Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 2 maja 2025 12:49
Data zakończenia: 2 maja 2025 13:01

Egzamin zdany!

Wynik: 30/40 punktów (75,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Błoną surowiczą, która otacza jamę brzuszną, jamę miedniczną oraz większość znajdujących się w nich narządów, jest

A. przepona

B. otrzewna

C. opłucna

D. osierdzie

Otrzewna jest błoną surowiczą, która wyściela jamę brzuszną, jamę miedniczną oraz otacza większość narządów w tych jamach. Jest kluczowym elementem w anatomii człowieka, pełniącym funkcje ochronne i wspierające. Otrzewna dzieli się na dwie części: otrzewną parietalną, która pokrywa wnętrze jamy brzusznej oraz otrzewną visceralną, która oplata narządy wewnętrzne, takie jak żołądek, jelita, wątroba czy nerki. Ta struktura nie tylko stanowi barierę mechaniczną, ale również odgrywa rolę w regulacji procesów metabolicznych, transportując substancje odżywcze i odpady. W praktyce medycznej, znajomość otrzewnej jest istotna w kontekście operacji brzusznych, diagnostyki chorób jamy brzusznej, a także w przypadku zapaleń otrzewnej, które mogą wystąpić w wyniku urazów czy infekcji. W kontekście dobrej praktyki chirurgicznej, zrozumienie anatomii otrzewnej pomaga w podejmowaniu odpowiednich decyzji klinicznych oraz minimalizowaniu ryzyka powikłań. Dlatego też, prawidłowa identyfikacja otrzewnej jako błony surowiczej w jamie brzusznej i miednicznej jest kluczowa dla zrozumienia nie tylko anatomii, ale także patofizjologii różnych stanów chorobowych.

Pytanie 2

Osoba świadcząca usługi związane ze sztucznym unasiennianiem lub hodowca, który przeprowadził zabieg sztucznego unasienniania krowy lub jałówki w swoim stadzie, powinna przechowywać kopię zaświadczenia przez okres

A. 2 lat

B. 4 lat

C. 3 lat

D. 5 lat

Odpowiedź, że podmiot wykonujący usługi w zakresie sztucznego unasienniania powinien przechowywać kopię zaświadczenia przez 5 lat, jest zgodna z obowiązującymi standardami i przepisami prawa. Przechowywanie dokumentacji przez ten czas umożliwia nie tylko zapewnienie pełnej przejrzystości procesów hodowlanych, ale także umożliwia ścisłą kontrolę nad zdrowiem zwierząt oraz jakością stosowanych materiałów genetycznych. W przypadku jakichkolwiek kontroli weterynaryjnych lub audytów, dostęp do stosownych dokumentów jest kluczowy dla potwierdzenia przeprowadzonych zabiegów oraz ich zgodności z normami. Dobre praktyki w branży hodowlanej zalecają, aby wszelkie dokumenty związane z sztucznym unasiennianiem były archiwizowane przez co najmniej 5 lat, co także może być pomocne przy monitorowaniu potencjalnych skutków ubocznych stosowanych preparatów. Utrzymywanie takiej dokumentacji jest nie tylko wymogiem prawnym, ale również świadczy o profesjonalizmie hodowcy oraz jego dbałości o dobrostan zwierząt.

Pytanie 3

Najlepszym czasem na unasiennianie krów jest druga część fazy rujowej oraz początek fazy porujowej, to znaczy w okresie od 12 do 24 godziny od początku rui. W jakim przedziale czasowym powinien być przeprowadzony zabieg unasienniania, jeżeli rui właściwa rozpoczęła się około 5 rano?

A. W godzinach od 8 do 20

B. W godzinach od 15 do 3

C. W godzinach od 17 do 5

D. W godzinach od 12 do 24

Odpowiedź między 17 a 5 jest prawidłowa, ponieważ wskazuje na okres unoszenia, który jest kluczowy dla skutecznego unasienniania krów. Proces rui u krów trwa zazwyczaj około 18-24 godzin, a optymalnym czasem na przeprowadzenie inseminacji jest okres od 12 do 24 godzin po rozpoczęciu rui. W przypadku, gdy początek rui miał miejsce o 5 rano, zabieg unoszenia powinien być przeprowadzony między 17 a 5, co obejmuje kluczowy czas dla inseminacji. Realizacja zabiegu w tym czasie zwiększa prawdopodobieństwo zapłodnienia, co zostało potwierdzone przez badania w dziedzinie zootechniki. W praktyce, aby maksymalizować szanse na sukces, hodowcy często dokumentują cykle rujowe swoich krów, co pozwala na precyzyjne planowanie zabiegów. Warto również pamiętać, że temperatura, stres oraz zdrowie bydła mają wpływ na efektywność tego procesu, dlatego tak ważne jest obserwowanie i odpowiednie reagowanie na sygnały wskazujące na ruję.

Pytanie 4

Aby zapobiec zatruciu mykotoksynami nie wolno podawać zwierzętom

A. zmarzniętej kiszonki

B. spleśniałej kiszonki

C. skiełkowanych ziemniaków

D. więdnącej zielonki

Zwiędnięta zielonka, zmarznięta kiszonka i skiełkowane ziemniaki, mimo że mogą być traktowane jako mniej ryzykowne dla zdrowia zwierząt, również niosą pewne zagrożenia, które należy rozważyć. Zwiędnięta zielonka, chociaż nie jest toksyczna, może być mniej wartościowa odżywczo, co prowadzi do niedoborów żywieniowych i osłabienia organizmu zwierząt. Zmarznięta kiszonka, w zależności od stopnia uszkodzenia, może być wciąż użyteczna, jednakże jej wartości odżywcze mogą być zmniejszone, a dodatkowo może sprzyjać rozwojowi bakterii. Skiełkowane ziemniaki z kolei mogą zawierać solaninę, substancję toksyczną, która powstaje podczas kiełkowania i może być szkodliwa dla zwierząt. W praktyce, hodowcy często ignorują te aspekty, sądząc, że każde z tych pokarmów jest bezpieczne. To błędne podejście może prowadzić do długofalowych problemów zdrowotnych w stadzie. Kluczowe znaczenie ma, aby wszelkie pasze były starannie oceniane pod kątem jakości i bezpieczeństwa, w celu zapobiegania niepożądanym skutkom zdrowotnym, takim jak osłabienie organizmu czy zwiększona podatność na choroby. Przestrzeganie zasad dobrej praktyki weterynaryjnej oraz regularne badania pasz to podstawowe działania, które powinny być wprowadzane w każdym gospodarstwie.

Pytanie 5

Zastosowanie nasienia samca tej samej rasy do unasiennienia samicy stanowi przykład

A. bastardyzacji

B. krzyżowania

C. kopulacji

D. kojarzenia

Kojarzenie to proces, w którym dochodzi do zapłodnienia samicy przez samca tej samej rasy, co ma kluczowe znaczenie w hodowli zwierząt. Użycie nasienia od samca tej samej rasy zapewnia, że potomstwo będzie miało charakterystyki zgodne z określonymi standardami rasowymi. W praktyce, kojarzenie jest szeroko stosowane w hodowli zwierząt, aby utrzymać pożądane cechy genetyczne oraz podnieść jakość stada. Przykłady zastosowania kojarzenia obejmują programy hodowlane w rolnictwie, które skupiają się na poprawie wydajności mlecznej bydła, wzrostu tuszy u trzody chlewnej oraz zwiększeniu odporności na choroby. W standardach hodowlanych, kojarzenie powinno być przeprowadzane zgodnie z zasadami genetyki, aby uniknąć degeneracji genotypu i fenotypu zwierząt. Dobre praktyki w tym zakresie obejmują przeprowadzanie analizy pokrewieństwa, co pozwala na lepsze planowanie kojarzeń i unikanie problemów związanych z inbreedingiem.

Pytanie 6

Jaką witaminę należy stosować, aby zapobiec krzywicy u zwierząt?

A. D

B. K

C. E

D. B1

Witamina D odgrywa kluczową rolę w metabolizmie wapnia i fosforu, co jest niezbędne dla prawidłowego wzrostu i mineralizacji kości. Krzywica, czyli choroba charakteryzująca się osłabieniem struktury kości, jest wynikiem niedoboru witaminy D, co prowadzi do zaburzeń w wchłanianiu wapnia i fosforu w jelitach. Witamina D wspomaga również proces mineralizacji kości poprzez regulację poziomu kalcemii. W praktyce, suplementacja witaminą D jest powszechnie stosowana, szczególnie w hodowli zwierząt, aby zapobiegać krzywicy, a także innym schorzeniom metabolicznym kości. W przypadku zwierząt domowych, takich jak psy i koty, należy zapewnić odpowiednie dawki witaminy D poprzez dietę lub suplementy, zwłaszcza w okresach wzrostu. Zgodnie z wytycznymi towarzystw weterynaryjnych, poziom witaminy D powinien być monitorowany, aby utrzymać optymalne zdrowie zwierząt i zapobiec chorobom kostnym.

Pytanie 7

Jakie z poniższych działań jest zabronione w ekologicznym hodowli zwierząt?

A. Sztuczne unasiennianie

B. Kastracja prosiąt

C. Transfer zarodków

D. Korekcja racic i kopyt

Korekcja racic i kopyt, kastracja prosiąt oraz sztuczne unasiennianie są działaniami, które mogą być mylnie postrzegane jako nieetyczne w kontekście ekologicznego chowu zwierząt. W rzeczywistości, te praktyki mogą być zgodne z normami dobrostanu zwierząt, gdy są stosowane w odpowiedni sposób i w odpowiednich okolicznościach. Korekcja racic i kopyt to zabieg, który ma na celu poprawę zdrowia i komfortu zwierząt, co jest kluczowe dla ich dobrostanu. Nieodpowiednia pielęgnacja racic może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, co z kolei wpływa na wydajność i jakość życia zwierząt. Kastracja prosiąt jest zabiegiem mającym na celu kontrolę rozrodu i może przyczynić się do poprawy zdrowia zwierząt, ponieważ eliminuje ryzyko wystąpienia niektórych chorób związanych z narządami rozrodczymi. Podobnie, sztuczne unasiennianie jest techniką, która pozwala na optymalne wykorzystanie genotypu zwierząt, co może być korzystne w kontekście selekcji i uzyskiwania lepszej jakości potomstwa. Problem pojawia się, gdy te praktyki są stosowane bez odpowiedniej wiedzy i w sposób, który narusza zasady dobrostanu zwierząt. Dlatego istotne jest, aby hodowcy byli dobrze wykształceni w zakresie etyki i technik hodowlanych, aby zapewnić, że wszystkie zabiegi są przeprowadzane zgodnie z najlepszymi praktykami oraz z obowiązującymi normami prawnymi dotyczącymi ochrony zwierząt.

Pytanie 8

Podczas mielenia ziaren zbóż uzyskuje się

A. śruty

B. mączki

C. mąki

D. płatki

Odpowiedź 'płatki' jest jak najbardziej ok! Gniecenie ziaren zbóż, takich jak owies czy pszenica, prowadzi do powstania płatków, które używamy głównie w jedzeniu. Przez ten proces ziarenka się rozdrabniają, ale jednocześnie zachowują swoje wartości odżywcze, jak błonnik czy witaminy. Płatki są mega popularne w przemyśle spożywczym i wykorzystuje się je do robienia owsianki, musli i wielu innych pysznych dań. Również warto pamiętać, że płatki muszą być wytwarzane w odpowiednich warunkach, żeby były bezpieczne do jedzenia. Czasem są też prażone, co dodaje im smaku i wartości odżywczych. Warto wiedzieć, jak się je produkuje, bo to pomaga zrozumieć ich rolę w zdrowej diecie i jak wpływają na przemysł spożywczy.

Pytanie 9

W mieszance stosowanej do żywienia prosiąt zawartość zakwaszacza wynosi 0,5%. Ile kilogramów zakwaszacza powinno się dodać do przygotowania 1 tony tej mieszanki?

A. 50 kg

B. 20 kg

C. 10 kg

D. 5 kg

Odpowiedź 5 kg jest poprawna, ponieważ obliczenie udziału zakwaszacza w mieszance polega na pomnożeniu całkowitej masy mieszanki przez procentowy udział zakwaszacza. W tym przypadku, aby obliczyć 0,5% z 1000 kg (1 tony), należy wykonać działanie: 1000 kg * 0,005 = 5 kg. Zakwaszacze są powszechnie stosowane w żywieniu zwierząt, w tym prosiąt, aby poprawić trawienie, zwiększyć przyswajalność składników odżywczych oraz wspierać zdrowie jelit. Dobre praktyki w hodowli zwierząt wskazują na znaczenie dodawania zakwaszaczy, co może przyczynić się do lepszego wzrostu i wydajności prosiąt. Regularne stosowanie takich dodatków pozwala na stabilizację pH w przewodzie pokarmowym, co wpływa na optymalizację mikroflory jelitowej. Dlatego zrozumienie odpowiednich proporcji i ich wpływu na zdrowie zwierząt jest kluczowe dla hodowców.

Pytanie 10

Żołądek jednokomorowy jest elementem układu pokarmowego

A. konia oraz świni

B. krowy oraz owcy

C. królika oraz kozy

D. kota oraz psa

Żołądek jednokomorowy nie występuje w przypadku krowy i owcy, ponieważ oba te gatunki mają żołądki o bardziej złożonej budowie, składające się z czterech komór. Taki typ żołądka, zwany żołądkiem przeżuwaczy, jest charakterystyczny dla zwierząt roślinożernych, które muszą przetwarzać trudne do strawienia materiały roślinne. Wymaga to odpowiedniego rozdzielenia procesu trawienia na kilka etapów, co poprawia efektywność wykorzystania pożywienia. Niezrozumienie, że krowy i owce są przeżuwaczami, prowadzi do błędnych wniosków na temat ich układu pokarmowego oraz sposobu, w jaki trawią pokarm. Podobnie niepoprawne jest przypisanie żołądka jednokomorowego do kota i psa, które są zwierzętami mięsożernymi, ale ich budowa układu pokarmowego również różni się od struktury typowej dla koni i świń. Koty i psy mają żołądki jednokomorowe, ale ich dieta oraz sposób trawienia są dostosowane do innego rodzaju pokarmu. Kluczowe jest zrozumienie, że rodzaj żołądka ma bezpośredni wpływ na dietę i strategię żywieniową tych zwierząt. Błędy w interpretacji tego zagadnienia mogą prowadzić do niewłaściwego żywienia, co z kolei wpływa na zdrowie i samopoczucie zwierząt.

Pytanie 11

Te konie są jedyną rodzinną, pierwotną rasą koni, która pochodzi bezpośrednio od dzikich tarpanów, wyróżniających się charakterystycznym myszatym umaszczeniem oraz ciemną pręgą biegnącą wzdłuż grzbietu. Cechują się dużą wytrzymałością, odpornością na choroby oraz łatwością w adaptacji do trudnych warunków życia. Opis dotyczy rasy

A. małopolskiej

B. konik polski

C. huculskiej

D. wielkopolskiej

Huculskie, wielkopolskie oraz małopolskie rasy koni, choć również posiadają swoje unikalne cechy i zastosowania, nie są pierwotnymi rasami wywodzącymi się od dzikich tarpanów. Huculskie konie, pochodzące z Karpat, są dostosowane do górskich warunków, charakteryzują się masywniejszą budową i są wykorzystywane głównie do pracy w terenie oraz turystyki górskiej. Rasa wielkopolska, będąca efektem krzyżowania różnych ras, skupia się na osiągnięciach w sporcie jeździeckim i wyścigach, a także w pracy użytkowej. Z kolei małopolskie konie, znane z elegancji i szybkości, są często wykorzystywane w dyscyplinach sportowych. Każda z tych ras ma swoje specyficzne cechy i wymagania, co sprawia, że różnią się one znacząco od konika polskiego. Typowe błędy w ocenie tych ras wynikają z mylnych założeń, że każda znana rasa koni musi mieć korzenie w dzikich przodkach, co nie jest zgodne z faktami. W rzeczywistości, wiele ras koni powstało w wyniku długotrwałych procesów hodowlanych i krzyżowań, co również wpływa na ich właściwości użytkowe i adaptacyjne. Zrozumienie różnic między tymi rasami jest kluczowe dla właściwego doboru koni do konkretnych potrzeb hodowlanych i użytkowych.

Pytanie 12

Zbyt duża liczba kurcząt pod sztuczną kwoką sygnalizuje niewłaściwą

A. intensywność oświetlenia

B. niską intensywność oświetlenia

C. wysoką temperaturę

D. niską temperaturę

Nadmiar gromadzenia się kurcząt pod sztuczną kwoką jest wskaźnikiem zbyt niskiej temperatury, co jest kluczowym aspektem w hodowli drobiu. Kiedy temperatura jest nieodpowiednia, ptaki szukają ciepła, co skutkuje ich zbiorowaniem się w jednym miejscu. Optymalna temperatura dla piskląt w pierwszym tygodniu życia wynosi około 32-35°C, a następnie stopniowo powinna być obniżana o około 3°C co tydzień. Przykładem dobrych praktyk jest monitorowanie temperatury za pomocą termometrów oraz dostosowywanie źródeł ciepła, aby zapewnić komfort ptakom. Ważne jest także, aby odpowiednio izolować pomieszczenie, gdzie przebywają kurczęta, aby uniknąć nagłych spadków temperatury. Zbyt niska temperatura może prowadzić do osłabienia organizmu piskląt, zwiększonej podatności na choroby oraz obniżonej efektywności wzrostu. Dlatego regularne pomiary i kontrola warunków środowiskowych są niezbędne dla zdrowia i dobrostanu drobiu.

Pytanie 13

Jak nazywa się dziedzina medycyny, która bada budowę, funkcje fizjologiczne, diagnostykę oraz leczenie żeńskiego układu płciowego?

A. ginekologia

B. andrologia

C. położnictwo

D. inseminacja

Ginekologia jest dziedziną medycyny, która koncentruje się na strukturze, funkcji oraz zdrowiu żeńskiego układu płciowego. Obejmuje szereg praktycznych działań, jak diagnostyka, leczenie schorzeń i przeprowadzanie zabiegów. Na przykład, ginekolog może diagnozować i leczyć choroby takie jak endometrioza, zespół policystycznych jajników czy nowotwory układu rozrodczego. Ginekologia ma również kluczowe znaczenie w opiece nad kobietami w różnych etapach życia, od młodzieńczej fazy menstruacyjnej, przez ciążę, aż po menopauzę. W ramach tej specjalizacji ginekologowie stosują nowoczesne techniki diagnostyczne, takie jak ultrasonografia, badania cytologiczne oraz testy laboratoryjne, co pozwala na wczesne wykrywanie i skuteczne leczenie schorzeń. Ponadto, ginekologia współpracuje z innymi dziedzinami medycyny, co sprawia, że jest niezbędna w zintegrowanym podejściu do zdrowia kobiet. Standardy dobrych praktyk w ginekologii opierają się na rekomendacjach towarzystw medycznych, promujących regularne badania kontrolne oraz edukację pacjentek w zakresie profilaktyki i zdrowego stylu życia.

Pytanie 14

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 15

Obecny stan fizjologiczny zwierzęcia, który jest wpływany przez czynniki środowiskowe i oceniany pod względem jego użyteczności, to

A. usposobienie

B. konstytucja

C. kondycja

D. temperament

Kondycja zwierzęcia odnosi się do jego aktualnego stanu fizjologicznego, który jest bezpośrednio związany z jego zdolnością do wydajnego funkcjonowania w określonym środowisku. Jest to pojęcie uwzględniające zarówno aspekt zdrowotny, jak i wydolnościowy organizmu. W praktyce, kondycja zwierzęcia jest często oceniana w kontekście jego przydatności do pracy, sportu czy hodowli. Na przykład, w przypadku koni wyścigowych, regularne testowanie kondycji, takie jak ocena tętna, wydolności i ogólnego stanu zdrowia, jest kluczowe dla zapewnienia optymalnych wyników na torze. Zgodnie z dobrą praktyką w hodowli zwierząt, właściciele powinni monitorować kondycję swoich podopiecznych, aby zapobiegać problemom zdrowotnym i poprawiać ich wydajność. Dbanie o odpowiednie żywienie, regularną aktywność fizyczną oraz kontrole weterynaryjne są fundamentalnymi elementami w zarządzaniu kondycją zwierząt, co pozwala na zwiększenie ich przydatności użytkowej w różnych dziedzinach.

Pytanie 16

Kolor sierści brunatno-żółty, ogon oraz grzywa w tej samej lub jaśniejszej tonacji, skóra ciemna.
Jaki to opis konia maści?

A. kasztanowatej

B. dereszowatej

C. gniadej

D. bułanej

Barwa bułana, często mylnie utożsamiana z kasztanowatą, charakteryzuje się bardziej intensywnym żółtawym odcieniem oraz jaśniejszymi kończynami, co absolutnie nie koresponduje z opisanym kolorem sierści. Wybór odpowiedzi dotyczącej maści dereszowatej, która jest istotnie jaśniejsza i ma bardziej szare zabarwienie, również pokazuje brak zrozumienia różnic między poszczególnymi maściami. Maść gniada z kolei zawiera ciemne odcienie brązu, co kłóci się z podanym opisem konia o brązowożółtej barwie. Ponadto, skóra gniadego konia jest zazwyczaj jasna, co jest sprzeczne z opisem ciemnej skóry. Błędem myślowym w tych odpowiedziach jest nieznajomość specyfiki barw koni oraz ich cech rozróżniających. Odpowiednia identyfikacja maści jest kluczowa nie tylko w kontekście hodowli, ale również w zastosowaniach praktycznych, takich jak wybór koni do różnych dyscyplin sportowych lub rekreacyjnych. Ważne jest, aby rozumieć, że każda maść ma swoje unikalne cechy, które znacząco wpływają na wygląd i charakter konia, co może mieć istotne znaczenie w hodowli oraz przy wyborze koni do określonych zadań.

Pytanie 17

W jakim wieku dokonuje się ubojów kurczaków brojlerów?

A. 8÷9 tygodni

B. 5÷6 tygodni

C. 3÷4 tygodni

D. 10÷12 tygodni

Kurczęta brojlery, znane ze swojej szybkiej przyrostu masy, są zwykle ubijane w wieku 5-6 tygodni. W tym okresie osiągają optymalną wagę, która zazwyczaj wynosi około 2,5-3 kg. Jest to zgodne z praktykami stosowanymi w nowoczesnych fermach drobiarskich, gdzie celem jest maksymalizacja efektywności produkcji oraz zapewnienie zdrowia zwierząt. Wiek uboju jest zatem kluczowy dla jakości mięsa, ponieważ młodsze ptaki mają bardziej delikatne mięso i lepsze walory smakowe. Ponadto, hodowcy stosują różne metody żywienia i zarządzania stadem, aby osiągnąć te wyniki, zgodnie z zaleceniami takich organizacji jak Światowa Organizacja Zdrowia Zwierząt (OIE) oraz normami Unii Europejskiej dotyczącymi dobrostanu zwierząt. Zrozumienie cyklu życia kurcząt broilerów oraz optymalnych warunków ich chowu jest istotne nie tylko dla efektów ekonomicznych, ale także dla zapewnienia wysokiej jakości produktów mięsnych na rynku.

Pytanie 18

Eliminacja gryzoni w środowisku naturalnym zwierząt to

A. dezynsekcja

B. dezynfekcja

C. dekornizacja

D. deratyzacja

Deratyzacja to proces eliminacji gryzoni, który ma na celu ochronę zdrowia publicznego oraz zabezpieczenie mienia przed szkodami powodowanymi przez te zwierzęta. Gryzonie, takie jak szczury i myszy, mogą przenosić groźne choroby, w tym leptospiroza, hantawirusy czy salmonellę, które stanowią poważne zagrożenie dla ludzi i zwierząt. Praktyczne zastosowanie deratyzacji obejmuje nie tylko bezpośrednie działania zmierzające do zlikwidowania gryzoni, ale także prewencję, czyli zapobieganie ich pojawianiu się w określonych miejscach. Standardy branżowe w zakresie deratyzacji zalecają stosowanie odpowiednich pułapek oraz metod chemicznych, które są zgodne z regulacjami ochrony środowiska. Ważne jest, aby wszystkie działania były prowadzone przez wykwalifikowany personel, który posiada wiedzę na temat biologii gryzoni oraz metod ich zwalczania. Dobrą praktyką jest także regularne monitorowanie obszarów objętych deratyzacją oraz informowanie użytkowników o podejmowanych działaniach, co zwiększa skuteczność ochrony.

Pytanie 19

Buhaje mające mniej niż 12 miesięcy życia powinny być prowadzone

A. za pomocą tyczki przymocowanej do kółka nosowego

B. na uwięzi i w towarzystwie drugiej osoby

C. za pomocą tyczki o długości nie mniejszej niż 140 cm

D. w kagańcu oraz w obecności dwóch dorosłych osób

Prowadzenie buhajów poniżej 12. miesiąca życia w kagańcu i w obecności dwóch dorosłych osób może wydawać się logiczne, jednak to podejście jest niewłaściwe i może prowadzić do niepożądanych skutków. Kagańce są stosowane w celu ograniczenia możliwości gryzienia, ale w przypadku młodych zwierząt mogą one powodować dodatkowy stres i dyskomfort, co jest przeciwne zasadom dobrostanu zwierząt. Zamiast zwiększać bezpieczeństwo, mogą one wywoływać niepokój oraz agresywne reakcje, co w konsekwencji stwarza większe ryzyko dla osób w otoczeniu. Prowadzenie buhaja za pomocą tyczki przymocowanej do kółka nosowego jest również problematyczne, ponieważ może to prowadzić do kontuzji zwierzęcia i nie służy dobremu traktowaniu bydła. Techniki takie są często stosowane w hodowli, ale powinny być używane tylko przez doświadczonych osób w ściśle kontrolowanych warunkach. Użycie tyczki o długości co najmniej 140 cm, sugerującej większą odległość pomiędzy zwierzęciem a osobą prowadzącą, również jest nieodpowiednie, ponieważ w przypadku młodego buhaja, bliskość opiekuna jest kluczowa dla zapewnienia poczucia bezpieczeństwa i komfortu. W praktyce, młode zwierzęta powinny być obsługiwane w sposób, który sprzyja ich rozwojowi oraz zdrowiu psychicznemu, co można osiągnąć jedynie poprzez stosowanie odpowiednich i akceptowanych praktyk hodowlanych.

Pytanie 20

Do grupy soczystych pasz objętościowych zaliczają się

A. okopowe, maślanka świeża

B. młóto, plewy

C. wysłodki buraczane, otręby

D. ekspelery, zielonki

Pasze objętościowe soczyste to grupa pasz, która zawiera znaczną ilość wody i jest stosowana w żywieniu zwierząt, szczególnie w hodowli bydła. Do tej grupy zaliczają się pasze okopowe, takie jak buraki cukrowe, marchew czy ziemniaki, które dostarczają nie tylko energii, ale również cennych składników odżywczych. Maślanka świeża, z kolei, jest produktem ubocznym z przemysłu mleczarskiego, bogatym w białko, które wspiera wzrost i regenerację zwierząt. W praktyce, pasze objętościowe soczyste są kluczowe w diecie bydła mlecznego, gdzie ich stosowanie prowadzi do zwiększenia produkcji mleka oraz poprawy zdrowia zwierząt. Warto zauważyć, że stosowanie takich pasz powinno być zgodne z zasadami żywienia zwierząt, uwzględniając ich potrzeby pokarmowe i kondycję zdrowotną. Dbanie o zrównoważoną dietę zwierząt przyczynia się nie tylko do ich dobrej kondycji, ale również do efektywności produkcji rolnej.

Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

Końcowym etapem porodu jest

A. wyparcie płodu

B. wydzielanie siary

C. wydalenie wód płodowych

D. wyparcie łożyska

Odpowiedź 'wyparcie łożyska' jest jak najbardziej trafna. To jest rzeczywiście ostatni krok porodu, który dzieje się po narodzeniu dziecka. Ten proces, znany jako poporodowe wydalenie łożyska, jest super ważny, ponieważ dba o zdrowie mamy i pomaga uniknąć różnych problemów, jak krwotok. Zazwyczaj ma to miejsce w ciągu od 5 do 30 minut po tym, jak maluch przychodzi na świat. Jeśli łożysko nie chce samo wyjść, lekarze mogą interweniować na różne sposoby, jak chociażby masaż macicy, a czasem w skrajnych przypadkach mogą być potrzebne zabiegi chirurgiczne. W praktyce to pielęgniarki i położne powinny wiedzieć, jak obserwować ten proces i jak sobie z nim radzić, żeby zminimalizować ryzyko komplikacji. Dobrze przeprowadzony etap wydalenia łożyska wpływa też na produkcję hormonów, takich jak oksytocyna, która jest niezbędna do skurczenia macicy i zmniejszenia krwawienia. Dlatego rozumienie tego procesu jest bardzo ważne, szczególnie w kontekście opieki nad kobietą po porodzie.

Pytanie 23

Jak długo utrzymuje się standardowa laktacja u krów?

A. 365 dni

B. 250 dni

C. 305 dni

D. 280 dni

Standardowa laktacja u krów mlecznych trwa 305 dni, co jest zgodne z zaleceniami Międzynarodowej Organizacji ds. Mleka (IDF) oraz praktykami w hodowli bydła mlecznego. Czas ten jest często używany w programach zarządzania stadem, aby zoptymalizować wydajność mleczną oraz zdrowie zwierząt. W trakcie tego okresu krowy powinny być regularnie dojarzane, co pozwala na maksymalizację produkcji mleka. Długość laktacji ma kluczowe znaczenie dla planowania cyklu rozrodczego, co z kolei wpływa na efektywność ekonomiczną produkcji mleka. Wiedza ta jest istotna dla hodowców, którzy dążą do poprawy rentowności swoich gospodarstw poprzez efektywne zarządzanie cyklem laktacyjnym. Ponadto, zrozumienie długości laktacji pomaga w odpowiedniej suplementacji paszy oraz dbałości o zdrowie i kondycję zwierząt, co jest kluczowe dla osiągnięcia wysokich wyników w produkcji mleka.

Pytanie 24

Aby uniknąć wystąpienia tężyczki pastwiskowej, zwierzęta powinny otrzymać

A. wapń

B. żelazo

C. magnez

D. karoten

Magnez jest kluczowym minerałem, który odgrywa istotną rolę w metabolizmie zwierząt, a zwłaszcza w profilaktyce tężyczki pastwiskowej, która może wystąpić w wyniku niedoboru tego pierwiastka. Tężyczka pastwiskowa to stan spowodowany skurczami mięśni szkieletowych, często wywołany niskim poziomem magnezu we krwi. Magnez wpływa na przewodnictwo nerwowe i funkcjonowanie mięśni, w tym na regulację skurczów. W praktyce, aby zapobiec temu schorzeniu, zwierzęta hodowlane, szczególnie bydło, powinny otrzymywać suplementację magnezu, zwłaszcza w okresie intensywnego wzrostu traw na pastwiskach, kiedy ich zawartość magnezu może być obniżona. Dobre praktyki obejmują monitorowanie poziomu magnezu w diecie zwierząt oraz stosowanie preparatów wspomagających, takich jak sole magnezowe, które są łatwo przyswajalne. Właściwe zarządzanie paszami oraz ich składnikami odżywczymi jest kluczowe dla zdrowia i wydajności produkcyjnej zwierząt, a także dla ograniczenia ryzyka wystąpienia poważnych schorzeń, takich jak tężyczka pastwiskowa.

Pytanie 25

Rośliny, które łatwo się kiszą, to

A. łubin, seradela

B. kukurydza, ziemniaki

C. lucerna, żyto

D. soja, wyka

Kukurydza i ziemniaki to rośliny, które charakteryzują się dużą zdolnością do fermentacji, co czyni je idealnymi do procesów kiszenia. Kiszenie to metoda konserwacji żywności, która polega na fermentacji mlekowej, co prowadzi do powstawania kwasu mlekowego, który działa jako naturalny konserwant. Kukurydza, bogata w skrobię, i ziemniaki, zawierające znaczne ilości skrobi i błonnika, są doskonałymi surowcami do produkcji kiszonek. Przykładem zastosowania tych roślin jest produkcja kiszonej kapusty na bazie kukurydzy, która jest popularna w wielu krajach. Standardy dotyczące kiszenia roślin często obejmują kontrolę pH, co wpływa na jakość i bezpieczeństwo końcowego produktu. Dobre praktyki w zakresie fermentacji zalecają również monitorowanie temperatury, aby optymalizować proces fermentacji, co przyczynia się do uzyskania wysokiej jakości kiszonek.

Pytanie 26

Podmiot prowadzący produkcję rolną utrzymujący obsadę większą niż 60 DJP wg stanu średniorocznego opracowuje plan nawożenia azotem. Które z gospodarstw musi sporządzić taki plan?

Gospodarstwo	Grupa technologiczna zwierząt	Stan średnioroczny szt.	Współczynnik przeliczeniowy na DJP
A.	kurczęta brojlery	16 000	0,0036
B.	krowy	45	1,2
C.	tuczniki	480	0,14
D.	bydło opasowe	155	0,36

A. B.

B. A.

C. C.

D. D.

Wybór innej odpowiedzi niż C może prowadzić do nieporozumień dotyczących przepisów i norm zarządzania nawożeniem w produkcji rolniczej. Gospodarstwa o obsadzie mniejszej niż 60 DJP nie mają obowiązku sporządzania planu nawożenia azotem, co jednak nie zwalnia ich z odpowiedzialności za prawidłowe gospodarowanie nawozami. Bardzo często występuje błędne przekonanie, że tylko duże gospodarstwa są zobowiązane do prowadzenia tego rodzaju dokumentacji. W rzeczywistości, niezależnie od wielkości produkcji, każde gospodarstwo powinno dążyć do efektywnego zarządzania nawożeniem, aby zminimalizować negatywny wpływ na środowisko. Oprócz przepisów prawnych, ignorowanie zasad planowania nawożenia może prowadzić do nadmiernego stosowania nawozów, co w konsekwencji może skutkować zanieczyszczeniem wód gruntowych oraz obniżeniem jakości gleby. Ponadto, niewłaściwe podejście do nawożenia może skutkować mniejszymi plonami oraz obniżoną jakością produktów rolnych, co jest sprzeczne z ideą zrównoważonego rozwoju i dobrych praktyk w rolnictwie. Dlatego tak ważne jest, aby każde gospodarstwo, niezależnie od obsady, stosowało się do zasad efektywnego nawożenia i dbało o zachowanie równowagi w ekosystemach rolniczych.

Pytanie 27

Zwierzęta nie powinny być wystawione na stały hałas o natężeniu przekraczającym

A. 55 dB

B. 85 dB

C. 75 dB

D. 65 dB

Wybór niepoprawnych wartości hałasu sugeruje pewne nieporozumienia dotyczące wpływu dźwięku na zwierzęta. Poziomy hałasu 65 dB, 55 dB oraz 75 dB, choć mogą być postrzegane jako akceptowalne w kontekście interakcji z ludźmi, nie uwzględniają specyficznych potrzeb zwierząt, które mają inną percepcję dźwięku. Poziom 65 dB jest równy hałasowi generowanemu przez normalną rozmowę, co nie powinno być uważane za bezpieczne dla zwierząt w dłuższej perspektywie. W rzeczywistości, wiele zwierząt, a zwłaszcza te z wrażliwym słuchem, może odczuwać dyskomfort przy nawet niższych poziomach hałasu. Poziom 55 dB, odpowiadający szumowi w biurze, również nie jest wystarczająco bezpieczny, jako że długotrwała ekspozycja na takie dźwięki może prowadzić do chronicznego stresu i innych problemów zdrowotnych. Ostatecznie, wybór 75 dB, mimo że zbliżony do bezpiecznego limitu, nadal stwarza ryzyko, gdyż bliskość do 85 dB może powodować, że zwierzęta będą narażone na negatywne skutki, takie jak nadmierne pobudzenie czy lęk. Ważne jest, aby podejmować świadome decyzje na temat poziomów hałasu w otoczeniu zwierząt, kierując się ich specyfiką biologiczną oraz potrzebami behawioralnymi.

Pytanie 28

W pokarmie dla zwierząt, ilość włókna surowego powinna być ograniczana dla

A. koni

B. bydła

C. świń

D. owiec

Włókno surowe to taki ważny składnik w paszy dla świń. Mimo to, za dużo go może zrobić niezłe zamieszanie ze zdrowiem tych zwierząt. Ponieważ świnie są monogastrykami, to nie mają aż takiej zdolności do trawienia celulozy i ligniny, co sprawia, że kiedy jest za dużo włókna, ich wydajność może spadać. Żeby świnie dobrze rosły i się rozwijały, potrzebują zbilansowanej diety. Włókno surowe powinno być w takiej ilości, żeby wspierać zdrowie jelit i trawienie. Dobrze jest dodawać do paszy składniki jak śruta sojowa czy zboża, bo to poprawia przyswajalność pokarmu. Na przykład w hodowli świń rzeźnych mówi się, że włókno surowe nie powinno przekraczać 5-6% w diecie, aby lepiej przekształcać paszę i zapewnić wyższe wyniki. To podejście jest zgodne z normami w branży i tym, co mówią eksperci od żywienia zwierząt.

Pytanie 29

Zestaw pokarmów dla konkretnego zwierzęcia na jeden dzień to

A. dawka pokarmowa.

B. odpas.

C. jednostka wypełnieniowa.

D. norma żywieniowa.

Dawka pokarmowa to określenie, które odnosi się do zestawu pasz, które należy podać zwierzęciu w ciągu jednej doby, aby zapewnić mu odpowiednią ilość składników odżywczych. W praktyce stosuje się ją do kalkulowania zapotrzebowania żywieniowego zwierząt gospodarskich, takich jak bydło, trzoda chlewna czy drób. Właściwe ustalenie dawki pokarmowej jest kluczowe dla zdrowia i wydajności zwierząt, a także dla efektywności produkcji rolnej. Na przykład, w przypadku bydła mlecznego, dawka pokarmowa musi być dostosowana, aby wspierać zarówno produkcję mleka, jak i zachować zdrowie zwierzęcia. Dobrym przykładem jest obliczanie dawki pokarmowej z uwzględnieniem różnych składników, takich jak białko, włókno, tłuszcze oraz minerały, co jest zgodne z zaleceniami instytucji takich jak European Feed Manufacturers' Federation (FEFAC). Odpowiednie monitorowanie i dostosowywanie dawki pokarmowej są niezbędne dla osiągnięcia optymalnych wyników produkcyjnych.

Pytanie 30

Jaką rośliną jest trudno uzyskać zakwas?

A. koniczyna

B. kupkówka

C. życzica

D. kukurydza

Koniczyna jest rośliną, która ma trudności z procesem kiszenia, co wynika z jej specyficznej budowy i składu chemicznego. W porównaniu do innych roślin, koniczyna charakteryzuje się wysoką zawartością białka i niską zawartością strukturalnych węglowodanów, co sprawia, że proces fermentacji w warunkach kiszenia przebiega niekorzystnie. Ponadto, koniczyna ma dużą ilość substancji fenolowych, które mogą hamować aktywność bakterii kwasu mlekowego, a te są kluczowe dla skutecznego kiszenia. Przykładowo, w praktyce rolniczej, podczas przygotowywania paszy z koniczyny, często stosuje się dodatki enzymatyczne lub bakterie probiotyczne, aby wspomóc proces fermentacji i poprawić jej jakość. W zgodzie z dobrą praktyką, zaleca się również mieszanie koniczyny z innymi roślinami, które lepiej się kisi, co może poprawić końcowy efekt w produkcie kiszonym.

Pytanie 31

Do grupy FCI Psy ozdobne i towarzyszące zalicza się rasa psów

A. chihuahua

B. beagle

C. jamnik

D. labrador

Chihuahua to naprawdę ciekawa rasa psów, która należy do tych ozdobnych. Ich małe rozmiary są super dla ludzi, którzy mieszkają w mieszkaniach czy małych domach. Wiesz, te psiaki są mega przywiązane do swoich właścicieli i mają sporo energii, co sprawia, że świetnie nadają się na towarzyszy do aktywności. Ich rozmiar sprawia, że łatwo je zabrać ze sobą w podróż, a także dopasować do różnych warunków życia. Fajnie też, że Chihuahua są inteligentne i przy dobrym szkoleniu mogą się nauczyć różnych sztuczek, a więc są popularne wśród tych, co szukają psów do towarzystwa. Pamiętaj jednak, żeby w hodowli zwracać uwagę na standardy rasy, bo to ważne dla ich zdrowia i samopoczucia. Wiesz, Chihuahua występują w różnych kolorach i rodzajach sierści, co daje dużo możliwości w wyborze pupila, który będzie pasował do twojego stylu życia.

Pytanie 32

Rasa bydła klasyfikowana jako mała rasa mięsna, szybko dojrzewająca i charakteryzująca się szybkim przyrostem masy, bez rogów, o najczęściej czarnej i błyszczącej sierści. Doskonale radzi sobie w trudnych warunkach żywienia i klimatycznych. Jak nazywa się ta rasa?

A. hereford

B. limousine

C. aberdeen angus

D. salers

Wybór innych ras, takich jak Salers, Hereford czy Limousine, nie oddaje w pełni charakterystyki, jaką ma Aberdeen Angus. Salers, choć również uznawana za rasę mięsna, jest rasa o bardziej surowym temperamencie i wymaga lepszych warunków żywieniowych, co czyni ją mniej odporną na trudne warunki. Z kolei Hereford, mimo że jest rasą mięsna, jest znana z posiadania rogów, co jest sprzeczne z opisem bezrożności. Ponadto, Hereford ma tendencję do wolniejszego wzrostu i późniejszego dojrzewania w porównaniu do Aberdeen Angus, co jest istotnym czynnikiem dla hodowców poszukujących efektywności produkcji. Limousine, z drugiej strony, to rasa znana z wysokiej wydajności mięsnej, jednak wymaga ona bardziej wymagającego żywienia i lepszych warunków bytowych, co czyni ją mniej uniwersalną w niekorzystnych warunkach klimatycznych. Typowym błędem myślowym przy wyborze niewłaściwej rasy jest zbytnie skoncentrowanie się na wydajności produkcji bez uwzględnienia lokalnych warunków hodowlanych, co prowadzi do nietrafionych decyzji dotyczących wyboru rasy bydła. Zrozumienie różnic pomiędzy rasami oraz ich adaptacyjnych zdolności to klucz do sukcesu w hodowli bydła mięsnego.

Pytanie 33

Pasze, jakie powinny stanowić podstawę żywienia letniego owiec, to

A. objętościowe suche,

B. treściwe.

C. objętościowe soczyste.

D. przemysłowe.

Odpowiedź 'objętościowe soczyste' jest prawidłowa, ponieważ te pasze stanowią kluczowy element letniej diety owiec, dostarczając niezbędnych składników odżywczych oraz wody. Pasze objętościowe soczyste, takie jak świeża trawa, sałata czy zielonki, zawierają wysoką wilgotność, co jest istotne w okresie letnim, kiedy temperatura może prowadzić do odwodnienia zwierząt. Dobrze zbilansowana dieta bogata w soczyste pasze sprzyja lepszemu trawieniu, a także wspiera produkcję mleka i przyrost masy ciała. Zgodnie z zaleceniami weterynaryjnymi, owce powinny mieć stały dostęp do świeżych pasz soczystych, co pozwala im na optymalny rozwój oraz zdrowie. W praktyce, hodowcy powinni monitorować jakość pasz i dostosowywać ich podawanie do potrzeb zwierząt, uwzględniając ich wiek, płeć oraz stan zdrowia.

Pytanie 34

Jakie jest roczne zapotrzebowanie na kiszonkę z kukurydzy dla 20 krów, jeżeli dzienna dawka dla jednej krowy wynosi 25 kg, a rezerwa wynosi 20%?

A. 365 t

B. 182,5 t

C. 146 t

D. 219 t

Aby obliczyć całoroczne zapotrzebowanie na kiszonkę z kukurydzy dla 20 krów, należy najpierw określić dzienne zapotrzebowanie jednej krowy, które wynosi 25 kg. Pomnożenie tej wartości przez 20 krów daje 500 kg kiszonki dziennie. Następnie, aby uzyskać roczne zapotrzebowanie, należy pomnożyć dzienne zapotrzebowanie przez 365 dni, co daje 182 500 kg rocznie. Jednakże, w praktyce warto uwzględnić zapas na nieprzewidziane okoliczności oraz zmiany w diecie. Dlatego dodajemy 20% rezerwy, co oznacza, że całkowita ilość potrzebnej kiszonki wzrasta o 36 500 kg (czyli 20% z 182 500 kg), co prowadzi nas do całkowitego zapotrzebowania wynoszącego 219 000 kg, czyli 219 ton. W praktyce, takie obliczenia są kluczowe dla zarządzania paszami w hodowli bydła, ponieważ zapewniają optymalną dietę, co wpływa na zdrowie zwierząt oraz wydajność produkcji mleka.

Pytanie 35

Modyfikację grupy wiekowej zwierzęcia z powodu jego wieku lub zmianę grupy użytkowej w wyniku zmiany metody użytkowania, w tabeli obrotu stada dokumentuje się jako

A. przemieszczenie

B. przeniesienie

C. przeznaczenie

D. przeklasowanie

Przeklasowanie to termin stosowany w zarządzaniu stadem, który odnosi się do zmiany grupy wiekowej zwierzęcia lub zmiany grupy użytkowej w wyniku zmiany sposobu użytkowania. W praktyce, przeklasowanie jest szczególnie istotne w kontekście rejestracji zwierząt hodowlanych, gdzie precyzyjne dokumentowanie zmian jest kluczowe dla ścisłego zarządzania stadem, a także dla celów analitycznych i raportowych. Na przykład, jeśli młode bydło przechodzi z grupy cieląt do grupy jałówek, taka zmiana powinna zostać odpowiednio udokumentowana jako przeklasowanie. Standardy branżowe, takie jak normy ISO dotyczące hodowli zwierząt, podkreślają znaczenie dokładnych zapisów w tabelach obrotu stada, aby umożliwić przejrzystość i kontrolę w hodowli. Ponadto, przeklasowanie wpływa na zarządzanie wydajnością zwierząt, ich zdrowiem oraz na realizację celów hodowlanych, co czyni tę procedurę niezwykle istotną.

Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

Zgodnie z "Normami żywienia" zapotrzebowanie kur niosek wynosi: 16,5% białka ogólnego oraz 2700 kcal energii metabolicznej na 1 kg paszy pełnowartościowej. Kura zjada dziennie od 100 do 120 g paszy. Jaką minimalną ilość białka spożywa stado składające się z 50 kur?

A. 5000

B. 825

C. 990

D. 6000

Prawidłowa odpowiedź wynika z analizy norm żywieniowych dla kur niosek. Kura, zgodnie z 'Normami żywienia', wymaga 16,5% białka ogólnego w jednej kilogramie paszy. Przy założeniu, że każda kura pobiera od 100 do 120 g paszy dziennie, weźmy średnią wartość, czyli 110 g. Dla stada 50 kur, całkowita dzienna konsumpcja paszy wynosi 50 kur x 110 g = 5500 g. Następnie, aby obliczyć ilość białka, należy pomnożyć całkowitą masę paszy przez procent białka: 5500 g x 16,5% = 907,5 g. W praktyce skupiamy się na minimalnym spożyciu, więc przyjmując założenie, że stado powinno mieć co najmniej 825 g białka, jest to zgodne z zaleceniami. Przestrzeganie norm żywieniowych jest kluczowe dla zdrowia i wydajności produkcyjnej kur, co wpływa na jakość jaj oraz ogólny stan stada.

Pytanie 38

Gdzie należy zanotować numer buhaja oraz numer ejakulatu zastosowanego do inseminacji?

A. w rejestrze krów ocenianych

B. w książce dotyczącej wykrywania rui

C. w notesie do obory

D. na karcie jałówki/krowy

Numer buhaja oraz numer ejakulatu użytego do inseminacji należy zapisać w karcie jałówki lub krowy, ponieważ jest to kluczowe dla zachowania pełnej dokumentacji dotyczącej hodowli. Karta ta służy jako centralne źródło informacji, rejestrując wszystkie dane związane z reprodukcją danego zwierzęcia. Praktyka ta umożliwia łatwe śledzenie pochodzenia, a także ewentualnych problemów związanych z płodnością. Zapisanie tych informacji w karcie jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli bydła, co wpływa na poprawę zarządzania stadem oraz umożliwia precyzyjne planowanie inseminacji. Na przykład, w przypadku stwierdzenia trudności w reprodukcji, łatwy dostęp do takich danych pozwala na szybsze podejmowanie decyzji dotyczących dalszej strategii inseminacyjnej lub wyboru innych buhajów. Warto także pamiętać, że zgodnie z regulacjami dotyczącymi hodowli, odpowiednia dokumentacja jest obowiązkowa, co sprawia, że prowadzenie takich zapisów jest nie tylko dobrym zwyczajem, ale również wymogiem prawnym.

Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

Która z podanych ras występuje w wersji nagiej oraz owłosionej?

A. Grzywacz chiński

B. Pudel

C. Maltańczyk

D. Yorkshire terrier

Grzywacz chiński to rasa, która rzeczywiście występuje w dwóch odmiennych typach, nagim oraz owłosionym. Rasa ta charakteryzuje się wyjątkowym wyglądem oraz różnorodnością, co czyni ją interesującą dla miłośników psów. Typ nagi, znany jako 'Chinese Crested', nie posiada sierści na większości ciała, co może być korzystne dla osób z alergiami. Z drugiej strony, odmiana owłosiona, określana jako 'powderpuff', ma gęste, miękkie futro. Oba typy mają swoje unikalne cechy, a ich różnice mogą wpływać na wybór właściciela. W przypadku grzywacza chińskiego, pielęgnacja może być dostosowana do rodzaju sierści; nagie osobniki wymagają większej uwagi w zakresie ochrony skóry przed słońcem, a owłosione – regularnego czesania. Wiedza o tych różnicach jest istotna dla prawidłowej pielęgnacji i zdrowia psa, co jest zgodne z dobrymi praktykami w hodowli i opiece nad zwierzętami.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej