Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik informatyk
  • Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
  • Data rozpoczęcia: 20 maja 2025 18:24
  • Data zakończenia: 20 maja 2025 18:36

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jaki akronim odnosi się do przepustowości sieci oraz usług, które mają między innymi na celu nadawanie priorytetów przesyłanym pakietom?

A. QoS
B. PoE
C. STP
D. ARP
Wybór innego akronimu zamiast QoS sugeruje pewne nieporozumienia dotyczące funkcji i zastosowań różnych technologii sieciowych. STP, czyli Spanning Tree Protocol, jest protokołem stosowanym do zapobiegania zapętlaniu się danych w sieciach Ethernet, a jego głównym celem jest utrzymanie stabilności struktury sieci, a nie zarządzanie przepustowością lub jakością usług. ARP, czyli Address Resolution Protocol, jest używany do mapowania adresów IP na adresy MAC, co jest podstawowym działaniem w procesie komunikacji w sieci, ale również nie ma związku z priorytetyzowaniem pakietów. PoE, czyli Power over Ethernet, pozwala na zasilanie urządzeń sieciowych przez kabel Ethernet, co jest przydatne, ale nie dotyczy bezpośrednio zarządzania przepustowością czy jakością przesyłanych danych. Wybierając błędne odpowiedzi, można popełnić błąd myślowy związany z myleniem funkcji poszczególnych technologii w sieciach. Kluczowe jest zrozumienie, że QoS jest niezbędne w środowiskach, gdzie różne typy ruchu mają różne wymagania dotyczące jakości, a inne akronimy nie są w stanie spełnić tej roli. Zrozumienie roli QoS w kontekście zarządzania ruchem jest fundamentalne dla projektowania i utrzymania wydajnych sieci.
Pytanie 2

Jaką normę odnosi się do okablowania strukturalnego?

A. IEEE 1394
B. IEC 60364
C. ISO 9001
D. TIA/EIA-568-B
ISO 9001 jest standardem dotyczącym zarządzania jakością, a nie spełnia wymagań dotyczących okablowania strukturalnego. Choć wdrożenie systemu zarządzania jakością ma na celu poprawę efektywności organizacji i satysfakcji klientów, nie odnosi się bezpośrednio do aspektów technicznych dotyczących okablowania, które są kluczowe w kontekście transmisji danych. IEEE 1394, znane również jako FireWire, jest standardem komunikacji szeregowej, który jest używany głównie do łączenia urządzeń multimedialnych, takich jak kamery, dyski twarde i inne urządzenia, ale nie odnosi się do infrastruktury okablowania strukturalnego w budynkach. Z kolei IEC 60364 jest standardem dotyczącym instalacji elektrycznych, skoncentrowanym głównie na bezpieczeństwie i niezawodności systemów zasilania, a nie na okablowaniu telekomunikacyjnym. Pojawiające się nieporozumienia mogą wynikać z mylenia różnych standardów i ich zastosowań. Właściwe zrozumienie, w jakim kontekście dany standard powinien być stosowany, jest kluczowe dla efektywnego projektowania i wdrażania infrastruktury telekomunikacyjnej. Często można spotkać się z błędnymi wnioskami, które powstają na skutek nieznajomości specyfiki poszczególnych norm i ich rzeczywistych zastosowań w branży IT.
Pytanie 3

Jakiej klasy należy adres IP 130.140.0.0?

A. Należy do klasy A
B. Należy do klasy C
C. Należy do klasy B
D. Należy do klasy D
Adres 130.140.0.0 należy do klasy B, ponieważ jego pierwszy oktet (130) mieści się w zakresie od 128 do 191, co jest charakterystyczne dla tej klasy. Klasa B jest zazwyczaj wykorzystywana w większych sieciach, gdzie potrzebna jest możliwość obsługi zarówno dużej liczby adresów hostów, jak i segmentacji sieci. W przypadku klasy B, 16 bitów jest przeznaczonych na identyfikację sieci, a pozostałe 16 bitów na identyfikację hostów, co pozwala na stworzenie 16,384 różnych sieci, z maksymalnie 65,534 hostami w każdej z nich. Przykładem zastosowania adresów z klasy B mogą być instytucje edukacyjne lub średniej wielkości przedsiębiorstwa, które potrzebują więcej adresów IP niż te, które są dostępne w klasie C, ale nie tak wiele jak te, które oferuje klasa A. W praktyce klasę B często wykorzystuje się w większych organizacjach, gdzie liczba urządzeń w sieci przekracza możliwości klas niższych. Zrozumienie klasyfikacji adresów IP jest kluczowe dla projektowania skutecznych i skalowalnych sieci, a znajomość ich zakresów umożliwia efektywne zarządzanie infrastrukturą sieciową.
Pytanie 4

Oprogramowanie, które jest przypisane do konkretnego komputera lub jego komponentu i nie pozwala na reinstalację na nowszym sprzęcie zakupionym przez tego samego użytkownika, nosi nazwę

A. MPL
B. MOLP
C. OEM
D. CPL
Odpowiedź OEM (Original Equipment Manufacturer) jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do oprogramowania, które jest licencjonowane na konkretne urządzenie, często w zestawie z jego komponentami. Licencje OEM są często przypisane do konkretnego komputera i nie mogą być przenoszone na inny sprzęt. Przykładowo, gdy kupujesz komputer z preinstalowanym systemem operacyjnym, najczęściej jest on objęty licencją OEM. Oznacza to, że w przypadku zakupu nowego komputera, nie możesz ponownie zainstalować tego samego systemu na nowym urządzeniu bez nabycia nowej licencji. W praktyce oznacza to, że użytkownicy powinni być świadomi, że zakup oprogramowania OEM jest zazwyczaj tańszy, ale wiąże się z ograniczeniami w przenoszeniu licencji. Dobrą praktyką jest, aby przed zakupem oprogramowania, zwłaszcza systemów operacyjnych, zrozumieć warunki licencjonowania, co pozwoli uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek w przyszłości.
Pytanie 5

Na diagramie element odpowiedzialny za dekodowanie poleceń jest oznaczony liczbą

Ilustracja do pytania
A. 1
B. 6
C. 2
D. 3
CU czyli jednostka sterująca odpowiada za dekodowanie instrukcji w procesorze Jest to kluczowy element architektury procesora który interpretuje instrukcje maszynowe pobierane z pamięci i przekształca je w sygnały sterujące dla innych elementów procesora takich jak ALU rejestry czy pamięć operacyjna Jednostka sterująca odczytuje instrukcje jedna po drugiej i analizuje ich format oraz wykonuje odpowiednie kroki do ich realizacji Współczesne procesory często stosują złożone mechanizmy dekodowania aby zwiększyć wydajność i efektywność wykonywania instrukcji Praktycznym przykładem zastosowania wiedzy o jednostce sterującej jest projektowanie systemów cyfrowych oraz optymalizacja kodu maszynowego w celu zwiększenia wydajności działania aplikacji Znajomość CU jest również niezbędna przy rozwoju nowych architektur procesorów oraz przy implementacji systemów wbudowanych gdzie dekodowanie instrukcji może być krytycznym elementem umożliwiającym realizację złożonych operacji w czasie rzeczywistym Zrozumienie roli jednostki sterującej pozwala na lepsze projektowanie i implementację efektywnych algorytmów wykonujących się na poziomie sprzętowym
Pytanie 6

Jaki typ pamięci powinien być umieszczony na płycie głównej komputera w miejscu, które wskazuje strzałka?

Ilustracja do pytania
A. SO-DIMM DDR2
B. FLASH
C. SIMM
D. SD-RAM DDR3
SD-RAM DDR3 jest typem pamięci używanym w nowoczesnych komputerach osobistych i serwerach. Charakterystyczną cechą pamięci DDR3 jest szybsza prędkość przesyłania danych w porównaniu do jej poprzednich wersji, jak DDR2. DDR3 oferuje większe przepustowości i mniejsze zużycie energii, co czyni ją bardziej efektywną energetycznie. Pamięci DDR3 zazwyczaj pracują przy napięciu 1,5V, co jest niższe od DDR2, które pracuje przy 1,8V, co przekłada się na mniejsze zużycie energii i mniejsze wydzielanie ciepła. Dzięki temu, DDR3 jest idealnym wyborem do systemów, które wymagają wysokiej wydajności oraz stabilności. W praktyce, DDR3 jest stosowane w komputerach przeznaczonych do zadań takich jak przetwarzanie grafiki, gry komputerowe, czy też przy obróbce multimediów. Standardy takie jak JEDEC określają parametry techniczne i zgodność modułów DDR3, zapewniając, że każdy moduł spełnia określone wymagania jakości i wydajności. Wybór DDR3 dla miejsca wskazanego strzałką na płycie głównej jest właściwy, ponieważ sloty te są zaprojektowane specjalnie dla tego typu pamięci, zapewniając ich prawidłowe działanie i optymalną wydajność.
Pytanie 7

Osoba korzystająca z systemu operacyjnego Linux pragnie przypisać adres IP 152.168.1.200 255.255.0.0 do interfejsu sieciowego. Jakie polecenie powinna wydać, mając uprawnienia administratora?

A. ip addr add 152.168.1.200/16 dev eth1
B. ip addr add 152.168.1.200 255.255.0.0 dev eth1
C. netsh interface IP 152.168.1.200 255.255.0.0 /add
D. netsh interface IP 152.168.1.200/16 /add
Wszystkie inne podane odpowiedzi zawierają istotne błędy w kontekście administracji systemami Linux. W pierwszej z błędnych odpowiedzi, 'netsh interface IP 152.168.1.200/16 /add', wykorzystywane jest polecenie 'netsh', które jest dedykowane dla systemów Windows, a nie Linux. Tego rodzaju podejście prowadzi do nieporozumień, ponieważ administratorzy mogą mylnie sądzić, że polecenia są uniwersalne, co jest dalekie od prawdy. Drugą błędną koncepcją jest użycie formatu adresu IP z maską w tradycyjny sposób, jak w trzeciej odpowiedzi 'ip addr add 152.168.1.200 255.255.0.0 dev eth1'. Choć polecenie 'ip addr add' jest poprawne, sposób zdefiniowania maski jest przestarzały i niezgodny z praktykami używania notacji CIDR, co może prowadzić do błędów konfiguracji w bardziej złożonych sieciach. W czwartej odpowiedzi z kolei, również wykorzystano narzędzie 'netsh', co ponownie wskazuje na niewłaściwe zrozumienie dostępnych narzędzi w systemie operacyjnym Linux. Przykłady te ilustrują typowe błędy w myśleniu, takie jak założenie, że znajomość jednego systemu operacyjnego automatycznie przekłada się na umiejętności w innym, co może prowadzić do poważnych problemów w zarządzaniu infrastrukturą IT.
Pytanie 8

Które z metod szyfrowania wykorzystywanych w sieciach bezprzewodowych jest najsłabiej zabezpieczone przed łamaniem haseł?

A. WPA2
B. WPA AES
C. WPA TKIP
D. WEP
WEP, czyli Wired Equivalent Privacy, to protokół bezpieczeństwa, który pojawił się w 1997 roku jako część standardu IEEE 802.11. Jego głównym celem było zabezpieczenie sieci bezprzewodowych na poziomie, który byłby porównywalny z sieciami przewodowymi. Niestety, po czasie okazało się, że WEP ma sporo słabości. Największym problemem jest krótki klucz szyfrujący, który można łatwo złamać. Ataki statystyczne, jak np. atak IV, pozwalają napastnikom przechwycić dane i odszyfrować klucze, co sprawia, że WEP jest naprawdę łatwy do złamania. Jest sporo narzędzi, jak Aircrack-ng, które potrafią to zrobić w praktyce. Dlatego dzisiaj WEP uznaje się za przestarzały i nie powinno się go stosować w nowych sieciach. Lepiej skorzystać z nowszych standardów, jak WPA2, które korzystają z lepszych algorytmów szyfrowania, takich jak AES, co znacznie poprawia bezpieczeństwo.
Pytanie 9

Który z poniższych zapisów reprezentuje adres strony internetowej oraz przypisany do niego port?

A. 100.168.0.1-8080
B. 100.168.0.1-AH1
C. 100.168.0.1:8080
D. 100.168.0.1:AH1
Odpowiedź 100.168.0.1:8080 jest poprawna, ponieważ jest to standardowy format zapisu adresu IP z przypisanym portem. W tym przypadku '100.168.0.1' jest adresem IP, który identyfikuje unikalne urządzenie w sieci, a ':8080' to zapis portu, na którym nasłuchuje server. Port 8080 jest często wykorzystywany do działań związanych z aplikacjami webowymi, zwłaszcza gdy standardowy port 80 jest już zajęty. Dzięki zastosowaniu odpowiedniego portu, możliwe jest jednoczesne uruchamianie wielu usług na tym samym adresie IP. W praktyce, zrozumienie tego zapisu jest kluczowe w kontekście administracji sieciami, gdzie często musimy łączyć się z różnymi serwisami działającymi na różnych portach. Poprawny zapis portu umożliwia nie tylko dostęp do danych, ale również pozwala na prawidłowe skonfigurowanie zapory sieciowej, co jest istotne w kontekście bezpieczeństwa. Używając standardów takich jak RFC 793, możemy lepiej zrozumieć funkcjonowanie protokołów komunikacyjnych, co przyczynia się do efektywnego zarządzania siecią.
Pytanie 10

Program do monitorowania, który umożliwia przechwytywanie, nagrywanie oraz dekodowanie różnych pakietów sieciowych to

A. konqueror
B. tracker
C. finder
D. wireshark
Odpowiedzi takie jak finder, tracker czy konqueror zawierają błędne założenia dotyczące zastosowania narzędzi do analizy ruchu sieciowego. Finder, jako termin, jest ściśle związany z systemami operacyjnymi, w szczególności z macOS, gdzie odnosi się do aplikacji do zarządzania plikami. Ta odpowiedź sugeruje mylne pojęcie o roli narzędzi analitycznych, które w rzeczywistości są bardziej zaawansowane i złożone. Tracker, podobnie, wskazuje na programy do śledzenia lub monitorowania, które nie są dedykowane do przechwytywania pakietów ani ich analizy. Takie narzędzia mogą być użyteczne w kontekście marketingu czy analizy danych, ale nie w kontekście analizy sieci. Konqueror, będący przeglądarką internetową oraz menedżerem plików w środowisku KDE, również nie ma funkcji przechwytywania ani analizy pakietów, co czyni go niewłaściwym wyborem w tym kontekście. Te odpowiedzi mogą sugerować, że użytkownik myli pojęcia związane z różnymi rodzajami oprogramowania, co może prowadzić do błędnych wniosków o tym, jakie narzędzia są naprawdę potrzebne do analizy sieci. Kluczowym aspektem w wykorzystaniu narzędzi do monitorowania ruchu jest ich zdolność do dekodowania i analizy protokołów, co żadne z wymienionych programów nie oferuje na poziomie, który zapewnia Wireshark.
Pytanie 11

Jeden długi oraz dwa krótkie sygnały dźwiękowe BIOS POST od firm AMI i AWARD wskazują na wystąpienie błędu

A. karty sieciowej
B. karty graficznej
C. zegara systemowego
D. mikroprocesora
Długie i krótkie sygnały dźwiękowe z BIOS-u, to coś, z czym powinien zapoznać się każdy, kto majstruje przy komputerach. Dzięki nim, użytkownicy i technicy mogą szybko zorientować się, co jest nie tak z systemem. Na przykład, w BIOS-ach AMI i AWARD, jeden długi dźwięk i dwa krótkie oznaczają, że coś jest nie tak z kartą graficzną. To wszystko jest opisane w dokumentacji technicznej, więc warto to znać. Kiedy usłyszysz te sygnały przy włączaniu komputera, powinieneś od razu zajrzeć do karty graficznej. Sprawdź, czy dobrze siedzi w slocie i czy nie ma widocznych uszkodzeń. Czasem trzeba będzie ją wymienić, zwłaszcza jeśli uruchomienie systemu w trybie awaryjnym też nie działa. Wiedza o tym, co oznaczają różne kody dźwiękowe, to kluczowa sprawa dla każdego, kto zajmuje się naprawą komputerów, a także dla tych, którzy wolą samodzielnie rozwiązywać problemu ze sprzętem.
Pytanie 12

Główny punkt, z którego odbywa się dystrybucja okablowania szkieletowego, to punkt

A. abonamentowy
B. dostępowy
C. dystrybucyjny
D. pośredni
Punkt dystrybucyjny to kluczowy element w infrastrukturze okablowania szkieletowego, pełniący rolę centralnego punktu, z którego rozprowadzane są sygnały do różnych lokalizacji. Przy jego pomocy można efektywnie zarządzać siecią, co obejmuje zarówno dystrybucję sygnału, jak i zapewnienie odpowiedniej organizacji kabli. W praktyce, punkt dystrybucyjny zazwyczaj znajduje się w pomieszczeniach technicznych lub serwerowych, gdzie zainstalowane są urządzenia aktywne, takie jak przełączniki czy routery. Zgodnie z normami ANSI/TIA-568, efektywne planowanie i instalacja infrastruktury okablowania szkieletowego powinny uwzględniać lokalizację punktów dystrybucyjnych, aby minimalizować długość kabli oraz optymalizować ich wydajność. Dobrze zaprojektowany punkt dystrybucyjny umożliwia łatwy dostęp do urządzeń, co jest istotne podczas konserwacji i rozbudowy sieci.
Pytanie 13

Jakiego protokołu używa się do ściągania wiadomości e-mail z serwera pocztowego na komputer użytkownika?

A. FTP
B. SMTP
C. POP3
D. HTTP
Protokół POP3 (Post Office Protocol 3) jest standardem stosowanym do pobierania wiadomości e-mail z serwera pocztowego na komputer użytkownika. Działa on na zasadzie tymczasowego przechowywania wiadomości na serwerze, co pozwala użytkownikowi na ich pobranie i przeglądanie lokalnie. W przeciwieństwie do protokołu IMAP, który synchronizuje wiadomości między serwerem a klientem, POP3 zazwyczaj pobiera wiadomości i usuwa je z serwera. To sprawia, że POP3 jest idealny dla użytkowników, którzy preferują przechowywanie wiadomości lokalnie i nie potrzebują dostępu do nich z różnych urządzeń. Praktycznym przykładem zastosowania POP3 jest konfiguracja konta e-mail w programach takich jak Microsoft Outlook czy Mozilla Thunderbird, gdzie użytkownik może skonfigurować swoje konto e-mail, aby wiadomości były pobierane na dysk lokalny. Warto również zauważyć, że POP3 operuje na portach 110 (dla połączeń nieszyfrowanych) oraz 995 (dla połączeń szyfrowanych SSL/TLS), co jest zgodne z najlepszymi praktykami bezpieczeństwa w branży IT, zachęcając do stosowania szyfrowanych połączeń w celu ochrony danych osobowych użytkowników.
Pytanie 14

Liczba 5110 w zapisie binarnym wygląda jak

A. 101011
B. 101001
C. 110011
D. 110111
W przypadku błędnych odpowiedzi, takich jak 101001, 110111 i 101011, należy zwrócić uwagę na proces konwersji liczb między systemami liczbowymi. Odpowiedź 101001 to binarna reprezentacja liczby 41 w systemie dziesiętnym. Z kolei 110111 odpowiada liczbie 55, a 101011 reprezentuje liczbę 43. Wybór tych odpowiedzi może wynikać z nieporozumień związanych z zasadami konwersji. Często popełnianym błędem jest brak precyzyjnego zapisywania reszt z dzielenia, co prowadzi do błędnych konkluzji. Niektórzy mogą niepoprawnie interpretować wartości binarne podczas analizy lub obliczeń, co skutkuje mylnym przekonaniem o ich poprawności. Zrozumienie, jak każda cyfra w systemie binarnym odpowiada potędze liczby 2, jest kluczowe. Na przykład, w liczbie 110011, każda cyfra ma swoją wagę: najmniej znacząca cyfra to 2^0, następnie 2^1, 2^2 itd. Zsumowanie tych wartości, gdzie cyfra jest równa 1, prowadzi do uzyskania poprawnej wartości dziesiętnej. Dobre praktyki w konwersji liczb obejmują staranne śledzenie procesu oraz weryfikację wyników na różnych etapach, co pozwala uniknąć typowych błędów i zapewnia dokładność obliczeń.
Pytanie 15

Protokół używany do zarządzania urządzeniami w sieci to

A. Simple Mail Transfer Protocol (SMTP)
B. Internet Group Management Protocol (IGMP)
C. Intenet Control Message Protocol (ICMP)
D. Simple Network Management Protocol (SNMP)
Wybór odpowiedzi, która nie jest zgodna z definicją protokołu do zarządzania urządzeniami sieciowymi, wskazuje na niepełne zrozumienie funkcji i zastosowań protokołów sieciowych. Protokół Internet Control Message Protocol (ICMP) służy przede wszystkim do przesyłania komunikatów kontrolnych oraz diagnostycznych w sieci, takich jak ping, który sprawdza dostępność urządzeń. Nie ma on jednak mechanizmów zarządzania urządzeniami, co jest kluczowe dla SNMP. Z kolei Internet Group Management Protocol (IGMP) jest używany do zarządzania grupami multicastowymi w sieciach IP, co również nie dotyczy zarządzania urządzeniami. Z kolei Simple Mail Transfer Protocol (SMTP) to protokół do przesyłania wiadomości e-mail, a nie do zarządzania urządzeniami sieciowymi. Poprzez wybór tych odpowiedzi, można zauważyć typowy błąd polegający na myleniu protokołów związanych z różnymi aspektami funkcjonowania sieci. Ważne jest, aby zrozumieć, że każde z tych protokołów ma swoje unikalne zastosowanie i nie można ich stosować zamiennie. Właściwe zrozumienie, jakie protokoły są przeznaczone do zarządzania urządzeniami, a jakie do innych funkcji, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania sieciami i ich bezpieczeństwem.
Pytanie 16

Jakie polecenie należy wydać, aby skonfigurować statyczny routing do sieci 192.168.10.0?

A. static route 92.168.10.1 MASK 255.255.255.0 192.168.10.0 5
B. route ADD 192.168.10.0 MASK 255.255.255.0 192.168.10.1 5
C. route 192.168.10.1 MASK 255.255.255.0 192.168.10.0 5 ADD
D. static 192.168.10.0 MASK 255.255.255.0 192.168.10.1 5 route
Wszystkie inne odpowiedzi, które nie są poprawne, mają różne błędy w składni i w podejściu. Na przykład, pierwsza opcja, gdzie pojawia się "static route", jest niepoprawna, bo takie polecenie po prostu nie istnieje w standardzie. W odpowiedzi z "route 192.168.10.1 MASK 255.255.255.0 192.168.10.0 5 ADD" masz złą kolejność argumentów, co powoduje, że polecenie jest źle interpretowane. Pamiętaj, że "ADD" powinno być na początku, to naprawdę ma znaczenie dla prawidłowego działania komendy. Ostatnia opcja także ma błędy składniowe, co prowadzi do nieporozumień przy definiowaniu tras w tablicy routingu. Musisz pamiętać, że zrozumienie poleceń dotyczących trasowania jest kluczowe w zarządzaniu siecią. Błędne zdefiniowanie tras może wywołać problemy z łącznością i nieefektywne wykorzystanie zasobów. Dlatego dobra znajomość składni i logicznego porządku poleceń to podstawa dla każdego, kto zajmuje się administracją sieci.
Pytanie 17

Jakie polecenie jest wysyłane do serwera DHCP, aby zwolnić wszystkie adresy przypisane do interfejsów sieciowych?

A. ipconfig /renew
B. ipconfig /release
C. ipconfig /flushdns
D. ipconfig /displaydns
Polecenie 'ipconfig /release' jest używane do zwolnienia aktualnie przypisanych adresów IP przez klienta DHCP, co oznacza, że informuje serwer DHCP o zwolnieniu dzierżawy. Użycie tego polecenia jest kluczowe w sytuacjach, gdy użytkownik chce zmienić adres IP lub zresetować konfigurację sieciową. Na przykład, po zakończeniu korzystania z sieci Wi-Fi w biurze, użytkownik może użyć tego polecenia, aby zwolnić adres IP, który został mu przypisany. Dzięki temu serwer DHCP może przydzielić go innym urządzeniom w sieci. To podejście jest zgodne z dobrymi praktykami, ponieważ umożliwia efektywne zarządzanie zasobami adresów IP, szczególnie w dynamicznych środowiskach, gdzie urządzenia często łączą się i rozłączają z siecią. Dodatkowo, korzystanie z tego polecenia pomaga unikać konfliktów adresów IP, które mogą wystąpić, gdy dwa urządzenia próbują używać tego samego adresu jednocześnie, co jest szczególnie ważne w dużych sieciach.
Pytanie 18

Cechą charakterystyczną pojedynczego konta użytkownika w systemie Windows Serwer jest

A. maksymalna wielkość pulpitu przypisanego użytkownikowi.
B. maksymalna wielkość profilu użytkownika.
C. maksymalna wielkość pojedynczego pliku, który użytkownik ma prawo zapisać na dysku serwera.
D. numer telefonu, pod który powinien oddzwonić serwer, gdy użytkownik nawiąże połączenie telefoniczne.
Błędne odpowiedzi odnoszą się do elementów konta użytkownika, które nie są standardowymi cechami definiującymi jego funkcjonalność w systemie Windows Server. W przypadku pierwszej koncepcji, dotyczącej maksymalnej wielkości pliku, warto zaznaczyć, że ograniczenia dotyczące wielkości plików są ustalane na poziomie systemu plików, a nie indywidualnych kont użytkowników. Takie ustawienia mogą być stosowane do partycji dyskowych, ale nie są bezpośrednio przypisane do konta użytkownika. Odpowiedź dotycząca maksymalnej wielkości pulpitu użytkownika również jest nieodpowiednia, ponieważ pulpity są bardziej zbiorem aplikacji i okien, które są przypisane do sesji użytkownika, a nie mają przypisanego limitu. Kolejna odpowiedź, odnosząca się do maksymalnej wielkości profilu użytkownika, zamiast tego dotyczy aspektów przechowywania danych i ich dostępności. Profile użytkowników w systemie Windows Server są odpowiedzialne za przechowywanie ustawień i danych osobistych, ale ich wielkość nie jest restrykcjonowana w standardowy sposób przez system. Te różnice w zrozumieniu funkcji konta użytkownika mogą prowadzić do mylnych wniosków, dlatego kluczowe jest gruntowne poznanie architektury systemu oraz zasad zarządzania kontami. W kontekście zarządzania kontami użytkowników, zaleca się regularne szkolenia oraz korzystanie z dokumentacji Microsoft, aby zapewnić zrozumienie i zastosowanie odpowiednich najlepszych praktyk.
Pytanie 19

Ile minimalnie pamięci RAM powinien mieć komputer, aby możliwe było uruchomienie 32-bitowego systemu operacyjnego Windows 7 w trybie graficznym?

A. 512 MB
B. 256 MB
C. 2 GB
D. 1 GB
Wybór odpowiedzi innej niż 1 GB, w kontekście minimalnych wymagań dla 32-bitowego systemu operacyjnego Windows 7, oparty jest na nieporozumieniach dotyczących zarządzania pamięcią oraz wydajności systemu. Odpowiedzi takie jak 512 MB czy 256 MB są zdecydowanie niewystarczające. System operacyjny Windows 7, nawet w wersji 32-bitowej, wymaga co najmniej 1 GB pamięci RAM, aby móc uruchomić graficzny interfejs użytkownika, co wiąże się z potrzebą obsługi wielu procesów jednocześnie, co jest typowe w nowoczesnych systemach operacyjnych. W przypadku 512 MB RAM, użytkownik napotka poważne ograniczenia w wydajności, a system może nie być w stanie uruchomić wymaganych komponentów graficznych oraz aplikacji. Ponadto, korzystanie z 256 MB RAM w dzisiejszych czasach jest skrajnie niezalecane i praktycznie niemożliwe, ponieważ wiele współczesnych aplikacji i przeglądarek internetowych wymaga znacznie więcej pamięci. Wybór niewłaściwej odpowiedzi najczęściej wynika z błędnej interpretacji wymagań systemowych oraz niewłaściwego postrzegania minimalnych standardów, co jest typową pułapką w edukacji związanej z technologiami informacyjnymi. Warto zwrócić uwagę na wytyczne producenta sprzętu oraz dokumentację techniczną, aby lepiej zrozumieć wymagania dotyczące pamięci RAM, co jest kluczowe dla zrozumienia architektury systemu operacyjnego.
Pytanie 20

Drugi monitor CRT, który jest podłączony do komputera, ma zastosowanie do

A. wyświetlania informacji
B. analizowania danych
C. dostosowywania danych
D. magazynowania danych
Drugi monitor CRT (Cathode Ray Tube) podłączony do zestawu komputerowego pełni funkcję wyprowadzania informacji, co oznacza, że jego zadaniem jest prezentacja danych użytkownikowi. Monitory CRT były powszechnie stosowane w przeszłości ze względu na swoje właściwości obrazowe. Dzięki zastosowaniu katodowej tuby elektronowej, monitory te mogły wyświetlać różne rodzaje informacji, takie jak teksty, grafiki, filmy czy animacje. W praktyce, drugi monitor może być używany do rozdzielenia zadań, co poprawia wydajność pracy. Na przykład, w zastosowaniach biurowych jeden monitor może wyświetlać dokumenty do edycji, podczas gdy drugi może wyświetlać arkusz kalkulacyjny lub komunikator. Użycie wielu monitorów jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie ergonomii i efektywności, co potwierdzają liczne badania wskazujące na zwiększenie wydajności pracy oraz poprawę komfortu. Ponadto, w kontekście standardów, wiele środowisk pracy zaleca konfiguracje wielomonitorowe, co może przyczynić się do lepszej organizacji przestrzeni roboczej oraz lepszego zarządzania czasem.
Pytanie 21

Niektóre systemy operacyjne umożliwiają równoczesny dostęp wielu użytkownikom (multiuser). Takie systemy

A. oprócz wielozadaniowości z wywłaszczeniem pełnią funkcję przydzielania czasu użytkownikom
B. są głównie wykorzystywane w przemyśle oraz systemach sterujących
C. jednocześnie realizują wiele programów (zadań)
D. zarządzają układem (klasterem) odrębnych komputerów
Analizując niepoprawne odpowiedzi, można zauważyć, że pierwsza z nich sugeruje, iż systemy wielodostępne równocześnie wykonują wiele programów. To stwierdzenie odnosi się do koncepcji wielozadaniowości, która jest istotna, ale nie wyczerpuje pojęcia wielodostępności. Wiele systemów operacyjnych może obsługiwać jedynie jednego użytkownika w danym czasie, a mimo to będą mogły realizować wiele zadań. Kolejna odpowiedź odnosi się do zastosowania systemów w przemyśle i systemach sterowania. Choć takie systemy mogą być używane w takich kontekstach, to nie definiuje to ich wielodostępności. Systemy operacyjne wielodostępne są stosowane w różnych dziedzinach, w tym w biurach czy środowiskach akademickich, a ich główną rolą jest umożliwienie wielu użytkownikom jednoczesnego dostępu do zasobów. Następnie, stwierdzenie, że systemy te sterują układem niezależnych komputerów, jest mylne, ponieważ odnosi się do koncepcji klastrów komputerowych, które są odrębnym zagadnieniem związanym z rozproszonym przetwarzaniem danych. Ostatnia nieprawidłowa odpowiedź dotyczy aspektu wielozadaniowości z wywłaszczeniem, ale koncentruje się na jej realizacji w odosobnieniu, nie uwzględniając kontekstu wielodostępności. Aby lepiej zrozumieć funkcję systemów wielodostępnych, warto przyjrzeć się ich architekturze oraz sposobom zarządzania zasobami, które są kluczowe dla efektywności operacyjnej.
Pytanie 22

Czym jest kopia różnicowa?

A. polega na kopiowaniu jedynie tej części plików, która została dodana od czasu utworzenia ostatniej kopii pełnej
B. polega na kopiowaniu jedynie plików, które zostały stworzone od momentu ostatniej kopii pełnej
C. polega na kopiowaniu jedynie plików, które zostały zmodyfikowane od chwili utworzenia ostatniej kopii pełnej
D. polega na kopiowaniu jedynie plików, które zostały stworzone lub zmienione od momentu utworzenia ostatniej kopii pełnej
Odpowiedzi, które skupiają się na kopiowaniu tylko plików stworzonych lub zmienionych, często mylnie identyfikują istotę kopii różnicowej. Niepoprawne odpowiedzi sugerują różne interpretacje tego procesu. Na przykład, stwierdzenie, że kopia różnicowa polega na kopiowaniu wyłącznie plików, które zostały utworzone od czasu ostatniej kopii, pomija kluczowy aspekt zmienionych plików. Zmiany w plikach są istotnym elementem, który musi być uwzględniony, aby zapewnić pełne i aktualne odwzorowanie danych. Inna błędna koncepcja odnosi się do kopiowania tylko tej części plików, która została dopisana, co z kolei nie oddaje całej złożoności procesu różnicowego. Proces ten musi uwzględniać wszystkie zmiany, a nie tylko nowe fragmenty. W kontekście praktycznym, nieprawidłowe zrozumienie kopii różnicowej może prowadzić do sytuacji, w której użytkownik nie jest w stanie przywrócić pełnych danych po awarii, ponieważ nie uwzględnił wszystkich plików, które mogły ulec zmianie. Trudności te są częstym źródłem problemów w strategiach zarządzania danymi. Efektywne zarządzanie danymi wymaga zrozumienia i prawidłowego zastosowania technik kopii zapasowych, a ignorowanie istoty kopii różnicowej może prowadzić do nieodwracalnych strat.
Pytanie 23

Jaką metodę stosuje się do dostępu do medium transmisyjnego z wykrywaniem kolizji w sieciach LAN?

A. IPX/SPX
B. WINS
C. NetBEUI
D. CSMA/CD
WINS (Windows Internet Name Service) to usługa, która umożliwia rozwiązywanie nazw NetBIOS do adresów IP w sieciach Windows. Nie ma jednak związku z metodą dostępu do medium transmisyjnego. WINS działa na wyższych warstwach modelu OSI i nie zajmuje się zarządzaniem dostępem do medium. IPX/SPX (Internetwork Packet Exchange/Sequenced Packet Exchange) to protokół stworzony dla sieci Novell, który również nie dotyczy dostępu do medium transmisyjnego, lecz jest to zestaw protokołów komunikacyjnych, który był wykorzystywany głównie w sieciach lokalnych do komunikacji między urządzeniami. NetBEUI (NetBIOS Extended User Interface) to również protokół komunikacyjny, który jest używany w sieciach lokalnych, ale nie obsługuje mechanizmów detekcji kolizji. Protokół ten jest zoptymalizowany do pracy w małych sieciach i nie nadaje się do skalowalnych rozwiązań, ponieważ nie jest routowalny. W konsekwencji, wybór WINS, IPX/SPX, czy NetBEUI jako metod dostępu do medium transmisyjnego jest błędny, ponieważ żaden z wymienionych protokołów nie wykorzystuje technologii detekcji kolizji do efektywnego zarządzania dostępem do medium, co jest kluczowe w sieciach LAN.
Pytanie 24

Które z poniższych poleceń służy do naprawienia głównego rekordu rozruchowego dysku twardego w systemie Windows?

A. fixboot
B. bcdedit
C. fixmbr
D. bootcfg
Istnieją różne polecenia, które mogą być stosowane do zarządzania procesem rozruchu systemu Windows, ale nie wszystkie one służą do naprawy głównego rekordu rozruchowego. Na przykład, fixboot jest poleceniem używanym do zapisywania nowego kodu rozruchowego na partycji systemowej, co jest przydatne, gdy problem dotyczy sektora rozruchowego, a nie samego MBR. Bcdedit to narzędzie do zarządzania danymi rozruchowymi, co może obejmować ustawienia dotyczące sposobu uruchamiania systemu, ale nie naprawia fizycznych uszkodzeń MBR. Bootcfg, z kolei, jest używane w starszych wersjach Windows do konfigurowania ustawień rozruchu, ale nie jest odpowiednie do naprawy MBR. Wiele osób myli te polecenia, co prowadzi do nieefektywnych prób rozwiązania problemów z uruchamianiem. Kluczowym błędem jest założenie, że wszystkie te polecenia pełnią tę samą funkcję, co jest nieprawidłowe. Aby skutecznie rozwiązywać problemy z rozruchem, ważne jest, aby dobrze rozumieć różnice między tymi narzędziami oraz ich odpowiednie zastosowanie w różnych scenariuszach. Wiedza o tym, kiedy używać konkretnego polecenia, jest kluczowa dla efektywnej diagnostyki i naprawy systemów operacyjnych.
Pytanie 25

Router w sieci LAN posiada przypisany adres IP 192.168.50.1. Został skonfigurowany w taki sposób, że przydziela komputerom wszystkie dostępne adresy IP w sieci 192.168.50.0 z maską 255.255.255.0. Jaka jest maksymalna liczba komputerów, które mogą działać w tej sieci?

A. 256
B. 253
C. 254
D. 255
Odpowiedzi 254, 256 oraz 255 są nieprawidłowe z powodu nieprawidłowego rozumienia zasad adresacji IP i zarządzania przestrzenią adresową w sieciach lokalnych. W przypadku adresu IP 192.168.50.1 z maską 255.255.255.0, sieć ma zakres adresów od 192.168.50.0 do 192.168.50.255. Adres 192.168.50.0 jest adresem sieci, a 192.168.50.255 jest adresem rozgłoszeniowym, co oznacza, że nie mogą być one przydzielane urządzeniom w sieci. Przyjmując, że całkowita liczba adresów w tej podsieci wynosi 256 (od 0 do 255), musimy pamiętać o tych dwóch zarezerwowanych adresach, co pozostawia 254 adresy do dyspozycji. Jednak maksymalna liczba komputerów, które mogą jednocześnie korzystać z tej sieci to 253. Odpowiedź 254 jest błędna, ponieważ sugeruje, że można przydzielić również adres rozgłoszeniowy, co w praktyce jest niemożliwe. Odpowiedzi 256 oraz 255 są również wynikiem błędnych założeń, ponieważ nie uwzględniają zasady rezerwacji adresów w sieciach IP. Przy projektowaniu i zarządzaniu siecią lokalną, zgodność z normami adresacji oraz zrozumienie mechanizmów przydzielania adresów IP jest kluczowe dla zapewnienia stabilności i wydajności sieci.
Pytanie 26

Narzędziem wykorzystywanym do diagnozowania połączeń między komputerami w systemie Windows jest

A. ping
B. ipconfig
C. traceroute
D. route
Odpowiedź 'ping' jest poprawna, ponieważ jest to podstawowe narzędzie diagnostyczne wykorzystywane do sprawdzania dostępności hostów w sieci IP. Ping działa na zasadzie wysyłania pakietów ICMP Echo Request do danego adresu IP i oczekiwania na odpowiedź w postaci ICMP Echo Reply. Dzięki temu administratorzy sieci mogą szybko ocenić, czy dany host jest osiągalny, a także zmierzyć czas odpowiedzi, co jest istotne w diagnostyce opóźnień sieciowych. Przykładowo, jeśli próbujesz nawiązać połączenie z serwerem i otrzymujesz odpowiedź ping, oznacza to, że serwer jest aktywny i dostępny w sieci. Narzędzie to jest powszechnie stosowane w praktykach monitorowania sieci oraz rozwiązywania problemów z połączeniami sieciowymi. Warto również dodać, że ping może być używane w różnych systemach operacyjnych, nie tylko w Windows, co czyni je wszechstronnym narzędziem w arsenale każdego specjalisty IT. Używanie ping jako pierwszego kroku w diagnostyce sieci jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, co podkreśla jego znaczenie w codziennej pracy administracyjnej.
Pytanie 27

Aby stworzyć las w strukturze katalogów AD DS (Active Directory Domain Services), konieczne jest utworzenie przynajmniej

A. trzech drzew domeny
B. dwóch drzew domeny
C. jednego drzewa domeny
D. czterech drzew domeny
Aby utworzyć las w strukturze katalogowej Active Directory Domain Services (AD DS), wystarczy stworzyć jedno drzewo domeny. Las składa się z jednego lub więcej drzew, które mogą dzielić wspólną schematykę i konfigurację. Przykładowo, w organizacji z różnymi działami, każdy dział może mieć swoje drzewo domeny, ale wszystkie one będą częścią jednego lasu. Dzięki temu możliwe jest efektywne zarządzanie zasobami oraz dostępem użytkowników w całej organizacji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania środowiskami IT. W praktyce, organizacje często tworzą jedną główną domenę, a następnie rozwijają ją o kolejne jednostki organizacyjne lub drzewa, gdy zajdzie taka potrzeba. To podejście pozwala na elastyczne zarządzanie strukturą katalogową w miarę rozwoju firmy i zmieniających się warunków biznesowych.
Pytanie 28

Który adres IP jest przypisany do klasy A?

A. 169.255.2.1
B. 192.0.2.1
C. 119.0.0.1
D. 134.16.0.1
Adres IP 119.0.0.1 należy do klasy A, co wynika z definicji klas adresowych w protokole IP. Klasa A obejmuje adresy od 1.0.0.0 do 126.255.255.255, a pierwszy oktet musi mieścić się w przedziale od 1 do 126. W przypadku adresu 119.0.0.1 pierwszy oktet to 119, co potwierdza jego przynależność do klasy A. Adresy klasy A są przeznaczone dla dużych organizacji, które potrzebują wielu adresów IP w jednej sieci. Klasa ta pozwala na przydzielenie ogromnej liczby adresów – ponad 16 milionów (2^24) dla każdej sieci, co jest korzystne dla dużych instytucji, takich jak korporacje czy uniwersytety. Ponadto w kontekście routingu, adresy klasy A są używane dla dużych sieci, co ułatwia zarządzanie i organizację struktury adresowej. W praktycznych zastosowaniach, w przypadku organizacji wymagających dużych zasobów adresowych, klasy A są często wykorzystywane do rozbudowy infrastruktury sieciowej, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie planowania adresacji IP.
Pytanie 29

Do czego służy narzędzie 'ping' w sieciach komputerowych?

A. Zarządzania przepustowością sieci
B. Tworzenia kopii zapasowych danych
C. Przesyłania plików między komputerami
D. Sprawdzania dostępności hosta w sieci
Narzędzie 'ping' jest podstawowym, lecz niezwykle użytecznym narzędziem w administracji sieci komputerowych. Służy do sprawdzania dostępności hosta w sieci oraz mierzenia czasu, jaki zajmuje przesłanie pakietów danych do tego hosta i z powrotem. Działa na zasadzie wysyłania pakietów ICMP (Internet Control Message Protocol) echo request do wybranego adresu IP i oczekiwania na echo reply. Dzięki temu można zweryfikować, czy host jest osiągalny i w jakim czasie. Jest to szczególnie przydatne przy diagnozowaniu problemów z siecią, takich jak brak połączenia czy opóźnienia w transmisji danych. Umożliwia także identyfikację problemów związanych z routingiem. W praktyce, administratorzy sieci używają 'ping' do szybkiego sprawdzenia statusu urządzeń sieciowych oraz serwerów, co jest zgodne z dobrymi praktykami i standardami branżowymi. Narzędzie to jest dostępne w większości systemów operacyjnych i stanowi nieocenioną pomoc w codziennej pracy z sieciami.
Pytanie 30

Zjawisko crosstalk, które występuje w sieciach komputerowych, polega na

A. przenikaniu sygnału między sąsiadującymi parami przewodów w kablu
B. utratach sygnału w drodze transmisyjnej
C. opóźnieniach w propagacji sygnału w ścieżce transmisyjnej
D. niedoskonałości toru wywołanej zmianami geometrii par przewodów
Przenikanie sygnału pomiędzy sąsiadującymi w kablu parami przewodów, znane również jako przesłuch, jest zjawiskiem, które negatywnie wpływa na jakość komunikacji w sieciach komputerowych, w szczególności w kablach typu twisted pair, takich jak kable Ethernet. Przesłuch występuje, gdy sygnał z jednej pary przewodów oddziałuje na sygnał w sąsiedniej parze, co może prowadzić do zakłóceń i błędów w przesyłanych danych. W kontekście standardów, takich jak IEEE 802.3, które definiują specyfikacje dla Ethernetu, zarządzanie przesłuchami jest kluczowym aspektem projektowania systemów transmisyjnych. Praktyczne podejście do minimalizacji przesłuchu obejmuje stosowanie technologii ekranowania, odpowiednie prowadzenie kabli oraz zapewnienie odpowiednich odstępów między parami przewodów. Zmniejszenie przesłuchu poprawia integralność sygnału, co jest niezbędne dla uzyskania wysokiej przepustowości i niezawodności połączeń w sieciach o dużej wydajności.
Pytanie 31

Główny sposób zabezpieczania danych w sieciach komputerowych przed dostępem nieautoryzowanym to

A. tworzenie sum kontrolnych plików
B. autoryzacja dostępu do zasobów serwera
C. tworzenie kopii zapasowych danych
D. używanie macierzy dyskowych
Autoryzacja dostępu do zasobów serwera jest kluczowym mechanizmem ochrony danych w sieciach komputerowych, ponieważ zabezpiecza przed nieuprawnionym dostępem użytkowników do informacji i zasobów systemowych. Proces ten opiera się na identyfikacji użytkownika oraz przydzieleniu mu odpowiednich uprawnień, co umożliwia kontrolowanie, kto ma prawo do wykonania konkretnych operacji, takich jak odczyt, zapis czy modyfikacja danych. Przykładem zastosowania autoryzacji może być system zarządzania bazą danych, w którym administrator przypisuje różne poziomy dostępności na podstawie ról użytkowników. W praktyce wdrażanie autoryzacji może obejmować wykorzystanie takich protokołów jak LDAP (Lightweight Directory Access Protocol) lub Active Directory, które umożliwiają centralne zarządzanie użytkownikami oraz ich uprawnieniami. Dobre praktyki w tej dziedzinie zalecają stosowanie wielopoziomowej autoryzacji, aby zwiększyć bezpieczeństwo, na przykład poprzez łączenie haseł z tokenami lub biometrią.
Pytanie 32

Zastosowanie programu Wireshark polega na

A. weryfikowaniu wydajności łączy.
B. projektowaniu struktur sieciowych.
C. nadzorowaniu stanu urządzeń w sieci.
D. badaniu przesyłanych pakietów w sieci.
Wireshark to jedno z najpopularniejszych narzędzi do analizy sieci komputerowych, które pozwala na przechwytywanie i szczegółowe badanie pakietów danych przesyłanych przez sieć. Dzięki swojej funkcji analizy, Wireshark umożliwia administratorom sieci oraz specjalistom ds. bezpieczeństwa identyfikację problemów z komunikacją, monitorowanie wydajności oraz wykrywanie potencjalnych zagrożeń w czasie rzeczywistym. Narzędzie to obsługuje wiele protokołów, co czyni go wszechstronnym do diagnozowania różnorodnych kwestii, od opóźnień w transmisji po nieautoryzowane dostęp. Przykładowo, można użyć Wireshark do analizy pakietów HTTP, co pozwala na zrozumienie, jakie dane są przesyłane między klientem a serwerem. Narzędzie to jest również zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, takimi jak monitorowanie jakości usług (QoS) czy wdrażanie polityki bezpieczeństwa, co czyni je nieocenionym w utrzymaniu zdrowia sieci komputerowych.
Pytanie 33

W systemie Linux, jak można znaleźć wszystkie pliki z rozszerzeniem txt, które znajdują się w katalogu /home/user i rozpoczynają się na literę a, b lub c?

A. ls /home/user/abc*.txt
B. ls /home/user/[a-c]*.txt
C. ls /home/user/[!abc]*.txt
D. ls /home/user/a?b?c?.txt
Odpowiedź 'ls /home/user/[a-c]*.txt' jest poprawna, ponieważ wykorzystuje wyrażenie regularne do określenia, że chcemy wyszukiwać pliki w katalogu /home/user, które zaczynają się na literę a, b lub c i mają rozszerzenie .txt. W systemach Unix/Linux, użycie nawiasów kwadratowych pozwala na definiowanie zbioru znaków, co w tym przypadku oznacza, że interesują nas pliki, których nazwy rozpoczynają się od wskazanych liter. Użycie znaku '*' na końcu oznacza, że wszystkie znaki po literze a, b lub c są akceptowane, co pozwala na wyszukiwanie dowolnych plików. Jest to przykład dobrych praktyk w posługiwaniu się powłoką Linux, gdzie umiejętność efektywnego wyszukiwania plików i folderów jest kluczowa dla zarządzania systemem. Przykładowe zastosowanie tego polecenia w codziennej pracy może obejmować wyszukiwanie dokumentów tekstowych, skryptów czy plików konfiguracyjnych, co znacznie przyspiesza proces organizacji i przetwarzania danych w systemie. Dodatkowo, znajomość wyrażeń regularnych jest niezbędna do automatyzacji zadań i pisania skryptów powłoki.
Pytanie 34

Który z wymienionych protokołów przekształca 48-bitowy adres MAC na 32-bitowy adres IP?

A. ARP
B. TCP
C. RARP
D. IP
Protokół IP jest podstawowym protokołem komunikacyjnym w sieci Internet i odpowiedzialny jest za przesyłanie pakietów danych między urządzeniami. Nie ma on jednak funkcji odwzorowywania adresów MAC na adresy IP. Jego głównym zadaniem jest fragmentacja i trasowanie pakietów, co czyni go nieodpowiednim do roli, którą pełni RARP. TCP natomiast jest protokołem transportowym, który działa na wyższej warstwie modelu OSI i odpowiada za zapewnienie niezawodnej, uporządkowanej i kontrolowanej transmisji danych między aplikacjami. Nie zajmuje się on mapowaniem adresów. Możliwe nieporozumienia mogą wynikać z faktu, że TCP współpracuje z IP, a nie z adresami MAC. ARP, z kolei, to protokół, który odwzorowuje adresy IP na adresy MAC, co jest przeciwnością funkcji RARP, co może prowadzić do dezorientacji. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że każdy protokół związany z adresowaniem w sieciach działa w obie strony, podczas gdy w rzeczywistości istnieją protokoły o różnych funkcjach, a ich zgodność z określonymi wymaganiami nie zawsze jest jednoznaczna. Dlatego zrozumienie zakresu działania każdego z protokołów jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi.
Pytanie 35

Pamięć podręczna Intel Smart Cache, która znajduje się w procesorach wielordzeniowych, takich jak Intel Core Duo, to pamięć

A. Cache L2 lub Cache L3, równo podzielona pomiędzy rdzenie
B. Cache L1 współdzielona pomiędzy wszystkie rdzenie
C. Cache L2 lub Cache L3, współdzielona przez wszystkie rdzenie
D. Cache L1 równo dzielona pomiędzy rdzenie
Odpowiedź dotycząca pamięci podręcznej Intel Smart Cache jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do architektury procesorów wielordzeniowych, takich jak Intel Core Duo. Intel Smart Cache to pamięć podręczna typu L2 lub L3, która jest współdzielona pomiędzy rdzeniami procesora, co ma na celu zwiększenie wydajności oraz zmniejszenie opóźnień w dostępie do danych. Współdzielenie pamięci podręcznej pozwala na efektywne zarządzanie danymi, które mogą być wykorzystywane przez różne rdzenie, co znacząco poprawia współczynnik hitów cache, a tym samym ogólną wydajność systemu. Przykładowo, w zastosowaniach intensywnie obliczeniowych, takich jak gry komputerowe czy przetwarzanie grafiki, współdzielona pamięć podręczna pozwala na szybszy dostęp do często używanych danych, co jest kluczowe dla osiągnięcia lepszej wydajności. W standardach projektowania architektur procesorów, takie podejście jest uznawane za dobrą praktykę, ponieważ umożliwia lepszą skalowalność i efektywność energetyczną.
Pytanie 36

Aby podłączyć drukarkę z portem równoległym do komputera, który dysponuje jedynie złączami USB, konieczne jest zainstalowanie adaptera

A. USB na COM
B. USB na RS-232
C. USB na PS/2
D. USB na LPT
Adapter USB na LPT (Line Print Terminal) jest kluczowym rozwiązaniem, gdy chcemy podłączyć drukarkę z interfejsem równoległym do komputera z portami USB. Złącze LPT, popularne w starszych modelach drukarek, wymaga odpowiedniego adaptera, który konwertuje sygnał USB na sygnał równoległy. Tego rodzaju adaptery są szeroko dostępne i pozwalają na bezproblemowe połączenie, umożliwiając korzystanie z drukarek, które w przeciwnym razie byłyby niekompatybilne z nowoczesnymi komputerami. Przykładem zastosowania może być sytuacja w biurze, gdzie starsze drukarki są wciąż używane, a komputery zostały zaktualizowane do nowszych modeli bez portów równoległych. W takich przypadkach, zastosowanie adaptera USB na LPT pozwala na dalsze korzystanie z posiadanych zasobów, co jest zgodne z zasadą ekoinnowacji i maksymalizacji efektywności kosztowej. Warto również dodać, że wiele adapterów USB na LPT obsługuje standardy Plug and Play, co oznacza, że nie wymagają one skomplikowanej instalacji oprogramowania, co znacznie upraszcza proces konfiguracji.
Pytanie 37

Jakie parametry mierzy watomierz?

A. napięcie elektryczne
B. moc czynna
C. natężenie prądu
D. opór
Pomiar napięcia prądu elektrycznego, rezystancji oraz natężenia prądu elektrycznego są zadaniami, które nie są realizowane przez watomierz. Napięcie, wyrażane w woltach (V), to różnica potencjałów między dwoma punktami w obwodzie. Aby je zmierzyć, stosuje się woltomierze, które są specjalnie zaprojektowane do tego celu, a ich pomiar jest kluczowy dla oceny wydajności urządzeń elektrycznych. Rezystancję, mierzoną w omach (Ω), określa się za pomocą omomierzy, które pozwalają na ocenę, jak dobrze przewodniki elektryczne przewodzą prąd. Z kolei natężenie prądu, wyrażane w amperach (A), mierzy się amperomierzami, które również pełnią funkcję w obwodach elektrycznych, ale nie są związane z pomiarem mocy. Wiele osób myli funkcje różnych instrumentów pomiarowych, co prowadzi do nieporozumień. Kluczowym błędem myślowym jest przyjęcie, że urządzenia o różnych funkcjach mogą być używane zamiennie. Zrozumienie specyficznych zastosowań poszczególnych narzędzi pomiarowych jest niezbędne dla efektywnej analizy i optymalizacji systemów elektrycznych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie inżynierii elektrycznej.
Pytanie 38

Wartość liczby ABBA zapisana w systemie heksadecymalnym odpowiada w systemie binarnym liczbie

A. 0101 1011 1011 0101
B. 1010 1111 1111 1010
C. 1010 1011 1011 1010
D. 1011 1010 1010 1011
Liczba ABBA w systemie heksadecymalnym składa się z czterech cyfr: A, B, B, A. Każda z tych cyfr odpowiada czterem bitom w systemie binarnym. Cyfra A w heksadecymalnym odpowiada wartości 10 w systemie dziesiętnym, co w postaci dwójkowej zapisuje się jako 1010. Cyfra B odpowiada wartości 11 w systemie dziesiętnym, co w postaci dwójkowej to 1011. Kiedy umieścimy te wartości w kolejności odpowiadającej liczbie ABBA, otrzymujemy 1010 (A) 1011 (B) 1011 (B) 1010 (A). W rezultacie mamy pełną liczbę binarną: 1010 1011 1011 1010. Zrozumienie konwersji między systemami liczbowymi jest kluczowe w informatyce, szczególnie w programowaniu i inżynierii oprogramowania, gdzie często musimy przekształcać dane między różnymi reprezentacjami. Dobra praktyka w tej dziedzinie obejmuje również zrozumienie, jak te konwersje wpływają na wydajność i użycie pamięci w aplikacjach, co jest istotne w kontekście optymalizacji kodu i działania algorytmów.
Pytanie 39

Jakiego rekordu DNS należy użyć w strefie wyszukiwania do przodu, aby powiązać nazwę domeny DNS z adresem IP?

A. A lub AAAA
B. NS lub CNAME
C. MX lub PTR
D. SRV lub TXT
Jak chodzi o mapowanie nazw domen na adresy IP, te odpowiedzi jak MX, PTR, SRV, TXT, NS i CNAME, to są kompletnie inne rzeczy. Rekord MX na przykład jest od wiadomości e-mail i nie ma nic wspólnego z tym, jak nazwy stają się adresami IP. Rekord PTR wręcz działa w odwrotną stronę – zamienia adresy IP na nazwy. Są też rekordy SRV i TXT, które mają swoje unikalne funkcje, a rekord NS to informacja o serwerach nazw. CNAME natomiast służy do tworzenia aliasów, a nie do bezpośredniego mapowania. Moim zdaniem, ważne jest, żeby te różnice zrozumieć, bo to może pomóc uniknąć błędów w zarządzaniu DNS.
Pytanie 40

Użytkownik planuje instalację 32-bitowego systemu operacyjnego Windows 7. Jaka jest minimalna ilość pamięci RAM, którą powinien mieć komputer, aby system mógł działać w trybie graficznym?

A. 1 GB
B. 2 GB
C. 512 MB
D. 256 MB
Minimalne wymagania dotyczące pamięci RAM dla systemu operacyjnego Windows 7 w wersji 32-bitowej są często mylnie interpretowane. Odpowiedzi sugerujące 256 MB i 512 MB RAM jako wystarczające są nieprawidłowe. W przeszłości, w przypadku starszych systemów operacyjnych, takie wartości mogłyby być rozważane, jednak w erze Windows 7, które wprowadza znacznie bardziej złożony interfejs graficzny oraz nowe funkcje, te liczby są znacznie niewystarczające. System operacyjny potrzebuje odpowiedniej ilości pamięci RAM, aby efektywnie zarządzać procesami i zapewnić użytkownikowi płynne doświadczenia, co jest szczególnie ważne w trybie graficznym. Wiele osób myśli, że minimalne wymagania są wystarczające do codziennego użytku, co jest błędnym podejściem. Z perspektywy wydajności, 1 GB RAM jest zalecanym minimum, a posiadanie tylko 512 MB lub mniej może prowadzić do znacznych opóźnień i trudności w obsłudze. Rekomendacje branżowe wskazują, że dla komfortowej pracy w systemie Windows 7, warto dążyć do posiadania co najmniej 2 GB RAM-u, co zapewnia lepszą wydajność i możliwość uruchamiania wielu aplikacji jednocześnie, co jest kluczowe w kontekście nowoczesnego użytkowania komputerów.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej