Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 1 maja 2025 00:47
Data zakończenia: 1 maja 2025 00:55

Egzamin zdany!

Wynik: 30/40 punktów (75,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie polecenie trzeba wydać w systemie Windows 7, aby uruchomić program Zapora systemu Windows z zabezpieczeniami zaawansowanymi bezpośrednio z wiersza poleceń?

A. compmgmt.msc

B. wf.msc

C. perfmon.msc

D. serwices.msc

Odpowiedź "wf.msc" jest poprawna, ponieważ uruchamia program Zapora systemu Windows z zabezpieczeniami zaawansowanymi, który pozwala na zarządzanie ustawieniami zapory sieciowej w systemie Windows 7. Używając polecenia wf.msc w wierszu poleceń, użytkownik uzyskuje dostęp do graficznego interfejsu, który umożliwia konfigurowanie reguł zapory, monitorowanie połączeń oraz definiowanie wyjątków dla aplikacji i portów. Dzięki temu można skutecznie zabezpieczać komputer przed nieautoryzowanym dostępem z sieci. W praktyce, administratorzy systemów korzystają z tego narzędzia do dostosowywania polityk bezpieczeństwa zgodnych z najlepszymi praktykami, takimi jak ograniczenie dostępu do krytycznych zasobów czy ochrona przed złośliwym oprogramowaniem. Dodatkowo, wf.msc pozwala na integrację z innymi narzędziami zarządzania, co ułatwia kompleksowe zarządzanie bezpieczeństwem sieci w organizacji.

Pytanie 2

Administrator dostrzegł, że w sieci LAN występuje wiele kolizji. Jakie urządzenie powinien zainstalować, aby podzielić sieć lokalną na mniejsze domeny kolizji?

A. Router

B. Modem

C. Switch

D. Huba

Przełącznik to urządzenie, które efektywnie zarządza ruchem danych w sieci lokalnej, dzieląc ją na mniejsze domeny kolizji. Dzięki temu, gdy urządzenie wysyła dane, przełącznik może skierować je tylko do odpowiedniego odbiorcy, eliminując kolizje, które występują, gdy wiele urządzeń próbuje jednocześnie nadawać w tym samym czasie. Przełączniki działają na warstwie drugiej modelu OSI, co oznacza, że operują na adresach MAC. W praktyce, jeśli w sieci lokalnej mamy dużą liczbę urządzeń, zainstalowanie przełącznika może znacząco poprawić wydajność i przepustowość sieci. Na przykład w biurze, gdzie wiele komputerów łączy się z serwerem plików, zastosowanie przełącznika pozwala na płynne przesyłanie danych między urządzeniami, minimalizując ryzyko kolizji i opóźnień. Zgodnie z zaleceniami branżowymi, przełączniki są kluczowym elementem nowoczesnych sieci lokalnych, w przeciwieństwie do koncentratorów, które nie mają zdolności do inteligentnego kierowania ruchem. Przełączniki są również bardziej efektywne energetycznie i oferują zaawansowane funkcje zarządzania ruchem, takie jak VLAN czy QoS.

Pytanie 3

Ilustrowany schemat obrazuje zasadę funkcjonowania

A. drukarki 3D

B. drukarki laserowej

C. skanera płaskiego

D. plotera grawerującego

W tym schemacie pokazano, jak działa skaner płaski. Wiesz, skaner płaski używa lampy, która oświetla dokument lub obraz leżący na jego szkle. Światło, które odbija się od dokumentu, trafia na lustra kierujące je do soczewki. Potem obraz przechodzi przez soczewkę i trafia na czujnik CCD, który zamienia światło na sygnały elektryczne. Te sygnały są następnie przetwarzane przez przetwornik analogowo-cyfrowy na dane cyfrowe, które komputer rozumie. Dzięki temu możemy łatwo digitalizować dokumenty i zdjęcia, co jest super przydatne w biurach i domach, bo można robić kopie cyfrowe i przechowywać wszystko w porządku. Warto też pamiętać, żeby regularnie czyścić szybę skanera i kalibrować go, żeby jakość skanów była jak najlepsza. Ciekawym pomysłem jest też korzystanie z programów do zarządzania skanami, bo ułatwia to organizację i edytowanie zeskanowanych plików.

Pytanie 4

Jednym z zaleceń w zakresie ochrony przed wirusami jest przeprowadzanie skanowania całego systemu. W związku z tym należy skanować komputer

A. wyłącznie w przypadkach, gdy istnieje podejrzenie infekcji wirusem

B. tylko po zaktualizowaniu baz danych oprogramowania antywirusowego

C. jedynie w sytuacji, gdy w systemie nie działa monitor antywirusowy

D. regularnie, na przykład co siedem dni

Skanowanie całego komputera systematycznie, na przykład raz w tygodniu, jest kluczowym zaleceniem w zakresie ochrony antywirusowej i zabezpieczania systemu przed zagrożeniami. Regularne skanowanie pozwala na wczesne wykrywanie i eliminowanie potencjalnych wirusów oraz innych szkodliwych programów, zanim zdążą one wyrządzić poważne szkody. Przykładowo, wiele złośliwych oprogramowań potrafi się ukrywać w systemie przez dłuższy czas, a ich działanie może być wykryte dopiero po pewnym czasie. Dlatego skanowanie w regularnych odstępach czasu, zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, takimi jak zalecenia NIST (National Institute of Standards and Technology) dotyczące zarządzania ryzykiem, zapewnia, że system jest stale monitorowany i zabezpieczony. Dodatkowo warto zaznaczyć, że niektóre programy antywirusowe oferują funkcje automatycznego skanowania, które można skonfigurować do działania w wybranych porach, co ułatwia przestrzeganie tego zalecenia.

Pytanie 5

Jak brzmi nazwa klucza rejestru w systemie Windows, w którym zapisane są relacje między typami plików a aplikacjami, które je obsługują?

A. HKEY_USERS

B. HKEY_CLASSES_ROOT

C. HKEY_LOCAL_RELATIONS

D. HKEY_CURRENT_PROGS

HKEY_USERS to klucz rejestru, który przechowuje informacje dotyczące wszystkich użytkowników systemu Windows, ale nie jest on bezpośrednio związany z powiązaniami typów plików. Odpowiedź sugerująca ten klucz może wynikać z nieporozumienia dotyczącego funkcji rejestru. Klucz HKEY_CURRENT_PROGS nie istnieje w standardowej architekturze rejestru systemu Windows, co czyni tę odpowiedź błędną. Niekiedy użytkownicy mogą mylić HKEY_CURRENT_USER z HKEY_CLASSES_ROOT, ale ten pierwszy dotyczy ustawień i preferencji bieżącego użytkownika, a nie powiązań typów plików. Z kolei HKEY_LOCAL_RELATIONS również nie jest uznawanym kluczem w systemie Windows, co może prowadzić do zamieszania. Takie myślenie może wynikać z braku zrozumienia struktury rejestru Windows, gdzie każdy klucz ma swoją określoną rolę. Klucz HKEY_CLASSES_ROOT stanowi centralny punkt dla powiązań typów plików, co jest kluczowe dla działania aplikacji i interakcji systemu z użytkownikiem. Ignorowanie tego faktu może prowadzić do problemów z otwieraniem plików oraz ich obsługą przez oprogramowanie. Właściwe zrozumienie struktury rejestru jest niezbędne dla administratorów systemów oraz dla osób zajmujących się konfiguracją systemu operacyjnego.

Pytanie 6

Rejestry przedstawione na diagramie procesora mają zadanie

A. kontrolowania realizowanego programu

B. przechowywania argumentów obliczeń

C. zapamiętywania adresu do kolejnej instrukcji programu

D. przeprowadzania operacji arytmetycznych

Rejestry w procesorze nie służą do sterowania wykonywanym programem ani do przechowywania adresu do następnej instrukcji programu. Te funkcje są związane z innymi elementami architektury procesora. Sterowanie wykonywanym programem odbywa się poprzez jednostkę sterującą która dekoduje instrukcje i zarządza ich wykonaniem. Rejestry natomiast są dedykowane do przechowywania danych które są bezpośrednio wykorzystywane przez jednostkę arytmetyczno-logiczną. Nie przechowują one adresu do następnej instrukcji programu co jest zadaniem licznika rozkazów i dekodera rozkazów. Licznik rozkazów śledzi bieżący adres instrukcji a dekoder rozkazów interpretuje ją i przesyła odpowiednie sygnały do innych części procesora. Pomylenie tych funkcji jest typowym błędem wynikającym z niezrozumienia złożonej organizacji wewnętrznej procesora. Warto pamiętać że rejestry są miejscem gdzie dane są przechowywane na krótki czas niezbędny do ich przetworzenia co znacząco przyspiesza działanie procesora. Ich fizyczne rozmieszczenie blisko jednostki arytmetycznej umożliwia szybki dostęp do danych niemożliwy do osiągnięcia przy korzystaniu z pamięci RAM. W ten sposób rejestry stanowią kluczowy element w realizacji szybkich obliczeń przez procesor.

Pytanie 7

Po wykonaniu podanego polecenia w systemie Windows: ```net accounts /MINPWLEN:11``` liczba 11 zostanie przydzielona dla

A. minimalnej liczby znaków w hasłach użytkowników.

B. maksymalnej ilości dni ważności konta.

C. minimalnej liczby minut, przez które użytkownik może być zalogowany.

D. maksymalnej liczby dni pomiędzy zmianami haseł użytkowników.

Wartość 11 ustawiona przez komendę 'net accounts /MINPWLEN:11' odnosi się do minimalnej liczby znaków, które muszą być zawarte w hasłach użytkowników systemu Windows. Praktyka ustalania minimalnej długości haseł jest kluczowym elementem polityki bezpieczeństwa, mającym na celu ochronę kont użytkowników przed atakami typu brute force, w których hakerzy próbują odgadnąć hasła przez generowanie różnych kombinacji. Zgodnie z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa, zaleca się, aby hasła miały co najmniej 12 znaków, co dodatkowo zwiększa ich odporność na przełamanie. Ustawienie minimalnej długości hasła na 11 znaków jest krokiem w kierunku zapewnienia użytkownikom większego poziomu bezpieczeństwa. Warto pamiętać, że im dłuższe i bardziej złożone hasło, tym trudniej je złamać, dlatego organizacje powinny regularnie aktualizować polityki haseł oraz edukować użytkowników na temat znaczenia silnych haseł oraz stosowania menedżerów haseł.

Pytanie 8

Która z licencji pozwala każdemu użytkownikowi na wykorzystywanie programu bez ograniczeń związanych z prawami autorskimi?

A. Public domain

B. Volume

C. MOLP

D. Shareware

Licencja Public Domain, znana również jako domena publiczna, jest to status, który pozwala każdemu użytkownikowi na korzystanie z oprogramowania bez żadnych ograniczeń wynikających z autorskich praw majątkowych. Oznacza to, że użytkownicy mogą swobodnie pobierać, modyfikować, dystrybuować oraz wykorzystywać dane oprogramowanie w dowolny sposób. Przykładem zastosowania oprogramowania w domenie publicznej mogą być różne biblioteki, narzędzia programistyczne oraz zasoby edukacyjne, takie jak projekty stworzone przez społeczność open source. Dobrą praktyką jest korzystanie z oprogramowania w domenie publicznej, ponieważ umożliwia to innowację oraz rozwój w różnych dziedzinach, bez obaw o łamanie przepisów prawnych. Warto zaznaczyć, że chociaż oprogramowanie w domenie publicznej jest dostępne dla wszystkich, jego twórcy mogą zachować prawa do ich pomysłów, co stanowi doskonały przykład zrównoważonego podejścia do innowacji i ochrony prawnej.

Pytanie 9

Złośliwe oprogramowanie, które może umożliwić atak na zainfekowany komputer, np. poprzez otwarcie jednego z portów, to

A. wabbit

B. trojan

C. keylogger

D. exploit

Mówiąc o złośliwym oprogramowaniu, termin 'exploit' to techniki albo kawałki kodu, które wykorzystują luki w oprogramowaniu, żeby przejąć kontrolę nad systemem. Exploit działa trochę inaczej niż trojan, bo nie jest zamaskowane jako coś legalnego. Zwykle trzeba coś zrobić, na przykład wejść na zainfekowaną stronę, albo otworzyć złośliwy plik. Natomiast 'wabbit' to specyficzny typ wirusa, który sam się klonuje i rozprzestrzenia, ale nie otwiera portów. A 'keylogger' to program, który rejestruje twoje kliknięcia, także to coś innego, bo on nie otwiera portów. Często mylimy te pojęcia, bo klasifikacja złośliwego oprogramowania bywa trudna. Ważne jest, żeby rozumieć, że każdy rodzaj malware działa na swój sposób i ma różne funkcje, a to ma znaczenie, kiedy mówimy o ochronie przed zagrożeniami w sieci.

Pytanie 10

Na ilustracji pokazano porty karty graficznej. Które złącze jest cyfrowe?

A. tylko złącze 2

B. złącze 1 oraz 2

C. tylko złącze 1

D. tylko złącze 3

Złącze numer 3 przedstawione na zdjęciu to złącze cyfrowe typu DVI (Digital Visual Interface) często używane w kartach graficznych do przesyłania sygnałów wideo. DVI umożliwia przesyłanie nieskompresowanych cyfrowych sygnałów wideo co jest szczególnie korzystne w przypadku monitorów cyfrowych takich jak panele LCD. W porównaniu do analogowych złącz takich jak VGA złącze DVI zapewnia lepszą jakość obrazu ponieważ eliminuje problemy związane z konwersją sygnałów cyfrowo-analogowych. Standard DVI jest szeroko stosowany w branży ze względu na swoją uniwersalność i możliwość przesyłania zarówno sygnałów cyfrowych jak i w pewnych przypadkach analogowych. W praktyce złącze to jest używane w środowiskach wymagających wysokiej jakości obrazu takich jak projektowanie graficzne gry komputerowe czy profesjonalne edycje wideo. Zastosowanie DVI zgodne jest z dobrą praktyką w zakresie zapewnienia spójnego i wysokiej jakości przesyłu danych wizualnych co czyni je preferowanym wyborem w wielu zastosowaniach profesjonalnych.

Pytanie 11

Adapter USB do LPT może być użyty w przypadku braku kompatybilności złączy podczas podłączania starszych urządzeń

A. klawiatury

B. drukarki

C. monitora

D. myszy

Adapter USB na LPT jest kluczowym narzędziem w sytuacjach, gdy zachodzi potrzeba podłączenia starszych urządzeń, takich jak drukarki, do nowszych komputerów, które dysponują jedynie portami USB. Drukarki, zwłaszcza modele starsze, często korzystają z złącza LPT (port równoległy), które nie występuje w nowoczesnych laptopach i komputerach stacjonarnych. Dzięki wykorzystaniu adaptera USB na LPT, użytkownicy mogą kontynuować korzystanie z tych urządzeń, co znacząco zwiększa ich użyteczność oraz zmniejsza koszty związane z zakupem nowego sprzętu. Adaptery te są zgodne z różnymi standardami, w tym USB 1.1 oraz USB 2.0, co zapewnia szeroką kompatybilność. W praktyce, pozwala to na wykorzystanie starszych drukarek w biurach i domach, gdzie nowoczesne urządzenia mogłyby nie być w stanie zapewnić odpowiednich funkcji lub jakości druku. Warto również zaznaczyć, że korzystanie z takich adapterów jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju i recyklingu technologii, sprzyjając mniejszej ilości odpadów elektronicznych oraz wydłużeniu cyklu życia sprzętu.

Pytanie 12

Aby określić długość prefiksu w adresie IPv4, należy ustalić

A. liczbę początkowych bitów o wartości 1 w masce adresu IPv4

B. liczbę bitów o wartości 0 w pierwszych dwóch oktetach adresu IPv4

C. liczbę bitów o wartości 1 w części hosta adresu IPv4

D. liczbę bitów o wartości 0 w trzech pierwszych oktetach adresu IPv4

Analizując niepoprawne odpowiedzi, konieczne jest zrozumienie, że każda z nich bazuje na błędnym podejściu do struktury adresów IPv4 oraz ich maskowania. Zaczynając od pierwszej propozycji, koncentruje się ona na liczbie bitów o wartości 0 w dwóch pierwszych oktetach, co jest mylące, gdyż istotne jest liczenie bitów z wartościami 1 w masce, a nie 0 w adresie. W przypadku drugiej odpowiedzi, odniesienie do trzech pierwszych oktetów nie ma sensu w kontekście ustalania prefiksu, ponieważ w praktyce maska definiuje, które bity są istotne dla określenia adresu sieci, a nie sposób zliczania zer w adresie. Ostatnia z propozycji sugeruje, że długość prefiksu można określić przez liczbę bitów mających wartość 1 w części hosta adresu, co jest fundamentalnie błędne, ponieważ prefiks powinien odnosić się do części sieciowej, a nie hosta. Tego typu błędne rozumienie prowadzi do nieefektywnej segmentacji sieci, co może skutkować problemami z routowaniem i bezpieczeństwem. Dlatego kluczowe jest, aby skupić się na właściwym obliczaniu długości prefiksu w kontekście maski podsieci, co jest podstawą prawidłowego zarządzania adresacją w sieciach IP.

Pytanie 13

Określenie najbardziej efektywnej trasy dla połączenia w sieci to

A. routing

B. conntrack

C. tracking

D. sniffing

Routing, czyli wyznaczanie optymalnej trasy dla połączenia sieciowego, jest kluczowym procesem w zarządzaniu ruchu w sieciach komputerowych. Proces ten polega na określaniu najefektywniejszej drogi, jaką dane powinny przejść od nadawcy do odbiorcy. Przykładem zastosowania routingu jest sieć Internet, gdzie różne protokoły, takie jak OSPF (Open Shortest Path First) czy BGP (Border Gateway Protocol), umożliwiają dynamiczne wyznaczanie tras w zależności od aktualnych warunków sieciowych. Routing nie tylko zwiększa efektywność przesyłania danych, ale także wpływa na niezawodność i wydajność całej infrastruktury sieciowej. Dobrym przykładem praktycznym jest sytuacja, gdy jedna z tras do serwera staje się niedostępna; protokoły routingu automatycznie aktualizują tablice routingu, aby znaleźć alternatywne połączenie. Zrozumienie koncepcji routingu oraz jego implementacji jest niezbędne dla każdego specjalisty w dziedzinie sieci komputerowych, a znajomość standardów branżowych, takich jak IETF, jest kluczowa dla efektywnego projektowania i zarządzania sieciami.

Pytanie 14

Narzędzie diagnostyczne tracert służy do ustalania

Wiersz polecenia
_ □ X
C:\>tracert wp.pl
 Trasa śledzenia do wp.pl [212.77.100.101]
 przewyższa maksymalną liczbę przeskoków 30
 1    2 ms    3 ms    2 ms  192.168.0.1
 2    8 ms    8 ms   10 ms  10.135.96.1
 3    *       *       *     Upłynął limit czasu żądania.
 4    9 ms    7 ms   10 ms  upc-task-gw.task.gda.pl [153.19.0.5]
 5   10 ms   14 ms   10 ms  task-tr-wp.pl [153.19.102.1]
 6   91 ms    *      10 ms  zeu.ptr02.sdm.wp-sa.pl [212.77.105.29]
 7   11 ms   10 ms   11 ms  www.wp.pl [212.77.100.101]
 
 Śledzenie zakończone.
 
 C:\>

A. ścieżki do miejsca docelowego

B. wydajności połączenia w protokole IPX/SPX

C. możliwości analizy struktury systemu DNS

D. poprawności ustawień protokołu TCP/IP

Polecenie tracert, znane również jako traceroute, jest narzędziem służącym do diagnozowania sieci komputerowych poprzez wyznaczanie ścieżki pakietu IP do określonego hosta. Działa ono poprzez wysyłanie serii komunikatów ICMP Echo Request do docelowego adresu IP z rosnącą wartością TTL (Time To Live). Każdy router na trasie zmniejsza wartość TTL o 1 i jeśli TTL osiągnie zero, router odrzuca pakiet i wysyła komunikat ICMP Time Exceeded z powrotem do nadawcy. Dzięki temu tracert identyfikuje każdy węzeł na drodze do celu wraz z czasem potrzebnym na przejście przez ten węzeł. To narzędzie jest użyteczne w wykrywaniu problemów z routingiem, takich jak nieosiągalne sieci czy wolne połączenia. Praktycznym zastosowaniem tracert jest analiza opóźnień i identyfikacja punktów, gdzie mogą występować wąskie gardła w transmisji danych. W środowisku zawodowym jest to standardowa praktyka w zarządzaniu sieciami, a wiedza o tym, jak używać tracert, jest niezbędna dla administratorów sieci dbających o płynność i efektywność komunikacji sieciowej.

Pytanie 15

Protokół Datagramów Użytkownika (UDP) należy do kategorii

A. bezpołączeniowych warstwy transportowej modelu TCP/IP

B. połączeniowych warstwy łącza danych ISO/OSI

C. połączeniowych warstwy transportowej modelu TCP/IP

D. bezpołączeniowych warstwy łącza danych modelu ISO/OSI

Wybór odpowiedzi, która sugeruje, że UDP jest protokołem połączeniowym, jest błędny, ponieważ w rzeczywistości UDP działa na zasadzie bezpołączeniowej. Protokół połączeniowy, jak TCP (Transmission Control Protocol), wymaga nawiązania sesji przed przesyłaniem danych oraz zapewnia mechanizmy kontroli błędów i retransmisji, co pozwala na zapewnienie integralności przesyłanych informacji. W przeciwieństwie do tego, UDP nie gwarantuje dostarczenia pakietów ani ich kolejności, co wynika z braku mechanizmów potwierdzania odbioru. Stosowanie protokołów warstwy łącza danych modelu ISO/OSI, które są związane z fizycznym przesyłaniem danych, jest również nieprawidłowe w kontekście UDP, który funkcjonuje na wyższej warstwie transportowej. Użytkownicy mogą błędnie sądzić, że protokoły warstwy łącza mogą zapewnić te same funkcjonalności co warstwa transportowa, co prowadzi do nieporozumień na temat architektury sieci. Kluczowym błędem jest niezdolność do zrozumienia, że warstwa transportowa jest odpowiedzialna za komunikację między procesami w różnych hostach, a warstwa łącza dotyczy jedynie komunikacji na poziomie fizycznym między urządzeniami w obrębie tej samej sieci. Zrozumienie różnicy między tymi warstwami jest niezbędne dla prawidłowego projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi.

Pytanie 16

Zamiana taśmy barwiącej jest związana z eksploatacją drukarki

A. atramentowej

B. termicznej

C. igłowej

D. laserowej

Odpowiedzi związane z drukarkami termicznymi, atramentowymi i laserowymi są oparte na mylnych przesłankach dotyczących technologii druku. Drukarki termiczne stosują specjalny papier, który zmienia kolor pod wpływem wysokiej temperatury, eliminując potrzebę użycia taśmy barwiącej. Technologia ta jest powszechnie stosowana w kasach fiskalnych oraz drukarkach etykiet, gdzie szybkość i niskie koszty eksploatacji są kluczowe. W przypadku drukarek atramentowych, zamiast taśm barwiących stosuje się wkłady z atramentem, które są spryskiwane na papier, co umożliwia uzyskanie wysokiej jakości kolorowych wydruków. Ta metoda jest bardziej elastyczna, ponieważ pozwala na uzyskanie różnych efektów wizualnych, ale generuje wyższe koszty eksploatacji w porównaniu do drukarek igłowych. Drukarki laserowe natomiast wykorzystują technologię elektrofotograficzną, w której toner jest nanoszony na papier za pomocą elektryczności statycznej i utrwalany poprzez zastosowanie wysokiej temperatury. Nie wymagają one taśm barwiących, co sprawia, że są bardziej efektywne w biurach drukujących duże ilości dokumentów. Błędne przekonanie, że te technologie również polegają na użyciu taśmy barwiącej, jest często wynikiem niepełnego zrozumienia zasad ich funkcjonowania oraz ich zastosowań w praktyce.

Pytanie 17

Na przedstawionej grafice wskazano strzałkami funkcje przycisków umieszczonych na obudowie projektora multimedialnego. Dzięki tym przyciskom można

A. regulować zniekształcony obraz

B. zmieniać intensywność jasności obrazu

C. dostosowywać odwzorowanie przestrzeni kolorów

D. przełączać źródła sygnału

Projektory multimedialne są wyposażone w przyciski do regulacji geometrii obrazu umożliwiające dostosowanie zniekształceń spowodowanych kątem projekcji. Często używaną funkcją w tym kontekście jest korekcja trapezowa która pozwala na eliminację efektów zniekształcenia trapezowego gdy projektor nie jest umieszczony idealnie prostopadle do ekranu. Przykładem może być sytuacja w której projektor musi być umieszczony nieco wyżej lub niżej względem środka ekranu a obraz nie jest właściwie wyświetlany. Użytkownik może użyć przycisków na obudowie aby dostosować kształt obrazu tak aby był zgodny z rzeczywistymi proporcjami. Regulacja zniekształceń jest kluczowym elementem poprawy jakości prezentacji zwłaszcza gdy zachodzi konieczność pracy w różnych lokalizacjach o odmiennych warunkach projekcji. Dobre praktyki polegają na ustawieniu projektora w możliwie najbardziej optymalnej pozycji już na etapie instalacji aby minimalizować potrzebę korekt. Jednak w sytuacjach gdy idealne ustawienie projektora jest niemożliwe funkcja regulacji zniekształceń pozwala na uzyskanie zadowalającego efektu wizualnego co jest zgodne z profesjonalnymi standardami branżowymi zapewniając wysoką jakość prezentacji wizualnych

Pytanie 18

Wskaż najkorzystniejszą trasę sumaryczną dla podsieci IPv4?

10.10.168.0/23

10.10.170.0/23

10.10.172.0/23

10.10.174.0/24

A. 10.10.168.0/16

B. 10.10.168.0/21

C. 10.10.160.0/21

D. 10.10.168.0/22

Opcja 10.10.160.0/21 jest zbyt szeroka i obejmuje zakres IP od 10.10.160.0 do 10.10.167.255, co nie obejmuje podanego zakresu adresów IP. Zastosowanie tej maski prowadzi do błędnego wniosku, że cały zakres adresów IP jest pokrywany, co w rzeczywistości nie jest prawdą. W praktyce taka konfiguracja mogłaby prowadzić do pomijania niektórych segmentów sieci, co obniża efektywność routingu. Z kolei 10.10.168.0/16 jest jeszcze szersza i obejmuje zakres IP od 10.10.0.0 do 10.10.255.255. Choć rzeczywiście obejmuje podane podsieci, to jest zbyt ogólnikowa i prowadzi do nieefektywnego wykorzystania zasobów adresowych oraz zbędnego obciążenia tablic routingu zbytnim poziomem szczegółowości. Ostatecznie 10.10.168.0/22 choć jest bliższa poprawnej odpowiedzi, to mimo wszystko nie obejmuje pełnego zakresu adresów wymaganych przez pytanie, kończąc się na 10.10.171.255 i pomijając 10.10.172.0/23 oraz 10.10.174.0/24. Wybór tej podsieci mógłby zatem prowadzić do braku dostępu do niektórych segmentów sieci. W praktycznym zastosowaniu, wybieranie zbyt wąskich lub zbyt szerokich tras może prowadzić do utraty efektywności oraz problemów z niezawodnością sieci, co jest sprzeczne z podstawowymi zasadami projektowania sieci. Każda z niepoprawnych odpowiedzi ilustruje typowe błędy związane z brakiem optymalizacji tras sieciowych co jest kluczowe w kontekście zarządzania dużymi i kompleksowymi strukturami sieciowymi w środowisku korporacyjnym. Profesjonalne zarządzanie siecią wymaga precyzyjnego dostosowania tras do rzeczywistych potrzeb i dostępnych zasobów co w tym przykładzie oznacza wybór trasy, która dokładnie obejmuje wymagane zakresy adresów i nic poza nimi aby uniknąć niepotrzebnych komplikacji w sieci.

Pytanie 19

Czym wyróżniają się procesory CISC?

A. wysoką liczbą instrukcji

B. ograniczoną wymianą danych pomiędzy pamięcią a procesorem

C. niewielką ilością trybów adresowania

D. prostą i szybką jednostką kontrolną

Wybór odpowiedzi, które sugerują, że procesory CISC mają prostą i szybką jednostkę sterującą, jest mylący. W rzeczywistości, procesory CISC są zaprojektowane z myślą o złożoności zestawu instrukcji, co często prowadzi do bardziej skomplikowanej jednostki sterującej. Złożoność ta wynika z konieczności dekodowania wielu różnych instrukcji, co może wprowadzać opóźnienia w wykonaniu. W kontekście architektury CISC, jednostka sterująca jest znacznie bardziej złożona niż w architekturze RISC (Reduced Instruction Set Computing), gdzie skupia się na prostocie i szybkości. Ponadto, stwierdzenie o niewielkiej liczbie trybów adresowania nie odnosi się do rzeczywistości, gdyż procesory CISC często oferują wiele trybów adresowania, co zwiększa ich elastyczność w operacjach na danych. Ograniczona komunikacja pomiędzy pamięcią a procesorem jest również niepoprawnym założeniem, ponieważ w architekturze CISC, ilość danych przesyłanych pomiędzy pamięcią a procesorem może być znacząca, biorąc pod uwagę złożoność instrukcji. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego rozpoznawania zalet i wad różnych architektur procesorów oraz ich zastosowań w praktyce, co jest istotne w kontekście projektowania systemów komputerowych.

Pytanie 20

Zidentyfikuj interfejsy znajdujące się na panelu tylnym płyty głównej:

A. 2xUSB 3.0; 2xUSB 2.0, 1.1; 2xDP, 1xDVI

B. 2xHDMI, 1xD-SUB, 1xRJ11, 6xUSB 2.0

C. 2xUSB 3.0; 4xUSB 2.0, 1.1; 1xD-SUB

D. 2xPS2; 1xRJ45; 6xUSB 2.0, 1.1

Wybrana odpowiedź jest prawidłowa ponieważ panel tylny przedstawionej płyty głównej rzeczywiście zawiera 2 porty USB 3.0 4 porty USB 2.0 lub 1.1 oraz złącze D-SUB. Porty USB są jednymi z najważniejszych elementów nowoczesnej płyty głównej ponieważ pozwalają na podłączanie szerokiego zakresu urządzeń peryferyjnych od klawiatur i myszek po dyski zewnętrzne i drukarki. USB 3.0 oferuje szybsze prędkości transferu danych sięgające nawet 5 Gb/s co jest szczególnie korzystne dla urządzeń wymagających szybkiego przesyłania danych jak na przykład dyski SSD. Złącze D-SUB znane również jako VGA jest analogowym złączem używanym głównie do podłączania monitorów starszego typu. Pomimo że technologia ta jest już mniej popularna nowoczesne płyty główne nadal oferują takie złącza dla kompatybilności ze starszymi monitorami. Praktycznym zastosowaniem takiego zestawu portów jest możliwość równoczesnego korzystania z innowacyjnych rozwiązań takich jak szybkie nośniki pamięci USB 3.0 oraz starsze urządzenia korzystające z USB 2.0 co czyni płytę wszechstronną i elastyczną w użyciu. Dobór takich interfejsów w płycie głównej jest zgodny z aktualnymi standardami branżowymi zapewniając użytkownikowi szerokie możliwości podłączania urządzeń.

Pytanie 21

Aby zainstalować usługę Active Directory w systemie Windows Server, konieczne jest uprzednie zainstalowanie oraz skonfigurowanie serwera

A. DHCP

B. FTP

C. WWW

D. DNS

Usługa Active Directory (AD) jest kluczowym elementem infrastruktury Windows Server, a jej poprawne funkcjonowanie wymaga istnienia serwera DNS (Domain Name System). DNS pełni rolę systemu nazw, który pozwala na konwersję nazw domenowych na adresy IP. W kontekście Active Directory, DNS jest niezbędny do lokalizowania kontrolerów domeny oraz odnajdywania zasobów w sieci. Przykładowo, gdy użytkownik loguje się do domeny, jego komputer wysyła zapytanie DNS w celu ustalenia, który kontroler domeny obsłuży tę operację. Ponadto, Active Directory korzysta z różnych typów rekordów DNS, takich jak rekordy SRV, aby zidentyfikować dostępne usługi w domenie. Z tych powodów, zanim przystąpimy do instalacji i konfiguracji Active Directory, musimy upewnić się, że serwer DNS jest poprawnie zainstalowany i skonfigurowany, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania infrastrukturą IT.

Pytanie 22

Jaką funkcję pełni mechanizm umożliwiający przechowywanie fragmentów dużych plików programów i danych, które nie mogą być w pełni załadowane do pamięci?

A. edytor rejestru

B. plik stronicowania

C. schowek systemu

D. menadżer zadań

Plik stronicowania to mechanizm zarządzania pamięcią, który umożliwia systemowi operacyjnemu przechowywanie części danych i programów na dysku twardym, gdy nie mieszczą się one w pamięci RAM. Działa na zasadzie podziału pamięci na małe jednostki zwane stronami, które mogą być przenoszone między pamięcią operacyjną a plikiem stronicowania. Dzięki temu, programy mogą korzystać z większej ilości pamięci, niż fizycznie dostępna w RAM. Przykładem zastosowania pliku stronicowania jest otwieranie wielu aplikacji jednocześnie na komputerze – system operacyjny może dynamicznie ładować i zwalniać strony z pamięci, co zwiększa wydajność i elastyczność. Standardy zarządzania pamięcią sugerują, że plik stronicowania powinien być umiejscowiony na szybkim nośniku, aby zminimalizować czasy dostępu. W praktyce, dobrze skonfigurowany plik stronicowania pozwala na lepsze wykorzystanie zasobów systemowych, co jest szczególnie istotne w przypadku aplikacji wymagających dużej ilości pamięci, takich jak oprogramowanie do obróbki wideo czy gry komputerowe.

Pytanie 23

Aby podłączyć drukarkę igłową o wskazanych parametrach do komputera, należy umieścić kabel dołączony do drukarki w porcie

A. Ethernet

B. Centronics

C. FireWire

D. USB

Odpowiedź Centronics jest poprawna, ponieważ jest to interfejs, który został zaprojektowany specjalnie do komunikacji z drukarkami igłowymi, w tym modelami producenta OKI. Interfejs Centronics, znany również jako standard IEEE 1284, umożliwia szybki i niezawodny transfer danych w formie równoległej, co jest kluczowe w kontekście drukarek, zwłaszcza tych, które operują na wyższych prędkościach druku, takich jak 576 znaków na sekundę w omawianym modelu. Przykładowo, w przypadku starszych urządzeń, takich jak drukarki igłowe, które często nie obsługują nowoczesnych standardów komunikacyjnych, jak USB czy Ethernet, interfejs Centronics pozostaje najczęściej stosowanym rozwiązaniem. Warto zaznaczyć, że przy podłączaniu drukarki do komputera należy zadbać o odpowiednie kable i porty, które muszą być zgodne z tym standardem, co zapewnia poprawne działanie sprzętu. Zrozumienie tych aspektów jest kluczowe dla efektywnego korzystania z technologii druku w biurze czy w środowisku produkcyjnym.

Pytanie 24

Adres projektowanej sieci należy do klasy C. Sieć została podzielona na 4 podsieci, z 62 urządzeniami w każdej z nich. Która z poniżej wymienionych masek jest adekwatna do tego zadania?

A. 255.255.255.128

B. 255.255.255.224

C. 255.255.255.192

D. 255.255.255.240

Wybór maski 255.255.255.240 to nie jest najlepszy pomysł, ponieważ wykorzystuje za dużo bitów do identyfikacji hostów, co potem ogranicza liczbę dostępnych adresów IP w każdej podsieci. Ta maska oferuje tylko 16 adresów, ale tak naprawdę tylko 14 z nich można wykorzystać – bo jeden jest dla adresu sieci, a drugi dla rozgłoszenia. Z tego powodu nie da się spełnić wymogu 62 urządzeń w każdej podsieci. Maska 255.255.255.128 również odpada, bo chociaż ma 126 hostów, dzieli adresy tylko na dwie podsieci, a więc ani nie uzyskamy czterech podsieci, ani 62 urządzeń w każdej. Z kolei maska 255.255.255.224 pozwala utworzyć pięć podsieci, ale zaledwie 30 dostępnych adresów hostów w każdej, więc też nie spełnia wymagań. Takie nieporozumienia wynikają najczęściej z braku zrozumienia, jak działa maska podsieci i co to znaczy dla dostępnych adresów IP. W praktyce kluczowe jest, żeby wiedzieć ile podsieci i hostów naprawdę potrzebujemy, zanim przystąpimy do podziału sieci, a dopiero potem dobieramy maskę, żeby jak najlepiej wykorzystać dostępne zasoby adresowe i uniknąć problemów z brakującymi adresami IP.

Pytanie 25

Urządzenie pokazane na ilustracji służy do

A. monitorowania ruchu na porcie LAN

B. regeneracji sygnału

C. dostarczenia zasilania po kablu U/UTP

D. rozdziału domen kolizji

Urządzenie przedstawione na rysunku to tzw. injector PoE (Power over Ethernet). Jego główną funkcją jest dostarczanie zasilania do urządzeń sieciowych przez standardowy kabel Ethernet typu U/UTP. Technologia PoE jest szeroko stosowana w sieciach komputerowych, umożliwiając jednoczesne przesyłanie danych i energii elektrycznej do urządzeń takich jak punkty dostępowe WiFi kamery IP telefony VoIP czy urządzenia IoT. Standardy PoE definiują maksymalną moc, którą można przesłać kablem, co eliminuje potrzebę dodatkowych zasilaczy i kabli zasilających, upraszczając instalację i obniżając jej koszty. Istnieją różne standardy PoE takie jak 802.3af 802.3at (PoE+) oraz 802.3bt, które określają różne poziomy mocy. Zastosowanie PoE jest nie tylko praktyczne, ale także zwiększa elastyczność w rozmieszczaniu urządzeń sieciowych, ponieważ nie muszą one być zlokalizowane w pobliżu źródła zasilania. Injector PoE jest kluczowym elementem w wielu nowoczesnych infrastrukturach sieciowych, wspierając efektywność i skalowalność.

Pytanie 26

Aby zabezpieczyć komputery w lokalnej sieci przed nieautoryzowanym dostępem oraz atakami typu DoS, konieczne jest zainstalowanie i skonfigurowanie

A. filtru antyspamowego

B. bloku okienek pop-up

C. zapory ogniowej

D. programu antywirusowego

Zainstalowanie i skonfigurowanie zapory ogniowej jest kluczowym krokiem w zabezpieczaniu komputerów w sieci lokalnej przed nieautoryzowanym dostępem oraz atakami typu DoS (Denial of Service). Zasada działania zapory ogniowej polega na monitorowaniu i kontrolowaniu ruchu sieciowego, który wchodzi i wychodzi z sieci. Dzięki regułom skonfigurowanym w zaporze, można zablokować podejrzany ruch oraz pozwalać tylko na ten, który jest autoryzowany. Przykładowo, zapora może blokować nieznane adresy IP, które próbują uzyskać dostęp do lokalnych zasobów, co znacząco podnosi poziom bezpieczeństwa. W praktyce, organizacje korzystają z zapór zarówno sprzętowych, jak i programowych, aby stworzyć wielowarstwową architekturę zabezpieczeń. Dobrą praktyką jest również regularne aktualizowanie reguł zapory oraz audytowanie logów w celu wykrywania potencjalnych zagrożeń. Normy takie jak ISO/IEC 27001 zalecają wykorzystanie zapór ogniowych jako elementu ochrony informacji, co podkreśla ich znaczenie w kontekście globalnych standardów bezpieczeństwa.

Pytanie 27

Składnikiem systemu Windows 10, który zapewnia ochronę użytkownikom przed zagrożeniami ze strony złośliwego oprogramowania, jest program

A. Microsoft Security Essentials

B. Microsoft Hyper-V

C. Windows Defender

D. Windows PowerShell

Windows Defender to taki wbudowany program antywirusowy w Windows 10. Jego główną rolą jest ochrona w czasie rzeczywistym, co oznacza, że ciągle sprawdza system i pliki, żeby wykrywać jakieś zagrożenia jak wirusy czy trojany. Używa fajnych technologii, takich jak analiza heurystyczna i chmura, żeby szybko rozpoznać nowe zagrożenia. Na przykład, Windows Defender automatycznie skanuje system, gdy uruchamiamy komputer, a także regularnie aktualizuje definicje wirusów, co zapewnia stałą ochronę. Można też dostosować ustawienia skanowania, żeby przeprowadzać pełne skanowania wybranych folderów czy dysków. To całkiem w porządku, bo pomaga w bezpieczeństwie, a takie aktywne rozwiązania to najlepsza obrona przed zagrożeniami. Dodatkowo, Windows Defender współpracuje z innymi funkcjami w systemie, jak kontrola aplikacji czy zapora sieciowa, tworząc spójną ochronę.

Pytanie 28

Jak określa się niechciane oprogramowanie komputerowe, które zwykle instaluje się bez wiedzy użytkownika?

A. Slackware

B. Shareware

C. Malware

D. Freeware

Odpowiedź "Malware" jest właściwa, ponieważ termin ten odnosi się do wszelkiego rodzaju szkodliwego oprogramowania, które jest instalowane na komputerach bez zgody użytkownika, a często nawet w jego nieświadomości. Malware obejmuje wirusy, robaki, trojany, ransomware i spyware, które mogą znacząco zagrażać bezpieczeństwu danych. Przykład praktyczny to sytuacja, w której użytkownik klika w podejrzany link w wiadomości e-mail, co prowadzi do pobrania i instalacji wirusa, który następnie może kradzież danych osobowych lub zasobów systemowych. Warto zwrócić uwagę na zalecenia branżowe dotyczące ochrony przed malwarem, takie jak regularne aktualizacje systemu operacyjnego i oprogramowania, korzystanie z renomowanych programów antywirusowych oraz ostrożność przy otwieraniu linków i załączników. Wiedza o typach malware i sposobach ich rozprzestrzeniania się jest kluczowa w dzisiejszym środowisku technologicznym, gdzie zagrożenia mogą pojawić się z różnych źródeł.

Pytanie 29

Na ilustracji przedstawiono diagram blokowy karty

A. sieciowej

B. dźwiękowej

C. telewizyjnej

D. graficznej

Karta telewizyjna to urządzenie pozwalające na odbiór sygnału telewizyjnego i jego przetwarzanie na komputerze. Na przedstawionym schemacie widać elementy charakterystyczne dla karty telewizyjnej takie jak tuner, który odbiera sygnał RF (Radio Frequency) z anteny. Zastosowanie tunera jest kluczowe w kontekście odbioru sygnału telewizyjnego, ponieważ pozwala na dekodowanie i dostrajanie odbieranych fal radiowych do konkretnych kanałów telewizyjnych. Przetwornik analogowo-cyfrowy (A/C) jest używany do konwersji analogowego sygnału wideo na cyfrowy, co jest niezbędne do dalszego przetwarzania przez komputer. Ważnym elementem jest także dekoder wideo oraz sprzętowa kompresja MPEG-2, które umożliwiają kompresję strumienia wideo, co jest standardem w transmisji telewizji cyfrowej. EEPROM i DRAM służą do przechowywania niezbędnych danych oraz do buforowania strumienia danych. Tego typu karty są szeroko stosowane w systemach komputerowych, gdzie istnieje potrzeba integracji funkcji telewizyjnej, np. w centrach medialnych. Stosowanie kart telewizyjnych jest zgodne ze standardami transmisji wideo i audio, co zapewnia ich kompatybilność z różnymi formatami sygnału. Przykładem praktycznego zastosowania są systemy do nagrywania programów telewizyjnych i ich późniejszego odtwarzania na komputerze.

Pytanie 30

Jaką normę stosuje się w przypadku okablowania strukturalnego w sieciach komputerowych?

A. PN-EN ISO 9001:2009

B. ISO/IEC 8859-2

C. PN-EN 12464-1:2004

D. TIA/EIA-568-B

Norma TIA/EIA-568-B jest kluczowym standardem dotyczącym okablowania strukturalnego w sieciach komputerowych. Została opracowana przez Telecommunication Industry Association oraz Electronic Industries Alliance i definiuje wymagania dotyczące instalacji, testowania oraz wydajności systemów okablowania. Standard ten określa m.in. klasy okablowania, zalecane rodzaje kabli (np. kable miedziane i światłowodowe) oraz specyfikacje dotyczące złączy i gniazd. Przykładem zastosowania tej normy może być budowa nowego biura, w którym planuje się instalację sieci komputerowej. Zastosowanie TIA/EIA-568-B zapewnia, że sieć będzie spełniała określone standardy jakości i wydajności, co przekłada się na niezawodność przesyłania danych oraz zminimalizowanie problemów związanych z zakłóceniami elektromagnetycznymi. Norma ta jest również często przywoływana w kontekście certyfikacji instalacji okablowania, co potwierdza jej znaczenie w branży IT oraz telekomunikacyjnej.

Pytanie 31

Przydzielaniem adresów IP w sieci zajmuje się serwer

A. NMP

B. DNS

C. DHCP

D. WINS

Serwer DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) jest odpowiedzialny za automatyczne przydzielanie adresów IP oraz innych informacji konfiguracyjnych urządzeniom w sieci. Dzięki temu procesowi możliwe jest zarządzanie adresacją IP w sposób zautomatyzowany i efektywny, co jest niezbędne w dużych sieciach. DHCP działa w oparciu o mechanizm, w którym urządzenia klienckie wysyłają zapytania o adres IP, a serwer DHCP przydziela im dostępne adresy z puli. Przykładem zastosowania DHCP jest sytuacja w biurze, gdzie wiele komputerów, drukarek i innych urządzeń wymaga unikalnego adresu IP. W takim przypadku administracja siecią może skonfigurować serwer DHCP, aby automatycznie przydzielał adresy IP, co znacząco ułatwia zarządzanie siecią oraz minimalizuje ryzyko konfliktów adresowych. Dobre praktyki w używaniu DHCP obejmują rezerwacje adresów dla urządzeń, które wymagają stałego IP, jak serwery, co pozwala na zachowanie stabilności konfiguracji sieci. Współczesne standardy sieciowe uznają DHCP za kluczowy element infrastruktury sieciowej, umożliwiający dynamiczne zarządzanie zasobami IP.

Pytanie 32

Fragment pliku httpd.conf serwera Apache przedstawia się jak na diagramie. W celu zweryfikowania prawidłowego funkcjonowania strony WWW na serwerze, należy wprowadzić w przeglądarkę

Listen 8012

Server Name localhost:8012

A. http://localhost:8080

B. http://localhost

C. http://localhost:apache

D. http://localhost:8012

Odpowiedź http://localhost:8012 jest poprawna, ponieważ w pliku konfiguracyjnym httpd.conf serwera Apache podano dyrektywę Listen 8012. Oznacza to, że serwer Apache nasłuchuje na porcie 8012. W praktyce oznacza to, że aby uzyskać dostęp do usług oferowanych przez serwer Apache na lokalnej maszynie, należy skorzystać z adresu URL, który specyfikuje ten port. Standardowo serwery HTTP działają na porcie 80, jednak w przypadku, gdy korzystamy z niestandardowego portu jak 8012, musimy go jawnie podać w adresie URL. Praktyczne zastosowanie tego typu konfiguracji jest powszechne w środowiskach deweloperskich, gdzie często konfiguruje się wiele instancji serwera do różnych zastosowań, używając różnych portów. Pamiętaj, aby upewnić się, że port nie jest blokowany przez zapory sieciowe, co mogłoby uniemożliwić dostęp do serwera. Konfiguracja serwera na nietypowych portach może również służyć celom bezpieczeństwa, utrudniając potencjalnym atakom automatyczne ich wykrycie. Zawsze warto zapewnić, że dokumentacja projektu jest aktualizowana i zawiera informacje o wykorzystywanych portach.

Pytanie 33

Który protokół zajmuje się konwersją adresów IP na adresy MAC (kontroli dostępu do nośnika)?

A. RARP

B. ARP

C. SMTP

D. SNMP

Protokół ARP (Address Resolution Protocol) jest kluczowym elementem komunikacji w sieciach komputerowych, ponieważ odpowiada za konwersję adresów IP na adresy MAC. Gdy urządzenie w sieci lokalnej chce wysłać pakiet danych do innego urządzenia, musi znać jego adres MAC, ponieważ jest to adres używany na poziomie warstwy 2 modelu OSI. ARP wykonuje tę konwersję, wykorzystując zapytania i odpowiedzi. Przykładem zastosowania ARP jest sytuacja, gdy komputer A chce wysłać dane do komputera B. Komputer A najpierw wysyła zapytanie ARP, które jest broadcastowane w sieci, aby dowiedzieć się, kto ma dany adres IP. Gdy komputer B odbiera to zapytanie, odpowiada swoim adresem MAC. Taki mechanizm jest fundamentalny dla działania protokołów sieciowych i stanowi część dobrych praktyk w projektowaniu sieci, zapewniając efektywną komunikację między urządzeniami. Zrozumienie ARP jest niezbędne dla administratorów sieci oraz inżynierów, aby móc diagnozować problemy sieciowe i optymalizować ruch danych.

Pytanie 34

Wykonanie polecenia net localgroup w systemie Windows skutkuje

A. tworzeniem dowolnej grupy użytkowników

B. prezentowaniem lokalnych grup użytkowników zdefiniowanych w systemie

C. kompresowaniem wszystkich plików

D. defragmentowaniem plików

Polecenie 'net localgroup' w systemie Windows jest narzędziem wiersza poleceń, które pozwala na zarządzanie lokalnymi grupami użytkowników na danym urządzeniu. Używając tego polecenia, administratorzy mogą wyświetlać listę wszystkich zdefiniowanych w systemie lokalnych grup użytkowników, co jest istotne dla zarządzania dostępem do zasobów i zapewnienia bezpieczeństwa systemu. Przykładem zastosowania może być sytuacja, w której administrator chce zweryfikować, jakie grupy użytkowników istnieją w systemie przed dodaniem nowego użytkownika do odpowiedniej grupy. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania użytkownikami i grupami w systemach Windows, umożliwia kontrolę nad uprawnieniami i dostosowanie ustawień bezpieczeństwa. Zrozumienie działania polecenia 'net localgroup' pozwala również na lepsze planowanie i audyt polityki bezpieczeństwa w organizacji.

Pytanie 35

Jakim adresem IPv6 charakteryzuje się autokonfiguracja łącza?

A. FE80::/10

B. FF00::/8

C. ::/128

D. 2000::/3

Wybór niewłaściwych adresów IPv6, takich jak 2000::/3, FF00::/8 oraz ::/128, wynika z niepełnego zrozumienia zasad klasyfikacji adresów w systemie IPv6 oraz ich zastosowań. Adres 2000::/3 jest przykładem adresu unicast, który jest używany do routingu globalnego, a nie do autokonfiguracji lokalnej. Adresy te są przeznaczone dla urządzeń wymagających publicznego dostępu w Internecie. Użycie 2000::/3 w kontekście autokonfiguracji łącza jest błędne, ponieważ te adresy nie są lokalne i wymagają interwencji w postaci routera. Adres FF00::/8 to zakres adresów multicast, który służy do przesyłania danych do wielu odbiorców jednocześnie, jednak nie jest on używany do autokonfiguracji. W końcu, adres ::/128 reprezentuje pojedynczy adres unicast, ale nie zawiera on prefiksu lokalnego potrzebnego do autokonfiguracji łącza. Adresowanie IPv6 wymaga zrozumienia zasad lokalnego i globalnego zakresu adresów, co jest kluczowe w efektywnym projektowaniu i zarządzaniu sieciami. Niezrozumienie tych koncepcji prowadzi do typowych błędów przy definiowaniu oraz wdrażaniu adresów w sieciach IPv6.

Pytanie 36

Podczas próby zapisania danych na karcie SD wyświetla się komunikat „usuń ochronę przed zapisem lub skorzystaj z innego nośnika”. Najczęstszą przyczyną takiego komunikatu jest

A. Posiadanie uprawnień 'tylko do odczytu' dla plików na karcie SD

B. Zbyt duży rozmiar pliku, który ma być zapisany

C. Brak wolnego miejsca na karcie pamięci

D. Ustawienie mechanicznego przełącznika blokady zapisu na karcie w pozycji ON

Ustawienie przełącznika blokady zapisu na karcie SD w pozycji ON to najczęstszy powód, dla którego pojawia się komunikat o błędzie przy zapisywaniu danych. Większość kart SD ma taki mały przełącznik, który pozwala zablokować zapis, żeby uniknąć przypadkowego usunięcia lub zmiany plików. Kiedy przełącznik jest w pozycji ON, to karta jest zablokowana i nic nie można na niej zapisać. W praktyce, żeby móc zapisywać pliki, wystarczy przesunąć ten przełącznik w drugą stronę, co odblokowuje kartę. Też warto zwrócić uwagę, że wiele urządzeń, jak aparaty czy telefony, informuje o tym stanie, co jest zgodne z zasadami użytkowania nośników pamięci. Zrozumienie tego daje ci większą kontrolę nad swoimi danymi i pozwala uniknąć frustracji przy korzystaniu z kart pamięci.

Pytanie 37

Jaką ochronę zapewnia program antyspyware?

A. programom typu robak

B. programom antywirusowym

C. programom szpiegującym

D. atakom typu DoS i DDoS (Denial of Service)

Program antyspyware jest dedykowany do wykrywania i usuwania programów szpiegujących, które mają na celu monitorowanie działań użytkowników bez ich wiedzy. Programy te mogą zbierać dane osobowe, takie jak hasła, informacje o logowaniu, czy dane finansowe, a ich obecność na systemie stanowi poważne zagrożenie dla prywatności. Przykłady zastosowania programu antyspyware obejmują regularne skanowanie systemu w celu identyfikacji i eliminacji nieautoryzowanych aplikacji, które mogą infiltracyjnie zbierać informacje. W branży IT, stosowanie oprogramowania antyspyware jest częścią szerszej strategii ochrony, która obejmuje także zabezpieczenia antywirusowe i zapory sieciowe. Dobry program antyspyware powinien być regularnie aktualizowany, aby móc skutecznie wykrywać nowe zagrożenia zgodnie z najlepszymi praktykami w zakresie cyberbezpieczeństwa. Rekomendowane jest także przeprowadzanie edukacji użytkowników na temat bezpiecznego korzystania z internetu, aby minimalizować ryzyko zakażenia systemu przez spyware.

Pytanie 38

Program WinRaR pokazał okno informacyjne przedstawione na ilustracji. Jakiego rodzaju licencję na oprogramowanie użytkownik stosował do tej pory?

A. domena publiczna

B. oprogramowanie bezpłatne

C. oprogramowanie trialowe

D. oprogramowanie reklamowe

Licencja shareware pozwala użytkownikowi na wypróbowanie pełnej wersji programu przez ograniczony czas bez ponoszenia kosztów. Po upływie tego okresu użytkownik jest zobowiązany do zakupu licencji, aby dalej korzystać z oprogramowania. Program WinRAR często oferuje 40-dniowy okres próbny, po którym wyświetla komunikaty zachęcające do zakupu licencji. Rozwiązanie to jest powszechne wśród oprogramowania, które chce dać użytkownikom możliwość pełnego sprawdzenia funkcjonalności przed dokonaniem zakupu. Dobrymi praktykami w przypadku oprogramowania shareware są jasne komunikaty dotyczące warunków korzystania oraz możliwość łatwego zakupu licencji, co zwiększa zaufanie do producenta i jego produktów. Dzięki takim rozwiązaniom użytkownicy mogą podejmować świadome decyzje zakupowe, co sprzyja budowaniu lojalności wobec marki. Wiele firm wykorzystuje model shareware jako skuteczną strategię marketingową, umożliwiającą dotarcie do szerokiego grona potencjalnych klientów bez konieczności natychmiastowego zobowiązania finansowego. WinRAR, będąc popularnym narzędziem do kompresji danych, jest przykładem programu, który stosuje tę licencję, pozwalając użytkownikom na dostosowanie się do jego funkcji zanim podejmą decyzję o zakupie.

Pytanie 39

Która z usług umożliwia centralne zarządzanie identyfikacjami, uprawnieniami oraz zasobami w sieci?

A. DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol)

B. NFS (Network File System)

C. WDS (Windows Deployment Services)

D. AD (Active Directory)

AD (Active Directory) to usługa stworzona przez firmę Microsoft, która umożliwia scentralizowane zarządzanie tożsamościami, uprawnieniami oraz obiektami w sieci. Dzięki Active Directory administratorzy mogą zarządzać użytkownikami, grupami oraz komputerami w organizacji z jednego miejsca. Jest to kluczowy element w strukturze sieciowej, pozwalający na bezpieczeństwo i kontrolę dostępu do zasobów. Przykładowo, dzięki AD można łatwo przyznawać lub odbierać uprawnienia do konkretnych zasobów sieciowych, takich jak foldery współdzielone czy drukarki. Dodatkowo, Active Directory wspiera standardy takie jak LDAP (Lightweight Directory Access Protocol), co umożliwia integrację z innymi systemami i usługami. Jest to również rozwiązanie zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi w zakresie wydajnego zarządzania tożsamościami w złożonych środowiskach IT, co czyni go niezbędnym w każdej większej organizacji.

Pytanie 40

Jak można skonfigurować interfejs sieciowy w systemie Linux, modyfikując plik

A. /etc/hosts

B. /etc/network/interfaces

C. /etc/host.conf

D. /etc/resolv.conf

Plik /etc/network/interfaces jest kluczowym elementem konfiguracji interfejsów sieciowych w systemach Linux opartych na Debianie i jego pochodnych, takich jak Ubuntu. Umożliwia on administratorom systemów szczegółowe ustawienie parametrów sieciowych, takich jak adres IP, maska podsieci, brama domyślna oraz inne opcje. Struktura tego pliku jest zrozumiała i oparta na konwencjach, co ułatwia jego edycję. Na przykład, aby przypisać statyczny adres IP do interfejsu eth0, można dodać następujące linie: 'auto eth0' oraz 'iface eth0 inet static', a następnie podać adres IP, maskę i bramę. Warto także wspomnieć, że plik ten jest zgodny z najlepszymi praktykami, które zalecają centralizację konfiguracji sieciowej w jednym miejscu, co ułatwia zarządzanie oraz utrzymanie systemu. Konfiguracja ta jest szczególnie przydatna w środowiskach serwerowych, gdzie stabilność i przewidywalność ustawień sieciowych są kluczowe. Dodatkowo, zrozumienie działania tego pliku może pomóc w rozwiązywaniu problemów z połączeniami sieciowymi w systemie Linux.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej