Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik inżynierii sanitarnej
Kwalifikacja: BUD.09 - Wykonywanie robót związanych z budową, montażem i eksploatacją sieci oraz instalacji sanitarnych
Data rozpoczęcia: 19 maja 2025 11:08
Data zakończenia: 19 maja 2025 11:15

Egzamin niezdany

Wynik: 12/40 punktów (30,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W skład systemu pomiarowego, który określa rzeczywistą ilość pobieranej energii cieplnej w węźle ciepłowniczym, wchodzą następujące urządzenia:

A. wodomierz, przelicznik, dwa czujniki temperatury (na zasilaniu i na powrocie)

B. manometr, przelicznik, dwa czujniki ciśnienia (na zasilaniu i na powrocie)

C. manometr, odmulacz sieciowy, dwa czujniki temperatury (na zasilaniu i na powrocie)

D. wodomierz, odmulacz sieciowy, dwa czujniki ciśnienia (na zasilaniu i na powrocie)

Wygląda na to, że wybrałeś manometr oraz odmulacz sieciowy, a do tego czujniki ciśnienia. To wskazuje, że jeszcze nie do końca rozumiesz, jakie funkcje mają różne urządzenia w układzie ciepłowniczym. Manometr jest przydatny do mierzenia ciśnienia, co pewnie wiesz, ale nie powie Ci nic o ilości pobieranej mocy cieplnej. A odmulacz? On raczej nie ma dużego wpływu na pomiar moc, a bardziej na czystość sieci. Czujniki ciśnienia też tu nie pomogą, bo ich zadanie to raczej monitorować warunki pracy, zamiast mierzyć energię cieplną. Kiedy myślimy o obliczaniu mocy cieplnej, najważniejsze są pomiary objętości przepływającej wody i różnice temperatur. Wodomierz i czujniki temperatury są kluczowe. A przelicznik energii cieplnej? Bez tego trudno będzie dobrze rozliczyć koszty i zarządzać systemem. Wybór złych urządzeń do pomiaru mocy cieplnej to droga do nieefektywności, co może generować dodatkowe koszty, a nawet uszkodzenia systemu.

Pytanie 2

Oblicz koszt zainstalowania i połączenia pięcioczęściowego żeliwnego grzejnika do systemu centralnego ogrzewania, jeśli monter potrzebuje 5 minut na połączenie dwóch części, 20 minut na przygotowanie grzejnika oraz 95 minut na montaż, a jego stawka godzinowa wynosi 60 zł.

A. 215 zł

B. 120 zł

C. 135 zł

D. 200 zł

Wielu użytkowników może mylnie ocenić koszty montażu grzejnika, co często wynika z niepełnego zrozumienia procesu kalkulacji. Na przykład, wybierając opcje 120 zł, można błędnie zakładać, że całkowity czas pracy montera to jedynie czas montażu bez uwzględnienia dodatkowych czynności, takich jak połączenia członów. Niezrozumienie, że każdy etap montażu, w tym uzbrojenie grzejnika i połączenia, wymaga osobnego czasu i zasobów, prowadzi do niedoszacowania kosztów. Inna odpowiedź, jak 200 zł, może być wynikiem nadmiernego szacowania, które nie uwzględnia rzeczywistych stawek rynkowych oraz standardowych czasów pracy. W branży instalacyjnej ważne jest, aby oprzeć wyceny na rzeczywistych danych, takich jak stawki robocizny i normy czasowe, które są ustalone przez organizacje branżowe. Niewłaściwe podejście do kalkulacji kosztów może skutkować nieefektywnotą finansową zarówno dla klienta, jak i dla wykonawcy. Warto również podkreślić, że w przypadku złożonych instalacji grzewczych, montaż nie kończy się jedynie na zamontowaniu grzejnika; wymaga on również regulacji i testów, co może dodatkowo wpłynąć na ostateczną wycenę. Zrozumienie tych aspektów jest kluczowe dla prawidłowego oszacowania kosztów usług instalacyjnych.

Pytanie 3

Urządzeniem gazowym, które pobiera powietrze z pomieszczenia, w którym zostało zainstalowane, oraz odprowadza spaliny przez przewód spalinowy na zewnątrz budynku, jest

A. grzejnik wody przepływowej

B. kuchenka gazowa

C. ogrzewacz promiennikowy

D. kocioł grzewczy kondensacyjny

Kuchenka gazowa, mimo że jest urządzeniem gazowym, nie odprowadza spalin na zewnątrz budynku, bo zazwyczaj nie ma przewodu spalinowego. Jej zadaniem jest gotowanie, a spaliny mogą wracać do wnętrza, co stwarza ryzyko zatrucia tlenkiem węgla. A ogrzewacz promiennikowy? Działa na zasadzie promieniowania ciepła, co oznacza, że grzeje przedmioty i ludzi blisko, ale też nie odprowadza spalin. To nie spełnia norm wentylacyjnych, a to może być niebezpieczne. Z kolei kocioł grzewczy kondensacyjny jest bardziej efektywny niż stare kotły, ale nie jest bezpośrednio porównywalny do grzejnika wody przepływowej, bo jego działanie opiera się na kondensacji pary wodnej w spalinach, co pozwala odzyskać energię. Wydaje mi się, że dobrze jest znać różnice między tymi urządzeniami, bo to pomoże w dobraniu odpowiedniego systemu grzewczego.

Pytanie 4

Wlot czujnika detektora gazu ziemnego powinien być umieszczony w odległości 0,5 m od sufitu w celu monitorowania stężenia gazu ziemnego w pomieszczeniu?

A. ponad podłogą

B. nad urządzeniem gazowym

C. pod urządzeniem gazowym

D. przy suficie

Umieszczenie wlotu czujnika detektora gazu ziemnego pod sufitem jest kluczowe ze względu na właściwości gazu ziemnego, który jest lżejszy od powietrza. Z tego powodu, w przypadku wycieku gazu, jego cząsteczki będą unosić się ku górze i gromadzić blisko sufitu. Ustalenie wlotu detektora na wysokości sufitu pozwala na skuteczne wykrycie potencjalnych zagrożeń i wczesne alarmowanie przed niebezpieczeństwem. W praktyce, stosowanie detektorów umieszczonych pod sufitem pozwala również na szybszą reakcję systemów wentylacyjnych, które mogą być zaprojektowane do usuwania gazu w przypadku wykrycia jego obecności. Ponadto, odnosi się to do standardów bezpieczeństwa, takich jak normy NFPA i ANSI, które zalecają instalację czujników odpowiednio do typów gazów oraz ich właściwości fizycznych. Takie praktyki są nie tylko zgodne z przepisami, ale również znacząco zwiększają bezpieczeństwo użytkowników pomieszczeń, w których stosowane są urządzenia gazowe oraz systemy detekcji. W przypadku pomieszczeń, gdzie mogą występować wycieki, regularne przeglądy i testowanie czujników powinny być integralną częścią utrzymania systemów bezpieczeństwa.

Pytanie 5

Jakie konstrukcje wykorzystuje się do pozyskiwania wody z jezior?

A. studnie wykopane

B. ujęcia denne

C. pompy głębinowe

D. ujęcia w nurtach

Ujęcia denne to naprawdę ciekawe rozwiązanie, bo pozwalają na pobieranie wody w miejscach, gdzie jest ona czystsza. Działa to tak, że konstrukcje te umieszczamy na dnie zbiorników wodnych. Dzięki temu możemy czerpać wodę z głębokości, gdzie zanieczyszczenia z powierzchni nie mają aż takiego wpływu. Te systemy często mają filtry, co pomaga jeszcze bardziej oczyścić wodę, a jednocześnie zapewnia stały dopływ. W miastach są one wykorzystywane do zasilania wodociągów, zwłaszcza tam, gdzie inne sposoby pozyskiwania wody mogą być droższe albo mniej skuteczne. Przy projektowaniu ujęć dennych warto pamiętać o tym, żeby dbać o ekosystemy wodne i nie robić nic, co mogłoby je zaszkodzić. To podejście jest zgodne z tym, co mówią najlepsze praktyki branżowe dotyczące jakości wody pitnej i ochrony zasobów wodnych.

Pytanie 6

Przy wykonywaniu instalacji wodociągowej z rur Inox Press, należy w pierwszej kolejności: ogratować rury zarówno z zewnątrz, jak i wewnątrz, dokładnie oczyścić je z zanieczyszczeń miękką szmatką oraz

A. oznakować markerem zrealizowane połączenia

B. nałożyć na kielich pastę poślizgową

C. nałożyć na uszczelkę pastę poślizgową

D. zaznaczyć markerem całkowite wsunięcie rury do kielicha

Oznaczanie wykonanych połączeń markerem to ważna sprawa przy instalacji rur Inox Press. Niemniej jednak, smarowanie uszczelek czy kielichów pastą poślizgową, mimo że spotyka się w niektórych sytuacjach, nie powinno być standardem w tej metodzie. Pasta poślizgowa może ułatwić montaż, ale w przypadku Inox Press nie jest to potrzebne, bo te rury są projektowane do szybkiego wkładania bez dodatkowych rzeczy. Oznaczanie pełnego wsunięcia rury do kielicha daje pewność, że połączenie jest solidne, co zmniejsza szansę na przecieki. Użycie smarowania uszczelki, jak zasugerowano w jednej z odpowiedzi, może pogorszyć uszczelnienie. Woda nie jest przyjacielem nieprzestrzegania wskazówek producenta, a w przypadku rur Inox Press stosowanie smarów to zły pomysł. Ignorowanie tych zaleceń grozi problemami z instalacją w przyszłości, więc warto to mieć na uwadze.

Pytanie 7

Aby chronić instalację wentylacyjną przed przenoszeniem wibracji z działającego wentylatora, należy umieścić pomiędzy wentylatorami a metalowymi odcinkami rur

A. rękawy z maty szklanej

B. króćce z rur SPIRO stalowych ocynkowanych

C. elastyczne króćce z brezentu

D. króćce z rur SPIRO aluminiowych

Rękawy z maty szklanej, króćce z rur SPIRO aluminiowych oraz króćce z rur SPIRO stalowych ocynkowanych nie są skutecznymi rozwiązaniami w kontekście tłumienia drgań generowanych przez wentylatory. Rękawy z maty szklanej, chociaż wykorzystywane w izolacji termicznej, nie mają właściwości elastycznych, które są kluczowe dla tłumienia wibracji. Ich sztywność sprawia, że mogą one przenosić drgania dalej w systemie wentylacyjnym, co prowadzi do potencjalnych uszkodzeń innych komponentów oraz zwiększenia hałasu. Króćce z rur SPIRO aluminiowych oraz stalowych ocynkowanych są materiałami o wysokiej sztywności, co czyni je nieodpowiednimi do zastosowań, gdzie wymagana jest amortyzacja drgań. Przenoszenie drgań przez te sztywne elementy może powodować zmęczenie materiałowe, a także przyczyniać się do szybszego zużycia systemu. W kontekście projektowania systemów wentylacyjnych, kluczowe jest stosowanie komponentów, które są zgodne z normami branżowymi i zaleceniami dotyczącymi akustyki, co podkreśla znaczenie elastycznych króćców z brezentu jako właściwego rozwiązania. Zrozumienie właściwości materiałów oraz ich zastosowania w praktyce jest niezbędne do zapewnienia efektywności i trwałości instalacji wentylacyjnych.

Pytanie 8

Kiedy powinno się wykonać płukanie nowego odcinka sieci wodociągowej?

A. Przed zasypaniem wykopu

B. Po przeprowadzeniu dezynfekcji przewodu

C. Po zrobieniu podsypki

D. Przed montażem zdrojów ulicznych

Wybór odpowiedzi dotyczącej płukania nowego przewodu przed wykonaniem podsypki, montażem zdroju ulicznego czy przed zasypaniem wykopu, opiera się na nieprawidłowym zrozumieniu procesu budowy sieci wodociągowej. Płukanie przewodu przed jego ułożeniem w ziemi nie ma sensu, ponieważ jeszcze nie będzie on w pełni zamontowany i dostęp do niego może być ograniczony. Dlatego też, stosowanie tego podejścia może prowadzić do pominięcia kluczowego elementu, jakim jest dezynfekcja, która musi być przeprowadzona w pełni. Przeprowadzenie płukania przed zasypaniem wykopu nie tylko nie usuwa zanieczyszczeń, ale również może zdziesiątkować efekty dezynfekcji, jeżeli nie zostanie przeprowadzone po jej zrealizowaniu. Ponadto, w przypadku montażu zdroju ulicznego, odpowiednie płukanie powinno nastąpić po zakończeniu procesów budowlanych, aby nie wprowadzić do systemu nowych zanieczyszczeń. Takie działania są zgodne z najlepszymi praktykami, które należy stosować w branży wodociągowej, aby zapewnić nie tylko jakość wody, ale także bezpieczeństwo użytkowników sieci. Warto zwrócić uwagę na standardy i wytyczne, takie jak wytyczne WHO dotyczące jakości wody, które jasno określają, że płukanie powinno być realizowane w odpowiedniej kolejności, aby zapewnić optymalną jakość dostarczanej wody.

Pytanie 9

Próba szczelności instalacji grzewczej zasilanej z kotła w niskotemperaturowych warunkach może być przeprowadzona, jeśli

A. instalacja jest odłączona od źródła ciepła

B. otwarte naczynie wzbiorcze jest podłączone do instalacji

C. instalacja nie była płukana wodą

D. na przewodach znajduje się izolacja cieplna

Próby szczelności instalacji grzewczej są procesem, który wymaga szczególnej uwagi i przestrzegania właściwych procedur. Odpowiedzi wskazujące na instalację, która nie była płukana wodą, są mylące, ponieważ brak płukania nie wpływa na zdolność do przeprowadzenia próby szczelności. Nieszczelności mogą być ukryte niezależnie od etapu czyszczenia instalacji. Inną nieprawidłową koncepcją jest nałożenie izolacji cieplnej na przewody; izolacja może być korzystna dla efektywności energetycznej, ale jej obecność nie ma wpływu na przeprowadzanie próby szczelności. Izolacja może nawet maskować ewentualne przecieki, przez co test mógłby dawać fałszywe wyniki. Również stwierdzenie, że naczynie wzbiorcze otwarte powinno być podłączone do instalacji, jest nieprawidłowe w kontekście przeprowadzania próby szczelności. Naczynie wzbiorcze pełni rolę w regulacji ciśnienia, a jego obecność w układzie podczas próby może prowadzić do nieprawidłowych wyników. Kluczowym elementem skuteczności testu jest zrozumienie, że odłączenie od źródła ciepła pozwala na bezpieczne i rzetelne określenie stanu szczelności instalacji. Zgodnie z normami branżowymi, takie praktyki są niezbędne dla zapewnienia bezpieczeństwa użytkowników oraz niezawodności całego systemu grzewczego.

Pytanie 10

Prace spawalnicze na naprawianym stalowym gazociągu są zabronione w czasie robót w wykopie, gdy stężenie gazu wynosi co najmniej

A. 10% DGW

B. 20% DGW

C. 30% DGW

D. 40% DGW

Wybór stężenia 20%, 30% lub 10% DGW jako limitu dla prowadzenia prac spawalniczych na gazociągach stalowych jest niebezpieczny i niezgodny z obowiązującymi standardami. Wartość 20% DGW jest zbyt niska i nie uwzględnia wysokiego ryzyka, które niesie ze sobą rozpoczęcie prac w takich warunkach. Prace spawalnicze w strefach z takimi stężeniami gazu mogą prowadzić do niekontrolowanego zapłonu, gdyż niemal każdy proces spawalniczy generuje iskry. Odpowiedź 10% DGW jest jeszcze bardziej niebezpieczna, ponieważ przy takim stężeniu nie ma wystarczającej marginesu bezpieczeństwa, co stwarza realne zagrożenie dla zdrowia i życia pracowników. Wybór 30% DGW również nie jest zgodny z zaleceniami, ponieważ wprowadza pracowników w błędne przekonanie, że mogą oni prowadzić działania w środowisku z wyższym stężeniem gazu, niż jest to dopuszczalne. Takie błędne myślenie wynika z braku pełnej świadomości zagrożeń związanych z gazami i ich wpływem na procesy spawalnicze, co może prowadzić do katastrofalnych skutków. W każdym przypadku, bezpieczeństwo powinno być priorytetem, a standardy, takie jak PN-EN 60079, jasno wskazują, że prace spawalnicze powinny odbywać się w warunkach, które nie przekraczają 40% DGW.

Pytanie 11

Na jakiej wysokości od podłogi powinno się instalować ścienne baterie umywalkowe?

A. 66 ÷ 75 cm

B. 76 ÷ 85 cm

C. 86 ÷ 95 cm

D. 100 ÷ 110 cm

Montaż baterii umywalkowych na wysokości między 100 a 110 cm od podłogi to naprawdę dobry wybór. Dzięki temu będzie wygodniej korzystać z umywalki, zwłaszcza że różni ludzie mają różne wzrosty. Przy takiej wysokości łatwo sięgnąć po wodę, co na pewno ułatwia codzienne życie. Zauważyłem, że odpowiednie umiejscowienie baterii może też pomóc w uniknięciu rozprysków, a to zmniejsza ryzyko zalania łazienki. I jeszcze jedno – bateria, która ładnie pasuje do reszty wystroju, to zawsze lepszy efekt wizualny. Warto też pomyśleć o tym, żeby skonsultować się z kimś, kto zna się na projektowaniu wnętrz, gdyż wysokość może być różna w zależności od potrzeb domowników.

Pytanie 12

Jakie zadania należy wykonać bezpośrednio przed oddaniem do użytkowania przewodu rozdzielczego sieci wodociągowej?

A. Dezynfekcja i płukanie przewodu

B. Instalacja uzbrojenia

C. Prace izolacyjne i odpowietrzanie

D. Test szczelności

Podczas realizacji prac związanych z oddaniem przewodu rozdzielczego sieci wodociągowej do eksploatacji, wybór nieodpowiednich działań może prowadzić do poważnych konsekwencji dla jakości dostarczanej wody. Przeprowadzenie próby szczelności jest istotnym krokiem, jednak nie można go traktować jako ostatniej czynności przed oddaniem wodociągu do użytku. Ta procedura ma na celu wykrywanie ewentualnych nieszczelności w systemie, ale nie eliminuje ryzyka kontaminacji biologicznej, co jest kluczowe przed rozpoczęciem eksploatacji. Montaż uzbrojenia, czyli elementów takich jak zawory czy hydranty, również ma swoje miejsce w procesie budowy sieci, ale nie można go utożsamiać z finalnymi przygotowaniami do oddania przewodu do użytku. Brak dezynfekcji i płukania przewodu oznacza, że nie usunięto pozostałości z procesu budowy oraz nie zlikwidowano potencjalnych patogenów, co stanowi zagrożenie dla zdrowia publicznego. Roboty izolacyjne i odpowietrzanie są niezbędne w kontekście operacyjnym sieci, ale nie powinny być traktowane jako substytut koniecznych działań dezynfekcyjnych. Użytkownicy często pomijają te kroki, co może prowadzić do błędnych przekonań, iż jedynie techniczne aspekty konstrukcyjne są wystarczające do zapewnienia bezpieczeństwa. Kluczowe jest, aby każdy, kto pracuje nad wodociągami, zrozumiał, że wyłącznie przeprowadzenie dezynfekcji i płukania jest gwarancją zdrowotnych standardów jakości wody pitnej.

Pytanie 13

Przyrządy, które występują w sieci wodociągowej i pełnią funkcję gromadzenia nadmiaru wytwarzanej wody w czasach jej niewielkiego poboru, to

A. zbiorniki wieżowe

B. odwodnienia

C. hydranty

D. zdroje uliczne

Wybór odpowiedzi dotyczącej odwodnień, hydrantów czy źródeł ulicznych wynika z nieporozumienia co do funkcji tych urządzeń w systemie wodociągowym. Odwodnienia są projektowane z myślą o odprowadzaniu nadmiaru wody opadowej lub gruntowej z terenu, a nie o magazynowaniu jej. Ich głównym celem jest zapobieganie powodziom oraz ochrony infrastruktury przed wilgocią, dlatego nie spełniają one roli zbiorników na wodę pitną. Z kolei hydranty to elementy systemu przeciwpożarowego, które zapewniają dostęp do wody w przypadku pożaru. Nie gromadzą one wody, a jedynie udostępniają ją w danym momencie, co czyni je niewłaściwymi w kontekście przechowywania nadmiaru produkowanej wody. Zdroje uliczne, choć mogą służyć do dostarczania wody pitnej dla mieszkańców, nie są zaprojektowane do gromadzenia i przechowywania dużych ilości wody. Wybór tych odpowiedzi wskazuje na typowe błędy myślowe związane z funkcjonalnością poszczególnych elementów infrastruktury wodociągowej, co podkreśla potrzebę ich zrozumienia w kontekście zarządzania wodami i systemami dostaw wody."

Pytanie 14

Jak powinno się łączyć rury z kamionki w systemie kanalizacyjnym?

A. Przez zgrzewanie polifuzyjne

B. Kołnierzowo

C. Kielichowo

D. Przez zgrzewanie doczołowe

Metody łączenia rur, takie jak kołnierzowe, zgrzewanie polifuzyjne czy zgrzewanie doczołowe, są stosowane w różnych kontekstach, ale nie są one odpowiednie w przypadku rur kamionkowych sieci kanalizacyjnej. Łączenie kołnierzowe, choć powszechnie stosowane w instalacjach przemysłowych, wymaga użycia specjalnych uszczelek i nakrętek, co może wprowadzać ryzyko nieszczelności w systemach kanalizacyjnych. Dodatkowo, wymaga to większej przestrzeni do montażu, co w praktyce może być problematyczne w terenie. Zgrzewanie polifuzyjne i zgrzewanie doczołowe są technikami stosowanymi głównie w przypadku rur z tworzyw sztucznych, takich jak PE czy PVC, które mają zupełnie inne właściwości mechaniczne i chemiczne niż rury kamionkowe. Zgrzewanie nie sprawdza się w przypadku materiałów ceramicznych, ponieważ nie są one elastyczne i mogą pękać pod wpływem wysokiej temperatury. Bardzo istotne jest, aby dobrze rozumieć rodzaje materiałów i ich zastosowania, aby uniknąć typowych błędów, które mogą prowadzić do awarii systemu kanalizacyjnego. Niewłaściwe połączenia mogą skutkować poważnymi problemami, jak przecieki, a w konsekwencji zanieczyszczenie środowiska.

Pytanie 15

Do cięcia przewodów wentylacyjnych Spiro powinno się zastosować

A. nożyc prawostronnych do blachy

B. nożyc prostych do blachy

C. gilotyny do blachy

D. szlifierki kątowej z tarczą do cięcia blachy

Użycie nożyc prawostronnych do blachy czy prostych do blachy w kontekście cięcia przewodów wentylacyjnych Spiro nie jest zalecane z kilku istotnych powodów. Nożyce do blachy, choć stanowią narzędzie o wysokiej precyzji, mają swoje ograniczenia w zakresie grubości materiału, który mogą przeciąć. Przewody wentylacyjne Spiro zazwyczaj wykonane są z blachy o znacznej grubości, co może przekraczać możliwości nożyc, prowadząc do ich zniszczenia lub zmniejszonej efektywności cięcia. Ponadto, nożyce narzucają pewne ograniczenia dotyczące kształtu cięcia – nie są one w stanie wykonać długich prostych cięć, co jest często wymagane w przypadku instalacji wentylacyjnych. Z drugiej strony, gilotyna do blachy, mimo że jest narzędziem wydajnym, również nie zawsze sprawdza się przy cięciu wentylacji. Wymaga ona pewnej precyzji w ustawieniu materiału, a także może nie zapewnić odpowiednich rezultatów w przypadku bardziej skomplikowanych kształtów, jak te występujące w systemach wentylacyjnych. Użycie niewłaściwych narzędzi może prowadzić do uszkodzeń materiału, nieprecyzyjnych krawędzi oraz wydłużenia czasu pracy. Właściwe podejście do cięcia blach, szczególnie w branży wentylacyjnej, powinno opierać się na stosowaniu narzędzi, które są nie tylko odpowiednie do materiału, ale także zapewniają wysoką jakość cięcia, co jest niezbędne do późniejszego montażu i funkcjonowania systemu wentylacyjnego.

Pytanie 16

Kotłownia z funkcjonującym kotłem na paliwo stałe powinna być zaopatrzona w wentylację

A. grawitacyjną nawiewno-wywiewną

B. mechaniczną nawiewno-wywiewną

C. mechaniczną nawiewną i grawitacyjną wywiewną

D. grawitacyjną nawiewną i mechaniczną wywiewną

Odpowiedzi sugerujące zastosowanie wentylacji mechanicznej w dowolnej formie w kotłowni z kotłem na paliwo stałe są nieodpowiednie, ponieważ standardy branżowe jasno wskazują na konieczność stosowania wentylacji grawitacyjnej. Wentylacja nawiewna mechaniczna, choć może być efektywna w niektórych aplikacjach, nie jest dostosowana do specyfikacji kotłowni na paliwa stałe, gdzie kluczowe znaczenie ma zapewnienie naturalnej wymiany powietrza. W przypadku wentylacji wywiewnej mechanicznej, istnieje ryzyko, że stworzy to podciśnienie, które może prowadzić do niewłaściwego spalania oraz potencjalnych zagrożeń dla zdrowia. Wykorzystanie systemów nawiewno-wywiewnych mechanicznych niewłaściwie zaadaptowanych do kotłowni może prowadzić do zjawisk takich jak cofanie się spalin, co jest niebezpieczne. Warto zauważyć, że wentylacja grawitacyjna, dzięki działaniu opartemu na naturalnych różnicach temperatur, promuje prawidłowy przepływ powietrza, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa. Często błędne wybory dotyczące wentylacji wynikają z braku zrozumienia zasad działania systemów i ich specyficznych wymagań, co może prowadzić do poważnych błędów w eksploatacji kotłowni.

Pytanie 17

Szybki pomiar natężenia przepływu powietrza w anemometrach można zrealizować przy użyciu

A. barometru

B. higrometru

C. termoanemometru

D. flusometru

Higrometr to urządzenie służące do pomiaru wilgotności powietrza, a nie jego natężenia przepływu. Choć wilgotność ma wpływ na właściwości powietrza, nie jest to bezpośredni wskaźnik prędkości przepływu. Wykorzystanie higrometru do oceny natężenia przepływu powietrza prowadzi do błędnych wniosków, jako że wilgotność i przepływ to różne parametry fizyczne. Flusometr, z kolei, jest urządzeniem stosowanym do pomiaru przepływu cieczy, a nie gazów. W kontekście pomiarów powietrza, flusometr nie jest odpowiedni, ponieważ jego konstrukcja i kalibracja są dostosowane do innych właściwości fizykochemicznych niż te, które występują w powietrzu. Użycie barometru do pomiaru przepływu powietrza jest bardziej uzasadnione. Barometr mierzy ciśnienie, które ma bezpośredni związek z przepływem gazu, natomiast flusometr i higrometr nie mają takiej funkcji. Barometr jest kluczowym narzędziem w nowoczesnych systemach wentylacyjnych, gdzie różnice ciśnień są monitorowane w celu optymalizacji systemów. Również termoanemometr, który mierzy prędkość powietrza na podstawie pomiaru temperatury, nie jest najlepszym wyborem, gdyż jego działanie opiera się na założeniu, że powietrze porusza się w określony sposób, co może nie być zgodne z rzeczywistością w złożonych systemach wentylacyjnych. Właściwe zrozumienie zasad działania tych urządzeń jest kluczowe dla efektywnego pomiaru i optymalizacji systemów wentylacyjnych.

Pytanie 18

Gaz jest dostarczany do obszaru zasilania za pomocą gazociągu

A. rozdzielczym

B. magistralnym

C. miejskim

D. zasilającym

Wybór odpowiedzi "miejskim", "rozdzielczym" i "magistralnym" wskazuje na nieporozumienie dotyczące terminologii i struktury systemu dystrybucji gazu. Gazociąg miejski odnosi się do lokalnych sieci przesyłowych, które są odpowiedzialne za dostarczanie gazu w obrębie miast. Jest to dalszy etap dostarczania gazu po gazociągu zasilającym, lecz nie pełni on funkcji transportu gazu do rejonu zasilania. Gazociąg rozdzielczy natomiast, to system, który pozwala na dalsze rozdzielanie gazu do konkretnych odbiorców w danym obszarze, co również nie odpowiada definicji gazociągu zasilającego. Gazociąg magistralny służy do transportu dużych ilości gazu na dużych odległościach, łącząc różne regiony, ale nie jest to infrastruktura bezpośrednio związana z lokalnym zasilaniem. Często mylone są również funkcje tych systemów, co prowadzi do błędnych wniosków dotyczących ich zastosowania. Kluczowe jest zrozumienie, że gazociąg zasilający jest pierwszym ogniwem w łańcuchu dostaw oraz że każda z wymienionych odpowiedzi wskazuje na etapy dalszego transportu, a nie na jego początek. W kontekście efektywnego zarządzania siecią gazową, istotne jest, aby rozróżniać te terminy, co pozwala na lepsze planowanie i optymalizację dostaw gazu.

Pytanie 19

Minimalna długość pionowego odcinka rury spalinowej, który łączy podgrzewacz przepływowy z kanałem spalinowym, powinna wynosić

A. 130 mm

B. 200 mm

C. 800 mm

D. 220 mm

Długość pionowego odcinka przewodu spalinowego łączącego podgrzewacz przepływowy z kanałem spalinowym powinna wynosić minimum 220 mm. Ta wartość jest zgodna z obowiązującymi normami budowlanymi oraz zasadami bezpieczeństwa, które wskazują na konieczność zapewnienia odpowiedniego ciągu kominowego. Zbyt krótki odcinek może prowadzić do niewłaściwego funkcjonowania systemu, co może skutkować niepełnym spalaniem i emisją szkodliwych substancji do atmosfery. W praktyce, przewody spalinowe muszą być zaprojektowane tak, aby umożliwiały swobodny przepływ spalin, co zapobiega ich cofaniu się do pomieszczeń. Przykładowo, w instalacjach grzewczych, gdzie zastosowanie podgrzewaczy przepływowych jest powszechne, długość przewodów spalinowych musi być dostosowana do wysokości budynku oraz specyfiki systemu wentylacyjnego. Odpowiednia długość przewodu zapewnia także minimalizację strat ciepła i poprawia efektywność energetyczną całego systemu. Dbałość o te parametry ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa użytkowników oraz dla ochrony środowiska.

Pytanie 20

Urządzenie, które można dodatkowo zainstalować w systemie kanalizacyjnym, to

A. zdrój uliczny

B. zawór kulowy

C. separator tłuszczu

D. odpowietrznik

Wybór odpowietrznika jako urządzenia montowanego w instalacji kanalizacyjnej jest nieprawidłowy, ponieważ jego główną funkcją jest zapewnienie równowagi ciśnienia wewnątrz systemu, co zapobiega tworzeniu się podciśnienia i związanym z tym problemom, jak np. zatykanie rur. Odpowietrzniki są kluczowe w procesie wentylacji systemu kanalizacyjnego, jednak nie mają one na celu eliminowania zanieczyszczeń, takich jak tłuszcze, co jest głównym zadaniem separatora tłuszczu. Z kolei zdrój uliczny to punkt dostępu do wody, który nie ma związku z kanalizacją i nie pełni żadnej roli w eliminacji zanieczyszczeń. Zawór kulowy, mimo że jest istotnym elementem w instalacjach wodociągowych i kanalizacyjnych, służy do regulacji przepływu wody, a nie do separacji zanieczyszczeń. Powszechnym błędem jest mylenie funkcji różnych urządzeń w systemach kanalizacyjnych. Właściwe zrozumienie ról, jakie pełnią te elementy, jest kluczowe dla efektywnego projektowania i eksploatacji instalacji. Zastosowanie separatora tłuszczu zamiast odpowietrznika czy zaworu kulowego jest nie tylko zgodne z zasadami ochrony środowiska, ale również wpływa na długoterminową efektywność i niezawodność instalacji, co przynosi korzyści finansowe i ekologiczne.

Pytanie 21

Zanim zostanie uruchomiona instalacja wentylacyjna w zimie, konieczne jest najpierw upewnienie się, że czerpnia jest zamknięta, a następnie należy

A. włączyć wentylator

B. włączyć nagrzewnicę powietrza

C. sprawdzić odczyt z termometru

D. ustawić łopatki nawiewników

Poprawna odpowiedź to włączenie nagrzewnicy powietrza, ponieważ przed uruchomieniem wentylacji w okresie zimowym, kluczowe jest zapewnienie odpowiedniej temperatury powietrza w systemie. W przypadku zamkniętej czerpni, zimne powietrze nie powinno dostać się do systemu, co oznacza, że nagrzewnica powinna być włączona, aby przygotować powietrze do obiegu. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, przed uruchomieniem wentylacji w zimie, nagrzewnica powinna być aktywowana, aby zminimalizować ryzyko uszkodzeń elementów systemu, które mogą wynikać z nagłego wprowadzenia zimnego powietrza. Przykładowo, w systemach HVAC (Heating, Ventilation, and Air Conditioning) często stosuje się automatyczne sterowanie nagrzewnicami, aby zapewnić optymalne warunki pracy. Prawidłowe włączenie nagrzewnicy przed wentylacją jest kluczowe dla komfortu użytkowników oraz dla trwałości urządzeń w systemie wentylacyjnym.

Pytanie 22

Jakie są wady stali w instalacjach gazowych?

A. niską rozszerzalność rur

B. niską odporność na korozję

C. niską odporność na zginanie

D. niską plastyczność

Wybór odpowiedzi, które nie dotyczą małej odporności na korozję, wskazuje na niezrozumienie kluczowych właściwości materiałów, z których wykonane są instalacje gazowe. Odpowiedzi takie jak mała rozszerzalność rur, mała odporność na zginanie oraz mała plastyczność, nie są bezpośrednio związane z wadami wynikającymi z korozji. Rozszerzalność rur, chociaż istotna w kontekście termicznym, nie jest zagrożeniem, które mogłoby zagrażać integralności strukturalnej instalacji w kontekście korozji. Mała odporność na zginanie jest również nieprawidłowym podejściem do oceny materiałów, ponieważ stal ma wysoką wytrzymałość na zginanie, co czyni ją odpowiednim materiałem do budowy wytrzymałych instalacji. Co więcej, plastyczność stali jest jej zaletą, pozwalającą na formowanie i dopasowywanie rur w trakcie instalacji. Zrozumienie właściwości stali i ich wpływu na instalacje gazowe jest kluczowe dla właściwego projektowania systemów. Kiedy mówimy o korozji, istotne jest, aby zwrócić uwagę na czynniki zewnętrzne, które mogą wpływać na trwałość instalacji, takie jak wilgoć czy substancje chemiczne, zamiast koncentrować się na ich fizycznych właściwościach, które mogą być mylone z ich wadami. Użytkownicy muszą być świadomi, że odpowiednia ocena materiałów budowlanych oraz ich zastosowanie w praktyce powinny być zgodne z obowiązującymi normami branżowymi, co zapewnia bezpieczeństwo i niezawodność systemów gazowych.

Pytanie 23

Jaką minimalną odległość powinna mieć dolna krawędź otworu wlotowego czerpni od poziomu gruntu?

A. 1 m

B. 2 m

C. 5 m

D. 4 m

Minimalna odległość dolnej krawędzi otworu wlotowego czerpni od poziomu terenu wynosząca 2 m jest zgodna z przyjętymi normami w inżynierii hydrotechnicznej. Tego typu regulacje mają na celu zapobieganie zanieczyszczeniom wód oraz zapewnienie odpowiedniego funkcjonowania systemu czerpania wody. Ustalona wysokość ma również znaczenie w kontekście ochrony przed osadami oraz innymi zanieczyszczeniami, które mogą wpływać na jakość wody. Przykładowo, czerpnia zlokalizowana zbyt blisko poziomu terenu narażona jest na zatykanie się przez liście, gałęzie czy inne materiały organiczne, co może prowadzić do obniżenia wydajności oraz zwiększenia kosztów eksploatacji. Ponadto, z punktu widzenia bezpieczeństwa, odpowiednia wysokość otworu wlotowego jest istotna, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia niepożądanych sytuacji, takich jak zablokowanie czerpni czy zanieczyszczenie wody gruntowej. W praktyce, przed projektowaniem czerpni należy również przeanalizować lokalne warunki hydrologiczne oraz geologiczne, co pozwoli na optymalne dostosowanie parametrów technicznych do specyfiki danego miejsca.

Pytanie 24

Celem kompensacji wydłużeń cieplnych przewodów jest

A. zachowanie stałej prędkości przepływu dla danego czynnika

B. gwarantowanie jednorodnego spadku przewodów ciepłowniczych

C. przechwytywanie wydłużeń, które powstają w wyniku zmian temperatury

D. niezawodne układanie przewodów ciepłowniczych w linii prostej

Przyjmowanie, że kompensacja wydłużeń cieplnych polega na bezwzględnym układaniu przewodów w linii prostej jest błędne, ponieważ nie uwzględnia naturalnych właściwości materiałów, które pod wpływem temperatury ulegają deformacjom. Układanie przewodów w linii prostej nie zniweluje naprężeń, które pojawiają się na skutek rozszerzalności cieplnej. W rzeczywistości, takie podejście prowadziłoby do ryzyka uszkodzeń, a w skrajnych przypadkach - do awarii systemu. Ponadto, zapewnienie jednorodnego spadu przewodów ciepłowniczych również nie jest związane z kompensacją wydłużeń cieplnych, ponieważ spadek ma na celu ułatwienie przepływu czynnika i odprowadzania kondensatu, a nie radzenie sobie z wydłużeniami. Utrzymanie niezmiennej prędkości przepływu dla danego czynnika jest ważne, ale nie odnosi się bezpośrednio do kompensacji wydłużeń cieplnych. Niezrozumienie znaczenia kompensacji może prowadzić do poważnych błędów projektowych i operacyjnych, ponieważ nie można zignorować wpływu temperatury na materiały, z których wykonane są systemy ciepłownicze. Dlatego kluczowe jest, aby inżynierowie i technicy zdawali sobie sprawę z tych fundamentalnych zasad w projektowaniu i budowie instalacji, a także stosowali odpowiednie rozwiązania techniczne, takie jak przeguby elastyczne i węzły kompensacyjne.

Pytanie 25

W jakim celu stosuje się trójniki w instalacjach wodociągowych?

A. Do zmniejszania ciśnienia w instalacji

B. Do rozgałęziania przepływu wody na różne kierunki

C. Do zwiększania średnicy przepływu w instalacji

D. Do łączenia rur o różnych średnicach

Trójniki w instalacjach wodociągowych pełnią kluczową rolę, umożliwiając rozgałęzianie przepływu wody na różne kierunki. Dzięki nim można efektywnie prowadzić wodę do różnych punktów odbioru w budynku, takich jak łazienki, kuchnie czy pralnie. Trójnik to element kształtowy, który ma trzy otwory: jeden wlotowy i dwa wylotowe, co pozwala na podział strumienia wody. W praktyce oznacza to, że można jednym przewodem doprowadzić wodę do kilku miejsc jednocześnie, co jest nie tylko praktyczne, ale i ekonomiczne. Trójniki są nieodzowne w projektowaniu rozbudowanych systemów wodociągowych, gdzie elastyczność w rozprowadzaniu wody jest kluczowa. Wybierając trójnik, należy zwrócić uwagę na materiał, z którego jest wykonany, aby zapewnić długowieczność instalacji. W standardach branżowych zaleca się stosowanie trójników z materiałów odpornych na korozję, takich jak mosiądz czy polipropylen, co zapewnia trwałość i niezawodność instalacji na wiele lat. Rozgałęzianie przepływu za pomocą trójników to powszechna praktyka w hydraulice, dzięki której można optymalnie zarządzać zasobami wodnymi w budynku.

Pytanie 26

W celu uszczelnienia gwintowanych połączeń w instalacji gazowej wykorzystuje się

A. taśmę teflonową oraz pastę poślizgową

B. pakuły oraz pastę uszczelniającą

C. taśmę teflonową oraz klej

D. pakuły oraz pastę poślizgową

Wybór innych materiałów, takich jak taśma teflonowa czy klej, do uszczelniania połączeń gwintowanych w instalacji gazowej nie jest zalecany i może prowadzić do poważnych konsekwencji. Taśma teflonowa, choć powszechnie stosowana w systemach wodnych oraz w instalacjach, gdzie nie występują wysokie ciśnienia, nie jest wystarczająco skuteczna w przypadku gazu, ze względu na możliwość jej uszkodzenia pod wpływem wysokiegciśnienia czy temperatur. Ponadto, taśma teflonowa nie przylega dostatecznie do gwintów, co może prowadzić do nieszczelności. Zastosowanie kleju w uszczelnianiu połączeń gwintowanych w instalacji gazowej jest wręcz niebezpieczne, ponieważ wiele rodzajów klejów może nie wytrzymać warunków panujących w instalacjach gazowych, co również może doprowadzić do wycieków. Istnieje też ryzyko, że klej będzie ciężki do usunięcia, co może skomplikować późniejsze serwisowanie lub wymianę komponentów. Dlatego kluczowe jest stosowanie materiałów i metod zgodnych z normami i dobrymi praktykami, które zapewnią bezpieczeństwo i niezawodność działania instalacji. Użytkownicy powinni być świadomi, że stosowanie niewłaściwych materiałów może prowadzić do poważnych zagrożeń dla życia i zdrowia, a także do uszkodzenia mienia.

Pytanie 27

Średnica podejścia kanalizacyjnego do wanny powinna wynosić

A. 110 mm

B. 32 mm

C. 40 mm

D. 50 mm

Średnice 40 mm, 110 mm oraz 32 mm są niewłaściwe dla podejścia kanalizacyjnego do wanny, a wybór błędnej średnicy może prowadzić do wielu problemów, takich jak zatory czy niewystarczające odprowadzanie wody. Średnica 40 mm, choć stosowana w niektórych instalacjach, nie zapewnia tak efektywnego odprowadzania wody jak 50 mm. Może to prowadzić do sytuacji, gdzie woda gromadzi się w rurach, co sprzyja powstawaniu osadów i zatorów. Z kolei średnica 32 mm jest zdecydowanie zbyt mała dla wanien, ponieważ nie jest w stanie skutecznie odprowadzać większych objętości wody, co może prowadzić do przepełnienia i uszkodzenia instalacji. Z drugiej strony, średnica 110 mm jest znacznie za duża dla indywidualnego podejścia do wanny, ponieważ stosuje się ją zazwyczaj w przypadku rury kanalizacyjnej odprowadzającej ścieki z całego budynku. Wybór niewłaściwej średnicy jest częstym błędem w projektowaniu instalacji, który może wynikać z braku znajomości zasad hydrauliki czy norm budowlanych. Dlatego przy projektowaniu instalacji wodno-kanalizacyjnych kluczowe jest stosowanie się do uznanych standardów, takich jak PN-EN 12056, które jasno określają wymagania dotyczące średnic rur w zależności od przeznaczenia i lokalizacji w systemie kanalizacyjnym.

Pytanie 28

W systemie kanalizacyjnym do zmiany kierunku prowadzenia rur należy użyć

A. mufy

B. złączki

C. nypela

D. kolana

Odpowiedź kolano jest prawidłowa, ponieważ kolana są specjalnie zaprojektowane do zmiany kierunku przebiegu przewodów w instalacjach kanalizacyjnych. Umożliwiają one płynne przejście przepływu medium, co jest kluczowe dla utrzymania efektywności systemu odprowadzania ścieków. W praktyce, kolana są stosowane w punktach, gdzie system kanalizacyjny musi zmieniać kierunek, na przykład przy łączeniu różnych segmentów rur lub przy podłączeniu do pionów. Zgodnie z normami branżowymi, zastosowanie kolan o odpowiednim kącie (np. 45° lub 90°) jest istotne dla minimalizowania oporów hydraulicznych, co z kolei przekłada się na mniejsze ryzyko zatorów i efektywniejsze odprowadzanie ścieków. Warto również zauważyć, że przy projektowaniu instalacji kanalizacyjnych należy brać pod uwagę dopuszczalne promienie łuków oraz materiały używane do produkcji kolan, aby zapewnić zgodność z obowiązującymi standardami budowlanymi oraz normami dotyczącymi ochrony środowiska. Właściwy dobór i umiejscowienie kolan pozwala zatem na optymalne funkcjonowanie systemu kanalizacyjnego.

Pytanie 29

Jaką minimalną odległość powinien zachować stalowy grzejnik płytowy od parapetu?

A. 5cm

B. 15cm

C. 7cm

D. 10cm

Minimalna odległość grzejnika stalowego płytowego od parapetu wynosi 7 cm, co jest zgodne z normami instalacyjnymi, takimi jak PN-EN 442, które regulują instalacje grzewcze. Ta odległość jest kluczowa dla zapewnienia efektywności ogrzewania oraz bezpieczeństwa użytkowania. Właściwe umiejscowienie grzejnika pozwala na optymalne rozprowadzenie ciepłego powietrza w pomieszczeniu, co z kolei wpływa na komfort cieplny. Zbyt mała odległość od parapetu mogłaby prowadzić do ograniczenia przepływu powietrza, a także do problemów z akumulacją ciepła, co może skutkować przegrzewaniem. Praktycznie oznacza to, że przy instalacji grzejnika należy upewnić się, że nie ogranicza on swobodnego przepływu powietrza, co jest istotne zarówno dla efektywności systemu, jak i dla bezpieczeństwa użytkowników. Dodatkowo, zachowanie tej odległości eliminuje ryzyko uszkodzenia grzejnika przez bezpośredni kontakt z gorącą powierzchnią parapetu, co mogłoby prowadzić do zwarcia lub innych usterek w instalacji.

Pytanie 30

Określ właściwą sekwencję instalacji przewodów w systemie ciepłowniczym, uwzględniając kierunek przepływu medium grzewczego?

A. 1. tranzytowy, 2. magistralny, 3. osiedlowy, 4. przyłącze

B. 1. magistralny, 2. tranzytowy, 3. osiedlowy, 4. przyłącze

C. 1. tranzytowy, 2. magistralny, 3. przyłącze, 4. osiedlowy

D. 1. magistralny, 2. przyłącze, 3. tranzytowy, 4. osiedlowy

Wybór niewłaściwej kolejności montażu przewodów ciepłowniczych często wynika z nieporozumień dotyczących funkcji poszczególnych typów przewodów oraz ich roli w systemie ciepłowniczym. Odpowiedzi, które zaczynają się od przewodów magistralnych, tranzytowych, czy osiedlowych, pomijają fundamentalne zasady dotyczące hierarchii transportu ciepła. Przewody tranzytowe są kluczowe, ponieważ to one jako pierwsze transportują ciepło z kotłowni do sieci. Prezentowanie magistralnych przewodów jako pierwszych w kolejności montażu wprowadza zamieszanie, ponieważ to one z kolei zależą od działania przewodów tranzytowych. Ponadto, nie uwzględnienie przyłączy na końcu procesu wprowadza błąd w logice, gdyż to właśnie one są ostatnim ogniwem w łańcuchu dostaw ciepła. Kolejność montażu powinna oddać rzeczywistą strukturę sieci ciepłowniczej, co jest zgodne z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi oraz normami, takimi jak PN-EN 12828 dotycząca instalacji ciepłowniczych. W praktyce, nieprawidłowe podejście do kolejności montażu może prowadzić do problemów z efektywnością energetyczną oraz zwiększonymi stratami ciepła, co negatywnie wpływa na koszty eksploatacyjne systemu. Zrozumienie prawidłowego kierunku przepływu jest kluczowe dla efektywnego projektowania i funkcjonowania systemów ciepłowniczych.

Pytanie 31

Do wód powierzchniowych zaliczają się wody

A. zaskórne

B. gruntowe

C. wgłębne

D. opadowe

Wody opadowe stanowią kluczowy element wód powierzchniowych, które obejmują wszelkie wody występujące na powierzchni ziemi, takie jak rzeki, jeziora czy stawy. Wody opadowe to woda deszczowa, śniegowa, która spływa z powierzchni, zasila cieki wodne i ma istotny wpływ na lokalne ekosystemy oraz cykle hydrologiczne. Warto zwrócić uwagę, że prawidłowe zarządzanie wodami opadowymi jest niezbędne w kontekście ochrony przed powodziami, a także w zrównoważonym rozwoju miast. Na przykład, projekty zielonej infrastruktury, takie jak systemy retencji wód opadowych czy bioretencja, są stosowane w celu zmniejszenia powierzchniowego spływu wód, co przyczynia się do ochrony jakości wód oraz bioróżnorodności. Wiedza o wodach opadowych jest także kluczowa w kontekście zmian klimatycznych, które mogą wpływać na ich ilość oraz intensywność opadów, co ma dalsze konsekwencje dla zarządzania zasobami wodnymi.

Pytanie 32

Filtry powietrza w centrali klimatyzacyjnej należy umieszczać

A. za tłumikiem

B. na końcu systemu za innymi elementami wyposażenia

C. za wentylatorem

D. na początku systemu przed pozostałymi elementami wyposażenia

Umieszczanie filtrów powietrza w złych miejscach w systemie wentylacyjnym może prowadzić do wielu problemów. Na przykład, jeśli założysz filtry za wentylatorem, zanieczyszczenia dostają się do sprzętu i mogą go szybko zniszczyć. Wentylatory muszą pracować ciężej, co zwiększa zużycie energii, a to może prowadzić do awarii. A umieszczanie filtrów za tłumikami? To kompletnie bez sensu. Tłumiki są przecież od redukcji hałasu, a nie od filtracji. Jeżeli filtry są na końcu układu, to zanieczyszczenia mogą zatykać inne ważne elementy, przez co całość działa słabiej. Niestety, niektórzy myślą, że filtracja może działać na końcu cyklu powietrza, a to jest pomyłka. Musisz dbać o to, żeby zanieczyszczenia zatrzymać na samym początku, żeby system dobrze działał. To, co teraz robisz, stoi w sprzeczności z tym, co powinniśmy robić zgodnie z normami w branży.

Pytanie 33

Otwór rewizyjny komina dymnego powinien znajdować się co najmniej w odległości od podłogi

A. 0,1 m

B. 0,3 m

C. 1,5 m

D. 1,0 m

Ustalanie lokalizacji otworu rewizyjnego komina dymowego na zbyt małej wysokości, jak 0,1 m czy 1,0 m, może prowadzić do poważnych problemów z wentylacją i bezpieczeństwem. Ustawienie otworu na wysokości 0,1 m od podłogi jest szczególnie niepraktyczne, ponieważ naraża go na kontakt z kurzem, wilgocią oraz innymi zanieczyszczeniami, co może wpływać na wydajność systemu kominowego. Z kolei wysokość 1,0 m, mimo że jest już lepsza, wciąż pozostaje poniżej zalecanej wartości wynoszącej 0,3 m. Takie podejście może prowadzić do ograniczenia dostępu do otworu rewizyjnego, co utrudnia jego czyszczenie oraz kontrolę stanu technicznego komina. Zgodnie z normami, które regulują budowę kominów, otwory rewizyjne powinny być umieszczane w odpowiednich odstępach, aby umożliwić swobodny przepływ spalin oraz ułatwić konserwację. Nieprawidłowe umiejscowienie otworu rewizyjnego może także prowadzić do negatywnych zjawisk, takich jak cofanie się spalin do pomieszczeń, co jest niebezpieczne dla zdrowia mieszkańców. Może to być wynikiem błędnej interpretacji przepisów lub braku odpowiedniego doświadczenia w projektowaniu systemów kominowych. Kluczowe jest, aby każdy, kto projektuje lub wykonuje instalacje grzewcze, stosował się do sprawdzonych praktyk i norm, co pozwoli uniknąć wielu potencjalnych zagrożeń oraz kosztownych napraw w przyszłości.

Pytanie 34

Jakiego typu rury dotyczą informacje zawarte na rurach w instalacji wodociągowej: PN-EN 1057 Cu 22x1 R220 HUTMEN POLSKA 12 14?

A. Z polietylenu z wkładką aluminiową

B. Z miedzi w stanie miękkim

C. Ze stali ze szwem

D. Z polipropylenu

Wybór rur polietylenowych z wkładką aluminiową wydaje się nieodpowiedni, ponieważ takie rury są zazwyczaj stosowane w instalacjach, gdzie wymagana jest elastyczność i odporność na wysokie ciśnienia, jednak nie są to rury opisane w pytaniu. Rury stalowe ze szwem, chociaż powszechnie używane w infrastrukturze przemysłowej, nie spełniają wymogów dotyczących systemów wodociągowych, zwłaszcza w kontekście korozji oraz jakości wody pitnej. Ponadto, rury polipropylenowe, mimo że coraz częściej znajdują zastosowanie w instalacjach budowlanych, nie mają takich właściwości mechanicznych i chemicznych jak miedź, co czyni je mniej odpowiednimi do transportu wody. Miedź, jako materiał, spełnia wymogi dotyczące zdrowia publicznego oraz norm budowlanych, co sprawia, że jest preferowany w wielu zastosowaniach. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków obejmują mylenie właściwości materiałów oraz ich zastosowania. Użytkownicy często mogą nie dostrzegać specyfikacji norm, które jasno definiują, jakie materiały i ich właściwości są akceptowane w instalacjach wodociągowych. Zrozumienie różnic między rodzajami rur oraz ich odpowiednich zastosowań jest kluczowe dla zapewnienia trwałości i funkcjonalności instalacji.

Pytanie 35

Jaką funkcję pełni warstwa hydroizolacyjna używana na instalacjach ciepłowniczych?

A. właściwą warstwę izolacji cieplnej oraz rurę przed utratą ciepła

B. przewody oraz armaturę przed ich wydłużeniem pod wpływem temperatury

C. przewody oraz armaturę przed uszkodzeniami mechanicznymi

D. właściwą warstwę izolacji cieplnej oraz rurę przed zawilgoceniem

Warstwa hydroizolacyjna, stosowana na przewodach sieci ciepłowniczej, pełni kluczową rolę w ochronie przed zawilgoceniem, co jest istotne dla utrzymania efektywności systemu ciepłowniczego. Zawilgocenie rur ciepłowniczych może prowadzić do wielu problemów, takich jak korozja materiału, co skraca żywotność instalacji oraz obniża jej efektywność energetyczną. Przykładowo, w przypadku rur wykonanych z stali, wilgoć może prowadzić do powstawania rdzy, a w konsekwencji do uszkodzeń mechanicznych. Dlatego odpowiednie zabezpieczenie hydroizolacyjne jest zgodne z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi i standardami branżowymi, które zalecają stosowanie materiałów odpornych na działanie wody, takich jak bitum czy folie PVC. Umożliwia to długotrwałą ochronę przewodów oraz armatury, co w efekcie przekłada się na mniejsze straty ciepła i mniejsze koszty eksploatacyjne. Dobrze wykonana hydroizolacja jest zatem kluczowym elementem zapewniającym niezawodność i efektywność systemów ciepłowniczych.

Pytanie 36

Częścią układu wentylacji mechanicznej nawiewno-wywiewnej jest

A. czerpnia powietrza

B. wyrzutnia powietrza

C. nagrzewnica

D. nawiewnik

Czerpnia powietrza pełni funkcję pobierania świeżego powietrza z zewnątrz, co jest istotne w systemach wentylacyjnych, ale nie jest elementem wywiewnym, jak to jest wymagane w kontekście pytania. Nagrzewnica ma za zadanie podgrzewanie powietrza przed jego wprowadzeniem do pomieszczenia, co również nie odnosi się do procesu usuwania powietrza. Nawiewnik natomiast służy do wprowadzania świeżego powietrza do wnętrza i jest elementem dostarczającym, a nie wydobywającym powietrze. Te elementy są istotne w systemach wentylacyjnych, ale ich funkcje różnią się od funkcji wyrzutni. Mylne jest przypuszczenie, że czerpnia lub nawiewnik mogą pełnić taką samą rolę jak wyrzutnia. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych elementów ma przypisane specyficzne zadania, które są zgodne z zasadami wentylacji. Niezrozumienie ról tych komponentów może prowadzić do nieoptymalnych projektów systemów wentylacyjnych, co w efekcie skutkuje niewłaściwą cyrkulacją powietrza, zwiększonymi kosztami eksploatacyjnymi oraz niezdrowym mikroklimatem w pomieszczeniach. Odpowiednia wiedza na temat funkcji poszczególnych elementów wentylacyjnych jest kluczowa dla prawidłowego projektowania i eksploatacji systemów wentylacyjnych.

Pytanie 37

Jak długo trwa test szczelności instalacji ogrzewania podłogowego?

A. 12 godzin

B. 24 godziny

C. 6 godzin

D. 3 godziny

Czas trwania próby szczelności instalacji grzewczej podłogowej jest kluczowym elementem zapewnienia bezpieczeństwa i efektywności systemu. Odpowiedzi sugerujące krótsze okresy, takie jak 6 godzin, 3 godziny czy 12 godzin, mogą prowadzić do poważnych nieporozumień. Krótszy czas testowania nie pozwala na wystarczające sprawdzenie szczelności, ponieważ nieszczelności mogą nie ujawniać się od razu, a ich wykrywanie wymaga czasu. Na przykład, w przypadku niewielkich wycieków lub problemów z połączeniami, ich manifestacja może zająć dłuższy czas. W praktyce, jeśli instalacja zostanie poddana tylko krótkotrwałym próbom, użytkownicy mogą nieświadomie korzystać z systemu, który z czasem zacznie tracić ciśnienie, co może prowadzić do awarii i kosztownych napraw. Ponadto, standardy branżowe, takie jak PN-EN 12828, jasno określają, że próby szczelności powinny być prowadzone przez co najmniej 24 godziny, co pozwala na dokładną ocenę stanu instalacji. Warto zaznaczyć, że zapominanie o tych standardach może skutkować nie tylko obniżoną wydajnością systemu, ale także zwiększonym ryzykiem awarii, co z kolei wpływa na bezpieczeństwo użytkowników. Dlatego kluczowe jest przestrzeganie odpowiednich procedur i czasów trwania prób, aby zapewnić, że instalacja grzewcza działa zgodnie z przeznaczeniem.

Pytanie 38

Korzystając z cennika w tabeli, oblicz koszt zakupu materiałów do podłączenia baterii umywalkowej naściennej w instalacji wodociągowej wykonanej z miedzi o średnicy Ø15, jeżeli oprócz baterii należy jeszcze zakupić: 2 mufy Ø15, 2 kolana dwukielichowe Ø15, 2 kolana jednokielichowe Ø15, listwę z kolanami Ø15 x ½".

Lp.	Materiał	Cena/szt.
1.	mufa Ø15	1,00
2.	kolano dwukielichowe Ø15	1,50
3.	kolano jednokielichowe Ø15	1,50
4.	listwa z kolanami Cu Ø 15 x ½"	14,00
5.	krzywka	7,00
6.	uszczelka	1,50
7.	rozetka	3,50
8.	bateria umywalkowa naścienną z krzywką, uszczelką i rozetką	87,00
9.	bateria umywalkowa stojąca z krzywką, uszczelką i rozetką	92,00

A. 110,00 zł

B. 105,00 zł

C. 112,00 zł

D. 109,00 zł

Odpowiedź 109,00 zł jest prawidłowa, ponieważ obejmuje wszystkie niezbędne materiały do podłączenia baterii umywalkowej naściennej. Wartość ta została obliczona poprzez zsumowanie kosztów poszczególnych elementów, takich jak 2 mufy Ø15, 2 kolana dwukielichowe Ø15, 2 kolana jednokielichowe Ø15 oraz listwa z kolanami Ø15 x ½. Dokładne obliczenia są kluczowe w instalacjach wodociągowych, gdzie precyzyjne dobieranie komponentów wpływa na szczelność i trwałość połączeń. W branży instalacyjnej, zgodnie z normami PN-EN 806-1, zawsze należy brać pod uwagę nie tylko materiały, ale również ich jakość oraz zgodność z wymaganiami systemu, co przekłada się na efektywność i bezpieczeństwo całej instalacji. Ponadto, umiejętność dokładnego obliczania kosztów materiałów jest niezbędna w codziennej pracy instalatora, co pozwala na właściwe oszacowanie wydatków oraz zysków z realizowanych projektów.

Pytanie 39

Jakie urządzenie reguluje centralne ogrzewanie na podstawie odczytu temperatury zewnętrznej?

A. regulator pogodowy

B. zawór redukcyjny

C. regulator pokojowy

D. zawór termostatyczny

Regulator pokojowy to urządzenie, które kontroluje temperaturę wewnętrzną w pomieszczeniu, ale nie uwzględnia zmieniających się warunków zewnętrznych. Jego działanie opiera się na utrzymywaniu stałej temperatury w pomieszczeniu, co może prowadzić do sytuacji, w których system grzewczy nie jest dostosowany do rzeczywistych potrzeb budynku w zależności od pogody. Zawór redukcyjny jest elementem, który reguluje ciśnienie w systemie, ale nie jest przeznaczony do regulacji temperatury. Jego zastosowanie polega na obniżaniu ciśnienia płynów, co może mieć miejsce w różnych instalacjach, lecz nie wpływa bezpośrednio na komfort cieplny w pomieszczeniach. Zawór termostatyczny, z kolei, jest odpowiedzialny za regulację przepływu czynnika grzewczego do grzejnika w oparciu o temperaturę w pomieszczeniu, ale także nie uwzględnia temperatury zewnętrznej, przez co może być mało efektywny w kontekście zmiennych warunków atmosferycznych. Właściwe podejście do regulacji ogrzewania polega na zastosowaniu urządzeń, które synergicznie współdziałają i optymalizują zarówno pracę kotła, jak i komfort cieplny, co w przypadku regulatora pogodowego jest realizowane w sposób najbardziej efektywny. Zastosowanie samych regulatorów pokojowych czy zaworów termostatycznych nie pozwala na uzyskanie maksymalnej efektywności energetycznej oraz komfortu cieplnego, co potwierdzają liczne normy i standardy branżowe.

Pytanie 40

Grubość obliczeniowa warstwy izolacji cieplnej dla wysokotemperaturowej instalacji centralnego ogrzewania wykonanej z rur PEX/Alu/PEX o średnicy 40 mm wynosi

Średnica nominalna rurociągu	Grubość obliczeniowej warstwy izolacji [mm] przy temperaturze przesyłanego czynnika
	do 60°C	95°C
≤ 20	15	20
25	15	20
32	15	25
40	15	25
50	20	25
65	20	30

A. 15 mm

B. 20 mm

C. 30 mm

D. 25 mm

Wybór niewłaściwej grubości izolacji cieplnej może prowadzić do poważnych konsekwencji zarówno dla efektywności energetycznej, jak i dla trwałości systemu grzewczego. Odpowiedzi takie jak 20 mm, 30 mm czy 15 mm na pierwszy rzut oka mogą wydawać się atrakcyjne z powodu niższych wartości, jednak nie biorą one pod uwagę rzeczywistych warunków pracy instalacji. Zastosowanie cieńszej izolacji, jak w przypadku odpowiedzi 15 mm, skutkuje znaczną utratą ciepła, co z kolei prowadzi do zwiększonego zużycia energii i wyższych rachunków. Izolacja o grubości 20 mm czy 30 mm może nie zapewnić odpowiedniej ochrony przed skraplaniem się wilgoci, co z kolei może prowadzić do korozji rur oraz innych uszkodzeń, a w konsekwencji do kosztownych napraw. Wybór grubości izolacji powinien opierać się na standardach branżowych oraz dobrych praktykach, które uwzględniają zarówno rodzaj materiału, jak i jego zastosowanie w określonych warunkach temperaturowych. Warto również zwrócić uwagę na fakt, że odpowiednia izolacja wpływa na komfort użytkowania systemu grzewczego, co jest kluczowe w kontekście nowoczesnych instalacji energetycznych, które powinny być jak najbardziej efektywne i przyjazne dla użytkowników.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej