zasobów systemowych.

Pytanie 6

Na dysku obok systemu Windows zainstalowano system Linux Ubuntu. W celu ustawienia kolejności uruchamiania systemów operacyjnych, konieczna jest modyfikacja zawartości

A. /etc/grub.d

B. bcdedit

C. boot.ini

D. /etc/inittab

Odpowiedź z katalogiem /etc/grub.d jest jak najbardziej na miejscu. To właśnie tam znajdziesz skrypty, które GRUB, czyli nasz system do bootowania, wykorzystuje do uruchamiania systemów operacyjnych w Linuxie. GRUB daje nam możliwość ustawienia, które systemy mają się uruchamiać najpierw, a także wybór konkretnego systemu na starcie. Jak chcesz zmienić kolejność bootowania, to musisz edytować pliki w tym katalogu albo sam plik grub.cfg, który powstaje na podstawie tych skryptów. Zawsze warto przed jakimikolwiek zmianami zrobić backup, żeby w razie czego mieć co przywrócić, jeśli coś pójdzie nie tak. No i pamiętaj, że po zmianach w plikach konfiguracyjnych trzeba uruchomić 'update-grub', żeby wszystkie zmiany zadziałały. Moim zdaniem, znajomość GRUBa i katalogu /etc/grub.d jest naprawdę ważna, jeśli chcesz dobrze zarządzać systemem Linux i jego różnymi wersjami.

Pytanie 7

Program firewall nie zapewnia ochrony przed

A. atakami generującymi zwiększony ruch w sieci

B. wirusami rozprzestrzeniającymi się za pomocą poczty elektronicznej

C. szpiegowaniem oraz kradzieżą poufnych informacji użytkownika

D. uzyskaniem dostępu do komputera przez hakerów

Wiele osób myśli, że firewalle załatwiają wszystko, ale to nie do końca tak działa. Często mylą je z programami antywirusowymi. Firewalle pilnują, żeby nikt nie wchodził do systemu bez pozwolenia i czasem blokują dziwny ruch w sieci, ale nie potrafią prześwietlić plików z e-maili pod kątem wirusów. Są różne rodzaje ataków, jak DDoS, które firewalle mogą ograniczać, ale wirusy z e-maili mogą przebić się przez nie. Nawet przy włączonym firewallu hakerzy mogą zyskać dostęp, jeśli wykorzystają jakieś luki w oprogramowaniu lub zainstalują złośliwe oprogramowanie poprzez załączniki. A wykradanie danych to też coś, czym zajmuje się złośliwe oprogramowanie – i firewall tego nie zablokuje. Dlatego najlepiej połączyć firewalle z programami antywirusowymi i na bieżąco aktualizować wszystko, co mamy, a także uczyć się, jak rozpoznawać zagrożenia.

Pytanie 8

Substancją używaną w drukarkach 3D jest

A. środek katalityczny.

B. proszek węglowy.

C. ciekły materiał.

D. filament.

Filament to materiał eksploatacyjny wykorzystywany w drukarkach 3D, najczęściej w technologii FDM (Fused Deposition Modeling). Jest to tworzywo w postaci cienkiego włókna, które jest podgrzewane i wytłaczane przez głowicę drukarki, tworząc obiekt warstwa po warstwie. Najpopularniejsze rodzaje filamentów to PLA (kwas polilaktyczny), ABS (akrylonitryl-butadien-styren) oraz PETG (tereftalan etylenu). Każdy z tych materiałów ma swoje unikalne właściwości: PLA jest biodegradowalny i łatwy w obróbce, ABS charakteryzuje się większą wytrzymałością i odpornością na wysokie temperatury, natomiast PETG łączy w sobie łatwość drukowania z wytrzymałością i odpornością chemiczną. Wybór odpowiedniego filamentu ma kluczowe znaczenie dla uzyskania wysokiej jakości wydruków oraz dla ich finalnego zastosowania, co czyni znajomość specyfiki różnych filamentów niezbędną dla każdego użytkownika drukarki 3D.

Pytanie 9

Jakim protokołem posługujemy się do przesyłania dokumentów hipertekstowych?

A. SMTP

B. POP3

C. FTP

D. HTTP

HTTP, czyli Hypertext Transfer Protocol, jest protokołem, który umożliwia przesyłanie dokumentów hipertekstowych w sieci World Wide Web. Jest to kluczowa technologia, która umożliwia przeglądanie stron internetowych poprzez przesyłanie danych pomiędzy klientem (np. przeglądarką) a serwerem. Protokół ten działa w modelu klient-serwer, gdzie klient wysyła żądania (requests), a serwer odpowiada, dostarczając odpowiednie zasoby. HTTP jest protokołem bezstanowym, co oznacza, że każde żądanie jest niezależne od wcześniejszych, co pozwala na skalowalność i efektywność działania. W praktyce, gdy wpisujesz adres URL w przeglądarkę, przeglądarka korzysta z HTTP, aby zażądać odpowiednich danych z serwera. HTTP jest również podstawą dla bardziej zaawansowanych protokołów, takich jak HTTPS, który dodaje warstwę bezpieczeństwa do komunikacji, szyfrując dane między klientem a serwerem. Zgodnie z najlepszymi praktykami, dobrze skonfigurowane serwery HTTP powinny również wspierać mechanizmy cache'owania oraz kompresji, co znacząco wpływa na wydajność przesyłania danych.

Pytanie 10

Symbol przedstawiony na ilustracji oznacza produkt

A. przeznaczony do recyklingu

B. łatwo rozkładalny

C. przeznaczony do wielokrotnego użycia

D. groźny

Symbol przedstawiony na rysunku to znany na całym świecie znak recyklingu. Składa się z trzech strzałek ułożonych w trójkąt, co symbolizuje cykl recyklingu: zbieranie, przetwarzanie i ponowne wykorzystanie materiałów. Jest to powszechnie stosowany symbol mający na celu promowanie świadomości ekologicznej i zrównoważonego rozwoju. Znak ten został stworzony w 1970 roku przez Gary'ego Andersona i od tego czasu jest używany do identyfikacji produktów i opakowań, które można poddać recyklingowi. Praktyczne zastosowanie tego symbolu obejmuje jego umieszczanie na opakowaniach produktów, co ułatwia konsumentom segregację odpadów i wspiera ich w podejmowaniu świadomych decyzji zakupowych. Użycie symbolu recyklingu jest również zgodne ze standardami i regulacjami prawnymi wielu krajów, które promują zrównoważone praktyki gospodarki odpadami. Organizacje często implementują ten system jako część strategii CSR (Corporate Social Responsibility), co pomaga w budowaniu odpowiedzialnego wizerunku marki. Stosowanie się do tego symbolu jest nie tylko korzystne dla środowiska, ale również wspiera globalne dążenia do redukcji ilości odpadów i ochrony zasobów naturalnych.

Pytanie 11

Jaką usługę trzeba zainstalować na serwerze, aby umożliwić korzystanie z nazw domen?

A. AD

B. DHCP

C. DNS

D. SNTP

Usługa DNS, czyli System Nazw Domenowych, to naprawdę ważny element internetu. Dzięki niej mamy możliwość wpisywania prostych nazw, jak www.przyklad.pl, zamiast męczyć się z trudnymi adresami IP. Kiedy wchodzisz na stronę, przeglądarka pyta serwer DNS o odpowiedni adres IP, a ten mu go zwraca. To świetnie działa w praktyce i pozwala nam szybko łączyć się z serwerami. Korzystanie z DNS to też dobra praktyka, bo daje nam możliwość zarządzania nazwami w sieciach lokalnych, co bardzo ułatwia życie. Aha, i warto też wiedzieć, że DNS obsługuje różne rodzaje rekordów, jak A, CNAME czy MX, co daje nam sporą elastyczność przy zarządzaniu domenami.

Pytanie 12

Jakie polecenie umożliwia wyświetlanie oraz modyfikację tabel translacji adresów IP do adresów fizycznych?

A. ARP

B. MMC

C. PATH

D. EXPAND

ARP (Address Resolution Protocol) jest protokołem służącym do mapowania adresów IP na adresy MAC (Media Access Control) w sieciach lokalnych. Jego głównym celem jest umożliwienie komunikacji pomiędzy urządzeniami w sieci, które korzystają z różnych warstw modelu OSI. W przypadku, gdy urządzenie A chce wysłać dane do urządzenia B, musi najpierw znać adres MAC urządzenia B. Protokół ARP umożliwia nawiązanie tej relacji poprzez zapytanie sieci, które adresy MAC odpowiadają określonemu adresowi IP. Przykładowo, gdy komputer lokalizuje serwer w sieci, najpierw wysyła zapytanie ARP, aby dowiedzieć się, jaki adres MAC odpowiada jego IP. Zapytania ARP są kluczowe w operacjach takich jak DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) oraz w ogólnej komunikacji w sieciach Ethernet. Zastosowanie ARP jest zgodne z normami IETF, co czyni go standardowym i uznawanym rozwiązaniem w branży.

Pytanie 13

Martwy piksel, który jest defektem w monitorach LCD, to punkt, który ciągle ma ten sam kolor

A. szarym

B. żółtym

C. fioletowym

D. czarnym

Odpowiedzi szary, żółty i fioletowy nie są adekwatne w kontekście martwych pikseli, ponieważ każde z tych kolorów może sugerować, że piksel wciąż jest aktywny, ale wyświetla niewłaściwe informacje. Piksel, który wyświetla szary kolor, może wskazywać na problem z przesyłaniem sygnału lub niewłaściwe ustawienia kontrastu, co nie jest równoznaczne z martwym pikselem. W przypadku żółtego lub fioletowego, piksel mógłby reagować w sposób, który wskazuje na awarię, ale nie jest to objaw typowego martwego piksela. Ostatecznie te kolory mogą być spowodowane różnymi rodzajami usterek, w tym uszkodzeniami matrycy lub problemami z podświetleniem, które mogą prowadzić do błędnych interpretacji stanu piksela. Ponadto, należy pamiętać, że martwe piksele są definiowane przez ich brak aktywności w odpowiedzi na przesyłane sygnały, co oznacza, że nie powinny emitować żadnego koloru, w tym szarego, żółtego czy fioletowego. Zrozumienie różnic między rodzajami uszkodzeń pikseli jest istotne dla diagnozowania problemów z wyświetlaczami, a także dla podejmowania odpowiednich działań w celu ich naprawy lub wymiany.

Pytanie 14

Bez uzyskania zgody właściciela praw autorskich do oprogramowania, jego legalny użytkownik, zgodnie z ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych, co może uczynić?

A. może wykonać jedną kopię, jeśli jest to konieczne do korzystania z programu

B. może stworzyć dowolną ilość kopii programu na własny użytek

C. ma prawo do rozpowszechniania programu

D. nie ma możliwości wykonania jakiejkolwiek kopii programu

Wybór odpowiedzi sugerującej, że użytkownik nie może wykonać żadnej kopii programu, jest błędny, ponieważ nie uwzględnia on możliwości, które daje prawo autorskie w kontekście legalnego użytkowania oprogramowania. Użytkownik, który nabył program, ma prawo do jego użytkowania, a wykonanie kopii jest często niezbędne, aby można było z niego korzystać w różnych warunkach, na przykład w przypadku awarii sprzętu. Twierdzenie, że użytkownik może rozpowszechniać program, jest całkowicie sprzeczne z zasadami licencji, które zazwyczaj zastrzegają, że jedynie posiadacz praw autorskich ma prawo do dystrybucji. Rozpowszechnianie programu bez zgody posiadacza praw naruszałoby prawo autorskie. Użytkownicy często mylą prawo do tworzenia kopii na własny użytek z prawem do ich rozpowszechniania, co jest błędnym wnioskiem. Ponadto, odpowiedź sugerująca, że użytkownik może wykonać dowolną liczbę kopii na własny użytek, ignoruje ograniczenia licencyjne, które wprowadza prawo autorskie. W rzeczywistości, wykonanie kopii powinno być ograniczone do sytuacji, gdy jest to absolutnie niezbędne do korzystania z programu, a nie do swobodnego kopiowania go w dowolnych ilościach. Kluczowe jest, aby użytkownicy zrozumieli, że każde oprogramowanie posiada określone zasady licencyjne, które muszą być przestrzegane, a ich naruszenie może prowadzić do konsekwencji prawnych.

Pytanie 15

Który standard w połączeniu z odpowiednią kategorią kabla skrętki jest skonfigurowany w taki sposób, aby umożliwiać maksymalny transfer danych?

A. 1000BASE-T oraz Cat 5

B. 10GBASE-T oraz Cat 7

C. 1000BASE-T oraz Cat 3

D. 10GBASE-T oraz Cat 5

Odpowiedzi, które łączą standardy 10GBASE-T i 1000BASE-T z kablami kategorii 5 czy 3 są po prostu błędne. Wiąże się to z dużymi różnicami w wymaganiach co do wydajności i jakości sygnału. Standard 1000BASE-T radzi sobie z transferami do 1 Gb/s i jest zgodny z kablami kategorii 5, ale na pewno nie wystarczy do 10 Gb/s, co dzisiaj jest kluczowe. Kategoria 5 ma sporo ograniczeń, przez co sygnał się pogarsza, szczególnie przy wyższych prędkościach. Dlatego nie nadaje się do środowisk, gdzie ważny jest 10GBASE-T, który wymaga przynajmniej kabla kategorii 6a. Co do kategorii 3, to była fajna kiedyś, ale dzisiaj to totalna porażka dla 1000BASE-T i 10GBASE-T, bo tam maksymalna przepustowość to tylko 10 Mb/s. Często ludzie mylą te standardy i nie znają specyfikacji kabli. Wybierając odpowiednie medium transmisyjne, trzeba myśleć o niezawodności i wydajności sieci, bo to podstawa każdej dobrej infrastruktury.

Pytanie 16

W systemie Linux komenda cd ~ umożliwia

A. przejście do folderu głównego

B. przejście do katalogu domowego użytkownika

C. stworzenie katalogu /~

D. odnalezienie znaku ~ w zapisanych danych

Polecenie 'cd ~' w systemie Linux jest używane do przejścia do katalogu domowego aktualnie zalogowanego użytkownika. Katalog domowy to miejsce, w którym użytkownicy przechowują swoje pliki i konfiguracje. Symbol '~' jest skrótem, który dla każdego użytkownika odnosi się do ich indywidualnego katalogu domowego, co sprawia, że jest to bardzo praktyczne. Na przykład, jeśli użytkownik o nazwie 'janek' jest zalogowany, polecenie 'cd ~' przeniesie go do '/home/janek'. To polecenie jest szczególnie przydatne w codziennym użytkowaniu systemu, gdyż umożliwia szybki powrót do głównego katalogu roboczego, gdzie użytkownik ma dostęp do swoich plików oraz konfiguracji. Dobrą praktyką jest także korzystanie z tego polecenia w skryptach, co zwiększa ich elastyczność i przenośność, ponieważ niezależnie od tego, w jakim katalogu skrypt zostanie uruchomiony, zawsze będzie mógł odwołać się do katalogu domowego użytkownika. Warto również wiedzieć, że polecenia mogą być łączone z innymi komendami, co umożliwia jeszcze bardziej zaawansowane operacje na plikach i katalogach.

Pytanie 17

W formacie plików NTFS, do zmiany nazwy pliku potrzebne jest uprawnienie

A. odczytu i wykonania

B. modyfikacji

C. zapisu

D. odczytu

Zrozumienie uprawnień w systemie plików NTFS jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania danymi. Przy analizie dostępnych odpowiedzi, warto zauważyć, że uprawnienie do zapisu, mimo że pozwala na zmianę zawartości pliku, nie jest wystarczające do zmiany jego nazwy. Użytkownik z uprawnieniem do zapisu może edytować plik, ale nie ma automatycznie uprawnień do modyfikacji jego atrybutów, co obejmuje zmianę nazwy. Uprawnienia do odczytu natomiast pozwalają jedynie na przeglądanie zawartości pliku, co nie ma żadnego wpływu na możliwość jego modyfikacji. W przypadku uprawnienia do odczytu i wykonania, użytkownik może uruchamiać pliki wykonywalne, ale również nie posiada uprawnień do ich modyfikacji. Powszechnym błędem jest założenie, że skoro użytkownik może otwierać plik, to ma prawo go zmieniać, co w kontekście NTFS jest mylną interpretacją. Ustalając odpowiednie uprawnienia, administratorzy muszą kierować się zasadą minimalnych uprawnień, co oznacza, że użytkownicy powinni mieć tylko te uprawnienia, które są niezbędne do wykonania ich zadań. Dlatego kluczowe jest, aby zrozumieć, że pełna kontrola nad plikiem, w tym zmiana jego nazwy, wymaga posiadania uprawnienia do modyfikacji, które daje szerszy zakres działań niż samo prawo do zapisu czy odczytu.

Pytanie 18

Użytkownicy należący do grupy Pracownicy nie mają możliwości drukowania dokumentów za pomocą serwera wydruku w systemie operacyjnym Windows Server. Dysponują jedynie uprawnieniami do „Zarządzania dokumentami”. Co należy uczynić, aby wyeliminować opisany problem?

A. Dla grupy Administratorzy należy odebrać uprawnienia „Zarządzanie dokumentami”

B. Dla grupy Pracownicy należy odebrać uprawnienia „Zarządzanie dokumentami”

C. Dla grupy Pracownicy należy przyznać uprawnienia „Drukuj”

D. Dla grupy Administratorzy należy odebrać uprawnienia „Drukuj”

Usunięcie uprawnień „Drukuj” dla grupy Administratorzy nie rozwiąże problemu, ponieważ administratorzy generalnie mają pełne uprawnienia do zarządzania drukarkami, a ich uprawnienia nie są zwykle ograniczane. Przypisanie błędnych uprawnień może prowadzić do zaistnienia sytuacji, w której administracja staje się bardziej skomplikowana, ponieważ administracja wymaga odpowiednich narzędzi i zasobów. Z kolei usunięcie uprawnień „Zarządzanie dokumentami” dla grupy Pracownicy wprowadziłoby dodatkowe ograniczenia, które nie są konieczne do rozwiązania problemu. Pracownicy bez tych uprawnień nie mogliby zarządzać dokumentami, co może hamować ich wydajność. Kolejnym błędnym założeniem jest przekonanie, że usunięcie uprawnień z ról administracyjnych poprawi sytuację; w rzeczywistości, takim działaniem można jedynie pogorszyć zarządzanie dostępem w organizacji. Kluczowe jest zrozumienie, że uprawnienia muszą być precyzyjnie dostosowane do ról i zadań użytkowników w przedsiębiorstwie, co zapewnia efektywność oraz bezpieczeństwo pracy. Efektywna administracja uprawnieniami powinna opierać się na analizie potrzeb użytkowników oraz ich ról w organizacji, co jest zgodne z zasadami zarządzania bezpieczeństwem informacji.

Pytanie 19

Jaką sumę należy zapłacić za wymianę karty graficznej w komputerze, jeżeli cena karty wynosi 250 zł, a czas wymiany przez pracownika serwisu to 80 minut, przy czym każda rozpoczęta godzina pracy kosztuje 50 zł?

A. 250 zł

B. 300 zł

C. 400 zł

D. 350 zł

Wybór odpowiedzi 250 zł, 300 zł lub 400 zł wynika z niepełnego zrozumienia kalkulacji kosztów związanych z wymianą sprzętu komputerowego. Odpowiedź 250 zł ignoruje całkowicie koszt robocizny, co jest kluczowym elementem każdej usługi serwisowej. W praktyce, przy każdej wymianie podzespołów należy brać pod uwagę nie tylko cenę samej części, ale również czas, jaki serwisant poświęca na wykonanie usługi. Odpowiedź 300 zł mogłaby wynikać z błędnego założenia, że wymiana zajmuje mniej czasu, a więc koszt robocizny jest niższy. Tego rodzaju błędne rozumowanie nie uwzględnia jednak, że czas pracy serwisanta powinien być zawsze zaokrąglany do najbliższej rozpoczętej godziny, co prowadzi do dodatkowych kosztów. Natomiast wybór odpowiedzi 400 zł może sugerować, że osoba zakłada, że koszt robocizny jest wyższy niż to jest w rzeczywistości, co nie odzwierciedla typowych stawek w branży. Takie rozumowanie prowadzi do nieprawidłowych kalkulacji, które mogą skutkować niepotrzebnymi wydatkami. Ważne jest, aby zawsze dokładnie analizować wszystkie składniki kosztów, zarówno komponenty sprzętowe, jak i robociznę, aby uzyskać rzetelną wycenę usług serwisowych.

Pytanie 20

W którym typie macierzy, wszystkie fizyczne dyski są postrzegane jako jeden dysk logiczny?

A. RAID 1

B. RAID 2

C. RAID 0

D. RAID 5

Chociaż RAID 1, RAID 2 i RAID 5 są popularnymi typami rozwiązań dla macierzy dyskowych, różnią się one zasadniczo od RAID 0 w sposobie organizacji i zarządzania danymi. RAID 1 zakłada mirroring, co oznacza, że dane są duplikowane na dwóch lub więcej dyskach. Ta konfiguracja zapewnia wysoką redundancję, więc w razie awarii jednego z dysków, dane pozostają dostępne na pozostałych. W praktyce jest to rozwiązanie stosowane w serwerach, gdzie kluczowe jest bezpieczeństwo danych, ale niekoniecznie ich szybkość. RAID 2, który polega na użyciu wielu dysków do zapisywania danych oraz dodatkowych dysków do przechowywania informacji o błędach, jest teraz rzadkością ze względu na swoją złożoność oraz niewielkie korzyści w porównaniu do nowszych rozwiązań. RAID 5 natomiast łączy striping z parzystością, co zapewnia zarówno wydajność, jak i pewien poziom ochrony danych. W przypadku utraty jednego dysku, dane mogą być odtworzone z informacji parzystości przechowywanych na pozostałych dyskach. W kontekście RAID 0, kluczowym błędem myślowym jest założenie, że wszystkie typy RAID oferują analogiczne korzyści, podczas gdy każdy typ ma swoje specyficzne zastosowania i ograniczenia. Wybór odpowiedniego typu macierzy powinien opierać się na analizie wymagań dotyczących wydajności, redundancji oraz bezpieczeństwa danych.

Pytanie 21

Jaką fizyczną topologię sieci komputerowej przedstawiono na załączonym rysunku?

A. topologię gwiazdy rozszerzonej

B. topologię magistrali

C. topologię hierarchiczną

D. topologię gwiazdy

Topologia gwiazdy to struktura, w której wszystkie urządzenia są połączone do jednego centralnego węzła, zazwyczaj przełącznika lub koncentratora. Ten układ jest prosty do zarządzania i diagnozowania, ponieważ każde urządzenie łączy się z jednym punktem centralnym. Jednakże, jeżeli węzeł centralny ulegnie awarii, cała sieć przestaje działać. Topologia magistrali natomiast opiera się na jednym głównym kablu, do którego podłączone są wszystkie urządzenia sieciowe. Chociaż ta topologia jest łatwa do zainstalowania i wymaga mniejszej ilości kabla niż topologia gwiazdy, każdy problem z głównym kablem może doprowadzić do awarii całej sieci. Topologia gwiazdy rozszerzonej to wariant topologii gwiazdy, w którym kilka pojedynczych topologii gwiazdy jest połączonych za pomocą jednego centralnego węzła. Jest to bardziej złożone niż standardowa gwiazda, ale oferuje dodatkową redundancję i skalowalność. Żadna z tych topologii nie odpowiada przedstawionemu schematowi, ponieważ nie uwzględniają one hierarchicznego rozmieszczenia połączeń, które jest kluczowe dla zrozumienia topologii hierarchicznej. Błędne postrzeganie struktury sieci może prowadzić do nieprawidłowych konfiguracji, które w najlepszym razie są nieefektywne, a w najgorszym mogą powodować całkowitą niezdolność sieci do działania.

Pytanie 22

Najbardziej nieinwazyjnym, a zarazem efektywnym sposobem naprawy komputera zainfekowanego wirusem typu rootkit jest

A. ponowne zainstalowanie systemu operacyjnego

B. usunięcie podejrzanych procesów z Menedżera zadań

C. zainstalowanie najskuteczniejszego oprogramowania antywirusowego i uruchomienie go w trybie monitorowania - z biegiem czasu wirus zostanie automatycznie wykryty

D. uruchomienie specjalnego programu do wykrywania rootkitów z zewnętrznego nośnika (np. LiveCD)

Przeinstalowanie systemu operacyjnego, choć może wydawać się skuteczną metodą na pozbycie się wirusa, często prowadzi do utraty danych oraz wymaga znacznych zasobów czasowych i ludzkich. W przypadku rootkitów, które mogą modyfikować struktury systemowe, ponowna instalacja może nie być wystarczająca, jeśli wirus był aktywny w czasie instalacji, co może prowadzić do powrotu infekcji. Zainstalowanie programu antywirusowego i oczekiwanie na jego działanie jest myśleniem, które opiera się na założeniu, że wirusy zawsze zostaną wykryte, co nie jest prawdą, zwłaszcza w przypadku rootkitów, które są zaprojektowane tak, aby unikać wykrycia. Wiele programów antywirusowych ma ograniczone możliwości w walce z tym typem złośliwego oprogramowania, a poleganie na nich może prowadzić do fałszywego poczucia bezpieczeństwa. Usuwanie podejrzanych procesów z Menadżera zadań to działanie tymczasowe i ryzykowne. Procesy mogą być ukryte lub zmieniane przez rootkity, co sprawia, że ich ręczne usuwanie jest nieefektywne i potencjalnie niebezpieczne. W praktyce, najskuteczniejszym działaniem w przypadkach infekcji rootkitem jest użycie narzędzi do skanowania z zewnętrznego nośnika, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży bezpieczeństwa IT. Te metody nie tylko eliminują wirusa, ale również zapewniają solidną analizę systemu, co jest kluczowe w obstawianiu bezpieczeństwa danych.

Pytanie 23

W systemie operacyjnym Ubuntu konto użytkownika student można wyeliminować przy użyciu komendy

A. net user student /del

B. del user student

C. user net student /del

D. userdel student

Odpowiedzi, które sugerują użycie poleceń takich jak 'del user student' oraz 'net user student /del' są błędne, ponieważ nie są one zgodne z konwencjami systemu Linux. W rzeczywistości, polecenie 'del' nie istnieje w kontekście zarządzania użytkownikami w systemach Linux; jest to polecenie używane w systemach Windows do usuwania plików. Z kolei 'net user student /del' to komenda przeznaczona dla systemów Windows, która ma na celu usunięcie konta użytkownika, co również nie ma zastosowania w Ubuntu. Warto podkreślić, że każdy system operacyjny posiada swoje unikalne zestawy poleceń i strukturę zarządzania użytkownikami, dlatego kluczowe jest zrozumienie kontekstu, w którym pracujemy. Użytkownicy często popełniają błąd, myśląc, że polecenia znane z jednego systemu można bezpośrednio przenosić do innego. W rzeczywistości, takie podejście prowadzi do nieporozumień i błędów w zarządzaniu. Ponadto, polecenia z wykorzystaniem 'user net student /del' są niepoprawne zarówno pod względem składni, jak i koncepcji, ponieważ nie istnieje komenda, która łączyłaby 'user' z 'net' w takiej formie. Efektywne zarządzanie użytkownikami wymaga znajomości narzędzi i poleceń specyficznych dla danego systemu, co jest kluczowe dla administratorów w codziennej pracy.

Pytanie 24

Jaki typ plików powinien być stworzony w systemie operacyjnym, aby zautomatyzować najczęściej wykonywane zadania, takie jak kopiowanie, utworzenie pliku lub folderu?

A. Plik konfiguracyjny

B. Plik inicjujący

C. Plik wsadowy

D. Plik systemowy

Pliki wsadowe, czyli takie skrypty, to super narzędzie do ogarniania różnych rzeczy w systemie. Dzięki nim można ustawić sekwencje poleceń, które będą działały same, co bardzo przyspiesza robotę i zmniejsza ryzyko, że coś spaprasz. Na przykład, można użyć ich do automatycznego robienia kopii zapasowych plików. Skrypt potrafi w jednym kroku przenieść dane z jednego folderu do drugiego, co naprawdę oszczędza czas i eliminuje nudne ręczne zarządzanie danymi. W branży sporo osób korzysta z plików wsadowych w Windows (np. .bat) czy w Unix/Linux (skrypty shell), bo to naprawdę efektywne do zarządzania różnymi zadaniami. A jakby co, to te skrypty można łatwo przerabiać i dostosowywać, więc świetnie sprawdzają się w różnych warunkach.

Pytanie 25

Jaki rodzaj fizycznej topologii w sieciach komputerowych jest pokazany na ilustracji?

A. Podwójnego pierścienia

B. Siatki

C. Magistrali

D. Gwiazdy

Topologia siatki w sieciach komputerowych charakteryzuje się tym że każdy węzeł jest połączony bezpośrednio z innymi węzłami co zapewnia wysoką niezawodność i odporność na awarie. W przypadku awarii jednego z połączeń transmisja danych może być realizowana alternatywną drogą co minimalizuje ryzyko utraty danych. Dzięki temu topologia siatki jest wykorzystywana w krytycznych aplikacjach takich jak centra danych czy sieci wojskowe gdzie niezakłócona komunikacja jest priorytetem. Standaryzacja takich sieci opiera się na protokołach dynamicznego routingu które pozwalają efektywnie zarządzać ruchem w sieci i optymalizować trasę danych. Mimo że wdrożenie takiej topologii jest kosztowne ze względu na dużą ilość połączeń to w dłuższej perspektywie zapewnia stabilność i elastyczność sieci. Współczesne technologie jak MPLS (Multiprotocol Label Switching) czerpią z zasad topologii siatki oferując podobne korzyści w kontekście zarządzania ruchem i niezawodności. Zrozumienie tych zalet jest kluczowe dla inżynierów sieci w projektowaniu skalowalnych i bezpiecznych rozwiązań.

Pytanie 26

Monitor CRT jest podłączany do karty graficznej przy użyciu złącza

A. D-USB

B. BNC

C. D-SUB

D. PCMCIA

Wybór złącza BNC, D-USB i PCMCIA jako odpowiedzi na pytanie o połączenie monitora CRT z kartą graficzną jest błędny z kilku powodów. Złącza BNC, choć używane w niektórych aplikacjach wideo, są typowo stosowane w profesjonalnych systemach telewizyjnych i komunikacyjnych do przesyłania sygnałów wideo, a nie w standardowych połączeniach komputerowych. BNC nie jest powszechnie stosowane do podłączania monitorów CRT do kart graficznych, przez co nie spełnia wymagań tego pytania. Z kolei D-USB, które jest błędnie użyte jako termin, nie istnieje w konwencjonalnym użyciu. USB (Universal Serial Bus) to złącze umożliwiające transfer danych oraz zasilanie, ale nie jest przeznaczone do przesyłania sygnałów wideo dla monitorów CRT. Właściwym odpowiednikiem do przesyłania sygnałów wideo w kontekście USB jest standard USB-C, jednak w przypadku CRT nie byłoby to stosowane. Ostatnie złącze, PCMCIA, to standard kart rozszerzeń, który był używany głównie w laptopach do dodawania funkcji, takich jak karty sieciowe czy modemy. Nie jest to jednak interfejs do przesyłania sygnału wideo i tym samym nie ma zastosowania w kontekście pytania. Wybór tych nieprawidłowych odpowiedzi może wynikać z mylnego utożsamiania różnych typów złączy i ich funkcji, co jest powszechnym błędem w zrozumieniu architektury komputerowej.

Pytanie 27

Jaką cechę posiada przełącznik w sieci?

A. Działa na fragmentach danych określanych jako segmenty

B. Z przesyłanych pakietów pobiera docelowe adresy IP

C. Korzysta z protokołu EIGRP

D. Z odebranych ramek wydobywa adresy MAC

Przełącznik sieciowy to urządzenie, które odgrywa kluczową rolę w zarządzaniu komunikacją w sieciach lokalnych. Jego podstawową funkcją jest odczytywanie adresów MAC z ramek sieciowych, co umożliwia efektywne przekazywanie danych pomiędzy urządzeniami w tej samej sieci. Dzięki mechanizmowi przechowywania adresów MAC w tablicy, przełącznik jest w stanie podejmować decyzje dotyczące przesyłania danych tylko do tych portów, które są rzeczywiście połączone z docelowymi urządzeniami. Taka operacja zwiększa wydajność sieci oraz minimalizuje niepotrzebny ruch, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w projektowaniu sieci lokalnych. Na przykład, w dużych biurach, gdzie wiele komputerów jest podłączonych do jednego przełącznika, jego zdolność do prawidłowego kierowania ruchu bazując na adresach MAC jest kluczowa dla zapewnienia płynnej komunikacji. Przełączniki są niezbędnymi elementami w nowoczesnych sieciach Ethernet, a ich odpowiednia konfiguracja zgodna z protokołami IEEE 802.1D (Spanning Tree Protocol) i IEEE 802.1Q (VLAN) może znacząco poprawić zarządzanie ruchem sieciowym oraz zwiększyć bezpieczeństwo.

Pytanie 28

Interfejs SLI (ang. Scalable Link Interface) jest wykorzystywany do łączenia

A. napędu Blu-ray z kartą dźwiękową

B. czytnika kart z płytą główną

C. dwóch kart graficznych

D. karty graficznej z odbiornikiem TV

Wydaje się, że w niektórych odpowiedziach jest zamieszanie na temat tego, co robi SLI. Po pierwsze, łączenie czytnika kart z płytą główną to zupełnie inna sprawa, bo nie chodzi o synchronizację grafiki, tylko o przesyłanie danych. Podobnie napęd Blu-ray z kartą dźwiękową to coś całkiem innego niż SLI, bo te części mają różne funkcje w systemie. Łączenie karty graficznej z telewizorem też nie dotyczy SLI, gdyż telewizor nie przetwarza grafiki, tylko wyświetla obraz. Ważne jest, żeby zrozumieć, że SLI działa tylko z kartami graficznymi i ich współpracą, co pozwala na lepszą wydajność. Często błędnie myli się pojęcia przesyłu danych z obliczeniami, co prowadzi do tych niepoprawnych odpowiedzi. Wydaje mi się, że lepiej to zrozumiesz, jak jeszcze raz przeanalizujesz tę technologię.

Pytanie 29

Informacje, które zostały pokazane na wydruku, uzyskano w wyniku wykonania

A. route change

B. traceroute -src

C. ipconfig /all

D. netstat -r

Polecenie netstat -r jest używane do wyświetlania tabeli routingu dla systemu operacyjnego. Jest to kluczowe narzędzie w diagnostyce sieciowej, które pozwala administratorom zrozumieć, jak pakiety są kierowane przez różne interfejsy sieciowe. Wyjście z tego polecenia przedstawia zarówno tabele routingu IPv4, jak i IPv6, co jest widoczne na załączonym wydruku. Dzięki netstat -r można szybko zidentyfikować aktywne trasy sieciowe, co jest niezbędne przy rozwiązywaniu problemów z połączeniami i optymalizacji sieci. W kontekście dobrych praktyk branżowych, znajomość i umiejętność interpretacji tabel routingu jest podstawą efektywnego zarządzania siecią. W praktyce można wykorzystać to narzędzie do monitorowania konfiguracji sieci, audytów bezpieczeństwa oraz podczas zmian infrastruktury sieciowej. Warto również pamiętać, że netstat jest częścią standardowego zestawu narzędzi w większości systemów operacyjnych, co czyni je powszechnie dostępnym i uniwersalnym w użyciu rozwiązaniem w różnych środowiskach.

Pytanie 30

Który z symboli w systemach operacyjnych z rodziny Windows powinien być użyty przy udostępnianiu zasobu ukrytego w sieci?

A. #

B. @

C. $

D. ?

Znak zapytania (?) nie ma zastosowania w kontekście udostępniania zasobów ukrytych w systemach Windows. Jest on używany w różnych kontekstach, głównie jako symbol zastępczy w wyszukiwaniach, ale nie ma znaczenia dla ukrywania zasobów. Użytkownicy mogą pomylić go z innymi symbolami, które pełnią określone funkcje w systemach operacyjnych, co prowadzi do nieporozumień dotyczących jego zastosowania. Natomiast znak hash (#) również nie ma związku z ukrywaniem zasobów, a jego rola w systemach operacyjnych ogranicza się głównie do oznaczania komentarzy i nie jest używany w kontekście udostępniania zasobów w sieci. Znak ma swoje zastosowanie w różnych językach programowania, ale nie wpływa na widoczność folderów czy plików w systemie Windows. Użytkownicy mogą błędnie zakładać, że któreś z tych znaków mogą pełnić funkcję ukrywania, podczas gdy ich zastosowanie jest zupełnie inne. Warto zrozumieć, że aby skutecznie zarządzać zasobami w sieci, należy znać odpowiednie konwencje i praktyki, które są standardem w danym systemie. Używanie niewłaściwych symboli może prowadzić do sytuacji, w których ukryte zasoby stają się dostępne dla wszystkich użytkowników, co stwarza poważne zagrożenia dla bezpieczeństwa danych.

Pytanie 31

W ustawieniach haseł w systemie Windows Server aktywowano opcję, że hasło musi spełniać wymagania dotyczące złożoności. Z jakiej minimalnej liczby znaków musi składać się hasło użytkownika?

A. 12 znaków

B. 6 znaków

C. 5 znaków

D. 10 znaków

Wybór niewłaściwej długości hasła może wynikać z nieporozumienia dotyczącego zasad złożoności haseł, które są istotnym elementem bezpieczeństwa systemu. Odpowiedzi sugerujące hasła o długości 5, 10 lub 12 znaków nie uwzględniają specyfikacji wskazanych w standardach bezpieczeństwa. Hasło o długości 5 znaków jest zbyt krótkie, aby spełnić wymogi dotyczące złożoności. Tego rodzaju hasła są łatwiejsze do złamania poprzez metody takie jak ataki brute-force, które polegają na systematycznym testowaniu różnych kombinacji. Odpowiedź sugerująca 10 znaków, mimo że jest bliższa wymogom, nadal nie jest poprawna, ponieważ nie uwzględnia minimalnej wymagań. Ponadto, 12 znaków, choć może być korzystne z punktu widzenia bezpieczeństwa, nie odpowiada rzeczywistym wymaganiom systemu Windows Server, które dotyczą minimalnej długości haseł. Praktyczne podejście do tworzenia haseł wymaga zrozumienia, że nie chodzi tylko o długość, ale także o złożoność, która obejmuje różnorodność używanych znaków. Przyjmowanie zbyt długich haseł może prowadzić do nieprzemyślanych praktyk, takich jak stosowanie łatwych do zapamiętania, ale przewidywalnych ciągów, co zwiększa ryzyko naruszenia bezpieczeństwa. Warto inwestować czas w tworzenie silnych haseł, które będą zarówno trudne do odgadnięcia, jak i łatwe do zapamiętania, co jest kluczowym elementem polityki bezpieczeństwa w każdej organizacji.

Pytanie 32

Użytkownik systemu Windows może logować się na każdym komputerze w sieci, korzystając z profilu, który jest przechowywany na serwerze i może być zmieniany przez użytkownika. Jak nazywa się ten profil?

A. tymczasowy

B. lokalny

C. obowiązkowy

D. mobilny

Odpowiedzi, które wskazują na profile lokalne, tymczasowe lub obowiązkowe, bazują na błędnych założeniach dotyczących architektury profili w systemie Windows. Profile lokalne są przechowywane na jednym komputerze i nie umożliwiają użytkownikowi dostępu do swoich danych z innych maszyn, co czyni je nieodpowiednimi dla scenariuszy wymagających mobilności. W środowisku pracy, gdzie użytkownicy często zmieniają miejsca pracy, brak możliwości synchronizacji profilu oznacza, że mogliby oni mieć dostęp tylko do części swoich danych lub musieliby za każdym razem konfigurować ustawienia od nowa. Z kolei profili tymczasowe są tworzone na potrzeby krótkoterminowego dostępu i nie przechowują zmian po wylogowaniu, co jest sprzeczne z ideą mobilności i trwałości danych. Profile obowiązkowe, choć mogą być konfigurowane przez administratorów, są zazwyczaj stosowane w sytuacjach, gdzie użytkownicy nie mają prawa do modyfikacji swoich ustawień, co również nie pasuje do koncepcji profilu mobilnego, który ma na celu ułatwienie indywidualizacji i personalizacji środowiska pracy. Te nieporozumienia mogą wynikać z niewłaściwego zrozumienia ról i funkcji poszczególnych typów profili oraz ich zastosowania w praktyce. Kluczowe jest zrozumienie, że mobilne profile są narzędziem wspierającym elastyczność pracy i efektywność w zarządzaniu zasobami informatycznymi w organizacjach.

Pytanie 33

Systemy operacyjne należące do rodziny Linux są dystrybuowane na mocy licencji

A. shareware

B. komercyjnej

C. GNU

D. MOLP

Wybór licencji komercyjnej jako odpowiedzi na to pytanie jest nieprawidłowy, ponieważ systemy Linux są z definicji projektami otwartymi, które nie są sprzedawane na zasadzie tradycyjnego modelu komercyjnego. Licencje komercyjne regulują prawa do korzystania z oprogramowania w sposób, który ogranicza dostęp do kodu źródłowego i zwykle nie pozwala na modyfikacje. Przykładem mogą być niektóre komercyjne systemy operacyjne, gdzie użytkownicy muszą płacić za licencję, co nie jest przypadkiem Linuxa. Z kolei termin shareware odnosi się do modeli dystrybucji oprogramowania, w których użytkownik może przetestować program, ale musi zapłacić za jego pełną wersję, co również jest sprzeczne z filozofią Linuxa. Licencje typu MOLP (Managed Open License Programs) są związane z zarządzaniem licencjami w środowiskach korporacyjnych i nie mają zastosowania do otwartego oprogramowania. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków, często wynikają z niepełnego zrozumienia różnic między modelami licencjonowania oprogramowania. Warto zauważyć, że otwarte licencje, takie jak GNU GPL, promują współpracę i transparentność, co jest podstawą rozwoju systemów Linux, podczas gdy inne modele licencyjne mogą ograniczać te wartości.

Pytanie 34

Do kategorii oprogramowania określanego jako malware (z ang. malicious software) nie zalicza się oprogramowanie typu:

A. computer aided manufacturing

B. exploit

C. keylogger

D. scumware

Odpowiedź "computer aided manufacturing" (CAM) jest prawidłowa, ponieważ to oprogramowanie nie jest klasyfikowane jako malware. CAM to systemy wspomagające procesy produkcyjne, które zwiększają efektywność i precyzję wytwarzania. Przykłady zastosowania obejmują programy do projektowania wspomaganego komputerowo (CAD), które są używane w inżynierii i architekturze. CAM jest zgodne z najlepszymi praktykami przemysłowymi, które kładą duży nacisk na automatyzację i optymalizację procesów produkcyjnych. Warto również zauważyć, że oprogramowanie CAM przyczynia się do zmniejszenia błędów ludzkich oraz poprawy jakości produktów, co jest kluczowe w nowoczesnym przemyśle. W przeciwieństwie do tego, malware ma na celu szkodzenie użytkownikom lub systemom, a CAM jest narzędziem wspierającym rozwój i innowacyjność w branży. Rozpoznawanie różnic między tymi kategoriami oprogramowania jest istotne dla zapewnienia bezpieczeństwa IT oraz skutecznego zarządzania procesami produkcyjnymi.

Pytanie 35

Jednym ze sposobów na ograniczenie dostępu do sieci bezprzewodowej dla nieuprawnionych osób jest

A. wyłączenie rozgłaszania SSID

B. zmiana standardu szyfrowania z WPA na WEP

C. zmiana częstotliwości nadawania sygnału

D. dezaktywacja szyfrowania

Wyłączenie rozgłaszania identyfikatora sieci (SSID) jest skutecznym sposobem na zwiększenie bezpieczeństwa sieci bezprzewodowej. SSID to nazwa, która identyfikuje sieć Wi-Fi, a jej rozgłaszanie pozwala urządzeniom w okolicy na łatwe wykrycie i połączenie się z nią. Kiedy rozgłaszanie jest wyłączone, SSID nie jest widoczny dla użytkowników, co sprawia, że dostęp do sieci staje się trudniejszy dla niepowołanych osób. Użytkownicy muszą znać dokładną nazwę sieci, aby się z nią połączyć, co może zniechęcić potencjalnych intruzów. Warto jednak podkreślić, że ta metoda nie jest wystarczająca jako jedyne zabezpieczenie. Przykładowo, użycie silnego szyfrowania WPA2 lub WPA3 i silnych haseł jest nadal kluczowe. W praktyce, wyłączenie rozgłaszania SSID powinno być częścią większej strategii bezpieczeństwa, która obejmuje regularną aktualizację oprogramowania sprzętowego routera oraz monitorowanie połączeń sieciowych. Tego rodzaju podejścia są zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi w zakresie zabezpieczeń sieciowych.

Pytanie 36

Aby zmontować komputer z poszczególnych elementów, korzystając z obudowy SFF, trzeba wybrać płytę główną w formacie

A. E-ATX

B. BTX

C. mini ITX

D. WTX

Wybór płyty głównej w standardzie BTX, WTX lub E-ATX do złożenia komputera w obudowie SFF to podejście, które opiera się na błędnych założeniach dotyczących wymagań przestrzennych oraz kompatybilności komponentów. Standard BTX, mimo że wprowadzał innowacje w zakresie wentylacji i układów chłodzenia, został wycofany z użytku i nigdy nie osiągnął popularności, co sprawia, że jego zastosowanie w nowoczesnych systemach jest niepraktyczne. WTX to większy standard, stworzony dla serwerów i stacji roboczych, który również wymaga znacznie większej przestrzeni niż to, co oferują typowe obudowy SFF. E-ATX jest standardem stosowanym w dużych i zaawansowanych systemach, z wymiarami przekraczającymi standard ATX, co czyni go zupełnie nieodpowiednim do małych obudów, gdzie kluczowe jest ograniczenie rozmiaru komponentów. Wybierając te standardy, można napotkać problemy z dopasowaniem płyty głównej do obudowy, co może prowadzić do trudności montażowych, problemów z chłodzeniem, a także ograniczenia w dalszej rozbudowie systemu. Dlatego bardzo ważne jest, aby podczas budowy komputera w obudowie SFF kierować się odpowiednimi standardami, takimi jak mini ITX, które gwarantują prawidłowe funkcjonowanie i łatwość montażu.

Pytanie 37

Jakie polecenie w systemie operacyjnym Linux służy do monitorowania komunikacji pakietów TCP/IP lub protokołów wysyłanych lub odbieranych w sieci komputerowej, do której podłączony jest komputer użytkownika?

A. tcpdump

B. ipconfig

C. route

D. ssh

ipconfig to polecenie używane w systemach operacyjnych Windows do wyświetlania i konfigurowania ustawień sieciowych, takich jak adres IP, maska podsieci i brama domyślna. Nie jest ono jednak dostępne w systemach Linux, co czyni je nieodpowiednim dla opisanego zadania. ssh, z kolei, to protokół i narzędzie do zdalnego logowania oraz tunelowania, które umożliwia bezpieczne połączenie z innym komputerem przez sieć, ale nie służy do analizy ruchu sieciowego. Z drugiej strony, route to polecenie do zarządzania tablicą routingu, które pokazuje, jak pakiety są kierowane w sieci, lecz również nie umożliwia bezpośredniego śledzenia komunikacji. Wybór błędnych odpowiedzi często wynika z mylnego założenia, że każde polecenie związane z siecią ma na celu monitorowanie ruchu. Ważne jest, aby zrozumieć, że różne narzędzia pełnią różne funkcje, i kluczowe jest ich odpowiednie dobieranie do konkretnych zadań w administracji sieci oraz bezpieczeństwa. Odpowiednie narzędzie do monitorowania i analizy ruchu sieciowego, jak tcpdump, powinno być stosowane w przypadku potrzeby analizy komunikacji pakietowej, co czyni tę wiedzę niezbędną dla każdego specjalisty w dziedzinie IT.

Pytanie 38

Protokół transportowy bez połączenia w modelu ISO/OSI to

A. FTP

B. STP

C. UDP

D. TCP

UDP, czyli User Datagram Protocol, jest bezpołączeniowym protokołem warstwy transportowej, który działa na modelu ISO/OSI. Jego główną cechą jest to, że nie nawiązuje trwałego połączenia przed przesłaniem danych, co pozwala na szybszą transmisję, ale kosztem pewności dostarczenia. UDP jest często wykorzystywany w aplikacjach czasu rzeczywistego, takich jak strumieniowanie wideo, gry online oraz VoIP, gdzie opóźnienia są bardziej istotne niż całkowita niezawodność. W przeciwieństwie do TCP, który zapewnia mechanizmy kontroli błędów i retransmisji, UDP nie gwarantuje dostarczenia pakietów, co czyni go idealnym do zastosowań, gdzie szybkość jest kluczowa, a niewielkie straty danych są akceptowalne. Przykładem zastosowania UDP w praktyce może być transmisja głosu w czasie rzeczywistym, gdzie opóźnienia są niepożądane, a niewielkie zniekształcenia lub utraty pakietów są tolerowane. W kontekście dobrych praktyk branżowych, UDP jest zalecany w sytuacjach, gdzie minimalizacja opóźnień jest priorytetem, a aplikacje są zaprojektowane z myślą o obsłudze potencjalnych strat danych.

Pytanie 39

Protokół ARP (Address Resolution Protocol) służy do konwersji adresu IP na

A. adres fizyczny

B. domenę

C. adres e-mailowy

D. nazwa komputera

ARP, czyli Address Resolution Protocol, to naprawdę ważny element w sieciach komputerowych. Jego główne zadanie to przekształcanie adresów IP na adresy MAC, czyli sprzętowe. W lokalnych sieciach komunikacja między urządzeniami odbywa się głównie na poziomie warstwy łącza danych, gdzie te adresy MAC są kluczowe. Wyobraź sobie, że komputer chce przesłać dane do innego urządzenia. Jeśli zna tylko adres IP, to musi wysłać zapytanie ARP, by dowiedzieć się, jaki jest odpowiedni adres MAC. Bez ARP wszystko by się trochę zacięło, bo to on pozwala na prawidłowe połączenia w sieciach lokalnych. Na przykład, gdy komputer A chce wysłać dane do komputera B, ale zna tylko adres IP, to wysyła zapytanie ARP, które dociera do wszystkich urządzeń w sieci. Komputer B odsyła swój adres MAC, dzięki czemu komputer A może skonstruować ramkę i wysłać dane. Jak dobrze rozumiesz, jak działa ARP, to stajesz się lepszym specjalistą w sieciach, bo to dosłownie fundament komunikacji w sieciach TCP/IP. Takie rzeczy są mega istotne w branży, dlatego warto je dobrze ogarnąć.

Pytanie 40

Pamięć oznaczona jako PC3200 nie jest kompatybilna z magistralą

A. 533 MHz

B. 400 MHz

C. 300 MHz

D. 333 MHz

Odpowiedzi 400 MHz, 333 MHz i 300 MHz mogą wydawać się logicznymi wyborami w kontekście współpracy pamięci PC3200 z magistralą, jednak każda z nich zawiera istotne nieścisłości. Pamięć PC3200 rzeczywiście działa na częstotliwości 400 MHz, co oznacza, że jest w stanie współpracować z magistralą o tej samej prędkości. Jednakże, w przypadku magistrali 333 MHz, co odpowiada pamięci PC2700, pamięć PC3200 będzie działać na obniżonym poziomie wydajności, a jej pełny potencjał nie zostanie wykorzystany. Z kolei magistrala 300 MHz w ogóle nie jest zgodna z parametrami pracy pamięci PC3200, co może prowadzić do jeszcze większych problemów, takich jak błędy w transferze danych czy problemy z synchronizacją. Analogicznie, odpowiedź sugerująca magistralę 533 MHz jest niepoprawna, ponieważ PC3200 nie jest w stanie efektywnie funkcjonować w tym środowisku. W praktyce, najczęstszym błędem przy doborze pamięci RAM jest ignorowanie specyfikacji zarówno pamięci, jak i płyty głównej. Właściwy dobór komponentów jest kluczowy dla zapewnienia stabilności systemu oraz optymalnej wydajności, co jest fundamentem w projektowaniu nowoczesnych komputerów oraz ich usprawnianiu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej