Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik informatyk
  • Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
  • Data rozpoczęcia: 8 maja 2025 12:20
  • Data zakończenia: 8 maja 2025 12:38

Egzamin niezdany

Wynik: 16/40 punktów (40,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jaką rolę pełni protokół DNS?

A. mapowanie nazw domenowych na adresy IP
B. mapowanie fizycznych adresów MAC na adresy IP
C. automatyczne przypisywanie adresacji urządzeniom w sieci
D. statyczne przypisywanie adresacji urządzeniom w sieci
Protokół DNS to naprawdę ważny kawałek Internetu. Dzięki niemu możemy zamienić nazwy stron, jak na przykład www.przyklad.pl, na adresy IP, które są niezbędne, żeby komputery mogły się ze sobą komunikować. To jest spoko, bo zamiast zapamiętywać długie ciągi cyfr, możemy korzystać z łatwiejszych do zapamiętania nazw. Na przykład, gdy wpisujesz adres w przeglądarkę, DNS zamienia to na odpowiedni adres IP serwera, z którym się łączysz, a to pozwala załadować stronę. W praktyce, DNS działa w sposób hierarchiczny i ma różne poziomy, takie jak serwery główne i te, które odpowiadają za końcówki domen. Dodatkowo, DNS wykorzystuje różne triki, jak caching, żeby szybciej podawać informacje o adresach IP i poprawić wydajność całego systemu. Wiedza o tym protokole jest naprawdę potrzebna dla adminów sieci, bo błędy w jego konfiguracji mogą sprawić, że strony czy usługi przestaną działać.
Pytanie 2

Samodzielną strukturą sieci WLAN jest

A. ESS
B. BSS
C. IBSS
D. BSSI
BSS (Basic Service Set) oraz ESS (Extended Service Set) to struktury sieciowe, które są związane z bardziej tradycyjnym podejściem do budowy sieci WLAN. BSS to jednostkowy element sieci, który polega na komunikacji urządzeń bezprzewodowych z punktami dostępu (AP), co oznacza, że wymaga on centralnego punktu do zarządzania komunikacją. Użycie BSS w kontekście sieci bezprzewodowych jest powszechnie spotykane w biurach i domach, gdzie użytkownicy łączą się za pośrednictwem jednego punktu dostępu. Z kolei ESS jest rozszerzeniem BSS i pozwala na tworzenie sieci WLAN, gdzie wiele punktów dostępu współpracuje ze sobą, umożliwiając płynne przełączanie się między nimi. To podejście jest bardziej skomplikowane, ale oferuje większy zasięg i większą liczbę podłączonych użytkowników. Istnieje także termin BSSI, który nie jest uznawany w standardach WLAN. Często mylone są różnice pomiędzy tymi strukturami, co prowadzi do błędnych wniosków o ich funkcjonalności. Kluczowe jest zrozumienie, że IBSS jest unikalne ze względu na swoją niezależność od punktów dostępowych, podczas gdy pozostałe typy wymagają ich obecności, co w praktyce ogranicza ich zastosowanie w sytuacjach, gdzie infrastruktura nie jest dostępna.
Pytanie 3

Jakie urządzenie pozwala na podłączenie kabla światłowodowego wykorzystywanego w okablowaniu pionowym sieci do przełącznika z jedynie gniazdami RJ45?

A. Konwerter mediów
B. Ruter
C. Modem
D. Regenerator
Konwerter mediów to fajne urządzenie, które przekształca sygnały z jednego typu kabli na inny. W sieciach komputerowych jest to mega ważne, gdy chcemy połączyć różne technologie i systemy. Na przykład, jeśli chcemy podłączyć kabel światłowodowy do przełącznika, który ma tylko gniazda RJ45, to właśnie konwerter mediów nam w tym pomoże. Takie urządzenia są przydatne w biurze czy w data center, gdzie korzystamy z zalet światłowodu, jak lepsza prędkość i zasięg, a jednocześnie mamy starsze kable Ethernet, z których musimy korzystać. Dzięki konwerterom mediów integracja różnych sieci staje się prostsza, co daje większą elastyczność w rozbudowie systemów IT. Z mojego doświadczenia, stosowanie takich konwerterów może zwiększyć bezpieczeństwo sieci, bo poprawia jakość sygnału i zmniejsza zakłócenia. Koszt konwertera na pewno jest mniejszy niż przebudowa całej sieci, więc to spora oszczędność.
Pytanie 4

Aby zmienić ustawienia rozruchu komputera w systemie Windows 7 przy użyciu wiersza poleceń, jakie polecenie powinno być użyte?

A. bootfix
B. bcdedit
C. bootcfg
D. config
Polecenie 'bcdedit' jest kluczowym narzędziem w systemie Windows 7 do zarządzania konfiguracją rozruchową systemu. Umożliwia ono użytkownikowi m.in. modyfikację wpisów w Boot Configuration Data (BCD), co jest niezbędne w przypadku rozwiązywania problemów z uruchamianiem systemu. Przykładowo, za pomocą 'bcdedit' można ustawić domyślny system operacyjny, zmienić parametry rozruchowe, dodać nowe wpisy rozruchowe oraz usunąć istniejące. W praktyce, gdy system nie uruchamia się poprawnie, administrator może użyć 'bcdedit' do przywrócenia poprzedniej konfiguracji uruchamiania lub poprawienia nieprawidłowych ustawień. Warto również wspomnieć, że korzystanie z 'bcdedit' powinno być przeprowadzane z ostrożnością, gdyż nieprawidłowe zmiany mogą prowadzić do dalszych problemów z uruchamianiem systemu. Dobrą praktyką jest zawsze tworzenie kopii zapasowej przed wprowadzeniem jakichkolwiek zmian w konfiguracji rozruchowej.
Pytanie 5

Jaki standard szyfrowania powinien być wybrany przy konfiguracji karty sieciowej, aby zabezpieczyć transmisję w sieci bezprzewodowej?

A. WPA
B. MAC
C. PPP
D. EAP
WPA (Wi-Fi Protected Access) to standard szyfrowania, który został opracowany w celu poprawy bezpieczeństwa sieci bezprzewodowych. Jest on następcą wcześniejszych protokołów, takich jak WEP, które okazały się nieefektywne w ochronie przed nieautoryzowanym dostępem. WPA wykorzystuje silniejsze algorytmy szyfrowania, w tym TKIP (Temporal Key Integrity Protocol), co znacząco zwiększa poziom bezpieczeństwa. W praktyce, zastosowanie WPA w konfiguracji karty sieciowej pozwala na szyfrowanie danych przesyłanych w sieci bezprzewodowej, co zminimalizuje ryzyko podsłuchiwania i ataków typu „man-in-the-middle”. Oprócz WPA, istnieje również WPA2 i WPA3, które oferują jeszcze większe bezpieczeństwo dzięki zastosowaniu AES (Advanced Encryption Standard) oraz bardziej zaawansowanym mechanizmom uwierzytelniania. Wybierając WPA, Administratorzy powinni również pamiętać o stosowaniu silnych haseł oraz regularnych aktualizacjach oprogramowania, aby zapewnić maksymalne bezpieczeństwo systemu.
Pytanie 6

W komputerach obsługujących wysokowydajne zadania serwerowe, konieczne jest użycie dysku z interfejsem

A. ATA
B. USB
C. SATA
D. SAS
Wybór nieprawidłowego interfejsu dysku może znacznie wpłynąć na wydajność i niezawodność systemu serwerowego. Dyski ATA (Advanced Technology Attachment) są przestarzałym rozwiązaniem stosowanym głównie w komputerach stacjonarnych, a ich wydajność nie spełnia wymogów nowoczesnych aplikacji serwerowych. ATA ma ograniczoną prędkość transferu danych, co czyni go niewłaściwym wyborem dla zadań wymagających intensywnego dostępu do danych. USB (Universal Serial Bus) jest interfejsem zaprojektowanym głównie do podłączania urządzeń peryferyjnych, a nie do pracy z dyskami twardymi w środowisku serwerowym, gdzie liczy się szybkość i wydajność. Użycie USB w tym kontekście może prowadzić do wąskich gardeł i niskiej wydajności. Z kolei SATA (Serial ATA) jest lepszym wyborem niż ATA, ale nadal nie dorównuje SAS, szczególnie w środowiskach, gdzie wymagana jest wysoka dostępność i niezawodność. SATA jest bardziej odpowiedni dla jednostek desktopowych i mniejszych serwerów, gdzie wymagania dotyczące wydajności są mniejsze. Wybierając dysk do serwera, należy zwrócić szczególną uwagę na specyfikacje i charakterystykę obciążenia, aby uniknąć typowych błędów myślowych, które mogą prowadzić do niewłaściwych decyzji. Rekomendowane jest korzystanie z dysków SAS w poważnych zastosowaniach serwerowych, aby zapewnić optymalną wydajność i niezawodność.
Pytanie 7

Katalog Nakładów Rzeczowych w projektowaniu sieci służy do

A. przygotowywania pomiarów powykonawczych
B. tworzenia schematów sieci
C. kosztorysowania prac
D. określenia wytycznych dla wykonawcy
Wybór odpowiedzi dotyczącej rysowania schematów sieci, definiowania wytycznych dla wykonawcy lub opracowywania powykonawczych pomiarów nie uwzględnia podstawowych funkcji Katalogu Nakładów Rzeczowych. Rysowanie schematów sieci to proces inżynieryjny, który koncentruje się na przedstawianiu wizualnym projektu, a nie na szacowaniu kosztów. Katalog nakładów nie służy do tworzenia graficznych reprezentacji, co prowadzi do błędnego założenia, że estetyka i projektowanie wizualne są jego głównymi zastosowaniami. Definiowanie wytycznych dla wykonawcy może być wynikiem analizy kosztów, ale to nie katalog, lecz dokumentacja projektowa określa szczegółowe wymagania dotyczące realizacji projektu. Opracowywanie powykonawczych pomiarów ma za zadanie weryfikację wykonania robót i ich zgodności z projektem, co również nie jest funkcją katalogu. Niezrozumienie roli katalogu prowadzi do błędnych konkluzji, gdzie oceniane są aspekty niewłaściwe w kontekście jego przeznaczenia. Właściwe podejście do wykorzystania katalogu jest kluczowe dla efektywności kosztowej i zgodności z normami branżowymi, co podkreśla znaczenie precyzyjnego zrozumienia jego funkcji.
Pytanie 8

PoE to norma

A. zasilania aktywnych urządzeń przez sieć WLAN
B. zasilania aktywnych urządzeń przez sieć LAN
C. zasilania aktywnych urządzeń przez sieć WAN
D. uziemienia urządzeń w sieciach LAN
Zrozumienie standardu PoE i jego zastosowań w sieci LAN jest kluczowe dla efektywnego projektowania i wdrażania infrastruktury sieciowej. Wybierając odpowiedzi dotyczące zasilania urządzeń, warto zwrócić uwagę na koncepcje dotyczące różnych sieci. Na przykład, zasilanie poprzez sieć WAN (Wide Area Network) jest nieprawidłowe, ponieważ WAN obejmuje szersze obszary geograficzne i nie jest przystosowany do przesyłania energii elektrycznej. Zasilanie przez sieć WLAN (Wireless Local Area Network) również nie jest zasadne, ponieważ WLAN odnosi się do sieci bezprzewodowych, gdzie urządzenia takie jak punkty dostępu mogą być zasilane, ale nie poprzez połączenie bezprzewodowe, co jest fizycznie niemożliwe. Podobnie, idea uziemienia urządzeń w sieci LAN jest mylna; chociaż uziemienie jest istotne z punktu widzenia bezpieczeństwa, nie ma związku z procesem zasilania, który realizowany jest przez PoE. Typowe błędy myślowe w tej dziedzinie obejmują mylenie różnych typów sieci i ich funkcji, co prowadzi do nieporozumień na temat sposobu zasilania urządzeń. PoE działa wyłącznie w kontekście sieci LAN, co czyni go skutecznym narzędziem w zarządzaniu zasilaniem urządzeń w lokalnych sieciach.
Pytanie 9

Który system plików powinien być wybrany podczas instalacji Linuxa, aby umożliwić ustalanie uprawnień dla plików i katalogów?

A. EXT2
B. NTFS
C. ISO9660
D. FAT32
Wybór NTFS, FAT32 lub ISO9660 jako systemu plików do instalacji Linuxa w kontekście definiowania uprawnień do plików prowadzi do nieporozumień dotyczących ich podstawowych cech. NTFS, będący systemem plików używanym głównie w systemach Windows, oferuje pewne możliwości zarządzania uprawnieniami, jednak jego pełna funkcjonalność jest ograniczona w kontekście Linuxa. Oprogramowanie Linuxowe może interagować z NTFS poprzez specjalne sterowniki, ale pełne wsparcie dla uprawnień nie jest realizowane w sposób efektywny. FAT32 jest systemem plików przeznaczonym dla starszych systemów operacyjnych, który nie obsługuje rozbudowanych atrybutów uprawnień. W praktyce umożliwia on jedynie podstawowe operacje, co czyni go niewłaściwym wyborem dla nowoczesnych aplikacji wymagających ścisłej kontroli dostępu. ISO9660, używany głównie do zapisu obrazów płyt CD i DVD, nie jest systemem plików przeznaczonym do codziennego użytku na dyskach twardych, a jego struktura nie wspiera dynamiki zarządzania uprawnieniami w systemie plików. Użytkownicy często popełniają błąd, zakładając, że każdy system plików oferuje podobne możliwości, co prowadzi do wyboru niewłaściwego narzędzia do konkretnych zadań. Właściwe zrozumienie różnic między systemami plików jest kluczowe dla efektywnego zarządzania danymi i bezpieczeństwem w środowisku Linux.
Pytanie 10

Programem, który pozwala na zdalne monitorowanie działań użytkownika w sieci lokalnej lub przejęcie pełnej kontroli nad zdalnym komputerem, jest

A. CPU-Z
B. NSlookup
C. RealVNC
D. Recuva
RealVNC to oprogramowanie umożliwiające zdalny dostęp do komputerów w sieci lokalnej oraz na całym świecie. Działa na zasadzie protokołu VNC (Virtual Network Computing), który pozwala na wizualizację pulpitu zdalnej maszyny oraz interakcję z nią w czasie rzeczywistym. Narzędzie to jest powszechnie wykorzystywane w środowiskach korporacyjnych do zdalnego wsparcia technicznego, zdalnej administracji oraz do współpracy zespołowej. Przykładowo, administrator systemu może zdalnie zalogować się na komputer pracownika, aby rozwiązać problem techniczny, co znacząco podnosi efektywność wsparcia IT. RealVNC umożliwia także zabezpieczenie połączeń za pomocą szyfrowania oraz autoryzacji użytkowników, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa informacji. Warto również dodać, że RealVNC jest zgodne z różnymi systemami operacyjnymi, co czyni je uniwersalnym narzędziem do zarządzania zdalnymi urządzeniami.
Pytanie 11

Urządzeniem wykorzystywanym do formowania kształtów oraz grawerowania m.in. w materiałach drewnianych, szklanych i metalowych jest ploter

A. solwentowy
B. tnący
C. laserowy
D. bębnowy
Odpowiedzi związane z ploterami solwentowymi, tnącymi i bębnowymi są nieprawidłowe, ponieważ dotyczą zupełnie innych technologii i zastosowań. Plotery solwentowe są wykorzystywane głównie w druku wielkoformatowym, gdzie stosuje się atramenty na bazie rozpuszczalników, aby uzyskać wysokiej jakości wydruki na różnych podłożach, takich jak banery czy folie. Ich głównym celem jest reprodukcja obrazu, a nie precyzyjne wycinanie czy grawerowanie kształtów. Natomiast plotery tnące specjalizują się w wycinaniu z materiałów, takich jak folia samoprzylepna czy papier, jednak nie wykorzystują technologii laserowej, co ogranicza ich możliwości w zakresie grawerowania. Z kolei plotery bębnowe, które najczęściej są stosowane w zastosowaniach takich jak skanowanie i kopiowanie, nie są projektowane do wycinania czy grawerowania, przez co są nieodpowiednie do zadań wymagających dużej precyzji i detaliczności, jakie oferują plotery laserowe. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków to mylenie funkcji urządzeń oraz niewłaściwe przypisanie ich zastosowań w kontekście wycinania i grawerowania, co może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania technologii oraz błędnych decyzji w procesie produkcji.
Pytanie 12

Jakie oznaczenie wskazuje adres witryny internetowej oraz przypisany do niej port?

A. 100.168.0.1:AH1
B. 100.168.0.1:8080
C. 100.168.0.1-AH1
D. 100.168.0.1-8080
Wybór alternatywnych odpowiedzi jest wynikiem zrozumienia, jak działają adresy IP oraz porty, ale zawiera fundamentalne błędy. Odpowiedzi, w których zamiast dwukropka użyto myślnika, są niepoprawne, ponieważ myślnik nie jest obowiązującym znakiem rozdzielającym adres IP od portu w standardach sieciowych. Oznaczenie adresu IP, takie jak 100.168.0.1-AH1 oraz 100.168.0.1-8080, sugeruje, że AH1 lub 8080 są traktowane jako dodatkowe oznaczenia lub etykiety, co nie ma zastosowania w kontekście adresacji sieciowej. Przy próbie identyfikacji usługi lub procesu działającego na urządzeniu, myślnik wprowadza zamieszanie i nie określa portu w sposób zrozumiały dla systemów operacyjnych oraz protokołów komunikacyjnych. Właściwe korzystanie z notacji jest kluczowe, aby zapewnić prawidłową komunikację w sieci oraz umożliwić zrozumienie przez oprogramowanie i urządzenia sieciowe. Brak zastosowania poprawnego znaku, takiego jak dwukropek, prowadzi do trudności z rozpoznawaniem, a nawet błędów w konfiguracji sieci. Warto również zauważyć, że numeracja portów ma swoje standardy i przypisania w organizacjach takich jak IANA (Internet Assigned Numbers Authority), co potwierdza znaczenie właściwego oznaczania portów w profesjonalnych zastosowaniach sieciowych.
Pytanie 13

W jakiej warstwie modelu ISO/OSI wykorzystywane są adresy logiczne?

A. Warstwie sieciowej
B. Warstwie fizycznej
C. Warstwie łącza danych
D. Warstwie transportowej
Adresy logiczne są stosowane w warstwie sieciowej modelu ISO/OSI, która odpowiada za trasowanie pakietów danych pomiędzy różnymi sieciami. W tej warstwie wykorzystuje się protokoły, takie jak IP (Internet Protocol), do identyfikacji urządzeń w sieci oraz ustalania ścieżki, jaką mają przebyć dane. Adresy logiczne, w przeciwieństwie do adresów fizycznych (np. adresów MAC, które są używane w warstwie łącza danych), są niezależne od sprzętu i pozwalają na elastyczne zarządzanie ruchem sieciowym. Przykładem zastosowania adresów logicznych jest sytuacja, gdy pakiet danych wysyłany z jednego komputera w sieci lokalnej dociera do innego komputera w sieci rozległej (WAN). Dzięki adresom IP możliwe jest prawidłowe trasowanie danych przez różne routery i sieci. Ponadto, stosowanie adresacji logicznej umożliwia implementację różnych technik zarządzania ruchem, takich jak NAT (Network Address Translation) czy DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol), co zwiększa efektywność i elastyczność sieci.
Pytanie 14

W systemie Windows, gdzie można ustalić wymagania dotyczące złożoności hasła?

A. autostarcie
B. panelu sterowania
C. zasadach zabezpieczeń lokalnych
D. BIOS-ie
Odpowiedź 'zasady zabezpieczeń lokalnych' jest prawidłowa, ponieważ to w tym miejscu w systemie Windows można określić wymagania dotyczące złożoności haseł. Ustawienia te pozwalają na definiowanie polityki dotyczącej haseł, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa systemu. Użytkownicy mogą ustawić takie wymagania, jak minimalna długość hasła, konieczność użycia znaków specjalnych, cyfr oraz wielkich liter. Przykładowo, w środowiskach korporacyjnych, gdzie bezpieczeństwo informacji jest priorytetem, organizacje mogą wdrożyć polityki wymuszające skomplikowane hasła, aby zmniejszyć ryzyko nieautoryzowanego dostępu. Takie praktyki są zgodne z najlepszymi standardami, jak NIST SP 800-63, które zalecają stosowanie złożonych haseł w celu ochrony danych. Dobrze skonfigurowane zasady zabezpieczeń lokalnych są fundamentem solidnej architektury bezpieczeństwa w każdej organizacji.
Pytanie 15

Jakie protokoły są używane w komunikacji między hostem a serwerem WWW po wpisaniu URL w przeglądarkę internetową hosta?

A. HTTP, UDP, IP
B. FTP, UDP, IP
C. HTTP, TCP, IP
D. HTTP, ICMP, IP
Wybór innych zestawów protokołów jest nieprawidłowy, ponieważ nie spełniają one kluczowych wymogów dotyczących komunikacji internetowej. Protokół FTP (File Transfer Protocol) jest używany do transferu plików między klientem a serwerem, ale nie jest stosowany do przesyłania stron internetowych. Użycie UDP (User Datagram Protocol) w kontekście komunikacji z serwerem WWW również nie jest odpowiednie, ponieważ UDP jest protokołem bezpołączeniowym, co oznacza, że nie zapewnia kontroli błędów ani gwarancji dostarczenia danych, co jest niezbędne w przypadku transferu danych stron internetowych. Użycie ICMP (Internet Control Message Protocol) również jest błędne, ponieważ ten protokół służy głównie do przesyłania wiadomości kontrolnych i diagnostycznych, takich jak informacje o błędach w trasowaniu pakietów, a nie do wymiany danych aplikacyjnych. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich błędnych wyborów, często obejmują mylenie typów protokołów i myślenie, że wszystkie protokoły sieciowe są równoważne. Kluczowym zrozumieniem powinno być to, że dla skutecznej komunikacji WWW niezbędne jest użycie protokołów, które wspierają zarówno transport, jak i aplikację, co jednoznacznie wskazuje na HTTP w połączeniu z TCP i IP.
Pytanie 16

Sieci lokalne o architekturze klient-serwer są definiowane przez to, że

A. istnieje jeden dedykowany komputer, który udostępnia swoje zasoby w sieci
B. wszystkie komputery klienckie mają możliwość korzystania z zasobów innych komputerów
C. wszystkie komputery w sieci są sobie równe
D. żaden komputer nie ma dominującej roli wobec innych
W architekturze sieci lokalnych istnieją różne modele organizacyjne, a jednomyślne traktowanie wszystkich komputerów jako równoprawnych nie jest adekwatne do opisu struktury klient-serwer. W modelu peer-to-peer, który jest alternatywą dla architektury klient-serwer, każdy komputer pełni zarówno rolę klienta, jak i serwera, co prowadzi do sytuacji, w której żaden z komputerów nie ma nadrzędnej pozycji. To podejście może być odpowiednie w małych i prostych sieciach, jednak nie sprawdza się w bardziej złożonych środowiskach, gdzie hierarchia i kontrola dostępu są kluczowe. Użytkownicy często mylą te dwa modele, co prowadzi do błędnego przekonania, że każda sieć oparta na współpracy pomiędzy komputerami jest siecią typu klient-serwer. Dodatkowo, stwierdzenie o ogólnym dostępie klientów do zasobów innych komputerów w sieci nie odnosi się do modelu klient-serwer, ponieważ w tym przypadku dostęp do zasobów jest ściśle regulowany przez serwer. Oznacza to, że klienci nie mają swobodnego dostępu do wszystkich zasobów, co jest kluczowym elementem zapewnienia bezpieczeństwa i integralności danych w sieci. Również rozważając kwestie wydajności, architektura klient-serwer jest zaprojektowana tak, aby centralizować zarządzanie i optymalizować wykorzystanie zasobów, co nie jest charakterystyczne dla sieci peer-to-peer, gdzie każdy komputer jest równorzędny i może prowadzić do większego rozproszenia obciążenia. Tego rodzaju nieporozumienia mogą skutkować niewłaściwym projektowaniem i zarządzaniem sieciami, co w dłuższej perspektywie może prowadzić do problemów z wydajnością i bezpieczeństwem danych.
Pytanie 17

W trakcie instalacji systemu Windows, zaraz po rozpoczęciu instalatora w trybie graficznym, istnieje możliwość otwarcia Wiersza poleceń (konsoli) za pomocą kombinacji klawiszy

A. CTRL+SHIFT
B. SHIFT+F10
C. ALT+F4
D. CTRL+Z
Odpowiedź SHIFT+F10 jest prawidłowa, ponieważ ta kombinacja klawiszy uruchamia Wiersz poleceń w trakcie instalacji systemu Windows. Jest to przydatne w sytuacjach, gdy użytkownik potrzebuje dostępu do narzędzi diagnostycznych lub chce wprowadzić dodatkowe polecenia przed zakończeniem procesu instalacji. Umożliwia to również modyfikację ustawień systemowych oraz naprawę problemów, które mogą wystąpić podczas konfiguracji. Przykładem zastosowania może być sytuacja, w której użytkownik chce uruchomić narzędzie DISKPART do zarządzania partycjami dyskowymi, co pozwala na tworzenie, usuwanie lub formatowanie partycji przed zainstalowaniem systemu. Ta funkcjonalność jest zgodna z najlepszymi praktykami w zakresie instalacji systemów operacyjnych, gdzie dostęp do dodatkowych narzędzi może znacząco ułatwić proces oraz zwiększyć elastyczność konfiguracji. Warto również zaznaczyć, że ta kombinacja klawiszy jest standardem w różnych wersjach systemów Windows, co czyni ją zrozumiałą i uniwersalną dla użytkowników.
Pytanie 18

Kontrola pasma (ang. bandwidth control) w switchu to funkcjonalność

A. umożliwiająca jednoczesne łączenie switchy przy użyciu wielu interfejsów
B. pozwalająca na ograniczenie przepustowości na określonym porcie
C. pozwalająca na równoczesne przesyłanie danych z danego portu do innego portu
D. umożliwiająca zdalne połączenie z urządzeniem
Niepoprawne odpowiedzi opierają się na mylnych założeniach dotyczących funkcji przełączników sieciowych i zarządzania pasmem. Pierwsza odpowiedź sugeruje, że zarządzanie pasmem dotyczy zdalnego dostępu do urządzeń, co jest nieporozumieniem. Zdalny dostęp to tak naprawdę inne tematy, jak protokoły SSH czy Telnet, które służą do zarządzania sprzętem, a nie do kontroli przepustowości. W przypadku przełączników, to są zupełnie różne rzeczy. Inna niesłuszna odpowiedź mówi, że zarządzanie pasmem polega na łączeniu przełączników w kilka połączeń jednocześnie, co bardziej pasuje do LACP (Link Aggregation Control Protocol). Ale to też nie ma nic wspólnego z kontrolowaniem pasma. Ostatnia odpowiedź, która sugeruje, że zarządzanie pasmem to przesyłanie danych między portami, też nie jest w porządku. Przesyłanie danych to kwestia przełączania, nie zarządzania pasmem. Te pomyłki wynikają z nieprecyzyjnego zrozumienia terminologii sieciowej oraz funkcji przełączników w sieci. Jak chcesz skutecznie zarządzać przepustowością, kluczowe jest zrozumienie, że chodzi o kontrolowanie zasobów sieciowych na poziomie portu, a nie o zarządzanie połączeniami czy dostępem.
Pytanie 19

Standard IEEE 802.11b dotyczy sieci

A. telefonicznych
B. przewodowych
C. światłowodowych
D. bezprzewodowych
Odpowiedzi związane z sieciami telefonicznymi, światłowodowymi oraz przewodowymi wykazują nieporozumienie w zakresie zastosowania i funkcji standardów sieciowych. Sieci telefoniczne, które historycznie funkcjonują na infrastrukturze kablowej, nie korzystają z technologii bezprzewodowej, co sprawia, że normy takie jak IEEE 802.11b są dla nich nieadekwatne. W przypadku sieci światłowodowych, które opierają się na technologii przesyłania danych za pomocą światła w włóknach optycznych, standard 802.11b również nie ma zastosowania. Większość standardów dla światłowodów, takich jak 100BASE-FX, jest skoncentrowana na wysokiej przepustowości i dużych odległościach, co stoi w sprzeczności z celami standardu 802.11b. Z kolei odpowiedzi dotyczące sieci przewodowych, które obejmują technologie Ethernet, wskazują na mylne przekonanie, że wszystkie formy komunikacji wymagają fizycznego połączenia. W rzeczywistości sieci przewodowe i bezprzewodowe mają różne zastosowania i są projektowane z myślą o różnych wymaganiach, takich jak mobilność czy łatwość instalacji. Prawidłowe zrozumienie różnic między tymi technologiami jest kluczowe w projektowaniu i wdrażaniu nowoczesnych systemów komunikacyjnych.
Pytanie 20

Co należy zrobić, gdy podczas uruchamiania komputera procedura POST zgłosi błąd odczytu lub zapisu w pamięci CMOS?

A. przywrócić domyślne ustawienia BIOS Setup
B. zapisać nowe dane w pamięci EEPROM płyty głównej
C. usunąć moduł pamięci RAM, wyczyścić styki modułu pamięci i ponownie zamontować pamięć
D. wymienić baterię układu lub zregenerować płytę główną
Przywracanie ustawień fabrycznych BIOS Setup, programowanie pamięci EEPROM płyty głównej oraz wymontowanie modułu pamięci RAM są koncepcjami, które nie odpowiadają na problemy związane z błędem odczytu/zapisu pamięci CMOS. Przywrócenie ustawień fabrycznych BIOS może być pomocne w sytuacjach, gdy ustawienia zostały skorygowane w sposób, który wpływa na stabilność systemu, ale nie rozwiązuje problemu z samej pamięci CMOS. Programowanie pamięci EEPROM, czyli wprowadzanie danych do układów pamięci, jest bardziej skomplikowanym procesem, który zazwyczaj nie jest potrzebny w przypadku problemów z baterią CMOS. Wymontowanie modułu pamięci RAM i oczyszczenie jego styków jest procedurą, która odnosi się do problemów z pamięcią RAM, a nie z pamięcią CMOS, i nie rozwiąże problemów związanych z zasilaniem pamięci CMOS. Tego rodzaju błędne wnioski mogą wynikać z nieporozumienia dotyczącego funkcji poszczególnych komponentów sprzętowych. Efektywna diagnoza problemów w komputerze wymaga znajomości struktury i funkcji systemów komputerowych oraz ich interakcji, co pozwala na właściwe zrozumienie, które elementy mogą być odpowiedzialne za zaistniałe problemy.
Pytanie 21

Jakim interfejsem można osiągnąć przesył danych o maksymalnej przepustowości 6Gb/s?

A. USB 3.0
B. SATA 2
C. USB 2.0
D. SATA 3
Interfejs SATA 3, znany również jako SATA 6 Gb/s, jest standardowym interfejsem do przesyłania danych pomiędzy komputerami a dyskami twardymi oraz innymi urządzeniami pamięci masowej. Jego maksymalna przepustowość wynosi 6 Gb/s, co oznacza, że może efektywnie przenosić dane z prędkością sięgającą 600 MB/s. W praktyce oznacza to, że SATA 3 jest idealnym rozwiązaniem dla nowoczesnych dysków SSD oraz dysków HDD, które wymagają szybkiego przesyłania danych, szczególnie w zastosowaniach takich jak gaming, edycja wideo czy obróbka grafiki. Ponadto, dzięki wstecznej kompatybilności, SATA 3 może być używany z urządzeniami starszych standardów, co pozwala na łatwe aktualizacje systemów bez konieczności wymiany całej infrastruktury. Standard ten jest szeroko stosowany w branży, a jego wdrożenie uznawane jest za najlepszą praktykę w kontekście zwiększania wydajności systemów komputerowych.
Pytanie 22

Który procesor będzie działał z płytą główną o zaprezentowanej specyfikacji?

A. Procesor Podstawka Taktowanie Intel Core i7 1151 1150 MHz
B. Procesor Podstawka Taktowanie AMD FX1150n AM3+ 3900 MHz
C. Procesor Podstawka Taktowanie Athlon 64 FX AM2 160 MHz
D. Procesor Podstawka Taktowanie Intel Celeron  1150 3000 MHz
Analiza niepoprawnych odpowiedzi ujawnia szereg powszechnych nieporozumień dotyczących kompatybilności procesorów z płytami głównymi. W przypadku odpowiedzi dotyczącej procesora Intel Core i7 z podstawką 1151, kluczowym błędem jest założenie, że płyta główna z gniazdem 1150 obsługuje procesory zaprojektowane dla gniazda 1151. Procesory te różnią się nie tylko fizycznym rozmiarem podstawki, ale także charakterystyką zasilania i architekturą, co czyni je niekompatybilnymi. Takie myślenie prowadzi do frustrujących prób uruchomienia systemu, które z reguły kończą się niepowodzeniem. Podobnie, procesory o gniazdach AM2 i AM3+, takie jak Athlon 64 FX i AMD FX1150n, są całkowicie niekompatybilne z płytą główną wyposażoną w gniazdo 1150. Warto zrozumieć, że każda generacja procesorów ma swoje specyficzne wymagania i standardy, które muszą być spełnione, aby zapewnić prawidłowe działanie systemu. Użytkownicy często popełniają błąd, koncentrując się tylko na parametrach technicznych, takich jak taktowanie, pomijając kluczowe informacje dotyczące podstawki. Kluczowe jest zatem, aby przed zakupem procesora zawsze weryfikować kompatybilność z płytą główną na podstawie dokumentacji producenta oraz sprawdzonych źródeł branżowych. To podejście nie tylko minimalizuje ryzyko błędnych zakupów, ale również zapewnia optymalną wydajność systemu.
Pytanie 23

Bęben światłoczuły stanowi istotny komponent w funkcjonowaniu drukarki

A. Igłowej
B. Sublimacyjnej
C. Laserowej
D. Atramentowej
Drukarki igłowe, sublimacyjne i atramentowe działają na zupełnie innych zasadach, co powoduje, że bęben światłoczuły nie jest w nich stosowany. W przypadku drukarek igłowych, które wykorzystują mechanizm udarowy, tusz jest nanoszony na papier za pomocą igieł, które uderzają w taśmę barwiącą. Ta technologia opiera się na mechanice i nie wymaga skomplikowanych systemów elektronicznych ani bębna. Z kolei drukarki sublimacyjne wykorzystują proces sublimacji do przenoszenia barwnika na papier, gdzie ciepło powoduje, że barwnik przechodzi ze stanu stałego w gazowy, a następnie osiada na powierzchni papieru. Nie występuje tutaj żaden element odpowiedzialny za naświetlanie, co całkowicie wyklucza zastosowanie bębna światłoczułego. Drukarki atramentowe, z drugiej strony, wykorzystują głowice drukujące, które precyzyjnie nanoszą kropelki atramentu na powierzchnię papieru za pomocą technologii piezoelektrycznej lub termicznej. W tym przypadku również nie ma potrzeby stosowania bębna, jako że mechanizm działania opiera się na bezpośrednim nanoszeniu atramentu. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, ponieważ może pomóc w wyborze odpowiedniej technologii druku w zależności od potrzeb, takich jak jakość, wydajność czy koszty eksploatacji.
Pytanie 24

Druk z drukarki igłowej realizowany jest z wykorzystaniem zestawu stalowych igieł w liczbie

A. 9,24 lub 48
B. 9,15 lub 45
C. 10,20 lub 30
D. 6,9 lub 15
Wybór odpowiedzi z zestawów igieł 6, 9 lub 15 oraz 10, 20 lub 30 jest błędny, ponieważ te konfiguracje igieł są rzadko spotykane w kontekście drukarek igłowych. W przypadku 6 igieł nie jest to standardowa liczba, co może skutkować ograniczeniami w jakości druku, szczególnie przy wymagających zadaniach. Liczba 10, 20 lub 30 igieł również nie odpowiada powszechnie stosowanym praktykom, ponieważ większość drukarek igłowych operuje na liczbach, które pozwalają na lepsze przeniesienie obrazu na papier. Typowym błędem podczas wyboru drukarki jest mylenie igieł z innymi technologiami, takimi jak drukarki atramentowe czy laserowe, które nie opierają się na mechanizmach igłowych. Poprzez zrozumienie, że to liczby 9, 24 lub 48 są standardem w branży, można uniknąć zakupu nieodpowiednich urządzeń. Wiedza na temat tego, jak liczba igieł wpływa na jakość druku, również jest istotna. Zbyt mała liczba igieł może prowadzić do problemów z odwzorowaniem szczegółów, a także do wydłużenia czasu druku. Dlatego ważne jest, aby przy wyborze drukarki igłowej kierować się informacjami branżowymi oraz analizować, jakie wymagania będzie miało dane środowisko pracy.
Pytanie 25

W sieciach komputerowych, gniazdo, które jednoznacznie wskazuje na dany proces na urządzeniu, stanowi połączenie

A. adresu fizycznego i numeru portu
B. adresu fizycznego i adresu IP
C. adresu IP i numeru sekwencyjnego danych
D. adresu IP i numeru portu
Adresy fizyczne oraz adresy IP odnoszą się do dwóch różnych warstw modelu OSI. Adres fizyczny, znany również jako adres MAC, jest przypisany do interfejsu sieciowego i służy do komunikacji na poziomie warstwy łącza danych. Nie ma on zastosowania w kontekście identyfikacji procesów, ponieważ różne procesy na tym samym urządzeniu nie mogą być rozróżniane tylko na podstawie adresu MAC. Adres IP, z kolei, działa na wyższej warstwie, umożliwiając komunikację w sieci, ale bez wsparcia numerów portów nie jest wystarczający do identyfikacji konkretnych aplikacji działających na danym urządzeniu. Odpowiedzi sugerujące kombinację adresu fizycznego i adresu IP ignorują kluczowy element architektury sieciowej, jakim są porty, które są niezbędne do zarządzania wieloma połączeniami. Ponadto, pomysł identyfikacji procesów za pomocą numeru sekwencyjnego danych jest błędny, ponieważ numery sekwencyjne są używane do zarządzania kolejnością przesyłania danych w protokołach, takich jak TCP, a nie do identyfikacji procesów. W rzeczywistości, błędne myślenie o roli adresów fizycznych i IP w unikalnej identyfikacji procesów może prowadzić do poważnych nieporozumień w zakresie projektowania i implementacji systemów sieciowych, co w praktyce może skutkować błędami w konfiguracji i niewłaściwym działaniem aplikacji.
Pytanie 26

W specyfikacji IEEE 802.3af opisano technologię dostarczania energii elektrycznej do różnych urządzeń sieciowych jako

A. Power over Internet
B. Power under Control
C. Power over Classifications
D. Power over Ethernet
Poprawna odpowiedź to 'Power over Ethernet' (PoE), która jest standardem zdefiniowanym w normie IEEE 802.3af. Technologia ta umożliwia przesyłanie energii elektrycznej przez standardowe kable Ethernet, co pozwala na zasilanie różnych urządzeń sieciowych, takich jak kamery IP, telefony VoIP czy punkty dostępu Wi-Fi, bez potrzeby stosowania oddzielnych zasilaczy. Zastosowanie PoE znacznie upraszcza instalację urządzeń, eliminując konieczność dostępu do gniazdek elektrycznych w pobliżu. Dzięki temu technologia ta jest szeroko stosowana w nowoczesnych biurach oraz systemach monitoringu. PoE przyczynia się również do zmniejszenia kosztów instalacji oraz zwiększa elastyczność w rozmieszczaniu urządzeń w przestrzeni roboczej. Dodatkowo, standard IEEE 802.3af pozwala na przesyłanie do 15.4 W mocy, co jest wystarczające dla wielu typowych urządzeń. Warto również zaznaczyć, że PoE jest częścią większej rodziny standardów, w tym IEEE 802.3at (PoE+) i IEEE 802.3bt (PoE++), które oferują jeszcze wyższe moce zasilania.
Pytanie 27

Ile maksymalnie hostów można przydzielić w sieci o masce 255.255.255.192?

A. 62
B. 14
C. 30
D. 127
Maksymalna liczba hostów, które można zaadresować w sieci z maską 255.255.255.192, wynosi 62. Maska ta w formacie CIDR jest zapisywana jako /26, co oznacza, że 26 bitów jest używanych do adresowania sieci, a pozostałe 6 bitów jest dostępnych dla hostów. Aby obliczyć liczbę dostępnych adresów dla hostów, stosujemy wzór 2^n - 2, gdzie n to liczba bitów przeznaczonych na hosty. W tym przypadku 2^6 - 2 = 64 - 2 = 62. Odejmuje się dwa adresy: jeden dla adresu sieci i jeden dla rozgłaszania (broadcast). Tego typu koncepcje są fundamentalne w planowaniu adresacji IP, co jest kluczowe w projektowaniu sieci komputerowych. Przykładowo, w sieci o maskach /26 często stosuje się je w małych biurach lub oddziałach, gdzie liczba urządzeń jest ograniczona. Dzięki takiej adresacji, administratorzy mogą efektywnie przydzielać IP i organizować małe segmenty sieciowe, co poprawia bezpieczeństwo i wydajność.
Pytanie 28

Określenie najbardziej efektywnej trasy dla połączenia w sieci to

A. routing
B. conntrack
C. tracking
D. sniffing
Routing, czyli wyznaczanie optymalnej trasy dla połączenia sieciowego, jest kluczowym procesem w zarządzaniu ruchu w sieciach komputerowych. Proces ten polega na określaniu najefektywniejszej drogi, jaką dane powinny przejść od nadawcy do odbiorcy. Przykładem zastosowania routingu jest sieć Internet, gdzie różne protokoły, takie jak OSPF (Open Shortest Path First) czy BGP (Border Gateway Protocol), umożliwiają dynamiczne wyznaczanie tras w zależności od aktualnych warunków sieciowych. Routing nie tylko zwiększa efektywność przesyłania danych, ale także wpływa na niezawodność i wydajność całej infrastruktury sieciowej. Dobrym przykładem praktycznym jest sytuacja, gdy jedna z tras do serwera staje się niedostępna; protokoły routingu automatycznie aktualizują tablice routingu, aby znaleźć alternatywne połączenie. Zrozumienie koncepcji routingu oraz jego implementacji jest niezbędne dla każdego specjalisty w dziedzinie sieci komputerowych, a znajomość standardów branżowych, takich jak IETF, jest kluczowa dla efektywnego projektowania i zarządzania sieciami.
Pytanie 29

Który kabel powinien być użyty do budowy sieci w lokalach, gdzie występują intensywne pola zakłócające?

A. Koncentryczny z transmisją w paśmie podstawowym
B. Typu skrętka
C. Koncentryczny z transmisją szerokopasmową
D. Ekranowany
Ekranowany przewód to kluczowy wybór w instalacjach sieciowych znajdujących się w obszarach z silnymi polami zakłócającymi. Ekranowanie, zazwyczaj wykonane z metalu lub folii, skutecznie redukuje zakłócenia elektromagnetyczne, które mogą negatywnie wpływać na jakość sygnału. W praktyce, w obiektach przemysłowych czy biurowych, gdzie obecne są różnorodne maszyny i urządzenia elektroniczne, stosowanie przewodów ekranowanych zapewnia stabilność i niezawodność połączeń sieciowych. Dobrą praktyką jest także stosowanie ekranów o wysokiej przewodności, co pozwala na skuteczniejszą ochronę przed zakłóceniami. Standardy takie jak ISO/IEC 11801 oraz ANSI/TIA-568 definiują wymagania dotyczące ekranowania przewodów, co czyni je niezbędnym elementem nowoczesnych instalacji sieciowych w trudnych warunkach. Warto również pamiętać, że zastosowanie ekranowanych przewodów może znacząco wpłynąć na wydajność systemów komunikacyjnych, co jest szczególnie istotne w kontekście rosnących wymagań dotyczących prędkości i jakości przesyłanych danych.
Pytanie 30

Proces aktualizacji systemów operacyjnych ma na celu przede wszystkim

A. dodawanie nowych aplikacji dla użytkowników.
B. usunięcie luk w systemie, które obniżają poziom bezpieczeństwa.
C. redukcję fragmentacji danych.
D. zaniżenie ochrony danych użytkownika.
Aktualizacja systemów operacyjnych jest kluczowym procesem zapewniającym bezpieczeństwo oraz stabilność działania systemu. Głównym celem tego procesu jest naprawa luk systemowych, które mogą być wykorzystywane przez złośliwe oprogramowanie, co z kolei zmniejsza ogólny poziom bezpieczeństwa. W miarę odkrywania nowych podatności przez badaczy bezpieczeństwa, producenci systemów operacyjnych, tacy jak Microsoft, Apple czy Linux, regularnie udostępniają aktualizacje, które eliminują te zagrożenia. Przykładowo, aktualizacje mogą zawierać poprawki dla błędów, które umożliwiają atakującym dostęp do poufnych danych użytkowników. Praktycznym zastosowaniem tej wiedzy jest regularne sprawdzanie dostępności aktualizacji i ich instalacja, co jest zalecane przez standardy branżowe, takie jak NIST SP 800-53, które podkreślają znaczenie zarządzania lukami bezpieczeństwa w systemach informatycznych. W ten sposób użytkownicy mogą zabezpieczyć swoje dane i systemy przed nieautoryzowanym dostępem oraz innymi zagrożeniami.
Pytanie 31

Aby wyświetlić informacje o systemie Linux w terminalu, jakie polecenie należy wprowadzić?

Ilustracja do pytania
A. uptime
B. factor 22
C. uname -a
D. hostname
Polecenie hostname w Linuksie służy do wyświetlania lub ustawiania nazwy hosta komputera w sieci. Jego głównym zastosowaniem jest identyfikacja urządzenia w sieci komputerowej co nie dostarcza szerokiego zakresu informacji o systemie operacyjnym jako całości. Polecenie factor 22 natomiast oblicza czynniki liczby 22 co jest użyteczne w matematycznych operacjach ale nie ma żadnego związku z diagnostyką systemu operacyjnego. Polecenie uptime informuje o czasie działania systemu od ostatniego uruchomienia oraz o obciążeniu systemu. Jest istotne w monitorowaniu stabilności systemu i jego wydajności jednak nie dostarcza szczegółowych informacji o wersji jądra czy architekturze procesora. Typowym błędem myślowym jest założenie że każde polecenie związane z informacją o systemie dostarcza pełnego zestawu danych czego potrzebuje uname -a. Rozróżnienie pomiędzy tymi poleceniami jest kluczowe dla skutecznego zarządzania systemem Linuks i zrozumienia ich specyficznych zastosowań. Właściwe użycie poleceń terminalowych jest podstawą dla administratorów systemów i wpływa na efektywność ich codziennej pracy.
Pytanie 32

Aby osiągnąć prędkość przesyłania danych 100 Mbps w sieci lokalnej, wykorzystano karty sieciowe działające w standardzie Fast Ethernet, kabel typu UTP o odpowiedniej kategorii oraz przełącznik (switch) zgodny z tym standardem. Taka sieć jest skonstruowana w topologii

A. STAR
B. IEEE
C. BUS
D. RING
Zarówno topologia bus, jak i ring, a także IEEE jako standard nie odpowiadają na opisane w pytaniu warunki. Topologia bus polega na tym, że wszystkie urządzenia są podłączone do jednego, wspólnego kabla. Taki układ ma swoje ograniczenia, ponieważ awaria kabla powoduje przerwanie komunikacji dla wszystkich podłączonych urządzeń. W przypadku wspomnianej sieci z użyciem switcha, awaria jednego połączenia nie wpływa na całą sieć, co jest kluczową różnicą. Topologia ring z kolei, gdzie każde urządzenie jest połączone z dwoma innymi w formie zamkniętej pętli, wprowadza dodatkowe opóźnienia i problemy z diagnostyką, ponieważ awaria jednego urządzenia zakłóca cały cykl transmisji. Odpowiedź dotycząca standardu IEEE, choć istotna w kontekście technologii sieciowych, nie odnosi się do fizycznych układów topologicznych, które są przedmiotem pytania. Właściwe rozumienie tych koncepcji jest kluczowe dla projektowania skutecznych i odpornych na awarie sieci lokalnych, a ich nieprawidłowe zrozumienie może prowadzić do wyboru nieodpowiednich rozwiązań, co negatywnie wpłynie na wydajność i stabilność sieci.
Pytanie 33

Na podstawie załączonego obrazu, który adres powinien zostać zmieniony w ustawieniach klienta lub serwera, aby umożliwić podłączenie komputera do domeny?

Konfiguracja serwera

Physical Address. . . . . . . . : 08-00-27-07-E1-8E
DHCP Enabled. . . . . . . . . . : No
Autoconfiguration Enabled . . . : Yes
Link-local IPv6 Address . . . . : fe80::646e:47a6:1d9:91d1%12(Preferred)
IPv4 Address. . . . . . . . . . : 10.0.0.1(Preferred)
Subnet Mask . . . . . . . . . . : 255.0.0.0
Default Gateway . . . . . . . . : 10.0.0.5
DHCPv6 IAID . . . . . . . . . . : 302514215
DHCPv6 Client DUID. . . . . . . : 00-01-00-01-1E-D7-23-14-08-00-27-07-E1-8E
DNS Servers . . . . . . . . . . : ::1
                                : 127.0.0.1
NetBIOS over Tcpip. . . . . . . : Enabled

Konfiguracja klienta

Adres fizyczny. . . . . . . . . : 08-00-27-74-46-56
DHCP włączone . . . . . . . . . : Nie
Autokonfiguracja włączona . . . : Tak
Adres IPv6 połączenia lokalnego : fe80::56b:c9ae:a01d:7e32%11(Preferowane)
Adres IPv4. . . . . . . . . . . : 10.0.0.10(Preferowane)
Maska podsieci. . . . . . . . . : 255.0.0.0
Brama domyślna. . . . . . . . . : 10.0.0.5
Identyfikator IAID DHCPv6 . . . : 235405351
Identyfikator DUID klienta DHCPv6 : 00-01-00-01-1A-68-0C-FD-08-00-27-0F-E6-F8
Serwery DNS . . . . . . . . . . : fec0:0:0:ffff::1%1
                                : fec0:0:0:ffff::2%1
                                : fec0:0:0:ffff::3%1
NetBIOS przez Tcpip . . . . . . : Włączony

A. Adres DNS w ustawieniach serwera na 10.0.0.1
B. Adres IPv4 w ustawieniach klienta na 10.0.0.1
C. Adres DNS w ustawieniach klienta na 10.0.0.1
D. Adres IPv4 w ustawieniach serwera na 10.0.0.10
Konfiguracja adresu IPv4 zarówno w kliencie, jak i serwerze ma kluczowe znaczenie dla prawidłowego działania sieci. Jednak w kontekście podłączania komputera do domeny, zmiana samego adresu IPv4 bez poprawnego ustawienia DNS może nie przynieść oczekiwanego rezultatu. Serwer DNS odpowiada za tłumaczenie nazw domenowych na adresy IP, co jest niezbędne do znalezienia kontrolera domeny w sieci. Błędne założenie, że zmiana adresu IPv4 na 10.0.0.1 w kliencie czy na 10.0.0.10 w serwerze automatycznie umożliwi podłączenie do domeny, pomija rolę DNS. Z kolei zmiana adresu DNS na serwerze na 10.0.0.1, bez wiedzy o jego roli w sieci, może prowadzić do braku komunikacji z odpowiednimi serwisami DNS, jeśli ten adres nie jest poprawnie skonfigurowany jako działający serwer DNS. Typowym błędem jest też przypisanie serwera DNS na localhost, co może działać na serwerze, ale wymaga prawidłowego przekierowania zapytań dla klientów. Rozumienie tych zależności i poprawna konfiguracja DNS są kluczowe dla spójności działania sieci i umożliwienia podłączenia komputera do domeny, co podkreśla znaczenie dobrych praktyk w zarządzaniu sieciowym.
Pytanie 34

Który z komponentów nie jest zgodny z płytą główną MSI A320M Pro-VD-S socket AM4, 1 x PCI-Ex16, 2 x PCI-Ex1, 4 x SATA III, 2 x DDR4- maks. 32 GB, 1 x D-SUB, 1x DVI-D, ATX?

A. Pamięć RAM Crucial 8GB DDR4 2400MHz Ballistix Sport LT CL16
B. Procesor AMD Ryzen 5 1600, 3.2GHz, s-AM4, 16MB
C. Dysk twardy 500GB M.2 SSD S700 3D NAND
D. Karta graficzna Radeon RX 570 PCI-Ex16 4GB 256-bit 1310MHz HDMI, DVI, DP
Wybór komponentów do komputera wiąże się z koniecznością zrozumienia ich specyfikacji oraz kompatybilności z płytą główną. Karta graficzna Radeon RX 570 PCI-Ex16, pamięć RAM Crucial 8GB DDR4 oraz procesor AMD Ryzen 5 1600 są przykładami podzespołów, które współpracują z płytą główną MSI A320M Pro-VD. Karta RX 570 korzysta z złącza PCI-Express x16, które jest obsługiwane przez tę płytę, co pozwala na wykorzystanie pełnej mocy obliczeniowej karty graficznej w grach oraz aplikacjach graficznych. Pamięci RAM DDR4 są zgodne z wymaganiami płyty głównej, która obsługuje pamięci w tym standardzie, co jest kluczowe dla wydajności systemu. Procesor Ryzen 5 1600 również jest kompatybilny z gniazdem AM4, co zapewnia prawidłowe działanie. Główne błędy w podejściu do wyboru komponentów często wynikają z braku zrozumienia specyfikacji technicznych i ich wpływu na kompatybilność. Niezrozumienie różnicy między różnymi interfejsami, takimi jak SATA i M.2, a także różne typy pamięci RAM, może prowadzić do błędnych decyzji zakupowych. Warto przestudiować dokumentację techniczną oraz standardy branżowe, aby uniknąć takich nieporozumień w przyszłości.
Pytanie 35

Po przeprowadzeniu eksportu klucza HKCR zostanie utworzona kopia rejestru, zawierająca dane dotyczące konfiguracji

A. powiązań między typami plików a aplikacjami
B. pulpitu aktualnie zalogowanego użytkownika
C. kont użytkowników
D. sprzętu komputera
Niepoprawne odpowiedzi sugerują różne aspekty, które nie są związane z rzeczywistą funkcją klucza HKCR w rejestrze systemu Windows. Przykładowo, konta użytkowników nie mają związku z tym kluczem, ponieważ HKCR koncentruje się na tym, jak system operacyjny interpretuje i zarządza różnymi typami plików, a nie na specyficznych ustawieniach użytkowników. Odnośnie sprzętu komputera, również nie ma to zastosowania w kontekście klucza HKCR, gdyż ten klucz nie przechowuje informacji o sprzęcie. Natomiast pulpity zalogowanych użytkowników to również temat niezwiązany z HKCR, ponieważ klucz ten nie dotyczy ustawień związanych z interfejsem użytkownika, a jedynie z powiązaniami plików. Wszystkie te nieporozumienia mogą wynikać z błędnego rozumienia roli rejestru systemowego w zarządzaniu konfiguracjami systemowymi i aplikacjami. Właściwe zrozumienie, że HKCR dotyczy kojarzenia typów plików z aplikacjami, to klucz do efektywnego wykorzystania wiedzy o rejestrze, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania systemami Windows.
Pytanie 36

Jaką funkcję serwera z grupy Windows Server trzeba dodać, aby serwer mógł realizować usługi rutingu?

A. Usługi zasad i dostępu sieciowego
B. Serwer sieci Web (IIS)
C. Usługi domenowe w usłudze Active Directory
D. Usługi zarządzania dostępu w usłudze Active Directory
Wybór serwerów jak IIS, Usługi domenowe w Active Directory czy Usługi zarządzania dostępem w Active Directory, moim zdaniem, nie pasuje do tematu rutingu. IIS służy do hostowania stron i aplikacji, ale nie ma to nic wspólnego z rutingiem. Jego zadanie to dostarczanie treści, a nie zarządzanie ruchem w sieci. Tak samo, Usługi domenowe w Active Directory pomagają w zarządzaniu tożsamością i dostępem, ale nie zajmują się bezpośrednio routingiem. To one pozwalają nam centralnie zarządzać użytkownikami, ale nie mają nic wspólnego z kierowaniem ruchem. Usługi zarządzania dostępem też skupiają się raczej na autoryzacji i kontroli dostępu do zasobów. Często mylimy te pojęcia i to prowadzi do błędnych wyborów, bo nie mamy pełnej jasności, jakie funkcje są odpowiedzialne za konkretne zadania w IT.
Pytanie 37

Każdy następny router IP na drodze pakietu

A. zwiększa wartość TTL przesyłanego pakietu o dwa
B. zmniejsza wartość TTL przesyłanego pakietu o dwa
C. zwiększa wartość TTL przesyłanego pakietu o jeden
D. zmniejsza wartość TTL przesyłanego pakietu o jeden
Odpowiedź jest poprawna, ponieważ każdy router, który przetwarza pakiet IP, zmniejsza wartość pola Time to Live (TTL) o jeden. TTL to liczba, która jest używana do określenia maksymalnego czasu życia pakietu w sieci i zapobiega jego nieskończonemu krążeniu w przypadku błędów trasowania. Kiedy pakiet osiąga router, jego TTL jest zmniejszane o jeden, a gdy wartość TTL osiągnie zero, pakiet jest odrzucany. W praktyce pozwala to na zarządzanie ruchem sieciowym oraz na identyfikację i eliminację potencjalnych pętli w sieci. Warto pamiętać, że standardy takie jak RFC 791 definiują tę funkcjonalność, a jej poprawne działanie jest kluczowe dla stabilności i wydajności sieci. Przykładem zastosowania tej zasady może być analiza trasowania pakietów w protokołach takich jak traceroute, które umożliwiają administracji sieciowej monitorowanie i diagnozowanie problemów z routowaniem.
Pytanie 38

Aby stworzyć kontroler domeny w środowisku systemów Windows Server na lokalnym serwerze, konieczne jest zainstalowanie roli

A. usługi domenowej w usłudze Active Directory
B. usługi LDS w usłudze Active Directory
C. usługi zarządzania prawami dostępu w usłudze Active Directory
D. usługi certyfikatów w usłudze Active Directory
Zainstalowanie usług LDS (Lightweight Directory Services) w Active Directory nie jest wystarczające do stworzenia kontrolera domeny. Usługi te są zaprojektowane do działania jako zamiennik dla tradycyjnej bazy danych LDAP, ale nie obejmują funkcjonalności kontrolera domeny, która jest niezbędna dla centralnego zarządzania użytkownikami i komputerami w domenie. Podobnie, usługi certyfikatów w Active Directory są skoncentrowane na zarządzaniu i wydawaniu certyfikatów cyfrowych, co jest szczególnie ważne w kontekście zabezpieczeń i szyfrowania, ale nie mają bezpośredniego wpływu na funkcjonalność kontrolera domeny. Użytkownicy często mylą te usługi z kontrolerem domeny, co jest wynikiem niepełnego zrozumienia struktury Active Directory. Tego rodzaju pomyłki mogą prowadzić do problemów w konfiguracji i zarządzaniu siecią, w tym trudności z dostępem do zasobów oraz obniżonego poziomu bezpieczeństwa. Ważne jest, aby przy wyborze odpowiednich ról i usług w systemach Windows Server kierować się ich głównymi funkcjami i zastosowaniami, co pozwala na prawidłowe zbudowanie infrastruktury IT zgodnie z najlepszymi praktykami i standardami branżowymi.
Pytanie 39

Program w wierszu poleceń systemu Windows, który pozwala na konwersję tablicy partycji z GPT na MBR, to

A. diskpart
B. bcdedit
C. gparted
D. cipher
Odpowiedzi takie jak 'gparted', 'bcdedit' czy 'cipher' są niepoprawne w kontekście pytania o narzędzie do konwersji tablicy partycji z GPT na MBR. 'Gparted' jest programem działającym w systemach Linux, który jest odpowiedzialny za zarządzanie partycjami, ale nie jest dostępny jako natywne narzędzie w systemie Windows i nie ma możliwości użycia go w wierszu poleceń Windows. 'Bcdedit' to narzędzie do zarządzania ustawieniami rozruchowymi systemu Windows, co również nie ma związku z konwersją partycji. 'Cipher' z kolei jest narzędziem do zarządzania szyfrowaniem plików i folderów na dyskach NTFS, nie oferującym zatem funkcji konwersji tablicy partycji. Pojawianie się takich nieporozumień często wynika z braku zrozumienia różnicy między zarządzaniem partycjami a zarządzaniem rozruchem lub szyfrowaniem. Użytkownicy mogą mylić te narzędzia, sądząc, że każde z nich ma możliwość konwersji struktury partycji, co jest błędnym założeniem. Właściwe narzędzia do zarządzania partycjami powinny być stosowane zgodnie z ich przeznaczeniem, aby uniknąć niepotrzebnych problemów oraz potencjalnej utraty danych.
Pytanie 40

Jaki port jest ustawiony jako domyślny dla serwera WWW?

A. 8080
B. 8081
C. 800
D. 80
Domyślny port serwera usługi WWW to 80. Jest to standardowy port, na którym działają serwery HTTP, co zostało określone w dokumentach RFC, w tym w RFC 7230, które definiują protokół HTTP/1.1. Użycie portu 80 jest powszechne i praktycznie każdy serwer WWW, taki jak Apache, Nginx czy Microsoft IIS, nasłuchuje na tym porcie dla przychodzących żądań. Gdy użytkownik wpisuje adres URL w przeglądarce, a nie określa portu, domyślnie używana jest właśnie liczba 80. Oznacza to, że aby uzyskać dostęp do strony internetowej, wystarczające jest podanie samego adresu bez dodatkowego portu. W praktyce, umiejętność zarządzania portami i konfiguracji serwera WWW jest kluczowa dla administracji sieci, co wpływa na bezpieczeństwo oraz efektywność dostępu do zasobów internetowych. Również w kontekście zapór sieciowych, zrozumienie, dlaczego port 80 jest istotny, pozwala na lepsze zarządzanie regułami i politykami bezpieczeństwa w sieci.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej