Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik ekonomista
Kwalifikacja: EKA.04 - Prowadzenie dokumentacji w jednostce organizacyjnej
Data rozpoczęcia: 14 maja 2025 12:52
Data zakończenia: 14 maja 2025 12:53

Egzamin niezdany

Wynik: 11/40 punktów (27,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką metodą ochrony środowiska naturalnego jest ograniczenie zużycia surowców naturalnych oraz redukcja ilości odpadów?

A. redukcja

B. reeksport

C. restrukturyzacja

D. recykling

Recykling to naprawdę ważny temat, jeśli chodzi o ochronę naszej planety. To nic innego jak przetwarzanie odpadów, żeby znów mogły być użyte. Dzięki temu oszczędzamy surowce naturalne, co jest mega istotne, szczególnie teraz, gdy wszyscy mówimy o zrównoważonym rozwoju. Na przykład, przetwarzanie plastiku pozwala na produkcję nowych rzeczy, jak butelki czy nawet ubrania. Wiesz, według normy ISO 14021, recykling powinien być częścią strategii zarządzania odpadami, żeby zmniejszyć negatywny wpływ na środowisko. Wiele krajów, w tym w Europie, wprowadza różne regulacje, żeby promować recykling, na przykład dyrektywy dotyczące odpadów opakowaniowych. Dlatego właściwe segregowanie śmieci i edukacja w tym zakresie to kluczowe sprawy, żeby recykling działał. Dodatkowo, recykling pomaga zmniejszyć emisję gazów cieplarnianych, bo często przetwarzanie materiałów generuje mniej zanieczyszczeń niż wydobycie nowych surowców. Z mojego doświadczenia, im więcej wiemy o recyklingu, tym lepiej potrafimy z niego korzystać, a to naprawdę może zmienić coś w naszej codzienności.

Pytanie 2

Zamieszczony opis charakteryzuje gospodarkę

Wszystkie czynniki wytwórcze stanowią własność państwa lub są pod ścisłą kontrolą rządu. Rząd ustala hierarchię potrzeb w gospodarce, ilość i rodzaj wytwarzanych produktów, ich ceny oraz sposób wymiany.

A. rynkową.

B. mieszaną.

C. nakazową.

D. tradycyjną.

Wybór gospodarki mieszanej sugeruje zrozumienie, że łączy ona elementy zarówno gospodarki rynkowej, jak i nakazowej. W rzeczywistości, w systemie mieszanym występuje współzależność między sektorem publicznym a prywatnym, gdzie zarówno państwo, jak i jednostki prywatne uczestniczą w procesie produkcji i wymiany. Jednakże, w przypadku gospodarki nakazowej, państwo dominuje w decyzjach ekonomicznych, co ogranicza rolę mechanizmów rynkowych. Z kolei gospodarka rynkowa opiera się na zasadzie, że to popyt i podaż decydują o produkcji i cenach, co całkowicie różni się od podejścia nakazowego. Kolejna nieprawidłowość pojawia się w odniesieniu do gospodarki tradycyjnej, która charakteryzuje się ustalonymi normami społecznymi i kulturowymi, a nie centralnym planowaniem. Wybór niewłaściwej odpowiedzi może wynikać z pomylenia zasadności interwencji państwowej w gospodarkę z jej centralnym planowaniem, co prowadzi do mylnych wniosków o roli państwa w gospodarce. Aby skutecznie zrozumieć różnice między tymi systemami, warto zaznajomić się z ich historycznymi kontekstami oraz przykładami z różnych krajów, gdzie każdy z tych modeli był wdrażany w praktyce.

Pytanie 3

W spółce akcyjnej, na podstawie uchwały walnego zgromadzenia, część osiągniętego zysku netto przeznaczono na pokrycie ewentualnych strat przedsiębiorstwa i przekazano na

A. kapitał zapasowy

B. fundusz firmy

C. kapitał akcyjny

D. fundusz rezerwowy

Wybór funduszu zasobowego, funduszu przedsiębiorstwa czy kapitału udziałowego jako odpowiedzi na pytanie o przeznaczenie części zysku netto w kontekście pokrycia ewentualnej straty przedsiębiorstwa jest nieadekwatny ze względu na różnice w funkcjach i zastosowaniach tych elementów kapitałowych. Fundusz zasobowy jest tworzony na konkretne potrzeby inwestycyjne spółki, na przykład na rozwój nowych projektów czy modernizację sprzętu. Jego przeznaczenie nie obejmuje pokrycia strat, co stawia go w opozycji do kapitału zapasowego, którego podstawowym celem jest właśnie zabezpieczenie się przed nieprzewidzianymi stratami. Z kolei fundusz przedsiębiorstwa obejmuje środki, które mogą być przeznaczone na różne cele operacyjne, ale również nie znajdują zastosowania w kontekście strat, które mogą zagrozić stabilności finansowej spółki. Kapitał udziałowy, będący wynikiem aportów akcjonariuszy, nie jest przeznaczany na pokrycie strat, lecz stanowi podstawę finansowania działalności spółki. Typowym błędem myślowym w tym kontekście jest mylenie różnych rodzajów kapitałów oraz nieznajomość ich funkcji w strukturze finansowej przedsiębiorstwa. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania finansami w spółce akcyjnej.

Pytanie 4

W kwietniu 2015 roku w firmie wyprodukowano 200 szt. gotowych produktów oraz 200 szt. półproduktów, które zostały przerobione w 25%. Całkowity koszt produkcji wyniósł 100 000 zł. Jaki będzie jednostkowy koszt wytworzenia gotowego wyrobu?

A. 400 zł

B. 250 zł

C. 500 zł

D. 150 zł

Przy analizowaniu kosztów wytworzenia wyrobów gotowych, kluczowe jest właściwe zrozumienie, jak wliczać różne elementy produkcji. Często popełnianym błędem jest nieuwzględnienie produktów niezakończonych w sposób, który odzwierciedla ich rzeczywistą wartość. Odpowiedzi takie jak 500 zł, 250 zł czy 150 zł mogą wynikać z nieprawidłowych obliczeń lub uproszczeń. Na przykład, odpowiedź 500 zł sugeruje, że nie uwzględniono pełnej liczby jednostek produkcji, co prowadzi do zawyżenia kosztu jednostkowego. Z kolei odpowiedź 250 zł pomija koncepcję produktów niezakończonych, co jest kluczowe w konfiguracji całkowitych kosztów produkcji. Natomiast 150 zł mogłoby sugerować błędne założenie, że koszt produkcji dotyczy jedynie wyrobów gotowych bez odpowiedniego podziału kosztów. Właściwe podejście do wyliczenia kosztów powinno opierać się na standardowych praktykach rachunkowości, które uwzględniają wszystkie elementy wytworzenia, w tym produkty niezakończone, co pozwala na bardziej rzetelną analizę rentowności oraz efektywności produkcji.

Pytanie 5

Kto z wymienionych podmiotów powinien zostać zarejestrowany w Krajowym Rejestrze Sądowym jako przedsiębiorca?

A. Zakład Krawiecki J. Kos, I. Sus s.c

B. Gospodarstwo Rolne Jan Kowalski

C. Zakład Blacharski Piotr Nowak

D. Przedsiębiorstwo Handlowe Spółka Akcyjna

Przedsiębiorstwo Handlowe Spółka Akcyjna musi być zarejestrowane w Krajowym Rejestrze Sądowym. Takie spółki z definicji mają obowiązek, by nie tylko być legalne, ale także, żeby każdy mógł sprawdzić, co się z nimi dzieje. To ważne, bo zwiększa przejrzystość całego rynku. Zarejestrowanie spółki to także sposób na ochronę interesów wszystkich tych, którzy się z nią stykają. W praktyce, żeby móc funkcjonować, trzeba złożyć kilka dokumentów, jak np. statut i następnie wpisać się do KRS. Dzięki temu można łatwo zorientować się w statusie prawnym takiej firmy. Przykład: jeśli planujesz współpracować z nowym dostawcą, to fajnie jest sprawdzić, czy jest rzetelny, więc warto zajrzeć do KRS. A co do aktualizacji, to każda spółka akcyjna musi dbać, aby jej dane w rejestrze były na bieżąco, bo to wpływa na to, jak postrzegana jest na rynku.

Pytanie 6

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli określ, które przedsiębiorstwo może mieć problem z bieżącym regulowaniem zobowiązań krótkoterminowych ze względu na zbyt niski poziom wskaźnika bieżącej płynności.

Wybrane składniki bilansu w czterech przedsiębiorstwach
Wyszczególnienie	Przedsiębiorstwo
Wyszczególnienie	A.	B.	C.	D.
Aktywa obrotowe (w zł)	20 000,00	98 000,00	45 000,00	85 000,00
Zobowiązania bieżące (w zł)	25 000,00	60 000,00	30 000,00	55 000,00

A. B.

B. D.

C. C.

D. A.

Wskaźnik bieżącej płynności jest kluczowym narzędziem w ocenie zdolności przedsiębiorstwa do regulowania swoich zobowiązań krótkoterminowych, a każda odpowiedź, która nie odnosi się do rzeczywistego poziomu tego wskaźnika, może prowadzić do nieporozumień. W przypadku przedsiębiorstw B, C i D, ważne jest zrozumienie, że wskaźnik bieżącej płynności, który wynosi powyżej 1, wskazuje na wystarczające aktywa obrotowe do pokrywania zobowiązań. Przyjmowanie, że te przedsiębiorstwa mogą mieć problemy z płynnością, prowadzi do błędnych wniosków, które mogą skutkować nieoptymalnym zarządzaniem finansami. Często spotykanym błędem jest przekonanie, że niskie wskaźniki rentowności lub wolne obroty zapasów są bezpośrednio związane z problemami z płynnością, podczas gdy w rzeczywistości mogą one wynikać z czynników operacyjnych, które nie wpływają na bieżącą sytuację finansową. Przykładowo, przedsiębiorstwo może mieć niską rentowność, ale nadal być w stanie regulować swoje zobowiązania dzięki stabilnemu przepływowi gotówki. Kluczowe jest, aby nie mylić sytuacji finansowej z operacyjną, a także że praktyki monitorowania płynności powinny obejmować analizę różnych wskaźników, aby uzyskać pełny obraz kondycji finansowej przedsiębiorstwa.

Pytanie 7

Średnia sprzedaż towarów w ciągu dnia wynosi 300 sztuk, a dostawy realizowane są przeciętnie co 15 dni. Aby zapewnić ciągłość sprzedaży pomiędzy dostawami, jaki powinien być minimalny zapas towarów w magazynie?

A. 300 szt.

B. 200 szt.

C. 4 500 szt.

D. 5 000 szt.

Wiele osób może pomylić obliczenia dotyczące zapasów, co prowadzi do nieprawidłowych odpowiedzi. W przypadku podania wartości 300 sztuk, może to wynikać z błędnego założenia, że zapas powinien odpowiadać jedynie dziennej sprzedaży, co jest niewłaściwe. Takie podejście ignoruje kluczowy element w procesie zarządzania zapasami—czas, w którym towar jest niedostępny w wyniku oczekiwania na dostawę. Inna odpowiedź, 5 000 sztuk, może być wynikiem zawyżenia zapotrzebowania, co prowadzi do nieefektywnego zarządzania finansami przedsiębiorstwa. Wybór 200 sztuk z kolei może świadczyć o niewystarczającej analityce dotyczącej zapotrzebowania i czasu dostaw. Kluczowe jest zrozumienie, że zapas magazynowy powinien być odpowiednio dostosowany do średniej dziennej sprzedaży oraz częstotliwości dostaw, aby zapewnić ciągłość operacyjną. Nieodpowiednie prognozowanie lub niewłaściwe oszacowanie zapotrzebowania może prowadzić do przestojów w sprzedaży lub nadmiernych kosztów związanych z przechowywaniem. Właściwe podejście polega na obliczeniu zapasu na podstawie średniego zapotrzebowania i czasu realizacji dostaw, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu łańcuchem dostaw.

Pytanie 8

W fabryce 200 pracowników w ciągu 4 godzin pracy wytworzyło 36 000 sztuk produktów gotowych. Wydajność pracy obliczona na 1 robotnikogodzinę wyniosła?

A. 9 000 sztuk

B. 180 sztuk

C. 45 sztuk

D. 720 sztuk

Aby zrozumieć, dlaczego inne odpowiedzi są nieprawidłowe, musimy przyjrzeć się metodzie obliczania wydajności pracy. Nieprawidłowe odpowiedzi często wynikają z nieprawidłowego podziału dostępnych danych lub z błędnych założeń dotyczących jednostek. Na przykład, odpowiedź 180 sztuk mogła powstać z niepoprawnego założenia, że każda godzina pracy przynosi wielokrotność produkcji, co nie uwzględnia całkowitego czasu pracy. Co więcej, odpowiedź 9 000 sztuk wskazuje na błąd w myśleniu, ponieważ myli jednostki - to liczba, która nie odnosi się do wydajności na robotnikogodzinę, lecz do całkowitej produkcji. Z kolei 720 sztuk może wynikać z nieprawidłowego podziału 36 000 sztuk przez mniejszą liczbę robotnikogodzin, co nie oddaje rzeczywistego kontekstu pracy. Właściwe obliczenia wydajności pracy są istotne nie tylko dla optymalizacji produkcji, ale również dla utrzymania konkurencyjności na rynku. Dlatego ważne jest, aby podczas analizy danych produkcyjnych zachować wysoką precyzję i stosować odpowiednie metody obliczeniowe, aby uniknąć typowych pułapek myślowych i uproszczeń.

Pytanie 9

Na podstawie danych zawartych w tabeli oblicz wynagrodzenie za kwiecień dla pracownika zatrudnionego w systemie akordu progresywnego.

Stawka wynagrodzenia za wykonanie podzespołu w granicach normy	1,50 zł/szt.
Stawka wynagrodzenia za wykonanie podzespołu po przekroczeniu normy	2,00 zł/szt.
Liczba podzespołów wyprodukowanych przez pracownika w kwietniu zgodnie z normą jakościową	2 150 szt.
Liczba przepracowanych przez pracownika godzin w kwietniu zgodnie z obowiązującym go wymiarem czasu pracy	160 godz.
Obowiązująca norma pracy	12 szt./godz.

A. 4 300,00 zł

B. 3 340,00 zł

C. 2 880,00 zł

D. 3 225,00 zł

Wybór 3 225,00 zł, 4 300,00 zł i 2 880,00 zł wskazuje na pewne nieporozumienia w temacie akordu progresywnego. Często ludzie myślą, że wynagrodzenie w tym systemie jest stałe albo, że nie zwraca się uwagi na różnice w stawkach. Ci, co zaznaczyli 3 225,00 zł mogą uważać, że tylko wynagrodzenie za normę liczy się na końcu, co jest błędne, bo nie biorą pod uwagę stawki za dodatkowe podzespoły. Z kolei odpowiedź 4 300,00 zł może wynikać z tego, że ktoś myśli, że nie ma górnej granicy wynagrodzenia za nadnormę, a to też wprowadza w błąd. A jeśli ktoś wybrał 2 880,00 zł, to może sugerować, że nie zrealizował odpowiedniej liczby podzespołów, co też jest nieprawidłowe. W systemie akordu progresywnego ważne jest, by zrozumieć, jak normy i stawki wpływają na zarobki, dlatego trzeba myśleć zarówno o normach, jak i nadnormach, bo to klucz do liczenia wynagrodzeń w tym systemie.

Pytanie 10

Przedsiębiorca nabył materiały od niemieckiego dostawcy o wartości 500 EURO. Płatność za materiały odbędzie się w późniejszym terminie. Kurs EURO w dniu zakupu wynosił 4,20 zł, natomiast w dniu dokonywania zapłaty wynosił 4,00 zł. Jakie skutki finansowe z tego wynikają?

A. ujemną różnicę kursową w wysokości 1 000 zł ewidencjonowaną na koncie "Przychody finansowe"

B. ujemną różnicę kursową w kwocie 100 zł ewidencjonowaną na koncie "Koszty finansowe"

C. dodatnią różnicę kursową w kwocie 1 000 zł ewidencjonowaną na koncie "Koszty finansowe"

D. dodatnią różnicę kursową w wysokości 100 zł ewidencjonowaną na koncie "Przychody finansowe"

Warto zauważyć, że wszystkie odpowiedzi, które nie wskazują na dodatnią różnicę kursową, bazują na błędnym zrozumieniu zasad dotyczących kursów walutowych oraz ich wpływu na sytuację finansową przedsiębiorstwa. Ujemna różnica kursowa w wysokości 100 zł sugeruje, że przedsiębiorca poniósłby straty w wyniku wzrostu kursu waluty, co nie jest zgodne z faktycznymi wartościami kursów w przedstawionym przypadku. Odpowiedzi ewidencjonujące różnice kursowe jako koszty finansowe są błędne, ponieważ różnice te są klasyfikowane na podstawie tego, czy przedsiębiorstwo zyskało czy straciło w wyniku zmiany kursu. W tym przypadku, spadek wartości EURO w momencie płatności oznaczał, że przedsiębiorca zyskał, a nie stracił, co prowadzi do konieczności ewidencjonowania dodatniej różnicy kursowej jako przychodu finansowego. Ponadto, klasyfikowanie tej różnicy jako kosztów finansowych wprowadzałoby w błąd i negatywnie wpływałoby na wyniki finansowe, co jest sprzeczne z dobrymi praktykami w rachunkowości. Niewłaściwe podejście do różnic kursowych może skutkować nieprawidłowym oszacowaniem zysków, a także niezgodnymi z prawdą raportami finansowymi, co w konsekwencji może prowadzić do utraty zaufania ze strony inwestorów.

Pytanie 11

Ilość towaru, która powinna być stale utrzymywana w magazynie na wypadek opóźnień w dostawach lub innych nieoczekiwanych sytuacji, jest określana mianem zapasu

A. minimalnym

B. maksymalnym

C. bieżącym

D. racjonalnym

Wybór odpowiedzi niepoprawnych wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące terminologii używanej w zarządzaniu zapasami. Odpowiedź 'bieżącym' sugeruje, że zapas, który jest aktualnie dostępny, jest równy zapasowi minimalnemu, co jest nieprawidłowe. Zapas bieżący to ilość produktów znajdujących się w magazynie w danym momencie, a nie zapas zabezpieczający przed nieprzewidzianymi zdarzeniami. Z kolei zapas 'racjonalny' to termin, który nie jest powszechnie używany w kontekście zapasów i może wprowadzać w błąd. W praktyce, nie istnieje formalna definicja zapasu racjonalnego w literaturze dotyczącej zarządzania łańcuchem dostaw. Odpowiedź 'maksymalnym' jest również błędna, ponieważ odnosi się do maksymalnego poziomu zapasów, który przedsiębiorstwo może posiadać, co jest zupełnie innym pojęciem. Zapas maksymalny jest ustalany w celu uniknięcia przestojów, lecz nie odnosi się do zabezpieczenia przed opóźnieniami. Praktyka zarządzania zapasami opiera się na określonych zasadach, takich jak polityka zapasów, która wyznacza poziomy zapasów w zależności od popytu i dostaw. Ustalanie zapasu minimalnego jest kluczowe w każdym przedsiębiorstwie, jednak brak zrozumienia różnych klas zapasów prowadzi do nieefektywnego zarządzania i zwiększa ryzyko problemów w dostawach.

Pytanie 12

Który zestaw informacji powinien znajdować się w streszczeniu biznesplanu?

A.	− cel opracowania biznesplanu − krótki opis przedsiębiorstwa, w tym produktów i/lub usług − misja firmy − krótki opis rynków zbytu, klientów i konkurencji − doświadczenie i umiejętności kadry zarządzającej − wysokość potrzebnych środków finansowych
B.	− charakterystyka branży − bariery wejścia i wyjścia z rynku − wielkość rynku oraz panujące na nim tendencje − analiza mocnych i słabych stron oraz szans i zagrożeń − charakterystyka konkurencji i jej pozycji rynkowej − rachunek zysków i strat wraz z prognozowanymi nakładami inwestycyjnymi
C.	− faza cyklu życia produktu − analiza progu rentowności − porównanie produktu na tle konkurencji − opis produktu i technologii wytwarzania − plany związane z unowocześnianiem produktu − analiza mocnych i słabych stron oraz szans i zagrożeń
D.	− charakterystyka właścicieli − misja, wizja i cele przedsiębiorstwa − historia firmy i przedmiot działalności − plan marketingowy − rachunek przepływów środków pieniężnych − bariery wejścia i wyjścia z rynku

A. A.

B. C.

C. B.

D. D.

Wielu ludzi ma trudności z prawidłowym zrozumieniem, co powinno znaleźć się w streszczeniu biznesplanu, co prowadzi do wybierania nieprawidłowych odpowiedzi, takich jak B, C czy D. Często spotykaną nieprawidłowością jest pomijanie kluczowych elementów, takich jak opis rynku i strategii, które są niezbędne, aby przedstawione informacje były pełne i użyteczne dla potencjalnych inwestorów. Zdarza się również, że osoby odpowiadające na takie pytania nie dostrzegają różnicy między ogólnym opisem działalności a szczegółowym przedstawieniem planu na przyszłość. Odpowiedzi, które pomijają ważne informacje o konkurencji oraz zespole zarządzającym, nie są w stanie w pełni przedstawić realiów rynkowych i potencjału projektu. Kolejnym typowym błędem jest nadmierne skupienie się na technicznych aspektach oferowanych produktów lub usług bez uwzględnienia szerszego kontekstu rynkowego. Warto zwrócić uwagę, że streszczenie biznesplanu jest narzędziem komunikacji, które musi jasno i przekonująco przedstawiać kluczowe informacje, które mogą wpływać na decyzje inwestycyjne. Znajomość standardów tworzenia biznesplanów oraz umiejętność ich zastosowania w praktyce są kluczowe dla skutecznego pozyskiwania kapitału i budowania zaufania wśród interesariuszy.

Pytanie 13

Technika rozwiązywania sporów opierająca się na wzajemnych ustępstwach dokonywanych przez uczestników konfliktu to

A. współdziałanie

B. konfrontacja

C. kompromis

D. mentoring

Mentoring, konfrontacja oraz współdziałanie to metody, które mają różne cele i zastosowania, dlatego nie są odpowiednie dla sytuacji wymagających wzajemnych ustępstw. Mentoring opiera się na relacji, w której jedna osoba, bardziej doświadczona, wspiera rozwój drugiej. Choć wspiera to rozwój umiejętności, nie jest to podejście skoncentrowane na rozwiązywaniu konfliktów, lecz na nauce i wsparciu. Z kolei konfrontacja polega na bezpośrednim zderzeniu opinii i jest metodą, która może prowadzić do eskalacji konfliktu, a nie jego rozwiązania. Tego typu podejście może powodować narastanie napięć między stronami i często prowadzi do dalszych sporów, zamiast do konstruktywnego wyjścia z sytuacji. Współdziałanie natomiast to bardziej złożony proces, który zakłada pełne zaangażowanie wszystkich stron w znalezienie rozwiązania, które satysfakcjonuje wszystkich uczestników. Choć współdziałanie może prowadzić do efektywnego rozwiązywania konfliktów, nie zawsze wiąże się z ustępstwami i kompromisami, co czyni je nieodpowiednim w kontekście pytania. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru tych odpowiedzi często związane są z myleniem metod współpracy z metodami rozwiązywania konfliktów, które wymagają poświęceń ze strony uczestników.

Pytanie 14

Formułowanie misji oraz wizji firmy stanowi jedno z zadań przy przygotowywaniu planu

A. strategicznego

B. taktycznego

C. operacyjnego

D. praktycznego

Odpowiedź strategiczna jest poprawna, ponieważ definiowanie misji i wizji przedsiębiorstwa jest kluczowym elementem procesu planowania strategicznego. Misja określa cel istnienia firmy oraz jej podstawowe wartości, natomiast wizja wskazuje na długoterminowe aspiracje i kierunek, w którym organizacja pragnie się rozwijać. Przykładowo, w firmach takich jak Apple, misja koncentruje się na innowacjach technologicznych, co kieruje ich strategią rynkową i operacyjną. Opracowanie misji i wizji jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania, takimi jak metoda SMART, która pomaga w formułowaniu celów w sposób konkretny i mierzalny. Ponadto, przemyślana misja i wizja mogą znacząco wpłynąć na kulturę organizacyjną, motywację pracowników oraz sposób, w jaki firma jest postrzegana przez interesariuszy. W kontekście długoterminowego rozwoju, kluczowe jest, aby misja i wizja były regularnie przeglądane i dostosowywane do zmieniającego się otoczenia rynkowego oraz potrzeb klientów.

Pytanie 15

Jakie zadania wykonują banki komercyjne?

A. Zarządzanie rachunkami bankowymi budżetu państwowego

B. Emisja pieniędzy

C. Formułowanie polityki pieniężnej kraju

D. Zakładanie i obsługa rachunków bankowych osób fizycznych

W kontekście działalności banków komercyjnych, ważne jest zrozumienie, że ich głównym celem jest obsługa klientów indywidualnych oraz przedsiębiorstw w zakresie oferowania produktów bankowych, takich jak rachunki oszczędnościowe czy kredytowe. Prowadzenie rachunków bankowych budżetu państwa, choć istotne, należy do kompetencji banków centralnych, a nie komercyjnych. Banki centralne odpowiadają za emisję pieniądza, co jest kluczowym elementem polityki monetarnej, ale nie jest to zadanie banków komercyjnych. Właściwie banki komercyjne operują na rynku, obsługując potrzeby klientów i zapewniając płynność finansową poprzez działalność kredytową. W kontekście polityki monetarnej, banki komercyjne są instrumentem dla banku centralnego, ale same nie ustalają polityki pieniężnej. To może prowadzić do nieporozumień w zrozumieniu roli, jaką odgrywają banki w gospodarce. Warto również zwrócić uwagę na powszechny błąd myślowy, polegający na utożsamianiu działalności banków komercyjnych z funkcjami banku centralnego. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla analizy funkcjonowania całego systemu finansowego.

Pytanie 16

Do inwestycji o charakterze długoterminowym należy

A. obligacje Skarbu Państwa z terminem wykupu 5 lat

B. środki pieniężne na rachunku bieżącym

C. założona półroczna lokata bankowa

D. zaciągnięty trzyletni kredyt

Lokata bankowa na pół roku i pieniądze na rachunku bieżącym raczej nie mogą być uznane za długoterminowe inwestycje. Lokaty dają wprawdzie stabilny zysk, ale są krótkoterminowe, bo zwykle trwają od kilku miesięcy do roku, więc to nie pasuje do długoterminowych kryteriów. A co do rachunku bieżącego, to tam często nie zarabiamy na odsetkach, bo chodzi głównie o to, żeby mieć dostęp do pieniędzy, a nie o ich inwestowanie. Jeśli chodzi o kredyty, to one są bardziej zobowiązaniami finansowymi, które trzeba spłacać. Można je wykorzystać do kupna różnych rzeczy, ale są ryzykowne, bo można się zadłużyć, co na pewno nie jest celem inwestycji. Fajnie jest rozumieć różnicę między aktywami a pasywami, bo to pomaga podejmować lepsze decyzje inwestycyjne. Dobrze klasyfikując różne inwestycje, możemy lepiej zarządzać swoim budżetem i unikać niepotrzebnych problemów.

Pytanie 17

Zgodnie z zamieszczonym fragmentem przepisów Kodeksu cywilnego pełną zdolność do czynności prawnych ma

Fragment ustawy – Kodeks cywilny
Art. 10. § 1. Pełnoletnim jest, kto ukończył lat osiemnaście. § 2. Przez zawarcie małżeństwa małoletni uzyskuje pełnoletność. Nie traci jej w razie unieważnienia małżeństwa. Art. 11. Pełną zdolność do czynności prawnych nabywa się z chwilą uzyskania pełnoletności. Art. 12. Nie mają zdolności do czynności prawnych osoby, które nie ukończyły lat trzynastu, oraz osoby ubezwłasnowolnione całkowicie.

Fragment ustawy – Kodeks cywilny

Art. 10.
§ 1. Pełnoletnim jest, kto ukończył lat osiemnaście.
§ 2. Przez zawarcie małżeństwa małoletni uzyskuje pełnoletność. Nie traci jej w razie unieważnienia małżeństwa.
Art. 11. Pełną zdolność do czynności prawnych nabywa się z chwilą uzyskania pełnoletności.
Art. 12. Nie mają zdolności do czynności prawnych osoby, które nie ukończyły lat trzynastu, oraz osoby ubezwłasnowolnione całkowicie.

A. Anna, która ukończyła lat siedemnaście i za zgodą sądu zawarła związek małżeński.

B. Mateusz, który ukończył lat dwanaście.

C. Karol, który ukończył lat osiemnaście i został ubezwłasnowolniony całkowicie.

D. Ewa, która ukończyła lat trzynaście i nie została ubezwłasnowolniona.

Patrząc na błędne odpowiedzi, można zauważyć kilka powszechnych nieporozumień w kwestii zdolności do działań prawnych w kontekście przepisów Kodeksu cywilnego. W przypadku Ewy, odpowiedź jest błędna, bo mimo że nie jest ubezwłasnowolniona, to jednak wiek 13 lat nie daje jej pełnej zdolności do działania. Kodeks jasno mówi, kiedy osoba staje się pełnoletnia, a do 18 roku życia małoletni muszą się liczyć z pewnymi ograniczeniami prawnymi. Karol natomiast, ze względu na swoje całkowite ubezwłasnowolnienie, nie może podejmować żadnych działań prawnych, niezależnie od wieku. Więc wiek 18 lat nie zawsze oznacza pełną zdolność, bo to ubezwłasnowolnienie jest kluczowe. Mateusz, mając 12 lat, także nie ma prawa do pełnej zdolności, co jest zgodne z przepisami. Zrozumienie tych zasad jest ważne, bo dotyczy nie tylko prawa cywilnego, ale też wpływa na odpowiedzialność prawną i różne decyzje w życiu. Błędne interpretacje mogą prowadzić do poważnych problemów prawnych, dlatego dobrze jest znać te przepisy i ich znaczenie w codziennym życiu.

Pytanie 18

Który z elementów przedstawionych w analizie SWOT dla firmy produkcyjnej stanowi dla niej szansę?

A. Pojawienie się nowych rynków zbytu w wyniku integracji gospodarczej

B. Przyjazna i spokojna atmosfera w pracy, przy równoczesnym nacisku na wykonanie zadań

C. Wysoka wiedza pracowników na temat używanych technologii

D. Korzystanie z tradycyjnych przepisów oraz posiadanie własnej linii produktów

Stosowanie tradycyjnych receptur i posiadanie własnej marki produktów, wysoki poziom wiedzy pracowników w zakresie wykorzystywanych technologii oraz spokojna atmosfera w pracy to aspekty, które mogą przyczynić się do stabilności i efektywności operacyjnej przedsiębiorstwa, jednak nie stanowią one szans w kontekście analizy SWOT. Tradycyjne receptury, choć mogą być walorem, niekoniecznie otwierają nowe możliwości rynkowe. Współczesne przedsiębiorstwa muszą się koncentrować na innowacjach i dostosowywaniu swoich produktów do zmieniających się potrzeb klientów. Wysoki poziom wiedzy pracowników jest z pewnością atutem, ale nie sam w sobie stwarza nowych możliwości rynkowych. Pracownicy mogą być doskonale wykwalifikowani, jednakże ich wiedza musi być stosowana w kontekście rozwoju produktów, a nie tylko utrzymywania istniejących procesów. Spokojna atmosfera w pracy sprzyja wydajności, ale sama w sobie nie przyczynia się do wzrostu sprzedaży czy zdobywania nowych klientów. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków to mylenie stabilności z innowacyjnością oraz lokalne podejście do strategii rozwoju, które nie uwzględnia globalnych trendów i możliwości ekspansji.

Pytanie 19

Naukowe przewidywanie przyszłych zdarzeń i procesów to

A. kodowanie

B. postulowanie

C. planowanie

D. prognozowanie

Projektowanie, programowanie i postulowanie to tematy, które często mylimy z prognozowaniem, ale każda z tych rzeczy ma swoje unikalne znaczenie. Projektowanie to jakby tworzenie planów, na przykład w inżynierii czy architekturze, gdzie musimy wziąć pod uwagę różne czynniki. Programowanie, z kolei, dotyczy głównie pisania kodu i tworzenia oprogramowania, co nie ma za bardzo wspólnego z prognozowaniem przyszłości. A postulowanie to formułowanie hipotez, które można testować, ale niekoniecznie przewidują one przyszłe zdarzenia. Wiesz, często mylimy te pojęcia, bo nie do końca rozumiemy, co one oznaczają. Prognozowanie wymaga analizy danych i umiejętności, podczas gdy projektowanie i programowanie bardziej skupiają się na realizacji specyficznych zadań. Zrozumienie tych różnic jest ważne, żeby dobrze używać analizy w nauce i przemyśle.

Pytanie 20

Jakie działanie wobec kontrahentów można uznać za nieetyczne?

A. zatrudnianie pracowników bez zachowania okresu wypowiedzenia

B. niedotrzymywanie ustalonych terminów dostaw oraz warunków umów

C. wykorzystywanie sprzętu firmy do celów osobistych

D. nierówne traktowanie pracowników

Wykorzystywanie do celów prywatnych sprzętu przedsiębiorstwa, nierówne traktowanie pracowników oraz zwalnianie pracowników bez zachowania okresu wypowiedzenia to sytuacje, które mogą być nieetyczne, ale nie są bezpośrednio związane z umowami z kontrahentami. Wykorzystywanie sprzętu przedsiębiorstwa do celów prywatnych jest naruszeniem zasad użytkowania mienia firmowego i może prowadzić do strat finansowych. Jednakże, z perspektywy etyki biznesowej, nie jest to bezpośrednio związane z relacjami z kontrahentami. Nierówne traktowanie pracowników, choć również jest nieetyczne i może wpływać na morale zespołu, nie ma bezpośredniego wpływu na realizację umów z kontrahentami. Natomiast zwalnianie pracowników bez zachowania okresu wypowiedzenia to działanie, które narusza przepisy prawa pracy, co ma swoje konsekwencje prawne, ale również nie wpływa bezpośrednio na umowy z kontrahentami. Te podejścia mogą prowadzić do błędnych wniosków, gdyż nie skupiają się na zasadzie rzetelności i uczciwości w relacjach biznesowych, które są kluczowe dla zrozumienia, dlaczego niedotrzymywanie terminów dostaw jest najpoważniejszym naruszeniem etyki w kontekście kontraktów.

Pytanie 21

Spółka akcyjna jest rodzajem spółki, który powstaje na podstawie przepisów prawa

A. handlowego

B. cywilnego

C. bilansowego

D. podatkowego

Wybór niewłaściwej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego różnicy między różnymi gałęziami prawa. Prawo bilansowe, które odnosi się do zasad prowadzenia ksiąg rachunkowych i sporządzania sprawozdań finansowych, nie reguluje tworzenia ani funkcjonowania spółek, a jedynie sposób, w jaki powinny one raportować swoje wyniki finansowe. Prawo cywilne, z kolei, dotyczy ogólnych zasad dotyczących zobowiązań oraz umów, ale nie zagłębia się w specyfikę organizacji takich jak spółki akcyjne, które są zdefiniowane w ramach prawa handlowego. Prawo podatkowe natomiast koncentruje się na aspektach dotyczących opodatkowania dochodów firm, co również nie ma bezpośredniego związku z regulowaniem samej struktury i zasad działania spółek akcyjnych. Typowym błędem, który prowadzi do takich wniosków, jest mylenie przepisów regulujących działalność gospodarczą z tymi, które odnoszą się do zasad księgowości czy opodatkowania. Zrozumienie, że spółka akcyjna jest ściśle związana z regulacjami prawa handlowego, jest kluczowe dla prawidłowego postrzegania roli i funkcji tego typu przedsiębiorstw w gospodarce.

Pytanie 22

Strony umowy handlowej ustaliły, że sprzedawca zobowiązuje się do dostarczenia towaru na własny koszt do magazynu kupującego. W umowie określono dostawę według zasad

A. loco miejsce przeznaczenia

B. franco miejsce załadowania

C. franco magazyn odbiorcy

D. loco magazyn dostawcy

Odpowiedzi, które wskazują na warunki takie jak "loco magazyn dostawcy" czy "franco miejsce załadowania", są błędne z kilku powodów. Termin "loco magazyn dostawcy" sugeruje, że to kupujący ponosi odpowiedzialność za transport towaru z magazynu sprzedającego, co jest sprzeczne z zamysłem umowy, która nakłada na sprzedającego obowiązek dostarczenia towaru do odbiorcy na własny koszt. W praktyce, takie sformułowanie mogłoby prowadzić do niejasności w zakresie odpowiedzialności za ewentualne uszkodzenia towaru w czasie transportu, co jest niewłaściwe z punktu widzenia dobrych praktyk handlowych. Z kolei termin "franco miejsce załadowania" również jest niepoprawny, ponieważ oznacza, że sprzedający ponosi koszty tylko do momentu załadunku towaru na środek transportu, co w sytuacji opisanej w umowie nie jest zgodne z jej treścią. W przypadku "loco miejsce przeznaczenia", sytuacja jest podobna, ponieważ odpowiedzialność za transport spoczywa na kupującym, co jest niezgodne z założeniem umowy. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków, obejmują niepełne zrozumienie terminologii używanej w umowach handlowych oraz zaniedbanie analizy całego kontekstu umowy, co jest kluczowe dla prawidłowego interpretowania warunków dostawy.

Pytanie 23

Co oznacza deficyt budżetowy państwa?

A. ujemna różnica między dochodami a wydatkami budżetu państwa

B. dodatnia różnica między wpływami budżetu państwowego a jego wydatkami niezbędnymi do finansowania sfery budżetowej

C. finansowy plan państwa tworzony przez rząd i zatwierdzany przez sejm

D. bilans dochodów oraz wydatków rządowych

Deficyt budżetowy nie jest równy zestawieniu dochodów i wydatków rządowych, ani też planowi finansowemu sporządzonemu przez rząd. Zestawienie dochodów i wydatków budżetu to raczej bilans, który obrazuje całość finansów publicznych w danym roku. Taki dokument pomaga w zrozumieniu, jakie są wpływy z podatków oraz jakie są przewidziane wydatki, ale nie oddaje rzeczywistego stanu finansów, gdyż nie uwzględnia, co się dzieje, gdy wydatki przewyższają wpływy. Również plan finansowy jest dokumentem prognostycznym, który nie ma bezpośredniego związku z aktualnym stanem budżetu. Z kolei dodatnia różnica pomiędzy wpływami a wydatkami jest określana jako nadwyżka budżetowa, co jest absolutnie sprzeczne z definicją deficytu. Typowym błędem myślowym jest mieszanie tych pojęć oraz brak zrozumienia ich charakterystyki. W praktyce, nieprawidłowe postrzeganie deficytu może prowadzić do szkodliwych decyzji politycznych i ekonomicznych, które mogą negatywnie wpłynąć na gospodarkę kraju. W kontekście finansów publicznych, zrozumienie różnic między tymi terminami jest kluczowe dla podejmowania świadomych i odpowiedzialnych decyzji budżetowych.

Pytanie 24

Samochód osobowy wniesiony do spółki jako aport zostanie zakwalifikowany w bilansie otwarcia jako

A. rzeczowe aktywa trwałe.

B. długoterminowe należności.

C. długoterminowe inwestycje.

D. kapitał rezerwowy.

Ujęcie aportu w niewłaściwej kategorii bilansowej prowadzi do zniekształcenia rzeczywistej sytuacji finansowej spółki. Klasyfikacja aportu jako inwestycji długoterminowej jest błędna, ponieważ inwestycje te dotyczą aktywów, które są nabyte w celu osiągnięcia zysków kapitałowych lub dywidend, a nie służą bezpośrednio działalności operacyjnej. Kapitał zapasowy z kolei odnosi się do rezerw finansowych lub zasobów, które nie są bezpośrednio związane z aktywami operacyjnymi, a wprowadzenie samochodu osobowego do spółki nie wpływa na kapitał zapasowy, lecz na aktywa trwałe. Należności długoterminowe obejmują środki, które spółka ma prawo wymagać w dłuższym okresie, co również nie pasuje do koncepcji aportu w postaci środka trwałego. Powszechnym błędem jest mylenie różnych kategorii aktywów i pasywów, co może wynikać z braku zrozumienia ich definicji oraz funkcji w bilansie. Właściwe sklasyfikowanie aktywów jest kluczowe dla analizy finansowej firmy oraz jej możliwości inwestycyjnych, co potwierdzają standardy sprawozdawczości finansowej, które kładą nacisk na rzetelność i dokładność informacji finansowych.

Pytanie 25

Który dokument powinien być umieszczony w części B akt osobowych zatrudnionego?

A. Rozwiązanie umowy o pracę

B. Oświadczenie o zgodzie na przetwarzanie danych osobowych w celach rekrutacyjnych

C. Oświadczenie o zgodzie na przekazywanie wynagrodzenia na konto bankowe

D. Prośba o korektę świadectwa pracy

Wybór oświadczenia o wyrażeniu zgody na przetwarzanie danych osobowych dla celów rekrutacji, wniosku o sprostowanie świadectwa pracy lub wypowiedzenia umowy o pracę jako dokumentów do części B akt osobowych pracownika jest nieprawidłowy, ponieważ te dokumenty nie odnoszą się bezpośrednio do kwestii wynagrodzenia i jego wypłaty. Oświadczenie o wyrażeniu zgody na przetwarzanie danych osobowych dotyczy głównie aspektów związanych z rekrutacją i nie ma zastosowania w kontekście przechowywania informacji o wynagrodzeniu. Wniosek o sprostowanie świadectwa pracy to dokument, który może być potrzebny po zakończeniu stosunku pracy, ale nie jest istotny dla aktualnego procesu wypłaty wynagrodzenia. Wypowiedzenie umowy o pracę, z kolei, dotyczy zakończenia zatrudnienia i również nie ma miejsca w kontekście dokumentacji dotyczącej wynagrodzeń. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków obejmują mylenie różnych kategorii dokumentów i ich celów. Warto pamiętać, że dokumenty powinny być klasyfikowane zgodnie z ich funkcją i związkiem z danym aspektem zatrudnienia, co jest kluczowe dla efektywnego zarządzania aktami osobowymi oraz przestrzegania norm prawnych.

Pytanie 26

Wahania w liczbie pracowników w pewnych porach roku, które mają miejsce w niektórych sektorach gospodarki (np. w rolnictwie) i są związane z okresowym zmniejszeniem zapotrzebowania na pracowników, to bezrobocie

A. strukturalne

B. sezonowe

C. koniunkturalne

D. frykcyjne

Odpowiedź "sezonowe" jest poprawna, ponieważ odnosi się do zjawiska, które dotyka niektóre branże, takie jak rolnictwo, turystyka czy handel detaliczny. W tych sektorach występują okresowe zmiany w zapotrzebowaniu na pracowników w zależności od pory roku. Na przykład, w rolnictwie, zbiór plonów następuje w określonych miesiącach, co prowadzi do wzrostu zapotrzebowania na pracowników w czasie zbiorów, a następnie do ich ograniczenia w okresach, gdy prace polowe są mniej intensywne. Zrozumienie tego typu bezrobocia jest istotne dla polityki zatrudnienia oraz planowania zasobów ludzkich. Pracodawcy w branżach sezonowych mogą stosować strategie takie jak zatrudnianie pracowników tymczasowych lub sezonowych, co pozwala na elastyczne dostosowanie siły roboczej do zmieniających się potrzeb. Dobra praktyka w zarządzaniu zasobami ludzkimi powinna uwzględniać te sezonowe wahania, co pozwala na efektywniejsze planowanie i redukcję kosztów związanych z zatrudnieniem.

Pytanie 27

Minimalna wysokość kapitału zakładowego w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością to

A. 100 000 zł

B. 50 zł

C. 50 000 zł

D. 5 000 zł

Kapitał zakładowy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Polsce wynosi co najmniej 5 000 zł. Jest to minimalna wartość, która musi być wniesiona przez wspólników na dzień rejestracji spółki. Kapitał ten stanowi zabezpieczenie dla wierzycieli i ma na celu zapewnienie stabilności finansowej spółki. W praktyce, wysokość kapitału zakładowego może być znacznie wyższa, co jest często wykorzystywane jako sygnał solidności i wiarygodności spółki na rynku. Dla przykładu, jeśli firma planuje realizować projekty o dużej skali, wyższy kapitał zakładowy może zwiększyć jej wiarygodność w oczach inwestorów i kontrahentów. Dodatkowo, odpowiednia wysokość kapitału zakładowego może ułatwić uzyskanie kredytu lub innych form finansowania, ponieważ instytucje finansowe często oceniają ryzyko kredytowe na podstawie kondycji finansowej spółki, a kapitał zakładowy jest jednym z kluczowych elementów tej oceny.

Pytanie 28

Która zasada wskazuje na tworzenie planów w sposób umożliwiający ich adaptację do zmieniających się warunków zewnętrznych i wewnętrznych?

A. Zasada realności planu

B. Zasada racjonalnego działania

C. Zasada elastyczności planowania

D. Zasada wariantowości planu

Zasada, że plany powinny mieć różne wersje, to coś ważnego, ale to nie to samo co elastyczność. Zbyt wiele wariantów może sprawić, że plany staną się skomplikowane, a ich realizacja trudniejsza. Zasada racjonalnego działania opiera się na danych, ale nie zawsze bierze pod uwagę, jak ważne jest dostosowywanie się do zmian, bo one mogą się zdarzyć w trakcie realizacji planu. Zasada realności mówi, że plany muszą być wykonalne, co jest ważne, ale nie uwzględnia, jak ważna jest elastyczność. Gdy nie będziemy elastyczni, to nasza firma może mieć problem z szybkim reagowaniem na zmieniające się wymagania rynku, co w dłuższym czasie może nas zepchnąć w niekorzystną sytuację. Trzeba to zrozumieć – elastyczność w planowaniu jest kluczowa i powinna być częścią każdego planu od samego początku.

Pytanie 29

W zależności od częstości przeprowadzania analizy ekonomicznej, wyróżniamy analizę

A. doraźną, okresową i ciągłą

B. ogólną, odcinkową i szczegółową

C. funkcjonalną, systemową i decyzyjną

D. całościową, odcinkową i kompleksową

Analizy, które są funkcjonalna, systemowa i decyzyjna, mają różne cele, ale nie piszą o tym, jak często mamy je robić. Analiza funkcjonalna skupia się na różnych działach w firmie, jak marketing, produkcja czy finanse, ale nie mówi o tym, jak często je przeprowadzać. Podobnie z analizą systemową, która bada interakcje między różnymi systemami w organizacji. To ważne, ale nie rozwiązuje kwestii częstotliwości. Analiza decyzyjna ma wspierać podejmowanie decyzji, ale znów – brak tu ram czasowych. W przypadku analiz ogólnej, odcinkowej i szczegółowej, wydaje się, że one dotyczą raczej głębokości analizy, a nie jej częstotliwości. Analiza ogólna może obejmować całą sytuację gospodarczą, a szczegółowa skupia się na konkretach, ale nie mówi, jak często je trzeba robić. Tak więc, zamiana zakresu analiz na ich regularność to błąd, który prowadzi do złych wniosków o systematyce analiz ekonomicznych.

Pytanie 30

Trzej doradcy podatkowi pragną zostać wspólnikami prowadzącymi działalność na własny rachunek. Posiadają uprawnienia do wykonywania zawodu (doradcy podatkowego). Wspólnicy chcą uniknąć odpowiedzialności za zobowiązania spółki, które mogą wyniknąć z działalności pozostałych wspólników. Jaką organizacyjno-prawną formę działalności powinni wybrać?

A. Spółkę jawną

B. Spółkę partnerską

C. Spółkę akcyjną

D. Spółkę komandytową

Wybór spółki komandytowej jako formy organizacyjno-prawnej dla doradców podatkowych jest niewłaściwy ze względu na charakter odpowiedzialności wspólników. W spółce komandytowej istnieją dwa typy wspólników: komplementariusze, którzy odpowiadają bez ograniczeń za zobowiązania spółki, oraz komandytariusze, których odpowiedzialność jest ograniczona do wysokości wniesionego wkładu. W przypadku doradców podatkowych, którzy pragną uniknąć osobistej odpowiedzialności za działania innych wspólników, taka struktura nie spełnia ich oczekiwań. Spółka akcyjna, z drugiej strony, jest formą bardziej skomplikowaną, wymagającą dużego kapitału zakładowego oraz formalnych procedur związanych z obiegiem akcji. Taki model nie jest odpowiedni dla małych grup doradców, ponieważ generuje dodatkowe koszty administracyjne i ogranicza elastyczność działania. Spółka jawna również nie jest idealnym wyborem, ponieważ wspólnicy odpowiadają za długi firmy solidarnie i bez ograniczeń, co jest sprzeczne z intencją doradców podatkowych, by minimalizować ryzyko osobistej odpowiedzialności. Wreszcie, podstawową koncepcją w działaniach doradców powinno być unikanie błędnych założeń dotyczących odpowiedzialności cywilnej i finansowej, które mogą prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych i finansowych. Zrozumienie różnic między tymi formami prawnymi jest kluczowe dla podejmowania świadomych decyzji dotyczących struktury działalności gospodarczej.

Pytanie 31

Zapas, który jest gromadzony w razie opóźnienia w dostawie, nazywany jest zapasem

A. produkcji

B. sezonowym

C. rezerwowym

D. nadwyżkowym

Zapas rezerwowy to zapas, który jest utrzymywany w celu zabezpieczenia ciągłości dostaw oraz zabezpieczenia przed ryzykiem opóźnień. W praktyce, zapas rezerwowy działa jako bufor, który pozwala na zminimalizowanie wpływu nieprzewidzianych zdarzeń, takich jak opóźnienia w dostawach surowców czy problemy produkcyjne. Przykładowo, przedsiębiorstwa zajmujące się produkcją mogą utrzymywać zapas rezerwowy kluczowych komponentów, co pozwala im na kontynuowanie działalności w przypadku problemów z dostawcami. Wielkość zapasu rezerwowego powinna być dostosowana do analizy ryzyka oraz prognoz popytu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania łańcuchem dostaw. Warto także zauważyć, że odpowiednie zarządzanie zapasem rezerwowym przyczynia się do efektywności operacyjnej oraz zwiększenia elastyczności firmy na rynku. W kontekście standardów, wiele organizacji korzysta z metodologii takich jak Just-in-Time (JIT) czy Lean Management, które uwzględniają znaczenie zapasów rezerwowych jako elementu optymalizacji procesów.

Pytanie 32

Analiza ekonomiczna w metodzie odchyleń polega na

A. określeniu sposobu oddziaływania różnych czynników na badane zjawisko

B. ustaleniu różnic pomiędzy wielkością analizowanego zjawiska a wielkością referencyjną

C. konfrontacji wielkości analizowanego zjawiska z wartością ustaloną w planie

D. porównaniu wielkości analizowanego zjawiska z wartością osiąganą przez inne branże

Analiza odchyleń w ekonomii nie polega na porównywaniu wielkości analizowanego zjawiska z wielkościami określonymi w planie, gdyż takie podejście ogranicza się jedynie do ewaluacji zgodności z wcześniej ustalonymi celami, co może prowadzić do zniekształcenia rzeczywistego obrazu sytuacji. Ustalenie różnic między analizowanym zjawiskiem a wielkością wzorcową jest kluczowe, ponieważ wzorce powinny być oparte na najlepszych praktykach branżowych, a nie wyłącznie na planach. Z kolei porównywanie analizowanego zjawiska z wielkościami realizowanymi przez inne branże, mimo że może dostarczyć ciekawych informacji o położeniu na rynku, nie jest istotne dla wewnętrznego procesu analizy efektywności. Ponadto ustalenie wpływu różnych czynników na badane zjawisko, choć istotne w badaniach przyczynowo-skutkowych, nie odnosi się bezpośrednio do metody odchyleń, która powinna koncentrować się na konkretnych różnicach w wynikach. Kluczowym błędem myślowym, który prowadzi do błędnych odpowiedzi, jest mylenie analizy porównawczej z analizą przyczynowo-skutkową oraz nieodpowiednie zrozumienie celów analizy odchyleń, która ma na celu nie tylko ocenę, ale także umożliwienie podejmowania świadomych decyzji na podstawie rzetelnych danych.

Pytanie 33

Walne zgromadzenie akcjonariuszy spółki akcyjnej podjęło uchwałę o rozdziale osiągniętego zysku netto wynoszącego 60 000 zł w następujący sposób:
- na zwiększenie kapitału zapasowego 8 %
- na premie dla pracowników 12 %
- na dywidendy dla akcjonariuszy 20 %

Jaką kwotę zysku pozostanie po dokonaniu podziału?

A. 30 000 zł

B. 36 000 zł

C. 45 000 zł

D. 24 000 zł

Podzielony zysk netto wynoszący 60 000 zł podzielono na różne stawki: 8% idzie na kapitał zapasowy, 12% dostaną pracownicy w postaci nagród, a 20% to dywidendy dla akcjonariuszy. Żeby obliczyć, ile nam zostaje po tych podziałach, najpierw trzeba policzyć, jakie są poszczególne kwoty. Więc, kapitał zapasowy to 8% z 60 000 zł, czyli 4 800 zł. Nagrody dla pracowników wychodzą 12%, co daje 7 200 zł, a dywidendy to 20%, czyli 12 000 zł. Jak to zsumujemy, dostajemy 4 800 zł + 7 200 zł + 12 000 zł = 24 000 zł. Teraz, jeśli odejmiemy tę kwotę od początkowego zysku, to będzie 60 000 zł - 24 000 zł = 36 000 zł. Takie podejście do podziału zysku jest spoko, bo dobrze wpływa na finanse firmy, a przy okazji nagradza zarówno pracowników, jak i akcjonariuszy.

Pytanie 34

Maszyna wytwórcza w ciągu 100 godzin wyprodukowała 1 200 jednostek wyrobów. Czas pracy przewidziany na wyprodukowanie jednej sztuki to 0,1 godziny. W jakim procencie zrealizowano normę?

A. W 120%

B. W 150%

C. W 20%

D. W 100%

Aby obliczyć, w jakim procencie została wykonana norma, należy najpierw obliczyć całkowity czas pracy maszyny na wykonanie 1 200 sztuk wyrobów. Ponieważ norma czasu pracy na wykonanie 1 sztuki wynosi 0,1 godziny, całkowity czas potrzebny do wykonania 1 200 sztuk wynosi 1 200 sztuk * 0,1 godziny/sztuka = 120 godzin. Maszyna wykonała 1 200 sztuk w 100 godzin, co oznacza, że zrealizowała 120 godzin normy w zaledwie 100 godzin. Możemy obliczyć, w jakim procencie norma została zrealizowana, dzieląc rzeczywisty czas pracy przez czas normatywny i mnożąc przez 100%: (100 godzin / 120 godzin) * 100% = 83,33%. Jednak, aby uzyskać informację o nadwyżce, bierzemy pod uwagę, że w ciągu 100 godzin maszyna wykonała więcej niż to wynika z normy. To pokazuje, że norma została przekroczona o 20% (120% - 100%). Takie analizy są istotne w zarządzaniu produkcją i pozwalają na optymalizację procesów oraz lepsze planowanie zasobów, co jest zgodne z dobrymi praktykami przemysłowymi.

Pytanie 35

Wartości amortyzacji środka trwałego zmniejszają się z każdym rokiem użytkowania. Oznacza to, że do ich wyliczenia wykorzystano metodę

A. progresywną

B. liniową

C. naturalną

D. degresywną

Odpowiedź "degresywna" jest poprawna, ponieważ stawki amortyzacji w tej metodzie maleją z każdym rokiem eksploatacji środka trwałego. Metoda degresywna, znana również jako metoda malejącego salda, polega na tym, że w pierwszych latach użytkowania środka trwałego amortyzacja jest wyższa, a następnie stopniowo maleje. Przykładem praktycznym może być amortyzacja nowoczesnych maszyn produkcyjnych, które szybko tracą na wartości po wprowadzeniu na rynek, a ich wykorzystanie w pierwszych latach przynosi większe koszty. Metoda ta jest zgodna z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), które pozwalają na stosowanie różnych metod amortyzacji, w tym degresywnej, jeśli lepiej odzwierciedla ona rzeczywistą utratę wartości aktywów. Warto zauważyć, że wybór metody amortyzacji wpływa na wynik finansowy przedsiębiorstwa, co jest istotne przy planowaniu budżetu oraz przedstawianiu wyników finansowych inwestorom i organom regulacyjnym.

Pytanie 36

Zajmowanie się urządzeniami emitującymi promieniowanie jonizujące (urządzenia powielające) przez długi okres czasu może stanowić ryzyko dla pracownika.

A. chorobą nowotworową

B. dolegliwościami stawowymi

C. oparzeniem skóry

D. zwiększonym tętnem

Zagrożenia zdrowotne związane z pracą w środowisku, gdzie występuje promieniowanie jonizujące, są często mylnie interpretowane. Poparzenia skóry, chociaż mogą występować w przypadku intensywnej ekspozycji na nieodpowiednio zabezpieczone źródła promieniowania, nie są głównym zagrożeniem wynikającym z długotrwałego kontaktu z promieniowaniem jonizującym. Promieniowanie to oddziałuje na poziomie komórkowym, prowadząc do uszkodzenia DNA, co jest procesem znacznie bardziej subtelnym i nieuchwytnym niż poparzenia. Bóle stawów, choć mogą być wynikiem długoterminowej pracy fizycznej, nie mają bezpośredniego związku z ekspozycją na promieniowanie. Podwyższone tętno również nie jest specyficznym objawem narażenia na promieniowanie, a jego przyczyny mogą być różnorodne, od stresu po nieprawidłową kondycję fizyczną. Wiele osób może błędnie sądzić, że zagrożenia związane z promieniowaniem są natychmiastowe i widoczne, jednak choroby nowotworowe mogą rozwijać się latami po wystawieniu na działanie promieniowania. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że długoterminowe narażenie na promieniowanie jonizujące wymaga odpowiednich procedur ochrony zdrowia, monitorowania ekspozycji oraz edukacji w zakresie potencjalnych skutków zdrowotnych.

Pytanie 37

Najwyższa Izba Kontroli to instytucja, która została utworzona w celu

A. oceny legalności uchwał podejmowanych przez organy samorządu lokalnego

B. nadzoru nad działalnością gospodarczą, finansową oraz organizacyjno-administracyjną instytucji państwowej administracji centralnej i lokalnych organów administracji rządowej

C. pełnienia roli oskarżyciela publicznego w sprawach dotyczących przestępstw skarbowych i wykroczeń skarbowych

D. sprawdzania przestrzegania przepisów prawa pracy przez zakłady pracy, w tym norm dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy

Najwyższa Izba Kontroli (NIK) jest kluczową instytucją w polskim systemie kontroli publicznej, której głównym zadaniem jest kontrolowanie działalności finansowej, gospodarczej oraz organizacyjno-administracyjnej organów państwowej administracji centralnej i terenowych organów administracji rządowej. To oznacza, że NIK bada, czy wydawane środki publiczne są gospodarowane zgodnie z prawem oraz czy realizowane działania są efektywne, celowe i zgodne z planami. Przykładem może być audyt budżetowy, w którym NIK ocenia, czy jednostki samorządu terytorialnego prawidłowo wykorzystują fundusze przyznane na konkretne projekty. NIK działa na podstawie ustaw oraz stosuje standardy audytu, co pozwala na zapewnienie wysokiej jakości przeprowadzanych kontroli. Działania NIK mają na celu zwiększenie transparentności i odpowiedzialności w wydatkowaniu publicznych pieniędzy, co jest kluczowe dla zaufania społecznego oraz stabilności systemu administracji publicznej.

Pytanie 38

Bank obliczył odsetki od środków zdeponowanych na rachunku firmowym przedsiębiorcy, które należy uwzględnić w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w pozycji

A. pozostałe przychody

B. wartość sprzedanych towarów i usług

C. pozostałe wydatki

D. zakup towarów handlowych i materiałów

Kwalifikowanie odsetek bankowych jako pozostałe wydatki, zakup towarów handlowych i materiałów, czy wartość sprzedanych towarów i usług, prowadzi do poważnych nieporozumień w zakresie ewidencjonowania przychodów i wydatków w działalności gospodarczej. W szczególności, zakwalifikowanie ich jako pozostałe wydatki jest błędne, ponieważ wydatki odnoszą się do kosztów ponoszonych przez przedsiębiorstwo w związku z prowadzeniem działalności, a odsetki są przychodem, a nie kosztem. Z kolei przypisanie ich do zakupu towarów handlowych i materiałów, które są bezpośrednio związane z działalnością operacyjną, również nie znajduje uzasadnienia, gdyż odsetki nie są wynikiem transakcji handlowych, lecz efektem zarządzania środkami pieniężnymi. Porównując to do wartości sprzedanych towarów i usług, należy zauważyć, że te wartości dotyczą przychodów uzyskanych ze sprzedaży produktów i usług, które są kluczowe dla działalności przedsiębiorstwa. Właściwe klasyfikowanie przychodów i wydatków jest nie tylko kwestią zgodności z przepisami prawa, ale także ma kluczowe znaczenie dla transparentności finansowej firmy oraz jej wiarygodności w oczach kontrahentów i instytucji finansowych. W związku z tym, dostrzeganie różnic między różnymi rodzajami przychodów i wydatków jest kluczowe dla każdej osoby zajmującej się księgowością lub zarządzaniem finansami w firmie.

Pytanie 39

Przekazanie 200 mb tkaniny bawełnianej z magazynu do produkcji powinno być udokumentowane poprzez wystawienie dowodu

A. Wz

B. Pw

C. Mm

D. Rw

Odpowiedź 'Rw' jest poprawna, ponieważ dokument Rw (Rozchód wewnętrzny) jest stosowany do ewidencjonowania wydania towaru z magazynu do produkcji. W praktyce, wydanie 200 mb tkaniny bawełnianej powinno być udokumentowane z wykorzystaniem tego formularza, co pozwala na precyzyjne śledzenie ruchów magazynowych oraz zapewnienie zgodności z przepisami rachunkowości. Rw powinien zawierać takie informacje jak: nazwa towaru, ilość, jednostka miary, a także datę wydania i dane osoby odpowiedzialnej. Dodatkowo, dokument ten jest kluczowy w kontekście kontroli zapasów, ponieważ pozwala na aktualizację stanu magazynowego oraz daje przejrzysty obraz przepływu materiałów w firmie. Przykładowo, w przypadku audytu, dokumenty Rw mogą być analizowane w celu weryfikacji, czy wydania z magazynu są zgodne z planem produkcji i czy nie występują nieprawidłowości. W branży włókienniczej, gdzie zarządzanie materiałami jest kluczowe, stosowanie dokumentów Rw jest uznawane za standardową praktykę.

Pytanie 40

Unikanie ustępstw, wywieranie presji, stawianie drugiej stronie określonych oczekiwań oraz postrzeganie partnera jako wroga to cechy typowe dla negocjacji

A. merytorycznych

B. współpracy

C. delikatnych

D. twardych

Negocjacje rzeczowe, miękkie oraz kooperacyjne nie odpowiadają charakterystyce opisanej w pytaniu, ponieważ każde z tych podejść wpisałoby się w zupełnie inne zasady i dynamikę interakcji. Negocjacje rzeczowe skupiają się na obiektywnych kryteriach oraz faktach, do których odnosi się każda ze stron, starając się osiągnąć zgodę na podstawie danych i merytorycznych argumentów. Takie podejście wymaga współpracy i otwartości na różne pomysły, co jest przeciwieństwem twardego stylu negocjacji. Z kolei negocjacje miękkie bazują na relacjach i zrozumieniu emocjonalnym, co skutkuje dążeniem do kompromisu i zaspokojenia potrzeb obu stron. W tym modelu partnerzy są traktowani jako sojusznicy, a nie przeciwnicy, co stawia współpracę w centrum procesu negocjacyjnego. Z kolei negocjacje kooperacyjne koncentrują się na wspólnym poszukiwaniu rozwiązań, które przynoszą korzyści obu stronom, co również nie jest zgodne z ideą negocjacji twardych. Wybór takiego podejścia, jak twarde negocjacje, często prowadzi do mylenia konfliktu z rywalizacją, co z kolei może skutkować erozją zaufania i osłabieniem relacji biznesowych. Warto zauważyć, że skuteczni negocjatorzy potrafią elastycznie dostosowywać swoje podejście do sytuacji, wykorzystując różne style w zależności od kontekstu i celów rozmów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej