Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik urządzeń i systemów energetyki odnawialnej
Kwalifikacja: ELE.10 - Montaż i uruchamianie urządzeń i systemów energetyki odnawialnej
Data rozpoczęcia: 4 maja 2025 10:01
Data zakończenia: 4 maja 2025 10:14

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Do obróbki krawędzi rur miedzianych, które są stosowane w instalacjach ciepłej wody użytkowej i zostały przycięte na odpowiednią długość, należy zastosować

A. gradownicy

B. zaginarki

C. gwinciarki

D. giętarki

Gradownice to narzędzia wykorzystywane do obróbki końców rur, w tym rur miedzianych, w celu uzyskania gładkich i równych krawędzi. Ich zastosowanie jest kluczowe w montażu instalacji ciepłej wody użytkowej, ponieważ zgrubne lub nierówne krawędzie mogą prowadzić do problemów z uszczelnieniem połączeń, co z kolei może skutkować wyciekami i innymi awariami. Gradownice działają na zasadzie mechanicznego usuwania nadmiaru materiału, co pozwala na precyzyjne wygładzenie krawędzi. W praktyce, korzyści płynące z użycia gradownicy obejmują nie tylko poprawę estetyki połączeń, ale również wzrost ich trwałości oraz niezawodności. Zgodnie z obowiązującymi standardami w branży sanitarno-grzewczej, odpowiednio obrobione krawędzie rur miedzianych są kluczowe dla zapewnienia szczelności połączeń lutowanych czy też gwintowanych. Zastosowanie gradownicy jest szczególnie zalecane w sytuacjach, gdy rury są poddawane dużym obciążeniom termicznym i ciśnieniowym, co jest typowe dla instalacji ciepłej wody użytkowej.

Pytanie 2

Klejenie stanowi kluczową metodę łączenia rur oraz kształtek

A. z polichlorku winylu

B. ze stali

C. z polietylenu

D. z polipropylenu

Klejenie rur z polietylenu, stali czy polipropylenu nie jest standardową metodą łączenia tych materiałów, co prowadzi do nieporozumień w zakresie technologii montażu. Polietylen, na przykład, wymaga zastosowania technologii zgrzewania, ponieważ kleje nie są w stanie zapewnić odpowiedniej wytrzymałości połączeń z tego tworzywa. Zgrzewanie polietylenu polega na podgrzewaniu krawędzi elementów i ich następnej fuzji, co tworzy mocne i trwałe połączenie, odporne na działanie substancji chemicznych i zmiany temperatury. W przypadku rur stalowych kluczowe jest, aby stosować technologie takie jak spawanie lub łączenie mechaniczne. Klejenie stali jest nieefektywne z uwagi na jej wysoką wytrzymałość i specyfikę materiału, dlatego zaleca się techniki, które zapewniają trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji. Polipropylen, podobnie jak polietylen, nie jest kompatybilny z klejeniem, a jego łączenie powinno odbywać się poprzez zgrzewanie lub zastosowanie złączek mechanicznych. Takie błędne podejście do procesu łączenia materiałów może prowadzić do awarii instalacji, co z kolei może skutkować poważnymi konsekwencjami finansowymi i operacyjnymi. Kluczowe jest zrozumienie, że wybór metody łączenia powinien być dostosowany do specyfiki materiałów oraz wymagań danej aplikacji, aby zapewnić bezpieczeństwo i efektywność całego systemu. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości warto sięgnąć po porady specjalistów lub dokumentację techniczną dostarczaną przez producentów.

Pytanie 3

Aby osiągnąć maksymalną wydajność przez cały rok w instalacji solarnej do podgrzewania wody użytkowej w Polsce, konieczne jest ustawienie kolektorów w odpowiednim kierunku pod kątem w stosunku do poziomu:

A. 20°

B. 45°

C. 70°

D. 90°

Ustawienie kolektorów słonecznych pod kątem 45° jest kluczowe dla maksymalnej efektywności systemu podgrzewania wody w Polsce. Taki kąt nachylenia jest optymalny ze względu na średnią szerokość geograficzną kraju, która wynosi 52°N. Zgodnie z praktykami branżowymi, kąt ten powinien być o 10-15 stopni mniejszy od szerokości geograficznej, co sprawia, że 45° to idealny wybór. Przy takim nachyleniu, kolektory mogą efektywnie zbierać promieniowanie słoneczne przez cały rok, co jest szczególnie istotne w kontekście sezonowych zmian nasłonecznienia. Przykładowo, zimą, gdy słońce znajduje się nisko nad horyzontem, kąt 45° pozwala na maksymalizację absorpcji promieni słonecznych, co przekłada się na lepsze wyniki w konwersji energii słonecznej na ciepło w systemie grzewczym. Warto także pamiętać, że powiązane z tego standardy, takie jak PN-EN 12975, określają wymagania dotyczące wydajności kolektorów słonecznych, które wzmacniają praktykę ustawienia ich pod odpowiednim kątem. Takie podejście nie tylko zwiększa efektywność energetyczną, ale również przyczynia się do obniżenia kosztów eksploatacyjnych systemu.

Pytanie 4

Po zakończeniu robót związanych z zamknięciem wykopu należy przeprowadzić odbiór

A. inwestorskiego

B. częściowego

C. końcowego

D. gwarancyjnego

Odpowiedź częściowa jest prawidłowa, ponieważ odbiór częściowy jest kluczowym elementem procesu budowlanego, umożliwiającym kontrolę jakości wykonanych prac na różnych etapach projektu. Po zakończeniu robót zakrywania wykopu, dokonanie odbioru częściowego pozwala inspektorom i kierownikom budowy na weryfikację, czy prace zostały zrealizowane zgodnie z projektem oraz normami budowlanymi. Na tym etapie można sprawdzić, czy zastosowane materiały są odpowiadające wymaganiom technicznym, jak również ocenić, czy wykonane czynności nie stwarzają zagrożenia dla dalszych prac. Praktyczne zastosowanie odbioru częściowego jest szczególnie widoczne w dużych projektach budowlanych, gdzie każdy etap wymaga szczegółowej analizy i dokumentacji, co zwiększa przejrzystość inwestycji i minimalizuje ryzyko późniejszych usterek. W kontekście dobrych praktyk budowlanych, odbiór częściowy jest nie tylko procedurą kontrolną, ale także sposobem na zapewnienie ciągłości i bezpieczeństwa prac budowlanych. Dodatkowo, dokumentacja z odbioru częściowego jest istotna w razie przyszłych roszczeń lub kontroli zewnętrznych.

Pytanie 5

Po zakończeniu robót, które są ukryte, należy przeprowadzić odbiór

A. inwestorskiego

B. częściowego

C. końcowego

D. gwarancyjnego

Wybór odbioru gwarancyjnego, końcowego lub inwestorskiego w kontekście robót ulegających zakryciu jest nieprawidłowy z kilku powodów. Odbiór gwarancyjny odnosi się do sprawdzenia stanu obiektu po upływie określonego czasu od zakończenia inwestycji, co nie ma zastosowania przed zakryciem istotnych elementów budowlanych. Odbiór końcowy ma miejsce po zakończeniu wszystkich robót budowlanych i obejmuje cały projekt, jednak nie daje możliwości weryfikacji ukrytych detali, które mogą wpłynąć na późniejsze funkcjonowanie budynku. Z kolei odbiór inwestorski, choć może być przeprowadzany w dowolnym momencie, nie jest wystarczający do zapewnienia, że prace zostały wykonane zgodnie z normami przed ich zakryciem. Często mylone jest znaczenie etapu odbioru z momentem zakończenia prac, co prowadzi do błędnych przekonań, że wszystko, co zostało zrobione, jest poprawne i spełnia wymogi. Bez odpowiedniego odbioru częściowego mogą wystąpić poważne problemy kosztowne w naprawach, gdyż późniejsze odsłonięcie zakrytych instalacji może ujawnić wady, które powinny były być zauważone i skorygowane na wcześniejszym etapie.

Pytanie 6

Stacja napełniająca zasilana energią słoneczną działa z prędkością 3 dm³/s. Jaką maksymalną objętość może napełnić w przeciągu dwóch godzin?

A. 10,80 m³

B. 32,40 m³

C. 21,60 m³

D. 6,00 m³

Stacja napełniająca o wydajności 3 dm³/s oznacza, że jest w stanie napełnić 3 decymetry sześcienne w każdą sekundę. Przez dwie godziny, co równa się 7200 sekund, całkowita objętość napełniona wynosi 3 dm³/s × 7200 s = 21600 dm³, co po przeliczeniu na metry sześcienne daje 21,6 m³. Zrozumienie przeliczeń jednostek objętości jest kluczowe w inżynierii i zarządzaniu projektami, gdzie precyzyjne obliczenia są niezbędne do efektywnego planowania. W praktyce, obliczenie przepływu cieczy i wydajności urządzeń jest stosowane w systemach hydraulicznych, instalacjach wodociągowych oraz wielu innych branżach, gdzie zarządzanie zasobami wodnymi jest priorytetem. Dobre praktyki inżynieryjne zalecają regularne monitorowanie wydajności systemów napełniających, aby zapewnić ich optymalną efektywność oraz zminimalizować straty. Warto również znać normy dotyczące zużycia wody i energii, co jest istotne w kontekście zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 7

Nieuruchomienie pompy obiegowej w obiegu solarnym może być spowodowane

A. zabrudzonym filtrem, który znajduje się przed pompą

B. zbyt niskim ciśnieniem w obiegu solarnym

C. zablokowanym wirnikiem pompy

D. zbyt wysokim ciśnieniem w obiegu solarnym

Zablokowany wirnik pompy jest jedną z najczęstszych przyczyn braku działania pompy obiegowej w obiegu solarnym. W przypadku, gdy wirnik nie może swobodnie obracać się, pompa nie jest w stanie przetłaczać cieczy, co prowadzi do braku obiegu. Przyczyną zablokowania wirnika mogą być zanieczyszczenia, które dostały się do pompy, na przykład fragmenty rdzy, osady mineralne lub inne ciała obce. Aby zapobiec takim sytuacjom, zaleca się regularne sprawdzanie i czyszczenie filtrów oraz stosowanie pomp wysokiej jakości, które są mniej podatne na uszkodzenia. W praktyce, aby właściwie utrzymać system solarny, warto wprowadzić harmonogram przeglądów technicznych, który obejmuje kontrolę wszystkich elementów systemu, w tym pompy, filtrów i wirników. Dbanie o czystość obiegu solarnym oraz odpowiednią konserwację pomp nie tylko zwiększa efektywność systemu, ale również przedłuża jego żywotność, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 8

Odległość gruntowa pomiędzy sondami pionowymi nie może być mniejsza niż

A. 24 m

B. 12 m

C. 6 m

D. 18 m

Odpowiedź 6 m jest poprawna, ponieważ zgodnie z aktualnymi normami i najlepszymi praktykami w inżynierii geotechnicznej, odległość między sondami pionowymi powinna wynosić co najmniej 6 m. Taka odległość pozwala na uzyskanie reprezentatywnych próbek gruntu, co jest kluczowe dla przeprowadzenia dokładnych badań geotechnicznych. W praktyce oznacza to, że jeśli sondy są umieszczone zbyt blisko siebie, mogą wystąpić zjawiska interferencji, które mogą zniekształcić wyniki badań. Na przykład, w przypadku przeprowadzania badań nośności gruntu, zbyt mała odległość między sondami może prowadzić do błędnych ocen parametrów gruntowych, co w konsekwencji wpłynie na bezpieczeństwo i stabilność projektowanych obiektów budowlanych. W związku z tym, zachowanie odpowiedniej odległości jest kluczowe dla zapewnienia dokładności wyników oraz ich interpretacji w kontekście projektowania i budowy infrastruktury. W praktyce, wiele instytucji i organizacji branżowych zaleca stosowanie tej odległości jako standardu w projektach geotechnicznych.

Pytanie 9

Czym są zrębki?

A. rozdrobnione pnie i gałęzie drzew

B. wióry z obróbki drewna

C. odpady powstałe podczas pielęgnacji drzew

D. mieszanina trocin i kleju

Zrębki to materiał pochodzący z rozdrobnienia pni i gałęzi drzew, co sprawia, że są jednym z istotnych produktów w kontekście zarządzania drewnem. W procesie tym wykorzystuje się rębaki do drewna, które skutecznie rozdrabniają większe fragmenty drzewa na mniejsze kawałki. Zrębki mają szerokie zastosowanie – często używane są jako biomasa do produkcji energii odnawialnej, co przyczynia się do zmniejszenia emisji CO2 w porównaniu do tradycyjnych paliw kopalnych. W ogrodnictwie stanowią doskonały materiał mulczujący, który pomaga w zatrzymywaniu wilgoci w glebie oraz w ograniczeniu wzrostu chwastów. Zrębki są również wykorzystywane do poprawy struktury gleby, co sprzyja wzrostowi roślin. W kontekście branżowym, zrębki mogą być klasyfikowane według ich wielkości i jakości, co wpływa na ich wartość rynkową oraz zastosowania. W Polsce coraz częściej stosuje się zrębki w elektrowniach biomasowych, co pokazuje rosnące zainteresowanie odnawialnymi źródłami energii.

Pytanie 10

Jakie rury są najbardziej odpowiednie do wykonania instalacji ogrzewania podłogowego?

A. PEX-AL-PEX

B. PP-HD

C. miedziane

D. stalowe

Rury PEX-AL-PEX to jeden z najlepszych wyborów do budowy instalacji ogrzewania podłogowego. PEX-AL-PEX to rura wielowarstwowa, która łączy w sobie zalety polietylenu (PEX) i aluminium. Warstwa aluminiowa zapewnia wysoką odporność na wysokie ciśnienia oraz wzmocnienie strukturalne, co minimalizuje ryzyko pęknięć i deformacji. Dodatkowo, rury te charakteryzują się doskonałymi właściwościami termicznymi, co wpływa na efektywność ogrzewania podłogowego. Dzięki ich elastyczności łatwo je układać, co pozwala na łatwe dostosowanie do kształtu pomieszczeń. PEX-AL-PEX jest również odporny na korozję, co zwiększa trwałość instalacji. W praktyce, rury te są szeroko stosowane w nowoczesnych systemach grzewczych, spełniając wymagania norm europejskich oraz krajowych, takich jak PN-EN 1264. Dzięki tym właściwościom, rury PEX-AL-PEX są preferowane w instalacjach, gdzie niezawodność i efektywność są kluczowe.

Pytanie 11

Ośmiu paneli fotowoltaicznych o maksymalnej mocy P=250 Wp i napięciu U=12 V zostało połączonych równolegle. Instalacja ta cechuje się następującymi parametrami

A. P=2 000 Wp, U=96 V

B. P=250 Wp, U=12 V

C. P=2 000 Wp, U=12 V

D. P=250 Wp, U=96 V

Odpowiedź P=2 000 Wp, U=12 V jest poprawna, ponieważ w układzie równoległym moc paneli fotowoltaicznych sumuje się, natomiast napięcie pozostaje stałe. W przypadku ośmiu paneli o mocy 250 Wp każdy, całkowita moc instalacji wynosi 8 x 250 Wp = 2000 Wp, co jest zgodne z pierwszą odpowiedzią. Napięcie w układzie równoległym pozostaje na poziomie 12 V, co również potwierdza prawidłowość tej odpowiedzi. Takie połączenie jest powszechnie stosowane w systemach fotowoltaicznych, gdzie stabilne napięcie jest kluczowe dla zasilania urządzeń o różnych wymaganiach energetycznych. W praktyce, takie układy są wykorzystywane w instalacjach domowych, gdzie zapewniają odpowiednią moc przy zachowaniu niskiego napięcia, co zwiększa bezpieczeństwo użytkowania. Zgodnie z normami IEC 61215 i IEC 61730, instalacje fotowoltaiczne powinny być projektowane tak, aby zapewnić maksymalną efektywność energetyczną oraz bezpieczeństwo, co również znajduje potwierdzenie w tej odpowiedzi.

Pytanie 12

Najlepszym surowcem, z którego powinny być zrobione łopaty wirnika turbiny wiatrowej o mocy 2 MW, jest

A. włókna szklane

B. aluminium

C. stal

D. miedź

Włókna szklane są materiałem o doskonałych właściwościach mechanicznych i niskiej masie, co czyni je idealnym wyborem do produkcji łopat wirników turbin wiatrowych o mocy 2 MW. Ich wysoka wytrzymałość na rozciąganie oraz odporność na działanie warunków atmosferycznych, w tym korozji, sprawiają, że są one bardziej trwałe w porównaniu do innych materiałów, takich jak stal czy aluminium. Wykorzystanie włókien szklanych w konstrukcji łopat pozwala na osiągnięcie większej efektywności energetycznej, ponieważ umożliwia produkcję dłuższych i lżejszych łopat, co z kolei zwiększa powierzchnię do chwytania wiatru. Przykładem zastosowania tego materiału mogą być nowoczesne turbiny wiatrowe, które korzystają z kompozytów z włókien szklanych w połączeniu z żywicami epoksydowymi, co pozwala na osiągnięcie wysokiej wydajności i długowieczności. Standardy branżowe, takie jak IEC 61400, zalecają stosowanie materiałów kompozytowych w konstrukcji łopat, co potwierdza ich przewagę nad innymi materiałami.

Pytanie 13

Jak długo utrzymujemy elementy łączone w technologii klejonej?

A. 35-60 sek.

B. 5-10 sek.

C. 15-30 sek.

D. 1-2 min.

Odpowiedź 15-30 sek. jest prawidłowa, ponieważ czas przytrzymywania elementów w technologii klejonej jest kluczowy dla uzyskania odpowiedniej siły połączenia. W tym czasie klej osiąga wstępną wydolność, co umożliwia utworzenie mocnego połączenia między elementami. W praktyce, niewłaściwe czasy przytrzymywania mogą prowadzić do osłabienia struktury lub nieprawidłowego ustawienia elementów. Na przykład, w przypadku klejenia drewna, przytrzymywanie przez 15-30 sek. jest wystarczające do uzyskania właściwej adhezji, co potwierdzają standardy branżowe, takie jak EN 204, które określają metody testowania klejów stosowanych w drewnie. Wiedza ta jest istotna w kontekście zarówno produkcji mebli, jak i budownictwa, gdzie wytrzymałość połączeń ma kluczowe znaczenie dla trwałości konstrukcji. Zrozumienie tego procesu pozwala na lepsze planowanie czasów klejenia, zwiększając efektywność pracy oraz jakość finalnych produktów.

Pytanie 14

Montaż paneli słonecznych na płaskim dachu został zrealizowany przez jednego instalatora oraz dwóch asystentów. Wartość stawki instalatora wynosi 50,00 zł za każdą godzinę pracy, a stawka asystenta to 20,00 zł. Jaką łączną wartość robocizny można oszacować, jeśli całkowity czas pracy wynosi 8 godzin?

A. 960,00 zł

B. 720,00 zł

C. 90,00 zł

D. 560,00 zł

Kosztorysowa wartość robocizny wynosi 720,00 zł, co wynika z obliczenia całkowitych kosztów pracy instalatora i pomocników przy montażu kolektorów słonecznych. Instalator, którego stawka wynosi 50,00 zł za roboczogodzinę, pracował przez 8 godzin, co daje 400,00 zł (50,00 zł x 8 h). Dodatkowo, dwóch pomocników, zarabiających po 20,00 zł za roboczogodzinę, pracowało również przez 8 godzin. Każdy pomocnik zarobił 160,00 zł (20,00 zł x 8 h), więc dla dwóch pomocników łączny koszt wynosi 320,00 zł (160,00 zł x 2). Suma kosztów wynosi zatem 400,00 zł (instalator) + 320,00 zł (pomocnicy) = 720,00 zł. Taki sposób obliczania kosztów robocizny jest standardem w branży budowlanej i instalacyjnej, gdzie ważne jest uwzględnienie różnorodnych stawek wynagrodzenia oraz czasu pracy wszystkich zaangażowanych pracowników.

Pytanie 15

Na instalacji fotowoltaicznej zaobserwowano, że panele fotowoltaiczne generują energię prądu stałego, jednak nie jest ona przekształcana na energię prądu zmiennego. Jakie urządzenie jest odpowiedzialne za konwersję prądu stałego produkowanego przez instalację fotowoltaiczną na prąd zmienny?

A. Watomierz

B. Przekładnik napięciowy

C. Inwerter

D. Prostownik

Inwerter to kluczowe urządzenie w systemach fotowoltaicznych, którego podstawową funkcją jest przekształcanie prądu stałego (DC) w prąd zmienny (AC). Panele fotowoltaiczne generują energię w postaci prądu stałego, która nie może być bezpośrednio wykorzystywana w większości aplikacji domowych ani nie może być wprowadzana do sieci elektroenergetycznej, gdyż ta operuje na prądzie zmiennym. Dlatego inwertery pełnią nie tylko rolę technologiczną, ale także zapewniają zgodność z przepisami i normami dotyczącymi jakości energii. W praktyce inwertery są odpowiedzialne za monitorowanie parametrów pracy systemu, optymalizację produkcji energii oraz zabezpieczenie przed przeciążeniem czy innymi nieprawidłowościami. Dobre praktyki branżowe wskazują na znaczenie wyboru inwertera o odpowiedniej mocy i funkcjach, takich jak monitoring online, co pozwala na bieżąco kontrolować wydajność instalacji.

Pytanie 16

Utrzymanie równomiernego ciśnienia w gazowym zbiorniku można osiągnąć poprzez składowanie biogazu z wykorzystaniem

A. dzwonu gazowego

B. zbiornika komory fermentacyjnej

C. zbiornika ciśnieniowego

D. zbiornika niskociśnieniowego

Pojemnik komory gnilnej, zbiornik ciśnieniowy i zbiornik niskociśnieniowy to rozwiązania, które mają swoje specyficzne zastosowania, ale nie są optymalne do utrzymania stałego ciśnienia w kontekście magazynowania biogazu. Pojemnik komory gnilnej to element, w którym zachodzi proces fermentacji beztlenowej, jednak nie jest on zaprojektowany do regulacji ciśnienia w sposób ciągły. Jego głównym celem jest zapewnienie odpowiednich warunków do przetwarzania materiału organicznego, ale nie kontrolowania gazu wytwarzanego w tym procesie. Zbiornik ciśnieniowy, z drugiej strony, wymaga skomplikowanych systemów zabezpieczeń i regulacji, aby uniknąć niebezpieczeństw związanych z nadmiernym ciśnieniem. Utrzymanie biogazu pod ciśnieniem wiąże się z ryzykiem eksplozji, co czyni to podejście nieodpowiednim dla stabilnego magazynowania. Zbiornik niskociśnieniowy również nie jest w stanie efektywnie zarządzać ciśnieniem, co prowadzi do problemów z wypuszczaniem gazu i może skutkować stratami materiałowymi. Kluczowym błędem jest myślenie, że te zbiorniki mogą pełnić taką samą funkcję jak dzwon gazowy, co ignoruje ich podstawowe różnice i ograniczenia w kontekście bezpieczeństwa i efektywności operacyjnej.

Pytanie 17

Aby uszczelnić złącza gwintowe stalowych rur, należy użyć

A. pakuły lniane lub konopne

B. celulozy

C. taśmę polietylenową

D. klej uszczelniający

Pakuły lniane lub konopne to tradycyjne materiały uszczelniające, które są powszechnie stosowane do uszczelniania połączeń gwintowych rur stalowych. Dzięki swojej strukturze włókienkowej, pakuły doskonale wypełniają przestrzenie między gwintami, co zapobiega nieszczelnościom. W praktyce, pakuły są używane w instalacjach wodociągowych, gazowych oraz w innych systemach, gdzie wymagane jest szczelne połączenie rur. Warto podkreślić, że pakuły lniane są bardziej odporne na działanie wody, podczas gdy pakuły konopne charakteryzują się większą wytrzymałością mechaniczną. Standardy branżowe, takie jak PN-EN 10226, zalecają stosowanie pakuł jako skutecznego materiału do uszczelniania, zwłaszcza w miejscach narażonych na wysokie ciśnienie. Dobrą praktyką jest także ich impregnacja odpowiednimi smarami, co dodatkowo zwiększa ich właściwości uszczelniające oraz odporność na korozję. Stosowanie pakuł lnianych lub konopnych w połączeniach gwintowych jest nie tylko efektywne, ale i zgodne z normami dotyczącymi materiałów uszczelniających.

Pytanie 18

Aby podłączyć kocioł na biomasę do wymiennika c.w.u w wodnej instalacji grzewczej w systemie otwartym, można zastosować rurę

A. ze stali nierdzewnej

B. ze stali ocynkowanej

C. z polipropylenu

D. Alu-PEX

Stal nierdzewna jest materiałem, który doskonale sprawdza się w instalacjach grzewczych, w tym w podłączeniach kotłów na biomasę do wężownic zasobników c.w.u. W porównaniu z innymi materiałami, stal nierdzewna charakteryzuje się wysoką odpornością na korozję oraz na wysokie temperatury i ciśnienia, co jest kluczowe w instalacjach, gdzie zachodzi transfer energii cieplnej. Zastosowanie stali nierdzewnej zapewnia długotrwałość i niezawodność połączenia, co jest istotne dla użytkowników szukających efektywnych i bezpiecznych rozwiązań. Przykładowo, w wielu nowoczesnych instalacjach grzewczych w budynkach mieszkalnych, stal nierdzewna jest preferowanym materiałem do tworzenia węzłów ciepłowniczych oraz do łączenia elementów takich jak kotły, zasobniki czy wymienniki ciepła. Dodatkowo, stosowanie stali nierdzewnej często jest zgodne z wymogami norm budowlanych oraz standardów dotyczących instalacji grzewczych, co zwiększa bezpieczeństwo oraz efektywność systemów grzewczych.

Pytanie 19

Na aksonometrycznym widoku instalacji ogrzewczej w skali 1:100 miedziany pion ma długość 20 cm. Jaką ilość przewodów miedzianych trzeba nabyć do montażu tego pionu?

A. 0,2 m

B. 2 m

C. 20 m

D. 200 m

Odpowiedź 20 m jest poprawna, ponieważ w rzucie aksonometrycznym przy skali 1:100 każdy 1 cm na rysunku odpowiada 100 cm w rzeczywistości. Zatem, jeśli długość miedzianego pionu na rzucie wynosi 20 cm, to w rzeczywistości jego długość wynosi 20 cm x 100 = 2000 cm, co przekłada się na 20 m. W praktyce, przy montażu instalacji grzewczej, ważne jest, aby dokładnie obliczyć długości potrzebnych przewodów, aby uniknąć niedoborów materiałów i zapewnić sprawny proces instalacji. Dobre praktyki w branży zalecają także uwzględnienie dodatkowych długości na zakręty, połączenia oraz ewentualne błędy pomiarowe, co jest istotne w kontekście precyzyjnych obliczeń. Zrozumienie skali i przeliczeń jest kluczowe dla efektywnego planowania oraz realizacji instalacji, co może wpłynąć na jej efektywność energetyczną oraz koszty eksploatacji.

Pytanie 20

Jaką wartość ma maksymalny współczynnik przenikania ciepła (Uc max) dla zewnętrznych ścian nowych obiektów budowlanych od 01.01.2017 roku przy t1 >= 16°C?

A. 0,20 W/m2∙K

B. 0,28 W/m2∙K

C. 0,23 W/m2∙K

D. 0,25 W/m2∙K

Wartości współczynnika przenikania ciepła dla ścian zewnętrznych nowych budynków są ściśle regulowane przez normy budowlane, a ich nieprzestrzeganie może prowadzić do wielu negatywnych konsekwencji. Odpowiedzi 0,28 W/m2∙K, 0,20 W/m2∙K oraz 0,25 W/m2∙K nie spełniają wymagań nałożonych przez aktualne regulacje. Wskazywanie na wyższe wartości, takie jak 0,28 W/m2∙K, może sugerować mylne przekonanie, że budynki mogą być mniej energooszczędne, co stoi w sprzeczności z obowiązującymi trendami w budownictwie, które kładą duży nacisk na zrównoważony rozwój i efektywność energetyczną. Natomiast niższe wartości, jak 0,20 W/m2∙K, mogą być mylnie interpretowane jako bardziej korzystne, ale w rzeczywistości nie są one zgodne z wymaganiami dla nowych budynków. W kontekście budownictwa, odpowiednie wartości współczynnika Uc są kluczowe, ponieważ wpływają na komfort cieplny, efektywność energetyczną oraz koszty eksploatacji budynków. W praktyce, projektanci i inżynierowie powinni starannie dobierać materiały izolacyjne i technologie budowlane, aby nie tylko spełniać normy, ale także zapewnić długoterminowe oszczędności i zrównoważony rozwój. Nieprzestrzeganie tych zasad prowadzi do nieefektywności energetycznej oraz wyższych rachunków za energię, co jest szczególnie istotne w kontekście rosnących cen energii oraz globalnych działań na rzecz ochrony środowiska.

Pytanie 21

W przypadku tworzenia kosztorysu ofertowego nie uwzględnia się

A. zapisy z książki obmiarów zatwierdzone przez inspektora nadzoru

B. ceny jednostkowe oraz narzuty dotyczące kosztów pośrednich i zysku

C. dokumentację projektową oraz dane wyjściowe do projektowania

D. koszty rzeczowe robocizny, materiałów oraz pracy sprzętu

Wybór jednej z nieprawidłowych odpowiedzi może wskazywać na niepełne zrozumienie zasad sporządzania kosztorysów ofertowych. W kontekście kosztorysowania, nakłady rzeczowe robocizny, materiałów i pracy sprzętu są fundamentalnymi elementami, które muszą być dokładnie określone, aby oszacować całkowity koszt realizacji projektu. Ustalając ceny jednostkowe oraz narzuty dla kosztów pośrednich i zysku, wykonawca może skonstruować rzetelną ofertę, która uwzględnia wszystkie koszty związane z realizacją zadania. Oparcie kosztorysu na dokumentacji projektowej i danych wyjściowych jest kluczowe, ponieważ te informacje dostarczają niezbędnych wskazówek dotyczących zakresu prac oraz wymaganych materiałów. Typowym błędem myślowym jest mylenie zapisów z książki obmiarów z danymi potrzebnymi do sporządzenia oferty, co prowadzi do pominięcia istotnych informacji. Książka obmiarów jest używana w kontekście realizacji projektu, natomiast kosztorys ofertowy powinien być oparty na ustandaryzowanych i aktualnych danych rynkowych, aby zapewnić jego konkurencyjność i rzetelność. Ignorowanie tych zasad może skutkować nieprzewidzianymi kosztami, co w końcu wpłynie na rentowność realizowanych projektów.

Pytanie 22

Powstawanie zapowietrzenia w instalacji solarnej może być wynikiem

A. użycia pompy obiegowej o niedostosowanej mocy

B. wykorzystania zbyt dużych średnic rur w instalacji

C. niewłaściwie wolnym wypełnianiem systemu

D. nieprawidłowym ciśnieniem wstępnym w zbiorniku przeponowym

Niewłaściwe ciśnienie wstępne w naczyniu wzbiorczym jest kluczowym czynnikiem wpływającym na prawidłowe funkcjonowanie instalacji solarnej. Naczynie wzbiorcze, które pełni rolę bufora, powinno być odpowiednio dobrane do systemu. Jeśli ciśnienie wstępne jest zbyt niskie, może to prowadzić do powstawania pęcherzyków powietrza w instalacji, co z kolei skutkuje obniżeniem efektywności systemu i możliwości jego pracy. Przykładowo, w systemach solarnych często rekomenduje się ciśnienie wstępne w zakresie 1-2 bar, co zapewnia odpowiednie warunki do obiegu cieczy. W praktyce, regularne kontrole ciśnienia oraz jego kalibracja w oparciu o specyfikacje producenta naczynia wzbiorczego są kluczowe dla utrzymania efektywności instalacji. Ponadto, zgodnie z normami branżowymi, takich jak PN-EN 12976, odpowiednie ciśnienie wstępne przyczynia się do stabilności całego systemu, eliminując ryzyko awarii związanych z zapowietrzeniem.

Pytanie 23

Zbudowanie fundamentów oraz wieży dla małej elektrowni wiatrowej o wysokości 10 metrów

A. wymaga pozwolenia na budowę

B. wymaga zgłoszenia budowlanego

C. może być realizowane po poinformowaniu sąsiadów

D. może być realizowane bez uzgodnień

Budowa fundamentu i wieży małej elektrowni wiatrowej o wysokości 10 metrów rzeczywiście wymaga pozwolenia na budowę. Zgodnie z polskim prawem budowlanym, każda inwestycja budowlana, która wpływa na środowisko zmieniając jego charakter, musi być odpowiednio zgłoszona i zatwierdzona. Elektrownie wiatrowe, choć niewielkie, są uznawane za obiekty mogące wpływać na otoczenie, a ich budowa wymaga wnikliwej analizy pod kątem wpływu na lokalne ekosystemy, krajobraz oraz sąsiedztwo. W praktyce, uzyskanie pozwolenia na budowę wiąże się z przygotowaniem odpowiedniej dokumentacji, która powinna zawierać projekt budowlany, analizy oddziaływania na środowisko oraz ewentualne konsultacje z sąsiadami. Dobre praktyki wskazują, że przed rozpoczęciem inwestycji warto przeprowadzić również konsultacje społeczne, aby uzyskać akceptację lokalnej społeczności. Zrozumienie wymogów prawnych jest kluczowe dla efektywnego zarządzania projektem budowlanym.

Pytanie 24

Do instalacji ogrzewania podłogowego zasilanego pompą ciepła wykorzystuje się rury

A. stalowe

B. żeliwne

C. kamionkowe

D. z tworzywa sztucznego

Instalację ogrzewania podłogowego zasilaną z pompy ciepła wykonuje się najczęściej z rur z tworzywa sztucznego, takich jak polietylen (PE) lub polipropylen (PP). Te materiały charakteryzują się doskonałą odpornością na korozję, co jest kluczowe w systemach, w których krążą płyny o różnej chemicznej charakterystyce. Ponadto, rury z tworzywa sztucznego mają dobre właściwości izolacyjne, co pozwala na efektywne wykorzystanie energii z pompy ciepła. Elastyczność tych materiałów ułatwia montaż, pozwalając na łatwe formowanie i dostosowanie do najbardziej wymagających układów. W praktyce, stosując rury z tworzywa sztucznego, można zredukować ilość połączeń i złączy, co z kolei zmniejsza ryzyko wycieków. Standardy branżowe, takie jak PN-EN 1264 dotyczące ogrzewania podłogowego, podkreślają zalety używania tych materiałów i ich zgodność z nowoczesnymi technologiami ogrzewania. Dodatkowo, ich lekkość w porównaniu do rur stalowych czy żeliwnych sprawia, że instalacja staje się prostsza i szybsza, co jest nieocenione w praktyce budowlanej.

Pytanie 25

Jeśli całkowity opór cieplny przegrody wynosi 4,00 (m2-K)/W, to jaką wartość ma współczynnik przenikania ciepła?

A. 0,35 W/(m2-K)

B. 0,50 W/(m2K)

C. 0,10 W/(m2-K)

D. 0,25 W/(m2-K)

Współczynnik przenikania ciepła jest kluczowym parametrem w analizie efektywności energetycznej budynków. Odpowiedzi wskazujące na wartości inne niż 0,25 W/(m2-K) wynikają z nieprawidłowego zrozumienia relacji między całkowitym oporem cieplnym a współczynnikiem U. Często występującym błędem jest mylenie pojęć oporu cieplnego i przenikania ciepła. Wartości takie jak 0,35, 0,50 czy 0,10 W/(m2-K) mogą sugerować, że nie uwzględniono, iż U jest odwrotnością R. Na przykład, dla wartości 0,50 W/(m2-K) można by błędnie sądzić, że przegroda ma lepsze właściwości izolacyjne, podczas gdy w rzeczywistości jest to wartość wyższa niż rzeczywista efektywność izolacji. Ponadto, typowym błędem jest również brak zrozumienia, że niższe wartości U są korzystniejsze w kontekście oszczędności energii. W praktyce, w projektach budowlanych dąży się do osiągnięcia jak najniższych wartości U, co jest zgodne z przepisami dotyczącymi efektywności energetycznej budynków. Warto przy tym pamiętać, że w kontekście przepisów budowlanych oraz norm, takich jak PN-EN 10077-1, istotne jest obliczanie tych wartości w sposób zgodny z aktualnymi standardami i wymaganiami, co dodatkowo podkreśla znaczenie znajomości tych relacji w pracy inżyniera budowlanego.

Pytanie 26

Pompa ciepła typu sprężarkowego określana jest jako rewersyjna, gdy jest zainstalowana w obiekcie

A. ma 4 wymienniki ciepła

B. ma sprężarkę umieszczoną na zewnątrz budynku

C. może zimą pełnić funkcje grzewcze, a latem chłodnicze

D. ma modulowaną moc grzewczą sprężarki

Sprężarkowa pompa ciepła nazywana jest rewersyjną, ponieważ może w zależności od potrzeb zmieniać kierunek przepływu czynnika chłodniczego, co pozwala jej pełnić różne funkcje: zimą jako urządzenie grzewcze, a latem jako system chłodzący. W praktyce oznacza to, że pompa ciepła może efektywnie wykorzystać energię z otoczenia do ogrzewania pomieszczeń, pobierając ciepło z powietrza, gruntu lub wody, a w okresie letnim może tę energię odprowadzać, schładzając budynek. Współczesne systemy oparte na tej technologii są zgodne z normami efektywności energetycznej, co czyni je ekologicznymi i ekonomicznymi rozwiązaniami. Przykładem zastosowania mogą być budynki mieszkalne, biura czy obiekty przemysłowe, które dzięki zastosowaniu rewersyjnych pomp ciepła mogą zredukować koszty eksploatacji oraz emisję dwutlenku węgla. Warto zauważyć, że rewersyjne pompy ciepła przyczyniają się do zrównoważonego rozwoju, co jest istotne w kontekście globalnych wyzwań związanych ze zmianami klimatycznymi.

Pytanie 27

Zawór STB w kotłach opalanych biomasą z wentylatorem i podajnikiem chroni kocioł przed

A. zablokowaniem podajnika paliwa

B. niedostatecznym spalaniem

C. cofaniem płomienia

D. zbyt wysokim wzrostem temperatury wody

Odpowiedzi sugerujące, że zawór STB zabezpiecza kocioł przed niezupełnym spalaniem, zatkaniem podajnika paliwa lub cofnięciem płomienia, wskazują na powszechne nieporozumienia dotyczące funkcji tego urządzenia. Zawór STB jest związany z regulacją temperatury wody w kotle, a nie z procesem spalania paliwa. Niezupełne spalanie jest wynikiem niewłaściwego doprowadzenia powietrza, niewłaściwych parametrów paliwa lub wadliwego działania elementów grzewczych, a nie bezpośrednio związane z działaniem zaworu STB. Zatkanie podajnika paliwa z kolei może prowadzić do przerwy w dostarczaniu paliwa, ale nie jest to sytuacja, którą zawór STB ma na celu rozwiązać. Cofnięcie płomienia, które może spowodować zagrożenie pożarowe, również nie jest funkcją zaworu STB, lecz wymaga zastosowania innych zabezpieczeń, takich jak klapy zwrotne czy systemy detekcji płomienia. Zrozumienie, że zawór STB działa głównie jako zabezpieczenie przed wzrostem temperatury, a nie jako element systemu kontroli procesów spalania, jest kluczowe dla zapewnienia prawidłowego eksploatowania kotłów na biomasę. Właściwe zrozumienie funkcji każdego elementu systemu grzewczego jest niezbędne do zapewnienia ich efektywności oraz bezpieczeństwa, a ignorowanie tej zasady może prowadzić do niepożądanych sytuacji i poważnych awarii.

Pytanie 28

Gdzie powinien być umiejscowiony odpowietrznik w instalacji grzewczej zasilanej energią słoneczną?

A. w najwyższym punkcie instalacji

B. za zaworem bezpieczeństwa

C. w najniższym punkcie instalacji

D. bezpośrednio za pompą

Odpowietrznik w słonecznej instalacji grzewczej powinien być umieszczony w najwyższym punkcie instalacji, co jest zgodne z ogólnymi zasadami projektowania systemów grzewczych. Umieszczenie odpowietrznika w najwyższym miejscu umożliwia skuteczne usuwanie powietrza z systemu, które gromadzi się na skutek nagrzewania wody oraz zmieniających się ciśnień. W praktyce, powietrze w instalacji może prowadzić do zakłóceń w obiegu wody, co z kolei może obniżać efektywność systemu grzewczego oraz powodować hałasy. Dlatego w dobrych praktykach branżowych wskazuje się na konieczność umieszczania odpowietrzników w punktach, gdzie gromadzi się powietrze, co najczęściej jest właśnie najwyższy punkt instalacji. Zgodnie z normami, takie rozwiązanie nie tylko zwiększa wydajność, ale również wydłuża żywotność całego systemu. Przykładem mogą być instalacje, w których zastosowano automatyczne odpowietrzniki, które w sposób samoczynny usuwają nadmiar powietrza, co jest korzystne zwłaszcza w większych układach.

Pytanie 29

Z kolektora słonecznego o powierzchni 3 m² oraz efektywności przekazywania energii cieplnej wynoszącej 80% przy nasłonecznieniu 1000 W/m² można uzyskać moc równą

A. 800 W

B. 1600 W

C. 3000 W

D. 2400 W

Kolektor słoneczny o powierzchni 3 m² i sprawności 80% przy nasłonecznieniu 1000 W/m² rzeczywiście może generować moc 2400 W. Aby zrozumieć ten proces, warto przyjrzeć się, jak obliczamy moc, którą kolektor jest w stanie przekazać. Mnożymy powierzchnię kolektora przez natężenie promieniowania słonecznego oraz sprawność urządzenia. W tym przypadku obliczenia wyglądają następująco: 3 m² x 1000 W/m² = 3000 W, a następnie uwzględniając sprawność 80%, otrzymujemy 3000 W x 0,8 = 2400 W. W kontekście praktycznym, moc uzyskana z kolektora słonecznego może być wykorzystywana do podgrzewania wody w systemach grzewczych, co jest ekologicznym rozwiązaniem redukującym emisję CO2. Warto również zauważyć, że efektywność kolektorów słonecznych została potwierdzona w standardach branżowych, takich jak Solar Keymark, co dodatkowo podkreśla ich wiarygodność i wydajność w zastosowaniach komercyjnych i przemysłowych.

Pytanie 30

Jak należy łączyć miedziane rury z rurami ze stali ocynkowanej?

A. Lutuje się miedzianą złączkę do stalowej rury

B. Używa się specjalnej złączki mosiężnej jako przejściowej

C. Lutuje się stalową złączkę do miedzianej rury

D. Zaciska się miedzianą rurę na stalowej rurze

Lutowanie złączki stalowej do rury miedzianej oraz lutowanie złączki miedzianej do rury stalowej to metody, które mogą wydawać się logiczne, jednak w praktyce są niewłaściwe ze względu na różnice w temperaturze topnienia oraz charakterystyce chemicznej obu materiałów. Lutowanie wymaga odpowiednich materiałów lutowniczych, a w przypadku stali i miedzi występuje ryzyko powstawania nieszczelności, gdyż różnice w rozszerzalności cieplnej mogą prowadzić do pęknięć w połączeniach. Co więcej, lutowanie stalowych złączek do miedzi może skutkować korozją elektrolityczną, co jest skutkiem kontaktu dwóch różnych metali w obecności elektrolitu, jakim jest woda. Użycie zacisku do rur miedzianych na rurze stalowej jest również niewłaściwym podejściem, gdyż nie zapewnia trwałego, szczelnego połączenia. Zaciski mogą z czasem się luzować, co prowadzi do wycieków. W praktyce, dla bezpieczeństwa i wydajności systemów hydraulicznych, powinno się stosować dedykowane złączki mosiężne, które eliminują te problemy i gwarantują długotrwałą niezawodność połączeń. Warto również pamiętać o przestrzeganiu norm dotyczących łączenia różnych materiałów, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i trwałości instalacji.

Pytanie 31

Podczas użytkowania systemu grzewczego zasilanego energią słoneczną zaobserwowano opóźnione uruchamianie pompy obiegowej przy wysokiej temperaturze powracającej z kolektora. Możliwą przyczyną tego zjawiska może być

A. zepsuta pompa solarna

B. aktywny tryb urlop na regulatorze

C. wadliwy czujnik temperatury

D. niewłaściwa histereza ustawiona na regulatorze

Analizując inne odpowiedzi, warto zauważyć, że uszkodzona pompa solarna, choć może być źródłem problemów, nie jest bezpośrednią przyczyną późnego załączania, gdyż jej stan nie wpływa na przekazywanie informacji o temperaturze. Jeżeli pompa jest sprawna, powinna działać zgodnie z zaleceniami regulatora, a problemy z jej funkcjonowaniem mogą wynikać z innych czynników, takich jak zablokowanie układu. Ustawienie trybu urlop na regulatorze może ograniczać pracę systemu, jednak nie jest to typowy powód późnego załączania pompy przy wysokiej temperaturze, ponieważ tryb ten zwykle wyłącza system grzewczy. Z kolei za mała histereza ustawiona na regulatorze mogłaby powodować częstsze włączanie/wyłączanie pompy, ale nie opóźniałaby jej załączenia w sytuacji, gdy temperatura powrotu jest już wysoka. Kluczowym błędem myślowym jest łączenie symptomów z przyczynami w sposób, który nie uwzględnia ich funkcjonalności i interakcji w systemie. Efektywny system grzewczy wymaga zrozumienia działania czujników oraz mechanizmów regulacyjnych, a ich niewłaściwa interpretacja prowadzi do nieefektywności i potencjalnych awarii.

Pytanie 32

Dla zapewnienia maksymalnej rocznej wydajności instalacji c.w.u. w Polsce, kąt nachylenia kolektorów słonecznych powinien znajdować się w zakresie

A. 30° ÷ 50°

B. 50° ÷ 70°

C. 10° ÷ 30°

D. 70° ÷ 90°

Odpowiedź 30° ÷ 50° jest prawidłowa, ponieważ optymalne nachylenie kolektorów słonecznych w Polsce powinno być dostosowane do średniej szerokości geograficznej kraju, co sprzyja maksymalnej efektywności całorocznej instalacji ciepłej wody użytkowej (c.w.u.). W tym zakresie nachylenia kolektory mogą najlepiej zbierać energię słoneczną, przede wszystkim w miesiącach zimowych, kiedy słońce znajduje się nisko na niebie. Praktyczne przykłady zastosowania tego nachylenia można zaobserwować w standardowych instalacjach solarnych, które są projektowane zgodnie z normą PN-EN 12975 dotyczącą kolektorów słonecznych. Przy zastosowaniu nachylenia w tym zakresie, użytkownicy mogą osiągnąć znaczne oszczędności na kosztach energii, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju oraz efektywności energetycznej, promowanymi przez wiele organizacji zajmujących się odnawialnymi źródłami energii. Warto również zaznaczyć, że eksperci zalecają regularne monitorowanie wydajności instalacji oraz dostosowywanie nachylenia w zależności od lokalnych warunków klimatycznych oraz zmieniających się pór roku.

Pytanie 33

Aby zabezpieczyć instalację solarną przed przegrzaniem czynnika grzewczego, co należy zastosować?

A. zasilanie rezerwowe UPS

B. obejście pompy obiegowej z użyciem zaworu kulowego

C. grawitacyjne krążenie czynnika grzewczego

D. czynnik grzewczy, który nie zamarza

Niektóre z proponowanych odpowiedzi, mimo że mogą wydawać się logiczne, nie odpowiadają rzeczywistości i nie są adekwatnymi metodami ochrony przed przegrzaniem czynnika grzewczego w instalacji solarnej. Użycie niezamarzającego czynnika grzewczego, na przykład, nie jest bezpośrednim zabezpieczeniem przed przegrzaniem, lecz raczej rozwiązaniem problemu związane z niskimi temperaturami. Taki czynnik, mimo że zapobiega zamarzaniu, nie chroni instalacji przed nadmiernym wzrostem temperatury, co może mieć miejsce w warunkach intensywnego nasłonecznienia. Z kolei obejście pompy obiegowej z zaworem kulowym teoretycznie może pomóc w regulacji przepływu, ale nie zastępuje aktywnego zabezpieczenia, jakim jest zasilanie UPS. W sytuacji awarii zasilania, pompa przestaje działać, co może prowadzić do stagnacji czynnika i przegrzania. Grawitacyjne krążenie czynnika grzewczego, chociaż ma swoje zastosowanie w niektórych typach systemów, nie jest wystarczające w nowoczesnych instalacjach solarnych, gdzie wymagana jest stała kontrola i regulacja przepływu, aby zapewnić efektywność i bezpieczeństwo. Błędem myślowym jest tutaj poleganie na pasywnych systemach, które mogą nie zapewnić odpowiedniego zarządzania temperaturą w przypadku nieprzewidywalnych zdarzeń.

Pytanie 34

Masa jednego opakowania rur miedzianych, które są przeznaczone do budowy instalacji i składowane w kręgach bez wewnętrznego rdzenia (szpuli), nie powinna być większa niż

A. 40 kg

B. 25 kg

C. 50 kg

D. 30 kg

Odpowiedź 50 kg jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z normami branżowymi dotyczącymi przechowywania i transportu rur miedzianych, masa jednego opakowania nie powinna przekraczać tej wartości. Rury miedziane, stosowane w instalacjach wodociągowych i grzewczych, są produktem, który wymaga odpowiedniego zabezpieczenia podczas transportu, aby uniknąć uszkodzeń mechanicznych. Standardowe praktyki w branży budowlanej oraz regulacje dotyczące materiałów budowlanych nakładają ograniczenia na maksymalną masę opakowania, co ma na celu zwiększenie bezpieczeństwa w transporcie oraz ułatwienie manipulacji przez pracowników. Przykładowo, przekroczenie masy 50 kg może prowadzić do trudności w przenoszeniu rur, co zwiększa ryzyko kontuzji. Stosowanie standardowych opakowań o masie 50 kg jest powszechną praktyką wśród producentów rur, co również podkreśla ich dbałość o ergonomię pracy oraz bezpieczeństwo. Warto również zaznaczyć, że w przypadku większych opakowań, transport i składowanie rur wiąże się z dodatkowymi obciążeniami technicznymi dla pojazdów transportowych, co może naruszać przepisy dotyczące transportu drogowego.

Pytanie 35

Jaki typ kotła powinien być użyty do spalania pelletu?

A. Zgazowujący

B. Z podajnikiem tłokowym

C. Z podajnikiem ślimakowym

D. Zasypowy

Kocioł z podajnikiem ślimakowym jest optymalnym rozwiązaniem do spalania pelletu, ponieważ umożliwia automatyczne i precyzyjne podawanie paliwa do komory spalania. Podajniki ślimakowe są zaprojektowane w taki sposób, aby zapewnić stały i kontrolowany przepływ pelletu, co przekłada się na efektywność energetyczną i minimalizację strat ciepła. W praktyce tego typu kotły mogą być stosowane zarówno w systemach grzewczych dla domów jednorodzinnych, jak i w większych instalacjach przemysłowych. Dzięki zastosowaniu podajników ślimakowych, użytkownicy mogą cieszyć się wygodą automatycznego załadunku paliwa oraz mniejszą ilością ręcznej obsługi. Dodatkowo, kotły te często wyposażane są w systemy sterowania, które monitorują temperaturę i ilość podawanego paliwa, co pozwala na dalsze zwiększenie wydajności i oszczędności paliwa. W wielu krajach, w tym w Polsce, tego typu kotły są zgodne z normami ekologicznymi i wydajnościowymi, co czyni je odpowiednim wyborem dla osób dbających o środowisko oraz chcących korzystać z odnawialnych źródeł energii.

Pytanie 36

Jakie urządzenie służy do pomiaru temperatury zamarzania mieszanki glikolowej w systemie solarnym?

A. higrometr.

B. refraktometr.

C. decibelometr.

D. glukometr.

Wilgotnościomierz to urządzenie, które mierzy poziom wilgotności w powietrzu lub w materiałach budowlanych, więc się nie nadaje do sprawdzania temperatury zamarzania glikolu. Chociaż zapewnia info o warunkach atmosferycznych, to nie ma nic wspólnego ze stężeniem roztworów chemicznych. Dekybelomierz, z kolei, służy do pomiaru dźwięku, co też nie ma sensu w tym kontekście. A glukometr, który sprawdza poziom glukozy we krwi, to też nie jest to, co nam potrzebne do analizy chemicznej roztworów solarnych. Takie myślenie często bierze się z niepełnego zrozumienia, jakie funkcje ma każde urządzenie. Jak chcemy zmierzyć temperaturę zamarzania roztworu, kluczowe jest, żeby wiedzieć, że musimy określić stężenie. Do tego nadaje się tylko refraktometr. Złe wybranie metody pomiaru może prowadzić do poważnych problemów, jak uszkodzenie instalacji. Dlatego ważne, żeby używać narzędzi zgodnie z ich przeznaczeniem.

Pytanie 37

W czasie zimowym można wykorzystać odwrócony cykl cieczy roboczej w systemie solarnym do eliminacji śniegu oraz rozmrażania lodu na powierzchni kolektorów słonecznych?

A. próżniowo-rurowych

B. płaskich cieczowych

C. rurowych heat-pipe

D. płaskich próżniowych

Odpowiedzi takie jak "rurowych heat-pipe", "płaskich próżniowych" oraz "próżniowo-rurowych" nie są odpowiednie w kontekście usuwania śniegu i rozmrażania lodu z powierzchni kolektorów słonecznych. Kolektory rurowe heat-pipe działają na zupełnie innej zasadzie; ich konstrukcja opiera się na wykorzystaniu rur wypełnionych cieczą, która odparowuje i skrapla się, ale nie zapewniają one możliwości aktywnego podgrzewania powierzchni w celu usunięcia zalegających zanieczyszczeń. Dodatkowo, kolektory płaskie próżniowe charakteryzują się izolacją, która może utrudniać transfer ciepła do środowiska zewnętrznego, co czyni je mniej efektywnymi w kontekście odśnieżania. Próżniowo-rurowe systemy, mimo że oferują wysoką efektywność w zbieraniu energii słonecznej, również nie są zaprojektowane do aktywnego podgrzewania powierzchni kolektorów, co ogranicza ich funkcjonalność w zimowych warunkach. Typowym błędem myślowym jest przypuszczenie, że wszystkie typy kolektorów mogą być używane w tych samych warunkach; wybór odpowiedniego rodzaju systemu słonecznego powinien być dostosowany do specyficznych potrzeb oraz warunków lokalnych, co jest kluczowe dla zapewnienia efektywności energetycznej i trwałości instalacji.

Pytanie 38

Gdzie oraz w jaki sposób należy zainstalować jednostkę zewnętrzną powietrznej pompy ciepła?

A. W odległości co najmniej 0,3 m od ściany budynku, z wyrzutem powietrza skierowanym w stronę ściany

B. W odległości co najmniej 0,3 m od ściany budynku, z czerpnią powietrza skierowaną w stronę ściany

C. Bezpośrednio przy zewnętrznej ścianie budynku, z wyrzutem powietrza skierowanym w stronę ściany

D. Bezpośrednio przy zewnętrznej ścianie budynku, z czerpnią powietrza skierowaną w stronę ściany

Jednostka zewnętrzna powietrznej pompy ciepła powinna być zamontowana w odpowiedniej odległości od ściany budynku, co ma kluczowe znaczenie dla efektywności jej pracy. Umiejscowienie urządzenia w odległości co najmniej 0,3 m od ściany zapewnia odpowiednią cyrkulację powietrza, co jest niezbędne do prawidłowego poboru i wydajności pracy pompy. Takie umiejscowienie minimalizuje również hałas i wibracje, które mogą przenikać do struktury budynku, co jest szczególnie istotne w przypadku budynków mieszkalnych. Skierowanie czerpni powietrza w stronę ściany chroni ją przed bezpośrednim działaniem wiatru i opadów, co pomaga w stabilizowaniu warunków pracy pompy, zwiększając jej wydajność i żywotność. Dodatkowo, przestrzeń pomiędzy jednostką a ścianą ułatwia odprowadzanie skroplin, co zapobiega ich zamarzaniu na elewacji budynku. Takie wytyczne są zgodne z zaleceniami producentów oraz normami branżowymi, co potwierdza ich zasadność.

Pytanie 39

Jaką wartość należy wpisać w pozycji przedmiarowej dla dolnego przewodu źródła ciepła, który na mapie w skali 1:1000 ma długość 2 cm?

A. 20 m

B. 200 m

C. 2 m

D. 0,2 m

Odpowiedź 20 m jest prawidłowa, ponieważ w skali 1:1000 każdy 1 cm na mapie odpowiada 10 m w rzeczywistości. Zatem, mając długość 2 cm na mapie, należy pomnożyć tę wartość przez 10, co daje 20 m. Tego typu przeliczenia są kluczowe w projektowaniu instalacji grzewczych i wodno-kanalizacyjnych, gdzie precyzyjne odwzorowanie długości jest niezbędne dla obliczeń technicznych oraz do zapewnienia efektywności systemów. W praktyce, użytkownicy muszą zwracać uwagę na skalę rysunków technicznych, aby poprawnie interpretować rozmiary i wymiary instalacji. Ponadto, zgodnie z normami branżowymi, takie przeliczenia są standardową praktyką w zakresie przygotowywania dokumentacji projektowej, co wpływa na jakość i dokładność realizacji inwestycji budowlanych.

Pytanie 40

Jeśli prędkość wiatru zwiększyła się dwukrotnie, to turbina wiatrowa będzie mogła wygenerować

A. dwa razy więcej energii

B. szesnaście razy więcej energii

C. cztery razy więcej energii

D. osiem razy więcej energii

Odpowiedź "osiem razy więcej energii" jest prawidłowa, ponieważ moc generowana przez turbinę wiatrową jest proporcjonalna do sześcianu prędkości wiatru. Zgodnie z równaniem moc = 1/2 * gęstość powietrza * powierzchnia wirnika * prędkość^3, zauważamy, że podwajając prędkość wiatru (2v), moc staje się (1/2 * gęstość powietrza * powierzchnia wirnika * (2v)^3), co sprowadza się do 8 * (1/2 * gęstość powietrza * powierzchnia wirnika * v^3). W praktyce oznacza to, że nawet niewielkie zmiany w prędkości wiatru mogą znacząco wpłynąć na generowaną moc. To zjawisko jest kluczowe w projektowaniu i eksploatacji turbin wiatrowych, co potwierdzają liczne badania i dane operacyjne, które pokazują, że optymalizacja ustawienia turbin względem kierunku i siły wiatru może przynieść znaczne korzyści w zakresie efektywności energetycznej. Dlatego też, znajomość tych zależności jest istotna dla inżynierów i specjalistów pracujących w branży energetyki odnawialnej.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej