Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 22 maja 2025 16:53
Data zakończenia: 22 maja 2025 17:06

Egzamin niezdany

Wynik: 17/40 punktów (42,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W trakcie jakiego procesu dokonuje się reakcja 2AgX + 2hv →2Ag⁰ + 1/2X2?

A. Wywoływania

B. Naświetlania

C. Utrwalania

D. Wybielania

Wybielanie, wywoływanie i utrwalanie to procesy, które mogą wiązać się z zastosowaniem chemii, ale nie są bezpośrednio związane z opisaną reakcją. Wybielanie najczęściej odnosi się do procesu usuwania barwników lub zanieczyszczeń z materiałów, na przykład w tekstyliach lub w przypadku środków czyszczących. W kontekście chemii fotograficznej, wybielanie dotyczy zmiany koloru emulsji, ale nie jest to proces, który bezpośrednio angażuje naświetlanie do redukcji srebra. Wywoływanie polega na przekształceniu naświetlonej emulsji w obraz widoczny poprzez zastosowanie odpowiednich chemikaliów, ale również nie obejmuje samego procesu, który zachodzi w reakcji 2AgX + 2hv. Utrwalanie, z drugiej strony, jest procesem końcowym w fotografii, który stabilizuje obraz poprzez usunięcie nieujawnionych halogenków srebra. Wszystkie te odpowiedzi mogą prowadzić do błędów myślowych związanych z nieporozumieniem na temat roli, jaką światło odgrywa w chemicznych reakcjach fotonowych. Kluczowym błędem jest mylenie procesów chemicznych, które mają różne mechanizmy działania i zastosowanie. Aby zrozumieć, dlaczego naświetlanie jest właściwą odpowiedzią, należy zwrócić uwagę na rolę energii fotonów w inicjowaniu reakcji redukcji srebra, co jest fundamentem technologii opartej na naświetlaniu.

Pytanie 2

Wskaź przestrzenie kolorów uporządkowane rosnąco pod względem liczby odwzorowanych barw?

A. Adobe RGB, sRGB, ProPhoto RGB

B. ProPhoto RGB, Adobe RGB, sRGB

C. sRGB, Adobe RGB, ProPhoto RGB

D. sRGB, ProPhoto RGB, Adobe RGB

Wybór odpowiedzi, który nie uwzględnia prawidłowej kolejności przestrzeni barw, prowadzi do zrozumienia niewłaściwych relacji między nimi. Wiele osób przypisuje Adobe RGB pierwszeństwo przed sRGB, co jest błędne. sRGB jest przestrzenią kolorów, której używa się w większości aplikacji internetowych i urządzeń, co czyni ją podstawowym standardem. Jej ograniczona gama kolorów jest odpowiednia do użytku codziennego, ale nie wystarcza w zadaniach wymagających większej precyzji kolorystycznej. Adobe RGB, z szerszą gamą kolorów, jest często postrzegana jako bardziej zaawansowana, ale użytkownicy muszą pamiętać, że jej zalety ujawniają się głównie w kontekście drukowania i profesjonalnej edycji obrazów. ProPhoto RGB, posiadając największą gamę kolorów, jest idealna dla zaawansowanych profesjonalistów, jednak praca w tej przestrzeni wymaga większej wiedzy i umiejętności, aby uniknąć problemów z konwersją i wyświetlaniem na standardowych urządzeniach. Często błędne rozumienie hierarchii przestrzeni barw wynika z nieznajomości ich zastosowań i ograniczeń. Osoby, które nie uwzględniają pierwotnego przeznaczenia sRGB jako standardu, mogą nie doceniać jego znaczenia w codziennej pracy. Prawidłowe zrozumienie tego tematu jest kluczowe dla efektywnego i profesjonalnego posługiwania się grafiką oraz fotografią.

Pytanie 3

Technika obrazowania computational photography polega na

A. zastosowaniu specjalnych filtrów optycznych redukujących aberracje chromatyczne

B. wykorzystaniu algorytmów cyfrowych do przetwarzania i łączenia wielu obrazów

C. fotografowaniu z wykorzystaniem specjalnych statywów z programowalnym ruchem

D. tworzeniu obrazów o podwyższonej rozdzielczości przez interpolację danych

Zastosowanie specjalnych filtrów optycznych redukujących aberracje chromatyczne, to technika używana w tradycyjnej fotografii, ale nie jest to kluczowy element computational photography. Filtry te mają na celu poprawę jakości obrazu przez eliminację niepożądanych efektów optycznych, takich jak rozmycie kolorów na krawędziach. Jednak ten aspekt nie dotyczy algorytmów przetwarzania obrazów, które są fundamentem computational photography. Fotografowanie z wykorzystaniem specjalnych statywów z programowalnym ruchem, choć może być przydatne przy tworzeniu złożonych ujęć, nie definiuje techniki obrazowania jako takiej. Stosowanie statywów wpływa na stabilność zdjęcia, ale nie wiąże się bezpośrednio z zastosowaniem obliczeń cyfrowych do przetwarzania obrazów. Tworzenie obrazów o podwyższonej rozdzielczości przez interpolację danych, to technika, która może być częścią computational photography, ale sama w sobie nie obejmuje całej gamy możliwości, jakie oferują algorytmy przetwarzające wiele obrazów. Kluczem do zrozumienia computational photography jest dostrzeżenie, że to nie tylko pojedyncze techniki, ale cała gama algorytmów i podejść, które łączą różne źródła danych, aby stworzyć bardziej zaawansowane i estetyczne obrazy. Błędem jest mylenie tradycyjnych technik optycznych z nowoczesnym podejściem do cyfrowego przetwarzania obrazów, co prowadzi do niepełnego zrozumienia tej innowacyjnej dziedziny fotografii.

Pytanie 4

Sprzęt, który produkuje odbitki na podstawie plików cyfrowych, to

A. kopiarka

B. kserograf

C. digilab

D. diaskop

Wybór diaskopu, kserografu lub kopiarki jako urządzenia do wykonania odbitek z plików cyfrowych wydaje się logiczny, jednak nie uwzględnia kluczowych różnic między tymi technologiami a digilabem. Diaskop, będący urządzeniem służącym głównie do wyświetlania slajdów lub materiałów wizualnych, nie jest przeznaczony do druku i ma ograniczone zastosowanie w kontekście cyfrowych odbitek. Kserograf, tradycyjnie kojarzony z kopiowaniem dokumentów papierowych, nie obsługuje bezpośrednio plików cyfrowych bez wcześniejszego przetworzenia ich na formę papierową. Z kolei kopiarka, mimo że może wykonywać kopie dokumentów, często ma ograniczoną funkcjonalność w zakresie jakości i różnorodności nośników w porównaniu do digilabu. Przykładem typowego błędu myślowego może być utożsamienie tych urządzeń z nowoczesnym podejściem do druku cyfrowego, co jest mylne. Standardy branżowe coraz bardziej stawiają na jakość, precyzję oraz możliwość obróbki plików cyfrowych, a digilab odpowiada na te potrzeby, oferując szereg funkcji, które są nieosiągalne dla pozostałych wymienionych rozwiązań.

Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

Który profil kolorów jest standardowym profilem monitorów i najlepszym wyborem dla publikacji internetowych?

A. sRGB

B. ProPhoto RGB

C. Adobe RGB

D. CMYK

Adobe RGB i ProPhoto RGB to profile kolorów o szerszej gamie kolorystycznej, które są często stosowane w profesjonalnej fotografii i edycji graficznej. Ich zastosowanie w publikacjach internetowych nie jest zalecane, ponieważ wiele urządzeń nie obsługuje tych profili, co prowadzi do błędów w wyświetlaniu kolorów. Użytkownicy mogą widzieć znacznie wyblakłe lub zniekształcone kolory, co negatywnie wpływa na perceptywne odbiór Twojej pracy. CMYK (Cyan Magenta Yellow Black) to z kolei profil stworzony z myślą o druku. Użycie go w projektach internetowych jest całkowicie nieodpowiednie, ponieważ nie odpowiada kolorom emitowanym przez ekran, co z reguły skutkuje błędami w druku i niewłaściwymi kolorami. Wybór niewłaściwego profilu kolorów często wynika z nieporozumienia na temat tego, jak różne urządzenia interpretują kolory. Dlatego kluczowe jest, by przed publikacją treści w sieci upewnić się, że korzystasz z sRGB, by zapewnić spójność i jakość wyświetlania. Właściwe zrozumienie tych różnic pomoże ci uniknąć typowych błędów w przyszłości.

Pytanie 7

Pierścienie pośrednie to akcesoria służące do robienia zdjęć?

A. krajobrazowych

B. owadów

C. architektur

D. portretowych

Wybór odpowiedzi dotyczącej architektury, portretów czy krajobrazów wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące zastosowania pierścieni pośrednich. Pierścienie te, będąc narzędziem do makrofotografii, są w szczególności przystosowane do uchwytywania detali małych obiektów, co nie jest potrzebne w fotografii architektury, która skupia się na szerokich ujęciach budynków i struktur. W przypadku zdjęć portretowych, kluczowe jest uzyskanie odpowiedniej głębi ostrości oraz oddanie charakterystyki osoby, co można osiągnąć przy użyciu obiektywów o dużych przysłonach, ale nie za pomocą pierścieni pośrednich. Z kolei zdjęcia krajobrazowe wymagają szerokokątnych obiektywów oraz odpowiedniego ustawienia ostrości na dużej odległości, a nie na bardzo bliskim planie. W kontekście błędnych wyborów, istotne jest zrozumienie, że pierścienie pośrednie są narzędziem specyficznym, którego celem jest umożliwienie fotografowania małych obiektów z bliska, co wyklucza ich zastosowanie w bardziej ogólnych typach fotografii. Takie myślenie może prowadzić do wyborów sprzętowych, które nie będą odpowiadały potrzebom danej sytuacji fotograficznej, a tym samym ograniczą możliwości uzyskania zamierzonych efektów wizualnych.

Pytanie 8

Podczas robienia zdjęć ustalono właściwe wartości ekspozycji: f/11 oraz 1/250 s. Jakie wartości ekspozycji w tych warunkach oświetleniowych powinno się przyjąć, aby uzyskać maksymalną głębię ostrości?

A. f/22 i 1/500 s

B. f/5,6 i 1/500 s

C. f/5,6 i 1/60 s

D. f/22 i 1/60 s

Wybór f/5,6 i 1/500 s nie jest odpowiedni dla uzyskania maksymalnej głębi ostrości, ponieważ f/5,6 to znacznie szersza przysłona, co ogranicza głębię ostrości. Szersze otwory przysłony pozwalają na większe ilości światła, ale jednocześnie powodują, że ostrość jest skoncentrowana na mniejszym obszarze, co może skutkować rozmyciem tła. Dla fotografów, którzy chcą uchwycić sceny z wyraźnymi detalami zarówno z przodu, jak i w tle, jest to niewłaściwy wybór. Z kolei ustawienie 1/500 s jest zbyt krótkim czasem naświetlania w porównaniu do odpowiednich warunków oświetleniowych, co może prowadzić do niedoświetlenia obrazu. Wybór f/22 i 1/500 s również nie jest prawidłowy, ponieważ mimo że f/22 zwiększa głębię ostrości, czas naświetlania 1/500 s jest zbyt krótki, co może prowadzić do utraty szczegółów w ciemniejszych partiach zdjęcia. Na końcu, f/5,6 i 1/60 s, choć może wydawać się aprobowalną odpowiedzią, też nie zapewnia maksymalnej głębi ostrości, gdyż znowu stosuje szerszą przysłonę. Właściwym podejściem do uzyskania maksymalnej głębi ostrości w tym przypadku jest zastosowanie f/22 i odpowiednio dłuższego czasu naświetlania, aby zrównoważyć ograniczoną ilość światła wpadającego przez węższą przysłonę. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla skutecznej pracy z parametrami ekspozycji w fotografii.

Pytanie 9

Aby zrobić zdjęcia w zakresie promieniowania podczerwonego, potrzebny jest filtr

A. jasnoczerwony i film ortochromatyczny

B. IR i film ortochromatyczny

C. UV i film czuły na promieniowanie długofalowe

D. IR i film czuły na promieniowanie długofalowe

Odpowiedź 'IR i film czuły na promieniowanie długofalowe' jest poprawna, ponieważ do wykonywania zdjęć w promieniowaniu podczerwonym konieczne jest wykorzystanie zarówno filtra podczerwonego (IR), jak i filmu, który jest odpowiednio czuły na dłuższe fale elektromagnetyczne. Filtry IR są zaprojektowane tak, aby przepuszczać tylko promieniowanie podczerwone, blokując jednocześnie większość widzialnego światła, co pozwala na uzyskanie obrazu, który eksponuje różnice temperatur i innych właściwości materiałów niewidocznych w świetle widzialnym. Przykłady zastosowań takich zdjęć obejmują detekcję ciepła w inspekcjach budowlanych, monitoring środowiskowy, a także w zastosowaniach medycznych, takich jak ocena stanów zapalnych. W kontekście standardów branżowych, przy wykonywaniu zdjęć w podczerwieni istotne jest przestrzeganie zasad dotyczących kalibracji sprzętu oraz interpretacji wyników. Dobrą praktyką jest stosowanie systemów, które są certyfikowane do pracy w określonych zakresach fal, co zapewnia wysoką jakość i wiarygodność uzyskanych danych.

Pytanie 10

Jaką rozdzielczość powinien mieć plik cyfrowy, który ma trafić do folderu reklamowego, gdy nie znamy rozdzielczości drukarki?

A. 150 ppi

B. 72 ppi

C. 300 ppi

D. 200 ppi

Rozdzielczość 300 ppi (pikseli na cal) jest standardem w przemyśle graficznym dla materiałów przeznaczonych do druku. Użycie tej wartości zapewnia, że obraz będzie miał wystarczającą jakość, aby zachować ostrość i szczegóły, nawet przy zbliżeniu. Wartość 300 ppi jest szczególnie ważna w kontekście druku profesjonalnego, ponieważ urządzenia drukarskie wykorzystują tę rozdzielczość do generowania wysokiej jakości wydruków. Na przykład, jeśli przygotowujesz ulotkę, plakat lub inną formę reklamy, obrazy przygotowane w tej rozdzielczości będą miały odpowiednią klarowność, co jest kluczowe dla przyciągnięcia uwagi odbiorców. Warto również zauważyć, że rozdzielczość 300 ppi jest wspierana przez normy ISO 12647, które definiują procedury i standardy dla druku kolorowego, co podkreśla jej znaczenie w branży. Dla najlepszych rezultatów, zawsze warto przygotowywać pliki z wyższą rozdzielczością, aby w razie potrzeby można było je skalować bez utraty jakości.

Pytanie 11

Na ilustracji przedstawiono zastosowanie filtra

A. usuwanie przeplotu.

B. solaryzacja.

C. redukcja szumów.

D. wyostrzenie.

Wybór odpowiedzi związanej z redukcją szumów, wyostrzeniem lub usuwaniem przeplotu może prowadzić do nieporozumień dotyczących zastosowania filtrów w fotografii i grafice cyfrowej. Redukcja szumów to technika mająca na celu eliminację niepożądanych zakłóceń wizualnych, które mogą powstawać w wyniku niskiej jakości obrazu lub niekorzystnych warunków oświetleniowych. Jej celem jest poprawa jakości zdjęcia poprzez wygładzenie powierzchni obrazu, co jest zdecydowanie odmiennym procesem od solaryzacji, która dodaje artystyczny efekt. Wyostrzenie, z kolei, polega na zwiększeniu kontrastu krawędzi w obrazie, co pozwala na uwydatnienie detali, ale również nie ma nic wspólnego z techniką solaryzacji. Usuwanie przeplotu jest procesem stosowanym w kontekście przetwarzania wideo, który ma na celu poprawę jakości obrazu poprzez eliminację efektów zniekształcenia. Każda z tych technik ma swoje specyficzne zastosowania, ale nie odpowiadają one na efekt solaryzacji. Pojawienie się zamieszania między tymi pojęciami może wynikać z braku zrozumienia różnic między różnymi technikami przetwarzania obrazu. Kluczowe jest zrozumienie, że efekty artystyczne, takie jak solaryzacja, różnią się znacząco od technik mających na celu poprawę jakości obrazu, co może prowadzić do niepoprawnych wniosków przy analizy obrazów w kontekście ich estetyki i techniki fotograficznej.

Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

Właściwa ekspozycja podczas robienia zdjęcia pejzażu jest następująca: czas naświetlania 1/125 s, przysłona f/5,6. Aby zwiększyć głębię ostrości oraz zachować tę samą ilość światła docierającego do matrycy, jakie powinny być ustawienia ekspozycji?

A. 1/125 s; f/16

B. 1/30 s; f/11

C. 1/125 s; f/22

D. 1/30 s; f/16

Odpowiedzi, które sugerują inne kombinacje czasu naświetlania i przysłony, są niepoprawne z kilku istotnych powodów. Zmiana wartości przysłony na f/16 lub f/22 bez odpowiedniego dostosowania czasu naświetlania prowadzi do niedoświetlenia zdjęcia. Im mniejsza wartość przysłony, tym więcej światła wpada na matrycę, co wpłynie na ekspozycję. Przykładowo, przysłona f/22 znacznie ograniczy ilość światła, co w połączeniu z czasem 1/125 s spowoduje, że zdjęcie będzie zbyt ciemne. Ponadto, większa głębia ostrości przy f/16 jest osiągana kosztem ilości światła, co wymaga dłuższego czasu naświetlania, aby uzyskać odpowiednią ekspozycję. Nasze błędne rozumienie zasad fotografii może prowadzić do mylnych decyzji; kluczowe jest zrozumienie, że każda zmiana w jednym parametrze wymaga odpowiedniej kompensacji w innych, aby zachować prawidłową ekspozycję. W praktyce, stosowanie zasady przysłony i czasu naświetlania wymaga precyzyjnego obliczenia, aby uniknąć artefaktów, takich jak ziarno czy prześwietlenie, co jest kluczowe w profesjonalnej fotografii.

Pytanie 15

Orientacja pionowa jest typowa dla fotografii

A. panoramicznych

B. sportowych

C. krajobrazowych

D. portretowych

Orientacja wertykalna, czyli portretowa, to coś, co często stosujemy w fotografii, zwłaszcza przy robieniu zdjęć ludzi. Fajnie jest, gdy zdjęcie skupia się na postaci i uwydatnia jej rysy twarzy oraz sylwetkę. Przykładowo, kiedy robimy sesję portretową, warto złapać nie tylko same twarze, ale też to, jak ktoś się porusza czy jakie emocje mu towarzyszą. W branży mówi się, że jak mamy obiekt wyższy niż szerszy, to orientacja pionowa naprawdę pomaga pokazać szczegóły i stworzyć lepszą kompozycję. Dobrze jest też myśleć o naturalnych liniach w kadrze, które prowadzą wzrok widza do głównego tematu zdjęcia. A jeśli chodzi o druku, to zdjęcia w orientacji wertykalnej świetnie nadają się na plakaty czy inne formy, gdzie estetyka jest kluczowa.

Pytanie 16

Jaki typ materiału światłoczułego jest przeznaczony do aparatów wielkoformatowych?

A. 6 x 4,5 cm

B. 9 x 12 cm

C. 6 x 7 cm

D. 6 x 6 cm

Odpowiedź 9 x 12 cm jest poprawna, ponieważ ten format materiału światłoczułego jest standardowo stosowany w aparatach wielkoformatowych. W przeciwieństwie do mniejszych formatów, takich jak 6 x 4,5 cm, 6 x 6 cm czy 6 x 7 cm, które są częściej używane w aparatach średnioformatowych i małoformatowych, 9 x 12 cm oferuje większą powierzchnię filmu. Umożliwia to uzyskanie wyższej rozdzielczości i detali w zdjęciach, co jest kluczowe w fotografii artystycznej oraz w zastosowaniach profesjonalnych, takich jak fotografia krajobrazowa czy portretowa. Przykładem zastosowania formatu 9 x 12 cm mogą być zdjęcia wykonywane w plenerze, gdzie istotne jest uchwycenie detali przy zachowaniu wysokiej jakości obrazu. Warto również zauważyć, że w fotografii analogowej, większe formaty filmu są bardziej wymagające pod względem technicznym, co sprawia, że ich użycie jest często preferowane przez zaawansowanych fotografów, którzy cenią sobie jakość nad wygodę. Korzystanie z takiego formatu wiąże się z koniecznością stosowania odpowiednich aparatów oraz technik, co przyczynia się do lepszego opanowania sztuki fotograficznej.

Pytanie 17

Technika focus stacking w fotografii makro służy do

A. uzyskania większego powiększenia obiektu

B. redukcji zniekształceń optycznych obiektywu

C. zwiększenia głębi ostrości poprzez łączenie wielu zdjęć

D. zmniejszenia efektu drgań aparatu

Wybór odpowiedzi, że technika focus stacking służy do uzyskania większego powiększenia obiektu, jest nieprecyzyjny i wprowadza w błąd. Fokusowanie na powiększeniu obiektów w fotografii makro często prowadzi do pomijania istotnego aspektu, jakim jest głębia ostrości. Co prawda, powiększenie jest ważnym elementem, ale focus stacking nie zmienia skali obiektu na zdjęciu. Technika ta koncentruje się na łączeniu zdjęć z różnymi ustawieniami ostrości, co pozwala na uzyskanie zdjęcia, w którym wiele warstw obiektu jest ostro przedstawionych. Zatem, pojęcie, że focus stacking zwiększa powiększenie, jest mylące. Kolejna niepoprawna koncepcja dotyczy redukcji zniekształceń optycznych obiektywu. Chociaż odpowiednia technika i sprzęt mogą minimalizować zniekształcenia, focus stacking sam w sobie nie jest metodą ich redukcji. Zniekształcenia optyczne są efektem konstrukcji obiektywu i mogą być korygowane na etapie obróbki, jednak sama technika łączenia obrazów nie ma na to bezpośredniego wpływu. W kontekście drgań aparatu, wykorzystanie focus stacking nie jest odpowiedzią na problem stabilności. Aby zminimalizować efekt drgań, fotograf powinien korzystać z statywu lub z innych technik, takich jak stabilizacja obrazu. To pokazuje, że zrozumienie techniki focus stacking i jej rzeczywistych zastosowań jest kluczem do skutecznej fotografii makro.

Pytanie 18

W każdym obrazie, niezależnie od jego treści, elementami, które w pierwszej kolejności zwracają uwagę widza, są

A. ciemne punkty

B. małe punkty

C. jasne punkty

D. mocne punkty

W kontekście kompozycji wizualnej mocne punkty to te elementy zdjęcia, które naprawdę przyciągają wzrok. Chodzi o wyraźny kontrast, intensywne kolory, albo po prostu coś, co się wyróżnia. Z własnego doświadczenia wiem, że w profesjonalnej fotografii fotografowie świetnie to wykorzystują, żeby poprowadzić nasz wzrok przez zdjęcie. Na przykład, w portretach często to oczy modela są tym mocnym punktem, bo mają ten niesamowity błysk. W projektowaniu graficznym też to jest kluczowe, mocne punkty pomagają tworzyć hierarchię informacji, co ułatwia nam odbiór treści. Zdecydowanie warto zwrócić uwagę na dobór tych mocnych punktów, bo wpływają one na to, jak całość jest odbierana. To dotyczy nie tylko zdjęć, ale też innych mediów, jak plakaty czy strony internetowe, gdzie też można to fajnie zastosować.

Pytanie 19

W trybie priorytetu przysłony (A/Av) fotograf ustawia

A. wartość przysłony, a aparat dobiera czas naświetlania

B. czas naświetlania, a aparat dobiera wartość przysłony

C. czułość ISO, a aparat dobiera czas naświetlania i przysłonę

D. balans bieli, a aparat dobiera pozostałe parametry ekspozycji

W trybie priorytetu przysłony (A/Av) fotograf ma pełną kontrolę nad wartością przysłony, co pozwala mu na decydowanie o głębi ostrości w kadrze. Ustawiając przysłonę, fotograf wpływa na ilość światła wpadającego do aparatu oraz na to, jak bardzo tło będzie rozmyte lub ostre. Im mniejsza wartość przysłony (np. f/1.8), tym większa ilość światła wpada do obiektywu, a także mniejsza głębia ostrości, co jest idealne do portretów, gdzie chcemy, aby tło było rozmyte. Z kolei przy większej wartości przysłony (np. f/16) uzyskujemy większą głębię ostrości, co jest przydatne w fotografii krajobrazowej, gdzie chcemy, aby wszystko od pierwszego planu po horyzont było ostre. Warto również dodać, że aparat automatycznie dobiera czas naświetlania, aby zrównoważyć ekspozycję, co stanowi wygodę dla fotografa, który może skupić się na artystycznych aspektach fotografii. To podejście jest zgodne z dobrymi praktykami i standardami w fotografii, pozwalając na twórcze wyrażenie wizji bez zbędnej komplikacji związanej z ręcznym ustalaniem wszystkich parametrów.

Pytanie 20

Na którym etapie chemicznej obróbki barwnych materiałów fotograficznych tworzone są barwniki?

A. Wywoływania

B. Zadymiania

C. Kondycjonowania

D. Utrwalania

Zarówno zadymianie, jak i utrwalanie oraz kondycjonowanie są etapami chemicznej obróbki materiałów fotograficznych, które nie prowadzą do powstawania barwników. Zadymianie to proces, który polega na wprowadzeniu do materiału fotograficznego odpowiednich substancji chemicznych w celu zabezpieczenia emulsji przed wpływem światła. W tym etapie nie zachodzą reakcje chemiczne, które prowadziłyby do wytworzenia barwników. Utrwalanie z kolei to kluczowy etap, który ma na celu usunięcie nadmiaru chemikaliów oraz elemntów nieprzekształconych, co zapewnia trwałość uzyskanego obrazu. Jest to proces mający na celu stabilizację obrazu, a nie tworzenie barwników. Kondycjonowanie, choć istotne, dotyczy przede wszystkim przygotowania materiałów do dalszej obróbki i nie jest związane z syntezą barwników. Kluczowym błędem myślowym przy wyborze tych odpowiedzi jest mylenie etapów obróbki chemicznej z ich funkcjami. Każdy z tych etapów pełni inną rolę w całym procesie; ich zrozumienie jest kluczowe dla osiągnięcia pożądanych efektów w czasie obróbki zdjęć. Aby prawidłowo zrozumieć, jak powstają barwniki, należy skupić się na etapie wywoływania, który jest kluczowy dla syntezy kolorów w fotografii.

Pytanie 21

Czym są pierścienie Newtona?

A. rodzaj pierścieni pośrednich wykorzystywanych w makrofotografii

B. źródło światła w lampach błyskowych z pierścieniami

C. zjawisko zachodzące podczas robienia zdjęć "pod światło"

D. zjawisko zachodzące przy kopiowaniu z użyciem powiększalnika

Zrozumienie zjawiska pierścieni Newtona jest kluczowe w optyce, jednak odpowiedzi sugerujące inne interpretacje tego zjawiska są mylące i nieadekwatne. Przykładowo, pierwsza odpowiedź sugeruje, że pierścienie Newtona to efekt fotografowania 'pod światło', co jest nieprecyzyjne. Fotografowanie pod światło może prowadzić do prześwietlenia obrazu lub niepożądanych odblasków, ale nie ma bezpośredniego związku z interferencyjnymi pierścieniami, które są wynikiem nakładania się fal świetlnych. Druga odpowiedź wspomina o typie pierścieni pośrednich w makrofotografii, co również jest błędne. W makrofotografii pierścienie są używane jako narzędzia do oświetlenia obiektów, co nie ma związku z interferencją światła ani z pierścieniami Newtona. Ostatnia odpowiedź, która sugeruje, że pierścienie Newtona są źródłem światła w lampach błyskowych, myli pojęcia, ponieważ pierścienie te są efektem optycznym, a nie źródłem światła. W rzeczywistości źródła światła w lampach błyskowych generują światło, które może być używane w różnych technikach fotograficznych, ale to nie odnosi się do specyfiki pierścieni Newtona. Takie nieścisłości mogą prowadzić do błędnych wniosków i utrudniać naukę oraz zastosowanie wiedzy w praktyce optycznej. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego posługiwania się sprzętem fotograficznym oraz dla efektywnego uczenia się o zjawiskach optycznych.

Pytanie 22

Technika fotograficzna luminography (luminografia) polega na

A. wykonywaniu zdjęć przy bardzo wysokich wartościach ISO powyżej 25600

B. rejestrowaniu śladów światła poruszającego się w ciemności przy długim czasie ekspozycji

C. wykorzystaniu specjalnych filtrów luminescencyjnych na obiektywach

D. fotografowaniu obiektów emitujących światło w zakresie UV

Wybór odpowiedzi, która odnosi się do wykonywania zdjęć przy bardzo wysokich wartościach ISO powyżej 25600, jest mylący. Wysokie wartości ISO są często stosowane w sytuacjach niskiego oświetlenia, ale nie są one związane z techniką luminografii. Fotografowanie z wysokim ISO skutkuje większym szumem na zdjęciach, co ogranicza ich jakość. Technika luminografii polega na rejestrowaniu ruchu światła, a nie na zwiększaniu czułości sensora. Dodatkowo, fotografia obiektów emitujących światło w zakresie UV oraz użycie specjalnych filtrów luminescencyjnych na obiektywach to również nieporozumienia. Chociaż mogą one być interesującymi technikami w fotografii, nie są one związane z luminografią. W przypadku obiektów emitujących światło w zakresie UV, mamy do czynienia z zupełnie inną dziedziną, często wykorzystywaną w naukach biomedycznych czy inspekcji materiałowej. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie różnych technik fotograficznych, co może prowadzić do nieporozumień w zakresie ich zastosowań i efektów. Zrozumienie specyfiki każdej z technik jest niezbędne do ich skutecznego stosowania.

Pytanie 23

Co oznacza skrót TTL w fotografii?

A. Through The Lens (pomiar przez obiektyw)

B. Total Time Limit (całkowity limit czasu)

C. Tonal Transfer Level (poziom transferu tonalnego)

D. True Tone Light (światło prawdziwego tonu)

Skrót TTL, czyli 'Through The Lens', odnosi się do metody pomiaru ekspozycji i jest szeroko stosowany w fotografii. Technika ta polega na tym, że pomiar światła jest dokonywany bezpośrednio przez obiektyw aparatu, co pozwala na precyzyjne określenie ilości światła wpadającego na matrycę bądź film. Dzięki temu, aparaty wyposażone w system TTL są w stanie dostosować ustawienia ekspozycji w czasie rzeczywistym, co zapewnia bardziej trafne rezultaty w różnych warunkach oświetleniowych. Na przykład, podczas fotografowania w trudnych warunkach, takich jak kontrastowe oświetlenie lub różne źródła światła, pomiar TTL może zminimalizować ryzyko prześwietlenia lub niedoświetlenia obrazu. Dla profesjonalnych fotografów zrozumienie działania TTL jest kluczowe, ponieważ pozwala na uzyskanie zamierzonych efektów artystycznych, jakie można osiągnąć dzięki precyzyjnemu pomiarowi światła. Warto również zauważyć, że wiele nowoczesnych lamp błyskowych współpracuje z systemami TTL, co umożliwia automatyczne ustawienie mocy błysku w zależności od warunków oświetleniowych, co znacząco ułatwia pracę w dynamicznych sytuacjach.

Pytanie 24

W fotografii produktowej odbite lustrzane powierzchnie najlepiej fotografować przy użyciu

A. mocnego, punktowego światła skierowanego bezpośrednio na produkt

B. obiektywu szerokokątnego z małej odległości

C. namiotu bezcieniowego i kontrolowanego odbicia kolorowych powierzchni

D. filtru polaryzacyjnego eliminującego wszystkie odbicia

Odpowiedź, że najlepiej fotografować odbite lustrzane powierzchnie przy użyciu namiotu bezcieniowego i kontrolowanego odbicia kolorowych powierzchni, jest jak najbardziej trafna. Namiot bezcieniowy zapewnia równomierne oświetlenie, eliminując twarde cienie, które mogą zniekształcać obraz. Dodatkowo, kontrolowane odbicia pozwalają na uzyskanie lepszej jakości zdjęcia, szczególnie gdy mamy do czynienia z lustrzanymi powierzchniami, które mogą odbijać otoczenie. Namioty bezcieniowe są powszechnie stosowane w fotografii produktowej, ponieważ sprawiają, że przedmioty wyglądają bardziej profesjonalnie i estetycznie. Możemy także używać tkanin w różnych kolorach, co pozwala na eksperymentowanie z tłem i poprawianie percepcji kolorów produktu. Przykładem zastosowania może być fotografia biżuterii, gdzie precyzyjne odwzorowanie detali i kolorów jest kluczowe dla sprzedaży. Warto również wspomnieć, że niektóre namioty mają opcję zamontowania dodatkowych źródeł światła, co jeszcze bardziej zwiększa kontrolę nad oświetleniem.

Pytanie 25

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 26

Określ minimalną ilość ujęć tego samego obiektu, koniecznych do wykonania fotografii w technice High Dynamic Range.

A. 4÷5 ujęć

B. 2÷3 ujęć

C. 0÷2 ujęć

D. 5÷6 ujęć

Odpowiedzi sugerujące, że do wykonania zdjęcia w technice High Dynamic Range wystarczy 0÷2 ujęć lub 4÷5 ujęć, są błędne, ponieważ nie uwzględniają podstawowych zasad działania tej techniki. W przypadku HDR, kluczowym elementem jest uchwycenie różnorodnych zakresów tonalnych, co jest niemożliwe przy tak ograniczonej liczbie ujęć. Wybierając 0÷2 ujęcia, zakładamy, że jedno zdjęcie może zaspokoić wszystkie potrzeby tonalne, co jest rzadko możliwe w praktyce, zwłaszcza w scenach z dużym kontrastem. Z kolei odpowiedź 4÷5 ujęć, choć zbliża się do rzeczywistości, jest nadmierna i nieefektywna. W większości przypadków, wystarczą dwa do trzech zdjęć, aby uzyskać jakość, która w pełni wykorzystuje technologię HDR. Typowe błędy myślowe związane z tymi odpowiedziami mogą wynikać z braku zrozumienia, jak istotne jest uchwycenie różnych detali w różnych warunkach oświetleniowych. Osoby, które uważają, że jedno zdjęcie wystarczy, mogą mylić HDR z podstawowym programowaniem ekspozycji, co prowadzi do nieporozumień co do celów, jakie stawia sobie technika HDR, której istotą jest uzyskanie harmonijnego połączenia tonalnego poprzez odpowiednie zestawienie kilku zdjęć.

Pytanie 27

Jakim obiektywem najlepiej jest uchwycić zdjęcie budowli, nie oddalając się od niej?

A. Fotogrametrycznym.

B. Szerokokątnym.

C. Makro.

D. Zwykłym.

Wybór szerokokątnego obiektywu do fotografii architektury jest kluczowy, gdyż pozwala na uchwycenie szerszej perspektywy bez konieczności oddalania się od obiektu. Dzięki temu można zarejestrować całość budynku, co jest niezwykle istotne w przypadku wysokich lub rozległych struktur. Szerokokątne obiektywy charakteryzują się ogniskową zazwyczaj wynoszącą poniżej 35 mm, co daje możliwość uchwycenia dużej ilości detali w kadrze. Przykładowo, podczas fotografowania znanych zabytków, takich jak katedry czy pałace, szerokokątny obiektyw umożliwia także uchwycenie otoczenia, co wzbogaca kompozycję zdjęcia. Ponadto, obiektywy te pomagają zminimalizować zniekształcenia perspektywiczne, zwłaszcza przy użyciu techniki tzw. „na poziomie oczu”. Dzięki temu, zdjęcia architektury są nie tylko estetyczne, ale także wiernie oddają rzeczywiste proporcje budynków.

Pytanie 28

Pomiar, który nie uwzględnia luminancji filmowanej sceny to:

A. punktowy, na cienie.

B. światła padającego.

C. integralny światła odbitego.

D. punktowy, na światła.

Pomiar luminancji sceny nie uwzględnia nie tylko światła padającego, ale także wiele błędnych koncepcji związanych ze sposobem, w jaki rozumiemy iluminację obiektów. Odpowiedzi dotyczące pomiaru punktowego na światła i cienie mogą wydawać się uzasadnione, ponieważ te metody pozwalają na lokalizację konkretnych źródeł światła. Jednakże, pomiar na światła odnosi się do intensywności światła, które pada na dany obiekt, co nie uwzględnia pełnego kontekstu luminancji w fotografii. Z kolei pomiar na cienie może prowadzić do błędnych wyników, gdy scena jest oświetlona w sposób, który nie oddaje rzeczywistego stanu luminancji, zwłaszcza w warunkach silnego kontrastu. Integralny pomiar światła odbitego również nie dostarcza pełnych informacji o luminancji sceny. Kluczowym błędem jest zakładanie, że wystarczy zmierzyć światło, które jest odbite od obiektów, aby uzyskać pełen obraz sceny. Z tego powodu, zrozumienie różnicy między tymi metodami a pomiarem światła padającego jest kluczowe dla uzyskania poprawnych i wiarygodnych wyników w fotografii. Bez właściwego zrozumienia tych koncepcji, fotografowie mogą napotkać problemy z ekspozycją, co prowadzi do zdjęć o nieodpowiedniej jasności i kontrastach.

Pytanie 29

Wskaż oprogramowanie służące do organizowania albumów zdjęciowych?

A. Adobe Reader

B. Adobe Lightroom

C. Adobe Ilustrator

D. Adobe Photoshop

Adobe Photoshop oraz Adobe Illustrator są programami z rodziny Adobe, jednak ich główne przeznaczenie różni się znacznie od funkcji oferowanych przez Adobe Lightroom. Photoshop jest potężnym narzędziem do edycji grafiki rastrowej, które pozwala na retuszowanie zdjęć, tworzenie skomplikowanych kompozycji oraz dodawanie efektów wizualnych. Mimo że można w nim zarządzać zdjęciami, jego użycie jako katalogu zdjęć nie jest praktyczne, ponieważ nie posiada usprawnień do organizacji i przeszukiwania dużych zbiorów zdjęć. Podobnie, Illustrator jest programem do tworzenia grafiki wektorowej, co czyni go odpowiednim do projektowania logo, ilustracji i innych elementów wizualnych, ale nie jest przeznaczony do katalogowania zdjęć. Użytkownicy mogą mylić te programy z Lightroomem, sądząc, że wszystkie aplikacje Adobe są równorzędne w kontekście edycji zdjęć, co jest błędnym podejściem. Wybór niewłaściwego oprogramowania może prowadzić do znacznych trudności w zarządzaniu zdjęciami oraz utraty cennych informacji o projektach. Adobe Reader z kolei jest narzędziem do przeglądania plików PDF, które nie ma żadnych funkcji związanych z edycją czy katalogowaniem zdjęć. Pominięcie Lightroomu w takim kontekście wskazuje na brak zrozumienia specyfiki narzędzi dostosowanych do różnych potrzeb w branży kreatywnej.

Pytanie 30

Którą metodę uzyskiwania obrazu pozytywowego stosowano w dagerotypii?

A. Miedziana płytka poddawana jest trawieniu w kwasie siarkowym

B. Posrebrzaną płytkę miedzianą poddaje się działaniu pary jodu

C. Obraz utajony jest poddawany działaniu pary rtęci

D. Obraz utajony jest poddawany działaniu pary jodu

Dagerotypia, jako jedna z pierwszych technik fotografii, wykorzystywała zjawisko wywołania obrazu pozytywowego poprzez działanie pary rtęci na obraz utajony. Po naświetleniu, utajony obraz był widoczny tylko pod odpowiednim kątem i w odpowiednich warunkach oświetleniowych. Proces wywołania polegał na umieszczeniu płytki miedzianej pokrytej warstwą srebra w komorze z parą rtęci, co powodowało, że srebro reagowało z parą, a w miejscach, gdzie zostało naświetlone, powstawał widoczny obraz. Takie podejście pozwalało na uzyskanie bardzo szczegółowych i kontrastowych obrazów. W praktyce, dagerotypia stała się popularna w XIX wieku, a jej technologia była wykorzystywana w portretach oraz dokumentacji różnych wydarzeń. Znajomość tego procesu jest nie tylko istotna dla historyków fotografii, ale również dla współczesnych artystów, którzy eksplorują tradycyjne techniki.

Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

Który parametr obiektywu decyduje o maksymalnej ilości światła, jaka może przez niego przejść?

A. Liczba soczewek

B. Jasność (minimalna wartość przysłony)

C. Długość ogniskowej

D. Średnica filtra

Jasność obiektywu, określana jako minimalna wartość przysłony (f-stop), jest kluczowym parametrem decydującym o maksymalnej ilości światła, jaka może przejść przez obiektyw. Im mniejsza wartość f-stop, tym większa średnica otworu przysłony, co pozwala na wpuszczenie większej ilości światła. To z kolei wpływa na możliwości fotografowania w trudnych warunkach oświetleniowych, takich jak nocne zdjęcia czy w pomieszczeniach przy słabym świetle. Przykładowo, obiektyw o jasności f/1.4 pozwoli uzyskać wyraźniejsze i jaśniejsze zdjęcia w takich warunkach w porównaniu z obiektywem o jasności f/4. Dodatkowo, większa jasność obiektywu zapewnia lepszą kontrolę nad głębią ostrości, co jest przydatne w portretach czy fotografii artystycznej. W standardach branżowych i w praktyce fotograficznej, obiektywy o większej jasności są często droższe, ale ich wartość w kontekście jakości zdjęć i możliwości artystycznych jest nieoceniona.

Pytanie 33

Aby przygotować diapozytyw metodą stykową, należy skorzystać z

A. wizualizatora

B. skanera

C. rzutnika

D. kopioramki

Rzutnik, wizualizator oraz skaner, choć używane w kontekście obrazu, nie są narzędziami odpowiednimi do wykonania diapozytywu metodą stykową. Rzutnik służy przede wszystkim do wyświetlania obrazu na większej powierzchni, co jest całkowicie inną funkcjonalnością. Może on być użyty do prezentacji zdjęć, ale nie do fizycznego przenoszenia obrazu na materiał fotoczuły. Wizualizator z kolei, często stosowany w edukacji i podczas prezentacji, ma na celu wyświetlanie dokumentów lub innych materiałów na ekranie, ale nie angażuje się w proces fotograficzny jako taki. Użycie wizualizatora do tworzenia diapozytywu jest mylnym podejściem, ponieważ nie jest to jego przewidziana funkcja. Z kolei skaner jest narzędziem, które digitalizuje obraz, ale nie wykonuje diapozytywów w sensie tradycyjnym. Użytkownicy mogą myśleć, że skanowanie negatywów bezpośrednio przenosi je na papier, co nie jest prawdą, gdyż wymaga to dalszej obróbki w odpowiednich programach graficznych. W rezultacie, te błędne odpowiedzi wynikają z nieporozumień dotyczących funkcji i zastosowania poszczególnych urządzeń w procesie obróbki obrazu.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

Zaletą obiektywu zmiennoogniskowego jest zdolność

A. wymiany układu optycznego

B. regulacji długości ogniskowej

C. stopnia pochylenia osi optycznej

D. przesunięcia osi optycznej

Obiektyw zmiennoogniskowy charakteryzuje się możliwością regulacji długości ogniskowej, co oznacza, że użytkownik może dostosować kąt widzenia za pomocą prostego mechanizmu powiększania lub pomniejszania obrazu. Dzięki tej funkcji obiektywy te są niezwykle wszechstronne i są szeroko stosowane w fotografii oraz filmowaniu, umożliwiając uchwycenie różnych kadrów bez konieczności zmiany obiektywu. Na przykład, w sytuacjach, gdy chcemy uchwycić zarówno szerokie ujęcie krajobrazu, jak i szczegóły architektoniczne, obiektyw zmiennoogniskowy pozwala na płynne przechodzenie pomiędzy różnymi wartościami ogniskowych. W praktyce obiektywy te są preferowane w reportażu, gdzie elastyczność i szybkość reakcji są kluczowe. Warto zaznaczyć, że obiektywy zmiennoogniskowe są również projektowane z myślą o minimalizacji zniekształceń optycznych i aberracji, co przekłada się na wysoką jakość obrazu. Dobre praktyki w fotografii sugerują, aby użytkownicy regularnie sprawdzali ustawienia swojego obiektywu, aby maksymalizować jego potencjał w różnych warunkach oświetleniowych.

Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

Który z wymienionych materiałów nie nadaje się do czyszczenia obiektywów fotograficznych?

A. Pędzelek z naturalnego włosia

B. Papierowy ręcznik

C. Sprężone powietrze

D. Ściereczka z mikrofibry

Sugerowanie, że ściereczka z mikrofibry, pędzelek z naturalnego włosia czy sprężone powietrze są odpowiednie do czyszczenia obiektywów, pokazuje typowe błędy myślowe w podejściu do pielęgnacji sprzętu fotograficznego. Wiele osób może nie zdawać sobie sprawy z tego, jakie materiały są właściwe lub niewłaściwe w kontekście czyszczenia delikatnych soczewek. Ściereczki z mikrofibry są jak najbardziej zalecane, ponieważ nie tylko są miękkie i niepylące, ale także skutecznie usuwają zanieczyszczenia, nie pozostawiając smug. Pędzelki z naturalnego włosia mogą być używane, ale ich jakość i czystość są kluczowe; mogą one bowiem przenosić zanieczyszczenia, które mogą porysować soczewki. Sprężone powietrze jest również skuteczne w usuwaniu kurzu, lecz wymaga ostrożnego stosowania, aby nie wdmuchiwać zanieczyszczeń na powierzchnię obiektywu. Typowym błędem jest również mylenie materiałów, które są bezpieczne do użycia, z tymi, które mogą dopuścić do uszkodzeń. Na przykład, wiele osób uważa, że papierowe ręczniki są wystarczająco miękkie, ale w rzeczywistości ich struktura oraz chemikalia mogą prowadzić do poważnych uszkodzeń. Aby w pełni zadbać o sprzęt, warto zapoznać się z dobrymi praktykami oraz standardami branżowymi, co pozwoli uniknąć kosztownych błędów w przyszłości.

Pytanie 38

Oświetlenie w stylu Rembrandta oznacza, że portretowany model na zdjęciu ma

A. widać cienie pod oczami

B. na policzku pojawia się światło w postaci trójkąta

C. obie strony twarzy są oświetlone w równym stopniu

D. na twarzy nie występują żadne cienie

Oświetlenie rembrandtowskie jest techniką oświetleniową, która charakteryzuje się charakterystycznym trójkątnym kształtem światła na policzku modela, przeciwnym do źródła światła. Ta forma oświetlenia powstaje, gdy głowa modela jest lekko obrócona w stronę źródła światła, co prowadzi do powstania cienia na jednym z policzków. Odpowiednie użycie tej techniki może nadać portretom głębię oraz trójwymiarowość, co jest niezwykle ważne w fotografii portretowej. Przykładem zastosowania oświetlenia rembrandtowskiego jest fotografowanie w studio, gdzie używa się jednego głównego źródła światła, często softboksu lub reflektora, które są ustawione pod kątem 45 stopni w stosunku do modela. W praktyce, aby uzyskać idealne efekty, warto eksperymentować z różnymi kątami i odległością źródła światła, co pozwoli na osiągnięcie pożądanej atmosfery i nastroju na zdjęciu. Technika ta jest powszechnie stosowana nie tylko w fotografii, ale także w filmie, gdzie odpowiednie oświetlenie odgrywa kluczową rolę w budowaniu narracji i emocji.

Pytanie 39

Jakie prace konserwacyjne obejmują czynności związane z czyszczeniem monitora?

A. Mycie obudowy oraz kalibracja monitora

B. Mycie obudowy i wydmuchiwanie zanieczyszczeń z elementów elektronicznych monitora

C. Czyszczenie otworów wentylacyjnych i łączenie monitora z komputerem

D. Czyszczenie wyświetlacza oraz sprawdzanie parametrów technicznych monitora

Czynności konserwacyjne przy monitorach są często mylone z innymi działaniami, które niekoniecznie są dobre dla ich funkcjonowania. Na przykład czyszczenie ekranu i sprawdzanie parametrów technicznych to nie jest cała konserwacja, bo te rzeczy powinny być robione osobno. Nie musisz testować parametrów na każdym kroku, a skupianie się tylko na czyszczeniu może prowadzić do problemów, które nie są związane z brudem. Mycie obudowy i kalibracja w tym samym czasie to też nie najlepszy pomysł, bo kalibracja dotyczy ustawień, a nie czyszczenia. Niektóre odpowiedzi sugerują, że podłączanie monitora do komputera to część konserwacji, co jest nieprawidłowe. Dobre dbanie o sprzęt to nie tylko zewnętrzna czystość, ale też wnętrze, które może wymagać odpowiednich narzędzi i technik. Dużo osób nie zdaje sobie sprawy, że kurz wewnętrzny to główny powód problemów z monitorami, które prowadzą do przegrzewania. Dlatego warto skupić się na tym, co naprawdę jest potrzebne, a nie na powierzchownych rzeczach.

Pytanie 40

Jak nazywa się technika uzyskiwania zdjęć na papierze za pomocą metody chromianowej?

A. kalotypia

B. guma

C. cyjanotypia

D. dagerotypia

Cyjanotypia, kalotypia i dagerotypia to techniki fotograficzne, które mimo że również mają swoje miejsce w historii fotografii, różnią się zasadniczo od metody chromianowej. Cyjanotypia korzysta z soli żelaza, co prowadzi do uzyskania niebieskich odcieni, znanych jako 'niebieski wydruk'. Technika ta była popularna w XIX wieku, szczególnie w przypadku reprodukcji rysunków i schematów. Z kolei kalotypia, opracowana przez Williama Henry'ego Foxa Talbota, polega na uzyskiwaniu negatywów na papierze, z których można tworzyć wiele odbitek, co wprowadziło nową jakość w reprodukcji obrazów. Dagerotypia natomiast to proces, który polegał na utrwalaniu obrazu na metalowej płycie pokrytej jodkiem srebra, co prowadziło do powstania unikalnych, niepowtarzalnych odbitek, często o dużym kontraście i doskonałej ostrości. Mieszanie tych terminów skutkuje nieporozumieniem. W szczególności, myślenie, że techniki te są zamienne, wynika z braku zrozumienia ich fundamentalnych różnic, co może prowadzić do nieprawidłowych wyborów w praktyce fotograficznej. Zrozumienie tych technik i ich różnic jest kluczowe dla każdego fotografa, który pragnie korzystać z różnorodnych metod w swojej pracy.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej