Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Asystent osoby niepełnosprawnej
Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Data rozpoczęcia: 17 maja 2025 10:10
Data zakończenia: 17 maja 2025 10:32

Egzamin zdany!

Wynik: 34/40 punktów (85,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Czy każda osoba z niepełnosprawnością ma prawo do kompleksowej rehabilitacji, specjalistycznej pomocy oraz zatrudnienia na otwartym rynku pracy zgodnie z jakim dokumentem?

A. z Konwencją o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności

B. z Ustawą o ochronie zdrowia

C. z Kartą praw osób niepełnosprawnych

D. z Ustawą o systemie ubezpieczeń społecznych

Wybór Karty praw osób niepełnosprawnych jako odpowiedzi jest poprawny, ponieważ dokument ten stanowi fundamentalny akt prawny, który potwierdza prawa osób z niepełnosprawnościami do pełnego uczestnictwa w życiu społecznym, w tym do wszechstronnej rehabilitacji, pomocy specjalistycznej oraz dostępu do rynku pracy. Karta określa zasady, które powinny być przestrzegane w celu zapewnienia równości szans dla osób z niepełnosprawnościami, co ma kluczowe znaczenie w kontekście ich integracji społecznej i zawodowej. Przykładem zastosowania Karty jest program wsparcia finansowego dla pracodawców, którzy zatrudniają osoby z niepełnosprawnościami, co przyczynia się do zwiększenia ich obecności na rynku pracy. Standardy branżowe oraz praktyki w dziedzinie rehabilitacji podkreślają znaczenie dostosowywania miejsc pracy oraz szkoleń zawodowych do indywidualnych potrzeb osób z niepełnosprawnościami, co jest zgodne z wytycznymi zawartymi w Karcie. Zrozumienie tych praw oraz ich implementacja w codziennym życiu jest kluczowe dla budowania społeczeństwa, które w pełni akceptuje różnorodność.

Pytanie 2

Dziecku z jakim problemem najtrudniej jest nawiązać i utrzymać kontakt wzrokowy?

A. z lekkim ograniczeniem intelektualnym

B. z diagnozą autyzmu

C. z trisomią 21

D. z przewodzeniowym ubytkiem słuchu

Dzieci z autyzmem często mają trudności z nawiązywaniem i utrzymywaniem kontaktu wzrokowego z innymi ludźmi. Jest to charakterystyczny objaw zaburzeń ze spektrum autyzmu (ASD), który może wynikać z problemów z przetwarzaniem bodźców społecznych oraz z ograniczonej zdolności do rozumienia norm społecznych. W praktyce oznacza to, że dzieci te mogą unikać patrzenia na twarze osób dorosłych lub rówieśników, co może prowadzić do trudności w interakcjach społecznych. Przykładem może być sytuacja, w której nauczyciel próbuje nawiązać kontakt z dzieckiem podczas zajęć, a dziecko odwraca wzrok lub patrzy w inną stronę. Zgodnie z dobrymi praktykami w pracy z dziećmi z autyzmem, terapeuci oraz nauczyciele powinni stosować różne strategie, aby wspierać rozwój umiejętności społecznych, takie jak zabawy rozwijające nawiązywanie kontaktu wzrokowego oraz techniki terapeutyczne, które pomagają dzieciom lepiej zrozumieć interakcje społeczne.

Pytanie 3

Podopieczna cierpi na padaczkę i jedynym jej źródłem dochodu jest renta, co powoduje, że co miesiąc nie starcza jej na leki. Kto powinien pomóc jej w uzyskaniu wsparcia finansowego?

A. z lekarzem pierwszego kontaktu zatrudnionym w POZ

B. z pracownikiem socjalnym pracującym w OPS

C. z neurologiem

D. z pracownikiem środowiskowym

Wybór pracownika socjalnego zatrudnionego w Ośrodku Pomocy Społecznej (OPS) jako źródła pomocy finansowej dla podopiecznej z padaczką jest uzasadniony. Pracownicy socjalni mają odpowiednie kwalifikacje oraz dostęp do programów wsparcia finansowego, takich jak zasiłki lub inne formy pomocy, które mogą być niezbędne w sytuacji kryzysowej. Ich rola polega nie tylko na udzielaniu informacji, ale także na ocenie sytuacji życiowej klienta oraz pomocy w wypełnianiu formalności związanych z ubieganiem się o różne formy wsparcia. W praktyce oznacza to, że pracownik socjalny może pomóc w złożeniu wniosku o dodatek na leki, zasiłek celowy lub inne formy wsparcia, które mogą umożliwić zakup niezbędnych medykamentów. Warto również dodać, że pracownicy socjalni często współpracują z innymi instytucjami, co pozwala na holistyczne podejście do problemów klientów. Taka współpraca jest zgodna z dobrymi praktykami w obszarze pomocy społecznej, które kładą nacisk na kompleksowe wsparcie osób w trudnych sytuacjach życiowych.

Pytanie 4

Co można zaproponować pacjentce z porażeniem kończyn dolnych, która ma problemy z zaparciami, aby poprawić regularność wypróżnień?

A. wypicie szklanki gazowanej wody mineralnej przed pójściem spać

B. szklankę ciepłej wody rano, na czczo

C. długie spacery na zewnątrz

D. poranną gimnastykę w pozycji siedzącej na wózku

Zarządzanie zaparciami u pacjentów z porażeniem kończyn dolnych wymaga zrozumienia wpływu różnych strategii na funkcjonowanie układu pokarmowego. Picie szklanki gazowanej wody mineralnej przed snem może wydawać się interesującą opcją, jednak gazowane napoje mogą prowadzić do wzdęć i dyskomfortu, co w rzeczywistości może pogorszyć sytuację pacjenta. Podobnie, długie spacery na świeżym powietrzu, choć są ogólnie zalecane dla poprawy ogólnego stanu zdrowia, w przypadku pacjentów z porażeniem kończyn dolnych mogą być trudne do zrealizowania, co może zniechęcać do aktywności fizycznej. Poranna gimnastyka na wózku, mimo że może być korzystna, niekoniecznie odnosi się bezpośrednio do regulacji wypróżnień. Skoncentrowanie się jedynie na ćwiczeniach fizycznych bez uwzględnienia diety i nawadniania może prowadzić do braku oczekiwanych efektów. W kontekście regulacji wypróżnień kluczowe jest zrozumienie, że zarówno dieta, jak i odpowiednie nawodnienie są fundamentem skutecznego zarządzania zaparciami. Nieodpowiednie podejście do tego tematu może prowadzić do frustracji pacjenta oraz pogorszenia stanu zdrowia, dlatego ważne jest, aby uwzględniać kompleksowe strategie, które łączą dietę, nawodnienie oraz regularną aktywność fizyczną dostosowaną do możliwości pacjenta.

Pytanie 5

Podczas pielęgnacji otyłej osoby długotrwale leżącej w łóżku, która często ma problemy z odparzeniami w miejscach fałdów skórnych, jakie działania powinien podjąć asystent?

A. wykładać fałdy skóry miękkim materiałem

B. stosować gencjanę na fałdy skóry

C. nacierać fałdy skóry maścią z antybiotykiem

D. używać ligniny do oddzielania fałdów skóry

Odpowiedź 'oddzielać fałdy skóry miękkim materiałem' jest prawidłowa, ponieważ kluczowym celem jest zapobieganie powstawaniu odparzeń oraz utrzymanie właściwej higieny w miejscach, gdzie skóra jest narażona na tarcie i nadmierne wilgotnienie. Oddzielanie fałd skóry miękkim materiałem pozwala na stworzenie przestrzeni między fałdami, co z kolei zmniejsza ryzyko podrażnień. Materiał taki powinien być dobrze chłonny i delikatny, aby nie podrażniał skóry. Przykładowo, można użyć specjalnych wkładek dedykowanych do pielęgnacji pacjentów leżących, które są zaprojektowane z myślą o ochronie delikatnej skóry. W kontekście praktycznym, oddzielanie fałd skóry wymaga systematyczności i uwagi, szczególnie u osób z otyłością, gdzie ryzyko odparzeń jest wyższe. Ważne jest także regularne monitorowanie stanu skóry oraz stosowanie odpowiednich środków pielęgnacyjnych, takich jak emolienty, które nawilżają skórę i wspierają jej naturalną barierę ochronną. Działania te są zgodne z wytycznymi dotyczącymi opieki nad osobami leżącymi, które podkreślają znaczenie profilaktyki w zapobieganiu powikłaniom skórnym.

Pytanie 6

Na jakiej podstawie można umieścić w domu pomocy społecznej osobę, która się na to nie zgadza, a jej stan zdrowia uniemożliwia dalsze życie w dotychczasowym miejscu?

A. decyzji sądu opiekuńczego

B. wniosku członka dalszej rodziny

C. decyzji sądu karnego

D. wniosku złożonego przez pracownika socjalnego

Umieszczenie osoby w domu pomocy społecznej, która nie wyraża na to zgody, może być realizowane na podstawie orzeczenia sądu opiekuńczego, co jest zgodne z przepisami ustawy o pomocy społecznej. Sąd opiekuńczy, w myśl Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, ma kompetencje do podejmowania decyzji dotyczących ochrony osób, które z powodu stanu zdrowia nie są w stanie samodzielnie funkcjonować. Przykładem praktycznego zastosowania tej procedury może być sytuacja, w której osoba starsza cierpi na demencję i nie jest w stanie samodzielnie podjąć decyzji o swoim miejscu zamieszkania. W takich przypadkach, po przeprowadzeniu stosownych procedur i badań, sąd może wydać orzeczenie, które umożliwi umieszczenie takiej osoby w odpowiedniej placówce, zapewniając jej potrzebną opiekę. Warto również zaznaczyć, że procedury sądowe w takich sprawach mają na celu przede wszystkim dobro osób, które z powodu swojego stanu zdrowia nie mogą dbać o siebie samodzielnie, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie opieki społecznej.

Pytanie 7

Asystent, podczas wymiany zdań z podopieczną, dowiedział się o jej trudnościach z wychowywaniem niepełnoletniego syna. Zasugerował, by skontaktowała się z pedagogiem szkolnym. Jakiego rodzaju pomoc zaproponował asystent podopiecznej?

A. Pomoc instrumentalna

B. Pomoc informacyjna

C. Pomoc rzeczowa

D. Pomoc motywacyjna

Motywujące wsparcie powinno inspirować do zmian, ale w tej sytuacji ważniejsze było konkretne informowanie. Zachęcanie podopiecznej do działania bez podania konkretnych narzędzi czy wskazówek może prowadzić do frustracji i wrażenia zagubienia. Z drugiej strony, wsparcie instrumentalne oznacza dostarczenie konkretnej pomocy materialnej, a tego tu zabrakło. Asystent nie dał żadnych fizycznych zasobów, które mogłyby pomóc w wychowywaniu syna. Rzeczowe wsparcie, czyli dostarczanie konkretnych przedmiotów lub informacji technicznych, też się nie pojawiło. Zrozumienie różnych form wsparcia jest kluczowe, bo błędne przypisanie wsparcia do konkretnej sytuacji może prowadzić do kłopotów i niezaspokojenia potrzeb. Często myli się wsparcie informacyjne z innymi rodzajami wsparcia, co może powodować nieporozumienia w roli asystenta w pomocy społecznej. Dobrze jest wybierać odpowiednie strategie, co w tym przypadku się udało, ale widzenie innych form wsparcia jako ważniejszych może wprowadzać zamieszanie w pracy socjalnej.

Pytanie 8

Po operacji wszczepienia endoprotezy stawu biodrowego, pacjentka wchodząc po schodach przy użyciu jednej kuli, powinna najpierw na wyższy stopień postawić nogę?

A. zdrową, jednocześnie kładąc kulę po stronie zdrowej kończyny, a potem dołożyć kończynę po operacji

B. po operacji, a następnie dostawić zdrową kończynę z kulą po stronie operowanej kończyny

C. po operacji, a następnie postawić zdrową kończynę wraz z kulą po stronie zdrowej kończyny

D. zdrową, a następnie dołożyć operowaną kończynę z kulą po stronie operowanej kończyny

Wybór odpowiedzi, w której podopieczna najpierw stawia zdrową nogę na schodku, a następnie dostawia kończynę operowaną wraz z kulą trzymaną po stronie operowanej, jest zgodny z zaleceniami dotyczącymi rehabilitacji po zabiegu wszczepienia endoprotezy stawu biodrowego. Ta technika pozwala na optymalne rozłożenie ciężaru ciała oraz minimalizację ryzyka upadku. W praktyce, podczas wchodzenia po schodach, ważne jest, aby najpierw umieścić kończynę zdrową, co zapewnia stabilność, a następnie dostawić kończynę operowaną, co redukuje obciążenie nowego stawu. Zaleca się również, aby kula była trzymana po stronie operowanej, co umożliwia wsparcie i stabilizację w trakcie ruchu. W kontekście rehabilitacji pacjent powinien zawsze być instruowany przez specjalistów, aby dostosować techniki poruszania się do indywidualnych potrzeb i postępu w terapii, co jest kluczowe dla skutecznego powrotu do pełnej sprawności. Odpowiednie umiejętności w zakresie wchodzenia po schodach przyczyniają się do zwiększenia pewności siebie pacjenta oraz zmniejszają ryzyko kontuzji.

Pytanie 9

Podopieczna odczuwa, że sąsiadka ją wykorzystuje, ponieważ ciągle pożycza od niej pieniądze, których nie oddaje zgodnie z ustaleniami. Jaką formę treningu pracownik socjalny powinien polecić podopiecznej w tej sytuacji?

A. praktycznych umiejętności

B. zdolności poznawczych

C. asertywności

D. według metody Jacobsona

Odpowiedź wskazująca na asertywność jako kluczową umiejętność w tej sytuacji jest prawidłowa, ponieważ podopieczna doświadcza sytuacji, w której jej granice są naruszane przez sąsiadkę. Asertywność to zdolność do wyrażania swoich potrzeb, praw i emocji w sposób, który jest jednocześnie szanujący siebie i innych. Udział w treningu asertywności może pomóc podopiecznej nauczyć się skutecznie komunikować, jak również dbać o swoje interesy, co jest istotne w kontekście relacji interpersonalnych. Przykłady praktycznego zastosowania asertywności obejmują umiejętność mówienia 'nie' bez poczucia winy, przedstawianie swoich oczekiwań w jasny sposób oraz obronę swoich granic, co w omawianej sytuacji mogłoby zapobiec dalszemu wykorzystywaniu przez sąsiadkę. Asertywność jest uznawana za jedną z kluczowych kompetencji w pracy z osobami potrzebującymi wsparcia, zgodnie z zasadami etyki zawodowej i dobrymi praktykami w psychologii oraz pomocy społecznej.

Pytanie 10

W lokalu osoby zmagającej się ze stwardnieniem rozsianym i jeżdżącej na wózku inwalidzkim są obecne przeszkody architektoniczne. Aby je usunąć, opiekun powinien wesprzeć podopieczną w złożeniu odpowiedniego wniosku?

A. do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej

B. do Wojewódzkiego Ośrodka Pomocy Społecznej

C. do Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie

D. do Starostwa Powiatowego

Odpowiedzi wskazujące na Starostwo Powiatowe, Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej czy Wojewódzki Ośrodek Pomocy Społecznej nie są odpowiednie w kontekście likwidacji barier architektonicznych, ponieważ każda z tych instytucji ma odmienne zadania i zakres działania. Starostwo Powiatowe pełni funkcje administracyjne i zarządzające w powiecie, ale nie jest bezpośrednio odpowiedzialne za udzielanie wsparcia osobom z niepełnosprawnościami w zakresie likwidacji barier. Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej koncentruje się głównie na świadczeniach socjalnych, a nie na wsparciu architektonicznym, co czyni tę odpowiedź nieadekwatną w analizowanym przypadku. Z kolei Wojewódzki Ośrodek Pomocy Społecznej nadzoruje działania ośrodków pomocy społecznej w regionie, ale nie zajmuje się bezpośrednio składaniem wniosków o dofinansowanie na adaptację przestrzeni życiowej dla osób z niepełnosprawnościami. Kluczowym błędem myślowym jest założenie, że te instytucje mogą zastąpić funkcje i wsparcie, jakie oferuje PCPR. Właściwe zrozumienie kompetencji tych instytucji oraz ich roli w systemie wsparcia jest niezbędne dla skutecznego działania na rzecz osób z niepełnosprawnościami. Brak takiej wiedzy może prowadzić do nieefektywnego poszukiwania pomocy oraz opóźnień w realizacji potrzebnych działań.

Pytanie 11

Podczas konwersacji z sąsiadką asystent dowiedział się, że podopieczna ostatnio zrezygnowała z zakupu brakujących leków, ponieważ opłaciła rachunek za ogrzewanie. Ta sytuacja wskazuje na problemy

A. finansowe podopiecznej

B. w relacjach rodzinnych podopiecznej

C. psychologiczne podopiecznej

D. ze zdrowiem podopiecznej

Wybrana odpowiedź, dotycząca problemów materialnych podopiecznej, jest prawidłowa, ponieważ sytuacja opisana w pytaniu ukazuje bezpośrednie powiązanie między finansami a dostępnością do niezbędnych leków. Decyzja podopiecznej o opłaceniu rachunku za ogrzewanie zamiast wykupienia leków wskazuje na trudności finansowe, które mogą prowadzić do nieodpowiedniego zarządzania zdrowiem. W praktyce asystenci społeczni powinni zwracać uwagę na takie sytuacje, ponieważ mogą one świadczyć o szerszym zakresie problemów materialnych, które wymagają interwencji. Dobrą praktyką w obszarze wsparcia społecznego jest prowadzenie dokładnej analizy sytuacji finansowej podopiecznych oraz pomoc w uzyskaniu dostępu do świadczeń zdrowotnych. W ramach standardów opieki społecznej, asystenci są zobowiązani do identyfikacji takich problemów i kierowania podopiecznych do odpowiednich instytucji, które mogą pomóc w poprawie sytuacji materialnej, co w efekcie może również korzystnie wpłynąć na ich zdrowie.

Pytanie 12

Opiekun wyszedł na spacer z osobą z niedowładem połowiczym, poruszającą się samodzielnie. Jakie działanie powinien podjąć opiekun, aby zapewnić podopiecznemu bezpieczeństwo?

A. iść przed podopiecznym, aby go asekurować

B. kroczyć po stronie zdrowej podopiecznego

C. iść za podopiecznym, aby go asekurować

D. kroczyć po stronie, po której podopieczny ma niedowład

Poruszanie się po stronie chorej podopiecznego jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i wsparcia w przypadku osób z niedowładem połowiczym. Działania te są zgodne z zasadami ergonomii oraz bezpieczeństwa, które kładą nacisk na zapobieganie upadkom i minimalizowanie ryzyka kontuzji. Przemieszczając się po stronie osłabionej, asystent może reagować na ewentualne trudności w równowadze podopiecznego, oferując wsparcie w każdej chwili. Na przykład, jeżeli podopieczny zaczyna tracić równowagę, asystent ma bezpośredni dostęp do jego ramienia, co pozwala na szybką interwencję. Dodatkowo, poruszanie się po stronie chorej umożliwia asystentowi lepsze monitorowanie postawy podopiecznego oraz dostosowywanie tempa spaceru, co jest istotne w kontekście rehabilitacji i zwiększania pewności siebie. Współczesne standardy opieki nad osobami z niepełnosprawnościami zalecają bliską współpracę z podopiecznymi, co podkreśla znaczenie takiego podejścia w praktyce. Prowadzenie podopiecznego w taki sposób pozwala również na stworzenie atmosfery zaufania oraz komfortu, co jest niezbędne w procesie rehabilitacji.

Pytanie 13

Jaką funkcję pełni asystent osoby niepełnosprawnej podczas wizyty u lekarza?

A. Podejmuje decyzje medyczne za podopiecznego

B. Wspiera komunikację i notuje istotne informacje

C. Samodzielnie ustala termin kolejnej wizyty

D. Wykonuje czynności pielęgniarskie

Asystent osoby niepełnosprawnej podczas wizyty u lekarza pełni kluczową rolę w komunikacji. Jego zadaniem jest wspieranie osoby niepełnosprawnej w zrozumieniu informacji medycznych oraz notowanie istotnych informacji, które mogą być przydatne później. To ważne, ponieważ osoby z niepełnosprawnościami mogą mieć trudności z zapamiętywaniem wszystkich szczegółów lub mogą potrzebować dodatkowych wyjaśnień dotyczących zaleceń lekarza. Dzięki asystentowi, pacjent nie musi się martwić o pominięcie kluczowych informacji. W praktyce oznacza to, że asystent może zadawać pytania lekarzowi w imieniu pacjenta, jeśli pacjent nie jest w stanie wyrazić swoich wątpliwości, oraz pomagać w wypełnianiu dokumentów medycznych. To podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w opiece nad osobami niepełnosprawnymi, gdzie nacisk kładziony jest na autonomię pacjenta oraz jego aktywny udział w procesie leczenia. Wspieranie komunikacji jest podstawowym elementem pracy asystenta, który wymaga od niego zarówno umiejętności interpersonalnych, jak i wiedzy na temat specyficznych potrzeb osoby, którą wspiera.

Pytanie 14

92-letni podopieczny, będący weteranem wojennym i mający niepełnosprawność, korzysta z pomocy asystenta przy świadczeniach zdrowotnych. Jakie szczególne uprawnienia powinien uwzględnić asystent dla tego podopiecznego?

A. darmowego dostępu do przedmiotów ortopedycznych

B. możliwości korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej bez oczekiwania w kolejce

C. bezpłatnego dostępu do wszystkich lekarstw

D. prawa do szybszego realizowania zaopatrzenia w środki pomocnicze

Odpowiedź dotycząca prawa do korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej poza kolejnością jest słuszna, ponieważ kombatanci wojennych oraz osoby z niepełnosprawnością często są objęci dodatkowymi uprawnieniami w systemie opieki zdrowotnej. W Polsce, w ramach Ustawy o ochronie zdrowia psychicznego oraz innych aktów prawnych, osoby te mają prawo do szybszego dostępu do świadczeń zdrowotnych, co jest szczególnie istotne w kontekście ich wieku i potencjalnych potrzeb zdrowotnych. Przykładowo, jeżeli nasz podopieczny potrzebuje pilnej konsultacji specjalistycznej, asystent powinien upewnić się, że korzysta on z możliwości szybszego umówienia wizyty. Takie podejście nie tylko zwiększa komfort pacjenta, ale również przyczynia się do lepszego zarządzania systemem opieki zdrowotnej, gdzie zasoby są ograniczone, a potrzeby pacjentów różnorodne. Właściwe postępowanie w takich sytuacjach jest zgodne z dobrymi praktykami w obszarze opieki zdrowotnej oraz etyką zawodową.

Pytanie 15

Wolontariusz wspierający asystenta opiekującego się chorą na stwardnienie rozsiane, ma pewne ograniczenia. Jakie zadanie nie powinno być przez niego wykonywane?

A. Chodzenie na spacery z podopieczną

B. Planowanie czasu wolnego dla podopiecznej

C. Podawanie leków podopiecznej

D. Robienie zakupów dla podopiecznej

Wolontariusze odgrywają istotną rolę w wsparciu osób z różnymi schorzeniami, jednak ich działania są ograniczone w kontekście zadań wymagających szczególnej odpowiedzialności oraz wiedzy medycznej. Podanie leków podopiecznej jest czynnością, która wymaga wykwalifikowanego personelu zdrowotnego, ponieważ wiąże się nie tylko z odpowiedzialnością za zdrowie pacjenta, ale także z ryzykiem potencjalnych skutków ubocznych czy interakcji leków. W praktyce, tylko przeszkoleni pracownicy medyczni, tacy jak pielęgniarki czy farmaceuci, powinni zajmować się administracją leków, aby zapewnić bezpieczeństwo i przestrzeganie właściwych standardów. Z tego powodu wolontariusze, mimo że mogą wspierać podopiecznych w innych, mniej ryzykownych czynnościach, takich jak zakupy czy organizowanie czasu wolnego, nie są uprawnieni do takich działań. Właściwe podejście do zdrowia pacjenta wymaga współpracy z profesjonalistami, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w opiece zdrowotnej.

Pytanie 16

Podopieczny mimo wielu prób przekonania nie zgadza się na mycie zębów i nie troszczy się o swoją częściową protezę dentystyczną. W celu zapobiegania infekcjom w jamie ustnej, co powinien zaproponować asystent do płukania jamy ustnej?

A. gliceryną z boraksem

B. napar z ziela dziurawca

C. wywar z szałwii

D. gliceryną z dodatkiem witaminy C

Prawidłową odpowiedzią jest napar z szałwii, ponieważ szałwia jest znana z właściwości przeciwzapalnych i antyseptycznych, co czyni ją skutecznym środkiem do płukania jamy ustnej. Regularne stosowanie naparu z szałwii może pomóc w redukcji stanów zapalnych oraz łagodzeniu podrażnień błony śluzowej jamy ustnej. Dodatkowo, szałwia zawiera flawonoidy oraz olejki eteryczne, które wspierają zdrowie jamy ustnej i mogą zmniejszać ryzyko infekcji. W praktyce, zaleca się przygotowanie naparu poprzez zalanie suszonej szałwii wrzątkiem, a następnie odczekanie, aż napar ostygnie do temperatury pokojowej. Płukanie jamy ustnej takim naparem powinno być częścią codziennej higieny, zwłaszcza w przypadkach pacjentów z protezami dentystycznymi, gdzie ryzyko stanów zapalnych jest wyższe. Rekomendacje te są zgodne z zaleceniami towarzystw stomatologicznych, które podkreślają znaczenie naturalnych środków w poprawie stanu zdrowia jamy ustnej.

Pytanie 17

Jaką formę pomocy społecznej może otrzymać samotna kobieta z niepełnosprawnością, która ma poważne problemy z poruszaniem się i utrzymaniem porządku w domu, jeśli jej emerytura przekracza próg dochodowy określony w przepisach o pomocy społecznej?

A. Poradnictwo specjalistyczne

B. Specjalistyczne usługi opiekuńcze w domu

C. Zasiłek okresowy

D. Usługi opiekuńcze w domu

Wybór innych opcji jako odpowiedzi na postawione pytanie może wynikać z niepełnego zrozumienia celów i zasad funkcjonowania pomocy społecznej. Zasiłek okresowy jest świadczeniem, które ma na celu wsparcie finansowe w trudnych sytuacjach życiowych, jednak w przypadku osoby z niepełnosprawnością, której emerytura przekracza kryterium dochodowe, nie może być przyznany. W kontekście pomocy społecznej, ważne jest zrozumienie, że wsparcie finansowe nie zawsze jest wystarczające, a sama pomoc finansowa nie rozwiązuje problemów związanych z codziennym funkcjonowaniem. Poradnictwo specjalistyczne, mimo że jest cennym wsparciem, dotyczy bardziej kwestii doradztwa i nie zapewnia praktycznej pomocy w codziennych obowiązkach. Również specjalistyczne usługi opiekuńcze, które mogą być mylone z ogólnymi usługami opiekuńczymi, zwykle są związane z konkretnymi potrzebami zdrowotnymi i wymagają specjalistycznego przeszkolenia personelu, co może być zbędne w przypadku codziennego wsparcia w domu. Kluczowym błędem w rozumieniu tego pytania jest zatem nieodróżnianie form wsparcia oraz nieuznawanie, że podstawowe potrzeby opiekuńcze są równie ważne jak porady czy wsparcie finansowe. W sytuacjach takich jak ta, usługi opiekuńcze w miejscu zamieszkania są najlepszym rozwiązaniem, ponieważ odpowiadają na konkretne potrzeby osoby związane z jej codziennym funkcjonowaniem oraz jakością życia.

Pytanie 18

Jaką metodę spośród podanych powinien użyć asystent, aby zbadać warunki życia osoby z niepełnosprawnością?

A. Przegląd dokumentów

B. Kwestionariusz

C. Obserwację

D. Metody socjometryczne

Obserwacja to naprawdę fajna technika, bo pozwala na zebranie informacji o tym, jak żyje osoba z niepełnosprawnością w naturalny sposób. Widząc, jak osoba funkcjonuje w swoim otoczeniu, można dostrzec nie tylko fizyczne aspekty, ale też to, jak się porozumiewa z innymi i jak radzi sobie na co dzień. Na przykład, asystent może zauważyć, co przeszkadza osobie w poruszaniu się w domu, czy przestrzenie są dobrze zorganizowane i czy mieszkanie jest przystosowane do jej potrzeb. Ważne, żeby robić to z poszanowaniem prywatności i komfortu danej osoby. Fajnie też łączyć obserwację z innymi metodami, jak wywiady czy ankiety, żeby uzyskać pełniejszy obraz sytuacji. Te podejście, które stawia na indywidualne potrzeby osób z niepełnosprawnościami, jest coraz bardziej popularne i zgodne z dzisiejszymi standardami wsparcia społecznego i zdrowotnego.

Pytanie 19

Podczas oczekiwania na pobranie krwi pacjent niespodziewanie stracił przytomność, co objawiło się słabym tętnem, płytkim oddechem i zimnymi kończynami. Zmiany te ustąpiły same po około 15 sekundach. Te symptomy sugerują, że doszło do

A. zatrzymania akcji serca

B. ataku epilepsji

C. zasłabnięcia

D. udaru

Omdlenie, znane również jako synkopa, jest przejściową utratą świadomości spowodowaną nagłym spadkiem przepływu krwi do mózgu. W przypadku opisanego zdarzenia pacjent wykazuje objawy, które klasyfikują się jako omdlenie, takie jak słabe tętno, płytki oddech i chłodne kończyny, które ustępują w krótkim czasie. Taki epizod jest zazwyczaj spowodowany czynnikami takimi jak stres, ból, nieprawidłowa pozycja ciała lub nagła zmiana pozycji. Z punktu widzenia praktyki medycznej, ważne jest, aby personel medyczny był w stanie szybko zidentyfikować omdlenie i podjąć odpowiednie kroki, takie jak położenie pacjenta w pozycji leżącej, aby poprawić przepływ krwi do mózgu. Kluczową praktyką jest również monitorowanie pacjenta do momentu pełnego powrotu do zdrowia oraz ocena, czy nie występują inne poważniejsze problemy zdrowotne. W sytuacjach, gdy omdlenia są częste, należy przeprowadzić dalsze badania diagnostyczne, aby wykluczyć inne schorzenia, takie jak arytmie serca czy zaburzenia neurologiczne.

Pytanie 20

Jakie zadanie ma osoba z niepełnosprawnością wobec wolontariusza, który jej pomaga?

A. zapewnić mu bezpieczne i higieniczne warunki pracy

B. udzielić mu informacji o swojej sytuacji rodzinnej

C. przekazać mu dane o swoich dochodach

D. zatroszczyć się o jego wyżywienie podczas pomocy

Zapewnienie wolontariuszowi bezpiecznych i higienicznych warunków do wykonywania świadczeń jest kluczowym obowiązkiem osoby z niepełnosprawnością. Tego rodzaju odpowiedzialność wynika z zasady wzajemnego poszanowania i dbałości o dobrostan wszystkich uczestników procesu wsparcia. Zgodnie z wytycznymi organizacji zajmujących się pomocą osobom z niepełnosprawnościami, w tym z ramowymi standardami świadczonej pomocy, takie jak Krajowe Standardy Wspierania Osób z Niepełnosprawnościami, bezpieczeństwo i higiena pracy są fundamentem efektywnej współpracy. Przykładowo, wolontariusze muszą mieć zapewnione odpowiednie warunki pracy, takie jak brak zagrożeń zdrowotnych oraz dostęp do niezbędnych zasobów, co z kolei pozwala na skuteczne i komfortowe wykonywanie zadań. W przeciwnym razie, niewłaściwe warunki mogą prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, które zaszkodzą zarówno wolontariuszowi, jak i osobie korzystającej z pomocy. Warto także dodać, że odpowiednie przygotowanie miejsca, w którym odbywa się świadczenie pomocy, jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania organizacjami non-profit.

Pytanie 21

Jaką formę pomocy powinien zarekomendować asystent pacjentce z umiarkowanym stadium Alzheimera, aby wspierać jej zdolności poznawcze?

A. lekcje o chorobie

B. zajęcia reminiscencyjne

C. sesje narracyjne

D. ćwiczenia z zakresu orientacji przestrzennej

Terapia reminiscencyjna jest uznawana za jedną z najskuteczniejszych metod wsparcia osób z chorobą Alzheimera, szczególnie w umiarkowanych stadiach. Polega ona na stymulowaniu pamięci poprzez przywoływanie wspomnień związanych z istotnymi momentami życia pacjenta. Dzięki temu można poprawić funkcje poznawcze, a także poczucie tożsamości i wartości osobistej. W praktyce asystent może zastosować tę technikę w formie sesji, podczas których pacjent ogląda zdjęcia, słucha muzyki z młodości lub bierze udział w rozmowach na tematy z przeszłości. Badania pokazują, że terapia reminiscencyjna może przyczynić się do poprawy nastroju i zmniejszenia objawów depresyjnych u osób z demencją. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia, terapie oparte na wspomnieniach są rekomendowane jako integralny element opieki nad osobami starszymi z zaburzeniami poznawczymi, co podkreśla ich znaczenie w holistycznym podejściu do opieki zdrowotnej.

Pytanie 22

68-letnia pani Janina jest od kilku lat w trakcie terapii osteoporozy. Zalecono jej wykonywanie ćwiczeń oporowych, które koncentrują się na stawach oraz poprawiają ich ruchomość. Którą z poniższych aktywności ruchowych powinien jej zaproponować asystent?

A. Wspinaczkę na skałach

B. Bieganie po nierównym terenie

C. Jazdę na wrotkach

D. Nordic walking

Nordic walking jest formą aktywności fizycznej, która łączy w sobie elementy chodzenia z użyciem specjalnych kijów, co angażuje niemal wszystkie grupy mięśniowe. Dla pani Janiny, która zmaga się z osteoporozą, nordic walking jest idealnym rozwiązaniem, ponieważ ćwiczenia te zwiększają siłę mięśni, poprawiają stabilność i równowagę, a także wspierają mobilność stawów. Dzięki użyciu kijów, osoba wykonująca te ćwiczenia może zmniejszyć obciążenie stawów dolnych, co jest kluczowe w przypadku osteoporozy, gdzie ryzyko złamań jest wyższe. Zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia, regularna aktywność fizyczna, w tym ćwiczenia oporowe i aerobowe, są niezbędne dla zachowania zdrowia kości. Dodatkowo, nordic walking można dostosować do indywidualnych możliwości pacjenta, co czyni go bardzo uniwersalnym sposobem na poprawę kondycji fizycznej i psychicznej. Umożliwia także nawiązywanie interakcji społecznych, co jest korzystne dla zdrowia psychicznego.

Pytanie 23

Gdzie powinna zostać skierowana starsza, samotna i niesamodzielna osoba, będąca w dobrym stanie zdrowia, która nie potrafi samodzielnie zaspokoić swoich potrzeb?

A. do centrum interwencji kryzysowej

B. do domu pomocy społecznej

C. do szpitala miejskiego

D. do placówki wsparcia społecznego

Umieszczanie osób starszych w ośrodkach interwencji kryzysowej oraz w szpitalach miejskich nie jest właściwym rozwiązaniem dla osób, które nie potrafią samodzielnie zaspokoić swoich potrzeb, ale ich ogólny stan zdrowia jest dobry. Ośrodki interwencji kryzysowej są przeznaczone dla osób przeżywających trudności emocjonalne, kryzysy życiowe czy sytuacje nagłe, które wymagają wsparcia psychologicznego oraz interwencji w trudnych momentach. Takie miejsce nie zapewnia długofalowej opieki, ani wsparcia w codziennych potrzebach, co czyni je niewłaściwym wyborem w przypadku osób starszych. Z kolei szpitale miejskie są jednostkami medycznymi, które koncentrują się na diagnostyce i leczeniu chorób, a nie na długoterminowej opiece nad osobami niesamodzielnymi, które wymagają wsparcia w codziennym życiu. Umieszczanie takich osób w tych placówkach mogłoby prowadzić do ich izolacji oraz braku odpowiedniego wsparcia społecznego, co jest kluczowe w starzejącym się społeczeństwie. Dodatkowo, ośrodki oparcia społecznego, chociaż oferują pomoc, nie są tak kompleksowe jak domy pomocy społecznej, które oferują dostosowaną opiekę w środowisku sprzyjającym wsparciu dla osób starszych. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że każda instytucja opiekuńcza może zaspokoić potrzeby osób starszych, podczas gdy tylko odpowiednio przystosowane domy pomocy społecznej oferują takie wsparcie.

Pytanie 24

Analizując wysokość renty podopiecznej oraz jej sytuację mieszkaniową, asystent ocenia, jaka jest jej sytuacja?

A. zdrowotna podopiecznej

B. materialna podopiecznej

C. psychologiczna podopiecznej

D. rodzinna podopiecznej

Analiza wysokości renty oraz sytuacji mieszkaniowej podopiecznej jest kluczowym elementem oceny jej sytuacji bytowej. W kontekście socjalnym, sytuacja bytowa odnosi się do warunków życia, które obejmują zarówno aspekty finansowe, jak i materialne. Wysokość renty, która jest świadczeniem pieniężnym, bezpośrednio wpływa na możliwości zabezpieczenia podstawowych potrzeb życiowych, takich jak mieszkanie, wyżywienie czy opieka zdrowotna. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce może być sytuacja, w której asystent ocenia, czy renta wystarcza na pokrycie kosztów wynajmu mieszkania lub opłat za media. W takich sytuacjach, zgodnie z dobrymi praktykami w pracy socjalnej, należy nie tylko zbadać wysokość renty, ale również realne koszty życia podopiecznej. Standardy pracy socjalnej wskazują na konieczność holistycznego podejścia do diagnozowania sytuacji klienta, co pozwala na efektywniejsze wsparcie i opracowanie indywidualnych planów pomocy.

Pytanie 25

Jak nazywa się zaburzenie występujące u osoby po udarze mózgu, które objawia się trudnościami w pisaniu oraz w wykonywaniu precyzyjnych ruchów?

A. apraksja

B. dizartria

C. agnozja

D. dysleksja

Apraksja to zaburzenie ruchowe, które objawia się trudnościami w wykonywaniu precyzyjnych ruchów lub czynności, mimo że pacjent ma sprawne mięśnie i rozumie, co chce zrobić. W przypadku osób po udarze mózgu, apraksja często występuje jako konsekwencja uszkodzenia określonych obszarów mózgu odpowiedzialnych za planowanie ruchów oraz ich koordynację. Przykładem może być osoba, która nie jest w stanie wziąć w dłonie długopisu, aby coś napisać, mimo że zna zarówno sposób pisania, jak i narzędzie do tego potrzebne. Zastosowanie terapii zajęciowej oraz rehabilitacji neurologicznej, bazujących na metodach takich jak terapia zadaniowa czy trening umiejętności praktycznych, mogą znacząco poprawić zdolności motoryczne pacjentów z apraksją. Istotne jest także wprowadzenie ćwiczeń wspomagających pamięć motoryczną, co jest zgodne z aktualnymi standardami terapii neurologicznej, mającymi na celu maksymalne przywrócenie funkcji ruchowych pacjentów.

Pytanie 26

Podopieczny z problemem zaparć, w czasie nasilenia objawów, korzysta z leków o łagodnym działaniu przeczyszczającym. Jaką informację powinien mu przekazać asystent dotycząca momentu przyjmowania tych leków?

A. wieczorem po jedzeniu

B. rano na pusty żołądek

C. rano przed jedzeniem

D. w południe po jedzeniu

Leki przeczyszczające o łagodnym działaniu najlepiej przyjmować na noc po posiłku, ponieważ ich działanie zaczyna się zazwyczaj po kilku godzinach. Przyjmując je wieczorem, podopieczny może uzyskać ulgę w porannym wypróżnieniu, co jest szczególnie istotne w przypadku zaparć. Po posiłku, jeśli nie wystąpią działania niepożądane, leki będą miały czas na wchłonięcie się i rozpoczęcie działania w odpowiednim czasie. Ponadto, przyjmowanie leków przeczyszczających w nocy minimalizuje ryzyko wystąpienia dyskomfortu podczas dnia, co sprzyja lepszemu samopoczuciu pacjenta. Warto również dodać, że regularność przyjmowania leków przeczyszczających, zgodnie z zaleceniami lekarza, jest kluczowa dla skutecznego zarządzania zaparciami. Właściwe dobieranie czasu przyjmowania leków to ważny element terapii, który powinien być dostosowany do indywidualnych potrzeb pacjenta oraz jego codziennych rytmów biologicznych.

Pytanie 27

85-letni mężczyzna podczas spaceru w parku powiedział asystentowi, że odczuwa kołatanie serca, ucisk w klatce piersiowej, zawroty głowy i trudności w oddychaniu. Jakie schorzenie mogą sugerować te objawy?

A. problemy z pracą serca

B. zaburzenia trawienia

C. udar cieplny

D. udar mózgu

Kołatanie serca, ucisk w klatce piersiowej, zawroty głowy oraz duszność to objawy, które mogą wskazywać na zaburzenia pracy serca, takie jak arytmie, choroba wieńcowa czy nawet zawał serca. W przypadku starszych pacjentów, takich jak 85-letni podopieczny, ryzyko wystąpienia tych schorzeń jest znacznie wyższe z uwagi na naturalny proces starzenia się organizmu oraz obecność potencjalnych chorób współistniejących. Osoby z chorobami serca często doświadczają podobnych objawów, co może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych, jeśli nie zostaną podjęte odpowiednie kroki. W praktyce, ważne jest, aby asystenci i opiekunowie byli wyczuleni na te symptomy i niezwłocznie reagowali, stosując się do zaleceń medycznych oraz procedur pierwszej pomocy. Zgodnie z najlepszymi praktykami, w przypadku wystąpienia takich objawów powinno się niezwłocznie powiadomić służby medyczne oraz, jeśli to możliwe, monitorować stan pacjenta do czasu przybycia pomocy.

Pytanie 28

Które z poniższych przedmiotów asystent powinien polecić osobie niewidomej, by ułatwić jej samodzielne przygotowywanie posiłków?

A. kubka z podwójnymi uchwytami, talerza z barierką

B. czujnika do mierzenia poziomu cieczy, urządzenia do krojenia warzyw, separatora do jajek

C. sztućców z grubszymi uchwytami, talerza z funkcją podgrzewania

D. głębokiej miski, antypoślizgowej tacy, ostrego noża

Czujnik poziomu cieczy, maszynka do krojenia warzyw oraz separator do żółtek są kluczowymi narzędziami, które znacząco ułatwiają osobom z dysfunkcją wzroku samodzielne przygotowywanie posiłków. Czujnik poziomu cieczy to innowacyjne urządzenie, które pozwala na bezpieczne nalewanie płynów, eliminując ryzyko przelania. Dzięki wibracjom lub sygnałom dźwiękowym informuje użytkownika o osiągnięciu określonego poziomu, co jest niezwykle istotne w kontekście bezpieczeństwa i niezależności. Maszynka do krojenia warzyw umożliwia precyzyjne i bezpieczne krojenie, co jest nieocenione dla osób, które mogą mieć trudności z używaniem tradycyjnych noży. Ułatwia to także uzyskanie równych kawałków, co jest istotne przy gotowaniu. Separator do żółtek pozwala na szybkie i bezpieczne oddzielanie żółtek od białek, co przyspiesza proces przygotowywania potraw. W kontekście standardów dotyczących dostępności i wsparcia osób z niepełnosprawnościami, wykorzystanie takich narzędzi jest zgodne z dobrymi praktykami, które promują samodzielność i integrację społeczną.

Pytanie 29

Jakie metody powinien zastosować asystent, aby ocenić stan zdrowia i warunki życia osoby cierpiącej na zaawansowany zespół psychoorganiczny?

A. obserwacji oraz rozmowy z podopiecznym

B. przeprowadzenia ankiety z podopiecznym i sprawdzania parametrów życiowych

C. obserwacji podopiecznego oraz przeglądu dokumentacji medycznej

D. rozmowy z podopiecznym i przeglądu dokumentacji medycznej

Obserwacja podopiecznego oraz analiza dokumentacji medycznej stanowią kluczowe techniki w ocenie sytuacji zdrowotnej osób z zaawansowanym zespołem psychoorganicznym. Obserwacja pozwala na bezpośrednie zidentyfikowanie zachowań, reakcji emocjonalnych oraz interakcji z otoczeniem, co jest niezwykle istotne w przypadku zaburzeń psychicznych, które mogą wpływać na codzienne funkcjonowanie. Z kolei analiza dokumentacji medycznej dostarcza cennych informacji na temat historii choroby, wcześniejszych diagnoz oraz stosowanych terapii. W praktyce, zintegrowane podejście, łączące te dwie metody, umożliwia dokładniejszą ocenę oraz wypracowanie skuteczniejszych strategii wsparcia. Warto również zwrócić uwagę na standardy branżowe, które podkreślają znaczenie holistycznej oceny stanu zdrowia pacjentów, uwzględniającej zarówno aspekty fizyczne, jak i psychiczne. Przykładem może być zastosowanie narzędzi diagnostycznych, które integrują wyniki obserwacji z danymi z dokumentacji medycznej, co sprzyja bardziej kompleksowej diagnozie i efektywnemu planowaniu interwencji.

Pytanie 30

Od 5 lat pani Anna żyje ze stwardnieniem rozsianym. Jej stan uległ pogorszeniu, co spowodowało problemy z równowagą i trudności z widzeniem, a samodzielnie porusza się jedynie w pokoju. Jaką formę wsparcia asystent powinien zaproponować jej w pierwszej kolejności?

A. Wsparcie w procesie ubiegania się o świadczenie rehabilitacyjne

B. Wsparcie w uzyskaniu sprzętu rehabilitacyjnego

C. Nawiązanie kontaktu z organizacjami pozarządowymi

D. Wsparcie w staraniach o zasiłek okresowy

Umożliwienie kontaktu z grupami pozarządowymi, pomoc w ubieganiu się o zasiłek okresowy oraz pomoc w ubieganiu o świadczenie rehabilitacyjne to działania, które mogą być istotne w szerszym kontekście wsparcia osób z niepełnosprawnościami, jednak w przypadku Pani Anny, ich priorytetowość jest znacznie niższa. Kontakt z grupami pozarządowymi może przynieść wsparcie emocjonalne i społeczne, ale nie rozwiązuje bezpośrednich problemów zdrowotnych i funkcjonalnych, z jakimi zmaga się pacjentka. Zasiłek okresowy i świadczenie rehabilitacyjne mogą być pomocne w aspekcie finansowym, lecz nie wpływają na poprawę sprawności fizycznej czy samodzielności Pani Anny. Osoby często myślą, że wsparcie o charakterze finansowym jest kluczowe, nie zdając sobie sprawy, że fizyczne wsparcie w postaci odpowiedniego sprzętu ma bezpośredni wpływ na ich codzienne życie. Zatem, koncentrując się na wsparciu w zakresie sprzętu rehabilitacyjnego, można zrealizować bardziej praktyczne i natychmiastowe potrzeby pacjentki, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w rehabilitacji osób z przewlekłymi schorzeniami.

Pytanie 31

Podopieczna, którą wspiera asystent, odczuwa brak kontaktów towarzyskich oraz rodzinnych, co sugeruje niezaspokojenie której potrzeby?

A. samospełnienia

B. uznania

C. przynależności

D. poczucia bezpieczeństwa

Odpowiedź "afiliacji" jest trafiła w dziesiątkę! To pojęcie dotyczy potrzeby, żeby mieć bliskie relacje z innymi ludźmi, co jest mega ważne. Kiedy ktoś opiekuje się osobą starszą lub chorą, spełnienie tej potrzeby ma ogromny wpływ na ich samopoczucie i jakość życia. Jakby ktoś czuł się odizolowany, może mieć różne złe emocje, jak smutek czy lęk, co w dłuższym okresie może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. Przykładowo, organizowanie spotkań, gdzie podopieczni mogą się spotykać, będzie świetnym sposobem na budowanie więzi i poczucie przynależności. Z własnego doświadczenia wiem, że warto też zachęcać do korzystania z mediów społecznościowych, bo to fajny sposób na utrzymywanie kontaktu z bliskimi. Przy okazji można razem wybrać się na jakieś lokalne wydarzenia. Krótko mówiąc, zaspokajając potrzebę afiliacji, robimy duży krok ku lepszemu samopoczuciu, co jest zgodne z teorią Maslowa o relacjach międzyludzkich w kontekście zdrowia psychicznego.

Pytanie 32

Podczas prowadzenia ćwiczeń oddechowych asystent powinien zwrócić uwagę, aby osoba ćwicząca wdychała powietrze przez?

A. usta, a szybko wydychała je przez nos

B. usta, a powoli wydychała je przez nos

C. nos, a powoli wydychała je przez usta

D. nos, a szybko wydychała je przez usta

Odpowiedź wskazująca na wdychanie powietrza przez nos i powolne wydychanie przez usta jest poprawna z kilku kluczowych powodów. Wdychanie przez nos pozwala na lepsze nawilżenie, oczyszczenie i ogrzanie powietrza przed jego dotarciem do płuc, co jest szczególnie ważne dla osób z problemami oddechowymi. Nos działa jako filtr, eliminując zanieczyszczenia i drobnoustroje. Powolne wydychanie przez usta jest również korzystne, ponieważ pozwala na lepsze kontrolowanie przepływu powietrza, co sprzyja relaksacji i redukcji stresu, a także poprawia efektywność wymiany gazów w płucach. W praktyce, podczas prowadzenia sesji gimnastyki oddechowej, asystent może zasugerować podopiecznemu, aby liczył do czterech podczas wdechu przez nos, a następnie do sześciu lub ośmiu podczas wydechu przez usta. Taki sposób oddychania wspiera rozwój wydolności oddechowej i ogólną kondycję organizmu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w terapii oddechowej.

Pytanie 33

Jakiej cechy powinno mieć łóżko, które asystent doradza przygotować pacjentce po operacji wszczepienia endoprotezy stawu biodrowego, aby przystosować je do jej wymagań?

A. materac pneumatyczny

B. wysokość z możliwością regulacji

C. ruchomy ruszt

D. podnoszone wezgłowie

Regulacja wysokości łóżka jest kluczowym elementem, który sprzyja bezpieczeństwu i komfortowi pacjenta po wszczepieniu endoprotezy stawu biodrowego. Po zabiegu pacjenci mogą mieć ograniczoną mobilność, co sprawia, że łóżko powinno być dostosowane do ich indywidualnych potrzeb. Regulowane łóżko umożliwia dostosowanie wysokości do poziomu, który ułatwia wsiadanie i wysiadanie, co jest niezwykle ważne z punktu widzenia rehabilitacji oraz zapobiegania upadkom. W praktyce, jeśli łóżko jest zbyt niskie, pacjent może mieć trudności z wstaniem, co może prowadzić do dodatkowych urazów. Z kolei zbyt wysokie łóżko może być kłopotliwe podczas leżenia i wstawania. Standardy dotyczące opieki nad pacjentami sugerują, że powinno się starać o stworzenie jak najbardziej komfortowego i bezpiecznego środowiska, a dostosowanie wysokości łóżka jest jednym z podstawowych kroków w tym procesie. Warto również rozważyć inne aspekty, takie jak jakość materaca oraz wsparcie w postaci poręczy, które mogą dodatkowo zwiększać poziom bezpieczeństwa i wygody.

Pytanie 34

Pacjentka zgłasza opiekunce dokuczliwe zgagi, odbijanie oraz ból w górnej części brzucha pojawiający się 1-2 godziny po jedzeniu. Jakie schorzenie mogą wskazywać te objawy?

A. odwodnienie

B. wrzód żołądka

C. rak krtani

D. zapalenie otrzewnej

Zgaga, odbijanie oraz ból w nadbrzuszu, które występują 1-2 godziny po posiłku, są klasycznymi objawami wrzodu żołądka. Wrzody żołądka powstają w wyniku nadmiaru kwasu żołądkowego, który uszkadza błonę śluzową żołądka. Objawy mogą być nasilane przez spożywanie pikantnych potraw, alkoholu czy palenie papierosów. W diagnostyce wrzodów istotne jest przeprowadzenie endoskopii, która pozwala na dokładne zbadanie błony śluzowej oraz ewentualne pobranie materiału do analizy. W leczeniu wrzodów stosuje się leki zmniejszające wydzielanie kwasu, takie jak inhibitory pompy protonowej, oraz antybiotyki w przypadku zakażenia Helicobacter pylori. W praktyce, ważne jest również wprowadzenie zmian w stylu życia, takich jak unikanie stresu, przestrzeganie zasad zdrowej diety oraz regularna kontrola stanu zdrowia pacjenta, co jest zgodne z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia w zakresie leczenia chorób przewodu pokarmowego.

Pytanie 35

Po operacji na stawie biodrowym, rehabilitant zasugerował pacjentce wykonywanie ćwiczeń izometrycznych. Co powinien zapewnić asystent, aby pacjentka wykonywała?

A. prostowanie kolana i podnoszenie stopy

B. zginanie stawu biodrowego i kolanowego

C. odwodzenie nogi

D. napinanie oraz rozluźnianie mięśni pośladkowych

Odpowiedź, która wskazuje na napinanie i rozluźnianie mięśni pośladków, jest prawidłowa w kontekście rehabilitacji po operacji stawu biodrowego. Ćwiczenia izometryczne, które mają na celu aktywację mięśni bez ruchu w stawie, są kluczowe dla wzmocnienia struktury mięśniowej oraz poprawy stabilności stawu. Wprowadzenie takich ćwiczeń w początkowej fazie rehabilitacji pozwala na zachowanie funkcji mięśniowych, zminimalizowanie zaniku mięśni oraz ograniczenie bólu. Przykładowo, pacjentka leżąca na plecach może napinać mięśnie pośladków, co nie tylko wzmacnia te mięśnie, ale również poprawia krążenie w obrębie stawu biodrowego. W kontekście najlepszych praktyk w rehabilitacji, koncentrując się na izometrycznych ćwiczeniach mięśni pośladkowych, można przyspieszyć proces powrotu do pełnej sprawności fizycznej. Zgodnie z wytycznymi rehabilitacyjnymi, takie podejście jest zalecane przez specjalistów do oceny postępów w rehabilitacji oraz do oceny efektywności programu ćwiczeń.

Pytanie 36

Przy planowaniu kompleksowej opieki dla 14-letniej dziewczyny z głębokim niedosłuchem odbiorczym, z kim powinien współpracować asystent?

A. z nauczycielem specjalizującym się w edukacji osób niewidomych

B. z nauczycielem edukacji wczesnoszkolnej

C. z pedagogiem edukacji specjalnej dla osób z niepełnosprawnością intelektualną

D. z pedagogiem specjalizującym się w edukacji osób niesłyszących

Współpraca z surdopedagogiem w kontekście opracowywania programu opieki dla 14-letniej dziewczynki z głębokim niedosłuchem odbiorczym jest kluczowa, ponieważ surdopedagogika koncentruje się na edukacji i wsparciu osób z zaburzeniami słuchu. Specjalista ten ma wiedzę na temat metod komunikacji, które są dostosowane do potrzeb dzieci z niedosłuchem, takich jak język migowy, a także technik wspierających rozwój mowy i języka. Surdopedagodzy są przeszkoleni w zakresie stosowania nowoczesnych pomocy dydaktycznych oraz technologii wspierających, takich jak systemy FM czy implanty ślimakowe. Dzięki temu mogą oni skutecznie wspierać rozwój umiejętności społecznych i komunikacyjnych dziecka, co jest niezbędne dla jego późniejszej integracji w społeczeństwie. Współpraca z tym specjalistą pozwala na stworzenie kompleksowego planu edukacyjnego, który uwzględnia indywidualne potrzeby ucznia oraz środowisko, w którym funkcjonuje. Przykładem zastosowania takiej współpracy może być wspólne opracowanie metod nauczania, które uwzględniają zarówno aspekty audiologiczne, jak i psychologiczne, co przyczynia się do lepszego przystosowania się dziecka w szkole.

Pytanie 37

Jakie podejście do osoby z niepełnosprawnością intelektualną powinien przyjąć asystent?

A. Zastosowanie ujednoliconych zasad bez uwzględnienia indywidualnych potrzeb

B. Ustalanie stałych, nieelastycznych zasad

C. Traktowanie osoby z niepełnosprawnością identycznie jak każdej innej osoby

D. Indywidualne podejście oparte na obserwacji i ocenie potrzeb

Podejście indywidualne oparte na obserwacji i ocenie potrzeb jest kluczowe, ponieważ każda osoba z niepełnosprawnością intelektualną ma unikalne potrzeby, możliwości i ograniczenia. Taki sposób postępowania pozwala na dostosowanie wsparcia do specyficznych sytuacji i potrzeb danej osoby, co zwiększa skuteczność pomocy. Dobrym przykładem jest sytuacja, w której asystent zauważa, że dana osoba lepiej reaguje na wizualne wskazówki niż na werbalne polecenia. W takim przypadku, indywidualne podejście pozwoli na optymalizację komunikacji i wsparcia, co z kolei może poprawić jej samodzielność i jakość życia. W praktyce, oznacza to, że asystent powinien być elastyczny w swoim działaniu, otwarty na zmiany i gotowy do nauki nowych metod wsparcia. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie opieki nad osobami z niepełnosprawnością, które podkreślają znaczenie empatii, cierpliwości i umiejętności słuchania w relacjach z podopiecznymi.

Pytanie 38

Do jakiego rodzaju niepełnosprawności zalicza się Zespół Downa?

A. psychologicznej

B. umysłowej

C. motorycznej

D. fizycznej

Zespół Downa, znany również jako trisomia 21, jest klasyfikowany jako niepełnosprawność intelektualna. Osoby z tym schorzeniem często doświadczają różnorodnych trudności w zakresie funkcji poznawczych, co wpływa na ich zdolności do uczenia się oraz rozumienia złożonych koncepcji. W praktyce oznacza to, że mogą mieć obniżoną zdolność do przetwarzania informacji, co wymaga dostosowania metod nauczania oraz wsparcia w codziennym funkcjonowaniu. W pracy z osobami z zespołem Downa ważne jest stosowanie indywidualnych programów edukacyjnych, które uwzględniają ich unikalne potrzeby oraz możliwości. Standardy edukacyjne w kontekście włączania osób z niepełnosprawnością intelektualną, takie jak podejście oparte na aktywnym uczeniu się, są kluczowe dla ich rozwoju. Dodatkowo, w kontekście wsparcia społecznego, ważne jest, aby otoczenie, w którym żyją, sprzyjało ich integracji i akceptacji, co przyczynia się do poprawy ich jakości życia i samodzielności.

Pytanie 39

Czym objawia się reumatoidalne zapalenie stawów?

A. sinienie oraz sztywność w stawach

B. ból oraz poranna sztywność w stawach

C. dreszcze w godzinach porannych i intensywne pocenie

D. wysoka temperatura ciała

Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) charakteryzuje się przewlekłym stanem zapalnym, który dotyczy przede wszystkim stawów. Głównymi objawami tej choroby są ból oraz poranna sztywność stawów, które mogą utrzymywać się przez określony czas po przebudzeniu. Ból stawów w RZS ma charakter symetryczny, co oznacza, że zazwyczaj dotyczy obu stron ciała. Poranna sztywność stawów jest na tyle charakterystyczna, że często trwa przez co najmniej 30 minut. W praktyce klinicznej, istotne jest, aby pacjenci z RZS byli odpowiednio monitorowani i leczeni, co może obejmować stosowanie leków przeciwzapalnych, modyfikujących przebieg choroby oraz rehabilitację. Zrozumienie tych objawów jest kluczowe dla diagnostyki i leczenia, ponieważ wczesne rozpoznanie RZS może znacznie poprawić jakość życia pacjenta. Istnieją także wytyczne dotyczące zarządzania RZS, takie jak te opracowane przez American College of Rheumatology, które zalecają indywidualne podejście do leczenia, aby maksymalizować efektywność terapii.

Pytanie 40

Jakie powinny być priorytety asystenta podczas tworzenia planu wsparcia dla 80-letniej osoby samotnej z niepełnosprawnością ruchową?

A. pozyskać informacje o sytuacji rodzinnej i zawodowej osoby, którą się opiekuje

B. przeanalizować istniejące choroby u osoby pod opieką i określić metody wsparcia

C. ustalić sytuację rodzinną i finansową osoby podopiecznej oraz sposób wdrożenia działań wsparcia

D. zidentyfikować potrzeby i problemy osoby pod opieką oraz zaplanować kroki wsparcia

Odpowiedź polegająca na rozpoznaniu problemów i potrzeb podopiecznej oraz zaplanowaniu działań pomocowych jest kluczowa w pracy z osobami starszymi, szczególnie tymi z niepełnosprawnością ruchową. Przede wszystkim, zrozumienie indywidualnych potrzeb osoby jest podstawą skutecznego wsparcia. W praktyce, asystent powinien przeprowadzić szczegółowy wywiad z podopieczną, aby zidentyfikować nie tylko jej problemy zdrowotne, ale także emocjonalne, społeczne oraz materialne. Ważne jest, aby działania pomocowe były dostosowane do realnych potrzeb, co zgodne jest z zasadami person-centered care (opieką skoncentrowaną na osobie). Przykładem może być stworzenie programu rehabilitacyjnego, który nie tylko uwzględnia aspekty fizyczne, ale także aktywizuje społecznie i poprawia samopoczucie psychiczne. Uwzględnienie tych wszystkich elementów zapewnia kompleksowość podejścia oraz skuteczność działań, co jest standardem w pracy asystentów społecznych i terapeutów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej