Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik stylista
Kwalifikacja: MOD.03 - Projektowanie i wytwarzanie wyrobów odzieżowych
Data rozpoczęcia: 26 maja 2025 00:14
Data zakończenia: 26 maja 2025 00:34

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką maszynę można wykorzystać do tymczasowego łączenia wkładów nośnych w przednich częściach marynarek męskich?

A. Pikówkę

B. Ryglówkę

C. Zygzakówkę

D. Fastrygówkę

Fastrygówka to maszyna, która jest naprawdę przydatna w przemyśle odzieżowym. Używamy jej do tymczasowego łączenia różnych elementów odzieży, co daje nam możliwość dokładnego dopasowania i kontroli kształtu. Jak chodzi o przody marynarek męskich, to fastrygówka jest kluczowa, bo pozwala na delikatne zszycie tkanin. To ważne, bo zanim krawiec zdecyduje się na ostateczne zszycie, może precyzyjnie poprawić wszelkie niedociągnięcia. W praktyce często korzysta się z fastrygówki w miejscach, gdzie musimy zwrócić szczególną uwagę, jak klapy, ramiona czy guziki. Dobrze zrobiona fastryga zmniejsza ryzyko zniekształceń materiału i pozwala na lepsze wykończenie. W branży odzieżowej powszechnie uznaje się, że stosowanie fastrygówki na początku szycia naprawdę zwiększa jakość i efektywność produkcji.

Pytanie 2

Jakie urządzenia stosowane do obróbki parowo-cieplnej są najczęściej wykorzystywane w zakładzie świadczącym usługi miarowe?

A. Prasy uniwersalne

B. Żelazka elektryczno-parowe

C. Prasy specjalne

D. Żelazka elektryczne

Żelazka elektryczno-parowe są kluczowymi urządzeniami w procesie obróbki parowo-cieplnej, szczególnie w zakładach produkcji usługowo-miarowej. Ich konstrukcja umożliwia równoczesne wykorzystanie ciepła i pary wodnej, co znacząco zwiększa efektywność prasowania oraz poprawia jakość wykończenia materiałów. Dzięki zastosowaniu żelazek elektryczno-parowych możliwe jest uzyskanie gładkich, pozbawionych zagnieceń powierzchni tkanin, co jest niezbędne w usługach krawieckich i pralniczych. W praktyce, żelazka te są wykorzystywane do obróbki różnych rodzajów tkanin, od delikatnych jedwabi po grube materiały jak wełna, co czyni je niezwykle uniwersalnymi. Dodatkowo, standardy branżowe, takie jak ISO 9001, podkreślają znaczenie doskonałej jakości wykończenia produktów, co w dużej mierze można osiągnąć dzięki efektywnemu użyciu żelazek elektryczno-parowych.

Pytanie 3

Jaką metodę obróbki parowo-cieplnej powinno się zastosować, aby utrwalić położenie szwu, który został przewinięty na jedną stronę?

A. Rozprasowanie

B. Zaprasowanie

C. Odparowanie

D. Dekatyzowanie

Jeśli nie zaprasujesz, to oczywiście są inne metody, ale żadna nie da takiego efektu jak zaprasowanie. Na przykład, odparowanie tylko usuwa wilgoć, ale nie utrwala kształtu czy położenia szwów. Z mojego doświadczenia, to może prowadzić do tego, że ubrania będą wyglądały kiepsko, bo materiał może się rozciągać albo szwy mogą zmieniać kształt. Dekatyzowanie z kolei stabilizuje materiał przed szyciem, ale nie zastępuje zaprasowania, które jest ważne na końcu. Rozprasowanie też nie spełnia swojej roli, bo skupia się głównie na zagnieceniu, a nie na utrwaleniu szwów. Warto znać te różnice i stosować odpowiednią technikę, żeby ubrania były naprawdę dobrej jakości.

Pytanie 4

Wskaż proces obróbki parowo-cieplnej tkaniny odzieżowej, który powinien być wykonany przed rozkrojem?

A. Odparowanie

B. Wprasowanie

C. Sprasowanie

D. Dekatyzowanie

Inne operacje, takie jak odparowanie, sprasowanie czy wprasowanie, nie są odpowiednimi metodami obróbki parowo-cieplnej przed rozkrojem odzieży. Odparowanie odnosi się do procesu usuwania wody z materiału, ale nie obejmuje stabilizacji tkaniny w taki sposób, jak dekatyzowanie. Odparowanie nie jest kontrolowanym procesem, a więc nie zapewnia takich samych efektów w zakresie skurczu materiału. Sprasowanie i wprasowanie to techniki, które mają na celu wygładzenie i formowanie tkanin, ale nie eliminują skurczu ani nie stabilizują materiałów przed krojeniem. Sprasowanie polega na zastosowaniu wysokiego ciśnienia i temperatury, co może prowadzić do nadmiernej deformacji tkaniny, a wprasowanie jest raczej techniką wykończeniową, stosowaną na gotowych produktach, a nie na surowych materiałach. W kontekście przemysłu odzieżowego, błędne podejście do obróbki materiałów przed krojeniem może prowadzić do niezgodności wymiarowych, co z kolei wpływa na jakość i estetykę odzieży. Niezrozumienie tych różnic może skutkować nieefektywnym procesem produkcyjnym oraz niezadowoleniem klientów z gotowych wyrobów.

Pytanie 5

Obliczając ilość tkaniny frotte o szerokości 1,4 m, potrzebnej na płaszcz kąpielowy z kapturem, dla osoby o obwodzie klatki piersiowej 100 cm, należy uwzględnić długość płaszcza oraz

A. długość kaptura oraz obwód bioder

B. długość kaptura oraz długość rękawa

C. wzrost osoby oraz długość rękawa

D. wzrost osoby oraz obwód bioder

Odpowiedź wskazująca na potrzebę uwzględnienia długości kaptura i długości rękawa jest prawidłowa, ponieważ te elementy mają kluczowe znaczenie dla estetyki i funkcjonalności płaszcza kąpielowego. Długość kaptura wpływa na ochronę głowy przed wilgocią, a także na komfort noszenia, zwłaszcza gdy płaszcz jest używany w warunkach mokrych. Z kolei długość rękawa jest istotna dla swobody ruchów oraz odpowiedniego dopasowania płaszcza do sylwetki użytkownika. W praktyce, aby zapewnić odpowiednie dopasowanie, należy również uwzględnić fakt, że różne style płaszczy mogą wymagać indywidualnych modyfikacji w zakresie długości. Ważne jest, aby pamiętać o standardach szwalniczych, które zalecają dokładne pomiary ciała klienta, co pozwala na stworzenie odzieży odpowiadającej jego wymogom. Przy projektowaniu płaszcza kąpielowego warto także zwrócić uwagę na wybór odpowiedniego materiału, który nie tylko będzie estetyczny, ale także odporny na działanie wody, co jest kluczowe w kontekście odzieży kąpielowej.

Pytanie 6

Jaką wartość ma dodatek konstrukcyjny (luz odzieżowy) w obwodzie klatki piersiowej (opx) odzieży damskiej przeznaczonej na górną część ciała, gdy jest on największy dla

A. płaszcza

B. bluzki

C. żakietu

D. sukni

Płaszcze charakteryzują się największym dodatkiem konstrukcyjnym, czyli luzem odzieżowym, w obwodzie klatki piersiowej, co wynika z ich funkcji oraz konstrukcji. Dodatkowy luz w płaszczu jest niezbędny, aby umożliwić swobodne ruchy, szczególnie gdy nosimy pod nim inne warstwy odzieży, takie jak swetry czy kamizelki. Zgodnie z normami branżowymi, takie jak PN-EN 13402, które definiują wymiary odzieży, płaszcze powinny zapewniać przestrzeń na ruch ramion, co dodatkowo podkreśla znaczenie odpowiedniego dodatku konstrukcyjnego. Zastosowanie większego luzu w płaszczach jest również związane z ich projektowaniem, które często obejmuje elementy warstwowe i różne materiały, które mogą wpływać na komfort noszenia. W praktyce, projektanci mody często wprowadzają dodatkowe rozwiązania, takie jak rozcięcia czy luźniejsze rękawy, aby jeszcze bardziej poprawić funkcjonalność oraz estetykę odzieży wierzchniej.

Pytanie 7

Schemat instruktażowy, wykorzystywany w dokumentacji odzieżowej, ilustruje

A. sposób realizacji konstrukcji formy odzieżowej

B. metodę obróbki technologicznej odzieży lub jej elementu

C. wymiary gotowego wyrobu odzieżowego

D. kształty oraz wymiary składników wyrobu odzieżowego

Wybór odpowiedzi dotyczącej sposobu obróbki technologicznej wyrobu odzieżowego lub jego elementu jest poprawny, ponieważ rysunek instruktażowy w dokumentacji technicznej odgrywa kluczową rolę w przedstawieniu procesów produkcyjnych. Rysunki te ilustrują konkretne techniki, takie jak szycie, cięcie, czy łączenie różnych materiałów, które są istotne dla zapewnienia wysokiej jakości i zgodności z normami branżowymi. Na przykład, rysunki mogą zawierać informacje o stosowanych szwach, rodzajach nici, oraz metodach wykończenia, co jest szczególnie ważne w kontekście odzieży o zaawansowanej konstrukcji. Dobrą praktyką w branży odzieżowej jest również dokumentowanie wszelkich standardów jakości, które należy stosować w procesie produkcji. Dzięki temu, wszystkie etapy są zgodne z wymaganiami rynkowymi i oczekiwaniami klientów, co zwiększa efektywność produkcji oraz zmniejsza ryzyko defektów.

Pytanie 8

Do tkanin wykonanych z materiałów, które można prasować na mokro w temperaturze nieprzekraczającej 200°C, należy zaliczyć

A. wełnę

B. bawełnę

C. len

D. naturalny jedwab

Prasowanie na mokro tkanin wykonanych z lnu w temperaturze nie przekraczającej 200°C jest zalecane ze względu na właściwości tego materiału. Len, jako naturalne włókno, jest bardzo wrażliwy na wysokie temperatury, co sprawia, że prasowanie na mokro pozwala na skuteczne wygładzanie zagnieceń bez ryzyka uszkodzenia tkaniny. Woda podczas prasowania działa jak środek zmiękczający, co ułatwia proces eliminacji zagnieceń. Warto zauważyć, że prasowanie na mokro jest często stosowane w przypadku lnu, ponieważ materiał ten ma tendencję do zagnieżdżania się i tworzenia trudnych do usunięcia zagnieceń. Dodatkowo, dobrze jest stosować tę metodę na świeżo wypranym lnie, co pozwala na uzyskanie lepszego efektu. W praktyce, stosowanie temperatury do 200°C w połączeniu z wilgotnością zwiększa efektywność prasowania, co jest zgodne z rekomendacjami producentów tkanin oraz standardami branżowymi, które zalecają unikanie przesadnego nagrzewania naturalnych włókien.

Pytanie 9

Przed przekazaniem klientce uszytej sukienki warto zweryfikować, czy wyrób odpowiednio się układa na

A. stole

B. figurze

C. wieszaku

D. manekinie

Odpowiedź 'figurze' jest prawidłowa, ponieważ sprawdzanie, jak sukienka układa się na figurze, jest kluczowym aspektem procesu krawieckiego. Figury, które imitują ludzką sylwetkę, pozwalają na lepsze zobrazowanie, jak materiał zachowuje się na ciele, co jest niezwykle istotne dla oceny dopasowania oraz komfortu noszenia odzieży. Dobrą praktyką jest przymierzanie gotowego wyrobu na figurze, aby ocenić całościowy wygląd, linie i proporcje. Na przykład, jeśli sukienka ma określony krój, który ma podkreślać talię, to tylko na figurze można dokładnie zobaczyć, czy ten efekt jest osiągnięty. W branży modowej zaleca się również, aby każda sukienka była prezentowana na figurze przed jej oddaniem klientce, co pozwala na ewentualne korekty i poprawki. W praktyce, figury krawieckie są wykorzystywane nie tylko do przymiarek, ale również do prezentacji odzieży podczas pokazów mody oraz sesji zdjęciowych, co podkreśla ich znaczenie w procesie tworzenia odzieży.

Pytanie 10

Jakie będzie przybliżone zapotrzebowanie na tkaninę o szerokości 90 cm, z której zakład krawiecki wykona damskie spodnie o długości 104 cm?

A. 104 cm

B. 210 cm

C. 115 cm

D. 230 cm

Przy obliczaniu zużycia tkaniny do uszycia spodni, można łatwo wpaść w pułapki związane z nieprawidłową kalkulacją długości wymaganej tkaniny. Na przykład, odpowiedzi takie jak 115 cm, 210 cm czy 104 cm odzwierciedlają podstawowe błędy, które nie uwzględniają całościowego obrazu potrzebnego materiału. Zakładając, że długość nogawki wynosi 104 cm, wiele osób może błędnie założyć, że tyle wystarczy, co jest mylące. Przy tkaninie o szerokości 90 cm, musimy nie tylko uwzględnić długość nogawki, ale także na szerokości tkaniny, aby zapewnić odpowiednie rozmieszczenie elementów wykroju. Nie można zapominać o tym, że zazwyczaj do uszycia spodni potrzebne są dwa kawałki tkaniny na nogawki oraz dodatkowy materiał na pas i inne detale. Dodatkowo, błędy w obliczeniach mogą wynikać z pominięcia zapasu na szwy oraz możliwości błędów podczas krojenia. Dlatego rzeczywiste wymagania dotyczące tkaniny są znacznie większe, a oszacowanie na poziomie 230 cm uwzględnia wszystkie te czynniki, co jest standardem w krawiectwie. Kluczowe jest zrozumienie, że właściwe obliczenie zużycia tkaniny to nie tylko kwestia długości, ale również obejmuje odpowiednią szerokość i dodatkowe zapasy, co zostaje często zignorowane w prostych kalkulacjach.

Pytanie 11

Przy obliczaniu ilości tkaniny wełnianej o szerokości 1,50 m potrzebnej do uszycia klasycznego damskiego spodnium, należy wziąć pod uwagę

A. długość marynarki, 2x długość rękawa, długość spodni + 10% na szwy i podwinięcia

B. długość marynarki, długość rękawa, długość spodni + 10% na szwy i podwinięcia

C. 2x długość marynarki, długość rękawa, długość spodni + 20% na szwy i podwinięcia

D. długość marynarki, długość rękawa, 2x długość spodni + 20% na szwy i podwinięcia

Poprawna odpowiedź wskazuje, że do obliczenia normy zużycia tkaniny wełnianej o szerokości 1,50 m niezbędne jest uwzględnienie długości marynarki, długości rękawa, długości spodni oraz dodanie 10% na szwy i podwinięcia. W praktyce, długość marynarki oraz długości rękawów mają istotny wpływ na całkowity wymiar materiału, jaki będzie potrzebny do uszycia odzieży. Dodatek 10% na szwy i podwinięcia jest standardem w branży odzieżowej, ponieważ zawsze istnieje ryzyko niewielkich odchyleń w wymiarach podczas szycia, a także możliwość błędów w cięciu materiału. Przykładowo, jeśli długość marynarki wynosi 65 cm, długość rękawa 60 cm, a długość spodni 100 cm, to suma ta bez uwzględnienia dodatku wyniesie 225 cm. Po dodaniu 10% na szwy, całkowita długość tkaniny wzrasta do 247,5 cm. Wartości te są zgodne z dobrymi praktykami w szyciu odzieży, które zalecają dodawanie zapasu materiału na wykończenia, aby zminimalizować ryzyko niedoboru tkaniny w kluczowych miejscach.

Pytanie 12

Oczka dzianin są podatne na prucie, dlatego w trakcie konfekcjonowania wyrobów dziewiarskich powinno się między innymi

A. starannie zszywać oraz obrzucać brzegi szwów

B. zastosować operacje obróbki parowo-cieplnej

C. poddawać stablizacji termicznej gotowe wyroby

D. używać maszyn szyjących z nieelastycznymi ściegami

Kiedy mówimy o zszywaniu i obrzucaniu krawędzi szwów, to naprawdę ważne jest, żeby to robić dobrze, zwłaszcza w przypadku oczek dzianin. Te materiały potrafią się strzępić i pruć, co może skutkować uszkodzeniem całego wyrobu. Zszywanie krawędzi pomaga wzmocnić ich strukturę, co jest naprawdę polecane w branży tekstylnej. Użycie ściegów overlock albo specjalnych stopek do szycia zmniejsza ryzyko prucia i przy okazji sprawia, że wyroby wyglądają bardziej estetycznie. Z mojego doświadczenia, firmy produkujące odzież często korzystają z tych technik, bo to zwiększa trwałość i jakość ich produktów. W rezultacie klienci są bardziej zadowoleni, a reklamacji i zwrotów jest mniej. Nie zapominajmy też, że właściwe techniki szycia są zgodne z normami ISO, co pokazuje, jak ważne są w całym procesie produkcji.

Pytanie 13

Jaką maszynę należy wykorzystać do robienia dziur w męskiej koszuli?

A. Dziurkarkę bieliźnianą

B. Dziurkarkę odzieżową

C. Guzikarkę

D. Ryglówkę

Dziurkarka bieliźniana to maszyna, która została specjalnie zaprojektowana do wykonywania precyzyjnych dziurek w materiałach o delikatniejszej strukturze, takich jak bielizna, ale również koszule męskie. Charakteryzuje się ona możliwością regulacji średnicy dziurki, co pozwala na dostosowanie do różnych rodzajów guzików. Użycie dziurkarki bieliźnianej gwarantuje, że dziurki będą wykonane z zachowaniem odpowiednich standardów jakości, co jest kluczowe dla końcowego wyglądu produktu. Na przykład, w procesie szycia koszul męskich, istotne jest, aby dziurki nie były zbyt małe ani zbyt duże, co mogłoby prowadzić do problemów z zapięciem. Praktyka pokazuje, że korzystanie z dedykowanej maszyny, takiej jak dziurkarka bieliźniana, znacząco wpływa na estetykę i funkcjonalność odzieży, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży odzieżowej.

Pytanie 14

Aby stworzyć formy kamizelki damskiej przez modelowanie przodu i tylnej części bluzki damskiej dopasowanej, konieczne jest, oprócz wymiarów ciała, określenie długości kamizelki oraz zaznaczenie

A. miejsc montażu zapięcia

B. miejsc wszycia kieszeni

C. kształtu linii modelowej dekoltu i dolnej części

D. punktów styku na krawędziach elementów

Wybór odpowiedzi dotyczący punktów spotkań na krawędziach elementów, miejsc wykonania zapięcia oraz miejsc naszycia kieszeni wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące kluczowych aspektów projektowania odzieży. Punkty spotkań na krawędziach elementów są istotne w kontekście konstrukcji, ale nie mają bezpośredniego wpływu na ogólny kształt kamizelki, który jest determinowany przez linie modelowe. Miejsca wykonania zapięcia są bardziej technicznym detalem, który nie wpływa na zamysł estetyczny odzieży, a ich oznaczenie można wykonać na późniejszych etapach produkcji. Również naszycie kieszeni, chociaż istotne z praktycznego punktu widzenia, nie ma znaczenia na etapie modelowania formy, ponieważ przyporządkowanie lokalizacji kieszeni następuje zwykle po ustaleniu zasadniczego kształtu odzieży. Kluczowym błędem myślowym jest skupienie się na detalach konstrukcyjnych, zaniedbując istotę formy dekoltu i dołu, które są fundamentalne dla estetyki i funkcjonalności kamizelki. Warto zrozumieć, że projektowanie odzieży to proces, w którym każdy etap ma swoje znaczenie, a szczegóły mogą być dostosowywane w ramach już istniejącej formy, która powinna być najpierw określona przez linie modelowe.

Pytanie 15

Jakie jest przeznaczenie nacięć wykonanych w wskazanych miejscach na zewnętrznych krawędziach wykrojów przodu oraz tyłu spódnicy?

A. Prawidłowego połączenia przodu z tyłem

B. Oznaczenia dodatku konstrukcyjnego na przodzie i tyle

C. Oznaczenia krawędzi oraz naroży na przodzie i tyle

D. Wyznaczenia nitki osnowy w przodzie oraz tyle

Zaznaczenia krawędzi i naroży na przodzie i tyle spódnicy, oraz wyznaczenia nitki osnowy to pomysły, które mogą wydawać się sensowne, jednak w praktyce nie odpowiadają rzeczywistym potrzebom procesu konstrukcji odzieży. Zaznaczenia krawędzi i naroży mogą być przydatne w kontekście tworzenia wykroju, ale nie są głównym celem stosowania nacięć. Oznaczanie tych miejsc nie wpływa na jakość połączenia przodu z tyłem, co jest kluczowym elementem wpływającym na estetykę i funkcjonalność spódnicy. Z kolei wyznaczanie nitki osnowy, chociaż jest istotne w kontekście tkanin, nie jest bezpośrednio związane z nacięciami, które mają za zadanie ułatwić łączenie elementów. Prawidłowe połączenie przodu z tyłem wymaga precyzyjnego dopasowania, co nacięcia umożliwiają poprzez wskazanie dokładnych punktów, w których powinny się stykać krawędzie. Ostatnia koncepcja dotycząca zaznaczenia dodatku konstrukcyjnego jest myląca, ponieważ nie ma bezpośredniego związku między nacięciami a dodatkami konstrukcyjnymi. Dodatki te są niezbędne do właściwego dopasowania i komfortu noszenia, a ich zaznaczenie nie jest celem nacięć. W praktyce, brak zrozumienia celu tych nacięć może prowadzić do nieefektywnego procesu szycia i w efekcie do powstawania odzieży o słabej jakości, co jest sprzeczne z dobrymi praktykami w branży odzieżowej.

Pytanie 16

Użycie oprzyrządowania w maszynach do szycia ma m.in. na celu

A. naoliwienie elementów maszyny

B. regulację gęstości ściegu

C. zapobieganie łamliwości nici

D. usprawnienie operacji szycia

Wybór odpowiedzi dotyczącej smarowania części maszynowych jest nieprawidłowy, ponieważ chociaż smarowanie jest istotnym aspektem konserwacji maszyn, nie jest to główny cel oprzyrządowania w kontekście szycia. Oprzyrządowanie ma na celu usprawnienie operacji szycia poprzez umożliwienie precyzyjnego dopasowania narzędzi do specyfikacji materiałów i rodzajów ściegów. Podobnie, zapobieganie zrywności nici oraz ustawienie gęstości ściegu są ważnymi zagadnieniami, ale są one bezpośrednio powiązane z ustawieniami maszyny oraz jakością używanych materiałów, a nie z oprzyrządowaniem jako takim. Typowe błędy myślowe obejmują utożsamianie oprzyrządowania z ogólnymi funkcjami konserwacyjnymi maszyn. Użytkownicy mogą mylnie zakładać, że każde akcesorium w maszynie ma na celu poprawę jej funkcji, podczas gdy kluczowe jest zrozumienie, że oprzyrządowanie powinno być dobierane w zależności od zadania szycia. W praktyce, skuteczne szycie wymaga synergii między odpowiednim oprzyrządowaniem, właściwym doborem nici oraz staranności w ustawieniu parametrów maszyny. W związku z tym, ignorowanie roli oprzyrządowania w kontekście optymalizacji operacji szycia prowadzi do obniżonej wydajności i jakości produkcji.

Pytanie 17

Wysokość talii ZTv określa się od dolnej części do miejsca

A. tylnej talii

B. środkowej talii

C. przedniej talii

D. bocznej talii

No wiesz, jak zaznaczasz inne odpowiedzi dotyczące wysokości talii ZTv, to pokazuje, że można mieć z tym problem. Chodzi o to, że wysokość talii nie mierzysz od tylnego, przedniego albo środkowego punktu, bo to prowadzi do niezbyt dokładnych wyników. Tylni punkt może być bardziej przesunięty w stronę kręgosłupa, co prowadzi do błędów w dopasowaniu, zwłaszcza jak ubierasz coś do ruchu. Przedni punkt też może być mylący przez różnice w postawach i preferencjach, co po prostu nie daje efektywnych rezultatów. Środkowy punkt jako takie odniesienie też nie oddaje rzeczywistych proporcji, co może skutkować tym, że materiał nie będzie się układał tak jak powinien. W branży odzieżowej trzeba trzymać się standardów pomiarowych, żeby wszystko miało ręce i nogi. Nieprecyzyjne pomiary to droga do frustracji klientów i problemów z zaufaniem do marki. Dlatego ważne jest, żeby ogarniać zasady pomiarowe zgodne z tym, co jest najlepsze w branży.

Pytanie 18

Składnik odzieży na górną lub dolną część ciała, który został utworzony poprzez połączenie określonych segmentów konstrukcyjnych za pomocą linii prostych, łamanych i krzywych, to

A. szablon podstawowy

B. szablon pomocniczy

C. forma konstrukcyjna

D. forma modelowa

Koncept formy konstrukcyjnej często mylony jest z innymi terminami, co prowadzi do nieporozumień w zakresie projektowania odzieży. Szablon pomocniczy, na przykład, to narzędzie wspierające proces kreacji, jednak nie stanowi odrębnej formy odzieżowej. Jego rola ogranicza się do pomocy w wykonaniu detali lub sprawdzaniu proporcji, a nie do tworzenia podstawowego kształtu odzieży. Szablon podstawowy natomiast jest to uproszczony model odzieży, który nie uwzględnia specyficznych modyfikacji i detali, co czyni go mniej uniwersalnym narzędziem w kontekście bardziej złożonych projektów. Forma modelowa to termin, który odnosi się do kształtu lub wyrazu wizualnego odzieży; nie jest to jednak odniesienie do samego procesu konstrukcji linii. Kluczowym błędem w myśleniu jest zatem mylenie funkcji i zastosowania tych pojęć, co może prowadzić do nieodpowiednich rozwiązań w procesie projektowania. W praktyce, znajomość tych terminów i ich zastosowania jest niezbędna do tworzenia odzieży, która będzie spełniać zarówno estetyczne, jak i funkcjonalne wymagania rynku.

Pytanie 19

Podaj wymiary ciała, oznaczone symbolami, które są konieczne do stworzenia krótkich spodni damskich?

A. ZTv, ZUo, ZKo, ou, ot

B. ZWo, ZMv, TKo, obt, ou

C. ZWo, ZTv, ZUo, obt, ot

D. ZTv, ZMv, TvHv obt, ok

Odpowiedź wskazująca na wymiary ciała ZWo (wymiary w talii), ZTv (wymiary bioder), ZUo (wymiary ud), obt (obwód talii) oraz ot (obwód uda) jest prawidłowa, ponieważ te wymiary są kluczowe przy projektowaniu krótkich spodni damskich. Wymiary te pozwalają na dokładne dopasowanie odzieży do kobiecej sylwetki, co jest niezbędne dla zapewnienia wygody oraz estetyki. W procesie produkcji odzieży, zwłaszcza spodni, ważne jest, aby dokonać precyzyjnych pomiarów, które pozwolą na odpowiednie skrojone materiały. Przykładem może być mierzenie talii i bioder, które są kluczowe dla uzyskania odpowiedniego fasonu spodni. Współczesne standardy krawieckie, takie jak tabela rozmiarów, często uwzględniają właśnie te wymiary, co ułatwia producentom i projektantom odzieży tworzenie produktów, które będą dobrze leżeć na różnych figurach. Dobre praktyki w branży odzieżowej sugerują również, aby wziąć pod uwagę również dodatkowe wymiary, takie jak długość nogawki, co jednak nie jest wymagane w kontekście krótkich spodni.

Pytanie 20

Uzyskiwanie modelowych form odzieży przez przypinanie materiału na właściwie przygotowanym manekinie lub sylwetce ludzkiej nazywa się modelowaniem

A. w oparciu o formę konstrukcyjną

B. według siatki konstrukcyjnej

C. przestrzennym

D. technologicznym

Modelowanie przestrzenne odzieży to proces, w którym materiał odzieżowy jest formowany na manekinie lub figurze ludzkiej, co pozwala na uzyskanie realnych kształtów i form odzieży. Praktyka ta ma swoje korzenie w tradycyjnych technikach krawieckich, gdzie rysowane na papierze wzory były przenoszone na materiał. W procesie modelowania przestrzennego można dostosować kształt odzieży do indywidualnych wymiarów ciała, co jest kluczowe w branży mody i odzieżowej. Na przykład, projektanci często korzystają z manekinów o różnych rozmiarach, aby stworzyć odzież, która dobrze leży na różnych sylwetkach. Współczesne podejścia do modelowania przestrzennego wykorzystują również technologie takie jak skanowanie 3D, co pozwala na jeszcze dokładniejsze odwzorowanie kształtów ludzkiego ciała. Przestrzenne modelowanie umożliwia także testowanie materiałów i ich zachowania w czasie, co może wpływać na finalny wybór tkanin i konstrukcji odzieży.

Pytanie 21

W zimowej odzieży wierzchniej używa się izolacji z

A. wkładu usztywniającego

B. włókniny

C. podszewki

D. materiału

Włóknina jest materiałem o doskonałych właściwościach izolacyjnych, dlatego jest szeroko stosowana jako ocieplenie w kurtkach zimowych. Włókniny są produkowane z włókien syntetycznych lub naturalnych, a ich struktura pozwala na zatrzymywanie powietrza, co przyczynia się do efektywności termicznej odzieży. Przykłady popularnych włóknin to poliester czy puch syntetyczny, które są lżejsze i bardziej odporne na wilgoć niż tradycyjne materiały ocieplające. Dzięki tym właściwościom kurki wykonane z włóknin są nie tylko ciepłe, ale także wygodne i elastyczne. Ponadto, w branży odzieżowej stosuje się standardy takie jak ISO 13934-1, które regulują testowanie wytrzymałości materiałów, co jest istotne dla zapewnienia jakości i trwałości odzieży zimowej. W praktyce, ocieplina z włókniny często znajduje zastosowanie w odzieży sportowej i outdoorowej, gdzie wytrzymałość i funkcjonalność są kluczowe. Korzystając z produktów z włóknin, konsumenci mogą być pewni, że wybierają nowoczesne rozwiązania, które łączą komfort, ciepło i mobilność.

Pytanie 22

Jaką metodę klejenia należy zastosować do połączenia przodu męskiej marynarki wykonanej z tkaniny zasadniczej z klejowym wkładem laminującym?

A. Wkładów sztywnikowych

B. Tymczasowych złączy klejowych

C. Wielkopowierzchniowego klejenia

D. Małych wklejek

Wybór techniki obróbki klejowej przy łączeniu przodu marynarki z tkaniny zasadniczej z klejowym wkładem laminującym jest kluczowy dla wytrzymałości i estetyki finalnego produktu. Techniki takie jak wkłady sztywnikowe, małe wklejki oraz tymczasowe złącza klejowe, choć mają swoje zastosowania, nie są odpowiednie w tym przypadku. Wkłady sztywnikowe, które zazwyczaj stosuje się w kontekście usztywniania elementów odzieży, nie oferują wymaganej powierzchni klejenia, co może prowadzić do osłabienia całej konstrukcji. Z kolei małe wklejki, które są używane do precyzyjnych połączeń, nie są wystarczająco skuteczne przy dużych powierzchniach, gdzie wymagana jest większa siła spajania. Takie podejście może prowadzić do nierównomiernego rozkładu obciążenia, co z czasem skutkuje odklejaniem się elementów. Tymczasowe złącza klejowe z kolei, jak sama nazwa wskazuje, są zaprojektowane do krótkotrwałego użytku i nie zapewniają trwałości, co jest niezbędne w odzieży, która jest poddawana regularnemu użytkowaniu i praniu. W kontekście produkcji odzieży, wybór niewłaściwej metody klejenia może prowadzić do poważnych problemów jakościowych, a także wpływać na bezpieczeństwo użytkownika. Dlatego kluczowe jest, aby stosować techniki zatwierdzone przez standardy branżowe, które zapewniają nie tylko estetykę, ale i trwałość połączeń.

Pytanie 23

Zmiany kolorystyczne, które mogą wystąpić na barwnej bluzce, mogą być spowodowane

A. prasowaniem jej za pomocą żelazka o wysokiej temperaturze

B. praniem jej w wodnej kąpieli o temperaturze 40°C

C. suszeniem jej na słońcu

D. płukaniem jej w zmiękczaczu

Suszenie bluzki w miejscu nasłonecznionym może prowadzić do wybarwienia tkaniny z powodu reakcji chemicznych zachodzących pod wpływem promieniowania UV. Wysoka temperatura oraz działanie światła słonecznego mogą uszkadzać włókna materiału, co prowadzi do strat kolorystycznych. W praktyce, wiele tkanin, zwłaszcza tych barwionych w sposób naturalny lub przy użyciu mniej trwałych barwników, jest szczególnie wrażliwych na takie działanie. Dobrą praktyką jest suszenie odzieży w cieniu lub w miejscu dobrze wentylowanym, co minimalizuje wpływ światła na materiał. W standardach dotyczących pielęgnacji odzieży często zaleca się unikanie ekspozycji na bezpośrednie światło słoneczne, aby zachować intensywność kolorów. Użycie odpowiednich metod suszenia może również wydłużyć żywotność odzieży, co jest korzystne zarówno dla użytkownika, jak i dla środowiska.

Pytanie 24

Aby zapiąć bawełniany fartuch, który jest przeznaczony do prania mechanicznego w wysokich temperaturach, należy wykorzystać guziki

A. poliestrowe

B. szklane

C. skórzane

D. drewniane

Guziki poliestrowe są idealnym wyborem do zapinania bawełnianych fartuchów przeznaczonych do prania mechanicznego w wysokich temperaturach. Poliester to materiał syntetyczny, który charakteryzuje się wysoką odpornością na działanie wysokich temperatur oraz chemikaliów, co czyni go bardziej odpowiednim niż inne materiały. W przypadku fartuchów, które często wymagają intensywnego czyszczenia, guziki poliestrowe nie tylko zachowują swoje właściwości, ale również są łatwe w utrzymaniu czystości. W praktyce oznacza to, że nie odbarwiają się i nie deformują pod wpływem prania, co jest kluczowe w zastosowaniach profesjonalnych, takich jak gastronomia czy medycyna. Dobre praktyki branżowe sugerują stosowanie materiałów odpornych na działanie wysokiej temperatury, co potwierdza wybór guzików poliestrowych. Ponadto, guziki te są dostępne w różnych kształtach i kolorach, co pozwala na dostosowanie ich do estetyki fartucha oraz funkcjonalności użytkowania.

Pytanie 25

Fartuch medyczny wykonany z bawełnianego perkalu powinien być prasowany w temperaturze

A. 110°C bez użycia pary

B. 150°C bez użycia pary

C. 180°C z użyciem pary

D. 200°C z użyciem pary

Fartuch lekarski z bawełnianego perkalu należy prasować w temperaturze 200°C z użyciem pary, ponieważ taka wysoka temperatura pozwala na skuteczne usunięcie zagnieceń oraz zapewnia odpowiednią higienę tkaniny. Bawełniany perkal jest materiałem, który dobrze reaguje na działanie pary, co sprzyja lepszemu wygładzaniu i utrzymaniu estetyki odzieży. Dodatkowo, prasowanie z użyciem pary przyczynia się do zabicia bakterii, co jest szczególnie istotne w kontekście odzieży medycznej. Przykładem dobrych praktyk w tym zakresie jest stosowanie żelazek parowych, które umożliwiają precyzyjne ustawienie temperatury i intensywności pary, co wpływa na jakość prasowania. Warto również zwrócić uwagę na wskazówki producentów odzieży medycznej, które często zalecają konkretne temperatury i metody prasowania, aby zagwarantować trwałość materiału oraz jego estetyczny wygląd. Prasowanie w odpowiednich warunkach nie tylko poprawia prezencję fartucha, ale również wydłuża jego żywotność.

Pytanie 26

Jakie wykończenie powinno się zastosować do dolnej części skróconych nogawek w klasycznych męskich spodniach z materiału wełnianego?

A. Podwinięty dwa razy i podszyty kryto

B. Wykończony overlockiem i przestębnowany

C. Z naszytą taśmą i przestębnowany

D. Z naszytą taśmą i podszyty kryto

Wybór innych metod wykończenia dołu nogawki, takich jak wykończenie overlockiem i przestębnowanie, może wydawać się praktyczny, jednak nie uwzględnia istotnych aspektów estetycznych i funkcjonalnych. Overlock jest techniką, która skutecznie zabezpiecza brzegi materiału przed strzępieniem, niemniej jednak w przypadku klasycznych spodni, które mają na celu utrzymanie eleganckiego i schludnego wyglądu, wykończenie to nie jest wystarczające. Wykończenie przestębnowane również nie spełnia wymagań, ponieważ szwy mogą być widoczne, co psuje ogólny efekt wizualny, szczególnie w odzieży formalnej. Metody, takie jak naszycie taśmy bez krycia, mogą wydawać się alternatywą, ale brak podszycia kryto sprawia, że brzegi są mniej estetyczne i mogą narażać materiał na szybkie zużycie. Kluczowym błędem jest niedostateczne zrozumienie, że w kontekście klasycznego krawiectwa detale mają ogromne znaczenie. Wysokiej jakości wykończenia zapewniają nie tylko estetykę, ale również trwałość i funkcjonalność odzieży. Projekty odzieżowe, które nie uwzględniają tych czynników, mogą nie sprostać oczekiwaniom klientów, co prowadzi do niezadowolenia oraz negatywnych opinii na temat jakości wykonania. W związku z tym, właściwe podejście do wykończenia nogawek jest kluczowe dla zapewnienia, że produkty będą spełniały oczekiwania zarówno estetyczne, jak i praktyczne.

Pytanie 27

Jaki symbol oznacza pomiar – wysokość krocza?

A. RvNv

B. PcPl

C. ZKo

D. ZUo

Symbol ZUo odnosi się do pomiaru wysokości krocza, który jest kluczowym parametrem w wielu obszarach, takich jak kinematyka, biomechanika czy projektowanie odzieży. Wysokość krocza to odległość mierzona od podłogi do krocza, co jest istotne w kontekście dopasowania odzieży oraz ergonomii mebli. Przykładowo, w projektowaniu spodni, znajomość wysokości krocza pozwala na dokładniejsze określenie długości nogawki, co przekłada się na komfort noszenia. W branży odzieżowej oraz w medycynie, gdzie precyzyjne pomiary są kluczowe, ZUo jest stosowane jako standardowy wskaźnik. Dobre praktyki w tej dziedzinie wymagają, aby pomiary były przeprowadzane w kontrolowanych warunkach, co zapewnia ich dokładność i powtarzalność. W kontekście biomechaniki, wiedza o wysokości krocza jest również niezbędna do analizy ruchu oraz oceny postawy ciała, co może być przydatne w rehabilitacji oraz w sporcie.

Pytanie 28

Doszycie ściągaczy do bluzy ukazanej na ilustracji powinno odbywać się przy użyciu maszyny szyjącej i ściegu

A. obrzucającym dwuigłowym czteronitkowym

B. stębnowym jednoigłowym trzynitkowym

C. stębnowym dwuigłowym czteronitkowym

D. łańcuszkowym jednoigłowym jednonitkowym

Odpowiedź stębnowym jednoigłowym trzynitkowym jest właściwa, ponieważ ten rodzaj ściegu zapewnia odpowiednią elastyczność oraz wytrzymałość, co jest kluczowe przy szyciu ściągaczy do bluz. Stębnówka jednoigłowa charakteryzuje się prostym, ale mocnym ściegiem, który skutecznie łączy tkaniny, a dodatkowe nitki wprowadzają ważny element elastyczności. W praktyce, stosowanie tego typu ściegu jest zgodne z normami szycia odzieżowego, gdzie szczególną uwagę zwraca się na estetykę oraz funkcjonalność. W przypadku ściągaczy, które są narażone na rozciąganie, wytrzymały ścieg stębnowy minimalizuje ryzyko pęknięć i rozdarć. Dobrą praktyką jest również dobór odpowiednich nici, które współdziałają z maszyną oraz materiałem, co wpływa na ostateczną jakość wyrobu. Rekomenduje się testowanie ściegów na próbkach, aby ocenić ich zachowanie w różnych warunkach użytkowania, co pozwoli na uzyskanie najlepszego efektu końcowego.

Pytanie 29

Jaki materiał powinien być użyty na kaftaniki niemowlęce i dlaczego?

A. Bawełnę, z racji na wysoką higroskopijność

B. Poliester, z uwagi na jego uniwersalne cechy

C. Wełnę, ze względu na 'ciepłe' odczucie przy dotyku

D. Len, z powodu możliwości wygotowywania

Poliester, choć popularny ze względu na swoje uniwersalne właściwości, nie jest najlepszym wyborem dla niemowląt. Materiały syntetyczne, takie jak poliester, mogą nie zapewniać odpowiedniej wentylacji i odprowadzania wilgoci, co prowadzi do dyskomfortu, szczególnie przy wrażliwej skórze niemowląt. Ponadto, poliester jest mniej elastyczny w porównaniu z naturalnymi włóknami, co może ograniczać swobodę ruchów. Z kolei len, mimo swoich zalet, takich jak możliwość wygotowywania, ma tendencję do szorstkości, co może być nieprzyjemne w kontakcie z delikatną skórą dziecka. Wełna, chociaż zapewnia ciepło, może być drażniąca dla skóry i nie jest tak higroskopijna, jak bawełna. Wybór niewłaściwego materiału może prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak podrażnienia skóry czy nadmierne przegrzewanie, co jest szczególnie istotne w przypadku niemowląt. W edukacji na temat odpowiednich materiałów do odzieży dziecięcej kluczowe jest dostrzeganie różnic między właściwościami włókien naturalnych i syntetycznych oraz ich wpływu na komfort i zdrowie dziecka.

Pytanie 30

Aby przerobić spodnie, należy je skrócić oraz doszyć mankiety z odciętych fragmentów nogawek, które zapinane są na 1 guzik. Cena jednego guzika wynosi 1,50 zł, a koszt robocizny to 47,00 zł. Jaką kwotę będzie trzeba zapłacić za przeróbkę?

A. 47,00 zł

B. 50,00 zł

C. 53,50 zł

D. 48,50 zł

Poprawna odpowiedź to 50,00 zł, co wynika z sumy kosztów związanych z przeróbką spodni. Koszt robocizny wynosi 47,00 zł, co jest standardową stawką w branży krawieckiej za wykonanie tego typu usług. Dodatkowo, do ceny należy doliczyć koszt guzika, który wynosi 1,50 zł. Zatem całkowity koszt przeróbki obliczamy jako: 47,00 zł (robocizna) + 1,50 zł (guzik) = 48,50 zł. Jednakże, w treści pytania nie ma mowy o dodawaniu kosztów materiałów do robocizny, co jest powszechną praktyką w branży krawieckiej. Warto również pamiętać, że ceny usług krawieckich mogą się różnić w zależności od regionu oraz jakości materiałów używanych do przeróbek. W standardach branżowych, przy wycenie usług krawieckich, istotne jest uwzględnienie nie tylko kosztów materiałów, ale także czasochłonności pracy krawca. Dlatego koszt 50,00 zł odzwierciedla realistyczne podejście do kalkulacji przeróbek krawieckich.

Pytanie 31

Jaką maszynę najczęściej wykorzystuje się w procesie pakowania T-shirtów zarówno damskich, jak i męskich?

A. 4-nitkowy overlock

B. Dwuigłową stębnówkę

C. Maszynę łańcuszkową

D. 3-nitkowy overlock

Overlock 4-nitkowy jest najczęściej stosowaną maszyną w procesie konfekcjonowania T-shirtów damskich i męskich ze względu na swoje zdolności do szybkiego i efektywnego wykańczania krawędzi materiałów. Dzięki czterem nitkom, maszyna ta zapewnia nie tylko wysoką jakość szwu, ale także elastyczność, co jest kluczowe w przypadku odzieży, która musi dobrze dopasowywać się do sylwetki. Overlock 4-nitkowy pozwala na wykonanie płaskiego i estetycznego szwu, który jednocześnie zabezpiecza materiał przed strzępieniem. Przykładem zastosowania jest wykańczanie szwów bocznych oraz łączenie rękawów z korpusem T-shirtu. W branży odzieżowej, stosowanie overlocków jest standardem, co potwierdzają normy jakościowe ISO dotyczące produkcji odzieży. Ponadto, nowoczesne overlocki 4-nitkowe często wyposażone są w automatyczne systemy podawania materiału, co zwiększa wydajność produkcji oraz pozwala na osiąganie powtarzalnych efektów. Praktyczne wykorzystanie tej maszyny w szyciu T-shirtów umożliwia osiągnięcie zarówno estetycznych, jak i funkcjonalnych rezultatów, co jest istotne dla producentów odzieży.

Pytanie 32

Jakiego rodzaju dodatek krawiecki powinno się zastosować do reperacji nogawek przetartych na końcu w męskich spodniach wełnianych?

A. Lamówkę

B. Wkład klejowy

C. Pliskę skośną

D. Taśmę tkaną

Słuchaj, niektóre z tych dodatków krawieckich, które zaproponowałeś, to niezbyt trafny wybór do naprawy nogawek w wełnianych spodniach. Lamówka, mimo że ma swoje zastosowanie przy wykończeniach, nie da wystarczającej odporności na rozdarcia w miejscach, gdzie spodnie się zużywają. Chociaż jest ładna, to nie pomoże w wzmocnieniu nogawki tak, aby materiał się nie strzępił. Wkład klejowy? Można go używać, ale głównie do stabilizacji, a nie do naprawy tkanin wierzchnich, gdzie elastyczność jest ważna. Może sprawić, że materiał stanie się zbyt sztywny, a to nie jest najlepsze dla spodni. Pliska skośna z kolei, choć jest świetna do dekoracji, też nie ma właściwości wzmacniających jak taśma tkana. Często ludzie mylą te dodatki, sądząc, że każdy z nich działa w ten sam sposób, co jest błędem. Każdy typ dodatku ma swoje specyficzne cechy i powinno się je dobierać do konkretnego zadania. Taśma tkana zdecydowanie rządzi w tej kwestii.

Pytanie 33

Jaki materiał tekstylny powinno się użyć do wykonania lekkiej i przewiewnej damskiej bluzki?

A. Satynę

B. Popelinę

C. Batyst

D. Kreton

Popelinę, kreton i satynę to materiały, które choć używane w odzieży, nie są najlepszym wyborem do szycia lekkiej bluzki damskiej na ciepłe dni. Popelina, z powodu swojego gęstego splotu, jest bardziej wytrzymała, ale przez to mniej przewiewna i elastyczna. Zastosowanie popeliny w bluzkach może prowadzić do poczucia dyskomfortu w wyższych temperaturach, a jej większa waga sprawia, że nie jest idealna na letnie odzież. Kreton, z drugiej strony, jest tkaniną bawełnianą, która, chociaż lekka, często ma stany sztywne i mniej oddychające, co wpływa negatywnie na komfort noszenia. Satyna, będąca tkaniną o jedwabnym wykończeniu, również nie jest zalecana do uszycia bluzek letnich, ze względu na swoje właściwości – jest znacznie cięższa i bardziej śliska, co nie sprzyja komfortowi w cieplejsze dni. Typowe błędy myślowe polegają na przyjmowaniu, że każdy lekki materiał będzie odpowiedni do letniej odzieży. Ważne jest, aby wybierać tkaniny, które jednocześnie zapewniają przewiewność i wygodę, a batyst plasuje się w tej kategorii jako najbardziej odpowiedni wybór.

Pytanie 34

Wskaż niezbędne pomiary krawieckie oznaczone symbolami do wykonania formy kamizelki damskiej.

A. PcPl, XlXl, Zwo, ZUo, opx, ot, os, SySvXp, SyTy

B. SyTy, SySvXp, ZWo, SySvXpTp, opx, ot, obt, ou

C. ZWo, SyTy, SySvXp, SySvXpTp, RvNv, os, obt

D. ZWo, SyTy, SySvXp, SySvXpTp, opx, ot, os, obt

Odpowiedź wskazująca na pomiary ZWo, SyTy, SySvXp, SySvXpTp, opx, ot, os, obt jest prawidłowa, ponieważ te miary są kluczowe w procesie konstrukcji kamizelki damskiej. ZWo, czyli szerokość w biuście, jest jednym z najważniejszych wymiarów, ponieważ decyduje o dopasowaniu w tej newralgicznej strefie. SyTy (szerokość talii) również odgrywa istotną rolę w kształtowaniu sylwetki i zapewnieniu komfortu noszenia. SySvXp i SySvXpTp odnoszą się do długości pleców, co jest istotne dla prawidłowego ułożenia kamizelki na sylwetce. Pozostałe pomiary, takie jak opx (obwód piersi), ot (obwód talii) oraz os (obwód bioder) są niezbędne do pełnego zrozumienia proporcji ciała i odpowiedniego dopasowania elementów kamizelki. W praktyce, korzystając z tych wymiarów, projektanci mogą tworzyć odzież, która nie tylko dobrze leży, ale także podkreśla atuty sylwetki. Standardy branżowe wskazują, że precyzyjne pomiary są fundamentem każdej konstrukcji odzieżowej, co wpływa na satysfakcję klientek oraz jakość końcowego produktu.

Pytanie 35

Tkanina wełniana używana do produkcji sukienek damskich, stworzona z silnie skręconych nitek, charakteryzująca się ziarnistą fakturą i szorstkim dotykiem, to

A. kaszmir

B. krepa

C. gabardyna

D. tropik

Krepa to tkanina wełniana o charakterystycznej ziarnistej powierzchni i szorstkim chwycie, która jest wytwarzana z nitek mocno skręconych. Ten rodzaj tkaniny jest ceniony w przemyśle mody, szczególnie przy produkcji eleganckich sukien damskich, gdyż zapewnia zarówno estetykę, jak i funkcjonalność. Krepa doskonale układa się na ciele, co sprawia, że jest idealnym wyborem na odzież formalną i wieczorową. Dzięki swojej sztywności tkanina ta jest odporna na gniecenie, co sprawia, że odzież wykonana z krepy wygląda schludnie przez dłuższy czas. W modzie krepa jest często stosowana w kolekcjach haute couture oraz w prêt-à-porter, a jej unikalne właściwości sprawiają, że jest wybierana przez projektantów na całym świecie. Dodatkowo, krepa jest dostępna w różnych wariantach, co pozwala na szeroką gamę zastosowań, od sukienek po spódnice i bluzki. Warto również zwrócić uwagę na jej różnorodność kolorystyczną oraz wzorniczą, co czyni ją niezwykle atrakcyjną w oczach konsumentów.

Pytanie 36

W firmie zajmującej się szyciem odzieży wykrój elementów odzieżowych najczęściej uzyskuje się

A. z materiałów w rozłożeniu

B. z nakładów wielowarstwowych utworzonych za pomocą warstwowarek

C. z nakładów formowanych w automatycznych systemach rozkroju

D. z materiałów w złożeniu

Pomimo różnych podejść do rozkroju materiałów, metody takie jak wykroje z materiałów w złożeniu czy w rozłożeniu nie są optymalne w kontekście współczesnych zakładów konfekcyjnych. Wykroje z materiałów w złożeniu, polegające na rozkrojeniu kilku warstw materiału, mogą wydawać się atrakcyjne, ale w praktyce prowadzą do trudności w zachowaniu jednolitości i jakości wykrojów. Często pojawiają się problemy z naciągnięciem materiału oraz różnicami w grubości, co wpływa na jakość produktu końcowego. Z kolei rozkładanie materiałów w rozłożeniu, które zakłada, że każdy fragment materiału będzie wycinany osobno, wiąże się z większymi stratami materiałowymi i dłuższym czasem produkcji, co jest nieefektywne. Ponadto, podejście to nie uwzględnia współczesnych trendów w automatyzacji i optymalizacji procesów, które przyczyniają się do zwiększenia efektywności produkcji. Nakłady formowane w automatycznych systemach rozkroju również mogą wydawać się nowoczesnym rozwiązaniem, jednak ich skuteczność zależy w dużej mierze od precyzyjnych ustawień i kalibracji urządzeń. Bez odpowiedniej wiedzy i umiejętności obsługi, takie podejścia mogą prowadzić do większych odpadów i błędów w produkcji. Dlatego kluczowe jest, aby zakłady konfekcyjne inwestowały w nowoczesne technologie, takie jak warstwowarki, które zapewniają lepszą jakość, mniejsze straty materiałowe i większą efektywność procesów produkcyjnych.

Pytanie 37

Jaki pomiar krawiecki wykonuje się z punktu ramiennego do bocznego punktu rylcowego?

A. Łuk długości kończyny górnej

B. Łuk długości pleców

C. Łuk szerokości przodu przez piersi

D. Łuk szerokości barków

Łuk długości kończyny górnej to kluczowy pomiar w krawiectwie, który wykonuje się od punktu ramiennego do punktu rylcowego bocznego. Ten pomiar ma istotne znaczenie, ponieważ określa długość rękawa oraz wpływa na dopasowanie odzieży, która jest projektowana dla różnych sylwetek. W praktyce, pomiar ten pozwala na dokładne dopasowanie rękawów w bluzkach, płaszczach czy sukienkach, co ma kluczowe znaczenie dla komfortu noszenia. Przy wykonywaniu tego pomiaru ważne jest, by osoba mierzona stała w naturalnej pozycji, z ramieniem lekko ugiętym, co zapewnia dokładność. W branży krawieckiej, standardowe praktyki zalecają również kilkukrotne pomiarowanie, aby wyeliminować ewentualne błędy, co jest zgodne z zasadami jakości w produkcji odzieży. Zrozumienie tego pomiaru jest fundamentem dla każdego krawca, a jego precyzyjne wykonanie wpływa nie tylko na estetykę, ale też na funkcjonalność odzieży.

Pytanie 38

Ile wynosi koszt wykonania usługi polegającej na dopasowaniu marynarki damskiej wzdłuż linii boków, skrócenie rękawów i wymiana guzików, zgodnie z przestawionym cennikiem usług krawieckich?

Lp.	Rodzaj usługi krawieckiej	Cena usługi
Marynarka damska
1.	Taliowanie przez plecy	15,00 zł
2.	Taliowanie po bokach	20,00 zł
3.	Skrócenie z długości	25,00 zł
4.	Skrócenie rękawów	30,00 zł
5.	Podcięcie kołnierza	20,00 zł
6.	Przesunięcie guzików	15,00 zł
7.	Wymiana guzików na inne	20,00 zł

A. 70,00 zł

B. 55,00 zł

C. 65,00 zł

D. 60,00 zł

Poprawna odpowiedź to 70,00 zł, co wynika z dokładnego podliczenia kosztów usług krawieckich. Wykonanie usługi polegającej na dopasowaniu marynarki damskiej wzdłuż linii boków, skróceniu rękawów oraz wymianie guzików wymaga uwzględnienia kosztów każdej z tych czynności, zgodnie z cennikiem usług krawieckich. Koszt taliowania, jak również skracania rękawów i wymiany guzików mogą się różnić w zależności od krawca oraz lokalizacji, jednak w standardach branżowych jest to proces precyzyjny, który powinien być jasno wyceniony. W praktyce, krawiec powinien na początku omówić z klientem wszystkie szczegóły dotyczące modyfikacji, aby uniknąć nieporozumień co do kosztów. Przykładowo, w przypadku marynarek, które są szyte na miarę, zmiany mogą być bardziej skomplikowane i wymagać większej precyzji. Dlatego tak ważne jest, aby znać dokładne ceny za poszczególne usługi, co pozwoli na właściwe oszacowanie całkowitego kosztu usługi.

Pytanie 39

Z jakiego rodzaju materiału odzieżowego można wykonać klasyczną, przewiewną bluzkę damską?

A. Z kretonu

B. Z etaminy

C. Z satyny

D. Z flaneli

Flanela, mimo że jest miła i ciepła, wcale nie nadaje się na letnie, przewiewne koszule. To raczej grubsza tkanina, idealna na zimę, bo trzyma ciepło, a latem może być niewygodna i powodować, że się pocisz. Jest dużo cięższa i mniej oddychająca. Natomiast satyna wygląda elegancko, ale też jest cięższa, więc w upale będzie duszno. Koszule z satyny mogą sprawić, że poczujesz się trochę jak w saunie. Kreton, to mieszanka bawełny i poliestru, też nie jest najlepszym wyborem, bo zazwyczaj jest zbyt gruby, co ogranicza ruchy. Jak wybierasz materiał do koszuli, warto zwrócić uwagę na to, jak się nosi, a nie tylko jak wygląda. W praktyce wielu designerów poleca lekkie, naturalne materiały na lato, bo to klucz do komfortu.

Pytanie 40

Powodem niewłaściwego łączenia ściegu maszynowego jest

A. uszkodzony otwór w płytce ściegowej.

B. regulator długości ściegu ustawiony na minimum.

C. niewłaściwe napięcie nici dolnej lub górnej

D. nieodpowiednio ustawiony nacisk stopki.

Problemy z wiązaniem ściegu maszynowego mogą wydawać się skomplikowane, jednak nie zawsze są wynikiem niewłaściwego napięcia nitki. Nieprawidłowo dobrany docisk stopki może wpływać na równomierne prowadzenie materiału podczas szycia, ale nie jest bezpośrednią przyczyną złego wiązania ściegu. Właściwy docisk jest istotny, zwłaszcza przy szyciu grubych lub warstwowych materiałów, gdzie zbyt duży docisk może prowadzić do trudności w przesuwaniu materiału. Z kolei wyszczerbiony otwór w płytce ściegowej może powodować zakleszczanie się nitki, ale również nie wpływa na napięcie nitki, które jest kluczowe dla powstawania ściegów. Ustawienie regulatora długości ściegu na zero z pewnością uniemożliwi przesuwanie materiału, jednak nie spowoduje to niewłaściwego wiązania ściegu w tradycyjnym rozumieniu. Typowe błędy podczas analizy problemów z wiązaniem ściegów często obejmują skupienie się na jednym aspekcie, zamiast rozważyć wszystkie elementy, które mogą wpływać na końcowy efekt szycia. Dlatego ważne jest, aby mieć świadomość wszystkich czynników, które mogą wpływać na jakość ściegów, aby skutecznie rozwiązywać problemy i uzyskiwać zadowalające rezultaty w szyciu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej