Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 19 maja 2025 17:03
Data zakończenia: 19 maja 2025 17:31

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W dokumentacji technicznej głośnika komputerowego oznaczenie "10 W" dotyczy jego

A. zakresu pracy

B. napięcia

C. mocy

D. częstotliwości

Zapis "10 W" w dokumentacji technicznej głośnika komputerowego odnosi się do jego mocy, co jest kluczowym parametrem wpływającym na wydajność urządzenia. Moc głośnika, mierzona w watach (W), określa zdolność głośnika do przetwarzania energii elektrycznej na dźwięk. W przypadku głośników komputerowych, moc nominalna jest istotna, ponieważ wpływa na głośność dźwięku, jakość oraz zdolność do reprodukcji dźwięków o różnych częstotliwościach. Przykładowo, głośnik o mocy 10 W jest zdolny do generowania wyraźnego dźwięku w większości zastosowań domowych, takich jak granie w gry czy słuchanie muzyki. W praktyce, dobór głośnika o odpowiedniej mocy do systemu audio jest kluczowy dla zapewnienia optymalnego doświadczenia dźwiękowego, a także dla zachowania jakości dźwięku przy większych poziomach głośności. W branży audio, standardy dotyczące mocy głośników są regulowane przez organizacje takie jak Consumer Electronics Association (CEA), co zapewnia jednolitość i przejrzystość w specyfikacjach.

Pytanie 2

W systemie operacyjnym Fedora foldery domowe użytkowników znajdują się w folderze

A. /bin

B. /user

C. /users

D. /home

Katalog domowy użytkowników w systemie operacyjnym Fedora znajduje się w katalogu /home. Jest to standardowa praktyka w wielu dystrybucjach systemu Linux, co umożliwia łatwe zarządzanie danymi użytkowników. Katalogi domowe służą jako osobiste przestrzenie dla użytkowników, gdzie mogą przechowywać swoje pliki, dokumenty oraz konfiguracje aplikacji. Na przykład, po utworzeniu nowego użytkownika w systemie, jego katalog domowy będzie automatycznie tworzony jako /home/nazwa_użytkownika. Dobrą praktyką jest również nadawanie odpowiednich uprawnień do tych katalogów, co zapewnia prywatność i bezpieczeństwo danych użytkowników. Oprócz tego, katalog /home może być konfigurowany na osobnej partycji, co zwiększa bezpieczeństwo danych w przypadku, gdy system operacyjny wymaga reinstalacji. Poznanie struktury katalogów w systemie Linux jest kluczowe dla efektywnego zarządzania systemem i optymalizacji codziennych zadań administracyjnych.

Pytanie 3

Pierwszą usługą, która jest instalowana na serwerze, to usługa domenowa w Active Directory. W trakcie instalacji kreator automatycznie poprosi o zainstalowanie usługi serwera.

A. DHCP

B. FTP

C. DNS

D. WEB

FTP (File Transfer Protocol) jest protokołem służącym do przesyłania plików w sieci, a jego zastosowanie dotyczy głównie transferu danych pomiędzy serwerami a klientami. FTP nie pełni roli usługi domenowej, dlatego nie jest wymagany podczas instalacji Active Directory. Podobnie, usługa WEB, odnosząca się do hostowania stron internetowych, jest niezwiązana z zarządzaniem domenami w Active Directory, a jej funkcjonalność nie obejmuje rozwiązywania nazw ani adresów w sieci. Z kolei DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) jest usługą odpowiedzialną za automatyczne przydzielanie adresów IP urządzeniom w sieci, ale nie jest tożsama z funkcją DNS. Często błędnym myśleniem jest mylenie tych usług, gdyż wszystkie mają swoje specyficzne zastosowania w infrastrukturze sieciowej, ale każda z nich pełni inną rolę. W praktyce, nieprawidłowe przypisanie tych usług do procesu instalacji Active Directory może prowadzić do wielu problemów, takich jak błędne przypisanie adresów IP, trudności w komunikacji między urządzeniami oraz problemy z dostępem do zasobów sieciowych. Ostatecznie, zrozumienie różnic między tymi usługami oraz ich odpowiednim zastosowaniem w kontekście Active Directory jest kluczowe dla zapewnienia prawidłowego funkcjonowania infrastruktury IT.

Pytanie 4

W systemie operacyjnym Linux proces archiwizacji danych wykonuje się za pomocą polecenia

A. chmod

B. tar

C. rpm

D. cmd

Polecenie 'tar' jest narzędziem archiwizacyjnym w systemach operacyjnych Unix i Linux, które umożliwia tworzenie archiwów z plików i katalogów. Skrót 'tar' pochodzi od 'tape archive', co odzwierciedla jego pierwotne zastosowanie do archiwizacji danych na taśmach magnetycznych. Narzędzie to jest niezwykle wszechstronne i pozwala na kompresję oraz dekompresję danych. Przykładowo, aby stworzyć archiwum o nazwie 'backup.tar' z katalogu 'moje_dane', używamy polecenia: 'tar -cvf backup.tar moje_dane'. Opcja '-c' oznacza tworzenie archiwum, '-v' włącza tryb werbalny (wyświetlanie postępu), a '-f' umożliwia wskazanie nazwy pliku archiwum. Tar obsługuje również różne metody kompresji, takie jak gzip czy bzip2, co czyni go niezwykle użytecznym w zarządzaniu dużymi zbiorami danych. W kontekście najlepszych praktyk, regularne archiwizowanie ważnych danych za pomocą narzędzia 'tar' może chronić przed utratą danych i jest kluczowym elementem strategii backupowych w każdej organizacji.

Pytanie 5

Która kopia w procesie archiwizacji plików pozostawia oznaczenie archiwizacji?

A. Całościowa

B. Normalna

C. Przyrostowa

D. Różnicowa

Kopia całościowa to sposób na archiwizację, który zapisuje wszystko w systemie, niezależnie od tego, czy coś było zmieniane od ostatniego backupu. Choć taka metoda wydaje się najbezpieczniejsza, to jednak nie jest ona najlepsza pod względem wykorzystania przestrzeni na dysku i czasu potrzebnego na robić ją. Jak się robi za dużo kopii całościowych, to potem można mieć sporo problemów z zarządzaniem i przechowywaniem tych wszystkich danych. Często ludzie używają terminu kopia normalna zamiennie z kopią całościową, co powoduje zamieszanie. W rzeczywistości kopia normalna to nie jest dobry termin w kontekście archiwizacji, bo nie odnosi się do konkretnej metody, ale bardziej ogólnej koncepcji robienia backupów. Kopia przyrostowa to coś innego, bo zapisuje tylko te pliki, które były zmieniane od ostatniego backupu, co sprawia, że ta metoda wydaje się lepsza od pełnej, ale nie dodaje znaczników archiwizacji dla plików z wcześniejszych backupów. Więc często ludzie myślą, że wszystkie metody działają tak samo, a to nieprawda; każda z nich ma swoje własne zastosowanie i ograniczenia, które trzeba przemyśleć, wybierając, jak zabezpieczyć dane.

Pytanie 6

Ustawienia przedstawione na ilustracji odnoszą się do

A. Skanera

B. Modemu

C. Drukarki

D. Karty sieciowej

Analizując inne odpowiedzi poza modemem można wskazać, dlaczego są one nieprawidłowe. Skaner typowo nie korzysta z portów COM ani z buforów FIFO. Skanery używają interfejsów takich jak USB, które oferują większą przepustowość i nie wymagają konfiguracji typowej dla portów szeregowych. Przestarzałe skanery mogą wykorzystywać porty równoległe, ale nie szeregowe. Drukarka zazwyczaj komunikuje się przez porty USB lub sieciowe. W nowoczesnych konfiguracjach drukarki rzadko korzystają z portów szeregowych, a jeśli już, to nie używają standardów UART ani buforów FIFO. Karta sieciowa, z kolei, działa w oparciu o protokoły sieciowe takie jak Ethernet i nie korzysta z portów COM. Komunikacja sieciowa wymaga zupełnie innych standardów i mechanizmów transmisji danych niż te używane w komunikacji szeregowej. Typowe dla kart sieciowych są protokoły TCP/IP oraz przydzielanie adresów MAC a nie zarządzanie buforami FIFO. Błąd myślowy może wynikać z nieznajomości specyfikacji technicznych urządzeń oraz ich interfejsów komunikacyjnych. Zrozumienie różnic w sposobie komunikacji między różnymi urządzeniami jest kluczowe dla prawidłowej interpretacji ich ustawień i funkcji w praktyce zawodowej.

Pytanie 7

Jakie czynności należy wykonać, aby przygotować nowego laptopa do użytkowania?

A. Zainstalowanie baterii, podłączenie zasilania zewnętrznego, uruchomienie laptopa, instalacja systemu, wyłączenie laptopa po zakończeniu instalacji systemu operacyjnego

B. Uruchomienie laptopa, zainstalowanie baterii, instalacja systemu operacyjnego, podłączenie zasilania zewnętrznego, wyłączenie laptopa po zakończeniu instalacji systemu operacyjnego

C. Podłączenie zasilania zewnętrznego, uruchomienie laptopa, zainstalowanie baterii, instalacja systemu, wyłączenie laptopa po zakończeniu instalacji systemu operacyjnego

D. Podłączenie zasilania zewnętrznego, uruchomienie laptopa, instalacja systemu, zainstalowanie baterii, wyłączenie laptopa po zakończeniu instalacji systemu operacyjnego

Montaż baterii przed przystąpieniem do podłączania zewnętrznego zasilania sieciowego jest kluczowy, ponieważ pozwala na uruchomienie laptopa w przypadku braku dostępu do źródła energii. Wprowadzenie laptopa w tryb działania z baterią jako pierwszym krokiem zapewnia, że urządzenie nie straci energii podczas początkowej konfiguracji. Następnie, po podłączeniu zasilania, można włączyć laptopa, co jest niezbędne do rozpoczęcia procesu instalacji systemu operacyjnego. Instalacja systemu powinna być przeprowadzana w pełni naładowanym urządzeniu, by uniknąć problemów związanych z zasilaniem w trakcie instalacji. Po zakończeniu instalacji, wyłączenie laptopa to standardowa procedura, która pozwala na zakończenie wszystkich procesów związanych z konfiguracją. Dobre praktyki w zakresie przygotowania sprzętu do pracy wskazują, że zawsze należy upewnić się, że urządzenie jest w pełni skonfigurowane i gotowe do użycia przed rozpoczęciem pracy, aby zapewnić optymalną wydajność i stabilność systemu operacyjnego.

Pytanie 8

Jaką topologię sieci przedstawia rysunek?

A. siatka

B. gwiazda

C. pierścień

D. szeregowa

Topologia mesh, czyli kratowa, charakteryzuje się tym, że każdy węzeł sieci jest połączony z kilkoma innymi węzłami, co zapewnia wysoką niezawodność i odporność na awarie. W praktyce oznacza to, że jeśli jedno połączenie ulegnie awarii, dane mogą być przekierowane inną trasą, co minimalizuje ryzyko przerwy w komunikacji. Takie podejście jest szczególnie korzystne w sieciach o znaczeniu krytycznym, takich jak sieci wojskowe, systemy ratunkowe czy rozległe sieci komputerowe. Standardy takie jak IEEE 802.11s wspierają topologię mesh w kontekście sieci bezprzewodowych, umożliwiając dynamiczne zarządzanie trasami i automatyczną rekonfigurację sieci. Topologia mesh jest również stosowana w nowoczesnych systemach IoT, gdzie niezawodność połączeń jest kluczowa. Dobre praktyki projektowe w przypadku tej topologii obejmują uwzględnianie redundancji i analizy odporności sieci na awarie. W efekcie, mimo wyższych kosztów związanych z większą liczbą połączeń, topologia mesh oferuje elastyczność i bezpieczeństwo, które są nieocenione w wielu zastosowaniach profesjonalnych.

Pytanie 9

Jaką konfigurację sieciową może posiadać komputer, który należy do tej samej sieci LAN co komputer z adresem 192.168.1.10/24?

A. 192.168.1.11 i 255.255.0.0

B. 192.168.1.11 i 255.255.255.0

C. 192.168.0.11 i 255.255.255.0

D. 192.168.0.11 i 255.255.0.0

Adres IP 192.168.1.11 z maską 255.255.255.0 jest całkiem nieźle skonfigurowany. Działa, bo oba komputery są w tej samej podsieci, co znaczy, że mają wspólną część adresu. W przypadku tej maski, pierwsze trzy oktety (czyli 192.168.1) identyfikują sieć, a ostatni oktet (11) to jakby numer konkretnego komputera w tej sieci. Czyli można powiedzieć, że komputery z adresami w zakresie od 192.168.1.1 do 192.168.1.254 mogą się dogadać bez potrzeby używania routera, co jest dość ważne dla wydajności w lokalnych sieciach. Pamiętaj, żeby unikać konfliktów adresów, bo w tej samej podsieci każdy komp musi mieć unikalny adres IP. Maski podsieci, jak ta, są popularne w małych sieciach i ułatwiają konfigurację, więc to dobry wybór.

Pytanie 10

Jaki protokół stosują komputery, aby informować router o zamiarze dołączenia do lub opuszczenia konkretnej grupy multicastowej?

A. UDP

B. IGMP

C. DHCP

D. TCP/IP

Protokół TCP/IP, jako zestaw protokołów, stanowi podstawę komunikacji w Internecie, ale nie jest skoncentrowany na zarządzaniu grupami rozgłoszeniowymi. Zawiera różne protokoły, takie jak TCP i IP, które są odpowiedzialne za transport i adresowanie danych, ale nie oferuje mechanizmu do obsługi multicastu. DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) służy do automatycznej konfiguracji adresów IP w sieci, co jest istotne dla przydzielania dynamicznych adresów, lecz nie ma związku z zarządzaniem uczestnictwem w grupach rozgłoszeniowych. UDP (User Datagram Protocol) jest protokołem transportowym, który umożliwia przesyłanie datagramów bez zapewnienia niezawodności, co czyni go odpowiednim do transmisji multimedialnych, ale nie reguluje on, jak urządzenia przyłączają się do grup multicastowych. Typowym błędem jest mylenie ról tych protokołów; TCP/IP i UDP dotyczą transportu danych, a DHCP zarządza adresowaniem, podczas gdy IGMP jest dedykowany do zarządzania grupami multicastowymi. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego projektowania i zarządzania sieciami, zwłaszcza w kontekście rosnących potrzeb na efektywne przesyłanie danych w różnych aplikacjach sieciowych.

Pytanie 11

Jak nazywa się topologia fizyczna, w której wszystkie urządzenia końcowe są bezpośrednio połączone z jednym punktem centralnym, takim jak koncentrator lub przełącznik?

A. magistrali

B. pierścienia

C. gwiazdy

D. siatki

Wybór topologii siatki, magistrali lub pierścienia zamiast gwiazdy może prowadzić do nieporozumień w zakresie projektowania i administracji sieci. Topologia siatki, chociaż zapewnia wysoką odporność na awarie, ponieważ każde urządzenie jest połączone z wieloma innymi, staje się złożona w zarządzaniu i kosztowna w implementacji. W przypadku topologii magistrali, wszystkie urządzenia są podłączone do jednego wspólnego kabla, co stwarza ryzyko, że awaria kabla spowoduje przerwanie komunikacji w całej sieci. Ponadto, trudności w diagnostyce i konserwacji są znacznie większe niż w topologii gwiazdy, gdzie każde urządzenie można zidentyfikować i rozwiązać problemy lokalnie. Topologia pierścienia łączy urządzenia w zamkniętą pętlę, co może prowadzić do problemów z wydajnością oraz awarii całej sieci w przypadku uszkodzenia jednego z połączeń. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego projektowania sieci. W praktyce, topologia gwiazdy jest często preferowana w wielu zastosowaniach, takich jak biura czy szkoły, gdzie elastyczność i łatwość rozbudowy są kluczowe dla efektywności operacyjnej.

Pytanie 12

W jaki sposób oznaczona jest skrętka bez zewnętrznego ekranu, mająca każdą parę w osobnym ekranie folii?

A. S/FTP

B. U/FTP

C. F/UTP

D. F/STP

Odpowiedź U/FTP oznacza, że skrętka nie ma zewnętrznego ekranu, ale każda z par przewodów jest chroniona przez ekran z folii. To podejście jest szczególnie korzystne w środowiskach o wysokim poziomie zakłóceń elektromagnetycznych, gdzie izolacja par przewodów pozwala na zredukowanie szumów oraz utrzymanie integralności sygnału. U/FTP jest zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak ISO/IEC 11801, które definiują wymagania dla systemów okablowania miedzianego. Przykładem zastosowania U/FTP są instalacje sieciowe w biurach, gdzie bliskość różnych urządzeń elektronicznych może generować zakłócenia. Użycie skrętki U/FTP pozwala na osiągnięcie lepszej wydajności transmisji danych, co jest kluczowe w nowoczesnych sieciach komputerowych, szczególnie przy wysokich prędkościach transferu.

Pytanie 13

Którą opcję w menu przełącznika należy wybrać, aby przywrócić ustawienia do wartości fabrycznych?

A. Firmware Upgrade

B. Reboot Device

C. Reset System

D. Save Configuration

Pozostałe opcje, takie jak Reboot Device, Firmware Upgrade i Save Configuration, nie przywracają ustawień fabrycznych. Reboot Device jedynie restartuje urządzenie, co jest użyteczne w przypadku tymczasowych problemów lub niektórych aktualizacji, ale nie resetuje konfiguracji. Firmware Upgrade pozwala na aktualizację oprogramowania sprzętowego, co może być konieczne dla zwiększenia funkcjonalności lub bezpieczeństwa, jednak nie modyfikuje bieżących ustawień użytkownika, a jedynie sam system operacyjny urządzenia. Save Configuration, z kolei, jest używany do zapisywania bieżącej konfiguracji, co jest kluczowe dla utrzymania aktualnych ustawień po restarcie bądź aktualizacji. Typowym błędem jest myślenie, że restart lub aktualizacja firmware'u przywróci domyślne ustawienia, jednakże te działania nie zmieniają zapisanych parametrów konfiguracyjnych. Dobrym nawykiem jest regularne wykonywanie kopii zapasowych aktualnych ustawień, co ułatwi ich odtworzenie w razie potrzeby, ale nie zastępuje to procesu przywracania ustawień fabrycznych w sytuacjach, gdzie jest to wymagane. Wszystkie te funkcje są istotne w zarządzaniu siecią, lecz mają różne zastosowania i nie wpływają jednocześnie na resetowanie konfiguracji do stanu fabrycznego, co jest kluczowe dla eliminacji problemów wynikających z istniejących ustawień użytkownika.

Pytanie 14

Do jakiej grupy w systemie Windows Server 2008 powinien być przypisany użytkownik odpowiedzialny wyłącznie za archiwizację danych przechowywanych na serwerowym dysku?

A. Operatorzy kopii zapasowych

B. Użytkownicy pulpitu zdalnego

C. Użytkownicy zaawansowani

D. Użytkownicy domeny

Odpowiedź 'Operatorzy kopii zapasowych' jest poprawna, ponieważ w systemie Windows Server 2008 użytkownicy przypisani do tej grupy mają uprawnienia do wykonywania kopii zapasowych i przywracania danych. Operatorzy kopii zapasowych są odpowiedzialni za zarządzanie procesem archiwizacji danych na serwerze, co jest kluczowe dla zapewnienia integralności i dostępności informacji. W praktyce oznacza to, że użytkownik w tej roli może korzystać z narzędzi takich jak Windows Server Backup, które umożliwia planowanie i wykonywanie kopii zapasowych lokalnych oraz zdalnych. Dobre praktyki w zakresie bezpieczeństwa danych wskazują na konieczność regularnego tworzenia kopii zapasowych, co minimalizuje ryzyko utraty danych. Dodatkowo, zgodnie z najlepszymi praktykami w zarządzaniu danymi, operatorzy kopii zapasowych powinni być przeszkoleni w zakresie polityk backupowych oraz procedur przywracania, aby byli w stanie skutecznie reagować w razie awarii systemu lub utraty danych.

Pytanie 15

Jak wygląda konwencja zapisu ścieżki do udziału w sieci, zgodna z UNC (Universal Naming Convention)?

A. \nazwa_zasobu\nazwa_komputera

B. //nazwa_zasobu/nazwa_komputera

C. //nazwa_komputera/nazwa_zasobu

D. \nazwa_komputera\nazwa_zasobu

Znajomość konwencji zapisu ścieżki UNC jest naprawdę istotna, jeśli chcesz korzystać z zasobów w sieci. Wiele osób myli tę konwencję, co czasami prowadzi do frustracji przy dostępie do plików. Na przykład, zapisy takie jak //nazwa_zasobu/nazwa_komputera są oparte na URL, a to zupełnie inna bajka. Użycie ukośników w przód (//) nie zadziała w Windows, więc lepiej unikać takich kombinacji. Również, zapis \nazwa_zasobu\nazwa_komputera jest błędny, bo to zamienia kolejność i nie zgadza się z tym, co mówi UNC. Ważne jest rozumienie tej struktury, bo to nie tylko dla adminów, ale też dla użytkowników, którzy chcą wiedzieć, jak się łączyć z plikami i folderami. Prawidłowe użycie tej konwencji umożliwia lepsze zarządzanie w sieci, a zła interpretacja może powodować problemy z dostępem do danych.

Pytanie 16

Stacja robocza powinna znajdować się w tej samej podsieci co serwer o adresie IP 192.168.10.150 i masce 255.255.255.192. Który adres IP powinien być skonfigurowany w ustawieniach protokołu TCP/IP karty sieciowej stacji roboczej?

A. 192.168.10.1

B. 192.168.10.190

C. 192.168.10.220

D. 192.168.11.130

Wybór adresów IP 192.168.11.130, 192.168.10.220 oraz 192.168.10.1 jest nieprawidłowy z różnych powodów. Adres 192.168.11.130 znajduje się w innej podsieci, ponieważ druga część adresu '11' wskazuje na inną grupę adresów, co uniemożliwia komunikację z serwerem 192.168.10.150. W sieciach IPv4, komunikacja odbywa się wewnątrz tej samej podsieci, a różne numery w trzecim oktetcie (jak '10' i '11') oznaczają różne podsieci. Adres 192.168.10.220 również jest błędny, ponieważ znajduje się poza zakresem dostępnych adresów w podsieci 192.168.10.128/26 – adresy w tej podsieci wahają się od 192.168.10.129 do 192.168.10.190. Wybór adresu 192.168.10.1 z kolei może być mylony z adresem bramy sieciowej, która zwykle nie jest przydzielana stacjom roboczym, a wręcz przeciwnie – jest zarezerwowana dla urządzeń sieciowych, takich jak routery. W praktyce, osoby przydzielające adresy IP powinny również pamiętać o tworzeniu planu adresacji, który zapobiega konfliktom IP i umożliwia efektywne zarządzanie zasobami sieciowymi.

Pytanie 17

Jakie jest kluczowe zadanie protokołu ICMP?

A. Przesyłanie e-maili

B. Kontrola transmisji w sieci

C. Szyfrowanie zdalnych połączeń

D. Automatyczna konfiguracja adresów hostów

Protokół ICMP (Internet Control Message Protocol) jest kluczowym elementem pakietu protokołów internetowych (TCP/IP), który odpowiada za przesyłanie komunikatów kontrolnych oraz informacji o błędach w sieci. Jego główne zadanie to monitorowanie i diagnozowanie stanu transmisji w sieci, co jest niezbędne do utrzymania niezawodności połączeń. Przykłady zastosowania ICMP obejmują narzędzia takie jak ping i traceroute, które wykorzystują komunikaty echo request oraz echo reply do testowania dostępności hostów oraz śledzenia ścieżki, jaką pakiety przebywają w sieci. W praktyce, ICMP umożliwia administratorom sieci identyfikowanie problemów z połączeniem, takich jak utraty pakietów czy opóźnienia, co jest kluczowe dla optymalizacji wydajności sieci. Zgodnie z dobrymi praktykami, zrozumienie działania ICMP jest niezbędne dla każdego specjalisty IT, ponieważ jego funkcje diagnostyczne są fundamentalne dla utrzymania zdrowia infrastruktury sieciowej.

Pytanie 18

Ile par kabli jest używanych w standardzie 100Base-TX do obustronnej transmisji danych?

A. 2

B. 8

C. 1

D. 4

Wybór jednej pary przewodów do transmisji danych w standardzie 100Base-TX jest błędny, ponieważ nie zaspokaja wymagań dotyczących prędkości i wydajności. Standard 100Base-TX, będący częścią rodziny Ethernet, działa z prędkością 100 Mbps i wymaga pełnodupleksowej komunikacji, co oznacza, że dane muszą być przesyłane jednocześnie w obie strony. Użycie tylko jednej pary przewodów prowadziłoby do znacznych ograniczeń w wydajności, ponieważ w takim układzie dane mogłyby być przesyłane tylko w jednym kierunku w danym czasie, co skutkowałoby utratą efektywności i opóźnieniami w przesyłaniu informacji. W przypadku wyboru czterech lub ośmiu par, również pojawiają się problemy, ponieważ standard 100Base-TX nie jest zaprojektowany do pracy z taką liczbą przewodów. W rzeczywistości, cztery pary stosowane są w bardziej zaawansowanych standardach, jak 1000Base-T, które obsługują prędkości 1 Gbps. Dlatego też, kluczowym błędem jest myślenie, że większa liczba par zapewnia automatycznie lepszą wydajność, co w kontekście 100Base-TX jest nieprawdziwe. Zrozumienie różnicy między standardami Ethernet i ich wymaganiami jest istotne dla skutecznej budowy infrastruktury sieciowej oraz dla efektywnego zarządzania sieciami w każdym środowisku.

Pytanie 19

Martwy piksel, który jest defektem w monitorach LCD, to punkt, który ciągle ma ten sam kolor

A. szarym

B. fioletowym

C. żółtym

D. czarnym

Martwy piksel to problem, który występuje w monitorach LCD, polegający na tym, że pojedynczy piksel pozostaje w stanie 'martwym', czyli niezmiennie wyświetla kolor czarny. Z definicji martwy piksel to piksel, który nie reaguje na sygnały z karty graficznej, co skutkuje jego stałym brakiem emisji światła. W praktyce martwy piksel jest widoczny jako mały czarny punkt na ekranie, co może być bardzo irytujące, zwłaszcza w przypadku monitorów o wysokiej rozdzielczości. W branży stosuje się różne metody diagnostyki i naprawy takich usterek, w tym testy wizualne i narzędzia do identyfikacji problematycznych pikseli. Warto zaznaczyć, że martwe piksele mogą różnić się od tzw. 'zapalonych' pikseli, które cały czas świecą w jednym, konkretnym kolorze. W standardach jakości monitorów LCD, takich jak ISO 9241-302, określono, że akceptowalne są pewne limity wad pikseli, co jest istotne dla producentów przy ocenie jakości ich produktów. Dlatego rozumienie problematyki martwych pikseli jest kluczowe zarówno dla użytkowników, jak i producentów sprzętu elektronicznego.

Pytanie 20

Jaką topologię fizyczną sieci komputerowej przedstawia rysunek?

A. Pierścienia

B. Siatki

C. Magistrali

D. Gwiazd

Topologia siatki jest jedną z najbardziej rozbudowanych form organizacji sieci komputerowych. Charakteryzuje się tym, że każdy węzeł sieci jest połączony bezpośrednio z wieloma innymi węzłami, co zapewnia wysoki poziom redundancji i niezawodności. Dzięki temu, w przypadku awarii jednego z połączeń lub urządzeń, dane mogą być przesyłane alternatywnymi trasami, co zwiększa odporność sieci na uszkodzenia. Topologia siatki jest często stosowana w środowiskach, gdzie niezawodność i dostępność sieci są krytyczne, na przykład w centrach danych czy sieciach operatorskich. Standardy takie jak IEEE 802.11s definiują sposób wdrażania topologii siatki w sieciach bezprzewodowych, co umożliwia tworzenie rozległych, samokonfigurowalnych sieci. W praktyce, mimo że topologia ta wiąże się z wyższymi kosztami związanymi z większą liczbą połączeń i skomplikowaną konfiguracją, oferuje niezrównane korzyści w kontekście wydajności i niezawodności, które często przeważają nad wadami, szczególnie w krytycznych aplikacjach biznesowych.

Pytanie 21

Aby określić długość prefiksu w adresie IPv4, należy ustalić

A. liczbę bitów o wartości 0 w pierwszych dwóch oktetach adresu IPv4

B. liczbę początkowych bitów o wartości 1 w masce adresu IPv4

C. liczbę bitów o wartości 1 w części hosta adresu IPv4

D. liczbę bitów o wartości 0 w trzech pierwszych oktetach adresu IPv4

Poprawna odpowiedź opiera się na zasadach klasyfikacji adresów IPv4 oraz maski podsieci. Długość prefiksu adresu sieci w IPv4 określa się poprzez liczenie liczby początkowych bitów mających wartość 1 w masce adresu. Maska podsieci dzieli adres IP na dwie części: część sieciową i część hosta. Przykładowo, dla adresu IP 192.168.1.1 z maską 255.255.255.0, maska w postaci binarnej to 11111111.11111111.11111111.00000000. W tym przypadku liczba początkowych bitów 1 wynosi 24, co oznacza, że długość prefiksu wynosi /24. Te informacje są kluczowe dla routingu oraz segmentacji sieci, ponieważ dobrze skonfigurowane maski wpływają na efektywność komunikacji w sieci. W praktyce, gdy administratorzy sieci definiują podsieci, muszą precyzyjnie określić zakresy adresowe, co jest realizowane właśnie poprzez maski i ich prefiksy. Ponadto, zgodnie z zaleceniami IETF, prawidłowe przypisanie adresów IP i masek jest istotne dla zapewnienia optymalnej wydajności oraz bezpieczeństwa w sieciach komputerowych.

Pytanie 22

Który aplet w panelu sterowania systemu Windows 7 pozwala na ograniczenie czasu, jaki użytkownik spędza przed komputerem?

A. Centrum akcji

B. Kontrola rodzicielska

C. Windows Defender

D. Konta użytkowników

Kontrola rodzicielska w systemie Windows 7 to zaawansowane narzędzie, które umożliwia rodzicom zarządzanie czasem, jaki ich dzieci spędzają przed komputerem. Funkcjonalność ta pozwala na ustawienie ograniczeń czasowych, co jest szczególnie istotne w kontekście zdrowia psychicznego i fizycznego młodych użytkowników. Rodzice mogą określić konkretne dni i godziny, w których komputer jest dostępny dla ich dzieci, co pomaga w utrzymaniu równowagi pomiędzy nauką a rozrywką. Przykładowo, można zaplanować, że dziecko może korzystać z komputera tylko w godzinach popołudniowych, a w weekendy dostęp jest rozszerzony. Tego typu rozwiązania są zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa cyfrowego i ochrony dzieci w sieci, a także spełniają normy dotyczące odpowiedzialności rodzicielskiej. Oprócz zarządzania czasem, Kontrola rodzicielska umożliwia również monitorowanie aktywności online oraz zarządzanie dostępem do określonych aplikacji i gier, co czyni ją kompleksowym narzędziem do ochrony najmłodszych użytkowników.

Pytanie 23

Mamy do czynienia z siecią o adresie 192.168.100.0/24. Ile podsieci można utworzyć, stosując maskę 255.255.255.224?

A. 4 podsieci

B. 8 podsieci

C. 12 podsieci

D. 6 podsieci

Jak ktoś wybiera inną liczbę podsieci niż 8, to często popełnia jakieś błędy w obliczeniach przy podziale sieci. No bo są odpowiedzi, które mogą mylić i sugerować, że przy masce /27 da się zrobić tylko 4 czy 6 podsieci. To nie jest prawda, bo zmieniając maskę z /24 na /27, rozdzielamy przestrzeń adresową na 8 podsieci, z 32 adresami w każdej. Na przykład, te adresy to 192.168.100.0, 192.168.100.32, 192.168.100.64 i tak dalej. Każda z tych podsieci może mieć swoje urządzenia, co ułatwia zarządzanie ruchem i poprawia bezpieczeństwo. Czasami można też skupić się tylko na liczbie adresów, co prowadzi do błędnych wniosków, że można uzyskać więcej podsieci, ale to nie tak działa. Ważne jest, żeby zrozumieć, że liczba podsieci zależy od tego, ile bitów używamy do ich stworzenia. Dlatego przy każdej zmianie maski warto pamiętać o dobrych praktykach dotyczących adresacji IP, żeby uniknąć nieporozumień.

Pytanie 24

Jaką topologię fizyczną stosuje się w sieciach z topologią logiczną Token Ring?

A. Magistrali

B. Pierścienia

C. Siatki

D. Gwiazdy

Topologia fizyczna pierścienia jest kluczowym elementem dla funkcjonowania sieci Token Ring. W tej topologii, urządzenia są połączone w sposób, który tworzy zamknięty pierścień, co oznacza, że dane przesyłane są w jednokierunkowym ruchu, które krąży wokół całej sieci. Każde urządzenie odbiera dane od swojego sąsiada i przekazuje je dalej, co minimalizuje kolizje w transmisji. Standardy takie jak IEEE 802.5 definiują zasady działania sieci Token Ring, w tym sposób zarządzania dostępem do medium transmisyjnego. Przykładem praktycznego zastosowania tej topologii są sieci lokalne w biurach, gdzie stabilność i przewidywalność działania sieci są kluczowe. Token Ring, mimo że mniej popularny w porównaniu do technologii Ethernet, oferuje korzyści w specyficznych zastosowaniach, takich jak systemy, gdzie synchronizacja i kontrola dostępu są priorytetowe.

Pytanie 25

Użytkownik uszkodził płytę główną z gniazdem procesora AM2. Uszkodzoną płytę można wymienić na model z gniazdem, nie zmieniając procesora i pamięci

A. AM1

B. AM2+

C. FM2+

D. FM2

Odpowiedź AM2+ jest poprawna, ponieważ gniazdo AM2+ jest wstecznie kompatybilne z procesorami AM2. Oznacza to, że jeśli użytkownik posiada procesor AM2, może go bez problemu zainstalować na płycie głównej z gniazdem AM2+. AM2+ wspiera również nowsze procesory, co daje możliwość przyszłej modernizacji systemu. W praktyce, jeśli użytkownik chce zaktualizować komponenty swojego komputera, wybór płyty głównej z gniazdem AM2+ jest korzystny, ponieważ umożliwia dalszy rozwój technologiczny bez konieczności wymiany pozostałych elementów. Ponadto, płyty główne AM2+ mogą obsługiwać szybsze pamięci RAM, co dodatkowo zwiększa wydajność systemu. W branży komputerowej takie podejście do modernizacji sprzętu jest uznawane za najlepszą praktykę, ponieważ pozwala na efektywne wykorzystanie istniejących zasobów, minimalizując koszty i czas przestoju związany z wymianą całego systemu.

Pytanie 26

Aby stworzyć partycję w systemie Windows, należy skorzystać z narzędzia

A. dfsgui.msc

B. devmgmt.msc

C. dsa.msc

D. diskmgmt.msc

Odpowiedź 'diskmgmt.msc' jest poprawna, ponieważ jest to narzędzie systemowe w systemie Windows, które umożliwia zarządzanie dyskami i partycjami. Użytkownicy mogą za jego pomocą tworzyć, usuwać, formatować i zmieniać rozmiar partycji, co jest kluczowe przy organizacji przestrzeni dyskowej. Przykładowo, jeśli użytkownik chce podzielić dysk twardy na kilka mniejszych jednostek, aby lepiej zarządzać danymi, może to zrobić przy użyciu tego narzędzia. Dobrą praktyką jest regularne sprawdzanie stanu dysków oraz optymalizacja ich struktury, co może przyczynić się do lepszej wydajności systemu. Ponadto, diskmgmt.msc pozwala na przypisywanie liter dysków, co ułatwia ich identyfikację przez system oraz użytkowników. Używając tego narzędzia, można również zarządzać wolnym miejscem na dysku, co jest istotne w kontekście zachowania integralności danych oraz efektywności operacyjnej całego systemu operacyjnego. Warto zaznaczyć, że dostęp do tego narzędzia można uzyskać, wpisując 'diskmgmt.msc' w oknie uruchamiania (Win + R), co czyni go łatwo dostępnym dla użytkowników.

Pytanie 27

Jakie polecenie w systemie operacyjnym Linux służy do prezentowania konfiguracji interfejsów sieciowych?

A. tracert

B. ping

C. ifconfig

D. ipconfig

Polecenie 'ifconfig' jest jednym z podstawowych narzędzi w systemie operacyjnym Linux, stosowanym do wyświetlania oraz konfiguracji interfejsów sieciowych. Umożliwia użytkownikowi uzyskanie szczegółowych informacji na temat aktualnych interfejsów, takich jak adresy IP, maski podsieci, statystyki ruchu oraz stany interfejsów. Przykładowo, komenda 'ifconfig -a' wyświetli listę wszystkich interfejsów, nawet tych, które są wyłączone. W praktyce, narzędzie to jest często wykorzystywane przez administratorów sieci do monitorowania i diagnostyki, np. w celu rozwiązywania problemów z połączeniem sieciowym. Warto jednak zauważyć, że 'ifconfig' zostało częściowo zastąpione przez bardziej nowoczesne polecenie 'ip', które jest częścią zestawu narzędzi iproute2. Znajomość obu tych narzędzi jest kluczowa dla efektywnego zarządzania siecią w systemach Linux, co jest zgodne z dobrymi praktykami w administracji systemami operacyjnymi.

Pytanie 28

Aby zmontować komputer z poszczególnych elementów, korzystając z obudowy SFF, trzeba wybrać płytę główną w formacie

A. BTX

B. mini ITX

C. E-ATX

D. WTX

Wybór płyty głównej w standardzie mini ITX jest kluczowy dla złożenia komputera w obudowie SFF (Small Form Factor). Standard mini ITX charakteryzuje się niewielkimi wymiarami, co idealnie pasuje do kompaktowych obudów, które są zaprojektowane z myślą o oszczędności miejsca. Płyty główne w tym standardzie mają wymiary 170 mm x 170 mm i często oferują wszystkie niezbędne złącza i funkcje, takie jak porty USB, złącza audio czy gniazda pamięci RAM. Praktycznym przykładem zastosowania mini ITX mogą być komputery do gier lub stacje robocze, które wymagają wysokiej wydajności w ograniczonej przestrzeni. Warto również zwrócić uwagę na standardy ATX, które są większe i nie pasują do obudów SFF, co może prowadzić do problemów z montażem i chłodzeniem. Dobrą praktyką przy wyborze płyty głównej jest także zrozumienie, jakie złącza i funkcje są potrzebne do zamontowania pozostałych komponentów, takich jak karty graficzne czy dyski twarde. Wybierając mini ITX, zapewniasz sobie optymalną przestrzeń dla wydajnych komponentów w małej obudowie.

Pytanie 29

Na rysunku znajduje się graficzny symbol

A. punktu dostępowego

B. przełącznika

C. mostu

D. rutera

Symbol przełącznika w sieciach komputerowych jest powszechnie rozpoznawany jako prostokąt z kilkoma strzałkami biegnącymi równolegle. Przełącznik, zwany także switch, jest kluczowym komponentem w architekturze sieci komputerowej, który umożliwia komunikację między różnymi urządzeniami w tej samej sieci lokalnej. Działa na drugim poziomie modelu OSI, czyli warstwie łącza danych, co oznacza, że przełącza dane na podstawie adresów MAC urządzeń. Przełączniki przyczyniają się do optymalizacji przepływu danych, zmniejszając kolizje w sieci i umożliwiając jednoczesną komunikację wielu par urządzeń. Są szczególnie przydatne w sieciach firmowych, gdzie wymagane jest niezawodne i szybkie przesyłanie danych. Przełączniki zarządzalne oferują dodatkowe funkcje, takie jak monitoring ruchu, konfiguracja VLAN-ów oraz zarządzanie jakością usług QoS. W branży IT przełączniki są elementarną częścią infrastruktury sieciowej, a ich poprawne rozpoznawanie i konfiguracja są kluczowe dla specjalistów zajmujących się administrowaniem sieciami.

Pytanie 30

W sekcji zasilania monitora LCD, powiększone kondensatory elektrolityczne mogą prowadzić do uszkodzenia

A. przycisków umiejscowionych na panelu monitora

B. inwertera oraz podświetlania matrycy

C. układu odchylania poziomego

D. przewodów sygnałowych

Spuchnięte kondensatory elektrolityczne w sekcji zasilania monitora LCD są jednym z najczęstszych problemów, które mogą prowadzić do uszkodzenia inwertera oraz podświetlania matrycy. Kondensatory te mają za zadanie stabilizację napięcia i filtrację szumów w obwodzie zasilania. Gdy kondensator ulega uszkodzeniu, jego pojemność spada, co prowadzi do niestabilnego zasilania. W przypadku monitora LCD, niestabilne napięcie może zaburzyć pracę inwertera, który jest odpowiedzialny za zasilanie lamp podświetlających matrycę. Efektem tego może być całkowity brak podświetlenia lub nierównomierne jego rozłożenie, co znacząco wpływa na jakość wyświetlanego obrazu. W praktyce, regularne sprawdzanie kondensatorów w zasilaczach monitorów jest zalecane, a ich wymiana na nowe, o odpowiednich parametrach, powinna być przeprowadzana zgodnie z zasadami BHP oraz standardami branżowymi, co wydłuża żywotność urządzenia.

Pytanie 31

Jakie złącze powinna mieć karta graficzna, aby mogła być bezpośrednio podłączona do telewizora LCD, który ma tylko analogowe złącze do komputera?

A. HDMI

B. DE-15F

C. DVI-D

D. DP

Karta graficzna z złączem DE-15F, znanym także jako VGA, jest idealnym rozwiązaniem do podłączenia telewizora LCD wyposażonego wyłącznie w analogowe złącze. Złącze DE-15F jest standardem stosowanym w wielu monitorach i projektorach, a jego analogowy charakter sprawia, że jest kompatybilne z telewizorami, które nie obsługują cyfrowych sygnałów. W praktyce, aby podłączyć komputer do telewizora za pomocą DE-15F, wystarczy odpowiedni kabel VGA. Tego typu połączenie jest powszechnie stosowane w starszych urządzeniach, gdzie złącza cyfrowe, takie jak HDMI czy DVI, nie były jeszcze popularne. Warto zaznaczyć, że jakość obrazu przesyłanego przez VGA może być ograniczona w porównaniu do nowoczesnych standardów, jednak w przypadku urządzeń analogowych jest to często jedyna dostępna opcja. W kontekście branżowych standardów, DE-15F jest uznawane za sprawdzone rozwiązanie w sytuacjach, gdzie nowoczesne technologie są niedostępne.

Pytanie 32

Pamięć RAM pokazana na ilustracji jest instalowana na płycie głównej posiadającej gniazdo

A. DDR4

B. DDR

C. DDR2

D. DDR3

Pamięć RAM DDR3 ma charakterystyczny układ pinów i nacięcie, co wyróżnia ją spośród innych rodzajów. Wprowadzono ją w 2007 roku i szybko zyskała popularność, bo oferuje lepszy współczynnik wydajności do zużycia energii w porównaniu do DDR2. Pracuje na wyższych zegarach, co oznacza lepszą przepustowość danych. Częstotliwości DDR3 zaczynają się od 800 MHz, a czasem dochodzą nawet do 2133 MHz, co daje dużą elastyczność dla różnych użytkowników. Znajdziemy ją w komputerach, serwerach i różnorodnych urządzeniach sieciowych. Dodatkowo, moduły DDR3 działają na niższym napięciu - mają 1,5 V, a te niskonapięciowe to nawet 1,35 V. Dzięki tym cechom, DDR3 sprzyja budowie bardziej energooszczędnych i wydajnych systemów. Z mojego doświadczenia, lepiej jest wybierać pamięci o wysokiej częstotliwości i niskim opóźnieniu, żeby uzyskać jak najlepszą wydajność.

Pytanie 33

Użytkownicy dysków SSD powinni unikać wykonywania następujących działań konserwacyjnych

A. Regularnego tworzenia kopii zapasowych danych

B. Usuwania kurzu z wnętrza jednostki centralnej

C. Regularnego sprawdzania dysku przy użyciu programu antywirusowego

D. Defragmentacji dysku

Defragmentacja dysku jest procesem, który polega na reorganizacji danych na nośniku, aby zwiększyć wydajność dostępu do plików. Jednak w przypadku dysków SSD (Solid State Drive) jest to zbędne i wręcz szkodliwe. Dyski SSD działają na zasadzie pamięci flash, gdzie dane są przechowywane w komórkach pamięci. Ich architektura eliminuje problem fragmentacji, ponieważ odczyt i zapis danych nie zależy od fizycznej lokalizacji plików na nośniku. Dodatkowo, proces defragmentacji generuje zbędne cykle zapisu, co skraca żywotność dysków SSD. Zaleca się zamiast tego wykorzystywanie technologii TRIM, która optymalizuje zarządzanie przestrzenią na dysku. Na przykład, użytkownicy mogą ustawić automatyczne aktualizacje oprogramowania systemowego, które obsługują TRIM, co pozwala na optymalizację wydajności SSD bez konieczności ręcznej defragmentacji. W branży IT uznaje się, że najlepszym podejściem do konserwacji SSD jest unikanie defragmentacji, co jest zgodne z zaleceniami producentów tych nośników.

Pytanie 34

Algorytm wykorzystywany do weryfikacji, czy ramka Ethernet jest wolna od błędów, to

A. LLC (Logical Link Control)

B. CSMA (Carrier Sense Multiple Access)

C. CRC (Cyclic Redundancy Check)

D. MAC (Media Access Control)

Wybierając odpowiedzi LLC, MAC lub CSMA, można wpaść w pułapki myślenia, które nie rozróżniają funkcji protokołów i metod dostępu do medium od mechanizmów detekcji błędów. LLC (Logical Link Control) jest warstwą protokołu w modelu OSI, która odpowiada za zarządzanie komunikacją na poziomie ramki, ale nie zajmuje się bezpośrednim wykrywaniem błędów. Jego funkcje obejmują zapewnienie odpowiedniej komunikacji między warstwami, ale sama kontrola błędów to nie jego główny cel. MAC (Media Access Control) natomiast odpowiada za kontrolę dostępu do medium transmisyjnego oraz przesyłanie danych, jednak także nie realizuje wykrywania błędów na poziomie ramki. Z kolei CSMA (Carrier Sense Multiple Access) to mechanizm, który określa, jak stacje w sieci współdzielą medium, ale nie ma nic wspólnego z wykrywaniem błędów, co jest kluczowe w kontekście tego pytania. Błędne odpowiedzi mogą wynikać z nieprecyzyjnego zrozumienia funkcji poszczególnych komponentów sieciowych oraz ich relacji w procesie przesyłania danych. W rzeczywistości, CRC jest jedynym algorytmem pośród wymienionych, który bezpośrednio zajmuje się wykrywaniem błędów w przesyłanych ramkach Ethernet, co czyni go istotnym elementem zapewniającym integralność danych w sieciach komputerowych.

Pytanie 35

Jaką maksymalną liczbę adresów można przypisać urządzeniom w sieci 10.0.0.0/22?

A. 1024 adresy

B. 512 adresów

C. 1022 adresy

D. 510 adresów

W analizie błędnych odpowiedzi warto zauważyć, że niektóre z nich wynikają z nieporozumień dotyczących zasad obliczania dostępnych adresów IP w danej sieci. Odpowiedzi, które sugerują liczbę 512 adresów, wynikają z błędnego zrozumienia maski podsieci. Maska /22 jest często mylona z maską /23, która rzeczywiście daje 512 adresów, co prowadzi do zamieszania w obliczeniach. Inna odpowiedź, która proponuje 510 adresów, również jest nieprawidłowa, ponieważ jest wynikiem pomyłki w obliczeniach, gdzie ktoś mógłby odjąć dodatkowy adres, nie uwzględniając prawidłowego schematu rezerwacji adresów. Warto pamiętać, że każda sieć wymaga zrozumienia, że dwa adresy są zawsze zarezerwowane, co jest kluczowe w kontekście tworzenia efektywnych i funkcjonalnych schematów adresowania. Wprowadzenie takiego myślenia w praktyce pozwala na lepsze zarządzanie IP oraz uniknięcie konfliktów, co jest istotne w dużych środowiskach sieciowych. Dlatego ważne jest, aby dobrze rozumieć podstawowe zasady adresacji IP i maskowania, aby uniknąć typowych błędów i nieporozumień, które mogą prowadzić do niskiej wydajności sieci lub problemów z komunikacją.

Pytanie 36

Wykonanie komendy dxdiag w systemie Windows pozwala na

A. kompresję wskazanych danych na dysku twardym

B. uruchomienie narzędzia diagnostycznego DirectX

C. konfigurację klawiatury, aby była zgodna z wymaganiami języka polskiego

D. uruchomienie maszyny wirtualnej z systemem Windows 10 zainstalowanym

Wykonanie polecenia dxdiag w systemie Windows uruchamia narzędzie diagnostyczne DirectX, które jest kluczowym elementem do analizy i rozwiązywania problemów związanych z grafiką oraz dźwiękiem w systemie. Narzędzie to umożliwia użytkownikom zbieranie informacji na temat zainstalowanych komponentów sprzętowych, takich jak karty graficzne, dźwiękowe oraz sterowniki. Dzięki temu można szybko zidentyfikować potencjalne problemy z wydajnością lub zgodnością z oprogramowaniem. Przykładowo, gdy użytkownik doświadcza problemów z uruchomieniem gry, uruchomienie dxdiag pozwala sprawdzić, czy sterowniki graficzne są aktualne oraz czy sprzęt spełnia minimalne wymagania. To narzędzie jest również użyteczne dla programistów, którzy chcą zrozumieć, jak ich aplikacje działają na różnych konfiguracjach sprzętowych, zapewniając zgodność i optymalizację. W branży gier i multimediów, regularne korzystanie z dxdiag jest praktyką zalecaną, aby zapewnić, że system jest zawsze w optymalnym stanie operacyjnym, co wpisuje się w standardy zarządzania jakością oprogramowania.

Pytanie 37

Czynnikiem zagrażającym bezpieczeństwu systemu operacyjnego, który zmusza go do automatycznej aktualizacji, są

A. nieprawidłowo zainstalowane sterowniki sprzętowe

B. dziury w oprogramowaniu systemowym

C. nieprawidłowo skonfigurowane uprawnienia do plików

D. niepoprawne hasła użytkowników mających prawa administratora

Luki w oprogramowaniu systemowym stanowią poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa systemu operacyjnego, ponieważ mogą być wykorzystywane przez złośliwe oprogramowanie do przejęcia kontroli nad systemem lub kradzieży danych użytkowników. Systemy operacyjne takie jak Windows, Linux czy macOS regularnie wprowadzają aktualizacje, które mają na celu załatanie tych luk. Przykładem może być sytuacja, gdy w systemie istnieje niezałatana luka typu 'zero-day', która jest znana hakerom i może być wykorzystana do zdalnego dostępu do systemu. W takiej sytuacji, automatyczne aktualizacje są kluczowe, aby ograniczyć ryzyko ataków. W praktyce, organizacje powinny wdrażać polityki aktualizacji, a także korzystać z narzędzi do zarządzania łatami, aby zapewnić, że wszystkie systemy są na bieżąco z najnowszymi łatami bezpieczeństwa, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu bezpieczeństwem IT.

Pytanie 38

Który z wymienionych protokołów jest szyfrowanym protokołem do zdalnego dostępu?

A. SSH

B. telnet

C. TFTP

D. POP3

SSH, czyli Secure Shell, to taki fajny protokół, który daje nam możliwość bezpiecznej komunikacji między klientem a serwerem. Głównie wykorzystujemy go do zdalnego logowania i wydawania poleceń, ale co najważniejsze – robi to w sposób, który chroni nas przed różnymi atakami. Szyfruje dane, używając takich technik jak AES, co naprawdę pomaga utrzymać nasze informacje w tajemnicy. Z mojego doświadczenia, admini systemów często sięgają po SSH, by ogarniać serwery, czy to w chmurze, czy w lokalnych sieciach, co pozwala im działać bez obaw o wyciek danych. Również warto pamiętać o kluczach publicznych i prywatnych, bo to dodatkowo podnosi bezpieczeństwo. Tak więc, dzięki wszystkim tym właściwościom, SSH stał się takim standardem, jeśli chodzi o bezpieczny dostęp do systemów operacyjnych i różnych urządzeń sieciowych.

Pytanie 39

Interfejs SLI (ang. Scalable Link Interface) jest używany do łączenia

A. napędu Blu-Ray z kartą dźwiękową

B. czytnika kart z płytą główną

C. karty graficznej z odbiornikiem TV

D. dwóch kart graficznych

Odpowiedzi sugerujące połączenie czytnika kart z płytą główną, napędu Blu-Ray z kartą dźwiękową lub karty graficznej z odbiornikiem TV nie mają związku z funkcjonalnością interfejsu SLI. Czytniki kart pamięci i płyty główne są ze sobą połączone w sposób standardowy, używając interfejsów takich jak USB czy SATA, jednak nie wymagają one specjalnych technologii, jak SLI, które są dedykowane do współpracy z kartami graficznymi. Tak samo, napędy Blu-Ray i karty dźwiękowe współdziałają w ramach standardowych protokołów komunikacyjnych, takich jak HDMI, które obsługują przesył obu sygnałów, ale nie są związane z przyspieszaniem wydajności graficznej. W przypadku połączenia karty graficznej z odbiornikiem TV, używane są standardowe wyjścia wideo, takie jak HDMI lub DisplayPort, które również nie mają nic wspólnego z technologią SLI. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w kontekście projektowania i budowy systemów komputerowych. Często mylnie przyjmuje się, że różne komponenty mogą być łączone w podobny sposób jak karty graficzne przy użyciu SLI, co prowadzi do nieporozumień i błędnych założeń dotyczących możliwości sprzętowych. Warto pamiętać, że SLI jest dedykowane do zwiększenia wydajności w kontekście obliczeń graficznych, a nie do komunikacji między różnymi typami podzespołów.

Pytanie 40

Polecenie tar w systemie Linux służy do

A. archiwizacji danych

B. wyszukiwania danych w pliku

C. porównywania danych z dwóch plików

D. kompresji danych

Polecenie tar w systemie Linux jest głównie używane do archiwizacji danych. Umożliwia tworzenie jednego pliku zawierającego wiele innych plików i katalogów, co jest szczególnie przydatne w celu ich przechowywania lub przenoszenia. Podczas archiwizacji, tar nie tylko łączy pliki, ale także zachowuje ich strukturę katalogów oraz metadane, takie jak daty modyfikacji i uprawnienia. Przykładowe zastosowanie to tworzenie kopii zapasowych danych przed ich modyfikacją lub migracją. Aby stworzyć archiwum, użytkownik może użyć polecenia `tar -cvf archiwum.tar /ścieżka/do/katalogu`, co utworzy plik `archiwum.tar`, a następnie można go rozpakować za pomocą `tar -xvf archiwum.tar`. W praktyce, tar często współpracuje z narzędziami do kompresji, takimi jak gzip, co pozwala na zmniejszenie rozmiaru archiwum. W branży informatycznej archiwizacja danych jest kluczowym aspektem strategii zarządzania danymi, zapewniającym ich integrację i bezpieczeństwo.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej