Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 24 maja 2025 13:55
Data zakończenia: 24 maja 2025 14:22

Egzamin niezdany

Wynik: 16/40 punktów (40,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Ile symboli routerów i przełączników występuje na diagramie?

A. 4 przełączniki i 8 ruterów

B. 3 przełączniki i 4 rutery

C. 4 przełączniki i 3 rutery

D. 8 przełączników i 3 rutery

Prawidłowa odpowiedź wskazuje 4 przełączniki i 3 rutery. To kluczowe, by zrozumieć strukturę sieci komputerowej i jej komponenty. Przełączniki służą do łączenia urządzeń w tej samej podsieci i pracują na warstwie 2 modelu OSI. Rutery natomiast działają na warstwie 3 i są używane do łączenia różnych sieci. Na schemacie widzimy wyraźne rozgraniczenie między tymi urządzeniami dzięki ich symbolom. Prawidłowe rozpoznanie ich ilości jest istotne dla prawidłowej konfiguracji i diagnozowania sieci. W praktyce, wiedza o liczbie i rodzaju użytych urządzeń pozwala na ich efektywne zarządzanie, a także planowanie rozbudowy infrastruktury. Używanie właściwych urządzeń zgodnie z ich przeznaczeniem zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, takimi jak te opisane w dokumentach IEEE, zapewnia stabilność i wydajność sieci. Dlatego znajomość funkcji i umiejętność rozróżniania przełączników i ruterów jest niezbędna dla każdego specjalisty IT, co może bezpośrednio wpływać na jakość i bezpieczeństwo sieci komputerowej.

Pytanie 2

Który z interfejsów można uznać za interfejs równoległy?

A. LPT

B. RS232

C. USB

D. PS/2

Wybór interfejsu USB, PS/2 lub RS232 jako odpowiedzi na pytanie o interfejs równoległy wynika z powszechnego mylenia tych standardów z interfejsem równoległym. Interfejs USB (Universal Serial Bus) to standard szeregowy, który przesyła dane jedną linią, co oznacza, że dane są przesyłane w szeregach, a nie równocześnie. Jest to interfejs, który zdobył popularność dzięki swoje elastyczności i wszechstronności w podłączaniu różnych urządzeń do komputerów. Podobnie, PS/2, który jest używany do podłączania urządzeń wejściowych, takich jak klawiatury i myszy, także jest standardem szeregowym. Mimo że PS/2 wygląda na złącze równoległe pod względem konstrukcyjnym, to jego działanie opiera się na przesyłaniu danych w trybie szeregowym. Z kolei RS232 to również interfejs szeregowy, stosowany często w komunikacji z urządzeniami takimi jak modemy. Jego ograniczenia, takie jak niska prędkość transmisji oraz ograniczony zasięg, sprawiają, że jest mniej praktyczny w nowoczesnych zastosowaniach. Błędne podejście do klasyfikacji tych interfejsów jako równoległych może prowadzić do nieprawidłowego zrozumienia architektury systemów komputerowych i ich interakcji z urządzeniami peryferyjnymi. Kluczowe jest zrozumienie, że interfejsy mogą różnić się nie tylko konstrukcją złącz, ale również podstawowym sposobem transmisji danych, co ma istotny wpływ na ich zastosowanie w praktyce.

Pytanie 3

Który z protokołów nie działa w warstwie aplikacji modelu ISO/OSI?

A. FTP

B. DNS

C. IP

D. HTTP

Wszystkie wymienione w pytaniu protokoły, z wyjątkiem IP, działają w warstwie aplikacji modelu ISO/OSI. FTP, jako protokół transferu plików, umożliwia użytkownikom przesyłanie danych między urządzeniami w sieci. Jego zastosowanie jest szczególnie widoczne w kontekście zarządzania plikami na serwerach, gdzie użytkownicy mogą łatwo wgrywać lub pobierać pliki. DNS pełni kluczową rolę w rozwiązywaniu nazw domenowych na odpowiadające im adresy IP, co jest fundamentalne dla nawigacji w Internecie. HTTP, z kolei, jest protokołem wykorzystywanym do przesyłania danych w sieci WWW, umożliwiając przeglądanie stron internetowych. Powszechny błąd polega na myleniu warstwy aplikacji z warstwą sieciową, co może prowadzić do niewłaściwego rozumienia, jak poszczególne protokoły współdziałają. Warto pamiętać, że warstwa aplikacji jest najbliżej użytkownika i odpowiada za interakcję z aplikacjami, podczas gdy warstwa sieciowa, w której operuje IP, zajmuje się fundamentalnymi aspektami dostarczania danych. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla profesjonalistów w dziedzinie IT, którzy muszą projektować i zarządzać złożonymi systemami sieciowymi oraz aplikacjami.

Pytanie 4

Jakie urządzenie powinno być podłączone do lokalnej sieci w miejscu zaznaczonym na rysunku, aby komputery mogły korzystać z Internetu?

A. Router.

B. Switch.

C. Hub.

D. Bridge.

Ruter jest urządzeniem sieciowym, które łączy dwie sieci komputerowe, w tym przypadku sieć lokalną z Internetem. Ruter pełni kluczową rolę w przekazywaniu pakietów danych między siecią lokalną a siecią zewnętrzną, dzięki czemu urządzenia w sieci lokalnej mogą wymieniać dane z urządzeniami w Internecie. Ruter działa na warstwie sieciowej modelu OSI i wykorzystuje tablice routingu oraz protokoły routingu, takie jak OSPF czy BGP, do wyznaczania optymalnych tras dla pakietów danych. Ponadto, ruter często posiada funkcje NAT (Network Address Translation), które umożliwiają maskowanie prywatnych adresów IP urządzeń w sieci lokalnej na jeden publiczny adres IP. Dzięki temu, ruter nie tylko pozwala na dostęp do Internetu, ale także zapewnia dodatkową warstwę bezpieczeństwa. W praktyce ruter jest niezbędny w każdym domu i biurze, gdzie istnieje potrzeba podłączenia sieci lokalnej do Internetu. Wybór odpowiedniego rutera zależy od wielu czynników, takich jak przepustowość łącza, liczba obsługiwanych urządzeń, a także dodatkowe funkcje jak QoS czy zabezpieczenia firewall.

Pytanie 5

Protokół pakietów użytkownika, który zapewnia dostarczanie datagramów w trybie bezpołączeniowym, to

A. UDP

B. ARP

C. IP

D. TCP

Wybór IP, ARP lub TCP jako protokołów dostarczania datagramów w kontekście bezpołączeniowego przesyłania danych może prowadzić do nieporozumień dotyczących ich rzeczywistej funkcji i charakterystyki. Protokół IP (Internet Protocol) odpowiada za adresację oraz routing pakietów w sieci, ale nie jest protokołem transportowym, co oznacza, że nie zapewnia transportu danych pomiędzy aplikacjami. IP jest odpowiedzialne za dostarczenie pakietów do odpowiedniego adresu, ale nie gwarantuje, że pakiety dotrą w odpowiedniej kolejności, ani że nie zostaną utracone. ARP (Address Resolution Protocol) służy do mapowania adresów IP na adresy MAC i jest wykorzystywane na poziomie warstwy łącza danych, a nie transportu. Z kolei TCP (Transmission Control Protocol) to protokół transportowy, który zapewnia połączenie między aplikacjami, a także gwarantuje dostarczenie danych, ich poprawność oraz kolejność. TCP jest zatem protokołem połączeniowym, co stoi w sprzeczności z zasadą bezpołączeniowego dostarczania datagramów. Typowym błędem myślowym jest mylenie protokołów transportowych z protokołami sieciowymi oraz założenie, że wszystkie protokoły transportowe muszą gwarantować dostarczenie danych. W praktyce, wybór odpowiedniego protokołu jest kluczowy dla optymalizacji działania aplikacji i zrozumienie tych różnic jest fundamentem dla każdego specjalisty IT.

Pytanie 6

Podstawowym celem użycia przełącznika /renew w poleceniu ipconfig w systemie Windows jest

A. pokazywanie danych dotyczących adresu IP

B. odnowienie dynamicznego adresu IP poprzez interakcję z serwerem DHCP

C. wystąpienie o odpowiedź z określonego adresu IP w celu diagnozy połączenia sieciowego

D. pokazywanie informacji o adresie MAC karty sieciowej

Komenda 'ipconfig /renew' w systemie Windows ma za zadanie odnowienie dynamicznego adresu IP przez komunikację z serwerem DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol). Kiedy komputer łączy się z siecią, często korzysta z DHCP, aby automatycznie uzyskać adres IP oraz inne istotne informacje konfiguracyjne, takie jak maska podsieci czy brama domyślna. Kiedy wygasa dzierżawa adresu IP, system operacyjny może skorzystać z komendy /renew, aby nawiązać ponowną komunikację z serwerem DHCP w celu uzyskania nowego adresu. To szczególnie przydatne w dynamicznych sieciach, gdzie adresy IP mogą się zmieniać, co zapewnia elastyczność i efektywne zarządzanie zasobami sieciowymi. Dobre praktyki w zarządzaniu siecią zalecają regularne odnawianie adresów IP, aby uniknąć konfliktów adresowych oraz zapewnić stabilność i ciągłość usługi. Przykładowo, w przypadku mobilnych urządzeń lub laptopów, które często zmieniają sieci, korzystanie z tej komendy może pomóc w szybkim uzyskaniu dostępu do Internetu.

Pytanie 7

Które polecenie w systemie Windows Server 2008 pozwala na przekształcenie serwera w kontroler domeny?

A. gpedit

B. gpresult

C. dcpromo

D. nslookup

Odpowiedź 'dcpromo' jest poprawna, ponieważ jest to narzędzie w systemie Windows Server 2008, które służy do promowania serwera do roli kontrolera domeny. Proces ten jest kluczowy w kontekście zarządzania tożsamościami i dostępem w sieci. Użycie dcpromo uruchamia kreatora, który prowadzi administratora przez różne etapy konfiguracji, takie jak wybór strefy czasowej, domeny, a także ustawienie hasła dla konta administratora usługi Active Directory. Umożliwia to serwerowi przyłączenie się do istniejącej domeny lub utworzenie nowej. W praktyce, promowanie serwera do kontrolera domeny oznacza, że zaczyna on zarządzać politykami bezpieczeństwa, autoryzacją użytkowników oraz zasobami w obrębie danej domeny, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania infrastrukturą IT. Użycie dcpromo przyczynia się do bezpieczeństwa i spójności środowiska IT, co jest istotne dla każdej organizacji.

Pytanie 8

Programem wiersza poleceń w systemie Windows, który umożliwia kompresję oraz dekompresję plików i folderów, jest aplikacja

A. Expand.exe

B. DiskPart.exe

C. Compact.exe

D. CleanMgr.exe

Expand.exe to narzędzie, które głównie służy do rozpakowywania plików z archiwum, a nie do kompresji. Zwykle używa się go, kiedy trzeba przywrócić pliki z archiwum, ale nie ma tu mowy o kompresji, co jest najważniejsze w tym pytaniu. DiskPart.exe to zupełnie inna bajka – to program do zarządzania partycjami, a nie do kompresji plików. Można z jego pomocą tworzyć czy kasować partycje, ale to nic nie ma wspólnego z kompresowaniem danych. CleanMgr.exe, czyli Oczyszczanie dysku, działa na rzecz usuwania niepotrzebnych plików, co też nie dotyczy kompresji. Czasami może się wydawać, że te narzędzia mogą kompresować, ale każde ma inne przeznaczenie. Warto pamiętać, że kompresja i dekompresja to różne procesy, a odpowiedni wybór narzędzi jest kluczowy dla zachowania wydajności systemu.

Pytanie 9

Wykonanie polecenia net localgroup w systemie Windows spowoduje

A. zademonstrowanie lokalnych grup użytkowników zdefiniowanych w systemie

B. defragmentację plików

C. stworzenie dowolnej grupy użytkowników

D. skompresowanie wszystkich plików

Podczas analizy niepoprawnych odpowiedzi można zauważyć, że pojęcia takie jak kompresja plików, tworzenie grup użytkowników oraz defragmentacja są całkowicie różnych operacjami związanymi z zarządzaniem systemem. Kompresja plików odnosi się do zmniejszenia rozmiaru danych, co ma na celu oszczędność przestrzeni dyskowej, a nie ma nic wspólnego z zarządzaniem grupami użytkowników. W kontekście bezpieczeństwa i zarządzania dostępem, nie jest to odpowiednia funkcjonalność, ponieważ nie wpływa na organizację uprawnień. Tworzenie grup użytkowników może być realizowane za pomocą polecenia 'net localgroup', ale wymaga użycia odpowiednich argumentów, a samo polecenie bez dodatkowych opcji nie pozwala na dodawanie nowych grup. W przypadku defragmentacji plików chodzi o proces optymalizacji przestrzeni dyskowej, a nie o zarządzanie użytkownikami. To podejście jest często mylone, ponieważ wiele osób nie zdaje sobie sprawy, że różne polecenia mają różne cele i zastosowania. Zrozumienie różnicy między zarządzaniem grupami a operacjami na plikach jest kluczowe w administrowaniu systemem, ponieważ poprawna interpretacja i użycie poleceń wpływa na bezpieczeństwo oraz wydajność całego środowiska IT.

Pytanie 10

Maksymalna długość łącza światłowodowego używanego do przesyłania danych w standardzie 10GBASE-SR wynosi

A. 400 m

B. 2 km

C. 200 m

D. 4 km

Odpowiedź 400 m jest poprawna, ponieważ standard 10GBASE-SR, który jest częścią rodziny standardów Ethernet, został zaprojektowany do pracy na krótkich dystansach w sieciach lokalnych. Maksymalna długość łącza światłowodowego dla 10GBASE-SR wynosi 400 metrów przy użyciu światłowodów wielomodowych OM3. W praktyce oznacza to, że dla efektywnej transmisji danych przy prędkości 10 Gbit/s, należy stosować odpowiednie kable i złącza, które są zgodne z tym standardem. W przypadku zastosowań w centrach danych, gdzie duża gęstość połączeń i krótkie dystanse są kluczowe, 10GBASE-SR znajduje szerokie zastosowanie. Standardy takie jak IEEE 802.3ae definiują parametry techniczne dla tego typu transmisji, co zapewnia spójność i interoperacyjność urządzeń różnych producentów. Warto również zwrócić uwagę, że w miarę wzrostu odległości i zmiany medium transmisyjnego, takich jak stosowanie światłowodów jednomodowych, maksymalne odległości transmisji mogą znacznie wzrosnąć, co jest istotne w planowaniu infrastruktury sieciowej.

Pytanie 11

Jakie narzędzie wraz z odpowiednimi parametrami należy zastosować w systemie Windows, aby uzyskać przedstawione informacje o dysku twardym?

A. ScanDisc

B. hdparm

C. diskpart

D. DiskUtility

Diskpart to wbudowane narzędzie w systemie Windows, które pozwala zarządzać dyskami twardymi i partycjami. Dzięki niemu można wyświetlać szczegółowe informacje o strukturze dysków, takie jak identyfikator dysku, typ, stan online, ścieżki lokalizacji, a także listę dostępnych woluminów wraz z ich etykietami, systemem plików i stanem zdrowotnym. W praktyce diskpart jest używany do takich operacji jak tworzenie nowych partycji, zmiana ich rozmiaru, a także przypisywanie liter dysków. Jest to narzędzie liniowe, co oznacza, że wszystkie komendy wpisuje się w wierszu poleceń. Przykładowo, aby uzyskać informacje o wszystkich dyskach, używamy polecenia list disk, a aby zobaczyć woluminy, wpisujemy list volume. Diskpart jest preferowanym narzędziem w środowiskach, gdzie wymagana jest precyzyjna kontrola nad dyskami, np. w serwerach czy zaawansowanych konfiguracjach systemowych. Dobrze znać jego funkcje i możliwości, ponieważ jest integralną częścią administracji systemami Windows, co czyni je niezbędnym narzędziem dla profesjonalistów IT.

Pytanie 12

Kluczowym mechanizmem zabezpieczającym dane przechowywane na serwerze jest

A. automatyczne realizowanie kompresji danych

B. uruchomienie ochrony systemu

C. tworzenie kopii bezpieczeństwa

D. generowanie punktu przywracania systemu

Tworzenie kopii bezpieczeństwa to fundamentalny element strategii ochrony danych na serwerze. Umożliwia to zabezpieczenie danych przed ich utratą w wyniku awarii sprzętu, błędów ludzkich czy ataków złośliwego oprogramowania. W praktyce, regularne tworzenie kopii bezpieczeństwa, na przykład codziennie lub co tydzień, powinno być integralną częścią procedur zarządzania danymi. W przypadku incydentu, administratorzy mogą szybko przywrócić dane do stanu sprzed awarii. Dobrą praktyką jest stosowanie zasady 3-2-1, która zaleca posiadanie trzech kopii danych na dwóch różnych nośnikach, z jedną kopią przechowywaną w innym miejscu. Standardy takie jak ISO/IEC 27001 kładą nacisk na zarządzanie ryzykiem związanym z utratą danych, a regularne kopie bezpieczeństwa są kluczowym elementem tego procesu. Warto również brać pod uwagę różne metody tworzenia kopii zapasowych, takie jak pełne, przyrostowe i różnicowe, aby optymalizować czas i miejsce przechowywania.

Pytanie 13

W systemie Linux wykonanie komendy passwd Ala spowoduje

A. pokazanie ścieżki do katalogu Ala

B. stworzenie konta użytkownika Ala

C. wyświetlenie członków grupy Ala

D. zmianę hasła użytkownika Ala

Użycie polecenia 'passwd Ala' w systemie Linux ma na celu ustawienie hasła dla użytkownika o nazwie 'Ala'. To polecenie jest standardowym sposobem zarządzania hasłami użytkowników na systemach zgodnych z unixowym stylem. Podczas jego wykonania, administrator systemu lub użytkownik z odpowiednimi uprawnieniami zostanie poproszony o podanie nowego hasła oraz, w niektórych przypadkach, o potwierdzenie go. Ustawienie silnego hasła jest kluczowe dla bezpieczeństwa systemu, ponieważ chroni dane użytkownika przed nieautoryzowanym dostępem. Przykładowo, w organizacjach, gdzie dostęp do danych wrażliwych jest normą, regularne zmiany haseł i ich odpowiednia konfiguracja są częścią polityki bezpieczeństwa. Dobre praktyki sugerują również stosowanie haseł składających się z kombinacji liter, cyfr oraz znaków specjalnych, co zwiększa ich odporność na ataki brute force. Warto również pamiętać, że w systemie Linux polecenie 'passwd' może być stosowane zarówno do zmiany hasła własnego użytkownika, jak i do zarządzania hasłami innych użytkowników, co podkreśla jego uniwersalność i znaczenie w kontekście administracji systemem.

Pytanie 14

Wskaż właściwą formę maski podsieci?

A. 255.255.255.255

B. 255.255.0.128

C. 255.252.252.255

D. 0.0.0.0

Odpowiedź 255.255.255.255 to maska podsieci, która jest używana do wskazania adresu broadcast w danej sieci. Jest to maksymalna wartość dla maski podsieci, co oznacza, że wszystkie bity są ustawione na 1, a więc wszystkie adresy IP w danej podsieci są dostępne dla komunikacji. W praktyce oznacza to, że każda maszyna w sieci może komunikować się z innymi maszynami, a także wysyłać dane do wszystkich urządzeń jednocześnie. Maska 255.255.255.255 jest często używana w konfiguracjach sieciowych, aby zdefiniować adresy rozgłoszeniowe, co jest kluczowe w protokołach takich jak ARP (Address Resolution Protocol) i DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol), gdzie urządzenia muszą wysyłać pakiety do wszystkich innych urządzeń w sieci lokalnej. W przypadku sieci IPv4, stosowanie takich masek jest zgodne z zaleceniami organizacji IETF, która standardyzuje wiele aspektów działania sieci. W związku z tym, zrozumienie użycia maski 255.255.255.255 jest podstawowym elementem wiedzy o sieciach komputerowych.

Pytanie 15

Jeśli rozdzielczość myszki wynosi 200 dpi, a rozdzielczość monitora to Full HD, to aby przesunąć kursor w poziomie po ekranie, należy przemieścić mysz o

A. 480 i

B. około 25 cm

C. około 35 cm

D. 1080 px

Rozdzielczość 200 dpi oznacza, że myszka przesuwa kursor o 200 pikseli na każdy cal. To jakbyśmy mieli wskazówkę – przesuwasz myszkę o 1 cal, a kursor leci o 200 pikseli. Monitor Full HD? Ma 1920x1080 pikseli, więc jego wysokość to 1080 pikseli. Jeśli chcesz przesunąć kursor w poziomie na ekranie, trzeba wiedzieć, ile pikseli masz na szerokość. Można to ładnie policzyć: bierzemy szerokość ekranu (1920 px) i dzielimy przez rozdzielczość myszy (200 dpi). Wychodzi nam, że musimy przesunąć myszkę o 9.6 cala. A jak to na centymetry? 9.6 cali to około 24.4 cm, czyli zaokrąglając mamy 25 cm. To są ważne rzecz dla tych, którzy pracują z komputerami, bo w projektowaniu UI/UX czy w grach precyzyjny ruch myszy ma znaczenie.

Pytanie 16

Program w wierszu poleceń systemu Windows, który pozwala na konwersję tablicy partycji z GPT na MBR, to

A. diskpart

B. gparted

C. bcdedit

D. cipher

Odpowiedzi takie jak 'gparted', 'bcdedit' czy 'cipher' są niepoprawne w kontekście pytania o narzędzie do konwersji tablicy partycji z GPT na MBR. 'Gparted' jest programem działającym w systemach Linux, który jest odpowiedzialny za zarządzanie partycjami, ale nie jest dostępny jako natywne narzędzie w systemie Windows i nie ma możliwości użycia go w wierszu poleceń Windows. 'Bcdedit' to narzędzie do zarządzania ustawieniami rozruchowymi systemu Windows, co również nie ma związku z konwersją partycji. 'Cipher' z kolei jest narzędziem do zarządzania szyfrowaniem plików i folderów na dyskach NTFS, nie oferującym zatem funkcji konwersji tablicy partycji. Pojawianie się takich nieporozumień często wynika z braku zrozumienia różnicy między zarządzaniem partycjami a zarządzaniem rozruchem lub szyfrowaniem. Użytkownicy mogą mylić te narzędzia, sądząc, że każde z nich ma możliwość konwersji struktury partycji, co jest błędnym założeniem. Właściwe narzędzia do zarządzania partycjami powinny być stosowane zgodnie z ich przeznaczeniem, aby uniknąć niepotrzebnych problemów oraz potencjalnej utraty danych.

Pytanie 17

Do czego służy mediakonwerter?

A. do analizy zawartości w sieciach internetowych

B. do filtrowania stron internetowych

C. do łączenia kabli skrętkowych kategorii 6 i 7

D. do konwersji sygnału optycznego na elektryczny i odwrotnie

Mediakonwerter to urządzenie, które pełni kluczową rolę w transmisji danych w sieciach telekomunikacyjnych i systemach IT. Jego podstawowym zadaniem jest konwersja sygnału optycznego na elektryczny i odwrotnie, co jest niezbędne w nowoczesnych infrastrukturach sieciowych. W praktyce, mediakonwertery są używane do łączenia różnych typów mediów transmisyjnych, umożliwiając integrację sieci optycznych z sieciami miedzianymi. Przykładem zastosowania może być sytuacja, gdy istnieje potrzeba przesyłania danych z serwera, który obsługuje sygnał optyczny, do stacji roboczej, która wykorzystuje standardowe połączenie Ethernet. W takich przypadkach mediakonwerter pozwala na bezproblemowe przekazywanie informacji, wykorzystując różne standardy, takie jak IEEE 802.3 dla Ethernetu, a także standardy dla transmisji optycznej, takie jak SFP (Small Form-factor Pluggable). Warto również dodać, że mediakonwertery są często używane w telekomunikacji i w aplikacjach monitorowania wideo, gdzie przesył danych na dużych odległościach jest kluczowy dla jakości usług. Dzięki nim, organizacje mogą korzystać z zalet technologii optycznej, takich jak większa przepustowość i mniejsze zakłócenia, co przekłada się na lepszą efektywność operacyjną.

Pytanie 18

Jakie jest połączenie używane do wymiany informacji pomiędzy urządzeniami mobilnymi, które stosuje cyfrową transmisję optyczną w trybie bezprzewodowym do przesyłania danych na stosunkowo krótką odległość?

A. IEEE 1394a

B. IEEE 1394c

C. IrDA

D. Bluetooth

Wybór IEEE 1394a i IEEE 1394c jako odpowiedzi na to pytanie jest błędny, ponieważ te standardy dotyczą interfejsu FireWire, który zazwyczaj jest używany w kontekście łączności przewodowej pomiędzy urządzeniami, takimi jak kamery cyfrowe, dyski twarde i urządzenia audio-wideo. FireWire umożliwia transfer danych na dużą odległość, zazwyczaj do 4.5 metra, co jest znacznie więcej niż typowy zasięg technologii IrDA. Dodatkowo, FireWire obsługuje wiele urządzeń podłączonych w szereg, co czyni go odpowiednim dla zastosowań multimedialnych, jednak nie jest to technologia bezprzewodowa. Z kolei Bluetooth to technologia bezprzewodowa, ale jest stworzona do komunikacji na średnie odległości, zazwyczaj do 100 metrów, i nie wykorzystuje technologii optycznej, lecz radiowej. Bluetooth jest powszechnie stosowany w urządzeniach audio, słuchawkach i smartfonach do przesyłania danych, jednak w kontekście krótkodystansowej transmisji optycznej, jak w przypadku IrDA, nie jest właściwym rozwiązaniem. Typowym błędem myślowym jest nieodróżnienie technologii bezprzewodowej od przewodowej oraz mylenie różnych standardów komunikacyjnych pod względem ich zastosowania i charakterystyki. Warto zrozumieć, że każdy z tych standardów ma swoje unikalne cechy i zastosowania, które należy brać pod uwagę przy wyborze odpowiedniego rozwiązania dla określonego problemu komunikacyjnego.

Pytanie 19

Protokół ARP (Address Resolution Protocol) służy do konwersji adresu IP na

A. domenę

B. adres fizyczny

C. adres e-mailowy

D. nazwa komputera

Wydaje mi się, że nie do końca złapałeś, jak ARP działa. To, że ARP mapuje adresy IP na adresy sprzętowe, to kluczowa informacja. Odpowiedzi dotyczące adresu e-mail, nazwy domenowej czy nazwy komputera pokazują, że nie wszystko jest jasne, bo te pojęcia są zupełnie inne. Adres e-mail to coś, co używasz w aplikacjach pocztowych, a nie w komunikacji na poziomie sieci, więc nie ma związku z tym, co robi ARP. Nazwa domenowa z kolei to część systemu DNS, który przekształca nazwy na adresy IP, ale też nie ma nic wspólnego z MAC. Co do nazwy komputera, to ona dotyczy komunikacji w wyższych warstwach, ale nie w kontekście ARP. Te nieporozumienia pokazują, jak ważne jest, by znać różne warstwy modelu OSI i protokoły, które tam funkcjonują. Często mylą się różne pojęcia, co prowadzi do niejasności. Dobrze jest zrozumieć, jak to wszystko działa, bo to kluczowa wiedza dla każdego specjalisty IT. ARP to jeden z tych podstawowych tematów, które warto znać.

Pytanie 20

Do jakiej grupy w systemie Windows Server 2008 powinien być przypisany użytkownik odpowiedzialny jedynie za archiwizację danych zgromadzonych na dysku serwera?

A. Użytkownicy zaawansowani

B. Użytkownicy pulpitu zdalnego

C. Operatorzy kopii zapasowych

D. Użytkownicy domeny

Przypisanie kogoś do grupy Użytkownicy domeny nie daje mu nic specjalnego, jeśli chodzi o archiwizację danych. Owszem, mają oni podstawowy dostęp do sieci w obrębie domeny, ale nie mogą tworzyć ani przywracać kopii zapasowych. Grupa Użytkownicy zaawansowani też nie daje konkretnych umiejętności związanych z archiwizowaniem danych. Ich uprawnienia są bardziej o zaawansowanej konfiguracji systemu, ale omijają kluczowe operacje związane z kopiowaniem danych. Użytkownicy pulpitu zdalnego mogą się logować do serwera zdalnie, co może być przydatne, ale również nie dają im dostępu do zarządzania kopiami zapasowymi. Często ludzie myślą, że jeśli mają dostęp do systemu, to automatycznie mają uprawnienia do ważnych zadań administracyjnych, co może prowadzić do luk w zabezpieczeniach oraz problemów z utratą danych w razie awarii. Dlatego to jest kluczowe, żeby osoby odpowiedzialne za archiwizację danych miały odpowiednie uprawnienia i podkreśla to znaczenie poprawnego przypisania ról w Windows Server.

Pytanie 21

Rodzajem pamięci RAM, charakteryzującym się minimalnym zużyciem energii, jest

A. SDR

B. DDR2

C. DDR

D. DDR3

Wybór SDR, DDR, czy DDR2 nie uwzględnia istotnych różnic w architekturze i technologii, które wpływają na efektywność energetyczną pamięci. SDR (Single Data Rate) operuje na napięciu 5V i nie jest w stanie osiągnąć tych samych prędkości transferu co nowsze standardy. Oznacza to, że jest mniej wydajny i bardziej energochłonny, co czyni go nieodpowiednim rozwiązaniem w kontekście nowoczesnych wymagań dotyczących sprzętu komputerowego. DDR (Double Data Rate) działa na napięciu 2,5V, co również jest wyższe niż w przypadku DDR3 i nie zapewnia takiej samej efektywności energetycznej. DDR2 poprawił wydajność w porównaniu do DDR, ale nadal wymagał 1,8V, co jest wyższe niż napięcie robocze DDR3. Wybór starszych typów pamięci może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania energii, co jest szczególnie istotne w przypadku urządzeń mobilnych, gdzie czas pracy na baterii jest kluczowy. Niewłaściwe podejście do wyboru pamięci operacyjnej, bazujące na przestarzałych technologiach, może negatywnie wpłynąć na wydajność systemu oraz zwiększyć koszty eksploatacji. Dlatego ważne jest, aby stosować najnowsze standardy, takie jak DDR3, które zapewniają lepszą wydajność energetyczną oraz ogólną efektywność działania.

Pytanie 22

W systemie adresacji IPv6 adres ff00::/8 definiuje

A. adres wskazujący na lokalny host

B. adres nieokreślony

C. zestaw adresów sieci testowej 6bone

D. zestaw adresów służących do komunikacji multicast

Adres nieokreślony (0::/128) w IPv6 oznacza, że urządzenie nie ma przypisanego adresu i jest używane głównie w kontekście konfiguracji i testowania, a nie do komunikacji. Pula adresów testowej sieci 6bone była używana w przeszłości do testowania protokołów IPv6 w sieciach eksperymentalnych, ale nie jest już aktualnie wykorzystywana w praktyce. Adres wskazujący na lokalnego hosta również nie ma zastosowania w kontekście ff00::/8, ponieważ adres lokalny to 127::1, a nie adres multicast. W przypadku błędnego zrozumienia, że ff00::/8 to adres dla lokalnego hosta, błędnie interpretuje się funkcję adresów multicast jako adresów unicast. Podczas projektowania i zarządzania sieciami, zrozumienie różnicy między tymi rodzajami adresów jest kluczowe, ponieważ każdy z nich ma inną rolę i zastosowanie. Typowe błędy myślowe wynikają z mylenia adresów unicast, multicast i broadcast, co prowadzi do nieefektywnego projektowania sieci oraz problemów z jej wydajnością. W rzeczywistości, adresy multicast są niezbędne do efektywnej komunikacji w sieciach, a ich zrozumienie pozwala na tworzenie bardziej złożonych architektur sieciowych zgodnych z aktualnymi standardami.

Pytanie 23

Jaki poziom macierzy RAID umożliwia równoległe zapisywanie danych na wielu dyskach działających jako jedno urządzenie?

A. RAID 3

B. RAID 2

C. RAID 1

D. RAID 0

RAID 0 to poziom macierzy, który łączy wiele dysków twardych w jeden logiczny wolumin, wykorzystując technikę stripingu. Oznacza to, że dane są dzielone na bloki, które są następnie rozdzielane równolegle na dostępne dyski. Taki sposób organizacji danych pozwala na zwiększenie wydajności, ponieważ operacje odczytu i zapisu mogą być wykonywane jednocześnie na kilku dyskach, co znacznie przyspiesza transfer danych. RAID 0 jest szczególnie przydatny w zastosowaniach wymagających dużej przepustowości, na przykład w edytowaniu wideo, grach komputerowych oraz w sytuacjach, w których kluczowa jest szybkość dostępu do danych. Należy jednak pamiętać, że RAID 0 nie oferuje żadnej redundancji: w przypadku awarii jednego z dysków dane przechowywane na wszystkich dyskach są nieodwracalnie utracone. Dlatego w zastosowaniach, gdzie bezpieczeństwo danych jest priorytetem, zaleca się stosowanie RAID-u z możliwością odzyskiwania, jak RAID 1 lub RAID 5.

Pytanie 24

Na ilustracji pokazano porty karty graficznej. Które złącze jest cyfrowe?

A. tylko złącze 1

B. tylko złącze 3

C. tylko złącze 2

D. złącze 1 oraz 2

Złącze numer 1 widoczne na zdjęciu to złącze VGA (Video Graphics Array) które wykorzystuje sygnał analogowy do przesyłania obrazu do monitora. Technologia VGA jest starsza i chociaż była bardzo popularna w przeszłości obecnie jest rzadziej używana ze względu na niższą jakość przesyłanego obrazu w porównaniu do nowszych złączy cyfrowych. Złącze numer 2 przypomina złącze S-Video które również jest analogowe i używane głównie do przesyłu obrazu wideo o niskiej rozdzielczości. Złącze VGA oraz S-Video są mniej efektywne w przesyłaniu obrazu wysokiej jakości ponieważ są podatne na zakłócenia sygnału i ograniczenia rozdzielczości. W przeciwieństwie do nich złącze numer 3 czyli DVI oferuje bezstratny przesył cyfrowego sygnału wideo co eliminuje problemy związane z konwersją sygnału analogowego na cyfrowy. W rezultacie złącza VGA i S-Video nie są preferowanymi rozwiązaniami w nowoczesnych systemach komputerowych gdzie wymagane są wysokiej jakości wyświetlenia. Typowym błędem jest przyjmowanie że każde złącze wideo jest cyfrowe co wprowadza w błąd zwłaszcza w kontekście starszych technologii. Ostatecznie wybór odpowiedniego złącza zależy od wymagań jakości obrazu i kompatybilności z urządzeniami docelowymi.

Pytanie 25

Który adres IP jest powiązany z nazwą mnemoniczna localhost?

A. 127.0.0.1

B. 192.168.1.255

C. 192.168.1.0

D. 192.168.1.1

Adresy IP 192.168.1.0, 192.168.1.1 i 192.168.1.255 są przykładami lokalnych adresów IP, które są używane w prywatnych sieciach. Adres 192.168.1.0 jest adresem sieciowym, co oznacza, że nie może być przypisany do żadnego urządzenia w sieci. Z kolei adres 192.168.1.255 jest adresatem rozgłoszeniowym, co pozwala na wysyłanie danych do wszystkich urządzeń w danej sieci lokalnej, ale również nie może być przypisany do pojedynczego urządzenia. Adres 192.168.1.1 najczęściej jest używany jako domyślny adres bramy w wielu routerach, co sprawia, że jest to adres, który pozwala na komunikację z siecią zewnętrzną. Biorąc pod uwagę te różnice, nie powinno się mylić tych adresów z adresem 127.0.0.1, który ma zupełnie inną funkcję. Typowym błędem jest myślenie, że wszystkie adresy IP, które zaczynają się od 192.168, są adresami dla localhost, co jest nieprawidłowe. Adresy te są stosowane w lokalnych sieciach, ale nie mają zastosowania w kontekście lokalnego loopbacku, gdzie tylko 127.0.0.1 ma znaczenie. Zrozumienie różnicy między adresami sieciowymi a adresami loopback jest kluczowe dla prawidłowego projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi.

Pytanie 26

Wykonanie polecenia attrib +h +s +r przykład.txt w konsoli systemu Windows spowoduje

A. nadanie dla pliku przykład.txt atrybutów ukryty, skompresowany, tylko do odczytu

B. nadanie dla pliku przykład.txt atrybutów ukryty, systemowy, tylko do odczytu

C. zapisanie ciągu znaków hsr do pliku przykład.txt

D. zabezpieczenie pliku przykład.txt hasłem hsr

Rozumienie atrybutów plików w Windowsie to naprawdę kluczowa rzecz, jeśli chcesz dobrze zarządzać danymi. Pamiętaj, że nie da się zabezpieczyć pliku hasłem za pomocą polecenia attrib. Może się wydawać, że to prosta metoda, ale to mylne. Atrybuty plików nie mają nic wspólnego z hasłami, one bardziej dotyczą tego, co jest widoczne i dostępne. Zresztą, polecenie attrib nie pozwala na edytowanie zawartości pliku, tylko jego atrybuty. Więc myślenie, że to polecenie umożliwia zmianę treści pliku, to błąd. I pamiętaj, że stosowanie atrybutu skompresowanego (c) tutaj nie ma sensu. W sumie, dobrze jest stosować atrybuty zgodnie z ich przeznaczeniem, bo to pomaga w utrzymaniu porządku w systemie, a nie mylenie ich funkcji z innymi operacjami.

Pytanie 27

Menedżer urządzeń w systemie Windows umożliwia identyfikację

A. nieprawidłowego działania urządzeń podłączonych do komputera

B. niepoprawnej konfiguracji oprogramowania użytkowego

C. problemów systemu operacyjnego podczas jego działania

D. błędnej konfiguracji rozruchu systemu oraz uruchamianych usług

Wybór błędnych odpowiedzi wskazuje na nieporozumienia dotyczące roli Menedżera urządzeń. System operacyjny Windows jest skomplikowanym mechanizmem, w którym różne komponenty współdziałają, jednak Menedżer urządzeń nie jest narzędziem do bezpośredniego wykrywania błędów systemowych, jak błędy oprogramowania czy konfiguracji systemu. Problemy związane z błędami systemu operacyjnego, takimi jak awarie aplikacji czy problemy z pamięcią, są diagnozowane za pomocą innych narzędzi, takich jak Podgląd zdarzeń czy narzędzia do analizy błędów. Dodatkowo, niewłaściwa konfiguracja oprogramowania użytkowego jest kwestią, która zazwyczaj wymaga przeglądu ustawień aplikacji, a nie interakcji z Menedżerem urządzeń. W kontekście konfiguracji rozruchu lub usług systemowych, Menedżer urządzeń nie odgrywa bezpośredniej roli, ponieważ te elementy są zarządzane przez inne komponenty systemu, takie jak msconfig lub narzędzia do zarządzania usługami. Powszechnym błędem jest mylenie funkcji Menedżera urządzeń z narzędziami do zarządzania systemem, co prowadzi do nieporozumień w diagnostyce problemów IT. Właściwe zrozumienie, jakie zadania pełni Menedżer urządzeń, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania sprzętem w środowisku IT.

Pytanie 28

Schemat ilustruje ustawienia urządzenia WiFi. Wskaż, które z poniższych stwierdzeń na temat tej konfiguracji jest prawdziwe?

A. Obecnie w sieci WiFi działa 7 urządzeń

B. Urządzenia w sieci posiadają adresy klasy A

C. Filtrowanie adresów MAC jest wyłączone

D. Dostęp do sieci bezprzewodowej jest ograniczony tylko do siedmiu urządzeń

Adresy IP klasy A dotyczą dużych sieci i mają zakres od 1.0.0.0 do 126.255.255.255. W przedstawionej konfiguracji urządzenia posiadają adresy z zakresu 192.168.x.x, co klasyfikuje je jako adresy klasy C, powszechnie używane w sieciach lokalnych. To powszechny błąd, by sugerować się pierwszą cyfrą adresu IP bez uwzględnienia pełnego zakresu klasy adresów. Kolejnym niewłaściwym założeniem jest stwierdzenie, że w sieci pracuje 7 urządzeń. Fakt, że 7 urządzeń jest sparowanych lub zarejestrowanych w systemie, nie oznacza, że wszystkie są aktualnie aktywne i pracujące w sieci; status połączenia może być różny i zależy od bieżących aktywności użytkowników. Stwierdzenie o pracy wyłącznie 7 urządzeń opiera się na założeniu, że jedynie te konkretne urządzenia mają zdefiniowane adresy MAC, co jest błędnym wyobrażeniem, gdyż przy wyłączonym filtrowaniu inne urządzenia mogą również uzyskać dostęp. Błędne rozumienie działania filtrowania MAC prowadzi do nieprawidłowej interpretacji dostępności urządzeń w sieci. Kluczowe jest zrozumienie, że liczba sparowanych urządzeń nie przekłada się na liczbę aktywnych połączeń.

Pytanie 29

Jak nazywa się magistrala, która w komputerze łączy procesor z kontrolerem pamięci i składa się z szyny adresowej, szyny danych oraz linii sterujących?

A. AGP – Accelerated Graphics Port

B. PCI – Peripheral Component Interconnect

C. FSB – Front Side Bus

D. ISA – Industry Standard Architecture

W przypadku PCI, chodzi o magistralę, która umożliwia podłączanie różnych komponentów do płyty głównej, takich jak karty dźwiękowe czy sieciowe. PCI nie jest bezpośrednio odpowiedzialne za komunikację między procesorem a pamięcią, lecz służy do rozszerzenia funkcjonalności systemu. Innym przykładem jest AGP, który został zaprojektowany specjalnie do obsługi kart graficznych, a jego działanie koncentruje się na zapewnieniu wysokiej przepustowości dla danych graficznych, co nie ma zastosowania w kontekście komunikacji procesora z kontrolerem pamięci. Natomiast ISA to starszy standard, który również dotyczy podłączania urządzeń peryferyjnych, ale w praktyce jest obecnie rzadko stosowany ze względu na swoje ograniczenia w porównaniu do nowszych technologii. Często mylenie tych magistrali z FSB wynika z ich podobieństw w kontekście komunikacji w systemie komputerowym, lecz każda z nich ma swoje specyficzne zastosowania i funkcje. Dlatego ważne jest zrozumienie różnicy między nimi, aby nie mylić ich ról w architekturze komputera. Kluczowe jest, aby przy rozwiązywaniu problemów lub projektowaniu systemów mieć świadomość, jakie magistrale pełnią konkretne funkcje i jak współdziałają z innymi komponentami.

Pytanie 30

Jaką długość ma adres IP wersji 4?

A. 16 bitów

B. 2 bajty

C. 32 bitów

D. 10 bajtów

Adres IP w wersji 4 (IPv4) to kluczowy element w komunikacji w sieciach komputerowych. Ma długość 32 bity, co oznacza, że każdy adres IPv4 składa się z czterech oktetów, a każdy z nich ma 8 bitów. Cała przestrzeń adresowa IPv4 pozwala na przydzielenie około 4,3 miliarda unikalnych adresów. Jest to niezbędne do identyfikacji urządzeń i wymiany danych. Na przykład, adres IP 192.168.1.1 to typowy adres lokalny w sieciach domowych. Standard ten ustala organizacja IETF (Internet Engineering Task Force) w dokumencie RFC 791. W kontekście rozwoju technologii sieciowych, zrozumienie struktury adresów IP oraz ich długości jest podstawą do efektywnego zarządzania siecią, a także do implementacji protokołów routingu i bezpieczeństwa. Obecnie, mimo rosnącego zapotrzebowania na adresy, IPv4 często jest dopełniane przez IPv6, który oferuje znacznie większą przestrzeń adresową, ale umiejętność pracy z IPv4 wciąż jest bardzo ważna.

Pytanie 31

Jaki jest rezultat realizacji którego polecenia w systemie operacyjnym z rodziny Windows, przedstawiony na poniższym rysunku?

A. net view

B. arp -a

C. net session

D. route print

Polecenie arp -a wyświetla tablicę ARP czyli mapowanie adresów IP na adresy MAC w lokalnej sieci. To narzędzie jest użyteczne do diagnozowania problemów z lokalną komunikacją sieciową jednak nie dostarcza informacji o trasach sieciowych czy interfejsach. Błędnym założeniem byłoby myślenie że wynik arp -a mógłby przedstawiać informacje widoczne na rysunku które są związane z tabelą routingu. Net view to polecenie które wyświetla listę zasobów sieciowych udostępnionych na danym komputerze lub w domenie. Jest to narzędzie do zarządzania udostępnianiem plików i drukarek nie ma jednak związku z trasami sieciowymi czy interfejsami co czyni je nieadekwatnym jako odpowiedź na to pytanie. Net session pozwala administratorom zarządzać sesjami użytkowników na serwerach co obejmuje zamykanie nieautoryzowanych sesji. To narzędzie związane jest z bezpieczeństwem i zarządzaniem użytkownikami w sieci ale nie odnosi się do tabeli routingu sieciowego. Każda z tych opcji pełni ważną rolę w zarządzaniu siecią jednak odpowiada na inne aspekty zarządzania i diagnostyki niż te przedstawione w poleceniu route print które dostarcza szczegółowych informacji o trasach routingu w systemach Windows i jest kluczowe dla administratorów sieci w kontekście zarządzania trasami i rozwiązywania problemów z łącznością.

Pytanie 32

Mysz komputerowa z interfejsem bluetooth pracującym w klasie 2 ma teoretyczny zasięg do

A. 100 m

B. 2 m

C. 10 m

D. 1 m

Mysz komputerowa z interfejsem Bluetooth działającym w klasie 2 ma teoretyczny zasięg działania do 10 metrów. Klasa 2 Bluetooth jest jednym z najczęściej stosowanych standardów w urządzeniach przenośnych, co czyni je idealnym rozwiązaniem dla myszek oraz innych akcesoriów. W praktyce oznacza to, że użytkownik może korzystać z myszki w promieniu do 10 metrów od nadajnika, co daje dużą swobodę ruchu. Tego rodzaju zasięg jest wystarczający w typowych warunkach biurowych czy domowych, gdzie urządzenia Bluetooth mogą być używane w odległości od laptopa czy komputera stacjonarnego. Ponadto, Bluetooth jako technologia jest zaprojektowana z myślą o niskim zużyciu energii, co przekłada się na długotrwałe działanie akumulatorów w urządzeniach bezprzewodowych. Warto również zauważyć, że zasięg może być ograniczany przez przeszkody, takie jak ściany czy meble, co jest typowe dla środowisk z wieloma elementami blokującymi sygnał. Dobrą praktyką jest regularne sprawdzanie, czy urządzenie działa w optymalnym zakresie, aby uniknąć problemów z łącznością.

Pytanie 33

W systemie Linux Ubuntu Server, aby przeprowadzić instalację serwera DHCP, należy wykorzystać polecenie

A. sudo service isc-dhcp-server install

B. sudo apt-get install isc-dhcp-server

C. sudo service isc-dhcp-server start

D. sudo apt-get isc-dhcp-server start

Wszystkie inne odpowiedzi zawierają błędne koncepcje związane z instalacją serwera DHCP w systemie Ubuntu. Na przykład, polecenie 'sudo service isc-dhcp-server install' jest niepoprawne, ponieważ 'service' jest używane do zarządzania już zainstalowanymi usługami, a nie do ich instalacji. W rzeczywistości, aby zainstalować oprogramowanie, należy użyć APT, jak w poprawnej odpowiedzi, a nie menedżera usług. Dodatkowo, polecenie 'sudo service isc-dhcp-server start' również nie jest poprawne w kontekście instalacji, ponieważ to polecenie tylko uruchamia usługę DHCP, która musi być wcześniej zainstalowana. Bez wcześniejszej instalacji, polecenie to zakończy się błędem. Ponadto, odpowiedź 'sudo apt-get isc-dhcp-server start' jest syntaktycznie błędna, ponieważ 'apt-get' nie obsługuje komendy 'start'; ta komenda nie pełni funkcji zarządzania usługami. Zamiast tego, do zarządzania usługami używa się 'systemctl' lub 'service', po wcześniejszej instalacji. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków, to mylenie procesu instalacji z zarządzaniem usługami oraz niewłaściwe zrozumienie roli menedżera pakietów w systemach opartych na Debianie, takich jak Ubuntu. Wiedza o poprawnych komendach i ich kontekście jest kluczowa dla efektywnego zarządzania systemem operacyjnym.

Pytanie 34

W wyniku polecenia net accounts /MINPWLEN:11 w systemie Windows, wartość 11 będzie przypisana do

A. minimalnej liczby znaków w hasłach użytkowników

B. maksymalnej liczby dni między zmianami haseł użytkowników

C. minimalnej liczby minut, przez które użytkownik może być zalogowany

D. maksymalnej liczby dni ważności konta

Polecenie net accounts /MINPWLEN:11 w systemie Windows ustawia minimalną długość haseł użytkowników na 11 znaków. Ustanowienie takiego wymogu jest kluczowe dla zwiększenia bezpieczeństwa haseł, ponieważ dłuższe hasła są trudniejsze do złamania przez atakujących, co znacząco zmniejsza ryzyko nieautoryzowanego dostępu. Praktyka ta jest zgodna z zaleceniami organizacji zajmujących się bezpieczeństwem, jak NIST (National Institute of Standards and Technology), które zaleca stosowanie haseł o długości co najmniej 12 znaków. Wdrażając politykę minimalnej długości haseł, administratorzy mogą wymusić na użytkownikach tworzenie bardziej złożonych i bezpiecznych haseł, co jest podstawowym elementem strategii zarządzania tożsamością i dostępem. Warto również rozważyć zastosowanie dodatkowych zabezpieczeń, takich jak wymuszanie złożoności haseł (użycie wielkich i małych liter, cyfr oraz znaków specjalnych) oraz regularna ich zmiana. Przykładem zastosowania tego rozwiązania w praktyce jest wprowadzenie polityki bezpieczeństwa w organizacjach, co może pomóc w obronie przed atakami typu brute force oraz innymi formami cyberzagrożeń.

Pytanie 35

fps (ang. frames per second) odnosi się bezpośrednio do

A. efektywności układów pamięci RAM

B. płynności wyświetlania dynamicznych obrazów

C. szybkości przesyłania danych do dysku w standardzie SATA

D. skuteczności transferu informacji na magistrali systemowej

FPS, czyli frames per second, jest terminem stosowanym do mierzenia liczby klatek wyświetlanych w ciągu jednej sekundy w kontekście ruchomych obrazów, takich jak filmy czy gry komputerowe. Wysoka liczba FPS wpływa bezpośrednio na płynność i jakość wizualną wyświetlanego materiału. Na przykład, w grach komputerowych, osiągnięcie co najmniej 60 FPS jest często uważane za standard, aby zapewnić komfortowe doświadczenie użytkownika, a wartości powyżej 120 FPS mogą znacząco poprawić responsywność gry. W kontekście standardów branżowych, technologie takie jak DirectX i OpenGL optymalizują wyświetlanie klatek, co uwzględnia zarówno hardware, jak i software. Z kolei w filmach, standard 24 FPS jest tradycyjnie stosowany, aby uzyskać efekt kinowy, podczas gdy wyższe wartości, takie jak 48 FPS, są używane w nowoczesnych produkcjach dla uzyskania większej szczegółowości i płynności. Dlatego też, zrozumienie pojęcia FPS jest kluczowe dla każdego, kto zajmuje się produkcją wideo lub projektowaniem gier.

Pytanie 36

Termin gorącego podłączenia (hot-plug) wskazuje, że podłączane urządzenie działa

A. kontrolowane przez temperaturę

B. poprawnie od razu po podłączeniu, bez potrzeby wyłączania czy restartowania systemu

C. sprawne po zainstalowaniu odpowiednich sterowników

D. zgodne z komputerem

Wprowadzenie do zagadnienia gorącego podłączania urządzeń często wiąże się z nieporozumieniami, które mogą prowadzić do błędnych wniosków. Odpowiedź sugerująca, że urządzenie staje się sprawne po zainstalowaniu właściwych sterowników, myli istotę gorącego podłączania z procesem instalacji oprogramowania. Chociaż niektóre urządzenia rzeczywiście wymagają zainstalowania sterowników, gorące podłączanie koncentruje się na natychmiastowej dostępności sprzętu po podłączeniu, nie wpływając na wymagania dotyczące oprogramowania. Kolejny błąd dotyczy myślenia, że kompatybilność sprzętu z komputerem odnosi się do gorącego podłączania. Choć urządzenie musi być zgodne z systemem operacyjnym oraz interfejsem, gorące podłączanie nie zapewnia automatycznej kompatybilności, a podłączenie niekompatybilnego urządzenia może prowadzić do awarii systemu. Ponadto twierdzenie, że gorące podłączenie jest sterowane temperaturą, jest zupełnie mylne; technika ta nie ma związku z temperaturą pracy urządzenia. W rzeczywistości gorące podłączanie odnosi się do możliwości interakcji sprzętu z systemem bez przerywania jego działania. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego zarządzania sprzętem komputerowym w praktyce.

Pytanie 37

Jakiego działania nie wykonują serwery plików?

A. Odczytu oraz zapisu informacji na dyskach twardych

B. Zarządzania bazami danych

C. Udostępniania plików w Internecie

D. Wymiany informacji pomiędzy użytkownikami sieci

Serwery plików są kluczowym komponentem infrastruktury IT, które umożliwiają przechowywanie i udostępnianie danych w sieciach lokalnych i rozległych. Odczyt i zapis danych na dyskach twardych to podstawowa funkcjonalność serwera plików, zapewniająca użytkownikom dostęp do plików z dowolnego miejsca w sieci. Ponadto, wymiana danych pomiędzy użytkownikami sieci jest jednym z głównych zadań serwera plików, który umożliwia współpracę i wymianę informacji. Usługa ta opiera się na protokołach takich jak SMB (Server Message Block) lub NFS (Network File System), które ułatwiają komunikację pomiędzy różnymi systemami operacyjnymi. Również udostępnianie plików w Internecie, czyli transfer danych do zdalnych lokalizacji, jest kluczowe dla współczesnych aplikacji webowych i zdalnych zespołów. Mylne jest więc twierdzenie, że serwery plików nie pełnią roli w zarządzaniu danymi, co często prowadzi do nieporozumień. W rzeczywistości, serwery plików i bazy danych różnią się w podejściu do przechowywania i przetwarzania informacji; serwery plików koncentrują się na plikach jako jednostkach danych, podczas gdy bazy danych zajmują się bardziej złożonymi strukturami danych, relacjami oraz integralnością danych. Zrozumienie tej różnicy jest kluczowe dla efektywnego projektowania systemów informatycznych oraz eliminacji typowych błędów w planowaniu architektury IT.

Pytanie 38

Shareware to typ licencji, która polega na

A. nieodpłatnym rozpowszechnianiu programu na czas próbny przed zakupem

B. użytkowaniu programu przez ustalony czas, po którym program przestaje działać

C. nieodpłatnym dystrybucji aplikacji bez ujawniania kodu źródłowego

D. korzystaniu z programu bez żadnych opłat i ograniczeń

Wiele osób myli pojęcie shareware z innymi modelami licencjonowania, co prowadzi do nieporozumień. Przykładowo, stwierdzenie, że shareware to korzystanie z programu przez określony czas, po którym program przestaje działać, jest mylące. Ten opis bardziej pasuje do modeli trial, gdzie użytkownik korzysta z pełnej funkcjonalności, ale z ograniczonym czasem. Z kolei twierdzenie, że shareware pozwala na używanie programu bezpłatnie i bez żadnych ograniczeń, jest nieprecyzyjne, ponieważ shareware oferuje jedynie ograniczoną wersję programu z zamiarem skłonienia użytkowników do zakupu. Opis jako bezpłatne rozprowadzanie aplikacji bez ujawniania kodu źródłowego również jest błędny, ponieważ shareware niekoniecznie dotyczy publikacji kodu źródłowego, a raczej możliwości przetestowania oprogramowania przed zakupem. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich wniosków, to nieporozumienia dotyczące różnic między modelami licencyjnymi, a także mylenie koncepcji freeware z shareware. Freeware odnosi się do oprogramowania, które jest całkowicie darmowe, bez ograniczeń czasowych, podczas gdy shareware zawsze nastawia się na możliwość zakupu, co jest kluczowe w jego definicji. W związku z tym, zrozumienie tych różnic jest istotne dla właściwego korzystania z oprogramowania i przestrzegania zasad licencjonowania.

Pytanie 39

Najlepszym sposobem na zabezpieczenie domowej sieci Wi-Fi jest

A. zmiana nazwy SSID

B. stosowanie szyfrowania WPA-PSK

C. zmiana adresu MAC routera

D. stosowanie szyfrowania WEP

Zmiana adresu MAC rutera, chociaż może wydawać się użytecznym środkiem zabezpieczającym, nie stanowi skutecznej metody ochrony. Adres MAC jest unikalnym identyfikatorem przypisanym do karty sieciowej i zmiana go nie sprawi, że sama sieć stanie się bardziej bezpieczna. Techniki takie jak spoofing pozwalają hakerom na łatwe przechwycenie i podmianę adresów MAC, co umniejsza skuteczność tej metody. Zmiana identyfikatora SSID, który jest nazwą sieci, również nie zapewnia prawdziwej ochrony. Choć ukrycie SSID może zmniejszyć widoczność sieci dla potencjalnych intruzów, nie zapewnia to żadnego szyfrowania ani autoryzacji, co czyni sieć nadal podatną na ataki. Co więcej, zmienić SSID można w prosty sposób, a zaawansowani użytkownicy mogą łatwo go odkryć. Szyfrowanie WEP, pomimo że było kiedyś powszechnie stosowane, jest obecnie uznawane za niebezpieczne. Algorytmy WEP są łatwe do złamania z wykorzystaniem dostępnych narzędzi, co prowadzi do nieautoryzowanego dostępu do sieci. Wszystkie te metody są oparte na błędnym myśleniu, które polega na przekonaniu, że zmiany w konfiguracji mogą zastąpić solidne zabezpieczenia. Skuteczne zabezpieczenie sieci Wi-Fi wymaga zastosowania zaawansowanych standardów szyfrowania, takich jak WPA-PSK, które zapewniają odpowiednią ochronę przed wieloma rodzajami ataków.

Pytanie 40

Jaki port jest ustawiony jako domyślny dla serwera WWW?

A. 8081

B. 80

C. 800

D. 8080

Wybór portów 800, 8080 czy 8081 na serwerze WWW może wynikać z nieporozumienia dotyczącego standardów funkcjonowania protokołu HTTP. Port 800 jest nieoficjalnym portem, który często jest używany w przypadku aplikacji developerskich lub testowych, ale nie jest portem domyślnym dla serwerów WWW. W związku z tym, korzystanie z portu 800 może prowadzić do zamieszania, gdyż użytkownicy mogą nie być świadomi, że muszą ręcznie określić port w adresie URL, co może skutkować błędami w nawigacji. Z kolei porty 8080 i 8081 są typowo używane jako alternatywne porty dla serwerów HTTP, szczególnie w środowiskach testowych lub gdy port 80 jest już zajęty przez inny serwer. Ta sytuacja może być myląca dla nowych administratorów, którzy mogą nie wiedzieć, że standardowy port dla HTTP to 80. Najczęstsze błędy myślowe, które prowadzą do takich odpowiedzi wynikają z braku znajomości podstawowych zasad dotyczących portów i protokołów. Wprowadza to niepewność w zarządzaniu serwerami oraz w dostępie do aplikacji internetowych, ponieważ użytkownicy mogą nie mieć możliwości łatwego dostępu do zasobów, które są dostępne na portach alternatywnych. Zrozumienie, które porty są standardowe, a które są stosowane w specyficznych kontekstach, jest kluczowe dla efektywnej administracji i bezpieczeństwa sieci.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej