Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 20 maja 2025 18:41
Data zakończenia: 20 maja 2025 18:55

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby usunąć zanieczyszczenia, naprawić uszkodzenia lub uzupełnić braki w fotografii cyfrowej, należy skorzystać z narzędzia

A. lasso

B. różdżka

C. gąbka

D. stempel

Gąbka, różdżka i lasso to narzędzia, które mają odmienne funkcje i zastosowania, które nie są odpowiednie do precyzyjnego usuwania zanieczyszczeń lub uzupełniania ubytków w fotografii. Gąbka służy do zmiany nasycenia kolorów na obrazie, co nie ma związku z usuwaniem niepożądanych elementów. Użycie gąbki w tym kontekście może prowadzić do niezamierzonych zmian w kolorystyce zdjęcia, co skutkuje wprowadzeniem dodatkowych błędów. Różdżka, zwana również narzędziem zaznaczania, pozwala na wyodrębnienie obszarów o jednorodnej kolorystyce, ale nie jest przeznaczona do naprawy detali obrazu. Zastosowanie różdżki do usuwania defektów może prowadzić do powstawania zniekształceń w strukturze obrazu, gdyż nie rozwiązuje problemu zanieczyszczeń. Z kolei narzędzie lasso umożliwia ręczne zaznaczanie nieregularnych obszarów, ale również nie pozwala na skuteczne uzupełnienie ubytków. Jego użycie może być skomplikowane, a nieostrożne zaznaczenie może prowadzić do kłopotliwych efektów wizualnych, takich jak ostre krawędzie czy widoczne linie. Wszelkie te podejścia nie są zgodne z zaleceniami dotyczącymi skutecznej edycji zdjęć, co może skutkować niską jakością końcowego efektu oraz frustracją w procesie edycji.

Pytanie 2

Lokalne poprawki w cyfrowym obrazie, które polegają na wypełnieniu luk, można zrealizować przy użyciu narzędzia o nazwie

A. szybka maska

B. lasso

C. stempel

D. różdżka, stempel

Narzędzia takie jak różdżka, szybka maska oraz lasso mają swoje specyficzne zastosowania w edytowaniu obrazów, jednak nie są odpowiednie do miejscowego retuszu w kontekście uzupełniania ubytków. Narzędzie różdżka służy do zaznaczania obszarów obrazu na podstawie koloru, co sprawia, że jest przydatne w selekcji, ale nie wykonuje retuszu, ponieważ nie potrafi przenieść tekstur czy detali z jednego miejsca na drugie. Jej użycie może prowadzić do wyraźnych krawędzi i nieestetycznych przejść, które w przypadku retuszu wymagają większej subtelności. Szybka maska z kolei pozwala na tymczasowe wyświetlanie zaznaczenia, ale sama w sobie nie ma funkcji retuszu; jest to narzędzie pomocnicze, które ułatwia pracę z zaznaczeniami, a nie samo w sobie technika uzupełnienia. Z kolei lasso jest używane do tworzenia nieregularnych zaznaczeń, co również nie sprzyja precyzyjnemu wypełnianiu ubytków, ponieważ trudno jest uzyskać kontrolę nad detalami. Wybór tych narzędzi może prowadzić do niezamierzonych skutków, takich jak ostre krawędzie, które są niepożądane w profesjonalnym retuszu. Efektem końcowym może być obraz z widocznymi śladami edycji, co narusza zasady dotyczące estetyki pracy z obrazem, w tym dobrą praktykę, jaką jest dążenie do naturalności i spójności wizualnej. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że efektywny retusz wymaga narzędzi odpowiednich do konkretnego zadania, a stempel jest najlepszym wyborem dla tego typu działań.

Pytanie 3

Nisko zawieszone słońce w godzinach popołudniowych skutkuje w fotografii

A. długie cienie

B. delikatne cienie

C. krótkie cienie

D. subtelne cienie

Wybór odpowiedzi dotyczących delikatnych, krótkich czy miękkich cieni wynika z nieporozumienia dotyczącego podstawowych zasad, jakimi rządzi się światło i cień w fotografii. Delikatne cienie są często kojarzone z rozproszonym światłem, które tworzy bardziej subtelne i mniej wyraźne kontury. Taki efekt można uzyskać w przypadku obłoków lub przy użyciu filtru rozpraszającego. Krótkie cienie mają miejsce, gdy źródło światła znajduje się wysoko nad horyzontem, co jest typowe dla południowego słońca, a nie dla popołudniowego, nisko położonego słońca. Z kolei miękkie cienie zazwyczaj pojawiają się w sytuacjach, gdy światło jest rozproszone, co również nie jest zgodne z warunkami panującymi w godzinach popołudniowych, kiedy słońce jest bliskie zachodu. Zrozumienie dynamiki światła i cienia jest kluczowe dla osiągnięcia pożądanych efektów w fotografii. W praktyce, fotografowie powinni badać i obserwować, jak różne warunki oświetleniowe wpływają na cienie, a także wykorzystywać tę wiedzę do tworzenia odpowiednich kompozycji. Błędy w myśleniu często wynikają z braku znajomości fizycznych podstaw działania światła, co prowadzi do mylnych interpretacji efektów wizualnych.

Pytanie 4

Materiał fotograficzny przeznaczony do robienia zdjęć w podczerwieni powinien być wrażliwy na promieniowanie o długości fali

A. zawartej w zakresie 500-600 nm

B. zawartej w zakresie 400-500 nm

C. większej od 700 nm

D. mniejszej od 400 nm

Materiał fotograficzny nie może być uczulony na promieniowanie zawarte w przedziałach 400-500 nm, 500-600 nm ani mniejszymi od 400 nm, ponieważ te zakresy fal należą do widma światła widzialnego. Odpowiedzi te sugerują, że materiały te reagują na promieniowanie, które jest dobrze widoczne dla ludzkiego oka, co jest niezgodne z zasadami fotografii w podczerwieni. W praktyce, fotografowanie w tych zakresach nie pozwoli na uchwycenie informacji, które są obecne tylko w podczerwieni. Przy wyborze materiałów fotograficznych istotne jest zrozumienie, że każdy zakres fal elektromagnetycznych ma swoje unikalne właściwości. Na przykład, fale o długości fali 400-500 nm odpowiadają za niebieskie i zielone światło, natomiast 500-600 nm obejmują zielenie i żółcie. Procesy detekcji w tych zakresach są zupełnie inne niż w zakresie powyżej 700 nm, gdzie mamy do czynienia z promieniowaniem podczerwonym. Typowym błędem myślowym jest mylenie widma światła widzialnego z podczerwonym. W fotografii, aby uzyskać obrazy oparte na podczerwieni, należy używać specjalnych filtrów i materiałów, które są zaprojektowane do detekcji fal elektromagnetycznych w tym zakresie, co wyraźnie podkreśla konieczność właściwego doboru urządzeń oraz niezbędnych akcesoriów w procesie fotograficznym.

Pytanie 5

Aby wydrukować zdjęcia przeznaczone do ekspozycji na kartonowym materiale, należy dobrać papier fotograficzny o gramaturze z zakresu

A. 80÷110 g/m2

B. 200÷350 g/m2

C. 70÷90 g/m2

D. 100÷150 g/m2

Wybór papieru fotograficznego o gramaturze poniżej 200 g/m2, jak np. 100÷150 g/m2, 80÷110 g/m2 lub 70÷90 g/m2, nie jest odpowiedni do wydruku fotografii przeznaczonych do celów wystawienniczych, ze względu na szereg czynników technicznych. Papier o niższej gramaturze jest zazwyczaj cieńszy i mniej odporny na uszkodzenia, co czyni go mało praktycznym w kontekście ekspozycji. Wystawy często odbywają się w warunkach, które mogą być wymagające, dlatego konieczne jest, aby papier, na którym drukowane są fotografie, oferował odpowiednią trwałość oraz odporność na działanie światła i wilgoci. Ponadto, niższa gramatura papieru może prowadzić do problemów z jakością druku; kolory mogą być mniej nasycone, a detale mniej wyraźne. Naukowe podejście do druku wskazuje, że lepsza jakość papieru przekłada się na bardziej profesjonalny wygląd, co jest kluczowe w kontekście wystaw artystycznych. Wybierając papier o gramaturze poniżej zalecanego poziomu, można również napotkać problemy z drukiem, takie jak „przebicia” tuszu lub zacięcia w drukarce, co dodatkowo obniża jakość finalnego produktu. Dlatego zaleca się korzystanie z papieru o gramaturze 200÷350 g/m2, który spełnia standardy branżowe i oczekiwania dotyczące jakości wydruku.

Pytanie 6

Aby uzyskać reprodukcję kolorowego oryginału na negatywnym materiale przeznaczonym do ekspozycji na światło dzienne, jakie oświetlenie powinno być zastosowane?

A. rozproszone o temperaturze barwowej 3200 K

B. skierowane o temperaturze barwowej 5500 K

C. rozproszone o temperaturze barwowej 5500 K

D. skierowane o temperaturze barwowej 3200 K

Odpowiedź "rozproszone o temperaturze barwowej 5500 K" jest poprawna, ponieważ idealnie odwzorowuje naturalne światło dzienne, które ma temperaturę barwową w okolicach 5500 K. Przy takim oświetleniu, kolory na materiale negatywowym są reprodukowane bardziej wiernie. Oświetlenie rozproszone minimalizuje cienie i pozwala na równomierne oświetlenie fotografowanej sceny, co jest kluczowe w procesie reprodukcji. Przykładem zastosowania tej metody jest fotografowanie dzieł sztuki, gdzie celem jest jak najwierniejsze odwzorowanie kolorów oryginału. Standardy fotograficzne, takie jak ISO 3664, wskazują na znaczenie odpowiedniej temperatury barwowej w kontekście reprodukcji kolorów, co potwierdza wybór 5500 K jako optymalnego dla tego typu prac. Ponadto, stosując oświetlenie rozproszone, można uniknąć efektu prześwietlenia lub niedoświetlenia, co jest często spotykane przy użyciu źródeł światła o charakterze skierowanym.

Pytanie 7

Główne dane zawarte w każdym obiektywie to

A. stabilizacja obrazu oraz minimalna przysłona

B. ogniskowa i minimalna przysłona

C. liczba soczewek oraz typ autofokusa

D. liczba soczewek i stabilizacja obrazu

Podstawową informacją umieszczoną na każdym obiektywie fotograficznym jest ogniskowa oraz minimalna przysłona. Ogniskowa obiektywu, wyrażona w milimetrach, określa, jak daleko znajduje się punkt ogniskowy od soczewek obiektywu. Krótsza ogniskowa (np. 18 mm) oznacza szerszy kąt widzenia, idealny do fotografii krajobrazowej, natomiast dłuższa ogniskowa (np. 200 mm) pozwala na uzyskanie wąskiego kąta widzenia, co jest korzystne w fotografii portretowej czy przyrodniczej. Minimalna przysłona, z kolei, wskazuje na najszersze otwarcie przysłony, co wpływa na ilość światła wpadającego do aparatu oraz na głębię ostrości. Dobrze dobrana ogniskowa oraz przysłona są kluczowe w procesie tworzenia zdjęć o pożądanej estetyce. Standardy branżowe podkreślają znaczenie tych parametrów przy wyborze obiektywu, a ich zrozumienie jest podstawą umiejętności fotograficznych, które można rozwijać na przykład podczas warsztatów fotograficznych.

Pytanie 8

Pomiar światła realizowany przez czujnik w aparacie fotograficznym, określany jako wielosegmentowy, to także pomiar

A. matrycowy

B. ważony centralnie

C. pomiar punktowy

D. całkowity

Centralnie ważony pomiar polega na tym, że aparat skupia się na centralnej części kadru, co może prowadzić do nieprawidłowych ocen oświetlenia, zwłaszcza w scenach z dużym kontrastem. W przypadku integralnego pomiaru, który uwzględnia wszystkie źródła światła, także pozostaje ryzyko, że nie uwzględni on lokalnych różnic w oświetleniu, co skutkuje niedokładnością w ekspozycji. Pomiar punktowy, z kolei, który analizuje bardzo wąski obszar kadru, może być przydatny w niektórych specyficznych sytuacjach, ale jego ograniczenia sprawiają, że często nie oddaje pełnego obrazu sceny. Używanie tych metod bez zrozumienia kontekstu, w jakim się znajdujemy, może prowadzić do błędów w ekspozycji, co jest szczególnie problematyczne podczas pracy w zmiennych warunkach oświetleniowych. Typowe pomyłki myślowe obejmują założenie, że pomiar centralny zawsze zapewni najlepsze rezultaty, co jest nieprawidłowe w sytuacjach, gdy w kadrze występuje znaczne zróżnicowanie jasności. Zrozumienie, kiedy i jak stosować różne metody pomiaru, jest kluczowe dla uzyskania optymalnych efektów w fotografii.

Pytanie 9

Zjawisko obramowania na zdjęciu, które pojawia się podczas używania obiektywu szerokokątnego, wynikające z mniejszej jasności na krawędziach obrazu, to błąd

A. aberracji komatycznej

B. winietowania

C. dystorsji beczkowatej

D. paralaksy

Winietowanie to zjawisko, które objawia się spadkiem jasności obrazu w rogach kadru w porównaniu do jego centrum. Jest to efekt, który najczęściej występuje w obiektywach szerokokątnych, gdzie konstrukcja optyczna powoduje, że światło docierające do krawędzi soczewek jest mniej intensywne. W praktyce, winietowanie może być korzystne w niektórych sytuacjach, gdyż pozwala na skupienie uwagi widza na centralnej części kadru. Aby zminimalizować ten efekt, fotografowie często korzystają z filtrów, które pomagają wyrównać jasność, a także planują ustawienia ekspozycji tak, by uniknąć nadmiernego winietowania. Standardy branżowe zalecają testowanie obiektywów pod kątem winietowania, aby dostosować techniki fotografowania i edycji w celu uzyskania jak najlepszej jakości obrazu. Wiedza na temat winietowania jest niezbędna dla profesjonalnych fotografów, którzy chcą świadomie kontrolować estetykę swoich prac, a także dla osób zajmujących się edycją zdjęć, które mogą stosować techniki retuszu, aby zredukować niepożądane efekty.

Pytanie 10

Technika cyfrowa zwana luminosity masking w zaawansowanej obróbce fotografii polega na

A. tworzeniu masek selekcji bazujących na jasności poszczególnych obszarów zdjęcia

B. automatycznym balansowaniu ekspozycji pomiędzy najjaśniejszymi i najciemniejszymi obszarami

C. separacji kolorów na podstawie ich jasności w modelu HSL

D. zastosowaniu filtrów neutralnych podczas wykonywania zdjęć w trudnych warunkach oświetleniowych

Próba zrozumienia techniki luminosity masking bez znajomości jej kluczowego założenia, jakim jest tworzenie masek selekcji na podstawie jasności, prowadzi do wielu mylnych wniosków. Właściwie, odpowiedzi sugerujące automatyczne balansowanie ekspozycji między najjaśniejszymi i najciemniejszymi obszarami, separację kolorów na podstawie ich jasności czy zastosowanie filtrów neutralnych, nie oddają istoty tej techniki. Automatyczne balansowanie ekspozycji to proces, który działa na poziomie globalnym, czyli na całym obrazie, a nie selektywnie na poszczególnych obszarach. Również, separacja kolorów na podstawie ich jasności, chociaż może być przydatna w pewnych kontekstach, nie ma bezpośredniego związku z maskingiem, który koncentruje się na jasności pikseli w celu maskowania. Z kolei użycie filtrów neutralnych podczas robienia zdjęć ma na celu kontrolę światła docierającego do matrycy aparatu, co jest zupełnie innym aspektem fotografii. Te wszystkie podejścia ignorują kluczowy element luminosity masking, czyli możliwość precyzyjnej manipulacji obrazem poprzez selektywne maski, co jest niezbędne do uzyskania wysokiej jakości obróbki. Zrozumienie tej koncepcji jest więc fundamentalne dla każdego fotografa, który pragnie podnieść swoje umiejętności w zakresie obróbki cyfrowej.

Pytanie 11

Metoda uchwytywania zdjęć, których zakres tonalny przewyższa zdolności matrycy aparatu cyfrowego to

A. HDR

B. Ultra HD

C. HD

D. DSLR

HDR, czyli High Dynamic Range, to technika, która pozwala na rejestrowanie obrazów o znacznie szerszej rozpiętości tonalnej, niż jest to w stanie uchwycić pojedyncza klatka aparatu. Dzięki HDR, możliwe jest uchwycenie zarówno jasnych, jak i ciemnych szczegółów w jednej kompozycji, co jest szczególnie przydatne w fotografii krajobrazowej czy architektonicznej, gdzie często występują duże różnice w oświetleniu. W praktyce HDR polega na wykonaniu kilku zdjęć tego samego obiektu z różnymi ustawieniami ekspozycji, a następnie połączeniu ich w programie graficznym, co pozwala uzyskać obraz z szerszym zakresem tonalnym. Zastosowanie HDR jest szerokie, od tradycyjnej fotografii po filmy, gdzie technika ta pozwala uzyskać bardziej realistyczne odwzorowanie sceny. Warto również wspomnieć, że wiele nowoczesnych aparatów i smartfonów ma wbudowane funkcje HDR, co znacząco upraszcza proces fotografowania i pozwala uzyskać lepsze rezultaty bez konieczności posiadania zaawansowanej wiedzy o edycji zdjęć. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, stosowanie HDR staje się standardem w fotografii profesjonalnej.

Pytanie 12

Na fotografiach wykonanych na materiale reversyjnym przeznaczonym do światła dziennego przy temperaturze barwowej 3200K zaobserwuje się dominację koloru

A. fioletowego

B. bursztynowego

C. zielonego

D. niebieskiego

Odpowiedź bursztynowego koloru jest poprawna, ponieważ przy fotografowaniu na materiale odwracalnym przeznaczonym do światła dziennego w warunkach o temperaturze barwowej 3200K, światło to ma charakterystyczną ciepłą tonację. Materiały odwracalne, takie jak filmy przeznaczone do fotografii, mają swoje specyfikacje dotyczące temperatury barwowej, co oznacza, że są one zaprojektowane do współpracy z naturalnym światłem, które ma temperaturę bliską 5500K. Kiedy używamy światła o niższej temperaturze barwowej, jak 3200K, co jest typowe dla oświetlenia sztucznego, kolory na zdjęciach mogą wydawać się bardziej ciepłe, co prowadzi do dominacji tonacji bursztynowej. W praktyce fotografowie często stosują filtry korekcyjne, aby zredukować ten efekt, ale ważne jest, aby zdawać sobie sprawę z tego, jak różne źródła światła wpływają na ostateczny wynik. Dlatego zrozumienie tej dynamiki jest kluczowe nie tylko dla technik fotograficznych, ale również w kontekście postprodukcji, gdzie kolorystyka zdjęcia może być korygowana w zależności od zastosowania.

Pytanie 13

Minimalna rozdzielczość zdjęcia przeznaczonego do wydruku w formacie A4 (210×297 mm) z zachowaniem jakości 300 dpi wynosi

A. 2480×3508 pikseli

B. 1240×1754 pikseli

C. 800×600 pikseli

D. 1024×1200 pikseli

Rozważając błędne odpowiedzi, można zauważyć, że każda z nich nie spełnia wymogów dotyczących jakości druku. Odpowiedzi takie jak 1240×1754 pikseli, 1024×1200 pikseli czy 800×600 pikseli zakładają znacznie niższą rozdzielczość, co prowadzi do wielu problemów. W przypadku 1240×1754 pikseli, mamy odpowiednik 150 dpi, co jest minimalną jakością do druku, ale nie gwarantuje odpowiedniego odwzorowania szczegółów. Pozostałe wartości są jeszcze gorsze i nie nadają się do profesjonalnego wydruku. Typowym błędem myślowym jest założenie, że dla mniejszych formatów, jak A4, można stosować znacznie niższe rozdzielczości. W rzeczywistości, im większa jakość, tym lepszy rezultat, szczególnie w kontekście ostrości i detali obrazu. W branży graficznej standardem jest dążenie do 300 dpi, a każda rozdzielczość poniżej tej wartości może prowadzić do nieakceptowalnych efektów, takich jak pikselizacja czy rozmycie. Użytkownicy zbyt często zapominają, że druk to nie tylko same cyfrowe pliki, ale również fizyczna jakość, która wymaga szczególnej uwagi w kontekście przygotowania materiałów do druku.

Pytanie 14

Jakiego rodzaju papier fotograficzny należy wykorzystać do reprodukcji negatywu wywołanego do zalecanego stopnia, aby uzyskać małokontarstowy pozytyw czarno-biały?

A. Bardzo twardy

B. Twardy

C. Miękki

D. Normalny

Wybór papieru fotograficznego o miękkim gradiencie jest kluczowy w procesie kopiowania negatywów czarno-białych, szczególnie gdy dąży się do uzyskania małokontarstowego pozytywu. Miękki papier ma niższy kontrast, co pozwala na subtelniejsze przejścia między tonami, co jest istotne w przypadku negatywów o różnorodnej tonacji. Użycie tego typu papieru sprzyja zachowaniu detali w jasnych i ciemnych partiach obrazu, co jest niezbędne dla uzyskania harmonijnego efektu. W praktyce, papier o miękkim gradiencie jest często wykorzystywany do reprodukcji delikatnych tonów skóry w portretach czy też do realizacji artystycznych wizji, gdzie kluczowe jest uzyskanie spokojnych przejść tonalnych. Standardy w fotografii analogowej zalecają stosowanie miękkiego papieru w sytuacjach, gdy negatywy wykazują bogactwo tonów, co pozwala na maksymalne odwzorowanie ich charakterystyki w pozytywie. Na przykład, jeśli negatyw jest dobrze naświetlony, użycie miękkiego papieru ma na celu uniknięcie przejaskrawienia kontrastów, co mogłoby skutkować utratą detali.

Pytanie 15

Obiektyw o ogniskowej 80 mm jest typowy dla kadru o wymiarach

A. 18 x 24 mm

B. 60 x 60 mm

C. 24 x 36 mm

D. 45 x 60 mm

Ogniskowa 80 mm jest uważana za standardową dla formatu 60 x 60 mm, co oznacza, że ten obiektyw idealnie pasuje do tego formatu, umożliwiając uzyskanie odpowiedniego kąta widzenia oraz kompozycji. W fotografii 60 x 60 mm, ogniskowe w zakresie 80 mm oferują doskonały balans pomiędzy perspektywą a głębią ostrości, co czyni je idealnymi do portretów, krajobrazów oraz architektury. Warto zauważyć, że w standardzie 24 x 36 mm (pełna klatka), ogniskowa 80 mm jest uważana za teleobiektyw, co wpływa na zmiany w kompozycji i perspektywie, a w przypadku formatu 45 x 60 mm byłaby to z kolei ogniskowa bardziej zbliżona do standardowego obiektywu. Użycie ogniskowej 80 mm w formacie 60 x 60 mm pozwala uzyskać większą kontrolę nad kadrowaniem i perspektywą, co jest istotne w profesjonalnej fotografii. Dodatkowo, ta wartość ogniskowej świetnie sprawdza się w projektach artystycznych, gdzie precyzyjne odwzorowanie detali jest kluczowe.

Pytanie 16

Fotografia podlega ochronie prawa autorskiego, gdy

A. jest traktowana jako zwykła informacja prasowa

B. stanowi formę komunikatu pozbawionego cech indywidualnych

C. jest oryginalna i odzwierciedla twórczość intelektualną twórcy

D. jest powielana i publikowana bez ograniczeń

Fotografia jest objęta prawem autorskim, gdy wykazuje cechy oryginalności i twórczości intelektualnej autora. To oznacza, że musi być rezultatem indywidualnego spojrzenia na otaczający świat, a nie jedynie prostą rejestracją rzeczywistości. Na przykład, zdjęcie wykonane z unikalnej perspektywy, które uwiecznia nie tylko przedmiot, ale także emocje i kontekst, będzie chronione prawem autorskim. Przykłady zastosowania to zdjęcia artystyczne, które są tworzone z myślą o ekspresji artystycznej, a także fotografie dokumentalne, gdzie autor ma na celu przedstawienie swojego punktu widzenia na dany temat. W branży fotograficznej ważne jest, aby twórcy wiedzieli, że oryginalność ich pracy nie tylko przyczynia się do ochrony prawnej, ale również wpływa na wartość rynkową ich dzieł. Podczas publikacji lub sprzedaży fotografii, znajomość przepisów prawa autorskiego oraz umiejętność udowodnienia oryginalności może być kluczowa w przypadku sporów dotyczących naruszenia praw.

Pytanie 17

W aparacie lustrzanym, podczas robienia zdjęcia, obraz w wizjerze staje się na chwilę niewidoczny, ponieważ

A. ustawia się ostrość

B. otwiera się przesłona

C. zamyka się migawka

D. zmienia się ustawienie lustra

W kontekście niewidoczności obrazu w wizjerze lustrzanki jednoobiektywowej ważne jest zrozumienie, że nie jest to spowodowane zamykaniem migawki, ustawianiem ostrości czy otwieraniem przesłony. Te procesy są istotne, ale odbywają się w innych momentach cyklu pracy aparatu. Zamknięcie migawki ma miejsce po zarejestrowaniu zdjęcia, co skutkuje chwilowym brakiem obrazu, jednak nie jest to bezpośrednia przyczyna niewidoczności w wizjerze w czasie, gdy zdjęcie jest robione. Ustawianie ostrości jest procesem, który zazwyczaj odbywa się przed wykonaniem zdjęcia i nie wpływa na widoczność obrazu w wizjerze w momencie naciśnięcia spustu. Podobnie otwieranie przesłony ma na celu kontrolę ilości światła padającego na matrycę, a nie powoduje zniknięcia obrazu w wizjerze. Typowym błędem myślowym w tej kwestii jest mylenie momentów działania poszczególnych mechanizmów aparatu i ich wpływu na widok w wizjerze. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla pełnego zrozumienia działania lustrzanek jednoobiektywowych oraz efektywnego korzystania z nich w praktyce fotograficznej.

Pytanie 18

Jaką ogniskową powinien mieć obiektyw, aby najlepiej wykonać zdjęcie grupowe w niewielkim pomieszczeniu?

A. 50 mm

B. 120 mm

C. 80 mm

D. 18 mm

Wybierając obiektywy o dłuższej ogniskowej, takie jak 50 mm, 80 mm czy 120 mm, często przyjmuje się, że prowadzą one do uzyskania lepszej jakości obrazu. Jednak w kontekście fotografii grupowej w małych pomieszczeniach, obiektywy te mogą okazać się nieodpowiednie. Obiektyw 50 mm oferuje węższe pole widzenia, co sprawia, że trudno jest uchwycić całą grupę siedzącą lub stojącą w ograniczonej przestrzeni. Przykładowo, aby sfotografować większą grupę przy użyciu obiektywu 50 mm, fotograf musiałby oddalić się znacznie od obiektów, co może być niemożliwe w małym pomieszczeniu. Użycie obiektywów 80 mm lub 120 mm w tego typu sytuacjach jest jeszcze bardziej problematyczne, ponieważ ich węższy kąt widzenia dodatkowo ogranicza możliwość uchwycenia wszystkich uczestników. Ponadto, obiektywy te mogą wprowadzać zniekształcenia, gdy obiekty są zbyt blisko, co prowadzi do niepożądanych efektów wizualnych. W praktyce, wybierając obiektyw do fotografii grupowej, kluczowe jest zrozumienie relacji między ogniskową a przestrzenią, w której będziesz pracować, oraz dostosowanie sprzętu do warunków, w których wykonujesz zdjęcia.

Pytanie 19

Wskaź zestaw najbardziej odpowiedni do wykonania zdjęcia modelki w stylu high-key?

A. Jasne tło, jasne odzienie modelki, miękkie rozproszone światło

B. Wielobarwne tło, jasne odzienie modelki, ostre skierowane światło

C. Ciemne tło, jasne odzienie modelki, ostre skierowane światło

D. Ciemne tło, ciemne odzienie modelki, miękkie rozproszone światło

Odpowiedź, która wskazuje na jasne tło, jasne ubranie modelki i miękkie rozproszone światło, jest prawidłowa, ponieważ technika high-key polega na uzyskaniu jasnego, często wręcz eterycznego efektu w fotografii. W tej technice dąży się do minimalizacji cieni i uzyskania jednorodnego, jasnego tła, co doskonale osiąga się dzięki jasnemu tłu oraz jasnym kolorom ubioru modelki. Miękkie rozproszone światło, które można uzyskać na przykład za pomocą softboxów, sprawia, że światło pada na modelkę w sposób łagodny, eliminując ostre cienie i tworząc wrażenie delikatności. Warto zauważyć, że w praktyce takie ustawienie oświetlenia jest szczególnie popularne w portretach, sesjach modowych czy zdjęciach dziecięcych, gdzie pożądany jest efekt radosny i lekki. Technika ta nie tylko podkreśla urodę modelki, ale również może być stosowana w reklamie produktów, które mają kojarzyć się z pozytywnymi emocjami. W standardach fotograficznych high-key wprowadza się również elementy postprodukcji, gdzie zwiększa się jasność i kontrast, zachowując jednakże delikatność obrazu.

Pytanie 20

W jakiej najmniejszej odległości przedmiotowej (x) od zastosowanego obiektywu o ogniskowej f powinien znajdować się aparat fotograficzny w stosunku do fotografowanego obiektu, aby uzyskany obraz optyczny był rzeczywisty, odwrócony i tej samej wielkości?

A. x = 2f

B. x < f

C. x > 2f

D. x = f

Wybór odległości x = f jest błędny, ponieważ w tym przypadku obraz utworzony przez obiektyw będzie wirtualny, a nie rzeczywisty. Obiektyw, umieszczony w odległości równej ogniskowej, produkuje obraz, który nie może być wyświetlony na matrycy aparatu ani na papierze fotograficznym, co wyklucza uzyskanie trwałego obrazu. Ponadto, jeśli aparat znajduje się bliżej niż ogniskowa, czyli w odległości x < f, promienie świetlne divergują po przejściu przez soczewkę, co skutkuje powstaniem obrazu wirtualnego, który można zobaczyć jedynie w okularze aparatu, ale nie jest on rejestrowany przez matrycę. Przemieszczenie aparatu poza odległość 2f (x > 2f) również nie jest odpowiednie w kontekście uzyskania obrazu tej samej wielkości, ponieważ wówczas obraz staje się mniejszy niż obiekt. Zrozumienie zasad działania soczewek oraz relacji między ogniskową a odległością do obiektu jest kluczowe dla każdego fotografa. Umiejętność prawidłowego ustawienia aparatu w odpowiedniej odległości jest podstawą do uzyskania estetycznych i technicznie poprawnych zdjęć, co jest fundamentalne w praktyce fotograficznej. Dlatego znajomość tych zasad jest kluczowa dla osiągnięcia zamierzonych efektów w fotografii.

Pytanie 21

W celu zrobienia zdjęcia pokazującego 3/4 postaci ludzkiej w kadrze do kolan użyto planu

A. totalny

B. amerykański

C. średni

D. pełny

Odpowiedź 'amerykański' to strzał w dziesiątkę. Ten plan, znany też jako plan do kolan, pokazuje postać od stóp do głowy, ale tak, że widzimy ją od kolan w górę. Takie ujęcie często zobaczymy w filmach albo w portretach, bo świetnie oddaje emocje i dynamikę. Gdy postać wchodzi do sceny lub ma interakcję z otoczeniem, to właśnie ten plan robi robotę. Trzeba umieć dobrze kadrować i znać zasady kompozycji, na przykład regułę trzecich, żeby ujęcia były estetyczne i harmonijne. Dla filmowców i fotografów plan amerykański to absolutna podstawa, którą warto znać.

Pytanie 22

Obiektyw o ogniskowej f=190 mm jest typowy dla materiału fotograficznego o wymiarach

A. 24 x 36 mm

B. 45 x 60 mm

C. 100 x 150 mm

D. 60 x 70 mm

Wydaje mi się, że dobór złego formatu zdjęcia często wynika z nie do końca zrozumianej relacji między ogniskową a rozmiarem matrycy. Ogniskowa 190 mm jest raczej dla większych formatów, więc takie jak 60 x 70 mm, 45 x 60 mm czy 24 x 36 mm nie będą pasować. Mniejsze formaty, jak 24 x 36 mm, zwykle potrzebują obiektywów z krótszą ogniskową, żeby uzyskać dobrą perspektywę i głębię ostrości. Użycie 190 mm tutaj mogłoby bardzo zniekształcić obraz i zaburzyć kompozycję. Co więcej, niewłaściwy dobór ogniskowej do formatu zdjęcia może prowadzić do problemów ze sprzętem, co da niezadowalające efekty. W praktyce fotograficznej zrozumienie zestawień ogniskowych i formatów to klucz do profesjonalnych wyników. Właściwy dobór sprzętu względem tematyki i warunków oświetleniowych to podstawowa zasada dla każdego fotografa.

Pytanie 23

Pliki HDR tworzy się w sytuacji, gdy

A. niezbędne jest zastosowanie bracketingu

B. zakres tonalny motywu przewyższa zakres tonalny obsługiwany przez matrycę

C. wymagane jest użycie pliku RAW

D. zakres tonalny motywu jest niższy niż zakres tonalny obsługiwany przez matrycę

Pliki HDR (High Dynamic Range) są używane w sytuacjach, gdy rozpiętość tonalna motywu, czyli zakres od najciemniejszych do najjaśniejszych partii w obrazie, przekracza możliwości matrycy aparatu, czyli zakres, który jest w stanie uchwycić w jednym ujęciu. W praktyce oznacza to, że w sytuacji o dużym kontraście, jak np. widok na krajobraz z jasnym słońcem i ciemnym cieniem, standardowe zdjęcie może nie oddać detali w najjaśniejszych i najciemniejszych fragmentach. Zastosowanie techniki HDR polega na wykonaniu kilku zdjęć o różnych ustawieniach ekspozycji, a następnie ich połączeniu w jeden obraz, który efektywnie łączy detale z różnych zakresów tonalnych. Dzięki temu uzyskujemy zdjęcia, które lepiej odwzorowują rzeczywistość oraz mają bogatsze kolory i detale. W branży fotograficznej technika HDR stała się standardem w celu uzyskania lepszej jakości obrazu w trudnych warunkach oświetleniowych, co jest szczególnie przydatne w fotografii krajobrazowej, architektonicznej oraz w sytuacjach, gdzie kontrola nad światłem jest kluczowa.

Pytanie 24

Aby wymienić żarówkę w powiększalniku, najpierw należy

A. usunąć negatyw z urządzenia powiększającego

B. odkręcić śruby zabezpieczające

C. odłączyć powiększalnik od zasilania

D. wymontować zużytą żarówkę

Odłączenie powiększalnika od zasilania przed przystąpieniem do wymiany żarówki jest kluczowym krokiem, który zapewnia bezpieczeństwo podczas pracy z urządzeniem. Praca z urządzeniem elektrycznym, takim jak powiększalnik, wiąże się z ryzykiem porażenia prądem, dlatego zawsze należy najpierw odłączyć je od źródła zasilania. W tym przypadku, działając zgodnie z zasadami BHP (Bezpieczeństwa i Higieny Pracy), eliminujemy ryzyko niewłaściwego działania urządzenia oraz potencjalnych uszkodzeń. Dobre praktyki w obsłudze sprzętu fotograficznego i laboratoryjnego zalecają, aby przed jakąkolwiek konserwacją lub wymianą części, upewnić się, że urządzenie jest wyłączone. Po odłączeniu zasilania można bezpiecznie przystąpić do wymiany żarówki, co pozwala na zabezpieczenie nie tylko zdrowia operatora, ale i samego sprzętu. Pamiętaj, aby używać odpowiednich narzędzi i technik zgodnych z instrukcją producenta, co dodatkowo zwiększa bezpieczeństwo i efektywność pracy.

Pytanie 25

Aby uzyskać zdjęcie, na którym obiekty poruszające się będą widoczne jako rozmyte w ruchu, konieczne jest zastosowanie określonego czasu naświetlania migawki

A. 1/125 s

B. 1/15 s

C. 1/500 s

D. 1/1000 s

Wybór krótszych czasów otwarcia migawki, takich jak 1/1000 s, 1/500 s czy 1/125 s, jest powszechnym błędem w przypadku, gdy celem jest uchwycenie ruchu w formie rozmycia. Te ustawienia rejestrują obraz zbyt szybko, co skutkuje zatrzymaniem ruchu i uzyskaniem wyraźnych, ostrych zdjęć. W kontekście fotografii, rozmycie ruchu jest efektem, który zazwyczaj stosuje się, aby nadać dynamikę i życie zdjęciu, a nie w celu uchwycenia statycznych scen. Wynika to z faktu, że krótszy czas otwarcia migawki ogranicza ilość światła wpadającego na matrycę, co w przypadkach dynamicznych scen może prowadzić do niepożądanych efektów, takich jak zbyt ciemne zdjęcia. Dodatkowo, powszechnym błędem jest nieuwzględnienie ruchu obiektów w kadrze; na przykład, fotografując szybko poruszający się obiekt przy krótkim czasie otwarcia migawki, uzyskujemy efekt 'zamrożenia', co może być przeciwieństwem zamierzonego celu. W fotografii kluczowe jest zrozumienie, że czas otwarcia migawki jest jednym z trzech podstawowych elementów ekspozycji, obok przysłony i ISO. Efektywne zarządzanie tymi trzema elementami pozwala uzyskać pożądane rezultaty, a nieprawidłowy dobór czasu otwarcia migawki prowadzi do utraty zamysłu artystycznego oraz technicznego w fotografii.

Pytanie 26

W analogowej fotografii na materiale światłoczułym typu 135 obiektyw uznawany za portretowy charakteryzuje się ogniskową

A. 18 mm

B. 50 mm

C. 135 mm

D. 24 mm

Wybór innych ogniskowych, takich jak 24 mm, 50 mm czy 18 mm, nie oddaje charakterystyki portretowego obiektywu w kontekście fotografii analogowej. Ogniskowa 24 mm jest obiektywem szerokokątnym, który zazwyczaj stosuje się do fotografowania krajobrazów lub architektury. Przy wykorzystaniu takiego obiektywu do portretów dochodzi do zniekształcenia rysów twarzy, co może prowadzić do niepożądanych efektów wizualnych. Używanie 50 mm może być bardziej akceptowalne w niektórych sytuacjach, jednak ogniskowa ta nie zapewnia tak silnego efektu kompresji obrazu jak 135 mm, co sprawia, że tło nie zostanie tak pięknie rozmyte. Z kolei 18 mm to jeszcze szerszy obiektyw, który w przypadku portretów wprowadza znaczną deformację proporcji, co jest niewskazane, gdy celem jest uzyskanie estetycznego efektu. W praktyce, stosowanie nieodpowiednich ogniskowych w portretowaniu może prowadzić do niezadowalających wyników, które nie oddają prawdziwego charakteru ani detali postaci. Dlatego tak ważne jest, aby dobierać odpowiednie ogniskowe do rodzaju fotografii, a w przypadku portretów zaleca się korzystanie z obiektywów o dłuższych ogniskowych, takich jak 135 mm.

Pytanie 27

Jak wpłynie podwojenie rozdzielczości skanowania na rozmiar pliku?

A. Zwiększy się czterokrotnie

B. Zwiększy się ośmiokrotnie

C. Nie ulegnie zauważalnej zmianie

D. Zwiększy się dwukrotnie

Odpowiedź, że wielkość pliku zwiększy się czterokrotnie, jest prawidłowa, ponieważ rozdzielczość skanowania jest zazwyczaj określana w punktach na cal (dpi). Kiedy zwiększamy rozdzielczość dwukrotnie, zmienia się liczba pikseli w obrazie. Na przykład, jeżeli początkowo mamy obraz o rozdzielczości 100 dpi, to po zwiększeniu do 200 dpi liczba pikseli w jednym wymiarze (szerokości lub wysokości) wzrasta o 100%. Zatem, jeżeli początkowy wymiar obrazka wynosił 1000x1000 pikseli, to jego nowy wymiar przy rozdzielczości 200 dpi wyniesie 2000x2000 pikseli. Całkowita liczba pikseli w takim przypadku wzrośnie do 4 000 000 pikseli, ponieważ 2000 * 2000 = 4 000 000, co stanowi czterokrotny wzrost w porównaniu do pierwotnych 1 000 000 pikseli. W praktyce, to oznacza, że plik o wyższej rozdzielczości zajmie odpowiednio więcej miejsca na dysku. Taki wzrost wielkości pliku jest istotny w kontekście skanowania dokumentów czy zdjęć, gdzie wyższa jakość jest często wymagana do analizy czy archiwizacji.

Pytanie 28

Aby zminimalizować odbicia i zwiększyć kontrast cieni w fotografii studyjnej przedmiotów codziennego użytku, warto wykorzystać blendę z powierzchnią

A. złotą

B. białą

C. czarną

D. srebrną

Wybór białej, złotej lub srebrnej blendy do zniwelowania odblasków oraz pogłębienia cieni w fotografii przedmiotów użytkowych może prowadzić do niewłaściwych rezultatów. Biała blenda, choć często stosowana do odbicia światła, zwiększa jego intensywność i może powodować niepożądane odblaski, co jest szczególnie problematyczne w przypadku błyszczących powierzchni. Użycie białej blendy może zatem skutkować nadmiernym oświetleniem i zubożeniem detali, co jest niezgodne z zamierzonym celem. Z kolei złota blenda, która nadaje ciepłe tonacje, jest doskonała do portretów, jednak w kontekście fotografii produktowej może wprowadzać kolorystyczne zniekształcenia, które nie są pożądane. Złota tonacja może sprawić, że przedmioty stracą swój naturalny kolor, co wpłynie na ich atrakcyjność. Srebrna blenda, podobnie jak biała, odbija więcej światła, co może potęgować odblaski, zamiast ich eliminować. W kontekście profesjonalnej fotografii ważne jest, aby znać właściwości używanych narzędzi i ich wpływ na końcowy efekt. Częste błędy myślowe polegają na założeniu, że wszystkie blendy działają w ten sam sposób – w rzeczywistości ich zastosowanie musi być dostosowane do specyfiki obiektów oraz pożądanych efektów wizualnych. Dlatego konieczne jest, aby w przypadku fotografii przedmiotów użytkowych, szczególnie z błyszczącymi powierzchniami, zastosować czarną blendę, która skutecznie kontroluje światło i daje profesjonalne rezultaty.

Pytanie 29

Orientacja pionowa jest typowa dla fotografii

A. sportowych

B. krajobrazowych

C. portretowych

D. panoramicznych

Orientacja wertykalna, czyli portretowa, to coś, co często stosujemy w fotografii, zwłaszcza przy robieniu zdjęć ludzi. Fajnie jest, gdy zdjęcie skupia się na postaci i uwydatnia jej rysy twarzy oraz sylwetkę. Przykładowo, kiedy robimy sesję portretową, warto złapać nie tylko same twarze, ale też to, jak ktoś się porusza czy jakie emocje mu towarzyszą. W branży mówi się, że jak mamy obiekt wyższy niż szerszy, to orientacja pionowa naprawdę pomaga pokazać szczegóły i stworzyć lepszą kompozycję. Dobrze jest też myśleć o naturalnych liniach w kadrze, które prowadzą wzrok widza do głównego tematu zdjęcia. A jeśli chodzi o druku, to zdjęcia w orientacji wertykalnej świetnie nadają się na plakaty czy inne formy, gdzie estetyka jest kluczowa.

Pytanie 30

Pomiar, który nie uwzględnia luminancji filmowanej sceny to:

A. światła padającego.

B. punktowy, na światła.

C. integralny światła odbitego.

D. punktowy, na cienie.

Pomiar luminancji sceny nie uwzględnia nie tylko światła padającego, ale także wiele błędnych koncepcji związanych ze sposobem, w jaki rozumiemy iluminację obiektów. Odpowiedzi dotyczące pomiaru punktowego na światła i cienie mogą wydawać się uzasadnione, ponieważ te metody pozwalają na lokalizację konkretnych źródeł światła. Jednakże, pomiar na światła odnosi się do intensywności światła, które pada na dany obiekt, co nie uwzględnia pełnego kontekstu luminancji w fotografii. Z kolei pomiar na cienie może prowadzić do błędnych wyników, gdy scena jest oświetlona w sposób, który nie oddaje rzeczywistego stanu luminancji, zwłaszcza w warunkach silnego kontrastu. Integralny pomiar światła odbitego również nie dostarcza pełnych informacji o luminancji sceny. Kluczowym błędem jest zakładanie, że wystarczy zmierzyć światło, które jest odbite od obiektów, aby uzyskać pełen obraz sceny. Z tego powodu, zrozumienie różnicy między tymi metodami a pomiarem światła padającego jest kluczowe dla uzyskania poprawnych i wiarygodnych wyników w fotografii. Bez właściwego zrozumienia tych koncepcji, fotografowie mogą napotkać problemy z ekspozycją, co prowadzi do zdjęć o nieodpowiedniej jasności i kontrastach.

Pytanie 31

Technika Tethered Shooting w fotografii studyjnej oznacza

A. synchronizację wielu lamp studyjnych za pomocą systemu radiowego

B. korzystanie ze statywów z głowicą umożliwiającą precyzyjny ruch w trzech osiach

C. podłączenie aparatu bezpośrednio do komputera w celu natychmiastowego przesyłania zdjęć

D. fotografowanie z wykorzystaniem wyzwalaczy czasowych

Technika Tethered Shooting to metoda, która umożliwia bezpośrednie połączenie aparatu fotograficznego z komputerem. Dzięki temu, zdjęcia są natychmiastowo przesyłane na komputer, co pozwala na bieżąco podglądanie efektów pracy. Jest to niezwykle przydatne w fotografii studyjnej, gdzie priorytetem jest precyzyjne ustawienie światła i kompozycji. W praktyce, fotograf może na dużym ekranie ocenić jakość zdjęcia, dokonać korekty ustawień, a także łatwo organizować i katalogować zdjęcia w oprogramowaniu takim jak Lightroom czy Capture One. Umożliwia to również współpracę z klientami, którzy mogą na bieżąco obserwować efekty sesji, co zwiększa ich zaangażowanie i satysfakcję. To podejście nie tylko podnosi efektywność pracy, ale również przyspiesza proces postprodukcji, co jest nieocenione w branży, gdzie czas jest często kluczowy.

Pytanie 32

Jaki symbol w aparatach cyfrowych wskazuje na tryb automatyki z wyborem czasu ekspozycji?

A. A

B. P

C. M

D. S

Wybór niepoprawnej odpowiedzi wskazuje na nieporozumienie dotyczące funkcji dostępnych w aparatach cyfrowych. Oznaczenie A odnosi się do trybu automatyki z preselekcją przysłony, co oznacza, że użytkownik ma możliwość ustawienia wartości przysłony, a aparat automatycznie dobiera czas otwarcia migawki. Ten tryb jest przydatny w sytuacjach, gdy priorytetem jest kontrola głębi ostrości, na przykład w portretach, gdzie ważne jest uzyskanie rozmytego tła. Z kolei M oznacza tryb manualny, w którym fotograf ma pełną kontrolę zarówno nad czasem otwarcia migawki, jak i przysłoną. Choć ten tryb zapewnia maksimum kreatywności, wymaga znacznej wiedzy o odpowiednich ustawieniach, co może być przytłaczające dla początkujących. Oznaczenie P wskazuje na tryb programowy, w którym aparat ustala zarówno czas, jak i przysłonę, co jest idealne dla amatorów, którzy chcą skupić się na kompozycji, zamiast na technicznych aspektach fotografowania. Użytkownicy mogą mylić te symboliki i ich funkcje, co prowadzi do frustracji podczas fotografowania, a w konsekwencji do nieoptymalnych wyników. Zrozumienie różnic między tymi trybami jest kluczem do efektywnego korzystania z aparatu i osiągania zamierzonych efektów.

Pytanie 33

Obrazy uzyskuje się poprzez naświetlenie obiektu promieniowaniem X w

A. spektrografii

B. mikrografii

C. makrografii

D. rentgenografii

Rentgenografia to technika obrazowania, która wykorzystuje promieniowanie X do uzyskiwania obrazów wnętrza obiektów lub ciał. W tej metodzie, promieniowanie X przenika przez obiekt i jest częściowo absorbowane, co prowadzi do powstania obrazu na detektorze. Rentgenografia ma szerokie zastosowanie w medycynie do diagnostyki chorób, jak również w przemyśle do inspekcji materiałów i struktur. Przykładem zastosowania rentgenografii medycznej jest wykonywanie zdjęć rentgenowskich w celu identyfikacji złamań kości lub wykrywania zmian patologicznych w tkankach. W przemyśle rentgenografia służy do wykrywania wad w materiałach, takich jak pęknięcia, wtrącenia czy korozja. Dzięki rozwojowi technologii cyfrowej, rentgenografia stała się bardziej precyzyjna i dostarcza lepszej jakości obrazów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w diagnostyce i inspekcji materiałowej.

Pytanie 34

Do prawidłowego pomiaru temperatury barwowej źródeł światła służy

A. densytometr

B. eksponometr

C. światłomierz punktowy

D. spektrofotometr

Odpowiedzi, które wybrałeś, nie są właściwe do pomiaru temperatury barwowej ze względu na ich specyfikę i przeznaczenie. Światłomierz punktowy, na przykład, jest narzędziem, które mierzy intensywność światła w danym punkcie, jednak nie analizuje widma światła ani nie pozwala na określenie jego temperatury barwowej. Użycie światłomierza w kontekście pomiaru temperatury barwowej może prowadzić do błędnych wniosków, ponieważ nie uwzględnia on pełnego spektrum świetlnego. Densytometr, z kolei, jest urządzeniem stosowanym w technice fotograficznej oraz graficznej do pomiaru gęstości optycznej materiałów, ale również nie ma związku z pomiarem temperatury barwowej, jako że zajmuje się innymi aspektami światła. Eksponometr, używany głównie w fotografii, służy do pomiaru ilości światła, które dociera do materiału światłoczułego, a nie do analizy jego temperatury barwowej. Wybór niewłaściwego narzędzia do pomiaru może prowadzić do znacznych różnic w jakości oświetlenia w różnych zastosowaniach, co podkreśla znaczenie wyboru odpowiednich narzędzi zgodnych z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 35

Jakie akcesoria ciemni powinny być przygotowane do realizacji chemicznej obróbki małoobrazkowych czarno-białych negatywów?

A. Wywoływacz, utrwalacz, powiększalnik, menzurka, lejek, klipsy do zawieszania negatywów

B. Wywoływacz, utrwalacz, koreks, termometr, menzurka, lejek, klipsy do zawieszania negatywów

C. Wywoływacz, koreks, powiększalnik, termometr

D. Przerywacz, utrwalacz, maskownica, powiększalnik, kuweta, termometr, menzurka

Odpowiedź wskazująca na zestaw wywoływacza, utrwalacza, koreksu, termometru, menzurki, lejka oraz klipsów do zawieszania negatywów jest poprawna, ponieważ zawiera wszystkie niezbędne elementy do przeprowadzenia obróbki chemicznej czarno-białych materiałów negatywowych. Wywoływacz jest kluczowy, ponieważ to on inicjuje proces chemiczny, w wyniku którego obraz staje się widoczny na kliszy. Utrwalacz z kolei trwałe zatrzymuje ten obraz, zapobiegając dalszemu działaniu światła. Koreks służy do bezpiecznego umieszczania materiałów w roztworach chemicznych, co jest niezbędne w ciemni. Termometr zapewnia kontrolę temperatury, co jest istotne dla jakości obróbki, ponieważ różne chemikalia mogą wymagać specyficznych warunków termicznych. Menzurka i lejek są niezbędne do precyzyjnego dozowania i przelewania chemikaliów, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiednich stężeń. Klipsy do zawieszania negatywów są niezbędne do suszenia, zapewniając równomierne schnięcie bez zagnieceń, co może wpływać na jakość końcowego obrazu. Używanie standardowych narzędzi i chemikaliów jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii analogowej, a ich prawidłowe zastosowanie ma kluczowe znaczenie dla uzyskania wysokiej jakości odbitek.

Pytanie 36

Właściwa ekspozycja podczas robienia zdjęcia pejzażu jest następująca: czas naświetlania 1/125 s, przysłona f/5,6. Aby zwiększyć głębię ostrości oraz zachować tę samą ilość światła docierającego do matrycy, jakie powinny być ustawienia ekspozycji?

A. 1/30 s; f/16

B. 1/30 s; f/11

C. 1/125 s; f/22

D. 1/125 s; f/16

Odpowiedzi, które sugerują inne kombinacje czasu naświetlania i przysłony, są niepoprawne z kilku istotnych powodów. Zmiana wartości przysłony na f/16 lub f/22 bez odpowiedniego dostosowania czasu naświetlania prowadzi do niedoświetlenia zdjęcia. Im mniejsza wartość przysłony, tym więcej światła wpada na matrycę, co wpłynie na ekspozycję. Przykładowo, przysłona f/22 znacznie ograniczy ilość światła, co w połączeniu z czasem 1/125 s spowoduje, że zdjęcie będzie zbyt ciemne. Ponadto, większa głębia ostrości przy f/16 jest osiągana kosztem ilości światła, co wymaga dłuższego czasu naświetlania, aby uzyskać odpowiednią ekspozycję. Nasze błędne rozumienie zasad fotografii może prowadzić do mylnych decyzji; kluczowe jest zrozumienie, że każda zmiana w jednym parametrze wymaga odpowiedniej kompensacji w innych, aby zachować prawidłową ekspozycję. W praktyce, stosowanie zasady przysłony i czasu naświetlania wymaga precyzyjnego obliczenia, aby uniknąć artefaktów, takich jak ziarno czy prześwietlenie, co jest kluczowe w profesjonalnej fotografii.

Pytanie 37

"Trójkąt ekspozycji" w fotografii odnosi się do relacji między

A. czasem naświetlania, liczbą przysłony, intensywnością oświetlenia

B. czasem naświetlania, liczbą przysłony, czułością detektora obrazu

C. czasem naświetlania, matrycą, czułością detektora obrazu

D. czasem naświetlania, obiektywem, czułością sensora obrazu

Odpowiedź wskazująca na zależność między czasem naświetlania, liczbą przysłony a czułością detektora obrazu jest prawidłowa, ponieważ te trzy elementy tworzą trójkąt ekspozycji, który jest fundamentem technik fotograficznych. Czas naświetlania określa, jak długo matryca lub film jest wystawiony na działanie światła, co wpływa na ruch obiektów w kadrze. Liczba przysłony, oznaczająca wielkość otworu w obiektywie, kontroluje ilość światła wpadającego do aparatu oraz głębię ostrości, co jest kluczowe dla kompozycji zdjęcia. Czułość detektora obrazu, wyrażana w jednostkach ISO, odnosi się do zdolności aparatu do rejestrowania obrazu w różnych warunkach oświetleniowych. Zrozumienie interakcji tych trzech parametrów pozwala fotografowi na kreatywne zarządzanie ekspozycją i uzyskiwanie zamierzonych efektów wizualnych. Na przykład, w słabym oświetleniu, zwiększenie czułości ISO może pozwolić na krótszy czas naświetlania, co zminimalizuje ryzyko poruszenia zdjęcia, podczas gdy odpowiednie ustawienie przysłony może pomóc w uzyskaniu pożądanej głębi ostrości.

Pytanie 38

Urządzenie drukujące, które pozwala na uzyskanie wydruków bez rastrowania poprzez odparowanie barwników z trzech kolorów folii, to drukarka

A. laserowa

B. atramentowa

C. sublimacyjna

D. igłowa

Drukarka sublimacyjna to zaawansowane urządzenie drukujące, które wykorzystuje proces sublimacji do tworzenia wysokiej jakości, bezrastrowych wydruków. W tej technologii barwniki, umieszczone na specjalnej wstędze foliowej, są poddawane działaniu ciepła. W wyniku tego procesu barwnik przechodzi z fazy stałej bezpośrednio w fazę gazową, a następnie osiada na podłożu, co pozwala uzyskać intensywne i trwałe kolory. Drukarki sublimacyjne są szeroko stosowane w branży fotograficznej, produkcji materiałów reklamowych oraz odzieży, gdzie estetyka i jakość wydruku są kluczowe. Przykładem zastosowania drukarek sublimacyjnych są wydarzenia, takie jak targi czy imprezy sportowe, gdzie na miejscu można drukować zdjęcia na koszulkach lub kubkach, co pozwala uczestnikom na natychmiastowe nabycie pamiątek. Technologia ta jest zgodna z najlepszymi praktykami branżowymi, zapewniając wydruki o wysokiej rozdzielczości oraz odporne na blaknięcie, co czyni je idealnym wyborem dla profesjonalnych zastosowań.

Pytanie 39

Na ilustracji przeważa barwa

A. zimna.

B. złamana.

C. czysta.

D. dopełniająca.

Odpowiedź 'czysta' jest prawidłowa, ponieważ na załączonym zdjęciu dominującą barwą jest intensywna czerwień, która charakteryzuje się wysokim nasyceniem oraz wyrazistością. Barwy czyste to te, które nie są mieszane z innymi kolorami, co sprawia, że są pełne i wyraziste. W kontekście teorii koloru, czysta czerwień należy do barw podstawowych, a jej intensywność oraz nasycenie sprawiają, że przyciąga uwagę i jest często wykorzystywana w projektowaniu graficznym, reklamie i sztuce. W praktyce, stosowanie barw czystych jest kluczowe do osiągnięcia zamierzonego efektu wizualnego, co można zaobserwować w pracach znanych artystów, takich jak Piet Mondrian, który wykorzystywał czyste kolory w swoich kompozycjach. Zrozumienie różnicy między barwami czystymi a złożonymi jest istotne dla każdego, kto pracuje w dziedzinie sztuki czy projektowania, ponieważ wpływa na percepcję i emocjonalny odbiór dzieła.

Pytanie 40

W jakiej jednostce mierzy się rozdzielczość obrazu cyfrowego?

A. Hz (herce)

B. ppi (pixels per inch)

C. cd (kandela)

D. lm (lumeny)

Rozdzielczość obrazu cyfrowego mierzona jest w 'ppi', czyli 'pixels per inch', co oznacza liczbę pikseli przypadających na cal. To kluczowy parametr w grafice cyfrowej i druku, ponieważ bezpośrednio wpływa na jakość wyświetlanych obrazów. Wyższa wartość ppi oznacza większą liczbę pikseli na jednostkę długości, co przekłada się na ostrzejszy i bardziej szczegółowy obraz. Z punktu widzenia standardów branżowych, w druku komercyjnym często używa się wartości 300 ppi dla uzyskania wysokiej jakości wydruków. W przypadku ekranów komputerowych, typowe wartości to 72-96 ppi. Rozdzielczość w ppi ma znaczenie również w kontekście projektowania interfejsów użytkownika oraz tworzenia materiałów marketingowych, gdzie dbałość o detale i klarowność grafiki są kluczowe. Dlatego umiejętność pracy z rozdzielczością jest niezbędna dla każdego, kto zajmuje się projektowaniem graficznym, fotografią cyfrową czy publikacją elektroniczną.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej