Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 19 maja 2025 08:22
Data zakończenia: 19 maja 2025 09:18

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Wtyczka (modularne złącze męskie) przedstawiona na rysunku stanowi zakończenie przewodu

A. F/UTP

B. koncentrycznego

C. światłowodowego

D. U/UTP

Rozważając inne opcje, należy zrozumieć istotę złączy i ich zastosowanie w różnych typach kabli. Kable światłowodowe nie są zakończone złączami RJ-45, ponieważ używają innego typu złączy, takich jak SC czy LC, które są dostosowane do transmisji danych za pomocą światła. Kable koncentryczne, które są stosowane w telewizji kablowej i połączeniach antenowych, również nie używają złączy RJ-45; typowym złączem dla nich jest złącze typu F. Z kolei kable U/UTP, czyli Unshielded Twisted Pair, podobnie jak F/UTP mogą używać złączy RJ-45, ale brak ekranowania w kablach U/UTP sprawia, że są one bardziej podatne na zakłócenia elektromagnetyczne. W związku z tym, w miejscach o dużym natężeniu takich zakłóceń, używa się kabli F/UTP, które zapewniają dodatkową ochronę dzięki ekranowaniu. Typowym błędem jest mylenie rodzajów kabli i ich przeznaczenia, co prowadzi do niewłaściwego doboru komponentów sieciowych. Zrozumienie różnic między tymi technologiami jest kluczowe dla zapewnienia optymalnej wydajności i stabilności systemów teleinformatycznych. Dokonanie niewłaściwego wyboru może prowadzić do problemów z sygnałem i utratą danych, dlatego ważne jest, aby dobrze znać specyfikacje i zastosowanie każdego z rodzaju kabli i złączy.

Pytanie 2

Jaką bramkę logiczną reprezentuje to wyrażenie?

A. Odpowiedź B

B. Odpowiedź A

C. Odpowiedź C

D. Odpowiedź D

Wyrażenie A ⊕ B oznacza operację XOR czyli wykluczające LUB. Bramka logiczna XOR jest stosowana do porównywania dwóch bitów i zwraca wartość prawdziwą tylko wtedy gdy bity są różne. W kontekście bramek logicznych XOR jest nieodzowna w projektowaniu układów arytmetycznych takich jak sumatory pełne i półpełne gdzie jej właściwość pozwala na obliczanie sumy bitowej bez przeniesienia. W technologii cyfrowej i kryptografii bramka XOR służy też do prostych operacji szyfrowania i deszyfrowania z racji swojej zdolności do odwracalności. Z punktu widzenia standardów branżowych bramki XOR są kluczowe w projektach układów FPGA i ASIC gdzie efektywność i logika cyfrowa są krytyczne. W praktyce implementacja bramki XOR może być realizowana na różnych poziomach abstrakcji od schematów logicznych po kod w językach opisu sprzętu takich jak VHDL czy Verilog co czyni ją wszechstronnym narzędziem w inżynierii komputerowej.

Pytanie 3

Który z parametrów okablowania strukturalnego definiuje stosunek mocy sygnału tekstowego w jednej parze do mocy sygnału wyindukowanego w sąsiedniej parze na tym samym końcu kabla?

A. Przenik zbliżny

B. Suma przeników zdalnych

C. Suma przeników zbliżnych i zdalnych

D. Przenik zdalny

Istotne jest zrozumienie, że przenik zdalny, jako alternatywne pojęcie, odnosi się do zakłóceń, które występują pomiędzy parami w różnych segmentach kabla, a nie na tym samym końcu jak przenik zbliżny. W konsekwencji, odpowiedzi dotyczące przeniku zdalnego nie są adekwatne w kontekście zadanego pytania. Z kolei suma przeników zdalnych, która mogłaby sugerować uwzględnienie wszystkich zakłóceń w całym kablu, także nie oddaje prostego stosunku mocy sygnału w jednej parze do mocy wyindukowanej w sąsiedniej parze. Takie podejście sprawia, że nie uwzględnia się lokalnych interakcji między parami przewodów, co jest kluczowe dla analizy przeniku zbliżnego. Ponadto, suma przeników zbliżnych i zdalnych wprowadza zbędną komplikację, ponieważ nie jest to właściwy sposób pomiaru przeniku zbliżnego, który powinien być analizowany w kontekście konkretnej pary przewodów. Warto zaznaczyć, że wiele osób popełnia błąd, myląc przenik zbliżny z przenikiem zdalnym, co prowadzi do nieprawidłowych interpretacji i podejmowania decyzji w projektach okablowania. Ostatecznie, zrozumienie różnicy między tymi pojęciami oraz ich praktycznego zastosowania w projektowaniu i instalacji okablowania jest kluczowe dla zapewnienia niezawodnej i efektywnej komunikacji w infrastrukturze sieciowej.

Pytanie 4

Adres IP lokalnej podsieci komputerowej to 172.16.10.0/24. Komputer1 posiada adres IP 172.16.0.10, komputer2 - 172.16.10.100, a komputer3 - 172.16.255.20. Który z wymienionych komputerów należy do tej podsieci?

A. Jedynie komputer1 z adresem IP 172.16.0.10

B. Jedynie komputer2 z adresem IP 172.16.10.100

C. Jedynie komputer3 z adresem IP 172.16.255.20

D. Wszystkie trzy wymienione komputery

Analizując niepoprawne odpowiedzi, warto zauważyć, że komputer1, posiadający adres IP 172.16.0.10, znajduje się w innej podsieci, ponieważ jego adres wskazuje na zakres 172.16.0.0/24. To oznacza, że nie jest on częścią podsieci 172.16.10.0/24. Wiele osób mylnie skupia się na częściach adresu IP, które są zgodne z danym prefiksem sieciowym i zapomina, że każdy kawałek adresu IP reprezentuje różne podsieci w zależności od zastosowanej maski. Co więcej, komputer3 z adresem 172.16.255.20 również nie jest częścią tej podsieci, ponieważ jego adres przekracza zakres 172.16.10.0/24, co może prowadzić do nieprawidłowych wniosków. Typowym błędem jest mylenie zakresów adresów IP i założeń związanych z ich przynależnością do sieci, szczególnie w kontekście adresacji prywatnej. Warto zwrócić uwagę na znaczenie użycia odpowiednich narzędzi do planowania i zarządzania adresacją IP w sieciach lokalnych, takich jak DHCP czy statyczne przypisanie adresów, aby uniknąć takich nieporozumień. Analiza adresacji IP i masowania jest kluczowym elementem zarządzania siecią, a zrozumienie, jak różne adresy interaktywują ze sobą, ma fundamentalne znaczenie dla efektywnego projektowania architektury sieciowej.

Pytanie 5

Zapis liczby w systemie oznaczonym jako #108 to

A. dziesiętnym

B. binarnym

C. oktalnym

D. heksadecymalnym

Wybranie innej opcji może wynikać z nieporozumienia dotyczącego różnych systemów liczbowych oraz ich oznaczeń. System oktalny, oznaczający liczby w podstawie 8, używa cyfr od 0 do 7. W związku z tym, zapis #108 mógłby sugerować, że liczba jest zapisana w systemie oktalnym, jednak w takim przypadku nie byłoby użycia znaku #, co jest jednoznacznie związane z systemem heksadecymalnym. Z kolei system binarny, który wykorzystuje jedynie dwie cyfry – 0 i 1 – również nie pasuje do tego zapisu, gdyż liczby binarne nie są zazwyczaj przedstawiane z przedrostkiem #. System dziesiętny, najbardziej powszechnie stosowany w codziennych obliczeniach, opiera się na podstawie 10 i nie wymaga oznaczeń, jak w przypadku systemów heksadecymalnych czy binarnych. Typowym błędem myślowym jest mylenie notacji oraz założeń dotyczących reprezentacji danych. Kluczowe w nauce o systemach liczbowych jest zrozumienie, że różne notacje mają swoje specyficzne zastosowania w informatyce i matematyce. Aby uniknąć pomyłek, warto zwracać uwagę na konwencje przyjęte w danym kontekście, a także zaznajomić się z typowymi zastosowaniami każdego z systemów liczbowych. W praktyce programistycznej znajomość systemów liczbowych jest niezbędna do interpretacji danych oraz efektywnego programowania w różnych językach, które często wymagają precyzyjnego posługiwania się zapisami liczbowymi.

Pytanie 6

Który z podanych adresów protokołu IPv4 jest adresem klasy D?

A. 10.0.3.5

B. 191.12.0.18

C. 239.255.203.1

D. 128.1.0.8

Adres 239.255.203.1 należy do klasy D, która jest zarezerwowana dla multicastu w protokole IPv4. Klasa D obejmuje adresy od 224.0.0.0 do 239.255.255.255, co oznacza, że wszystkie adresy w tym zakresie są przeznaczone do przesyłania danych do grupy odbiorców, a nie do pojedynczego hosta. Przykłady zastosowania adresów klasy D obejmują transmisje wideo na żywo, gdzie wiele urządzeń może odbierać ten sam strumień danych, co pozwala na efektywne wykorzystanie pasma sieciowego. Multicast jest szczególnie użyteczny w aplikacjach takich jak IPTV, konferencje online oraz różne usługi strumieniowe, gdzie kluczowe jest dotarcie z tymi samymi danymi do wielu użytkowników jednocześnie. Standardy, takie jak RFC 4604, szczegółowo opisują funkcjonowanie multicastu oraz jego implementację w sieciach komputerowych, podkreślając wagę zarządzania adresowaniem i ruchem multicastowym dla optymalnej wydajności sieci.

Pytanie 7

Ilustracja przedstawia rodzaj pamięci

A. Compact Flash

B. DDR DIMM

C. SDRAM DIMM

D. SIMM

SDRAM DIMM czyli Synchronous Dynamic Random Access Memory jest rodzajem pamięci dynamicznej RAM, która synchronizuje się z magistralą systemową komputera co pozwala na większą wydajność przez zmniejszenie opóźnień. SDRAM DIMM jest szeroko stosowany w komputerach PC i serwerach. Jej architektura pozwala na równoczesne przetwarzanie wielu poleceń poprzez dzielenie pamięci na różne banki co zwiększa efektywność transmisji danych. Przykładowo SDRAM umożliwia lepsze zarządzanie danymi w systemach wymagających dużej przepustowości jak aplikacje multimedialne gry komputerowe czy systemy baz danych. Pamięć ta wspiera technologię burst mode co oznacza że może przetwarzać serie danych bez dodatkowego oczekiwania na kolejne sygnały zegarowe co jest kluczowe w zastosowaniach wymagających szybkiej transmisji danych. Standardy takie jak PC100 czy PC133 określają prędkości magistrali wyrażone w megahercach co dodatkowo ułatwia integrację z różnymi systemami komputerowymi. Wybór SDRAM DIMM jest zgodny z dobrymi praktykami branżowymi szczególnie w kontekście starszych systemów które nadal są w użyciu w wielu profesjonalnych środowiskach. Znajomość specyfikacji i kompatybilności SDRAM jest kluczowa przy modernizacji starszych jednostek komputerowych.

Pytanie 8

Jaki port na tylnym panelu płyty głównej jest w dokumentacji określany jako port zgodny z normą RS232C?

A. COM

B. LPT

C. PS/2

D. USB

Port COM, znany również jako port szeregowy, jest zgodny z standardem RS232C, który definiuje sposób komunikacji szeregowej pomiędzy urządzeniami. RS232C był jednym z pierwszych standardów komunikacyjnych używanych w komputerach osobistych, a jego odpowiednikiem w dzisiejszych czasach są złącza USB, które jednak nie są kompatybilne z RS232C bez użycia odpowiednich adapterów. Porty COM są używane do podłączania różnych urządzeń, takich jak modemy, drukarki czy urządzenia przemysłowe. W praktyce, porty COM mogą być wykorzystywane w aplikacjach wymagających komunikacji w czasie rzeczywistym, gdzie opóźnienia muszą być minimalne. Standard RS232C korzysta z napięć do komunikacji, gdzie logiczna '1' odpowiada napięciu od -3V do -15V, a '0' od +3V do +15V. Zrozumienie portu COM i jego zastosowania jest istotne dla inżynierów i techników, szczególnie w kontekście starszych technologii, które wciąż znajdują zastosowanie w wielu systemach i urządzeniach.

Pytanie 9

Ile wynosi pojemność jednowarstwowej płyty Blu-ray?

A. 100GB

B. 50GB

C. 25MB

D. 25GB

Pojemność jednowarstwowej płyty Blu-ray wynosząca 25GB jest standardem, który został ustalony przez organizację BDA (Blu-ray Disc Association). Ten format zapisu danych został wprowadzony w 2006 roku i stanowi istotny krok w kierunku nowoczesnego magazynowania informacji w porównaniu do wcześniej stosowanych formatów, takich jak DVD. Płyty Blu-ray wykorzystują technologię laserową o krótszej długości fali (405 nm), co pozwala na zapisanie większej ilości danych na tej samej powierzchni niż w przypadku DVD, które używają lasera o długości 650 nm. Praktyczne zastosowanie płyt Blu-ray z pojemnością 25GB obejmuje przechowywanie filmów w wysokiej rozdzielczości, gier komputerowych oraz różnorodnych aplikacji multimedialnych. Dzięki większej pojemności możliwe jest także umieszczanie dodatkowych materiałów, takich jak komentarze reżyserów czy materiały za kulisami. W kontekście branżowym, standard ten zyskał uznanie wśród producentów filmowych i gier, stając się preferowanym nośnikiem do dystrybucji treści cyfrowych.

Pytanie 10

Jaką funkcję serwera z grupy Windows Server trzeba dodać, aby serwer mógł realizować usługi rutingu?

A. Usługi zasad i dostępu sieciowego

B. Usługi zarządzania dostępu w usłudze Active Directory

C. Serwer sieci Web (IIS)

D. Usługi domenowe w usłudze Active Directory

Wybór serwerów jak IIS, Usługi domenowe w Active Directory czy Usługi zarządzania dostępem w Active Directory, moim zdaniem, nie pasuje do tematu rutingu. IIS służy do hostowania stron i aplikacji, ale nie ma to nic wspólnego z rutingiem. Jego zadanie to dostarczanie treści, a nie zarządzanie ruchem w sieci. Tak samo, Usługi domenowe w Active Directory pomagają w zarządzaniu tożsamością i dostępem, ale nie zajmują się bezpośrednio routingiem. To one pozwalają nam centralnie zarządzać użytkownikami, ale nie mają nic wspólnego z kierowaniem ruchem. Usługi zarządzania dostępem też skupiają się raczej na autoryzacji i kontroli dostępu do zasobów. Często mylimy te pojęcia i to prowadzi do błędnych wyborów, bo nie mamy pełnej jasności, jakie funkcje są odpowiedzialne za konkretne zadania w IT.

Pytanie 11

Do przechowywania fragmentów dużych plików programów oraz danych, które nie mieszczą się w całości w pamięci, wykorzystywany jest

A. plik stronicowania

B. edytor rejestru

C. schowek systemu

D. menedżer zadań

Plik stronicowania jest kluczowym elementem zarządzania pamięcią w systemach operacyjnych, który pozwala na przechowywanie części danych oraz programów, które są zbyt duże, aby zmieścić się w pamięci RAM. Kiedy system operacyjny potrzebuje więcej pamięci, niż jest dostępne w RAM, wykorzystuje plik stronicowania, aby przenieść rzadziej używane dane na dysk twardy, zwalniając tym samym miejsce dla aktywnych procesów. Przykładem zastosowania pliku stronicowania jest uruchamianie aplikacji graficznych lub gier, które wymagają dużych zasobów pamięci. W tym przypadku, plik stronicowania umożliwia systemowi operacyjnemu dynamiczne zarządzanie pamięcią, co zwiększa wydajność oraz stabilność aplikacji. Zgodnie z dobrymi praktykami, zaleca się, aby wielkość pliku stronicowania była co najmniej równa ilości zainstalowanej pamięci RAM, co pozwala na efektywne zarządzanie pamięcią oraz zapewnia płynne działanie systemu operacyjnego. Dodatkowo, monitorowanie użycia pliku stronicowania może pomóc w identyfikacji problemów z pamięcią, takich jak zbyt mała ilość RAM, co może prowadzić do spadku wydajności systemu.

Pytanie 12

Aby chronić systemy sieciowe przed zewnętrznymi atakami, należy zastosować

A. serwer DHCP

B. narzędzie do zarządzania połączeniami

C. zapory sieciowej

D. protokół SSH

Zapora sieciowa, czyli firewall, to mega ważny element w zabezpieczaniu sieci. Jej główna robota to monitorowanie i kontrolowanie, co właściwie się dzieje w ruchu sieciowym, zgodnie z ustalonymi zasadami. Dzięki niej możemy zablokować nieautoryzowane dostępy i odrzucać niebezpieczne połączenia. To znacznie zmniejsza ryzyko ataków hakerskich czy wirusów. Przykładem może być to, jak firma używa zapory na granicy swojej sieci, żeby chronić swoje zasoby przed zagrożeniami z Internetu. W praktyce zapory mogą być sprzętowe albo programowe, a ich ustawienia powinny być zgodne z najlepszymi praktykami w branży, jak zasada minimalnych uprawnień, co oznacza, że dostęp mają tylko ci, którzy naprawdę go potrzebują. Różne standardy, na przykład ISO/IEC 27001, podkreślają, jak ważne jest zarządzanie bezpieczeństwem danych, w tym stosowanie zapór w szerszej strategii ochrony informacji.

Pytanie 13

Jaki protokół jest stosowany przez WWW?

A. HTTP

B. SMTP

C. IPSec

D. FTP

Protokół HTTP (HyperText Transfer Protocol) jest kluczowym elementem komunikacji w sieci WWW, umożliwiającym przesyłanie danych pomiędzy serwerami a klientami (przeglądarkami internetowymi). Jest to protokół aplikacyjny, który działa na warstwie aplikacji modelu OSI. HTTP definiuje zasady, jakimi posługują się klienci i serwery do wymiany informacji. W praktyce oznacza to, że gdy użytkownik wpisuje adres URL w przeglądarkę, przeglądarka wysyła zapytanie HTTP do serwera, który następnie odpowiada przesyłając żądane zasoby, takie jak strony HTML, obrazy czy pliki CSS. Protokół ten obsługuje różne metody, takie jak GET, POST, PUT, DELETE, co pozwala na różne sposoby interakcji z zasobami. Warto również zwrócić uwagę na rozwinięcie tego protokołu w postaci HTTPS (HTTP Secure), który dodaje warstwę szyfrowania dzięki zastosowaniu protokołu TLS/SSL, zwiększając bezpieczeństwo przesyłanych danych. Znajomość HTTP jest kluczowa dla każdego, kto zajmuje się tworzeniem aplikacji internetowych oraz zarządzaniem treścią w sieci, ponieważ umożliwia efektywne projektowanie interfejsów oraz lepsze zrozumienie działania serwisów internetowych.

Pytanie 14

Aby uzyskać dostęp do adresu serwera DNS w ustawieniach karty sieciowej w systemie z rodziny Windows, należy wprowadzić polecenie

A. ipconfig

B. ipconfig /all

C. arp -a

D. ping

Polecenie 'ipconfig /all' jest kluczowym narzędziem w systemach operacyjnych Windows, które umożliwia uzyskanie szczegółowych informacji o konfiguracji sieciowej. Wykorzystując to polecenie, użytkownik może zobaczyć adresy serwerów DNS, maski podsieci, adresy IP, oraz inne istotne dane dotyczące połączenia sieciowego. To szczególnie przydatne w diagnostyce problemów z połączeniem internetowym lub w przypadku konfigurowania sieci lokalnej. Dodatkowo, w kontekście praktycznych zastosowań, administratorzy systemów oraz technicy IT regularnie korzystają z 'ipconfig /all', aby zweryfikować konfigurację urządzeń oraz wprowadzone zmiany. Zgodnie z najlepszymi praktykami, znajomość tych poleceń jest niezbędna dla każdego, kto zajmuje się zarządzaniem siecią, a umiejętność ich wykorzystania może znacznie ułatwić proces rozwiązywania problemów. Warto również wspomnieć, że 'ipconfig' bez dodatkowych parametrów pokaże jedynie podstawowe informacje, co czyni 'ipconfig /all' bardziej wszechstronnym narzędziem do analizy.

Pytanie 15

Jaki interfejs umożliwia transfer danych w formie cyfrowej i analogowej między komputerem a monitorem?

A. DISPLAY PORT

B. DVI-I

C. DFP

D. HDMI

Wybór interfejsu HDMI nie jest poprawny, ponieważ HDMI (High-Definition Multimedia Interface) przesyła jedynie sygnał cyfrowy. To sprawia, że jest on całkowicie niekompatybilny z urządzeniami, które wymagają sygnału analogowego, co można zauważyć w przypadku starszych monitorów i projektorów. Również DFP (Digital Flat Panel) oraz DisplayPort są interfejsami cyfrowymi, które nie obsługują sygnału analogowego, co ogranicza ich zastosowanie w kontekście urządzeń, które potrzebują takiej funkcjonalności. Typowy błąd myślowy, który prowadzi do pomyłek w tej kwestii, to założenie, że każdy nowoczesny port do przesyłania obrazu może zastąpić starsze technologie. W rzeczywistości, wiele nowoczesnych rozwiązań, takich jak DisplayPort, oferuje zaawansowane funkcje, jednak są one odpowiednie wyłącznie dla urządzeń cyfrowych. Warto pamiętać, że w kontekście rozwoju infrastruktury technologicznej, znaczna część sprzętu musi być w stanie współpracować z różnymi standardami, co czyni DVI-I jedynym interfejsem, który łączy cyfrowe i analogowe przesyłanie sygnału. W związku z tym, nieprawidłowe odpowiedzi wynikają z braku zrozumienia różnic pomiędzy różnymi interfejsami oraz ich zastosowaniem w praktyce.

Pytanie 16

Jakie polecenie w systemie Linux umożliwia wyświetlenie identyfikatora użytkownika?

A. users

B. id

C. whoami

D. who

Odpowiedź 'id' jest poprawna, ponieważ polecenie to wyświetla nie tylko numer identyfikacyjny użytkownika (UID), ale także inne istotne informacje, takie jak numer identyfikacyjny grupy (GID) oraz przynależność do grup. Użycie polecenia 'id' w terminalu umożliwia administratorom systemu oraz użytkownikom szybkie uzyskanie informacji o swojej tożsamości w systemie, co jest kluczowe przy zarządzaniu uprawnieniami. Przykładowo, polecenie 'id' może być użyteczne w skryptach automatyzujących, gdzie ważne jest dopasowanie uprawnień do zasobów systemowych. Znalezienie UID jest także istotne w kontekście bezpieczeństwa, gdyż pozwala na identyfikację oraz audyt działań użytkowników. Używając opcji 'id -G', możemy zobaczyć wszystkie grupy, do których należy użytkownik, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania dostępem w systemach Unix/Linux.

Pytanie 17

Metoda transmisji żetonu (ang. token) znajduje zastosowanie w topologii

A. magistralowej

B. gwiaździstej

C. kratowej

D. pierścieniowej

Fajnie, że zrozumiałeś technikę przekazywania żetonu, bo to naprawdę ważny element w topologii pierścienia. W tej topologii dane przemieszczają się w pakietach, które krążą po pierścieniu, a każdy węzeł może przechwycić żeton, gdy jest gotowy do nadawania. Żeton to taki specjalny pakiet, dzięki któremu tylko jeden węzeł może przesyłać dane w danym momencie, co zapobiega kolizjom. Przykład z siecią Token Ring z lat 80. i 90. to dobry sposób, żeby to zobrazować. To podejście naprawdę pomaga w zarządzaniu dostępem do medium transmisyjnego, co jest mega ważne w sieciach, gdzie stabilność i przewidywalność to podstawa. Współczesne standardy, jak IEEE 802.5, wciąż opierają się na tej idei, co czyni ją użyteczną w różnych kontekstach, jak sieci lokalne czy systemy komunikacji rozproszonej.

Pytanie 18

Który protokół odpowiada za bezpieczne przesyłanie danych w sieciach komputerowych?

A. FTP

B. HTTPS

C. HTTP

D. SMTP

HTTP to podstawowy protokół, na którym opiera się przesyłanie danych w sieci WWW, ale nie zapewnia żadnego szyfrowania ani ochrony danych. W dzisiejszych czasach korzystanie z samego HTTP niesie ze sobą ryzyko, że dane przesyłane między użytkownikiem a serwerem mogą być przechwycone i odczytane przez osoby trzecie. Dlatego HTTP jest uważany za niebezpieczny do przesyłania poufnych informacji. Z kolei FTP to protokół używany do przesyłania plików w sieci, ale podobnie jak HTTP, nie zapewnia domyślnego szyfrowania. Istnieje jego bezpieczna wersja, FTPS, ale nie jest ona tak powszechnie stosowana jak HTTPS. SMTP to protokół służący do wysyłania wiadomości e-mail. Choć istnieją rozszerzenia SMTP, które zapewniają szyfrowanie, sam w sobie nie jest przeznaczony do bezpiecznego przesyłania danych w internecie. Typowym błędem jest mylenie podstawowych funkcji tych protokołów z ich bezpiecznymi wersjami. Bez zrozumienia, jakie technologie kryją się za bezpiecznym przesyłaniem danych, łatwo można uznać każdy z tych protokołów za odpowiedni do tego celu, co jest błędne. Bezpieczeństwo danych wymaga użycia protokołów zaprojektowanych z myślą o ochronie informacji przed nieautoryzowanym dostępem, takich jak HTTPS.

Pytanie 19

Aby połączyć projektor multimedialny z komputerem, złącze, którego NIEDOZWOLONO użyć to

A. HDMI

B. SATA

C. USB

D. D-SUB

Złącza HDMI, USB i D-SUB są standardami, które można używać do podłączania projektorów multimedialnych, co może prowadzić do błędnych wniosków na temat funkcji złącza SATA. HDMI jest najbardziej uniwersalnym złączem, które przesyła zarówno obraz, jak i dźwięk w wysokiej jakości. Jego popularność wynika z faktu, że obsługuje wysoką rozdzielczość oraz dodatkowe funkcje, takie jak ARC (Audio Return Channel) czy CEC (Consumer Electronics Control), co czyni je idealnym wyborem do projektorów. Z kolei USB, które kiedyś służyło głównie do przesyłania danych lub zasilania, zyskuje na znaczeniu w kontekście przesyłania sygnału wideo, szczególnie dzięki nowoczesnym projektorom, które potrafią współpracować z urządzeniami mobilnymi. D-SUB, mimo że jest starszym standardem, jest nadal powszechnie stosowane w szkołach i biurach, gdzie starsze urządzenia wymagają tego typu połączeń. Myślenie, że SATA może być używane w tym kontekście, wynika z nieporozumienia dotyczącego funkcji tego złącza. SATA nie jest zaprojektowane do przesyłania sygnału wideo; zamiast tego, skupia się na transferze danych pomiędzy dyskami a płytą główną. Zrozumienie przeznaczenia różnych typów złącz jest kluczowe, aby uniknąć takich pomyłek i uzyskać odpowiednią jakość obrazu, która jest niezbędna do efektywnego korzystania z projektora multimedialnego.

Pytanie 20

Aby poprawić niezawodność oraz efektywność przesyłania danych na serwerze, należy

A. ustawić automatyczne wykonywanie kopii zapasowej

B. stworzyć punkt przywracania systemu

C. trzymać dane na innym dysku niż systemowy

D. zainstalować macierz dyskową RAID1

Zainstalowanie macierzy dyskowej RAID1 jest jedną z najskuteczniejszych metod zwiększania niezawodności i wydajności transmisji danych na serwerze. RAID1, znany również jako mirroring, polega na tworzeniu kopii zapasowej danych na dwóch fizycznych dyskach. W przypadku awarii jednego z dysków, system automatycznie przełącza się na drugi, co minimalizuje ryzyko utraty danych i przestojów. W praktyce, implementacja RAID1 jest stosunkowo prosta i często zalecana dla serwerów, które wymagają wysokiej dostępności danych, na przykład w środowiskach produkcyjnych czy w zastosowaniach biznesowych. Dodatkowo, macierze RAID przyczyniają się do poprawy wydajności odczytu, ponieważ dane mogą być jednocześnie odczytywane z dwóch dysków. Standardy branżowe, takie jak te opracowane przez Storage Networking Industry Association (SNIA), podkreślają znaczenie stosowania technologii RAID w kontekście ochrony danych. Warto również zaznaczyć, że RAID1 jest tylko jednym z wielu poziomów RAID, a jego zastosowanie zależy od specyficznych wymagań systemu i budżetu. W przypadku większych potrzeb można rozważyć inne konfiguracje RAID, takie jak RAID5 czy RAID10, które oferują jeszcze lepszą wydajność i redundancję.

Pytanie 21

Wartość liczby 1100112 zapisanej w systemie dziesiętnym wynosi

A. 50

B. 51

C. 52

D. 53

Odpowiedzi 50, 52 i 53 wydają się być wynikiem błędnego zrozumienia zasad konwersji między systemami liczbowymi. Osoby, które wskazały te wartości, często mogą myśleć, że liczby w systemie binarnym są prostsze do odczytania lub przeliczenia, co prowadzi do przemieszania wartości potęg liczby 2. Na przykład, wybór 50 jako odpowiedzi może sugerować, że osoba zakłada, iż suma cyfr binarnych ma prostą reprezentację w systemie dziesiętnym, co jest błędne. Należy pamiętać, że każda cyfra w liczbie binarnej ma określoną wagę, a ta waga jest mnożona przez odpowiednią potęgę liczby 2, a nie dodawana bezpośrednio. Użytkownicy mogą też źle zrozumieć pojęcie wartości pozycyjnej w systemie liczbowym, co prowadzi do pomylenia miejsc, na których znajdują się 1 i 0 w liczbie binarnej. W praktyce, błędy te mogą wpływać na kodowanie informacji w systemach komputerowych, gdzie precyzyjne konwersje są kluczowe dla poprawnego funkcjonowania oprogramowania. Zrozumienie tej problematyki jest szczególnie istotne w kontekście inżynierii oprogramowania i rozwoju aplikacji, gdzie konwersje między różnymi formatami danych są na porządku dziennym. W związku z tym, aby zminimalizować tego typu błędy myślowe, warto zwrócić uwagę na dokładne zasady konwersji oraz praktykować ćwiczenia z różnymi systemami liczbowymi.

Pytanie 22

W sieciach komputerowych, gniazdo, które jednoznacznie wskazuje na dany proces na urządzeniu, stanowi połączenie

A. adresu IP i numeru sekwencyjnego danych

B. adresu fizycznego i numeru portu

C. adresu fizycznego i adresu IP

D. adresu IP i numeru portu

Adresy fizyczne oraz adresy IP odnoszą się do dwóch różnych warstw modelu OSI. Adres fizyczny, znany również jako adres MAC, jest przypisany do interfejsu sieciowego i służy do komunikacji na poziomie warstwy łącza danych. Nie ma on zastosowania w kontekście identyfikacji procesów, ponieważ różne procesy na tym samym urządzeniu nie mogą być rozróżniane tylko na podstawie adresu MAC. Adres IP, z kolei, działa na wyższej warstwie, umożliwiając komunikację w sieci, ale bez wsparcia numerów portów nie jest wystarczający do identyfikacji konkretnych aplikacji działających na danym urządzeniu. Odpowiedzi sugerujące kombinację adresu fizycznego i adresu IP ignorują kluczowy element architektury sieciowej, jakim są porty, które są niezbędne do zarządzania wieloma połączeniami. Ponadto, pomysł identyfikacji procesów za pomocą numeru sekwencyjnego danych jest błędny, ponieważ numery sekwencyjne są używane do zarządzania kolejnością przesyłania danych w protokołach, takich jak TCP, a nie do identyfikacji procesów. W rzeczywistości, błędne myślenie o roli adresów fizycznych i IP w unikalnej identyfikacji procesów może prowadzić do poważnych nieporozumień w zakresie projektowania i implementacji systemów sieciowych, co w praktyce może skutkować błędami w konfiguracji i niewłaściwym działaniem aplikacji.

Pytanie 23

Jakie polecenie w systemie Linux pozwala na wyświetlenie oraz edytowanie tablicy trasowania pakietów sieciowych?

A. netstat

B. nslookup

C. ifconfig

D. route

Wybór poleceń takich jak 'netstat', 'ifconfig' czy 'nslookup' może prowadzić do zamieszania w kontekście zarządzania tablicą trasowania pakietów. 'Netstat' jest narzędziem do monitorowania połączeń sieciowych oraz statystyk, a także do wyświetlania aktywnych połączeń TCP/UDP. Choć dostarcza informacji o aktualnych trasach, nie umożliwia ich modyfikacji. 'Ifconfig', z drugiej strony, jest używane do konfigurowania interfejsów sieciowych, takich jak przypisywanie adresów IP do interfejsów, ale nie jest narzędziem do zarządzania trasami. Ostatnia odpowiedź, 'nslookup', służy do rozwiązywania nazw domenowych na adresy IP i nie ma związku z trasowaniem pakietów. Typowym błędem popełnianym przez osoby, które wybierają te opcje, jest mylenie funkcji narzędzi sieciowych. Kluczowe jest zrozumienie, że każde z tych poleceń ma swoją specyfikę i zastosowanie, które nie pokrywają się z funkcjonalnością polecenia 'route'. Aby skutecznie zarządzać trasami w sieci, należy stosować odpowiednie narzędzia i techniki, zgodne ze standardami branżowymi i najlepszymi praktykami, co pozwoli uniknąć błędów w konfiguracji i optymalizacji sieci.

Pytanie 24

Granice domeny kolizyjnej nie są określane przez porty takich urządzeń jak

A. most (ang. bridge)

B. koncentrator (ang. hub)

C. router

D. przełącznik (ang. switch)

Routery, przełączniki i mosty to urządzenia, które mają zdolność do wydzielania domen kolizyjnych, co jest ich kluczową funkcjonalnością w zarządzaniu ruchem sieciowym. Routery operują na warstwie sieciowej modelu OSI i mają za zadanie kierowanie pakietów danych pomiędzy różnymi sieciami, co pozwala im tworzyć odrębne domeny kolizyjne dla każdej z nich. Przełączniki (ang. switches) działają na warstwie drugiej i są w stanie analizować adresy MAC, aby przesyłać dane tylko do konkretnego portu, co również pozwala na segregowanie ruchu i minimalizowanie kolizji. Mosty (ang. bridges) pełnią podobną funkcję, łącząc różne segmenty sieci i umożliwiając im komunikację, ale także ograniczają domeny kolizyjne, dbając o efektywność przesyłania danych. W kontekście projektowania sieci, błędem jest przyjmowanie, że wszystkie urządzenia mają te same właściwości. Niezrozumienie różnic między tymi technologiami prowadzi do nieefektywnych rozwiązań oraz problemów z wydajnością sieci. Aby unikać takich błędów, konieczne jest gruntowne zapoznanie się z zasadami działania poszczególnych urządzeń oraz ich odpowiednim zastosowaniem zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi.

Pytanie 25

Administrator sieci lokalnej zauważył, że urządzenie typu UPS przełączyło się w tryb awaryjny. Oznacza to awarię systemu

A. zasilania

B. urządzeń aktywnych

C. chłodzenia i wentylacji

D. okablowania

Urządzenia UPS (Uninterruptible Power Supply) są zaprojektowane, aby zapewnić zasilanie awaryjne w przypadku przerwy w zasilaniu sieciowym. Kiedy administrator sieci zauważa, że UPS przeszedł w tryb awaryjny, oznacza to, że wykrył problem z zasilaniem sieciowym, co skutkuje jego przełączeniem na zasilanie bateryjne. W praktyce, tryb awaryjny jest sygnałem, że zasilanie z sieci jest niewłaściwe lub całkowicie niedostępne. W takich sytuacjach, urządzenia krytyczne, takie jak serwery czy urządzenia sieciowe, mogą być narażone na ryzyko utraty danych lub awarii. Zgodnie z najlepszymi praktykami, należy monitorować systemy UPS regularnie, aby upewnić się, że są one w pełni sprawne i gotowe do działania w sytuacjach kryzysowych. Przykłady zastosowania obejmują scenariusze w centrach danych, gdzie ciągłość zasilania jest kluczowa dla operacji biznesowych oraz ochrony danych. Warto również zwracać uwagę na regularne testowanie systemów UPS oraz ich konserwację, aby zminimalizować ryzyko awarii zasilania.

Pytanie 26

Instalacja systemów Linuks oraz Windows 7 przebiegła bez żadnych problemów. Systemy zainstalowały się poprawnie z domyślnymi ustawieniami. Na tym samym komputerze, przy tej samej konfiguracji, podczas instalacji systemu Windows XP pojawił się komunikat o braku dysków twardych, co może sugerować

A. błędnie skonfigurowane bootowanie napędów

B. brak sterowników

C. nieprawidłowe ułożenie zworek w dysku twardym

D. uszkodzenie logiczne dysku twardego

Złe ułożenie zworek w dysku twardym oraz uszkodzenie logiczne dysku twardego to potencjalne problemy, które mogą powodować błąd wykrycia dysków twardych, ale w tym konkretnym przypadku są mniej prawdopodobne. W przypadku złego ułożenia zworek, zazwyczaj prowadzi to do sytuacji, w której system w ogóle nie wykrywa dysku twardego, a nie do wyświetlania komunikatu o braku dysków podczas instalacji. Z kolei uszkodzenia logiczne, takie jak usunięcie partycji czy problem z systemem plików, zazwyczaj skutkują innymi rodzajami błędów lub ostrzeżeń, które pojawiają się po uruchomieniu systemu, a nie podczas samej instalacji. Ustawienie bootowania napędów ma kluczowe znaczenie, jednak w tym przypadku system Windows 7 oraz Linux zainstalowały się poprawnie, co sugeruje, że bootowanie było skonfigurowane właściwie. W związku z tym brak sterowników jest najbardziej oczywistą przyczyną, gdyż Windows XP, w przeciwieństwie do nowszych systemów operacyjnych, może nie być w stanie automatycznie rozpoznać nowoczesnych kontrolerów dysków. To często prowadzi do błędnych wniosków, gdzie użytkownicy skupiają się na sprzętowych aspektach zamiast na dostosowywaniu środowiska instalacyjnego poprzez zapewnienie odpowiednich sterowników. Warto również zauważyć, że w przypadku starszych systemów, takich jak Windows XP, zapewnienie zgodności sprzętowej i aktualności sterowników jest kluczowe, aby uniknąć problemów podczas instalacji.

Pytanie 27

AppLocker to funkcjonalność dostępna w systemach Windows Server, która umożliwia

A. przyznawanie uprawnień do plików i katalogów zawierających dane użytkowników

B. administrację partycjami dysków twardych przy pomocy interpretera poleceń PowerShell

C. szyfrowanie partycji systemowej, z wyjątkiem partycji rozruchowej

D. tworzenie reguł zarządzających uruchamianiem aplikacji dla użytkowników lub grup

AppLocker to zaawansowane narzędzie bezpieczeństwa dostępne w systemach Windows Server, które umożliwia administratorom tworzenie reguł kontrolujących, jakie aplikacje mogą być uruchamiane przez użytkowników lub grupy użytkowników. Dzięki tej funkcjonalności można skutecznie ograniczyć ryzyko uruchamiania nieautoryzowanych aplikacji, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa danych i integralności systemu. Administratorzy mogą definiować zasady na podstawie różnych kryteriów, takich jak identyfikatory plików, lokalizacja oraz suma kontrolna, co pozwala na precyzyjne dostosowanie polityki bezpieczeństwa do potrzeb organizacji. Przykładem zastosowania AppLocker może być blokowanie nieznanych aplikacji pobranych z Internetu lub zezwolenie tylko na uruchamianie aplikacji podpisanych cyfrowo, co znacząco zwiększa poziom ochrony przed złośliwym oprogramowaniem. Wdrożenie AppLocker jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania bezpieczeństwem IT, co sprawia, że jest to istotny element strategii ochrony zasobów w środowisku korporacyjnym.

Pytanie 28

Jakie narzędzie wraz z odpowiednimi parametrami należy zastosować w systemie Windows, aby uzyskać przedstawione informacje o dysku twardym?

A. ScanDisc

B. DiskUtility

C. diskpart

D. hdparm

Hdparm to narzędzie do zarządzania dyskami twardymi, ale jest dostępne w systemach Linux, a nie Windows, co wyklucza jego użycie w kontekście pytania. Jego głównym zadaniem jest modyfikowanie parametrów dysków ATA, takich jak poziomy energii i szybkość transferu, co nie jest bezpośrednio związane z wyświetlaniem informacji systemowych o dyskach twardych w Windows. ScanDisc to narzędzie z wcześniejszych wersji Windows, używane do skanowania i naprawy błędów dyskowych, ale nie do zarządzania lub wyświetlania szczegółowych informacji o strukturze dysków. Jego funkcjonalność została zintegrowana w nowszych systemach Windows jako część narzędzia chkdsk, ale nadal nie spełnia ono funkcji wyświetlania kompleksowych danych o dyskach twardych z taką szczegółowością jak diskpart. DiskUtility jest narzędziem systemowym w macOS, służącym do zarządzania dyskami i partycjami w systemie Apple, co oznacza, że nie może być używane w środowisku Windows. Często mylone jest z podobnymi narzędziami w innych systemach operacyjnych, ale jego zastosowanie jest ograniczone do systemów macOS. Jednym z typowych błędów myślowych jest założenie, że funkcjonalność narzędzi jest uniwersalna w różnych systemach operacyjnych, podczas gdy w rzeczywistości każde narzędzie ma swoje specyficzne zastosowanie i ograniczenia. W kontekście zarządzania dyskami w systemie Windows, diskpart pozostaje najodpowiedniejszym wyborem, oferując najszerszy zakres możliwości zarządzania dyskami i partycjami, co czyni go niezastąpionym elementem w administracji systemów operacyjnych Microsoft.

Pytanie 29

Aby przywrócić poprawne wersje plików systemowych w systemie Windows, wykorzystuje się narzędzie

A. sfc

B. debug

C. replace

D. verifier

Odpowiedzi 'debug', 'verifier' i 'replace' mogą się wydawać sensowne, ale w praktyce nie za bardzo nadają się do przywracania plików systemowych. 'Debug' jest fajnym narzędziem do analizy programów, ale do naprawy plików systemowych się nie nadaje. Użycie debuggera wymaga sporej wiedzy technicznej, no i nie jest to coś, co używasz w typowych problemach z systemem. 'Verifier' to narzędzie, które sprawdza sterowniki i może pomóc znaleźć błędy, ale nie naprawia plików systemowych. Może nawet wprowadzać zamieszanie przy szukaniu problemów. A 'replace' to polecenie, które teoretycznie działa, ale musisz znać dokładnie, gdzie są pliki i jakie mają nazwy. To ryzykowne, bo łatwo można coś namieszać w systemie. Często ludzie myślą, że każde narzędzie do analizy czy wymiany plików załatwi sprawę, ale to prowadzi tylko do zamieszania i potencjalnych uszkodzeń systemu. Ważne, żeby znać funkcje każdego narzędzia i wiedzieć, kiedy go używać, a w przypadku problemów z plikami systemowymi, sfc jest kluczowe.

Pytanie 30

Podczas uruchamiania komputera wyświetla się komunikat "CMOS checksum error press F1 to continue press DEL to setup". Naciśnięcie klawisza DEL spowoduje

A. wymazanie danych z pamięci CMOS.

B. przejście do ustawień BIOS-u komputera.

C. usunięcie pliku konfiguracji.

D. otwarcie konfiguracji systemu Windows.

Wciśnięcie klawisza DEL podczas pojawienia się komunikatu 'CMOS checksum error' pozwala na wejście do ustawień BIOS-u komputera. BIOS (Basic Input/Output System) jest oprogramowaniem umieszczonym na płycie głównej, które uruchamia system operacyjny i zarządza podstawowymi funkcjami sprzętowymi. Komunikat o błędzie CMOS wskazuje na problem z pamięcią CMOS, która przechowuje ustawienia systemowe, takie jak data, godzina oraz konfiguracja sprzętowa. Wejście do BIOS-u umożliwia użytkownikowi przeglądanie i ewentualne modyfikowanie tych ustawień, co jest kluczowe dla prawidłowego uruchomienia systemu. Na przykład, jeśli bateria CMOS jest rozładowana, ustawienia mogą zostać zresetowane do wartości domyślnych, co może prowadzić do problemów z uruchamianiem systemu. W takiej sytuacji użytkownik powinien sprawdzić oraz zaktualizować ustawienia BIOS-u, co może obejmować ponowne ustawienie daty i godziny, czy też konfigurację urządzeń startowych. Wiedza na temat BIOS-u i umiejętność dostosowywania ustawień jest niezbędna dla każdego, kto chce utrzymać swój komputer w dobrym stanie operacyjnym.

Pytanie 31

Które polecenie w systemie Windows Server 2008 pozwala na przekształcenie serwera w kontroler domeny?

A. dcpromo

B. gpedit

C. nslookup

D. gpresult

Odpowiedź 'dcpromo' jest poprawna, ponieważ jest to narzędzie w systemie Windows Server 2008, które służy do promowania serwera do roli kontrolera domeny. Proces ten jest kluczowy w kontekście zarządzania tożsamościami i dostępem w sieci. Użycie dcpromo uruchamia kreatora, który prowadzi administratora przez różne etapy konfiguracji, takie jak wybór strefy czasowej, domeny, a także ustawienie hasła dla konta administratora usługi Active Directory. Umożliwia to serwerowi przyłączenie się do istniejącej domeny lub utworzenie nowej. W praktyce, promowanie serwera do kontrolera domeny oznacza, że zaczyna on zarządzać politykami bezpieczeństwa, autoryzacją użytkowników oraz zasobami w obrębie danej domeny, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania infrastrukturą IT. Użycie dcpromo przyczynia się do bezpieczeństwa i spójności środowiska IT, co jest istotne dla każdej organizacji.

Pytanie 32

Aplikacja komputerowa do organizowania struktury folderów oraz plików to

A. menedżer urządzeń

B. edytor tekstów

C. menedżer plików

D. system plików

System plików, edytor tekstów i menedżer urządzeń to programy, które pełnią różne funkcje, ale nie są tym samym co menedżer plików. System plików odnosi się do metody organizacji i przechowywania danych na nośniku, co jest bardziej technicznym pojęciem, związanym z architekturą systemu operacyjnego. Nie jest to program, który bezpośrednio angażuje użytkownika w zarządzanie plikami, lecz raczej podstawowy element systemu umożliwiający funkcjonowanie innych aplikacji. Edytor tekstów służy do tworzenia i edytowania dokumentów tekstowych, takich jak Microsoft Word, ale nie zarządza plikami ani katalogami. To narzędzie, które umożliwia pracę z zawartością plików, a nie z ich organizacją. Menedżer urządzeń to program, który zarządza sprzętem komputerowym i jego sterownikami, a więc również nie ma bezpośredniego związku z zarządzaniem plikami czy katalogami. Typowymi błędami myślowymi, które prowadzą do nieporozumienia w tym kontekście, są generalizacja funkcji różnych programów oraz mylenie ich ról w ekosystemie komputerowym. Zrozumienie różnicy między tymi aplikacjami jest kluczowe dla efektywnego zarządzania zasobami komputerowymi i wykorzystania ich potencjału w codziennej pracy.

Pytanie 33

Jaki protokół sygnalizacyjny jest wykorzystywany w technologii VoIP?

A. SNMP (Simple Network Management Protocol)

B. POP (Post Office Protocol)

C. SIP (Session Initiation Protocol)

D. DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol)

POP, czyli Post Office Protocol, to protokół, którego używamy do odbierania e-maili, więc nie ma sensu stosować go w telefonii VoIP. Jego główna rola to umożliwienie klientom poczty pobierania wiadomości z serwera, więc nie ogarnia zarządzania sesjami multimedialnymi – co w telefonii jest kluczowe. SNMP, czyli Simple Network Management Protocol, to coś, co służy do monitorowania urządzeń w sieci, ale znowu nie ma to nic wspólnego z tym, co robimy w sygnalizacji VoIP. A DHCP? To protokół do automatycznego przypisywania adresów IP w sieci, a nie do prowadzenia rozmów głosowych. Często myli się te protokoły, bo niektórzy myślą, że wszystkie protokoły to to samo, ale to nieprawda. Protokół SIP to zupełnie inna bajka, bo zaprojektowano go do zarządzania danymi audio i wideo, a inne z wymienionych nie mają tych funkcji. Warto zrozumieć te różnice, jeśli chcemy dobrze wdrażać technologie VoIP i telekomunikacyjne sieci.

Pytanie 34

Aby zmierzyć tłumienie łącza światłowodowego w dwóch zakresach transmisyjnych 1310nm oraz 1550nm, powinno się zastosować

A. reflektometru TDR

B. rejestratora cyfrowego

C. testera UTP

D. miernika mocy optycznej

Użycie reflektometru TDR (Time Domain Reflectometer) w kontekście pomiaru tłumienia w łączach światłowodowych jest błędne, ponieważ to urządzenie jest dedykowane głównie do analizy kabli miedzianych. Reflektometr działa na zasadzie wysyłania krótkich impulsów sygnału i mierzenia odbić, co w przypadku kabli optycznych nie dostarcza informacji o tłumieniu. Tak samo rejestrator cyfrowy, choć przydatny w różnych zastosowaniach pomiarowych, nie jest przeznaczony do oceny tłumienia w światłowodach, ponieważ nie dokonuje analiz optycznych. Z kolei tester UTP, który jest narzędziem do diagnozowania i testowania kabli miedzianych, nie ma zastosowania w przypadku technologii optycznych, ponieważ operuje na zupełnie innych zasadach. Typowe błędy myślowe polegają na myleniu technologii światłowodowej z miedzianą, co prowadzi do wyboru niewłaściwych narzędzi. Aby prawidłowo ocenić jakość łącza światłowodowego, kluczowe jest korzystanie z odpowiednich przyrządów, takich jak miernik mocy optycznej, który zapewnia wiarygodne dane i pozwala na podejmowanie świadomych decyzji w zakresie konserwacji i modernizacji infrastruktury.

Pytanie 35

Funkcję S.M.A.R.T. w twardym dysku, która jest odpowiedzialna za nadzorowanie i wczesne ostrzeganie o możliwych awariach, można uruchomić poprzez

A. BIOS płyty głównej

B. komendę chkdsk

C. rejestr systemowy

D. interfejs sterowania

Aktywacja funkcji S.M.A.R.T. (Self-Monitoring, Analysis and Reporting Technology) w BIOS-ie płyty głównej jest kluczowym krokiem w monitorowaniu stanu dysku twardego. Wybór tej opcji pozwala na włączenie mechanizmu monitorującego, który zbiera dane dotyczące działania dysku oraz wykrywa wczesne oznaki ewentualnych usterek, co może zapobiec utracie danych. Użytkownicy mogą to zrobić, wchodząc do ustawień BIOS-u, gdzie często istnieje opcja umożliwiająca włączenie S.M.A.R.T. dla podłączonych dysków. W praktyce, regularne monitorowanie stanu dysku twardego jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania danymi, takimi jak regularne tworzenie kopii zapasowych oraz stosowanie rozwiązań zabezpieczających. Proaktywny monitoring stanu dysku twardego nie tylko zwiększa bezpieczeństwo danych, ale także przedłuża żywotność urządzenia poprzez wcześniejsze wykrywanie problemów.

Pytanie 36

Jak najlepiej chronić zgromadzone dane przed ich odczytem w przypadku kradzieży komputera?

A. przygotować punkt przywracania systemu

B. chronić konta silnym hasłem

C. wdrożyć szyfrowanie partycji

D. ustawić atrybut ukryty dla wszystkich ważnych plików

Szyfrowanie partycji to jedna z najskuteczniejszych metod ochrony danych w przypadku kradzieży komputera. Gdy partycja jest zaszyfrowana, wszystkie dane na niej przechowywane są nieczytelne dla osób, które nie dysponują odpowiednim kluczem szyfrowania. Przykładem popularnych narzędzi do szyfrowania partycji są BitLocker w systemie Windows i FileVault w macOS. W praktyce zastosowanie szyfrowania partycji oznacza, że nawet w przypadku fizycznego dostępu do dysku twardego, dane nie mogą być odczytane bez posiadania klucza dostępu. Ponadto, zgodnie z najlepszymi praktykami bezpieczeństwa, szyfrowanie danych powinno być integralną częścią strategii ochrony informacji, szczególnie w kontekście danych wrażliwych, takich jak dane osobowe czy finansowe. Warto także zainwestować w regularne aktualizacje oprogramowania oraz tworzenie kopii zapasowych, aby dodatkowo zwiększyć bezpieczeństwo zgromadzonych danych.

Pytanie 37

Administrator powinien podzielić adres 10.0.0.0/16 na 4 jednorodne podsieci zawierające równą liczbę hostów. Jaką maskę będą miały te podsieci?

A. 255.255.0.0

B. 255.255.224.0

C. 255.255.192.0

D. 255.255.128.0

Odpowiedzi 255.255.0.0 oraz 255.255.128.0 nie są poprawne, ponieważ nie uwzględniają właściwego podziału adresu 10.0.0.0/16 na 4 równe podsieci. Maski 255.255.0.0 oraz 255.255.128.0 odpowiadają odpowiednio maskom /16 i /17, co oznacza, że nie dzielą one sieci na 4 części. W przypadku maski 255.255.0.0, cała sieć 10.0.0.0 pozostaje jako jedna duża sieć z 65,536 adresami, co nie odpowiada wymaganiu podziału. Z kolei maska 255.255.128.0 (czyli /17) dzieli tę sieć na dwa bloki po 32,768 adresów, co również nie spełnia wymogu podziału na cztery równe podsieci. Z kolei odpowiedź 255.255.224.0 również nie jest poprawna, mimo że zbliża się do podziału, gdyż odpowiada masce /19 i dzieliłaby sieć na 8 podsieci zamiast wymaganych 4. Kluczowym błędem jest nieprawidłowe obliczenie ilości wymaganych bitów do podziału. Każda zmiana w liczbie bitów w masce wpływa na liczbę dostępnych podsieci i hostów, dlatego istotne jest, aby zawsze dokładnie analizować zadane pytanie, zrozumieć koncepcję CIDR oraz zasady podziału sieci. Dobrą praktyką jest wizualizacja podziałów poprzez rysowanie diagramów podsieci, co ułatwia zrozumienie tematu.

Pytanie 38

Który z wymienionych protokołów umożliwia nawiązanie szyfrowanego połączenia z witryną internetową?

A. HTTPS

B. SPX

C. TCP

D. NetBEUI

TCP (Transmission Control Protocol) to protokół warstwy transportowej, który zapewnia niezawodny przesył danych w sieci, jednak nie oferuje szyfrowania ani zabezpieczeń sam w sobie. Umożliwia on przesyłanie danych pomiędzy urządzeniami, ale nie chroni ich przed nieautoryzowanym dostępem. Protokół ten, choć fundamentalny w komunikacji sieciowej, nie jest odpowiedni do zastosowań wymagających poufności danych. SPX (Sequenced Packet Exchange) to protokół, który działa w połączeniu z NetWare. Podobnie jak TCP, SPX nie oferuje szyfrowania danych, skupiając się głównie na sekwencjonowaniu pakietów. NetBEUI (NetBIOS Extended User Interface) to protokół sieciowy opracowany dla lokalnych sieci, który również nie wspiera szyfrowania i jest ograniczony do małych sieci lokalnych, co czyni go nieodpowiednim w kontekście zabezpieczeń internetowych. Często popełnianym błędem jest mylenie różnych protokołów i nieprzypisanie im właściwych funkcji. Użytkownicy mogą sądzić, że protokoły transportowe, takie jak TCP czy SPX, są wystarczające do zapewnienia bezpieczeństwa, co jest mylne. Bez szyfrowania, dane przesyłane tymi protokołami mogą być narażone na ataki, jak np. podsłuchiwanie. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że jedynie protokoły zaprojektowane z myślą o bezpieczeństwie, takie jak HTTPS, są w stanie skutecznie chronić informacje przesyłane w Internecie.

Pytanie 39

W jakim systemie występuje jądro hybrydowe (kernel)?

A. MorphOS

B. Linux

C. QNX

D. Windows

Odpowiedzi wskazujące na Linux, MorphOS i QNX, mimo że są to interesujące systemy operacyjne, są niepoprawne w kontekście pytania o jądro hybrydowe. Linux wykorzystuje jądro monolityczne, co oznacza, że wszystkie funkcje jądra są zintegrowane w jednej dużej jednostce. Ta architektura, mimo że oferuje wysoką wydajność, może powodować problemy z zarządzaniem zasobami oraz stabilnością systemu. W przypadku MorphOS, jest to system operacyjny, który skupia się na mikrojądrach i nie posiada hybrydowego podejścia, co również czyni tę odpowiedź nieprawidłową. Z kolei QNX, będący systemem operacyjnym czasu rzeczywistego, bazuje na mikrojądrze, co sprawia, że nie spełnia kryteriów hybrydowego jądra. Typowym błędem myślowym prowadzącym do takich odpowiedzi jest mylenie różnych architektur jądra i ich zastosowań. Użytkownicy często nie zdają sobie sprawy, że jądra monolityczne i mikrojądra mają odmienne cele i są zoptymalizowane pod różne scenariusze. W praktyce, wybór architektury jądra ma istotny wpływ na wydajność i stabilność systemu operacyjnego.

Pytanie 40

Mechanizm, który pozwala na podłączenie urządzeń peryferyjnych do systemu komputerowego, w którym każde urządzenie jest identyfikowane przez przypisany mu numer, to

A. CrossFire

B. Plug and Play

C. Hot Swap

D. BootLoader

Wybór odpowiedzi CrossFire jest błędny, ponieważ odnosi się do technologii firmy AMD, która pozwala na łączenie kilku kart graficznych w celu zwiększenia wydajności. To rozwiązanie jest zatem związane z wydajnością grafiki i nie ma zastosowania do identyfikacji i konfiguracji urządzeń peryferyjnych. Z kolei Hot Swap dotyczy możliwości wymiany komponentów systemu, takich jak dyski twarde, bez potrzeby wyłączania zasilania. Choć to podejście zwiększa wygodę operacyjną w kontekście serwerów czy urządzeń sieciowych, nie jest ono związane z automatycznym rozpoznawaniem urządzeń. BootLoader z kolei jest programem uruchamiającym system operacyjny na komputerze, a jego funkcja nie ma nic wspólnego z podłączaniem urządzeń peryferyjnych. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wyborów to mylenie różnych mechanizmów i ich funkcji. Warto zauważyć, że prawidłowe rozpoznanie urządzeń poprzez mechanizm Plug and Play oszczędza czas użytkowników, eliminując konieczność ręcznego instalowania sterowników, co jest kluczowe w szybko zmieniającym się świecie technologii. Zrozumienie różnicy między tymi terminami jest istotne dla każdego, kto chce efektywnie zarządzać sprzętem komputerowym.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej