Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.14 - Organizacja i kontrola robót budowlanych oraz sporządzanie kosztorysów
Data rozpoczęcia: 15 maja 2025 12:07
Data zakończenia: 15 maja 2025 12:15

Egzamin niezdany

Wynik: 8/40 punktów (20,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 2

Ścianki działowe z bloczków betonu komórkowego powinny być łączone z ścianą nośną przy użyciu

A. tulei obustronnie rozpieranych

B. strzępi zazębionych końcowych

C. kotew z płaskowników

D. profili metalowych oraz dybli

Wybór profili stalowych i dybli na pierwszy rzut oka może się wydawać sensowny, ale w rzeczywistości to nie do końca działa. Profiles stalowe, pomimo że mogą być używane w różnych projektach, w przypadku lekkich ścianek działowych nie sprawdzają się tak, jak powinny. Może to prowadzić do deformacji i uszkodzeń w dłuższym czasie. Dyble, choć w wielu miejscach używane, często nie mają wystarczającej siły, żeby utrzymać ciężar ścianki, co może skutkować ich wypadaniem. Ważne jest, żeby pamiętać, że dobre połączenia w budownictwie powinny opierać się na solidnych materiałach i metodach, które dają długotrwałe rezultaty. Kotwy z płaskowników są zdecydowanie lepszym wyborem. Dlatego warto znać najlepsze praktyki, bo błędy mogą prowadzić do kosztownych napraw i zmniejszenia bezpieczeństwa budynku. W końcu lepiej dmuchać na zimne!

Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

Jaką materiałową izolację powinno się zastosować na połączeniu murłaty ze ścianą?

A. płytę styropianową

B. folię aluminiową

C. wełnę mineralną

D. warstwę papy

Wybór niewłaściwych materiałów do izolacji na styku murłaty ze ścianą może prowadzić do poważnych problemów związanych z wilgocią oraz trwałością konstrukcji. Folia aluminiowa, mimo że ma dobre właściwości odbijające ciepło, nie jest materiałem, który skutecznie zabezpieczy przed wodą. Jej zastosowanie w tym kontekście może prowadzić do gromadzenia się wilgoci w warstwach budynku, co sprzyja rozwojowi pleśni i osłabieniu struktury. W przypadku wełny mineralnej, choć jest to materiał stosunkowo popularny w izolacjach termicznych, jej nasiąkliwość wodą czyni ją nieodpowiednią do stosowania w miejscach narażonych na bezpośredni kontakt z wilgocią. Dodatkowo, wełna mineralna wymaga odpowiedniej osłony przed działaniem wody, co w praktyce komplikuje proces izolacji. Płyta styropianowa, z kolei, jest materiałem stosowanym do izolacji termicznej, jednak w kontekście murłaty, jej zastosowanie może być niewłaściwe, ponieważ styropian nie zapewnia wymaganej odporności na wodę w miejscach, gdzie może ona przenikać do struktury budynku. W praktyce, błędne podejście do wyboru materiałów izolacyjnych prowadzi do powstawania błędów w myśleniu, które bazują na ogólnym przekonaniu o właściwościach materiałów bez uwzględnienia ich specyficznych zastosowań w danym kontekście budowlanym. Warto więc przestrzegać sprawdzonych norm i wskazówek, aby zapewnić skuteczność i trwałość izolacji.

Pytanie 5

Rozbiórkę obiektów murowanych należy wykonywać etapami, zaczynając od demontażu

A. pokrycia dachu oraz konstrukcji dachu

B. podłóg oraz konstrukcji stropu najwyższego poziomu

C. ścianek działowych na najwyższym poziomie

D. urządzeń oraz elementów instalacji elektrycznej

Wybór demontażu podłóg i konstrukcji stropu najwyższej kondygnacji jako pierwszego kroku w procesie rozbiórki budynków murowanych stwarza poważne zagrożenia dla bezpieczeństwa pracowników. Podłogi i stropy pełnią kluczową rolę w stabilności budynku, a ich uprzedni demontaż bez zabezpieczenia instalacji elektrycznych może prowadzić do wielu niebezpieczeństw, w tym do porażenia prądem. Właściwym podejściem jest zawsze najpierw usunięcie elementów elektronicznych, co pozwala na bezpieczne kontynuowanie dalszych prac. Ponadto, demontaż ścianek działowych jako pierwszego kroku również może być mylny, ponieważ te elementy mogą pełnić funkcję stabilizacyjną, a ich usunięcie bez odpowiednich zabezpieczeń naraża na ryzyko upadku pozostałych elementów budynku. W przypadku rozbiórki pokrycia dachowego i konstrukcji dachu, istnieje ryzyko spadku materiałów na osoby pracujące poniżej, co również podkreśla konieczność wcześniejszego demontażu instalacji elektrycznych. Błędne jest również podejście do demontażu urządzeń instalacyjnych przed rozbiórką, gdyż może to prowadzić do uszkodzenia struktury budynku i narażenia pracowników na niebezpieczeństwo. W każdym przypadku kluczowe jest przestrzeganie zasad BHP oraz normowych wytycznych dotyczących rozbiórek, co zapewnia bezpieczeństwo zarówno pracowników, jak i osób przebywających w okolicy.

Pytanie 6

Z przedstawionego zestawienia stali zbrojeniowej wynika, że łączna długość prętów o średnicy 6 mm wynosi

Nr pręta	Średnica pręta [mm]	Długość pręta [m]	Liczba prętów w elemencie [szt.]	Długość prętów [m]
Nr pręta	Średnica pręta [mm]	Długość pręta [m]	Liczba prętów w elemencie [szt.]	StOS-b Ø6	RB400W Ø16
1	16	4,6	8	-	36,8
2	6	1,6	71	113,6	-
3	16	2,2	4	-	8,8
4	16	4,9	20	-	98,0
5	16	1,1	10	-	11,0
6	16	2,5	10	-	25,0
7	6	1,1	70	77,0	-
8	16	2,5	2	-	5,0
9	16	4,9	4	-	19,6
10	16	4,5	4	-	18,0
11	16	1,9	2	-	3,8
Łączna długość prętów wg średnic [m]				190,6	226,0
Masa 1 m pręta [kg/m]				0,222	1,578
Łączna masa prętów wg średnic [kg]				42,3	356,6
Masa całkowita prętów [kg]					398,9

A. 113,6 m

B. 25,0 m

C. 77,0 m

D. 190,6 m

Poprawna odpowiedź to 190,6 m, ponieważ zgodnie z przedstawionym zestawieniem stali zbrojeniowej, ta wartość została bezpośrednio wskazana jako łączna długość prętów o średnicy 6 mm. W praktyce, znajomość łącznej długości prętów zbrojeniowych jest kluczowa w procesie projektowania konstrukcji, ponieważ wpływa na dobór odpowiednich materiałów oraz obliczenia statyczne. W branży budowlanej, niezwykle istotne jest przestrzeganie standardów, takich jak PN-EN 1992-1-1, które określają wymagania dotyczące projektowania konstrukcji żelbetowych. Dzięki znajomości ilości i długości prętów zbrojeniowych, inżynierowie mogą lepiej planować procesy montażowe oraz oszacować koszty materiałowe, co przyczynia się do efektywności i bezpieczeństwa realizacji projektów budowlanych. Dlatego ważne jest, aby dokładnie analizować zestawienia materiałów budowlanych i podejmować decyzje na podstawie wiarygodnych danych.

Pytanie 7

Jakie informacje nie są wymagane w tablicy informacyjnej budowy?

A. Nazwiska i imienia oraz numeru telefonu kierownika budowy

B. Adresu oraz numeru telefonu odpowiedniego organu nadzoru budowlanego

C. Określenia rodzaju robót budowlanych oraz lokalizacji ich prowadzenia

D. Adresu i numeru telefonu wojewódzkiego inspektora sanitarnego

Odpowiedź wskazująca, że tablica informacyjna budowy nie musi zawierać adresu i numeru telefonu wojewódzkiego inspektora sanitarnego jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa budowlanego, tablica ta powinna zawierać jedynie kluczowe informacje dotyczące samej budowy, a nie wszelkie dane kontaktowe instytucji nadzorujących. Standardy branżowe wskazują, że podstawowe dane, które muszą być umieszczone na tablicy, to imię i nazwisko kierownika budowy oraz jego numer telefonu, a także dane kontaktowe organu nadzoru budowlanego, co ma na celu zapewnienie odpowiedzialności i łatwego dostępu do informacji o realizacji inwestycji. Ważne jest, aby tablica informacyjna spełniała swoje funkcje informacyjne oraz ułatwiała komunikację w przypadku jakichkolwiek wątpliwości czy potrzeby zgłoszenia sytuacji kryzysowych. W praktyce, dostarczenie jedynie niezbędnych informacji pozwala skupić się na kluczowych aspektach prowadzenia budowy, a nadmierna ilość danych może prowadzić do dezinformacji lub ignorowania istotnych informacji.

Pytanie 8

W trakcie realizacji prac rozbiórkowych planuje się pozyskanie 145 m³ ceglanego gruzu. Odbiorca odpadów dysponuje kontenerami o pojemności 4 m³ oraz 7 m³. Który zestaw kontenerów będzie wystarczający do zebrania zgromadzonego gruzu?

A. 18 kontenerów o pojemności 7 m3 i 5 kontenerów o pojemności 4 m3

B. 20 kontenerów o pojemności 7 m3

C. 16 kontenerów o pojemności 7 m3 i 7 kontenerów o pojemności 4 m3

D. 36 kontenerów o pojemności 4 m3

Odmienne odpowiedzi, które sugerują użycie wyłącznie kontenerów o pojemności 7 m³ lub 4 m³, nie są adekwatne do zaspokojenia potrzeb związanych z transportem 145 m³ gruzu ceglanego. Przy wyborze 20 kontenerów o pojemności 7 m³ całkowita pojemność wyniosłaby 140 m³, co jest zbyt mało, aby pomieścić wszystkie odpady. Z kolei 36 kontenerów o pojemności 4 m³ dałoby jedynie 144 m³, co również nie wystarczyłoby do zgromadzenia pełnej objętości gruzu. W przypadku odpowiedzi, które łączą różne pojemności, nieoptymalne zestawienie kontenerów prowadzi do marnotrawstwa przestrzeni oraz zwiększenia kosztów transportu i obsługi. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że można zaspokoić zapotrzebowanie na pojemność kontenerów jedynie przez jednorodne zestawy, co nie uwzględnia dynamicznych potrzeb w różnych projektach budowlanych. Efektywne zarządzanie odpadami wymaga elastyczności w doborze kontenerów, co pozwala na optymalizację kosztów i efektywności operacyjnej. Trzeba także pamiętać, że w praktyce, zgodnie z normami branżowymi, istotne jest minimalizowanie liczby transportów, co można osiągnąć jedynie poprzez inteligentne zestawienie różnych pojemności kontenerów, co jest w pełni odzwierciedlone w poprawnej odpowiedzi.

Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 11

Jaka jest maksymalna średnica prętów, dla których nie ma potrzeby stosowania mechanicznych urządzeń do ich odginania?

A. 40 mm

B. 50 mm

C. 30 mm

D. 20 mm

Jak wybierasz średnice większe niż 20 mm, to pamiętaj, że to nie działa. Pręty takie jak 30 mm czy 50 mm musisz już giąć z użyciem maszyn, bo są za twarde do ręcznej obróbki. To jest całkiem logiczne, bo im grubszy pręt, tym trudniej go odgiąć. Ludzie często myślą, że jak grubszy, to będzie łatwo, ale w praktyce jest akurat odwrotnie. Musisz użyć sporej siły, żeby go ugiąć, co bez urządzenia jest po prostu niemożliwe. Jeśli nie będziesz tego przestrzegać, to pręty mogą się uszkodzić, a to generuje dodatkowe koszty i opóźnienia. W budownictwie jest to bardzo istotne, żeby trzymać się norm, żeby wszystko było bezpieczne i działało jak należy.

Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 13

Kosztorys tworzony na zlecenie inwestora, mający na celu określenie przewidywanych wydatków inwestycyjnych, nazywany jest kosztorysem

A. zamiennym

B. ofertowym

C. inwestorskim

D. powykonawczym

Kosztorys inwestorski jest dokumentem sporządzanym na zlecenie inwestora, który ma na celu oszacowanie przewidywanych kosztów realizacji projektu budowlanego. Jego głównym zadaniem jest wspieranie procesu podejmowania decyzji dotyczących finansowania inwestycji oraz planowania budżetu. Kosztorys ten zazwyczaj obejmuje szczegółowy opis zakresu robót, materiałów oraz usług, które będą niezbędne do zrealizowania inwestycji. Dlatego kluczowe jest, aby kosztorys inwestorski był zgodny z aktualnymi normami prawnymi oraz dobrymi praktykami branżowymi, takimi jak PN-ISO 10006:2018 dotycząca zarządzania jakością w projektach. Przykładem zastosowania kosztorysu inwestorskiego może być budowa nowego budynku mieszkalnego, gdzie inwestor potrzebuje dokładnych informacji o kosztach materiałów budowlanych, robocizny oraz ewentualnych usług dodatkowych, aby móc podjąć świadome decyzje dotyczące finansowania i harmonogramu prac.

Pytanie 14

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 15

Aby wydobyć 15 cm warstwę gleby urodzajnej (humusu) przy użyciu lemiesza oraz przetransportować urobek na terenie budowy na odległość 60 m, należy zastosować

A. ładowarki samojezdnej

B. zgarniarki samojezdnej

C. koparki podsiębiernej

D. spycharki gąsienicowej

Wybór niewłaściwego sprzętu do odspojenia humusu i przemieszczenia go na krótką odległość może prowadzić do licznych problemów zarówno technicznych, jak i ekonomicznych. Na przykład, zgarniarka samojezdna, chociaż użyteczna w wielu zastosowaniach, nie jest zaprojektowana do pracy w terenie o dużym nachyleniu czy w trudnych warunkach gruntowych. Jej konstrukcja nie zapewnia takiej przyczepności, jak w przypadku spycharki gąsienicowej, co może prowadzić do poślizgu i nieefektywnej pracy. Koparka podsiębierna, z kolei, jest przeznaczona głównie do wykopów w utwardzonym gruncie, a jej zastosowanie w przypadku humusu jest niepraktyczne ze względu na możliwe uszkodzenia delikatnych warstw gleby. Ładowarka samojezdna, mimo że efektywnie ładuje i przemieszcza materiał, nie jest optymalna do odspajania humusu, gdyż nie dysponuje odpowiednim lemieszem, który mógłby precyzyjnie oddzielić delikatne warstwy gleby. Kluczowym błędem myślowym jest więc założenie, że każdy typ maszyny budowlanej może być stosowany zamiennie bez uwzględnienia specyfiki i właściwości materiału, z którym mamy do czynienia. Wybór odpowiedniego sprzętu powinien być zawsze oparty na analizie warunków pracy oraz charakterystyki materiału, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży budowlanej.

Pytanie 16

Podłoga w pomieszczeniu, które znajduje się nad nieogrzewaną pralnią, powinna być wyposażona w izolację przeciwwilgociową z pasów papy

A. ułożonych na styk, a styki w kolejnych warstwach nie muszą być przesunięte względem siebie

B. ułożonych na styk, a styki w kolejnych warstwach muszą być przesunięte względem siebie

C. połączonych na zakład, a zakłady w kolejnych warstwach nie muszą być przesunięte względem siebie

D. połączonych na zakład, a zakłady w kolejnych warstwach muszą być przesunięte względem siebie

Błędne podejście do izolacji przeciwwilgociowej, proponowane w niepoprawnych odpowiedziach, opiera się na niewłaściwym zrozumieniu zasad łączenia warstw materiałów izolacyjnych. Ułożenie warstw na styk, bez przesunięcia zakładów, prowadzi do powstania słabych punktów, które mogą stać się miejscami przenikania wilgoci. W praktyce, takie podejście nie tylko zwiększa ryzyko uszkodzenia podłogi, ale również stwarza poważne zagrożenie dla struktury budynku, zwłaszcza w pomieszczeniach narażonych na działanie wilgoci, jak pralnie. Ponadto, brak przesunięcia zakładów może skutkować powstawaniem szczelin, które są trudne do wykrycia i usunięcia, co prowadzi do długotrwałych uszkodzeń. Warto również zauważyć, że zgodnie z normami budowlanymi, takie jak PN-EN 13967, które odnoszą się do materiałów izolacyjnych, prawidłowe łączenie warstw jest kluczowe dla skuteczności całego systemu. W związku z tym, ważne jest, aby wykonawcy przestrzegali standardów i stosowali sprawdzone metody, aby zapewnić nie tylko szczelność, ale również długotrwałość i bezpieczeństwo konstrukcji.

Pytanie 17

Na podstawie zamieszczonego zestawienia narzutów oraz kosztów bezpośrednich oblicz wartość kosztorysową netto robót ziemnych.

Narzuty kosztorysu
wskaźnik kosztów pośrednich [Kp] od (R+S)60%
wskaźnik zysku [Z] od (R+S+Kp(R+S))10%
Koszty bezpośrednie robót ziemnych [Kb]
robocizna (R)500,00 zł
materiały z kosztami zakupu (M)0,00 zł
sprzęt (S)850,00 zł

A. 1 485,00 zł

B. 2 295,00 zł

C. 2 376,00 zł

D. 2 160,00 zł

W przypadku obliczeń dotyczących wartości kosztorysowej netto robót ziemnych, istotne jest zrozumienie, jak poszczególne składniki kosztów wpływają na ostateczną kwotę. Wiele osób może popełnić błąd, nie uwzględniając odpowiednich kosztów pośrednich, które w tym przypadku wynoszą 60% sumy kosztów bezpośrednich. Odpowiedzi takie jak 2 295,00 zł czy 2 160,00 zł mogą wynikać z niewłaściwego zsumowania kosztów bezpośrednich lub pominięcia zysku, który powinien wynosić 10% od sumy kosztów całkowitych. Kolejnym typowym błędem jest nieprawidłowe zrozumienie, co wchodzi w skład kosztów bezpośrednich. Wiele osób może mylnie zinterpretować te pojęcia, przez co nieprawidłowo obliczają koszty robocizny i sprzętu. To prowadzi do niepoprawnych wyników, które mogą znacząco zafałszować realny obraz finansowy projektu. Ważne jest, aby dokładnie śledzić wszystkie elementy kosztowe i stosować się do zasad rachunkowości w budownictwie, aby uniknąć nieporozumień i błędnych wniosków, które mogą zaszkodzić całemu przedsięwzięciu.

Pytanie 18

Jakie urządzenie służy do transportowania materiałów budowlanych wyłącznie w kierunku pionowym?

A. suwnica

B. przenośnik taśmowy

C. wyciąg budowlany

D. żuraw

Wyciąg budowlany to urządzenie specjalistyczne, które zostało zaprojektowane do transportu materiałów budowlanych wyłącznie w pionie. Główną funkcją wyciągu budowlanego jest przenoszenie ciężkich ładunków, takich jak bloczki betonowe, stalowe elementy konstrukcyjne czy inne materiały, na wysokość, co jest kluczowe w pracach budowlanych. Wyciągi te są często wykorzystywane na placach budowy, gdzie dostarczają materiały bezpośrednio na poziom, na którym są potrzebne, co zwiększa efektywność pracy. Dobre praktyki w zakresie użytkowania wyciągów budowlanych wymagają regularnych przeglądów technicznych oraz przestrzegania norm bezpieczeństwa, takich jak PN-EN 14439, które regulują zasady dotyczące bezpieczeństwa i funkcjonalności tych urządzeń. Przykładem zastosowania wyciągów budowlanych są wysokie budynki mieszkalne, gdzie transport materiałów na wyższe kondygnacje bez użycia wyciągu byłby nieefektywny i czasochłonny.

Pytanie 19

Utrzymywanie książki obiektu budowlanego leży w zakresie obowiązków

A. właściciela budynku.

B. lidera budowy.

C. wykonawcy prac.

D. inspektora nadzoru budowlanego.

Wykonawca robót, inspektor nadzoru oraz kierownik budowy, choć pełnią istotne role w procesie budowlanym, nie ponoszą odpowiedzialności za prowadzenie książki obiektu budowlanego jako takiej. Wykonawca robót koncentruje się głównie na realizacji umowy dotyczącej budowy, co obejmuje zarządzanie pracami budowlanymi i zapewnienie ich zgodności z projektem oraz obowiązującymi normami. Inspektor nadzoru, z kolei, nadzoruje i kontroluje jakość oraz terminowość prac budowlanych, ale nie jest odpowiedzialny za utrzymanie dokumentacji obiektu po zakończeniu budowy. Kierownik budowy pełni funkcję zarządzającą na placu budowy, ale jego odpowiedzialność kończy się z chwilą zakończenia inwestycji. Te role są często mylone, co prowadzi do błędnego przekonania, że osoby te mogą być odpowiedzialne za książkę obiektu budowlanego. Właściciel obiektu ma nie tylko prawo, ale i obowiązek zapewnienia, że dokumentacja jest prowadzona zgodnie z przepisami, co jest kluczowe dla zapewnienia trwałości i bezpieczeństwa obiektu. Zrozumienie różnic w obowiązkach i odpowiedzialności pomiędzy tymi rolami jest istotne dla prawidłowego zarządzania procesem budowlanym oraz późniejszą eksploatacją obiektu.

Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

Na podstawie fragmentu opisu technicznego określ metodę wykonania rozbiórki obiektu.

Opis techniczny do projektu wyburzenia stodoły (fragment)
(...) 2.2.Sposób wykonania rozbiórki
Planuje się wykonanie rozbiórki za pomocą specjalistycznego sprzętu, metodami tradycyjnymi zmechanizowanymi bez technik minerskich.
Do wykonania rozbiórki planuje się wykorzystanie koparki wyburzeniowej z zamontowanymi na końcu ramion wymiennymi narzędziami (nożyce do cięcia żelbetu i stali, młot do kruszenia betonu, standardowa łyżka).
Obiekt przed przystąpieniem do rozbiórki należy odpowiednio przygotować.
2.3. Przygotowanie obiektu do rozbiórki polega na:
−	sprawdzeniu występowania oraz odcięciu, zaślepieniu, zabezpieczeniu wszystkich mediów dochodzących do obiektu;
−	sprawdzeniu występowania oraz zdemontowaniu wewnętrznych instalacji lub ich fragmentów, które mogłyby stanowić utrudnienie lub zagrożenie podczas rozbiórki;
−	wyznaczeniu i oznakowaniu stref bezpośredniego zagrożenia i stref niebezpiecznych. (...)

A. Ręczna przez wyburzenia sprzętem mechanicznym.

B. Tradycyjna zmechanizowana bez technik minerskich.

C. Ręczna z użyciem materiałów wybuchowych.

D. Tradycyjna ręczna bez technik minerskich.

Na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że odpowiedzi takie jak "Ręczna przez wyburzenia sprzętem mechanicznym" czy "Ręczna z użyciem materiałów wybuchowych" mogą być trafne, jednakże nie odpowiadają one rzeczywistym wymaganiom opisanym w technicznym opisie projektu. Wybór metod ręcznych może prowadzić do zwiększenia ryzyka wypadków, a także wydłużenia czasu realizacji projektu, co jest niezgodne z nowoczesnymi standardami branżowymi. Zastosowanie materiałów wybuchowych, jak w przypadku drugiej opcji, wiąże się z dodatkowymi zagrożeniami dla zarówno pracowników, jak i otoczenia, a także wymaga uzyskania specjalnych zezwoleń oraz odpowiednich warunków bezpieczeństwa, co w tym przypadku nie jest przewidziane. Odpowiedź "Tradycyjna ręczna bez technik minerskich" również nie jest adekwatna, ponieważ technologie ręczne są często mniej efektywne i bardziej czasochłonne, co w dłuższej perspektywie prowadzi do większych kosztów. Kluczowym błędem w myśleniu jest przyjęcie, że metoda ręczna może być wystarczająca bez wsparcia sprzętu mechanicznego. Współczesne podejścia do wyburzeń stawiają na automatyzację i mechanizację, co podnosi standardy bezpieczeństwa i efektywności, a ignorowanie tych aspektów prowadzi do nieefektywności oraz potencjalnych niebezpieczeństw.

Pytanie 22

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 23

Na wilgotnych i zasolonych ścianach, po usunięciu przyczyny zawilgocenia oraz przygotowaniu powierzchni, wskazane jest nałożenie tynku

A. wapiennego

B. renowacyjnego

C. cementowego

D. wypalanego

Wybór tynku cementowego na zawilgocone i zasolone ściany to złe posunięcie. Tynki cementowe mają niską paroprzepuszczalność, więc wilgoć może się zbierać w ścianach. A to prowadzi do różnych problemów, jak pleśń czy grzyb. Odpowiednia regulacja wilgotności jest kluczowa, a tynki cementowe niestety nie dają rady. Z tynkiem wapiennym jest trochę lepiej, bo jest bardziej paroprzepuszczalny, ale nie neutralizuje soli, które mogą się pojawić na powierzchni. A to może zniszczyć tynk i będziesz musiał go co chwila odnawiać. Z kolei tynki wypalane, których używa się głównie w tradycyjnej budowie, też nie są super na wilgotne ściany, bo nie chronią przed solami. Wybierając tynk, trzeba na spokojnie przeanalizować warunki w obiekcie i trzymać się norm budowlanych, żeby uniknąć problemów z materiałami. Fajnie jest myśleć długoterminowo o ochronie i funkcjonalności budowli.

Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

Rewitalizacja ściany, która ma pojedyncze rysy oraz pęknięcia o szerokości 3-4 mm, niegrożące stabilności konstrukcji murowanej z cegły, polega na

A. torkretowaniu uszkodzonej ściany mieszanką betonową

B. zastosowaniu ściągów z prętów stalowych umocowanych w narożach ścian i zaciśniętych nakrętką rzymską

C. usunięciu tynku, oczyszczeniu powierzchni, poszerzeniu pęknięć, a następnie ich wypełnieniu zaczynem cementowym

D. rozbiórce uszkodzonej ściany i następnej jej odbudowie

Podejmowanie decyzji o rozebraniu spękanej ściany i ponownym jej wymurowaniu jest ekstremalnym podejściem, które najczęściej jest nieuzasadnione. Takie działanie wiąże się z dużymi kosztami oraz czasem realizacji, zwłaszcza w przypadku niewielkich rys, które nie wpływają na stabilność całej konstrukcji. Zwykle w takich przypadkach można zastosować znacznie mniej inwazyjne metody naprawcze, które są bardziej efektywne z perspektywy ekonomicznej. Zastosowanie ściągów z prętów stalowych w narożach ścian nie jest odpowiednie w sytuacji, gdy spękania nie zagrażają stateczności konstrukcji. Tego typu techniki są przeznaczone do większych uszkodzeń oraz sytuacji, gdzie istnieje ryzyko osunięcia się elementów konstrukcyjnych. Z kolei torkretowanie, czyli natryskiwanie mieszanki betonowej, jest metodą stosowaną w przypadku znacznych uszkodzeń i wymaga specjalistycznego sprzętu oraz umiejętności. W przypadku drobnych spękań, takie podejście może nie tylko nie przynieść oczekiwanych efektów, ale również prowadzić do dodatkowych problemów, takich jak ciężar nakładanego betonu czy nieodpowiednia przyczepność nowego materiału do istniejącej powierzchni. Kluczowym błędem myślowym jest zatem nadmierne komplikowanie procesu naprawczego, co nie tylko zwiększa koszty, ale także wydłuża czas prac budowlanych.

Pytanie 26

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 28

Reparacje w obiekcie polegające na usunięciu dotychczasowego fundamentu z cegły oraz budowie nowego, powinny być przeprowadzane w segmentach o maksymalnej długości

A. 3,2 m

B. 4,5 m

C. 1,2 m

D. 2,5 m

Odpowiedź 1,2 m jest zgodna z zaleceniami dotyczącymi prac naprawczych w budynkach. Przy rozbiórce fundamentów z cegły kluczowe jest zapewnienie stabilności pozostałej struktury budynku. Prace te powinny być prowadzone w odcinkach o maksymalnej długości 1,2 m, co pozwala na kontrolowanie osiadań oraz minimalizację ryzyka uszkodzenia sąsiednich części fundamentów. Taki sposób działania jest zgodny z praktykami inżynieryjnymi, które zalecają stopniowe usuwanie materiału, aby nie destabilizować całej konstrukcji w jednym momencie. Dodatkowo, stosowanie takich odcinków umożliwia dokładniejsze monitorowanie jakości gruntu oraz stanu istniejących elementów budowlanych. W praktyce, w przypadku budynków zabytkowych lub o złożonej strukturze, takie podejście jest szczególnie ważne, by zachować integralność historyczną i konstrukcyjną obiektu. Warto również zwrócić uwagę na znaczenie odpowiedniego zabezpieczenia wykopów oraz zastosowania tymczasowych podpór, co jest standardem w tego typu pracach.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

Jeśli według ustalonej normy jeden betoniarz w ciągu 26,38 r-g zrealizuje 100 m² stropu żelbetowego, to dwuosobowy zespół pracując przez 5 dni roboczych po 8 godzin dziennie wykona

A. 151,63 m2 stropu

B. 131,90 m2 stropu

C. 303,26 m2 stropu

D. 263,80 m2 stropu

Analizując dostępne odpowiedzi, można zauważyć typowe błędy w obliczeniach i założeniach dotyczących wydajności pracy. Wiele osób może przyjąć, że czas pracy zespołu 2-osobowego jest po prostu podzielony przez liczbę pracowników, co jednak nie uwzględnia rzeczywistej wydajności wynikającej z pracy zespołowej. Przykładowo, zakładając, że każdy z betoniarzy pracuje niezależnie, moglibyśmy błędnie obliczyć, że wykonają 131,90 m², co zasugerowałoby, że wydajność pracy nie wzrosła w wyniku współpracy. Ponadto, zignorowanie czasu potrzebnego na przygotowanie i sprzątanie miejsca pracy, które również wpływa na ogólną wydajność, może prowadzić do przeszacowania wyników. Obliczenia muszą uwzględniać nie tylko czas pracy, ale również wspólną dynamikę zespołu oraz praktyki organizacyjne, które wpływają na efektywność. W standardach budowlanych zaleca się przeprowadzanie analizy wydajności z uwzględnieniem czynników takich jak przerwy, zmęczenie, a także różne techniki budowlane, które mogą zwiększyć lub zmniejszyć wydajność. Zrozumienie tych aspektów jest kluczowe dla efektywnego zarządzania pracami budowlanymi i optymalizacji procesów.

Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 34

Jaką rolę pełnią betonowe podkładki umieszczone pod zbrojeniem ławy fundamentowej?

A. Zapobiegają skutkom osiadania fundamentu

B. Utrzymują stabilność podłoża gruntowego pod fundamentem

C. Chronią pręty zbrojeniowe przed odkształceniami

D. Zapewniają otoczenie betonem prętów zbrojeniowych

Odpowiedzi wskazujące na funkcje przeciwdziałania osiadaniu fundamentu oraz stabilizacji podłoża gruntowego są mylące. Podkładki betonowe nie mają na celu redukcji osiadania czy stabilizacji gruntu, ponieważ ich głównym zadaniem jest ochrona prętów zbrojeniowych. Osiadanie fundamentu jest efektem działania sił grawitacyjnych oraz właściwości gruntu, a nie bezpośrednio związane z elementami zbrojeniowymi. Stabilizacja podłoża fundamentowego, w tym analiza nośności czy zastosowanie odpowiednich materiałów gruntowych, powinna być przeprowadzona na wcześniejszych etapach projektowania i budowy. Właściwe podejście do fundamentowania wymaga zastosowania odpowiednich technik geotechnicznych, takich jak wzmocnienie gruntu, a nie jedynie polegania na funkcjonalności podkładek betonowych. Ostatni aspekt, dotyczący zabezpieczania prętów zbrojeniowych przed odkształceniami, także jest niepoprawny, ponieważ odkształcenia w kontekście zbrojenia są głównie wynikiem działania sił działających na konstrukcję, a nie błędów w projektowaniu podkładek. Kluczowe jest zrozumienie, że podkładki mają znaczenie przede wszystkim w kontekście ochrony zbrojenia oraz zapewnienia jego odpowiedniej pozycji podczas wylewania betonu, a nie w kontekście bezpośredniego oddziaływania na właściwości gruntowe czy przeciwdziałania osiadaniu. Właściwe zaprojektowanie i wykonanie fundamentów wymaga kompleksowego podejścia, uwzględniającego wszystkie aspekty inżynieryjne i geotechniczne, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie.

Pytanie 35

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 36

Licowanie ściany z bloczków murowych polega na

A. wypełnieniu widocznych spoin zarówno pionowych, jak i poziomych zaprawą zabarwioną pigmentem

B. stworzeniu w ścianie dylatacji poziomej umiejscowionej pod oknami

C. wypełnieniu widocznych spoin pionowych i poziomych zaprawą odporną na mróz

D. utworzeniu na powierzchni ściany warstwy wykończeniowej np. z cegły klinkierowej

Wypełnienie widocznych spoin zaprawą czy stosowanie dylatacji nie jest tożsame z licowaniem ściany murowanej. Wypełnienie spoin zarówno pionowych, jak i poziomych ma na celu jedynie poprawę estetyki oraz szczelności, ale nie wpływa na walory architektoniczne i ochronne, jakie daje licowanie. Dylatacje poziome umieszczone pod otworami okiennymi są istotne w kontekście zapewnienia odpowiedniej pracy konstrukcji oraz zapobiegania pęknięciom, jednak nie są związane z procesem licowania. Wypełnianie spoin mrozoodporną zaprawą również nie dotyczy licowania, lecz ma na celu zabezpieczenie przed wpływem niekorzystnych warunków atmosferycznych i nie wpływa na estetykę czy izolacyjność budynku. W praktyce, mylenie tych pojęć prowadzi do nieprawidłowego podejścia do budowy i konserwacji obiektów. Licowanie to proces, który wymaga staranności oraz odpowiednich materiałów, a nie jedynie kosmetycznych poprawek na powierzchni ściany. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego wykonawstwa w budownictwie.

Pytanie 37

Jaką czynność należy wykonać przed nałożeniem warstwy kontaktowej z zaprawy w trakcie remontu stropu?

A. Pomalować strop farbą nawierzchniową

B. Pomalować strop farbą podkładową

C. Wyrównać powierzchnię stropu gipsem

D. Zwilżyć powierzchnię stropu wodą

Pomalowanie stropu farbą podkładową lub nawierzchniową przed nałożeniem warstwy kontaktowej z zaprawy jest błędnym podejściem, które może znacząco obniżyć efektywność remontu stropu. Farby, zarówno podkładowe, jak i nawierzchniowe, mają różne właściwości, które nie sprzyjają adhezji zapraw. Farba podkładowa, chociaż poprawia przyczepność kolejnych warstw, jest zaprojektowana z myślą o współpracy z innymi typami farb, a nie z zaprawami budowlanymi. Z kolei farba nawierzchniowa tworzy gładką, często błyszczącą powłokę, która może całkowicie zablokować przyczepność zaprawy, stwarzając ryzyko jej odspojenia od podłoża. Wyrównywanie powierzchni stropu gipsem, choć ważne w kontekście uzyskania odpowiedniej równości, nie powinno bezpośrednio wyprzedzać nawilżania przed zastosowaniem zaprawy. Bezpośrednie nakładanie zaprawy na suchą powierzchnię, niezależnie od wcześniejszego malowania, prowadzi do osłabienia połączenia, co jest typowym błędem w praktyce budowlanej. Dlatego kluczowe jest przestrzeganie zasad kolejności prac oraz odpowiednie przygotowanie podłoża, zamiast stosowania wymienionych wcześniej technik, które mogą przynieść odwrotne efekty od zamierzonych.

Pytanie 38

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 39

W murowanej spoinowanej ścianie budynku wykonano cztery otwory okienne o projektowanej szerokości w świetle równej 900 mm. Podczas odbioru robót murarskich dokonano pomiarów szerokości tych otworów i otrzymano następujące wyniki:
otwór nr I - 894 mm, otwór nr II - 898 mm, otwór nr III - 902 mm, otwór nr IV - 906 mm.
Na podstawie danych zawartych w tabeli określ, dla którego otworu nie została zachowana dopuszczalna odchyłka wymiaru.

Dopuszczalne odchyłki wymiarów dla murów (fragment)
Rodzaj odchyłek	Dopuszczalne odchyłki [mm]
Rodzaj odchyłek	mury spoinowane	mury niespoinowane
odchylenie wymiarów otworów o wymiarach w świetle
do 100 cm:
- szerokość	+6; -3	+6; -3
- wysokość	+15; -1	+15; -10
ponad 100 cm:
- szerokość	+10; -5	+10; -5
- wysokość	+15; -10	+15; -10

A. Dla otworu nr III

B. Dla otworu nr IV

C. Dla otworu nr II

D. Dla otworu nr I

Wybierając otwór nr II, można dojść do błędnych wniosków na podstawie mylnego zrozumienia dopuszczalnych odchyłek wymiarów. Otwór nr II ma szerokość 898 mm, co mieści się w określonym zakresie dopuszczalnych tolerancji od 895 mm do 910 mm. To oznacza, że jego wymiar jest zgodny z normami budowlanymi. Typowym błędem jest błędna interpretacja kryteriów dotyczących wymiarów, co może prowadzić do niepotrzebnych kosztów i opóźnień w budowie. Warto zauważyć, że w przypadku otworów o dużych wymiarach, precyzyjne pomiary są kluczowe dla zapewnienia ich funkcjonalności. W praktyce, na przykład, zbyt mały otwór może skutkować problemami z montażem, co w dłuższej perspektywie może prowadzić do konieczności przebudowy lub poprawy, a tym samym generować dodatkowe wydatki. Dlatego tak ważne jest, aby mieć na uwadze odpowiednie procedury pomiarowe oraz standardy budowlane, które jasno określają dopuszczalne odchyłki, aby uniknąć błędnych decyzji w procesie budowy.

Pytanie 40

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej