Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik teleinformatyk
  • Kwalifikacja: INF.07 - Montaż i konfiguracja lokalnych sieci komputerowych oraz administrowanie systemami operacyjnymi
  • Data rozpoczęcia: 22 maja 2025 09:11
  • Data zakończenia: 22 maja 2025 09:21

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Rekord typu MX w serwerze DNS

A. mapuje nazwę domeny na adres IP
B. mapuje nazwę domenową na serwer pocztowy
C. przechowuje nazwę serwera
D. przechowuje alias dla nazwy domeny
Niepoprawne odpowiedzi sugerują różne błędne zrozumienia funkcji, jakie pełnią rekordy DNS. Na przykład, stwierdzenie, że rekord MX przechowuje alias nazwy domenowej, jest mylące, ponieważ aliasowanie jest funkcją rekordów CNAME (Canonical Name), które wskazują na inną nazwę domeny. Rekord MX nie zajmuje się aliasowaniem, lecz jasno i precyzyjnie wskazuje na serwer pocztowy, który ma obsługiwać przychodzące wiadomości. Inna nieprawidłowa koncepcja dotyczy twierdzenia, że rekord MX mapuje nazwę domenową na adres IP. Rekordy DNS, które pełnią tę funkcję, nazywane są rekordami A (Address) lub AAAA (dla adresów IPv6). Rekordy MX nie zawierają adresu IP, lecz wskazują na nazwę hosta, która może być powiązana z adresem IP, ale to oddzielny proces. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla poprawnej konfiguracji usług internetowych i pocztowych. Często pojawia się też nieporozumienie dotyczące tego, co oznacza przechowywanie nazwy serwera. Rekordy typu A lub AAAA odpowiadają za mapowanie nazw domenowych do konkretnych adresów IP, a nie rekordy MX. Dlatego ważne jest, aby w kontekście konfiguracji DNS zrozumieć, jaki typ rekordu jest odpowiedni do danego zadania, co może zapobiec wielu problemom związanym z dostarczaniem e-maili i poprawnym działaniem domeny.
Pytanie 2

Jak dodać użytkownika jkowalski do lokalnej grupy pracownicy w systemie Windows za pomocą polecenia?

A. net localgroup pracownicy jkowalski /ADD
B. net group jkowalski pracownicy /ADD
C. net localgroup jkowalski pracownicy /ADD
D. net group pracownicy jkowalski /ADD
Błędne odpowiedzi na to pytanie wynikają z nieporozumień dotyczących struktury poleceń oraz ich kontekstu w systemie Windows. Odpowiedź "net group jkowalski pracownicy /ADD" jest nieprawidłowa, ponieważ polecenie "net group" nie obsługuje lokalnych grup użytkowników, co czyni je niewłaściwym w tej sytuacji. Typowym błędem jest mylenie lokalnych grup z grupami domenowymi, co prowadzi do użycia nieodpowiednich poleceń. Z kolei "net localgroup jkowalski pracownicy /ADD" również jest błędne, ponieważ nie możemy dodać grupy do grupy, a jedynie użytkownika do grupy. Odpowiedź "net group pracownicy jkowalski /ADD" jest myląca, ponieważ "net group" jest stosowane w kontekście grup domenowych, co również nie ma zastosowania w lokalnych grupach użytkowników. W każdej z tych odpowiedzi brakuje zrozumienia podstawowych zasad zarządzania użytkownikami i grupami w systemach Windows. Kluczowym elementem jest zrozumienie, że operacje na lokalnych grupach wymagają użycia "localgroup", co jest standardem w administracji systemami operacyjnymi. Właściwe rozpoznanie i wykorzystanie tych poleceń jest niezbędne dla prawidłowego zarządzania uprawnieniami i bezpieczeństwem w środowisku informatycznym.
Pytanie 3

Aby zarejestrować i analizować pakiety przesyłane w sieci, należy wykorzystać aplikację

A. FileZilla
B. CuteFTP
C. puTTy
D. WireShark
WireShark to zaawansowane narzędzie do analizy protokołów sieciowych, które umożliwia przechwytywanie i przeglądanie danych przesyłanych przez sieć w czasie rzeczywistym. Dzięki jego funkcjom użytkownicy mogą analizować ruch sieciowy, identyfikować problemy z wydajnością oraz debugować aplikacje sieciowe. Program obsługuje wiele protokołów i potrafi wyświetlić szczegółowe informacje o każdym pakiecie, co czyni go nieocenionym narzędziem dla administratorów sieci oraz specjalistów ds. bezpieczeństwa. Przykładem zastosowania WireSharka może być sytuacja, w której administrator musi zdiagnozować problemy z połączeniem w sieci lokalnej – dzięki możliwości filtrowania danych, może szybko zlokalizować błędne pakiety i zrozumieć ich przyczynę. W kontekście dobrych praktyk branżowych, WireShark jest powszechnie zalecany do monitorowania bezpieczeństwa, analizy ataków oraz audytów sieciowych, co czyni go kluczowym narzędziem w arsenale specjalistów IT.
Pytanie 4

Użytkownik korzysta z polecenia ipconfig /all w systemie Windows. Jaką informację uzyska po jego wykonaniu?

A. Szczegółową konfigurację wszystkich interfejsów sieciowych, w tym adresy IP, maski podsieci, bramy domyślne, adresy serwerów DNS oraz fizyczne adresy MAC.
B. Dane o aktualnym wykorzystaniu miejsca na wszystkich partycjach dysku twardego.
C. Informacje dotyczące wersji i stanu sterownika karty graficznej zainstalowanej w systemie.
D. Listę aktywnych połączeń TCP wraz z numerami portów i adresami zdalnymi.
Polecenie ipconfig /all w systemie Windows służy do wyświetlania szczegółowych informacji o wszystkich interfejsach sieciowych zainstalowanych w komputerze. Wynik tego polecenia to nie tylko podstawowy adres IP czy maska podsieci, ale także takie dane jak: adresy fizyczne MAC poszczególnych kart, adresy bram domyślnych, serwerów DNS i WINS, status DHCP, a nawet identyfikatory poszczególnych interfejsów. Dzięki temu narzędziu administrator może w prosty sposób zweryfikować, jak skonfigurowane są poszczególne karty sieciowe, czy komputer korzysta z DHCP, czy adresy przydzielone są statycznie, a także czy nie występują konflikty adresów. Praktycznie – przy rozwiązywaniu problemów z siecią lokalną, właśnie ipconfig /all jest jednym z pierwszych poleceń, po jakie sięga technik czy administrator. Moim zdaniem, każdy, kto chce efektywnie zarządzać sieciami komputerowymi i rozumieć ich działanie, powinien znać szczegóły wyjścia tego polecenia na pamięć. W branży IT to jedna z absolutnych podstaw, a jednocześnie narzędzie, które nie raz potrafi zaoszczędzić godziny żmudnego szukania błędów konfiguracyjnych. Standardy branżowe wręcz zalecają korzystanie z tego polecenia przy każdej diagnozie sieciowej.
Pytanie 5

Administrator systemu Windows Server zamierza zorganizować użytkowników sieci w różnorodne grupy, które będą miały zróżnicowane uprawnienia do zasobów w sieci oraz na serwerze. Najlepiej osiągnie to poprzez zainstalowanie roli

A. serwera DNS
B. serwera DHCP
C. usługi wdrażania systemu Windows
D. usługi domenowe AD
Usługi domenowe Active Directory (AD) to kluczowy element infrastruktury zarządzania użytkownikami i zasobami w systemie Windows Server. Dzięki tej roli administratorzy mogą tworzyć i zarządzać różnymi grupami użytkowników, co pozwala na efektywne przydzielanie uprawnień do zasobów w sieci. Przykładowo, można skonfigurować grupy dla różnych działów w firmie, takich jak sprzedaż, marketing czy IT, co umożliwia wdrażanie polityk bezpieczeństwa oraz kontroli dostępu do plików i aplikacji. Standardy branżowe, takie jak model RBAC (Role-Based Access Control), opierają się na zasadzie, że użytkownicy powinni mieć dostęp tylko do zasobów, które są im niezbędne do wykonywania swoich zadań. Implementacja AD wspiera ten model, co jest zgodne z praktykami zarządzania bezpieczeństwem w organizacjach. Ponadto, AD pozwala na scentralizowane zarządzanie użytkownikami, co upraszcza procesy administracyjne i zwiększa bezpieczeństwo systemu.
Pytanie 6

Oblicz całkowity koszt kabla UTP Cat 6, który posłuży do połączenia 5 punktów abonenckich z punktem dystrybucyjnym, wiedząc, że średnia odległość między punktem abonenckim a punktem dystrybucyjnym wynosi 8 m, a cena brutto 1 m kabla to 1 zł. W obliczeniach należy uwzględnić dodatkowe 2 m kabla na każdy punkt abonencki.

A. 32 zł
B. 50 zł
C. 40 zł
D. 45 zł
Koszt brutto kabla UTP Cat 6 dla pięciu punktów abonenckich można obliczyć, stosując się do określonych kroków. Najpierw obliczamy długość kabla potrzebną do połączenia punktów abonenckich z punktem dystrybucyjnym. Dla każdego z pięciu punktów abonenckich mamy średnią odległość 8 m. W związku z tym, całkowita długość kabla wynosi 5 punktów x 8 m = 40 m. Następnie dodajemy zapas 2 m dla każdego punktu abonenckiego, co daje dodatkowe 5 punktów x 2 m = 10 m. Sumując te wartości, otrzymujemy całkowitą długość kabla wynoszącą 40 m + 10 m = 50 m. Cena za 1 m kabla wynosi 1 zł, więc koszt brutto 50 m kabla to 50 zł. Takie podejście uwzględnia nieprzewidziane okoliczności, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie instalacji kablowych, gdzie zawsze warto mieć zapas materiałów, aby zminimalizować ryzyko błędów podczas montażu.
Pytanie 7

Do zdalnego administrowania stacjami roboczymi nie używa się

A. programu Wireshark
B. programu UltraVNC
C. programu TeamViewer
D. pulpitu zdalnego
Zdalne zarządzanie stacjami roboczymi to proces, który umożliwia administratorom systemów i użytkownikom dostęp do komputerów zlokalizowanych w różnych miejscach, często w zdalnych lokalizacjach. W kontekście dostępnych odpowiedzi, zarówno TeamViewer, jak i UltraVNC oraz pulpit zdalny są aplikacjami zaprojektowanymi z myślą o zdalnym dostępie do stacji roboczych. TeamViewer to popularne narzędzie, które umożliwia użytkownikom zdalne połączenie z innymi komputerami, oferując różnorodne funkcje, w tym przesyłanie plików oraz wsparcie techniczne. Podobnie, pulpit zdalny, będący funkcjonalnością wbudowaną w systemy Windows, pozwala na zdalne logowanie się do innych komputerów w sieci lokalnej lub przez Internet. UltraVNC to z kolei program oparty na technologii VNC, który umożliwia zdalny dostęp do ekranów komputerów, zapewniając użytkownikom interakcję z systemami operacyjnymi w czasie rzeczywistym. Wybór niewłaściwych narzędzi do zarządzania zdalnego może prowadzić do ograniczonej funkcjonalności, problemów z bezpieczeństwem lub brakiem kompatybilności z różnymi systemami operacyjnymi. Zrozumienie różnicy między narzędziami do zdalnego zarządzania a programami do analizy sieci jest kluczowe dla efektywnego zarządzania infrastrukturą IT oraz zapewnienia bezpieczeństwa w organizacji.
Pytanie 8

Jakie rekordy DNS umożliwiają przesyłanie wiadomości e-mail do odpowiednich serwerów pocztowych w danej domenie?

A. CNAME
B. PTR
C. MX
D. SOA
Rekordy MX (Mail Exchange) są kluczowym elementem systemu DNS (Domain Name System), który pozwala na kierowanie wiadomości e-mail do odpowiednich serwerów pocztowych w danej domenie. Kiedy ktoś wysyła wiadomość e-mail, serwer nadawcy odpytuje DNS w celu znalezienia rekordu MX dla domeny odbiorcy. Rekord MX wskazuje, który serwer pocztowy powinien odbierać e-maile skierowane do tej domeny. Dla przykładu, jeśli wiadomości są wysyłane do adresu "[email protected]", serwer nadawcy sprawdzi rekordy MX dla "domena.pl", aby ustalić, do którego serwera (np. mail.domena.pl) powinny trafić wiadomości. Implementacja i konfiguracja rekordów MX są zgodne z najlepszymi praktykami RFC 5321 i RFC 5322, które określają zasady dotyczące wymiany wiadomości e-mail w Internecie. Dlatego prawidłowe skonfigurowanie tych rekordów jest niezwykle ważne dla funkcjonalności poczty elektronicznej oraz dla zapewnienia jej niezawodności.
Pytanie 9

Aby zapewnić, że jedynie wybrane urządzenia mają dostęp do sieci WiFi, konieczne jest w punkcie dostępowym

A. zmienić hasło
B. zmienić kanał radiowy
C. zmienić sposób szyfrowania z WEP na WPA
D. skonfigurować filtrowanie adresów MAC
Zmiana hasła do sieci WiFi jest istotnym krokiem w zabezpieczeniu dostępu, jednak sama w sobie nie ogranicza dostępu wybranym urządzeniom. Hasło można łatwo przechwycić, a jego zmiana nie wprowadza mechanizmu, który by blokował nieautoryzowane urządzenia. Zmiana kanału radiowego może pomóc w minimalizacji zakłóceń z innych sieci, ale nie ma wpływu na to, które urządzenia mogą łączyć się z punktem dostępowym. Zmiana metody szyfrowania z WEP na WPA stanowi dobry krok w kierunku poprawy bezpieczeństwa, ponieważ WEP jest przestarzałym protokołem, który łatwo można złamać. Niemniej jednak, sama zmiana szyfrowania nie pozwala na selektywne zarządzanie dostępem do sieci. W praktyce, aby skutecznie zarządzać dostępem do sieci WiFi, administratorzy powinni wdrażać wielowarstwowe podejście do bezpieczeństwa, które obejmuje zarówno silne hasła, jak i filtrowanie adresów MAC. Ignorując tę ostatnią metodę, można zaniechać istotnej warstwy zabezpieczeń, co w dłuższym okresie może prowadzić do poważnych incydentów bezpieczeństwa.
Pytanie 10

Aby aktywować FTP na systemie Windows, konieczne jest zainstalowanie roli

A. serwera DHCP
B. serwera DNS
C. serwera sieci Web (IIS)
D. serwera Plików
Aby uruchomić FTP (File Transfer Protocol) na serwerze Windows, konieczne jest zainstalowanie roli serwera sieci Web (IIS). IIS (Internet Information Services) to natywna technologia Microsoftu, która pozwala na hostowanie aplikacji webowych oraz obsługę protokołów transmisji danych, w tym FTP. Instalacja tej roli umożliwia skonfigurowanie i zarządzanie serwerem FTP, co jest kluczowe w wielu środowiskach biznesowych, gdzie wymagana jest wymiana plików. Przykładowo, wiele organizacji korzysta z FTP do archiwizacji danych, przekazywania dużych plików między działami lub zewnętrznymi partnerami. Warto również zauważyć, że korzystanie z FTP w połączeniu z zabezpieczeniami TLS/SSL (FTPS) jest zgodne z aktualnymi standardami bezpieczeństwa, co chroni dane przed nieautoryzowanym dostępem. Dobra praktyka to również regularne monitorowanie i aktualizowanie konfiguracji FTP, aby zapewnić bezpieczeństwo i wydajność transferu danych.
Pytanie 11

W sieci o strukturze zaleca się, aby na powierzchni o wymiarach

A. 30 m2
B. 5 m2
C. 20 m2
D. 10 m2
W sieci strukturalnej, umieszczenie jednego punktu abonenckiego na powierzchni 10 m2 jest zgodne z zaleceniami standardów branżowych oraz dobrą praktyką inżynieryjną. Takie rozmieszczenie zapewnia optymalną długość kabli, minimalizując straty sygnału i zakłócenia. Praktyczne zastosowanie tej zasady można zauważyć w projektowaniu sieci lokalnych (LAN), gdzie odpowiednia gęstość punktów abonenckich pozwala na efektywne wykorzystanie dostępnej infrastruktury, zapewniając jednocześnie odpowiednią jakość usług. Warto również wspomnieć o standardzie ANSI/TIA-568, który określa wymagania dotyczące okablowania strukturalnego. Zgodnie z tym standardem, rozmieszczenie punktów abonenckich na powierzchni 10 m2 pozwala na efektywne zarządzanie siecią, co przekłada się na lepszą jakość usług dla użytkowników końcowych. Umożliwia to także lepszą elastyczność w rozbudowie sieci oraz dostosowywaniu do zmieniających się potrzeb użytkowników, co jest kluczowe w dynamicznym środowisku technologicznym.
Pytanie 12

Który ze wskaźników okablowania strukturalnego definiuje stosunek mocy testowego sygnału w jednej parze do mocy sygnału wyindukowanego w sąsiedniej parze na tym samym końcu przewodu?

A. Suma przeników zdalnych
B. Przenik zbliżny
C. Suma przeników zbliżnych i zdalnych
D. Przenik zdalny
Przenik zbliżny to parametr okablowania strukturalnego, który odnosi się do stosunku mocy sygnału testowego w jednej parze przewodów do mocy sygnału wyindukowanego w sąsiedniej parze na tym samym końcu kabla. W praktyce oznacza to, że przenik zbliżny jest miarą wpływu sygnałów z jednej pary na sygnały w innej parze, co jest szczególnie istotne w systemach telekomunikacyjnych i sieciach komputerowych. Zrozumienie tego parametru jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości sygnału oraz minimalizacji zakłóceń między parami przewodów. Przykładowo, w instalacjach Ethernet o wysokiej prędkości, niski przenik zbliżny jest niezbędny do zapewnienia integralności danych, co jest zgodne z normami TIA/EIA-568 oraz ISO/IEC 11801. W celu minimalizacji przeniku zbliżnego stosuje się odpowiednie techniki ekranowania oraz skręcania par, co w praktyce pozwala na uzyskanie lepszej wydajności i niezawodności w komunikacji.
Pytanie 13

W obiekcie przemysłowym, w którym działają urządzenia elektryczne mogące generować zakłócenia elektromagnetyczne, jako medium transmisyjne w sieci komputerowej powinno się wykorzystać

A. kabel S-FTP kategorii 5e lub światłowód
B. światłowód jednomodowy lub fale radiowe 2,4 GHz
C. kabel U-UTP kategorii 6 lub fale radiowe 2,4 GHz
D. światłowód jednomodowy lub kabel U-UTP kategorii 5e
Wybór kabla S-FTP kategorii 5e lub światłowodu jako medium transmisyjnego w środowisku, gdzie występują zakłócenia elektromagnetyczne, jest uzasadniony ze względu na ich wysoką odporność na interferencje. Kabel S-FTP (Shielded Foiled Twisted Pair) ma dodatkowe ekranowanie, które skutecznie redukuje wpływ zakłóceń elektromagnetycznych, co jest kluczowe w budynkach produkcyjnych, gdzie urządzenia elektryczne mogą generować znaczne zakłócenia. Światłowód natomiast, poprzez swoją konstrukcję opartą na transmisji światła, jest całkowicie odporny na zakłócenia elektromagnetyczne, co czyni go idealnym rozwiązaniem w trudnych warunkach. Zastosowanie tych mediów pozwala nie tylko na zapewnienie stabilnej komunikacji w sieci komputerowej, ale również na utrzymanie wysokiej wydajności i jakości przesyłanych danych. Przykładem zastosowania może być sieć komputerowa w fabryce, gdzie różne maszyny generują silne pola elektromagnetyczne, a wybór odpowiedniego medium transmisyjnego zapewnia nieprzerwaną pracę systemów informatycznych. Dodatkowo, zgodność z normami, takimi jak ANSI/TIA-568, podkreśla znaczenie stosowania kabli odpowiedniej kategorii w kontekście jakości i wydajności transmisji danych.
Pytanie 14

W systemie Windows narzędzie do zarządzania skryptami wiersza poleceń, które pozwala na przeglądanie lub zmianę konfiguracji sieciowej komputera, który jest włączony, to

A. nslookup
B. ipconfig
C. netsh
D. netstat
Wybór 'ipconfig' jest dość częstym błędem. To narzędzie, co prawda, pokazuje, jakie mamy aktualne ustawienia IP, ale nie da się nimi zarządzać, co może być mylące. Ludzie często myślą, że skoro widzą konfigurację, to mogą ją modyfikować, ale to nie tak działa. Z drugiej strony, 'netstat' to narzędzie do monitorowania połączeń, które jest fajne do diagnostyki, ale też niczego nie zmieni. I jeszcze 'nslookup' – to służy głównie do sprawdzania nazw domen, ale też nie ma opcji modyfikacji. Ważne, żeby zrozumieć, do czego służą te narzędzia, bo jak się pomyli, to można narobić sobie kłopotów i to może być frustrujące. Przy wyborze narzędzi trzeba brać pod uwagę ich funkcje, bo to podstawa w administrowaniu systemami.
Pytanie 15

Jakie protokoły sieciowe są typowe dla warstwy internetowej w modelu TCP/IP?

A. IP, ICMP
B. HTTP, FTP
C. DHCP, DNS
D. TCP, UDP
IP (Internet Protocol) i ICMP (Internet Control Message Protocol) to protokoły, które odgrywają kluczową rolę w warstwie internetowej modelu TCP/IP. IP odpowiedzialne jest za adresowanie i przesyłanie danych między różnymi urządzeniami w sieci, co umożliwia komunikację między komputerami w różnych lokalizacjach. Kluczowe dla zrozumienia działania IP jest pojęcie adresowania, które wykorzystuje unikalne adresy IP do identyfikacji urządzeń. Z kolei ICMP, wykorzystywane do przesyłania komunikatów kontrolnych, takich jak informowanie o błędach, jest niezbędne do diagnostyki i zarządzania siecią. Przykładami zastosowania protokołów IP i ICMP są operacje ping oraz traceroute, które służą do testowania dostępności hostów oraz analizy ścieżek transmisji danych w sieci. Zrozumienie działania tych protokołów jest zgodne z najlepszymi praktykami w administracji siecią, ponieważ pozwala na efektywne rozwiązywanie problemów i optymalizację ruchu sieciowego.
Pytanie 16

Internet Relay Chat (IRC) to protokół wykorzystywany do

A. przesyłania wiadomości na forum dyskusyjnym
B. transmisji dźwięku przez sieć
C. realizacji czatów za pomocą interfejsu tekstowego
D. wysyłania wiadomości e-mail
Wybór odpowiedzi dotyczącej transmisji listów na grupy dyskusyjne może wynikać z mylnego skojarzenia IRC z protokołami, które obsługują mailing, takimi jak NNTP (Network News Transfer Protocol). IRC nie jest zaprojektowany do przesyłania maili czy zarządzania grupami dyskusyjnymi w tradycyjnym sensie; jego celem jest umożliwienie real-time komunikacji. Przesyłanie głosu przez sieć, które sugeruje inna odpowiedź, odnosi się do protokołów takich jak VoIP (Voice over Internet Protocol), które nie mają związku z IRC, który obsługuje jedynie komunikację tekstową. Użytkownicy mogą mylić IRC z różnymi technologiami, które oferują inne formy interakcji, co prowadzi do nieporozumień. Ostatnia odpowiedź odnosząca się do przesyłania poczty e-mail jest również nietrafna, ponieważ IRC nie zajmuje się przesyłaniem wiadomości e-mail, co jest funkcjonalnością dedykowaną protokołom takim jak SMTP (Simple Mail Transfer Protocol). Takie błędne podejścia do zrozumienia funkcji różnych protokołów komunikacyjnych mogą prowadzić do nieefektywnego wykorzystania narzędzi dostępnych w sieci oraz do braku umiejętności właściwego ich stosowania w praktyce.
Pytanie 17

Do jakiej warstwy modelu ISO/OSI odnosi się segmentacja danych, komunikacja w trybie połączeniowym z użyciem protokołu TCP oraz komunikacja w trybie bezpołączeniowym z zastosowaniem protokołu UDP?

A. Łącza danych
B. Fizycznej
C. Transportowej
D. Sieciowej
Wybór warstwy sieciowej jako odpowiedzi na pytanie o segmentowanie danych oraz komunikację w trybie połączeniowym i bezpołączeniowym wskazuje na nieporozumienie dotyczące ról poszczególnych warstw modelu ISO/OSI. Warstwa sieciowa koncentruje się głównie na trasowaniu pakietów danych oraz adresowaniu logicznym, co oznacza, że jest odpowiedzialna za przesyłanie danych pomiędzy różnymi sieciami, a nie za ich segmentację. Protokół IP, który działa na poziomie warstwy sieciowej, zajmuje się kierowaniem pakietów, ale nie zapewnia mechanizmów kontroli błędów ani segmentacji danych, co jest kluczowe w warstwie transportowej. Wybór fizycznej warstwy również nie ma uzasadnienia, ponieważ ta warstwa dotyczy przesyłania sygnałów przez medium fizyczne, a nie zarządzania komunikacją pomiędzy aplikacjami. Z kolei warstwa łącza danych odpowiada za niezawodne przesyłanie ramek danych na lokalnych sieciach, ale nie obejmuje aspektów segmentowania danych ani protokołów TCP i UDP. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych odpowiedzi, to mylenie funkcji zarządzania połączeniami i segmentacji danych z funkcjami routingowymi i adresowymi, co może być wynikiem braku zrozumienia pełnej struktury modelu ISO/OSI oraz zasad jego działania.
Pytanie 18

Aby sprawdzić funkcjonowanie serwera DNS w systemach Windows Server, można wykorzystać narzędzie nslookup. Gdy w poleceniu podamy nazwę komputera, np. nslookup host.domena.com, nastąpi weryfikacja

A. aliasu przypisanego do rekordu adresu domeny
B. obu stref przeszukiwania, najpierw wstecz, a następnie do przodu
C. strefy przeszukiwania wstecz
D. strefy przeszukiwania do przodu
Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć pewne nieporozumienia dotyczące działania systemów DNS. Strefa przeszukiwania wstecz, jak sugeruje jedna z odpowiedzi, jest odpowiedzialna za tłumaczenie adresów IP na odpowiadające im nazwy domenowe. Użycie nslookup z adresem IP prowadziłoby do tego rodzaju zapytania, jednak w przypadku podania pełnej nazwy domeny, jak w podanym przykładzie, to strefa przeszukiwania do przodu jest tym, co jest wykorzystywane. Wspomniany alias dla rekordu adresu domeny również może wprowadzać w błąd, ponieważ nslookup nie sprawdza aliasów, gdy głównym celem jest uzyskanie adresu IP z nazwy domeny, ale zazwyczaj można to zrobić za pomocą opcji typu CNAME. Kluczowym błędem jest błędne zrozumienie funkcji narzędzia nslookup oraz roli poszczególnych stref w procesie rozwiązywania nazw. W praktyce, aby skutecznie diagnozować problemy z DNS, należy znać rolę stref przeszukiwania do przodu oraz wstecz, a także umieć korzystać z nslookup, aby odpowiednio testować i weryfikować rekordy DNS, co jest istotne w zarządzaniu infrastrukturą sieciową.
Pytanie 19

Jak nazywa się protokół używany do komunikacji za pomocą terminala tekstowego?

A. Internet Relay Chat (IRC)
B. Simple Mail Transfer Protocol (SMTP)
C. Voice over IP (VoIP)
D. Internet Message Access Protocol (IMAP)
Internet Relay Chat (IRC) to protokół komunikacyjny, który został stworzony w 1988 roku i służy do prowadzenia rozmów w czasie rzeczywistym za pomocą tekstowej konsoli. IRC umożliwia użytkownikom łączenie się w kanały dyskusyjne, gdzie mogą wymieniać wiadomości w grupach lub prowadzić rozmowy prywatne. Protokół ten jest szczególnie popularny wśród programistów, graczy i społeczności internetowych, które potrzebują efektywnej formy komunikacji. Dzięki architekturze klient-serwer, IRC pozwala na jednoczesne połączenie wielu użytkowników, co czyni go odpowiednim rozwiązaniem dla grupowych dyskusji. Warto również zauważyć, że IRC obsługuje różne komendy, które pozwalają na zarządzanie kanałami, administrację użytkowników oraz moderowanie rozmów. Standardy dotyczące IRC są szeroko akceptowane w branży, co czyni go trwałym elementem internetowej kultury komunikacyjnej.
Pytanie 20

Liczba 22 w adresie http://www.adres_serwera.pL:22 wskazuje na numer

A. portu, inny od standardowego numeru dla danej usługi
B. aplikacji, do której skierowane jest zapytanie
C. sekwencyjny pakietu przesyłającego dane
D. PID procesu działającego na serwerze
Dobra robota z wyborem odpowiedzi! Port 22 rzeczywiście jest tym, co używamy w protokole SSH. To taki numer, który pozwala różnym programom na komunikację przez ten sam adres IP. Wiesz, porty to jak adresy dla naszych usług w sieci. W przypadku SSH, numer 22 jest standardowy i wielu administratorów go używa do zdalnego logowania na serwery. Fajnie jest też wiedzieć, że zmiana portu na inny może pomóc w zwiększeniu bezpieczeństwa, bo trudniej wtedy nieautoryzowanym osobom się włamać. Warto pamiętać o podstawowych zasadach zarządzania portami, bo to naprawdę ważne zagadnienie w administracji sieci. No i te standardy jak RFC 793 czy 4253 pomagają zrozumieć, jak to wszystko działa.
Pytanie 21

Aby móc zakładać konta użytkowników, komputerów oraz innych obiektów i przechowywać ich dane w sposób centralny, konieczne jest zainstalowanie na serwerze Windows roli

A. Active Directory Federation Service
B. Usługi Domenowe Active Directory
C. Usługi LDS w usłudze Active Directory
D. Usługi certyfikatów Active Directory
Usługi Domenowe Active Directory (AD DS) są kluczowym elementem infrastruktury IT w środowiskach Windows. Instalacja tej roli na serwerze umożliwia zarządzanie kontami użytkowników, komputerów oraz innymi obiektami w zorganizowanej i scentralizowanej strukturze. AD DS oferuje hierarchiczną bazę danych, która przechowuje informacje o atrybutach obiektów, co ułatwia administrację i zapewnia bezpieczeństwo. Przykładem zastosowania AD DS jest możliwość tworzenia grup użytkowników oraz przydzielania im odpowiednich uprawnień dostępu do zasobów w sieci. Przykładowo, organizacje mogą stworzyć grupę „Pracownicy Działu IT”, co pozwala na szybkie zarządzanie dostępem do serwerów oraz aplikacji dedykowanych dla tego zespołu. AD DS wspiera także standardy branżowe, takie jak LDAP (Lightweight Directory Access Protocol), co umożliwia integrację z innymi systemami i aplikacjami, poprawiając tym samym współpracę różnych technologii. Dobre praktyki wdrażania AD DS obejmują regularne aktualizacje i utrzymanie struktury AD, aby zapewnić jej bezpieczeństwo i wydajność, co jest niezbędne w zarządzaniu rozbudowanymi środowiskami IT.
Pytanie 22

Przy organizowaniu logicznego podziału sieci na podsieci należy brać pod uwagę

A. liczbę portów w przełączniku zarządzanym
B. rodzaj systemu operacyjnego używanego na stacjach roboczych
C. odległości między poszczególnymi urządzeniami w sieci
D. liczbę hostów w każdej z podsieci
Podczas planowania logicznego podziału sieci na podsieci kluczowym aspektem jest zrozumienie liczby hostów, które będą obsługiwane w każdej podsieci. To podejście opiera się na zasadzie, że każda podsieć powinna mieć wystarczającą liczbę adresów IP, aby obsłużyć wszystkie urządzenia, takie jak komputery, drukarki, serwery czy inne urządzenia sieciowe. Na przykład, jeśli planujesz sieć, w której w danym dziale pracuje 50 pracowników, a każdy z nich ma komputer, konieczne będzie uwzględnienie dodatkowych adresów dla urządzeń takich jak drukarki czy skanery. Zgodnie z najlepszymi praktykami, warto przewidzieć rezerwę adresów IP na przyszłość, aby uniknąć problemów z rozbudową sieci. Warto także zaznaczyć, że podział na podsieci powinien być zgodny z zasadą CIDR (Classless Inter-Domain Routing), co umożliwia efektywne zarządzanie przestrzenią adresową. Właściwe zaplanowanie liczby hostów w każdej podsieci pozwoli na optymalne zarządzanie ruchem sieciowym oraz zwiększy wydajność i bezpieczeństwo całej infrastruktury.
Pytanie 23

Firma Dyn, której serwery DNS zostały poddane atakowi, potwierdziła, że część incydentu …. miała miejsce z wykorzystaniem różnych urządzeń podłączonych do sieci. Ekosystem kamer, czujników oraz kontrolerów, nazywany ogólnie „Internetem rzeczy”, został wykorzystany przez przestępców jako botnet – sieć maszyn-zombie. Dotychczas rolę tę w większości pełniły głównie komputery. Cytat ten opisuje atak typu

A. DOS
B. flooding
C. DDOS
D. mail bombing
Odpowiedź DDOS (Distributed Denial of Service) jest prawidłowa, ponieważ opisany atak polegał na wykorzystaniu rozproszonych urządzeń do przeprowadzania ataku na serwery DNS firmy Dyn. W ataku DDOS, sprawcy używają wielu zainfekowanych urządzeń, tworząc botnet, który jest w stanie generować ogromne ilości fałszywego ruchu. W tym przypadku, Internet rzeczy (IoT) odegrał kluczową rolę, ponieważ przestępcy użyli kamer, czujników i innych podłączonych urządzeń jako maszyny-zombie. Standardy bezpieczeństwa, takie jak NIST SP 800-61, zalecają monitorowanie i zabezpieczanie urządzeń IoT, aby zapobiegać ich wykorzystaniu w atakach DDOS. Przykładami ataków DDOS mogą być sytuacje, w których witryny internetowe przestają działać lub są znacznie spowolnione w wyniku nadmiernego obciążenia. Praktyki zarządzania incydentami bezpieczeństwa, jak współpraca z dostawcami usług internetowych oraz implementacja rozwiązań filtrujących ruch, są kluczowe w przeciwdziałaniu takim atakom.
Pytanie 24

Kable światłowodowe nie są często używane w lokalnych sieciach komputerowych z powodu

A. wysokich kosztów elementów pośredniczących w transmisji.
B. niskiej wydajności.
C. niski poziom odporności na zakłócenia elektromagnetyczne.
D. znaczących strat sygnału podczas transmisji.
Kable światłowodowe są efektywnym medium transmisyjnym, wykorzystującym zjawisko całkowitego wewnętrznego odbicia światła do przesyłania danych. Choć charakteryzują się dużą przepustowością i niskimi stratami sygnału na długich dystansach, ich powszechne zastosowanie w lokalnych sieciach komputerowych jest ograniczone przez wysokie koszty związane z elementami pośredniczącymi w transmisji, takimi jak przełączniki i konwertery. Elementy te są niezbędne do integrowania technologii światłowodowej z istniejącymi infrastrukturami sieciowymi, które często opierają się na kablach miedzianych. W praktyce oznacza to, że organizacje, które pragną zainwestować w sieci światłowodowe, muszą być przygotowane na znaczne wydatki na sprzęt oraz jego instalację. Z drugiej strony, standardy takie jak IEEE 802.3 zdefiniowały wymagania techniczne dla transmisji w sieciach Ethernet, co przyczyniło się do rozwoju technologii światłowodowej, ale nadal pozostaje to kosztowną inwestycją dla wielu lokalnych sieci komputerowych.
Pytanie 25

Urządzenie, które łączy sieć kablową z siecią bezprzewodową, to

A. most.
B. przełącznik.
C. punkt dostępu.
D. koncentrator.
Most (brigde) jest urządzeniem, które łączy różne segmenty tej samej sieci lokalnej, a jego zadaniem jest filtracja ramek w celu ograniczenia ruchu w sieci oraz zwiększenia wydajności. Nie jest on odpowiedni do łączenia sieci przewodowej z bezprzewodową, ponieważ nie ma funkcji, które umożliwiałyby komunikację bezprzewodową. Przełącznik (switch) to urządzenie, które pracuje na poziomie drugiej warstwy modelu OSI, kierując ruch w obrębie sieci LAN poprzez analizę adresów MAC. Jego rola polega na efektywnym przesyłaniu danych w sieci przewodowej, co czyni go nieodpowiednim do integracji z siecią bezprzewodową. Koncentrator (hub) działa na poziomie pierwszej warstwy modelu OSI i przesyła dane do wszystkich podłączonych urządzeń w sieci, co prowadzi do nieefektywnego wykorzystania pasma. W przeciwieństwie do punktu dostępu, nie obsługuje on komunikacji bezprzewodowej, więc nie może łączyć sieci przewodowej z bezprzewodową. Typowym błędem przy wyborze odpowiedniego urządzenia jest mylenie funkcji mostu, przełącznika i koncentratora z punktem dostępu, co może prowadzić do nieprawidłowego zaprojektowania sieci, skutkującego brakiem efektywności i niezawodności komunikacji. Ważne jest zrozumienie różnicy pomiędzy tymi urządzeniami, aby prawidłowo zbudować architekturę sieciową, która spełnia oczekiwania użytkowników oraz zapewnia odpowiednią wydajność i bezpieczeństwo.
Pytanie 26

W sieci o adresie 192.168.0.64/26 drukarka sieciowa powinna uzyskać ostatni adres z dostępnej puli. Który to adres?

A. 192.168.0.94
B. 192.168.0.254
C. 192.168.0.126
D. 192.168.0.190
Adres IP 192.168.0.126 jest poprawny jako ostatni dostępny adres w podsieci 192.168.0.64/26. W tym przypadku maska /26 oznacza, że pierwsze 26 bitów adresu jest używane do identyfikacji sieci, co pozostawia 6 bitów na identyfikację hostów. To oznacza, że w tej podsieci mamy 2^6 = 64 adresy, z czego 62 mogą być przypisane hostom (adresy 192.168.0.64 i 192.168.0.127 są zarezerwowane jako adres sieciowy i adres rozgłoszeniowy). Ostatni adres hosta to 192.168.0.126, który może być przypisany do drukarki. W praktyce poprawne przydzielanie adresów IP jest kluczowe dla prawidłowego działania sieci, szczególnie w środowiskach biurowych, gdzie wiele urządzeń musi komunikować się ze sobą. Zapewnienie, że urządzenia otrzymują odpowiednie adresy IP, jest istotne w kontekście zarządzania siecią oraz unikania konfliktów adresów IP. W związku z tym, planowanie adresacji IP zgodnie z zasadami subnettingu jest praktyczną umiejętnością, którą powinien opanować każdy administrator sieci.
Pytanie 27

Jakie polecenie w systemie Windows należy wykorzystać do obserwacji listy aktywnych połączeń karty sieciowej w komputerze?

A. Telnet
B. Ipconfig
C. Netstat
D. Ping
Polecenie Netstat (od network statistics) jest nieocenionym narzędziem w systemie Windows, które umożliwia użytkownikom monitorowanie aktywnych połączeń sieciowych oraz portów. Dzięki niemu można uzyskać informacje o tym, jakie aplikacje są aktualnie połączone z siecią, co jest kluczowe dla diagnostyki i zabezpieczeń. Na przykład, uruchamiając polecenie 'netstat -an', można zobaczyć listę wszystkich połączeń oraz portów, zarówno w stanie nasłuchu, jak i aktywnych. W praktyce, administratorzy często używają tego narzędzia do identyfikacji potencjalnych zagrożeń, takich jak nieautoryzowane połączenia wychodzące, co jest istotne w kontekście ochrony danych. Dobrą praktyką jest regularne monitorowanie połączeń w celu szybkiego wykrywania anomalii i podejrzanych działań w sieci, co pozwala na efektywne zarządzanie bezpieczeństwem infrastruktury IT.
Pytanie 28

Użytkownicy z grupy Pracownicy nie mają możliwości drukowania dokumentów za pomocą serwera wydruku na systemie operacyjnym Windows Server. Przydzielone mają tylko uprawnienia "Zarządzanie dokumentami". Co należy wykonać, aby rozwiązać ten problem?

A. Należy dla grupy Pracownicy anulować uprawnienia "Zarządzanie dokumentami"
B. Należy dla grupy Administratorzy anulować uprawnienia "Zarządzanie drukarkami"
C. Należy dla grupy Pracownicy przypisać uprawnienia "Drukuj"
D. Należy dla grupy Administratorzy usunąć uprawnienia "Drukuj"
Aby umożliwić użytkownikom z grupy Pracownicy drukowanie dokumentów, niezbędne jest nadanie im odpowiednich uprawnień. Uprawnienie 'Drukuj' jest kluczowe, ponieważ pozwala na wysyłanie dokumentów do drukarki. W przypadku, gdy użytkownik ma przydzielone wyłącznie uprawnienia 'Zarządzanie dokumentami', może jedynie zarządzać już wydrukowanymi dokumentami, ale nie ma możliwości ich drukowania. Standardową praktyką w zarządzaniu dostępem do zasobów jest stosowanie zasady minimalnych uprawnień, co oznacza, że użytkownik powinien mieć tylko te uprawnienia, które są niezbędne do wykonywania jego zadań. W sytuacji, gdy użytkownicy nie mogą drukować, kluczowe jest zrozumienie, że ich ograniczenia w zakresie uprawnień są główną przyczyną problemu. Nadanie uprawnienia 'Drukuj' użytkownikom z grupy Pracownicy pozwoli im na wykonywanie niezbędnych operacji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania systemami operacyjnymi i serwerami wydruku.
Pytanie 29

Jakie medium transmisyjne powinno być użyte do połączenia dwóch punktów dystrybucyjnych oddalonych o 600 m?

A. Światłowód
B. Skrętkę STP
C. Skrętkę UTP
D. Przewód koncentryczny
Podczas analizy dostępnych opcji dotyczących połączenia dwóch punktów dystrybucyjnych oddalonych o 600 m, warto omówić, dlaczego wybór niektórych z nich może prowadzić do nieefektywności. Skrętka STP, czyli skrętka ekranowana, jest używana w lokalnych sieciach komputerowych, gdzie jej główną zaletą jest ochrona przed zakłóceniami elektromagnetycznymi. Jednakże, jej maksymalny zasięg wynosi około 100 m zgodnie z normami TIA/EIA-568, co czyni ją niewłaściwym rozwiązaniem w przypadku odległości 600 m. Podobnie, przewód koncentryczny, chociaż używany w niektórych systemach telekomunikacyjnych, nie jest zoptymalizowany do przesyłu danych na dużych dystansach i nie oferuje odpowiednich parametrów dla nowoczesnych aplikacji, co prowadzi do problemów z jakością sygnału. Skrętka UTP, będąca najpopularniejszym medium w biurowych sieciach LAN, również ma ograniczenia związane z maksymalną długością kabla, która wynosi 100 m. W przypadku dłuższych połączeń, jak w omawianym przypadku, konieczne byłoby stosowanie dodatkowych urządzeń, takich jak switche, co zwiększa złożoność i koszty instalacji. Ostatecznie, wybór nieodpowiedniego medium transmisyjnego często wynika z braku zrozumienia właściwych parametrów technicznych oraz standardów, co może prowadzić do błędnych decyzji w projektowaniu infrastruktury sieciowej.
Pytanie 30

Wskaż właściwy adres hosta?

A. 192.169.192.0/18
B. 128.129.0.0/9
C. 192.168.192.0/18
D. 128.128.0.0/9
Pozostałe odpowiedzi są niepoprawne z różnych powodów, które wynikają z zasadności przydzielania adresów IP i klasyfikacji sieci. Adres 192.168.192.0/18 to adres prywatny, który należy do klasy C, a jego zakres często używany jest w lokalnych sieciach komputerowych. Jednak w przypadku tego pytania, który dotyczy publicznych adresów IP, nie jest to właściwy wybór. Adresy prywatne, takie jak ten, nie mogą być używane w Internecie, co może prowadzić do nieporozumień w kontekście adresowania. Adres 128.128.0.0/9, mimo że jest z klasy B, jest również niepoprawny, ponieważ istnieję już zarezerwowane adresy, które nie są dostępne do użytku publicznego. Wyboru 192.169.192.0/18 również należy unikać, ponieważ adres ten nie istnieje — jest to kombinacja adresu z nieprawidłowymi oktetami. Zrozumienie klasyfikacji adresów IP oraz ich zastosowania jest kluczowe dla skutecznego projektowania i implementacji sieci. Typowe błędy wynikają często z mylenia klasy adresu oraz niezrozumienia zasad dotyczących prywatności i publiczności adresów IP, co prowadzi do nieefektywnego zarządzania i potencjalnych konfliktów w sieci.
Pytanie 31

Za pomocą polecenia netstat w systemie Windows można zweryfikować

A. ścieżkę połączenia z wybranym adresem IP
B. parametry interfejsów sieciowych komputera
C. zapisy w tablicy routingu komputera
D. aktywną komunikację sieciową komputera
Wybór odpowiedzi dotyczących ustawień interfejsów sieciowych, zapisków w tablicy routingu lub trasy połączenia z wybranym adresem IP wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące funkcjonalności narzędzia 'netstat'. Ustawienia interfejsów sieciowych komputera są zarządzane poprzez inne narzędzia, takie jak 'ipconfig' w systemach Windows, które pokazują szczegóły konfiguracji interfejsów. Z kolei tablica routingu, która określa, jak pakiety danych są kierowane w sieci, może być sprawdzana za pomocą polecenia 'route', a nie 'netstat'. Co więcej, możliwość śledzenia trasy połączeń realizuje narzędzie 'tracert', które umożliwia zobaczenie drogi, jaką pokonują pakiety danych do danego adresu IP. Te błędne odpowiedzi sugerują mylne zrozumienie specyfiki działania narzędzi sieciowych oraz ich zastosowań. Aby skutecznie zarządzać siecią, istotne jest zrozumienie, które narzędzia są odpowiednie do określonych zadań, co jest kluczowe w administracji systemów i sieci komputerowych.
Pytanie 32

Jakie jest odpowiednik maski 255.255.252.0 w postaci prefiksu?

A. /25
B. /23
C. 122
D. /24
Czasem ludzie mylą prefiksy takie jak /24, /23 czy /25 z maską 255.255.252.0, ale to trochę inna bajka. Prefiks /24 używa 24 bity do identyfikacji podsieci i daje maksymalnie 256 adresów w danej podsieci (to 2^8), co sprawdza się w małych sieciach. Prefiks /23 to z kolei już 512 adresów (2^9), co może być ok dla nieco większych środowisk, ale nadal to nie jest duża maszynka. A /25 to tylko 128 adresów (2^7) i to już jest za mało dla dużych zastosowań. Dużym błędem jest myślenie tylko o liczbie adresów, a nie o tym, jak sieć ma być zorganizowana. Zrozumienie, jak maski i prefiksy wpływają na organizację adresów IP, jest mega ważne w projektowaniu sieci. Jak coś pomylisz w tej kwestii, to mogą być kłopoty z komunikacją i zarządzaniem ruchem. Ważne, by pamiętać, że wybór odpowiednich masek to nie tylko liczba adresów, ale też ogólna efektywność i bezpieczeństwo w sieci, więc warto się z tym dobrze zapoznać przed podjęciem decyzji.
Pytanie 33

Polecenie dsadd służy do

A. modyfikacji właściwości obiektów w katalogu
B. usuwania użytkowników, grup, komputerów, kontaktów oraz jednostek organizacyjnych z usług Active Directory
C. dodawania użytkowników, grup, komputerów, kontaktów oraz jednostek organizacyjnych do usług Active Directory
D. przenoszenia obiektów w ramach jednej domeny
Polecenie dsadd jest kluczowym narzędziem w administracji usługi Active Directory, ponieważ umożliwia dodawanie nowych obiektów, takich jak użytkownicy, grupy, komputery, kontakty oraz jednostki organizacyjne. W praktyce, administratorzy sieci używają tego polecenia do efektywnego zarządzania zasobami w organizacji. Przykładowo, gdy nowy pracownik dołącza do firmy, administrator może szybko utworzyć nowe konto użytkownika przy pomocy dsadd, co pozwala mu na dostęp do zasobów sieci. Dodatkowo, dzięki możliwości tworzenia grup, administratorzy mogą przypisywać różne uprawnienia do grup, co ułatwia zarządzanie dostępem. W kontekście standardów branżowych, stosowanie Active Directory oraz narzędzi takich jak dsadd jest zalecane w celu zapewnienia spójności i bezpieczeństwa w zarządzaniu zasobami IT. Obiektowe podejście do zarządzania użytkownikami i zasobami w Active Directory jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania infrastrukturą IT.
Pytanie 34

Wskaż, który z podanych adresów stanowi adres rozgłoszeniowy sieci?

A. 10.0.255.127/23
B. 10.0.255.127/24
C. 10.0.255.127/22
D. 10.255.255.127/25
Adres 10.255.255.127/25 jest adresem rozgłoszeniowym dla sieci, ponieważ w tej konkretnej masce podsieci (/25) ostatni adres w tej podsieci jest używany jako adres rozgłoszeniowy. Maska /25 oznacza, że pierwsze 25 bitów adresu jest używane do identyfikacji sieci, co pozostawia 7 bitów do identyfikacji hostów. W przypadku adresu 10.255.255.0/25, zakres adresów hostów wynosi od 10.255.255.1 do 10.255.255.126, a adres rozgłoszeniowy to 10.255.255.127. W praktyce adresy rozgłoszeniowe są kluczowe dla komunikacji w sieci, umożliwiając wysyłanie danych do wszystkich hostów w danej podsieci jednocześnie, co jest szczególnie przydatne w aplikacjach multicast i w sytuacjach, gdy chcemy przesłać informacje do wielu urządzeń. Rozumienie, jak obliczać adresy rozgłoszeniowe, jest istotne dla inżynierów sieciowych i administratorów IT, ponieważ pozwala na efektywne planowanie i zarządzanie zasobami sieciowymi zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, zgodnymi z normami IETF.
Pytanie 35

Adres MAC (Medium Access Control Address) stanowi sprzętowy identyfikator karty sieciowej Ethernet w warstwie modelu OSI

A. trzeciej o długości 32 bitów
B. trzeciej o długości 48 bitów
C. drugiej o długości 48 bitów
D. drugiej o długości 32 bitów
Adres MAC (Medium Access Control Address) jest unikalnym identyfikatorem przypisanym do interfejsu sieciowego w warstwie drugiej modelu OSI, czyli warstwie łącza danych. Składa się z 48 bitów, co przekłada się na 6 bajtów, a jego zapis często reprezentowany jest w postaci szesnastkowej. Adresy MAC są kluczowe dla komunikacji w sieci Ethernet, ponieważ umożliwiają identyfikację urządzeń i kontrolowanie dostępu do medium transmisyjnego. Zastosowanie adresów MAC w praktyce obejmuje np. konfigurację filtrów adresów MAC w routerach czy przełącznikach, co może zwiększać bezpieczeństwo sieci. W standardzie IEEE 802.3, który definiuje technologie Ethernet, zdefiniowane są zasady dotyczące przydziału adresów MAC oraz ich użycia w sieciach lokalnych. Dobrą praktyką w administracji sieci jest również monitorowanie i zarządzanie adresami MAC, co ułatwia diagnozowanie problemów oraz wykrywanie nieautoryzowanych urządzeń w sieci.
Pytanie 36

Jakie urządzenie pozwala komputerom na bezprzewodowe łączenie się z przewodową siecią komputerową?

A. regenerator
B. punkt dostępu
C. modem
D. koncentrator
Punkt dostępu, czyli po angielsku access point, to urządzenie, które pozwala komputerom i innym sprzętom łączyć się z bezprzewodową siecią lokalną, znaną jako WLAN. Można to porównać do mostu, który łączy sieć przewodową z urządzeniami bezprzewodowymi. Dzięki niemu można korzystać z Internetu i lokalnych zasobów. Wiesz, często spotykamy punkty dostępu w biurach, szkołach czy w domach, bo pomagają w rozszerzaniu zasięgu sieci. W praktyce, kiedy mamy dużo urządzeń, jak smartfony, laptopy czy tablety, to punkty dostępu są naprawdę niezbędne, bo umożliwiają dostęp bez kabli. Używając dobrze zaprojektowanej sieci Wi-Fi z punktami dostępu zgodnymi z normą IEEE 802.11, możemy cieszyć się świetną wydajnością i bezpieczeństwem danych.
Pytanie 37

Adresy IPv6 nie zawierają adresu typu

A. anycast
B. unicast
C. multicast
D. broadcast
Wybór innych typów adresów, takich jak unicast, multicast czy anycast, wskazuje na nieporozumienia dotyczące podstawowych zasad adresacji w protokole IPv6. Adres unicast jest najczęściej stosowany i pozwala na bezpośrednie kierowanie pakietów do jednego, konkretnego urządzenia w sieci. Oznacza to, że każdy adres unicast jest unikalny w danym kontekście, co ułatwia identyfikację i komunikację z pojedynczymi hostami. Z drugiej strony, adresy multicast są wykorzystywane do przesyłania danych do grupy odbiorców, co jest szczególnie przydatne w zastosowaniach takich jak transmisje strumieniowe czy konferencje online. Anycast to kolejny typ, który umożliwia wysyłanie pakietów do najbliższego dostępnego węzła z danej grupy, co pozwala na optymalizację trasowania i zwiększenie wydajności sieci. W kontekście IPv6, zastosowanie broadcast zostało wyeliminowane na rzecz bardziej efektywnych metod komunikacji, co przyczynia się do zwiększenia wydajności i redukcji niepotrzebnego ruchu w sieci. Dlatego niepoprawne odpowiedzi wskazują na brak pełnego zrozumienia, jak różne typy adresacji wpływają na architekturę sieci oraz jakie są ich praktyczne zastosowania w nowoczesnych infrastrukturach.
Pytanie 38

Zgodnie z normą PN-EN 50173 segment okablowania pionowego łączącego panele krosownicze nie powinien przekraczać długości

A. 100 m
B. 2000 m
C. 1500 m
D. 500 m
Zgodnie z normą PN-EN 50173, maksymalna długość odcinka okablowania pionowego łączącego panele krosownicze wynosi 500 m. Ta wartość została ustalona na podstawie analiz dotyczących wydajności transmisji danych, a także wpływu długości kabli na parametry sygnału. Główne powody ograniczenia długości to zapewnienie optymalnej jakości sygnału oraz minimalizacja strat sygnałowych i opóźnień. Zastosowanie tej długości jest kluczowe w projektowaniu sieci, ponieważ pozwala na utrzymanie wysokiej wydajności w ramach strukturalnego okablowania. W praktyce oznacza to, że jeżeli w projekcie sieci lokalnej (LAN) planujemy umieścić urządzenia, takie jak przełączniki czy routery, musimy zapewnić, aby odległość pomiędzy nimi a panelami krosowniczymi nie przekraczała 500 m. Taki standard jest również zgodny z innymi normami międzynarodowymi, co pozwala na jednolite podejście do projektowania i instalacji systemów okablowania w różnych krajach. Dostosowując się do tych wytycznych, zwiększamy niezawodność oraz łatwość zarządzania siecią, co jest kluczowe w nowoczesnych rozwiązaniach IT.
Pytanie 39

Użycie na komputerze z systemem Windows poleceń ```ipconfig /release``` oraz ```ipconfig /renew``` umożliwia weryfikację działania usługi w sieci

A. routingu
B. serwera DNS
C. Active Directory
D. serwera DHCP
Wykonanie poleceń 'ipconfig /release' oraz 'ipconfig /renew' jest kluczowe w procesie uzyskiwania dynamicznego adresu IP z serwera DHCP. Pierwsze polecenie zwalnia aktualnie przydzielony adres IP, co oznacza, że komputer informuje serwer DHCP o zakończeniu korzystania z adresu. Drugie polecenie inicjuje proces uzyskiwania nowego adresu IP, wysyłając zapytanie do serwera DHCP. Jeśli usługa DHCP działa poprawnie, komputer otrzyma nowy adres IP, co jest kluczowe dla prawidłowej komunikacji w sieci. Praktyczne zastosowanie tych poleceń jest widoczne w sytuacjach, gdy komputer nie może uzyskać dostępu do sieci z powodu konfliktu adresów IP lub problemów z połączeniem. W dobrych praktykach sieciowych, administratorzy często wykorzystują te polecenia do diagnozowania problemów z siecią, co podkreśla znaczenie usługi DHCP w zarządzaniu adresacją IP w lokalnych sieciach komputerowych. Działanie DHCP zgodne jest z protokołem RFC 2131, który definiuje zasady przydzielania adresów IP w sieciach TCP/IP.
Pytanie 40

Zgodnie z normą EN-50173, klasa D skrętki komputerowej obejmuje zastosowania wykorzystujące zakres częstotliwości

A. do 1 MHz
B. do 100 MHZ
C. do 16 MHz
D. do 100 kHz
Klasa D skrętki komputerowej, zgodnie z normą EN-50173, obejmuje aplikacje korzystające z pasma częstotliwości do 100 MHz. Oznacza to, że kabel kategorii 5e i wyższe, takie jak kategoria 6 i 6A, są zaprojektowane, aby wspierać transmisję danych w sieciach Ethernet o dużej przepustowości, w tym Gigabit Ethernet oraz 10 Gigabit Ethernet na krótkich dystansach. Standardy te uwzględniają poprawne ekranowanie i konstrukcję przewodów, co minimalizuje zakłócenia elektromagnetyczne oraz zapewnia odpowiednią jakość sygnału. Przykładowo, w biurach oraz centrach danych często wykorzystuje się skrętki kategorii 6, które obsługują aplikacje wymagające wysokiej wydajności, takie jak przesyłanie multimediów, wideokonferencje czy intensywne transfery danych. Wiedza na temat klas kabli i odpowiadających im pasm częstotliwości jest kluczowa dla inżynierów i techników zajmujących się projektowaniem oraz wdrażaniem nowoczesnych sieci komputerowych, co wpływa na efektywność komunikacji i wydajność całych systemów sieciowych.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej