Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 25 maja 2025 18:51
Data zakończenia: 25 maja 2025 19:16

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Najnowsza technologia druku zdjęć digigraphy to

A. technika bezpośredniego druku na materiałach metalicznych

B. metoda tworzenia wydruków holograficznych na papierze fotograficznym

C. proces druku pigmentowego certyfikowany pod względem trwałości i wierności kolorów

D. cyfrowa imitacja procesu dageotypii z użyciem nowoczesnych materiałów

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego technologii druku i jej zastosowań. Na przykład, cyfrowa imitacja procesu dageotypii z użyciem nowoczesnych materiałów nie odzwierciedla istoty digigraphy. Dageotypia to jedna z najstarszych technik fotograficznych, która opiera się na chemicznym procesie wytwarzania obrazu, a nie na druku pigmentowym. Próba porównania tych dwóch metod przynosi mylne wnioski, ponieważ każda z nich ma swoje unikalne właściwości i zastosowania. Kolejna odpowiedź dotycząca tworzenia wydruków holograficznych na papierze fotograficznym również jest nieadekwatna, gdyż holografia jest zupełnie inną dziedziną, koncentrującą się na trójwymiarowym obrazie. Technika ta wymaga specjalistycznych narzędzi i nie odnosi się do standardów trwania i wierności kolorów, jak w przypadku digigraphy. Z kolei bezpośredni druk na materiałach metalicznych jest technologią, która może być używana w różnych branżach, ale nie ma związku z certyfikowanym procesem druku pigmentowego, który jest kluczowy dla digigraphy. Rozumienie tych różnic jest kluczowe, aby unikać błędnych interpretacji technologii druku oraz ich właściwości. Warto także podkreślić, że zrozumienie i zastosowanie odpowiednich standardów w druku jest niezbędne dla zapewnienia jakości oraz długowieczności wydruków, co jest priorytetem w branży fotograficznej i artystycznej.

Pytanie 2

Aby zrealizować serię 3 zdjęć z różnymi ustawieniami ekspozycji, w aparacie należy skorzystać z funkcji

A. balansu bieli

B. samowyzwalacza

C. bracketingu

D. wielokrotnej ekspozycji

Bracketing to technika, która polega na wykonaniu serii zdjęć tego samego obiektu przy różnych ustawieniach parametrów ekspozycji, takich jak czas naświetlania, przysłona czy ISO. Użycie bracketingu pozwala na uzyskanie lepszego efektu końcowego, gdy chcemy dopasować ekspozycję w trudnych warunkach oświetleniowych. Przykładowo, fotografując krajobraz o dużym kontraście, możemy wykonać jedno zdjęcie z normalną ekspozycją, drugie z ustawieniem na niedoświetlenie oraz trzecie na prześwietlenie. Taki zestaw zdjęć pozwala na późniejsze wybranie najlepszego ujęcia lub stworzenie zdjęcia HDR (High Dynamic Range), które łączy zalety wszystkich wykonanych zdjęć. Bracketing jest szeroko stosowany w fotografii krajobrazowej, architektonicznej oraz w sytuacjach, gdy światło jest zmienne. Użycie tej funkcji jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii, umożliwiając uzyskanie wysokiej jakości obrazów w zróżnicowanych warunkach oświetleniowych.

Pytanie 3

W fotografii produktowej odbite lustrzane powierzchnie najlepiej fotografować przy użyciu

A. namiotu bezcieniowego i kontrolowanego odbicia kolorowych powierzchni

B. filtru polaryzacyjnego eliminującego wszystkie odbicia

C. mocnego, punktowego światła skierowanego bezpośrednio na produkt

D. obiektywu szerokokątnego z małej odległości

W przypadku fotografii produktowej, błędne jest myślenie, że mocne, punktowe światło skierowane bezpośrednio na produkt daje najlepsze efekty. Takie podejście często prowadzi do prześwietlenia i wypalenia szczegółów, zwłaszcza na połyskliwych powierzchniach. Dodatkowo, zbyt intensywne światło może generować nieestetyczne cienie i odbicia, które utrudniają postrzeganie produktu. Fotografowanie z użyciem filtru polaryzacyjnego, choć wydaje się być dobrym pomysłem, w rzeczywistości może uniemożliwić uzyskanie pożądanych efektów, eliminując wszystkie odbicia, łącznie z tymi, które mogą podkreślić walory produktu. Co więcej, obiektyw szerokokątny używany z małej odległości może zniekształcać obraz, co jest szczególnie problematyczne, gdy chodzi o szczegóły produktu. W praktyce, obiektywy szerokokątne mogą wprowadzać efekt winietowania oraz deformować krawędzie, co w szczególności jest niepożądane w przypadku fotografii produktowej. Te wszystkie błędy są wynikiem niewłaściwego zrozumienia, jak różne źródła światła i techniki fotografowania wpływają na końcowy efekt wizualny. Właściwe podejście do fotografii produktowej wymaga przemyślenia oświetlenia i technik, aby uzyskać obraz, który skutecznie przyciągnie uwagę klientów.

Pytanie 4

Aby przygotować diapozytyw metodą stykową, należy skorzystać z

A. rzutnika

B. wizualizatora

C. kopioramki

D. skanera

Kopioramka jest kluczowym narzędziem w procesie tworzenia diapozytywu metodą stykową, gdyż umożliwia bezpośrednie przeniesienie obrazu z negatywu na materiał światłoczuły. W praktyce, kopioramka działa na zasadzie umieszczenia negatywu na szkle, a następnie naświetlenia go w kontrolowany sposób, co pozwala uzyskać dokładną reprodukcję. W standardach branżowych, stosowanie kopioramki jest zalecane ze względu na jej precyzję i możliwość uzyskania wysokiej jakości obrazu. Przykładem zastosowania kopioramki jest przygotowanie stykówek, które są niezbędne w pracy fotografa oraz w laboratoriach graficznych, gdzie ocena jakości negatywu jest kluczowa przed przystąpieniem do dalszej obróbki. Warto również zauważyć, że kopioramki umożliwiają wykorzystanie różnych formatów negatywów, co czyni je wszechstronnym narzędziem w grafice i fotografii. Współczesne kopioramki mogą również oferować funkcje automatyzacji, co zwiększa efektywność i skraca czas produkcji diapozytywu.

Pytanie 5

Numer 135 umieszczony na opakowaniu materiału fotograficznego odnosi się do

A. materiału miniaturowego

B. błony zwojowej

C. błony arkuszowej

D. materiału małoobrazkowego

Wybór odpowiedzi dotyczących błony arkuszowej, błony zwojowej oraz materiału miniaturowego wskazuje na nieporozumienia związane z klasyfikacją i zastosowaniem różnych typów materiałów zdjęciowych. Błona arkuszowa, zazwyczaj w formie większych arkuszy, stosowana jest w fotografii dużego formatu, co wprowadza w błąd w kontekście oznaczenia 135, które dotyczy standardowego formatu małoobrazkowego. Z kolei błona zwojowa, chociaż używana w fotografii, nie jest tożsama z materiałem małoobrazkowym, ponieważ odnosi się do filmów używanych w systemach o innej konstrukcji, co sprawia, że oznaczenie 135 staje się mylące. Materiał miniaturowy, często związany z mniejszymi formatami, również nie ma bezpośredniego odniesienia do tej specyfikacji. Typowe błędy myślowe w tej kwestii obejmują mylenie typów filmów i ich zastosowań oraz niewłaściwe łączenie technologii z różnymi formatami. Warto zrozumieć, że każdy typ filmu ma swoje unikalne cechy, które odpowiadają różnym potrzebom fotografów, a znajomość tych różnic jest kluczowa dla właściwego doboru materiałów do konkretnych projektów fotograficznych.

Pytanie 6

Aby uzyskać ciepły ton kolorystyczny podczas fotografowania przy użyciu lamp błyskowych, należy

A. zredukować moc błysku

B. użyć filtru podnoszącego temperaturę barwową

C. użyć filtru zmniejszającego temperaturę barwową

D. zwiększyć moc błysku

Idea zmniejszenia energii błysku w celu ocieplenia barw jest mylnym podejściem do problematyki fotografowania z użyciem lamp błyskowych. Zmniejszając energię błysku, osiągniemy efekt słabszego naświetlenia, co może prowadzić do zbyt niskiej ekspozycji zdjęcia, a nie do ocieplenia tonacji kolorystycznej. Również pomysł na zastosowanie filtru obniżającego temperaturę barwową jest sprzeczny z założeniem, ponieważ takie filtry są używane do zmniejszenia ciepłoty kolorów, a nie ich ocieplenia. Odnośnie zwiększenia energii błysku, może to prowadzić do niepożądanych efektów, takich jak prześwietlenie obrazu, co w efekcie pogorszy jakość zdjęcia. Z kolei filtr podnoszący temperaturę barwową, choć na pierwszy rzut oka wydaje się być właściwym rozwiązaniem, w rzeczywistości nie jest efektywnym sposobem na ocieplenie sceny w kontekście fotografii z lampą błyskową. Filtry ciepłe są zazwyczaj stosowane w sytuacjach, gdzie źródło światła jest zimne, a celem jest zbliżenie się do naturalnego ciepła. Wniosek, że zmniejszenie energii błysku lub zwiększenie jej bez odpowiedniej analizy sytuacji oświetleniowej to często wynik braku zrozumienia podstawowych zasad działania światła i jego wpływu na kolorystykę zdjęć. Kluczowe jest zrozumienie, jak różne temperatury barwowe wpływają na efekt końcowy oraz jak stosowanie filtrów powinno być dostosowane do konkretnej sytuacji oświetleniowej.

Pytanie 7

Który z formatów plików graficznych pozwala na archiwizację fotografii z kompresją bezstratną, jednocześnie zachowując delikatne przejścia tonalne w obrazie?

A. TIFF

B. GIF

C. JPEG

D. PNG

Wybór formatu GIF, choć popularny w zastosowaniach internetowych, nie jest odpowiedni do archiwizacji fotografii z bezstratną kompresją. GIF ogranicza paletę kolorów do 256 odcieni, co może prowadzić do utraty detali w subtelnych przejściach tonalnych. Jest to format przestarzały w kontekście profesjonalnej obróbki obrazów, który nie zapewnia jakości wymaganej w fotografii. Z kolei format PNG, znany z możliwości kompresji bezstratnej, również nie jest idealnym wyborem dla fotografii. Chociaż PNG lepiej radzi sobie z przejrzystością i kolorami, jego kompresja nie jest zoptymalizowana pod kątem dużych plików graficznych, co może prowadzić do problemów z wydajnością przy pracy z dużymi zbiorami zdjęć. JPEG natomiast, chociaż powszechnie używany i dobrze wspierany przez urządzenia i oprogramowanie, działa na zasadzie kompresji stratnej, co oznacza, że każde zapisanie pliku w tym formacie może powodować degradację jakości obrazu. Takie podejście jest nieodpowiednie w kontekście archiwizacji, gdzie zachowanie najwyższej jakości jest kluczowe. W praktyce, często błędnie zakłada się, że wszystkie formaty graficzne mogą być używane wymiennie; tymczasem wybór odpowiedniego formatu ma fundamentalne znaczenie dla długoterminowej jakości oraz użyteczności zdjęć.

Pytanie 8

Ile bitów głębi ma obraz w systemie RGB, który dysponuje 16,7 milionami kolorów?

A. 32 bit/piksel

B. 24 bit/piksel

C. 16 bit/piksel

D. 8 bit/piksel

Odpowiedź 24 bit/piksel jest poprawna, ponieważ obraz w trybie RGB składa się z trzech podstawowych kolorów: czerwonego, zielonego i niebieskiego. Każdy z tych kolorów jest reprezentowany przez 8 bitów, co daje łącznie 24 bity na piksel. Taki format pozwala na uzyskanie 16,7 miliona różnych kolorów (2^24 = 16,777,216), co jest standardem w grafice komputerowej dla wielu aplikacji, w tym gier, fotografii cyfrowej i projektowania. Zastosowanie tego standardu zapewnia dużą głębię kolorów oraz odpowiednią dokładność odwzorowania barw, co jest niezbędne w profesjonalnych zastosowaniach graficznych, takich jak edycja zdjęć, tworzenie animacji oraz w projektowaniu interfejsów użytkownika. Warto również zauważyć, że stosowanie 24-bitowych obrazów jest powszechną praktyką w formatach plików graficznych, takich jak PNG czy JPEG, co umożliwia ich szeroką kompatybilność w różnych aplikacjach i urządzeniach.

Pytanie 9

Największy kontrast kolorów osiąga się, fotografując czerwoną sukienkę na tle

A. zielonym

B. szarym

C. niebieskim

D. purpurowym

Czerwona sukienka na tle zielonym pozwala na uzyskanie największego kontrastu barw dzięki zjawisku dopełnienia kolorów. W teorii kolorów, czerwień i zieleń znajdują się w przeciwnych częściach koła kolorów, co sprawia, że intensyfikują się nawzajem, tworząc wrażenie większej intensywności kolorów. Praktyczne zastosowanie tego efektu można zaobserwować w fotografii modowej, gdzie umiejętność łączenia barw, które tworzą wysoki kontrast, podkreśla detale ubrań i ich teksturę. Warto także zwrócić uwagę na znaczenie oświetlenia – odpowiednie światło naturalne lub sztuczne może dodatkowo wzmocnić efekt kontrastu, co jest kluczowe w profesjonalnej fotografii. Używając zielonego tła, możemy również zyskać na spójności wizualnej, co jest często stosowane w kampaniach reklamowych oraz sesjach zdjęciowych, gdzie kolor tła ma za zadanie komplementować prezentowane stroje, a nie odwracać od nich uwagę.

Pytanie 10

Kalibracja monitora przed przetwarzaniem zdjęć do druku odbywa się przy pomocy programu

A. Adobe Gamma

B. Corel Photo-Paint

C. Corel Draw

D. Adobe InDesign

Adobe Gamma to narzędzie, które pomaga nam ustawić monitor tak, żeby kolory, które widzimy, były bliższe rzeczywistości. To ważne, zwłaszcza kiedy przygotowujemy zdjęcia do druku. Kiedy ekran jest dobrze skalibrowany, kolory, które edytujemy, będą dokładniejsze i lepiej oddadzą to, co potem zostanie wydrukowane. To jest kluczowe w pracy z fotografią i grafiką komputerową, gdzie dobrą reprodukcja kolorów ma duże znaczenie. Dzięki Adobe Gamma możemy dostosowywać jasność, kontrast i balans kolorów, a także tworzyć profile ICC, które pomagają systemowi operacyjnemu zarządzać kolorami. Przykłady zastosowania tego programu to sytuacje, kiedy przygotowujemy zdjęcia do drukarni, gdzie wierne odwzorowanie kolorów ma ogromny wpływ na jakość końcowego produktu. Kalibracja monitora przed edytowaniem zdjęć to standard, który powinniśmy stosować w branży kreatywnej, a specjaliści polecają korzystanie z narzędzi takich jak Adobe Gamma.

Pytanie 11

W jakiej najmniejszej odległości przedmiotowej (x) od zastosowanego obiektywu o ogniskowej f powinien znajdować się aparat fotograficzny w stosunku do fotografowanego obiektu, aby uzyskany obraz optyczny był rzeczywisty, odwrócony i tej samej wielkości?

A. x > 2f

B. x = f

C. x < f

D. x = 2f

Wybór odległości x = f jest błędny, ponieważ w tym przypadku obraz utworzony przez obiektyw będzie wirtualny, a nie rzeczywisty. Obiektyw, umieszczony w odległości równej ogniskowej, produkuje obraz, który nie może być wyświetlony na matrycy aparatu ani na papierze fotograficznym, co wyklucza uzyskanie trwałego obrazu. Ponadto, jeśli aparat znajduje się bliżej niż ogniskowa, czyli w odległości x < f, promienie świetlne divergują po przejściu przez soczewkę, co skutkuje powstaniem obrazu wirtualnego, który można zobaczyć jedynie w okularze aparatu, ale nie jest on rejestrowany przez matrycę. Przemieszczenie aparatu poza odległość 2f (x > 2f) również nie jest odpowiednie w kontekście uzyskania obrazu tej samej wielkości, ponieważ wówczas obraz staje się mniejszy niż obiekt. Zrozumienie zasad działania soczewek oraz relacji między ogniskową a odległością do obiektu jest kluczowe dla każdego fotografa. Umiejętność prawidłowego ustawienia aparatu w odpowiedniej odległości jest podstawą do uzyskania estetycznych i technicznie poprawnych zdjęć, co jest fundamentalne w praktyce fotograficznej. Dlatego znajomość tych zasad jest kluczowa dla osiągnięcia zamierzonych efektów w fotografii.

Pytanie 12

Aby uzyskać zdjęcie o wysokiej jakości w formacie 30/40 cm, należy użyć aparatu z matrycą

A. 2 megapikselową

B. 4 megapikselową

C. 3 megapikselową

D. 8 megapikselową

Aby uzyskać zdjęcia o wymiarach 30x40 cm w dobrej jakości, konieczne jest zastosowanie aparatu z matrycą o rozdzielczości co najmniej 8 megapikseli. Taka matryca pozwala na uzyskanie zdjęć o wysokiej szczegółowości i ostrości. Przy wymiarach 30x40 cm, które odpowiadają rozmiarowi standardowego odbitki fotograficznej, zaleca się, aby liczba pikseli wynosiła co najmniej 2400x3000, co daje 7,2 megapikseli. Jednak aby zapewnić dodatkowy margines jakości, który jest szczególnie istotny w przypadku drukowania, 8 megapikseli jest optymalnym wyborem. W praktyce, aparaty z tą rozdzielczością są powszechnie dostępne, a ich zdjęcia nadają się zarówno do użytku domowego, jak i profesjonalnego. Przykładem zastosowania takiej technologii może być fotografia portretowa, gdzie szczegóły twarzy są kluczowe, czy fotografia krajobrazowa, gdzie detale w tle mogą znacząco wpłynąć na estetykę odbitki. Użycie aparatu z odpowiednią matrycą zapewnia również lepszą jakość w trudnych warunkach oświetleniowych, co ma zasadnicze znaczenie w fotografii artystycznej.

Pytanie 13

Aby skopiować obraz kolorowy techniką subtraktywną, należy użyć powiększalnika z głowicą

A. kondensorową

B. z oświetleniem punktowym

C. aktyniczną

D. filtracyjną

Jak chcesz robić kolorowe odbitki, to musisz mieć powiększalnik z głowicą filtracyjną. W technice subtraktywnej chodzi o to, żeby odejmować pewne długości fal światła za pomocą filtrów, które wpuszczają tylko konkretne kolory. Więc kiedy naświetlasz światłoczuły papier z wykorzystaniem filtrów (zwykle Cyan, Magenta i Yellow), to uzyskujesz różne odcienie, które są efektem mieszania tych podstawowych kolorów. To mega ważne, bo dzięki głowicy filtracyjnej możesz dobrze dopasować kolory do projektu. Bez tego w druku fotograficznym czy sztuce graficznej ciężko osiągnąć dobry efekt. W laboratoriach, gdzie robią kolorowe odbitki, korzystanie z powiększalników z głowicą filtracyjną to norma, żeby kolory były w wysokiej jakości. Ogólnie rzecz biorąc, filtry to najlepsza praktyka, żeby uzyskać dokładne i żywe kolory.

Pytanie 14

Jakie narzędzie w programie Adobe Photoshop jest używane do tworzenia selekcji?

A. Lasso magnetyczne

B. Magiczna gumka

C. Smużenie

D. Gradient

Lasso magnetyczne to narzędzie w programie Adobe Photoshop, które umożliwia tworzenie precyzyjnych zaznaczeń obiektów na zdjęciach lub obrazach. Działa ono na zasadzie detekcji krawędzi, co pozwala na szybkie i łatwe zaznaczanie skomplikowanych kształtów poprzez przeciąganie kursora wzdłuż konturów obiektów. Dzięki temu użytkownicy mogą z łatwością wyodrębniać elementy z tła lub modyfikować ich wygląd. Przykładem zastosowania lassa magnetycznego jest wycinanie postaci z tła w celu przeniesienia jej do innego obrazu lub tworzenia kompozycji graficznych. W praktyce, dobrze jest używać lassa magnetycznego w sytuacjach, gdy obiekt ma wyraźne kontury, co ułatwia narzędziu precyzyjne zaznaczenie. Aby uzyskać najlepsze wyniki, warto dostosować opcje narzędzia, takie jak tolerancja, co pozwala na lepsze dopasowanie do krawędzi zaznaczanego obiektu. Lasso magnetyczne jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie edycji graficznej, gdzie precyzja zaznaczeń jest kluczowa dla uzyskania wysokiej jakości efektów wizualnych.

Pytanie 15

Jaki jest główny cel kalibracji monitora w procesie obróbki zdjęć?

A. Zmniejszenie poboru energii elektrycznej

B. Przyspieszenie działania komputera

C. Zwiększenie rozdzielczości obrazu

D. Uzyskanie właściwego odwzorowania kolorów

Kalibracja monitora to niezwykle istotny proces w obróbce zdjęć, mający na celu uzyskanie właściwego odwzorowania kolorów. Dlaczego to takie ważne? Otóż, bez odpowiednio skalibrowanego monitora, kolory przedstawiane na ekranie mogą znacznie różnić się od rzeczywistych, co może prowadzić do błędnych decyzji w postprodukcji. Wyobraź sobie, że pracujesz nad zdjęciem, gdzie zieleń trawnika ma być intensywna, ale na nieskalibrowanym monitorze wygląda wyblakle. Po wydruku lub publikacji w internecie może się okazać, że zamiast żywej zieleni uzyskałeś niepożądany odcień. Kalibracja pozwala uniknąć takich problemów. W branży fotograficznej i graficznej przyjmuje się, że regularne wykonywanie kalibracji monitorów jest standardem. Dzięki temu fotografowie i graficy mają pewność, że ich praca będzie widziana przez odbiorców dokładnie tak, jak to zamierzali. Dobrej jakości monitory często są wyposażone w narzędzia do kalibracji, ale można też używać zewnętrznych kalibratorów, które pozwalają na bardziej precyzyjne ustawienia. To inwestycja w jakość i profesjonalizm.

Pytanie 16

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 17

Które z poniższych urządzeń służy do pomiaru współczynnika odbicia światła od powierzchni?

A. Tachometr

B. Reflektometr

C. Dalmierz

D. Eksponometr

Reflektometr to urządzenie służące do pomiaru współczynnika odbicia światła od powierzchni. Jego działanie opiera się na analizie promieniowania elektromagnetycznego, które jest odbijane od danej powierzchni. W praktyce reflektometr jest wykorzystywany w różnych dziedzinach, takich jak fotonika, inżynieria materiałowa oraz w badaniach nad właściwościami optycznymi materiałów. Na przykład, może pomóc ocenić jakość powłok antyrefleksyjnych na soczewkach okularowych. Wykorzystanie reflektometrów w przemyśle fotograficznym pozwala na optymalizację ustawień sprzętu, co wpływa na jakość uzyskiwanych zdjęć. Standardy branżowe, takie jak ISO 13476, podkreślają znaczenie stosowania odpowiednich metod pomiarowych do oceny właściwości optycznych, co czyni reflektometr niezastąpionym narzędziem w tym zakresie. Ponadto, reflektometry są wykorzystywane w laboratoriach badawczych do analizy materiałów, co pozwala na rozwój nowych technologii i poprawę istniejących rozwiązań.

Pytanie 18

Który z filtrów w programie Adobe Photoshop jest przeznaczony do wyostrzania obrazów?

A. Gaussian Biur

B. Facet

C. Smart Sharpen

D. Smudge Stick

Odpowiedź "Smart Sharpen" jest poprawna, ponieważ jest to zaawansowane narzędzie do wyostrzania zdjęć w programie Adobe Photoshop, które pozwala na precyzyjne dostosowanie poziomu wyostrzenia oraz eliminację efektów niepożądanych, takich jak halo. Smart Sharpen umożliwia użytkownikom kontrolowanie opcji takich jak "Remove Gaussian Blur" oraz "Remove Lens Blur", co pozwala na lepsze dostosowanie do konkretnego rodzaju rozmycia. Dzięki temu, użytkownicy mogą uzyskać ostry obraz, zachowując przy tym naturalny wygląd. Na przykład, w przypadku zdjęć krajobrazowych, zastosowanie Smart Sharpen może pomóc wyodrębnić detale w chmurach lub liściach, co znacznie podnosi jakość wizualną fotografii. Warto również dodać, że przy pracy z tym narzędziem, standardem jest stosowanie maskowania warstw, aby wyostrzenie stosować tylko na wybranych elementach obrazu, co zapewnia większą kontrolę nad finalnym wyglądem. Dobre praktyki w edytowaniu zdjęć uwzględniają również użycie Smart Sharpen na końcowym etapie edycji, co pozwala na pełne wykorzystanie jakości oryginalnego zdjęcia.

Pytanie 19

Efekt vintageu na fotografii cyfrowej można uzyskać stosując

A. krzywe tonalne z podniesieniem punktów w cieniach

B. maksymalne wyostrzenie krawędzi obiektów

C. zwiększenie nasycenia wszystkich kolorów o 50%

D. obniżenie temperatury barwowej do 2000K

Efekt vintage'u w fotografii cyfrowej jest często osiągany poprzez manipulację krzywymi tonalnymi, co pozwala na uzyskanie charakterystycznego wyglądu, który imituje stary, analogowy styl. Krzywe tonalne to narzędzie, które umożliwia precyzyjną kontrolę nad jasnością i kontrastem zdjęcia w różnych zakresach tonalnych. Podnoszenie punktów w cieniach sprawia, że ciemniejsze obszary zdjęcia stają się jaśniejsze, co w efekcie nadaje im bardziej wyblakły wygląd, typowy dla zdjęć z przeszłości. Tego rodzaju technika jest szczególnie przydatna, gdy chcemy uzyskać efekt przestarzałego filmu, który często charakteryzował się gorszym odwzorowaniem szczegółów w cieniach oraz lekko zmiękczonymi krawędziami. Przykładem zastosowania tego efektu może być fotografia portretowa, gdzie podniesienie cieni sprawia, że skóra wygląda bardziej naturalnie i delikatnie. Warto również wspomnieć, że odpowiednie dostosowanie krzywych może również wpłynąć na nasycenie kolorów, co jest kluczowym aspektem w tworzeniu zdjęć z efektami vintage.

Pytanie 20

Jakie urządzenie powinno być zastosowane do uzyskania pozytywnej kopii z czarno-białego negatywu o wymiarach 13 x 18 cm w skali 1:1?

A. Kopiarki stykowej

B. Powiększalnika

C. Wizualizera

D. Skanera

Powiększalnik to urządzenie wykorzystywane głównie do projekcji obrazu z negatywu na papier fotograficzny w powiększeniu, co nie jest wymagane w tym przypadku. Służy on do uzyskiwania większych odbitek niż oryginalny format negatywu, a zatem nie nadaje się do odwzorowania 1:1. Wizualizer, z kolei, jest narzędziem używanym do prezentacji obrazów, a nie do tworzenia ich kopii, co czyni go nieodpowiednim do tego celu. Również skaner, mimo że jest w stanie zeskanować negatyw i przekształcić go na obraz cyfrowy, nie zapewnia kopii pozytywowej w tradycyjnym sensie, a wręcz wymaga konwersji do formatu pozytywowego, co wprowadza dodatkowe etapy w procesie. Typowy błąd myślowy związany z wyborem skanera polega na myśleniu, że każda technologia cyfrowa jest lepsza od analogowej, co nie zawsze jest prawdą w kontekście tradycyjnej fotografii. Warto również zauważyć, że korzystanie z nieodpowiednich metod może prowadzić do utraty jakości odbitek oraz braku wiernego odwzorowania tonalności i detali, co stanowi kluczowy element w pracy fotografa. Uzyskanie wysokiej jakości odbitek z negatywów wymaga znajomości odpowiednich narzędzi oraz ich zastosowania zgodnie z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 21

Który z poniższych typów oświetlenia jest najbardziej odpowiedni do fotografii produktowej?

A. Softbox

B. Światło neonowe

C. Światło żarowe

D. Latarka

Softbox to narzędzie oświetleniowe, które jest niezbędne w fotografii produktowej. Jego główną zaletą jest możliwość uzyskania miękkiego, równomiernego światła, które minimalizuje ostre cienie oraz refleksy na fotografowanym obiekcie. Dzięki temu, produkty prezentują się bardziej profesjonalnie i atrakcyjnie. Softbox działa na zasadzie rozpraszania światła, co pozwala na kontrolowanie jego kierunku i intensywności. W praktyce oznacza to, że można go ustawić w taki sposób, aby najlepiej podkreślić cechy produktu, takie jak tekstura, kolor czy kształt. Z mojego doświadczenia wynika, że stosowanie softboxów w fotografii produktowej jest standardem, zwłaszcza w e-commerce, gdzie jakość zdjęć ma bezpośredni wpływ na decyzje zakupowe klientów. Warto zainwestować w dobrej jakości softboxy, które są regulowane i łatwe w montażu, co pozwala na szybkie dostosowanie ustawień do różnych potrzeb fotograficznych. W praktyce, dobra kontrola oświetlenia może znacząco poprawić efektywność sesji zdjęciowej i wpłynąć na finalny rezultat.

Pytanie 22

W fotografii studyjnej Beauty do modelowania światła na twarzy modelki najczęściej używa się

A. czaszy beauty dish z honeycomb

B. strumienicy z filtrem czerwonym

C. softboxu prostokątnego 60×90 cm

D. reflektora z soczewką Fresnela

Czasza beauty dish z honeycomb jest uznawana za jeden z najlepszych modyfikatorów światła w fotografii studyjnej beauty, ponieważ pozwala na bardzo precyzyjne modelowanie światła na twarzy modelki. Dzięki swojej charakterystycznej, spłaszczonej formie, beauty dish generuje miękkie, ale wyraźne cienie, co jest kluczowe w tym typie fotografii. Honeycomb, czyli siatka, która można założyć na czaszę, dodatkowo kieruje światło, ograniczając jego rozpraszanie i tworząc bardziej kontrolowane oświetlenie. To umożliwia lepsze podkreślenie rysów twarzy oraz uzyskanie efektu trójwymiarowości, co jest szczególnie ważne przy pracy z modelkami. W praktyce, używając takiego rozwiązania, możesz uzyskać bardzo atrakcyjne zdjęcia, które dobrze oddają zarówno detale makijażu, jak i naturalny blask skóry. Beauty dish z honeycomb jest więc standardem w branży, idealnie wpisującym się w potrzeby fotografów zajmujących się portretami i sesjami beauty.

Pytanie 23

Jakie urządzenie jest wykorzystywane do konwersji obrazów analogowych na cyfrowe?

A. drukarka

B. nagrywarka

C. skaner

D. kserokopiarka

Skaner to urządzenie, które służy do przetwarzania obrazów analogowych na postać cyfrową. Działa poprzez skanowanie powierzchni dokumentu lub obrazu, rejestrując zawarte na nim dane wizualne i konwertując je na format cyfrowy. W praktyce, skanery są wykorzystywane w biurach, archiwach oraz w domach do cyfryzacji dokumentów, co znacząco ułatwia ich przechowywanie oraz udostępnianie. W standardzie ISO 19005, definiującym wymagania dla archiwizacji dokumentów elektronicznych, podkreślono znaczenie skanowania wysokiej jakości, co zapewnia trwałość i dostępność dokumentów w przyszłości. Skanery różnią się między sobą między innymi rozdzielczością, co wpływa na jakość skanowanych obrazów. Użycie skanera w procesie digitalizacji zdjęć, plików papierowych czy rysunków technicznych jest kluczowe w dzisiejszym świecie, w którym dominują dane cyfrowe.

Pytanie 24

Urządzenie drukujące, które pozwala na uzyskanie wydruków bez rastrowania poprzez odparowanie barwników z trzech kolorów folii, to drukarka

A. sublimacyjna

B. atramentowa

C. laserowa

D. igłowa

Drukarka sublimacyjna to zaawansowane urządzenie drukujące, które wykorzystuje proces sublimacji do tworzenia wysokiej jakości, bezrastrowych wydruków. W tej technologii barwniki, umieszczone na specjalnej wstędze foliowej, są poddawane działaniu ciepła. W wyniku tego procesu barwnik przechodzi z fazy stałej bezpośrednio w fazę gazową, a następnie osiada na podłożu, co pozwala uzyskać intensywne i trwałe kolory. Drukarki sublimacyjne są szeroko stosowane w branży fotograficznej, produkcji materiałów reklamowych oraz odzieży, gdzie estetyka i jakość wydruku są kluczowe. Przykładem zastosowania drukarek sublimacyjnych są wydarzenia, takie jak targi czy imprezy sportowe, gdzie na miejscu można drukować zdjęcia na koszulkach lub kubkach, co pozwala uczestnikom na natychmiastowe nabycie pamiątek. Technologia ta jest zgodna z najlepszymi praktykami branżowymi, zapewniając wydruki o wysokiej rozdzielczości oraz odporne na blaknięcie, co czyni je idealnym wyborem dla profesjonalnych zastosowań.

Pytanie 25

Dla matrycy o czułości ISO 400/27° ustalono poprawne parametry ekspozycji: czas naświetlania 1/125 s oraz wartość przysłony f/8. Na jaką wartość powinna być ustawiona czułość matrycy, przy zmianie liczby przysłony do f/4, przy zachowaniu tego samego czasu naświetlania, aby osiągnąć prawidłowe naświetlenie?

A. ISO 100/21°

B. ISO 200/24°

C. ISO 800/30°

D. ISO 50/18°

Poprawna odpowiedź to ISO 100/21°. Zmiana przysłony z f/8 na f/4 oznacza, że otwieramy obiektyw, co pozwala na wpuszczenie większej ilości światła. W przypadku zmiany przysłony z f/8 do f/4 mamy do czynienia z podwójnym zwiększeniem ilości światła, co wynika z zasady przysłony, gdzie każdy pełny krok (np. z f/8 na f/5.6, a następnie f/4) daje dwa razy więcej światła. Ponieważ czułość ISO matrycy określa, jak wrażliwa jest ona na światło, musimy odpowiednio zmniejszyć czułość, aby zrekompensować to dodatkowe światło. Zmiana czułości z ISO 400 do ISO 100 oznacza czterokrotne zmniejszenie czułości, co jest zgodne z tym, co chcemy osiągnąć. W praktyce, dla fotografów oznacza to, że przy ustawieniach ISO 100/21° będziemy mieli prawidłową ekspozycję, pomimo otwarcia przysłony. Uwzględniając standardy fotograficzne, jest to kluczowa umiejętność w kontrolowaniu ekspozycji w różnych warunkach oświetleniowych.

Pytanie 26

Jaką gradację papieru fotograficznego należy zastosować do kopiowania niedoświetlonego, mało kontrastowego negatywu czarno-białego?

A. Specjalną

B. Twardą

C. Miękką

D. Normalną

Wybór gradacji papieru fotograficznego jest kluczowym aspektem w procesie kopiowania negatywów, jednak niektóre odpowiedzi mogą prowadzić do nieprawidłowych wyników. Użycie miękkiej gradacji na przykład, może wydawać się kuszące, szczególnie dla początkujących fotografów, którzy chcą uzyskać delikatniejsze przejścia tonalne. Jednak miękka gradacja nie jest odpowiednia do kopiowania małokontrastowych negatywów, ponieważ nie generuje wystarczającego kontrastu, co może skutkować dalszym zatarciem detali. Podobnie, normalna gradacja, mimo że może wydawać się uniwersalnym rozwiązaniem, nie dostarcza wystarczającej mocy kontrastowej, aby sprostać wymaganiom negatywu, który już na etapie ekspozycji jest niedoświetlony. Istnieje także koncepcja specjalnej gradacji, która jest przeznaczona do specyficznych zastosowań, jednak nie jest to podejście, które można zastosować ogólnie. Pominięcie kluczowych właściwości twardej gradacji oraz specyfiki negatywu prowadzi do błędnych wniosków, które mogą negatywnie wpłynąć na jakość końcowego produktu. Ważne jest zrozumienie, że wybór gradacji powinien być ściśle uzależniony od charakterystyki materiału źródłowego oraz zamierzonych efektów, co jest podstawą profesjonalnych praktyk w dziedzinie fotografii.

Pytanie 27

Redukcję naświetlonych halogenków srebra metalicznego można osiągnąć dzięki procesowi

A. utrwalania

B. wywołania

C. kąpieli pośredniej

D. kąpieli końcowej

Wybór odpowiedzi związanych z kąpielą końcową, utrwalaniem czy kąpielą pośrednią jest błędny, ponieważ każda z tych metod pełni inną rolę w procesie obróbki fotograficznej. Kąpiel końcowa to etap, który ma na celu wypłukanie pozostałości chemikaliów po procesie wywołania, ale nie uczestniczy w redukcji halogenków srebra. Utrwalanie natomiast jest procesem stosowanym po wywołaniu, którego celem jest trwałe zabezpieczenie obrazu przed dalszym działaniem światła. Utrwalacz neutralizuje pozostałe halogenki srebra, które nie zostały zredukowane, ale sam proces nie wpływa na redukcję naświetlonych halogenków. Kąpiel pośrednia, rozumiana jako proces pomiędzy różnymi etapami obróbki, również nie ma zastosowania w redukcji halogenków, a jedynie ma na celu przemycie lub neutralizację resztek chemicznych. Typowym błędem w myśleniu jest mylenie tych etapów, co prowadzi do wniosku, że są one odpowiedzialne za redukcję halogenków srebra. Kluczowe jest zrozumienie, że to wywołanie jest tym etapem, który bezpośrednio przekształca naświetlone halogenki w metaliczne srebro, a inne procesy pełnią funkcje wspierające lub końcowe.

Pytanie 28

Technika tworzenia cyfrowych negatywów do druku w procesie platinum/palladium wymaga

A. użycia specjalnego papieru z podłożem metalicznym

B. zastosowania filtrów polaryzacyjnych podczas naświetlania papieru

C. wykonania serii wydruków próbnych o rosnącej ekspozycji

D. przygotowania negatywu o wysokiej gęstości i dużym kontraście na przeźroczystej kliszy

Wybór odpowiedzi dotyczącej użycia specjalnego papieru z podłożem metalicznym jest błędny, ponieważ nie jest to technika charakterystyczna dla druku platinum/palladium. Papery z metalicznym podłożem są stosowane w innych technikach drukarskich, które nie mają nic wspólnego z tym klasycznym procesem. Platinum/palladium to metoda, która wykorzystuje papier o wysokiej jakości, ale niekoniecznie metaliczny. Kluczowe jest, aby papier był odpowiednio porowaty, co pozwala na wchłanianie emulsji oraz uzyskanie pożądanego efektu tonalnego. Koncepcja wykonania serii wydruków próbnych o rosnącej ekspozycji również nie znajduje zastosowania w standardowym procesie platinum/palladium, ponieważ ten proces opiera się na dokładnej kontroli ekspozycji już na etapie tworzenia negatywu. Zastosowanie filtrów polaryzacyjnych podczas naświetlania papieru jest kolejnym błędnym podejściem, które może prowadzić do zniekształcenia kolorów i kontrastu. Filtry te służą głównie do redukcji odblasków i poprawy nasycenia kolorów w fotografii kolorowej, a w technice czarno-białej, jak platinum/palladium, ich użycie jest zbędne, gdyż efekt końcowy zależy głównie od jakości negatywu i odpowiedniego naświetlenia. Takie nieporozumienia mogą wynikać z mylenia różnych technik fotograficznych, co jest dość powszechnym błędem wśród początkujących fotografów.

Pytanie 29

Aby zarchiwizować pliki graficzne na zewnętrznym nośniku pamięci, zachowując informacje o warstwach cyfrowego obrazu, należy zapisać plik w formacie

A. TIFF

B. GIF

C. JPEG

D. BMP

Format TIFF (Tagged Image File Format) jest idealnym wyborem do archiwizacji plików graficznych, zwłaszcza gdy zachowanie informacji o warstwach obrazu cyfrowego jest kluczowe. TIFF obsługuje wiele warstw, przezroczystość oraz różne modele kolorów, co czyni go niezwykle elastycznym i wszechstronnym formatem. W praktyce, fotograficy i graficy często używają TIFF do przechowywania wysokiej jakości obrazów, ponieważ format ten nie kompresuje danych w sposób stratny, jak ma to miejsce w przypadku JPEG. Dzięki temu, podczas edytowania i zapisywania plików TIFF, nie tracimy na jakości obrazu, co jest istotne przy profesjonalnych projektach graficznych. Dodatkowo, TIFF jest powszechnie akceptowany przez wiele programów graficznych i systemów obróbczych, co ułatwia współpracę w zespołach kreatywnych. Używając TIFF do archiwizacji, masz pewność, że wszystkie szczegóły i efekty zastosowane w warstwach zostaną zachowane, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 30

Najlepszym materiałem do archiwizowania wydruków fotograficznych jest papier

A. zwykły biurowy 80 g/m²

B. bezkwasowy o wysokiej gramaturze

C. kredowy błyszczący

D. kalka techniczna

Papier bezkwasowy o wysokiej gramaturze jest najlepszym wyborem do archiwizowania wydruków fotograficznych, ponieważ nie zawiera kwasów, które mogą powodować degradację materiału w dłuższym okresie czasu. Wysoka gramatura sprawia, że jest on bardziej odporny na uszkodzenia mechaniczne, a także na działanie światła i wilgoci. W praktyce, takie papiery są często wykorzystywane w muzeach i galeriach do przechowywania cennych dokumentów oraz fotografii, co potwierdza ich trwałość i niezawodność. Standardy archiwizacji, takie jak ISO 9706, zalecają stosowanie papierów o pH wyższym niż 7, co zapewnia ich trwałość na wiele lat. Dodatkowo, papier bezkwasowy może mieć różne tekstury i wykończenia, które pozwalają na lepsze odwzorowanie kolorów i detali, co jest kluczowe w fotografii. Dlatego wybór takiego materiału jest nie tylko bezpieczny, ale także korzystny z punktu widzenia jakości przechowywanych prac fotograficznych.

Pytanie 31

W jakiej jednostce mierzy się rozdzielczość obrazu cyfrowego?

A. cd (kandela)

B. lm (lumeny)

C. ppi (pixels per inch)

D. Hz (herce)

Rozdzielczość obrazu cyfrowego mierzona jest w 'ppi', czyli 'pixels per inch', co oznacza liczbę pikseli przypadających na cal. To kluczowy parametr w grafice cyfrowej i druku, ponieważ bezpośrednio wpływa na jakość wyświetlanych obrazów. Wyższa wartość ppi oznacza większą liczbę pikseli na jednostkę długości, co przekłada się na ostrzejszy i bardziej szczegółowy obraz. Z punktu widzenia standardów branżowych, w druku komercyjnym często używa się wartości 300 ppi dla uzyskania wysokiej jakości wydruków. W przypadku ekranów komputerowych, typowe wartości to 72-96 ppi. Rozdzielczość w ppi ma znaczenie również w kontekście projektowania interfejsów użytkownika oraz tworzenia materiałów marketingowych, gdzie dbałość o detale i klarowność grafiki są kluczowe. Dlatego umiejętność pracy z rozdzielczością jest niezbędna dla każdego, kto zajmuje się projektowaniem graficznym, fotografią cyfrową czy publikacją elektroniczną.

Pytanie 32

Na jaki format trzeba zmienić plik PSD, aby móc go umieścić w serwisie społecznościowym?

A. JPEG

B. TIFF

C. RAW

D. DOCX

Odpowiedź JPEG jest poprawna, ponieważ jest to jeden z najczęściej stosowanych formatów plików graficznych w Internecie, szczególnie w kontekście portali społecznościowych. Plik PSD (format używany przez Adobe Photoshop) zawiera warstwy, efekty i inne elementy, które są niezbędne do edytowania grafiki, ale nie są potrzebne w przypadku publikacji w sieci. Zmiana formatu na JPEG powoduje zredukowanie rozmiaru pliku i uproszczenie struktury grafiki, co jest istotne dla szybkiego ładowania stron internetowych oraz oszczędności przestrzeni dyskowej. Format JPEG obsługuje kompresję stratną, co pozwala na uzyskanie plików o mniejszej wielkości, idealnych do publikacji obrazów w sieci. Przykładem zastosowania może być publikacja zdjęć na Instagramie, gdzie JPEG jest preferowanym formatem z uwagi na jego jakość i efektywność. Działając w zgodzie z dobrymi praktykami, warto również zwrócić uwagę na optymalizację obrazów zanim zostaną one przesłane do sieci, aby zminimalizować czas ładowania i poprawić doświadczenia użytkowników.

Pytanie 33

Aby uzyskać reprodukcję kolorowego oryginału na negatywnym materiale przeznaczonym do ekspozycji na światło dzienne, jakie oświetlenie powinno być zastosowane?

A. rozproszone o temperaturze barwowej 3200 K

B. rozproszone o temperaturze barwowej 5500 K

C. skierowane o temperaturze barwowej 5500 K

D. skierowane o temperaturze barwowej 3200 K

Odpowiedź "rozproszone o temperaturze barwowej 5500 K" jest poprawna, ponieważ idealnie odwzorowuje naturalne światło dzienne, które ma temperaturę barwową w okolicach 5500 K. Przy takim oświetleniu, kolory na materiale negatywowym są reprodukowane bardziej wiernie. Oświetlenie rozproszone minimalizuje cienie i pozwala na równomierne oświetlenie fotografowanej sceny, co jest kluczowe w procesie reprodukcji. Przykładem zastosowania tej metody jest fotografowanie dzieł sztuki, gdzie celem jest jak najwierniejsze odwzorowanie kolorów oryginału. Standardy fotograficzne, takie jak ISO 3664, wskazują na znaczenie odpowiedniej temperatury barwowej w kontekście reprodukcji kolorów, co potwierdza wybór 5500 K jako optymalnego dla tego typu prac. Ponadto, stosując oświetlenie rozproszone, można uniknąć efektu prześwietlenia lub niedoświetlenia, co jest często spotykane przy użyciu źródeł światła o charakterze skierowanym.

Pytanie 34

Jakiego modyfikatora światła nie będzie potrzeba do robienia zdjęć w studio przy użyciu oświetlenia rozproszonego?

A. Blenda

B. Softbox

C. Parasolka

D. Strumienica

Strumienica to modyfikator światła, który ma na celu skoncentrowanie i skierowanie promieni świetlnych w określonym kierunku. Przy oświetleniu rozproszonym, które charakteryzuje się miękkim i równomiernym oświetleniem, zastosowanie strumienicy jest zbędne, ponieważ jej funkcja polega na tworzeniu wyraźnych cieni i podkreślaniu detali, co kłóci się z ideą oświetlenia rozproszonego. W studiu fotograficznym, aby uzyskać efekt rozproszonego światła, zwykle wykorzystuje się softboxy, blendy lub parasolki. Softboxy są niezwykle popularne w fotografii portretowej, ponieważ rozpraszają światło w sposób, który pozwala na uzyskanie naturalnych tonów skóry. Parasolka również jest skutecznym narzędziem do rozpraszania światła, ale jej konstrukcja pozwala na szybką zmianę kierunku światła. Przykładem może być sesja zdjęciowa, gdzie użycie softboxu w kombinacji z blendą pomaga w uzyskaniu równomiernego oświetlenia twarzy modela, eliminując niepożądane cienie. Dobrą praktyką jest umiejętne łączenie różnych modyfikatorów, aby osiągnąć pożądany efekt, a w przypadku oświetlenia rozproszonego strumienica nie jest potrzebna.

Pytanie 35

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

Obrazy przeznaczone do druku w poligrafii zapisuje się w przestrzeni kolorystycznej

A. RGB

B. CMYK

C. HSV

D. sRGB

Wybór modelu barwnego HSV (Hue, Saturation, Value) nie jest odpowiedni dla druku poligraficznego, ponieważ jest on bardziej zorientowany na percepcję kolorów przez ludzi, a nie na rzeczywiste odwzorowanie kolorów w materiałach drukowanych. Z kolei model sRGB (standard Red Green Blue) oraz RGB są typowymi modelami stosowanymi w środowisku cyfrowym, zwłaszcza w kontekście ekranów komputerowych. RGB opiera się na emisji światła, co sprawia, że kolory są mieszane w sposób addytywny, co nie ma zastosowania w druku. W druku kolory muszą być tworzone przez nakładanie atramentu, a nie przez mieszanie świateł, co czyni model RGB nieodpowiednim. W praktyce, korzystając z RGB podczas projektowania materiałów przeznaczonych do druku, możemy napotkać na problemy z odwzorowaniem kolorów, które będą się różnić od tych wyświetlanych na ekranie. Również sRGB, będąc przestrzenią kolorów dostosowaną do wyświetlaczy, nie zapewnia pełnej gamy kolorów, które mogą być uzyskane w druku. W rezultacie wybór niewłaściwego modelu kolorów może prowadzić do rozczarowań w finalnym produkcie, dlatego kluczowe jest stosowanie modelu CMYK w kontekście druku poligraficznego.

Pytanie 38

Zrealizowano fotografie aparatami z matrycami FF oraz APS-C, wykorzystując identyczny obiektyw o stałej jasności 2.8 i ogniskowej 50 mm. W jakich okolicznościach osiągnięto najmniejszą głębię ostrości, jeśli kadr pozostawał niezmienny podczas robienia zdjęć?

A. Przysłona 2.8 i matryca APS-C

B. Przysłona 2.8 i matryca FF

C. Przysłona 4.0 i matryca FF

D. Przysłona 4.0 i matryca APS-C

Wybór przysłony 2.8 i matrycy APS-C nie prowadzi do najmniejszej głębi ostrości, ponieważ matryca APS-C, będąca mniejszą w porównaniu do FF, posiada większą głębię ostrości przy tych samych parametrach ekspozycji. Użytkownicy, którzy sądzą, że przysłona jest jedynym czynnikiem wpływającym na głębię ostrości, często pomijają znaczenie formatu matrycy. Przy tej samej ogniskowej i przysłonie, mniejszy sensor w APS-C zamieszcza większą ilość obszaru w ostrości, co jest niekorzystne, jeśli celem jest uzyskanie efektu „rozmytego tła”. Z kolei przysłona 4.0, niezależnie od użytej matrycy, zawsze zwiększy głębię ostrości w porównaniu do f/2.8, co jest przeciwieństwem zamierzonego efektu. W praktyce często dochodzi do nieporozumień dotyczących wpływu ogniskowej na głębię ostrości; użytkownicy mogą błędnie zakładać, że obiektywy o krótszej ogniskowej będą generować mniejsze wartości głębi ostrości, co jest nieprawdą, ponieważ to nie tylko ogniskowa, ale również wielkość matrycy oraz przysłona mają kluczowe znaczenie. Warto zwrócić uwagę, że dobór odpowiednich ustawień aparatu oraz zrozumienie zasad działania głębi ostrości są fundamentalne dla każdego fotografa, aby skutecznie realizować zamierzone efekty wizualne.

Pytanie 39

Który pomiar natężenia światła TTL opiera się na uśrednianiu jasności z całej fotografowanej sceny, z akcentem na centralny obszar kadru?

A. Centralnie ważony

B. Wielosegmentowy

C. Matrycowy

D. Punktowy

Odpowiedź 'Centralnie ważony' jest prawidłowa, ponieważ ten tryb pomiaru natężenia światła koncentruje się na uśrednieniu wartości jasności ze sceny, z uwzględnieniem przede wszystkim środkowego obszaru kadru. To podejście jest szczególnie użyteczne w sytuacjach, gdy główny obiekt fotografowany znajduje się w centrum kadru, co pozwala na uzyskanie odpowiedniej ekspozycji. W praktyce, stosując centralnie ważony pomiar, fotograf może lepiej kontrolować rezultaty w scenariuszach, gdzie kontrasty w oświetleniu są znaczące, a kluczowy element obrazu wymaga odpowiedniego naświetlenia. Warto również zauważyć, że centralnie ważony pomiar jest często preferowany w sytuacjach portretowych, gdzie twarz modela znajduje się zwykle w centrum, a pozostałe tło może być mniej istotne. Zgodnie z dobrymi praktykami, korzystanie z tego rodzaju pomiaru w odpowiednich warunkach znacząco zwiększa szansę na uzyskanie dobrze naświetlonego zdjęcia.

Pytanie 40

Aby na fotografii uzyskać efekt zatrzymania ruchu kolarzy na zamazanym tle, jakie parametry należy ustawić w aparacie?

A. f/8 i 1/125 s

B. f/16 i 1/60 s

C. f/22 i 1/30 s

D. f/5,6 i 1/250 s

Te ustawienia, czyli f/5,6 i czas 1/250 s, są naprawdę fajne do zamrożenia ruchu. To dlatego, że migawka się szybko zamyka, co jest super ważne, gdy mamy do czynienia z obiektami, które się szybko poruszają. Przysłona f/5,6 daje nam całkiem dobrą głębię ostrości, co sprawia, że kolarze będą ostro widoczni na zdjęciu, a jednocześnie zdjęcie nie będzie prześwietlone. Czas 1/250 s mocno ogranicza ryzyko rozmycia, które tak często zdarza się przy szybkich ruchach, na przykład w sportowej fotografii. Dobrym przykładem są wyścigi kolarskie, gdzie chcemy uchwycić nie tylko samą akcję, ale także emocje na twarzach kolarzy. W takich sytuacjach ważne jest, by również dostosować ISO i balans bieli do światła, bo to naprawdę pomoże w otrzymaniu jakościowych zdjęć z zamrożonym ruchem.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej