Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik ekonomista
Kwalifikacja: EKA.04 - Prowadzenie dokumentacji w jednostce organizacyjnej
Data rozpoczęcia: 15 maja 2025 10:27
Data zakończenia: 15 maja 2025 10:49

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Nie powinno się pracować przy komputerze dłużej niż 60 minut. Po tym czasie pracownik ma prawo do odpoczynku

A. 15 minutowej

B. 10 minutowej

C. 5 minutowej

D. 20 minutowej

Przerwy w pracy przy komputerze są kluczowym elementem zarządzania zdrowiem i wydajnością pracowników. Zgodnie z zasadami ergonomii oraz wytycznymi dotyczącymi pracy biurowej, zaleca się, aby po 60 minutach ciągłej pracy przy komputerze pracownik miał prawo do 5-minutowej przerwy. Krótkie przerwy pozwalają na rozluźnienie mięśni, zmniejszenie napięcia oraz poprawę krążenia, co może znacząco wpłynąć na zmniejszenie ryzyka wystąpienia dolegliwości związanych z długotrwałym siedzeniem, takich jak bóle pleców czy zespół cieśni nadgarstka. W praktyce taka przerwa może obejmować wstanie od biurka, wykonanie kilku ćwiczeń rozciągających, a nawet krótki spacer po biurze, co nie tylko poprawia samopoczucie, ale również zwiększa efektywność pracy. Takie podejście jest zgodne z normami zdrowotnymi w miejscu pracy i rekomendacjami organizacji takich jak OSHA oraz WHO, które podkreślają znaczenie regularnych przerw w kontekście zdrowia psychicznego i fizycznego pracowników.

Pytanie 2

Które konto może jedynie przedstawiać saldo kredytowe?

A. Zobowiązania wekslowe

B. Pozostałe rozrachunki z pracownikami

C. Rozrachunki z dostawcami i odbiorcami

D. Rozliczenie zakupu

Wszystkie inne odpowiedzi dotyczą kont, które mogą mieć zarówno salda debetowe, jak i kredytowe, więc nie spełniają wymogu konta z tylko saldem kredytowym. Rozliczenia zakupów zazwyczaj pokazują, ile firma musi zapłacić lub co już kupiła, co generuje różne salda, w zależności od płatności. W przypadku transakcji z dostawcami i odbiorcami, saldo konta może się zmieniać, więc nie można powiedzieć, że te konta zawsze mają tylko saldo kredytowe. Podobnie jest z rozrachunkami z pracownikami; saldo też może być różne, w zależności od płatności, jak np. wynagrodzenia czy zwroty kosztów. Często mylimy różne terminy i funkcje kont, co prowadzi do błędnych wniosków o ich działaniu w systemie księgowości. Wiedza o tym, które konta mogą mieć tylko saldo kredytowe, jest kluczowa dla dobrego zarządzania finansami i przestrzegania zasad rachunkowości, które mówią o tym, jak rozdzielać różne aktywa i pasywa.

Pytanie 3

Przedsiębiorstwo produkcyjne w ciągu miesiąca wyprodukowało 1 000 szt. wyrobów X i 1 500 szt. wyrobów Y. Poniosło koszty produkcji w wysokości 130 000 zł. Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli kalkulacyjnej wskaż koszt wytworzenia jednej sztuki wyrobu X.

Nazwa wyrobu	Ilość (w szt.)	Współczynnik	Liczba jednostek współczynnikowych	Koszt wytworzenia jednostki współczynnikowej
X	1 000	2	2 000	130 000 : 6 500 = 20
Y	1 500	3	4 500	130 000 : 6 500 = 20
RAZEM			6 500

A. 20 zł

B. 40 zł

C. 30 zł

D. 60 zł

Koszt wytworzenia jednej sztuki wyrobu X wynosi 40 zł, co wynika z analizy całkowitych kosztów produkcji oraz ilości wyprodukowanych sztuk. Koszt jednostkowy wynika z podziału całkowitych kosztów na sumę wyprodukowanych jednostek. W przypadku wyrobów X i Y, całkowity koszt produkcji wynosi 130 000 zł, a całkowita ilość wyrobów to 1 000 + 1 500 = 2 500 sztuk. Koszt jednostkowy całkowity wynosi 130 000 zł / 2 500 sztuk = 52 zł. Następnie stosuje się współczynniki, które przypisują odpowiednią wartość kosztów do poszczególnych wyrobów. W przypadku wyrobu X, współczynnik wynosi 2, co oznacza, że koszt jednostkowy dla wyrobu X obliczamy jako 52 zł * 2 = 40 zł. Takie podejście jest zgodne z metodami kalkulacji kosztów, które są szeroko stosowane w branży produkcyjnej, umożliwiając efektywne zarządzanie kosztami i optymalizację procesów produkcyjnych.

Pytanie 4

Konto wynikowe to narzędzie księgowe, które służy do rejestrowania

A. elementów dzierżawionych

B. szczegółowych danych, zgodnych z zasadą powtórzonego zapisu

C. działań gospodarczych, które mają wpływ na wynik finansowy

D. bilansowych działań gospodarczych

Konto wynikowe jest kluczowym narzędziem w księgowości, które umożliwia ewidencjonowanie operacji gospodarczych wpływających na wynik finansowy przedsiębiorstwa. Poprawna odpowiedź podkreśla, że konto wynikowe służy do analizy przychodów i kosztów, co z kolei pozwala na określenie zysku lub straty w danym okresie rozrachunkowym. Przykładem zastosowania konta wynikowego może być zestawienie przychodów ze sprzedaży z kosztami związanymi z działalnością operacyjną, co jest niezbędne do oceny rentowności firmy. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR) oraz krajowymi regulacjami, właściwe ewidencjonowanie na kontach wynikowych ma kluczowe znaczenie dla transparentności finansowej oraz rzetelności raportów finansowych. Dzięki temu, interesariusze, w tym inwestorzy i zarząd, mogą podejmować świadome decyzje oparte na aktualnych danych finansowych. Warto również zaznaczyć, że konta wynikowe są integralnym elementem systemu rachunkowości zarządczej, który wspiera podejmowanie decyzji strategicznych.

Pytanie 5

Jaką strategię powinno przyjąć przedsiębiorstwo, które chce zwiększyć sprzedaż wcześniej wprowadzonego produktu na dotychczasowym rynku?

A. Zbierania "śmietanki z rynku"

B. Maksymalizacji bieżących zysków

C. Lidera w jakości

D. Penetracji rynku

Strategia penetracji rynku polega na zwiększeniu sprzedaży istniejącego produktu w dotychczasowym segmencie rynku poprzez różnorodne działania marketingowe i sprzedażowe. Celem jest zdobycie większego udziału w rynku poprzez przyciągnięcie nowych klientów oraz zwiększenie lojalności obecnych. Przykłady działań w tej strategii mogą obejmować obniżenie ceny, intensyfikację promocji, zwiększenie dostępności produktu czy poprawę jakości obsługi klienta. W praktyce, przedsiębiorstwa, które stosują tę strategię, często analizują dane rynkowe, aby zrozumieć potrzeby i preferencje konsumentów, co pozwala na precyzyjniejsze dostosowanie oferty. Dobrze wdrożona strategia penetracji może prowadzić do znaczącego wzrostu sprzedaży i umocnienia pozycji rynkowej, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu marketingiem. Warto również zauważyć, że strategia ta jest najczęściej stosowana w sytuacjach, gdy rynek jest już ukształtowany, a klienci są świadomi konkurencji, co wymaga od przedsiębiorstwa innowacyjnego podejścia do utrzymania i pozyskiwania klientów.

Pytanie 6

W wyniku awarii instalacji elektrycznej w dziale marketingu wszystkie źródła światła przestały działać. Kto jest uprawniony do naprawy systemu elektrycznego?

A. osoba, która potrafi przeprowadzać naprawy instalacji elektrycznej

B. osoba posiadająca odpowiednie uprawnienia energetyczne

C. pracownik, który został przeszkolony w tym temacie przez swojego szefa

D. pracownik wskazany przez kierownika po otrzymaniu odpowiedniego polecenia

Odpowiedź wskazująca, że naprawy instalacji elektrycznej może dokonać osoba posiadająca stosowne uprawnienia energetyczne, jest prawidłowa z kilku kluczowych powodów. Po pierwsze, w Polsce do wykonywania prac związanych z instalacjami elektrycznymi wymagane są odpowiednie uprawnienia, które można uzyskać na podstawie przepisów prawa energetycznego oraz norm branżowych, takich jak PN-IEC 60364. Osoby te powinny posiadać wiedzę z zakresu bezpieczeństwa i norm dotyczących instalacji elektrycznych, co jest niezbędne dla zapewnienia bezpieczeństwa zarówno pracowników, jak i użytkowników obiektów. Przykładowo, pracownik z ważnym świadectwem kwalifikacyjnym (grupa 1, G1) ma prawo do wykonywania prac przy urządzeniach elektrycznych do określonego napięcia, co jest kluczowe w przypadku awarii systemu oświetlenia. W praktyce, osoba taka będzie w stanie nie tylko naprawić instalację, ale także zdiagnozować źródło problemu oraz zaproponować odpowiednie rozwiązania, minimalizując ryzyko wystąpienia podobnych awarii w przyszłości. Działania te są zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania bezpieczeństwem i zdrowiem w miejscu pracy.

Pytanie 7

Na podstawie zamieszczonych danych z listy płac oblicz kwotę dobrowolnych potrąceń z wynagrodzenia pracownika.

Wybrane dane z listy płac
Wynagrodzenie brutto	Składki na ubezpieczenia społeczne	Składka na ubezpieczenie zdrowotne	Zaliczka na podatek dochodowy	Spłata pożyczki	Grupowe ubezpieczenie na życie	Składka na związki zawodowe
4 000,00 zł	548,40 zł	310,64 zł	233,00 zł	250,00 zł	45,00 zł	20,00 zł

A. 315,00 zł

B. 233,00 zł

C. 858,64 zł

D. 543,64 zł

Wybór odpowiedzi innej niż 315,00 zł wynika z nieporozumienia dotyczącego zasadności dobrowolnych potrąceń wynagrodzenia. Często pracownicy mylnie identyfikują wszystkie potrącenia jako obowiązkowe, co prowadzi do błędnych wniosków o wysokości wynagrodzenia netto. W przypadku potrąceń dobrowolnych, istotne jest zrozumienie, że są one związane z decyzjami podejmowanymi przez pracowników, którzy wyrażają zgodę na konkretne odliczenia. Potrącenia takie jak spłata pożyczek czy składki na ubezpieczenia życiowe są zgodne z wolą pracownika i są prowadzone na jego rzecz. Pomylenie tych potrąceń z obowiązkowymi składkami czy podatkami, które są narzucone przez prawo, może prowadzić do mylnych obliczeń i niewłaściwego określenia wynagrodzenia. Warto również zauważyć, że niektóre odpowiedzi mogą sugerować wzięcie pod uwagę składników wynagrodzenia, które nie są związane z dobrowolnymi potrąceniami, co może być wynikiem braku znajomości zasad obliczania wynagrodzenia. Kluczowe jest zrozumienie, że dobrowolne potrącenia są zgodne z zapisami umowy o pracę oraz regulaminem wynagrodzeń w firmie, a ich suma powinna być dokładnie wyliczona w oparciu o zgody udzielone przez pracowników. Ignorowanie tych faktów prowadzi do błędnych ocen i obliczeń.

Pytanie 8

Osoba pracująca w biurze wykonuje swoje obowiązki, siedząc przy stole, który nie jest dostosowany do jej wysokości. Długotrwałe przebywanie w takich warunkach powoduje, że jest ona szczególnie narażona na

A. zaburzenia w układzie nerwowym

B. zaburzenia w układzie oddechowym

C. zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa

D. zmiany w narządach słuchu

Pracownik wykonujący pracę biurową w niewłaściwie dostosowanym miejscu pracy, zwłaszcza przy stole, który nie odpowiada jego wzrostowi, może doświadczać wielu negatywnych skutków zdrowotnych. Najczęściej występującą dolegliwością są zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa. Długotrwałe siedzenie w niewłaściwej pozycji, jak na przykład przygarbienie lub zbyt wysokie lub niskie krzesło, prowadzi do przeciążeń i osłabienia mięśni stabilizujących kręgosłup. Przykładem mogą być bóle pleców, które są jedną z najczęstszych przyczyn nieobecności w pracy. W kontekście ergonomii, pracodawcy powinni stosować zasady dostosowywania stanowiska do indywidualnych potrzeb pracownika, co obejmuje regulację wysokości krzesła oraz biurka, a także zapewnienie odpowiednich akcesoriów, takich jak podnóżki czy poduszki lędźwiowe. Dobre praktyki ergonomiczne przyczyniają się do zmniejszenia ryzyka wystąpienia schorzeń kręgosłupa oraz poprawy komfortu pracy, co w efekcie wpływa na wydajność i satysfakcję pracowników.

Pytanie 9

W tabeli zamieszczone są cztery grupy czynników, stanowiących elementy analizy SWOT. Wskaż grupę, w której znajdują się czynniki wskazujące słabe strony przedsiębiorstwa.

A.	B.
− niewielka liczba firm konkurencyjnych − rozpoznawalność firmy na rynku krajowym	− wyeksploatowane maszyny produkcyjne − wysokie koszty stałe produkcji
C.	D.
− wysokie kwalifikacje kadry kierowniczej − ekologiczna technologia produkcji	− wysokie oprocentowanie kredytów bankowych − sezonowość popytu na produkty firmy

A. C.

B. D.

C. B.

D. A.

Wybór odpowiedzi spoza grupy B może wynikać z mylnego zrozumienia pojęć związanych z analizą SWOT. Warto zauważyć, że w analizie tej nie można mylić słabych stron z innymi kategoriami, takimi jak mocne strony, szanse czy zagrożenia. Często zdarza się, że błędnie interpretowane są czynniki, które w rzeczywistości mogą być postrzegane jako mocne strony, ale w kontekście słabości mogą okazać się problematyczne. Na przykład, posiadanie zaawansowanej technologii, która nie jest odpowiednio wykorzystywana, może być uznawane za słabą stronę, jednak w wielu przypadkach jest błędnie klasyfikowane jako mocny atut. Podobnie, błędne zrozumienie wysokich kosztów stałych może prowadzić do fałszywego wniosku, że są one jedynie przeszkodą, podczas gdy mogą być także kluczowym wskaźnikiem dla zrozumienia, gdzie firma potrzebuje optymalizacji i restrukturyzacji. Z tego względu, ważne jest, aby każdy element analizy SWOT był analizowany w kontekście całościowym, a nie w izolacji, co pomaga w prawidłowym zrozumieniu, jakie aspekty działalności mogą być poprawiane lub wymagają większej uwagi ze strony zarządzających.

Pytanie 10

Hurtownia osiągnęła w II kwartale br. przychody ze sprzedaży towarów w wysokości 96 000,00 zł.
Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli ustal, ile razy w II kwartale br. odnawiano zapasy.

Miesiąc	Wartość zapasu towarów
Kwiecień	8 000,00 zł
Maj	12 000,00 zł
Czerwiec	16 000,00 zł

A. 12 razy.

B. 6 razy.

C. 15 razy.

D. 8 razy.

Poprawna odpowiedź to 8 razy, co oznacza, że zapasy były odnawiane średnio co 45 dni w II kwartale roku. Aby ustalić liczbę odnawiania zapasów, kluczowym krokiem jest obliczenie średniej wartości zapasów, co polega na zsumowaniu wartości zapasów na koniec każdego miesiąca i podzieleniu przez liczbę miesięcy. W praktyce, przedsiębiorstwa stosują tę metodę, aby lepiej zrozumieć rotację zapasów oraz efektywność zarządzania magazynem. Wyższa rotacja zapasów często wskazuje na skuteczniejsze zarządzanie, co przekłada się na zmniejszenie kosztów przechowywania towarów oraz minimalizację ryzyka przestarzałych zapasów. W branży handlowej, zgodnie z dobrą praktyką, rotacja zapasów powinna odpowiadać specyfice rynku oraz rodzajowi sprzedawanych produktów, co można wywnioskować, analizując historyczne dane sprzedażowe oraz trendy. Zrozumienie, jakie czynniki wpływają na rotację zapasów, jest kluczowe dla optymalizacji strategii zakupowych oraz planowania sprzedaży.

Pytanie 11

Jakie dokumenty finansowe w firmie podlegają stałemu archiwizowaniu?

A. Sprawozdania finansowe

B. Wykazy płac

C. Rejestry księgowe

D. Faktury VAT

Wybór list płac, ksiąg rachunkowych czy faktur VAT jako dokumentów do archiwizacji nie jest najlepszy. Listy płac, które zawierają szczegóły o wynagrodzeniu pracowników, powinny być trzymane do 50 lat, zgodnie z przepisami o dokumentach pracowniczych. To oznacza, że nie są one traktowane jako dokumenty archiwizowane na stałe w kontekście sprawozdań finansowych. Księgi rachunkowe to co innego - są ważne do analizy finansowej, ale muszą być trzymane przez minimum 5 lat, więc to nie to samo. Faktury VAT, mimo że są istotne w dokumentacji podatkowej, też nie muszą być archiwizowane na stałe, tylko przez 5 lat. Często ludzie mylą różne rodzaje dokumentów finansowych i ich okresy przechowywania, co prowadzi do błędnych wniosków. Dlatego ważne jest, żeby zrozumieć te przepisy i dobrze klasyfikować dokumenty, bo to pomoże w zarządzaniu dokumentacją w firmie.

Pytanie 12

Jakie działania prowadzone przez przedsiębiorcę można uznać za zgodne z etyką?

A. Celowe wstrzymywanie postępu firmy

B. Nieprzestrzeganie terminów spłaty zobowiązań

C. Informowanie inwestorów o sytuacjach problemowych w firmie

D. Zatajanie rzeczywistych dochodów

Podejmowanie decyzji o ukrywaniu realnych dochodów, niedotrzymywaniu terminów spłaty zobowiązań oraz celowym hamowaniu rozwoju przedsiębiorstwa jest sprzeczne z podstawowymi zasadami etyki i dobrego zarządzania. Ukrywanie dochodów narusza zasady przejrzystości i może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych, w tym oskarżeń o oszustwo podatkowe. Tego rodzaju działania nie tylko niszczą zaufanie inwestorów, ale także mogą wpłynąć negatywnie na wizerunek firmy oraz jej relacje z innymi interesariuszami. Niedotrzymywanie terminów spłaty zobowiązań z kolei świadczy o braku odpowiedzialności finansowej i może prowadzić do utraty wiarygodności wobec dostawców oraz instytucji finansowych. W kontekście etyki biznesowej, kluczowe jest zrozumienie, że przedsiębiorstwa operujące w oparciu o uczciwe zasady, które promują odpowiedzialność i rzetelność, mają większe szanse na długofalowy sukces. Celowe hamowanie rozwoju przedsiębiorstwa, jako forma manipulacji i unikania ryzyka, również jest niewłaściwym podejściem, które może prowadzić do stagnacji i ostatecznego upadku organizacji. Niezbędne jest, aby przedsiębiorcy podejmowali działania sprzyjające innowacjom i rozwojowi, a nie ich ograniczaniu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi oraz standardami odpowiedzialnego zarządzania.

Pytanie 13

Zakłady Obuwnicze dostarczyły kontrahentowi obuwie damskie, wystawiając fakturę z terminem płatności przelewem wynoszącym 8 miesięcy. Kwota z tej transakcji będzie figurować w bilansie sprzedawcy jako

A. należności krótkoterminowe

B. należności długoterminowe

C. zobowiązania długoterminowe

D. zobowiązania krótkoterminowe

Odpowiedź dotycząca 'należności krótkoterminowych' jest prawidłowa, ponieważ transakcja sprzedaży obuwia damskiego na fakturę płatną w ciągu 8 miesięcy kwalifikuje się jako należność, która nie przekracza jednego roku. W bilansie sprzedawcy, należności krótkoterminowe to kwoty, które mają być otrzymane w krótszym czasie, zazwyczaj do 12 miesięcy. W przypadku tej transakcji, sprzedawca ma prawo oczekiwać wpłaty od kontrahenta w ustalonym terminie, co oznacza, że może je wykazać jako aktywa w bilansie. W praktyce, zrozumienie różnicy między należnościami krótkoterminowymi a długoterminowymi jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania finansami firmy. Przykładowo, w raportach finansowych, które są analizowane przez inwestorów i analityków, właściwe zaklasyfikowanie należności może wpływać na postrzeganą płynność finansową przedsiębiorstwa. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR), szczególnie MSR 1, każdy podmiot powinien prezentować aktywa i zobowiązania oddzielnie, co ułatwia ocenę jego sytuacji finansowej.

Pytanie 14

Osoba fizyczna, która prowadzi działalność gospodarczą i zatrudnia pracowników na podstawie umów o pracę, ma obowiązek przesłać do ZUS dokumenty rozliczeniowe i opłacić składki za kwiecień br. najpóźniej

Maj br.
Pn	Wt	Śr	Cz	Pt	Sb	Nd
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30	31
– niedziele i święta

A. 20 maja br.

B. 6 maja br.

C. 10 maja br.

D. 15 maja br.

Poprawna odpowiedź to 20 maja br. Zgodnie z przepisami, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, które zatrudniają pracowników na podstawie umów o pracę, mają obowiązek przesyłania dokumentów rozliczeniowych oraz opłacania składek do ZUS do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczą składki. W przypadku składek za kwiecień, termin przypada na 15 maja. Warto jednak pamiętać, że jeśli termin płatności przypada na dzień wolny od pracy, wówczas termin ten przesuwa się na najbliższy dzień roboczy. W 2023 roku 15 maja przypada na poniedziałek, co czyni go dniem roboczym. Dlatego składki muszą być opłacone najpóźniej tego dnia. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest konieczność planowania terminów płatności oraz prowadzenie dokumentacji w sposób zorganizowany, co pozwala uniknąć nieprzyjemnych konsekwencji związanych z opóźnieniami w płatnościach.

Pytanie 15

Ewidencja operacji finansowych na koncie księgi pomocniczej w tej samej wysokości i po tej samej stronie co na koncie głównym nazywana jest zapisem

A. jednostronnym i powtarzanym

B. podwójnym

C. chronologicznym i systematycznym

D. pozabilansowym

Wybór innych opcji mógł być wynikiem różnych nieporozumień związanych z terminami księgowymi i podstawowymi zasadami prowadzenia ksiąg. Odpowiedzi, które mówią o "podwójnym" mogą sugerować, że każdy zapis musi mieć swoją parę po obu stronach konta, co odnosi się do zasady podwójnego zapisu. Ale tu chodzi o to, że zapis jednostronny na koncie pomocniczym dotyczy prostych operacji, które nie zawsze wymagają przeciwstawnej rejestracji. Opcje jak "chronologicznym i systematycznym" mogą wprowadzać zamieszanie, bo bardziej mówią o organizacji zapisów, a nie o ich typie. Oczywiście, zapisy chronologiczne są ważne, ale nie definiują, jak operacje są rejestrowane. Opcja "pozabilansowym" też nie pasuje, bo odnosi się do zapisów, które nie mają wpływu na bilans, a my mówimy o rejestrze, który jest kluczowy w prowadzeniu ksiąg. Często popełnianym błędem jest mylenie tych terminów oraz nieodróżnianie metod księgowych od różnych rodzajów zapisów, co może prowadzić do nieporozumień w podstawach rachunkowości.

Pytanie 16

Jan Ważny zaciągnął pożyczkę na kwotę 10 000 zł w celu nabycia materiałów, na czas 6 miesięcy, z roczną stopą oprocentowania wynoszącą 20%. Pożyczka zostanie uregulowana w całości na zakończenie okresu jej trwania. Ile odsetek będzie musiał zapłacić?

A. 2000 zł

B. 1500 zł

C. 1000 zł

D. 2500 zł

Odpowiedź 1000 zł jest poprawna, ponieważ obliczenia odsetek kredytu opierają się na zasadzie prostego oprocentowania. W przypadku kredytu o wartości 10 000 zł na okres 6 miesięcy i rocznej stopie oprocentowania wynoszącej 20%, możemy obliczyć odsetki według wzoru: Odsetki = Kwota kredytu × Stopa procentowa × Czas. Czas w tym przypadku jest wyrażony w latach, a zatem 6 miesięcy to 0,5 roku. Podstawiając wartości, otrzymujemy: Odsetki = 10 000 zł × 0,20 × 0,5 = 1000 zł. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy polega na umiejętnym zarządzaniu finansami, zwłaszcza w kontekście kredytów i pożyczek. Zrozumienie, jak obliczać odsetki, pozwala lepiej planować budżet, unikać nadmiernego zadłużenia oraz efektywnie negocjować warunki kredytowe. Warto również zauważyć, że w praktyce stosuje się różne metody obliczania odsetek, takie jak odsetki proste i złożone, co ma kluczowe znaczenie dla różnych produktów finansowych.

Pytanie 17

W związku z poziomem szczegółowości badań analitycznych można wyróżnić analizę ekonomiczną

A. odcinkową i funkcjonalną

B. okresową i odcinkową

C. szczegółową i okresową

D. ogólną i szczegółową

Odpowiedź ogólna i szczegółowa jest poprawna, ponieważ w analizie ekonomicznej rzeczywiście wyróżnia się te dwa kluczowe typy. Analiza ogólna koncentruje się na szerokim obrazie sytuacji ekonomicznej, uwzględniając makroekonomiczne czynniki, takie jak gospodarcza kondycja kraju, inflacja, bezrobocie czy bilans handlowy. Z kolei analiza szczegółowa skupia się na konkretnych aspektach działalności gospodarczej, takich jak finansowe wyniki firmy, koszty produkcji, czy rentowność poszczególnych produktów. Przykładem zastosowania analizy ogólnej może być ocena wpływu polityki monetarnej na inflację, podczas gdy analiza szczegółowa może obejmować badanie kosztów operacyjnych konkretnego zakładu produkcyjnego. W praktyce, zarówno analiza ogólna, jak i szczegółowa, są niezbędne do podejmowania świadomych decyzji ekonomicznych oraz do prognozowania przyszłych trendów. Warto podkreślić, że standardy analizy ekonomicznej sugerują, aby obie te analizy były stosowane w zrównoważony sposób dla pełniejszego zrozumienia sytuacji rynkowej oraz podejmowania efektywnych działań strategicznych.

Pytanie 18

Firma, która wprowadza na istniejący rynek nowy lub usprawniony produkt, wykorzystuje strategię

A. rozwoju produktu

B. penetracji rynku

C. dywersyfikacji

D. rozwoju rynku

Wybór strategii rozwoju rynku, dywersyfikacji, czy penetracji rynku w kontekście wprowadzania nowych produktów na istniejący rynek jest mylny z kilku powodów. Strategia rozwoju rynku koncentruje się na wprowadzaniu istniejących produktów na nowe rynki, co nie ma zastosowania w przypadku modernizacji lub wprowadzenia nowego produktu na rynek, na którym firma już działa. Z kolei dywersyfikacja oznacza wprowadzanie nowych produktów na nowe rynki, co również nie jest zgodne z definicją rozwoju produktu. Penetracja rynku dotyczy zwiększania udziału w rynku poprzez sprzedaż istniejących produktów, a nie ich modyfikację lub innowację. Te błędne koncepcje mogą wynikać z niepełnego zrozumienia strategii marketingowych oraz ich celów. Kluczowe jest, aby pamiętać, że każda strategia ma swój unikalny kontekst i zastosowanie. Użycie niewłaściwego terminu w strategii marketingowej może prowadzić do nieefektywnego planowania oraz alokacji zasobów. Zrozumienie różnic między tymi strategiami jest niezbędne dla skutecznego prowadzenia działań marketingowych oraz innowacyjnych w firmach.

Pytanie 19

Trzech pracowników z działu szkoleń Powiatowego Urzędu Pracy w Staszowie opracowuje wniosek o dofinansowanie z funduszy Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego na realizację projektu szkoleń Siła dojrzałości. Kierownik, który im pomaga, prowadzi dyskusje i aktywnie uczestniczy w działaniach swojego zespołu, co wskazuje na styl zarządzania

A. autokratyczny

B. demokratyczny

C. bierny

D. liberalny

Odpowiedź "demokratyczny" jest prawidłowa, ponieważ styl kierowania demokratycznego charakteryzuje się aktywnym zaangażowaniem lidera w pracę zespołu oraz dążeniem do podejmowania decyzji w sposób kolektywny. W opisywanej sytuacji, kierownik, który doradza pracownikom i włącza się w proces dyskusji, pokazuje, że ceni opinie swojego zespołu, co prowadzi do lepszego zaangażowania i motywacji pracowników. Przykładem zastosowania tego stylu może być organizowanie regularnych spotkań, na których zespół może dzielić się pomysłami oraz wyzwaniami związanymi z przygotowaniem wniosku o dotację. Warto pamiętać, że styl demokratyczny sprzyja kreatywności, co może być szczególnie istotne w kontekście projektów wymagających innowacyjnych rozwiązań, takich jak rozwoju szkoleń. Tego rodzaju podejście jest zgodne z nowoczesnymi trendami w zarządzaniu, które podkreślają znaczenie współpracy i zaangażowania pracowników w procesy decyzyjne. W kontekście standardów branżowych, takie podejście znajduje odzwierciedlenie w modelach zarządzania opartych na współpracy i zaufaniu, co sprzyja budowaniu pozytywnej kultury organizacyjnej.

Pytanie 20

Firma produkcyjna eksploatuje linię technologiczną, której wartość początkowa wynosi 67 000 zł. Jeśli roczna stawka amortyzacji to 12,5%, to przy użyciu liniowej metody amortyzacji pełne umorzenie tej linii zostanie osiągnięte

A. po 8 latach

B. po 12 latach

C. po 10 latach

D. po 6 latach

Wybór odpowiedzi 'po 8 latach' jest poprawny, ponieważ przy zastosowaniu liniowej metody amortyzacji wartość początkowa środka trwałego, w tym przypadku linii technologicznej, jest rozliczana w równych częściach przez okres jej użytkowania. W przypadku wartości początkowej 67 000 zł oraz rocznej stawki amortyzacji wynoszącej 12,5%, roczna kwota amortyzacji wynosi: 67 000 zł * 12,5% = 8 375 zł. Aby obliczyć czas potrzebny na pełne umorzenie linii technologicznej, dzielimy całkowitą wartość początkową przez roczną kwotę amortyzacji: 67 000 zł / 8 375 zł = 8 lat. Zrozumienie tej zasady jest kluczowe dla skutecznego zarządzania aktywami w przedsiębiorstwie, ponieważ pozwala na dokładne planowanie wydatków związanych z inwestycjami w sprzęt oraz na prawidłowe przygotowanie raportów finansowych. W praktyce, znajomość metod amortyzacji jest ważna dla księgowych oraz menedżerów, którzy muszą podejmować decyzje dotyczące inwestycji oraz oceny rentowności przedsiębiorstwa.

Pytanie 21

Zdefiniowany proces konstruowania długofalowej strategii, mający na celu identyfikację oraz realizację celów organizacji, którego rezultaty działań mają charakter trwały i są trudne do cofnięcia, zazwyczaj przygotowywany na okres przekraczający 5 lat, to plan

A. taktyczny

B. operacyjny

C. strategiczny

D. bieżący

Wybór odpowiedzi taktyczny, operacyjny lub bieżący wskazuje na nieporozumienie w zakresie terminologii związanej z planowaniem w organizacjach. Plan taktyczny koncentruje się na krótkoterminowych celach i działaniach, które są bardziej elastyczne i mogą być dostosowywane w miarę potrzeb. Przykładowo, organizacja może podjąć decyzję o zwiększeniu produkcji w krótkim okresie, w odpowiedzi na nagły wzrost popytu. Podejście operacyjne dotyczy z kolei codziennych działań i procedur, które wspierają realizację planów taktycznych i strategicznych, takich jak zarządzanie zasobami i harmonogramowanie zadań. Plany bieżące z kolei skupiają się na natychmiastowych działaniach i problemach, które wymagają szybkiej reakcji. Typowym błędem myślowym przy wyborze niepoprawnych odpowiedzi jest mylenie poziomów planowania oraz ich czasowego horyzontu. Każdy z tych typów planowania ma swoje unikalne cechy i zastosowania, a ich mylne traktowanie może prowadzić do nieefektywnego zarządzania oraz braku spójności w realizacji celów organizacji. Prawidłowe zrozumienie różnicy między planem strategicznym a innymi typami planów jest kluczowe dla skutecznego zarządzania i realizacji długofalowych celów organizacyjnych.

Pytanie 22

Stawka podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodu z tytułu zawartej umowy o dzieło wynosi

Rachunek do umowy o dzieło
Przychód brutto	6 350,00 zł
Koszty uzyskania przychodów	1 270,00 zł
Podstawa opodatkowania	5 080,00 zł
Podatek dochodowy	864,00 zł
Kwota do wypłaty	5 486,00 zł

A. 20%

B. 19%

C. 17%

D. 18%

Poprawna odpowiedź to 17%. Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego, stawka podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT) od dochodu uzyskanego z tytułu umowy o dzieło wynosi właśnie 17%. Ta stawka jest stosowana w przypadku, gdy dochód nie przekracza określonego limitu rocznego. Aby zobrazować to zagadnienie, weźmy przykład: osoba, która na podstawie umowy o dzieło uzyskuje dochód w wysokości 10 000 zł, zobowiązana jest do zapłaty podatku w wysokości 1 700 zł, co stanowi 17% dochodu. Warto również zwrócić uwagę, że w przypadku wyższych dochodów, może wystąpić progresywna skala podatkowa, jednak dla umów o dzieło zazwyczaj stosuje się tę stawkę. Przypominamy, że obliczenie podatku dochodowego powinno być dokładne i oparte na aktualnych przepisach, co pozwala uniknąć problemów z urzędami skarbowymi oraz zapewnia prawidłowe rozliczenie finansowe.

Pytanie 23

Osoba prowadząca działalność gospodarczą w obszarze handlu otrzymała fakturę za usługi IT. W ewidencji podatkowej w księdze przychodów i rozchodów faktura zostanie ujęta w pozycji

A. wartość sprzedanych produktów i usług

B. zakup towarów handlowych oraz materiałów

C. koszty dodatkowe zakupu

D. pozostałe wydatki

Odpowiedź 'pozostałe wydatki' jest właściwa, ponieważ faktura za usługi informatyczne nie zalicza się do zakupów towarów handlowych ani materiałów, lecz do wydatków związanych z działalnością gospodarczą. W polskim systemie księgowym, w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, wydatki na usługi są klasyfikowane jako pozostałe wydatki. Takie podejście jest zgodne z Ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz z zasadami rachunkowości, które klasyfikują koszty działalności na różne kategorie. Przykładem zastosowania tej klasyfikacji może być sytuacja, w której przedsiębiorca korzysta z usług informatycznych, takich jak tworzenie oprogramowania czy utrzymanie systemów informatycznych; wówczas te koszty będą wpływać na wynik finansowy w kategorii pozostałych wydatków. Prawidłowe zaksięgowanie tych wydatków pozwala na uzyskanie rzetelnych informacji o kosztach działalności, co jest kluczowe dla podejmowania decyzji biznesowych oraz planowania finansowego.

Pytanie 24

Jakie zewnętrzne źródła informacji są wykorzystywane w finansowej analizie przedsiębiorstwa?

A. sprawozdania finansowe tworzone przez przedsiębiorstwo

B. publikacje giełdowe i bankowe

C. kosztorysy z działu produkcji

D. dokumenty dotyczące zatrudnienia w firmie

Kosztorysy wydziału produkcyjnego oraz dokumentacja dotycząca zatrudnienia w przedsiębiorstwie, choć mogą dostarczać istotnych informacji wewnętrznych, nie są klasyfikowane jako zewnętrzne źródła informacji w kontekście analizy finansowej. Kosztorysy są bardziej skoncentrowane na wewnętrznych kosztach i efektywności produkcji, a nie na zewnętrznych czynnikach wpływających na wartość firmy. Podobnie, dokumentacja dotycząca zatrudnienia jest istotna dla zarządzania kadrami i utrzymania efektywności operacyjnej, ale nie dostarcza szerszego obrazu finansowego odnośnie do tego, jak firma wypada w porównaniu do konkurencji na rynku. Z kolei sprawozdania finansowe sporządzane przez przedsiębiorstwo, mimo że są kluczowe dla analizy wewnętrznej, również nie spełniają kryteriów zewnętrznego źródła informacji. Kluczowym błędem myślowym jest pomylenie informacji wewnętrznych z zewnętrznymi, co prowadzi do niepełnego obrazu sytuacji finansowej firmy. W praktyce, aby skutecznie przeprowadzić analizę finansową, ważne jest, aby korzystać z różnych źródeł, w tym danych rynkowych i analiz branżowych, które mogą dostarczyć kontekstu do wyników finansowych firmy i pomóc w ocenie jej przyszłych perspektyw.

Pytanie 25

Jaki dokument należy przygotować, gdy przyjmujemy do magazynu towary zakupione od dostawcy?

A. Zw

B. Wz

C. Pw

D. Pz

Dokument Pz, czyli Przyjęcie Zewnętrzne, odgrywa mega ważną rolę w zarządzaniu magazynem. To taki papier, który potwierdza, że towar, który kupiliśmy od dostawcy, dotarł do nas. Dzięki temu możemy dokładnie zanotować, ile i jakie towary przyjechały, a to jest kluczowe dla prawidłowej ewidencji w magazynie. Przyjęcie Zewnętrzne powinno być robione, kiedy towar fizycznie przychodzi. Zazwyczaj w takim dokumencie znajdziesz datę przyjęcia, numer dostawy, szczegóły dostawcy, a także dokładne info o towarach. Na przykład, jeżeli zamówimy 100 sztuk, a dostaniemy 110, to takie coś pomoże nam ogarnąć ten nadmiar i podjąć odpowiednie kroki. W praktyce, dokument Pz jest podstawą do dalszych działań, jak aktualizowanie stanów magazynowych czy sporządzanie raportów. Jest też ważny dla księgowości, bo wpływa na bilans magazynowy i finansowy firmy.

Pytanie 26

Zarządzanie rozwojem organizacji w dłuższym okresie, ukierunkowane na wykorzystanie możliwości i minimalizowanie ryzyk związanych z otoczeniem, to

A. zarządzanie strategiczne

B. zarządzanie taktyczne

C. planowanie operacyjne

D. planowanie taktyczne

Zarządzanie strategiczne to proces długoterminowego planowania oraz podejmowania decyzji, który ma na celu osiągnięcie celów organizacji. W przeciwieństwie do planowania operacyjnego i taktycznego, które koncentrują się na krótkoterminowych działaniach i operacjach, zarządzanie strategiczne uwzględnia szersze otoczenie rynkowe oraz potencjalne zagrożenia i szanse. Przykłady zastosowania zarządzania strategicznego obejmują analizę SWOT, która pozwala na identyfikację mocnych i słabych stron organizacji oraz szans i zagrożeń w otoczeniu. Dzięki temu menedżerowie mogą podejmować świadome decyzje, które będą miały długofalowy wpływ na rozwój firmy. W praktyce, firmy takie jak Apple czy Google stosują zarządzanie strategiczne, aby dostosować swoje strategie do zmieniającego się rynku technologicznego, co umożliwia im utrzymanie konkurencyjności i innowacyjności. Warto również zaznaczyć, że zarządzanie strategiczne jest zgodne z najlepszymi praktykami, takimi jak model Balanced Scorecard, który pozwala na monitorowanie realizacji strategii poprzez różne perspektywy.

Pytanie 27

Dokumenty potwierdzające zatrudnienie pracownika z wcześniejszych miejsc pracy powinny być gromadzone w aktach osobowych danej osoby

A. w części B

B. w części A

C. w części C

D. w części D

Kopie świadectw pracy pracownika z poprzednich miejsc zatrudnienia należy przechowywać w aktach osobowych w części A, ponieważ jest to zgodne z obowiązującymi przepisami prawa pracy oraz normami dotyczącymi dokumentacji kadrowej. Zgodnie z Kodeksem pracy, pracodawca ma obowiązek prowadzenia akt osobowych pracowników, które powinny zawierać dokumenty potwierdzające przebieg zatrudnienia, w tym świadectwa pracy. Przechowywanie tych dokumentów w części A zapewnia ich łatwy dostęp oraz porządek w aktach osobowych. Przykładem praktycznego zastosowania jest sytuacja, gdy pracownik ubiega się o nowe zatrudnienie i dostarcza swoje świadectwa pracy; wtedy pracodawca może szybko zweryfikować jego doświadczenie zawodowe. Ponadto, odpowiednia archiwizacja dokumentów w częściach A, B, C i D jest kluczowa dla prawidłowego zarządzania zasobami ludzkimi oraz przestrzegania norm dotyczących ochrony danych osobowych. Dobre praktyki w tym zakresie obejmują regularne przeglądanie i aktualizowanie akt osobowych, co pozwala na bieżąco monitorować ich zgodność z przepisami.

Pytanie 28

Wysokość składek na ubezpieczenie zdrowotne dla pracownika wynosi

A. 9,76% podstawy wymiaru

B. 6,50% podstawy wymiaru

C. 2,45% podstawy wymiaru

D. 9,00% podstawy wymiaru

Wybór 6,50% podstawy wymiaru jako składki na ubezpieczenie zdrowotne jest błędny, ponieważ wartość ta odnosi się do innego rodzaju składek. Ustalone zryczałtowane stawki składek, takie jak 6,50%, mogą dotyczyć składek na ubezpieczenia emerytalne lub rentowe, ale nie zdrowotne. Kluczowe jest zrozumienie, że składka zdrowotna w Polsce wynosi 9% i jest odprowadzana od wynagrodzenia brutto. Podobnie, 2,45% dotyczy składki na ubezpieczenie zdrowotne dla osób prowadzących działalność gospodarczą w kontekście ich zasadniczego wynagrodzenia, a nie pracowników zatrudnionych na umowę o pracę. Z kolei wybór 9,76% jest również mylny, ponieważ nie odpowiada on żadnej aktualnej stawce składek zdrowotnych. Często popełnianym błędem jest mylenie różnych typów składek, co może prowadzić do nieprawidłowych obliczeń wynagrodzenia oraz konsekwencji finansowych dla pracowników i pracodawców. Warto zatem zwrócić uwagę na aktualne przepisy oraz regularnie uzupełniać wiedzę na temat obowiązków w zakresie ubezpieczeń społecznych, aby uniknąć takich nieporozumień.

Pytanie 29

Do zadań ministra finansów należy między innymi

A. opracowywanie, wdrażanie i nadzorowanie realizacji budżetu państwowego

B. rejestrowanie podatników oraz przyjmowanie deklaracji dotyczących podatków

C. ustalanie oraz pobieranie podatku od towarów i usług w związku z importem towarów

D. prowadzenie egzekucji administracyjnej w zakresie należności pieniężnych

Odpowiedź dotycząca opracowywania, wykonywania i kontrolowania realizacji budżetu państwa jest poprawna, ponieważ minister finansów pełni kluczową rolę w zarządzaniu finansami publicznymi. Jego zadania obejmują tworzenie projektu budżetu, który odzwierciedla politykę rządu w zakresie wydatków i dochodów. W praktyce, minister finansów analizuje dane finansowe, przewiduje przyszłe dochody oraz planuje wydatki, aby zapewnić równowagę budżetową. Kontrola realizacji budżetu obejmuje monitorowanie wydatków oraz dochodów, co jest niezbędne do oceny efektywności polityki finansowej. Dobre praktyki w tym zakresie obejmują transparentność procesu budżetowego oraz regularne raportowanie o stanie budżetu, co pozwala na odpowiedzialne zarządzanie finansami publicznymi i zaufanie obywateli do instytucji państwowych.

Pytanie 30

Podział kont w poziomie prowadzi do powstania kont

A. analitycznych

B. rozrachunkowych

C. syntetycznych

D. wynikowych

Pojęcia związane z wynikowymi, syntetycznymi i rozrachunkowymi kontami mogą prowadzić do mylnych wniosków na temat struktury kont w księgowości. Konta wynikowe dotyczą podsumowania przychodów i kosztów, które przekładają się na wynik finansowy firmy. Zastosowanie takich kont nie wiąże się z poziomym podziałem, lecz z zamknięciem okresu obrachunkowego. Konta syntetyczne natomiast obejmują zbiory kont analitycznych, ale nie są one ich efektem. W kontekście poziomego podziału kont syntetycznych, nie powstają nowe konta, ale jedynie segmentacja istniejących danych. Konta rozrachunkowe są używane do rejestrowania transakcji z kontrahentami i nie są wynikiem podziału, lecz odzwierciedlają salda otwarte i zamknięte z poszczególnymi partnerami handlowymi. Typowe błędy myślowe polegają na myleniu tych terminów i ich zastosowania, co prowadzi do nieporozumień w interpretacji struktury kont i ich roli w rachunkowości. Zrozumienie różnicy pomiędzy tymi rodzajami kont jest kluczowe dla efektywnego zarządzania finansami oraz dla prawidłowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Pytanie 31

Przedsiębiorca, który rozlicza się z podatku dochodowego za pomocą karty podatkowej, zobowiązany jest do złożenia w urzędzie skarbowym formularza PIT-16A Deklaracja o wysokości składki na ubezpieczenie zdrowotne, zapłaconej i odliczonej od karty podatkowej za poszczególne miesiące roku podatkowego, najpóźniej do

A. 31 stycznia roku następującego po roku podatkowym

B. końca lutego roku następującego po roku podatkowym

C. końca kwietnia roku następującego po roku podatkowym

D. 31 marca roku następującego po roku podatkowym

Wielu przedsiębiorców może mylnie przyjąć, że terminy składania deklaracji podatkowych są elastyczne lub mogą być dostosowywane w zależności od indywidualnych potrzeb. Z tego powodu wybór daty późniejszej niż 31 stycznia roku następującego po roku podatkowym, jak np. 31 marca czy końcówka lutego, jest błędny. Niezrozumienie terminów może prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak naliczenie odsetek za zwłokę czy kara finansowa, co w dłuższej perspektywie wpływa na płynność finansową przedsiębiorstwa. Warto zauważyć, że przepisy prawa podatkowego są ściśle regulowane i terminy te mają na celu nie tylko utrzymanie porządku w kwestiach podatkowych, ale również ułatwienie urzędnikom skarbowym monitorowania i kontrolowania zobowiązań podatkowych. Niezłożenie deklaracji w terminie może być również interpretowane jako brak współpracy z organami podatkowymi, co może negatywnie wpłynąć na przyszłe relacje z urzędami. Dobrą praktyką jest także przypominanie sobie o tych terminach z odpowiednim wyprzedzeniem oraz zaplanowanie czasu na przygotowanie i złożenie niezbędnych dokumentów. Edukacja w zakresie obowiązków podatkowych jest kluczowa dla każdego przedsiębiorcy, aby uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek oraz potencjalnych problemów prawnych.

Pytanie 32

Hurtownia nabyła towar za cenę brutto 1 033,20 zł (z czego podatek VAT wynosi 23%), natomiast sprzedaje go po cenie netto 1092,00 zł. Marża hurtowa obliczona od ceny zakupu netto wynosi

A. 25%

B. 30%

C. 53%

D. 23%

Właściwa odpowiedź to 30%, ponieważ aby obliczyć marżę hurtową, należy najpierw ustalić cenę zakupu netto towaru. Cena brutto wynosząca 1 033,20 zł zawiera podatek VAT w wysokości 23%. Aby obliczyć cenę netto, stosujemy wzór: cena netto = cena brutto / (1 + stawka VAT). W naszym przypadku, cena netto to: 1 033,20 zł / 1,23 = 839,51 zł (zaokrąglając do dwóch miejsc po przecinku). Następnie, marża hurtowa obliczana jest jako różnica między ceną sprzedaży netto a ceną zakupu netto, podzielona przez cenę sprzedaży netto i pomnożona przez 100%. Zatem marża wynosi: (1 092,00 zł - 839,51 zł) / 1 092,00 zł * 100% = 30%. Obliczanie marży jest kluczowym elementem w zarządzaniu finansami hurtowni, gdyż pozwala na określenie rentowności sprzedaży oraz optymalizację cen. Dlatego ważne jest, aby rozumieć mechanizmy obliczania marży oraz wpływu podatku VAT na ceny produktów.

Pytanie 33

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli można obliczyć wskaźniki

Zatrudnienie pracowników w przedsiębiorstwie w latach 2000 – 2007
Rok	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007
Stan zatrudnienia	582	564	601	599	632	685	670	700

A. dynamiki zatrudnienia.

B. struktury zatrudnienia.

C. dyspersji zatrudnienia.

D. natężenia zatrudnienia.

Odpowiedź na pytanie jest poprawna, ponieważ wskaźnik dynamiki zatrudnienia jest kluczowym narzędziem analizy zmian na rynku pracy. Oblicza się go poprzez porównanie liczby zatrudnionych w danym roku do liczby zatrudnionych w roku bazowym. To pozwala na identyfikację trendów w zatrudnieniu, co jest istotne dla planowania strategicznego w organizacjach oraz dla polityki zatrudnienia w kraju. Przykładowo, jeśli w roku 2022 zatrudnienie wynosiło 1000 osób, a w roku 2023 wzrosło do 1100, wskaźnik dynamiki zatrudnienia wynosi 1.1 (1100/1000), co wskazuje na wzrost o 10%. Analiza tego wskaźnika pomaga w podejmowaniu decyzji dotyczących przyszłych rekrutacji, dostosowywania polityki personalnej, a także w ocenie skuteczności działań podejmowanych przez przedsiębiorstwo. W praktyce, zrozumienie dynamiki zatrudnienia może pomóc w identyfikacji potrzeb szkoleniowych oraz w planowaniu zasobów ludzkich zgodnie z przyszłymi trendami rynkowymi.

Pytanie 34

Zgłoszenie nowego pracownika do ZUS na formularzu ZUS ZUA powinno być dokonane od daty powstania obowiązku ubezpieczenia w terminie

A. 15 dni

B. 20 dni

C. 10 dni

D. 7 dni

Zgłoszenie do ZUS nowozatrudnionego pracownika w terminach 10, 15 lub 20 dni jest nieprawidłowe, ponieważ nie odpowiada rzeczywistym wymogom prawnym, które określają maksymalny czas na dokonanie zgłoszenia. Ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych wyraźnie wskazuje, że zgłoszenie powinno być dokonane w ciągu 7 dni od dnia powstania obowiązku ubezpieczenia. Zgłoszenie w terminie dłuższym może prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak nałożenie kar finansowych na pracodawcę czy problemy z dostępem pracownika do świadczeń. Użytkownicy często mylą terminy związane z różnymi procedurami administracyjnymi, co prowadzi do błędnych założeń. Na przykład, niektórzy mogą pomylić termin zgłoszenia z terminem opłacania składek, które rzeczywiście mają swoje odrębne terminy. Ponadto, zaniedbanie terminowego zgłoszenia może skutkować złożonymi problemami w przyszłości, takimi jak brak możliwości ubiegania się o świadczenia chorobowe lub emerytalne. Kluczowym elementem w pracy z dokumentacją ZUS jest systematyczność i dokładność, co pozwala na zachowanie zgodności z obowiązującymi przepisami prawnymi oraz ochronę interesów zarówno pracodawców, jak i pracowników. Powszechnym błędem jest również niezrozumienie, że każdy dzień zwłoki może wpłynąć na dalsze procedury administracyjne i komplikacje w relacjach z instytucjami. Dlatego tak ważne jest, aby w procesach zatrudnienia działać według jasno określonych zasad i terminów, aby uniknąć niepotrzebnych problemów.

Pytanie 35

Jeśli cena nabycia netto towaru wynosi 200 zł, marża zysku to 50% ceny nabycia, a towar jest opodatkowany stawką 8% VAT, to jaka będzie cena sprzedaży brutto?

A. 350 zł

B. 540 zł

C. 324 zł

D. 270 zł

Aby obliczyć cenę sprzedaży brutto towaru, należy najpierw ustalić jego cenę sprzedaży netto. Cena zakupu netto wynosi 200 zł, a narzut zysku wynosi 50% tej ceny. Narzut zysku obliczamy jako 50% z 200 zł, co daje 100 zł. Następnie dodajemy ten narzut do ceny zakupu netto: 200 zł + 100 zł = 300 zł. Teraz mamy cenę sprzedaży netto równą 300 zł. Kolejnym krokiem jest dodanie VAT, który w tym przypadku wynosi 8%. VAT obliczamy, mnożąc cenę sprzedaży netto przez stawkę VAT: 300 zł * 0,08 = 24 zł. Cena sprzedaży brutto to suma ceny sprzedaży netto i VAT: 300 zł + 24 zł = 324 zł. Taki proces obliczeniowy jest zgodny z powszechnie stosowanymi standardami w handlu, gdzie ustalanie cen sprzedaży opiera się na przejrzystych zasadach kalkulacyjnych, co pozwala zarówno sprzedawcom, jak i klientom na lepsze zrozumienie finalnych kosztów transakcji.

Pytanie 36

Firma zajmująca się przetwórstwem owoców i warzyw, której oferta obejmowała dżemy i konfitury, rozszerzyła asortyment, wprowadzając nowy produkt - soki. Jaką strategię rozwoju przyjęła?

A. Przetrwania

B. Dywersyfikacji

C. Modyfikacji produktu

D. Penetracji rynku

Wybór strategii dywersyfikacji, przetrwania lub penetracji rynku w kontekście wprowadzenia soków jest błędny z kilku powodów. Dywersyfikacja odnosi się do wprowadzania nowych produktów na rynek w zupełnie innej kategorii lub branży, co w tym przypadku nie ma miejsca, gdyż soki są naturalnym rozszerzeniem oferty owoców i warzyw. Zatem, klasyfikacja tego działania jako dywersyfikacji nie uwzględnia faktu, że firma pozostaje w swojej podstawowej branży, koncentrując się na przetwórstwie. Strategia przetrwania dotyczy działań podejmowanych w sytuacjach kryzysowych, takich jak zmniejszenie kosztów, które nie mają zastosowania w kontekście wprowadzania nowego produktu. Z kolei penetracja rynku polega na zwiększeniu udziału w rynku istniejących produktów, co również nie opisuje sytuacji, gdyż wprowadzono nowy produkt. Błędem jest więc mylenie tych strategii i niewłaściwe przypisanie ich do działań, które polegają na naturalnym rozwijaniu oferty, a nie na dostosowywaniu się do kryzysu czy poszukiwaniu nowych rynków. Kluczowe jest zrozumienie, że wprowadzenie soków jako nowego produktu w ramach istniejącej kategorii konsekwentnie wspiera strategię modyfikacji produktu, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży.

Pytanie 37

Każda firma, która ma obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych, przygotowuje roczne sprawozdanie finansowe, które składa się

A. z bilansu, rachunku zysków i strat, rachunku przepływów pieniężnych

B. z bilansu, rachunku zysków i strat, zestawienia zmian w kapitale własnym

C. z bilansu, rachunku zysków i strat, informacji dodatkowej

D. z bilansu, rachunku przepływów pieniężnych i zestawienia zmian w kapitale własnym

Wszystkie błędne odpowiedzi dotyczą struktury rocznego sprawozdania finansowego, co może prowadzić do nieporozumień w zakresie rachunkowości. Pierwsza niepoprawna odpowiedź sugeruje, że sprawozdanie obejmuje bilans, rachunek zysków i strat oraz zestawienie zmian w kapitale własnym. Choć zestawienie zmian w kapitale własnym jest ważnym dokumentem, to w kontekście rocznego sprawozdania finansowego nie jest obligatoryjne jako jego część zasadnicza. Inna z niepoprawnych opcji wskazuje na bilans, rachunek przepływów pieniężnych oraz zestawienie zmian w kapitale własnym. Rachunek przepływów pieniężnych, mimo że dostarcza cennych informacji o przepływach gotówkowych, również nie jest elementem obligatoryjnym rocznego sprawozdania dla wszystkich jednostek, szczególnie tych, które nie są zobowiązane do jego sporządzania w kontekście przepisów. Ostatnia błędna odpowiedź wymienia bilans, rachunek zysków i strat oraz rachunek przepływów pieniężnych, co także nie oddaje pełnej struktury wymaganej przez standardy sprawozdawczości finansowej. Kluczowym błędem w zrozumieniu jest nieodróżnienie obligatoryjnych elementów sprawozdania finansowego od dodatkowych, co może prowadzić do nieprawidłowego sporządzania dokumentacji i w efekcie do błędnych analiz finansowych. Prawidłowe zrozumienie wymaganych elementów sprawozdania jest niezbędne dla wszystkich, którzy pracują w obszarze księgowości, finansów czy zarządzania. Niezrozumienie tych zasad może skutkować trudnościami w interpretacji wyników oraz w podejmowaniu decyzji finansowych.

Pytanie 38

Co jest przedmiotem umowy o zamieszczonej treści?

Umowa .........................
zawarta w Zabrzu, dnia 15.02.2019 r. pomiędzy: Biurem Rachunkowym SALDO sp. z o.o. z siedzibą ul. Dworcowa 12, 41-800 Zabrze, reprezentowanym przez Prezesa Zarządu Jana Nowaka a Agencją Reklamową Jan Matuszewski z siedzibą ul. Stara 3, 41-750 Zabrze, reprezentowaną przez Jana Matuszewskiego.
§ 1
Strony postanawiają zgodnie rozwiązać zawartą między sobą umowę o współpracy handlowej, zawartą w dniu 19.10.2018 r. w Zabrzu.
§ 2
Wskazana w § 1 umowa ulega rozwiązaniu z dniem podpisania niniejszej umowy.
§ 3
Wszelkie roszczenia wynikające z umowy wskazanej w § 1, powstałe przed dniem rozwiązania, zostaną zaspokojone w terminie 30 dni od zawarcia niniejszej umowy.
§ 4
W sprawach nieuregulowanych w niniejszej umowie stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego.
§ 5
Wszelkie zmiany niniejszego porozumienia wymagają formy pisemnej pod rygorem nieważności.
§ 6
Umowa została spisana w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach, po jednym dla każdej ze stron.
................................ podpis	................................ podpis

A. Nawiązanie współpracy handlowej między kontrahentami.

B. Przedawnienie roszczeń finansowych wobec kontrahenta.

C. Powstanie roszczeń finansowych kontrahenta.

D. Rozwiązanie współpracy handlowej między kontrahentami.

Twoja odpowiedź dotycząca rozwiązania współpracy handlowej między kontrahentami jest na pewno trafna. Umowa jasno określa intencje stron, co widać w paragrafie pierwszym, gdzie jest klauzula o zakończeniu wcześniejszej współpracy. To jest kluczowe w kontekście obrotu gospodarczego. Wiesz, rozwiązanie umowy to nie taki prosty proces – trzeba pamiętać o odpowiednich formalnościach, żeby nie wpaść w jakieś prawne kłopoty. Moim zdaniem dobrze byłoby wspomnieć, że przy takim rozwiązaniu trzeba uregulować wszystkie zobowiązania, które wynikają z wcześniejszej współpracy, więc lepiej to mieć na uwadze w końcowych zapisach umowy. Dobrym pomysłem jest również przygotowanie dokumentu, który będzie potwierdzał, że umowa została rozwiązana oraz wszystkie ustalenia. Ważne, żeby obie strony czuły się zabezpieczone. No i jeszcze te regulacje prawne dotyczące wypowiedzeń umów – to też jest istotne, bo mogą się pojawić różne roszczenia. Zrozumienie tego, jak działa ten proces, to klucz do dobrego zarządzania współpracą z kontrahentami.

Pytanie 39

W związku z przedmiotem opodatkowania, podatek od nieruchomości klasyfikuje się jako podatek

A. konsumpcyjny.

B. dochowy.

C. przychodowy.

D. majątkowy.

Podatek od nieruchomości klasyfikowany jest jako podatek majątkowy, ponieważ jego przedmiotem opodatkowania są aktywa trwałe, w tym grunty, budynki oraz inne obiekty budowlane. W przeciwieństwie do podatków dochodowych, które są związane z uzyskiwaniem przychodów lub zysków ze działalności gospodarczej lub osobistej, podatki majątkowe skupiają się na posiadaniu i wartości posiadanych dóbr. Przykładem zastosowania podatku od nieruchomości w praktyce jest sytuacja, w której właściciel nieruchomości jest zobowiązany do płacenia podatku na podstawie wartości rynkowej swojej nieruchomości. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie polityki fiskalnej, które mają na celu zapewnienie stabilnych dochodów dla jednostek samorządu terytorialnego, a także regulację rynku nieruchomości. Warto również wspomnieć, że podatek od nieruchomości może być wykorzystywany do finansowania lokalnych inwestycji, usług publicznych oraz infrastruktury, co czyni go istotnym elementem systemu podatkowego.

Pytanie 40

Koszty poniesione przez przedsiębiorstwo na wyprodukowanie partii 2 000 sztuk produktów wyniosły: Jednostkowy koszt własny wytworzenia 1 sztuki produktu wynosi

Pozycje kalkulacyjne	Poniesione koszty (zł)
Materiały bezpośrednie	30 000,00
Płace bezpośrednie	16 000,00
Koszty wydziałowe	4 600,00
Koszty zarządu	2 400,00

A. 24,20 zł

B. 25,30 zł

C. 26,50 zł

D. 23,00 zł

Wybór niewłaściwej odpowiedzi może wynikać z kilku powszechnych nieporozumień dotyczących metod obliczania kosztów jednostkowych. Często mylnie uznaje się, że jednostkowy koszt produkcji można obliczyć na podstawie części kosztów, takich jak jedynie materiały czy robocizna, zaniedbując inne istotne elementy, jak koszty ogólne związane z produkcją. Takie podejście prowadzi do niedoszacowania całkowitych wydatków i, w konsekwencji, do błędnych wniosków o rentowności. Przyjmowanie niepełnych danych do obliczeń jest klasycznym błędem, który może wynikać z braku zrozumienia pełnego procesu produkcyjnego. Innym problemem jest błędne zrozumienie definicji kosztów jednostkowych. Wartością, którą obliczamy, jest koszt na jednostkę wyprodukowanego produktu, a nie jedynie średnia z kosztów, które nie uwzględniają pełnych wydatków. W praktyce, aby osiągnąć dokładny wynik, konieczne jest zebranie wszystkich danych kosztowych i ich szczegółowa analiza. Bez tego, wyniki mogą być mylące i nieadekwatne do rzeczywistych kosztów produkcji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej