Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik geodeta
Kwalifikacja: BUD.19 - Wykonywanie prac geodezyjnych związanych z katastrem i gospodarką nieruchomościami
Data rozpoczęcia: 22 maja 2025 08:31
Data zakończenia: 22 maja 2025 08:44

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Obliczając współrzędne X i Y punktów osnowy realizacyjnej, które tworzą ciąg poligonowy składający się z ośmiu kątów poziomych, otrzymano teoretyczną sumę kątów [ß_t] = 1200,0000^g oraz praktyczną [ß_p] = 1200,0160^g. Jaką poprawkę kątową należy wprowadzić do wartości każdego z kątów?

A. vkt = +20cc

B. vkt = +10cc

C. vkt = - 20cc

D. vkt = - 10cc

Analizując inne odpowiedzi, można dostrzec pewne nieporozumienia związane z obliczeniami. Niektórzy mogą pomylić interpretację wartości różnicy między sumą teoretyczną a praktyczną, uznając, że wystarczy je po prostu zsumować lub odjąć bez odniesienia do liczby kątów w poligonowym ciągu. Używanie wartości +10 cc lub +20 cc jako poprawki kątowej wskazuje na zrozumienie, że mamy do czynienia z nadwyżką, ale nie uwzględnia prawidłowego podziału tej nadwyżki przez liczbę kątów. Każda poprawka kątowa powinna być obliczana w odniesieniu do całkowitej liczby kątów, co jest fundamentalną zasadą w geodezji. Ponadto błędem jest zakładanie, że różnice w sumach kątów mogą być interpretowane w sposób bezpośredni, bez uwzględnienia kontekstu ich pomiaru. Również pomijanie konwersji jednostek może prowadzić do poważnych błędów w obliczeniach, co jest sprzeczne z dobrą praktyką w geodezji, gdzie precyzja jest kluczowa. Dlatego tak ważne jest, aby nie tylko znajomość wzorów, ale także zrozumienie zasad, które kierują obliczeniami kątów w poligonach, były fundamentem wiedzy każdego geodety.

Pytanie 2

Dokumentacja szkicowa jest tworzona

A. przed rozpoczęciem tyczenia obiektu

B. w trakcie wytyczania obiektu

C. po sporządzeniu szkicu wytyczenia obiektu

D. bezpośrednio po wytyczeniu obiektu

Szkic dokumentacyjny sporządzany jest przed tyczeniem obiektu, co jest zgodne z praktykami stosowanymi w geodezji i inżynierii. Przygotowanie szkicu przed rozpoczęciem tyczenia ma na celu uzyskanie szczegółowych informacji dotyczących lokalizacji obiektu, takich jak jego wymiary, orientacja i odległości od granic działki. Szkic ten stanowi ważną część dokumentacji projektowej, która będzie używana w późniejszych etapach realizacji inwestycji. Dzięki dokładnemu sporządzeniu szkicu, geodeta może uniknąć wielu błędów, które mogłyby wyniknąć z nieścisłości w danych. Przykładowo, w przypadku budowy budynku, szkic dokumentacyjny pozwala na precyzyjne umiejscowienie fundamentów oraz innych elementów konstrukcyjnych na placu budowy, co jest kluczowe dla zachowania zgodności z projektem oraz przepisami prawa budowlanego. Warto także zaznaczyć, że w przypadku sporządzania dokumentacji dla większych inwestycji, takich jak drogi czy mosty, szkic ten staje się niezbędnym narzędziem do planowania i organizowania pracy na budowie.

Pytanie 3

Jakim kolorem powinno być przedstawione na szkicu dokumentacyjnym projektowane treści oraz obliczone miary kontrolne?

A. Niebieskim

B. Czerwonym

C. Czarnym

D. Zielonym

Wybór kolorów do oznaczenia treści projektowanej oraz obliczonych miar kontrolnych jest kluczowy dla skutecznej komunikacji w dokumentacji technicznej. Niebieski kolor jest często kojarzony z informacjami neutralnymi, takimi jak opisy funkcji czy specyfikacje, co może wprowadzać w błąd, kiedy chodzi o sygnalizowanie krytycznych elementów projektu. Zastosowanie zielonego koloru może sugerować, że dany element jest bezpieczny lub w pełni zatwierdzony, co nie odpowiada rzeczywistości w przypadku treści projektowanej, która często jest w fazie zmian i wymaga dodatkowego monitorowania. Czarny kolor, choć użyteczny do przedstawiania standardowych informacji technicznych, nie przyciąga uwagi i może prowadzić do przeoczenia istotnych danych kontrolnych. Błędy te pokazują, jak ważne jest zrozumienie kontekstu użycia kolorów w dokumentacji. W praktyce, niewłaściwy wybór kolorów może skutkować nieporozumieniami w zespole projektowym, a tym samym negatywnie wpłynąć na procesy decyzyjne. Standardy branżowe podkreślają znaczenie konsekwencji w używaniu kolorów, co jest kluczowe dla efektywnej komunikacji wizualnej. Zatem, przy wyborze koloru, należy zawsze kierować się jego funkcją i znaczeniem w kontekście projektu.

Pytanie 4

Jak określa się metodę wyliczania powierzchni gruntów na podstawie danych pozyskanych wyłącznie z mapy?

A. Graficzna

B. Analityczno-graficzna

C. Analityczna

D. Analityczna kombinowana

Odpowiedzi takie jak analityczna, analityczna kombinowana oraz analityczno-graficzna odnoszą się do różnych podejść i technik, które nie są zgodne z definicją metody graficznej. Metoda analityczna opiera się na matematycznych obliczeniach, które wymagają szczegółowych danych o kształcie i wymiarach analizowanego obszaru. Często polega na stosowaniu wzorów geometrycznych do dokładnego obliczania powierzchni, co jest niemożliwe w przypadku, gdy posiadamy jedynie mapę. Z kolei analityczna kombinowana łączy podejścia analityczne z innymi metodami, jednak wymaga bardziej szczegółowych danych niż te, które są przedstawiane w formie graficznej. Analiza analityczno-graficzna, mimo że łączy elementy obu podejść, również wymaga pomocy danych liczbowych oraz analitycznych do wsparcia procesów graficznych i nie jest dedykowana jedynie do analizy w oparciu o mapy. Powszechnym błędem jest mylenie metod, które wymagają różnych poziomów szczegółowości i rodzaju dostępnych informacji, co prowadzi do nieporozumień w kontekście ich zastosowania. W praktyce, dla skutecznego pomiaru powierzchni konieczne jest zrozumienie, że każda z tych metod ma swoje ograniczenia i powinna być stosowana w odpowiednich kontekstach, co jest kluczowe dla osiągnięcia dokładnych wyników w pracy geodezyjnej.

Pytanie 5

Aby sporządzić mapę z projektem podziału nieruchomości, należy najpierw wykonać czynności

A. ustalenia przebiegu granic działek, które mają być podzielone

B. przyjęcia granic nieruchomości objętej podziałem

C. zaakceptowania przebiegu granic działek ewidencyjnych

D. ustalenia granic dla działek ewidencyjnych

Wybierając odpowiedzi dotyczące ustalania granic działek ewidencyjnych, można popaść w pułapkę myślenia, które nie uwzględnia specyfiki procesu podziału nieruchomości. Ustalenie przebiegu granic działek podlegających podziałowi jest pomyłką, ponieważ w kontekście sporządzania mapy podziału kluczowe jest przyjęcie granic samej nieruchomości, a nie działek ewidencyjnych, które mogą być zupełnie różne. Granice działek ewidencyjnych są ustalane na podstawie poprzednich podziałów i nie zawsze odpowiadają rzeczywistym granicom nieruchomości podlegającej podziałowi. Przyjęcie granic nieruchomości gwarantuje, że podział zostanie przeprowadzony w sposób zgodny z obowiązującym prawodawstwem oraz z uwzględnieniem rzeczywistych uwarunkowań terenowych. Dodatkowo, pomijanie etapu ustalania granic nieruchomości może prowadzić do problemów prawnych, w tym sporów sąsiedzkich oraz niezgodności w dokumentacji geodezyjnej. Kluczowe jest, aby w procesie podziału nieruchomości mieć na uwadze nie tylko aspekty techniczne, ale także prawne, co wymaga od uczestników pełnego zrozumienia i stosowania odpowiednich przepisów oraz norm. Właściwe podejście do ustalania granic nieruchomości podlegającej podziałowi jest fundamentem dla dalszych działań, takich jak projektowanie i realizacja podziału, co ostatecznie wpływa na wartość nieruchomości i jej przyszłe wykorzystanie.

Pytanie 6

Jakie informacje są objęte rejestracją gruntów oraz budynków?

A. Adresy tymczasowego pobytu właścicieli

B. Adresy zameldowania najemców

C. Rodzaje oraz klasy gleb

D. Daty uzyskania praw do własności

Daty nabycia praw własności to kluczowy element dotyczący ewidencji gruntów i budynków, który ma ogromne znaczenie zarówno dla właścicieli nieruchomości, jak i dla organów administracji publicznej. Ewidencja gruntów i budynków, regulowana m.in. przez Ustawę z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne, zawiera informacje dotyczące stanu prawnego nieruchomości, co wpływa na zarządzanie i gospodarowanie zasobami gruntowymi. Prawidłowe udokumentowanie dat nabycia praw własności umożliwia ustalenie historii nieruchomości oraz jej wartości rynkowej, co jest istotne przy transakcjach kupna-sprzedaży. W praktyce, w sytuacji sporu dotyczącego własności, daty te stanowią dowód w postępowaniach sądowych. Ponadto, wiedza na temat dat nabycia jest niezbędna dla oceny obowiązków podatkowych, takich jak podatek od nieruchomości. Właściciele nieruchomości powinni zatem dbać o dokładne i aktualne zapisy w ewidencji, aby uniknąć nieporozumień oraz potencjalnych strat finansowych.

Pytanie 7

Aby stworzyć wykres odkształcenia, należy uwzględnić wyniki pomiarów

A. tych samych miejsc w tym samym dniu

B. tych samych miejsc w różnym czasie

C. rozmaitych miejsc w tym samym dniu

D. rozmaitych miejsc w różnym czasie

Wykres odkształcenia jest narzędziem służącym do analizy zmian w czasie, co pozwala na zrozumienie dynamiki odkształceń materiałów lub układów mechanicznych. Kluczowe jest, aby pomiary były wykonywane na tych samych punktach w różnym czasie, ponieważ umożliwia to bezpośrednie porównanie stanu materiału w kolejnych momentach. Takie podejście jest zgodne z zasadami metrologii, które podkreślają znaczenie powtarzalności i niezawodności pomiarów. Przykładem zastosowania takiego wykresu może być analiza zmęczenia materiałów, gdzie zmiany w odkształceniu są rejestrowane podczas cyklicznych obciążeń. Dzięki temu inżynierowie mogą przewidzieć, kiedy materiał osiągnie punkt krytyczny i zaplanować odpowiednie interwencje. W praktyce, analizy te są kluczowe w branżach takich jak budownictwo, motoryzacja czy lotnictwo, gdzie bezpieczeństwo i niezawodność są priorytetami. Ponadto, wykresy odkształcenia są często wykorzystywane w badaniach naukowych, co czyni je niezbędnym narzędziem w inżynierii i technologii.

Pytanie 8

Przy założeniu, że błąd graniczny tyczenia Mt = 0,04 m oraz współczynnik r = 2, jaki jest średni błąd tyczenia, stosując podany wzór?

mt = Mt / r

A. 0,005 m

B. 0,020 m

C. 0,050 m

D. 0,040 m

Poprawność tej odpowiedzi wynika z zastosowania wzoru na średni błąd tyczenia, który jest definiowany jako mt = Mt / r, gdzie Mt to błąd graniczny tyczenia, a r to współczynnik redukcji. W tym przypadku, mając Mt = 0,04 m oraz r = 2, obliczamy średni błąd tyczenia: mt = 0,04 m / 2 = 0,02 m. Ta wartość jest kluczowa w pomiarach geodezyjnych, gdzie precyzja i dokładność są niezbędne podczas ustalania granic działek, tras budowlanych czy też w inżynierii lądowej. W praktyce, zrozumienie błędów pomiarowych oraz umiejętność ich odpowiedniego redukowania pozwala na lepsze planowanie prac geodezyjnych i minimalizację ryzyka błędów w projektach budowlanych. Przykładowo, w geodezji inżynieryjnej, takie obliczenia są niezbędne do zapewnienia, że wszystkie elementy budowy są realizowane zgodnie z wymaganiami projektowymi i standardami jakości, co wpływa na bezpieczeństwo i trwałość konstrukcji.

Pytanie 9

Jeżeli nachylenie między punktami A i B wynosi i = -1%, odległość d_A-B = 50 m, a wysokość punktu A to H_A = 150,000 m, to jaką wysokość H_B ma punkt B?

A. 149,500 m

B. 150,500 m

C. 151,000 m

D. 150,000 m

Wysokość punktu B można obliczyć, uwzględniając nachylenie terenu między punktami A i B oraz znaną wysokość punktu A. Pochylenie wynoszące -1% oznacza, że na każdy 100 metrów (m) poziomej odległości, wysokość zmniejsza się o 1 metr. W przypadku odległości 50 m, spadek wysokości można obliczyć jako: spadek = (i / 100) * d_A-B = (-1 / 100) * 50 = -0,5 m. Zatem, aby uzyskać wysokość punktu B, należy od wysokości punktu A (150,000 m) odjąć spadek: H_B = H_A + spadek = 150,000 m - 0,5 m = 149,500 m. Takie obliczenia są fundamentalne w geodezji i inżynierii lądowej, gdzie precyzyjne pomiary różnic wysokości są kluczowe dla projektowania infrastruktury i zapewnienia jej prawidłowego funkcjonowania. Przykładem zastosowania tych obliczeń może być projektowanie dróg czy systemów kanalizacyjnych, gdzie nachylenie terenu wpływa na odprowadzanie wód opadowych oraz stabilność konstrukcji.

Pytanie 10

W trakcie geodezyjnego pomiaru sytuacyjnego kanałów zbiorczych sieci uzbrojenia terenu, których przekrój jest mniejszy niż 0,50 m, należy zmierzyć

A. grubość kanału

B. oś kanału

C. obrys kanału

D. krawędź kanału

Wybór odpowiedzi dotyczących obrysu, krawędzi lub grubości kanału wskazuje na pewne nieporozumienia związane z geodezyjnym pomiarem sytuacyjnym. Pomiar obrysu kanału, chociaż ma swoje znaczenie w kontekście analizy kształtu i powierzchni przekroju, nie jest kluczowy dla określenia jego lokalizacji w przestrzeni. Obrys nie jest tak istotny jak oś, która stanowi centralny punkt odniesienia dla dalszych działań inżynieryjnych. Krawędź kanału również nie odgrywa tak fundamentalnej roli; pomiar krawędzi mógłby wprowadzać dodatkowe komplikacje w kontekście geodezyjnego ustalania położenia, gdyż to właśnie oś kanału powinna być głównym punktem odniesienia. Z kolei pomiar grubości kanału, chociaż może być istotny z perspektywy inżynieryjnej, nie jest wymagany w kontekście geodezyjnego pomiaru sytuacyjnego. W praktyce, pomiary te powinny koncentrować się na określeniu osi kanału, co pozwala na standardyzację procesu pomiarowego i zapewnienie zgodności z normami, takimi jak PN-EN ISO 19110. Wybór innych punktów do pomiaru mógłby prowadzić do błędnych wniosków i nieprecyzyjnych danych, co w efekcie wpływa na jakość projektowania infrastruktury oraz zarządzania siecią uzbrojenia terenu. Rozumienie roli osi kanału w tym kontekście jest kluczowe dla właściwego podejścia do geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych.

Pytanie 11

Podstawowym raportem w systemie ewidencji gruntów jest

A. zestawienie nieruchomości

B. indeks działek

C. spis budynków

D. rejestr gruntów

Zestawienie gruntów, wykaz budynków oraz skorowidz działek to dokumenty, które mogą być częścią systemów ewidencyjnych, ale nie pełnią one roli podstawowego raportu z bazy danych ewidencyjnych. Zestawienie gruntów to zazwyczaj tabela, która może przedstawiać tylko ogólne informacje o gruntach, natomiast nie zawiera szczegółowych danych prawnych i technicznych wymaganych w zarządzaniu nieruchomościami. Wykaz budynków koncentruje się głównie na informacjach dotyczących budynków, takich jak ich parametry techniczne czy stan prawny, ale nie odnosi się bezpośrednio do gruntów, na których się znajdują. Z kolei skorowidz działek, mimo że może być użyteczny do identyfikacji poszczególnych działek, to jednak nie dostarcza całościowych informacji o ich statusie prawnym czy użytkowym. Typowym błędem myślowym jest mylenie tych dokumentów z rejestrem gruntów. Użytkownicy mogą zakładać, że każdy raport dotyczący nieruchomości jest równoważny rejestrowi gruntów, co prowadzi do nieporozumień w praktycznym zastosowaniu tych danych. W kontekście dobrych praktyk, kluczowe jest, aby osoby zajmujące się ewidencją gruntów były świadome różnic między tymi dokumentami i stosowały je właściwie w zależności od potrzeb zarządzania nieruchomościami.

Pytanie 12

Mapę do celów projektowych obszarów przemysłowych należy przygotować w skali co najmniej

A. 1 : 5 000

B. 1 : 2 000

C. 1 : 4 000

D. 1 : 1 000

Odpowiedź 1: Skala 1 : 1 000 jest na pewno właściwa. Według polskich norm dotyczących projektowania terenów przemysłowych, musimy mieć mapę w takiej skali, żeby była wystarczająco szczegółowa do pracy. Taka skala daje nam możliwość lepszego odwzorowania terenu i tego, co się na nim znajduje, co jest mega ważne, gdy planujemy różne obiekty przemysłowe. Dzięki temu widzimy, gdzie są granice działek czy jak przebiegają media, co pozwala uniknąć problemów w przyszłości. W praktyce, jak np. projektujemy nową halę produkcyjną, to musimy mieć pewność, że wszystko jest dokładnie odwzorowane, bo to później wpływa na rozmieszczenie maszyn i cały proces produkcji.

Pytanie 13

Akt notarialny dotyczący umowy darowizny został złożony u starosty 1 czerwca br. Kiedy najpóźniej dane nowego właściciela powinny być wprowadzone do operatu ewidencyjnego?

A. 8 czerwca br

B. 17 czerwca br

C. 1 lipca br

D. 22 czerwca br

Wybór innych dat może wynikać z niepełnego zrozumienia przepisów dotyczących ewidencji gruntów oraz terminów ich aktualizacji. Na przykład, odpowiedź z terminem 17 czerwca może sugerować, że zmiany powinny nastąpić w krótszym okresie, co jest niezgodne z ustawowymi wymaganiami. Ewidencja gruntów i budynków wymaga, aby wszelkie zmiany były wprowadzane nie później niż w terminie 30 dni od daty doręczenia aktu, co w tym przypadku kończy się 1 lipca. Wybór daty 22 czerwca również jest błędem, gdyż nie uwzględnia pełnego okresu 30 dni, co jest istotne dla prawidłowego wprowadzenia danych do operatu. Z kolei 8 czerwca jest terminem, który znajduje się zbyt blisko daty wpłynięcia dokumentu, co nie jest wystarczająco długim czasem na przeprowadzenie niezbędnych procedur administracyjnych. Często spotyka się też sytuacje, w których osoby mylą termin wprowadzenia danych z innymi terminami, takimi jak terminy płatności podatków czy terminy związane z innymi procedurami administracyjnymi. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy przypadek wymaga przemyślenia oraz odpowiedniego zaplanowania działań. Dlatego istotne jest, aby w kontekście obrotu nieruchomościami mieć na uwadze ustawowe ramy czasowe, które mogą różnić się w zależności od charakterystyki transakcji.

Pytanie 14

Które z poniższych obiektów wymaga wykonania wytyczenia geodezyjnego oraz inwentaryzacji po zakończeniu prac budowlanych?

A. Ogrodzenie stałe

B. Wiata na przystanku

C. Przyłącze gazowe

D. Plac zabaw z piaskownicą

Ogrodzenie trwałe, wiata przystankowa oraz piaskownica osiedlowa są obiektami, które nie wymagają wytyczenia geodezyjnego ani inwentaryzacji powykonawczej w takim samym zakresie jak przyłącze gazowe. Ogrodzenia, chociaż są istotnym elementem architektonicznym, często nie wchodzą w skład infrastruktury wymagającej skomplikowanych analiz geodezyjnych. W przypadku wiat przystankowych, ich lokalizacja w przestrzeni publicznej jest zazwyczaj regulowana przez plany zagospodarowania przestrzennego, co nie zawsze wymaga szczegółowego wytyczenia. Co więcej, piaskownice osiedlowe są obiektami małej architektury, które nie są traktowane na równi z instalacjami technicznymi, takimi jak przyłącza mediów. Typowym błędem myślowym jest zatem mylenie różnych typów obiektów budowlanych oraz ich wpływu na infrastrukturę i bezpieczeństwo publiczne. Ważne jest zrozumienie, że inwentaryzacja powykonawcza i wytyczenie geodezyjne mają na celu zapewnienie zgodności z normami oraz bezpieczeństwa, co w przypadku nietechnicznych obiektów nie jest zawsze konieczne. Kluczowe jest także przyjęcie właściwego podejścia do zarządzania dokumentacją budowlaną, która różni się w zależności od rodzaju obiektu.

Pytanie 15

Zagospodarowanie działki obejmuje dwie zasadnicze części:

A. rysunkową oraz inwentaryzacyjną

B. rysunkową oraz realizacyjną

C. opisową oraz realizacyjną

D. opisową oraz rysunkową

Niepoprawne odpowiedzi opierają się na nieprecyzyjnych koncepcjach dotyczących struktury projektu zagospodarowania działki. W przypadku odpowiedzi wskazujących na rysunkową i inwentaryzacyjną część, należy zauważyć, że inwentaryzacja to proces zbierania danych o istniejącej zabudowie oraz infrastrukturze, ale nie jest to odrębna część projektu. Oczywiście, inwentaryzacja jest ważna, lecz nie stanowi integralnej części dokumentacji projektowej, która musi być zgodna z aktualnymi wymaganiami prawnymi i standardami branżowymi. Odpowiedź wskazująca na opisową i realizacyjną część również jest myląca, ponieważ część realizacyjna odnosi się do etapu wykonawczego, a nie do fazy projektowania. Z kolei rysunkowa i realizacyjna część sugeruje, że rysunki są narzędziem wykorzystywanym jedynie w fazie realizacji, co jest błędne, gdyż rysunki muszą być integralną częścią projektu już na etapie jego tworzenia. Prawidłowe podejście zakłada, że zarówno opis, jak i rysunki są kluczowe dla zapewnienia pełnej i zrozumiałej dokumentacji projektowej, mającej na celu nie tylko realizację budowy, ale także zrozumienie zamierzeń projektowych przez różne zainteresowane strony.

Pytanie 16

Gdzie powinny znajdować się punkty odniesienia do przeprowadzenia pomiarów kontrolnych mostu?

A. Poza zasięgiem ruchów mostu

B. W bliskim sąsiedztwie mostu

C. Na filarach mostu

D. Na przyczółkach mostu

Lokalizacja punktów odniesienia w bliskim sąsiedztwie mostu, na filarach lub przyczółkach mostu wydaje się logiczna, jednak prowadzi do istotnych problemów związanych z dokładnością pomiarów. Punkty te, znajdujące się bezpośrednio na konstrukcji lub w jej bliskim otoczeniu, podlegają tym samym zjawiskom, które wpływają na most, takim jak przemieszczenia spowodowane obciążeniem, zmianami temperatury czy deformacjami materiałowymi. To oznacza, że wszelkie pomiary wykonane w takich miejscach mogą być zafałszowane przez naturalne ruchy mostu, co prowadzi do błędnych wniosków dotyczących jego stanu i bezpieczeństwa. Dobrą praktyką inżynieryjną jest unikanie takiej lokalizacji, aby pomiary odzwierciedlały rzeczywisty stan obiektu, a nie były jedynie odzwierciedleniem jego dynamicznych zmian. Dodatkowo, umieszczając punkty odniesienia na filarach lub przyczółkach, zyskujemy fałszywe poczucie bezpieczeństwa, ponieważ nie jesteśmy w stanie dokładnie ocenić rzeczywistych przemieszczeń mostu. Z tego powodu, sensowne jest umieszczanie punktów odniesienia w odległości, gdzie nie będą one wpływane przez ruchy konstrukcji, co jest kluczowe dla rzetelnej diagnostyki i monitorowania stanu technicznego obiektów inżynieryjnych.

Pytanie 17

Jakim oznaczeniem literowym na szkicu inwentaryzacyjnym oznacza się budynek szkoły podstawowej?

A. p

B. k

C. e

D. s

Odpowiedź 'e' jest poprawna, ponieważ zgodnie z obowiązującymi normami i standardami dotyczącymi inwentaryzacji budynków, oznaczenie to jest przypisane do budynków użyteczności publicznej, takich jak szkoły podstawowe. W praktyce, podczas tworzenia szkiców powykonawczych, każde z oznaczeń literowych ma swoje zdefiniowane znaczenie, co pozwala na łatwe zidentyfikowanie funkcji budynku oraz jego przeznaczenia. Na przykład, oznaczenie 'e' może być używane do reprezentowania budynków edukacyjnych, co jest zgodne z branżowymi normami, takimi jak PN-ISO 6707-1. W kontekście inwentaryzacji powykonawczej ważne jest, aby stosować odpowiednie symboliki, co umożliwia późniejsze analizy, w tym oceny stanu technicznego obiektów. Dzięki temu, podczas przeglądów oraz audytów, można szybko zidentyfikować budynki edukacyjne w dokumentacji oraz ich lokalizacje na planach i mapach.

Pytanie 18

Wstępny projekt podziału działki sporządza się na reprodukcji mapy

A. klasyfikacyjnej

B. topograficznej

C. zasadniczej

D. glebowo-rolniczej

Wybór klasyfikacyjnej, topograficznej czy glebowo-rolniczej mapy do wstępnego projektowania podziału nieruchomości jest chybiony z kilku powodów. Mapa klasyfikacyjna, która służy do klasyfikacji gruntów według ich przydatności, nie zawiera szczegółowych informacji o granicach działek ani infrastrukturze, co czyni ją niewystarczającą do precyzyjnego planowania podziału. Mapa topograficzna, mimo że przedstawia ukształtowanie terenu i elementy krajobrazu, również nie dostarcza niezbędnych danych o granicach działek oraz przeznaczeniu terenu, które są kluczowe w kontekście podziałów nieruchomości. Mapa glebowo-rolnicza koncentruje się na właściwościach gleb, co jest istotne z punktu widzenia rolnictwa, ale nie dostarcza informacji potrzebnych do wykonania projektów podziału. Typowym błędem myślowym jest ocena, że wszystkie rodzaje map są równoważne w kontekście procesu podziału nieruchomości. W rzeczywistości, każda mapa ma swoje specyficzne zastosowanie, a ich wybór powinien być przemyślany i uzależniony od celu, jaki zamierzamy osiągnąć. Dlatego kluczowe jest, aby podczas wykonywania wstępnego projektu podziału nieruchomości korzystać z mapy zasadniczej, która stanowi podstawowe źródło informacji potrzebnych do realizacji tego procesu.

Pytanie 19

Korzystając z danych zawartych w tabeli, oblicz wartość szacunkową konturu o powierzchni 220 000 m², stanowiącego klasę bonitacyjną IVa.

Klasa bonitacyjna	Wartość punktowa 1 ha
I	94
II	85
IIIa	76
IIIb	64
IVa	50
IVb	38
V	20
VI	6
VIz	1

A. 1 100 jednostek szacunkowych.

B. 11 000 jednostek szacunkowych

C. 8 360 jednostek szacunkowych.

D. 836 jednostek szacunkowych.

Poprawna odpowiedź to 1 100 jednostek szacunkowych, co wynika z prawidłowego zastosowania metody obliczania wartości szacunkowej konturu. Aby uzyskać tę wartość, najpierw przekształcamy powierzchnię z metrów kwadratowych na hektary, co stanowi kluczowy krok w tym procesie. W tym przypadku, powierzchnia 220 000 m2 to 22 ha, co jest zgodne z przelicznikiem 1 ha = 10 000 m2. Następnie, korzystając z tabeli wartości punktowych, odczytujemy dla klasy bonitacyjnej IVa wartość wynoszącą 50 punktów na hektar. Multiplikuje się tę wartość przez uzyskaną powierzchnię, czyli 22 ha, co daje wynik 1 100 jednostek szacunkowych. Tego rodzaju kalkulacje są istotne w zarządzaniu gruntami, ocenie wartości nieruchomości rolnych oraz w planowaniu przestrzennym. Dobrą praktyką jest regularne uaktualnianie danych w tabelach punktowych oraz stosowanie odpowiednich metod obliczeniowych, aby uzyskać precyzyjne i wiarygodne wyniki.

Pytanie 20

Do zadań i kompetencji należy aktualizacja rejestru gruntów oraz budynków?

A. wojewody

B. prezydenta miasta

C. starosty

D. wójta

Odpowiedź 'starosty' jest poprawna, ponieważ zgodnie z ustawą o gospodarce nieruchomościami, to starosta jest organem odpowiedzialnym za prowadzenie ewidencji gruntów i budynków w danym powiecie. Starosta wykonuje zadania związane z aktualizacją danych ewidencji, co obejmuje zarówno rejestrację nowych nieruchomości, jak i aktualizację istniejących danych w odpowiedzi na zmiany w stanie prawnym lub faktycznym. Przykładowo, jeśli na danym terenie następuje podział działki, to starosta ma obowiązek zaktualizować ewidencję, aby odzwierciedlała nowy stan prawny. Dobre praktyki branżowe obejmują również współpracę z innymi instytucjami, takimi jak gminy czy geodezja, by zapewnić poprawność i aktualność wpisów w ewidencji. Starosta działa w ramach zintegrowanego systemu zarządzania danymi o nieruchomościach, co jest kluczowe dla planowania przestrzennego i prawidłowego funkcjonowania lokalnych rynków nieruchomości.

Pytanie 21

W jaki sposób powinno być umiejscowione stanowisko instrumentu, aby przeniesienie osi na strop wyższego piętra budynku generowało jak najmniejszy błąd?

A. Prostopadle do krawędzi stropu

B. Równolegle do krawędzi stropu

C. Pod kątem 45° do krawędzi stropu

D. Pod kątem 30° do krawędzi stropu

Odpowiedzi sugerujące ustawienia pod kątem 45°, równolegle lub pod kątem 30° w stosunku do krawędzi stropu nie uwzględniają kluczowego aspektu, jakim jest minimalizacja błędów przenoszenia osi. Ustawienie pod kątem 45° prowadzi do komplikacji związanych z interpretacją pomiaru, gdzie mniejsze kąty mogą zniekształcać rzeczywistą lokalizację osi. Może to skutkować większymi błędami, gdyż błąd liniowy w przenoszeniu będzie proporcjonalnie większy do kąta, co w praktyce może prowadzić do znacznych odchyleń. Ustawienie równoległe do krawędzi stropu nie dostarcza właściwej stabilności, ponieważ siły zewnętrzne mogą bardziej wpływać na pomiar, a to z kolei będzie mieć negatywne konsekwencje dla precyzji wyników. Podobnie, kąt 30° nie jest optymalny, ponieważ wprowadza dodatkowe odchylenia w pomiarze, co także zwiększa ryzyko błędów pomiarowych. W geodezji kluczowe jest przestrzeganie standardowych praktyk, które mówią o prostopadłym ustawieniu jako najlepszej metodzie na minimalizację błędów. Ignorowanie tych zasad prowadzi do typowych błędów myślowych, gdzie użytkownicy mogą nie doceniać wpływu kątów na wyniki pomiarów, co w dłuższej perspektywie może prowadzić do błędnych decyzji projektowych.

Pytanie 22

Który z wymienionych podmiotów nie jest uwzględniany w ewidencji gruntów oraz budynków?

A. Użytkownik wieczysty nieruchomości

B. Jednostka organizacyjna zarządzająca nieruchomością na stałe

C. Osoba, która ma lokatorskie spółdzielcze prawo do lokalu

D. Właściciel nieruchomości

Osoba, której przysługuje lokatorskie spółdzielcze prawo do lokalu, nie jest wykazywana w ewidencji gruntów i budynków, ponieważ to prawo nie wiąże się z posiadaniem konkretnej nieruchomości w tradycyjnym rozumieniu. Lokatorskie spółdzielcze prawo to forma użytkowania mieszkania, które jest zarejestrowane w spółdzielni, a nie na poziomie ewidencji gruntów. Osoba posiadająca takie prawo jest użytkownikiem lokalu, ale nie jest jego właścicielem ani użytkownikiem wieczystym. Przykładowo, spółdzielnia mieszkaniowa zarządza tymi prawami, a ewidencja gruntów i budynków dotyczy głównie właścicieli i użytkowników wieczystych, którzy mają ugruntowane, prawne tytuły do nieruchomości. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest istotne dla prawidłowego określenia statusu prawnego nieruchomości oraz dla osób zajmujących się zarządzaniem nieruchomościami, które powinny umieć odróżnić różne formy praw własności.

Pytanie 23

W skład obrębu wchodzi 10 działek na gruntach ornych klasy I, z każdą o powierzchni 2 ha. Jaka będzie łączna wartość obrębu, jeżeli szacunkowa wartość 1 ha gruntów ornych klasy I wynosi 100 jednostek szacunkowych?

A. 200 jednostek szacunkowych

B. 20 000 jednostek szacunkowych

C. 200 000 jednostek szacunkowych

D. 2 000 jednostek szacunkowych

Wybierając nieprawidłowe odpowiedzi, można się natknąć na kilka typowych błędów obliczeniowych. Na przykład, odpowiedź 2000 jednostek szacunkowych może wydawać się logiczna, gdyż ktoś mógł błędnie pomyśleć, że łączna powierzchnia gruntów wynosi 2 ha zamiast 20 ha. To wskazuje na nieporozumienie dotyczące ilości działek i ich powierzchni. Warto pamiętać, że każda z 10 działek ma powierzchnię 2 ha, co daje łącznie 20 ha. W przypadku odpowiedzi 200 jednostek szacunkowych, możemy zauważyć, że użytkownik mógł błędnie przyjąć, że wartość gruntów jest znacznie niższa, ignorując kluczową informację o klasie i powierzchni. Z kolei odpowiedź 200 000 jednostek szacunkowych może wynikać z pomyłki w mnożeniu, gdzie ktoś mógł nadmiernie pomnożyć wartość szacunkową przez ilość hektarów bez uwzględnienia rzeczywistej powierzchni. Kluczowe jest zrozumienie, że wycena gruntów, szczególnie w kontekście ich klasy, ma istotny wpływ na podejmowane decyzje dotyczące inwestycji i zarządzania. Wartość gruntów ornych klasy I nie tylko odzwierciedla ich potencjał produkcyjny, ale także jest istotnym elementem w kontekście planowania przestrzennego i rozwoju lokalnych gospodarek.

Pytanie 24

Dokumentem, który potwierdza prawo własności do danego gruntu, jest

A. odpis z księgi wieczystej

B. wypis z katastru nieruchomości

C. akt notarialny

D. decyzja administracyjna

Odpis z księgi wieczystej jest kluczowym dokumentem potwierdzającym prawo własności do nieruchomości. Księgi wieczyste są publicznymi rejestrami, które zawierają szczegółowe informacje dotyczące stanu prawnego nieruchomości. Odpis ten nie tylko potwierdza, kto jest właścicielem danej nieruchomości, ale również zawiera informacje o wszelkich obciążeniach, hipotekach czy ograniczeniach związanych z danym majątkiem. Dzięki temu stanowi istotny element w procesach związanych z obrotem nieruchomościami, jak sprzedaż, darowizna czy zabezpieczenie kredytów hipotecznych. Praktyka wskazuje, że przed dokonaniem jakiejkolwiek transakcji dotyczącej nieruchomości, zaleca się pozyskanie aktualnego odpisu z księgi wieczystej, aby uniknąć potencjalnych problemów prawnych oraz nieporozumień. W Polsce obowiązują standardy dotyczące prowadzenia ksiąg wieczystych, które mają na celu zapewnienie przejrzystości i bezpieczeństwa obrotu nieruchomościami.

Pytanie 25

Jakie może być maksymalne różnice między wynikiem pomiaru w sieci uzbrojenia terenu a dokumentem zatwierdzonym podczas narady koordynacyjnej?

A. 0,30 m w terenie zabudowanym i 0,50 m w terenie niezabudowanym

B. 0,50 m w terenie zabudowanym i 1,00 m w terenie niezabudowanym

C. 0,60 m w terenie zabudowanym i 1,50 m w terenie niezabudowanym

D. 0,20 m w terenie zabudowanym i 0,50 m w terenie niezabudowanym

Przyczyną błędnych odpowiedzi jest niepełne zrozumienie zasadności różnych dopuszczalnych odstępstw w zależności od charakterystyki terenu. Na przykład, w odpowiedzi, która wskazuje na 0,50 m w terenie zabudowanym, można zauważyć przeoczenie kluczowych aspektów dotyczących gęstości zabudowy oraz ryzyka związanych z precyzją pomiarów. W terenach zabudowanych, gdzie obiekty są blisko siebie, nawet niewielkie odstępstwo może prowadzić do kolizji, co podkreśla konieczność stosowania bardziej rygorystycznych norm. Z kolei w przypadku odpowiedzi sugerującej odstępstwo 1,00 m w terenie niezabudowanym, warto zauważyć, że nadmiernie liberalne podejście do tolerancji pomiarowych może wpłynąć na jakość projektów i bezpieczeństwo operacji budowlanych. Zbyt duże odstępstwa mogą prowadzić do błędów w lokalizacji infrastruktury, co w efekcie generuje wysokie koszty korekty. Kluczowe jest, aby pamiętać, że zasady te są oparte na obiektywnych standardach branżowych, które są wdrażane w odniesieniu do specyficznych warunków terenowych i wymagań projektowych. Prawidłowe zrozumienie tych zasad jest niezwykle istotne dla zapewnienia efektywności i bezpieczeństwa w realizacji projektów budowlanych.

Pytanie 26

W przypadku skomplikowanych i dużych inwestycji prowadzonych w etapach, możliwe jest zastosowanie osnowy realizacyjnej

A. czterorzędowej

B. dwurzędowej

C. trójrzędowej

D. jednorzędowej

Zrozumienie, dlaczego inne odpowiedzi są niepoprawne, wymaga przyjrzenia się podstawowym zasadom stosowania osnowy realizacyjnej. Osnowa jednorzędowa, którą wskazuje pierwsza z niepoprawnych odpowiedzi, jest najprostszą formą, ale jej zastosowanie w dużych inwestycjach jest ograniczone. Działając w oparciu o jedną linię odniesienia, nie zapewnia wystarczającej precyzji ani elastyczności, co może prowadzić do znaczących błędów w pomiarach. W sytuacji złożonych projektów budowlanych, gdzie wiele elementów musi być precyzyjnie zlokalizowanych w przestrzeni, osnowa jednorzędowa nie dostarcza wymaganej dokładności i możliwości weryfikacji. Wówczas stosowanie osnowy trójrzędowej może wydawać się kuszącą alternatywą, ale w praktyce wiąże się z większymi trudnościami w organizacji i zarządzaniu danymi. Trójrzędowa osnowa, choć oferuje dodatkowy punkt odniesienia, może wprowadzać złożoność w interpretacji wyników, szczególnie gdy zmieniają się warunki budowy lub lokalizacja obiektów. Z tego względu, ci, którzy wybierają osnowę czterorzędową, mogą nie dostrzegać, że nadmierna liczba punktów odniesienia nie zawsze prowadzi do poprawy jakości pomiarów. Często prowadzi to do zamieszania i zwiększa ryzyko błędów w obliczeniach. Kluczowym błędem myślowym jest założenie, że większa liczba punktów odniesienia automatycznie poprawia dokładność; w rzeczywistości, właściwe dobranie osnowy, tak jak w przypadku osnowy dwurzędowej, jest zdecydowanie bardziej efektywne w kontekście dużych i skomplikowanych inwestycji.

Pytanie 27

Pochylenie odcinka toru kolejowego to

A. różnica wysokości pomiędzy dwoma torami szyn.

B. kąt nachylenia tego odcinka w stosunku do poziomej linii.

C. stosunek różnicy wysokości pomiędzy końcami tego odcinka do poziomej odległości między nimi.

D. stosunek długości tego odcinka do różnicy wysokości punktów jego końcowych.

Wiele błędnych odpowiedzi wynika z nieporozumienia dotyczącego definicji pochylenia odcinka toru kolejowego. Odpowiedź opisana jako kąt pochylenia tego odcinka do poziomu może sugerować, że mówimy o kątowym ustawieniu torów, co jest tylko częściowo trafne. W rzeczywistości, kąt nie mierzy bezpośrednio stosunku zmiany wysokości do poziomej odległości, co jest kluczowe dla właściwego zrozumienia terminu 'pochylenie'. Kolejna nieprawidłowa odpowiedź, mówiąca o stosunku długości tego odcinka do różnicy wysokości, może prowadzić do mylnego wniosku, że długość toru ma większe znaczenie niż jego nachylenie, co jest niezgodne z praktyką inżynieryjną. Pochylenie powinno być traktowane jako miara, która uwzględnia zarówno różnicę wysokości, jak i odległość poziomą, co odzwierciedla prawdziwe zachowanie pociągów na torze. Wreszcie, różnica wysokości dwóch toków szyn nie dostarcza wystarczających informacji o pochyleniu jednego odcinka toru, ponieważ nie uwzględnia, jak te różnice odnoszą się do odległości między punktami. Te nieporozumienia mogą prowadzić do niewłaściwego projektowania torów, co w dłuższej perspektywie zagraża bezpieczeństwu operacyjnemu kolei.

Pytanie 28

Jakie z wymienionych danych nie może być uwzględnione w Wypisie z rejestru gruntów?

A. Hipoteka ciąży na nieruchomości

B. Oznaczenie przeznaczenia gruntowego

C. Powierzchnia działki ewidencyjnej

D. Numer księgi wieczystej

Hipoteka obciążająca nieruchomość nie jest informacją, która może być zawarta w Wypisie z rejestru gruntów, ponieważ ten dokument dotyczy wyłącznie danych ewidencyjnych związanych z samą nieruchomością, takich jak oznaczenie użytku gruntowego, pole powierzchni działki ewidencyjnej czy numer księgi wieczystej. Wypis z rejestru gruntów ma na celu przedstawienie stanu prawnego i fizycznego nieruchomości, jednak szczegóły dotyczące obciążeń hipotecznych znajdują się w księgach wieczystych. W praktyce, podczas zakupu nieruchomości, inwestorzy często sprawdzają zarówno wypis z rejestru gruntów, jak i księgę wieczystą, aby upewnić się, że nie ma obciążeń, które mogłyby wpłynąć na wartość lub możliwość dysponowania nieruchomością. Przykładowo, niezarejestrowana hipoteka może prowadzić do przyszłych sporów prawnych, dlatego ważne jest, aby każda osoba zainteresowana zakupem lub inwestycją w nieruchomość dokładnie zapoznała się z tymi dokumentami.

Pytanie 29

Na mapach ewidencyjnych grunty oznaczone symbolem literowym Lzr są

A. leśne zrekultywowane

B. wszystkie zadrzewione i zakrzewione

C. przeznaczone do zalesienia

D. zadrzewione i zakrzewione jedynie na użytkach rolnych

Odpowiedź "zadrzewione i zakrzewione tylko na użytkach rolnych" jest poprawna, ponieważ symbolem Lzr na mapach ewidencyjnych oznaczane są tereny, na których występują zadrzewienia oraz zakrzewienia, ale tylko w kontekście użytków rolnych. Oznacza to, że nie obejmują one wszystkich obszarów zadrzewionych, ale te, które są zlokalizowane w obrębie gruntów rolnych, co ma znaczenie dla zarządzania przestrzennego i planowania przestrzennego. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest określenie, które tereny mogą być objęte ochroną ekologiczną, a które mogą być przeznaczone do intensywnej produkcji rolniczej. Właściwe klasyfikowanie gruntów jest kluczowe dla ochrony bioróżnorodności oraz efektywnego zarządzania zasobami naturalnymi, w odniesieniu do krajowych i międzynarodowych standardów ochrony środowiska. Ponadto, znajomość oznaczeń mapowych jest istotna dla pracowników administracji publicznej, inżynierów środowiska i planistów przestrzennych, którzy opracowują strategie zrównoważonego rozwoju i ochrony przyrody.

Pytanie 30

Wierzchołek łuku pionowego to

A. punkt załamania niwelety

B. punkt, w którym niweleta przecina teren

C. zakończenie niwelety

D. początek niwelety

Wybór odpowiedzi, które dotyczą końca lub początku niwelety, a także punktu przecięcia niwelety z terenem, wskazuje na niepełne zrozumienie pojęcia wierzchołka łuku pionowego. Koniec niwelety odnosi się do zakończenia odcinka drogi lub toru, a nie do zmiany krzywizny. Podobnie, początek niwelety to punkt, w którym rozpoczyna się dany odcinek niwelety, co również nie jest związane z charakterystyką łuku pionowego. Punkt przecięcia niwelety z terenem może być istotny w kontekście projektowania, ale nie odpowiada na pytanie o wierzchołek łuku. Nieprawidłowe koncepcje mogą wynikać z mylnego założenia, że wierzchołek jest to element związany z końcem lub początkiem, podczas gdy w rzeczywistości odnosi się do miejsca, gdzie krzywa zmienia swoje nachylenie. Dobrym przykładem ilustrującym to zamieszanie jest projektowanie drogi, gdzie kluczowe jest zrozumienie, że w przypadku braku odpowiedniego punktu załamania, droga może stać się niebezpieczna, prowadząc do powstawania niekorzystnych warunków do jazdy. W analizie geodezyjnej wierzchołki łuków pionowych są istotne dla ustalenia parametrów krzywizny, co potwierdzają standardy geodezyjne i inżynieryjne, które podkreślają znaczenie precyzyjnych obliczeń w kontekście bezpieczeństwa i efektywności transportu.

Pytanie 31

Wyznacz przemieszczenie w kierunku pionowym oraz wskaż jego kierunek, jeśli różnice wysokości między reperem odniesienia a badanym wynoszą:
pomiar "0" Δh = -12,0000 m
pomiar "1" Δh = -11,9970 m

A. 3 mm w dół

B. 3 cm w dół

C. 3 cm w górę

D. 3 mm w górę

Odpowiedź "3 mm w górę" jest prawidłowa, ponieważ przemieszczenie pionowe oblicza się na podstawie różnicy pomiędzy dwoma pomiarami. W analizowanym przypadku, mamy dwa pomiary wysokości: Δh = -12,0000 m oraz Δh = -11,9970 m. Różnica między tymi wartościami wynosi 0,0030 m, co możemy przeliczyć na milimetry, uzyskując 3 mm. Ponadto, znak dodatni wskazuje, że przemieszczenie jest w kierunku przeciwnym do kierunku, w którym zmniejsza się wysokość (czyli w górę). W praktyce takie obliczenia są niezwykle ważne w geodezji, na przykład przy projektowaniu budynków lub infrastruktury, gdzie precyzyjne określenie wysokości i przemieszczeń ma kluczowe znaczenie dla stabilności obiektów. Używając standardów takich jak normy ISO dotyczące pomiarów geodezyjnych, możemy zapewnić, że nasze wyniki są wiarygodne i dokładne.

Pytanie 32

Jaką metodę wykorzystuje się do obliczania objętości mas ziemnych w wałach przeciwpowodziowych, biorąc pod uwagę charakterystykę terenu objętego pomiarem?

A. Przekrojów poprzecznych

B. Aproksymacji powierzchni topograficznej

C. Siatki trójkątów

D. Siatki kwadratów

Metoda obliczeń objętości mas ziemnych wałów przeciwpowodziowych przy użyciu przekrojów poprzecznych jest najczęściej stosowaną metodą w inżynierii lądowej, ze względu na specyfikę pomiarów w terenie. Przekroje poprzeczne umożliwiają dokładne uchwycenie zmienności profilu terenu, co jest kluczowe w przypadku wałów przeciwpowodziowych, które muszą być precyzyjnie wymodelowane, aby skutecznie chronić przed zalaniem. Przykładowo, w praktyce inżynierskiej najpierw wykonuje się pomiary terenowe, a następnie na podstawie zebranych danych tworzy się przekroje w różnych punktach wału. Dzięki temu można obliczyć objętość mas ziemnych potrzebnych do budowy lub modernizacji wału, co pozwala na odpowiednie zaprojektowanie struktury i oszacowanie kosztów. Ta metoda jest zgodna z standardami takich jak PN-EN 1991-1-4, które regulują obliczenia w inżynierii budowlanej. Warto również wspomnieć, że znajduje zastosowanie w różnych fazach projektowania, od koncepcji aż po realizację, umożliwiając optymalizację materiałową oraz minimalizację kosztów budowy.

Pytanie 33

Powierzchnia działki ewidencyjnej wyrażana jest w hektarach z precyzją do

A. 0,00001 ha

B. 0,0001 ha

C. 0,01 ha

D. 0,001 ha

Odpowiedzi sugerujące inne wartości dokładności w hektarach, takie jak 0,00001 ha, 0,001 ha czy 0,01 ha, opierają się na błędnych założeniach dotyczących standardów pomiarowych w geodezji. W przypadku wskazania 0,00001 ha, co odpowiada 0,1 m², zaniżona dokładność w kontekście ewidencji gruntów może prowadzić do poważnych nieścisłości w dokumentacji oraz nieprawidłowości w obliczeniach przestrzennych. W sytuacjach, gdzie precyzyjne określenie granic działki jest kluczowe, takie przybliżenia mogą skutkować konfliktami sąsiedzkimi oraz problemami prawnymi. Z kolei odpowiedź 0,001 ha (10 m²) również nie spełnia wymogów, gdyż w przypadku ewidencji gruntów, szczególnie w terenach zabudowanych, niezbędne jest posługiwanie się znacznie dokładniejszymi jednostkami, żeby zapewnić odpowiednią szczegółowość pomiarów i zapisów. Ostatecznie, wartość 0,01 ha (100 m²) również nie jest wystarczająco precyzyjna w kontekście ewidencji, ponieważ prowadziłoby to do dużych błędów w obliczeniach, co jest sprzeczne z zasadami rzetelności w pracach geodezyjnych. Nieprawidłowe podejście do określania powierzchni działek w hektarach może wynikać z braku zrozumienia, jak ważne jest zastosowanie standardów geodezyjnych, które wymagają precyzyjnego pomiaru, aby zapewnić dokładność i zgodność danych ewidencyjnych z rzeczywistością.

Pytanie 34

Identyfikator działki ewidencyjnej to 022003_4.0001.153. Co oznacza zapis 0001 w tym identyfikatorze?

A. numer obrębu

B. numer działki

C. typ gminy

D. kod gminy

Numer 0001 w identyfikatorze działki ewidencyjnej 022003_4.0001.153 rzeczywiście oznacza numer obrębu. Obręb to jednostka podziału przestrzennego w systemie ewidencji gruntów i budynków, która pozwala na efektywne zarządzanie danymi geodezyjnymi oraz ułatwia lokalizację działek. W praktyce, obszar gminy jest dzielony na obręby, a następnie każdemu obrębowi przypisywane są unikalne numery. Zrozumienie tego systemu jest kluczowe dla geodetów, urbanistów oraz wszystkich osób zaangażowanych w planowanie przestrzenne i zarządzanie nieruchomościami. Na przykład, przy zakupie działki, inwestorzy często sprawdzają ewidencję gruntów, aby zweryfikować status prawny nieruchomości, co wymaga znajomości numeru obrębu. Dodatkowo, znajomość obrębu jest niezbędna podczas występowania o pozwolenia na budowę czy inne decyzje administracyjne związane z działką, co czyni tę wiedzę kluczową w branży nieruchomości.

Pytanie 35

W przypadku, gdy w księdze wieczystej nieruchomość przeznaczona do podziału ma inną powierzchnię niż ta ujęta w ewidencji gruntów i budynków, na mapie z projektem podziału należy zamieścić spis

A. zmian danych ewidencyjnych

B. właścicieli i władających

C. powierzchni

D. synchronizacyjny

Odpowiedź 'synchronizacyjny' jest jak najbardziej na miejscu. Gdy mamy do czynienia z sytuacją, gdzie powierzchnia nieruchomości w księdze wieczystej różni się od tej w ewidencji gruntów i budynków, no to trzeba wszystko zsynchronizować. To ważne, żeby projekt podziału nieruchomości był zgodny z aktualnym prawem i ewidencją – chodzi o to, żeby jasno pokazać, jakie dane są potrzebne. Wykaz synchronizacyjny powinien zawierać dane o powierzchni i innych ważnych parametrach, które pomagają zaktualizować ewidencję do rzeczywistego stanu nieruchomości. Przykładowo, jak się dzieli działkę na mniejsze kawałki, to różnice w powierzchni mogą wpłynąć na podatki czy inne oplaty. Użycie wykazu synchronizacyjnego to raczej dobry ruch w zarządzaniu nieruchomościami, bo sprawia, że wszystko jest na bieżąco i zgodne z prawem, co jest istotne przy obrocie nieruchomościami.

Pytanie 36

Które z poniższych elementów nie są częścią mapy ewidencyjnej?

A. Numery działek gruntowych

B. Nazwy ulic, placów oraz cieków wodnych

C. Kontury terenów użytków gruntowych

D. Chodniki oraz krawężniki

Odpowiedź "Chodniki, krawężniki" jest poprawna, ponieważ te elementy nie są uznawane za treść mapy ewidencyjnej, która koncentruje się na przedstawieniu informacji dotyczących własności gruntów oraz ich przeznaczenia. Mapa ewidencyjna zawiera kluczowe dane, takie jak nazwy ulic, numery działek oraz kontury użytków gruntowych, które są istotne dla zarządzania i ewidencji nieruchomości. Chodniki i krawężniki, mimo że są elementami infrastruktury drogowej, nie wpływają na klasyfikację gruntów ani ich ewidencję. Przykładowo, w kontekście planowania przestrzennego, mapy ewidencyjne są wykorzystywane do określania granic działek, co jest kluczowe w procedurach związanych z obrotem nieruchomościami czy analizą zmian w zagospodarowaniu terenu. Zgodnie z obowiązującymi standardami, mapy ewidencyjne powinny być aktualizowane regularnie, aby odzwierciedlały prawdziwy stan ewidencji gruntów i budynków, co jest istotne dla prawidłowego funkcjonowania systemów informacji przestrzennej.

Pytanie 37

Jaką powierzchnię na mapie ewidencyjnej w skali 1:5000 zajmuje działka o powierzchni 0,2500 ha w rzeczywistości?

A. 5 cm2

B. 10 cm2

C. 1 cm2

D. 50 cm2

Podczas analizy błędnych odpowiedzi, kluczowe jest zrozumienie, jak działa proces przeliczania powierzchni z terenu na mapę w określonej skali. W przypadku odpowiedzi wynoszącej 5 cm², można zaobserwować typowy błąd przeliczeniowy, który wynika z niepoprawnego zrozumienia skali. Użytkownik mógł myśleć, że skala 1:5000 oznacza, iż wartość ta jest bezpośrednio proporcjonalna do powierzchni w terenie, co prowadzi do zawyżenia wyniku. Z kolei odpowiedź 10 cm² także wskazuje na błąd w obliczeniach, gdzie użytkownik mógł zinterpretować przeliczenie m² na cm² w sposób niewłaściwy, na przykład nie uwzględniając potrzeby podniesienia wartości do kwadratu skali. Odpowiedź 50 cm² jest jeszcze większym błędem, co może sugerować, że osoba udzielająca tej odpowiedzi całkowicie zignorowała zasady przeliczenia i nie zrozumiała, jak skala wpływa na odwzorowanie powierzchni. Kluczowym zagadnieniem jest zrozumienie, że przeliczenie nie polega jedynie na prostym podniesieniu wartości, ale na uwzględnieniu proporcji wynikającej ze skali, co jest fundamentalną zasadą w geodezji i kartografii. Zastosowanie tych zasad pozwala uniknąć typowych błędów myślowych i prowadzi do dokładniejszych analiz przestrzennych, które są niezbędne w planowaniu i zarządzaniu przestrzenią.

Pytanie 38

Jakie są współrzędne biegunowe narożnika budynku w układzie osnowy realizacyjnej, jeśli jego współrzędne prostokątne wynoszą X = 5,00; Y = 5,00?

A. α = 90,0000g; d = 7,50 m

B. α = 50,0000g; d = 7,07 m

C. α = 45,0000g; d = 5,00 m

D. α = 100,0000g; d = 10,00 m

Współrzędne biegunowe jako alternatywna forma reprezentacji punktów w przestrzeni mogą być mylnie przeliczone przez błędne zastosowanie wzorów lub zrozumienie ich istoty. W przypadku niepoprawnych odpowiedzi, często pojawia się nieporozumienie dotyczące podstawowych zasad przekształcania współrzędnych prostokątnych na biegunowe. Wiele osób może pomylić jednostki miar, co prowadzi do błędnych wartości kąta α lub odległości d. Na przykład, zrozumienie, że wartości X i Y są równe, powinno prowadzić do kąta 45°, jednak błędne obliczenie arctan lub pomylenie jednostek może skutkować innymi wartościami, jak 90° czy 100°. Ponadto, w kontekście d, nieprawidłowe obliczenia, np. przyjmowanie niepoprawnych wartości X i Y lub ich kwadratów mogą prowadzić do znacznie wyższych wartości, takich jak 10 m, co również jest mylące. Ważne jest, aby przestrzegać standardów i dobrych praktyk w geodezji, takich jak użycie odpowiednich kalkulatorów lub programów geodezyjnych, które automatyzują te procesy. Zrozumienie geometrii oraz kąta i odległości w kontekście układów współrzędnych jest kluczowe, aby uniknąć typowych błędów myślowych, które mogą prowadzić do nieprawidłowych wniosków.

Pytanie 39

Jak określa się punkty zlokalizowane na wyznaczonych częściach obiektu, w których mierzy się przemieszczenia tych części?

A. Kontrolowane

B. Dostosowujące

C. Wskazujące

D. Referencyjne

Wybór odpowiedzi 'Orientujące' nie jest trafny, ponieważ termin ten odnosi się zazwyczaj do punktów, które mają na celu wskazanie kierunku lub położenia, a nie do pomiaru przemieszczeń. W geodezji i inżynierii, orientacja punktów jest istotna, jednak nie jest związana bezpośrednio z kontrolowaniem przemieszczeń, co czyni tę odpowiedź nieadekwatną. Z kolei odpowiedź 'Kontrolne' również nie oddaje sedna pytania – punkty kontrolne zazwyczaj służą do weryfikacji jakości pomiarów, a nie do bezpośredniego monitorowania przemieszczeń. To może prowadzić do mylnego wniosku, że kontrola jakości jest równoważna z monitorowaniem deformacji. Odpowiedź 'Dostosowania' sugeruje, że punkty te są wykorzystywane do regulacji lub zmiany parametrów obiektu, co nie odpowiada ich rzeczywistej funkcji w kontekście przemieszczeń. Zrozumienie funkcji punktów kontrolowanych wymaga uwzględnienia ich roli w systemach monitorowania, które powinny być stosowane zgodnie z zasadami inżynierii, aby zapewnić precyzyjne i wiarygodne dane. W związku z tym, błędne zrozumienie terminologii oraz koncepcji związanych z pomiarami geodezyjnymi może prowadzić do nieadekwatnych wniosków dotyczących zarządzania infrastrukturą, co jest krytyczne dla zapewnienia bezpieczeństwa i efektywności operacji budowlanych.

Pytanie 40

Co powinien zrobić geodeta w sytuacji, gdy dowody podczas rozgraniczenia nieruchomości są sprzeczne, a sąsiedzi uzgadniają przebieg granicy zgodnie z aktualnym użytkowaniem?

A. Sporządzić ugodę między stronami

B. Złożyć sprawę do sądu

C. Wstrzymać proces rozgraniczeniowy

D. Ustalić granice według zgodnego oświadczenia stron

W sytuacji, gdy mamy sprzeczne dowody na granice nieruchomości, nie jest dobrym pomysłem spisywanie ugody między sąsiadami. Ugoda to formalne porozumienie i dla mnie to wymaga pewnych kroków prawnych, a w przypadku braku jasnych dowodów, taka umowa może być nieważna, co prowadzi tylko do dalszych problemów. Chociaż niektórzy myślą, że skierowanie sprawy do sądu to dobra opcja, to jednak postępowanie sądowe w sprawach geodezyjnych bywa długie, kosztowne i często kończy się nieprzewidywalnym wyrokiem. Wstrzymanie postępowania rozgraniczeniowego też nie pomoże, tylko opóźnia sprawę, co może skutkować większymi konfliktami między sąsiadami. Często mylnie zakłada się, że sąd czy ugoda przyspieszą rozwiązanie sprawy. W rzeczywistości może to tylko wydłużyć proces i zwiększyć napięcie. Dlatego warto, żeby geodeta skupił się na znalezieniu wspólnych punktów, a jednocześnie pamiętał o standardach zawodowych, takich jak dokładność i rzetelność.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej