Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 24 maja 2025 23:12
Data zakończenia: 24 maja 2025 23:32

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Czym jest kopia różnicowa?

A. kopiowaniem jedynie tej części plików, która została dodana od momentu stworzenia ostatniej kopii pełnej

B. kopiowaniem tylko plików, które powstały od ostatniej kopii pełnej

C. kopiowaniem jedynie tych plików, które zostały stworzone lub zmodyfikowane od momentu wykonania ostatniej kopii pełnej

D. kopiowaniem wyłącznie plików, które zostały zmienione od utworzenia ostatniej kopii pełnej

Kopia różnicowa polega na kopiowaniu plików, które zostały utworzone lub zmienione od czasu ostatniej pełnej kopii zapasowej. To podejście ma kluczowe znaczenie w zarządzaniu danymi, ponieważ pozwala na oszczędność czasu i miejsca na dysku, eliminując potrzebę wielokrotnego kopiowania tych samych danych. W praktyce, po wykonaniu pełnej kopii zapasowej, system śledzi zmiany dokonywane w plikach, co umożliwia późniejsze zidentyfikowanie tych, które wymagają aktualizacji. Na przykład, jeśli pełna kopia zapasowa została wykonana w poniedziałek, a użytkownik dodał nowe pliki oraz zmodyfikował istniejące w ciągu tygodnia, to w sobotę kopia różnicowa obejmie tylko te pliki, które zostały zmienione lub dodane od poniedziałku. Taki model pozwala na szybkie przywracanie danych: w przypadku utraty informacji, wystarczy przywrócić najnowszą pełną kopię i stosować kolejne kopie różnicowe. Warto zaznaczyć, że standardy dotyczące kopii zapasowych, takie jak ISO 27001, podkreślają znaczenie regularnych kopi zapasowych, aby zapewnić integralność i dostępność danych.

Pytanie 2

Protokołem umożliwiającym bezpołączeniowe przesyłanie datagramów jest

A. IP

B. UDP

C. TCP

D. ARP

Wybór IP, TCP lub ARP jako protokołu do bezpołączeniowego dostarczania datagramów wykazuje pewne nieporozumienia dotyczące funkcji i charakterystyki tych protokołów. IP (Internet Protocol) jest protokołem warstwy sieciowej, który odpowiada za adresowanie i routing pakietów w sieci, ale nie jest protokołem transportowym. Nie zapewnia on bezpośredniej komunikacji pomiędzy aplikacjami ani zarządzania tranzytem danych, co czyni go niewłaściwym wyborem w kontekście dostarczania datagramów. TCP, mimo że jest protokołem bezpołączeniowym, oferuje pełne zarządzanie połączeniami, co obejmuje mechanizmy kontroli błędów i retransmisji, co wprowadza dodatkowe opóźnienia i narzuty, przez co nie jest odpowiedni do sytuacji, gdzie kluczowe jest szybkie dostarczanie danych. ARP (Address Resolution Protocol) działa na warstwie łącza danych i ma na celu mapowanie adresów IP na adresy MAC, co również nie ma związku z dostarczaniem datagramów na poziomie transportowym. Zrozumienie specyfiki tych protokołów jest kluczowe, aby uniknąć błędnych wniosków i zastosować odpowiednie technologie w odpowiednich kontekstach, co jest podstawą skutecznej komunikacji sieciowej. Podczas wyboru protokołu, ważne jest rozważenie wymagań aplikacji oraz charakterystyki przesyłanych danych, aby dostosować odpowiednią metodę komunikacji.

Pytanie 3

W systemie Linux przypisano uprawnienia do katalogu w formie ciągu znaków rwx--x--x. Jaką wartość liczbową te uprawnienia reprezentują?

A. 543

B. 621

C. 711

D. 777

Odpowiedzi 621, 543 oraz 777 są wynikiem błędnych interpretacji zasad przydzielania praw dostępu w systemie Linux. Wartością numeryczną reprezentującą prawa dostępu jest suma wartości przypisanych do poszczególnych uprawnień. W przypadku 621, użytkownicy mogą myśleć, że oznacza to pełne prawa dla właściciela, jednak suma uprawnień dla grupy oraz innych użytkowników jest błędnie ustalona. '6' oznacza, że grupa ma prawo do odczytu i zapisu, co nie jest zgodne z zapisanymi prawami (brak 'w'). W odniesieniu do 543, suma uprawnień dla właściciela, grupy i innych użytkowników nie zgadza się z przekazanymi prawami. Właściciel powinien mieć pełne prawa, a nie tylko odczyt, zapis i wykonanie. Odpowiedź 777 jest również błędna, ponieważ oznacza, że wszyscy użytkownicy mają pełne prawa do folderu. Taki model nie jest zgodny z zasadami zabezpieczeń i mógłby prowadzić do nieautoryzowanego dostępu do ważnych danych. W praktyce, stosowanie niewłaściwych praw dostępu zwiększa ryzyko naruszenia ochrony danych i niewłaściwego wykorzystania zasobów systemowych.

Pytanie 4

W ustawieniach karty graficznej w sekcji Zasoby znajduje się jeden z zakresów pamięci tej karty, który wynosi od A0000h do BFFFFh. Ta wartość odnosi się do obszaru pamięci wskazanego adresem fizycznym

A. 1010 0000 0000 0000 0000 – 1011 1111 1111 1111 1111

B. 1100 1111 1111 1111 1111 – 1110 1111 1111 1111 1111

C. 1001 1111 1111 1111 1111 – 1010 0000 0000 0000 0000

D. 1011 0000 0000 0000 0000 – 1100 1111 1111 1111 1111

Poprawna odpowiedź dotyczy zakresu pamięci związanego z kartą graficzną, który mieści się w określonym adresie fizycznym. W systemie adresowania pamięci, zakres od A0000h do BFFFFh obejmuje adresy od 1010 0000 0000 0000 0000 do 1011 1111 1111 1111 1111 w systemie binarnym. Oznacza to, że jest to obszar pamięci przeznaczony na pamięć wideo, która jest używana przez karty graficzne do przechowywania danych dotyczących wyświetlania. W praktyce, ten zakres pamięci jest używany do przechowywania buforów ramki, co pozwala na efektywne renderowanie grafiki w aplikacjach wymagających dużych zasobów graficznych, takich jak gry czy aplikacje graficzne. Zrozumienie, jak działają adresy fizyczne oraz jak są one związane z architekturą pamięci w systemach komputerowych, jest kluczowe w pracy z zaawansowanymi technologiami, które wymagają optymalizacji wydajności i zarządzania pamięcią. W kontekście standardów branżowych, znajomość tych adresów pamięci jest również istotna dla programistów tworzących oprogramowanie korzystające z GPU.

Pytanie 5

Jakim portem domyślnie odbywa się przesyłanie poleceń (command) serwera FTP?

A. 25

B. 20

C. 21

D. 110

Wybór portów takich jak 20, 25 czy 110 w kontekście FTP prowadzi do nieporozumień związanych z funkcją tych portów w różnych protokołach. Port 20, chociaż związany z FTP, jest używany dla połączeń danych w trybie aktywnym; więc jest to port wykorzystywany przez serwer do przesyłania danych po nawiązaniu połączenia na porcie 21. Użytkownicy mogą mylić jego rolę, sądząc, że to on jest kluczowy dla samego procesu wymiany poleceń. Port 25, z kolei, jest standardowym portem dla protokołu SMTP (Simple Mail Transfer Protocol), służącego do wysyłania wiadomości email, co jest zupełnie inną funkcją. Port 110 jest portem dla protokołu POP3 (Post Office Protocol), który jest używany do pobierania wiadomości email, a nie do transferu plików. Te błędne wybory często wynikają z braku zrozumienia architektury sieciowej oraz różnych protokołów, które operują na różnych portach. Zrozumienie funkcji każdego z tych portów jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania siecią oraz konfiguracji serwerów. Ważne jest, aby przy nauce o protokołach internetowych zwracać uwagę na zastosowania poszczególnych portów oraz standardy IETF, które określają ich przeznaczenie.

Pytanie 6

Zgodnie z normą PN-EN 50174, poziome okablowanie w systemie strukturalnym to segment okablowania pomiędzy

A. gniazdkiem użytkownika a urządzeniem końcowym.

B. serwerem a infrastrukturą sieci.

C. punktami rozdzielczymi w głównych pionach budynku.

D. punktem rozdziału a gniazdem użytkownika.

Wybór odpowiedzi, która wskazuje na inne połączenia w systemie okablowania strukturalnego, może prowadzić do poważnych nieporozumień w zakresie projektowania infrastruktury telekomunikacyjnej. Na przykład, odpowiedź sugerująca, że okablowanie poziome obejmuje połączenie między serwerem a szkieletem sieci, jest niepoprawna, ponieważ te elementy są częścią okablowania pionowego, którego celem jest łączenie różnych poziomów w budynku. Również stwierdzenie, że okablowanie to łączy gniazdko użytkownika z terminalem końcowym, jest mylące, ponieważ terminal końcowy jest zazwyczaj urządzeniem, które korzysta z gniazdka, a nie częścią okablowania. Kolejna nieścisłość występuje w odpowiedzi mówiącej o połączeniach w głównych pionach budynku. Piony są zarezerwowane dla okablowania pionowego, które zapewnia komunikację między różnymi piętrami budynku. W efekcie, niezrozumienie podziału na okablowanie poziome i pionowe oraz ich funkcji prowadzi do błędnych koncepcji związanych z projektowaniem infrastruktury. Kluczowe jest, aby pamiętać, że każda część systemu okablowania pełni określoną rolę, a ich właściwe zrozumienie jest niezbędne dla efektywnego działania całej sieci.

Pytanie 7

Koprocesor (Floating Point Unit) w systemie komputerowym jest odpowiedzialny za realizację

A. operacji na liczbach całkowitych

B. operacji na liczbach naturalnych

C. podprogramów

D. operacji zmiennoprzecinkowych

Koprocesor, znany również jako jednostka zmiennoprzecinkowa (Floating Point Unit, FPU), jest specjalizowanym procesorem, który obsługuje operacje arytmetyczne na liczbach zmiennoprzecinkowych. Liczby te są istotne w obliczeniach inżynieryjnych, naukowych i finansowych, gdzie wymagana jest wysoka precyzja i zakres wartości. Użycie FPU pozwala na szybkie przetwarzanie takich operacji, co jest kluczowe w programowaniu złożonych algorytmów, takich jak symulacje fizyczne, obliczenia numeryczne czy renderowanie grafiki 3D. Na przykład, w grafice komputerowej, obliczenia dotyczące ruchu obiektów, oświetlenia i cieni są często wykonywane przy użyciu operacji zmiennoprzecinkowych, które wymagają dużej mocy obliczeniowej. W standardach programowania, takich jak IEEE 754, zdefiniowane są zasady reprezentacji liczb zmiennoprzecinkowych, co zapewnia spójność i dokładność obliczeń w różnych systemach komputerowych. Dzięki zastosowaniu FPU, programiści mogą tworzyć bardziej wydajne aplikacje, które są w stanie obsługiwać skomplikowane obliczenia w krótszym czasie.

Pytanie 8

Jak nazywa się serwer Windows, na którym zainstalowano usługę Active Directory?

A. serwerem DHCP

B. serwerem plików

C. serwerem WWW

D. kontrolerem domeny

Serwer Windows z zainstalowaną usługą Active Directory nazywa się kontrolerem domeny, ponieważ pełni kluczową rolę w zarządzaniu infrastrukturą informatyczną w organizacjach. Kontroler domeny jest odpowiedzialny za przechowywanie obiektów, takich jak konta użytkowników, komputery oraz zasoby sieciowe, a także za autoryzację i uwierzytelnianie użytkowników, co zapewnia bezpieczeństwo i kontrolę dostępu do zasobów. Korzystając z Active Directory, administratorzy mogą centralnie zarządzać politykami bezpieczeństwa, przypisywać uprawnienia oraz konfigurować zasady grupowe, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania systemami informatycznymi. Przykładem zastosowania kontrolera domeny może być organizacja, w której pracownicy logują się do swoich komputerów za pomocą tych samych poświadczeń, co umożliwia im dostęp do wspólnych zasobów i aplikacji w sposób bezpieczny i efektywny. Warto zaznaczyć, że kontrolery domeny mogą być zreplikowane w środowisku, co zwiększa niezawodność i dostępność usług.

Pytanie 9

Wykonanie na komputerze z systemem Windows kolejno poleceń ```ipconfig /release``` oraz ```ipconfig /renew``` umożliwi zweryfikowanie, czy usługa w sieci funkcjonuje poprawnie

A. serwera DHCP

B. Active Directory

C. rutingu

D. serwera DNS

Polecenia ipconfig /release i ipconfig /renew to naprawdę ważne narzędzia, jeśli chodzi o zarządzanie IP w systemie Windows, zwłaszcza w kontekście DHCP, czyli dynamicznego przydzielania adresów IP. Kiedy używasz ipconfig /release, komputer oddaje aktualny adres IP, co oznacza, że serwer DHCP może go przydzielić innym urządzeniom. Potem, jak użyjesz ipconfig /renew, zaczyna się proces ponownego uzyskiwania adresu IP od serwera. Jeśli wszystko działa jak należy, komputer dostaje nowy adres IP oraz inne ważne dane, jak maska podsieci czy serwery DNS. Używanie tych poleceń jest super przydatne, jeśli napotykasz problemy z połączeniem w sieci. Regularne ich stosowanie może pomóc w zarządzaniu adresami IP w twojej sieci, co jest naprawdę przydatne.

Pytanie 10

Aby wyświetlić listę wszystkich zainstalowanych urządzeń w systemie Windows lub zmienić ich właściwości, należy skorzystać z narzędzia

A. dnsmgmt.msc

B. dhcpmgmt.msc

C. devmgmt.msc

D. diskmgmt.msc

Użycie narzędzia devmgmt.msc pozwala na zarządzanie urządzeniami w systemie Windows. Jest to Menedżer urządzeń, który wyświetla listę wszystkich zainstalowanych komponentów sprzętowych, umożliwiając użytkownikom łatwe zarządzanie nimi. Dzięki temu narzędziu można aktualizować sterowniki, wyłączać lub włączać urządzenia oraz diagnozować problemy z wykrywanym sprzętem. Przykładowo, jeśli zauważysz, że jakiś sprzęt nie działa poprawnie, możesz otworzyć Menedżera urządzeń, zlokalizować dany komponent, a następnie sprawdzić jego status oraz zaktualizować sterownik. W kontekście dobrych praktyk, regularne przeglądanie Menedżera urządzeń w celu aktualizacji sterowników jest kluczowe dla zapewnienia optymalnej wydajności systemu oraz zgodności z nowym oprogramowaniem. Narzędzie to jest zgodne z standardami zarządzania sprzętem w systemach operacyjnych Windows, co czyni je niezbędnym w codziennym użytkowaniu komputera.

Pytanie 11

Jakie protokoły przesyłają regularne kopie tablic routingu do sąsiednich ruterów, nie zawierając pełnych informacji o odległych urządzeniach routujących?

A. RIP, IGRP

B. EIGRP, OSPF

C. EGP, BGP

D. OSPF, RIP

Wybór protokołów EGP i BGP jako odpowiedzi prowadzi do kilku nieporozumień dotyczących ich funkcji i zastosowań. EGP (Exterior Gateway Protocol) to przestarzały protokół, który był używany do komunikacji między różnymi systemami autonomicznymi, ale nie jest obecnie szeroko stosowany. W jego miejscu BGP (Border Gateway Protocol) stał się standardem dla routingu między systemami autonomicznymi. BGP jest oparty na pełnej informacji o trasach, co oznacza, że wymienia pełne tablice routingu pomiędzy ruterami, a nie tylko zmienione informacje, co czyni go mniej efektywnym w kontekście lokalnych aktualizacji, które są kluczowe dla szybkiego reagowania na zmiany w topologii. W praktyce, ten protokół jest używany głównie do zarządzania trasami między wieloma dostawcami usług internetowych, co sprawia, że jego zastosowanie w lokalnych sieciach korporacyjnych czy w sieciach o spójnym adresowaniu IP jest nieadekwatne. Kolejnym błędnym podejściem jest połączenie OSPF z RIP. Choć OSPF jest protokołem link-state, który przekazuje jedynie zmiany w stanie połączeń, RIP (Routing Information Protocol) jest protokołem typu distance-vector, który regularnie przesyła pełne tablice routingu, co jest mniej wydajne. Takie nieścisłości w zrozumieniu, jak różne protokoły działają i jakie są ich zastosowania, mogą prowadzić do niewłaściwych decyzji projektowych w sieciach komputerowych. Wybierając protokoły, istotne jest uwzględnienie ich charakterystyki i wymagań danej sieci, co jest kluczowe dla jej wydajności i niezawodności.

Pytanie 12

W dokumentacji systemu operacyjnego Windows XP opisano pliki o rozszerzeniu .dll. Czym jest ten plik?

A. inicjalizacyjnego

B. biblioteki

C. dziennika zdarzeń

D. uruchamialnego

Wybór odpowiedzi związanych z dziennikiem zdarzeń, plikami inicjalizacyjnymi czy uruchamialnymi wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące funkcji i charakterystyki plików w systemie Windows. Dzienniki zdarzeń są odpowiedzialne za rejestrowanie działań systemowych i nie mają związku z dynamicznymi bibliotekami, które są z natury współdzielonymi zasobami programowymi. Pliki inicjalizacyjne, takie jak .ini, pełnią rolę konfiguracji aplikacji, a nie zawierają kodu wykonywalnego, co jest fundamentalną cechą bibliotek .dll. Z kolei pliki uruchamialne, takie jak .exe, są bezpośrednio wykonywane przez system operacyjny, w przeciwieństwie do .dll, które muszą być załadowane przez inne aplikacje. Istotnym błędem jest łączenie tych terminów, ponieważ każdy z nich odnosi się do innych ról i funkcji w ekosystemie systemu operacyjnego. Aby prawidłowo zrozumieć te zagadnienia, warto zgłębić funkcje różnych typów plików oraz ich interakcje w kontekście architektury systemu, co wykazuje znaczenie plików .dll jako centralnych elementów elastyczności i efektywności działania aplikacji w środowisku Windows.

Pytanie 13

Według modelu TCP/IP protokoły DNS, FTP i SMTP są przypisane do warstwy

A. aplikacji

B. internetowej

C. transportowej

D. dostępu do sieci

Wybór warstwy dostępu do sieci jako odpowiedzi prowadzi do nieporozumień dotyczących struktury modelu TCP/IP. Warstwa dostępu do sieci, często nazywana również warstwą fizyczną i łącza danych, odpowiada za sposób, w jaki dane są przesyłane przez fizyczne medium, takie jak kable czy fale radiowe. W tej warstwie nie ma miejsca na protokoły aplikacyjne, które zajmują się interfejsem użytkownika i wymianą danych w sposób zrozumiały dla aplikacji. Wybór warstwy internetowej również nie jest trafny. Ta warstwa odpowiedzialna jest za przekazywanie pakietów między hostami, wykorzystując protokoły takie jak IP (Internet Protocol). Warstwa transportowa, z kolei, obsługuje transmisję danych pomiędzy aplikacjami działającymi na różnych hostach i wykorzystuje protokoły takie jak TCP (Transmission Control Protocol) i UDP (User Datagram Protocol). Protokły DNS, FTP i SMTP funkcjonują na wyższym poziomie, umożliwiając aplikacje wymianę informacji i nie są związane z zadaniami warstwy fizycznej ani transportowej. Typowe błędy myślowe prowadzące do tego rodzaju odpowiedzi mogą obejmować mylenie różnych poziomów abstrakcji w modelu TCP/IP oraz niewłaściwe przyporządkowanie funkcji poszczególnych protokołów. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że protokoły aplikacyjne są niezależne od warstwy transportowej czy dostępu do sieci, co daje możliwość ich uniwersalnego zastosowania w różnych sieciach.

Pytanie 14

Do serwisu komputerowego przyniesiono laptop z matrycą, która bardzo słabo wyświetla obraz. Dodatkowo obraz jest niezwykle ciemny i widoczny jedynie z bliska. Co może być przyczyną tej usterki?

A. uszkodzone połączenie między procesorem a matrycą

B. uszkodzony inwerter

C. pęknięta matryca

D. uszkodzone złącze HDMI

Rozważając inne odpowiedzi, należy zrozumieć, dlaczego nie są one prawidłowe. Uszkodzone łącze między procesorem a matrycą może prowadzić do braku obrazu lub artefaktów, jednak nie jest to typowy objaw ciemnego obrazu, który staje się widoczny jedynie z bliska. Gniazdo HDMI, z kolei, dotyczy wyjścia sygnału wideo do zewnętrznych monitorów, a nie samego wyświetlania obrazu na wbudowanej matrycy laptopa. Problemy z gniazdem HDMI nie wpływają na zdolność matrycy do wyświetlania obrazu, chyba że laptop próbuje przesłać sygnał na zewnętrzny ekran, co nie dotyczy opisanej sytuacji. Uszkodzona matryca mogłaby również powodować problemy, ale objawy byłyby bardziej zróżnicowane i często szersze niż tylko ciemny obraz z bliska. Pęknięta matryca zazwyczaj prowadzi do widocznych uszkodzeń, takich jak pęknięcia lub rozlane kolory, co również nie pasuje do opisanego problemu. W praktyce, diagnostyka problemów z wyświetlaniem wymaga precyzyjnego podejścia, które uwzględnia różne elementy i ich interakcje, a nie tylko powierzchowne objawy. Dlatego tak ważne jest, aby technik posiadał gruntowną wiedzę na temat funkcjonowania wszystkich komponentów laptopa, aby skutecznie zidentyfikować źródło problemów z wyświetlaniem.

Pytanie 15

Który z protokołów zapewnia bezpieczne połączenie między klientem a witryną internetową banku, zachowując prywatność użytkownika?

A. HTTPS (Hypertext Transfer Protocol Secure)

B. FTPS (File Transfer Protocol Secure)

C. HTTP (Hypertext Transfer Protocol)

D. SFTP (SSH File Transfer Protocol)

FTPS, SFTP oraz HTTP nie zapewniają odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa i prywatności, który jest niezbędny podczas interakcji z serwisami bankowymi. FTPS, choć dodaje warstwę bezpieczeństwa do tradycyjnego protokołu FTP, nie jest wystarczająco elastyczny w kontekście współczesnych aplikacji webowych, ponieważ wymaga otwierania różnych portów dla połączeń, co może prowadzić do problemów z firewallem. SFTP, z drugiej strony, jest protokołem używanym głównie do przesyłania plików, opartym na SSH. Choć SFTP jest bezpieczny, nie jest przeznaczony do przesyłania danych w czasie rzeczywistym w kontekście przeglądania stron internetowych, co czyni go mniej odpowiednim dla aplikacji bankowych. HTTP, najbardziej podstawowy protokół bez zabezpieczeń, nie szyfruje danych, co sprawia, że wszelkie przesyłane informacje są podatne na przechwycenie. Wybór niewłaściwego protokołu do komunikacji z bankiem może prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak kradzież tożsamości czy utrata środków. Często użytkownicy nie zdają sobie sprawy z zagrożeń związanych z korzystaniem z niezabezpieczonych połączeń, co prowadzi do nawyków mogących zagrażać ich bezpieczeństwu w sieci. Kluczowe jest zrozumienie, że zaufane protokoły, jak HTTPS, są nie tylko zalecane, ale wręcz wymagane w kontekście współczesnych standardów bezpieczeństwa.

Pytanie 16

Jakie czynności należy wykonać, aby przygotować nowego laptopa do użytkowania?

A. Podłączenie zasilania zewnętrznego, uruchomienie laptopa, zainstalowanie baterii, instalacja systemu, wyłączenie laptopa po zakończeniu instalacji systemu operacyjnego

B. Uruchomienie laptopa, zainstalowanie baterii, instalacja systemu operacyjnego, podłączenie zasilania zewnętrznego, wyłączenie laptopa po zakończeniu instalacji systemu operacyjnego

C. Podłączenie zasilania zewnętrznego, uruchomienie laptopa, instalacja systemu, zainstalowanie baterii, wyłączenie laptopa po zakończeniu instalacji systemu operacyjnego

D. Zainstalowanie baterii, podłączenie zasilania zewnętrznego, uruchomienie laptopa, instalacja systemu, wyłączenie laptopa po zakończeniu instalacji systemu operacyjnego

Montaż baterii przed przystąpieniem do podłączania zewnętrznego zasilania sieciowego jest kluczowy, ponieważ pozwala na uruchomienie laptopa w przypadku braku dostępu do źródła energii. Wprowadzenie laptopa w tryb działania z baterią jako pierwszym krokiem zapewnia, że urządzenie nie straci energii podczas początkowej konfiguracji. Następnie, po podłączeniu zasilania, można włączyć laptopa, co jest niezbędne do rozpoczęcia procesu instalacji systemu operacyjnego. Instalacja systemu powinna być przeprowadzana w pełni naładowanym urządzeniu, by uniknąć problemów związanych z zasilaniem w trakcie instalacji. Po zakończeniu instalacji, wyłączenie laptopa to standardowa procedura, która pozwala na zakończenie wszystkich procesów związanych z konfiguracją. Dobre praktyki w zakresie przygotowania sprzętu do pracy wskazują, że zawsze należy upewnić się, że urządzenie jest w pełni skonfigurowane i gotowe do użycia przed rozpoczęciem pracy, aby zapewnić optymalną wydajność i stabilność systemu operacyjnego.

Pytanie 17

Termin określający zdolność do rozbudowy sieci to

A. kompatybilnością

B. bezawaryjnością

C. nadmiarowością

D. skalowalnością

Nadmiarowość, bezawaryjność oraz kompatybilność to terminy, które często są mylone ze skalowalnością, ale w rzeczywistości odnoszą się do zupełnie innych koncepcji technicznych. Nadmiarowość dotyczy zapewnienia dodatkowych zasobów lub komponentów w systemie, aby mogły one przejąć funkcje w przypadku awarii. Oznacza to, że każdy element jest powielany, co zwiększa niezawodność systemu, ale niekoniecznie jego zdolność do rozbudowy. Bezawaryjność natomiast odnosi się do zdolności systemu do działania bez przerwy, nawet w obliczu awarii części jego składowych. Jest to istotna cecha, ale nie wpływa na fakt, czy system można łatwo rozszerzyć. Kompatybilność z kolei dotyczy zdolności różnych systemów lub aplikacji do współpracy ze sobą, co jest istotne w kontekście integracji, ale nie definiuje możliwości rozbudowy sieci. Często pojawiają się błędne przekonania, że dodawanie nowych elementów do istniejącej infrastruktury jest równoważne z jej skalowalnością, podczas gdy kluczowe jest, aby te nowe elementy mogły być włączane bez zakłócania działania całego systemu. Dlatego zrozumienie różnic między tymi pojęciami jest niezbędne do skutecznego projektowania i zarządzania sieciami.

Pytanie 18

Jaki adres IP w systemie dziesiętnym odpowiada adresowi IP 10101010.00001111.10100000.11111100 zapisanemu w systemie binarnym?

A. 171.15.159.252

B. 171.14.159.252

C. 170.14.160.252

D. 170.15.160.252

Adres IP zapisany w systemie binarnym 10101010.00001111.10100000.11111100 składa się z czterech oktetów. Aby przekształcić go na system dziesiętny, należy zinterpretować każdy z oktetów oddzielnie. Pierwszy oktet 10101010 to 128 + 32 + 8 = 170, drugi 00001111 to 0 + 0 + 8 + 4 + 2 + 1 = 15, trzeci 10100000 to 128 + 32 = 160, a czwarty 11111100 to 128 + 64 + 32 + 16 + 8 + 4 = 252. Łącząc te wartości, otrzymujemy adres IP w systemie dziesiętnym: 170.15.160.252. Zrozumienie konwersji między systemami liczbowymi jest kluczowe w pracy z sieciami komputerowymi, gdzie adresy IP mają fundamentalne znaczenie dla komunikacji. Przykładowo, w praktycznych zastosowaniach inżynierowie sieciowi często muszą konwertować adresy IP do różnych formatów podczas konfigurowania routerów czy serwerów. Warto również podkreślić, że poprawne zrozumienie adresacji IP jest zgodne z normami TCP/IP, co jest istotne w projektowaniu i wdrażaniu sieci komputerowych.

Pytanie 19

Aby możliwe było zorganizowanie pracy w wydzielonych logicznie mniejszych podsieciach w sieci komputerowej, należy ustawić w przełączniku

A. WAN

B. VPN

C. VLAN

D. WLAN

VLAN, czyli Virtual Local Area Network, jest technologią, która umożliwia podział jednej fizycznej sieci lokalnej na wiele logicznych podsieci. Dzięki VLAN możliwe jest segregowanie ruchu sieciowego w zależności od określonych kryteriów, takich jak dział, zespół czy funkcja w organizacji. W praktyce, przełączniki sieciowe są konfigurowane w taki sposób, aby porty przełącznika mogły być przypisane do określonych VLAN-ów, co pozwala na izolację ruchu między różnymi grupami użytkowników. Na przykład, w dużej firmie można stworzyć osobne VLAN-y dla działu finansowego, sprzedażowego i IT, co zwiększa bezpieczeństwo oraz ogranicza wykorzystywanie pasma. Ponadto, VLAN-y ułatwiają zarządzanie siecią oraz zwiększają jej efektywność, ponieważ umożliwiają lepsze wykorzystanie zasobów sieciowych. Standardy takie jak IEEE 802.1Q definiują, jak realizować VLAN-y w sieciach Ethernet, co czyni je uznawanym podejściem w projektowaniu nowoczesnych infrastruktury sieciowych.

Pytanie 20

Funkcje z różnych dziedzin (data i czas, finanse, tekst, matematyka, statystyka) są składnikiem

A. przeglądarki internetowej

B. edytora tekstowego

C. arkusza kalkulacyjnego

D. programów do tworzenia prezentacji multimedialnych

Funkcje różnych kategorii, takich jak daty i czasu, finansowe, tekstowe, matematyczne oraz statystyczne, są integralnym elementem arkuszy kalkulacyjnych, takich jak Microsoft Excel czy Google Sheets. Arkusze kalkulacyjne zostały zaprojektowane z myślą o obliczeniach, analizie danych oraz automatyzacji zadań, co czyni je niezwykle użytecznymi narzędziami w biznesie i nauce. Przykładowo, funkcje finansowe pozwalają na obliczanie wartości obecnej netto (NPV) lub przyszłej wartości (FV), co jest kluczowe przy podejmowaniu decyzji inwestycyjnych. Funkcje tekstowe umożliwiają manipulację danymi tekstowymi, co jest istotne podczas analizy danych pochodzących z różnych źródeł. Ponadto, funkcje statystyczne, takie jak ŚREDNIA czy MEDIANA, ułatwiają analizę zbiorów danych, co jest nieocenione w badaniach rynkowych. Stosowanie tych funkcji zgodnie z dobrymi praktykami poprawia efektywność pracy i minimalizuje ryzyko błędów, co jest istotne w kontekście profesjonalnego zarządzania danymi.

Pytanie 21

Jakie złącze na płycie głównej komputera jest przeznaczone do zamontowania karty graficznej widocznej na powyższym obrazie?

A. PCI-E

B. AGP

C. PCI

D. ISA

Interfejs PCI-E czyli PCI Express to obecnie najnowocześniejszy i najbardziej powszechny standard złącza używanego do instalacji kart graficznych w komputerach osobistych. PCI-E oferuje znacznie większą przepustowość danych w porównaniu do starszych standardów takich jak AGP czy PCI co jest kluczowe dla nowoczesnych kart graficznych które przetwarzają ogromne ilości danych graficznych w czasie rzeczywistym. PCI-E jest standardem modułowym co oznacza że można zwiększać jego wydajność poprzez dodawanie większej liczby linii co przekłada się na wyższą przepustowość. Na przykład PCI-E x16 to najczęściej używane złącze do kart graficznych oferujące 16 linii danych co jest wystarczające do obsługi nawet najbardziej wymagających kart. Warto wspomnieć że PCI-E jest również zgodne z przyszłymi wersjami co oznacza że nowe karty graficzne są często kompatybilne z starszymi wersjami gniazd PCI-E co zapewnia większą elastyczność w modernizacji sprzętu. Dzięki tym zaletom PCI-E jest preferowanym wyborem dla entuzjastów gier i profesjonalistów potrzebujących dużej mocy obliczeniowej w zastosowaniach graficznych.

Pytanie 22

Firma Dyn, której serwery DNS zostały zaatakowane, przyznała, że część tego ataku … miała miejsce z użyciem różnych urządzeń podłączonych do sieci. Ekosystem kamer, czujników i kontrolerów określany ogólnie jako 'Internet rzeczy' został wykorzystany przez cyberprzestępców jako botnet − sieć maszyn-zombie. Jakiego rodzaju atak jest opisany w tym cytacie?

A. DDOS

B. flooding

C. DOS

D. mail bombing

Atak typu DDoS (Distributed Denial of Service) polega na przeciążeniu serwerów docelowych przez jednoczesne wysyłanie dużej liczby żądań z wielu źródeł. W przypadku ataku na Dyn, przestępcy wykorzystali Internet Rzeczy (IoT), tworząc z rozproszonych urządzeń botnet, co znacznie zwiększyło skuteczność ataku. Urządzenia IoT, takie jak kamery, czujniki i inne podłączone do sieci sprzęty, często nie mają odpowiednich zabezpieczeń, co czyni je łatwym celem dla cyberprzestępców. Tego typu ataki mogą prowadzić do znacznych przerw w dostępności usług, co wpłynęło na wiele stron internetowych korzystających z serwerów Dyn. W branży stosuje się różnorodne techniki obronne, takie jak filtrowanie ruchu czy implementacja systemów WAF (Web Application Firewall), aby zminimalizować ryzyko DDoS. Przykładem jest zastosowanie rozproszonych systemów ochrony, które mogą wykrywać anomalie w ruchu oraz automatycznie reagować na złośliwe działania. Warto pamiętać, że zabezpieczenie przed atakami DDoS jest częścią szerszej strategii ochrony infrastruktury IT.

Pytanie 23

W systemie Linux plik posiada uprawnienia ustawione na 541. Właściciel ma możliwość pliku

A. odczytać oraz wykonać

B. wyłącznie wykonać

C. odczytać, zapisać oraz wykonać

D. zmieniać

Uprawnienia pliku w systemie Linux są określane za pomocą trzech cyfr, gdzie każda cyfra reprezentuje różne uprawnienia dla właściciela, grupy i innych użytkowników. Wartość 541 oznacza, że właściciel ma uprawnienia do odczytu (4) i wykonania (1), ale nie ma uprawnień do zapisu (0). Z tego względu poprawna odpowiedź to możliwość odczytu i wykonania. Uprawnienia te są kluczowe w zarządzaniu bezpieczeństwem systemu, ponieważ pozwalają na kontrolowanie, kto ma dostęp do plików i jak może z nich korzystać. Na przykład, jeśli właściciel pliku chce, aby inni użytkownicy mogli go uruchomić, ale nie modyfikować, ustawienie uprawnień na 541 jest odpowiednie. Dobre praktyki w zarządzaniu uprawnieniami obejmują minimalizowanie dostępu do plików, a także używanie polecenia 'chmod' do precyzyjnego ustawiania tych uprawnień, co jest niezbędne w środowiskach produkcyjnych dla utrzymania bezpieczeństwa i integralności danych.

Pytanie 24

Aby zapewnić komputerowi otrzymanie konkretnego adresu IP od serwera DHCP, należy na serwerze ustalić

A. wykluczenie adresu IP urządzenia.

B. zarezerwowanie adresu IP urządzenia.

C. dzierżawę adresu IP.

D. pulę adresów IP.

Wykluczenie adresu IP komputera oznacza, że adres ten nie będzie przydzielany przez serwer DHCP innym urządzeniom, co nie gwarantuje jednak, że dany komputer otrzyma go w przyszłości. Z kolei dzierżawa adresu IP to proces, w którym komputer otrzymuje adres IP na określony czas, co oznacza, że po upływie tego czasu adres może być przydzielony innemu urządzeniu. To podejście jest typowe dla dynamicznych przydziałów adresów IP, gdzie nie ma gwarancji, że dany komputer zawsze będzie miał ten sam adres. Pula adresów IP odnosi się do zakresu adresów, które serwer DHCP może przydzielać urządzeniom w sieci, ale nie zapewnia to, że konkretne urządzenie uzyska konkretny adres IP. Dlatego podejścia te mogą prowadzić do sytuacji, w której urządzenie zmienia adres IP, co jest problematyczne w przypadku serwisów wymagających stałej dostępności pod ustalonym adresem. Ostatecznie, wybór metody zastrzegania adresu IP jest zgodny z najlepszymi praktykami zarządzania sieciami, które zalecają przypisywanie statycznych adresów IP dla krytycznych urządzeń, aby zminimalizować problemy z dostępnością oraz poprawić zarządzanie siecią.

Pytanie 25

Ataki mające na celu zakłócenie funkcjonowania aplikacji oraz procesów działających w urządzeniu sieciowym określane są jako ataki typu

A. smurf

B. zero-day

C. spoofing

D. DoS

Atak typu DoS (Denial of Service) ma na celu zablokowanie dostępu do usługi lub aplikacji, przeciążając zasoby serwera poprzez generowanie dużej liczby żądań w krótkim czasie. Taki atak może uniemożliwić prawidłowe działanie systemu, co w praktyce oznacza, że użytkownicy nie mogą korzystać z danej usługi. W kontekście sieciowym, atak DoS jest często realizowany poprzez wykorzystanie flaw w protokołach komunikacyjnych lub przez wysyłanie dużych pakietów danych, które skutkują wyczerpaniem zasobów serwera. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce jest zabezpieczanie sieci za pomocą zapór ogniowych oraz systemów wykrywania intruzów, które monitorują i blokują podejrzane wzorce ruchu. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, organizacje powinny wdrażać strategie obrony wielowarstwowej, aby zminimalizować ryzyko ataków DoS, m.in. poprzez skalowanie zasobów serwerowych oraz zastosowanie sieci CDN, która może rozproszyć ruch do wielu lokalizacji.

Pytanie 26

W architekturze ISO/OSI protokoły TCP oraz UDP funkcjonują w warstwie

A. aplikacji

B. sieci

C. transportowej

D. łącza danych

TCP (Transmission Control Protocol) i UDP (User Datagram Protocol) są protokołami komunikacyjnymi, które działają w warstwie transportowej modelu ISO/OSI. Warstwa ta jest odpowiedzialna za zapewnienie niezawodnego przesyłania danych między aplikacjami na różnych urządzeniach. TCP zapewnia komunikację opartą na połączeniach, co oznacza, że tworzy stabilne połączenie między nadawcą a odbiorcą, co jest szczególnie przydatne w aplikacjach, które wymagają wysokiej niezawodności, takich jak przesyłanie plików czy komunikacja w sieciach korporacyjnych. Z kolei UDP jest protokołem bezpołączeniowym, co umożliwia szybsze przesyłanie danych, ale bez gwarancji dostarczenia czy kolejności pakietów, co czyni go idealnym rozwiązaniem dla aplikacji strumieniowych, takich jak transmisje wideo czy gry online. Ważne jest również, aby zrozumieć, że protokoły te są kluczowe dla architektury internetowej i stanowią fundament dla wielu usług sieciowych, wspierając różnorodne aplikacje i protokoły działające w warstwie aplikacji.

Pytanie 27

W specyfikacji technicznej płyty głównej znajduje się zapis Supports up to Athlon XP 3000+ processor. Co to oznacza w kontekście obsługi procesorów przez tę płytę główną?

A. nie nowsze niż Athlon XP 3000+

B. wszystkie o częstotliwości większej niż 3000 MHz

C. wszystkie o częstotliwości mniejszej niż 3000 MHz

D. zgodnie z mobile Athlon 64

Wybór odpowiedzi sugerującej, że płyta główna obsługuje procesory o częstotliwości powyżej 3000 MHz jest błędny, ponieważ specyfikacja nie odnosi się do częstotliwości, lecz do konkretnego modelu procesora. Odpowiedzi te wskazują na nieporozumienie związane z rodzajem wsparcia, jakie płyta główna oferuje. Zapis 'supports up to Athlon XP 3000+' oznacza, że jest to najwyższy model, dla którego płyta została zaprojektowana, a nie sugeruje, że wszystkie procesory o wyższej częstotliwości będą funkcjonować poprawnie. Odpowiedzi dotyczące procesorów o niższej wydajności również nie są precyzyjne, gdyż nie uwzględniają specyfiki architektury procesorów z rodziny Athlon i ich kompatybilności z danym gniazdem. W praktyce, wiele osób może zakładać, że nowsze lub szybsze procesory będą działały wstecznie w starszych płytach głównych, co jest często mylne. Architektura procesorów zmieniała się na przestrzeni lat, co powodowało problemy z kompatybilnością, takie jak różnice w gniazdach (np. Socket A dla Athlon XP w porównaniu do Socket 754 dla Athlon 64). Te błędne założenia mogą prowadzić do nieudanych prób modernizacji sprzętu, co w efekcie wpływa na wydajność i stabilność systemu. Zrozumienie tych zależności jest kluczowe w kontekście budowy i modernizacji komputerów, a ignorowanie specyfikacji płyty głównej może prowadzić do poważnych problemów technicznych.

Pytanie 28

Po zauważeniu przypadkowego skasowania istotnych danych na dysku, najlepszym sposobem na odzyskanie usuniętych plików jest

A. zainstalowanie na tej samej partycji co pliki programu do odzyskiwania skasowanych danych, np. Recuva

B. odinstalowanie i ponowne zainstalowanie sterowników dysku twardego, zalecanych przez producenta

C. podłączenie dysku do komputera, w którym zainstalowany jest program typu recovery

D. przeskanowanie systemu narzędziem antywirusowym, a następnie skorzystanie z narzędzia chkdsk

Decyzje dotyczące odzyskiwania danych mogą być złożone, a wybór niewłaściwych metod może prowadzić do trwałej utraty danych. Zainstalowanie programu do odzyskiwania danych na tej samej partycji, z której pliki zostały usunięte, jest nieoptymalne. Takie działanie może spowodować, że program do odzyskiwania nadpisze obszary dysku, na których znajdują się fragmenty usuniętych plików, co znacznie utrudni lub wręcz uniemożliwi ich odzyskanie. Kolejną nieodpowiednią strategią jest odinstalowywanie i ponowne instalowanie sterowników dysku twardego. Ten proces nie ma żadnego wpływu na odzyskiwanie danych, ponieważ sterowniki odpowiadają za komunikację sprzętową, a nie za zarządzanie danymi. Podłączenie dysku do systemu z zainstalowanym programem recovery jest znacznie bardziej skuteczne. Przeskanowanie systemu programem antywirusowym oraz użycie narzędzia chkdsk również nie są metodami, które bezpośrednio dotyczą odzyskiwania danych. Narzędzie chkdsk jest używane do sprawdzania błędów dysku i ich naprawy, ale nie służy do przywracania usuniętych plików, co może prowadzić do błędnych interpretacji funkcji tego narzędzia. W procesie odzyskiwania danych bardzo ważne jest zrozumienie, że każda akcja na dysku ma potencjał do nadpisania danych, dlatego odpowiednie podejście i techniki są kluczowe dla skutecznego odzyskiwania.

Pytanie 29

Po wykonaniu instalacji z domyślnymi parametrami system Windows XP NIE OBSŁUGUJE formatu systemu plików

A. NTFS

B. EXT

C. FAT16

D. FAT32

Wybór odpowiedzi FAT16, NTFS lub FAT32 wskazuje na niepełne zrozumienie różnic między systemami plików a ich obsługą przez system Windows XP. FAT16 i FAT32 to starsze systemy plików, które były szeroko stosowane w systemach operacyjnych Microsoftu. FAT16 obsługuje mniejsze dyski i partycje, a jego maksymalny rozmiar pliku wynosi 2 GB, co czyni go mało praktycznym w dobie nowoczesnych dysków twardych. FAT32 rozwiązuje wiele ograniczeń FAT16, umożliwiając obsługę większych partycji i plików do 4 GB, jednak wciąż nie ma funkcji takich jak zarządzanie uprawnieniami w plikach. NTFS, z drugiej strony, wprowadza zaawansowane mechanizmy zarządzania danymi, takie jak systemy uprawnień, szyfrowanie plików oraz możliwość odzyskiwania usuniętych danych. Użytkownicy mogą mieć skłonność do mylenia pojęcia obsługi systemów plików z ich wydajnością czy zastosowaniem, co prowadzi do błędnych wniosków. Warto zaznaczyć, że system Windows XP nie komunikuje się z systemem plików EXT, co jest kluczowe w kontekście wszechstronności i wymiany danych między różnymi systemami operacyjnymi. Zrozumienie tych różnic jest istotne, aby uniknąć problemów z dostępem do danych i ich zarządzaniem w złożonych środowiskach IT.

Pytanie 30

Podaj właściwy sposób zapisu liczby -1210 w metodzie znak-moduł na ośmiobitowej liczbie binarnej.

A. -1.11000zm

B. +1.11000zm

C. 10001100zm

D. 00001100zm

Wszystkie niepoprawne odpowiedzi bazują na błędnych założeniach dotyczących reprezentacji liczby -1210 w systemie binarnym oraz zastosowania metody znak-moduł. Przykładowo, zapis 00001100zm przedstawia tylko wartość dodatnią 12, natomiast nie uwzględnia faktu, że liczba jest ujemna. W przypadku metody znak-moduł, najstarszy bit powinien być ustawiony na 1, aby wskazać, że liczba jest ujemna. Z kolei odpowiedzi +1.11000zm oraz -1.11000zm sugerują format zmiennoprzecinkowy, który nie jest odpowiedni do reprezentacji liczb całkowitych w kontekście przedstawionym w pytaniu. Metoda znak-moduł wykorzystuje bezpośrednie reprezentacje liczb całkowitych, a nie zmiennoprzecinkowe, co jest kluczowym błędem tych odpowiedzi. Dodatkowo, odpowiedzi te nie uwzględniają, że liczba -1210 w systemie binarnym nie może być przedstawiona w postaci, która nie wskazuje wyraźnie na jej ujemność. W praktyce, w systemach komputerowych, istotne jest odpowiednie reprezentowanie liczb, aby uniknąć błędów obliczeniowych i zapewnić poprawność działania algorytmów. Stosowanie metod, które nie są zgodne z wymaganiami zadania, prowadzi do niepoprawnych wyników i może być źródłem problemów w aplikacjach wymagających precyzyjnych obliczeń.

Pytanie 31

Jakie elementy wchodzą w skład dokumentacji powykonawczej?

A. Kalkulacja kosztów na podstawie katalogu nakładów rzeczowych KNR

B. Analiza biznesowa potrzeb zamawiającego

C. Wstępny kosztorys ofertowy

D. Wyniki testów sieci

Wyniki testów sieci stanowią kluczowy element dokumentacji powykonawczej, ponieważ dostarczają szczegółowych informacji na temat wydajności i funkcjonalności systemu po jego zainstalowaniu. Testy te są niezbędne, aby upewnić się, że wszystkie komponenty sieci działają zgodnie z wymaganiami technicznymi oraz specyfikacjami zamawiającego. Przykładowo, mogą obejmować testy przepustowości, opóźnienia, pakietów błędnych czy również testy obciążeniowe. W branży telekomunikacyjnej oraz IT, zgodnie z najlepszymi praktykami, takich jak ISO/IEC 27001 czy ITIL, dokumentacja powykonawcza powinna zawierać wyniki tych testów, ponieważ stanowią one podstawę do oceny jakości wdrożonego rozwiązania oraz jego zgodności z oczekiwaniami. Ponadto, wyniki testów są niezbędne do późniejszej analizy oraz ewentualnych działań serwisowych, co potwierdza ich istotne znaczenie w procesie zarządzania projektami.

Pytanie 32

Jaki skrót odpowiada poniższej masce podsieci: 255.255.248.0?

A. /23

B. /22

C. /21

D. /24

Skrócony zapis /21 odpowiada masce podsieci 255.255.248.0, co oznacza, że pierwsze 21 bitów adresu IP jest zarezerwowanych dla identyfikacji podsieci, a pozostałe 11 bitów dla hostów w tej podsieci. Taka konfiguracja pozwala na skonfigurowanie do 2046 hostów (2^11 - 2, ponieważ musimy odjąć adres sieci oraz adres rozgłoszeniowy). W praktyce, maski podsieci są kluczowe dla efektywnego zarządzania adresacją w sieciach komputerowych. Umożliwiają one podział dużych sieci na mniejsze, bardziej zarządzalne segmenty, co zwiększa bezpieczeństwo oraz efektywność transmisji danych. W kontekście standardów sieciowych, stosowanie maski /21 jest powszechnie spotykane w większych przedsiębiorstwach, gdzie istnieje potrzeba podziału sieci na mniejsze grupy robocze. Warto również zauważyć, że każda zmiana maski podsieci wpływa na rozkład adresów IP, co czyni umiejętność ich odpowiedniego stosowania niezbędną w pracy administratora sieci.

Pytanie 33

Komunikat, który pojawia się po uruchomieniu narzędzia do przywracania systemu Windows, może sugerować

A. wykrycie błędnej adresacji IP

B. uszkodzenie sterowników

C. uszkodzenie plików startowych systemu

D. konieczność zrobienia kopii zapasowej systemu

Komunikat wyświetlany przez narzędzie Startup Repair w systemie Windows wskazuje na problem z plikami startowymi systemu. Pliki te są kluczowe dla prawidłowego uruchomienia systemu operacyjnego. Jeżeli ulegną uszkodzeniu z powodu awarii sprzętowej, nagłego wyłączenia zasilania lub infekcji złośliwym oprogramowaniem, system może nie być w stanie poprawnie się załadować. Startup Repair to narzędzie diagnostyczne i naprawcze, które skanuje system w poszukiwaniu problemów związanych z plikami rozruchowymi i konfiguracją bootowania. Przykłady uszkodzeń obejmują mbr (Master Boot Record) czy bcd (Boot Configuration Data). Narzędzie próbuje automatycznie naprawić te problemy, co jest zgodne z dobrymi praktykami administracji systemami zapewniającymi minimalny czas przestoju. Zrozumienie działania Startup Repair jest istotne dla administratorów systemów, którzy muszą szybko reagować na awarie systemu, minimalizując wpływ na produktywność użytkowników. Ważne jest również, aby regularnie tworzyć kopie zapasowe oraz mieć plan odzyskiwania danych w przypadku poważnych problemów z systemem.

Pytanie 34

Na rysunku widać ustawienia protokołu TCP/IP serwera oraz komputera roboczego. Na serwerze działa rola serwera DNS. Wykonanie polecenia ping www.cke.edu.pl na serwerze zwraca wynik pozytywny, natomiast na stacji roboczej wynik jest negatywny. Co należy zmienić, aby usługa DNS na stacji pracowała poprawnie?

A. bramy na stacji roboczej na 192.168.1.10

B. serwera DNS na stacji roboczej na 192.168.1.10

C. bramy na serwerze na 192.168.1.11

D. serwera DNS na stacji roboczej na 192.168.1.11

Odpowiedź numer 4 jest prawidłowa, ponieważ wskazuje na konieczność ustawienia właściwego adresu serwera DNS na stacji roboczej. W konfiguracjach sieciowych serwera DNS, serwer na ogół działa jako pośrednik, tłumacząc adresy domenowe na adresy IP. W przedstawionym scenariuszu, na serwerze DNS działa lokalnie przypisane IP 127.0.0.1, co sugeruje, że serwer sam obsługuje swoje własne zapytania DNS. Dla stacji roboczej, aby mogła korzystać z funkcji DNS serwera, powinna wskazywać na adres IP, pod którym serwer jest dostępny wewnętrznie, czyli 192.168.1.10. Błędna konfiguracja powoduje, że stacja robocza nie może prawidłowo rozwiązywać zapytań DNS, co skutkuje negatywnym wynikiem ping. Prawidłowe ustawienie adresu DNS na stacji roboczej jako 192.168.1.10 zapewni jej prawidłowy dostęp do usługi DNS. W praktyce oznacza to, że stacje robocze w sieci lokalnej powinny być skonfigurowane tak, aby jako serwer DNS mają wskazany adres serwera sieciowego, co jest zgodne z najlepszymi praktykami sieciowymi.

Pytanie 35

Jakie zdanie charakteryzuje SSH Secure Shell?

A. Sesje SSH nie umożliwiają stwierdzenia, czy punkty końcowe są autentyczne

B. Bezpieczny protokół terminalowy oferujący usługi szyfrowania połączenia

C. Protokół do pracy zdalnej na odległym komputerze, który nie zapewnia kodowania transmisji

D. Sesje SSH powodują wysłanie zwykłego tekstu, niezaszyfrowanych danych

SSH, czyli Secure Shell, to protokół, który umożliwia bezpieczne zdalne połączenie z innymi komputerami w sieci. Jego główną funkcją jest zapewnienie poufności i integralności danych przesyłanych przez sieć poprzez szyfrowanie połączenia. Dzięki temu, nawet jeśli ktoś przechwyci dane, będą one dla niego nieczytelne. Protokół ten jest niezbędny w zarządzaniu serwerami i urządzeniami sieciowymi, gdzie administratorzy często muszą się łączyć z systemami znajdującymi się w innych lokalizacjach. Przykładem zastosowania SSH może być logowanie się do serwera Linux z lokalnego komputera przy użyciu terminala. W praktyce, SSH jest standardem w branży IT, a wiele organizacji stosuje go jako część swojej polityki bezpieczeństwa, aby chronić komunikację wewnętrzną oraz zdalny dostęp do zasobów. Istotne jest również, że SSH pozwala na autoryzację użytkowników za pomocą kluczy publicznych i prywatnych, co zwiększa bezpieczeństwo i eliminuje potrzebę przesyłania haseł w postaci tekstu jawnego.

Pytanie 36

Która z cyfr w systemie dziesiętnym jest poprawną reprezentacją liczby 10111111 (2)?

A. 381 (10)

B. 382 (10)

C. 191 (10)

D. 193 (10)

Prawidłowa odpowiedź to 191 (10), co wynika z konwersji liczby binarnej 10111111 na system dziesiętny. Aby przeliczyć liczbę binarną na dziesiętną, należy pomnożyć każdą cyfrę przez 2 podniesione do potęgi odpowiadającej jej miejscu, zaczynając od zera z prawej strony. W przypadku 10111111 mamy: 1*2^7 + 0*2^6 + 1*2^5 + 1*2^4 + 1*2^3 + 1*2^2 + 1*2^1 + 1*2^0, co daje 128 + 0 + 32 + 16 + 8 + 4 + 2 + 1 = 191. Tego rodzaju konwersje są niezbędne w wielu dziedzinach, takich jak informatyka i elektronika cyfrowa, gdzie liczby binarne są powszechnie stosowane w obliczeniach komputerowych, protokołach komunikacyjnych oraz w programowaniu niskopoziomowym. Zrozumienie tych procesów jest kluczowe dla efektywnej pracy z systemami komputerowymi.

Pytanie 37

Jaką maksymalną prędkość danych można osiągnąć w sieci korzystającej z skrętki kategorii 5e?

A. 10 Mb/s

B. 100 Mb/s

C. 1 Gb/s

D. 10 Gb/s

Maksymalna prędkość transmisji danych w sieciach Ethernet przy zastosowaniu skrętki kategorii 5e wynosi 1 Gb/s, co jest zgodne z normą IEEE 802.3ab. Skrętki kategorii 5e są powszechnie stosowane w lokalnych sieciach komputerowych, oferując nie tylko odpowiednią przepustowość, ale również poprawioną jakość sygnału w porównaniu do wcześniejszych kategorii. Dzięki zastosowaniu tej kategorii kabli, możliwe jest wsparcie dla aplikacji takich jak streaming wideo, gry online oraz szybkie przesyłanie dużych plików. W praktycznych zastosowaniach, sieci oparte na skrętce 5e mogą obsługiwać różne urządzenia, w tym komputery, drukarki oraz urządzenia IoT, co czyni je wszechstronnym rozwiązaniem w biurach i domach. Ponadto, zgodność z obowiązującymi standardami zapewnia interoperacyjność z innymi systemami i urządzeniami, co jest kluczowe w dzisiejszym złożonym środowisku sieciowym.

Pytanie 38

Dostosowanie ustawień parametrów TCP/IP urządzenia na podstawie adresu MAC karty sieciowej jest funkcją protokołu

A. DHCP

B. FTP

C. DNS

D. HTTP

HTTP (Hypertext Transfer Protocol) jest protokołem stosowanym do przesyłania danych w Internecie, głównie w kontekście stron internetowych, jednak nie ma on nic wspólnego z przydzielaniem adresów IP czy konfigurowaniem ustawień sieciowych hostów. To powoduje, że nie można go pomylić z DHCP, który zajmuje się tymi zagadnieniami. DNS (Domain Name System) jest systemem, który tłumaczy nazwy domenowe na adresy IP, co jest kluczowe dla lokalizowania zasobów w Internecie, ale również nie ma związku z dynamicznym przypisywaniem adresów. FTP (File Transfer Protocol) to protokół służący do przesyłania plików pomiędzy komputerami w sieci, co również nie odpowiada funkcjonalności DHCP. Typowy błąd myślowy prowadzący do wyboru błędnej odpowiedzi polega na myleniu różnych protokołów z ich specyficznymi zastosowaniami. Użytkownicy mogą nie dostrzegać, że HTTP, DNS i FTP służą do zupełnie innych celów niż przydzielanie konfiguracji sieciowej, co z kolei może prowadzić do nieporozumień w kontekście zarządzania sieciami. Zrozumienie różnic między tymi protokołami jest kluczowe dla skutecznego zarządzania i konfiguracji sieci.

Pytanie 39

Na ilustracji pokazano wtyczkę taśmy kabel)

A. SATA

B. SAS

C. ATA

D. SCSI

SAS czyli Serial Attached SCSI to standard interfejsu używany w systemach serwerowych i stacjach roboczych. W przeciwieństwie do ATA wykorzystuje on połączenie szeregowe pozwalające na wyższe prędkości transmisji danych i większą niezawodność co czyni go odpowiednim dla zastosowań profesjonalnych i wymagających dużych przepustowości. Złącza SAS są znacznie różne od tradycyjnych złącz ATA co sprawia że pomylenie tych standardów może wynikać z braku znajomości specyfiki zastosowań biznesowych i infrastruktur sieciowych. SCSI to starszy standard interfejsu używany głównie w komputerach klasy serwer i stacjach roboczych. Jego złącza różnią się znacznie od złącz ATA zarówno pod względem wielkości jak i liczby styków. Wybór SCSI zamiast ATA mógłby wynikać z nieświadomości że SCSI to technologia starsza i bardziej skomplikowana a także mniej powszechna w komputerach osobistych co jest kluczowe dla zrozumienia różnic w zastosowaniach. SATA czyli Serial ATA to nowsza wersja standardu ATA która zastąpiła PATA w większości nowych komputerów osobistych. Choć SATA jest zgodna z ATA w kontekście funkcjonalności to używa innych złącz i kabli bazujących na transmisji szeregowej co znacząco różni się od pokazanej na obrazku taśmy ATA. SATA ma wiele zalet w tym większą przepustowość i mniejszy format jednak w kontekście tego pytania wybór SATA zamiast ATA mógłby wynikać z nieznajomości wizualnych różnic między złączami szeregowych i równoległych. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w edukacji technicznej i wyborze odpowiednich komponentów do komputerów osobistych i serwerowych.

Pytanie 40

Norma opisująca standard transmisji Gigabit Ethernet to

A. IEEE 802.3u

B. IEEE 802.3x

C. IEEE 802.3ab

D. IEEE 802.3i

Odpowiedzi IEEE 802.3i, IEEE 802.3u oraz IEEE 802.3x nie są odpowiednie w kontekście pytania o standard Gigabit Ethernet. Standard IEEE 802.3i definiuje 10BASE-T, co oznacza Ethernet o prędkości 10 Mbit/s, działający na skrętkach miedzianych, ale zdecydowanie nie spełnia wymagań dotyczących Gigabit Ethernet. Z kolei IEEE 802.3u dotyczy standardu Fast Ethernet, który operuje z prędkością 100 Mbit/s. Oznacza to, że obydwa te standardy są znacznie wolniejsze od Gigabit Ethernet i nie mogą być stosowane w aplikacjach wymagających szybszej transmisji danych. Z kolei standard IEEE 802.3x odnosi się do funkcji kontroli przepływu w Ethernet, co jest istotne do zarządzania przeciążeniem w sieciach, ale nie definiuje prędkości transmisji, jak w przypadku Gigabit Ethernet. Zrozumienie tych standardów jest istotne dla projektowania i zarządzania sieciami, jednak mylenie ich z IEEE 802.3ab prowadzi do błędnych wniosków o możliwościach i zastosowaniach. Kluczowe jest, aby zawsze odnosić się do specyfikacji danego standardu, aby prawidłowo określić jego zastosowanie i wydajność w kontekście infrastruktury sieciowej.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej