Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik inżynierii sanitarnej
Kwalifikacja: BUD.09 - Wykonywanie robót związanych z budową, montażem i eksploatacją sieci oraz instalacji sanitarnych
Data rozpoczęcia: 6 kwietnia 2025 22:08
Data zakończenia: 6 kwietnia 2025 22:16

Egzamin zdany!

Wynik: 29/40 punktów (72,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakiej metody należy użyć do połączenia gazociągów wykonanych z rur polietylenowych?

A. Gwintowania

B. Zgrzewania

C. Spawania elektrycznego

D. Spawania gazowego

Zgrzewanie rur polietylenowych to naprawdę skuteczna metoda, jeśli chodzi o łączenie ich w systemach gazowych. W skrócie, chodzi o to, że podgrzewamy końce rur do odpowiedniej temperatury, a potem łączymy je pod ciśnieniem. Dzięki temu dostajemy mocne i szczelne połączenia, co jest mega ważne w instalacjach gazowych, żeby uniknąć jakichkolwiek wycieków. Co ciekawe, zgrzewanie tych rur jest zgodne z normami, np. PN-EN 12201, które to regulują wszystko, co się tyczy materiałów i metod łączenia w systemach gazowych. W praktyce ta metoda sprawdza się w różnych warunkach – zarówno w ziemi, jak i w budynkach. To czyni ją naprawdę uniwersalnym rozwiązaniem. Warto też wspomnieć, że dobrze wykonane zgrzewy mają dużą odporność na różne czynniki zewnętrzne, co jest super istotne w kontekście długoterminowego użytkowania instalacji gazowych.

Pytanie 2

W poziomych instalacjach wodociągowych przewody powinny być układane nad przewodami instalacji

A. gazowej

B. kanalizacyjnej

C. centralnego ogrzewania

D. ciepłej wody użytkowej

Poziome przewody instalacji wodociągowej powinny być prowadzone nad przewodami instalacji kanalizacyjnej, ponieważ zmniejsza to ryzyko zanieczyszczenia wody pitnej oraz zapewnia właściwe warunki dla konserwacji i inspekcji. W przypadku awarii instalacji kanalizacyjnej, woda może przesiąkać do przestrzeni, gdzie znajdują się przewody wodociągowe, co stwarza ryzyko kontaminacji. Praktyczne przykłady stosowania tej zasady można znaleźć w dokumentach normatywnych, takich jak PN-EN 806 dotyczących instalacji wodociągowych. Dobre praktyki branżowe zalecają, aby zachować minimalne odległości między przewodami, co zwiększa bezpieczeństwo i ułatwia ewentualne prace serwisowe. Prowadzenie instalacji wodociągowej na wyższej wysokości niż instalacja kanalizacyjna jest kluczowe dla zachowania jakości wody oraz dla ochrony zdrowia publicznego.

Pytanie 3

Rura ustawiona pionowo, wysunięta z rury ochronnej gazociągu w obszarze szczególnie narażonym na straty gazu lub w miejscach, gdzie gazociąg przechodzi pod przeszkodami, jest

A. przepustem

B. sączkiem węchowym

C. upustem węchowym

D. odpowietrznikiem

Sączek węchowy to element systemu gazociągowego, który ma na celu detekcję obecności gazu w powietrzu, zwłaszcza w miejscach, które są szczególnie narażone na ubytki. Jego działanie opiera się na wprowadzeniu powietrza do rury ochronnej gazociągu, co umożliwia monitorowanie potencjalnych wycieków. Zastosowanie sączków węchowych jest zgodne z normami bezpieczeństwa, które nakładają obowiązek monitorowania stanu instalacji gazowych, aby zminimalizować ryzyko niebezpiecznych sytuacji. Przykładem może być użycie sączków węchowych w obszarach, gdzie gazociągi przebiegają przez tereny zabudowane czy w pobliżu obiektów użyteczności publicznej, co zwiększa bezpieczeństwo mieszkańców. W przypadku wykrycia gazu, systemy alarmowe mogą automatycznie powiadomić odpowiednie służby, co pozwala na szybką reakcję na zagrożenie. Dobre praktyki w branży gazowniczej sugerują regularne testowanie i konserwację takich urządzeń, aby zapewnić ich niezawodność i właściwe działanie.

Pytanie 4

Po mechanicznym oczyszczeniu rury, zanim przystąpi się do zgrzewania elektrooporowego, co należy wykonać jako pierwsze?

A. zamontować rurę w zaciskach stabilizacyjnych

B. złożyć rurę i złączkę

C. sfrezować czoła rury i złączki

D. przemyć rurę i złączkę alkoholem

Przemycie rury i złączki alkoholem przed zgrzewaniem elektrooporowym jest kluczowym krokiem, który zapewnia odpowiednią czystość powierzchni styku elementów. Pozbawienie ich zanieczyszczeń, takich jak oleje, smary czy pył, umożliwia uzyskanie mocniejszego i bardziej niezawodnego połączenia. W procesie elektrooporowym, gdy złącze jest podgrzewane prądem elektrycznym, zanieczyszczenia mogą prowadzić do osłabienia spoiny, co w efekcie zwiększa ryzyko awarii instalacji. Zgodnie z normą PN-EN 12007-2, przed przystąpieniem do montażu wszelkich złączek, należy zadbać o ich czystość, co jest również powszechnie uznawane za najlepszą praktykę w branży. Przykładem zastosowania tej metody jest w instalacjach wodociągowych i gazowych, gdzie wszelkie niedociągnięcia mogą prowadzić do poważnych konsekwencji, w tym wycieków czy uszkodzeń konstrukcyjnych. Oprócz alkoholu, stosuje się też przemywanie innymi rozpuszczalnikami, co powinno być zgodne z zaleceniami producenta.

Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

Zgodnie z wytycznymi zamieszczonymi w ramce próbę szczelności sieci ciepłowniczych należy wykonać

Próbę szczelności sieci ciepłowniczych przeprowadza się po zmontowaniu odcinka rurociągu, wykonaniu naciągu wstępnego wydłużek, ułożeniu na podporach ruchomych i zamocowaniu podpór stałych, przed nałożeniem izolacji cieplnej.

A. przed nałożeniem izolacji cieplnej.

B. przed zamontowaniem podpór stałych.

C. po zmontowaniu całego rurociągu.

D. po nałożeniu izolacji cieplnej.

Zrobienie próby szczelności w sieciach ciepłowniczych przed założeniem izolacji cieplnej jest naprawdę ważne, żeby system grzewczy działał jak należy. Izolacja pomaga ograniczyć straty ciepła, ale jak nałożymy ją wcześniej, to potem może być ciężko dostać się do rurociągu, jakby nagle coś zaczęło cieknąć. Dobrze jest wykonać tę próbę już po zmontowaniu odcinka, ale przed izolacją – wtedy możemy złapać nieszczelności na wczesnym etapie. Na przykład, używanie ciśnienia do testowania szczelności daje nam pewność, że wszystkie połączenia trzymają, a system jest gotowy do dalszej eksploatacji. Jak coś jednak wyjdzie nie tak, to naprawy można zrobić przed nałożeniem izolacji. Taki sposób działania jest zgodny z najlepszymi praktykami w branży, co w efekcie podnosi bezpieczeństwo i efektywność systemów ciepłowniczych.

Pytanie 7

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 8

Przed rozpoczęciem pracy instalacji wentylacyjnej w sezonie zimowym, co należy zrobić w pierwszej kolejności?

A. włączyć nagrzewnicę powietrza

B. zweryfikować wskazania termometru

C. skorygować ustawienia łopatek nawiewników

D. uruchomić wentylator

Włączenie nagrzewnicy powietrza przed uruchomieniem instalacji wentylacyjnej w okresie zimowym jest kluczowym krokiem w celu zapewnienia komfortu i bezpieczeństwa użytkowników. Nagrzewnica powietrza podgrzewa powietrze, które następnie jest rozprowadzane przez system wentylacyjny. W okresie zimowym temperatura zewnętrzna może być znacznie niższa, co może prowadzić do nieprzyjemnych warunków wewnętrznych, a nawet do zamarzania elementów instalacji. Właściwe przygotowanie systemu wentylacyjnego, w tym jego wstępne nagrzanie, jest zgodne z zasadami efektywności energetycznej oraz standardami BHP. Przykładowo, w budynkach użyteczności publicznej, takich jak szkoły czy biura, zapewnienie odpowiedniej temperatury powietrza przed rozpoczęciem działalności jest nie tylko kwestią komfortu, ale również wymogiem prawnym. Dobrą praktyką jest także monitorowanie temperatury powietrza w pomieszczeniach, co można osiągnąć poprzez zainstalowanie termostatów w odpowiednich lokalizacjach, aby kontrolować pracę nagrzewnicy oraz wentylacji w sposób automatyczny.

Pytanie 9

Jakie są całkowite koszty bezpośrednie związane z montażem klimatyzatora, gdy cena urządzenia i robocizny wynosi 450 zł, a koszt nabycia materiałów podstawowych to 780 zł, przy założeniu, że wydatki na materiały pomocnicze stanowią 15% kosztów materiałów podstawowych?

A. 1414,15 zł

B. 1241,70 zł

C. 2400,00 zł

D. 1347,00 zł

Aby obliczyć całkowite koszty bezpośrednie montażu klimatyzatora, należy zsumować wartość urządzenia oraz koszty robocizny, a także koszty materiałów podstawowych i pomocniczych. Wartość urządzenia i robocizny wynosi 450 zł. Koszt zakupu materiałów podstawowych to 780 zł. Koszty materiałów pomocniczych wynoszą 15% kosztów materiałów podstawowych, co daje 0,15 * 780 zł = 117 zł. Zatem całkowite koszty montażu wynoszą: 450 zł + 780 zł + 117 zł = 1347 zł. Ta odpowiedź jest poprawna, ponieważ uwzględnia wszystkie aspekty składające się na koszty bezpośrednie montażu klimatyzatora. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest kluczowe dla osób zajmujących się instalacją systemów HVAC, gdyż precyzyjne kalkulacje kosztów są fundamentem efektywnego zarządzania projektami oraz budżetowania. W branży HVAC, znajomość kosztów pozwala na utrzymanie konkurencyjności i rentowności, a także na lepszą negocjację z dostawcami materiałów i usług.

Pytanie 10

Jakie narzędzie monterskie nie jest używane do realizacji połączeń instalacji gazowych z rur miedzianych?

A. Gwintownicy

B. Zaciskarki

C. Palnika propano-butylowego

D. Obcinarki krążkowej

Odpowiedź wskazująca na gwintownicę jako sprzęt monterski, który nie jest wykorzystywany przy łączeniu rur miedzianych, jest poprawna ze względu na specyfikę materiału. Rury miedziane najczęściej łączy się za pomocą technik takich jak lutowanie, co eliminuje potrzebę gwintowania. Gwintownice służą do tworzenia gwintów na rurach stalowych, co jest niezbędne w przypadku połączeń, które wymagają gwintowanych złączy. W praktyce, rur miedzianych nie gwintuje się, ponieważ ich właściwości mechaniczne i chemiczne nie wymagają takiego rozwiązania. Przy instalacjach gazowych z rur miedzianych najczęściej korzysta się z lutowania twardego, co zapewnia hermetyczność połączeń oraz ich odporność na wysokie ciśnienie. Dobrą praktyką w branży jest stosowanie palników propano-butylowych do ogrzewania rur i materiałów lutowniczych, co jest zgodne z normami bezpieczeństwa oraz jakości. Również obcinarki krążkowe są powszechnie stosowane do precyzyjnego cięcia rur miedzianych, co wpływa na estetykę i funkcjonalność instalacji. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla właściwego wykonywania połączeń instalacji gazowych.

Pytanie 11

W systemie centralnego ogrzewania grawitacyjnego zawór odcinający instaluje się na rurze

A. przelewowej

B. sygnalizacyjnej

C. odpowietrzającej

D. wzbiorczej

Zawór odcinający w instalacji centralnego ogrzewania grawitacyjnego montuje się na rurze sygnalizacyjnej, ponieważ pełni kluczową rolę w regulacji i kontroli przepływu wody w systemie. Rura sygnalizacyjna jest odpowiedzialna za przekazywanie informacji o ciśnieniu i temperaturze wody, co pozwala na bieżące dostosowywanie pracy systemu grzewczego. Zainstalowanie zaworu odcinającego w tym miejscu umożliwia łatwe zamykanie lub otwieranie przepływu wody, co jest niezbędne w przypadku konserwacji lub awarii. Przykładem praktycznego zastosowania może być sytuacja, w której konieczne jest wyłączenie jednego z obiegów grzewczych w budynku bez konieczności opróżniania całego systemu. Standardy branżowe, takie jak PN-EN 12828, zalecają stosowanie zaworów odcinających w odpowiednich punktach instalacji, co zwiększa efektywność i bezpieczeństwo systemu grzewczego. Dobrze zaplanowane i wykonane instalacje grzewcze pozwalają nie tylko na oszczędność energii, ale także na dłuższą żywotność komponentów. Właściwe umiejscowienie zaworów ma zatem istotny wpływ na komfort użytkowników oraz na efektywność energetyczną budynku.

Pytanie 12

W systemie gazowym do łączenia rur stalowych czarnych przewodowych o średnicy DN 400 wykorzystuje się połączenia

A. kołnierzowe

B. gwintowe

C. spawane

D. zgrzewane

W kontekście łączenia rur stalowych czarnych przewodowych o średnicy DN 400, wybór połączeń gwintowych, zgrzewanych lub kołnierzowych wprowadza szereg istotnych ograniczeń i potencjalnych problemów. Połączenia gwintowe, choć łatwe w montażu, mogą nie zapewniać wystarczającej szczelności i wytrzymałości w warunkach wysokiego ciśnienia, co jest kluczowe w aplikacjach gazowych. W praktyce, gwinty mogą być narażone na uszkodzenia mechaniczne lub korozję, co prowadzi do ryzyka nieszczelności. Połączenia zgrzewane są z kolei stosowane głównie do rur z tworzyw sztucznych i nie są odpowiednie dla rur stalowych w dużych średnicach, jak DN 400. Zgrzewanie wymaga staranny dobór materiałów oraz kontrolę parametrów procesu, co w przypadku stali może być trudne do osiągnięcia. Z kolei połączenia kołnierzowe, choć stosunkowo łatwe do demontażu, mogą wymagać dodatkowych uszczelnień i są mniej efektywne w kontekście wysokich ciśnień, co czyni je mało praktycznymi w zastosowaniach gazowych. Takie podejście do łączenia rur może prowadzić do błędnych wniosków dotyczących ich wytrzymałości i bezpieczeństwa, a także złożoności procesu konserwacji. Dlatego istotne jest, aby wybierać techniki łączenia, które będą zgodne z wymaganiami technicznymi i bezpieczeństwa dla danego zastosowania.

Pytanie 13

Jak określa się system wodociągowy, w którym woda przepływa w jednym kierunku od magistrali do systemu rozdzielczego, a potem do instalacji w domach?

A. Pierścieniowa

B. Obwodowa

C. Promienista

D. Rozgałęźna

Odpowiedź 'Rozgałęźna' jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do struktury sieci wodociągowej, w której woda przepływa w sposób jednokierunkowy, zaczynając od magistrali, a następnie kierując się do przewodów rozdzielczych i połączeń domowych. Taki układ jest powszechnie stosowany w systemach dostarczania wody pitnej, ponieważ zapewnia efektywne zarządzanie przepływem, minimalizując straty ciśnienia i ryzyko zatorów. W praktyce, sieci rozgałęźne są projektowane zgodnie z normami, takimi jak PN-EN 805, które określają wymagania dotyczące projektowania, budowy i eksploatacji systemów wodociągowych. Przykładem zastosowania sieci rozgałęźnej są typowe osiedla mieszkaniowe, gdzie z głównych rur zasilających rozgałęzione są mniejsze przewody do poszczególnych budynków, co umożliwia dostarczenie wody do każdego z nich w sposób ciągły i niezawodny. Taki system pozwala na łatwą konserwację, a także na modernizację bez zakłócania dostaw wody w innych częściach sieci.

Pytanie 14

Systemy alarmowe montowane w rurach preizolowanych pozwalają na ocenę

A. stanu zwilżenia rur i ich połączeń

B. poziomu ciśnienia roboczego

C. wielkości strat cieplnych na rurach

D. szybkości obiegu czynnika grzewczego

Zarówno wartości ciśnienia roboczego, jak i wysokość strat cieplnych na przewodach, chociaż istotne, nie są bezpośrednio monitorowane przez systemy alarmowe w rurach preizolowanych. Ciśnienie robocze jest ważnym parametrem w instalacjach hydraulicznych i grzewczych, jednak nie jest to właściwość, która jest kontrolowana przez system alarmowy. Zazwyczaj do monitorowania ciśnienia stosuje się manometry oraz czujniki ciśnienia, które są zintegrowane z systemem zarządzania budynkiem, a nie bezpośrednio z alarmami. Z kolei wysokość strat cieplnych na przewodach można oszacować na podstawie różnicy temperatur oraz właściwości materiałów, ale nie jest to funkcjonalność alarmów, które koncentrują się na wykrywaniu problemów związanych z wilgocią. Oprócz tego prędkość przepływu czynnika grzejnego, chociaż ważna dla określenia wydajności systemu, również nie jest monitorowana przez systemy alarmowe w rurach preizolowanych. W praktyce, błędy myślowe mogą prowadzić do nieprawidłowych wniosków — użytkownicy mogą nie dostrzegać specyfiki funkcji systemów alarmowych i ich ograniczeń. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, jakie parametry są rzeczywiście monitorowane w kontekście preizolowanych rur, aby skutecznie zarządzać instalacjami i identyfikować potencjalne zagrożenia.

Pytanie 15

Jakie działania nie wchodzą w zakres kontroli funkcjonowania urządzeń klimatyzacyjnych?

A. przeprowadzenia testu szczelności obwodów sprężarki

B. wykonania regulacji mocy wentylatora

C. sprawdzenia stanu czystości filtrów

D. potwierdzenia działania wyłącznika termicznego

Przeprowadzenie testu szczelności obwodów sprężarki jest kluczowym elementem diagnostyki systemów klimatyzacyjnych, jednak nie wchodzi w zakres kontroli ich działania. Kontrola działania polega głównie na weryfikacji, czy wszystkie komponenty systemu funkcjonują prawidłowo i zgodnie z założeniami producenta. Test szczelności dotyczy natomiast oceny integralności obwodów, co jest etapem sprawdzania instalacji przed jej uruchomieniem lub po poważniejszych naprawach. W praktyce, aby zapewnić efektywność i bezpieczeństwo pracy urządzenia, kontrola wydajności wentylatora, działanie wyłącznika termicznego oraz czystość filtrów są kluczowe. Na przykład, nieprawidłowa regulacja wentylatora może prowadzić do obniżonej wydajności chłodzenia, a brudne filtry mogą skutkować większym zużyciem energii oraz ryzykiem awarii. Dobrym przykładem jest również regularna konserwacja, która powinna obejmować te aspekty, zgodnie z zaleceniami ISO 9001 dla systemów zarządzania jakością.

Pytanie 16

Świeżo zainstalowana sieć wodociągowa, połączona ze starą instalacją wodną, powinna być napełniana przy

A. minimalnym ciśnieniu i minimalnym przepływie wody

B. maksymalnym ciśnieniu i minimalnym przepływie wody

C. maksymalnym ciśnieniu i maksymalnym przepływie wody

D. minimalnym ciśnieniu i maksymalnym przepływie wody

Napełnianie nowo wykonanej instalacji wodociągowej przy minimalnym ciśnieniu i minimalnym przepływie wody jest zgodne z dobrymi praktykami w branży budowlanej i hydraulicznej. Minimalne ciśnienie pozwala na równomierne rozłożenie wody w instalacji, co jest kluczowe dla zapobiegania uszkodzeniom mechanicznym oraz dla zapewnienia, że wszystkie elementy systemu, takie jak rury czy armatura, będą działały prawidłowo i nie będą podlegały nadmiernym obciążeniom. Minimalny przepływ wody zapobiega tworzeniu się zjawisk, takich jak uderzenia hydrauliczne, które mogą prowadzić do poważnych uszkodzeń instalacji. Przykładem dobrych praktyk w tej dziedzinie jest stosowanie urządzeń do regulacji ciśnienia oraz filtrów, które wspierają prawidłowe napełnianie instalacji. Ponadto, zgodnie z normami PN-EN 806-1, podczas napełniania należy unikać sytuacji, w których ciśnienie nadmiernie wzrasta, co może prowadzić do wycieków lub pęknięć. Takie podejście nie tylko zwiększa żywotność systemu, ale także ogranicza ryzyko awarii, co jest istotne dla zapewnienia ciągłości dostaw wody.

Pytanie 17

Jaka jest minimalna średnica rury kanalizacyjnej do zamontowania miski ustępowej?

A. 40 mm

B. 75 mm

C. 110 mm

D. 50 mm

Odpowiedzi 40 mm, 50 mm oraz 75 mm są niewłaściwe z perspektywy wymagań technicznych dotyczących instalacji sanitarnych. Wybór zbyt małej średnicy podejścia do miski ustępowej prowadzi do wielu problemów, takich jak niedostateczna przepustowość, co może skutkować zatorami i spowolnieniem odpływu wody. Średnice te nie są w stanie efektywnie odprowadzać większych ilości ścieków, co stwarza ryzyko przepełnienia i awarii. Często pojawiające się błędne przekonanie, że mniejsze średnice mogą wystarczyć, wynika z braku znajomości zasady działania systemów kanalizacyjnych, które wymagają odpowiednich parametrów dla zapewnienia efektywności i niezawodności. Standardy branżowe, takie jak normy PN-EN 12056 i PN-EN 752, jednoznacznie określają wymagania dotyczące średnic rur kanalizacyjnych, potwierdzając, że dla misek ustępowych minimalna średnica wynosi 110 mm. Ignorowanie tych norm może prowadzić do kosztownych napraw oraz zwiększenia ryzyka związanego z niewłaściwym funkcjonowaniem systemu. W praktyce, odpowiednia średnica rury jest kluczowa nie tylko dla efektywności, ale również dla trwałości całej instalacji.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

Jaki typ zaworu należy zainstalować na rurach systemu wodociągowego, aby zapewnić jednokierunkowy przepływ cieczy?

A. Zwrotny

B. Redukcyjny

C. Zamykający

D. Różnicowy

Zawór zwrotny, znany również jako zawór jednokierunkowy, jest kluczowym elementem w systemach wodociągowych, który zapewnia kontrolę nad kierunkiem przepływu wody. Jego podstawową funkcją jest zapobieganie cofaniu się cieczy w instalacji, co mogłoby prowadzić do uszkodzeń systemu oraz zanieczyszczenia wody pitnej. Zawory zwrotne działają na zasadzie automatycznego otwierania się pod wpływem przepływu wody w jednym kierunku, a zamykania się, gdy ciśnienie wsteczne wzrasta lub przepływ ustaje. W praktyce, zawory te są często instalowane w miejscach krytycznych, takich jak pompy, zbiorniki czy systemy filtracji, gdzie cofnęcie się wody mogłoby spowodować poważne problemy. W standardach branżowych, takich jak PN-EN 12345, podkreśla się znaczenie stosowania zaworów zwrotnych w celu ochrony instalacji hydraulicznych oraz zapewnienia ich długotrwałej i niezawodnej pracy. Dodatkowo, odpowiednia konserwacja i regularne przeglądy zaworów zwrotnych przyczyniają się do ich efektywności oraz bezpieczeństwa systemu wodociągowego.

Pytanie 20

Rury PE lub inne materiały mogą być używane do konstrukcji sieci gazowej?

A. stalowe czarne

B. polipropylenowe

C. stalowe ocynkowane

D. polibutylenowe

Rury stalowe czarne to niekwestionowany wybór, jeśli chodzi o budowę sieci gazowych. Są naprawdę wytrzymałe i radzą sobie nawet w trudnych warunkach. Mają wysoką odporność na ciśnienie, co jest mega istotne w tym przypadku. Takie rury najczęściej robi się z dobrej jakości stali węglowej i są zgodne z różnymi normami, na przykład PN-EN 10255. Można je łatwo łączyć tradycyjnymi metodami spawania, co daje pewność, że połączenia będą szczelne i trwałe. W instalacjach podziemnych, gdzie rury muszą wytrzymać różne obciążenia oraz korozję, czarne stalowe sprawdzają się znakomicie. Fajnie, że można je dodatkowo zabezpieczyć powłokami bitumicznymi, dzięki czemu są jeszcze trwalsze. W moim odczuciu, to świetny wybór, bo nie tylko są praktyczne, ale i spełniają wymagania bezpieczeństwa, co w branży gazowej jest kluczowe.

Pytanie 21

Do przeprowadzenia instalacji zimnej wody z rur miedzianych potrzebne są: mata do czyszczenia, narzędzie do cięcia, kalibrator oraz

A. alkohol izopropylenowy

B. cyna i topnik do lutu miękkiego

C. klej oraz środek czyszczący

D. kalafonia oraz cyna do lutowania

Wybór kalafonii i cyny lutowniczej jako alternatywy dla cyny i topnika do lutu miękkiego jest niepoprawny, ponieważ kalafonia, choć jest stosowana w niektórych zastosowaniach lutowniczych, nie jest odpowiednia do lutowania rur miedzianych w instalacjach wodnych. Kalafonia jest bardziej popularna w lutowaniu elementów elektroniki, gdzie nie ma potrzeby tworzenia mocnych połączeń odpornych na ciśnienie i wilgoć. Rury miedziane wymagają zastosowania topnika, który jest specjalnie zaprojektowany do lutowania metali, co zapewnia nie tylko lepsze połączenie, ale także odporność na korozję. Ponadto, odpowiedni topnik znacząco poprawia przewodnictwo cieplne podczas lutowania, co jest kluczowe dla uzyskania trwałych połączeń. W przypadku wyboru alkoholu izopropylenowego, należy zauważyć, że jest to substancja służąca głównie do czyszczenia, a nie do lutowania. Choć czyszczenie rur przed lutowaniem jest ważne, alkohol izopropylenowy nie zastąpi roli topnika, który jest niezbędny do zapewnienia dobrego połączenia lutowniczego. Z kolei stosowanie kleju i oczyszczacza jest całkowicie nieadekwatne w kontekście lutowania rur, ponieważ klej nie zapewni wymaganych właściwości mechanicznych ani szczelności połączenia. Dlatego kluczowym błędem jest mylenie zastosowania różnych materiałów lutowniczych oraz ich funkcji, co prowadzi do potencjalnych problemów z jakością instalacji wodnych.

Pytanie 22

Nadziemne instalacje ciepłownicze są montowane

A. w kanałach ciepłowniczych

B. na uchwytach i wspornikach

C. w wykopach

D. na estakadach

Odpowiedź 'na estakadach' jest prawidłowa, ponieważ nadziemne sieci ciepłownicze są projektowane i instalowane w taki sposób, aby zminimalizować wpływ na otaczające środowisko oraz zredukować ryzyko uszkodzeń. Estakady, będące konstrukcjami podtrzymującymi, pozwalają na umieszczenie rur w powietrzu, co znacznie ułatwia dostęp do nich w przypadku konserwacji i napraw. Ponadto, estakady eliminują ryzyko zakłóceń w ruchu drogowym oraz obiektach znajdujących się na poziomie gruntu. Przykładem zastosowania estakad są miejskie systemy ciepłownicze, które w wielu miastach świata są realizowane w taki sposób, by zintegrować je z istniejącą infrastrukturą. W szczególności w obszarach o dużym zagęszczeniu zabudowy, estakady pozwalają na efektywne zarządzanie przestrzenią oraz utrzymanie ciągłości dostaw ciepła, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży budowlanej i inżynieryjnej.

Pytanie 23

Na instalacjach gazowych w obszarach, gdzie może wystąpić ryzyko nieszczelności, montuje się

A. system alarmowy

B. detektory gazu

C. sączki węchowe

D. przewód oddechowy

Sączki węchowe to urządzenia przeznaczone do detekcji nieszczelności w instalacjach gazowych. Działają na zasadzie wykrywania obecności gazu, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa. W przypadku wykrycia nieszczelności, sączki węchowe sygnalizują obecność gazu, co pozwala na szybką reakcję i podjęcie działań naprawczych. Przykładowo, w przemyśle gazowniczym, sączki te są instalowane w newralgicznych punktach, takich jak złącza rur czy zawory, gdzie ryzyko wycieku jest największe. Standardy branżowe, takie jak ISO 9001, zalecają stosowanie takich rozwiązań, aby minimalizować ryzyko wypadków oraz zapewnić wysoką jakość i bezpieczeństwo dostaw gazu. Właściwe umiejscowienie sączków węchowych oraz ich regularna konserwacja są kluczowe dla skutecznego działania systemów detekcji gazu, co w praktyce wskazuje na ich nieocenioną rolę w ochronie zdrowia i życia ludzi oraz mienia.

Pytanie 24

Rury wodociągowe PE100 powinny być łączone przez

A. zaprasowywanie

B. lutowanie

C. zgrzewanie

D. gwintowanie

Rury wodociągowe PE100 są materiałem o wysokiej wytrzymałości i elastyczności, co czyni je idealnym do zastosowań w systemach wodociągowych. Łączenie tych rur poprzez zgrzewanie jest najskuteczniejszym i najczęściej stosowanym sposobem, ponieważ zapewnia trwałe i szczelne połączenie. Proces zgrzewania polega na podgrzewaniu końców rur do odpowiedniej temperatury, a następnie ich połączeniu pod ciśnieniem, co prowadzi do wytworzenia jednolitej struktury materiału. Dzięki temu unikamy możliwości wystąpienia nieszczelności, co jest kluczowe w systemach przesyłowych. Zgrzewanie rur PE100 jest zgodne z normami branżowymi, takimi jak PN-EN 12201, które regulują wymagania dotyczące materiałów stosowanych w systemach wodociągowych. Przykładowe zastosowania obejmują rurociągi do transportu wody pitnej oraz w instalacjach przemysłowych, gdzie trwałość i niezawodność połączeń są niezbędne.

Pytanie 25

Maksymalna temperatura wody na zasilaniu w systemie ogrzewania podłogowego nie powinna być wyższa niż

A. 50°C

B. 40°C

C. 45°C

D. 55°C

Odpowiedź 55°C jest poprawna, ponieważ zgodnie z zasadami projektowania instalacji ogrzewania podłogowego, maksymalna temperatura zasilania nie powinna przekraczać tej wartości. Wysoka temperatura wody może prowadzić do uszkodzenia materiałów podłogowych, a w skrajnych przypadkach do deformacji systemu ogrzewania. W praktyce, temperatura 55°C jest uznawana za dolną granicę komfortu w instalacjach ogrzewania podłogowego, co oznacza, że przy tej wartości można uzyskać wystarczające ogrzewanie, jednocześnie minimalizując ryzyko uszkodzeń. Kluczowe jest, aby temperatura zasilania była dostosowana do rodzaju podłogi oraz jej właściwości termicznych. Na przykład, w przypadku podłóg drewnianych, zaleca się niższe temperatury na poziomie 30-40°C, aby uniknąć ich pękania i wypaczania. Rekomendacje dotyczące temperatury zasilania wynikają również z norm, takich jak PN-EN 1264, które wskazują na znaczenie zarządzania temperaturą dla efektywności energetycznej i komfortu użytkowników.

Pytanie 26

W dolnej części pionu kanalizacyjnego, przed jego połączeniem z przewodem odpływowym, powinno się zamontować

A. zasuwę burzową

B. syfon

C. rewizję

D. odsadzkę

Rewizja jest kluczowym elementem w systemie kanalizacyjnym, szczególnie w dolnej części pionu kanalizacyjnego. Jej główną funkcją jest umożliwienie inspekcji oraz ewentualnego czyszczenia przewodów, co jest niezwykle istotne w zapobieganiu zatorom i zapewnieniu prawidłowego przepływu ścieków. W praktyce rewizja wykonana jest najczęściej jako studzienka rewizyjna, która pozwala na dostęp do wnętrza kanalizacji bez konieczności demontażu całego systemu. W przypadku wystąpienia problemów, takich jak nagromadzenie osadów, rewizja ułatwia lokalizację i usunięcie przeszkód, co jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi. Zgodnie z normami budowlanymi, rewizje powinny być umiejscowione w odpowiednich odległościach od siebie, co zapewnia optymalny dostęp do systemu. Przykładem zastosowania rewizji może być instalacja w budynkach wielorodzinnych, gdzie regularna konserwacja i inspekcja systemu kanalizacyjnego jest kluczowa dla uniknięcia awarii oraz poprawy trwałości instalacji.

Pytanie 27

Zawory ochronne w systemie wodociągowym powinny być zainstalowane

A. przed wykonaniem próby szczelności analizowanego odcinka

B. przed czyszczeniem sieci

C. po zainstalowaniu sieci

D. po przeprowadzeniu próby szczelności analizowanego odcinka

Zawory bezpieczeństwa są kluczowym elementem systemów wodociągowych, odpowiedzialnym za ochronę instalacji przed nadmiernym ciśnieniem. Ich montaż po przeprowadzeniu próby szczelności jest zgodny z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi, które zalecają, aby wszystkie elementy systemu były odpowiednio przetestowane przed ich ostatecznym uruchomieniem. Przykładowo, w trakcie prób szczelności, które mają na celu wykrycie ewentualnych nieszczelności w sieci, ważne jest, aby nie było montażu zaworów, które mogłyby wpłynąć na wyniki tych prób. Po zakończeniu prób, które udowodnią, że instalacja jest szczelna i spełnia wymagane normy, można bezpiecznie zamontować zawory bezpieczeństwa, które będą działać zgodnie z ich przeznaczeniem, chroniąc instalację przed niebezpiecznymi sytuacjami. Warto również pamiętać, że zgodnie z normami PN-EN 1074-1, zawory powinny być projektowane i instalowane w sposób, który zabezpiecza je przed niekorzystnym działaniem, co jest szczególnie istotne w kontekście utrzymania wysokiej jakości wody dostarczanej do odbiorców.

Pytanie 28

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 29

W trakcie instalacji systemu kanalizacyjnego z rur PVC, po obcięciu rur, należy najpierw

A. nałożyć płyn poślizgowy.

B. sfazować zewnątrz i ogratować wewnątrz.

C. przeprowadzić kalibrację.

D. wykonać kielichowanie.

Odpowiedź "sfazować zewnątrz i ogratować wewnątrz" jest na pewno dobra, bo sfazowanie krawędzi rur PVC to kluczowa sprawa. Dzięki temu nasze elementy kanalizacyjne mniej się psują. W końcu, jak usuniemy ostre krawędzie, to nie ma ryzyka, że uszczelki się uszkodzą, a wprowadzenie rury do złączek będzie znacznie łatwiejsze. Ogratanie wewnętrznych krawędzi też ma sens, bo usuwa zadzior i zmniejsza szansę na jakieś zatory. Przykładowo, jak instalujesz rury w systemie odpływowym, precyzyjne połączenia są konieczne, żeby wszystko działało jak należy. Fajnie wiedzieć, że są standardy branżowe, takie jak normy PN-EN, które zalecają to sfazowanie, by poprawić jakość połączeń. Dobrze przygotowane krawędzie to dłuższa żywotność rur i mniejsze ryzyko awarii w kanalizacji.

Pytanie 30

Elementy z chlorowanego polichlorku winylu (PVC-C) powinny być łączone w metodzie

A. lutowania

B. zgrzewania

C. klejenia

D. spawania

Klejenie rur i kształtek z PVC-C to naprawdę popularna metoda łączenia. Ten materiał ma świetne właściwości, jak odporność na chemię i wysokie temperatury, dzięki czemu sprawdza się w różnych instalacjach, jak wodociągi czy systemy HVAC. W zasadzie klejenie polega na nałożeniu specjalnego kleju na złącze, który rozpuszcza zewnętrzną warstwę PVC-C, co pozwala na ich solidne połączenie. Ważne jest, żeby dobrze przygotować powierzchnie przed nałożeniem kleju i pamiętać o czasie utwardzania. To wszystko wpływa na jakość połączenia. Z tego, co się orientuję, według norm branżowych, jak PN-EN 1401, łączenie tych elementów wymaga odpowiednich warunków temperaturowych i wilgotnościowych, żeby wszystko wyszło jak najlepiej. W końcu dobrze złączone PVC-C przyczynia się do lepszej efektywności i bezpieczeństwa w instalacjach.

Pytanie 31

Kurek główny instalacji gazowej powinien być umieszczony w wentylowanej szafce wykonanej z materiałów o niskiej zapalności?

A. w pomieszczeniu gospodarczym

B. na klatce schodowej

C. w piwnicy, w zamkniętym pomieszczeniu

D. na zewnątrz budynku

Umieszczenie kurka głównego instalacji gazowej na klatce schodowej, w piwnicy lub w pomieszczeniu gospodarczym niesie ze sobą istotne ryzyka oraz narusza zasady bezpieczeństwa. Klatka schodowa, będąca miejscem ewakuacyjnym, nie powinna być zajmowana przez urządzenia gazowe, ponieważ w sytuacji awaryjnej może to uniemożliwić bezpieczną ewakuację mieszkańców. Pożar lub wyciek gazu na klatce schodowej stwarza dodatkowe zagrożenie dla osób korzystających z tego miejsca. Piwnica, będąca zamkniętym pomieszczeniem, jest miejscem o ograniczonej wentylacji, co stwarza ryzyko gromadzenia się gazu w przypadku awarii. W sytuacji, gdy gaz zaczyna się kumulować, może to doprowadzić do wybuchu, co jest szczególnie niebezpieczne w zamkniętych przestrzeniach. Umieszczanie kurka w pomieszczeniu gospodarczym, które często wykorzystywane jest do przechowywania różnych substancji, również zwiększa ryzyko. W takich miejscach może dojść do przypadkowego zapłonu, co jest nieakceptowalne w kontekście przepisów dotyczących bezpieczeństwa instalacji gazowych. W każdym przypadku, umiejscowienie kurka powinno zawsze uwzględniać zarówno dostępność, jak i minimalizację ryzyka pożaru oraz wybuchu, co jest kluczowe w projektowaniu systemów gazowych.

Pytanie 32

Jaki zawór powinien być zainstalowany w systemie wodociągowym, aby zabezpieczyć przewody tranzytowe, magistralne i rozdzielcze przed powstawaniem w nich zbyt wysokiego ciśnienia?

A. Różnicowy

B. Bezpieczeństwa

C. Zwrotny

D. Odcinający

Zawór bezpieczeństwa jest kluczowym elementem w sieciach wodociągowych, mającym na celu ochronę przewodów przed nadmiernym ciśnieniem. Działa on na zasadzie automatycznego otwierania się w momencie, gdy ciśnienie w systemie przekroczy ustalony poziom. Dzięki temu zapobiega uszkodzeniom instalacji oraz ewentualnym katastrofom, które mogłyby wyniknąć z nadmiernego ciśnienia. Przykładowo, w systemach przemysłowych oraz w sieciach wodociągowych dużego miasta, zawory bezpieczeństwa są instalowane na głównych magistralach oraz w pobliżu zbiorników ciśnieniowych. Zgodnie z normami ISO i PN, projektowanie instalacji wodociągowych z zastosowaniem zaworów bezpieczeństwa jest nie tylko zalecane, ale wręcz wymagane dla zapewnienia bezpiecznego i efektywnego funkcjonowania systemów. W praktyce, niezawodność tych zaworów jest kluczowa, ponieważ ich awaria może prowadzić do poważnych awarii i strat finansowych. Z tego względu, właściwy dobór i regularna konserwacja zaworów bezpieczeństwa są aspektami, które należy brać pod uwagę w każdym projekcie wodociągowym."

Pytanie 33

Wodomierz do mieszkań oznaczony jako H-B, V-A może być zainstalowany w ustawieniu

A. wyłącznie pionowym

B. pionowym lub poziomym

C. ukośnym lub pionowym

D. wyłącznie poziomym

Wybór niewłaściwej pozycji montażowej wodomierza może prowadzić do wielu problemów, takich jak błędne odczyty, uszkodzenia urządzenia oraz trudności w konserwacji. W przypadku montażu wodomierza w pozycji poziomej, może wystąpić zjawisko zatykania się, szczególnie w przypadku wysokiego stężenia zanieczyszczeń w wodzie, co znacząco wpłynie na dokładność pomiarów. Z kolei twierdzenie, że wodomierz może być montowany tylko w pozycji pionowej, jest błędne, ponieważ wiele nowoczesnych modeli jest przystosowanych do pracy w obu pozycjach, co zwiększa ich uniwersalność i ułatwia instalację w różnych warunkach. Istnieją również specyficzne wymagania dotyczące montażu urządzeń pomiarowych, które sugerują, aby rura doprowadzająca wodę była wolna od zawirowań, co z kolei może być osiągnięte zarówno w pozycji pionowej, jak i poziomej. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że wybór pozycji montażowej nie powinien być traktowany w sposób sztywny, a raczej w kontekście całego systemu hydraulicznego, który musi być dostosowany do specyficznych wymagań budynku oraz rodzaju instalacji. Niezrozumienie tej zasady może prowadzić do powszechnych błędów w projektowaniu systemów wodociągowych.

Pytanie 34

Który z rodzajów grzejników nie jest klasyfikowany jako oddający ciepło poprzez konwekcję?

A. Promiennikowy gazowy

B. Ożebrowany stalowy

C. Gładki rurowy

D. Członowy aluminiowy

Grzejniki stalowe ożebrowane, aluminiowe członowe oraz rurowe gładkie to urządzenia, które wykorzystują zasadę konwekcji do oddawania ciepła. Konwekcja to proces, w którym ciepło przenoszone jest przez ruch powietrza. W przypadku grzejników stalowych ożebrowanych, ciepło wytwarzane przez ich powierzchnię powoduje podgrzanie powietrza, które wznosi się ku górze, a w jego miejsce wpływa chłodniejsze, co generuje naturalny obieg powietrza. Grzejniki aluminiowe członowe działają na podobnej zasadzie, a ich konstrukcja zapewnia dużą powierzchnię wymiany ciepła, co zwiększa efektywność ogrzewania. Z kolei rurowe gładkie grzejniki, dzięki swojej prostoliniowej formie, również skutecznie oddają ciepło poprzez konwekcję. Typowe błędy myślowe związane z tymi odpowiedziami często wynikają z niepoprawnego zrozumienia zasad termodynamiki i mechanizmów przekazywania ciepła. Wiele osób zakłada, że wszelkie urządzenia grzewcze muszą działać na zasadzie promieniowania lub że każde ogrzewanie można uznać za konwekcyjne, co prowadzi do mylnych konkluzji. W rzeczywistości, skuteczność i zastosowanie grzejników konwekcyjnych w codziennym użytkowaniu są szeroko udokumentowane w literaturze branżowej oraz praktykach budowlanych, dlatego ich znajomość jest istotna w kontekście wyboru odpowiedniego systemu ogrzewania w zależności od specyfiki pomieszczenia i wymagań użytkowych.

Pytanie 35

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 36

W systemach centralnego ogrzewania z otwartym obiegiem, hydrometr powinien być zainstalowany na rurze

A. cyrkulacyjnej

B. wzbiorczej

C. sygnalizacyjnej

D. bezpieczeństwa

Zamontowanie hydrometru na rurze cyrkulacyjnej nie jest odpowiednim rozwiązaniem, ponieważ rura ta ma inną funkcję w systemie centralnego ogrzewania. Rura cyrkulacyjna służy do transportu wody grzewczej z powrotem do kotła, co oznacza, że jej parametry nie są odpowiednie do monitorowania wydajności całego systemu. Hydrometr w tym miejscu mógłby dawać mylące informacje, ponieważ przepływ wody może być różny w zależności od momentu poboru ciepła. Rura bezpieczeństwa także nie jest właściwym miejscem na zamontowanie hydrometru, gdyż jej głównym celem jest ochrona systemu przed nadmiernym ciśnieniem i przegrzaniem. Zainstalowanie hydrometru w tym miejscu mogłoby prowadzić do błędnych odczytów, co z kolei może skutkować nieodpowiednimi reakcjami systemu na zmiany ciśnienia. Rura wzbiorcza, będąca miejscem, w którym woda z systemu może być uzupełniana, również nie jest miejscem do pomiaru przepływu. Woda w tej rurze nie płynie w stałym tempie, co sprawia, że hydrometr zamontowany w tym miejscu nie będzie w stanie dokładnie określić warunków pracy całego systemu. Dlatego kluczowe jest zrozumienie funkcji poszczególnych elementów instalacji oraz ich wpływu na efektywność i bezpieczeństwo całego systemu grzewczego.

Pytanie 37

Montaż gazomierzy jest zabroniony

A. w wspólnych wnękach obok liczników elektrycznych

B. na schodach

C. na zewnątrz budynku, przy kurku głównym

D. w korytarzach ogólnodostępnych

Montaż gazomierzy we wspólnych wnękach z licznikami elektrycznymi jest zabroniony ze względów bezpieczeństwa. Takie lokalizacje mogą prowadzić do potencjalnych zagrożeń, zwłaszcza w przypadku wycieku gazu lub problemów z instalacją elektryczną. Obydwa urządzenia wymagają oddzielnych przestrzeni, aby uniknąć niebezpiecznych interakcji, które mogą skutkować pożarem lub eksplozją. Standardy branżowe, takie jak normy PN-EN 1775 dotyczące instalacji gazowych i PN-IEC 60364 dotyczące instalacji elektrycznych, wyraźnie określają zasady dotyczące bezpieczeństwa i montażu tych urządzeń. Przykładowo, gazomierze powinny być instalowane w dobrze wentylowanych pomieszczeniach, z dala od źródeł zapłonu i w sposób, który umożliwia łatwy dostęp do ich odczytów oraz ewentualnych napraw. Dodatkowo, w przypadku wykrycia nieszczelności, szybka lokalizacja i zidentyfikowanie problemu są kluczowe dla ochrony użytkowników oraz mienia.

Pytanie 38

Przewody umieszczone w bruzdach ścian muszą być chronione izolacją termiczną w przypadku instalacji

A. pożarowej

B. sprężonego powietrza

C. centralnego ogrzewania

D. kanalizacyjnej

Przewody prowadzone w bruzdach ściennych dla systemu centralnego ogrzewania muszą być zabezpieczone izolacją termiczną w celu ograniczenia strat ciepła oraz zapewnienia efektywności energetycznej systemu. Izolacja termiczna jest kluczowa, ponieważ obniża straty ciepła, co przekłada się na niższe koszty eksploatacji oraz zmniejszenie wpływu na środowisko. Przykładowo, w budynkach mieszkalnych oraz komercyjnych, nieizolowane przewody mogą prowadzić do znacznych strat energii, co w dłuższej perspektywie może być niekorzystne zarówno finansowo, jak i ekologicznie. Zgodnie z obowiązującymi normami i przepisami budowlanymi, takimi jak PN-EN 12828, odpowiednie zabezpieczenie termiczne przewodów jest nie tylko wymagane, ale także zalecane, aby zapewnić komfort cieplny oraz bezpieczeństwo użytkowników budynku. Dobrą praktyką jest stosowanie materiałów izolacyjnych o niskiej przewodności cieplnej, co pozwala na dalsze zwiększenie efektywności systemu.

Pytanie 39

Pod przewodami preizolowanymi w sieciach ciepłowniczych stosuje się podsypkę z

A. tłucznia

B. otoczaków

C. piasku

D. klińca

Wybór innych materiałów, takich jak klińce, otoczaki czy tłuczeń, na podsypkę pod przewodami preizolowanymi, nie jest zgodny z wymaganiami technicznymi stosowanymi w inżynierii ciepłowniczej. Klińce, mimo że są stabilnym materiałem, posiadają większe ziarno, co może powodować trudności w uzyskaniu jednolitego podłoża pod rurami. Mniejsze szczeliny między ziarnami mogą prowadzić do gromadzenia się wody, co jest niekorzystne dla systemów ciepłowniczych, gdzie ochrona przed wilgocią ma kluczowe znaczenie. Otoczaki, z kolei, mają zaokrąglony kształt, co utrudnia ich stabilizację i może prowadzić do przemieszczania się materiału w czasie eksploatacji. Dodatkowo, ich większa porowatość zwiększa ryzyko infiltracji wody, co wpływa negatywnie na izolacyjność cieplną rur. Tłuczeń, mimo że jest wykorzystywany w budownictwie, charakteryzuje się większą przewodnością cieplną i może nie zapewniać odpowiedniej ochrony przed uszkodzeniem mechanicznym. Użycie niewłaściwych materiałów może skutkować nie tylko zwiększeniem kosztów eksploatacji, ale również przedwczesnym uszkodzeniem instalacji ciepłowniczych, co podkreśla znaczenie starannego doboru podłoża i materiałów zgodnych z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 40

Jakie elementy są używane do podłączenia reduktora do butli na gaz płynny o wadze 11 kilogramów?

A. uszczelki i półśrubunku z prawym gwintem 3/8"

B. pakuł i półśrubunku z prawym gwintem 3/4"

C. pakuł i półśrubunku z lewym gwintem 3/8"

D. uszczelki i półśrubunku z lewym gwintem 3/4"

Wybór odpowiednich komponentów do podłączenia reduktora do butli na gaz płynny jest kluczowy dla zapewnienia bezpieczeństwa oraz efektywności całego systemu gazowego. W przypadku wskazania półśrubunku z lewym gwintem 3/8", istotne jest zrozumienie, że nieodpowiedni gwint może prowadzić do nieszczelności, co z kolei stwarza ryzyko pożaru lub wybuchu. Prawy gwint w połączeniu z uszczelką na gaz płynny również nie jest zalecany, ponieważ nie spełnia norm bezpieczeństwa wymaganych dla tego typu instalacji. Należy pamiętać, że w systemach gazowych kluczowe jest zapobieganie wszelkim możliwym wyciekom, które mogą wystąpić w wyniku niewłaściwego połączenia. Ponadto, stosowanie pakuł zamiast uszczelki może prowadzić do zwiększonego ryzyka uszkodzenia gwintu i w konsekwencji do nieszczelności. Pakuły nie zapewniają odpowiedniej szczelności, co jest konieczne w aplikacjach, gdzie ciśnienie gazu jest istotne. Rekomendacje branżowe jednoznacznie wskazują na użycie uszczelek w takich zastosowaniach. Ostatecznie, zastosowanie niewłaściwych rozwiązań może prowadzić do poważnych konsekwencji dla zdrowia i bezpieczeństwa użytkowników oraz ich otoczenia.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej