Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 28 kwietnia 2025 08:56
Data zakończenia: 28 kwietnia 2025 09:17

Egzamin niezdany

Wynik: 9/40 punktów (22,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Które z kont nie jest wbudowanym kontem w systemie Windows XP?

A. admin

B. gość

C. pomocnik

D. administrator

Odpowiedź 'admin' jest poprawna, ponieważ to konto nie jest standardowo wbudowane w system Windows XP. W rzeczywistości, Windows XP oferuje kilka predefiniowanych kont użytkowników, takich jak 'Administrator', 'Gość' oraz 'Pomocnik'. Konto 'Administrator' ma najwyższe uprawnienia i jest używane do zarządzania systemem, a 'Gość' jest bardzo ograniczone i służy do tymczasowego dostępu. Konto 'Pomocnik' jest również specyficzne dla zdalnej pomocy. W przeciwieństwie do nich, 'admin' jest często używane w innych systemach operacyjnych, takich jak Linux, jako skrót do konta administratora, ale nie funkcjonuje jako wbudowane konto w Windows XP. Znajomość tego zagadnienia jest istotna z perspektywy bezpieczeństwa systemów operacyjnych, ponieważ zrozumienie ról kont użytkowników pozwala lepiej zabezpieczyć system przed nieautoryzowanym dostępem. Użytkownicy powinni znać różnice pomiędzy kontami i ich uprawnieniami w celu skuteczniejszego zarządzania dostępem i ochrony danych.

Pytanie 2

Aby otworzyć konsolę przedstawioną na ilustracji, należy wpisać w oknie poleceń

A. gpupdate

B. eventvwr

C. mmc

D. gpedit

Polecenie gpedit jest używane do otwierania Edytora Zasad Grup (Group Policy Editor), który pozwala na modyfikowanie zasad bezpieczeństwa i ustawień komputerów w sieci. Nie jest ono odpowiednie do uruchamiania konsoli pokazanej na rysunku, gdyż gpedit dotyczy tylko zarządzania politykami grupowymi. Z kolei gpupdate służy do odświeżania ustawień zasad grupowych na komputerze lokalnym lub w domenie, a nie do uruchamiania konsol zarządzania. To polecenie jest użyteczne w przypadku, gdy wprowadzone zmiany w zasadach grupowych muszą być szybko zastosowane bez konieczności restartu systemu. Polecenie eventvwr otwiera Podgląd Zdarzeń, który pozwala na monitorowanie i analizowanie zdarzeń systemowych, aplikacyjnych czy związanych z bezpieczeństwem, ale nie jest ono związane z uruchamianiem konsoli zarządzania przedstawionej na rysunku. Częstym błędem jest zakładanie, że wszystkie narzędzia zarządzania systemem Windows mogą być dostępne za pomocą jednego polecenia. Różne funkcje zarządzania są rozdzielone na różne narzędzia i polecenia, każde z określonym zakresem działania i przeznaczeniem. Rozumienie specyfiki i zastosowań każdego z tych poleceń jest kluczowe w efektywnym zarządzaniu systemami operacyjnymi, co pozwala na lepsze wykorzystanie dostępnych zasobów i narzędzi.

Pytanie 3

Jeżeli użytkownik zaznaczy opcję wskazaną za pomocą strzałki, będzie miał możliwość instalacji aktualizacji

A. związane ze sterownikami lub nowym oprogramowaniem od Microsoftu

B. prowadzące do uaktualnienia Windows 8.1 do wersji Windows 10

C. dotyczące krytycznych luk w zabezpieczeniach

D. eliminujące krytyczną usterkę, niezwiązaną z bezpieczeństwem

Podczas aktualizacji systemu Windows istotne jest zrozumienie rodzaju aktualizacji, które użytkownik może zainstalować. Aktualizacja uaktualniająca Windows 8.1 do Windows 10 jest procesem migracji do nowszej wersji systemu operacyjnego, nie jest dostępna jako opcjonalna aktualizacja. Tego typu aktualizacje wymagają zazwyczaj osobnej procedury instalacyjnej, ponieważ wiążą się z poważnymi zmianami w strukturze systemu. Usunięcie usterki krytycznej niezwiązanej z zabezpieczeniami może odnosić się do napraw błędów, które nie stanowią zagrożenia bezpieczeństwa, ale mogą wpływać na wydajność lub stabilność. Jednakże, tego typu poprawki są zazwyczaj traktowane jako ważne aktualizacje, nie opcjonalne. Aktualizacje dotyczące luk w zabezpieczeniach o priorytecie krytycznym są kluczowe dla ochrony danych i systemu przed atakami, dlatego są klasyfikowane jako aktualizacje krytyczne, a nie opcjonalne. Często wymagają szybkiej instalacji, aby zminimalizować ryzyko zagrożeń. Użytkownicy mogą mylnie zrozumieć te typy aktualizacji, jeśli nie są świadomi ich znaczenia. Opieranie się na opcjonalnych aktualizacjach jedynie dla funkcji, które nie wpływają bezpośrednio na bezpieczeństwo, pozwala na racjonalne zarządzanie aktualizacjami i uniknięcie przeciążenia systemu poważnymi, nieprzewidzianymi zmianami podczas mniej krytycznych aktualizacji, co jest kluczowe dla ciągłości działania systemów w firmach.

Pytanie 4

Organizacja zajmująca się międzynarodową normalizacją, która stworzyła 7-warstwowy Model Referencyjny Połączonych Systemów Otwartych, to

A. IEEE (Institute of Electrical and Electronics Engineers)

B. ISO (International Organization for Standardization)

C. EN (European Norm)

D. TIA/EIA (Telecommunications Industry Association / Electronic Industries Association)

Odpowiedzi, które nie wskazują na ISO, mogą wydawać się atrakcyjne, jednak mają fundamentalne nieporozumienia związane z rolą różnych organizacji w kontekście norm i standardów. IEEE, na przykład, jest instytucją znaną przede wszystkim z opracowywania standardów w dziedzinie elektroniki i telekomunikacji, takich jak 802.11 dla sieci Wi-Fi, ale nie jest odpowiedzialna za model OSI. Również European Norm (EN) to zbiór norm opracowywanych na poziomie europejskim, które nie obejmują globalnych standardów jak te publikowane przez ISO. Z kolei TIA/EIA koncentruje się na normach dotyczących telekomunikacji i elektroniki, ale nie ma kompetencji do tworzenia ogólnych modeli referencyjnych, które są kluczowe dla interoperacyjności systemów. Te niepoprawne odpowiedzi mogą sugerować, że różne organizacje mają podobny zakres odpowiedzialności, co prowadzi do typowych błędów myślowych, takich jak mylenie celów i zadań instytucji oraz ich wpływu na standardy międzynarodowe. Zrozumienie, która organizacja odpowiada za konkretne modele i standardy, jest niezbędne dla każdego, kto chce zgłębić temat norm ISO i ich zastosowania w praktyce.

Pytanie 5

Jakie narzędzie jest najbardziej odpowiednie do delikatnego zgięcia blachy obudowy komputera oraz przykręcenia śruby montażowej w trudno dostępnej lokalizacji?

A. rys. D

B. rys. A

C. rys. B

D. rys. C

Zastosowanie odpowiedniego narzędzia w serwisie komputerowym jest kluczowe dla efektywności i jakości wykonanej pracy Na rysunku A przedstawione są nożyce do blach które są używane do cięcia blachy a nie do precyzyjnego odginania czy manipulowania w trudno dostępnych miejscach Mimo że nożyce te mogą wydawać się odpowiednie do pracy z blachą ich zastosowanie w delikatnej operacji jaką jest odginanie obudowy komputera jest nieodpowiednie ze względu na brak precyzji i możliwość uszkodzenia materiału Rysunek B pokazuje szczypce uniwersalne które są wszechstronne ale mniej precyzyjne niż szczypce długie Ich konstrukcja nie pozwala na dotarcie do ciasnych miejsc co jest krytyczne w przypadku montażu śrub w komputerach Rysunek C ilustruje obcinaki boczne które są przeznaczone do cięcia przewodów a nie do odginania blachy czy mocowania śrub Ich użycie w kontekście podanym w pytaniu jest całkowicie nieadekwatne i może prowadzić do uszkodzeń delikatnych komponentów komputerowych Ważne jest aby wybierać narzędzia które są zaprojektowane specjalnie do zadania jakie zamierzamy wykonać co nie tylko zwiększa skuteczność ale także minimalizuje ryzyko uszkodzeń i poprawia bezpieczeństwo pracy

Pytanie 6

Przypisanie licencji oprogramowania do pojedynczego komputera lub jego komponentów stanowi charakterystykę licencji

A. BOX

B. TRIAL

C. AGPL

D. OEM

Licencje BOX, AGPL oraz TRIAL różnią się od licencji OEM pod względem przypisania i użytkowania oprogramowania. Licencja BOX to forma licencji, która jest sprzedawana jako odrębny produkt, często z nośnikiem danych i dokumentacją. Może być przenoszona pomiędzy urządzeniami, co czyni ją bardziej elastyczną w porównaniu do licencji OEM, jednakże nie jest przypisana do konkretnego komputera. Niekiedy użytkownicy mylą licencje BOX z OEM, zakładając, że obydwie mają identyczne zastosowanie. Warto też zaznaczyć, że licencja AGPL (GNU Affero General Public License) jest licencją typu open source, która pozwala na modyfikowanie i dystrybucję oprogramowania, ale nie jest przypisana do konkretnego sprzętu. To prowadzi do błędnych wniosków, że oprogramowanie AGPL może być używane w dowolny sposób na różnych urządzeniach, co jest niezgodne z zasadami OEM. Z kolei licencja TRIAL jest formą licencji czasowej, która umożliwia użytkownikom testowanie oprogramowania przez ograniczony czas. Po upływie tego okresu konieczne jest nabycie pełnej wersji, co stawia ją w opozycji do trwałego przypisania licencji w modelu OEM. Zrozumienie różnic między tymi typami licencji jest kluczowe w kontekście legalności użytkowania oprogramowania oraz kosztów związanych z jego nabyciem i użytkowaniem.

Pytanie 7

W systemie operacyjnym Linux, aby sprawdzić ilość dostępnego miejsca na dyskach, można użyć polecenia

A. mkfs

B. du

C. fstab

D. df

Polecenie 'df' w systemie operacyjnym Linux służy do raportowania ilości dostępnego miejsca na zamontowanych systemach plików. Przy jego użyciu można uzyskać informacje o całkowitej pojemności dysków, zajętym miejscu oraz wolnym miejscu, co jest niezwykle przydatne podczas zarządzania przestrzenią dyskową. Przykładowo, wpisując polecenie 'df -h', uzyskujemy czytelny wynik, w którym rozmiary są przedstawiane w formatach łatwych do zrozumienia (np. GB, MB). Jest to kluczowe dla administratorów systemów, którzy muszą monitorować użycie przestrzeni dyskowej, aby zapobiegać problemom z brakiem miejsca, co mogłoby wpłynąć na wydajność systemu. W praktyce, regularne sprawdzanie wolnego miejsca za pomocą 'df' może pomóc w planowaniu aktualizacji systemu, konserwacji lub rozbudowy infrastruktury IT. Przy użyciu opcji 'df -i' można również uzyskać informacje o wykorzystaniu inode'ów, co jest istotne w przypadku systemów plików z dużą liczbą małych plików. Zgodność z tymi praktykami jest kluczowa dla efektywnego zarządzania zasobami w środowisku Linux.

Pytanie 8

Jakie urządzenie wskazujące działa w reakcji na zmiany pojemności elektrycznej?

A. wskaźnik optyczny

B. joystick

C. trackpoint

D. touchpad

Mysz, dżojstik i trackpoint to urządzenia wskazujące, które różnią się zasadą działania od touchpada. Mysz, na przykład, wykorzystuje technologię optyczną lub laserową do śledzenia ruchu na powierzchni, co polega na rejestrowaniu przemieszczenia się urządzenia w przestrzeni, a nie na zmianie pojemności elektrycznej. Dżojstik z kolei, często stosowany w grach komputerowych i symulatorach, reaguje na ruchy w kilku płaszczyznach, wykorzystując mechaniczne lub elektroniczne czujniki, ale nie działa na zasadzie pojemności elektrycznej. Trackpoint, czyli mały joystick umieszczony na klawiaturze, również nie opiera się na pojemności, lecz na mechanizmach, które rejestrują nacisk i kierunek ruchu. Błędne rozumienie zasad działania tych urządzeń często prowadzi do mylnego postrzegania ich funkcji. W praktyce oznacza to, że użytkownicy mogą nie docenić różnic w precyzji, komforcie użytkowania oraz w funkcjonalności, co jest kluczowe w wielu zastosowaniach, zwłaszcza w kontekście pracy biurowej czy gier komputerowych. Dlatego, aby w pełni wykorzystać możliwości urządzeń wejściowych, ważne jest zrozumienie ich różnorodności oraz specyfiki działania.

Pytanie 9

Która z usług na serwerze Windows umożliwi użytkownikom końcowym sieci zaprezentowanej na ilustracji dostęp do Internetu?

A. Usługa udostępniania

B. Usługa drukowania

C. Usługa rutingu

D. Usługa LDS

Pozostałe odpowiedzi nie dotyczą bezpośrednio problemu uzyskiwania dostępu do Internetu. Usługa LDS (Lightweight Directory Services) jest używana do dostarczania usług katalogowych i wirtualizacji katalogów, a nie do routingu czy udostępniania połączeń internetowych. Jest to lekka wersja Active Directory, która może być użyteczna w środowiskach, gdzie potrzeba uproszczonego systemu katalogowego, ale nie ma związku z dostępem do Internetu. Usługa drukowania w systemach Windows odpowiada za zarządzanie zadaniami drukowania w sieci i lokalnie, co również nie ma bezpośredniego związku z dostępem do Internetu. Jest istotna w kontekście zarządzania drukarkami i kolejkami drukowania, ale nie w kontekście routingu czy translacji adresów sieciowych. Usługa udostępniania, popularnie związana z udostępnianiem plików i folderów w sieci, także nie przyczynia się do dostępu do Internetu. Ma na celu umożliwienie współdzielenia zasobów pomiędzy użytkownikami w sieci lokalnej, ale nie zarządza przepływem danych wykraczających poza tę sieć. Takie niepoprawne skojarzenia mogą wynikać z mylnego rozumienia funkcji poszczególnych usług serwera oraz ich ról w infrastrukturze IT. Zrozumienie, że dostęp do Internetu wymaga funkcji związanych z przekierowywaniem pakietów między różnymi sieciami, jest kluczowe w rozwiązywaniu tego typu zagadnień sieciowych, a usługa rutingu jest tutaj podstawowym rozwiązaniem zgodnym z najlepszymi praktykami sieciowymi i standardami branżowymi.

Pytanie 10

W jakim oprogramowaniu trzeba zmienić konfigurację, aby użytkownik mógł wybrać z listy i uruchomić jeden z różnych systemów operacyjnych zainstalowanych na swoim komputerze?

A. CMD

B. GRUB

C. QEMU

D. GEDIT

GRUB, czyli Grand Unified Bootloader, to jeden z najpopularniejszych bootloaderów używanych w systemach operacyjnych, zwłaszcza w środowisku Linux. Jego główną funkcją jest umożliwienie użytkownikowi wyboru pomiędzy różnymi systemami operacyjnymi zainstalowanymi na tym samym komputerze. GRUB działa na poziomie rozruchu, co oznacza, że uruchamia się jako pierwszy, jeszcze przed załadowaniem jakiegokolwiek systemu operacyjnego. Użytkownik może w prosty sposób skonfigurować plik konfiguracyjny GRUB-a, aby dodać, usunąć lub zmienić kolejność dostępnych systemów operacyjnych. Przykładowo, jeśli masz zainstalowane zarówno Windows, jak i Ubuntu, GRUB pozwoli Ci na wybranie, który z tych systemów chcesz uruchomić. Korzystanie z GRUB-a jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania złożonymi środowiskami IT, gdzie często występuje potrzeba uruchamiania różnych systemów operacyjnych na tym samym sprzęcie. Dzięki GRUB-owi, proces rozruchu staje się elastyczny i dostosowany do potrzeb użytkownika, co jest kluczowe w środowiskach serwerowych oraz w zastosowaniach deweloperskich.

Pytanie 11

W strukturze sieciowej zaleca się umiejscowienie jednego punktu abonenckiego na powierzchni wynoszącej

A. 30m^2

B. 20m^2

C. 5m^2

D. 10m^2

W sieci strukturalnej, umieszczenie jednego punktu abonenckiego na powierzchni 10m² jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi efektywności i wydajności sieci. Takie podejście pozwala na optymalne wykorzystanie infrastruktury, zapewniając jednocześnie odpowiednią jakość usług dla użytkowników końcowych. W praktyce, zagęszczenie punktów abonenckich na mniejszej powierzchni, takiej jak 10m², umożliwia szybszy dostęp do szerokopasmowego internetu i lepszą jakość transmisji danych. Warto zauważyć, że standardy branżowe, takie jak te określone przez ITU (Międzynarodową Unię Telekomunikacyjną) oraz lokalne regulacje, rekomendują podobne wartości w kontekście planowania sieci. Przykładowo, w większych miastach, gdzie gęstość zaludnienia jest wysoka, efektywne rozmieszczenie punktów abonenckich na mniejszych powierzchniach jest kluczem do zaspokojenia rosnącego zapotrzebowania na usługi telekomunikacyjne. Warto również wspomnieć, że zmiany w zachowaniach użytkowników, takie jak większe korzystanie z usług strumieniowych, dodatkowo uzasadniają potrzebę takiego rozmieszczenia, aby zminimalizować opóźnienia i zwiększyć przepustowość sieci.

Pytanie 12

Który z poniższych protokołów jest używany do bezpiecznego przesyłania danych w sieci?

A. FTP

B. TELNET

C. HTTP

D. HTTPS

HTTP, czyli HyperText Transfer Protocol, jest podstawowym protokołem używanym do przesyłania dokumentów hipertekstowych na World Wide Web. Jednak w przeciwieństwie do HTTPS, nie zapewnia on szyfrowania danych, co oznacza, że dane przesyłane są w formie niezaszyfrowanej i mogą być łatwo przechwycone przez osoby trzecie. To czyni HTTP nieodpowiednim do przesyłania informacji wrażliwych, a jego zastosowanie ogranicza się głównie do mniej krytycznych zastosowań, gdzie bezpieczeństwo nie jest priorytetem. FTP, czyli File Transfer Protocol, służy do przesyłania plików między komputerami w sieci. Choć FTP jest użyteczny do przesyłania dużych ilości danych, nie oferuje domyślnie żadnych mechanizmów szyfrowania, co oznacza, że dane są przesyłane w formie czystego tekstu. Podobnie jak HTTP, FTP nie jest zalecany do przesyłania danych wrażliwych bez dodatkowych zabezpieczeń, takich jak FTPS lub SFTP, które dodają warstwę szyfrowania. TELNET to protokół sieciowy stosowany do zdalnego logowania do systemów komputerowych. Podobnie jak w przypadku HTTP i FTP, TELNET nie zapewnia szyfrowania, więc wszelkie dane, w tym dane logowania, są przesyłane w postaci niezaszyfrowanej. Ze względu na brak zabezpieczeń, TELNET jest obecnie rzadko używany, a jego miejsce zajmują bezpieczniejsze alternatywy, takie jak SSH, które oferują szyfrowanie komunikacji.

Pytanie 13

Wskaź zestaw do diagnostyki logicznych układów elektronicznych umiejscowionych na płycie głównej komputera, który nie reaguje na próby uruchomienia zasilania?

A. D

B. C

C. A

D. B

Zestaw oznaczony literą A przedstawia sondę logiczną, która jest niezbędnym narzędziem przy diagnozowaniu problemów z logicznymi układami elektronicznymi na płytach głównych komputerów. Sonda logiczna umożliwia testowanie i analizowanie stanów logicznych w cyfrowych obwodach elektronicznych takich jak bramki logiczne, układy scalone, czy procesory. Użycie sondy logicznej pozwala na szybkie i precyzyjne zidentyfikowanie miejsc, w których następują zaniki napięcia lub błędne sygnały, co jest kluczowe w przypadku, gdy komputer nie reaguje na próby włączenia zasilania. Poprzez podłączenie do różnych punktów testowych na płycie głównej, technik może określić, które komponenty działają prawidłowo, a które nie. W praktyce, sonda logiczna jest szeroko stosowana w serwisach komputerowych oraz podczas prac związanych z projektowaniem układów cyfrowych, ponieważ pozwala na szybkie zlokalizowanie błędów. Dobrą praktyką jest również stosowanie sondy logicznej w połączeniu z innymi urządzeniami pomiarowymi, co zwiększa dokładność i efektywność diagnozowania usterek.

Pytanie 14

ARP (Adress Resolution Protocol) jest protokołem, który umożliwia przekształcenie adresu IP na

A. adres sprzętowy

B. nazwę komputera

C. nazwę domenową

D. adres IPv6

Wybór odpowiedzi, która wskazuje na odwzorowanie adresu IP na nazwę domenową, nazwę komputera lub adres IPv6, może wynikać z nieporozumienia dotyczącego funkcji, jakie pełni protokół ARP. ARP nie jest wykorzystywany do tłumaczenia nazw domenowych na adresy IP; do tego celu wykorzystuje się protokół DNS (Domain Name System). DNS działa na wyższej warstwie modelu OSI i ma na celu umożliwienie użytkownikom korzystania z przyjaznych nazw zamiast trudnych do zapamiętania adresów IP. Odnosząc się do konceptu nazw komputerów, warto zauważyć, że są one również rozwiązywane przez DNS, a nie przez ARP, który skupia się wyłącznie na odwzorowywaniu adresów IP na adresy sprzętowe. Co więcej, adres IPv6, będący następcom IPv4, wymaga innego podejścia i nie jest bezpośrednio związany z ARP. Dla IPv6 istnieje protokół NDP (Neighbor Discovery Protocol), który pełni podobną rolę, ale w kontekście nowego adresowania. Typowym błędem jest zatem mylenie różnych protokołów i ich funkcji, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków o zastosowaniach ARP. Dobrze zrozumiane różnice między tymi protokołami są kluczowe dla efektywnego zarządzania sieciami komputerowymi oraz zapewnienia ich bezpieczeństwa.

Pytanie 15

Po zainstalowaniu systemu z domyślnymi parametrami, Windows XP nie obsługuje tego systemu plików.

A. EXT

B. FAT16

C. NTFS

D. FAT32

Wszystkie inne odpowiedzi wskazują na systemy plików, które są rzeczywiście obsługiwane przez system Windows XP. NTFS to nowoczesny system plików, który oferuje zaawansowane funkcje zarządzania danymi, takie jak uprawnienia do plików, kompresja czy szyfrowanie. Jest to zalecany wybór dla współczesnych instalacji systemów Windows, zwłaszcza dla systemów operacyjnych powyżej XP. FAT16 i FAT32 to starsze systemy plików, które były powszechnie używane w wcześniejszych wersjach Windows i są nadal wykorzystywane w niektórych urządzeniach przenośnych oraz do obsługi rozruchowych nośników USB. FAT32 ma ograniczenia dotyczące maksymalnego rozmiaru pliku (do 4 GB), dlatego w przypadku zarządzania dużymi zasobami danych lepszym wyborem byłby NTFS. Typowym błędem w rozumieniu systemów plików jest mylenie ich z ich zastosowaniami i funkcjonalnościami. Warto pamiętać, że wybór systemu plików powinien być uzależniony od wymagań użytkownika oraz środowiska, w którym system operacyjny będzie funkcjonował, a nie tylko od popularności danej technologii. System EXT, który jest wspierany przez wiele dystrybucji Linuksa, nie ma zastosowania w kontekście systemu Windows, co pokazuje, że kluczowe jest rozumienie, do jakiego systemu operacyjnego dany system plików jest dedykowany.

Pytanie 16

Wskaż błędny sposób podziału dysku MBR na partycje?

A. 2 partycje podstawowe oraz 1 rozszerzona

B. 1 partycja podstawowa oraz 1 rozszerzona

C. 1 partycja podstawowa oraz 2 rozszerzone

D. 3 partycje podstawowe oraz 1 rozszerzona

Wykorzystywanie nieprawidłowych kombinacji partycji na dysku MBR często prowadzi do nieporozumień i problemów z zarządzaniem przestrzenią dyskową. W przypadku wyboru połączenia jednej partycji podstawowej i dwóch rozszerzonych, istnieje fundamentalne nieporozumienie dotyczące architektury MBR. MBR, jako standardowy sposób zarządzania partycjami na tradycyjnych dyskach twardych, pozwala jedynie na jedną partycję rozszerzoną. Partycja rozszerzona jest specjalnym rodzajem partycji, która pełni rolę kontenera dla wielu partycji logicznych. Oznacza to, że nie można mieć dwóch partycji rozszerzonych na jednym dysku MBR, ponieważ naruszyłoby to podstawowe zasady dotyczące struktury partycji. Błędne podejście do liczby partycji może prowadzić do błędów przy próbie uruchomienia systemu operacyjnego, a także do trudności w alokacji i zarządzaniu przestrzenią dyskową. Ważne jest, aby zrozumieć, że efektywne zarządzanie partycjami nie tylko wpływa na prawidłowe działanie systemu operacyjnego, ale także na bezpieczeństwo i wydajność przechowywanych danych. Dobrą praktyką jest również monitorowanie i regularne przeglądanie struktury partycji oraz ich wykorzystania, co pozwala na lepsze planowanie przyszłych potrzeb w zakresie przechowywania danych.

Pytanie 17

W przypadku wpisania adresu HTTP w przeglądarkę internetową pojawia się błąd "403 Forbidden", co oznacza, że

A. użytkownik nie ma uprawnień do dostępu do żądanego zasobu

B. nie istnieje plik docelowy na serwerze

C. wielkość przesyłanych danych przez klienta została ograniczona

D. karta sieciowa ma niepoprawnie przydzielony adres IP

W przypadku kodu błędu 403 Forbidden, mylenie go z innymi kodami odpowiedzi HTTP prowadzi do nieporozumień. Pierwszym błędnym założeniem jest to, że brak pliku docelowego na serwerze powoduje ten błąd, podczas gdy w rzeczywistości, jeśli plik nie istnieje, serwer zwróci kod 404 Not Found. Zatem, gdy użytkownik napotyka błąd 403, oznacza to, że żądany plik jest dostępny, ale dostęp do niego jest zablokowany. Kwestia nieprawidłowego adresu IP karty sieciowej również nie jest związana z kodem 403; ten błąd dotyczy uprawnień, a nie problemów z łącznością. Inna niepoprawna koncepcja dotyczy ograniczeń na wielkość wysyłanych danych przez klienta, które są związane z innymi kodami błędów, takimi jak 413 Payload Too Large, a nie 403. W rzeczywistości, przed podjęciem działań naprawczych, ważne jest zrozumienie, że kod 403 jest wynikiem polityki bezpieczeństwa lub konfiguracji serwera, a nie problemu technicznego z infrastrukturą sieciową. Ostatecznie, kluczowe jest, aby użytkownicy rozumieli, że błąd 403 wynika z braku autoryzacji, a nie z problemów z plikami czy łącznością sieciową.

Pytanie 18

Na jakich portach brama sieciowa powinna umożliwiać ruch, aby klienci w sieci lokalnej mieli możliwość ściągania plików z serwera FTP?

A. 80 i 443

B. 22 i 25

C. 20 i 21

D. 110 i 995

Protokół FTP jest odmienny od innych standardów komunikacji, takich jak SSH, HTTP czy POP3, które wykorzystują różne porty i mają różne mechanizmy działania. Porty 22 i 25 są używane dla protokołu SSH i SMTP, co oznacza, że nie mają one związku z pobieraniem plików z serwera FTP. SSH, działając na porcie 22, umożliwia zdalne logowanie oraz bezpieczne przesyłanie danych, a SMTP, działający na porcie 25, jest protokołem do wysyłania wiadomości e-mail. Również porty 80 i 443, które są standardowymi portami dla HTTP i HTTPS, dotyczą transferu stron internetowych, a nie plików z serwera FTP. W kontekście standardów internetowych, port 80 jest używany do komunikacji niezaszyfrowanej, natomiast port 443 dla komunikacji zaszyfrowanej przy użyciu protokołu TLS/SSL. Porty 110 i 995 są związane z protokołem POP3, używanym do pobierania wiadomości e-mail, co również nie ma związku z protokołem FTP. Typowym błędem jest mylenie tych protokołów oraz ich portów, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków na temat tego, jakie porty są wymagane do konkretnego zastosowania. Właściwe zrozumienie portów i protokołów sieciowych jest kluczowe dla efektywnego zarządzania sieciami oraz zapewnienia bezpieczeństwa komunikacji.

Pytanie 19

Badanie danych przedstawionych przez program umożliwia dojście do wniosku, że

A. zainstalowano trzy dyski twarde oznaczone jako sda1, sda2 oraz sda3

B. partycja rozszerzona ma pojemność 24,79 GiB

C. jeden dysk twardy podzielono na 6 partycji podstawowych

D. partycja wymiany ma rozmiar 2 GiB

Patrząc na różne opcje odpowiedzi, da się zauważyć kilka błędnych przekonań. Po pierwsze, mówienie o trzech dyskach twardych sda1, sda2 i sda3 to spory błąd. Te oznaczenia odnoszą się do partycji na jednym dysku, a nie do trzech osobnych dysków. W systemie Linux, nazwy jak sda1 czy sda2 oznaczają partycje na pierwszym dysku twardym, co łatwo pomylić z fizycznymi dyskami, ale w rzeczywistości to różne partycje na jednym dysku. Drugie błędne założenie to stwierdzenie, że jeden dysk został podzielony na sześć partycji podstawowych. Tutaj standard MBR (Master Boot Record) mówi, że można mieć maksymalnie cztery partycje podstawowe. Z tego, co widzimy, jedna z nich może być rozszerzona, co pozwala na tworzenie partycji logicznych w jej obrębie. A w tym układzie mamy partycję rozszerzoną (sda3), co jest całkiem standardowe, gdy potrzebujemy więcej niż czterech partycji. Ostatnia rzecz, która jest błędna, to wielkość partycji rozszerzonej – ma ona 26.79 GiB, a nie 24.79 GiB jak mówią niektóre opcje. Ważne jest, żeby dobrze rozumieć strukturę partycji, bo to klucz do zarządzania dyskami w systemie.

Pytanie 20

Można przywrócić pliki z kosza, korzystając z polecenia

A. Przywróć

B. Anuluj

C. Wykonaj ponownie

D. Powróć

Wybór opcji 'Wróć' może wynikać z nieporozumienia dotyczącego terminologii używanej w systemach operacyjnych. Słowo to sugeruje powrót do poprzedniego stanu, co jest mylące w kontekście usuniętych plików. W praktyce, 'Wróć' nie odnosi się do procesu przywracania plików, lecz raczej do cofnięcia ostatniej akcji w kontekście edycyjnym, np. w aplikacjach biurowych. Takie działanie nie ma zastosowania w przypadku plików przeniesionych do kosza. Z kolei odpowiedź 'Cofnij' również jest niepoprawna, ponieważ odnosi się do mechanizmu cofania ostatnich zmian, co nie ma związku z odzyskiwaniem plików. Użytkownicy mogą często mylić te terminy, myśląc, że są one równoważne, jednak w rzeczywistości pełnią one różne funkcje. 'Ponów' to opcja, która przywraca ostatnią cofniętą akcję, co jest użyteczne w kontekście edycji, ale nie w przypadku plików w koszu. W rzeczywistości, nieprawidłowe podejście do przywracania plików może prowadzić do niepotrzebnych frustracji i utraty danych, dlatego kluczowe jest zrozumienie różnicy między tymi poleceniami oraz wiedza o tym, jakie możliwości oferuje system operacyjny w zakresie zarządzania plikami.

Pytanie 21

W systemie Linux komenda ps wyświetli

A. ustawienia Proxy Server

B. listę bieżących procesów zalogowanego użytkownika

C. ustawienia serwera drukarek Print Server

D. listę bieżących procesów związanych z drukowaniem

Polecenie 'ps' w systemie Linux jest używane do wyświetlania listy aktualnie działających procesów. Domyślnie, bez dodatkowych opcji, polecenie to prezentuje informacje o procesach, które są uruchomione przez bieżącego użytkownika. W kontekście administracji systemem, monitorowanie procesów jest kluczowe dla zarządzania zasobami oraz diagnozowania problemów z wydajnością. Na przykład, osoba zajmująca się administracją może używać 'ps' do identyfikacji procesów, które zużywają nadmierne zasoby CPU lub pamięci, co pozwala na podjęcie odpowiednich działań, takich jak zakończenie nieefektywnych procesów. Dodatkowo, dzięki możliwości wykorzystania różnych opcji, takich jak 'ps aux', administratorzy mogą analizować bardziej szczegółowe informacje, w tym identyfikatory procesów (PID), statusy procesów oraz zużycie zasobów. Warto również zwrócić uwagę, że 'ps' jest często używane w połączeniu z innymi komendami, jak 'grep', do filtrowania wyników, co pokazuje jego dużą elastyczność.

Pytanie 22

Złącze widoczne na ilustracji służy do podłączenia

A. myszy

B. monitora

C. drukarki

D. modemu

Złącze VGA nie jest odpowiednie do podłączania ani myszy ani modemu ani drukarki. Złącza dla myszy w tradycyjnych komputerach osobistych to zazwyczaj złącza PS/2 charakterystyczne dla starszych modeli lub bardziej nowoczesne porty USB. Modemy z kolei korzystają z różnych metod podłączenia w zależności od ich rodzaju. Modemy analogowe mogą korzystać z portów telefonicznych RJ-11 natomiast modemy DSL lub kablowe często używają portów Ethernet typu RJ-45. Drukarki tradycyjnie korzystały z portów równoległych lub LPT ale obecnie najczęściej stosuje się porty USB lub połączenia sieciowe takie jak Ethernet lub Wi-Fi. Nieporozumienia związane z wyborem odpowiedniego złącza wynikają z braku zrozumienia specyfiki i funkcji każdego typu złącza. Aby uniknąć takich błędów warto zrozumieć jak każde urządzenie komunikuje się z komputerem i jakie złącza są dedykowane dla poszczególnych typów urządzeń peryferyjnych. Współczesna technologia oferuje wiele uniwersalnych rozwiązań takich jak USB które zastępują starsze standardy jednak znajomość podstawowych złączy takich jak VGA pozostaje kluczowa w diagnostyce i pracy z różnorodnymi sprzętami elektronicznymi zwłaszcza w kontekście starszych systemów komputerowych które mogą być nadal w użyciu w różnych dziedzinach przemysłu i edukacji. Dzięki temu można precyzyjnie dobierać odpowiednie kable i adaptery do łączenia urządzeń co jest istotne w środowiskach gdzie nadal używa się starszych urządzeń.

Pytanie 23

Proces, który uniemożliwia całkowicie odzyskanie danych z dysku twardego, to

A. zalanie dysku

B. zatarcie łożyska dysku

C. zerowanie dysku

D. niespodziewane usunięcie plików

Zerowanie dysku to proces, który polega na nadpisaniu wszystkich danych znajdujących się na dysku twardym w celu trwałego ich usunięcia. Proces ten jest nieodwracalny, ponieważ oryginalne dane nie mogą być odzyskane. Zastosowanie zerowania dysku jest szczególnie istotne w kontekście ochrony danych, zwłaszcza w przypadku sprzedaży lub utylizacji nośników, na których mogły znajdować się wrażliwe informacje. W standardach bezpieczeństwa, takich jak NIST SP 800-88, rekomenduje się przeprowadzanie tego typu operacji przed pozbyciem się sprzętu. Przykładem zastosowania zerowania dysku jest sytuacja, gdy firma decyduje się na sprzedaż używanych komputerów, na których przechowywano poufne dane klientów. Dzięki zerowaniu dysku można mieć pewność, że dane te nie dostaną się w niepowołane ręce, co minimalizuje ryzyko wycieków informacji. Warto również wspomnieć, że istnieją różne metody zerowania, w tym nadpisywanie wielokrotne, co jeszcze bardziej zwiększa bezpieczeństwo procesu.

Pytanie 24

Domyślnie w programie Eksplorator Windows przy użyciu klawisza F5 uruchamiana jest funkcja

A. kopiowania

B. otwierania okna wyszukiwania

C. odświeżania zawartości aktualnego okna

D. rozpoczynania drukowania zrzutu ekranowego

Wybór innych odpowiedzi wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące funkcji klawisza F5. Na przykład wskazanie na kopiowanie plików jest błędne, ponieważ proces ten wymaga użycia skrótów takich jak Ctrl+C dla kopiowania oraz Ctrl+V dla wklejania. Zrozumienie interakcji między różnymi skrótami klawiszowymi jest kluczowe dla efektywnego zarządzania plikami w systemie Windows. Z kolei odpowiedź odnośnie otwierania okna wyszukiwania jest myląca, ponieważ do tego celu stosuje się zazwyczaj klawisz F3, który jest dedykowany do wyszukiwania w wielu aplikacjach, w tym w Eksploratorze. Ponadto, twierdzenie, że F5 uruchamia drukowanie zrzutu ekranowego, również nie jest zgodne z rzeczywistością. Zrzuty ekranowe można wykonać za pomocą kombinacji klawiszy takich jak Print Screen lub używając narzędzi do przechwytywania ekranu. Wszelkie te pomyłki wynikają z niejasnego zrozumienia funkcji skrótów klawiszowych oraz ich przypisania w kontekście oprogramowania, co może prowadzić do nieefektywnego korzystania z narzędzi dostępnych w systemie operacyjnym. Warto zatem zainwestować czas w zapoznanie się z podstawowymi skrótami klawiszowymi, aby zwiększyć swoją produktywność oraz zrozumienie interfejsu użytkownika.

Pytanie 25

Na fotografii ukazana jest pamięć o 168 stykach

A. SDRAM

B. RIMM

C. SIMM

D. SIPP

RIMM czyli Rambus Inline Memory Module to rodzaj pamięci stosowany w niektórych komputerach i konsolach do gier w latach 90-tych. Charakteryzują się one inną konstrukcją i liczbą pinów niż 168-stykowe moduły SDRAM co czyni je niekompatybilnymi z tym standardem. RIMM stosowały technologię Rambus DRAM która cechowała się większą przepustowością ale była droższa i mniej popularna. SIPP czyli Single Inline Pin Package to starszy typ modułu pamięci który miał piny zamiast styków i nie był zsynchronizowany z zegarem systemowym co sprawiało że był wolniejszy i mniej efektywny w porównaniu do SDRAM. Wprowadzenie SIMM czyli Single Inline Memory Module było krokiem naprzód w stosunku do SIPP ale te również różnią się konstrukcją oraz mają mniejszą liczbę styków zwykle 30 lub 72. SIMM były używane w starszych komputerach PC i nie są kompatybilne z gniazdami dla modułów SDRAM. Typowy błąd myślowy polega na zakładaniu że wszystkie moduły pamięci RAM są podobne podczas gdy różnią się one konstrukcją technologią i zastosowaniami co wpływa na ich efektywność i kompatybilność w systemach komputerowych. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego doboru pamięci do specyficznych potrzeb sprzętowych.

Pytanie 26

Użycie skrętki kategorii 6 (CAT 6) o długości 20 metrów w sieci LAN oznacza jej maksymalną przepustowość wynoszącą

A. 100 Mb/s

B. 10 Gb/s

C. 10 Mb/s

D. 100 Gb/s

Wybór niepoprawnej odpowiedzi często wynika z nieporozumienia dotyczącego charakterystyki różnych kategorii skrętek oraz ich zastosowań. Na przykład, odpowiedź dotycząca przepustowości 100 Gb/s jest nieaktualna, ponieważ obecne standardy i technologie, takie jak skrętka CAT 6, nie osiągają tak wysokich prędkości w standardowych zastosowaniach. Tylko wybrane technologie, takie jak skrętka kategorii 8, są w stanie osiągnąć przepustowość na poziomie 25 Gb/s lub 40 Gb/s, ale są one przeznaczone do bardziej wyspecjalizowanych zastosowań i mają ograniczenia dotyczące długości kabla. Z kolei 10 Mb/s i 100 Mb/s to prędkości, które odpowiadają starszym standardom, takim jak 10BASE-T i 100BASE-TX, które są niepełne i znacznie spowolnione w porównaniu do możliwości, jakie oferuje CAT 6. Te starsze technologie nie są już powszechnie stosowane w nowoczesnych instalacjach, a ich zastosowanie jest ograniczone do bardzo specyficznych kontekstów, gdzie nowoczesne prędkości nie są wymagane. Tak więc, wybierając skrętkę do nowoczesnych sieci LAN, nie tylko ważne jest zrozumienie przepustowości, ale także dostosowanie do wymagań przyszłości oraz standardów branżowych, które najczęściej wykorzystują szybsze połączenia do obsługi rosnącego ruchu i złożoności sieci.

Pytanie 27

Który standard IEEE 802.3 powinien być użyty w sytuacji z zakłóceniami elektromagnetycznymi, jeżeli odległość między punktem dystrybucyjnym a punktem abonenckim wynosi 200 m?

A. 1000BaseTX

B. 100BaseT

C. 10Base2

D. 100BaseFX

Wybór nieodpowiednich standardów Ethernet może prowadzić do problemów z jakością połączenia, zwłaszcza w środowiskach z zakłóceniami elektromagnetycznymi. Standard 1000BaseTX, który wykorzystuje miedź, ma zasięg do 100 m i jest bardziej podatny na zakłócenia, co czyni go nieodpowiednim w przypadku 200 m. Ponadto, 100BaseT również operuje na miedzi i ma podobne ograniczenia, co sprawia, że nie zapewni stabilnego połączenia w trudnych warunkach. Z kolei 10Base2, będący standardem z lat 90., oparty na współdzielonej sieci miedzianej, charakteryzuje się niską przepustowością (10 Mbps) i też nie jest odporny na zakłócenia, co czyni go przestarzałym i nieefektywnym w nowoczesnych aplikacjach. Wybierając niewłaściwy standard, można napotkać problemy z prędkością transferu danych oraz stabilnością połączenia, a także zwiększone ryzyko utraty pakietów. W praktyce, aby zapewnić niezawodne połączenie w warunkach narażonych na zakłócenia, należy skupić się na technologiach, które wykorzystują włókna optyczne, co przewiduje najlepsze praktyki w projektowaniu nowoczesnych sieci.

Pytanie 28

W standardzie Ethernet 100BaseTX konieczne jest użycie kabli skręconych

A. kategorii 5

B. kategorii 1

C. kategorii 3

D. kategorii 2

Wybór skrętki kategorii 1, 2 lub 3 dla technologii 100BaseTX jest błędny z kilku istotnych powodów. Skrętka kategorii 1 nie jest przeznaczona do przesyłania danych cyfrowych; wykorzystywana była głównie w tradycyjnych liniach telefonicznych, co czyni ją niewłaściwą dla nowoczesnych sieci komputerowych. Kategoria 2, chociaż pozwalała na przesyłanie danych do 4 Mbps, jest zbyt ograniczona dla zastosowań wymagających prędkości 100 Mbps, co jest standardem dla 100BaseTX. Kategoria 3, zdolna do przesyłu do 10 Mbps, również nie spełnia wymogów dotyczących nowoczesnych aplikacji sieciowych i nie wspiera tak dużych prędkości transmisji. Skrętki te, będąc przestarzałymi, mogą prowadzić do znacznych strat jakości sygnału oraz zwiększonej liczby błędów w transmisji, co negatywnie wpływa na wydajność i stabilność sieci. W praktyce opieranie się na tych starszych standardach może spowodować poważne problemy w środowisku biurowym lub przemysłowym, gdzie wymagana jest niezawodność i wysoka szybkość przesyłu danych. Dlatego kluczowe jest stosowanie aktualnych technologii, takich jak skrętka kategorii 5, która była specjalnie zaprojektowana do pracy z nowoczesnymi standardami Ethernet, jak 100BaseTX, zapewniając nie tylko odpowiednią wydajność, ale również zgodność z obowiązującymi standardami branżowymi.

Pytanie 29

Do czego służy mediakonwerter?

A. do analizy zawartości w sieciach internetowych

B. do łączenia kabli skrętkowych kategorii 6 i 7

C. do konwersji sygnału optycznego na elektryczny i odwrotnie

D. do filtrowania stron internetowych

Wszystkie podane odpowiedzi poza właściwą są związane z mylnym postrzeganiem funkcji mediakonwerterów. Warto zauważyć, że mediakonwertery nie służą do podłączania kabli skrętkowych kategorii 6 i 7. Te kategorie kabli są przeznaczone do różnych zastosowań w sieciach lokalnych (LAN), a ich podłączenie odbywa się za pomocą standardowych wtyków RJ-45. Mediakonwertery nie mają funkcji filtracji treści w serwisach internetowych, co jest zagadnieniem związanym z bezpieczeństwem i administracją sieci, ale nie z konwersją sygnałów. To ostatnie jest podstawowym zadaniem mediakonwertera. Kolejna błędna koncepcja to sugestia, że mediakonwertery analizują treści na stronach internetowych. Tego rodzaju operacje związane są z innymi rodzajami oprogramowania, takimi jak proxy serwery lub oprogramowanie do analizy ruchu internetowego. Typowe błędy myślowe prowadzące do takiego wnioskowania mogą wynikać z niejasnego rozróżnienia między różnymi technologiami sieciowymi oraz ich funkcjami. Zrozumienie właściwych zastosowań mediakonwerterów jest kluczowe dla zapewnienia sprawnego działania sieci, a także dla uniknięcia nieporozumień związanych z ich rolą w transmisji danych.

Pytanie 30

Jaki instrument służy do określania długości oraz tłumienności kabli miedzianych?

A. Woltomierz

B. Reflektometr TDR

C. Miernik mocy

D. Omomierz

Woltomierz, omomierz oraz miernik mocy to przyrządy, które mają swoje specyficzne zastosowania, jednak nie są odpowiednie do pomiarów długości i tłumienności przewodów miedzianych. Woltomierz służy do mierzenia napięcia elektrycznego, co czyni go istotnym narzędziem w diagnostyce układów zasilających, ale nie jest w stanie ocenić parametrów geometrycznych przewodu ani jego strat sygnałowych. Omomierz, z kolei, umożliwia pomiar rezystancji, co jest przydatne w testowaniu przewodów pod kątem ciągłości i ewentualnych uszkodzeń, ale nie dostarcza informacji na temat długości przewodu ani jego tłumienności. Miernik mocy jest używany do oceny ilości energii przekazywanej przez sygnał, co również nie odpowiada na potrzeby pomiarów geometrii i strat sygnałowych. Często popełnianym błędem w rozumieniu zastosowań tych przyrządów jest mylenie ich funkcji z pomiarami specyficznymi dla telekomunikacji. Prawidłowe podejście do diagnostyki przewodów miedzianych powinno uwzględniać wykorzystanie reflektometrów TDR, które są zaprojektowane z myślą o tych konkretnych wymaganiach, zamiast stosować przyrządy, które mogą jedynie dostarczać fragmentaryczne informacje o stanie przewodów.

Pytanie 31

Jaką kwotę trzeba będzie przeznaczyć na zakup kabla UTP kat.5e do zbudowania sieci komputerowej składającej się z 6 stanowisk, gdzie średnia odległość każdego stanowiska od przełącznika wynosi 9 m? Należy uwzględnić 1 m zapasu dla każdej linii kablowej, a cena za 1 metr kabla to 1,50 zł?

A. 60,00 zł

B. 150,00 zł

C. 90,00 zł

D. 120,00 zł

Koszt zakupu kabla UTP kat.5e może być mylony z innymi wartościami, co często wynika z niepoprawnych obliczeń dotyczących długości potrzebnego kabla. Niektórzy mogą błędnie uznać, że wystarczy pomnożyć długość jednego kabla przez liczbę stanowisk bez uwzględnienia zapasu, co prowadzi do zaniżenia całkowitego kosztu. Na przykład, jeśli ktoś pomyśli, że wystarczy 9 m na każde stanowisko, mogą obliczyć 54 m (6 x 9 m), a następnie mnożąc przez cenę 1,50 zł, otrzymają tylko 81,00 zł, co jest również błędne. Innym powszechnym błędem jest nieuwzględnienie zapasu, co w przypadku kabli sieciowych jest standardową praktyką. Każda instalacja powinna przewidywać pewien margines bezpieczeństwa, aby umożliwić późniejsze poprawki lub zmiany w konfiguracji. Dodatkowo, można spotkać się z przekonaniem, że cena 1,50 zł za metr może dotyczyć innego typu kabla, co prowadzi do pomylenia rodzaju materiału i jego kosztów. Takie niedopatrzenia mogą prowadzić do nieprawidłowych decyzji zakupowych oraz nieefektywnego wykorzystania budżetu. Dlatego istotne jest, aby przy obliczeniach kosztów inwestycji w sieci komputerowe dokładnie analizować wszystkie parametry oraz stosować się do dobrych praktyk branżowych, co przyczyni się do osiągnięcia optymalnej efektywności oraz stabilności sieci.

Pytanie 32

Pamięć RAM ukazana na grafice jest instalowana w płycie głównej z gniazdem

A. DDR4

B. DDR

C. DDR3

D. DDR2

Pamięci DDR4 DDR3 i DDR są różnymi generacjami technologii pamięci RAM i każda z nich posiada odmienną specyfikację techniczną oraz wymagania dotyczące kompatybilności z płytą główną. DDR4 jest najnowszą generacją oferującą znaczące ulepszenia w zakresie przepustowości częstotliwości pracy oraz efektywności energetycznej w porównaniu do swoich poprzedników. Jednak jej konstrukcja fizyczna i elektroniczna różni się znacząco od DDR2 i nie jest kompatybilna z płytami głównymi starszego typu. Podobnie sytuacja wygląda z pamięcią DDR3 która mimo że jest krokiem pośrednim między DDR2 a DDR4 różni się napięciem i architekturą co oznacza że nie może być używana na płytach głównych przeznaczonych dla DDR2. Z kolei pamięć DDR będąca pierwszą generacją pamięci typu Double Data Rate charakteryzuje się jeszcze niższymi parametrami w zakresie prędkości i efektywności energetycznej. Częstym błędem jest założenie że wszystkie te typy są wzajemnie wymienne z powodu podobnych nazw jednak fizyczne różnice w konstrukcji i technologii użytej w poszczególnych generacjach uniemożliwiają ich zgodność między sobą. Dlatego ważne jest aby zawsze upewnić się że specyfikacja płyty głównej i typ używanej pamięci są zgodne co zapewni poprawne działanie systemu i uniknięcie problemów z kompatybilnością.

Pytanie 33

W systemie Linux plik posiada uprawnienia ustawione na 541. Właściciel ma możliwość pliku

A. wyłącznie wykonać

B. odczytać oraz wykonać

C. zmieniać

D. odczytać, zapisać oraz wykonać

Uprawnienia pliku w systemie Linux są określane za pomocą trzech cyfr, gdzie każda cyfra reprezentuje różne uprawnienia dla właściciela, grupy i innych użytkowników. Wartość 541 oznacza, że właściciel ma uprawnienia do odczytu (4) i wykonania (1), ale nie ma uprawnień do zapisu (0). Z tego względu poprawna odpowiedź to możliwość odczytu i wykonania. Uprawnienia te są kluczowe w zarządzaniu bezpieczeństwem systemu, ponieważ pozwalają na kontrolowanie, kto ma dostęp do plików i jak może z nich korzystać. Na przykład, jeśli właściciel pliku chce, aby inni użytkownicy mogli go uruchomić, ale nie modyfikować, ustawienie uprawnień na 541 jest odpowiednie. Dobre praktyki w zarządzaniu uprawnieniami obejmują minimalizowanie dostępu do plików, a także używanie polecenia 'chmod' do precyzyjnego ustawiania tych uprawnień, co jest niezbędne w środowiskach produkcyjnych dla utrzymania bezpieczeństwa i integralności danych.

Pytanie 34

Element drukujący, składający się z wielu dysz połączonych z mechanizmem drukującym, znajduje zastosowanie w drukarce

A. termosublimacyjnej

B. głównej

C. atramentowej

D. laserowej

Wybór innych odpowiedzi wskazuje na niezrozumienie różnic między typami drukarek. Drukarka głowowa, chociaż terminy mogą być mylące, zazwyczaj nie odnosi się bezpośrednio do konkretnego rodzaju technologii druku, przez co nie można jej uznać za właściwą w kontekście głowicy drukującej. Z kolei drukarki laserowe działają na zupełnie innej zasadzie; zamiast głowicy z dyszami, wykorzystują laser do naświetlania bębna, co następnie przenosi proszek tonera na papier. Ta technologia jest bardziej wydajna w przypadku dużych nakładów drukowania monochromatycznego, ale nie produkuje obrazów w taki sposób, jak drukarki atramentowe. Wreszcie, drukarki termosublimacyjne, używane głównie w fotografii, również nie korzystają z głowic z dyszami w klasycznym rozumieniu. Zamiast tego polegają na sublimacji barwników, co skutkuje inną techniką aplikacji materiału, a nie na precyzyjnym wtrysku atramentu. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla właściwego wyboru technologii drukarskiej w zależności od potrzeb, takich jak jakość druku, szybkość oraz koszty eksploatacji.

Pytanie 35

Na ilustracji widać panel ustawień bezprzewodowego punktu dostępu, który pozwala na

A. nadanie nazwy hosta

B. konfigurację serwera DHCP

C. przypisanie adresów MAC kart sieciowych

D. przypisanie maski podsieci

Przypisywanie adresów MAC do kart sieciowych to nie jest coś, co robimy bezpośrednio w panelu konfiguracyjnym DHCP. Adresy MAC to te unikalne numery, które każde urządzenie ma na stałe i tak naprawdę nie trzeba ich konfigurować w DHCP. Zwykle używamy ich do filtrowania dostępu do sieci lub przydzielania stałych adresów IP przez rezerwacje w DHCP. Maska podsieci to też ważny element, ale którą ustalamy na poziomie całej sieci lub w routerze, a nie bezpośrednio w DHCP, chociaż DHCP może podawać te informacje klientom. Nadawanie nazwy hosta to kolejna rzecz, która nie ma związku z DHCP, bo to zarządzamy lokalnie na urządzeniu lub przez system DNS. Jakby nie było, panel DHCP koncentruje się głównie na przydzielaniu adresów IP i paru powiązanych rzeczy. Często myli się DHCP z DNS czy filtrowaniem adresów MAC, bo te wszystkie rzeczy muszą współpracować, ale mają różne rolę w całej sieci. DHCP ułatwia dynamiczne zarządzanie adresami IP, ale inne aspekty wymagają już innego podejścia i narzędzi.

Pytanie 36

Zadania systemu operacyjnego nie obejmują

A. generowania źródeł aplikacji systemowych

B. organizacji i przydziału czasu procesora dla różnych zadań

C. zapewnienia mechanizmów synchronizacji zadań oraz komunikacji pomiędzy nimi

D. zarządzania oraz przydziału pamięci operacyjnej dla aktywnych zadań

W kontekście funkcji systemu operacyjnego, niektóre odpowiedzi mogą sugerować, że jego rola wykracza poza zarządzanie zasobami i koordynację procesów. Zajmowanie się dostarczaniem mechanizmów do synchronizacji zadań oraz komunikacji między nimi jest fundamentalnym zadaniem systemu operacyjnego. Dobrze zaprojektowany system operacyjny, jak Linux czy Windows, wdraża różne strategie synchronizacji, które mają na celu unikanie konfliktów w dostępie do zasobów. Ponadto, planowanie czasu procesora jest kluczowym aspektem wydajności systemu, a system operacyjny przydziela procesor do zadań zgodnie z ich priorytetami. Dobrze rozumieć, że bez efektywnego zarządzania czasem procesora, aplikacje mogłyby działać w sposób chaotyczny, co przyczyniłoby się do znacznych opóźnień. Kontrola i przydział pamięci operacyjnej są równie istotne, ponieważ bez odpowiedniego zarządzania pamięcią, aplikacje mogą doświadczać awarii z powodu braku dostępnych zasobów. Typowym błędem myślowym jest więc zrozumienie roli systemu operacyjnego jako pasywnego uczestnika środowiska obliczeniowego, podczas gdy w rzeczywistości jego zadania są kluczowe w zapewnieniu stabilności i wydajności całego systemu. System operacyjny działa jako mediator między sprzętem a aplikacjami, natomiast tworzenie źródeł aplikacji systemowych należy do obowiązków programistów i deweloperów oprogramowania. Właściwe zrozumienie tych ról jest kluczowe dla efektywnej pracy z systemami operacyjnymi i ich aplikacjami.

Pytanie 37

W systemie adresacji IPv6 adres ff00::/8 definiuje

A. adres nieokreślony

B. adres wskazujący na lokalny host

C. zestaw adresów sieci testowej 6bone

D. zestaw adresów służących do komunikacji multicast

Adres nieokreślony (0::/128) w IPv6 oznacza, że urządzenie nie ma przypisanego adresu i jest używane głównie w kontekście konfiguracji i testowania, a nie do komunikacji. Pula adresów testowej sieci 6bone była używana w przeszłości do testowania protokołów IPv6 w sieciach eksperymentalnych, ale nie jest już aktualnie wykorzystywana w praktyce. Adres wskazujący na lokalnego hosta również nie ma zastosowania w kontekście ff00::/8, ponieważ adres lokalny to 127::1, a nie adres multicast. W przypadku błędnego zrozumienia, że ff00::/8 to adres dla lokalnego hosta, błędnie interpretuje się funkcję adresów multicast jako adresów unicast. Podczas projektowania i zarządzania sieciami, zrozumienie różnicy między tymi rodzajami adresów jest kluczowe, ponieważ każdy z nich ma inną rolę i zastosowanie. Typowe błędy myślowe wynikają z mylenia adresów unicast, multicast i broadcast, co prowadzi do nieefektywnego projektowania sieci oraz problemów z jej wydajnością. W rzeczywistości, adresy multicast są niezbędne do efektywnej komunikacji w sieciach, a ich zrozumienie pozwala na tworzenie bardziej złożonych architektur sieciowych zgodnych z aktualnymi standardami.

Pytanie 38

Wyjście audio dla słuchawek lub głośników minijack na karcie dźwiękowej oznaczone jest jakim kolorem?

A. zielony

B. niebieski

C. żółty

D. różowy

Odpowiedzi na pytanie dotyczące oznaczeń kolorystycznych złącz audio często prowadzą do nieporozumień. Odpowiedź wskazująca na żółty kolor jest błędna, ponieważ w standardzie audio żółty zazwyczaj odnosi się do wideo lub komponentów video, a nie audio. Podobnie, niebieski kolor na karcie dźwiękowej zazwyczaj oznacza wejście liniowe, które służy do odbierania sygnałów audio z zewnętrznych źródeł, a nie ich odtwarzania. Istotne jest zrozumienie, że różne kolory oznaczają różne funkcje: różowy kolor zazwyczaj reprezentuje wejście mikrofonowe, co jest przeznaczone do podłączania mikrofonów, a nie głośników czy słuchawek. Prawidłowe zrozumienie tych oznaczeń jest kluczowe dla efektywnego korzystania z urządzeń audio. Użytkownicy często myślą, że każde złącze działa uniwersalnie, co jest błędnym założeniem. Właściwe podłączenie sprzętu audio do odpowiednich złączy jest niezbędne dla uzyskania optymalnej jakości dźwięku i poprawnego funkcjonowania systemu audio. Dlatego tak ważne jest, aby zapoznać się z oznaczeniami na kartach dźwiękowych i stosować się do przyjętych standardów branżowych, co pozwoli uniknąć frustracji związanej z nieprawidłowym działaniem sprzętu.

Pytanie 39

Rozmiar plamki na ekranie monitora LCD wynosi

A. rozmiar jednego piksela wyświetlanego na ekranie

B. rozmiar obszaru, w którym możliwe jest wyświetlenie wszystkich kolorów obsługiwanych przez monitor

C. rozmiar obszaru, na którym wyświetla się 1024 piksele

D. odległość pomiędzy początkiem jednego a początkiem kolejnego piksela

Można się pogubić w tych wszystkich pojęciach związanych z plamką monitora LCD, co czasami prowadzi do błędnych odpowiedzi. Na przykład, twierdzenie, że plamka to rozmiar piksela na ekranie, jest trochę mylące, bo plamka to odległość między pikselami, a nie ich wielkość. Mówienie o wyświetlaniu 1024 pikseli też nie ma sensu w kontekście plamki, bo to nie to samo co ich rozmieszczenie. Definicja obszaru wyświetlania wszystkich kolorów dostępnych dla monitora wprowadza w błąd, bo plamka nie ma nic wspólnego z kolorami, ale z fizycznym rozkładem pikseli. W dzisiejszych czasach rozdzielczość i gęstość pikseli są najważniejsze, nie ich grupowanie. Dlatego warto zrozumieć te różnice, żeby lepiej ocenić jakość i możliwości monitorów, zwłaszcza w takich dziedzinach jak grafika czy multimedia.

Pytanie 40

Jaką inną formą można zapisać 2^32 bajtów?

A. 1 GiB

B. 2 GB

C. 4 GiB

D. 8 GB

Równoważny zapis 2^32 bajtów to 4 GiB. W celu zrozumienia tego przeliczenia, warto zwrócić uwagę na różnice między jednostkami miary. GiB (gibibajt) i GB (gigabajt) to różne jednostki, które są często mylone. 1 GiB odpowiada 2^30 bajtom, podczas gdy 1 GB to 10^9 bajtów (1 000 000 000 bajtów). Dlatego, przeliczając 2^32 bajtów na GiB, wykonujemy obliczenie: 2^32 / 2^30 = 2^2 = 4 GiB. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy jest zarządzanie pamięcią w systemach komputerowych, gdzie precyzyjne określenie wielkości pamięci RAM oraz przestrzeni dyskowej ma kluczowe znaczenie dla wydajności systemu operacyjnego. W branży IT, stosowanie jednostek zgodnych z danymi standardami, takimi jak IEC 60027-2, jest istotne, aby uniknąć nieporozumień.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej