Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Asystent osoby niepełnosprawnej
Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Data rozpoczęcia: 15 maja 2025 16:53
Data zakończenia: 15 maja 2025 17:46

Egzamin zdany!

Wynik: 38/40 punktów (95,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

28-letni mężczyzna o imieniu Zbigniew doznał urazu głowy, co spowodowało u niego niedowład połowiczy, afazję oraz stany depresyjne. W wyniku tego stracił pracę. Jakie programy rehabilitacji powinien objąć pan Zbigniew?

A. Rehabilitacja w zakresie społecznym, leczenie psychiatryczne, fizykoterapia oraz terapia logopedyczna

B. Rehabilitacja pedagogiczna i fizyczna, terapia logopedyczna oraz leczenie psychiatryczne

C. Rehabilitacja logopedyczna, fizyczna, psychologiczna oraz zawodowa

D. Fizykoterapia, rehabilitacja ruchowa, pedagogiczna oraz zawodowa

Wybór odpowiedzi dotyczącej usprawniania logopedycznego, fizycznego i psychologicznego oraz rehabilitacji zawodowej jest prawidłowy w kontekście rehabilitacji pana Zbigniewa, który doznał urazu głowy. Usprawnianie logopedyczne jest kluczowe w przypadku afazji, ponieważ zapewnia pacjentowi wsparcie w nauce komunikacji, co jest niezbędne do poprawy jakości życia. Usprawnianie fizyczne ma na celu przywrócenie sprawności ruchowej i siły, co jest szczególnie istotne w przypadku niedowładu połowiczego. Rehabilitacja psychologiczna jest niezbędna do radzenia sobie z depresją oraz wsparcia w adaptacji do nowych okoliczności życiowych. Rehabilitacja zawodowa pomaga w reintegracji pana Zbigniewa na rynku pracy, co jest istotnym elementem powrotu do normalności po urazie. Współczesne standardy rehabilitacji neurologicznej podkreślają holistyczne podejście, które uwzględnia wszystkie aspekty zdrowia pacjenta, w tym fizyczne, psychiczne i społeczne, co znajduje odzwierciedlenie w wybranej odpowiedzi.

Pytanie 2

Które z poniższych objawów mogą sugerować problemy z układem trawiennym?

A. Nieobecność odruchu ssania, trudności z wypróżnianiem

B. Krwiomocz, luźne stolce

C. Zgaga, nadmierne odbijanie

D. Obrzęki, odruchy wymiotne

Zgaga oraz odbijania są objawami, które mogą wskazywać na zaburzenia układu pokarmowego, zwłaszcza na problemy związane z refluksem żołądkowo-przełykowym. Refluks to stan, w którym treść żołądkowa cofa się do przełyku, co prowadzi do odczuwania pieczenia i dyskomfortu. Zgaga jest jednym z najczęstszych objawów tego stanu. Odbijania natomiast oznaczają uwalnianie powietrza lub gazów z żołądka przez usta, co również może być związane z niewłaściwym trawieniem lub nadmiernym gromadzeniem się gazów. Dbanie o zdrową dietę, unikanie tłustych i pikantnych potraw oraz regularne posiłki mogą pomóc w złagodzeniu tych objawów. Edukacja pacjentów na temat stylu życia i diety jest kluczowa w zarządzaniu tymi dolegliwościami, a stosowanie się do zaleceń medycznych może znacznie poprawić komfort życia osób cierpiących na zaburzenia układu pokarmowego.

Pytanie 3

Po tym, jak pacjentka leżąca w łóżku samodzielnie wykona mycie okolic intymnych, co powinien zrobić asystent w pierwszej kolejności?

A. przynieść pacjentce wodę do umycia rąk

B. upewnić się, że spodnia część pościeli jest poprawnie ułożona

C. pomóc pacjentce założyć czystą bieliznę

D. zanieść basen do łazienki

Podanie podopiecznej wody do umycia rąk jest naprawdę ważnym krokiem po tym, jak sama umyje swoje intymne miejsca. Dzięki temu możemy zadbać o jej higienę osobistą. W opiece nad osobami leżącymi to niezwykle istotne, bo czyste ręce pomagają uniknąć rozprzestrzeniania się różnych zarazków. Kiedy podopieczna korzysta z rąk do mycia, koniecznie trzeba je umyć. W ten sposób zmniejszamy ryzyko infekcji, zarówno dla niej, jak i dla nas, opiekunów. Organizacje zdrowotne, jak WHO, mocno podkreślają, jak ważna jest higiena rąk w zapobieganiu zakażeniom. Fajnie jest też mieć pod ręką środki do dezynfekcji, szczególnie kiedy nie ma dostępu do wody i mydła. Przed i po każdym kontakcie z pacjentem warto pamiętać o dokładnym myciu rąk, żeby nie przenosić drobnoustrojów. Takie działanie zapewnia bezpieczeństwo i komfort podopiecznej, a do tego zmniejsza ryzyko infekcji w szpitalu.

Pytanie 4

Pacjent, który z powodu przewlekłej choroby przebywa w łóżku, zazwyczaj leżąc na jednym boku, jest zagrożony powstaniem odleżyn w rejonie kości?

A. kulszowej

B. łonowej

C. biodrowej

D. krzyżowej

Odpowiedź "biodrowej" jest prawidłowa, ponieważ obszar biodra, a szczególnie kość biodrowa, jest jednym z miejsc, gdzie najczęściej dochodzi do powstawania odleżyn u pacjentów leżących w łóżku przez dłuższy czas. Gdy osoba leży na boku, ciężar ciała skupia się na kości biodrowej, co stwarza dużą presję na skórę i tkanki podskórne. W wyniku tego może dojść do niedokrwienia tych tkanek, co skutkuje powstawaniem odleżyn. Aby zminimalizować ryzyko ich wystąpienia, zaleca się regularną zmianę pozycji pacjenta co 2 godziny oraz stosowanie odpowiednich materacy przeciwodleżynowych, które zmniejszają nacisk na najbardziej narażone obszary. Dodatkowo, należy monitorować skórę pacjenta, aby wcześnie wykryć jakiekolwiek zmiany. Stan zdrowia pacjentów z ograniczoną mobilnością wymaga starannego planowania pielęgnacji oraz edukacji personelu medycznego na temat profilaktyki odleżyn, co jest zgodne z wytycznymi międzynarodowymi takimi jak standardy Wound, Ostomy and Continence Nurses Society (WOCN).

Pytanie 5

Jakie narzędzia kuchenne spośród poniższych warto polecić osobie niewidomej, aby ułatwić jej samodzielność w przygotowywaniu posiłków?

A. Czujnik cieczy, urządzenie do krojenia warzyw, separator żółtka

B. Miseczka głęboka, taca z antypoślizgową powierzchnią, nóż ostry

C. Sztućce z szerokimi uchwytami, talerz podgrzewany

D. Kubek z podwójnymi uchwytami, talerz z osłoną

Czujnik poziomu cieczy, maszynka do krojenia warzyw oraz separator do żółtka to narzędzia, które znacząco ułatwiają osobom niewidomym samodzielne przygotowanie posiłków. Czujnik poziomu cieczy to urządzenie, które sygnalizuje, gdy naczynie jest napełnione płynem do odpowiedniego poziomu, co eliminuje ryzyko przelewania czy poparzenia. Maszynka do krojenia warzyw pozwala na bezpieczne i precyzyjne przygotowanie składników, co jest ważne, aby uniknąć kontuzji przy użyciu ostrych narzędzi. Separator do żółtka umożliwia oddzielenie białka od żółtka w sposób intuicyjny i bezpieczny. Wybór tych przyborów jest zgodny z dobrą praktyką dostosowywania środowiska kuchennego do potrzeb osób z niepełnosprawnościami, co jest istotne w kontekście samodzielności i niezależności kulinarnej.

Pytanie 6

W jaki sposób asystent, korzystający z usług tłumacza języka migowego, powinien komunikować się z głuchym podopiecznym?

A. do podopiecznego, utrzymując z nim kontakt wzrokowy

B. do tłumacza, nawiązując kontakt wzrokowy z osobą niesłyszącą

C. do podopiecznego, utrzymując kontakt wzrokowy z tłumaczem

D. do tłumacza, jednocześnie utrzymując kontakt dotykowy z osobą niesłyszącą

Odpowiedź, która wskazuje na to, że asystent powinien zwracać się bezpośrednio do podopiecznego, utrzymując z nim kontakt wzrokowy, jest prawidłowa, ponieważ w komunikacji z osobami niesłyszącymi kluczowe jest, aby podkreślić ich aktywne uczestnictwo w rozmowie. Utrzymywanie kontaktu wzrokowego wzmacnia poczucie zaangażowania oraz szacunku wobec podopiecznego. Zgodnie z dobrymi praktykami w pracy z osobami z dysfunkcją słuchu, asystent powinien unikać kierowania uwagi na tłumacza, co mogłoby wykluczyć podopiecznego z interakcji. Przykładowo, w sytuacjach, gdy następuje wymiana informacji, ważne jest, aby zachować naturalność w rozmowie, co przyczynia się do lepszego zrozumienia kontekstu i emocji, które mogą być przekazywane zarówno werbalnie, jak i niewerbalnie. Utrzymywanie kontaktu wzrokowego z osobą, której dotyczy rozmowa, jest nie tylko objawem szacunku, ale także wspiera efektywność komunikacji. Warto również zaznaczyć, że w wielu instytucjach zajmujących się wsparciem osób z niepełnosprawnością wzrokową, taki sposób interakcji jest standardem, co świadczy o jego znaczeniu w budowaniu relacji opartych na zaufaniu i empatii.

Pytanie 7

Osłabiona przez infekcję pacjentka, leżąca w łóżku, ma problemy z usunięciem wydzieliny z dróg oddechowych. Co powinien zrobić asystent, by zapobiec zapaleniu płuc u pacjentki?

A. namawiać pacjentkę do wykonywania ćwiczeń biernych i spożywania posiłków

B. zachęcać pacjentkę do ćwiczeń oddechowych i oklepywać jej klatkę piersiową

C. nawilżać powietrze i podawać pacjentce leki na odkrztuszanie

D. podawać tlen i zachęcać pacjentkę do głębokiego oddychania

Gimnastyka oddechowa oraz oklepywanie klatki piersiowej są kluczowymi elementami w profilaktyce zapalenia płuc, szczególnie u pacjentów z trudnościami w odkrztuszaniu. Gimnastyka oddechowa, obejmująca techniki takie jak głębokie wdechy i wydychane powietrze z kontrolą, stymuluje przepływ powietrza w płucach, co z kolei pomaga w mobilizacji wydzieliny. Oklepywanie klatki piersiowej, zwane również drenażem oskrzelowym, ma na celu rozluźnienie zalegającej wydzieliny. Te techniki są zgodne z zaleceniami klinicznymi, które podkreślają znaczenie aktywności oddechowej w zapobieganiu powikłaniom u pacjentów unieruchomionych. Przykładem może być pacjent z zapaleniem płuc, u którego regularne wykonywanie tych ćwiczeń przyczyniło się do szybszego powrotu do zdrowia poprzez poprawę wymiany gazowej oraz zmniejszenie ryzyka powikłań. Utrzymywanie drożności dróg oddechowych jest niezbędne, a rehabilitacja oddechowa odgrywa w tym kluczową rolę.

Pytanie 8

Która placówka oferuje osobom z niepełnosprawnościami, które nie mogą podjąć pracy, szansę na rehabilitację społeczną i zawodową, w tym na zdobycie lub odzyskanie umiejętności potrzebnych do pracy?

A. warsztat terapeutyczny

B. środowiskowy dom wsparcia

C. dom opieki społecznej

D. centrum pomocy społecznej

Warsztat terapii zajęciowej to placówka dedykowana osobom z niepełnosprawnościami, które są niezdolne do podjęcia pracy w tradycyjnym trybie. Główne cele warsztatów obejmują rehabilitację społeczną i zawodową, a także rozwój umiejętności niezbędnych do przyszłego zatrudnienia. Uczestnicy warsztatów mają szansę na rozwijanie swoich kompetencji poprzez różnorodne formy aktywności, takie jak zajęcia manualne, plastyczne, czy kulinarne, które nie tylko wspierają ich zdolności, ale także podnoszą pewność siebie. Warto również zauważyć, że warsztaty są często dostosowywane do indywidualnych potrzeb uczestników, co stanowi istotny element w rehabilitacji. Przykłady wdrażanych praktyk obejmują współpracę z lokalnymi zakładami pracy, gdzie uczestnicy mogą odbywać staże, co ułatwia ich integrację na rynku pracy. W kontekście standardów, warsztaty terapii zajęciowej są zgodne z ustawą o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych, co zapewnia im odpowiednią jakość wsparcia i metodologii.

Pytanie 9

Uznaje się, że po jakim czasie od nagłego zatrzymania krążenia następują zmiany nieodwracalne w mózgu?

A. 12 minutach

B. 2 minutach

C. 15 minutach

D. 4 minutach

W przypadku nagłego zatrzymania krążenia, mózg jest szczególnie wrażliwy na niedotlenienie. Badania wykazują, że nieodwracalne zmiany w mózgu mogą wystąpić już po 4 minutach braku dostępu tlenu. W tym czasie komórki neuronalne zaczynają obumierać, co prowadzi do nieodwracalnych uszkodzeń funkcji poznawczych oraz motorycznych. Przykładowo, w sytuacjach klinicznych, jak resuscytacja krążeniowo-oddechowa (RKO), czas działania jest kluczowy; każda minuta zwłoki zwiększa ryzyko trwałych uszkodzeń mózgu. Ważne jest, aby osoby obecne w okolicy reagowały natychmiast, wzywając pomoc i przystępując do resuscytacji, co stanowi zgodne z wytycznymi Europejskiej Rady Resuscytacji podejście. Działania te, podejmowane w ciągu pierwszych czterech minut, mogą znacząco zwiększyć szanse na przeżycie i ograniczyć uszkodzenia mózgu, co jest podstawowym celem pierwszej pomocy.

Pytanie 10

Pracownik socjalny pomaga osobie z niepełnosprawnością o bardzo niskich dochodach. Gdzie podopieczny może zwrócić się o pomoc finansową?

A. Centrum Polityki Społecznej

B. Ośrodek Pomocy Społecznej

C. Ośrodek Polityki Społecznej

D. Centrum Integracji Społecznej

Odpowiedź "Ośrodka Pomocy Społecznej" jest prawidłowa, ponieważ to właśnie te instytucje mają kompetencje w zakresie udzielania wsparcia finansowego osobom z niepełnosprawnością oraz niskim dochodem. Ośrodki Pomocy Społecznej (OPS) działają na poziomie lokalnym i są odpowiedzialne za realizację polityki społecznej w gminach. Oferują różnorodne formy pomocy, w tym zasiłki, dofinansowania czy programy wsparcia dla osób z niepełnosprawnościami. Przykładem może być przyznanie zasiłku stałego lub okresowego, który może pomóc w pokryciu podstawowych potrzeb życiowych. Ponadto, OPS współpracują z innymi instytucjami i organizacjami pozarządowymi, co zwiększa dostępność oraz jakość oferowanej pomocy. Osoby z niepełnosprawnościami powinny być świadome, że mają prawo do ubiegania się o pomoc finansową w swoich lokalnych ośrodkach, co jest zgodne z zasadami równoprawnego dostępu do wsparcia społecznego.

Pytanie 11

Jakie formy spędzania wolnego czasu należy proponować 16-letniej osobie z umiarkowaną niepełnosprawnością intelektualną, która porusza się samodzielnie i ma nadwagę?

A. Seanse telewizyjne, ćwiczenia na siłowni, gry karciane

B. Aktywne gry, spacerowanie, zajęcia pływackie

C. Lektura książek, słuchanie muzyki, spotkania z przyjaciółmi

D. Wędrówki, gotowanie w grupie, seanse filmowe

Wybrałeś odpowiedź, która obejmuje różne aktywności, jak gry ruchowe, spacery i pływanie. Uważam, że to naprawdę dobra opcja dla 16-letniej osoby z umiarkowaną niepełnosprawnością intelektualną. Te aktywności są dostosowane do jej możliwości, a przy tym są super dla zdrowia. Gry ruchowe, takie jak taniec czy zabawy z piłką, można łatwo dopasować do sprawności i pomagają rozwijać umiejętności społeczne. Spacery są proste do zorganizowania, nie potrzebują specjalnego sprzętu, więc można je robić prawie wszędzie, co czyni je super pomysłem na spędzenie czasu. Co do pływania, to ekstra forma aktywności – pomaga się zrelaksować, rozwija koordynację, a także nie obciąża stawów, co jest ważne, jeśli ktoś ma nadwagę. No i takie zajęcia są zgodne z tym, co zaleca WHO, czyli regularny ruch jest kluczowy dla zdrowia młodzieży.

Pytanie 12

Jakie są najczęstsze objawy długotrwałego obniżenia nastroju, trudności z podjęciem działania i pojawiających się myśli o samobójstwie?

A. schizofrenii

B. stwardnienia rozsianego

C. depresji

D. udaru mózgu

Depresja jest poważnym zaburzeniem psychicznym, które charakteryzuje się długotrwałym obniżeniem nastroju, brakiem energii oraz trudnościami w mobilizacji do działania. Objawy te mogą obejmować także myśli samobójcze, które są jednym z najpoważniejszych aspektów tego schorzenia. W przeciwieństwie do schizofrenii, która jest zaburzeniem psychotycznym i objawia się m.in. halucynacjami oraz urojeniami, depresja koncentruje się na emocjonalnej i psychologicznej stronie funkcjonowania. Udar mózgu, z kolei, to nagły incydent medyczny, który prowadzi do uszkodzenia mózgu, manifestujący się m.in. paraliżem i zaburzeniami mowy, a stwardnienie rozsiane to przewlekła choroba neurologiczna, która wpływa na układ nerwowy, ale nie wiąże się z obniżonym nastrojem w takim stopniu jak depresja. Dla diagnozy depresji istotne jest stosowanie standardów, takich jak DSM-5, które definiują kryteria diagnostyczne, pomagając specjalistom w ocenie i leczeniu pacjentów. Istotnym elementem terapii depresji jest psychoterapia i, w niektórych przypadkach, farmakoterapia, które wspierają pacjentów w powrocie do zdrowia i codziennego funkcjonowania.

Pytanie 13

Asystent współpracuje z młodą kobietą z niepełnosprawnością, która czerpie radość z muzyki i tańca. Jaką formę terapii powinien wybrać dla podopiecznej?

A. Terapia kolorami

B. Terapia psychologiczna

C. Terapia tańcem

D. Terapia leśna

Choreoterapia, znana również jako terapia tańcem, jest metodą pracy z osobami, która wykorzystuje ruch i taniec jako formę komunikacji i ekspresji emocjonalnej. Dla młodych kobiet z niepełnosprawnością, które interesują się muzyką i tańcem, choreoterapia może być niezwykle korzystna. Dzięki tej metodzie pacjentki mogą wyrażać siebie w bezpiecznym środowisku, co sprzyja ich rozwojowi emocjonalnemu i społecznemu. Praktyczne zastosowanie choreoterapii obejmuje m.in. wykorzystanie różnych stylów tańca do pracy nad koordynacją ruchową, poprawą pewności siebie oraz integracją społeczną. Terapeuci pracujący w tej dziedzinie wykorzystują techniki z zakresu psychologii, aby pomóc uczestnikom w radzeniu sobie z emocjami i budowaniu relacji z innymi. Warto podkreślić, że choreoterapia opiera się na podejściu holistycznym, co oznacza, że uwzględnia zarówno aspekty fizyczne, jak i psychiczne. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), terapia ruchowa stanowi istotny element rehabilitacji osób z niepełnosprawnościami, pomagając im w osiąganiu lepszej jakości życia.

Pytanie 14

Jakie znaczenie ma dla asystenta wywiad jako sposób gromadzenia informacji o podopiecznym?

A. terapeutyczne

B. diagnostyczne

C. społecznościowe

D. socjalizacyjne

Wywiad jako metoda zbierania danych o podopiecznym ma istotne znaczenie diagnostyczne, ponieważ pozwala na uzyskanie szczegółowych informacji na temat stanu zdrowia, potrzeb oraz problemów, z którymi boryka się osoba. Dzięki odpowiednio przeprowadzonemu wywiadowi, asystent może zidentyfikować kluczowe czynniki wpływające na funkcjonowanie podopiecznego, a także ocenić jego zasoby oraz ograniczenia. Na przykład, w pracy z osobami z niepełnosprawnościami intelektualnymi, wywiad może ujawnić ich preferencje, co umożliwia lepsze dostosowanie wsparcia. Standardy branżowe, takie jak te określone przez Międzynarodową Klasyfikację Funkcjonowania, Niepełnosprawności i Zdrowia (ICF), podkreślają znaczenie holistycznego podejścia do diagnozy, które obejmuje zarówno aspekty fizyczne, jak i psychiczne. W rezultacie, umiejętność przeprowadzania skutecznych wywiadów staje się kluczowym narzędziem w pracy asystenta, umożliwiającym opracowanie spersonalizowanych strategii wsparcia.

Pytanie 15

Jakie są główne symptomy choroby Parkinsona?

A. niekontrolowane ruchy mięśni, drżenie głowy, sztywność kończyn

B. spowolnienie ruchów, problemy z równowagą, drżenie dłoni

C. wolniejsze ruchy, sztywność w karku, przykurcze palców

D. trudności z utrzymaniem równowagi, sztywność szyi, kaczy sposób chodzenia

Twoja odpowiedź "spowolnienie ruchowe, zaburzenia równowagi, drżenie rąk" jest na pewno trafna. To właśnie te objawy świetnie oddają to, co się dzieje przy chorobie Parkinsona. Spowolnienie ruchowe, czyli bradykinezja, to jeden z głównych symptomów, które mocno wpływają na codzienne życie pacjentów. Z kolei zaburzenia równowagi wynikają z uszkodzenia systemu nerwowego, przez co niełatwo jest utrzymać się na nogach. Drżenie rąk, zwłaszcza gdy pacjent jest w spoczynku, jest na pewno jednym z najbardziej rozpoznawalnych objawów tej choroby. Jak dobrze wiemy, znajomość tych objawów pomaga wczesniej rozpoznać chorobę, a to z kolei daje szansę na skuteczne terapie, jak np. rehabilitacja czy leki, które pomagają poprawić jakość życia. Dla osób zajmujących się neurologią, wiedza o tych objawach to absolutna podstawa, bo dzięki temu lepiej mogą diagnozować i leczyć te zaburzenia ruchowe, co jest ważne dla pacjentów.

Pytanie 16

Które z poniższych narządów mogą być dotknięte, jeśli pojawiają się symptomy takie jak duszność, kaszel, krwioplucie, ból w klatce piersiowej oraz gorączka?

A. tarczycy

B. płuc

C. grasicy

D. gardła

Objawy takie jak duszność, kaszel, krwioplucie, ból w klatce piersiowej oraz podwyższona temperatura ciała są charakterystyczne dla zaburzeń funkcjonowania płuc. Te symptomy mogą wskazywać na różnorodne schorzenia układu oddechowego, w tym zapalenie płuc, choroby obturacyjne, a także nowotwory płuc. Na przykład, w przypadku zapalenia płuc pacjenci często doświadczają intensywnego kaszlu oraz trudności w oddychaniu. Ponadto, krwioplucie może być oznaką poważniejszych stanów, takich jak zatorowość płucna. W praktyce klinicznej istotne jest, aby lekarze szybko identyfikowali te objawy, wdrażając odpowiednie badania diagnostyczne, takie jak zdjęcia rentgenowskie klatki piersiowej czy tomografia komputerowa. Wczesne rozpoznanie i leczenie zaburzeń płuc ma kluczowe znaczenie dla poprawy rokowania pacjentów. Dbanie o zdrowie płuc poprzez unikanie palenia, regularne wykonywanie ćwiczeń oraz kontrolowanie jakości powietrza to także dobre praktyki, które wpływają na ich funkcjonowanie.

Pytanie 17

Do jakiego rodzaju niepełnosprawności zalicza się Zespół Downa?

A. fizycznej

B. psychologicznej

C. umysłowej

D. motorycznej

Kategoryzacja zespołu Downa jako niepełnosprawności somatycznej, psychicznej lub ruchowej jest niepoprawna, ponieważ każda z tych kategorii odnosi się do różnych aspektów funkcjonowania człowieka. Niepełnosprawność somatyczna odnosi się do schorzeń dotyczących ciała, takich jak problemy z narządami ruchu czy dolegliwości fizyczne. Osoby z zespołem Downa, chociaż mogą mieć pewne problemy zdrowotne, w szczególności dotyczące układu sercowo-naczyniowego, nie są klasyfikowane na tym poziomie. Z kolei niepełnosprawność psychiczna zazwyczaj dotyczy zaburzeń psychicznych, takich jak depresja czy schizofrenia, które nie mają bezpośredniego związku z funkcjami poznawczymi. Kluczowe jest zrozumienie, że zespół Downa wpływa przede wszystkim na zdolności intelektualne i procesy myślowe. Wiele osób z tym schorzeniem jest zdolnych do nauki i rozwoju, jednakże ich nauka przebiega w innym tempie i wymaga dostosowania metod. Dobrze jest również zauważyć, że klasyfikacja niepełnosprawności powinna opierać się na uznanych standardach, takich jak klasyfikacja ICD-10 lub DSM-5, które precyzyjnie określają kryteria diagnozy. Utrzymywanie przestarzałych lub niewłaściwych klasyfikacji może prowadzić do szkodliwych stereotypów oraz błędnych wyobrażeń o możliwościach osób z zespołem Downa.

Pytanie 18

Asystent wspiera 17-letniego Janka, który 5 miesięcy temu, wskutek wypadku w górach, stracił zdolność poruszania się i obecnie przemieszcza się na wózku inwalidzkim. Chłopak czuje się izolowany wśród rówieśników, nie akceptuje swojej nowej sytuacji i zaniedbuje naukę. Jakiego rodzaju wsparcie powinien otrzymać Janek w pierwszej kolejności?

A. materialnego i duchowego

B. emocjonalnego i wspierającego

C. technicznego i prawnego

D. prawnego i socjalnego

Wsparcie emocjonalne i wartościujące jest kluczowe w przypadku Janka, który zmaga się z trudnościami po wypadku. Po pierwsze, wsparcie emocjonalne pozwala mu na wyrażenie swoich uczuć, lęków i frustracji związanych z nową sytuacją. Osoby w takiej sytuacji często doświadczają depresji, lęku i poczucia izolacji, co może prowadzić do dalszego pogorszenia ich stanu psychicznego i społecznego. Terapeuci i asystenci, którzy oferują wsparcie emocjonalne, mogą skutecznie pomóc w budowaniu zaufania i otwarciu się na rozmowę. Z kolei wsparcie wartościujące ma na celu podkreślenie pozytywnych aspektów życia Janka, pomoże mu dostrzec swoje mocne strony oraz możliwości, jakie ma mimo niepełnosprawności. Użycie podejścia opartego na wzmacnianiu wartości i potencjału jednostki jest zgodne z zasadami terapii skoncentrowanej na rozwiązaniach (Solution-Focused Brief Therapy), która koncentruje się na zasobach klienta, a nie na problemach. W praktyce, pomoc Jankowi może obejmować organizację regularnych sesji terapeutycznych, grup wsparcia dla młodzieży oraz angażowanie go w aktywności, które mogą przywrócić mu poczucie własnej wartości i akceptacji.

Pytanie 19

Które z zadań pełnionych przez ośrodki pomocy społecznej obejmują ich podstawową działalność?

A. identyfikacja oraz zaspokajanie istotnych potrzeb osób w trudnych sytuacjach życiowych

B. zapewnianie leczenia i rehabilitacji osobom korzystającym z pomocy społecznej

C. wychowywanie i edukacja dzieci pozostających pod opieką rodziców mających trudności wychowawcze

D. tworzenie stanowisk pracy dla osób korzystających z pomocy społecznej

Ośrodki pomocy społecznej mają za zadanie zaspokajać potrzeby osób w trudnych chwilach, więc to ważna rola. Tak jak mówi ustawa, te instytucje są po to, żeby wspierać ludzi, którzy mieli pecha w życiu i potrzebują pomocy, żeby znów stanąć na nogi. Na przykład, jak rodzina ma problemy finansowe, mogą dostać zasiłki, żeby jakoś przetrwać. Ale to nie wszystko, bo ośrodki też oferują pomoc psychologiczną czy doradztwo zawodowe. Fajnie, że często współpracują z innymi instytucjami, jak szkoły czy organizacje pozarządowe, bo wtedy mogą lepiej zaspokajać potrzeby społeczne. A pracownicy socjalni są szkoleni, żeby lepiej rozumieć problemy ludzi i skuteczniej im pomagać. Pomoc to nie tylko dawanie pieniędzy, ale też budowanie relacji, które pomagają powrócić do samodzielności.

Pytanie 20

Kiedy wydaje się orzeczenie o niepełnosprawności, które nie określa stopnia?

A. dziecku z niepełnosprawnością intelektualną poniżej 14 lat, dla którego zaleca się zajęcia rewalidacyjno-wychowawcze

B. dziecku z niepełnosprawnością poniżej 16 lat, niezależnie od rodzaju niepełnosprawności

C. osobie z niepełnosprawnością, która posiada już orzeczoną kategorię inwalidztwa

D. dla dorosłej osoby z niepełnosprawnością intelektualną, która wymaga całodobowej opieki

Orzeczenie o niepełnosprawności bez ustalania stopnia to ważny dokument, który pomaga dzieciom z różnymi rodzajami niepełnosprawności. Dzięki temu mogą one korzystać z różnych wsparć i przywilejów. Jeśli chodzi o dzieci do 16 roku życia, to takie orzeczenie otwiera im drzwi do rehabilitacji, edukacji specjalnej oraz pomocy od instytucji publicznych. Jak spojrzymy na to z praktycznego punktu widzenia, to jest to klucz do różnorodnych form pomocy, jak np. orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, co jest ważne, by dostosować program nauczania do indywidualnych potrzeb dziecka. Chciałbym też podkreślić, że w tym orzeczeniu mogą być zawarte rekomendacje dotyczące wsparcia w terapii zajęciowej czy psychologicznej, co jest naprawdę ważne dla prawidłowego rozwoju dziecka. W świetle przepisów prawa, każde dziecko z niepełnosprawnością powinno mieć równe szanse na edukację i rozwój, dlatego takie orzeczenie jest naprawdę istotne.

Pytanie 21

Czy brak podjazdów oraz wind w miejscach publicznych stanowi przeszkody?

A. transportowe

B. socjalne

C. ekonomiczne

D. budowlane

Brak podjazdu dla wózka inwalidzkiego czy windy w miejscach publicznych to typowe przykłady barier architektonicznych. Te przeszkody dotyczą fizycznych aspektów budynków, które mogą utrudnić życie osobom z ograniczeniami ruchowymi. W budownictwie i projektowaniu przestrzeni publicznych są różne normy, np. PN-EN 81-70, które mówią, jak powinny wyglądać dostępne windy. Fajnie by było, gdyby schody miały podjazdy, a windy były standardem w budynkach publicznych. Dzięki takim rozwiązaniom nie tylko respektuje się przepisy, ale też wspiera równość i integrację, co jest super ważne dla całego społeczeństwa.

Pytanie 22

Gdzie należy złożyć dokumentację i wniosek o refundację specjalistycznego leczenia ambulatoryjnego podopiecznego?

A. Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych

B. Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie

C. Narodowy Fundusz Zdrowia

D. Zakład Ubezpieczeń Społecznych

Odpowiedź 'Narodowy Fundusz Zdrowia' jest prawidłowa, ponieważ to właśnie ten fundusz odpowiada za finansowanie świadczeń zdrowotnych, w tym refundację specjalistycznego leczenia ambulatoryjnego. Procedura składania wniosku o refundację wymaga dostarczenia odpowiedniej dokumentacji medycznej oraz formularza wniosku, który powinien zawierać szczegółowe informacje dotyczące pacjenta, rodzaju leczenia oraz uzasadnienia potrzeby takiej refundacji. Przykładem może być sytuacja, w której pacjent wymaga terapii specjalistycznej, a lekarz prowadzący wystawia rekomendację na piśmie. Ważne jest, aby dokumentacja była kompletna, ponieważ to znacząco wpływa na szybkość rozpatrzenia wniosku. Narodowy Fundusz Zdrowia ma określone procedury oraz normy, które należy przestrzegać, aby zapewnić efektywne i terminowe finansowanie leczenia, co z kolei wpisuje się w ramy dobrych praktyk w systemie ochrony zdrowia w Polsce.

Pytanie 23

Przy planowaniu kompleksowej opieki dla 14-letniej dziewczyny z głębokim niedosłuchem odbiorczym, z kim powinien współpracować asystent?

A. z pedagogiem specjalizującym się w edukacji osób niesłyszących

B. z nauczycielem edukacji wczesnoszkolnej

C. z pedagogiem edukacji specjalnej dla osób z niepełnosprawnością intelektualną

D. z nauczycielem specjalizującym się w edukacji osób niewidomych

Współpraca z surdopedagogiem w kontekście opracowywania programu opieki dla 14-letniej dziewczynki z głębokim niedosłuchem odbiorczym jest kluczowa, ponieważ surdopedagogika koncentruje się na edukacji i wsparciu osób z zaburzeniami słuchu. Specjalista ten ma wiedzę na temat metod komunikacji, które są dostosowane do potrzeb dzieci z niedosłuchem, takich jak język migowy, a także technik wspierających rozwój mowy i języka. Surdopedagodzy są przeszkoleni w zakresie stosowania nowoczesnych pomocy dydaktycznych oraz technologii wspierających, takich jak systemy FM czy implanty ślimakowe. Dzięki temu mogą oni skutecznie wspierać rozwój umiejętności społecznych i komunikacyjnych dziecka, co jest niezbędne dla jego późniejszej integracji w społeczeństwie. Współpraca z tym specjalistą pozwala na stworzenie kompleksowego planu edukacyjnego, który uwzględnia indywidualne potrzeby ucznia oraz środowisko, w którym funkcjonuje. Przykładem zastosowania takiej współpracy może być wspólne opracowanie metod nauczania, które uwzględniają zarówno aspekty audiologiczne, jak i psychologiczne, co przyczynia się do lepszego przystosowania się dziecka w szkole.

Pytanie 24

U osoby z nadwagą, chorującej na cukrzycę i mającej nadciśnienie tętnicze, nagle pojawił się niepokój, silny apetyt, problemy z mową i widzeniem, drżenie rąk, uczucie mdłości oraz intensywne pocenie się. Na co mogą wskazywać te objawy?

A. niedobór potasu

B. intoksykację

C. wysoki poziom cukru we krwi

D. obniżony poziom cukru we krwi

Hipoglikemia, czyli obniżony poziom glukozy we krwi, jest stanem, który często występuje u pacjentów z cukrzycą, szczególnie gdy przyjmują insulinę lub leki doustne zwiększające wydzielanie insuliny. Objawy takie jak niepokój, głód, drżenie rąk, nudności oraz pocenie się są klasycznymi symptomami hipoglikemii. U pacjentów z cukrzycą, niskie stężenie glukozy może prowadzić do zaburzeń neurologicznych, w tym problemów z mową i widzeniem. Ważne jest, aby osoby z cukrzycą były świadome objawów hipoglikemii i potrafiły szybko reagować, na przykład spożywając źródła łatwo przyswajalnych węglowodanów, takie jak cukier, sok owocowy czy żele glukozowe. Zrozumienie mechanizmów hipoglikemii jest kluczowe w zarządzaniu cukrzycą, co potwierdzają standardy opieki w diabetologii, wskazujące na potrzebę edukacji pacjentów w zakresie rozpoznawania i radzenia sobie z niskim poziomem glukozy.

Pytanie 25

Jaki sposób komunikacji powinien wykorzystać asystent, aby współpracować z niedosłyszącym podopiecznym, który chwilowo nie może korzystać z aparatu słuchowego?

A. Mówienie głośno i wyraźnie

B. Użycie alfabetu Lorma

C. Sylabizowanie i użycie piktogramów

D. Korzystanie z pisma Braille'a

Głośne i wyraźne mówienie jest kluczowym sposobem komunikacji w sytuacji, gdy niedosłyszący podopieczny ma uszkodzony aparat słuchowy. W takiej sytuacji, osoba ta może wciąż posiadać zdolność do rozpoznawania dźwięków, jednak ich percepcja może być ograniczona. Dlatego ważne jest, aby asystent mówił w sposób, który maksymalizuje szanse na zrozumienie. Poprawna artykulacja oraz dostosowanie głośności są istotne, ponieważ pozwalają na lepsze uchwycenie słów, nawet gdy dźwięki są w pewnym stopniu stłumione. Ponadto, warto zwrócić uwagę na to, że wizualne aspekty mowy, takie jak ruchy warg, mogą wspierać proces zrozumienia. Warto również korzystać z kontekstowych wskazówek, takich jak mimika czy gesty, co sprzyja efektywniejszej komunikacji. Współczesne standardy komunikacji z osobami z ubytkami słuchu podkreślają konieczność dostosowania formy przekazu, a dobra praktyka polega na łączeniu mowy z językiem ciała oraz dostosowywaniu otoczenia do potrzeb komunikacyjnych, co znacząco zwiększa komfort interakcji z osobą niedosłyszącą.

Pytanie 26

Jaką czynność powinien wykonać asystent, gdy podopieczny doznał oparzenia termicznego?

A. Podjąć resuscytację krążeniowo-oddechową

B. Nałożyć maść na miejsce oparzenia

C. Przykryć miejsce oparzenia folią aluminiową

D. Schłodzić miejsce oparzenia pod bieżącą wodą

Schładzanie miejsca oparzenia pod bieżącą wodą jest podstawowym i najważniejszym krokiem w przypadku oparzeń termicznych. Dzięki temu możemy minimalizować uszkodzenie tkanek, schładzając miejsce oparzenia i zapobiegając dalszemu przenikaniu ciepła w głąb skóry. To działanie jest zgodne z zaleceniami pierwszej pomocy, które mówią o konieczności schładzania oparzonego miejsca przez co najmniej 10-20 minut pod chłodną, ale nie lodowatą wodą. Poprzez takie postępowanie zmniejszamy ból i zapobiegamy powstawaniu pęcherzy. Ważne jest, aby nie stosować lodu, ponieważ może to prowadzić do odmrożeń, ani żadnych substancji chemicznych, które mogą podrażnić skórę. Oparzenia są poważnymi urazami, które mogą prowadzić do infekcji, dlatego tak ważne jest, aby postępować zgodnie z zaleceniami i standardami pierwszej pomocy. Warto również pamiętać, że po schłodzeniu oparzenia należy skonsultować się z lekarzem, zwłaszcza jeśli oparzenie jest rozległe lub znajduje się w niebezpiecznych miejscach, takich jak twarz czy stawy.

Pytanie 27

Co powinien przygotować asystent dla podopiecznej na zajęcia z ludoterapii?

A. druty i włóczkę

B. książki i czasopisma

C. bierki i gry planszowe

D. pędzle i farby

Wybór gier planszowych i bierek jako odpowiedzi na pytanie o przygotowanie zajęć z ludoterapii jest uzasadniony, ponieważ te aktywności wspierają rozwój społeczny, emocjonalny i poznawczy uczestników. Gry planszowe angażują uczestników w interakcje, co sprzyja budowaniu relacji międzyludzkich oraz rozwijaniu umiejętności komunikacyjnych. Ludoterapia, wykorzystując gry jako narzędzie, pozwala na wprowadzenie elementów rywalizacji i współpracy, co jest istotne w nauce rozwiązywania konfliktów i uczy zdrowej rywalizacji. Przykładowo, gra w bierki kształtuje zdolności manualne oraz koordynację ruchową, a zarazem uczy cierpliwości i strategii. Standardy pracy z dziećmi w ramach zajęć terapeutycznych podkreślają znaczenie gier jako sposobu na naukę poprzez zabawę, co zwiększa motywację do uczestnictwa i poprawia samopoczucie psychiczne. Warto zatem wprowadzać do programu zajęć różnorodne gry, by maksymalizować korzyści płynące z terapii.

Pytanie 28

Jakie wnioski powinien wyciągnąć asystent oceniający osobę z afazją sensoryczną, będącą skutkiem udaru mózgu?

A. czuje, że nie jest zdolna do mówienia

B. nie ma chęci do mówienia, chociaż potrafi i rozumie

C. nie potrafi zrozumieć pytań, poleceń, ani mówionych słów i zdań

D. ma problem z głosem z powodu paraliżu mięśni krtani

Osoba z afazją czuciową (sensoryczną) ma trudności z rozumieniem języka, co wynika z uszkodzenia ośrodków mózgowych odpowiedzialnych za przetwarzanie informacji językowych. W przypadku tej formy afazji, pacjent nie jest w stanie poprawnie interpretować pytań, poleceń oraz wypowiadanych zdań i słów, co prowadzi do frustracji i poczucia bezsilności. W praktyce oznacza to, że asystent powinien stosować alternatywne metody komunikacji, takie jak gesty, obrazki czy inne formy wizualne, aby wspierać pacjenta w procesie zrozumienia. Kluczowe jest stosowanie zindywidualizowanych strategii, które biorą pod uwagę unikalne potrzeby pacjenta oraz jego zdolności. Dobrych praktyk w terapii osób z afazją uczy się na kursach i szkoleniach z zakresu neurologopedii, gdzie podkreśla się znaczenie cierpliwości i empatii w pracy z osobami z tego typu zaburzeniami. Zrozumienie mechanizmów afazji czuciowej jest niezbędne dla skutecznego wsparcia pacjenta i przywrócenia mu możliwości komunikacyjnych.

Pytanie 29

Jaka jest najlepsza metoda, aby zachęcić podopiecznego do samodzielności w codziennych aktywnościach?

A. stawianie mu bardzo ambitnych celów

B. używanie pochwał i nagród

C. korzystanie z karania

D. stawianie przed nim najniższych możliwych wymagań

Stosowanie pozytywnych wzmocnień jest uznawane za najbardziej efektywną metodę zwiększania motywacji u podopiecznych, zwłaszcza w kontekście rozwijania samodzielności w czynnościach życia codziennego. Pozytywne wzmocnienia polegają na nagradzaniu pożądanych zachowań, co sprzyja ich powtarzalności. Przykłady zastosowania tej metody obejmują chwalebne wypowiedzi, nagrody materialne, a także oferowanie dodatkowych zasobów lub wsparcia, gdy podopieczny podejmuje aktywności samodzielne. Badania wskazują, że takie podejście wpływa nie tylko na wzrost motywacji, ale również na poprawę samooceny oraz zwiększenie poczucia kompetencji. W literaturze dotyczącej psychologii i pedagogiki, podejście oparte na pozytywnych wzmocnieniach jest powszechnie stosowane w terapii behawioralnej i edukacji, zgodnie z zasadami operant conditioning B.F. Skinnera. Dobre praktyki w tym zakresie sugerują, aby wzmocnienia były dostosowane do indywidualnych potrzeb i oczekiwań podopiecznego, co skutkuje większym zaangażowaniem i lepszymi rezultatami.

Pytanie 30

Jakie działania powinny być podjęte przez osobę ze stwardnieniem rozsianym (SM)?

A. zostać w domu, unikając fizycznego wysiłku i rehabilitacji

B. aktywnie uczestniczyć w życiu społecznym i kontynuować pracę na dotychczasowym stanowisku

C. zrezygnować z pracy zawodowej i skupić się na rehabilitacji

D. brać udział w aktywnościach społecznych i pracować w miejscu przystosowanym dla osób z niepełnosprawnością

Uczestnictwo w życiu społecznym i podejmowanie pracy na stanowisku dostosowanym do osoby z niepełnosprawnością jest kluczowe dla osób z stwardnieniem rozsianym (SM). Taka aktywność sprzyja nie tylko utrzymaniu zdrowia psychicznego, ale również fizycznego. Wykazano, że angażowanie się w różnorodne formy działalności społecznej i zawodowej może poprawić jakość życia, a także spowolnić postęp choroby. Ważnym aspektem jest dostosowanie stanowiska pracy do indywidualnych potrzeb chorego, co może obejmować zmiany w organizacji pracy, stosowanie pomocy technicznych czy modyfikację środowiska pracy. Dobrym przykładem może być praca zdalna lub elastyczny czas pracy, które pozwalają na większą samodzielność i redukcję stresu. Standardy takie jak WHO Disability Action Plan promują aktywne uczestnictwo osób z niepełnosprawnościami w życiu społecznym i zawodowym, co jest zgodne z zasadami inkluzyjności oraz z ideą równych szans. Warto również podkreślić, że aktywność zawodowa może wspierać rehabilitację oraz utrzymywanie kontaktów społecznych, co jest istotne w kontekście chorób przewlekłych.

Pytanie 31

Asystent wspiera osobę z lekkim stopniem niepełnosprawności intelektualnej, która nie umie zarządzać finansami. Jakie działanie powinien podjąć asystent?

A. przejąć wszystkie czynności związane z zarządzaniem finansami od podopiecznego

B. przeprowadzić trening z zakresu umiejętności społecznych

C. zabronić podopiecznemu używania pieniędzy

D. wdrożyć trening zarządzania budżetem

Zastosowanie treningu budżetowego w pracy z osobą z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim jest kluczowe dla jej rozwoju umiejętności gospodarowania pieniędzmi. Trening ten ma na celu nabycie przez podopiecznego niezbędnych kompetencji związanych z planowaniem, oszczędzaniem oraz racjonalnym wydawaniem pieniędzy. Asystent może wykorzystać różnorodne techniki, takie jak symulacje zakupów, gdzie podopieczny będzie miał możliwość praktycznego zastosowania swoich umiejętności w kontrolowanym środowisku. Ważne jest, aby trening był dostosowany do indywidualnych potrzeb i możliwości podopiecznego. Stosując podejście oparte na praktycznych przykładach, asystent może np. zorganizować wspólne zakupy, podczas których nauczy podopiecznego, jak porównywać ceny, planować wydatki oraz podejmować świadome decyzje zakupowe. Dobrze skonstruowany trening budżetowy nie tylko wspiera samodzielność, ale również zwiększa poczucie odpowiedzialności i pewności siebie podopiecznego. Warto również odwołać się do standardów pracy z osobami z niepełnosprawnościami, które podkreślają znaczenie aktywizacji i wsparcia w nabywaniu umiejętności życiowych.

Pytanie 32

Podczas pielęgnacji otyłej osoby długotrwale leżącej w łóżku, która często ma problemy z odparzeniami w miejscach fałdów skórnych, jakie działania powinien podjąć asystent?

A. używać ligniny do oddzielania fałdów skóry

B. nacierać fałdy skóry maścią z antybiotykiem

C. stosować gencjanę na fałdy skóry

D. wykładać fałdy skóry miękkim materiałem

Odpowiedź 'oddzielać fałdy skóry miękkim materiałem' jest prawidłowa, ponieważ kluczowym celem jest zapobieganie powstawaniu odparzeń oraz utrzymanie właściwej higieny w miejscach, gdzie skóra jest narażona na tarcie i nadmierne wilgotnienie. Oddzielanie fałd skóry miękkim materiałem pozwala na stworzenie przestrzeni między fałdami, co z kolei zmniejsza ryzyko podrażnień. Materiał taki powinien być dobrze chłonny i delikatny, aby nie podrażniał skóry. Przykładowo, można użyć specjalnych wkładek dedykowanych do pielęgnacji pacjentów leżących, które są zaprojektowane z myślą o ochronie delikatnej skóry. W kontekście praktycznym, oddzielanie fałd skóry wymaga systematyczności i uwagi, szczególnie u osób z otyłością, gdzie ryzyko odparzeń jest wyższe. Ważne jest także regularne monitorowanie stanu skóry oraz stosowanie odpowiednich środków pielęgnacyjnych, takich jak emolienty, które nawilżają skórę i wspierają jej naturalną barierę ochronną. Działania te są zgodne z wytycznymi dotyczącymi opieki nad osobami leżącymi, które podkreślają znaczenie profilaktyki w zapobieganiu powikłaniom skórnym.

Pytanie 33

Kiedy asystent powinien poinformować pacjenta o konieczności zarejestrowania skierowania na zabiegi fizjoterapeutyczne, które otrzymał od lekarza rehabilitacji medycznej?

A. 14 dni od momentu wystawienia skierowania

B. 20 dni od momentu wystawienia skierowania

C. 30 dni od momentu wystawienia skierowania

D. 7 dni od momentu wystawienia skierowania

Wybór niewłaściwej odpowiedzi na pytanie o termin rejestracji skierowania na zabiegi fizjoterapeutyczne odzwierciedla typowe nieporozumienia związane z procedurami rehabilitacyjnymi. Wiele osób może myśleć, że krótszy czas, taki jak 14 dni, jest wystarczający, jednak w rzeczywistości standardowy czas na rejestrację został wydłużony do 30 dni, aby dostosować się do potrzeb pacjentów i obciążeń systemu opieki zdrowotnej. Często spotyka się błędne założenie, że szybka rejestracja jest kluczowa dla sukcesu rehabilitacji, co nie zawsze jest prawdą. W praktyce, zbyt krótki okres na rejestrację może prowadzić do frustracji pacjentów, którzy z powodu braku dostępności usług mogą nie zdążyć na zabiegi, co z kolei opóźnia ich proces zdrowienia. Warto zauważyć, że standardy praktyk w rehabilitacji medycznej wyraźnie wskazują na znaczenie planowania czasu rehabilitacji oraz dostosowywania go do rzeczywistych możliwości placówek medycznych, co obejmuje również czas na rejestrację skierowań. Efektywna rehabilitacja wymaga czasu, a elastyczność w zarządzaniu terminami sprzyja lepszym wynikom zdrowotnym, dlatego nie należy pomijać ram czasowych określonych przez przepisy.

Pytanie 34

Jaka forma wsparcia finansowego może być dostępna dla osoby z niepełnosprawnością, która straciła pracę z powodu swojego stanu zdrowia?

A. Kredyt mieszkaniowy

B. Premia świąteczna

C. Zasiłek dla bezrobotnych

D. Stypendium naukowe

Osoby z niepełnosprawnością, które straciły pracę z powodu swojego stanu zdrowia, mogą być uprawnione do zasiłku dla bezrobotnych, co stanowi formę wsparcia finansowego. Zasiłek dla bezrobotnych jest świadczeniem pieniężnym przyznawanym osobom, które utraciły pracę i spełniają określone warunki, takie jak rejestracja w urzędzie pracy jako osoba bezrobotna. Dla osób z niepełnosprawnościami często istnieją dodatkowe udogodnienia i wsparcie w procesie rejestracji i uzyskiwania zasiłku. Taki zasiłek ma na celu zapewnienie środków do życia w okresie poszukiwania nowej pracy lub przekwalifikowania się. W kontekście osób niepełnosprawnych, zasiłek ten może być dostosowany do specyficznych potrzeb, a także mogą być dostępne dodatkowe programy wsparcia, takie jak szkolenia zawodowe czy doradztwo zawodowe. Posiadanie statusu osoby niepełnosprawnej może również wpływać na długość okresu, w jakim zasiłek jest przyznawany, oraz na jego wysokość. Ważne jest, aby osoby z niepełnosprawnościami były świadome swoich praw i dostępnych form wsparcia, aby mogły skutecznie korzystać z dostępnych narzędzi pomocy społecznej i zawodowej.

Pytanie 35

Pan Janusz, mający 30 lat i korzystający z wózka inwalidzkiego, pragnie nabyć umiejętności wspomagające jego zatrudnienie, takie jak obrona swoich poglądów oraz odporność na presję. Co powinien zasugerować mu asystent?

A. udział w kursie językowym

B. uczestnictwo w treningu asertywności

C. uczestnictwo w treningu autogennym

D. udział w kursie z informatyki

Trening asertywności jest skuteczną metodą, która pozwala osobom na zdobycie niezbędnych umiejętności do obrony swoich przekonań oraz radzenia sobie z presją i naciskami. Uczestnictwo w takim treningu umożliwia rozwój umiejętności interpersonalnych, co jest kluczowe w kontekście zawodowym. Osoby, które są asertywne, potrafią wyrażać swoje myśli i uczucia w sposób jasny i bezpośredni, co sprzyja budowaniu pewności siebie i tworzeniu zdrowych relacji z innymi. Przykłady zastosowania treningu asertywności obejmują sytuacje zawodowe, w których pracownicy muszą negocjować warunki zatrudnienia, odmawiać dodatkowych obowiązków, gdy są przeciążeni pracą, czy wyrażać swoje opinie na temat projektów. Dobre praktyki w zakresie asertywności sugerują, że regularne ćwiczenie tych umiejętności w różnych kontekstach, na przykład podczas symulacji sytuacji zawodowych, może przynieść wymierne korzyści. Ponadto, trening asertywności może być dostosowany do indywidualnych potrzeb, co czyni go szczególnie efektywnym narzędziem dla osób z ograniczeniami fizycznymi, takich jak pan Janusz, ponieważ umożliwia mu aktywne uczestnictwo w życiu zawodowym.

Pytanie 36

Jakie zajęcia powinien zaproponować asystent 12-letniemu chłopcu z zespołem Downa, który jest entuzjastą koni?

A. z hipoterapii

B. z terapii z udziałem psów

C. z terapii kolorami

D. z terapii ogrodniczej

Hipoterapia to forma terapii, w której wykorzystuje się konie jako narzędzie wspierające rozwój fizyczny i emocjonalny pacjentów. Dla 12-letniego chłopca z zespołem Downa, który ma zamiłowanie do koni, hipoterapia może przynieść szczególnie korzystne efekty. Ta metoda terapii angażuje pacjenta w interakcję z koniem, co sprzyja poprawie koordynacji ruchowej, równowagi oraz siły mięśniowej. Z perspektywy psychologicznej, kontakt z koniem może pomóc w redukcji stresu, lęku oraz poprawić poczucie własnej wartości. Ponadto, hipoterapia jest zgodna z wytycznymi organizacji takich jak American Hippotherapy Association, które podkreślają znaczenie indywidualnego podejścia do pacjenta i dostosowywania programu terapeutycznego do jego potrzeb. Przykłady zastosowania hipoterapii obejmują wykorzystanie jazdy konnej do pracy nad umiejętnościami społecznymi, rozwojem emocjonalnym oraz integracją sensoryczną, co jest szczególnie istotne dla dzieci z zespołem Downa.

Pytanie 37

Podopieczny mimo wielu prób przekonania nie zgadza się na mycie zębów i nie troszczy się o swoją częściową protezę dentystyczną. W celu zapobiegania infekcjom w jamie ustnej, co powinien zaproponować asystent do płukania jamy ustnej?

A. wywar z szałwii

B. gliceryną z boraksem

C. gliceryną z dodatkiem witaminy C

D. napar z ziela dziurawca

Prawidłową odpowiedzią jest napar z szałwii, ponieważ szałwia jest znana z właściwości przeciwzapalnych i antyseptycznych, co czyni ją skutecznym środkiem do płukania jamy ustnej. Regularne stosowanie naparu z szałwii może pomóc w redukcji stanów zapalnych oraz łagodzeniu podrażnień błony śluzowej jamy ustnej. Dodatkowo, szałwia zawiera flawonoidy oraz olejki eteryczne, które wspierają zdrowie jamy ustnej i mogą zmniejszać ryzyko infekcji. W praktyce, zaleca się przygotowanie naparu poprzez zalanie suszonej szałwii wrzątkiem, a następnie odczekanie, aż napar ostygnie do temperatury pokojowej. Płukanie jamy ustnej takim naparem powinno być częścią codziennej higieny, zwłaszcza w przypadkach pacjentów z protezami dentystycznymi, gdzie ryzyko stanów zapalnych jest wyższe. Rekomendacje te są zgodne z zaleceniami towarzystw stomatologicznych, które podkreślają znaczenie naturalnych środków w poprawie stanu zdrowia jamy ustnej.

Pytanie 38

Które z poniższych przedmiotów asystent powinien polecić osobie niewidomej, by ułatwić jej samodzielne przygotowywanie posiłków?

A. czujnika do mierzenia poziomu cieczy, urządzenia do krojenia warzyw, separatora do jajek

B. kubka z podwójnymi uchwytami, talerza z barierką

C. głębokiej miski, antypoślizgowej tacy, ostrego noża

D. sztućców z grubszymi uchwytami, talerza z funkcją podgrzewania

Czujnik poziomu cieczy, maszynka do krojenia warzyw oraz separator do żółtek są kluczowymi narzędziami, które znacząco ułatwiają osobom z dysfunkcją wzroku samodzielne przygotowywanie posiłków. Czujnik poziomu cieczy to innowacyjne urządzenie, które pozwala na bezpieczne nalewanie płynów, eliminując ryzyko przelania. Dzięki wibracjom lub sygnałom dźwiękowym informuje użytkownika o osiągnięciu określonego poziomu, co jest niezwykle istotne w kontekście bezpieczeństwa i niezależności. Maszynka do krojenia warzyw umożliwia precyzyjne i bezpieczne krojenie, co jest nieocenione dla osób, które mogą mieć trudności z używaniem tradycyjnych noży. Ułatwia to także uzyskanie równych kawałków, co jest istotne przy gotowaniu. Separator do żółtek pozwala na szybkie i bezpieczne oddzielanie żółtek od białek, co przyspiesza proces przygotowywania potraw. W kontekście standardów dotyczących dostępności i wsparcia osób z niepełnosprawnościami, wykorzystanie takich narzędzi jest zgodne z dobrymi praktykami, które promują samodzielność i integrację społeczną.

Pytanie 39

Co powinien zrobić asystent podczas zmiany pościeli u pacjenta całkowicie leżącego?

A. umocować prześcieradło za pomocą maty antypoślizgowej

B. włożyć miękki koc pod prześcieradło

C. wygładzić i dokładnie naciągnąć prześcieradło

D. ułożyć prześcieradło po uprzednim krochmaleniu i prasowaniu

Wygładzanie i naciąganie prześcieradła jest kluczowym elementem zapewnienia komfortu oraz bezpieczeństwa pacjenta unieruchomionego w łóżku. Przede wszystkim, dobrze naciągnięte prześcieradło minimalizuje ryzyko powstawania otarć oraz odleżyn, które mogą być wynikiem nieprawidłowego ułożenia ciała na fałdach tkaniny. Dodatkowo, gładka powierzchnia sprzyja utrzymaniu higieny i estetyki łóżka, co jest istotne dla dobrostanu psychicznego pacjenta. W praktyce, asystent powinien bezpiecznie unikać zagnieceń, delikatnie rozkładając materiał i dbając o równomierne napięcie. Zastosowanie standardów pielęgniarskich, takich jak zasada komfortu i godności pacjenta, jest niezbędne w tej procedurze. Warto również wspomnieć, że użycie wysokiej jakości prześcieradeł, wykonanych z materiałów antyalergicznych, może dodatkowo podnieść komfort pacjenta, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w opiece nad osobami unieruchomionymi.

Pytanie 40

Jakie brakujące udogodnienie stanowi przeszkodę architektoniczną dla osoby na wózku inwalidzkim mieszkającej na pierwszym piętrze budynku mieszkalnego?

A. platformy transportowej

B. dźwigu osobowego w budynku

C. uchwytów przy schodach

D. uchwytów na ścianach

Odpowiedź 'windy w budynku' jest prawidłowa, ponieważ brak windy w budynku wielorodzinnym znacząco ogranicza mobilność osób poruszających się na wózku inwalidzkim. Windy stanowią kluczowy element infrastruktury dostępnej dla osób z ograniczeniami ruchowymi, umożliwiając im swobodne poruszanie się pomiędzy piętrami budynku. Zgodnie z obowiązującymi normami budowlanymi, takimi jak norma PN-EN 81-70, która dotyczy dostępności wind, budynki użyteczności publicznej oraz mieszkalne powinny być zaprojektowane z myślą o osobach z niepełnosprawnościami. W praktyce, brak windy uniemożliwia osobie na wózku samodzielne opuszczenie lub wejście do budynku, co może prowadzić do izolacji i utrudnienia dostępu do niezbędnych usług oraz aktywności społecznych. Przykładem zastosowania dostępu za pomocą windy może być umożliwienie dostępu do mieszkań, usług medycznych czy edukacyjnych, co jest niezbędne dla jakości życia osób z ograniczeniami ruchowymi.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej