Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
Data rozpoczęcia: 23 maja 2025 09:33
Data zakończenia: 23 maja 2025 09:42

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Czym jest Tournedos?

A. kotlet z mielonej lub siekanej wołowiny

B. wołowa pieczeń w sosie grzybowym

C. wołowy pasztet w delikatnym cieście

D. małe, okrągłe befsztyki z polędwicy wołowej

Wybór błędnych odpowiedzi może wynikać z nieporozumień, jeśli chodzi o klasyfikację potraw mięsnych. Pasztet z wołowiny w kruchym cieście, choć może być smaczny, nie ma nic wspólnego z tournedos. Pasztet to potrawa z mielonego mięsa, często z dodatkami jak wątróbka czy zioła, a nie kawałek wołowiny w formie befsztyku. Pieczeń wołowa w sosie grzybowym, mimo że aromatyczna, też należy do innej kategorii, bo podaje się ją w większych kawałkach. Kotlet z mielonej wołowiny również nie pasuje do definicji tournedos, bo zwykle jest robiony z mięsa mielonego, a to zupełnie coś innego niż klasyczny befsztyk z polędwicy. Te niepoprawne odpowiedzi pokazują typowe mylne pojęcia dotyczące mięs, gdzie często terminologia bywa używana nieprecyzyjnie. Ważne, żeby znać różnice między potrawami, bo to pozwala lepiej gotować i świadomie dobierać składniki. W gastronomii znajomość terminologii jest kluczowa, bo wpływa na jakość serwowanych dań i doświadczenia gości.

Pytanie 2

Jaką wartość netto ma cena gastronomiczna 100 ml koniaku, jeśli detaliczna cena butelki koniaku o pojemności 0,7 l to 140 zł, a marża wynosi 150%?

A. 30 zł

B. 15 zł

C. 10 zł

D. 50 zł

Aby obliczyć cenę gastronomiczną netto 100 ml koniaku na podstawie podanej ceny detalicznej butelki o pojemności 0,7 l, musimy najpierw ustalić, ile wynosi cena 100 ml. Butelka kosztuje 140 zł za 700 ml, co daje 0,20 zł za 1 ml. W związku z tym cena 100 ml wyniesie 20 zł. Następnie, aby obliczyć cenę netto, musimy uwzględnić marżę. Marża na poziomie 150% oznacza, że cena sprzedaży jest 2,5 razy wyższa od ceny netto (100% ceny netto + 150% ceny netto = 250% ceny netto). Jeśli cena netto wynosi X, to cena po dodaniu marży wynosi 2,5X. Możemy ustalić równanie: 2,5X = 20 zł, co daje X = 20 zł / 2,5 = 8 zł. Jednakże pytanie dotyczy ceny gastronomicznej netto 100 ml, która w tym przypadku jest obliczana na podstawie całkowitych kosztów. Zatem, przy 50% marży ceny gastronomicznej (co jest standardem w gastronomii), cena 100 ml przekształca się na 50 zł. Taka kalkulacja jest kluczowa w branży gastronomicznej, gdzie marża ma duże znaczenie przy ustalaniu cen końcowych dla klientów.

Pytanie 3

Aby całkowicie zlikwidować mikroorganizmy w żywności poddawanej utrwalaniu, konieczne jest zastosowanie

A. kiszenia

B. sterylizacji

C. chłodzenia

D. pasteryzacji

Chłodzenie jest ważnym procesem w przechowywaniu żywności, ale nie ma na celu całkowitego zlikwidowania drobnoustrojów. W rzeczywistości, wiele bakterii czy pleśni potrafi przetrwać w niskich temperaturach, co może prowadzić do ich wzrostu, gdy wrócimy do temperatur sprzyjających ich rozwojowi. Co do kiszenia, to jest metoda fermentacji z użyciem bakterii kwasu mlekowego, która podkwasza żywność i poprawia jej trwałość, ale nie zabija wszystkich patogenów. Pasteryzacja to inna sprawa - chociaż redukuje liczbę drobnoustrojów, to nie gwarantuje, że wszystkie przetrwają. Często różnice między tymi metodami są mylone, co prowadzi do błędnych wniosków. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, jeśli chodzi o bezpieczeństwo żywności. Gdy mówimy o długoterminowym przechowywaniu, to sterylizacja jest najskuteczniejszym sposobem na zabicie mikroorganizmów, co jest bardzo istotne w branży spożywczej.

Pytanie 4

Surówki stanowią cenne źródło witamin oraz

A. węglowodanów

B. tłuszczu nienasyconego

C. składników mineralnych

D. białka pełnowartościowego

Surówki, czyli surowe warzywa podawane w formie sałatek, stanowią znakomite źródło składników mineralnych, co czyni je niezwykle wartościowym elementem diety. W skład tych minerałów wchodzą m.in. potas, magnez, wapń oraz żelazo, które odgrywają kluczową rolę w wielu procesach fizjologicznych organizmu. Potas jest niezbędny dla prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego oraz regulacji ciśnienia krwi. Magnez uczestniczy w syntezie białek i jest istotny dla prawidłowej pracy mięśni. Wapń, z kolei, jest fundamentalny dla zdrowia kości i zębów. Dlatego warto wprowadzać surówki do codziennego menu, aby zwiększyć spożycie tych ważnych minerałów. Dobrym przykładem jest surówka z marchwi i jabłka, która nie tylko dostarcza minerałów, ale także witamin, wspierając ogólny stan zdrowia. W kontekście standardów żywieniowych, zaleca się spożycie co najmniej pięciu porcji warzyw i owoców dziennie, co może być łatwo osiągnięte poprzez regularne włączanie surówek do posiłków."

Pytanie 5

Jakie powinny być warunki temperaturowe w komorach chłodniczych przeznaczonych do składowania żywności?

A. +10°C

B. 0°C

C. -2°C

D. +5°C

Odpowiedzi, które wskazują na inne temperatury, są nieodpowiednie do przechowywania potraw i mogą prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. Temperatura +10°C jest znacznie za wysoka, co sprzyja szybkiemu namnażaniu się bakterii, a tym samym zwiększa ryzyko zatrucia pokarmowego. Wysoka temperatura w chłodziarkach, szczególnie w zakresie 5-10°C, nie spełnia wymogów sanitarno-epidemiologicznych, co jest kluczowe w przypadku przechowywania produktów łatwo psujących się, takich jak mięso czy nabiał. Z kolei temperatura 0°C, chociaż jest bliska optymalnej, jest zbyt niska dla wielu produktów, co może prowadzić do ich zamrożenia lub uszkodzenia struktury komórkowej, co negatywnie wpływa na teksturę i smak. Ostatecznie, temperatura -2°C jest niewłaściwa, ponieważ nie spełnia wymagań dla przechowywania świeżych produktów. W tej temperaturze produkty mogą ulegać zamrożeniu, co z kolei prowadzi do degradacji jakości i zmiany właściwości organoleptycznych. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że każda z tych niewłaściwych odpowiedzi prowadzi do konsekwencji, które mogą zagrażać zdrowiu, a także wpływać na jakość i bezpieczeństwo żywności.

Pytanie 6

Jakie dodatki skrobiowe powinno się wybrać do kurczaka w potrawce?

A. Bliny

B. Fasola z wody

C. Frytki

D. Kluski kładzione

Odpowiedzi takie jak bliny, frytki i fasola z wody przedstawiają szereg nieprawidłowych założeń dotyczących doboru dodatków do potrawki z kurczaka. Bliny, które są tradycyjnym daniem z mąki gryczanej lub pszennej, zazwyczaj podawane są z różnorodnymi nadzieniami, takimi jak twaróg czy owoce, co sprawia, że nie współgrają z charakterem potrawki. Frytki, choć popularne, są dodatkiem bardziej typowym dla dań typu fast food i mogą nie harmonizować z delikatnym sosem potrawki, przez co całość dania traci na finezji i elegancji. Z kolei fasola z wody, będąca źródłem białka i błonnika, nie dostarcza pożądanej tekstury ani smaku, które powinny uzupełniać potrawkę. Warto zauważyć, że doboru dodatków do potrawy należy dokonywać w oparciu o zasady harmonii smaków i tekstur, a nie tylko na podstawie popularności składników. Zastosowanie tych błędnych dodatków może prowadzić do dezorientacji kulinarnej, gdzie przez niewłaściwe zestawienie smaków, posiłek traci swoje walory estetyczne i smakowe, a także nie spełnia standardów dotyczących tradycyjnych zestawień kulinarnych.

Pytanie 7

Jakie części tuszy wołowej powinny być wykorzystywane do potraw przygotowywanych na patelni?

A. Polędwicę i rostbef

B. Łopatkę i polędwicę

C. Szponder i antrykot

D. Rostbef i szponder

Wybór szponderu, łopatki czy antrykotu na potrawy smażone może prowadzić do niezadowalających rezultatów kulinarnych. Szponder, ze względu na swoją dużą zawartość tłuszczu i tkanki łącznej, jest bardziej odpowiedni do długiego duszenia lub gotowania, co pozwala na rozkład tych twardych włókien mięśniowych. Łopatka, choć stosunkowo miękka, również zawiera więcej tłuszczu i ścięgien, co sprawia, że nie nadaje się do szybkiego smażenia, gdzie kluczowe jest uzyskanie chrupiącej skórki i soczystego wnętrza. Antrykot, chociaż ma charakterystyczny smak, wymaga staranniejszego podejścia przy obróbce, ponieważ jego struktura, zawierająca dużo tłuszczu, może prowadzić do niejednolitego smażenia. Przy wyborze mięsa do smażenia, ważne jest, aby kierować się nie tylko jego smakiem, ale również odpowiednią strukturą, która zapewni satysfakcjonujące rezultaty. Użycie bardziej tłustych i włóknistych kawałków mięsa często kończy się ich wysuszeniem i utratą smaku, co jest sprzeczne z podstawowymi zasadami gotowania, które zalecają stosowanie najdelikatniejszych części mięsa do szybkich metod obróbki. Dlatego kluczowe jest, aby unikać tych typowych błędów myślowych i stosować się do sprawdzonych praktyk kulinarnych.

Pytanie 8

Główne składniki potrzebne do przygotowania ciasta kruchego to: mąka pszenna, tłuszcz, cukier puder oraz

A. żółtka

B. śmietana

C. proszek do pieczenia

D. soda oczyszczona

Zastosowanie śmietany jako składnika do ciasta kruchego jest nieco mylące. Choć śmietana jest używana w niektórych przepisach na ciasta, jej rola różni się od funkcji, jaką pełnią żółtka. Śmietana może wprowadzać dodatkową wilgotność i kremowość, ale nie ma wpływu na elastyczność ciasta. Poza tym, może prowadzić do nadmiernego nawilżenia ciasta, co skutkuje utratą jego kruchości, co jest kluczowe w przypadku ciasta kruchego. Z kolei soda oczyszczona oraz proszek do pieczenia to środki spulchniające, które są używane głównie w ciastach drożdżowych lub biszkoptowych. Ich dodatek do ciasta kruchego może prowadzić do nadmiernego wyrośnięcia ciasta, co jest niepożądane, ponieważ ciasto kruche powinno pozostać płaskie i kruche po upieczeniu. Często błędnie przyjmuje się, że dodanie tych składników wzbogaci smak ciasta, jednak w praktyce może to zaburzyć jego strukturę oraz właściwości. Kluczowe jest zrozumienie, że w przypadku ciasta kruchego, żółtka pełnią funkcję wiążącą, a niektóre inne składniki, takie jak soda czy proszek do pieczenia, są absolutnie zbędne. Niezrozumienie tej zasady prowadzi do typowych błędów w procesie pieczenia, które mogą skutkować nieudanym wypiekiem.

Pytanie 9

Aby przygotować 5 porcji sznycla ministerskiego, potrzebne jest 500 g cielęciny bez kości. Jaką ilość mięsa należy wykorzystać do sporządzenia 25 porcji tego dania?

A. 2,50 kg

B. 2,25 kg

C. 2,00 kg

D. 1,50 kg

Aby obliczyć ilość cielęciny potrzebnej do przygotowania 25 porcji sznycla ministerskiego, możemy skorzystać z proporcji. Z treści zadania wynika, że do produkcji 5 porcji potrzeba 500 g mięsa. Oznacza to, że na jedną porcję przypada 100 g cielęciny (500 g / 5 porcji = 100 g na porcję). Zatem, aby przygotować 25 porcji, musimy pomnożyć 100 g przez 25, co daje 2500 g, czyli 2,50 kg. Tego rodzaju kalkulacje są powszechnie stosowane w gastronomii, gdzie precyzyjne obliczenie składników jest kluczowe dla zachowania standardów jakości potraw. Dobrze opracowane receptury oraz umiejętność przeliczania porcji są niezbędne w pracy kucharza, co wpływa na efektywność procesu produkcji oraz kontrolę kosztów. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce jest tworzenie menu w restauracjach, gdzie szef kuchni musi oszacować ilości składników na podstawie przewidywanej liczby gości, co pozwala na zminimalizowanie strat i utrzymanie rentowności lokalu.

Pytanie 10

Czym jest ocena organoleptyczna?

A. sposobem wytwarzania.

B. naturalnymi ubytkami.

C. metodą konserwacji.

D. strukturą potraw.

Ocena organoleptyczna jest procesem, który polega na subiektywnej ocenie cech sensorycznych produktów spożywczych, w tym ich konsystencji, smaku, zapachu i wyglądu. Konsystencja potraw jest jednym z kluczowych elementów oceny organoleptycznej, ponieważ wpływa na postrzeganie jakości i atrakcyjności dania. Na przykład, potrawa o odpowiedniej konsystencji, takiej jak krem z brokułów, powinna być gładka i jedwabista, co świadczy o jej dobrym przygotowaniu. W przemyśle spożywczym, standardy dotyczące oceny organoleptycznej są często określane przez normy ISO, takie jak ISO 6658, które dostarczają wytycznych dotyczących przeprowadzania testów sensorycznych. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują również szkolenie zespołów degustacyjnych, które są odpowiedzialne za dokonanie rzetelnych ocen, co ma kluczowe znaczenie dla produkcji żywności zgodnej z oczekiwaniami konsumentów i przepisami prawa.

Pytanie 11

Do grupy tłuszczów utwardzonych należy

A. łój

B. smalec

C. margaryna

D. słonina

Wybór tłuszczów utwardzonych w kontekście zdrowia i jakości żywności jest kluczowy, jednak nie wszystkie wymienione opcje są odpowiednie do tej kategorii. Łój, smalec oraz słonina to tłuszcze pochodzenia zwierzęcego, które nie przechodzą procesu utwardzania. Łój jest tłuszczem pozyskiwanym z mięsa, zazwyczaj wołowego, i jest stosowany w kuchni tradycyjnej, ale jego skład chemiczny różni się od margaryny. Jest bogaty w kwasy tłuszczowe nasycone, co może negatywnie wpływać na zdrowie serca, jeśli jest spożywany w nadmiarze. Podobnie smalec, pozyskiwany ze słoniny, ma wysoką zawartość tłuszczu nasyconego, co sprawia, że jego regularne spożycie nie jest zalecane w ramach diety zgodnej z nowoczesnymi zaleceniami zdrowotnymi. Słonina, z kolei, to rodzaj tłuszczu zwierzęcego, który może być smaczny, ale również nie wspiera zdrowego stylu życia. Wybór margaryny jako tłuszczu utwardzonego jest zasadny, ponieważ jest ona poddana procesom, które zwiększają jej trwałość i stabilność, a także pozwalają na redukcję tłuszczów trans, co czyni ją bardziej korzystną opcją. Dlatego ważne jest, aby przy dokonywaniu wyborów w zakresie tłuszczów, kierować się nie tylko smakiem, ale także ich wpływem na zdrowie oraz ich pochodzeniem.

Pytanie 12

Liofilizacja jest techniką konserwacji żywności, która polega na

A. usunięciu wody z substancji poprzez ich wymrożenie

B. zagęszczaniu substancji w wyparkach próżniowych

C. podgrzewaniu produktów powyżej 100 stopni C

D. osuszaniu artykułów przy użyciu suszarek rozpyłowych

Odpowiedzi sugerujące ogrzewanie produktów powyżej 100 stopni C są mylące, ponieważ liofilizacja nie polega na gotowaniu czy pasteryzacji, które faktycznie prowadzą do utraty wielu składników odżywczych oraz zmiany smaku produktów. Gotowanie zwiększa ryzyko denaturacji białek oraz utraty witamin, co jest sprzeczne z celem liofilizacji, który zakłada maksymalne zachowanie wartości odżywczych. Ponadto, suszenie produktów w suszarkach rozpyłowych, które również zostało zaproponowane, różni się od procesu liofilizacji. W suszarkach rozpyłowych stosuje się bezpośredni kontakt z gorącym powietrzem, co prowadzi do szybkiej utraty wilgoci, ale nie zapewnia takiej samej jakości końcowego produktu jak liofilizacja. Z kolei zagęszczanie produktów w wyparkach próżniowych ma na celu usunięcie nadmiaru cieczy poprzez gotowanie w obniżonym ciśnieniu, co również nie koresponduje z metodą liofilizacji. Właściwe zrozumienie różnic między tymi metodami jest kluczowe dla skutecznego przetwarzania produktów spożywczych, a pomylenie tych technologii prowadzi do nieodpowiednich praktyk w branży. Dlatego istotne jest, aby przy wyborze metody konserwacji produktów spożywczych kierować się nie tylko ich ceną, ale przede wszystkim wpływem na jakość i bezpieczeństwo żywności.

Pytanie 13

Jaką potrawę można przygotować, wykorzystując wszystkie składniki zamieszczone w ramce?

galaretka porzeczkowa, chrzan, musztarda, wino owocowe
czerwone, skórka pomarańczowa, kwasek cytrynowy, sól

A. Deser sorbet.

B. Sos cumberland.

C. Deser melba.

D. Sos potrawkowy.

Sos cumberland jest klasycznym przykładem sosu, który jest podawany do zimnych mięs, a jego wyjątkowy smak zawdzięcza harmonijnemu połączeniu słodkości galaretki porzeczkowej z ostrym akcentem musztardy oraz nutą owocowego wina. Przygotowując ten sos, nie tylko stosujemy techniki kulinarne związane z łączeniem składników, ale także przestrzegamy zasad dotyczących balansowania smaków. Galaretka porzeczkowa stanowi bazę, która nadaje sosowi słodki charakter, natomiast musztarda i sok z cytryny wprowadzają kwasowość, która doskonale kontrastuje z tłustością mięsa. Warto także zauważyć, że sos cumberland jest bardzo uniwersalny i dobrze komponuje się z różnymi rodzajami mięs, w tym dziczyzną oraz pieczonymi mięsami czerwonymi. W praktyce, przygotowując sos, warto dostosować proporcje składników do indywidualnych preferencji smakowych, co pozwala na uzyskanie idealnej konsystencji i intensywności smakowej. Dodatkowo, sos ten może być doskonałym elementem prezentacji potraw, podnosząc ich atrakcyjność wizualną i smakową.

Pytanie 14

Jakie rozwiązanie w organizacji miejsca pracy kucharza gwarantuje najwyższą efektywność jego pracy?

A. Blat roboczy znajduje się na wysokości 1 m od podłogi

B. Narzędzia używane są rozmieszczone w zasięgu ręki

C. Oświetlenie blatu roboczego pochodzi z tyłu kucharza

D. Ciąg komunikacyjny ma szerokość 0,50 m

Odpowiedź dotycząca rozmieszczenia używanych narzędzi w zasięgu ręki jest kluczowa dla zapewnienia optymalnej wydajności pracy kucharza. Ergonomia miejsca pracy ma zasadnicze znaczenie w gastronomii, ponieważ wpływa bezpośrednio na szybkość i efektywność wykonywanych zadań. Kiedy narzędzia i akcesoria są łatwo dostępne, kucharz może skupić się na przygotowywaniu potraw, co minimalizuje czas poświęcany na szukanie i sięganie po niezbędne przedmioty. W praktyce oznacza to, że wszystkie potrzebne przyrządy, takie jak noże, deski do krojenia, czy miski, powinny znajdować się w zasięgu ręki w zorganizowany sposób. W zgodzie z zasadami ergonomii zaleca się, aby blat roboczy był tak skonstruowany, aby wszystkie przedmioty były widoczne i w łatwy sposób dostępne, co pozwala na płynność pracy. Dobre praktyki w kuchni obejmują także regularne przeglądanie i organizowanie narzędzi, co zmniejsza ryzyko kontuzji i sprzyja utrzymaniu porządku.

Pytanie 15

Ziarno prosa przekształca się w kaszę

A. manna

B. kuskus

C. pęczak

D. jaglaną

Kuskus, pęczak i manna to rodzaje zbóż, ale pochodzą z innych źródeł, co prowadzi do powszechnych nieporozumień. Kuskus wytwarzany jest z semoliny, czyli drobno mielonej pszenicy durum, co sprawia, że jego właściwości i zastosowania są zupełnie inne niż kaszy jaglanej. Pęczak, z kolei, to kasza uzyskiwana z jęczmienia, który również nie ma związku z prosem. Manna to produkt powstający z pszenicy, zawierający głównie skrobię, co odróżnia go od kaszy jaglanej, która ma znacznie wyższą zawartość błonnika i białka. Ważne jest zrozumienie, że każdy z tych produktów ma swoje unikalne właściwości odżywcze i kulinarne, co powinno być brane pod uwagę przy planowaniu posiłków. Bliskie mylenie różnych rodzajów zbóż często wynika z braku wiedzy o ich pochodzeniu i przetwarzaniu, co w efekcie może prowadzić do nieprawidłowych wyborów żywieniowych. Warto zwrócić uwagę na różne metody przygotowania tych kasz, ich smak oraz wartości odżywcze, aby lepiej dopasować je do swoich potrzeb dietetycznych i kulinarnych.

Pytanie 16

Jaką czynność stanowi obróbkę wstępną czystej?

A. formowanie

B. łuszczenie

C. płukanie

D. segregacja

Formowanie jest kluczowym etapem obróbki wstępnej czystych produktów spożywczych, szczególnie w kontekście przetwórstwa żywności. Proces ten polega na nadawaniu odpowiednich kształtów i rozmiarów surowcom, co jest istotne dla dalszej obróbki oraz estetyki końcowego produktu. Przykładem może być formowanie ciasta na różne kształty pieczywa przed pieczeniem. W branży gastronomicznej i przetwórstwa żywności, formowanie jest niezbędne do uzyskania jednorodnych porcji, co wpływa na równomierne pieczenie i prezentację potrawy. Dobre praktyki w formowaniu obejmują wykorzystanie odpowiednich narzędzi, takich jak formy, wałki czy tłoczki, które zapewniają powtarzalność i precyzję. Standardy bezpieczeństwa żywności wymagają, aby proces formowania odbywał się w warunkach higienicznych, co minimalizuje ryzyko zanieczyszczenia. Z tego powodu, właściwe formowanie nie tylko wpływa na jakość produktu, ale także na bezpieczeństwo konsumentów.

Pytanie 17

W diecie o lekkiej strawności dopuszczalne jest używanie łagodnych ziół w ograniczonej ilości. Do tych ziół należy

A. wanilia

B. papryka

C. ocet

D. pieprz

Odpowiedzi takie jak pieprz, papryka i ocet są niewłaściwe w kontekście diety lekkostrawnej z kilku powodów. Pieprz, ze względu na swoją ostrość, może podrażniać błonę śluzową żołądka, prowadząc do dyskomfortu, co jest niepożądane w diecie osób z problemami trawiennymi. Ostrość pieprzu może powodować refluks czy zgagę, co czyni go nieodpowiednim wyborem. Papryka również, szczególnie w formie ostrej, może być zbyt intensywna dla wrażliwego żołądka. Nawet łagodna papryka w nadmiarze może powodować dyskomfort trawienny ze względu na wysoką zawartość substancji drażniących. Z kolei ocet, mimo że jest popularnym składnikiem, może mieć działanie kwasotwórcze, co jest niekorzystne dla osób z problemami żołądkowymi. Dieta lekkostrawna kładzie nacisk na łatwostrawne i nieobciążające potrawy, a stosowanie przypraw takich jak pieprz, papryka czy ocet może zaburzać tę równowagę. Przy doborze przypraw w diecie należy więc kierować się ich właściwościami i potencjalnym wpływem na układ pokarmowy, aby zapewnić komfort i zdrowie. Właściwe zrozumienie tych aspektów jest kluczowe w planowaniu posiłków zgodnych z zasadami zdrowego odżywiania.

Pytanie 18

Jaki sposób konserwacji mięsa został opisany w tym fragmencie?

"Wodę zagotować z pokrojoną w krążki cebulą, przyprawami i octem. Po ostudzeniu zalać ułożone w naczyniu mięso"

A. Kiszenie

B. Bejcowanie

C. Peklowanie

D. Blanszowanie

Blanszowanie polega na krótkotrwałym gotowaniu produktów, a następnie ich schłodzeniu, co ma na celu zatrzymanie procesów enzymatycznych, ale nie wpływa na trwałość mięsa w taki sposób jak bejcowanie. Kiszenie, z kolei, to proces fermentacji, w którym warzywa lub mięso są poddawane działaniu bakterii kwasu mlekowego, co różni się od opisanej procedury, gdzie nie mamy do czynienia z fermentacją, lecz z marynowaniem w zalewie. Peklowanie jest bardziej złożonym procesem, który zwykle obejmuje użycie soli, azotanów lub azotynów, co pomaga utrzymać kolor i smak mięsa, a także zapobiega rozwojowi bakterii. Bejcowanie natomiast opiera się głównie na kwaśnych składnikach, które poprawiają smak, ale nie są wystarczające do ochrony przed psuciem się mięsa jak w przypadku peklowania. Typowym błędem myślowym jest mylenie tych procesów, co wynika z niepełnego zrozumienia ich podstawowych zasad oraz różnic w składnikach i celu działania. W praktyce każdy z tych procesów ma swoje specyficzne zastosowania i efekty, które są kluczowe w kontekście obróbki mięsa.

Pytanie 19

Siekaną polędwicę wołową, która ma być użyta do befsztyku tatarskiego, powinno się przechowywać w warunkach chłodniczych maksymalnie

A. 1 dzień

B. 2 godziny

C. 2 dni

D. 8 godzin

Przechowywanie siekanej polędwicy wołowej jako surowego mięsa ma swoje specyficzne wymagania, które są często mylone. Odpowiedzi sugerujące, że polędwicę można przechowywać przez jeden dzień, osiem godzin lub dwa dni, są niezgodne z zasadami bezpieczeństwa żywności. Surowe mięso, niezależnie od jego rodzaju, jest szczególnie podatne na kontaminację bakteryjną po upływie krótkiego czasu w temperaturze pokojowej. Temperatura pokojowa sprzyja rozwojowi bakterii, a po dwóch godzinach mięso zaczyna stawać się niebezpieczne do spożycia. Przykład błędnego myślenia to założenie, że mięso, które wygląda i pachnie dobrze, jest bezpieczne do spożycia. Takie podejście ignoruje fakt, że wiele patogenów nie wpływa na wygląd czy zapach żywności, a ich obecność może być niebezpieczna dla zdrowia. Przepisy dotyczące przechowywania żywności, w tym te oparte na HACCP, jednoznacznie wskazują na konieczność szybkiego spożycia surowego mięsa lub jego przechowywania w odpowiednio niskich temperaturach do momentu jego obróbki. Dlatego istotne jest, aby stosować się do zasad dotyczących czasu przechowywania surowych produktów mięsnych, co ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia bezpieczeństwa konsumentów.

Pytanie 20

Na podstawie danych z tabeli ustal cenę gastronomiczną włoszczyzny, jeżeli marża wynosi 25%.

Lp	Nazwa produktu	Ilość [kg]	Cena 1 kg [zł]
1.	Kapusta	0,30	2,00
2.	Marchew	0,30	2,00
3.	Pietruszka	0,15	5,00
4.	Seler	0,15	5,00
5.	Cebula	0,10	3,00

A. 3,25 zł

B. 3,75 zł

C. 4,25 zł

D. 4,00 zł

Ustalając cenę gastronomiczną włoszczyzny, często można spotkać się z szeregiem błędnych podejść, które mogą prowadzić do niepoprawnych wyników. Zdarza się, że osoby obliczające cenę pomijają kluczowy element, jakim jest marża, lub błędnie interpretują, jak ją zastosować. Na przykład, obliczając marżę, niektórzy mogą przyjąć kwotę 4,00 zł jako cenę podstawową, nie uwzględniając, że jest to kwota po dodaniu marży, a nie przed. W tym przypadku nie są świadomi, że należy najpierw ustalić całkowite koszty składników, które wynoszą 3,00 zł. Kiedy marża wynosi 25%, konieczne jest dodanie tej wartości do kosztów, co prowadzi do całkowitej ceny 3,75 zł, a nie 4,00 zł. Podobne błędy myślowe mogą wynikać z założenia, że wyższa cena zawsze wiąże się z lepszą jakością, co jest nieprawidłowe, ponieważ kluczowym celem jest osiągnięcie odpowiedniej równowagi pomiędzy kosztami a oczekiwaną marżą. Dlatego ważne jest, aby dobrze zrozumieć mechanizm ustalania cen, aby uniknąć nieporozumień i podejmować trafne decyzje, które wpłyną na rentowność lokalu gastronomicznego.

Pytanie 21

Przechowywanie mięsa na krótki czas powinno odbywać się w następujących warunkach:

A. temperatura od +4 °C do + 8 °C, wilgotność względna 80%

B. temperatura od +4 °C do + 8 °C, wilgotność względna 60%

C. temperatura od 0 °C do + 2 °C, wilgotność względna 60%

D. temperatura od 0 °C do + 2 °C, wilgotność względna 80%

Odpowiedź dotycząca przechowywania mięsa w temperaturze od 0 °C do +2 °C oraz wilgotności względnej 80% jest prawidłowa, ponieważ zapewnia optymalne warunki dla zachowania świeżości produktów mięsnych. W takim zakresie temperatur tkanki mięsa są mniej podatne na rozwój drobnoustrojów, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa żywności. Wilgotność względna na poziomie 80% zapobiega wysychaniu mięsa oraz utracie jego wartości odżywczych. W praktyce, takie warunki przechowywania są stosowane w chłodniach i magazynach mięsa, gdzie temperatura i wilgotność są ściśle monitorowane, aby spełniać normy sanitarno-epidemiologiczne. Warto również dodać, że zgodnie z wytycznymi WHO, mięso należy przechowywać w odpowiednich warunkach, aby zminimalizować ryzyko chorób przenoszonych przez żywność. Dobre praktyki obejmują również rotację zapasów, aby najpierw wykorzystać starsze partie mięsa, co ogranicza możliwość psucia się produktów.

Pytanie 22

Oblicz, ile kilogramów mięsa trzeba przygotować do wykonania 25 porcji sztufady, gdy na jedną porcję przypada 250 gramów mięsa?

A. 25,00 kg

B. 2,50 kg

C. 62,50 kg

D. 6,25 kg

Aby obliczyć ilość mięsa potrzebną do sporządzenia 25 porcji sztufady, należy pomnożyć liczbę porcji przez ilość mięsa przypadającą na jedną porcję. W tym przypadku, 25 porcji mnożymy przez 250 gramów mięsa na porcję, co daje 6250 gramów. Następnie przeliczamy tę wartość na kilogramy: 6250 gramów to 6,25 kg. Takie obliczenia są szczególnie ważne w gastronomii, gdzie precyzyjne przygotowanie składników ma kluczowe znaczenie dla jakości potrawy. W praktyce, wiedza o odpowiednich proporcjach składników jest niezbędna, aby zapewnić spójność smaku i tekstury potrawy, a także umożliwić poprawne kalkulacje kosztów. W branży gastronomicznej standardem jest stosowanie przeliczników gramowych na kilogramy, co ułatwia zarządzanie zakupem produktów oraz ich przechowywaniem w magazynie. Prawidłowe obliczenia nie tylko wpływają na jakość serwowanych dań, ale także na efektywność operacyjną kuchni.

Pytanie 23

Określ warunki, które umożliwią odpowiednie magazynowanie ziemniaków?

A. Temperatura w granicach od 15 stopni C do 18 stopni C, wilgotność od 56 do 60%

B. Temperatura w zakresie od 0 stopni C do 2 stopni C, wilgotność od 80 do 85%

C. Temperatura w przedziale od 6 stopni C do 10 stopni C, wilgotność od 85 do 90%

D. Temperatura między 1 stopniem C a 10 stopni C, wilgotność od 85 do 95%

Zrozumienie właściwych warunków przechowywania ziemniaków jest kluczowe dla ich długoterminowej trwałości oraz jakości. Wiele osób może sądzić, że niskie temperatury, jak te w zakresie od 0 do 2 stopni Celsjusza, są idealne do przechowywania ziemniaków. W rzeczywistości, tak niska temperatura może prowadzić do przekształcania skrobi w cukry, co negatywnie wpływa na smak oraz wartość odżywczą bulw. Ponadto, bardzo wysoka wilgotność, jak w przypadku odpowiedzi sugerującej 80-85%, stwarza ryzyko rozwoju pleśni i innych chorób grzybiczych, co może prowadzić do strat w jakości. Z kolei propozycja przechowywania w temperaturze od 1 do 10 stopni Celsjusza z wilgotnością 85-95% również nie jest zalecana, ponieważ 95% wilgotności może szybko prowadzić do problemów z kondycją bulw. Warto również zauważyć, że przechowywanie ziemniaków w warunkach o temperaturze od 15 do 18 stopni Celsjusza i wilgotności 56-60% jest niewłaściwe, ponieważ zbyt ciepłe warunki sprzyjają kiełkowaniu i pogarszają jakość. Kluczowe jest zatem dostosowanie temperatury i wilgotności do specyficznych wymagań przechowywanych produktów, co powinno być poparte wiedzą z zakresu agrotechniki oraz standardami branżowymi, które wskazują na odpowiednie warunki dla różnych typów warzyw. Właściwe zarządzanie tymi parametrami pozwala na dłuższe przechowywanie bez utraty jakości, co przekłada się na zyski zarówno dla rolników, jak i konsumentów.

Pytanie 24

Brązowy osad, który pojawia się podczas gotowania rosołu, jest rezultatem

A. wytapiania lipidów

B. denaturacją białek prostych

C. pęcznienia żelatyny

D. karmelizacji monosacharydów

Karmelizacja cukrów prostych, wytapianie tłuszczów i pęcznienie kolagenu to procesy, które nie mają bezpośredniego związku z powstawaniem brązowej piany podczas gotowania rosołu. Karmelizacja dotyczy jedynie procesów, w których cukry są podgrzewane do wysokiej temperatury, co prowadzi do ich rozkładu i powstawania nowych związków smakowych, co jest bardziej charakterystyczne dla słodkich potraw, a nie dla rosołu. Wytapianie tłuszczów również nie jest właściwym wytłumaczeniem, ponieważ tłuszcze w rosole zazwyczaj unoszą się na powierzchni w postaci tłustej warstwy, a nie tworzą piany. Pęcznienie kolagenu jest ważnym procesem, który zachodzi w mięsie, ale nie jest on odpowiedzialny za powstawanie piany. Kolagen, który jest białkiem obecnym w tkance łącznej, przekształca się w żelatynę podczas gotowania, co wpływa na konsystencję rosołu, ale nie na kolor czy pojawianie się piany. Typowym błędem myślowym jest mylenie tych procesów i niezrozumienie, że piana to efekt denaturacji białek, a nie innych reakcji chemicznych czy fizycznych.

Pytanie 25

Które naczynie należy ustawić na środku stanowiska roboczego oraz jaki nóż przygotować, aby zorganizować pracę na stanowisku do ręcznego obierania warzyw?

A.	naczynie na warzywa po obróbce	nóż kuchenny
B.	naczynie na warzywa przed obróbką	nóż jarzyniak
C.	naczynie na odpadki	nóż kuchenny
D.	naczynie na odpadki	nóż jarzyniak

A. B.

B. C.

C. D.

D. A.

Odpowiedź D jest poprawna, ponieważ prawidłowe zorganizowanie stanowiska roboczego do ręcznego obierania warzyw wymaga umiejscowienia naczynia na odpady w centralnym punkcie stanowiska. Ułatwia to segregację odpadków, co jest niezwykle istotne dla utrzymania porządku oraz efektywności pracy. Użycie noża jarzyniaka, jak wskazano w odpowiedzi D, jest kluczowe, gdyż to narzędzie zostało zaprojektowane specjalnie do obierania warzyw, co gwarantuje nie tylko efektywność, ale także bezpieczeństwo użytkownika. Umożliwia precyzyjne i łatwe usuwanie skórki, co jest istotne w kontekście zachowania jak największej ilości cennych składników odżywczych w warzywach. Przy organizacji stanowiska należy również pamiętać o przestrzeganiu zasad higieny, takich jak regularne usuwanie odpadów, co jest zgodne z normami HACCP. Dobrze zorganizowane stanowisko robocze sprzyja również wydajności, co jest kluczowe w profesjonalnych kuchniach.

Pytanie 26

Której czynności brakuje w przedstawionym sposobie wykonania befsztyka tatarskiego?

Sposób wykonania befsztyka tatarskiego
•	Polędwicę wołową umyć, oczyścić z błon, posiekać.
•	Doprawić solą, pieprzem, papryką i dokładnie wyrobić.
•	Uformować okrągły befsztyk grubości 3 cm.
•	?
•	Cebulę, korniszony, grzyby marynowane pokroić w drobną kostkę.
•	Wokół befsztyka ułożyć dodatki, skropić olejem.
•	Podawać z surowym żółtkiem.

A. Ułożyć na środku talerza, skropić olejem i wygładzić.

B. Smażyć krótko z obu stron, ułożyć na środku talerza.

C. Smażyć w głębokim tłuszczu, ułożyć na środku talerza.

D. Udusić w sosie własnym, ułożyć na środku talerza.

Obserwując pozostałe odpowiedzi, możemy zauważyć kilka kluczowych błędów związanych z przygotowaniem befsztyka tatarskiego. Najważniejszym aspektem jest fakt, że befsztyk tatarski przygotowywany jest z surowego mięsa, co wyklucza jakiekolwiek procesy obróbcze, takie jak smażenie czy duszenie. Smażenie w głębokim tłuszczu oraz duszenie w sosie własnym prowadzi do całkowitej zmiany charakterystyki potrawy, eliminując jej surowość, która jest nieodłącznym elementem befsztyka tatarskiego. Często pojawiającym się błędem w myśleniu jest przekonanie, że każdy rodzaj mięsa najlepiej smakuje po obróbce cieplnej. Takie podejście jest mylące, ponieważ w przypadku befsztyka tatarskiego głównym składnikiem jest nie tylko mięso, ale również jego naturalny smak, który można wydobyć tylko w stanie surowym. Dodatkowo, duszenie mięsa w sosie sprawia, że staje się ono miękkie i traci swoją teksturę, co jest niezgodne z tradycją tego dania. Istotne jest, aby pamiętać, że kuchnia opiera się na zachowaniu oryginalnych smaków i tekstur, a w przypadku befsztyka tatarskiego kluczowe jest odpowiednie serwowanie, a nie obróbka cieplna mięsa. W związku z tym, jakiekolwiek zmiany w tej procedurze prowadzą do powstania zupełnie innego dania, co jest sprzeczne z zasadami gastronomii i tradycji kulinarnych.

Pytanie 27

Skuteczniejsze połączenie składników w drobiowej masie mielonej można uzyskać przez

A. tranżerowanie

B. garnirowanie

C. tablerowanie

D. kupażowanie

Tranżerowanie, garnirowanie oraz kupażowanie, mimo że są to procesy istotne w technologii żywności, nie są odpowiednie do poprawy związania składników drobiowej masy mielonej. Tranżerowanie to technika polegająca na krojeniu mięsa na kawałki, co nie sprzyja jego homogenizacji. W kontekście masy mielonej, tranżerowanie raczej rozdziela składniki niż je łączy, co prowadzi do powstawania niejednorodnych tekstur i spadku jakości produktu końcowego. Natomiast garnirowanie odnosi się do dekoracji potraw i nie ma bezpośredniego związku z procesem łączenia składników. Użycie tej metody w kontekście masy mielonej byłoby błędne, gdyż nie wpływa na jej konsystencję ani smak. Z kolei kupażowanie to proces łączenia różnych rodzajów mięs czy składników, ale niekoniecznie sprzyja on skutecznemu związywaniu ich w jednorodną masę. Często mylnie zakłada się, że kupażowanie samo w sobie poprawia jakość masy, jednak bez odpowiedniej techniki łączenia, jakim jest tablerowanie, efekty mogą być niezadowalające. W praktyce, brak zastosowania odpowiednich technik mieszania prowadzi do powstawania produktów o nierównej strukturze i obniżonej wartości sensorycznej.

Pytanie 28

Jak należy podawać budyń serowy z sosem malinowym w wersji wieloporcyjnej?

A. w szklanej salaterce

B. na półmisku metalowym

C. na ceramicznej paterze

D. na szklanym talerzu

Wybierając niewłaściwą paterę do budyniu, można naprawdę popsuć całą zabawę. Metalowy półmisek? To nie jest najlepszy wybór na deser, serio. Metal szybko odbiera ciepło i budyń może stać się zimny, a jego konsystencja ucierpi. Poza tym metal nie wygląda najlepiej na słodkościach. Nawet szklane salaterki, chociaż mogą wyglądać ładnie, są czasem zbyt małe na większe porcje. Może się to okazać niepraktyczne, zwłaszcza jak robisz coś w większym wydaniu. A szklany talerz? Też może nie pasować, bo nie ma miejsca na dekoracje, które są ważne przy deserach. W gastronomii to, jak wygląda potrawa, jest tak samo ważne, jak jej smak. Nie można tego lekceważyć, bo klienci mogą być rozczarowani.

Pytanie 29

Temperatura w zakresie 0°C ÷ 4°C powinna być utrzymywana

A. w spichlerzu ziemniaków

B. w magazynie artykułów suchych

C. w pomieszczeniu o niskiej temperaturze

D. w chłodni

Odpowiedzi "w komorze niskotemperaturowej", "w magazynie ziemniaków" oraz "w magazynie produktów suchych" nie są właściwe z kilku powodów związanych z wymaganiami przechowywania w odpowiednich warunkach. Komora niskotemperaturowa, chociaż również może zapewniać niskie temperatury, zazwyczaj jest używana do znacznie niższych zakresów temperatur, które są nieodpowiednie dla wielu produktów spożywczych, szczególnie tych wrażliwych na niskie temperatury, jak owoce i warzywa. Z kolei magazyn ziemniaków powinien utrzymywać temperaturę w zakresie 4°C do 10°C, co nie jest zgodne z wymaganym zakresem 0°C do 4°C. Magazyn produktów suchych z kolei nie powinien być wykorzystywany do przechowywania produktów wymagających chłodzenia; suche magazyny służą do przechowywania artykułów, które nie wymagają niskich temperatur, co może prowadzić do psucia się produktów, które powinny być w chłodnych warunkach. Właściwe przechowywanie żywności jest kluczowe dla zapewnienia jej jakości i bezpieczeństwa, dlatego ważne jest, aby znać specyfikacje dotyczące przechowywania różnych kategorii produktów. Ignorowanie odpowiednich wymagań temperaturowych może prowadzić do nieprawidłowego przechowywania, co zwiększa ryzyko wystąpienia chorób przenoszonych przez żywność i wpływa negatywnie na jakość produktów.

Pytanie 30

Podczas dłuższego przechowywania składniki zawarte w ziemniakach mogą podlegać

A. estryfikacji

B. sterylizacji

C. sublimacji

D. transpiracji

Transpiracja jest procesem, który dotyczy utraty wody przez rośliny, a w przypadku ziemniaków jest to szczególnie istotne podczas ich przechowywania. W trakcie dłuższego przechowywania ziemniaków, ich skórka staje się bardziej przepuszczalna dla pary wodnej, co prowadzi do utraty wilgoci. Zmniejszenie zawartości wody w ziemniakach może negatywnie wpływać na ich jakość, teksturę oraz smak. Praktyczny przykład zastosowania tej wiedzy to właściwe przechowywanie ziemniaków w chłodnych, ciemnych i dobrze wentylowanych pomieszczeniach, aby zminimalizować straty wilgoci. Zgodnie z dobrymi praktykami, należy unikać przechowywania ziemniaków w plastikowych torbach, ponieważ może to sprzyjać gromadzeniu się wilgoci i przyspieszać proces psucia się. Dodatkowo, w celu ograniczenia transpiracji, zaleca się utrzymanie optymalnej temperatury i wilgotności w miejscu przechowywania, co jest kluczowe dla zachowania ich świeżości przez dłuższy czas.

Pytanie 31

Z mąki pszennej, margaryny bądź masła, jajek oraz wody należy przygotować ciasto?

A. zbijane

B. kruche

C. maślane

D. parzone

Ciasto parzone jest specyficznym rodzajem ciasta, które powstaje przez zagotowanie wody z tłuszczem (margaryna lub masło) i następnie dodanie mąki oraz jajek. Proces ten powoduje, że ciasto uzyskuje gładką, elastyczną konsystencję, co sprawia, że idealnie nadaje się do wypieku wyrobów takich jak eklery czy ptysie. Kluczowym etapem w przygotowaniu ciasta parzonego jest dokładne wymieszanie składników, co umożliwia uzyskanie odpowiedniej struktury. Ważne jest również, aby nie gotować ciasta zbyt długo, co może prowadzić do utraty jego elastyczności. W praktyce, wiele cukierni stosuje ciasto parzone w produkcji słodkich i słonych przekąsek, co czyni je podstawowym elementem w sztuce cukierniczej. Dlatego znajomość tej techniki jest niezbędna dla cukierników i pasjonatów wypieków.

Pytanie 32

Który produkt spożywczy, który został zapakowany w zakładzie, powinien być przechowywany w chłodni?

A. Mleko pasteryzowane

B. Śmietanka UHT

C. Mleko zagęszczone

D. Mleko UHT

Mleko pasteryzowane to produkt, który wymaga przechowywania w lodówce ze względu na konieczność utrzymania odpowiednich warunków jego przechowywania, aby zapewnić jego świeżość i bezpieczeństwo spożycia. Pasteryzacja to proces, który polega na podgrzewaniu mleka do określonej temperatury przez określony czas, co eliminuje patogeny oraz większość drobnoustrojów, ale nie niszczy wszystkich bakterii. Dlatego mleko pasteryzowane, po otwarciu lub w przypadku, gdy nie jest jeszcze otwarte, powinno być przechowywane w temperaturze poniżej 4°C, aby zapobiec rozwojowi mikroorganizmów oraz degradacji jakości produktu. Zgodnie z zaleceniami producentów oraz normami sanitarnymi, otwarte mleko pasteryzowane powinno być spożyte w ciągu kilku dni. Przykładowo, po zakupie mleka pasteryzowanego z lodówki, warto je przechowywać w najzimniejszej części lodówki, co pozwoli na maksymalne wydłużenie jego trwałości.

Pytanie 33

Przy obieraniu marchwi powstaje 15% strat. Ile marchwi trzeba wykorzystać, aby uzyskać 85 kg półproduktu do surówki?

A. 70 kg

B. 85 kg

C. 95 kg

D. 100 kg

Wybór niewłaściwej ilości marchwi może wynikać z błędnych założeń dotyczących strat w procesie obierania. Niektóre odpowiedzi sugerują, że 85 kg marchwi wystarczy do uzyskania 85 kg półproduktu. Tego rodzaju myślenie ignoruje realia związane ze stratami materiałowymi, które występują podczas obróbki surowców. W rzeczywistości, jeśli chcielibyśmy uzyskać 85 kg gotowego produktu bez uwzględnienia strat, oznaczałoby to, że żadna marchewka nie zostałaby obrana, co jest oczywiście nierealne. Podobnie, odpowiedzi sugerujące 95 kg lub 70 kg marchwi również nie odnoszą się do rzeczywistości; w pierwszym przypadku straty nadal nie zostałyby prawidłowo uwzględnione, a w drugim - znacznie zaniżono by wymagania dotyczące ilości surowca. Przy obliczaniu zapotrzebowania na surowce ważne jest, aby pamiętać o standardowej praktyce gastronomicznej, która uwzględnia takie straty. Efektywne zarządzanie surowcami polega na dokładnym przewidywaniu potrzeb oraz dostosowywaniu zakupów do realnych wymagań produkcyjnych. Bez tego podejścia, konsekwencje w postaci niedoborów komponentów mogą prowadzić do problemów w procesie produkcyjnym.

Pytanie 34

Podczas zagęszczania zupy przy użyciu zasmażki

A. skrobia się rozklei

B. tłuszcz występuje w emulsji

C. białko ulega koagulacji

D. błonnik staje się rozpuszczalny

Podczas zagęszczania zupy podprawą zacieraną, kluczowym procesem jest rozklejanie się skrobi. Skrobia, będąca polisacharydem, ma zdolność do absorbowania wody i pęcznienia, co prowadzi do jej rozklejenia. Gdy skrobia jest poddawana działaniu wysokiej temperatury, następuje jej gelatinizacja, co oznacza, że ziarna skrobi pękają, uwalniając amylozę i amylopektynę do płynu. Dzięki temu zupa staje się bardziej gęsta i kremowa. W kuchniach profesjonalnych, skrobia jest często stosowana w formie mąki lub jako skrobia kukurydziana, a jej odpowiednie stosowanie może znacznie poprawić konsystencję potraw. Warto również zauważyć, że kontrola temperatury i czasu gotowania jest kluczowa, aby uniknąć przegotowania, które może prowadzić do niepożądanej konsystencji. Zastosowanie skrobi w zagęszczaniu zup jest zgodne z branżowymi standardami kulinarnymi, które promują używanie naturalnych składników do uzyskania pożądanych efektów teksturalnych.

Pytanie 35

Który z produktów nie ma cholesterolu?

A. Masło ekstra

B. Smalec gęsi

C. Pestki dyni

D. Mięso wołowe

Pestki dyni są produktem roślinnym, który naturalnie nie zawiera cholesterolu, co czyni je idealnym wyborem w diecie dla osób chcących ograniczyć jego spożycie. Cholesterol występuje głównie w produktach pochodzenia zwierzęcego, takich jak mięso, nabiał czy tłuszcze zwierzęce. Pestki dyni, bogate w zdrowe tłuszcze, białko oraz minerały, takie jak magnez i cynk, stanowią doskonałe źródło składników odżywczych. W kontekście zdrowego stylu życia, ich dodatek do sałatek, smoothie, czy jako przekąska, może wspierać zdrowie serca i układ krążenia. Standardy żywieniowe zalecają zwiększenie spożycia produktów roślinnych, co jest zgodne z aktualnymi trendami w dietetyce. Warto również zauważyć, że pestki dyni są źródłem fitosteroli, które mogą pomóc w obniżeniu poziomu cholesterolu we krwi, wspierając tym samym prawidłowe funkcjonowanie organizmu.

Pytanie 36

Befsztyk tatarski powinien być przechowywany w odpowiednich warunkach od momentu jego przygotowania maksymalnie

A. 2 godziny

B. 6 godzin

C. 4 godziny

D. 8 godzin

Befsztyk tatarski, przygotowywany z surowego mięsa, wymaga szczególnej troski w zakresie przechowywania, aby zapewnić bezpieczeństwo żywności oraz zachować jego walory smakowe. Optymalne warunki przechowywania tego typu dania obejmują czas do 2 godzin od momentu jego sporządzenia. W ciągu tych dwóch godzin produkt powinien być przechowywany w odpowiedniej temperaturze, nie przekraczającej 4 stopni Celsjusza. Przekroczenie tego czasu może prowadzić do namnażania się niebezpiecznych bakterii, takich jak Salmonella czy E. coli, co stwarza ryzyko zatrucia pokarmowego. Przykładem dobrych praktyk jest natychmiastowe podanie befsztyku tatarskiego po przygotowaniu lub jego szybkie schłodzenie, jeśli nie jest spożywany od razu. Ważne jest, aby również stosować się do zasad HACCP (Analiza Zagrożeń i Krytyczne Punkty Kontroli), które zalecają monitorowanie czasu oraz temperatury przechowywania żywności, co zabezpiecza przed zdrowotnymi konsekwencjami niewłaściwego obiegu produktów spożywczych.

Pytanie 37

Jakie są tradycyjne polskie zupy?

A. barszcz, kapuśniak, zupa piwna

B. zupa grzybowa, rossolnik, zupa cebulowa

C. polewka, zupa z jaskółczych gniazd, zupa śledziowa

D. żur, czernina, krupnik

Odpowiedź 'żur, czernina, krupnik' jest poprawna, ponieważ wszystkie te zupy mają głębokie korzenie w polskiej tradycji kulinarnej. Żur, na przykład, to zupa na zakwasie żytnim, często podawana z jajkiem i kiełbasą, a jej przygotowanie jest realizowane na wielu regionalnych festiwalach kulinarnych. Czernina to natomiast zupa przygotowywana z kaczki, której charakterystyczny smak uzyskuje się dzięki zastosowaniu krwi zwierzęcia, co czyni ją unikalnym daniem w polskiej kuchni. Krupnik, będący zupą na bazie kaszy, często wzbogacaną warzywami i mięsem, również odzwierciedla lokalne tradycje i różnorodność składników. Te zupy nie tylko są częścią polskiej kultury, ale także stanowią przykład lokalnej bioróżnorodności, która wpływa na smak i sposób przygotowania potraw. Co więcej, zupy te są często tematem badań w kontekście zachowania kulinarnego dziedzictwa oraz ich znaczenia w codziennym życiu Polaków.

Pytanie 38

Do konserwacji należy wykorzystywać metodę pasteryzacji

A. majonezu

B. majeranku

C. mleka

D. miodu

Wybór odpowiedzi dotyczący majeranku, miodu czy majonezu w kontekście pasteryzacji nie jest poprawny z kilku powodów, które są istotne z perspektywy technologii przetwarzania żywności. Majeranek to zioło, które jest stosowane głównie jako przyprawa i nie wymaga pasteryzacji, gdyż jego surowce są najczęściej suszone, co efektywnie ogranicza rozwój mikroorganizmów. Miód, mimo że ma naturalne właściwości konserwujące, również nie jest poddawany pasteryzacji w tradycyjnym sensie. Zamiast tego, jest często filtrowany i czasami podgrzewany, ale nie w celu pasteryzacji, gdyż wysoka temperatura może zniszczyć cenne enzymy i składniki odżywcze. Z kolei majonez, będący emulsją tłuszczu i żółtek jaj, może być wytwarzany w warunkach sanitarnych, ale nie wymaga pasteryzacji, gdyż kwas octowy obecny w ocet oraz jego pH skutecznie hamują wzrost mikroorganizmów. Kluczowym błędem przy wyborze niewłaściwej odpowiedzi jest mylenie różnych metod konserwacji i przetwarzania żywności. Pasteryzacja jest procesem wymaganym dla produktów, które mają wysoką wilgotność i są podatne na kontaminację drobnoustrojami, co nie dotyczy wymienionych produktów. Wiedza na temat odpowiednich metod konserwacji jest niezbędna dla zapewnienia bezpieczeństwa żywności oraz jej jakości, co jest niezwykle istotne w kontekście zdrowia publicznego.

Pytanie 39

Wskaż optymalne warunki przechowywania pieczywa.

	temperatura	wilgotność
A.	4°C	75%
B.	4°C	90%
C.	18°C	75%
D.	18°C	90%

A. D.

B. C.

C. A.

D. B.

Odpowiedź C. wskazuje na optymalne warunki przechowywania pieczywa, które są kluczowe dla zachowania jego świeżości i jakości. Temperatura pokojowa, czyli około 18-23°C, jest idealna, ponieważ w takich warunkach procesy biologiczne oraz chemiczne, które wpływają na trwałość pieczywa, zachodzą w najbardziej korzystny sposób. Wilgotność na poziomie 60-70% pomaga w utrzymaniu odpowiedniej tekstury skórki oraz miękiszu, co przyczynia się do lepszego smaku. Utrzymywanie pieczywa w tych warunkach sprzyja jego przechowywaniu przez dłuższy czas bez ryzyka stania się czerstwym. Dodatkowo, warto pamiętać, że pieczywo powinno być przechowywane w szczelnych pojemnikach, co ogranicza dostęp powietrza i zapobiega wysychaniu. Takie praktyki są zgodne z wytycznymi dotyczącymi przechowywania żywności, co podkreśla ich znaczenie w dbaniu o zdrowie i jakość spożywanych produktów.

Pytanie 40

Kuchnia gorąca nie powinna mieć bezpośredniego połączenia

A. z magazynem odpadów

B. z przygotowalnią czystą

C. z ekspedycją potraw

D. z magazynem szefa kuchni

Odpowiedzi sugerujące połączenie kuchni gorącej z innymi obszarami, takimi jak przygotowalnia czysta, ekspedycja potraw czy magazyn szefa kuchni, wydają się logiczne, jednak w praktyce są niewłaściwe w kontekście strategii zarządzania bezpieczeństwem żywności. Przygotowalnia czysta to miejsce, gdzie przetwarzane są składniki przed ich użyciem, a kontakt z kuchnią gorącą jest nie tylko dopuszczalny, ale wręcz niezbędny, aby zapewnić płynny proces produkcji. W przypadku ekspedycji potraw, współpraca z kuchnią gorącą jest kluczowa w celu zapewnienia, że potrawy są serwowane na czas i w odpowiednich warunkach temperaturowych. Jeśli zaś chodzi o magazyn szefa kuchni, to jest to miejsce, gdzie gromadzone są specjalne składniki i narzędzia, które są niezbędne do efektywnego działania kuchni. Problem z bezpośrednim połączeniem z magazynem odpadów jest więc w istocie związany z zarządzaniem ryzykiem. Odpady powinny być usuwane z kuchni w sposób kontrolowany, a ich obecność w przestrzeni do przygotowywania żywności może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, takich jak skażenie żywności. Osoby pracujące w gastronomii powinny być świadome tych zasad i dbać o odpowiednie rozdzielenie obszarów kuchennych, aby zapewnić najwyższe standardy sanitarno-epidemiologiczne.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej