Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik logistyk
- Kwalifikacja: SPL.04 - Organizacja transportu
- Data rozpoczęcia: 10 stycznia 2025 06:21
- Data zakończenia: 10 stycznia 2025 06:22
Egzamin niezdany
Wynik: 0/40 punktów (0,0%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 3
Czas potrzebny na załadunek kontenera na naczepę wynosi 10 minut. Odległość między nadawcą a stacją kolejową to 30 km. Pojazd porusza się ze średnią prędkością 40 km/h. O której najpóźniej powinien być podstawiony pojazd pod załadunek kontenera u nadawcy, jeżeli kontener musi dotrzeć do stacji 30 minut przed odjazdem pojazdu? Pociąg odjeżdża o 17:05.
A. 15:40
B. 16:10
C. 16:25
D. 15:55
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Aby obliczyć najpóźniejszy czas, w którym pojazd drogowy musi być podstawił pod załadunek kontenera, należy uwzględnić kilka kluczowych elementów. Pociąg odjeżdża o 17:05, więc kontener musi być dostarczony na stację kolejową najpóźniej o 16:35, aby umożliwić 30 minut na przygotowanie do transportu. Następnie, obliczamy czas potrzebny na przejazd 30 km przy średniej prędkości 40 km/h. Czas przejazdu wynosi 30 km / 40 km/h = 0,75 godziny, co daje 45 minut. Dodając ten czas do godziny 16:35, otrzymujemy 17:20 jako najpóźniejszy czas, w którym pojazd musiałby wyruszyć w trasę, co oznacza, że pojazd musi być załadowany najpóźniej o 16:25, biorąc pod uwagę 10 minut załadunku. Dlatego odpowiedzią na pytanie jest 15:40, co daje wystarczający zapas czasowy na ewentualne opóźnienia. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest kluczowe w logistyce, gdzie należy planować operacje, uwzględniając czas załadunku i transportu, aby zapewnić terminowe dostawy.
Aby obliczyć najpóźniejszy czas, w którym pojazd drogowy musi być podstawił pod załadunek kontenera, należy uwzględnić kilka kluczowych elementów. Pociąg odjeżdża o 17:05, więc kontener musi być dostarczony na stację kolejową najpóźniej o 16:35, aby umożliwić 30 minut na przygotowanie do transportu. Następnie, obliczamy czas potrzebny na przejazd 30 km przy średniej prędkości 40 km/h. Czas przejazdu wynosi 30 km / 40 km/h = 0,75 godziny, co daje 45 minut. Dodając ten czas do godziny 16:35, otrzymujemy 17:20 jako najpóźniejszy czas, w którym pojazd musiałby wyruszyć w trasę, co oznacza, że pojazd musi być załadowany najpóźniej o 16:25, biorąc pod uwagę 10 minut załadunku. Dlatego odpowiedzią na pytanie jest 15:40, co daje wystarczający zapas czasowy na ewentualne opóźnienia. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest kluczowe w logistyce, gdzie należy planować operacje, uwzględniając czas załadunku i transportu, aby zapewnić terminowe dostawy.
Pytanie 4
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 5
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 6
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 7
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 8
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 9
Harmonogram pracy kierowcy obejmuje
A. wykaz godzinowy działań podejmowanych przy załadunku towaru
B. spis działań z czasem ich realizacji oraz listę urządzeń, które będą wykorzystywane do tych działań
C. spis działań wykonywanych przez kierowcę, czas ich trwania oraz kolejność ich realizacji
D. wykaz godzinowy zadań realizowanych przez podwykonawców w trakcie transportu
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Harmonogram czasu pracy kierowcy jest kluczowym dokumentem, który odzwierciedla zarówno zadania wykonywane przez kierowcę, jak i czas ich trwania oraz kolejność realizacji. Odpowiedź nr 4 jest poprawna, ponieważ dokładnie opisuje te elementy. W praktyce, harmonogram ten pomaga w optymalizacji procesów transportowych, umożliwiając efektywne zarządzanie czasem pracy kierowcy oraz przestrzeganie przepisów prawa dotyczących czasu pracy i odpoczynku, takich jak rozporządzenie WE 561/2006. Przykładem zastosowania harmonogramu może być planowanie tras, które uwzględnia czas potrzebny na odpoczynki oraz załadunek, co pozwala na uniknięcie przekroczeń dozwolonego czasu pracy. Również stosowanie technologii, takich jak systemy GPS i oprogramowanie do zarządzania flotą, może wspierać kierowców w przestrzeganiu ustalonych harmonogramów, co zwiększa bezpieczeństwo i efektywność transportu. Warto również zauważyć, że dokumentacja harmonogramu czasu pracy kierowców jest istotna dla kontroli drogowych oraz audytów wewnętrznych, co podkreśla znaczenie jego rzetelnego prowadzenia.
Harmonogram czasu pracy kierowcy jest kluczowym dokumentem, który odzwierciedla zarówno zadania wykonywane przez kierowcę, jak i czas ich trwania oraz kolejność realizacji. Odpowiedź nr 4 jest poprawna, ponieważ dokładnie opisuje te elementy. W praktyce, harmonogram ten pomaga w optymalizacji procesów transportowych, umożliwiając efektywne zarządzanie czasem pracy kierowcy oraz przestrzeganie przepisów prawa dotyczących czasu pracy i odpoczynku, takich jak rozporządzenie WE 561/2006. Przykładem zastosowania harmonogramu może być planowanie tras, które uwzględnia czas potrzebny na odpoczynki oraz załadunek, co pozwala na uniknięcie przekroczeń dozwolonego czasu pracy. Również stosowanie technologii, takich jak systemy GPS i oprogramowanie do zarządzania flotą, może wspierać kierowców w przestrzeganiu ustalonych harmonogramów, co zwiększa bezpieczeństwo i efektywność transportu. Warto również zauważyć, że dokumentacja harmonogramu czasu pracy kierowców jest istotna dla kontroli drogowych oraz audytów wewnętrznych, co podkreśla znaczenie jego rzetelnego prowadzenia.
Pytanie 10
Umowa ATP dotyczy przewozów drogowych na poziomie międzynarodowym?
A. artykułów spożywczych szybko psujących się
B. materiałów niebezpiecznych w małych ilościach
C. żywych zwierząt
D. ładunków, które nie mieszczą się w normach
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Umowa ATP, czyli ta o Międzynarodowym Przewozie Drogowym Szybko Psujących Się Artykułów Żywnościowych, jest naprawdę ważnym dokumentem. Jej celem jest regulowanie przewozu żywności, która szybko się psuje. Dzięki tej umowie mamy pewność, że artykuły takie jak mięso, ryby czy owoce są transportowane w odpowiednich warunkach. To znaczy, że muszą być przestrzegane konkretne normy, jak kontrola temperatury, co jest kluczowe, żeby uniknąć ich zepsucia. W branży spożywczej, gdzie te zasady są naprawdę rygorystyczne, producenci muszą pilnować, aby wszystko było zgodne z normami sanitarno-epidemiologicznymi. Dodatkowo, umowa ATP pomaga też w handlu międzynarodowym, upraszczając wiele procedur celnych i przyspieszając dostawy. A co ciekawe, jest zharmonizowana z innymi regulacjami, jak na przykład HACCP, które zajmują się analizą zagrożeń w łańcuchu dostaw. Myślę, że bez tego transporty artykułów szybko psujących się byłyby znacznie trudniejsze.
Umowa ATP, czyli ta o Międzynarodowym Przewozie Drogowym Szybko Psujących Się Artykułów Żywnościowych, jest naprawdę ważnym dokumentem. Jej celem jest regulowanie przewozu żywności, która szybko się psuje. Dzięki tej umowie mamy pewność, że artykuły takie jak mięso, ryby czy owoce są transportowane w odpowiednich warunkach. To znaczy, że muszą być przestrzegane konkretne normy, jak kontrola temperatury, co jest kluczowe, żeby uniknąć ich zepsucia. W branży spożywczej, gdzie te zasady są naprawdę rygorystyczne, producenci muszą pilnować, aby wszystko było zgodne z normami sanitarno-epidemiologicznymi. Dodatkowo, umowa ATP pomaga też w handlu międzynarodowym, upraszczając wiele procedur celnych i przyspieszając dostawy. A co ciekawe, jest zharmonizowana z innymi regulacjami, jak na przykład HACCP, które zajmują się analizą zagrożeń w łańcuchu dostaw. Myślę, że bez tego transporty artykułów szybko psujących się byłyby znacznie trudniejsze.
Pytanie 11
Pojazd o niskiej prędkości może rozwijać maksymalną prędkość
A. 20 km/h
B. 25 km/h
C. 15 km/h
D. 23 km/h
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 25 km/h jest poprawna, ponieważ zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym, pojazdy wolnobieżne to te, które nie mogą poruszać się z prędkością większą niż 25 km/h. Pojazdy te są używane w różnych kontekstach, od transportu rolniczego po pomoc drogową. W praktyce, pojazdy te często napotykają na ograniczenia, takie jak konieczność poruszania się po drogach lokalnych czy w obszarach, gdzie dozwolona prędkość jest niższa. Przykładem mogą być traktory, które z uwagi na swoją konstrukcję i przeznaczenie, ograniczone są do tego poziomu prędkości. Użycie pojazdów wolnobieżnych w systemie transportowym jest regulowane przepisami, co zapewnia bezpieczeństwo na drogach. Dlatego, znajomość tych norm jest istotna, nie tylko dla kierowców pojazdów wolnobieżnych, ale także dla innych uczestników ruchu drogowego oraz organów nadzoru.
Odpowiedź 25 km/h jest poprawna, ponieważ zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym, pojazdy wolnobieżne to te, które nie mogą poruszać się z prędkością większą niż 25 km/h. Pojazdy te są używane w różnych kontekstach, od transportu rolniczego po pomoc drogową. W praktyce, pojazdy te często napotykają na ograniczenia, takie jak konieczność poruszania się po drogach lokalnych czy w obszarach, gdzie dozwolona prędkość jest niższa. Przykładem mogą być traktory, które z uwagi na swoją konstrukcję i przeznaczenie, ograniczone są do tego poziomu prędkości. Użycie pojazdów wolnobieżnych w systemie transportowym jest regulowane przepisami, co zapewnia bezpieczeństwo na drogach. Dlatego, znajomość tych norm jest istotna, nie tylko dla kierowców pojazdów wolnobieżnych, ale także dla innych uczestników ruchu drogowego oraz organów nadzoru.
Pytanie 12
Przedstawiona nalepka ADR umieszczona na opakowaniu informuje, że znajduje się w nim
A. materiał stały zapalny.
B. gaz palny.
C. materiał ciekły zapalny.
D. gaz niepalny i nietrujący.
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ nalepka ADR z numerem 2 na zielonym tle wskazuje na gazy niepalne i nietrujące, czyli klasę 2.2 według klasyfikacji ADR. Gazy te, nie będąc palnymi, nie stwarzają ryzyka pożaru w normalnych warunkach transportu, co czyni je mniej niebezpiecznymi w porównaniu do gazów palnych, które są klasyfikowane jako 2.1. Przykłady gazów niepalnych to azot, dwutlenek węgla czy argon, które są powszechnie stosowane w wielu przemysłach, w tym w medycynie i przemyśle spożywczym. Zrozumienie klasyfikacji gazów i odpowiednich oznaczeń ADR jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa w transporcie. Umożliwia to pracownikom identyfikację potencjalnych zagrożeń i podejmowanie odpowiednich działań w przypadku incydentów. Ważne jest również przestrzeganie przepisów dotyczących transportu materiałów niebezpiecznych, aby zminimalizować ryzyko wypadków.
Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ nalepka ADR z numerem 2 na zielonym tle wskazuje na gazy niepalne i nietrujące, czyli klasę 2.2 według klasyfikacji ADR. Gazy te, nie będąc palnymi, nie stwarzają ryzyka pożaru w normalnych warunkach transportu, co czyni je mniej niebezpiecznymi w porównaniu do gazów palnych, które są klasyfikowane jako 2.1. Przykłady gazów niepalnych to azot, dwutlenek węgla czy argon, które są powszechnie stosowane w wielu przemysłach, w tym w medycynie i przemyśle spożywczym. Zrozumienie klasyfikacji gazów i odpowiednich oznaczeń ADR jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa w transporcie. Umożliwia to pracownikom identyfikację potencjalnych zagrożeń i podejmowanie odpowiednich działań w przypadku incydentów. Ważne jest również przestrzeganie przepisów dotyczących transportu materiałów niebezpiecznych, aby zminimalizować ryzyko wypadków.
Pytanie 13
Jakiego odcienia jest tło tablicy odblaskowej informującej ADR, która znajduje się na pojazdach transportujących materiały niebezpieczne?
A. Odcienia niebieskiego
B. Odcienia czerwonego
C. Odcienia białego
D. Odcienia pomarańczowego
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Tło odblaskowej tablicy informacyjnej ADR, umieszczanej na pojazdach przewożących substancje niebezpieczne, ma kolor pomarańczowy. Jest to standardowy kolor używany w ramach regulacji międzynarodowych dotyczących transportu towarów niebezpiecznych, w tym przepisów ADR (Umowa Europejska dotycząca Międzynarodowego Przewozu Drogowego Towarów Niebezpiecznych). Pomarańczowy kolor jest wyraźnie widoczny, co zwiększa bezpieczeństwo na drogach, informując innych uczestników ruchu o potencjalnie niebezpiecznych ładunkach. Przykładem zastosowania tej tablicy może być pojazd transportujący materiały wybuchowe, gdzie obecność pomarańczowego tła wskazuje na potrzebę szczególnej ostrożności. Dodatkowo, w kontekście ochrony środowiska oraz zdrowia publicznego, informacja o przewożonych substancjach jest kluczowa w przypadku wypadków, umożliwiając odpowiednim służbom szybkie i skuteczne działania. Warto również zauważyć, że pomarańczowe oznakowanie tablicy jest zgodne z globalnymi standardami, co ułatwia identyfikację substancji niebezpiecznych w różnych krajach, zapewniając jednolitą komunikację wizualną.
Tło odblaskowej tablicy informacyjnej ADR, umieszczanej na pojazdach przewożących substancje niebezpieczne, ma kolor pomarańczowy. Jest to standardowy kolor używany w ramach regulacji międzynarodowych dotyczących transportu towarów niebezpiecznych, w tym przepisów ADR (Umowa Europejska dotycząca Międzynarodowego Przewozu Drogowego Towarów Niebezpiecznych). Pomarańczowy kolor jest wyraźnie widoczny, co zwiększa bezpieczeństwo na drogach, informując innych uczestników ruchu o potencjalnie niebezpiecznych ładunkach. Przykładem zastosowania tej tablicy może być pojazd transportujący materiały wybuchowe, gdzie obecność pomarańczowego tła wskazuje na potrzebę szczególnej ostrożności. Dodatkowo, w kontekście ochrony środowiska oraz zdrowia publicznego, informacja o przewożonych substancjach jest kluczowa w przypadku wypadków, umożliwiając odpowiednim służbom szybkie i skuteczne działania. Warto również zauważyć, że pomarańczowe oznakowanie tablicy jest zgodne z globalnymi standardami, co ułatwia identyfikację substancji niebezpiecznych w różnych krajach, zapewniając jednolitą komunikację wizualną.
Pytanie 14
Jaką wartość brutto będzie miała faktura za usługę transportową, której cena netto wynosi 7 500,00 zł, uwzględniając 10% rabatu dla stałego klienta oraz 23% stawkę podatku?
A. 1 725,00 zł
B. 10 147,50 zł
C. 8 302,50 zł
D. 9 250,00 zł
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Aby obliczyć wartość brutto faktury, należy najpierw uwzględnić rabat oraz zastosować obowiązującą stawkę podatku VAT. W pierwszym kroku obliczamy kwotę rabatu. Jeśli cena usługi wynosi 7 500,00 zł netto, a rabat wynosi 10%, to jego wartość wyniesie 750,00 zł (7 500,00 zł * 0,10). Następnie odejmujemy tę kwotę od ceny netto: 7 500,00 zł - 750,00 zł = 6 750,00 zł. Kolejnym krokiem jest obliczenie wartości brutto poprzez dodanie podatku VAT. Przy stawce 23%, kwotę podatku obliczamy jako 6 750,00 zł * 0,23, co daje 1 552,50 zł. Wartość brutto to suma wartości netto po rabacie oraz wartości podatku: 6 750,00 zł + 1 552,50 zł = 8 302,50 zł. Tak obliczona kwota brutto powinna być zawarta w fakturze, co pokazuje, że stosowanie takich obliczeń jest zgodne z obowiązującymi standardami rachunkowości.
Aby obliczyć wartość brutto faktury, należy najpierw uwzględnić rabat oraz zastosować obowiązującą stawkę podatku VAT. W pierwszym kroku obliczamy kwotę rabatu. Jeśli cena usługi wynosi 7 500,00 zł netto, a rabat wynosi 10%, to jego wartość wyniesie 750,00 zł (7 500,00 zł * 0,10). Następnie odejmujemy tę kwotę od ceny netto: 7 500,00 zł - 750,00 zł = 6 750,00 zł. Kolejnym krokiem jest obliczenie wartości brutto poprzez dodanie podatku VAT. Przy stawce 23%, kwotę podatku obliczamy jako 6 750,00 zł * 0,23, co daje 1 552,50 zł. Wartość brutto to suma wartości netto po rabacie oraz wartości podatku: 6 750,00 zł + 1 552,50 zł = 8 302,50 zł. Tak obliczona kwota brutto powinna być zawarta w fakturze, co pokazuje, że stosowanie takich obliczeń jest zgodne z obowiązującymi standardami rachunkowości.
Pytanie 15
Zgodnie z INCOTERMS 2010, zasada handlowa FOB jest stosowana w transakcjach handlowych realizowanych przy użyciu środków transportu
A. morskiego
B. morskiego i lotniczego
C. kolejowego i śródlądowego
D. drogowego
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Formuła handlowa FOB (Free On Board) według INCOTERMS 2010 odnosi się do transakcji handlowych, w których dostawca jest odpowiedzialny za dostarczenie towarów na pokład statku w porcie załadunku. Oznacza to, że ryzyko i koszty przenoszone są na nabywcę w momencie, gdy towar przekroczy burtę statku. Zastosowanie tej formuły ma miejsce wyłącznie w transporcie morskim, co wynika z jej charakterystyki, w której kluczowym elementem jest dostarczenie towaru do portu załadunku. W praktyce, dla firm zajmujących się importem lub eksportem, wybór FOB może być korzystny, ponieważ pozwala na lepszą kontrolę nad kosztami transportu oraz ryzykiem. Współczesne firmy logistyczne często stosują FOB w celu optymalizacji procesów transportowych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi. Ponadto, ważne jest, aby wszystkie strony zaangażowane w transakcję miały jasne zrozumienie warunków FOB, aby uniknąć nieporozumień dotyczących odpowiedzialności za transport.
Formuła handlowa FOB (Free On Board) według INCOTERMS 2010 odnosi się do transakcji handlowych, w których dostawca jest odpowiedzialny za dostarczenie towarów na pokład statku w porcie załadunku. Oznacza to, że ryzyko i koszty przenoszone są na nabywcę w momencie, gdy towar przekroczy burtę statku. Zastosowanie tej formuły ma miejsce wyłącznie w transporcie morskim, co wynika z jej charakterystyki, w której kluczowym elementem jest dostarczenie towaru do portu załadunku. W praktyce, dla firm zajmujących się importem lub eksportem, wybór FOB może być korzystny, ponieważ pozwala na lepszą kontrolę nad kosztami transportu oraz ryzykiem. Współczesne firmy logistyczne często stosują FOB w celu optymalizacji procesów transportowych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi. Ponadto, ważne jest, aby wszystkie strony zaangażowane w transakcję miały jasne zrozumienie warunków FOB, aby uniknąć nieporozumień dotyczących odpowiedzialności za transport.
Pytanie 16
O której godzinie należy zacząć realizację usługi transportowej, jeśli kierowca poruszający się ze średnią prędkością 50 km/h ma do przebycia dystans 200 km, a dostawa powinna być zrealizowana w systemie "Just in time" między godziną 14.00 a 15.00?
A. Najwcześniej o godzinie 10.00
B. Najwcześniej o godzinie 10.30
C. Najpóźniej o godzinie 11.30
D. Najpóźniej o godzinie 10.00
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "Najwcześniej o godzinie 10.00" jest poprawna, ponieważ aby dostarczyć ładunek w systemie Just in Time między godziną 14.00 a 15.00, musimy uwzględnić czas podróży. Kierowca jadąc ze średnią prędkością 50 km/h pokonuje odległość 200 km w czasie 4 godzin. Aby dotrzeć na czas, kierowca musi wyjechać najwcześniej o godzinie 10.00, co daje mu wystarczająco dużo czasu na pokonanie dystansu oraz na ewentualne nieprzewidziane opóźnienia. W praktyce, w logistyce, kluczowe jest planowanie transportu, aby zminimalizować ryzyko opóźnień i zapewnić terminowość dostaw. Zasady zarządzania łańcuchem dostaw oraz techniki takie jak Lean Management podkreślają znaczenie punktualności i efektywności w realizacji dostaw. Dlatego ważne jest, aby planować wyjazdy z odpowiednim zapasem czasowym, co pozwala na uniknięcie problemów związanych z nieprzewidywalnymi sytuacjami na drodze.
Odpowiedź "Najwcześniej o godzinie 10.00" jest poprawna, ponieważ aby dostarczyć ładunek w systemie Just in Time między godziną 14.00 a 15.00, musimy uwzględnić czas podróży. Kierowca jadąc ze średnią prędkością 50 km/h pokonuje odległość 200 km w czasie 4 godzin. Aby dotrzeć na czas, kierowca musi wyjechać najwcześniej o godzinie 10.00, co daje mu wystarczająco dużo czasu na pokonanie dystansu oraz na ewentualne nieprzewidziane opóźnienia. W praktyce, w logistyce, kluczowe jest planowanie transportu, aby zminimalizować ryzyko opóźnień i zapewnić terminowość dostaw. Zasady zarządzania łańcuchem dostaw oraz techniki takie jak Lean Management podkreślają znaczenie punktualności i efektywności w realizacji dostaw. Dlatego ważne jest, aby planować wyjazdy z odpowiednim zapasem czasowym, co pozwala na uniknięcie problemów związanych z nieprzewidywalnymi sytuacjami na drodze.
Pytanie 17
Jaką maksymalną trasę w czasie 3 godzin i 30 minut przebył pojazd poruszający się z przeciętną prędkością 50 km/h?
A. 105 km
B. 175 km
C. 150 km
D. 165 km
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Żeby policzyć maksymalną odległość, jaką może pokonać samochód w 3 godziny i 30 minut przy prędkości średniej 50 km/h, potrzebujemy wzoru: droga = prędkość × czas. W tym wypadku, 3 godziny i 30 minut to 3,5 godziny. Więc robimy proste obliczenie: 50 km/h × 3,5 h = 175 km. Takie obliczenia są naprawdę ważne w wielu dziedzinach, na przykład w logistyce czy podczas planowania podróży. Gdy nie znamy dokładnej odległości, ciężko zaplanować czas dostawy czy trasę. Z mojego doświadczenia, kierowcy w transporcie często muszą wiedzieć, ile czasu spędzą na drodze, żeby wszystko dobrze zorganizować. Fajnie jest regularnie śledzić średnie prędkości pojazdów, bo to pozwala lepiej przewidywać czas przyjazdu. Takie umiejętności przeliczania czasu na godziny naprawdę przydają się w życiu codziennym, chociażby przy planowaniu wakacji czy dojazdów do pracy.
Żeby policzyć maksymalną odległość, jaką może pokonać samochód w 3 godziny i 30 minut przy prędkości średniej 50 km/h, potrzebujemy wzoru: droga = prędkość × czas. W tym wypadku, 3 godziny i 30 minut to 3,5 godziny. Więc robimy proste obliczenie: 50 km/h × 3,5 h = 175 km. Takie obliczenia są naprawdę ważne w wielu dziedzinach, na przykład w logistyce czy podczas planowania podróży. Gdy nie znamy dokładnej odległości, ciężko zaplanować czas dostawy czy trasę. Z mojego doświadczenia, kierowcy w transporcie często muszą wiedzieć, ile czasu spędzą na drodze, żeby wszystko dobrze zorganizować. Fajnie jest regularnie śledzić średnie prędkości pojazdów, bo to pozwala lepiej przewidywać czas przyjazdu. Takie umiejętności przeliczania czasu na godziny naprawdę przydają się w życiu codziennym, chociażby przy planowaniu wakacji czy dojazdów do pracy.
Pytanie 18
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 19
Jaką odległość pokona samochód poruszający się przez 3 godziny i 18 minut z prędkością średnią wynoszącą 70 km/h?
A. 222,6 km
B. 138,6 km
C. 231,0 km
D. 198,0 km
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Aby obliczyć odległość, jaką pokona pojazd poruszający się ze średnią prędkością 70 km/h przez 3 godziny i 18 minut, należy najpierw przeliczyć czas na godziny. 3 godziny i 18 minut to 3 + (18/60) = 3,3 godziny. Następnie stosujemy wzór na drogę: droga = prędkość × czas. Wstawiając wartości, otrzymujemy: droga = 70 km/h × 3,3 h = 231 km. Tego rodzaju obliczenia są powszechnie stosowane w logistyce i transporcie do planowania tras oraz oszacowywania czasu dostaw. Przykładowo, kierowcy ciężarówek muszą dokładnie znać swoje prędkości średnie, aby optymalizować trasy i minimalizować koszty paliwa. Zrozumienie tych obliczeń może również wspierać efektywne zarządzanie flotą pojazdów, co jest kluczowe w branży transportowej.
Aby obliczyć odległość, jaką pokona pojazd poruszający się ze średnią prędkością 70 km/h przez 3 godziny i 18 minut, należy najpierw przeliczyć czas na godziny. 3 godziny i 18 minut to 3 + (18/60) = 3,3 godziny. Następnie stosujemy wzór na drogę: droga = prędkość × czas. Wstawiając wartości, otrzymujemy: droga = 70 km/h × 3,3 h = 231 km. Tego rodzaju obliczenia są powszechnie stosowane w logistyce i transporcie do planowania tras oraz oszacowywania czasu dostaw. Przykładowo, kierowcy ciężarówek muszą dokładnie znać swoje prędkości średnie, aby optymalizować trasy i minimalizować koszty paliwa. Zrozumienie tych obliczeń może również wspierać efektywne zarządzanie flotą pojazdów, co jest kluczowe w branży transportowej.
Pytanie 20
Konosament, w którym pozostawiono rubrykę "Consignee" pustą lub wpisano "to bearer", określa się jako konosament
A. na zlecenie
B. na okaziciela
C. imienny
D. czysty
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Konosament na okaziciela to dokument, który nie zawiera wskazania konkretnego odbiorcy, co oznacza, że jego posiadacz ma prawo do odbioru towaru. W przypadku konosamentu, w którym rubryka 'Consignee' pozostała niewypełniona lub wpisano 'to bearer', dokument staje się bardziej elastyczny, co w praktyce oznacza, że każdy, kto go posiada, może odebrać transportowany ładunek. Tego typu konosamenty są szczególnie użyteczne w transakcjach handlowych, gdzie szybkość i prostota transferu własności mają kluczowe znaczenie. Na przykład w handlu międzynarodowym, gdzie czas i koszty transportu są istotne, konosamenty na okaziciela pozwalają na łatwiejsze przenoszenie praw do towaru bez konieczności formalnych procedur. Warto zauważyć, że standardy Incoterms oraz praktyki stosowane w branży spedycyjnej podkreślają znaczenie takich dokumentów, które mogą ułatwiać rozliczenia oraz przyspieszać proces odbioru towaru.
Konosament na okaziciela to dokument, który nie zawiera wskazania konkretnego odbiorcy, co oznacza, że jego posiadacz ma prawo do odbioru towaru. W przypadku konosamentu, w którym rubryka 'Consignee' pozostała niewypełniona lub wpisano 'to bearer', dokument staje się bardziej elastyczny, co w praktyce oznacza, że każdy, kto go posiada, może odebrać transportowany ładunek. Tego typu konosamenty są szczególnie użyteczne w transakcjach handlowych, gdzie szybkość i prostota transferu własności mają kluczowe znaczenie. Na przykład w handlu międzynarodowym, gdzie czas i koszty transportu są istotne, konosamenty na okaziciela pozwalają na łatwiejsze przenoszenie praw do towaru bez konieczności formalnych procedur. Warto zauważyć, że standardy Incoterms oraz praktyki stosowane w branży spedycyjnej podkreślają znaczenie takich dokumentów, które mogą ułatwiać rozliczenia oraz przyspieszać proces odbioru towaru.
Pytanie 21
Regulacje dotyczące międzynarodowego transportu szybko psujących się produktów spożywczych określa konwencja
A. ADN
B. ATP
C. ADR
D. AGC
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź ATP odnosi się do europejskiej konwencji dotyczącej transportu towarów wrażliwych na zmiany temperatury, w tym żywności szybko psującej się, która zapewnia odpowiednie standardy przewozu tych artykułów. Konwencja ATP, czyli 'Accord Transport Perissable', została ustanowiona, aby zapewnić bezpieczeństwo oraz jakość transportu produktów, które wymagają kontrolowanej temperatury, co jest kluczowe dla ochrony zdrowia publicznego. Przykładem zastosowania ATP jest transport świeżych owoców i warzyw, które muszą być przewożone w odpowiednich warunkach chłodniczych, aby zminimalizować ryzyko psucia się. Konwencja ta reguluje zarówno konstrukcję pojazdów chłodni, jak i warunki ich eksploatacji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży transportowej. Dzięki przestrzeganiu norm ATP, firmy transportowe mogą zyskać zaufanie klientów, a także uniknąć strat wynikających z nieodpowiedniego przewozu towarów, co jest niezwykle istotne w kontekście globalnej wymiany handlowej.
Odpowiedź ATP odnosi się do europejskiej konwencji dotyczącej transportu towarów wrażliwych na zmiany temperatury, w tym żywności szybko psującej się, która zapewnia odpowiednie standardy przewozu tych artykułów. Konwencja ATP, czyli 'Accord Transport Perissable', została ustanowiona, aby zapewnić bezpieczeństwo oraz jakość transportu produktów, które wymagają kontrolowanej temperatury, co jest kluczowe dla ochrony zdrowia publicznego. Przykładem zastosowania ATP jest transport świeżych owoców i warzyw, które muszą być przewożone w odpowiednich warunkach chłodniczych, aby zminimalizować ryzyko psucia się. Konwencja ta reguluje zarówno konstrukcję pojazdów chłodni, jak i warunki ich eksploatacji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży transportowej. Dzięki przestrzeganiu norm ATP, firmy transportowe mogą zyskać zaufanie klientów, a także uniknąć strat wynikających z nieodpowiedniego przewozu towarów, co jest niezwykle istotne w kontekście globalnej wymiany handlowej.
Pytanie 22
Jaka najwcześniejsza pora dostawy może być ustalona w zleceniu dla przewoźnika, jeśli załadunek zajmie 2 godziny, długość trasy wynosi 210 km, średnia prędkość pojazdu to 60 km/h, a załadunek rozpoczyna się o 6:00?
A. 13.30
B. 12.00
C. 10.00
D. 11.30
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Aby obliczyć najwcześniejszą godzinę dostawy, należy uwzględnić czas załadunku oraz czas podróży. Rozpoczynamy od ustalenia czasu załadunku, który wynosi 2 godziny, co oznacza, że załadunek zakończy się o godzinie 8:00. Następnie obliczamy czas potrzebny na pokonanie trasy 210 km przy średniej prędkości wynoszącej 60 km/h. Czas podróży obliczamy według wzoru: czas = odległość / prędkość, co daje 210 km / 60 km/h = 3,5 godziny. Dodając te dwa czasy, otrzymujemy 8:00 + 3,5 godziny, co daje 11:30. Taki proces obliczeń jest standardowym podejściem w logistyce i zarządzaniu transportem, gdzie precyzyjne planowanie czasu dostawy jest kluczowe dla efektywności operacyjnej. Praktyczne zastosowanie wiedzy w tej dziedzinie pozwala na unikanie opóźnień i poprawę jakości obsługi klienta, co jest niezbędne w branży transportowej.
Aby obliczyć najwcześniejszą godzinę dostawy, należy uwzględnić czas załadunku oraz czas podróży. Rozpoczynamy od ustalenia czasu załadunku, który wynosi 2 godziny, co oznacza, że załadunek zakończy się o godzinie 8:00. Następnie obliczamy czas potrzebny na pokonanie trasy 210 km przy średniej prędkości wynoszącej 60 km/h. Czas podróży obliczamy według wzoru: czas = odległość / prędkość, co daje 210 km / 60 km/h = 3,5 godziny. Dodając te dwa czasy, otrzymujemy 8:00 + 3,5 godziny, co daje 11:30. Taki proces obliczeń jest standardowym podejściem w logistyce i zarządzaniu transportem, gdzie precyzyjne planowanie czasu dostawy jest kluczowe dla efektywności operacyjnej. Praktyczne zastosowanie wiedzy w tej dziedzinie pozwala na unikanie opóźnień i poprawę jakości obsługi klienta, co jest niezbędne w branży transportowej.
Pytanie 23
Transport każdej partii towarów zajmuje jeden dzień, a zlecenie powinno być zrealizowane w ciągu 20 dni. Ile maksymalnie środków transportu o ładowności 8 ton jest potrzebnych do przewozu 4000 ton towaru?
A. 160 szt.
B. 4 szt.
C. 25 szt.
D. 50 szt.
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Aby obliczyć maksymalną dzienną ilość środków transportu o ładowności 8 ton potrzebnych do przewozu 4000 ton towaru w ciągu 20 dni, można skorzystać z prostych obliczeń. Najpierw należy ustalić, ile ton można przewieźć dziennie. Przy 20 dniach realizacji usługi, dzienna ilość przewożonego ładunku wynosi 4000 ton / 20 dni = 200 ton dziennie. Następnie, aby określić liczbę środków transportu, dzielimy dzienną ilość przewożonego ładunku przez ładowność jednego środka transportu: 200 ton / 8 ton = 25. Oznacza to, że do przewozu 200 ton dziennie potrzebnych jest 25 środków transportu. W praktyce, ten typ obliczeń jest niezwykle ważny w logistyce, ponieważ pomaga w efektywnym zarządzaniu flotą oraz optymalizacji kosztów transportu. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, takie obliczenia są kluczowe dla planowania oraz wdrażania skutecznych strategii transportowych.
Aby obliczyć maksymalną dzienną ilość środków transportu o ładowności 8 ton potrzebnych do przewozu 4000 ton towaru w ciągu 20 dni, można skorzystać z prostych obliczeń. Najpierw należy ustalić, ile ton można przewieźć dziennie. Przy 20 dniach realizacji usługi, dzienna ilość przewożonego ładunku wynosi 4000 ton / 20 dni = 200 ton dziennie. Następnie, aby określić liczbę środków transportu, dzielimy dzienną ilość przewożonego ładunku przez ładowność jednego środka transportu: 200 ton / 8 ton = 25. Oznacza to, że do przewozu 200 ton dziennie potrzebnych jest 25 środków transportu. W praktyce, ten typ obliczeń jest niezwykle ważny w logistyce, ponieważ pomaga w efektywnym zarządzaniu flotą oraz optymalizacji kosztów transportu. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, takie obliczenia są kluczowe dla planowania oraz wdrażania skutecznych strategii transportowych.
Pytanie 24
W systemie ro-la załadunek ciągnika siodłowego wraz z naczepą na platformę wagonu odbywa się przy użyciu
A. rampy najazdowej
B. platformy obrotowej
C. suwnicy bramowej
D. wozu przedsiębiernego
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Rampy najazdowe są kluczowym elementem w procesie załadunku i rozładunku, szczególnie w kontekście transportu drogowego. Umożliwiają one płynne wprowadzenie ciągnika siodłowego z naczepą na platformę wagonu, co jest istotne dla zapewnienia efektywności i bezpieczeństwa operacji logistycznych. Rampy te są zaprojektowane tak, aby zapewnić odpowiedni kąt nachylenia, co minimalizuje ryzyko uszkodzenia ładunku oraz pojazdu. W praktyce, użycie rampy najazdowej pozwala na uniknięcie konieczności stosowania dodatkowego sprzętu, jak suwnice czy platformy obrotowe, co przekłada się na mniejsze koszty operacyjne oraz uproszczenie procedur załadunkowych. W kontekście norm branżowych, stosowanie ramp najazdowych jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi bezpieczeństwa transportu, które zalecają stosowanie rozwiązań minimalizujących ryzyko wypadków związanych z załadunkiem. Przykładem zastosowania ramp najazdowych mogą być terminale intermodalne, gdzie odbywa się transport towarów drogowych i kolejowych, a efektywność operacji jest kluczowa dla utrzymania konkurencyjności na rynku.
Rampy najazdowe są kluczowym elementem w procesie załadunku i rozładunku, szczególnie w kontekście transportu drogowego. Umożliwiają one płynne wprowadzenie ciągnika siodłowego z naczepą na platformę wagonu, co jest istotne dla zapewnienia efektywności i bezpieczeństwa operacji logistycznych. Rampy te są zaprojektowane tak, aby zapewnić odpowiedni kąt nachylenia, co minimalizuje ryzyko uszkodzenia ładunku oraz pojazdu. W praktyce, użycie rampy najazdowej pozwala na uniknięcie konieczności stosowania dodatkowego sprzętu, jak suwnice czy platformy obrotowe, co przekłada się na mniejsze koszty operacyjne oraz uproszczenie procedur załadunkowych. W kontekście norm branżowych, stosowanie ramp najazdowych jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi bezpieczeństwa transportu, które zalecają stosowanie rozwiązań minimalizujących ryzyko wypadków związanych z załadunkiem. Przykładem zastosowania ramp najazdowych mogą być terminale intermodalne, gdzie odbywa się transport towarów drogowych i kolejowych, a efektywność operacji jest kluczowa dla utrzymania konkurencyjności na rynku.
Pytanie 25
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 26
Załadunek węgla na wagony realizowany jest z użyciem 3 dźwigów. Jeden dźwig w ciągu godziny jest w stanie załadować 160 t. Jak długo potrwa załadunek 720 000 kg węgla?
A. 1 h 30 min
B. 1 h 50 min
C. 4 h 50 min
D. 4 h 30 min
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Załadunek węgla na wagony przy użyciu trzech żurawi jest procesem, który możemy dokładnie obliczyć na podstawie dostępnych danych. Każdy żuraw jest w stanie załadować 160 ton w ciągu godziny, co daje łącznie 480 ton na godzinę, gdy pracują wszystkie trzy żurawie. Aby obliczyć czas potrzebny do załadunku 720 000 kg węgla, musimy najpierw przeliczyć tę wartość na tony. 720 000 kg to 720 ton. Następnie, dzielimy 720 ton przez 480 ton na godzinę, co daje 1,5 godziny. Oznacza to, że załadunek zajmie 1 godzinę i 30 minut. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie planowania operacji logistycznych, gdzie kluczowe jest dokładne rozumienie wydajności sprzętu oraz zarządzanie czasem. Dlatego odpowiedź 1 h 30 min jest poprawna i odzwierciedla realny czas potrzebny do wykonania zadania w założonych warunkach.
Załadunek węgla na wagony przy użyciu trzech żurawi jest procesem, który możemy dokładnie obliczyć na podstawie dostępnych danych. Każdy żuraw jest w stanie załadować 160 ton w ciągu godziny, co daje łącznie 480 ton na godzinę, gdy pracują wszystkie trzy żurawie. Aby obliczyć czas potrzebny do załadunku 720 000 kg węgla, musimy najpierw przeliczyć tę wartość na tony. 720 000 kg to 720 ton. Następnie, dzielimy 720 ton przez 480 ton na godzinę, co daje 1,5 godziny. Oznacza to, że załadunek zajmie 1 godzinę i 30 minut. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie planowania operacji logistycznych, gdzie kluczowe jest dokładne rozumienie wydajności sprzętu oraz zarządzanie czasem. Dlatego odpowiedź 1 h 30 min jest poprawna i odzwierciedla realny czas potrzebny do wykonania zadania w założonych warunkach.
Pytanie 27
Pojazdem o maksymalnej masie całkowitej (DMC) 20 t przewieziono ładunek o wadze 16 t. Jaki był wskaźnik wykorzystania ładowności, jeśli masa własna pojazdu wynosi 4 t?
A. 1,00
B. 0,80
C. 0,67
D. 0,25
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 1,00 jest poprawna, ponieważ wskaźnik wykorzystania ładowności obliczamy jako stosunek masy ładunku do maksymalnej ładowności pojazdu. W tym przypadku, dopuszczalna masa całkowita (DMC) wynosi 20 ton, a masa własna pojazdu to 4 tony. Zatem maksymalna ładowność wynosi 20 t - 4 t = 16 t. Przewieziony ładunek również ma masę 16 ton, co oznacza, że wykorzystano całą dostępna ładowność. Wzór na wskaźnik wykorzystania ładowności jest następujący: Wskaźnik = Masa ładunku / Maksymalna ładowność. Wstawiając wartości: Wskaźnik = 16 t / 16 t = 1,00. Osiągnięcie wskaźnika 1,00 wskazuje na pełne wykorzystanie możliwości transportowych pojazdu, co jest istotne w kontekście logistyki i zarządzania łańcuchem dostaw, gdzie optymalizacja załadunku i efektywność transportu są kluczowe.
Odpowiedź 1,00 jest poprawna, ponieważ wskaźnik wykorzystania ładowności obliczamy jako stosunek masy ładunku do maksymalnej ładowności pojazdu. W tym przypadku, dopuszczalna masa całkowita (DMC) wynosi 20 ton, a masa własna pojazdu to 4 tony. Zatem maksymalna ładowność wynosi 20 t - 4 t = 16 t. Przewieziony ładunek również ma masę 16 ton, co oznacza, że wykorzystano całą dostępna ładowność. Wzór na wskaźnik wykorzystania ładowności jest następujący: Wskaźnik = Masa ładunku / Maksymalna ładowność. Wstawiając wartości: Wskaźnik = 16 t / 16 t = 1,00. Osiągnięcie wskaźnika 1,00 wskazuje na pełne wykorzystanie możliwości transportowych pojazdu, co jest istotne w kontekście logistyki i zarządzania łańcuchem dostaw, gdzie optymalizacja załadunku i efektywność transportu są kluczowe.
Pytanie 28
Ile minimum opakowań DPPL o pojemności 1 000 litrów należy zastosować do przewozu 12 000 litrów materiału niebezpiecznego o temperaturze wrzenia 90oC?
| Fragment Załącznika A umowy ADR – przepisy ogólne i przepisy dotyczące materiałów i przedmiotów niebezpiecznych | |||||
| Dział 4.1 Stosowanie opakowań, w tym dużych pojemników do przewozu luzem (DPPL) oraz opakowań dużych | |||||
| Temperatura wrzenia (początek wrzenia) materiału w °C | < 60 | ≥ 60 < 100 | ≥ 100 < 200 | ≥ 200 < 300 | ≥ 300 |
| Stopień napełnienia opakowania w % | 90 | 92 | 94 | 96 | 98 |
A. 15 pojemników.
B. 14 pojemników.
C. 12 pojemników.
D. 13 pojemników.
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poprawna odpowiedź to 14 pojemników, ponieważ przy przewozie 12 000 litrów materiału niebezpiecznego o temperaturze wrzenia 90°C, kluczowe jest zrozumienie, że standardowe opakowanie DPPL o pojemności 1 000 litrów może pomieścić maksymalnie 920 litrów w przypadku napełnienia do 92%. Aby obliczyć ilość potrzebnych opakowań, dzielimy całkowitą objętość materiału (12 000 litrów) przez rzeczywistą pojemność, co daje wynik 13,04. Ten wynik należy zaokrąglić w górę, gdyż nie możemy użyć ułamkowej części pojemnika, co prowadzi nas do 14 opakowań. Takie podejście do transportu substancji niebezpiecznych jest zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak ADR (Umowa Europejska dotycząca międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych), które regulują zasady dotyczące pakowania i transportu, aby zminimalizować ryzyko. Zastosowanie odpowiedniej liczby pojemników jest kluczowe nie tylko dla bezpieczeństwa transportu, ale także dla ochrony środowiska i osób trzecich.
Poprawna odpowiedź to 14 pojemników, ponieważ przy przewozie 12 000 litrów materiału niebezpiecznego o temperaturze wrzenia 90°C, kluczowe jest zrozumienie, że standardowe opakowanie DPPL o pojemności 1 000 litrów może pomieścić maksymalnie 920 litrów w przypadku napełnienia do 92%. Aby obliczyć ilość potrzebnych opakowań, dzielimy całkowitą objętość materiału (12 000 litrów) przez rzeczywistą pojemność, co daje wynik 13,04. Ten wynik należy zaokrąglić w górę, gdyż nie możemy użyć ułamkowej części pojemnika, co prowadzi nas do 14 opakowań. Takie podejście do transportu substancji niebezpiecznych jest zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak ADR (Umowa Europejska dotycząca międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych), które regulują zasady dotyczące pakowania i transportu, aby zminimalizować ryzyko. Zastosowanie odpowiedniej liczby pojemników jest kluczowe nie tylko dla bezpieczeństwa transportu, ale także dla ochrony środowiska i osób trzecich.
Pytanie 29
Zgodnie z fragmentem ustawy Prawo o ruchu drogowym, w okresie niedostatecznej widoczności na najbardziej wystającej do tyłu, z tyłu pojazdu, krawędzi ładunku, umieszcza się
| Art. 61. 9. Ustala się następujące oznakowanie ładunku: 1) ładunek wystający z przodu pojazdu oznacza się chorągiewką barwy pomarańczowej lub dwoma białymi i dwoma czerwonymi pasami, tak aby były widoczne z boków i z przodu pojazdu, a w okresie niedostatecznej widoczności ponadto światłem białym umieszczonym na najbardziej wystającej do przodu części ładunku; 2) ładunek wystający z boku pojazdu oznacza się chorągiewką barwy pomarańczowej o wymiarach co najmniej 50 x 50 cm, umieszczoną przy najbardziej wystającej krawędzi ładunku, a ponadto w okresie niedostatecznej widoczności białym światłem odblaskowym skierowanym do przodu oraz czerwonym światłem i czerwonym światłem odblaskowym skierowanym do tyłu; światła te nie powinny znajdować się w odległości większej niż 40 cm od najbardziej wystającej krawędzi ładunku; jeżeli długość wystającego z boku ładunku, mierzona wzdłuż pojazdu, przekracza 3 m, to chorągiewkę i światła umieszcza się odpowiednio przy przedniej i tylnej części ładunku; 3) ładunek wystający z tyłu pojazdu oznacza się pasami białymi i czerwonymi umieszczonymi bezpośrednio na ładunku lub na tarczy na jego tylnej płaszczyźnie albo na zawieszonej na końcu ładunku bryle geometrycznej (np. stożku, ostrosłupie); widoczna od tyłu łączna powierzchnia pasów powinna wynosić co najmniej 1.000 cm2, przy czym nie może być mniej niż po dwa pasy każdej barwy; ponadto w okresie niedostatecznej widoczności na najbardziej wystającej do tyłu krawędzi ładunku umieszcza się czerwone światło i czerwone światło odblaskowe; przy przewozie drewna długiego zamiast oznakowania pasami białymi i czerwonymi dopuszcza się oznakowanie końca ładunku chorągiewką lub tarczą barwy pomarańczowej; 4) ładunek wystający z tyłu samochodu osobowego lub przyczepy ciągniętej przez samochód osobowy może być oznaczony chorągiewką barwy czerwonej o wymiarach co najmniej 50 x 50 cm, umieszczoną przy najbardziej wystającej krawędzi ładunku. |
A. pasy białe i czerwone, czerwone światło i czerwone światło odblaskowe.
B. chorągiewkę barwy białej.
C. chorągiewkę barwy pomarańczowej, czerwone światło i białe światłe odblaskowe.
D. pasy czarne i czerwone.
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zgodnie z Art. 61. ust. 9 pkt 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym, dla zapewnienia bezpieczeństwa w ruchu drogowym w przypadku załadunku wystającego z tyłu pojazdu, istotne jest odpowiednie oznakowanie. Odpowiedź, która wskazuje na zastosowanie pasów białych i czerwonych, a także czerwonego światła oraz czerwonego światła odblaskowego, jest zgodna z tym przepisem. Pasy białe i czerwone powinny być umieszczone w sposób widoczny na ładunku lub na tarczy na tylnej płaszczyźnie. Czerwone światło oraz światło odblaskowe mają na celu zwiększenie widoczności pojazdu oraz ładunku, co jest kluczowe w sytuacjach o niedostatecznej widoczności, takich jak zmrok, mgła czy opady atmosferyczne. Przykładem z praktyki może być transport długich elementów, takich jak rury czy belki, które wystają poza obrys pojazdu. W takich przypadkach, odpowiednie oznakowanie jest nie tylko wymogiem prawnym, ale również standardem bezpieczeństwa, który chroni innych uczestników ruchu.
Zgodnie z Art. 61. ust. 9 pkt 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym, dla zapewnienia bezpieczeństwa w ruchu drogowym w przypadku załadunku wystającego z tyłu pojazdu, istotne jest odpowiednie oznakowanie. Odpowiedź, która wskazuje na zastosowanie pasów białych i czerwonych, a także czerwonego światła oraz czerwonego światła odblaskowego, jest zgodna z tym przepisem. Pasy białe i czerwone powinny być umieszczone w sposób widoczny na ładunku lub na tarczy na tylnej płaszczyźnie. Czerwone światło oraz światło odblaskowe mają na celu zwiększenie widoczności pojazdu oraz ładunku, co jest kluczowe w sytuacjach o niedostatecznej widoczności, takich jak zmrok, mgła czy opady atmosferyczne. Przykładem z praktyki może być transport długich elementów, takich jak rury czy belki, które wystają poza obrys pojazdu. W takich przypadkach, odpowiednie oznakowanie jest nie tylko wymogiem prawnym, ale również standardem bezpieczeństwa, który chroni innych uczestników ruchu.
Pytanie 30
Jaką metodę stosuje się do ustalania ceny za usługę, gdy przewoźnik podaje koszt transportu 1 tony ładunku?
A. Umowna
B. Mieszana
C. Degresywna
D. Taryfowa
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Metoda taryfowa jest najczęściej stosowanym podejściem do ustalania cen za przewozy towarowe, szczególnie w kontekście obliczania kosztów transportu ładunków na określonych trasach. Taryfy transportowe są ustalane przez przewoźników na podstawie z góry określonych stawek, które są zależne od różnych czynników, takich jak waga ładunku, rodzaj transportu, odległość oraz dodatkowe usługi. Przykładem zastosowania metody taryfowej może być przewóz 1 tony ładunku z Warszawy do Krakowa, gdzie przewoźnik określa stawkę na podstawie ustalonej taryfy dla danej trasy. Taryfy te mogą być dostosowane do specyfiki ładunków, co pozwala na elastyczność w ustalaniu cen. W praktyce, korzystanie z taryf transportowych zapewnia przejrzystość kosztów oraz umożliwia łatwe porównanie ofert różnych przewoźników. Taryfy są również regulowane przez przepisy prawa, co przyczynia się do zachowania konkurencyjności i sprawiedliwości na rynku transportowym.
Metoda taryfowa jest najczęściej stosowanym podejściem do ustalania cen za przewozy towarowe, szczególnie w kontekście obliczania kosztów transportu ładunków na określonych trasach. Taryfy transportowe są ustalane przez przewoźników na podstawie z góry określonych stawek, które są zależne od różnych czynników, takich jak waga ładunku, rodzaj transportu, odległość oraz dodatkowe usługi. Przykładem zastosowania metody taryfowej może być przewóz 1 tony ładunku z Warszawy do Krakowa, gdzie przewoźnik określa stawkę na podstawie ustalonej taryfy dla danej trasy. Taryfy te mogą być dostosowane do specyfiki ładunków, co pozwala na elastyczność w ustalaniu cen. W praktyce, korzystanie z taryf transportowych zapewnia przejrzystość kosztów oraz umożliwia łatwe porównanie ofert różnych przewoźników. Taryfy są również regulowane przez przepisy prawa, co przyczynia się do zachowania konkurencyjności i sprawiedliwości na rynku transportowym.
Pytanie 31
Pojazd z jedną osobą na pokładzie, który musi przestrzegać przepisów o czasie pracy kierowcy, wyruszył od nadawcy o godzinie 7:45. O której godzinie ładunek dotrze do odbiorcy, jeśli odległość do pokonania wynosi 375 km, a średnia prędkość pojazdu to 60 km/h?
A. O godzinie 14:10
B. O godzinie 14:45
C. O godzinie 14:00
D. O godzinie 14:55
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poprawna odpowiedź to 14:45, ponieważ obliczenia pokazują, że czas potrzebny na pokonanie 375 km przy średniej prędkości 60 km/h wynosi 6,25 godziny. Aby to obliczyć, należy podzielić całkowitą odległość przez prędkość: 375 km / 60 km/h = 6,25 h. Następnie przeliczamy 6,25 godzin na godziny i minuty, co daje 6 godzin i 15 minut. Dodając ten czas do godziny wyjazdu, czyli 7:45, otrzymujemy 14:00. Po dodaniu 15 minut otrzymujemy godzinę 14:15, co sugeruje, że czas dostawy powinien być zbliżony do 14:45. W praktyce, przy planowaniu transportu, ważne jest uwzględnienie nieprzewidywalnych okoliczności, takich jak korki czy postoje. Normy dotyczące czasu pracy kierowców nakładają również obowiązek przestrzegania przerw, co może wpłynąć na rzeczywisty czas dostawy. W branży logistycznej, poprawne obliczenia czasów przejazdów są kluczowe dla efektywności operacyjnej i zadowolenia klientów.
Poprawna odpowiedź to 14:45, ponieważ obliczenia pokazują, że czas potrzebny na pokonanie 375 km przy średniej prędkości 60 km/h wynosi 6,25 godziny. Aby to obliczyć, należy podzielić całkowitą odległość przez prędkość: 375 km / 60 km/h = 6,25 h. Następnie przeliczamy 6,25 godzin na godziny i minuty, co daje 6 godzin i 15 minut. Dodając ten czas do godziny wyjazdu, czyli 7:45, otrzymujemy 14:00. Po dodaniu 15 minut otrzymujemy godzinę 14:15, co sugeruje, że czas dostawy powinien być zbliżony do 14:45. W praktyce, przy planowaniu transportu, ważne jest uwzględnienie nieprzewidywalnych okoliczności, takich jak korki czy postoje. Normy dotyczące czasu pracy kierowców nakładają również obowiązek przestrzegania przerw, co może wpłynąć na rzeczywisty czas dostawy. W branży logistycznej, poprawne obliczenia czasów przejazdów są kluczowe dla efektywności operacyjnej i zadowolenia klientów.
Pytanie 32
Wyznacz współczynnik wykorzystania czasu pracy wózka widłowego, który w ciągu jednego dnia (2 zmiany po 8 godzin) funkcjonuje średnio przez 12 godzin.
A. 0,75
B. 0,50
C. 1,33
D. 0,25
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wskaźnik wykorzystania czasu pracy wózka widłowego oblicza się, dzieląc rzeczywisty czas pracy wózka przez maksymalny czas dostępny w danym okresie. W przypadku dwóch ośmiogodzinnych zmian, maksymalny czas pracy wynosi 16 godzin dziennie. Jeśli wózek widłowy był wykorzystywany przez 12 godzin, obliczenia prezentują się następująco: 12 godzin (czas pracy) / 16 godzin (maksymalny czas) = 0,75. Taki wskaźnik pokazuje, że wózek był wykorzystywany w 75% czasu. Praktyczne zastosowanie wskaźnika wykorzystania czasu pracy jest kluczowe dla efektywności operacyjnej magazynów i zakładów produkcyjnych. Analiza tego wskaźnika pozwala na identyfikację możliwości optymalizacji i zwiększenia wydajności. Regularne monitorowanie wskaźników wykorzystania maszyn jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu łańcuchem dostaw i może przyczynić się do poprawy ogólnej efektywności operacyjnej.
Wskaźnik wykorzystania czasu pracy wózka widłowego oblicza się, dzieląc rzeczywisty czas pracy wózka przez maksymalny czas dostępny w danym okresie. W przypadku dwóch ośmiogodzinnych zmian, maksymalny czas pracy wynosi 16 godzin dziennie. Jeśli wózek widłowy był wykorzystywany przez 12 godzin, obliczenia prezentują się następująco: 12 godzin (czas pracy) / 16 godzin (maksymalny czas) = 0,75. Taki wskaźnik pokazuje, że wózek był wykorzystywany w 75% czasu. Praktyczne zastosowanie wskaźnika wykorzystania czasu pracy jest kluczowe dla efektywności operacyjnej magazynów i zakładów produkcyjnych. Analiza tego wskaźnika pozwala na identyfikację możliwości optymalizacji i zwiększenia wydajności. Regularne monitorowanie wskaźników wykorzystania maszyn jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu łańcuchem dostaw i może przyczynić się do poprawy ogólnej efektywności operacyjnej.
Pytanie 33
Osoba obsługująca suwnicę nabrzeżową odpowiada za realizację zadań związanych
A. z przeładunkiem na terenie składowym
B. z rozładunkiem wagonów węglarek na bocznicy kolejowej
C. z rozładunkiem transportowych jednostek z kontenerowca
D. z przenoszeniem towarów do zamkniętego magazynu
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Operator suwnicy nabrzeżowej odgrywa kluczową rolę w procesie logistyki morskiej, a jego głównym zadaniem jest rozładunek jednostek transportowych z kontenerowców. W praktyce oznacza to, że operator steruje suwnicą, aby bezpiecznie i efektywnie przenosić kontenery z pokładu statku na nabrzeże oraz odwrotnie. Dobrze przeszkolony operator musi znać zasady bezpieczeństwa oraz procedury operacyjne, aby uniknąć uszkodzeń ładunku i zapewnić bezpieczeństwo pracy. Ważnym aspektem tej pracy jest także umiejętność współpracy z innymi członkami zespołu, w tym z pracownikami portu i magazynów, aby synchronizować działania i minimalizować czas przestoju. W kontekście standardów branżowych, operatorzy powinni być zaznajomieni z normami ISO oraz lokalnymi przepisami dotyczącymi pracy w portach, co wpływa na jakość i bezpieczeństwo przeładunku. Przykładem dobrych praktyk może być stosowanie symulatorów do treningu operatorów, co zwiększa ich umiejętności i przygotowanie do pracy w rzeczywistych warunkach.
Operator suwnicy nabrzeżowej odgrywa kluczową rolę w procesie logistyki morskiej, a jego głównym zadaniem jest rozładunek jednostek transportowych z kontenerowców. W praktyce oznacza to, że operator steruje suwnicą, aby bezpiecznie i efektywnie przenosić kontenery z pokładu statku na nabrzeże oraz odwrotnie. Dobrze przeszkolony operator musi znać zasady bezpieczeństwa oraz procedury operacyjne, aby uniknąć uszkodzeń ładunku i zapewnić bezpieczeństwo pracy. Ważnym aspektem tej pracy jest także umiejętność współpracy z innymi członkami zespołu, w tym z pracownikami portu i magazynów, aby synchronizować działania i minimalizować czas przestoju. W kontekście standardów branżowych, operatorzy powinni być zaznajomieni z normami ISO oraz lokalnymi przepisami dotyczącymi pracy w portach, co wpływa na jakość i bezpieczeństwo przeładunku. Przykładem dobrych praktyk może być stosowanie symulatorów do treningu operatorów, co zwiększa ich umiejętności i przygotowanie do pracy w rzeczywistych warunkach.
Pytanie 34
Jakiego dokumentu przewozowego powinien użyć nadawca, wysyłając towar pociągiem z Polski do Mongolii?
A. HAWB
B. AWB
C. MAWB
D. SMGS
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
SMGS, czyli 'Smluvní přeprava zboží po železnici', to międzynarodowy dokument przewozowy, który jest stosowany w transporcie kolejowym towarów między krajami, które są sygnatariuszami konwencji SMGS. Jako dokument przewozowy, SMGS reguluje prawa i obowiązki nadawcy, odbiorcy oraz przewoźnika, co zapewnia jasność i bezpieczeństwo w transporcie międzynarodowym. W przypadku transportu z Polski do Mongolii, SMGS jest odpowiednim wyborem, ponieważ obejmuje zarówno kraje Europy, jak i Azji. Dokument ten zawiera szczegółowe informacje o ładunku, w tym jego charakterystykę, wagę oraz dane nadawcy i odbiorcy. Dzięki SMGS nadawca może skorzystać z uproszczonych procedur celnych i zapewnia sobie większą ochronę prawną w razie ewentualnych sporów związanych z przewozem. W praktyce, stosowanie SMGS w transporcie kolejowym przyczynia się do efektywności operacyjnej oraz szybszego przeprowadzenia procedur logistycznych, co jest niezbędne w handlu międzynarodowym.
SMGS, czyli 'Smluvní přeprava zboží po železnici', to międzynarodowy dokument przewozowy, który jest stosowany w transporcie kolejowym towarów między krajami, które są sygnatariuszami konwencji SMGS. Jako dokument przewozowy, SMGS reguluje prawa i obowiązki nadawcy, odbiorcy oraz przewoźnika, co zapewnia jasność i bezpieczeństwo w transporcie międzynarodowym. W przypadku transportu z Polski do Mongolii, SMGS jest odpowiednim wyborem, ponieważ obejmuje zarówno kraje Europy, jak i Azji. Dokument ten zawiera szczegółowe informacje o ładunku, w tym jego charakterystykę, wagę oraz dane nadawcy i odbiorcy. Dzięki SMGS nadawca może skorzystać z uproszczonych procedur celnych i zapewnia sobie większą ochronę prawną w razie ewentualnych sporów związanych z przewozem. W praktyce, stosowanie SMGS w transporcie kolejowym przyczynia się do efektywności operacyjnej oraz szybszego przeprowadzenia procedur logistycznych, co jest niezbędne w handlu międzynarodowym.
Pytanie 35
Przedstawiona nalepa umieszczona na cysternie informuje, że jest w niej przewożony materiał
A. żrący.
B. ciekły zapalny.
C. wybuchowy.
D. samozapalny.
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź samozapalny jest prawidłowa, ponieważ nalepa przedstawiona na cysternie wskazuje na materiał klasy 4 według systemu ADR. Materiały samozapalne to substancje, które mogą zapalić się samodzielnie w wyniku kontaktu z powietrzem w normalnych warunkach. Przykłady takich materiałów obejmują niektóre metale, jak magnez czy sód, które są szczególnie niebezpieczne podczas transportu. Klasa 4 obejmuje również materiały, które w kontakcie z wodą wydzielają gazy zapalne, co czyni je szczególnie ryzykownymi w przypadku transportu. Zastosowanie odpowiednich środków ostrożności, takich jak właściwe oznakowanie cystern, jest niezbędne dla zapewnienia bezpieczeństwa podczas transportu tych substancji. Zgodnie z zasadami ADR, przewoźnicy są zobowiązani do stosowania dopełniających środków bezpieczeństwa, co przekłada się na praktyki takie jak szkolenia dla personelu oraz regularne kontrole stanu technicznego pojazdów.
Odpowiedź samozapalny jest prawidłowa, ponieważ nalepa przedstawiona na cysternie wskazuje na materiał klasy 4 według systemu ADR. Materiały samozapalne to substancje, które mogą zapalić się samodzielnie w wyniku kontaktu z powietrzem w normalnych warunkach. Przykłady takich materiałów obejmują niektóre metale, jak magnez czy sód, które są szczególnie niebezpieczne podczas transportu. Klasa 4 obejmuje również materiały, które w kontakcie z wodą wydzielają gazy zapalne, co czyni je szczególnie ryzykownymi w przypadku transportu. Zastosowanie odpowiednich środków ostrożności, takich jak właściwe oznakowanie cystern, jest niezbędne dla zapewnienia bezpieczeństwa podczas transportu tych substancji. Zgodnie z zasadami ADR, przewoźnicy są zobowiązani do stosowania dopełniających środków bezpieczeństwa, co przekłada się na praktyki takie jak szkolenia dla personelu oraz regularne kontrole stanu technicznego pojazdów.
Pytanie 36
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 37
Transport urządzeń elektronicznych w kontenerach drogą morską w ustalonych odstępach czasu oraz na z góry określonych trasach jest określany jako przewóz
A. czarterowy
B. trampowy
C. regularny
D. okazjonalny
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Przewóz regularny to forma transportu, w której ładunki są przewożone w ustalonych odstępach czasowych oraz na określonych trasach. Taki sposób transportu jest szczególnie efektywny w przypadku sprzętu elektronicznego, który wymaga regularnych dostaw do różnych lokalizacji. Przykładem mogą być kontenerowce kursujące pomiędzy portami, które mają ustalony rozkład rejsów, dzięki czemu klienci mogą planować swoje zamówienia oraz produkcję. W branży logistycznej, regularne przewozy są zgodne z dobrymi praktykami, które zapewniają przewidywalność dostaw, co jest kluczowe dla zarządzania zapasami oraz planowania produkcji. Dodatkowo, przewozy regularne często korzystają z umów długoterminowych, co pozwala na stabilizację kosztów oraz lepsze planowanie operacyjne. Takie podejście przyczynia się do optymalizacji kosztów transportu oraz zwiększa efektywność operacyjną całego łańcucha dostaw.
Przewóz regularny to forma transportu, w której ładunki są przewożone w ustalonych odstępach czasowych oraz na określonych trasach. Taki sposób transportu jest szczególnie efektywny w przypadku sprzętu elektronicznego, który wymaga regularnych dostaw do różnych lokalizacji. Przykładem mogą być kontenerowce kursujące pomiędzy portami, które mają ustalony rozkład rejsów, dzięki czemu klienci mogą planować swoje zamówienia oraz produkcję. W branży logistycznej, regularne przewozy są zgodne z dobrymi praktykami, które zapewniają przewidywalność dostaw, co jest kluczowe dla zarządzania zapasami oraz planowania produkcji. Dodatkowo, przewozy regularne często korzystają z umów długoterminowych, co pozwala na stabilizację kosztów oraz lepsze planowanie operacyjne. Takie podejście przyczynia się do optymalizacji kosztów transportu oraz zwiększa efektywność operacyjną całego łańcucha dostaw.
Pytanie 38
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 39
System satelitarny służący do określania współrzędnych geograficznych, który jest stosowany do śledzenia pojazdów i ładunków, to?
A. GPS
B. RFID
C. ADC
D. EDI
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
GPS, czyli Global Positioning System, to satelitarny system nawigacji, który umożliwia określenie współrzędnych geograficznych na całym świecie. System ten opiera się na sieci satelitów krążących wokół Ziemi, które emitują sygnały radiowe. Odbiorniki GPS, znajdujące się na Ziemi, analizują te sygnały, aby obliczyć swoją pozycję z dokładnością do kilku metrów. Dzięki GPS możliwe jest monitorowanie pojazdów w czasie rzeczywistym, co jest niezwykle istotne w logistyce i transporcie. Firmy korzystają z GPS do śledzenia floty, co pozwala na optymalizację tras, zwiększenie efektywności operacyjnej oraz poprawę bezpieczeństwa. Standardy branżowe, takie jak ISO 9001, promują stosowanie systemów monitorowania, które w dużej mierze opierają się na technologii GPS, co potwierdza jego kluczowe znaczenie w nowoczesnym zarządzaniu transportem. Dodatkowo, GPS znajduje zastosowanie w różnych dziedzinach, od geodezji po zarządzanie kryzysowe, co czyni go uniwersalnym narzędziem w wielu branżach.
GPS, czyli Global Positioning System, to satelitarny system nawigacji, który umożliwia określenie współrzędnych geograficznych na całym świecie. System ten opiera się na sieci satelitów krążących wokół Ziemi, które emitują sygnały radiowe. Odbiorniki GPS, znajdujące się na Ziemi, analizują te sygnały, aby obliczyć swoją pozycję z dokładnością do kilku metrów. Dzięki GPS możliwe jest monitorowanie pojazdów w czasie rzeczywistym, co jest niezwykle istotne w logistyce i transporcie. Firmy korzystają z GPS do śledzenia floty, co pozwala na optymalizację tras, zwiększenie efektywności operacyjnej oraz poprawę bezpieczeństwa. Standardy branżowe, takie jak ISO 9001, promują stosowanie systemów monitorowania, które w dużej mierze opierają się na technologii GPS, co potwierdza jego kluczowe znaczenie w nowoczesnym zarządzaniu transportem. Dodatkowo, GPS znajduje zastosowanie w różnych dziedzinach, od geodezji po zarządzanie kryzysowe, co czyni go uniwersalnym narzędziem w wielu branżach.
Pytanie 40
Dokumenty, które definiują właściwości, jakimi powinno charakteryzować się urządzenie techniczne, oraz które powinny być stosowane przy jego wytwarzaniu, jak również przy produkcji, naprawie lub modernizacji materiałów i elementów, to
A. specyfikacje surowcowe
B. specyfikacje techniczne
C. wskazania dotyczące kontroli jakości
D. procedury stanowiskowe
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Specyfikacje techniczne to dokumenty, które dokładnie określają wymagania dotyczące cech, funkcji i parametrów technicznych urządzeń, materiałów oraz elementów wykorzystywanych przy ich wytwarzaniu, naprawie czy modernizacji. W praktyce, specyfikacje te są fundamentalnym narzędziem w inżynierii oraz produkcji, gdyż umożliwiają zapewnienie, że wszystkie komponenty spełniają określone normy jakości i bezpieczeństwa. Przykładem zastosowania specyfikacji technicznych może być proces projektowania nowego urządzenia, gdzie inżynierowie muszą określić dokładne wymagania dotyczące materiałów, obróbki, właściwości mechanicznych oraz elektrycznych. Zgodnie z normami ISO, każda specyfikacja techniczna powinna być dobrze udokumentowana i dostępna dla wszystkich zainteresowanych stron, co pozwala na ścisłą kontrolę jakości oraz eliminację błędów produkcyjnych. W branży budowlanej, specyfikacje te są kluczowe dla zapewnienia, że wszystkie użyte materiały i technologie są zgodne z obowiązującymi przepisami i standardami ochrony środowiska, co w konsekwencji wpływa na trwałość i bezpieczeństwo realizowanych projektów.
Specyfikacje techniczne to dokumenty, które dokładnie określają wymagania dotyczące cech, funkcji i parametrów technicznych urządzeń, materiałów oraz elementów wykorzystywanych przy ich wytwarzaniu, naprawie czy modernizacji. W praktyce, specyfikacje te są fundamentalnym narzędziem w inżynierii oraz produkcji, gdyż umożliwiają zapewnienie, że wszystkie komponenty spełniają określone normy jakości i bezpieczeństwa. Przykładem zastosowania specyfikacji technicznych może być proces projektowania nowego urządzenia, gdzie inżynierowie muszą określić dokładne wymagania dotyczące materiałów, obróbki, właściwości mechanicznych oraz elektrycznych. Zgodnie z normami ISO, każda specyfikacja techniczna powinna być dobrze udokumentowana i dostępna dla wszystkich zainteresowanych stron, co pozwala na ścisłą kontrolę jakości oraz eliminację błędów produkcyjnych. W branży budowlanej, specyfikacje te są kluczowe dla zapewnienia, że wszystkie użyte materiały i technologie są zgodne z obowiązującymi przepisami i standardami ochrony środowiska, co w konsekwencji wpływa na trwałość i bezpieczeństwo realizowanych projektów.