Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Opiekunka dziecięca
Kwalifikacja: SPO.04 - Świadczenie usług opiekuńczych i wspomagających rozwój dziecka
Data rozpoczęcia: 19 maja 2025 19:50
Data zakończenia: 19 maja 2025 20:05

Egzamin zdany!

Wynik: 33/40 punktów (82,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia nagłej śmierci łóżeczkowej u dziecka, w jego pierwszych miesiącach życia powinno się kłaść je do snu na

A. brzuchu

B. lewym boku

C. plecach

D. prawym boku

Układanie niemowlęcia do snu na plecach jest zalecane przez specjalistów w dziedzinie pediatrii i zdrowia publicznego jako kluczowa strategia w zapobieganiu nagłej śmierci łóżeczkowej (SIDS). Badania wykazały, że śpiąc na plecach, dzieci mają mniejsze ryzyko uduszenia się, ponieważ ta pozycja minimalizuje możliwość zablokowania dróg oddechowych. W praktyce, rodzice powinni zawsze kłaść swoje niemowlęta na twardym, płaskim materacu, unikając miękkich poszewek, poduszek oraz wszelkich luźnych przedmiotów w łóżeczku, które mogą stwarzać zagrożenie. Co więcej, zaleca się, aby dzieci spały w tym samym pomieszczeniu co rodzice, ale na oddzielnym łóżeczku, co również wpływa na ich bezpieczeństwo. Eksperci, tacy jak American Academy of Pediatrics, sugerują, że praktyka ta powinna być przestrzegana przez co najmniej pierwsze sześć miesięcy życia dziecka, a nawet dłużej, aby zapewnić optymalne warunki dla zdrowego snu i rozwoju malucha.

Pytanie 2

Który z aspektów współpracy z rodzicami ma pozytywny wpływ na proces wychowania dziecka?

A. Stosowanie niespójnego systemu wymagań w stosunku do dziecka

B. Całkowite podporządkowanie się wymaganiom rodziców

C. Zaangażowanie jedynie matki w proces wychowania dziecka

D. Uzgodnienie reakcji na konkretne zachowania dziecka

Uzgodnienie sposobów reagowania na określone zachowania dziecka jest kluczowym elementem współpracy z rodzicami, który ma znaczący wpływ na proces wychowawczy. Wspólne ustalanie zasad i reakcji na zachowania dziecka pozwala na stworzenie spójnego i jednolitego podejścia w wychowaniu, co jest niezwykle istotne dla jego rozwoju emocjonalnego i społecznego. Przykładowo, jeśli rodzice i nauczyciele zgodzą się na to, jak reagować na nieodpowiednie zachowanie, dziecko otrzymuje jasny komunikat o oczekiwaniach oraz konsekwencjach swoich działań. Takie podejście sprzyja budowaniu poczucia bezpieczeństwa u dziecka, a także ułatwia rozwijanie umiejętności społecznych. W praktyce oznacza to, że rodzice powinni regularnie spotykać się z nauczycielami i wspólnie omawiać różne sytuacje, a także ustalać strategie działania, które będą konsekwentnie stosowane zarówno w domu, jak i w szkole. Warto także, aby rodzice byli otwarci na feedback ze strony nauczycieli, co pozwoli na dostosowywanie metod wychowawczych do indywidualnych potrzeb dziecka, zgodnie z najlepszymi praktykami w pedagogice.

Pytanie 3

Pani opiekująca się dziećmi w wieku trzech lat zaproponowała im technikę plastyczną, która polega na odciskaniu wzoru liści na papierze poprzez intensywne pocieranie ołówkiem. Jaką technikę wykorzystała opiekunka podczas zajęć z grupą?

A. Quilling

B. Frottage

C. Origami

D. Collage

Frottage to technika plastyczna, która polega na odciskaniu faktury przedmiotów na powierzchni papieru, co idealnie pasuje do opisanego przez Ciebie działania opiekunki. W tym przypadku dzieci wykorzystują fakturę liści, co umożliwia im odkrywanie różnych struktur i kształtów w twórczy sposób. Technika ta jest często stosowana w edukacji artystycznej, ponieważ rozwija zdolności manualne, wyobraźnię oraz uczy dzieci dostrzegania detali otaczającego świata. Frottage może być wykorzystane nie tylko w zajęciach plastycznych, ale także na zajęciach przyrodniczych, gdzie dzieci uczą się o różnorodności roślin. Dodatkowo, w praktyce artystycznej frottage może być stosowane w połączeniu z innymi technikami, takimi jak malarstwo lub kolaż, tworząc unikalne kompozycje. Umożliwia to dzieciom eksperymentowanie z różnymi materiałami i rozwijanie ich kreatywności, co jest istotnym elementem ich rozwoju artystycznego i emocjonalnego.

Pytanie 4

W jakim celu stosuje się siatki centylowe?

A. Do oceny społecznego funkcjonowania dziecka

B. Do weryfikacji psychicznego funkcjonowania dziecka

C. Do analizy reakcji emocjonalnych dziecka

D. Do oceny fizycznego rozwoju dziecka

Siatki centylowe służą do oceny rozwoju dziecka pod względem fizycznym, zwłaszcza w kontekście wzrostu, wagi oraz innych parametrów antropometrycznych. Wykorzystuje się je, aby określić, jak rozwój dziecka porównuje się do norm wzrostu i wagi dla jego grupy wiekowej oraz płci. Na przykład, jeśli dziecko znajduje się w 75. percentylu wzrostu, oznacza to, że 75% dzieci w jego wieku jest niższych. Takie dane są niezwykle istotne w praktyce pediatrycznej, ponieważ pozwalają na identyfikację potencjalnych problemów zdrowotnych, takich jak niedożywienie, otyłość czy zaburzenia endokrynologiczne. Warto także zauważyć, że siatki centylowe są zgodne z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz innych organizacji zajmujących się zdrowiem dzieci, co czyni je standardem w ocenie rozwoju fizycznego dzieci. W praktyce, lekarze i dietetycy często korzystają z tych narzędzi w ramach rutynowych badań kontrolnych, aby monitorować postępy w rozwoju dzieci i w razie potrzeby wdrażać odpowiednie interwencje zdrowotne.

Pytanie 5

Zasady następstw proksymodystalnych i cefalokaudalnych odnoszą się do

A. kolejności osiągnięć w rozwoju ruchowym dziecka

B. wsparcia rozwoju psychofizycznego dziecka

C. elementów wpływających na rozwój psychomotoryczny dziecka

D. indywidualnych czynników rozwojowych dziecka

Wybierając odpowiedzi, które koncentrują się na indywidualnych uwarunkowaniach rozwojowych dziecka, czynnikach wpływających na rozwój psychomotoryczny lub wspomaganiu rozwoju psychofizycznego, popełnia się błąd w zrozumieniu fundamentalnych zasad dotyczących rozwoju motorycznego. Owszem, te aspekty są istotne w kontekście ogólnego rozwoju dziecka, jednak nie odnoszą się one bezpośrednio do praw proksymodystalnego i cefalokaudalnego. Warto zauważyć, że każde dziecko rozwija się w swoim tempie – na to wpływ mają różne czynniki, w tym genetyka, środowisko oraz indywidualne doświadczenia. Niemniej jednak, prawa te nakreślają uniwersalne zasady, które można zaobserwować w większości przypadków rozwoju dzieci. Często mylnie interpretowane podejścia do rozwoju mogą prowadzić do nieefektywnych metod wsparcia – na przykład, skupienie się na ogólnych uwarunkowaniach zamiast na sekwencjach rozwojowych może skutkować nieprzystosowanymi programami edukacyjnymi lub terapeutycznymi. Istotne jest, aby profesjonaliści w pracy z dziećmi rozumieli te zasady i stosowali je w praktyce, aby skutecznie wspierać rozwój motoryczny w zgodzie z naturalnym przebiegiem rozwoju.

Pytanie 6

W celu oceny kondycji zdrowotnej noworodka po narodzinach wykorzystuje się skalę

A. Apgar

B. IADL

C. Tinettiego

D. MMSE

Skala Apgar jest kluczowym narzędziem oceny stanu zdrowia noworodków bezpośrednio po porodzie. Została opracowana przez dr. Virginię Apgar w 1952 roku i jest stosowana na całym świecie. Ocena odbywa się na podstawie pięciu kryteriów: aktywności (ruchy), puls (częstość akcji serca), reakcja na bodźce (odruchy), wygląd (kolor skóry) oraz oddychanie. Każde z tych kryteriów jest oceniane w skali od 0 do 2, co pozwala uzyskać wynik w przedziale od 0 do 10. W praktyce, wynik 7 i więcej oznacza, że noworodek ma dobre szanse na zdrowy rozwój, natomiast wynik poniżej 7 wskazuje na potrzebę intensywnej obserwacji lub interwencji medycznej. Dzięki temu narzędziu personel medyczny może szybko i skutecznie ocenić stan noworodka oraz podjąć odpowiednie kroki, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w neonatologii.

Pytanie 7

Dziecko zaczyna wykazywać wyjątkową determinację oraz samodzielność, a dodatkowo może być niecierpliwe, drażliwe, szybko wpadać w złość oraz stawiać opór.

Wspomniany zestaw zachowań u dziecka jest zazwyczaj postrzegany jako etap rozwoju, który występuje u dziecka prawidłowo rozwijającego się

A. pod koniec II półrocza 2. roku życia

B. pod koniec II półrocza 1. roku życia

C. pod koniec I półrocza 1. roku życia

D. pod koniec I półrocza 2. roku życia

Poprawna odpowiedź to pod koniec II półrocza 2. roku życia, co jest zgodne z etapami rozwoju dzieci określonymi w literaturze psychologicznej. W tym okresie dzieci zaczynają intensyfikować swoje zachowania związane z niezależnością oraz próbują wyrażać swoje potrzeby i pragnienia w bardziej zdecydowany sposób. To naturalny etap rozwoju, związany z rozwojem tożsamości oraz umiejętności społecznych. Przykładem może być sytuacja, gdy dziecko odmawia jedzenia czegoś, co mu proponujemy, lub stara się wykonać czynności samodzielnie, mimo że nie zawsze mu to wychodzi. Psycholodzy zalecają, aby rodzice w tym okresie byli cierpliwi i wspierali dzieci w odkrywaniu własnych granic, co pozwala na rozwój ich pewności siebie oraz umiejętności rozwiązywania konfliktów. Wspieranie samodzielności dzieci jest zgodne z dobrymi praktykami wychowawczymi, które podkreślają znaczenie niezależności w rozwoju dziecka.

Pytanie 8

Jakiego środka należy użyć do mycia oczu i twarzy niemowlęcia?

A. gazika nasączonego wodą z mydłem

B. gazika nasączonego przegotowaną wodą

C. sterylnego gazika w wersji suchej

D. gazika zwilżonego tonikiem bezzapachowym

Użycie gazika zwilżonego w przegotowanej wodzie do mycia oczu i twarzy niemowlęcia jest zgodne z zaleceniami pediatrów i standardami higieny. Przegotowana woda jest wolna od zanieczyszczeń oraz mikroorganizmów, co zmniejsza ryzyko infekcji, które mogą być szczególnie niebezpieczne dla niemowląt o wrażliwej skórze. Gazik, który powinien być jednorazowy i sterylny, pozwala na delikatne oczyszczenie skóry wokół oczu i twarzy bez podrażnień. W praktyce stosowanie przegotowanej wody zamiast mydła lub innych substancji chemicznych zapobiega wystąpieniu alergii oraz podrażnień skórnych. Ponadto, używanie gazika po każdej zmianie pieluszki lub po jedzeniu jest dobrym nawykiem, który wspiera ogólną higienę i zdrowie dziecka. W związku z tym, stosowanie przegotowanej wody z gazikiem jest najlepszym rozwiązaniem w codziennej pielęgnacji niemowlęcia, zgodnie z zaleceniami ekspertów w dziedzinie pediatrii oraz dermatologii.

Pytanie 9

Według Programu Szczepień Ochronnych noworodek powinien być zaszczepiony w ciągu 24 godzin od narodzin przeciwko

A. gruźlicy i WZW typu A

B. gruźlicy i WZW typu B

C. krztuścowi i meningokokom

D. krztuścowi i pneumokokom

Noworodki w Polsce muszą być szczepione na gruźlicę i WZW B w ciągu 24 godzin po narodzinach. To wszystko jest zgodne z Programem Szczepień Ochronnych. Szczepionka na gruźlicę jest ważna, bo ta choroba może być naprawdę groźna i prowadzić do poważnych powikłań, a nawet śmierci. Natomiast szczepionka na WZW B chroni przed wirusem, który może powodować przewlekłe problemy z wątrobą, marskość, a w najgorszym wypadku nawet raka w późniejszym życiu. Uważam, że ważne jest, aby rodzice i opiekunowie noworodków wiedzieli, jak istotne są te szczepienia i kiedy powinny być wykonane. Dbałość o kalendarz szczepień ma kluczowe znaczenie w walce z chorobami zakaźnymi, a wczesne szczepienie noworodków pomaga budować odporność zbiorową, co jest ważne, by chronić najbardziej narażone grupy, takie jak niemowlęta czy osoby z osłabionym układem odpornościowym.

Pytanie 10

Podczas tworzenia wizualizacji na tablicę edukacyjną, opiekunka może wykorzystać interesującą metodę frottage, która polega na

A. rysowaniu świecą na pergaminie

B. malowaniu przy użyciu palców

C. kropkowaniu kartki za pomocą szczoteczki do zębów

D. odbiciu na papierze faktur różnych przedmiotów

Odpowiedź wskazująca na odbijanie na papierze faktury dowolnych przedmiotów jako technikę frottage jest poprawna, ponieważ frottage to metoda artystyczna, w której tekstura obiektów jest przenoszona na papier za pomocą ołówka, węgla lub innych narzędzi do rysowania. W praktyce można wykorzystać różnorodne przedmioty, takie jak liście, tkaniny czy różne powierzchnie, co pozwala uzyskać unikalne efekty wizualne. Technika ta jest często stosowana w edukacji artystycznej, ponieważ pozwala uczniom na eksplorację formy i faktury, a także rozwija ich kreatywność. Warto zwrócić uwagę na różnorodność materiałów, które mogą być użyte, a także na różne sposoby ich aplikacji, co zwiększa zaangażowanie uczestników zajęć. Frottage znajduje zastosowanie nie tylko w sztuce, ale także w terapii zajęciowej, gdzie techniki manualne pomagają w wyrażaniu emocji i rozwijaniu zdolności motorycznych. Technika frottage odpowiada również na zasady zrównoważonego rozwoju, ponieważ można ją realizować z wykorzystaniem materiałów z recyklingu, co wpisuje się w obecne trendy edukacyjne.

Pytanie 11

Pierwsze praktyki rozwijające umiejętność używania nożyczek przez dziecko powinny obejmować

A. wycinanie kształtów zaokrąglonych

B. nacinanie brzegu kartki

C. przecinanie kartki na pół

D. wycinanie figur geometrycznych

Nacinanie brzegu kartki jest kluczowym etapem w nauce posługiwania się nożyczkami przez dzieci, ponieważ pozwala na rozwijanie ich motoryki małej oraz koordynacji wzrokowo-ruchowej. Technika ta jest mniej wymagająca niż pełne wycinanie, co sprawia, że dzieci mogą skoncentrować się na precyzyjnych ruchach ręki i palców. Nacinanie kartki pozwala na oswojenie się z narzędziem, co zmniejsza ewentualne obawy związane z obsługą nożyczek. W praktyce, nauczyciele i rodzice mogą stworzyć różnorodne ćwiczenia, które pozwolą dzieciom na eksperymentowanie z nacinaniem w różnych miejscach i kierunkach, co rozwija ich umiejętności manualne. Dodatkowo, standardy edukacyjne wskazują na znaczenie zróżnicowanych metod nauczania, które angażują dzieci w proces uczenia się poprzez zabawę. Jest to fundamentalne dla budowania pewności siebie oraz umiejętności praktycznych, które będą wykorzystywane w późniejszych etapach edukacji.

Pytanie 12

Jaką metodę pracy z dzieckiem wybiera opiekunka, gdy umożliwia dziecku roztopienie śniegu w szklance i zachęca do obserwacji wody, która powstaje?

A. Poznawczą

B. Opowiadania

C. Badawczą

D. Wykładu

Odpowiedź "badawcza" jest prawidłowa, ponieważ metoda ta opiera się na zachęcaniu dziecka do aktywnego odkrywania i eksperymentowania z otaczającym je światem. Pozwalając dziecku na roztopienie śniegu w szklance, opiekunka angażuje je w proces obserwacji i analizy zjawiska fizycznego, jakim jest zmiana stanu skupienia wody. Takie podejście wspiera rozwój umiejętności krytycznego myślenia oraz zdolności do samodzielnego formułowania pytań i hipotez. Metoda badawcza jest zgodna z zasadami konstruktywizmu, który zakłada, że dzieci uczą się najlepiej poprzez aktywne uczestnictwo w procesie poznawczym. Przykładem zastosowania tej metody jest również organizowanie eksperymentów przyrodniczych, takich jak badanie właściwości różnych substancji, co pozwala dzieciom na odkrywanie zasad fizyki i chemii w praktyce. Poprzez takie działania, opiekunki mogą zyskać również wgląd w indywidualne zainteresowania i zdolności dzieci, co pozwala na ich lepsze wspieranie w dalszym rozwoju.

Pytanie 13

Opiekunka powinna zacząć podawać dziecku grzechotkę, jako zabawkę do chwytania, po osiągnięciu przez nie

A. 5. miesiąca życia

B. 3. miesiąca życia

C. 7. miesiąca życia

D. 1. miesiąca życia

Podawanie grzechotki niemowlęciu przed ukończeniem trzeciego miesiąca życia może być przedwczesne i nieefektywne w kontekście jego rozwoju. W pierwszym miesiącu życia dzieci głównie koncentrują się na podstawowych odruchach, takich jak odruch chwytania, który nie jest jeszcze w pełni rozwinięty. W wieku dwóch miesięcy niemowlęta zaczynają wykazywać większą aktywność, jednak ich zdolność do chwytania jest nadal ograniczona. Wprowadzenie grzechotki na tym etapie nie przyczyni się do rozwoju umiejętności motorycznych, ponieważ dzieci mogą mieć trudności z uchwyceniem i manipulowaniem takim obiektem. Zamiast uczyć się o interakcji z otoczeniem, mogą jedynie dostrzegać zabawkę bez możliwości jej efektywnego użycia. Warto zwrócić uwagę na normy rozwoju dzieci, które wskazują, że najaktywniejszy rozwój umiejętności chwytania następuje w trzecim miesiącu. Proponowanie grzechotki w zbyt wczesnym etapie może prowadzić do frustracji zarówno u dziecka, jak i opiekuna, ponieważ dziecko nie będzie w stanie w pełni skorzystać z potencjału zabawki. Ważne jest, aby dostosować zabawki do etapu rozwoju dziecka, aby wspierały jego naturalny postęp w nauce i eksploracji.

Pytanie 14

Masa ciała zdrowo rozwijającego się niemowlęcia do 6. miesiąca życia w porównaniu do ciężaru tuż po porodzie

A. potraja się

B. zwiększa się o 1 kg

C. podwaja się

D. zwiększa się o 2 kg

Masa ciała prawidłowo rozwijającego się niemowlęcia do 6-go miesiąca życia zazwyczaj podwaja swoją wartość w stosunku do wagi zaraz po urodzeniu. Jest to jeden z kluczowych wskaźników zdrowego rozwoju, który jest szeroko uznawany w pediatrii. W ciągu pierwszych kilku miesięcy życia, niemowlęta przybierają na wadze głównie dzięki odpowiedniej diecie, a dla dzieci karmionych piersią, mleko matki stanowi idealne źródło wszystkich niezbędnych składników odżywczych. Na przykład, dziecko urodzone z wagą 3 kg powinno osiągnąć masę około 6 kg do ukończenia 6. miesiąca życia. Monitorowanie przyrostu masy ciała jest istotne dla lekarzy rodzinnych i pediatrów, ponieważ pozwala ocenić ogólny stan zdrowia oraz postępy w rozwoju dziecka. Warto również zaznaczyć, że przyrost masy ciała jest tylko jednym z wielu wskaźników zdrowia niemowlęcia, a rodzice powinni regularnie konsultować się z lekarzem, aby upewnić się, że ich dziecko rozwija się prawidłowo.

Pytanie 15

Opiekunka zajmująca się dzieckiem, które ma bóle brzucha, wymioty oraz biegunkę, powinna zapewnić, by było ono

A. dokarmiane

B. cewnikowane

C. inhalowane

D. nawadniane

Odpowiedź 'nawadniane' jest prawidłowa, ponieważ w przypadku dzieci z bólami brzucha, wymiotami i biegunką najważniejszym aspektem opieki jest zapobieganie odwodnieniu. Dzieci są znacznie bardziej narażone na odwodnienie niż dorośli, ponieważ ich ciała zawierają większy procent wody w stosunku do masy ciała. Wymioty i biegunka prowadzą do szybkiej utraty płynów oraz elektrolitów. W takich sytuacjach należy zapewnić dziecku regularne nawadnianie, najlepiej za pomocą roztworów elektrolitowych dostępnych w aptekach, które pozwalają na szybsze uzupełnienie niedoborów. Warto również obserwować objawy odwodnienia, takie jak suchość w ustach, brak elastyczności skóry czy zmniejszenie ilości oddawanego moczu. Praktycznym przykładem wdrożenia zasad nawadniania może być podawanie małych ilości płynów co kilka minut, co jest bardziej skuteczne niż próba wypicia dużej ilości na raz. Standardy opieki zdrowotnej zalecają także, aby w przypadku nasilenia objawów lub pogorszenia stanu dziecka zasięgnąć porady specjalisty.

Pytanie 16

Po ustaniu drgawek epileptycznych u dziecka, opiekun powinien umieścić je w pozycji

A. na boku, z twarzą lekko skierowaną w dół i wsparciem pod plecy.

B. na plecach, z poduszką pod głową i nogami uniesionymi.

C. na boku, z głową mocno odchyloną w tył.

D. na plecach, z nogami unoszącymi się wysoko w górę.

Ułożenie dziecka na plecach z poduszką pod głowę oraz uniesionymi nogami może wydawać się wygodne i odpowiednie, jednak w praktyce stwarza to ryzyko aspiracji. Po drgawkach, kiedy dziecko może mieć trudności z kontrolowaniem oddechu, ta pozycja nie zapewnia odpowiedniej drożności dróg oddechowych, co może prowadzić do poważnych komplikacji zdrowotnych. Z kolei uniesienie nóg nie jest zalecane, ponieważ może to ograniczać przepływ krwi do mózgu, co w kontekście wyczerpania po epizodzie drgawkowym nie jest korzystne. Ułożenie na boku jest najlepszą praktyką w takich sytuacjach, gdyż pozwala na naturalne odprowadzenie ewentualnych wydzielin. Opcja ułożenia na boku z głową mocno odgiętą do tyłu również jest niewłaściwa, ponieważ nie zapewnia stabilności ani bezpieczeństwa, a może wręcz powodować problemy z oddychaniem. W sytuacjach medycznych, gdzie podejmowanie szybkich decyzji jest kluczowe, warto kierować się wiedzą opartą na wytycznych i standardach, które jednoznacznie wskazują na pozycję na boku jako najbardziej efektywną w ochronie pacjenta. Typowe błędy myślowe polegają na ignorowaniu podstawowych zasad bezpieczeństwa i na zbyt dużym zaufaniu do intuicyjnych wyborów, które mogą nie być oparte na solidnych przesłankach medycznych.

Pytanie 17

Z jakim specjalistą powinna współdziałać opiekunka przy organizacji spotkania edukacyjnego dla rodziców dotyczącego metod postępowania z dzieckiem z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej?

A. Z rehabilitantem

B. Z psychologiem

C. Z pediatrą

D. Z pielęgniarką

Współpraca opiekunki z psychologiem podczas organizowania pogadanki edukacyjnej dla rodziców dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej (ZNP) jest kluczowa, ponieważ psychologowie posiadają specjalistyczną wiedzę na temat emocjonalnych i behawioralnych aspektów dzieci z tym zespołem. Psycholog jest w stanie dostarczyć rodzicom niezbędnych informacji dotyczących natury ZNP, a także metod skutecznej komunikacji oraz zarządzania zachowaniem dziecka. Dzięki współpracy z psychologiem, opiekunka może wzbogacić program spotkania o konkretne strategie radzenia sobie z nadpobudliwością, w tym techniki relaksacyjne i metody behawioralne, które są zgodne z zaleceniami najlepszych praktyk w pracy z dziećmi. Udział psychologa pozwala także na omówienie potencjalnych trudności, jakie mogą napotkać rodzice, oraz na przedstawienie skutecznych rozwiązań, co jest niezwykle ważne w budowaniu wsparcia dla dzieci z ZNP oraz ich rodzin.

Pytanie 18

Jaki minerał jest kluczowy w diecie dla prawidłowego rozwoju i mineralizacji kości oraz zębów u dzieci?

A. Żelazo

B. Wapń

C. Potas

D. Magnez

Wapń jest kluczowym składnikiem mineralnym, który odgrywa fundamentalną rolę w prawidłowym wzroście oraz mineralizacji kości i zębów, zwłaszcza u dzieci. W organizmie wapń odpowiada nie tylko za budowę kości, ale także za funkcje metaboliczne, takie jak krzepnięcie krwi oraz przewodnictwo nerwowe. Odpowiednia podaż wapnia w diecie dziecka jest niezbędna do osiągnięcia optymalnej gęstości kości, co wpływa na ich wytrzymałość oraz zapobiega osteoporozie w późniejszym wieku. Przykładowe źródła wapnia to produkty mleczne, takie jak mleko, jogurt i sery, a także zielone warzywa liściaste, jak jarmuż czy brokuły. Zalecane dzienne spożycie wapnia dla dzieci w różnych grupach wiekowych różni się, dlatego ważne jest, aby dostosować dietę do ich indywidualnych potrzeb. Dobre praktyki dietetyczne sugerują, aby posiłki były zróżnicowane i bogate w wapń, co pozwoli na skuteczne wchłanianie tego minerału przez organizm. Należy również pamiętać, że witamina D wspomaga wchłanianie wapnia, dlatego warto zapewnić odpowiednią ekspozycję na słońce lub spożywać produkty wzbogacone w tę witaminę.

Pytanie 19

Niemowlę zaczyna chętnie naśladować podstawowe ruchy, takie jak pa-pa, swobodnie przenosi zabawkę z jednej ręki do drugiej oraz siedzi z podparciem. Zgodnie z rozwojowymi normami, wymienione umiejętności wskazują na dziecko w wieku

A. pięciu-sześciu miesięcy

B. trzech-czterech miesięcy

C. siedmiu-ośmiu miesięcy

D. dziewięciu-dziesięciu miesięcy

Odpowiedzi wskazujące na inne przedziały wiekowe sugerują nieporozumienia dotyczące typowych etapów rozwoju niemowląt. Niemowlęta w wieku trzech-czterech miesięcy zazwyczaj nie potrafią jeszcze skutecznie naśladować ruchów, a ich umiejętności motoryczne są ograniczone. W tym okresie dzieci uczą się chwytania przedmiotów, ale przekładanie zabawek z ręki do ręki jest umiejętnością rozwijającą się później. W przypadku siedmiu-ośmiu miesięcy, dzieci potrafią już często samodzielnie siedzieć oraz wspierać się na rękach, ale umiejętności naśladowania i koordynacji motorycznej są bardziej rozwinięte. Odpowiedź dotycząca dziewięciu-dziesięciu miesięcy także nie jest trafna, ponieważ w tym wieku dzieci zazwyczaj osiągają większą niezależność ruchową i mogą już raczkować oraz wstawać przy meblach. Typowe błędy myślowe obejmują nieprecyzyjne rozumienie etapów rozwoju oraz mylenie umiejętności, które rozwijają się w określonych przedziałach czasowych. Wiedza o tych normach jest niezbędna do oceny prawidłowego rozwoju dzieci oraz do planowania odpowiednich interwencji w przypadku zauważenia opóźnień.

Pytanie 20

Masa ciała 2,5-letniej dziewczynki plasuje się na poziomie 90. centyla, natomiast jej wysokość znajduje się na poziomie 25. centyla. Taki wynik wskazuje, że dziewczynka posiada

A. znaczną niedowagę w stosunku do wzrostu

B. znaczną nadwagę w stosunku do wzrostu

C. prawidłową proporcję masy ciała do wzrostu

D. wagę i wzrost niezgodne z normą wiekową

Odpowiedź, że dziewczynka ma znaczną nadwagę w stosunku do wzrostu, jest prawidłowa, ponieważ centyle stanowią istotne narzędzie w ocenie stanu odżywienia dzieci. Wzrost na poziomie 90. centyla oznacza, że dziewczynka jest wyższa niż 90% rówieśników, co generalnie wskazuje na dobry wzrost. Natomiast masa ciała na poziomie 25. centyla sugeruje, że jest lżejsza od 75% innych dzieci w jej wieku. W odniesieniu do wzoru na wskaźnik masy ciała (BMI), który jest powszechnie stosowany w ocenie proporcji wagi do wzrostu, można stwierdzić, że w przypadku, gdy masa ciała jest znacznie niższa niż oczekiwana w stosunku do wzrostu, może to prowadzić do błędnych wniosków. Warto zwrócić uwagę, że wartości centylowe powinny być interpretowane w kontekście całościowej oceny zdrowia dziecka, uwzględniając jego rozwój, aktywność fizyczną oraz dietę. Przykładowo, dziecko o wysokim wzroście i niskiej masie ciała może niekoniecznie oznaczać niedowagę, ale w przypadku dziewczynki z taką kombinacją wyników można z dużym prawdopodobieństwem stwierdzić, że jej waga nie odpowiada zdrowym normom dla jej wzrostu.

Pytanie 21

Opiekunka zajmująca się dzieckiem z zapaleniem płuc powinna zapewnić, aby leżało ono w łóżeczku w pozycji

A. półwysokiej

B. na boku

C. na wznak

D. niskiej

Odpowiedź 'półwysokiej' jest prawidłowa, ponieważ w przypadku dzieci z zapaleniem płuc, pozycja półwysoka (około 30-45 stopni) jest zalecana, aby wspomagać oddychanie oraz ułatwiać drenaż wydzieliny z dróg oddechowych. Taka pozycja zmniejsza ryzyko aspiracji oraz umożliwia lepszą wentylację płuc, co jest kluczowe dla dzieci z problemami oddechowymi. Praktycznym przykładem zastosowania tej pozycji jest umieszczenie dziecka w łóżeczku z użyciem klinów lub poduszek, które stabilizują jego plecy i głowę w odpowiedniej pozycji. Zgodnie z wytycznymi pediatrycznymi, opiekunowie powinni także monitorować samopoczucie dziecka i dostosowywać pozycję w zależności od jego komfortu. Warto również pamiętać, że pozycja półwysoka jest standardowo zalecana w wielu przypadkach medycznych, a jej stosowanie w opiece nad dziećmi z zapaleniem płuc jest zgodne z najlepszymi praktykami w pediatrii.

Pytanie 22

Jaką zasadą powinna kierować się opiekunka dziecięca przy wyborze dzieł literackich odpowiednich dla wieku oraz możliwości percepcyjnych dwuletniego dziecka?

A. Należy unikać książek z treściami emocjonalnymi

B. Każda publikacja powinna zawierać nowe elementy, bez znanych fragmentów

C. Należy unikać książek z elementami fantastycznymi

D. Każda publikacja powinna zawierać nowe elementy i znane fragmenty

Uważam, że to spostrzeżenie o książkach dla dwuletnich dzieci jest naprawdę trafne. Każda książka powinna mieć trochę znanych elementów, ale też coś nowego, bo dzieci w tym wieku uczą się języka i myślenia przez zabawę z tekstem, który łączy to, co już znają, z czymś świeżym. Jeśli znajdą tam znane postaci czy powtarzające się frazy, to łatwiej będą mogły się z tym wszystkim związać emocjonalnie. To naprawdę ważne w ich rozwoju. Z drugiej strony, nowe słowa czy sytuacje pobudzają ich ciekawość i sprawiają, że uczą się więcej. Warto, żeby literatura dla dzieci była różnorodna. Przyda się, żeby miała różne formy i ilustracje, bo to przyciąga ich uwagę i angażuje w słuchanie i obserwację.

Pytanie 23

Według obowiązujących zasad żywienia zdrowych niemowląt, od którego miesiąca życia niemowlę karmione sztucznie powinno mieć ograniczoną liczbę posiłków mlecznych do czterech?

A. Od siódmego.

B. Od dziewiątego.

C. Od trzeciego

D. Od piątego.

Wybór trzeciego lub czwartego miesiąca życia jako momentu na redukcję liczby posiłków mlecznych do czterech jest niezgodny z aktualnymi zaleceniami dotyczącymi żywienia niemowląt. W pierwszych miesiącach życia, szczególnie do końca czwartego miesiąca, niemowlęta powinny być karmione głównie mlekiem, co zapewnia im niezbędne składniki odżywcze oraz nawadnianie. Przyspieszenie tego procesu może prowadzić do niedoborów witamin i minerałów, ponieważ młodsze niemowlęta nie są jeszcze gotowe na przyjmowanie pokarmów stałych, co może negatywnie wpłynąć na ich rozwój zarówno fizyczny, jak i psychiczny. Ponadto, wprowadzenie nowych pokarmów przed piątym miesiącem życia może powodować problemy z trawieniem oraz alergie pokarmowe. Z kolei pójście dalej i oczekiwanie na siódmy lub dziewiąty miesiąc na redukcję posiłków mlecznych może prowadzić do sytuacji, w której dziecko nie otrzymuje wystarczającej ilości składników odżywczych w odpowiednim czasie, co może skutkować problemami z rozwojem. Kluczowe jest, aby wprowadzać zmiany w diecie niemowlęcia zgodnie z zaleceniami specjalistów, a brak zrozumienia tych zasad prowadzi często do niewłaściwych nawyków żywieniowych, które mogą mieć długotrwałe konsekwencje dla zdrowia dzieci.

Pytanie 24

U dziecka w wieku 3 miesięcy najistotniejsza jest potrzeba

A. bezpieczeństwa

B. uznania

C. samorealizacji

D. przynależności

Bezpieczeństwo jest najsilniejszą potrzebą u 3-miesięcznego dziecka, ponieważ w tym wieku niemowlęta są w fazie intensywnego rozwoju i adaptacji do otoczenia. W kontekście teorii potrzeb Abrahama Maslowa, bezpieczeństwo jest podstawową kategorią potrzeb, która musi być zaspokojona przed przejściem do wyższych potrzeb, takich jak uznanie czy przynależność. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce jest stworzenie stabilnego i przewidywalnego środowiska dla dziecka, co może obejmować regularny harmonogram karmienia, stałą opiekę oraz reagowanie na sygnały dziecka, takie jak płacz. Dzieci, które czują się bezpieczne, są bardziej skłonne do eksploracji swojego otoczenia, co wspiera ich rozwój poznawczy i emocjonalny. Dobra praktyka w opiece nad niemowlętami zakłada również, że rodzice i opiekunowie powinni dbać o fizyczne i emocjonalne bezpieczeństwo dziecka, co obejmuje zapewnienie mu komfortowego miejsca do snu i bliskości z opiekunami, co sprzyja budowaniu więzi oraz poczucia bezpieczeństwa.

Pytanie 25

Metoda wystukiwania rytmu na małych wałeczkach wypełnionych piaskiem oraz kreślenia figur geometrycznych w trakcie śpiewania piosenki, jest wykorzystywana w ramach wielozmysłowego uczenia się metodą

A. Callana

B. Ruchu Rozwijającego

C. Dobrego Startu

D. Domana

Odpowiedzi związane z metodą Callana, Domana oraz Ruchem Rozwijającym mogą prowadzić do nieporozumień w kontekście technik wielozmysłowego uczenia się. Metoda Callana skupia się głównie na nauczaniu języków obcych poprzez intensywną praktykę mówienia i powtarzania, co nie obejmuje holistycznego podejścia do rozwoju umiejętności manualnych i zmysłowych. Również metodologia Domana, która koncentruje się na wczesnej stymulacji intelektualnej dzieci poprzez prezentację słów i obrazów, nie integruje aktywności ruchowych w sposób, który sprzyjałby rozwojowi koordynacji sensorycznej. Z kolei Ruch Rozwijający, chociaż promuje aktywność fizyczną i rozwój motoryki, nie wykorzystuje rytmicznych elementów w edukacji w sposób, który ma na celu rozwijanie zdolności twórczych i wyobraźni, tak jak robi to metoda Dobrego Startu. Mieszanie tych podejść może prowadzić do mylnych przekonań o ich skuteczności w kontekście rozwijania umiejętności wielozmysłowych, a także do pomijania istotnych elementów, jakimi są rytm i kreatywność w procesie nauczania. Niezrozumienie różnic między tymi metodami skutkuje wyborem strategii, które nie odpowiadają rzeczywistym potrzebom dzieci w kontekście ich rozwoju i uczenia się.

Pytanie 26

Jaką umiejętność powinno mieć opanowane dziecko w wieku 10-12 miesięcy, które rozwija się prawidłowo?

A. Samodzielnie kroi jedzenie i przynosi je do ust

B. Macha rączką "pa-pa" i bawi się w chowanego

C. Używa zabawy w sposób symboliczny

D. Tworzy złożone zdania

W wieku 10-12 miesięcy dzieci wykazują imponujący rozwój umiejętności społecznych i komunikacyjnych. Macha rączką 'pa-pa' oraz bawi się w chowanego to kluczowe umiejętności, które wskazują na rozwijające się zdolności interpersonalne oraz zrozumienie podstawowych zasad interakcji społecznych. Mówienie 'pa-pa' to nie tylko forma pożegnania, ale także wyraz rozumienia i nawiązywania kontaktu z innymi. Z kolei zabawa w chowanego to oznaka coraz bardziej złożonego myślenia, które obejmuje pojęcie ukrywania i poszukiwania. W tym wieku dzieci zaczynają rozumieć zasady gier, co jest fundamentem dla rozwijania ich umiejętności poznawczych. Wspieranie tych aktywności poprzez zabawę z rodzicami czy opiekunami jest istotne, ponieważ pobudza rozwój emocjonalny oraz społeczny. Badania pokazują, że interakcje społeczne w tym okresie mają kluczowe znaczenie dla dalszego rozwoju językowego i umiejętności społecznych, co jest zgodne z zaleceniami ekspertów w dziedzinie pediatrii i rozwoju dziecka.

Pytanie 27

Która z poniższych czynności nie jest zgodna z zasadami podawania leków dziecku?

A. Wykorzystanie strzykawki do aplikacji płynnych leków

B. Dawanie antybiotyków z własnej woli

C. Podawanie kropli do oczu w pozycji leżącej

D. Podawanie niektórych leków przeznaczonych dla dorosłych w należytej dawce

Podawanie antybiotyków samodzielnie to na pewno nie jest dobre podejście, zwłaszcza w przypadku dzieci. Takie lekki powinny być stosowane tylko wtedy, gdy lekarz to zaleci. Dlaczego? Bo niewłaściwe użycie może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, a nawet oporności bakterii na leki. To strasznie ważne, by zawsze pytać lekarza przed podaniem jakiegokolwiek leku, łącznie z antybiotykami. Rodzice powinni wiedzieć, jak to działa i jakie mogą być skutki uboczne, dlatego dobrze jest mieć wsparcie specjalisty i stosować się do jego wskazówek.

Pytanie 28

Jaką pozycję powinno się przyjąć w przypadku napadu astmy oskrzelowej u dziecka?

A. Pozycję leżącą na boku w płaszczyźnie poziomej

B. Pozycję leżącą na plecach w płaszczyźnie poziomej

C. Pozycję siedzącą z delikatnym nachyleniem w tył

D. Pozycję siedzącą z nachyleniem w przód

Pozycja siedząca z pochyleniem do przodu jest zalecana dla dzieci podczas napadu astmy oskrzelowej, ponieważ ułatwia wentylację płuc oraz poprawia przepływ powietrza do dróg oddechowych. Taka postawa minimalizuje ucisk na klatkę piersiową, co jest kluczowe, gdy dziecko ma trudności z oddychaniem. W tej pozycji, dziecko może łatwiej zrelaksować mięśnie oddechowe, co zwiększa komfort i może przyspieszyć działanie leków rozszerzających oskrzela. Rekomendacje dotyczące postępowania w astmie, takie jak te opracowane przez American Academy of Pediatrics, wskazują, że pozycja siedząca z pochyleniem do przodu jest korzystna, ponieważ dziecko może lepiej kontrolować oddech oraz łatwiej wydalać wydzielinę. W praktyce, rodzice i opiekunowie powinni być świadomi tej pozycji i przeszkoleni w jej stosowaniu, aby móc szybko zareagować w sytuacji kryzysowej. Dodatkowo, pomocne może być także zapewnienie dziecku spokoju oraz wsparcia emocjonalnego w trakcie napadu, co również przyczynia się do polepszenia stanu zdrowia.

Pytanie 29

Zaleca się, żeby zorganizowane w pary lub w kółku zabawy muzyczne, związane z naśladowaniem ruchów i gestów u dzieci rozwijających się prawidłowo, zaczynać wprowadzać od

A. II kwartału trzeciego roku życia

B. I kwartału drugiego roku życia

C. III kwartału drugiego roku życia

D. IV kwartału pierwszego roku życia

Zalecenie, aby zabawy umuzykalniające, w formie kółek lub par, wprowadzać od III kwartału drugiego roku życia, jest oparte na fazach rozwoju dzieci. W tym okresie dzieci wykazują znaczące postępy w zakresie motoryki dużej oraz społecznej, co sprzyja angażowaniu się w interakcje z rówieśnikami. Dzieci w tym wieku zaczynają rozumieć i naśladować ruchy, co jest kluczowe w kontekście zabaw muzycznych, które często łączą rytm z ruchem. Przykładem może być wprowadzenie zabaw takich jak taniec z prostymi gestami czy naśladownictwo, które nie tylko rozwijają umiejętności muzyczne, ale także wspierają rozwój społeczny i emocjonalny. Standardy wczesnej edukacji muzycznej podkreślają rolę muzyki jako narzędzia w nauczaniu umiejętności interpersonalnych oraz kreatywności, co idealnie wpisuje się w tę fazę rozwoju. Warto również zauważyć, że w tym czasie dzieci stają się bardziej spontaniczne w ekspresji, co można wykorzystać w zabawach umuzykalniających.

Pytanie 30

Opiekunka, rozmawiając z dzieckiem z umiarkowanym niedosłuchem, nie powinna

A. ustawiać się bokiem do dziecka

B. mówić w spokojny sposób, nie za szybko

C. zapewnić, aby jej twarz była widoczna dla dziecka

D. korzystać z gestów

Dobra robota! Wskazanie, że opiekunka nie powinna stać bokiem do dziecka z umiarkowanym niedosłuchem, to świetna sprawa. Widoczność ust mówiącego jest naprawdę ważna, bo to nie tylko kwestia słuchu, ale też możliwości czytania z ruchu warg. Jak opiekunka stoi bokiem, to dziecko może mieć trudność w zrozumieniu, co się do niego mówi, a to może być frustrujące. Najlepiej, jakby przyjęła pozycję frontalną, żeby dziecko mogło widzieć mimikę i ruchy warg. I pamiętajmy o oświetleniu – twarz opiekunki powinna być dobrze widoczna. Warto też używać prostych słów i gestów, bo to wszystko pomaga w komunikacji i budowaniu relacji.

Pytanie 31

Aby zmotywować dzieci, opiekunka powinna wykorzystać

A. dramę

B. prezentację

C. narrację

D. wykład

Stosowanie opowiadania, wykładu czy prelekcji jako form aktywizacji dzieci ma swoje ograniczenia, które należy wyraźnie zrozumieć. Opowiadanie, choć może być interesujące, często nie daje dzieciom wystarczającej okazji do aktywnego uczestnictwa w procesie nauczania. Dzieci w tym wieku potrzebują interakcji, a bierne słuchanie opowieści nie angażuje ich w sposób, który wspierałby rozwój umiejętności społecznych i emocjonalnych. Wykład z kolei, będący formą jednostronnej prezentacji wiedzy, jest mało efektywny w kontekście małych dzieci, które mają ograniczoną zdolność do długotrwałej koncentracji i przetwarzania informacji w takiej formie. Prelekcja, podobnie jak wykład, może wydawać się nowoczesnym podejściem do edukacji, jednak w praktyce rzadko angażuje dzieci w aktywne uczenie się, co jest kluczowe dla ich rozwoju. Warto zauważyć, że w naukach pedagogicznych, zwłaszcza w kontekście pracy z dziećmi, podkreśla się znaczenie interaktywnych metod nauczania, które sprzyjają aktywnemu uczestnictwu, kreatywności i współpracy. Dlatego te formy przekazu wiedzy są niewystarczające w kontekście efektywnej edukacji dzieci, co prowadzi do rozczarowania ich zaangażowaniem i chęcią do nauki.

Pytanie 32

W przypadku dziecka z biegunką i wymiotami, pierwszą rzeczą, którą należy zrobić, jest zaspokojenie potrzeby

A. nawodnienia

B. jedzenia

C. odpoczynku

D. czystości

Nawodnienie jest kluczowym elementem w zarządzaniu dzieckiem z biegunką i wymiotami, ponieważ te stany mogą prowadzić do szybkiej utraty płynów i elektrolitów, co z kolei prowadzi do odwodnienia. Dzieci, zwłaszcza niemowlęta i małe dzieci, mają mniejszy zapas płynów w organizmie i są bardziej narażone na skutki odwodnienia. Zaleca się stosowanie roztworów nawadniających, które zawierają odpowiednie proporcje elektrolitów i glukozy, co wspiera wchłanianie wody w jelitach. W praktyce oznacza to, że powinno się unikać podawania ciężkostrawnych posiłków lub napojów zawierających kofeinę, gdyż mogą one dodatkowo podrażniać układ pokarmowy. W przypadku nawodnienia, rodzice powinni monitorować objawy, takie jak suchość w ustach, zmniejszenie wydolności moczu czy osłabienie, które mogą wskazywać na nasilenie odwodnienia i konieczność pilnej interwencji medycznej. Warto także sięgnąć po wytyczne WHO dotyczące nawadniania w przypadku biegunki, które podkreślają znaczenie wczesnego i odpowiedniego uzupełniania płynów.

Pytanie 33

Pracując z dzieckiem w wieku dwunastu miesięcy, warto wykorzystać książeczki, które mają

A. dużo miejsca do rysowania.

B. dokładne opisy obrazków.

C. jeden element na jednolitym tle.

D. kolorowe ilustracje składające się z wielu elementów.

Wybór książeczek z jednym elementem na jednolitym tle dla dwunastomiesięcznego dziecka jest kluczowy w kontekście jego rozwojowych potrzeb i możliwości percepcyjnych. Niemowlęta w tym wieku mają ograniczone umiejętności skupienia uwagi na złożonych obrazach, dlatego proste kompozycje z pojedynczymi, wyraźnymi elementami są bardziej efektywne. Wspierają one rozwój zdolności rozpoznawania kształtów oraz kolorów, a także przyczyniają się do lepszego przyswajania informacji wizualnych. Przykłady zastosowania to książeczki z dużymi rysunkami zwierząt, pojazdów czy innych przedmiotów, które można łatwo zidentyfikować. Takie podejście jest zgodne z zasadami wynikającymi z teorii uczenia się wizualnego, które podkreślają znaczenie prostoty w materiałach edukacyjnych dla najmłodszych. Ponadto, jednolitym tłem można zmniejszyć rozpraszanie uwagi, co sprzyja efektywniejszemu przyswajaniu treści oraz interakcji między dzieckiem a rodzicem lub opiekunem.

Pytanie 34

Higiena jamy ustnej sześciomiesięcznego niemowlęcia polega na czyszczeniu zębów oraz języka

A. pasty do zębów dla osób z wrażliwością.

B. przegotowaną wodą.

C. pasty do wybielania.

D. wody z sokiem cytrynowym.

Prawidłowa odpowiedź to przegotowana woda, ponieważ w przypadku sześciomiesięcznego dziecka, które zazwyczaj nie ma jeszcze w pełni rozwiniętego uzębienia, najważniejsze jest dbanie o higienę jamy ustnej w sposób bezpieczny i delikatny. Przegotowana woda jest najlepszym wyborem, gdyż jest wolna od wszelkich zanieczyszczeń oraz mikroorganizmów, co zapewnia ochronę wrażliwej błony śluzowej jamy ustnej dziecka. Mycie zębów powinno odbywać się miękką szczoteczką, a woda stanowi idealne rozwiązanie do nawilżenia i łagodnego oczyszczenia zębów oraz języka. Warto również pamiętać, że w tym wieku należy unikać past do zębów, które zawierają fluor w dużych ilościach, gdyż może być to niebezpieczne dla zdrowia dziecka. Warto wprowadzać codzienną rutynę pielęgnacyjną, aby uczyć dziecko od najmłodszych lat nawyków związanych z prawidłową higieną jamy ustnej, co pozytywnie wpłynie na stan zdrowia zębów w przyszłości.

Pytanie 35

Główna metoda kształtowania nawyków kulturowych i grzecznościowych u małych dzieci to

A. nagradzanie dziecka niewielkimi prezentami za kulturalne zachowanie.

B. dawanie pozytywnego wzoru przez dorosłych.

C. organizowanie zajęć edukacyjnych.

D. organizowanie zabaw manualnych.

Dawanie dobrego przykładu przez osoby dorosłe jest kluczową metodą kształtowania nawyków kulturalno-grzecznościowych u małych dzieci. Dzieci uczą się głównie przez naśladowanie, co oznacza, że obserwacja zachowań dorosłych ma ogromny wpływ na ich rozwój społeczny. Osoby dorosłe, jako główne wzorce, powinny prezentować postawy i zachowania, które promują szacunek, uprzejmość i empatię. Przykładem może być sposób, w jaki dorosły wita się z innymi – jeśli dziecko widzi, że dorosły używa grzecznych zwrotów, na pewno zacznie je naśladować. Dodatkowo, w sytuacjach, w których występują niegrzeczne zachowania, ważne jest, aby dorosły potrafił je skorygować w sposób konstruktywny, pokazując alternatywne, kulturalne reakcje. Takie podejście nie tylko kształtuje odpowiednie nawyki, ale również buduje silniejsze więzi emocjonalne między dorosłymi a dziećmi, co sprzyja lepszemu przyswajaniu norm społecznych. W praktyce, jako rodzic lub nauczyciel, warto być świadomym własnych zachowań i dbać o to, aby były one zgodne z wartościami, które chcemy przekazać dzieciom. W literaturze dotyczącej wychowania dzieci podkreśla się znaczenie modelowania zachowań jako skutecznej metody wychowawczej.

Pytanie 36

Uszereguj etapy rozwoju mowy u dziecka od najbardziej wczesnego do najpóźniejszego
1. okres swoistej mowy dziecięcej
2. okres melodii
3. okres wyrazu
4. okres zdania

A. 2, 1, 3, 4

B. 1, 3, 2, 4

C. 3, 4, 1, 2

D. 2, 3, 4, 1

Twoja odpowiedź jest poprawna, ponieważ rozwój mowy dziecka przebiega przez określone etapy, które są zgodne z tą sekwencją. Okres melodii jest pierwszym etapem, w którym dzieci uczą się rytmu i intonacji mowy, ale nie używają jeszcze słów. Następnie następuje okres wyrazu, w którym dzieci zaczynają używać pojedynczych słów do wyrażania swoich myśli i potrzeb. Kolejnym etapem jest okres zdania, w którym mają one zdolność łączenia wyrazów w proste zdania, co pozwala na bardziej złożoną komunikację. Na końcu znajduje się okres swoistej mowy dziecięcej, który charakteryzuje się rozwinięciem umiejętności językowych, w tym gramatyki i słownictwa na poziomie bardziej zbliżonym do języka dorosłych. Zrozumienie tych etapów jest kluczowe w pracy z dziećmi, zwłaszcza w kontekście logopedii i wczesnej edukacji, gdzie znajomość prawidłowego rozwoju mowy pozwala na wczesne wykrywanie ewentualnych zaburzeń w komunikacji.

Pytanie 37

Użycie instrumentów perkusyjnych w czasie organizowania zabaw muzycznych, rozwija u dziecka

A. kreatywność

B. niezależność

C. cierpliwość

D. upór

Wykorzystanie instrumentów perkusyjnych w zabawach umuzykalniających jest kluczowe dla stymulacji kreatywności u dzieci. Gra na instrumentach perkusyjnych rozwija zdolności twórcze poprzez umożliwienie dzieciom eksperymentowania z dźwiękiem, rytmem i harmonią. W trakcie zabaw umuzykalniających, dzieci mają możliwość tworzenia własnych rytmów, co pobudza ich wyobraźnię i skłania do odkrywania różnych sposobów wykorzystania dźwięków. Przykładowo, podczas zajęć muzycznych, dzieci mogą być zachęcane do tworzenia własnych kompozycji lub improwizacji, co nie tylko rozwija ich umiejętności muzyczne, ale również sprzyja rozwojowi ich osobowości. W pedagogice muzycznej, kreatywność jest jednym z kluczowych celów, a zabawy z instrumentami perkusyjnymi są doskonałym narzędziem do jej rozwijania. Ponadto, takie podejście wpisuje się w standardy edukacji muzycznej, które podkreślają znaczenie aktywnego uczestnictwa dzieci w tworzeniu muzyki oraz zachęcanie ich do twórczej ekspresji.

Pytanie 38

Jakie działania należy podjąć w sytuacji niewielkiego krwawienia z nosa u dziecka?

A. Dziecko powinno być posadzone, a jego głowa odchylona do tyłu, należy delikatnie ucisnąć skrzydełka nosa palcem wskazującym i kciukiem

B. Dziecko powinno być posadzone, a jego głowa pochylona do przodu, należy delikatnie ucisnąć skrzydełka nosa palcem wskazującym i kciukiem

C. Dziecko powinno leżeć, a na nos należy przyłożyć zimny okład

D. Dziecko powinno leżeć, a następnie należy czekać na samoistne zatrzymanie krwawienia

W przypadku niewielkiego krwawienia z nosa u dziecka najważniejsze jest przyjęcie właściwej pozycji oraz zastosowanie odpowiednich technik ucisku. Prawidłowa odpowiedź polega na posadzeniu dziecka i pochyleniu jego głowy do przodu. Taka pozycja ma kluczowe znaczenie, ponieważ pozwala na uniknięcie przesunięcia krwi w kierunku gardła, co mogłoby prowadzić do kaszlu lub zadławienia. Ucisk skrzydeł nosa palcem wskazującym i kciukiem ma na celu zamknięcie naczyń krwionośnych, co przyspiesza proces zatrzymania krwawienia. Praktyka ta jest zgodna z wytycznymi American Academy of Pediatrics oraz innych organizacji zajmujących się zdrowiem dzieci, które zalecają tę metodę jako pierwszą linię postępowania w przypadku epistaksji. Ważne jest, aby zachować spokój i nie panikować, a także monitorować stan dziecka, aby szybko zareagować w przypadku nasilenia krwawienia. Warto również zaznaczyć, że unikanie odchylania głowy do tyłu jest istotne, ponieważ może to skutkować niebezpiecznymi konsekwencjami.

Pytanie 39

Faza protestu w przebiegu choroby sierocej charakteryzuje się

A. jednostajne stukanie przedmiotami, kołysanie głową, obojętność

B. sufitowanie, rytmiczne kołysanie się, spadek zainteresowań

C. apatia, smutek, niepokój

D. krzyk, płacz, agresja

Krzyk, płacz i agresja są typowymi reakcjami występującymi w fazie protestu w chorobie sierocej. Faza ta charakteryzuje się intensywnymi emocjami, które mogą manifestować się w formie głośnych reakcji, takich jak krzyk czy płacz, będących próbą zwrócenia na siebie uwagi otoczenia. To zachowanie jest naturalnym mechanizmem obronnym, który wyraża frustrację, smutek oraz poczucie straty. Zrozumienie tych reakcji jest kluczowe dla osób pracujących z dziećmi, które przeżywają stratę, ponieważ pozwala to na adekwatne reagowanie na ich potrzeby emocjonalne. W pracy z dziećmi w fazie protestu warto wykorzystywać techniki wspierające, takie jak aktywne słuchanie czy empatyczne reagowanie, co może pomóc w łagodzeniu ich emocji. Wiedza na temat tych zachowań jest fundamentalna w kontekście psychologii dziecięcej oraz terapii traumy, ponieważ pozwala na skuteczną interwencję oraz wsparcie w trudnych momentach życia dziecka.

Pytanie 40

Dominacja prawej dłoni, prawej stopy oraz lewego oka u trzyletniego dziecka sugeruje prawdopodobieństwo określenia lateralizacji

A. lewostronnej

B. prawostronnej

C. nieustalonej

D. skrzyżowanej

Odpowiedź "skrzyżowanej" jest poprawna, ponieważ lateralizacja odnosi się do preferencji jednej strony ciała do wykonywania określonych zadań, co jest kluczowe w rozwoju motorycznym dzieci. Dominacja prawej ręki, prawej nogi oraz lewego oka u trzyletniego dziecka sugeruje, że ich mózg wykazuje tendencję do wykorzystywania różnych półkul do różnych zadań. W przypadku dominacji prawej ręki, prawa noga również zwykle wykazuje podobną tendencję, jednak sytuacja z lewym okiem sugeruje, że funkcje wzrokowe mogą być bardziej skoncentrowane w półkulach, co jest charakterystyczne dla lateralizacji skrzyżowanej. Przykładem zastosowania wiedzy o lateralizacji w praktyce jest rozwój programów edukacyjnych, które pomagają dzieciom w nauce poprzez odpowiednie dopasowanie zadań do ich preferencji hemisferycznych. Zrozumienie lateralizacji jest kluczowe w kontekście terapii zajęciowej i rehabilitacji, gdzie dostosowanie ćwiczeń do dominujących stron ciała może znacznie zwiększyć efektywność procesu terapeutycznego.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej