Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 28 kwietnia 2025 08:04
Data zakończenia: 28 kwietnia 2025 08:19

Egzamin niezdany

Wynik: 19/40 punktów (47,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Które systemy operacyjne są atakowane przez wirusa MS Blaster?

A. MS Windows 2000/NT/XP

B. DOS

C. MS Windows 9x

D. Linux

Wirus MS Blaster, znany również jako Lovsan i MSBlast, był szczególnie niebezpiecznym złośliwym oprogramowaniem, które celowało w systemy operacyjne Microsoftu, a w szczególności w wersje takie jak Windows 2000, NT oraz XP. Jego głównym celem były luki w zabezpieczeniach systemów operacyjnych, które pozwalały na zdalne zainfekowanie komputera. Użytkownicy Windows 2000, NT i XP mogli być narażeni na atak w wyniku aktywacji usługi DCOM, która była odpowiedzialna za komunikację między aplikacjami. W momencie, gdy wirus zainfekował system, mógł wywołać nie tylko zakłócenia w pracy komputera, ale także aktywować masowy atak DDoS na serwer Windows Update. Aby zabezpieczyć się przed podobnymi zagrożeniami, zaleca się regularne aktualizowanie systemu operacyjnego oraz stosowanie zapór ogniowych i oprogramowania antywirusowego, co zgodne jest z najlepszymi praktykami w zakresie zabezpieczeń IT.

Pytanie 2

Informacje ogólne na temat zdarzeń systemowych w systemie Linux są zapisywane w

A. rejestrze systemowym

B. bibliotece RemoteApp

C. programie perfmon

D. pliku messages

Zrozumienie, gdzie przechowywane są informacje o zdarzeniach systemowych w Linuxie, jest kluczowe dla każdej osoby zajmującej się administracją systemów. Odpowiedź, która sugeruje rejestr systemowy, odnosi się do koncepcji, która nie ma zastosowania w kontekście Linuxa. Rejestry systemowe to termin używany głównie w systemach operacyjnych Windows, gdzie istnieje centralna baza danych przechowująca ustawienia systemowe oraz informacje o zainstalowanych programach. Z kolei odpowiedź odnosząca się do programu perfmon jest błędna, ponieważ jest to narzędzie do monitorowania wydajności systemu Windows, a nie Linuxa. Użytkownicy mogą mylić funkcje monitorowania wydajności z rejestrowaniem zdarzeń, co może prowadzić do fałszywych wniosków. Ostatnia odpowiedź dotycząca biblioteki RemoteApp również jest myląca, ponieważ odnosi się do technologii zdalnego dostępu w systemie Windows, a nie do systemów Linux. Takie nieporozumienia wynikają często z mieszania terminologii między różnymi systemami operacyjnymi. Kluczowe jest zrozumienie, że Linux korzysta z plików logów, a nie centralnych rejestrów, co jest zgodne z jego architekturą i filozofią otwartego oprogramowania.

Pytanie 3

Zgłoszona awaria ekranu laptopa może być wynikiem

A. martwych pikseli

B. uszkodzenia taśmy łączącej matrycę z płytą główną

C. uszkodzenia podświetlenia matrycy

D. nieprawidłowego ustawienia rozdzielczości ekranu

Uszkodzenie taśmy łączącej matrycę z płytą główną jest częstą przyczyną problemów z wyświetlaniem obrazu na ekranie laptopa. Taśma ta, znana również jako kabel LVDS (Low Voltage Differential Signaling), przesyła sygnały wideo z płyty głównej do matrycy, a jej uszkodzenie może prowadzić do zniekształceń obrazu, jak migotanie, paski, czy nawet całkowity brak obrazu. Problemy mogą być wynikiem mechanicznego zużycia spowodowanego częstym otwieraniem i zamykaniem pokrywy laptopa. Właściwa diagnoza zazwyczaj obejmuje sprawdzenie ciągłości elektrycznej taśmy oraz jej fizycznego stanu. Naprawa polega na wymianie uszkodzonej taśmy co powinno być wykonane zgodnie z instrukcjami serwisowymi producenta aby uniknąć dalszych uszkodzeń. Zastosowanie odpowiednich narzędzi i technik montażu jest kluczowe dla przywrócenia prawidłowego funkcjonowania wyświetlacza. Profesjonaliści w tej dziedzinie powinni być świadomi jak delikatne są te komponenty i stosować się do dobrych praktyk aby zapewnić długotrwałość naprawy.

Pytanie 4

Przedstawione narzędzie jest przeznaczone do

A. wykonywania zakończeń kablowych w złączach LSA.

B. zaciskania złączy RJ45.

C. instalacji modułu Krone w gniazdach.

D. usuwania izolacji.

Narzędzie przedstawione na zdjęciu to narzędzie do zakończeń kablowych w złączach LSA, często nazywane narzędziem LSA-Plus. Jest to kluczowe narzędzie w instalacjach sieciowych, szczególnie w sieciach telekomunikacyjnych i teleinformatycznych. Narzędzie to umożliwia precyzyjne montowanie przewodów w złączach typu LSA, stosowanych powszechnie w panelach krosowych i gniazdach telefonicznych. Działa poprzez wciśnięcie przewodu w złącze, jednocześnie obcinając nadmiar kabla, co gwarantuje stabilne i trwałe połączenie. Przykładowe zastosowanie to instalacje sieci telefonicznych, komputerowych oraz systemów alarmowych. Użycie narzędzia zgodnie z normami, takimi jak EIA/TIA, zapewnia niezawodność i minimalizuje straty sygnału. Narzędzie LSA-Plus jest niezbędne do utrzymania wysokiej jakości połączeń w infrastrukturach kablowych, co jest istotne dla zapewnienia skutecznej komunikacji. Użycie tego narzędzia jest również zgodne z dobrą praktyką instalacyjną, co jest kluczowe dla profesjonalnych techników sieciowych.

Pytanie 5

Jakie z podanych urządzeń stanowi część jednostki centralnej?

A. Mysz USB

B. Monitor LCD

C. Modem PCI

D. Klawiatura PS/2

Wybór klawiatury PS/2, monitora LCD lub myszy USB jako elementów jednostki centralnej wynika z częstych nieporozumień dotyczących definicji komponentów komputerowych. Klawiatura PS/2 i mysz USB to urządzenia peryferyjne, które służą do interakcji z komputerem, ale nie są częścią jednostki centralnej. Klawiatury i myszy są używane do wprowadzania danych i sterowania, a ich funkcja nie obejmuje przetwarzania informacji wewnątrz komputera. Monitor LCD działa zupełnie inaczej, jako urządzenie wyjściowe, które wizualizuje dane przetwarzane przez komputer, a tym samym również nie jest częścią jednostki centralnej. Zrozumienie różnicy między komponentami wewnętrznymi a zewnętrznymi jest kluczowe w kontekście budowy i funkcjonowania komputerów. Często pojawia się mylne przekonanie, że wszystkie urządzenia podłączone do komputera są integralną częścią jego architektury, co prowadzi do błędnych wniosków. Właściwa klasyfikacja komponentów jest niezbędna dla efektywnego rozwiązywania problemów, modernizacji sprzętu oraz działania w zgodzie z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 6

Administrator Active Directory w domenie firma.local pragnie skonfigurować profil mobilny dla wszystkich użytkowników. Profil ma być zapisywany na serwerze serwer1, w folderze pliki, udostępnionym w sieci jako dane$. Który z parametrów w ustawieniach profilu użytkownika spełnia te wymagania?

A. firma.localpliki\%username%

B. firma.localdane\%username%

C. serwer1pliki\%username%

D. serwer1dane$\%username%

Wybór niepoprawnej ścieżki do profilu mobilnego może prowadzić do szeregu problemów związanych z dostępnością i organizacją danych użytkowników. Odpowiedzi, które nie zawierają znaku dolara '$', takie jak 'firma.localdane\%username%' oraz 'firma.localpliki\%username%', wskazują na lokalizację, która nie jest udostępniona w sieci, co w praktyce uniemożliwia użytkownikom zdalny dostęp do ich profili mobilnych. W Active Directory, aby zrealizować funkcjonalność profilów mobilnych, ścieżka musi prowadzić do folderu zdalnego, co jest fundamentalną zasadą w zarządzaniu danymi użytkowników. Dodatkowo, odpowiedź 'serwer1pliki\%username%' nie odnosi się do użycia folderu udostępnionego, co jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania profilu mobilnego. W kontekście zabezpieczeń, ukryte foldery, takie jak 'dane$', są preferowane, gdyż ograniczają przypadkowy dostęp do nich, co jest zgodne z zasadą minimalnych uprawnień. Osoby podejmujące decyzje o konfiguracji profili mobilnych powinny zrozumieć, że każda nieprawidłowo skonfigurowana ścieżka może prowadzić do utraty danych, nieprzewidzianych problemów z synchronizacją oraz frustracji użytkowników, co skutkuje obniżeniem wydajności pracy i problemami z dostępem do danych.

Pytanie 7

Aby zwiększyć lub zmniejszyć rozmiar ikony na pulpicie, należy obracać kółkiem myszy, trzymając jednocześnie wciśnięty klawisz

A. TAB

B. CTRL

C. SHIFT

D. ALT

Przytrzymywanie klawisza CTRL podczas kręcenia kółkiem myszy jest standardowym sposobem na zmianę rozmiaru ikon na pulpicie w systemach operacyjnych Windows. Gdy użytkownik przytrzymuje klawisz CTRL, a następnie używa kółka myszy, zmienia on skalę ikon w systemie, co pozwala na ich powiększenie lub pomniejszenie. Taka funkcjonalność jest szczególnie przydatna, gdy użytkownik chce dostosować wygląd pulpitu do własnych potrzeb lub zwiększyć widoczność ikon, co może być pomocne dla osób z problemami ze wzrokiem. Zmiana rozmiaru ikon jest również zastosowaniem w kontekście organizacji przestrzeni roboczej, co jest zgodne z dobrą praktyką w zakresie ergonomii cyfrowej. Warto dodać, że możliwość ta jest częścią większego zestawu funkcji personalizacji, które można znaleźć w menu kontekstowym pulpitu, ale użycie klawisza CTRL sprawia, że ta operacja staje się bardziej intuicyjna i szybsza.

Pytanie 8

Jakie są przyczyny wyświetlenia na ekranie komputera komunikatu o wykryciu konfliktu adresów IP?

A. Inne urządzenie w sieci posiada ten sam adres IP co komputer

B. Usługa DHCP w sieci lokalnej jest nieaktywna

C. W konfiguracji protokołu TCP/IP ustawiony jest nieprawidłowy adres bramy domyślnej

D. Adres IP komputera znajduje się poza zakresem adresów w sieci lokalnej

Prawidłowa odpowiedź wskazuje, że konflikt adresów IP wynika z nadania temu samemu adresowi IP więcej niż jednemu urządzeniu w sieci lokalnej. Każde urządzenie w sieci musi mieć unikalny adres IP, aby mogło komunikować się z innymi. W sytuacji, gdy dwa urządzenia mają ten sam adres, sieć nie jest w stanie poprawnie zidentyfikować, do którego z nich wysłać dane, co prowadzi do konfliktu. Aby rozwiązać ten problem, można zastosować dynamiczne przydzielanie adresów IP przez serwer DHCP, który automatycznie nadzoruje unikalność adresów w sieci. Dobrą praktyką jest również regularne monitorowanie i aktualizacja konfiguracji sieci, aby zapobiegać błądzeniu w przydzielaniu adresów. W przypadku sprzętu działającego w sieci lokalnej, użytkownicy powinni upewnić się, że przydzielone adresy IP nie kolidują z adresami przypisanymi przez DHCP, a także mogą używać narzędzi do skanowania sieci, aby zweryfikować przydzielone adresy IP.

Pytanie 9

Recykling można zdefiniować jako

A. odzysk

B. segregację

C. oszczędność

D. produkcję

Recykling można zdefiniować jako proces odzyskiwania surowców z odpadów, co ma na celu ich ponowne wykorzystanie w produkcji nowych produktów. Odzysk jest kluczowym elementem gospodarki cyrkularnej, która promuje minimalizację odpadów poprzez ich ponowne wykorzystanie, a także zmniejszenie zapotrzebowania na surowce pierwotne. Przykładem procesu odzysku może być przetwarzanie plastikowych butelek, które po zebraniu i przetworzeniu stają się surowcem do produkcji nowych przedmiotów, takich jak odzież, meble czy materiały budowlane. Dobre praktyki w recyklingu wskazują na konieczność odpowiedniej segregacji odpadów, co zwiększa efektywność odzysku. Organizacje takie jak Europejska Agencja Środowiska promują standardy, które zachęcają do wdrażania systemów recyklingowych, co nie tylko przynosi korzyści środowiskowe, ale również ekonomiczne, zmniejszając koszty związane z utylizacją odpadów i pozyskiwaniem nowych surowców.

Pytanie 10

Którą opcję w menu przełącznika należy wybrać, aby przywrócić ustawienia do wartości fabrycznych?

A. Reset System

B. Firmware Upgrade

C. Reboot Device

D. Save Configuration

Opcja Reset System jest prawidłowym wyborem, gdyż odpowiada za przywrócenie urządzenia do ustawień fabrycznych. Przywracanie ustawień fabrycznych polega na zresetowaniu wszystkich skonfigurowanych parametrów do wartości, które były pierwotnie ustawione przez producenta. Proces ten jest niezbędny, gdy występują problemy z działaniem urządzenia lub gdy chcemy przygotować sprzęt do nowej konfiguracji. Przykład praktycznego zastosowania to usunięcie błędów konfiguracyjnych lub zabezpieczenie danych osobowych przed sprzedażą urządzenia. W kontekście dobrych praktyk branżowych, regularne przywracanie ustawień fabrycznych pomaga utrzymać optymalną wydajność i bezpieczeństwo urządzeń sieciowych, minimalizując ryzyko wystąpienia niepożądanych zachowań wynikających z błędnych konfiguracji. Odpowiednie procedury resetowania powinny być opisane w dokumentacji technicznej urządzenia i stanowią ważny element zarządzania cyklem życia sprzętu IT.

Pytanie 11

Jakiego narzędzia należy użyć do montażu końcówek kabla UTP w gnieździe keystone z zaciskami typu 110?

A. Zaciskarki do wtyków RJ45

B. Narzędzia uderzeniowego

C. Śrubokręta krzyżakowego

D. Śrubokręta płaskiego

Użycie wkrętaka płaskiego lub krzyżakowego jest niewłaściwe w kontekście tworzenia końcówek kabli UTP w modułach keystone z stykami typu 110. Wkrętaki te są przeznaczone do pracy z śrubami i innymi elementami mocującymi, ale nie mają zastosowania w kontekście połączeń elektrycznych w systemach okablowania strukturalnego. Typowym błędem jest myślenie, że wkrętaki mogą być używane do zakładania kabli, co prowadzi do uszkodzeń zarówno kabla, jak i modułu. Istotne jest zrozumienie, że końcówki kabli UTP wymagają precyzyjnego kontaktu z pinami w module, co można osiągnąć jedynie przy użyciu narzędzia uderzeniowego, które zapewnia odpowiednią siłę i kąt wprowadzenia żył. Zaciskarka do wtyków RJ45 również nie jest właściwym narzędziem w tym przypadku, ponieważ jest zaprojektowana do pracy z wtyczkami RJ45, a nie z modułami keystone. Właściwa metodologia zakończenia kabli jest kluczowa dla zapewnienia jakości sygnału oraz trwałości instalacji. Użycie niewłaściwego narzędzia może prowadzić do dużych strat w wydajności sieci, a także zwiększać ryzyko awarii, co w kontekście profesjonalnej instalacji jest absolutnie nieakceptowalne. Właściwe narzędzie oraz technika są zatem fundamentem efektywnej i niezawodnej infrastruktury sieciowej.

Pytanie 12

Wykonanie polecenia net use Z:192.168.20.2data /delete spowoduje?

A. podłączenie katalogu data do dysku Z:

B. rozłączenie zasobów komputera 192.168.20.2 od dysku Z:

C. rozłączenie katalogu data z dyskiem Z:

D. podłączenie zasobów komputera 192.168.20.2 do dysku Z:

Niepoprawne koncepcje w odpowiedziach wskazują na niepełne zrozumienie działania komendy 'net use' oraz ogólnych zasad zarządzania zasobami sieciowymi. Przyłączenie zasobów hosta 192.168.20.2 do dysku Z: miałoby miejsce przy użyciu polecenia 'net use Z: \\192.168.20.2\data', jednak nie odnosiłoby się to do jego odłączenia. Odłączenie zasobów, jak sugeruje polecenie z '/delete', oznacza, że zasób, który wcześniej był przypisany do dysku Z:, zostaje usunięty z jego pamięci. Wiele osób myli pojęcia przyłączenia i odłączenia, co prowadzi do błędnych interpretacji działań systemowych. Ważne jest zrozumienie, że /delete w tym kontekście podkreśla eliminację dostępu do konkretnego katalogu, a nie jego przyłączenie. Ponadto, błędne odpowiedzi dotyczące przyłączenia katalogu 'data' do dysku Z: również wykazują nieprawidłowe rozumienie polecenia, które, jak wspomniano wcześniej, jest używane do odłączania, a nie przyłączania. W praktyce, prawidłowe stosowanie komendy 'net use' jest kluczowe dla wydajnego zarządzania zasobami sieciowymi oraz dla zapewnienia, że dostęp do danych jest kontrolowany i bezpieczny.

Pytanie 13

Jaki adres IPv4 identyfikuje urządzenie funkcjonujące w sieci o adresie 14.36.64.0/20?

A. 14.36.17.1

B. 14.36.48.1

C. 14.36.80.1

D. 14.36.65.1

Adres IPv4 14.36.65.1 pasuje do sieci 14.36.64.0/20. Z maską /20 pierwsze 20 bitów to część adresu sieciowego, a pozostałe 12 bitów to miejsca, które można wykorzystać dla urządzeń w tej sieci. Czyli w zakładanym zakresie od 14.36.64.1 do 14.36.79.254 adres 14.36.65.1 jak najbardziej się mieści. W praktyce to ważne, żeby mieć pojęcie o adresach IP, bo przydaje się to przy przydzielaniu adresów dla urządzeń i konfigurowaniu routerów czy switchów. Dobrze jest też pamiętać, że używanie odpowiednich masek podsieci to dobry sposób na zorganizowanie sieci, co pomaga lepiej wykorzystać dostępne adresy.

Pytanie 14

Z jaką minimalną efektywną częstotliwością taktowania mogą działać pamięci DDR2?

A. 233 MHz

B. 333 MHz

C. 800 MHz

D. 533 MHz

Wybór niższej częstotliwości taktowania, takiej jak 233 MHz, 333 MHz czy 800 MHz, nie jest zgodny z charakterystyką pamięci DDR2. Pamięć DDR2 została zaprojektowana jako kontynuacja standardów DDR, jednak z bardziej zaawansowanymi funkcjami. Częstotliwości 233 MHz oraz 333 MHz to wartości charakterystyczne dla pamięci DDR, a nie DDR2. Użytkownicy mogą mylić te standardy, sądząc, że niższe częstotliwości są kompatybilne również z DDR2, co jest błędne. W przypadku 800 MHz mamy do czynienia z wyższym standardem, który z kolei może być mylony z maksymalną częstotliwością działania, ale nie jest to minimalna wartość skutecznego taktowania dla DDR2. Taktowanie na poziomie 800 MHz jest osiągalne tylko przy zastosowaniu odpowiednich komponentów i nie jest to najniższa efektywna częstotliwość. Często błędne wyobrażenia o standardach pamięci mogą prowadzić do problemów z kompatybilnością w systemach komputerowych, gdyż niektóre płyty główne mogą nie obsługiwać starszych typów pamięci z niższymi częstotliwościami. Ważne jest, aby przy wyborze pamięci kierować się dokumentacją techniczną oraz wymaganiami sprzętowymi, co pozwoli uniknąć potencjalnych problemów z obiegiem danych oraz wydajnością systemu.

Pytanie 15

Jakim interfejsem można uzyskać transmisję danych o maksymalnej przepustowości 6 Gb/s?

A. USB 3.0

B. SATA 2

C. USB 2.0

D. SATA 3

Interfejs SATA 3 (Serial ATA III) rzeczywiście umożliwia transmisję danych z maksymalną przepustowością wynoszącą 6 Gb/s. Jest to standard, który zapewnia znaczną poprawę wydajności w porównaniu do jego poprzednika, SATA 2, który obsługuje maksymalną przepustowość na poziomie 3 Gb/s. SATA 3 jest powszechnie używany w nowoczesnych dyskach twardych i dyskach SSD, co umożliwia szybsze przesyłanie danych i lepszą responsywność systemu. Praktyczne zastosowanie tego standardu można zaobserwować w komputerach osobistych, serwerach oraz systemach NAS, gdzie wymagania dotyczące przepustowości są szczególnie wysokie, zwłaszcza w kontekście obsługi dużych zbiorów danych oraz intensywnego korzystania z aplikacji wymagających szybkiego dostępu do pamięci masowej. Warto również zauważyć, że SATA 3 jest wstecznie kompatybilny z wcześniejszymi wersjami SATA, co oznacza, że można używać go z urządzeniami obsługującymi starsze standardy, co jest korzystne dla użytkowników, którzy chcą zaktualizować swoje systemy bez konieczności wymiany wszystkich komponentów.

Pytanie 16

W systemie Linux wykonanie komendy passwd Ala spowoduje

A. pokazanie ścieżki do katalogu Ala

B. stworzenie konta użytkownika Ala

C. zmianę hasła użytkownika Ala

D. wyświetlenie członków grupy Ala

Odpowiedzi, które sugerują inne funkcje polecenia 'passwd Ala', są wynikiem nieporozumienia dotyczącego jego działania. Wyświetlenie ścieżki do katalogu użytkownika Ala nie jest związane z poleceniem 'passwd'. Aby uzyskać informacje o ścieżce do katalogu domowego użytkownika, można użyć polecenia 'echo ~$USER' lub 'getent passwd Ala', które zwróci informacje o użytkowniku, w tym ścieżkę do katalogu domowego. Tworzenie konta użytkownika odbywa się za pomocą polecenia 'useradd', które różni się od 'passwd' i jest odpowiedzialne za inicjalizację nowego konta w systemie. Ponadto, polecenie 'passwd' nie służy do wyświetlania członków grupy; do tego celu wykorzystuje się komendę 'getent group' lub 'members', które pokazują, kto należy do danej grupy. Zrozumienie różnicy między tymi poleceniami jest kluczowe dla skutecznego zarządzania systemem, ponieważ każde z nich pełni odmienną funkcję i wymaga różnych uprawnień. Dlatego tak ważne jest, aby użytkownicy mieli jasne pojęcie o dostępnych narzędziach i ich zastosowaniach w codziennej administracji systemem Linux.

Pytanie 17

Wydanie komendy chmod 400 nazwa_pliku w systemie Linux spowoduje, że właściciel pliku

A. nie będzie mógł uzyskać do niego dostępu

B. będzie miał możliwość jego uruchomienia

C. będzie miał możliwość jego odczytu

D. będzie miał możliwość usunięcia go

Odpowiedzi sugerujące, że właściciel pliku będzie mógł go uruchomić, usunąć lub nie będzie miał do niego dostępu, wynikają z nieporozumienia dotyczącego systemu uprawnień w systemie Linux. Właściciel pliku posiada prawo do odczytu, co oznacza, że może zapoznać się z jego zawartością, ale nie może go uruchomić ani modyfikować. W przypadku uruchamiania pliku, konieczne jest posiadanie uprawnienia do wykonania (execute), które w przypadku chmod 400 nie jest przyznane. W kontekście usuwania pliku, uprawnienie do tego nie jest bezpośrednio związane z uprawnieniami odczytu czy zapisu pliku. Użytkownik może usunąć plik, jeśli ma odpowiednie uprawnienia do katalogu, w którym ten plik się znajduje. Z kolei odpowiedź sugerująca, że właściciel nie ma dostępu do pliku, kompletnie pomija fakt, że w przypadku uprawnień 400, właściciel ma możliwość odczytu, co oznacza, że dostęp teoretycznie istnieje, choć w ograniczonym zakresie. Te błędne koncepcje często wynikają z niepełnego zrozumienia modelu uprawnień w systemie Linux, w którym kluczowe jest rozróżnienie między różnymi typami uprawnień - odczytu, zapisu i wykonania - oraz ich wpływu na interakcję z plikami.

Pytanie 18

Aby poprawić bezpieczeństwo zasobów sieciowych, administrator sieci komputerowej w firmie otrzymał zadanie podziału aktualnej lokalnej sieci komputerowej na 16 podsieci. Obecna sieć posiada adres IP 192.168.20.0 i maskę 255.255.255.0. Jaką maskę sieci powinien zastosować administrator?

A. 255.255.255.248

B. 255.255.255.240

C. 255.255.255.192

D. 255.255.255.224

Wybór nieprawidłowej maski sieciowej może prowadzić do nieefektywnego zarządzania adresami IP i zmniejszenia bezpieczeństwa sieci. Na przykład, odpowiedź 255.255.255.224 (mask 27) daje 8 podsieci, a nie 16, co oznacza, że potrzeba więcej podsieci niż dostępnych. Przy tej masce każda podsieć miałaby tylko 30 dostępnych adresów hostów, co może być niewystarczające w większych środowiskach. Z kolei maska 255.255.255.192 (mask 26) dałaby 4 podsieci, a nie 16, co również nie spełnia wymagań. Podobnie, maska 255.255.255.248 (mask 29) pozwalałaby na utworzenie 32 podsieci, ale zaledwie 6 adresów hostów w każdej z nich, co było by niewystarczające dla większości zastosowań. Wybierając niewłaściwą maskę, administrator może nie tylko zredukować liczbę dostępnych adresów, ale także wprowadzić chaos w całej strukturze sieci. Ważne jest, aby przed podziałem sieci zawsze przeanalizować wymagania dotyczące liczby podsieci i hostów, co jest podstawą planowania adresacji IP i zarządzania siecią zgodnie z najlepszymi praktykami w dziedzinie IT.

Pytanie 19

Jaką maksymalną ilość rzeczywistych danych można przesłać w ciągu 1 sekundy przez łącze synchroniczne o wydajności 512 kbps, bez użycia sprzętowej i programowej kompresji?

A. W przybliżeniu 5 kB

B. Więcej niż 500 kB

C. Ponad 64 kB

D. W przybliżeniu 55 kB

Wybór innych odpowiedzi, takich jak "Ponad 500 kB" czy "Ponad 64 kB", wynika z błędnego zrozumienia podstawowych zasad przesyłu danych w sieciach komputerowych. Przede wszystkim, warto zauważyć, że łącze o przepustowości 512 kbps odnosi się do ilości bitów, które mogą być przesyłane w ciągu jednej sekundy, a nie bezpośrednio do bajtów. 1 kilobit to 1/8 kilobajta, zatem konwersja na bajty jest kluczowa dla uzyskania właściwego wyniku. Stąd wynika, że prawidłowe przeliczenie daje 64 kB, ale to tylko teoretyczna wartość. W praktyce, protokoły sieciowe wprowadzają dodatkowe obciążenie, co oznacza, że rzeczywista ilość przesyłanych danych będzie niższa. Często występującym błędem jest niebranie pod uwagę overheadu związanego z nagłówkami pakietów czy różnymi protokołami komunikacyjnymi. Na przykład, w protokole TCP/IP, część pasma jest wykorzystywana na nagłówki, co wpływa na rzeczywistą przepustowość. W rezultacie, odpowiadając na pytanie, możemy stwierdzić, że przesyłanie danych na poziomie 500 kB czy 64 kB bez uwzględnienia strat przynosi błędne wnioski. Kluczowe jest zrozumienie, że praktyczne zastosowania w sieciach komputerowych wymagają uwzględnienia strat związanych z protokołami, co przyczynia się do bardziej realistycznych prognoz przesyłania danych.

Pytanie 20

Które z poniższych wskazówek jest NIEWłaściwe w kontekście konserwacji skanera płaskiego?

A. Stosować do czyszczenia szyby aceton lub alkohol etylowy wylewając go bezpośrednio na szybę

B. Kontrolować, czy na powierzchni tacy dokumentów osadził się kurz

C. Zachować ostrożność, aby podczas prac nie rozlać płynu na mechanizmy skanera oraz na elementy elektroniczne

D. Zachować ostrożność, aby w trakcie pracy nie porysować szklanej powierzchni tacy dokumentów

Odpowiedź, że nie można używać acetonu ani alkoholu etylowego do czyszczenia szyby skanera, jest całkiem trafna. Te chemikalia mogą naprawdę uszkodzić powłokę optyczną, przez co szkło się matowieje, a jakość skanowanych obrazów spada. Najlepiej zamiast tego sięgnąć po środki czyszczące, które są dedykowane sprzętowi optycznemu. Warto wybrać te bez agresywnych rozpuszczalników. Do czyszczenia dobrze sprawdzają się miękkie ściereczki z mikrofibry, które skutecznie zbierają zanieczyszczenia i zmniejszają ryzyko zarysowań. To, moim zdaniem, nie tylko pozwala zachować sprzęt w dobrym stanie, ale także wpływa na jakość skanów, co ma znaczenie, gdy archiwizujemy dokumenty czy pracujemy w biurze. Regularne czyszczenie w odpowiedni sposób to klucz do długowieczności naszego sprzętu.

Pytanie 21

Liczba 205(10) w zapisie szesnastkowym wynosi

A. DC

B. CC

C. CD

D. DD

Odpowiedź CD (12) jest w porządku, bo w systemie szesnastkowym używamy cyfr od 0 do 9 oraz liter A do F. A na przykład A to 10, B to 11, a C to 12. Jak przeliczasz 205 z dziesiętnego na szesnastkowy, to dzielisz przez 16. Po pierwszym dzieleniu 205 przez 16 dostajesz 12 jako iloraz i 13 jako resztę. A ta reszta 13 to w szesnastkowym D, a iloraz 12 to C. Więc 205(10) zapisujesz jako CD(16). Wiedza o takich konwersjach jest mega ważna w informatyce, zwłaszcza jak chodzi o programowanie, bo często potrzeba operować na różnych systemach liczbowych. Na przykład, w HTML kolory zapisujemy w systemie szesnastkowym, co pokazuje, jak istotne są prawidłowe konwersje.

Pytanie 22

Urządzenie z funkcją Plug and Play, które zostało ponownie podłączone do komputera, jest identyfikowane na podstawie

A. specjalnego oprogramowania sterującego

B. lokalizacji oprogramowania urządzenia

C. lokalizacji sprzętu

D. unikalnego identyfikatora urządzenia

Podczas analizowania innych odpowiedzi, warto zauważyć, że specjalny sterownik programowy nie jest jedynym czynnikiem wpływającym na rozpoznawanie urządzeń Plug and Play. Sterowniki są z pewnością istotne, ale kluczowym elementem procesu identyfikacji urządzenia jest unikalny identyfikator, który odgrywa dominującą rolę w systemach operacyjnych. Z kolei lokalizacja sterownika urządzenia lub lokalizacja urządzenia nie są skutecznymi metodami identyfikacji. Lokalne sterowniki mogą być różnie zainstalowane w systemie i nie zawsze muszą być powiązane z danym urządzeniem, co może prowadzić do błędów. Dodatkowo, lokalizacja urządzenia nie ma znaczenia w kontekście identyfikacji. Można na przykład podłączyć to samo urządzenie do różnych portów USB w tym samym komputerze, a system nadal musi być w stanie je zidentyfikować. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków często wynikają z mylenia pojęcia lokalizacji z unikalnym identyfikatorem, a także z niedoceniania roli automatycznego rozpoznawania przez system operacyjny. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że identyfikacja urządzeń w systemach komputerowych opiera się na unikalnych identyfikatorach, które pozwalają na profesjonalne zarządzanie sprzętem oraz sterownikami.

Pytanie 23

Graficzny symbol ukazany na ilustracji oznacza

A. most

B. koncentrator

C. bramę

D. przełącznik

Symbol graficzny przedstawiony na rysunku rzeczywiście oznacza przełącznik sieciowy co jest zgodne z odpowiedzią numer trzy Przełącznik jest kluczowym urządzeniem w infrastrukturze sieci komputerowych odpowiadającym za efektywne kierowanie ruchem sieciowym w ramach lokalnej sieci komputerowej LAN Działa na poziomie drugiego modelu ISO/OSI czyli warstwie łącza danych Jego podstawową funkcją jest przekazywanie pakietów pomiędzy urządzeniami w ramach tej samej sieci lokalnej poprzez analizę adresów MAC Dzięki temu przełączniki potrafią znacząco zwiększać wydajność sieci poprzez redukcję kolizji danych i efektywne zarządzanie pasmem sieciowym W praktyce przełączniki są wykorzystywane w wielu zastosowaniach od małych sieci domowych po zaawansowane sieci korporacyjne W środowiskach korporacyjnych przełączniki mogą obsługiwać zaawansowane funkcje takie jak VLAN wirtualne sieci LAN zapewniające segregację ruchu sieciowego oraz Quality of Service QoS umożliwiające priorytetyzację ruchu Odpowiednie zarządzanie i konfiguracja przełączników są kluczowe dla zachowania bezpieczeństwa i wydajności całej infrastruktury sieciowej Współczesne przełączniki często integrują technologię Power over Ethernet PoE co umożliwia zasilanie urządzeń sieciowych takich jak telefony VoIP czy kamery IP bezpośrednio przez kabel sieciowy co upraszcza instalację i obniża koszty eksploatacji

Pytanie 24

Kluczowy sposób zabezpieczenia danych w sieci komputerowej przed nieautoryzowanym dostępem to

A. realizacja kopii danych

B. tworzenie sum kontrolnych plików

C. użycie macierzy dyskowych

D. autoryzacja dostępu do zasobów serwera

Choć generowanie sum kontrolnych plików, wykonywanie kopii danych oraz stosowanie macierzy dyskowych są istotnymi aspektami zarządzania danymi, nie są one podstawowymi mechanizmami ochrony przed nieuprawnionym dostępem. Generowanie sum kontrolnych plików ma na celu zapewnienie integralności danych, co oznacza, że można potwierdzić, że dane nie uległy zmianie. Mimo że jest to ważne w kontekście zabezpieczania danych przed modyfikacjami, nie chroni przed dostępem do tych danych przez nieuprawnione osoby. Wykonywanie kopii danych jest kluczowe dla ochrony przed utratą informacji, ale także nie zapobiega nieautoryzowanemu dostępowi. Ponadto, stosowanie macierzy dyskowych polega na organizowaniu danych na nośnikach, co również nie zapewnia mechanizmów zabezpieczających przed dostępem. Często mylnym podejściem jest skupienie się na technicznych aspektach przechowywania danych, a pomijanie warstwy autoryzacji i weryfikacji tożsamości użytkowników. Właściwe zabezpieczenie danych powinno opierać się na wielowarstwowych strategiach, gdzie autoryzacja dostępu jest kluczowym elementem zapewniającym, że tylko uprawnione osoby mogą korzystać z zasobów, co czyni ją podstawowym mechanizmem obrony przed nieautoryzowanym dostępem.

Pytanie 25

Aby zmierzyć tłumienie światłowodowego łącza w dwóch zakresach długości fal 1310 nm i 1550 nm, należy zastosować

A. testera UTP

B. reflektometr TDR

C. miernika mocy optycznej

D. rejestratora cyfrowego

Miernik mocy optycznej to urządzenie, które idealnie nadaje się do pomiaru tłumienia łącza światłowodowego w różnych oknach transmisyjnych, takich jak 1310 nm i 1550 nm. Tłumienie, które wyraża się w decybelach (dB), jest określane jako różnica mocy sygnału przed i po przejściu przez medium, co pozwala na ocenę jakości łącza. Mierniki mocy optycznej są zgodne z normami ITU-T G.651 oraz G.652, które definiują wymagania dotyczące jakości sieci światłowodowych. W praktyce, podczas testowania łącza, nadajnik o znanej mocy jest używany do wprowadzenia sygnału do włókna, a miernik mocy optycznej rejestruje moc na końcu łącza. Dzięki temu możliwe jest precyzyjne określenie wartości tłumienia oraz identyfikacja ewentualnych problemów, takich jak zanieczyszczenia, złe połączenia lub uszkodzenia włókna. Regularne pomiary tłumienia są kluczowe dla utrzymania niezawodności i wydajności sieci światłowodowych, co jest istotne w kontekście rosnących wymagań dotyczących przepustowości i jakości usług.

Pytanie 26

Na płycie głównej uszkodzona została zintegrowana karta sieciowa. Komputer nie ma zainstalowanego dysku twardego ani żadnych innych napędów, takich jak stacja dysków czy CD-ROM. Klient informuje, że w firmowej sieci komputery nie mają napędów, a wszystko "czyta" się z serwera. W celu przywrócenia utraconej funkcji należy zainstalować

A. kartę sieciową samodzielnie wspierającą funkcję Preboot Execution Environment w gnieździe rozszerzeń

B. kartę sieciową samodzielnie wspierającą funkcję Postboot Execution Enumeration w gnieździe rozszerzeń

C. napęd CD-ROM w komputerze

D. dysk twardy w komputerze

Zainstalowanie dysku twardego lub napędu CD-ROM nie rozwiąże problemu, ponieważ urządzenia te są fizycznymi nośnikami danych, których brak w opisanej sytuacji. Klient wskazuje, że w sieci firmowej komputery nie korzystają z lokalnych napędów, co oznacza, że system operacyjny oraz aplikacje ładowane są bezpośrednio z serwera. Dlatego montaż dysku twardego byłby zbędny i nieefektywny, a dodatkowo nie pasowałby do opisanego scenariusza, gdzie lokalne nośniki nie są wykorzystywane. Karty sieciowe, które nie obsługują funkcji PXE, są niewystarczające, ponieważ nie umożliwiają zdalnego uruchamiania systemu. Różnica między PXE a innymi metodami rozruchu polega na tym, że PXE wykorzystuje protokoły sieciowe do załadowania obrazu systemu operacyjnego z serwera, co jest niezbędne w tym przypadku. Wybór karty sieciowej, która obsługuje tylko POST i nie oferuje PXE, również nie byłby właściwy, gdyż nie zapewniałby pożądanej funkcjonalności. Zrozumienie różnicy między różnymi typami kart sieciowych oraz ich funkcjami jest kluczowe w kontekście zarządzania infrastrukturą IT. Prawidłowe podejście do problemu wymaga analizy potrzeb i warunków pracy w danej sieci, a wybór odpowiedniego sprzętu powinien być dostosowany do specyficznych wymagań środowiska operacyjnego.

Pytanie 27

Czym jest odwrotność bezstratnego algorytmu kompresji danych?

A. archiwizacja

B. dekompresja

C. pakowanie danych

D. prekompresja

Dekomresja to proces, w którym dane skompresowane są przywracane do ich oryginalnej postaci. W przypadku bezstratnej kompresji, dekompresja gwarantuje, że otrzymane dane są identyczne z tymi, które zostały pierwotnie skompresowane. W praktyce, dekompresja jest kluczowym elementem w obszarze zarządzania danymi, na przykład w przesyłaniu plików w formatach takich jak ZIP czy GZIP, gdzie po pobraniu pliku użytkownik musi go dekompresować, aby uzyskać dostęp do zawartych danych. W branży IT, standardy kompresji i dekompresji, takie jak DEFLATE, zapewniają efektywność i oszczędność przestrzeni dyskowej. Dobre praktyki branżowe sugerują regularne testowanie narzędzi do kompresji i dekompresji, aby zapewnić integralność danych oraz ich szybki dostęp, co jest szczególnie istotne w kontekście dużych zbiorów danych oraz aplikacji wymagających wysokiej wydajności.

Pytanie 28

AES (ang. Advanced Encryption Standard) to standard szyfrowania, który?

A. nie może być wdrożony w sprzęcie

B. jest następcą DES (ang. Data Encryption Standard)

C. nie może być stosowany do szyfrowania plików

D. wykorzystuje symetryczny algorytm szyfrujący

AES, czyli Advanced Encryption Standard, wykorzystuje symetryczny algorytm szyfrujący, co oznacza, że do szyfrowania i deszyfrowania danych używa się tego samego klucza. Jest to jedna z najważniejszych cech tego standardu, która zapewnia zarówno bezpieczeństwo, jak i szybkość operacji szyfrujących. AES został wprowadzony przez NIST w 2001 roku jako zamiennik dla DES, w odpowiedzi na rosnące wymagania dotyczące bezpieczeństwa danych. Przykładem zastosowania AES jest szyfrowanie danych w protokołach takich jak HTTPS, które zapewniają bezpieczną komunikację w Internecie. W praktyce, wiele systemów i aplikacji, od komunikatorów po bankowość internetową, korzysta z tego algorytmu, aby chronić dane przed nieautoryzowanym dostępem. Dodatkowo, zgodność z normami takimi jak FIPS 197, potwierdza, że AES spełnia wysokie standardy bezpieczeństwa, co czyni go zaufanym rozwiązaniem dla wielu zastosowań w branży IT.

Pytanie 29

W skanerze z systemem CIS źródłem światła oświetlającym skanowany dokument jest

A. grupa trójkolorowych diod LED

B. lampa fluorescencyjna

C. świetlówka

D. układ żarówek

Wszystkie inne odpowiedzi, takie jak układ żarówek, świetlówka czy lampa fluorescencyjna, nie są adekwatne dla skanerów z układami CIS. Układ żarówek, choć może zapewniać odpowiednią intensywność światła, nie gwarantuje równomiernego i kontrolowanego oświetlenia, co jest kluczowe w procesie skanowania. Żarówki emitują światło w różnorodnych kierunkach, co może prowadzić do nierównomiernego oświetlenia skanowanej powierzchni, a w rezultacie do gorszej jakości skanowanych obrazów. Świetlówki z kolei, chociaż były popularne w przeszłości, charakteryzują się dłuższym czasem rozgrzewania oraz większym zużyciem energii, co sprawia, że nie są optymalnym rozwiązaniem w nowoczesnych urządzeniach. Lampa fluorescencyjna, podobnie jak świetlówka, ma ograniczenia w zakresie kontroli barwy oraz może wprowadzać zniekształcenia kolorów w obrazach. Użytkownicy mogą mylnie uważać, że te źródła światła są wystarczające, jednak w praktyce ich zastosowanie może prowadzić do strat jakościowych w dokumentach skanowanych. Oparcie się na przestarzałych technologiach oświetleniowych może negatywnie wpłynąć na wydajność skanera i jakość finalnych wyników, dlatego w nowoczesnych skanerach zawsze stosuje się rozwiązania takie jak diody LED, które spełniają współczesne normy jakości i efektywności.

Pytanie 30

Zjawisko przenikania, które ma miejsce w sieciach komputerowych, polega na

A. przenikaniu sygnału pomiędzy sąsiadującymi w kablu parami przewodów

B. niedoskonałości ścieżki, spowodowanej zmianą konfiguracji par przewodów

C. utratach sygnału w ścieżce transmisyjnej

D. opóźnieniach w propagacji sygnału w trakcie przesyłania

Przenikanie sygnału między sąsiadującymi parami przewodów to zjawisko, które występuje w kontekście transmisji danych w sieciach komputerowych, zwłaszcza w kablach ekranowanych i skrętkach. W praktyce, gdy sygnały elektryczne przepływają przez przewody, mogą one wpływać na siebie nawzajem, co prowadzi do niepożądanych zakłóceń. Przykładem mogą być systemy Ethernet, które korzystają z kabli kategorii 5e lub 6, gdzie jakość transmisji jest kluczowa. Standardy takie jak ANSI/TIA-568 i ISO/IEC 11801 określają wymagania dotyczące minimalnych wartości tłumienia i parametrów, które muszą być spełnione, aby zminimalizować efekty przenikania. Właściwe zarządzanie torami transmisyjnymi, takie jak zachowanie odpowiednich odległości między przewodami oraz stosowanie odpowiednich ekranów, umożliwia maksymalne ograniczenie przenikania, co przyczynia się do poprawy jakości sygnału oraz wydajności systemów komunikacyjnych. Zrozumienie zjawiska przenikania jest kluczowe dla projektantów systemów sieciowych, aby zapewnić niezawodność i stabilność połączeń.

Pytanie 31

Jakie urządzenie peryferyjne komputera służy do wycinania, drukowania oraz frezowania?

A. Drukarka

B. Wizualizer

C. Skaner

D. Ploter

Wizualizer to takie urządzenie, które głównie wyświetla obrazy lub dokumenty, przekształcając je w sygnał wideo. Jest fajne na prezentacjach w szkole czy w biurze, ale nie nadaje się do wycinania czy frezowania. W kontekście technologii druku, wizualizer nie ma swojego miejsca, bo zajmuje się tylko wizualizacją, a nie produkcją fizycznych przedmiotów. Z kolei skaner to też urządzenie peryferyjne, które zamienia papierowe dokumenty na cyfrowe, co pozwala na ich archiwizację i edycję, ale też nie tnie ani nie drukuje. Skaner skupia się na zbieraniu danych, a nie na ich materializacji. Drukarka, mimo że wszyscy ją znają z robienia dokumentów, też nie potrafi wycinać ani frezować, więc nie ma sensu jej używać w tym przypadku. Widać, że czasem łatwo pomylić te urządzenia i to, co mogą robić, ale warto wiedzieć, że wybór właściwego sprzętu powinien zależeć od tego, co dokładnie chcemy osiągnąć.

Pytanie 32

W systemie Linux, aby przejść do głównego katalogu w strukturze drzewiastej, używa się komendy

A. cd\

B. cd/

C. cd ..

D. cd /

Odpowiedzi, które nie prowadzą do przejścia do korzenia drzewa katalogów, mogą wydawać się logiczne, ale nie odpowiadają rzeczywistości działania systemu Linux. 'cd/' bez spacji może wydawać się poprawne, jednak pomija standardy dotyczące formatowania poleceń, co może prowadzić do nieporozumień. W systemie Linux ważne jest, aby polecenia były poprawnie sformatowane, aby mogły być zrozumiane przez powłokę. Jest to przykład typowego błędu, gdzie użytkownicy zapominają o konieczności użycia spacji po 'cd' przed znakiem '/', co obniża czytelność i może prowadzić do niezamierzonych błędów. Z kolei 'cd\' jest poleceniem, które nie jest rozpoznawane w systemach Linux, ponieważ backslash (\) jest używany jako separator ścieżek w systemach Windows, a nie w Unix-like. Stąd, jego użycie w Linuxie prowadzi do niepoprawnego działania, co jest częstym błędem w myśleniu, gdy użytkownicy przenoszą nawyki z jednego systemu na drugi. Wreszcie, 'cd ..' przenosi nas do katalogu nadrzędnego, a nie do korzenia, co może prowadzić do frustracji, gdy użytkownicy próbują uzyskać dostęp do najwyższego poziomu hierarchii plików. Kluczowym aspektem nawigacji w systemie Linux jest zrozumienie, jak działa hierarchia plików i jakie polecenia są odpowiednie do wykonania określonych zadań, co jest podstawą efektywnego zarządzania systemem.

Pytanie 33

W komunikacie o błędzie w systemie, informacja przedstawiana w formacie heksadecymalnym oznacza

A. odnośnik do systemu pomocy

B. definicję błędu

C. nazwę sterownika

D. kod błędu

Odpowiedzi takie jak "definicja błędu", "nazwa sterownika" oraz "odnośnik do systemu pomocy" nie są adekwatne w kontekście pytania dotyczącego komunikatów o błędach wyświetlanych w formacie heksadecymalnym. Definicja błędu to bardziej opisowy termin, który odnosi się do ogólnego znaczenia lub interpretacji błędu, a nie do jego konkretnego identyfikatora. W praktyce, definicje błędów mogą być wyrażane w różnych formatach tekstowych, ale nie przybiorą formy heksadecymalnej, co czyni tę odpowiedź niewłaściwą. Nazwa sterownika odnosi się do oprogramowania, które umożliwia komunikację pomiędzy systemem operacyjnym a urządzeniem sprzętowym, i również nie jest związana z heksadecymalnym kodem błędu, który bardziej koncentruje się na specyfice problemu, a nie na oprogramowaniu. Odnośnik do systemu pomocy może być przydatny przy rozwiązywaniu problemów, jednakże nie jest to konkretna informacja, która byłaby reprezentowana w formacie heksadecymalnym. Typowym błędem myślowym w tym przypadku jest założenie, że wszystkie informacje związane z błędami muszą mieć charakter opisowy lub wskazywać na konkretne komponenty systemu, podczas gdy systemy komputerowe często korzystają z zwięzłych kodów, które umożliwiają szybką diagnostykę poprzez odwołanie do zdefiniowanych standardów.

Pytanie 34

Programem antywirusowym oferowanym bezpłatnie przez Microsoft dla posiadaczy legalnych wersji systemu Windows jest

A. Windows Defender

B. Windows Antywirus

C. Microsoft Security Essentials

D. Microsoft Free Antywirus

Odpowiedzi takie jak Microsoft Free Antywirus oraz Windows Antywirus są nieprawidłowe, ponieważ nie istnieją takie aplikacje. Termin 'Microsoft Free Antywirus' może sugerować, że firma Microsoft oferuje inną, darmową wersję oprogramowania zabezpieczającego, co jest mylne. W rzeczywistości, Microsoft nie wprowadził żadnej aplikacji o tej nazwie, a stosowanie nieoficjalnych nazw może prowadzić do dezorientacji użytkowników. Podobnie, 'Windows Antywirus' jest nieprecyzyjnym określeniem, które również nie odnosi się do żadnego konkretnego produktu. Tego rodzaju nieścisłości mogą prowadzić do błędnych wyborów, co z kolei może wpływać na bezpieczeństwo systemu komputerowego. Właściwe podejście do ochrony przed złośliwym oprogramowaniem powinno opierać się na korzystaniu z zweryfikowanych i uznawanych programów zabezpieczających, takich jak Microsoft Security Essentials czy Windows Defender, który jest jego następcą. Użytkownicy powinni być świadomi, że wybierając oprogramowanie do ochrony, należy kierować się nie tylko nazwą, ale również jego funkcjonalnością i reputacją w branży zabezpieczeń. Użycie odpowiednich terminów jest kluczowe dla zrozumienia i zwiększenia efektywności rozwiązań zabezpieczających.

Pytanie 35

Ustal rozmiar klastra na podstawie zamieszczonego fragmentu komunikatu systemu WINDOWS, który pojawia się po zakończeniu działania programu format a:

1 457 664 bajtów całkowitego miejsca na dysku.
 1 457 664 bajtów dostępnych na dysku.

       512 bajtów w każdej jednostce alokacji.
     2 847 jednostek alokacji dostępnych na dysku.

        12 bitów w każdym wpisie tabeli FAT.

A. 12 bitów

B. 0,5 KB

C. 512 KB

D. 1 457 664 bajtów

Pierwsza odpowiedź mówi o całkowitym miejscu na dysku, a nie o rozmiarze klastra. 1 457 664 bajtów to suma przestrzeni, którą można wykorzystać na dysku. Druga odpowiedź 512 KB to kompletny strzał w dziesiątkę, bo sugeruje, że klaster jest wielki jak kilkaset kilobajtów. W rzeczywistości w FAT mamy do czynienia z kilkoma setkami bajtów. Większe klastry znacznie podniosłyby minimalny rozmiar pliku, co mogłoby prowadzić do sporych strat przestrzeni, zwłaszcza przy malutkich plikach. Odpowiedź numer trzy odnosi się do bitów w tabeli FAT, a te 12 bitów to wartość dla FAT12, więc nie ma to związku z rozmiarem klastrów. Często myli się klastery z innymi jednostkami alokacji czy indeksacji, co prowadzi do błędów w zrozumieniu efektywności i organizacji danych na dysku. Ważne jest, żeby odróżniać fizyczne i logiczne jednostki pamięci w systemach plików, bo to pomaga zrozumieć, jak działa system operacyjny i zarządzanie pamięcią masową.

Pytanie 36

Pamięć, która nie traci danych, może być elektrycznie kasowana i programowana, znana jest pod skrótem

A. IDE

B. RAM

C. ROM

D. EEPROM

Odpowiedzi RAM, ROM i IDE nie są poprawne w kontekście pytania o pamięć, która jest nieulotna, elektrycznie kasowana i programowana. RAM (Random Access Memory) to pamięć ulotna, która traci swoje dane po wyłączeniu zasilania, co czyni ją nieodpowiednią dla zastosowań wymagających trwałej pamięci. ROM (Read-Only Memory) to pamięć, która jest zaprogramowana w procesie produkcji i nie pozwala na kasowanie ani programowanie po tym etapie, co również odbiega od definicji przedstawionej w pytaniu. IDE (Integrated Development Environment) nie odnosi się do pamięci, a raczej do oprogramowania używanego do rozwoju aplikacji, co sprawia, że ta odpowiedź jest zupełnie nieadekwatna. Pojawienie się błędnych odpowiedzi często wynika z nieporozumienia dotyczącego funkcji i typów pamięci. Kluczowe jest zrozumienie, że różne typy pamięci mają różne właściwości i zastosowania, co jest fundamentalne dla projektowania systemów elektronicznych. Dlatego tak ważne jest, aby dokładnie poznać różnice między pamięcią ulotną a nieulotną oraz możliwości programowania i kasowania w kontekście projektowania systemów embedded.

Pytanie 37

Na zdjęciu widnieje

A. płytę przełącznika 4 portowego

B. kartę sieciową 4 portową

C. modem wewnętrzny

D. modem ISDN

Karta sieciowa 4 portowa to urządzenie pozwalające na podłączenie kilku urządzeń sieciowych do komputera lub serwera. Każdy z portów może obsługiwać połączenie sieciowe, co umożliwia zwiększenie przepustowości danych lub redundancję połączeń. Karty sieciowe są często stosowane w centrach danych i serwerowniach, gdzie wymagane są stabilne i szybkie połączenia sieciowe. W praktyce biznesowej karty te mogą być używane do dzielenia ruchu sieciowego pomiędzy różne sieci VLAN, co jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania siecią. Standardy takie jak IEEE 802.3 definiują specyfikacje techniczne dla kart sieciowych, co zapewnia ich kompatybilność z różnymi urządzeniami sieciowymi. Współczesne karty sieciowe często obsługują funkcje takie jak offloading TCP/IP, co odciąża procesor komputera i zwiększa wydajność systemu. Dzięki technologii PoE (Power over Ethernet) niektóre karty mogą również zasilać urządzenia zewnętrzne, co przyczynia się do redukcji okablowania w infrastrukturze sieciowej.

Pytanie 38

Jakie narzędzie w wierszu poleceń służy do testowania oraz diagnostyki serwerów DNS?

A. NSLOOKUP

B. DHCP

C. CMD

D. CHKDSK

NSLOOKUP to narzędzie wiersza polecenia, które jest kluczowe w administrowaniu i diagnozowaniu serwerów DNS. Umożliwia ono użytkownikom bezpośrednie zapytanie o rekordy DNS, co jest niezbędne do weryfikacji i analizy rozwiązywania nazw w Internecie. Przykładowo, podczas rozwiązywania problemów z dostępem do strony internetowej, administratorzy mogą użyć polecenia NSLOOKUP, aby sprawdzić, czy odpowiednie rekordy DNS są poprawnie skonfigurowane. Dodatkowo, NSLOOKUP pozwala na interakcję z różnymi serwerami DNS, co jest przydatne w przypadku lokalnych i zdalnych problemów z nazwami. Narzędzie to wspiera również różne typy zapytań, takie jak A, AAAA czy MX, co czyni je wszechstronnym narzędziem w diagnostyce sieciowej. Użycie NSLOOKUP jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi w zakresie zarządzania sieciami, ponieważ pozwala na szybkie i efektywne rozwiązywanie problemów związanych z DNS, co jest kluczowe dla zapewnienia dostępności usług internetowych.

Pytanie 39

Jakie narzędzie należy zastosować do podłączenia zaszycia kabla w module Keystone?

A. wkrętak typu Torx

B. praskę ręczną

C. bit imbusowy

D. narzędzie uderzeniowe

Podczas rozważania innych narzędzi wymienionych w odpowiedziach, warto zwrócić uwagę na ich specyfikę i zastosowanie. Praska ręczna, choć często używana do zaciskania złączy w różnych zastosowaniach, nie jest odpowiednia do podłączania kabli w modułach Keystone. Użycie praski może prowadzić do niedostatecznego wciśnięcia żył kabla do gniazda, co skutkuje słabym połączeniem i możliwością wystąpienia zakłóceń sygnału. Z kolei bit imbusowy i wkrętak typu Torx są narzędziami, które służą do skręcania lub luzowania śrub, a nie do podłączania kabli. Użycie tych narzędzi w kontekście instalacji Keystone prowadzi do błędnych wniosków, ponieważ nie odpowiadają one funkcji wymaganej do wprowadzenia żył w złącze. Takie myślenie może być wynikiem nieznajomości standardów instalacyjnych, które jasno określają, jakie narzędzia są przeznaczone do konkretnych zadań. Niezrozumienie tej kwestii może prowadzić do frustracji podczas instalacji oraz do problemów z wydajnością systemu, co jest szczególnie istotne w środowiskach, gdzie niezawodność komunikacji ma kluczowe znaczenie dla działalności firmy.

Pytanie 40

Na przedstawionym rysunku zaprezentowane jest złącze

A. D-SUB

B. DVI-D

C. DVI-A

D. HDMI

Złącze DVI-A jest rodzajem złącza używanego do przesyłania analogowego sygnału wideo. Rozwiązanie to jest częścią standardu Digital Visual Interface, który obsługuje zarówno sygnały cyfrowe jak i analogowe. DVI-A jest często stosowane do podłączania starszych monitorów CRT oraz niektórych projektorów. Jego kluczowym zastosowaniem jest kompatybilność z urządzeniami, które nie obsługują sygnałów cyfrowych. Złącze DVI-A jest fizycznie podobne do innych rodzajów DVI, ale różni się układem pinów, co pozwala na przesyłanie wyłącznie sygnałów analogowych. Pomimo rosnącej popularności sygnałów cyfrowych, DVI-A nadal znajduje zastosowanie w systemach, gdzie wymagane jest połączenie z urządzeniami analogowymi. Dbałość o odpowiedni dobór kabli i złączek jest istotna, aby uniknąć zakłóceń sygnału i zapewnić optymalną jakość obrazu. W kontekście praktycznych zastosowań, znajomość standardu DVI-A może być kluczowa dla specjalistów zajmujących się modernizacją i konserwacją starszych systemów wizyjnych, w których zastosowanie znajdują rozwiązania analogowe. Standardy takie jak DVI-A są przykładem na ciągłą potrzebę znajomości różnych technologii wideo w dynamicznie zmieniającym się świecie cyfrowym.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej