Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik stylista
Kwalifikacja: MOD.03 - Projektowanie i wytwarzanie wyrobów odzieżowych
Data rozpoczęcia: 17 marca 2025 11:02
Data zakończenia: 17 marca 2025 11:18

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie materiały najczęściej wykorzystuje się do usztywnienia paska w spódnicy?

A. wkład klejowy z włókniteksu

B. taśmę elastyczną

C. kamel

D. taśmę tkaną

Wkład klejowy z włókniteksu jest najczęściej stosowanym materiałem do usztywnienia pasków w spódnicach, ponieważ zapewnia nie tylko odpowiednią sztywność, ale także elastyczność oraz trwałość. Włóknitex to materiał, który łączy właściwości tkaniny oraz stabilizatora, co czyni go idealnym do zastosowań, gdzie wymagana jest precyzyjna kontrola kształtu. Dzięki swojej strukturze, wkład klejowy można łatwo przymocować do wewnętrznej strony paska, co pozwala utrzymać jego formę podczas noszenia. Stosowanie wkładów klejowych jest zgodne z najlepszymi praktykami w krawiectwie, szczególnie w szyciu odzieży damskiej, gdzie estetyka oraz funkcjonalność są kluczowe. Przykładowo, w spódnicach o różnych fasonach, takich jak ołówkowe czy rozkloszowane, wkład klejowy pomaga w zachowaniu ich fasonu, co jest istotne dla komfortu noszenia oraz wyglądu. Dodatkowo, wkład klejowy jest dostępny w różnych grubościach i sztywnościach, co pozwala na dostosowanie go do specyficznych potrzeb projektu. Wszystko to sprawia, że wkład klejowy z włókniteksu jest niezastąpionym elementem w procesie konstrukcji odzieży.

Pytanie 2

Aby stworzyć formy spodni dla klienta z nogami szpotawymi, należy określić odległość między

A. kostkami

B. udami

C. kolanami

D. stopami

Pomiar rozstawu nóg między kolanami jest kluczowy w procesie tworzenia form spodni dla klientów z nogami szpotawymi, ponieważ to właśnie w tym miejscu można najdokładniej ocenić ich charakterystykę anatomiczną. Nogi szpotwe, czyli takie, gdzie kolana są skierowane do wewnątrz, wymagają specjalnego podejścia, aby zapewnić wygodę i odpowiednią estetykę odzieży. Zmierzony rozstaw nóg pozwala na dokładne dopasowanie spodni, co może być kluczowe w przypadku osób z tym problemem. Przykładem zastosowania tej techniki może być wykorzystanie odzieży sportowej, gdzie precyzyjne dopasowanie jest szczególnie ważne dla komfortu ruchu. Standardy branżowe, takie jak te opracowane przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO), zalecają dokładność w pomiarach, aby uniknąć problemów z nieprawidłowym dopasowaniem, które mogą prowadzić do dyskomfortu lub kontuzji.

Pytanie 3

Przyczyną zaplatania nitek w materiałach podczas szycia szwów montażowych w sukience uszytej z jedwabnej satyny jest

A. niewłaściwe ustawienie chwytacza

B. uszkodzone ostrze igły

C. niedostatecznie ostre ostrze chwytacza

D. nieodpowiedni dobór nici

Złe ustawienie chwytacza oraz zbite ostrze chwytacza są często wskazywane jako potencjalne przyczyny problemów z szyciem, jednak w przypadku zaciągania nitek w tkaninie ich wpływ jest mniejszy. Zły chwytacz może rzeczywiście wpłynąć na sposób, w jaki nitka jest podawana do szycia, ale problem ten raczej nie objawia się bezpośrednio w postaci zaciągania nitek w tkaninie. Z kolei zbite ostrze chwytacza, które nie prawidłowo prowadzi nitkę, ma tendencję do powodowania przetarć i pęknięć, a nie zaciągania. Niewłaściwy dobór nici do tkaniny również nie jest głównym źródłem problemu. Choć użycie niewłaściwych nici może prowadzić do ich łamania lub niepoprawnego szycia, to jednak nie wpływa to bezpośrednio na zaciąganie samych nitek w materiale. Wybór nici powinien być zgodny z typem tkaniny oraz jej właściwościami mechanicznymi. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich konkluzji, to nadmierne uproszczenie problematyki szycia, które jest skomplikowanym procesem wymagającym zrozumienia zarówno jakości materiałów, jak i narzędzi. Zamiast skupić się na aspektach technicznych igły, osoby mogą błędnie przypisywać winę innym elementom maszyny do szycia, co nie prowadzi do skutecznego rozwiązania problemu.

Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

Które elementy odzieży powinny być wykończone podszewką, zazwyczaj z jedwabiu wiskozowego, w tkaną strukturę szerokich białych oraz wąskich czarnych pasków?

A. Przodów żakietów

B. Rękawów

C. Nogawek spodni

D. Kieszeni

Wybór podszewki dla różnych elementów odzieży jest istotny, aby zapewnić zarówno komfort, jak i estetykę, jednak nie wszystkie odpowiedzi zaproponowane w teście odpowiadają najlepszym praktykom w branży. Kieszenie, mimo że są istotnym elementem funkcjonalnym, rzadko wymagają podszewki z materiałów tak delikatnych jak jedwab wiskozowy. Zazwyczaj kieszenie są szyte z tych samych materiałów, co reszta odzieży, aby zminimalizować koszty produkcji oraz uprościć proces szycia. W przypadku przodów żakietów, chociaż podszewka może być stosowana, to kluczowe jest jej zastosowanie w rękawach, gdzie materiał wiskozowy może znacząco poprawić komfort noszenia. Jeśli chodzi o nogawki spodni, to podszewka jest stosunkowo rzadko używana, a jej zastosowanie nie jest standardem w dzisiejszej produkcji odzieżowej, co czyni te odpowiedzi mniej trafnymi. Często mylone jest również pojęcie funkcji estetycznej z funkcją użytkową podszewki; podczas gdy podszewka może efektownie wyglądać, jej głównym celem jest poprawa komfortu i funkcjonowania odzieży, w szczególności w miejscach, które mają bezpośredni kontakt z ciałem. W kontekście wykończenia odzieży, kluczowe jest zrozumienie, które elementy wymagają użycia podszewki, aby nie tylko zwiększać komfort, ale także zgodność z normami jakości. Dlatego ważne jest, aby dokładnie przemyśleć, które elementy odzieży rzeczywiście korzystają z podszewki, aby podnieść jej wartość użytkową."

Pytanie 6

Merceryzacja, polegająca na przepuszczaniu napiętej tkaniny przez zimny roztwór mocnego ługu sodowego, co pozwala na uzyskanie trwałego połysku, jest stosowana w przypadku tkanin

A. poliakrylonitrylowych

B. wełnianych

C. poliamidowych

D. bawełnianych

Merceryzowanie to proces, który ma na celu nadanie tkaninom bawełnianym trwałego połysku oraz zwiększenie ich wytrzymałości. W trakcie tego procesu, bawełniane włókna są poddawane działaniu zimnego roztworu stężonego ługu sodowego, co powoduje, że włókna bawełny stają się bardziej gładkie i sprężyste. Działanie ługu sodowego prowadzi do rozpuszczenia pęcherzyków powietrza wewnątrz włókien, co nadaje tkaninom ich charakterystyczny blask. W praktyce, tkaniny bawełniane poddawane merceryzacji są często wykorzystywane w produkcji odzieży, pościeli oraz innych artykułów tekstylnych, które wymagają estetycznego wyglądu oraz zwiększonej trwałości. Dodatkowo, merceryzowanie może poprawić zdolność tkanin do przyjmowania barwników, co skutkuje intensywniejszymi kolorami. Proces ten jest zgodny z najlepszymi praktykami w przemyśle tekstylnym i często wykorzystywany w produkcji wysokiej jakości tkanin bawełnianych.

Pytanie 7

Maszynę do fastrygowania wykorzystuje się do

A. tworzenia ściegów zabezpieczających

B. ozdabiania ubrań w dowolnych wzorach

C. tymczasowego łączenia elementów odzieży

D. ochrony krawędzi materiałów przed strzępieniem

Zastosowanie maszyny fastrygówki do zabezpieczania brzegów elementów przed strzępieniem jest niewłaściwe, ponieważ tego rodzaju maszyny nie są przeznaczone do wykańczania krawędzi. W przypadku zabezpieczania brzegów tkanin, najczęściej stosuje się inne techniki, jak overlockowanie, które tworzy elastyczny i estetyczny brzeg, zapobiegając strzępieniu. Zdobienie odzieży w dowolnym układzie również nie jest funkcją fastrygówki. Zdobienia wymagają precyzyjnych ściegów dekoracyjnych, które są realizowane za pomocą maszyn do haftu lub specjalnych ściegów dekoracyjnych. Wreszcie, wykonywanie ściegów mocujących, które są trwałe i przeznaczone do ostatecznego łączenia elementów, również nie należy do funkcji maszyny fastrygówki. Takie ściegi są projektowane w inny sposób, mając na celu zapewnienie solidności i długotrwałości, co jest sprzeczne z charakterem fastrygi, która jest z definicji tymczasowa. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do tych niepoprawnych wniosków, obejmują mylenie funkcji różnych rodzajów ściegów oraz brak zrozumienia tempa pracy w krawiectwie, gdzie fastrygówka ma swoje specyficzne zastosowanie. Zrozumienie różnicy między tymczasowymi a trwałymi ściegami jest kluczowe dla skutecznego szycia, a stosowanie nieodpowiednich technik może prowadzić do obniżenia jakości produktu końcowego.

Pytanie 8

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 9

Określ zużycie gładkiej tkaniny o szerokości 90 cm, z której uszyto spodnie damskie podstawowe dla klientki o wymiarach przedstawionych w tabeli.

Nazwa wymiaru	Wymiar
Obwód talii	74 cm
Obwód bioder	108 cm
Długość spodni	104 cm

A. 104,00 cm

B. 114,40 cm

C. 208,00 cm

D. 228,80 cm

Odpowiedzi, które zostały wybrane jako błędne, wynikają głównie z niepełnego uwzględnienia wymiarów oraz braku zrozumienia zasad obliczania zużycia tkaniny. W przypadku odpowiedzi takich jak 104,00 cm czy 114,40 cm, problem tkwi w nieuwzględnieniu długości nogawki jako podwójnej wartości, co jest standardem w krojeniu tkaniny na spodnie. To podejście nie bierze pod uwagę, że spodnie składają się z dwóch nogawek, co automatycznie podwaja długość wymaganej tkaniny. Co więcej, zapomnienie o dodatkach na szwy i zapasy również prowadzi do znaczącego niedoszacowania potrzebnej ilości materiału, co jest kluczowym błędem w procesie projektowania odzieży. Na przykład, obliczenie zużycia na poziomie 208,00 cm mogłoby być uzasadnione jedynie w przypadku braku dodatkowych elementów, jednak nawet wtedy nie obejmuje ono wymogu podzielenia długości nogawki przez dwa. Tego rodzaju błędy myślowe, jak pominięcie istotnych aspektów konstrukcyjnych odzieży, mogą prowadzić do niewłaściwego oszacowania zużycia materiału, co w konsekwencji wpływa na efektywność produkcji oraz koszty. Dlatego tak ważne jest, aby podczas obliczeń stosować się do branżowych standardów i dobrych praktyk, które gwarantują precyzyjne i wiarygodne wyniki.

Pytanie 10

Jaką temperaturę prasowania należy ustawić przy wyprasowaniu damskiej spódnicy z tkaniny wełnianej, jeśli na etykiecie producent umieścił symbol żelazka z dwoma kropkami?

A. 150°C

B. 200°C

C. 120°C

D. 110°C

No więc, temperatura prasowania 150°C, którą wskazuje symbol żelazka z dwoma kropkami, jest naprawdę fajna dla tkanin wełnianych. Wełna to naturalny materiał, który może się skurczyć albo przypalić przy zbyt wysokiej temperaturze. Prasując w 150°C, możemy spokojnie pozbyć się zagnieceń, a jednocześnie nie uszkodzimy włókien. Na przykład, kiedy prasujemy spódnicę, warto użyć pary, bo to zmiękcza tkaninę i ułatwia robotę. Dobrze też pamiętać, żeby prasować od wewnętrznej strony lub przez cienką tkaninę – to dodatkowa ochrona przed gorącem. Jak będziesz tak prasować, to tkanina zachowa swoje właściwości i odzież będzie wyglądać świetnie. Zasady dotyczące prasowania wełny są zgodne z tym, jak ogólnie trzeba dbać o odzież, czyli dostosowujemy temperaturę do typu materiału, żeby służył nam dłużej.

Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

Jaki symbol oznacza pomiar krawiecki długości pleców?

A. RvNv

B. SvTv

C. PcPl

D. SyTy

Wybór innych symboli jak SvTv, SyTy czy RvNv to trochę wpadka z rozumieniem standardów pomiarowych w krawiectwie. SvTv często myli się z pomiarem obwodu szyi albo innym wymiarem, co nie ma nic wspólnego z długością pleców. SyTy sugeruje pomiar w talii, a to też nie pasuje do tematu długości pleców. RvNv za to może być traktowane jako pomiar wysokości ramienia, co znowu nie dotyczy pleców. Takie błędne wybory mogą prowadzić do tego, że ubranie będzie źle dopasowane, a to wpływa na komfort noszenia i ogólny wygląd. W krawiectwie ważne jest, by wiedzieć, jakie konkretnie wymiary są potrzebne do stworzenia odzieży i jak różne symbole się do nich odnoszą. Użycie złych oznaczeń to ryzyko błędów w produkcji i problemów z wymiarami, a to w końcu wpływa na końcowy efekt i zadowolenie klienta. Dlatego warto znać definicje i standardy branżowe, które wyjaśniają, co te symbole właściwie oznaczają.

Pytanie 13

Aby zwiększyć szerokość spodni w pasie, należy usunąć pasek, a następnie

A. pogłębić szew podkroju krocza

B. poszerzyć w szwie bocznym

C. wszyć klin w szwie wewnętrznym

D. wypuścić zapas w szwie siedzeniowym

Wypuszczenie zapasu w szwie siedzeniowym to najskuteczniejszy sposób na poszerzenie spodni w pasie, ponieważ ten szew znajduje się w obszarze, gdzie materiał jest najbardziej rozciągliwy i elastyczny. W praktyce, polega to na odszukaniu szwu siedzeniowego, który jest z reguły mniej napięty, co pozwala na uzyskanie dodatkowej przestrzeni. Wypuszczenie zapasu pozwala na zastosowanie istniejącego materiału, co jest korzystne dla estetyki i zachowania oryginalnej konstrukcji spodni. Warto pamiętać, że przed przystąpieniem do pracy należy dokładnie zmierzyć szerokość pasa oraz upewnić się, że materiał ma wystarczający zapas. W branży krawieckiej powszechnie akceptuje się technikę wypuszczania zapasu jako standardową praktykę, co zapewnia użytkownikowi komfort oraz odpowiednie dopasowanie. Dodatkowo, ważne jest, aby po zakończeniu pracy sprawdzić, czy wszystkie szwy są odpowiednio wykończone, aby uniknąć nieestetycznych efektów końcowych oraz potencjalnych uszkodzeń materiału.

Pytanie 14

Do realizacji operacji należy wykorzystać maszynę szyjącą ściegiem niewidocznym

A. przeszycia podwinięcia w odzieży sportowej

B. podszycia obrębów w wizytowej odzieży

C. mocowania miejsc narażonych na rozerwanie

D. wszywania rękawów w podkroje pach

Odpowiedź dotycząca podszycia obrębów w wizytowej odzieży jest prawidłowa, ponieważ maszynę szyjącą stosowaną do ściegu niewidocznego charakteryzuje możliwość uzyskania estetycznego wykończenia, które jest kluczowe w eleganckiej odzieży. Ścieg niewidoczny, znany również jako ścieg ukryty, jest stosowany do łączenia tkanin w sposób, który minimalizuje widoczność szwów na prawym brzegu materiału. W przypadku wizytowej odzieży, gdzie dbałość o szczegóły jest niezwykle istotna, takie wykończenie pozwala uzyskać elegancki i profesjonalny wygląd. Przykłady zastosowania obejmują podszywanie spódnic, sukienek oraz innych elementów garderoby, gdzie estetyka ma kluczowe znaczenie. W standardach branżowych zwraca się uwagę na to, że wykorzystanie ściegu niewidocznego nie tylko zwiększa walory estetyczne, ale także wpływa na komfort użytkowania, gdyż eliminuje ryzyko podrażnień skóry spowodowanych wystającymi szwami. Dobrą praktyką jest również zabezpieczenie brzegów tkanin przed strzępieniem, co dodatkowo podnosi jakość produktu końcowego.

Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 16

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 17

Szablonowy układ do krojenia tkaniny może być użyty w sposób dwukierunkowy?

A. jedwabnej z widocznym blaskiem

B. podszewkowej o splocie płóciennym

C. bawełnianej o nierównym wzorze

D. wełnianej z długimi włóknami

Krojenie tkanin, na przykład bawełny z asymetrycznym wzorem, jedwabiu, który ma ładny połysk, czy wełny z długim włosem, to naprawdę spora sztuka. Może być różnie i czasem wychodzi nie tak, jak byśmy chcieli. Bawełna z tym wzorem wymaga dużo uwagi przy układaniu szablonów, bo inaczej wzór może nie wyjść, co jest dość skomplikowane z tym układem dwukierunkowym, bo tkanina potrafi się przesuwać. Jedwab, przez swoją gładkość i delikatność, wymaga specjalnych technik, żeby nie rozciągnąć ani nie uszkodzić materiału podczas krojenia. A ten jedwab z połyskiem to już inna bajka – nie zawsze wytrzymuje taką presję z układu dwukierunkowego, więc krawędzie mogą być nierówne. Wełna z długim włosem też nie jest łatwa, bo potrafi się przesuwać, co utrudnia robienie dokładnych kształtów. Jeżeli nie stosujemy odpowiednich technik do tych tkanin, to możemy zmarnować materiał i potem mieć problemy z produkcją. W takich przypadkach naprawdę warto dopasować metodę krojenia do tego, co mamy w rękach, bo to nie tylko zwiększy efektywność, ale też poprawi jakość gotowego produktu.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

Jaką długość ma spódnica do kolan, jeżeli wysokość talii wynosi 103,5 cm, a wysokość kolan 46,0 cm?

A. 46,0 cm

B. 67,5 cm

C. 57,5 cm

D. 50,0 cm

Długość spódnicy sięgającej kolan można obliczyć, odejmując wysokość kolan od wysokości talii. W tym przypadku, wysokość talii wynosi 103,5 cm, a wysokość kolan 46,0 cm. Aby uzyskać długość spódnicy, należy wykonać następujące obliczenie: 103,5 cm - 46,0 cm = 57,5 cm. Właściwa długość spódnicy jest praktycznie istotna nie tylko z perspektywy estetycznej, ale także funkcjonalnej. Spódnice o tej długości są często wybierane na formalne okazje, ponieważ zapewniają elegancki wygląd, jednocześnie umożliwiając wygodne poruszanie się. W branży mody przeprowadzane są badania nad proporcjami sylwetek, co wpływa na projektowanie odzieży. Wartości te są zgodne z powszechnie przyjętymi standardami, a długość spódnicy do kolan uważana jest za idealną dla wielu typów sylwetek. W praktyce, znajomość tych pomiarów pozwala na lepsze dopasowanie odzieży, co jest kluczowe dla komfortu i pewności siebie noszącej osobie.

Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

Na jakim materiale tekstylnym można umieszczać szablony odzieży w dwóch płaszczyznach?

A. Na aksamicie

B. Na popelinie

C. Na sztruksie

D. Na flauszu

Sztruks, aksamit i flausz to różne tkaniny, które mają swoje właściwości i zastosowania w odzieżownictwie. Sztruks na przykład, z tymi swoimi prążkami, jest bardziej elastyczny i dobrze sprawdzi się w odzieży casual, ale jego struktura nie jest najlepsza do układania szablonów w dwóch kierunkach. Może być kłopotliwy przy krojeniu. Z kolei aksamit jest super efektowny, ale ten jego miękki materiał łatwo się odkształca, więc trzeba przy nim uważać, żeby szablony nie straciły formy. Flausz jest cieplejszy i bardziej elastyczny, przez co przy krojeniu może być mniej stabilny. W sumie, układanie szablonów w tych tkaninach może prowadzić do nieprzyjemnych błędów w wymiarach i formach odzieży, co może zepsuć jakość. Czasami myślimy, że te tkaniny są bardziej uniwersalne, a to prowadzi do problemów w szyciu.

Pytanie 22

Elektryczne nożyce tarczowe powinny być wykorzystywane do cięcia nakładu o wysokości nieprzekraczającej

A. 300 mm

B. 150 mm

C. 70 mm

D. 10 mm

Wybór innej wysokości materiału do cięcia elektrycznymi nożycami tarczowymi, na przykład 70 mm, 150 mm czy 300 mm, prowadzi do nieefektywnego wykorzystania narzędzia oraz potencjalnego uszkodzenia zarówno nożyc, jak i obrabianego materiału. Elektryczne nożyce tarczowe są projektowane z myślą o pracy z cienkimi materiałami, a ich silnik i mechanizm tnący są przystosowane do radzenia sobie z oporem cięcia, który wzrasta wraz ze zwiększoną grubością. Przy grubości 70 mm, nożyce mogą nie być w stanie wygenerować wystarczającej siły, co skutkuje zacięciami, a nawet awarią urządzenia. Z kolei cięcie materiałów o wysokości 150 mm czy 300 mm wykracza poza ich nominalne możliwości, co może prowadzić do wydłużenia czasu obróbki, a także do pogorszenia jakości cięcia. W praktyce, stosowanie nieodpowiednich narzędzi do danego zadania jest częstym błędem, który wynika z braku zrozumienia zasadniczych różnic pomiędzy narzędziami oraz ich przeznaczeniem. Pracownicy powinni być dobrze szkoleni w zakresie wyboru odpowiednich narzędzi, co jest kluczowe dla zachowania efektywności produkcji oraz bezpieczeństwa pracy. W kontekście standardów branżowych, warto zwrócić uwagę na normy dotyczące narzędzi skrawających, które zalecają stosowanie odpowiednich narzędzi w zależności od grubości obrabianego materiału, aby uniknąć niepotrzebnych uszkodzeń i awarii.

Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

Określ poprawną sekwencję działań wykonywanych przez osobę obsługującą dziurkarkę?

A. Nawlekanie nici, umieszczenie materiału, włączenie maszyny, podniesienie stopki

B. Włączenie maszyny, nawlekanie nici, podniesienie stopki, umieszczenie materiału

C. Nawlekanie nici, podniesienie stopki, umieszczenie materiału, włączenie maszyny

D. Podniesienie stopki, umieszczenie materiału, nawlekanie nici, włączenie maszyny

Wielu ludzi ma problem z kolejnością przy dziurkowaniu, bo nie zawsze rozumie, jak ta maszyna działa. Jeśli najpierw włączysz maszynę, to tak jakby chcieć skakać bez rozgrzewki. Nie przygotowując nici i materiału, stwarzamy ryzyko, bo stopka podniesiona z materiałem jeszcze nie na swoim miejscu może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. Kiedy nawlekasz nici po włączeniu, nie możesz ich ustawić dokładnie, co jest kluczowe do szycia. Z własnych obserwacji widziałem, że jak coś robisz w złej kolejności, to nie tylko proces produkcji staje się nieefektywny, ale też ryzyko wypadków rośnie. Dlatego warto trzymać się ustalonych zasad.

Pytanie 25

W celu rozwiązania sporu pomiędzy dwoma pracownikami krojowni zastosowano metodę arbitrażu, w której

A. udziałowcy konfliktu prowadzą rozmowy mające na celu osiągnięcie zgody

B. udziałowcy konfliktu wybierają osobę trzecią - specjalistę, która podejmie decyzję w sprawie rozwiązania konfliktu

C. strony konfliktu korzystają z pomocy mediatora, który wspiera je w prowadzeniu dyskusji

D. udziałowcy konfliktu liczą na to, że spór z czasem wygaśnie samoczynnie

W przypadku konfliktów między pracownikami, istnieje wiele podejść, które mogą wydawać się atrakcyjne, ale nie są skuteczne w kontekście formalnego rozwiązywania sporów. Współpraca poprzez negocjacje, jak sugeruje jedna z odpowiedzi, polega na bezpośrednich rozmowach między stronami, które mogą prowadzić do rozwiązania. Jednak często pierwsze podejście może prowadzić do dalszego zaostrzenia konfliktu, jeśli strony nie są w stanie osiągnąć konsensusu. Z kolei nadzieja, że konflikt z biegiem czasu sam się rozwiąże, jest podejściem pasywnym, które w rzeczywistości może pogłębiać problemy. Ignorowanie konfliktu często prowadzi do jego eskalacji, ponieważ niezałatwione sprawy mogą kumulować frustracje, co w konsekwencji negatywnie wpływa na atmosferę pracy oraz wydajność zespołu. Wspomaganie rozmów przez mediatora, choć bardziej konstruktywne, różni się od arbitrażu, ponieważ mediator nie podejmuje decyzji, ale stara się ułatwić komunikację i zrozumienie między stronami. W ten sposób mediator nie ma takiej samej mocy decyzyjnej jak arbiter, co może wpłynąć na efektywność rozwiązania konfliktu. Dlatego, chociaż te alternatywne metody mają swoje miejsce, nie zastępują one formalnego procesu arbitrażu, który pozwala na ostateczne i wiążące rozwiązanie sporu przez osobę trzecią."

Pytanie 26

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 28

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

Na której linii przodu bluzki damskiej podstawowej umiejscowiona jest konstrukcyjna zaszewka piersiowa?

A. Podkroju szyi

B. Środka przodu

C. Boku

D. Talii

Umiejscowienie zaszewki piersiowej w konstrukcji bluzki jest kluczowym elementem, który wpływa na jej formę i dopasowanie. Wybór odpowiadający podkrojowi szyi sugeruje, że zaszewka powinna znajdować się w górnej części bluzki, co jest niezgodne z zasadami klasycznej konstrukcji odzieży. Zaszewki piersiowe mają na celu modelowanie materiału w rejonie biustu, a ich umiejscowienie w podkroju szyi nie zapewnia odpowiedniego wsparcia ani dopasowania. Wskazanie na bok bluzki jako miejsce dla zaszewki piersiowej również jest błędne, ponieważ zaszewki w tej lokalizacji służą głównie do dopasowania w talii i nie są przeznaczone do modelowania biustu. Podobnie, zaszewka umieszczona w talii nie ma związku z kształtowaniem linii biustu, a jej funkcja koncentruje się na wysmukleniu sylwetki w dolnej części bluzki. W kontekście projektowania odzieży, ważne jest, aby znać klasyczne zasady dotyczące umiejscowienia zaszewek, co znacząco wpływa na estetykę i funkcjonalność odzieży. Typowym błędem myślowym jest założenie, że zaszewki mogą być umieszczane dowolnie, co prowadzi do powstawania odzieży, która nie leży dobrze na ciele i nie spełnia oczekiwań użytkowników. Dlatego znajomość anatomii sylwetki i zasad konstrukcji odzieży jest kluczowa dla uzyskania optymalnych efektów w projektowaniu bluzek damskich.

Pytanie 31

Jaką maszynę powinno się wykorzystać do wykonywania otworów w damskich płaszczach?

A. Dziurkarkę odzieżową

B. Maszynę do dziurkowania bieliźnianego

C. Maszynę ryglującą

D. Maszynę do guzików

Dziurkarka odzieżowa jest specjalistycznym urządzeniem przeznaczonym do wykonywania otworów w różnych materiałach tekstylnych, w tym w płaszczach damskich. Działa na zasadzie mechanicznego wywierania nacisku na materiał, co pozwala na precyzyjne wycięcie otworów. Dzięki temu urządzeniu możemy uzyskać otwory o różnych kształtach i rozmiarach, co jest niezwykle istotne w kontekście odzieży, gdzie estetyka i funkcjonalność są kluczowe. Przykładowo, dziurkarka odzieżowa jest często wykorzystywana do tworzenia dziurek na guziki, co jest zgodne z normami jakości w produkcji odzieżowej. W branży tekstylnej ważne jest, aby dziurki były umiejscowione w odpowiednich miejscach, co zapewnia nie tylko estetykę, ale również wygodę użytkowania. Warto również zauważyć, że stosowanie dziurkarki odzieżowej pozwala na uzyskanie dużej precyzji oraz powtarzalności, co jest niezbędne w produkcji masowej. Współczesne maszyny są często wyposażone w automatyczne systemy, które zwiększają efektywność i dokładność procesu produkcyjnego.

Pytanie 32

Jakie parametry są właściwe do prasowania spodni wykonanych z lnu?

A. 150℃, bez użycia pary

B. 150℃, z użyciem pary

C. 200℃, z użyciem pary

D. 110℃, bez użycia pary

Prasowanie lnianych spodni w temperaturach niższych niż 200℃ lub bez użycia pary jest niewłaściwe. Użycie niskich temperatur, takich jak 110℃ czy 150℃, nie pozwala na skuteczne usunięcie zagnieceń, ponieważ włókna lnu wymagają wyższej temperatury, aby stały się wystarczająco elastyczne. Prasowanie w takich warunkach może prowadzić do sytuacji, w której nawet po długoterminowym prasowaniu, na tkaninie pozostałyby nieestetyczne zagniecenia. Dodatkowo, brak pary podczas prasowania lnu często prowadzi do jego sztywności, co może zniweczyć efekt końcowy. Niektórzy mogą błędnie sądzić, że prasowanie bez pary jest wystarczające, jednak w praktyce może to jedynie pogorszyć stan tkaniny. Ponadto, temperatura 150℃, chociaż wyższa od 110℃, wciąż nie jest wystarczająca dla większości lnianych tkanin, co zwiększa ryzyko ich uszkodzenia. Warto zatem, aby każdy, kto ma do czynienia z lnem, zrozumiał, jak istotne jest przestrzeganie zalecanych temperatur i technik prasowania, aby zapewnić najlepsze rezultaty i dbać o trwałość odzieży.

Pytanie 33

Jakie będzie zużycie tkaniny w kratę o szerokości 150 cm, przeznaczonej na płaszcz dla klientki o typowych wymiarach?

długość płaszcza	110 cm
długość rękawa	60 cm

A. 210 cm

B. 180 cm

C. 170 cm

D. 333 cm

Odpowiedzi 333 cm, 180 cm i 170 cm wskazują na różne błędne podejścia do obliczenia zużycia tkaniny na płaszcz. Odpowiedź 333 cm przekracza standardowe wymagania, co może sugerować nadmierne uwzględnienie zapasu materiału. W praktyce, dodawanie aż tak dużych ilości tkaniny jest nieekonomiczne i niezgodne z dobrymi praktykami. W przypadku 180 cm oraz 170 cm, odpowiedzi te mogą wynikać z błędnej interpretacji długości płaszcza czy rękawów lub pominięcia zapasu. Często zdarza się, że podczas obliczeń pomijane są istotne elementy, takie jak zapasy na szwy oraz ewentualne poprawki, co prowadzi do zaniżenia potrzebnej ilości materiału. Ważne jest, aby w każdym przypadku dokładnie analizować projekt, uwzględniając wszystkie aspekty, takie jak styl płaszcza, długość rękawów oraz sposób wykończenia. Dobrym podejściem jest także konsultacja z doświadczonym krawcem lub projektantem, którzy mogą dostarczyć cennych wskazówek dotyczących optymalnego zużycia tkaniny, co w efekcie pozwoli uniknąć zarówno marnotrawstwa materiału, jak i błędów konstrukcyjnych.

Pytanie 34

Aby wykonać konstrukcję klasycznych spodni damskich, należy z sylwetki odczytać miary krawieckie oznaczone symbolami: ZWo, ZTv oraz

A. ZUo, PcPl, obt, ou

B. ZKo, XcXc, ot, os

C. ZUo, ZKo, ot, obt

D. ZKo, or, opx, obt

Poprawna odpowiedź to ZUo, ZKo, ot, obt, ponieważ te pomiary krawieckie są kluczowe do skonstruowania formy klasycznych spodni damskich. ZUo, czyli obwód w talii, ZKo, oznaczający obwód bioder, oraz ot, co oznacza długość nogawki, są niezbędne do precyzyjnego odwzorowania sylwetki. Pomiary te pozwalają na dokładne dopasowanie spodni do indywidualnych proporcji ciała, co jest istotne z punktu widzenia komfortu noszenia i estetyki. Przy tworzeniu form krawieckich należy również brać pod uwagę zasady ergonomii, które wskazują na odpowiednie rozmieszczenie szwów i cięć, aby zapewnić swobodę ruchów. W praktyce, istnieją standardowe tabele pomiarowe, które pomagają krawcom i projektantom w uzyskaniu właściwych wymiarów dla różnych typów sylwetek, co znacznie ułatwia proces konstrukcji odzieży. Wiedza na temat właściwego pobierania wymiarów i ich zastosowania w praktyce jest fundamentalna dla każdego, kto pracuje w branży odzieżowej.

Pytanie 35

Koszt wykonania kobiecej sukienki w punkcie usługowym wynosi 148 zł. Do jej szycia wykorzystano 1,60 m materiału bawełnianego, którego cena to 30 zł za 1 m. Jaki jest koszt robocizny oraz dodatków krawieckich?

A. 128 zł

B. 110 zł

C. 118 zł

D. 100 zł

Odpowiedź 100 zł jest poprawna, ponieważ aby obliczyć koszt robocizny oraz dodatków krawieckich, musimy najpierw ustalić całkowity koszt materiałów. W przypadku sukienki zużyto 1,60 m tkaniny bawełnianej, której cena wynosi 30 zł za 1 m. Zatem koszt tkaniny wynosi: 1,60 m * 30 zł/m = 48 zł. Następnie, aby znaleźć koszt robocizny i dodatków, odejmujemy koszt materiałów od całkowitych kosztów wykonania sukienki: 148 zł - 48 zł = 100 zł. Takie podejście jest standardem w branży odzieżowej, gdzie dokładne określenie kosztów materiałów i robocizny jest kluczowe dla kalkulacji cen produktów. W praktyce, przedsiębiorcy często korzystają z takich kalkulacji, aby ustalić rentowność swoich produktów oraz podejmować decyzje dotyczące cen sprzedaży. Znajomość kosztów wykonania pozwala również na lepsze zarządzanie budżetem oraz planowanie produkcji.

Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

Aby poprawnie przygotować układ kroju na tkaninie z okrywą włosową, szablony powinny być umieszczone

A. w dwóch kierunkach, zaznaczona na szablonach nitka prosta musi być ustawiona równolegle do nitek osnowy

B. w jednym kierunku; zaznaczona na szablonach nitka prosta musi być ustawiona równolegle do nitek osnowy

C. w dwóch kierunkach; dozwolone są odchylenia od nitki prostej

D. w jednym kierunku; dozwolone są odchylenia od nitki prostej

Ułożenie szablonów w dwóch kierunkach, jak sugerują niektóre odpowiedzi, może prowadzić do wielu problemów konstrukcyjnych i estetycznych. Tkaniny z okrywą włosową, takie jak wełna, mają określony kierunek, w którym układają się włosy, co bezpośrednio wpływa na wygląd i właściwości materiału. Zaniedbanie tego aspektu może skutkować różnorodnymi efektami wizualnymi, takimi jak niejednolite odcienie materiału, co jest szczególnie widoczne na odzieży. Przykładowo, jeżeli szablon zostanie ułożony w dwóch kierunkach, może to spowodować, że część odzieży będzie wyglądała inaczej pod względem koloru czy faktury, co jest niepożądane w kontekście profesjonalnego szycia. Ułożenie nitki prostej w kierunku przeciwnym do nitek osnowy jest także błędem, który prowadzi do osłabienia struktury szycia, a w konsekwencji może prowadzić do rozrywania szwów oraz deformacji odzieży w trakcie użytkowania. Użycie odchyleń od nitki prostej zwiększa ryzyko wad konstrukcyjnych, które mogą być trudne do naprawienia. Poprawne podejście powinno opierać się na starannym analizowaniu kierunku nitek na każdym etapie produkcji, co jest zgodne z zaleceniami technicznymi i praktykami branżowymi.

Pytanie 38

W usługowym zakładzie konfekcyjnym do łączenia elementów odzieżowych wykonanych z dzianiny można wykorzystać maszynę stębnową?

A. wieloczynnościową

B. łańcuszkową

C. zygzaczną

D. czółenkową

Wykorzystanie maszyny czółenkowej do łączenia dzianin nie jest odpowiednie, ponieważ te maszyny są przystosowane do szycia tkanin w sposób, który nie zapewnia wymaganej elastyczności. Maszyny czółenkowe, jak np. klasyczne maszyny do szycia, tworzą szwy z wykorzystaniem jednego czółenka i nie pozwalają na uzyskanie potrzebnej wszechstronności w przypadku materiałów rozciągliwych. W przypadku dzianiny, szwy stworzone przy pomocy maszyny czółenkowej mogą łatwo pękać, co jest nieakceptowalne w odzieży, która ma być noszona na co dzień czy w aktywnościach sportowych. Maszyny zygzakowe również nie są najlepszym rozwiązaniem. Choć oferują większą elastyczność niż maszyny czółenkowe, ich zastosowanie w produkcji odzieży z dzianiny może prowadzić do nierówności w szwach i zmniejszenia estetyki końcowego produktu. Z kolei maszyny wieloczynnościowe, mimo że wszechstronne, nie są zawsze optymalnym wyborem do dzianin, ponieważ mogą nie zapewnić odpowiedniego dopasowania szwu do specyfiki materiału. Wybór niewłaściwej maszyny może prowadzić do typowych błędów, takich jak słaba jakość szwów, co wpływa na funkcjonalność i trwałość odzieży. Dlatego kluczowe jest odpowiednie dopasowanie maszyny do rodzaju materiału.

Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

Modyfikację bluzki damskiej polegającą na dodaniu paska z tkaniny zakończonego klinem wzdłuż szwu rękawa należy przeprowadzić w odzieży

A. z rękawami, w których skrojono zbyt płaską główkę.

B. zbyt wąskimi rękawami.

C. zbyt krótkimi rękawami.

D. z rękawami, w których skrojono zbyt wysoką główkę.

Przeróbka bluzki damskiej polegająca na wstawieniu paska z tkaniny zakończonego klinem wzdłuż szwu rękawa jest praktycznym rozwiązaniem w przypadku odzieży ze zbyt wąskimi rękawami. Taki zabieg pozwala na zwiększenie swobody ruchów i poprawę komfortu noszenia. Wstawienie klina rozszerza rękaw, co jest szczególnie istotne w odzieży, która ma na celu zapewnienie dobrej mobilności, jak na przykład bluzki noszone na co dzień czy do pracy. Warto również zauważyć, że stosowanie klinów w konstrukcji odzieży to znana technika w krawiectwie, która pozwala na dostosowanie fasonu do indywidualnych potrzeb. Zgodnie z normami i dobrymi praktykami, tego typu przeróbki powinny być wykonywane w sposób staranny, aby zachować estetykę i funkcjonalność odzieży. Znajomość technik przeróbek, takich jak wstawianie klina, jest kluczowa dla każdego, kto zajmuje się krawiectwem czy modą, ponieważ pozwala na dostosowywanie odzieży do zmieniających się wymagań klientów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej