Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 1 kwietnia 2025 16:08
Data zakończenia: 1 kwietnia 2025 16:25

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Wtyczka (modularne złącze męskie) przedstawiona na rysunku stanowi zakończenie przewodu

A. koncentrycznego

B. światłowodowego

C. U/UTP

D. F/UTP

Rozważając inne opcje, należy zrozumieć istotę złączy i ich zastosowanie w różnych typach kabli. Kable światłowodowe nie są zakończone złączami RJ-45, ponieważ używają innego typu złączy, takich jak SC czy LC, które są dostosowane do transmisji danych za pomocą światła. Kable koncentryczne, które są stosowane w telewizji kablowej i połączeniach antenowych, również nie używają złączy RJ-45; typowym złączem dla nich jest złącze typu F. Z kolei kable U/UTP, czyli Unshielded Twisted Pair, podobnie jak F/UTP mogą używać złączy RJ-45, ale brak ekranowania w kablach U/UTP sprawia, że są one bardziej podatne na zakłócenia elektromagnetyczne. W związku z tym, w miejscach o dużym natężeniu takich zakłóceń, używa się kabli F/UTP, które zapewniają dodatkową ochronę dzięki ekranowaniu. Typowym błędem jest mylenie rodzajów kabli i ich przeznaczenia, co prowadzi do niewłaściwego doboru komponentów sieciowych. Zrozumienie różnic między tymi technologiami jest kluczowe dla zapewnienia optymalnej wydajności i stabilności systemów teleinformatycznych. Dokonanie niewłaściwego wyboru może prowadzić do problemów z sygnałem i utratą danych, dlatego ważne jest, aby dobrze znać specyfikacje i zastosowanie każdego z rodzaju kabli i złączy.

Pytanie 2

Jaką technologię wykorzystuje się do uzyskania dostępu do Internetu oraz odbioru kanałów telewizyjnych w formie cyfrowej?

A. QoS

B. ADSL2+

C. VPN

D. CLIP

ADSL2+ (Asymmetric Digital Subscriber Line 2+) to technologia szerokopasmowa, która pozwala na przesyłanie danych przez istniejące linie telefoniczne. Dzięki swoim właściwościom umożliwia zarówno dostęp do Internetu, jak i odbiór cyfrowych kanałów telewizyjnych. ADSL2+ oferuje wyższe prędkości przesyłu danych w porównaniu do wcześniejszych wersji ADSL, co sprawia, że jest idealnym rozwiązaniem dla użytkowników wymagających szybkiego dostępu do treści multimedialnych. Typowe zastosowania ADSL2+ obejmują korzystanie z serwisów streamingowych, gier online oraz telewizji na żądanie, co czyni tę technologię bardzo popularną wśród gospodarstw domowych. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, ADSL2+ wspiera prędkości do 24 Mb/s w kierunku pobierania, co jest wystarczające do jednoczesnego korzystania z Internetu oraz odbioru telewizji cyfrowej. Warto zauważyć, że ta technologia działa na zasadzie asynchronicznego przesyłu danych, co oznacza, że prędkości wysyłania i pobierania są różne, co jest optymalne dla typowego użytkownika korzystającego głównie z treści dostępnych w Internecie.

Pytanie 3

W sieciach komputerowych, gniazdo, które jednoznacznie wskazuje na dany proces na urządzeniu, stanowi połączenie

A. adresu IP i numeru portu

B. adresu fizycznego i numeru portu

C. adresu IP i numeru sekwencyjnego danych

D. adresu fizycznego i adresu IP

Gniazdo w sieciach komputerowych, które jednoznacznie identyfikuje dany proces na urządzeniu, jest definiowane jako kombinacja adresu IP oraz numeru portu. Adres IP wskazuje na konkretne urządzenie w sieci, podczas gdy numer portu identyfikuje specyficzną aplikację lub usługę działającą na tym urządzeniu. Dzięki tej kombinacji, różne procesy mogą współistnieć na tym samym urządzeniu bez konfliktów. Na przykład, serwer webowy działający na porcie 80 może jednocześnie obsługiwać aplikację do przesyłania plików na porcie 21, obie korzystając z tego samego adresu IP. W praktyce, to rozwiązanie pozwala na efektywne wykorzystanie zasobów i ułatwia zarządzanie połączeniami w sieci, co jest zgodne z zasadami architektury TCP/IP, która jest fundamentem działania internetu. W systemach operacyjnych i aplikacjach sieciowych stosowanie tej zasady jest powszechną praktyką, co potwierdzają dokumenty RFC (Request for Comments), które regulują aspekty komunikacji sieciowej.

Pytanie 4

Jakie polecenie jest wykorzystywane do odzyskiwania struktury kluczy rejestru z kopii zapasowej w systemie Windows?

A. reg load

B. reg restore

C. reg add

D. reg import

Polecenie reg restore jest używane do przywracania struktury kluczy rejestru z kopii zapasowej w systemie Windows. Umożliwia ono użytkownikowi przywrócenie stanu rejestru z wcześniej zapisanej kopii, co jest kluczowe w sytuacjach, gdy system operacyjny działa nieprawidłowo z powodu uszkodzonego lub niepoprawnego klucza rejestru. Dobrą praktyką jest regularne tworzenie kopii zapasowych rejestru, co pozwala na szybkie przywrócenie jego stanu bez potrzeby reinstalacji systemu. Przykład zastosowania polecenia reg restore to sytuacja, w której po zainstalowaniu nowego oprogramowania występują problemy ze stabilnością systemu. Wówczas użytkownik może przywrócić rejestr do stanu sprzed instalacji, co często rozwiązuje problem. Dodatkowo, ważne jest, aby stosować polecenie z odpowiednimi uprawnieniami administracyjnymi, gdyż modyfikacje rejestru mogą wpływać na działanie całego systemu operacyjnego oraz zainstalowanych aplikacji.

Pytanie 5

W systemie operacyjnym Linux, do konfigurowania sieci VLAN wykorzystuje się polecenie

A. ip route

B. ip link

C. ip address

D. ip neighbour

Odpowiedzi takie jak 'ip neighbour', 'ip route' oraz 'ip address' są związane z zarządzaniem sieciami w systemie Linux, jednak nie odpowiadają na pytanie dotyczące tworzenia VLAN. 'ip neighbour' służy do zarządzania tablicą sąsiedztwa, co jest istotne dla wydajnej komunikacji w sieci, jednak nie ma zastosowania w kontekście tworzenia i zarządzania VLAN. 'ip route' dotyczy zarządzania trasami w sieci, co jest ważne dla kierowania pakietów między różnymi sieciami, ale nie ma bezpośredniego związku z tworzeniem wirtualnych interfejsów sieciowych. Z kolei 'ip address' jest używane do przypisywania adresów IP do interfejsów, ale również nie dotyczy bezpośrednio procesu tworzenia VLAN. Kluczowym błędem myślowym jest traktowanie tych poleceń jako równorzędnych w kontekście VLAN, co prowadzi do nieporozumień. Aby poprawnie zrozumieć zarządzanie siecią w Linuxie, niezbędne jest dokładne zapoznanie się z funkcjonalnością każdego z tych poleceń oraz ich zastosowaniem w praktyce. Segmentacja sieci oraz zarządzanie wirtualnymi interfejsami wymaga zrozumienia nie tylko składni poleceń, ale również ogólnych zasad działania sieci, aby skutecznie projektować i wdrażać rozwiązania sieciowe.

Pytanie 6

Jak nazywa się program, który pozwala na interakcję pomiędzy kartą sieciową a systemem operacyjnym?

A. sterownik.

B. middleware.

C. detektor.

D. komunikator.

Sterownik to oprogramowanie, które umożliwia komunikację między kartą sieciową a systemem operacyjnym. Odpowiada za przekazywanie poleceń z systemu operacyjnego do sprzętu oraz z powrotem, zapewniając prawidłowe funkcjonowanie urządzenia w systemie komputerowym. Przykładem zastosowania sterownika jest jego rola w konfiguracji i zarządzaniu typowymi operacjami sieciowymi, np. w przypadku drukowania przez sieć, gdzie sterownik drukarki komunikuje się z systemem operacyjnym, aby zapewnić prawidłowe przesyłanie danych. Dobre praktyki w branży obejmują regularne aktualizowanie sterowników, co pozwala na poprawę wydajności, bezpieczeństwa i wsparcia dla nowych funkcjonalności. Utrzymywanie aktualnych sterowników jest kluczowe dla minimalizacji problemów z kompatybilnością oraz zapewnienia optymalizacji działania podzespołów sprzętowych. Ponadto, sterowniki są często zgodne z określonymi standardami, takimi jak Plug and Play, co ułatwia ich instalację i konfigurację.

Pytanie 7

Który z podanych adresów IP v.4 należy do klasy C?

A. 126.110.10.0

B. 223.0.10.1

C. 191.11.0.10

D. 10.0.2.0

Adres IP 223.0.10.1 należy do klasy C, ponieważ jego pierwsza okteta (223) mieści się w przedziale od 192 do 223. Klasa C jest zaprojektowana dla mniejszych sieci, które wymagają większej liczby hostów i charakteryzuje się możliwością adresowania do 2^21 (około 2 miliona) adresów IP, co czyni ją szczególnie przydatną dla organizacji z umiarkowaną ilością urządzeń. W praktyce, w sieciach klasy C, tradycyjnie używa się maski podsieci 255.255.255.0, co pozwala na utworzenie 256 adresów w danej podsieci, z czego 254 mogą być używane dla hostów. Klasa C jest najczęściej stosowana w biurach oraz mniejszych przedsiębiorstwach, gdzie potrzeba jest większa niż w przypadku klas A i B, ale nie na tyle duża, by wymagać bardziej skomplikowanych rozwiązań. Dobrą praktyką jest także wykorzystanie adresów z puli klasy C do tworzenia VLAN-ów, co zwiększa bezpieczeństwo i poprawia zarządzanie ruchem sieciowym.

Pytanie 8

Na ilustracji widoczne jest urządzenie służące do

A. zaciskania złącz BNC

B. usuwania izolacji z przewodów

C. instalacji okablowania w gniazdku sieciowym

D. zaciskania złącz RJ-45

Urządzenie przedstawione na rysunku to narzędzie do zdejmowania izolacji z kabli powszechnie używane w pracach elektrycznych i telekomunikacyjnych. Jego główną funkcją jest bezpieczne i precyzyjne usunięcie warstwy izolacyjnej z przewodów bez uszkodzenia ich wewnętrznej struktury. Urządzenia tego typu są niezbędne w sytuacjach, gdy wymagane jest przygotowanie kabla do połączenia elektrycznego lub montażu złącza. Przy korzystaniu z tych narzędzi przestrzega się standardów branżowych takich jak IEC 60352 dotyczących połączeń elektrycznych aby zapewnić bezpieczeństwo i funkcjonalność instalacji. Przykładem zastosowania może być przygotowanie przewodów do zaciskania złącz RJ-45 w sieciach komputerowych gdzie precyzyjne zdjęcie izolacji jest kluczowe dla zapewnienia poprawności działania sieci. Profesjonalne narzędzia do zdejmowania izolacji mogą być regulowane do różnych średnic przewodów co zwiększa ich uniwersalność w zastosowaniach zawodowych. Operatorzy tych narzędzi powinni być odpowiednio przeszkoleni aby zapewnić dokładność i bezpieczeństwo pracy z elektrycznością.

Pytanie 9

Podstawowym zadaniem mechanizmu Plug and Play jest

A. automatyczne wykonywanie kopii zapasowych danych na nowym nośniku pamięci

B. automatyczne uruchomienie ostatnio używanej gry

C. rozpoznanie nowo podłączonego urządzenia i automatyczne przypisanie mu zasobów

D. automatyczne usuwanie sterowników, które przez dłuższy czas nie były aktywne

Mechanizm Plug and Play (PnP) jest kluczowym elementem nowoczesnych systemów operacyjnych, który umożliwia automatyczne wykrywanie i konfigurację nowo podłączonych urządzeń. Głównym celem PnP jest uproszczenie procesu instalacji sprzętu, co znacząco poprawia doświadczenia użytkowników. System operacyjny, w momencie podłączenia nowego urządzenia, automatycznie identyfikuje jego typ i przypisuje mu odpowiednie zasoby, takie jak adresy IRQ, DMA oraz porty, co eliminuje potrzebę ręcznej konfiguracji. Przykładem zastosowania PnP są urządzenia USB, które po podłączeniu są natychmiastowe wykrywane przez system, a użytkownik nie musi martwić się o instalację sterowników, ponieważ wiele z nich jest dostarczanych w formie wbudowanej w system operacyjny. W praktyce oznacza to, że użytkownicy mogą swobodnie dodawać i usuwać urządzenia, co zwiększa elastyczność i wydajność pracy. Warto również zauważyć, że PnP jest zgodne z różnymi standardami, takimi jak PCI i USB, które definiują, jak urządzenia powinny komunikować się z systemem operacyjnym.

Pytanie 10

Które z podanych poleceń w systemie Windows XP umożliwia sprawdzenie aktualnej konfiguracji adresu IP systemu Windows?

A. configip

B. ipconfig

C. ipedit

D. tcpconfig

Odpowiedź 'ipconfig' jest prawidłowa, ponieważ jest to polecenie używane w systemach Windows do wyświetlania konfiguracji sieciowych komputera, w tym informacji o adresach IP, maskach podsieci oraz bramach domyślnych. Użycie 'ipconfig' jest kluczowe dla administratorów systemów, którzy potrzebują diagnozować problemy z siecią. Przykładowo, wpisując 'ipconfig /all', uzyskujemy szczegółowe informacje na temat wszystkich interfejsów sieciowych, co pozwala na szybkie zidentyfikowanie potencjalnych konfliktów adresów IP lub problemów z połączeniem. Dzieje się to w kontekście standardów TCP/IP, które są fundamentem komunikacji w sieciach komputerowych. Dobre praktyki zalecają regularne monitorowanie konfiguracji IP, aby zapewnić prawidłowe działanie sieci i uniknąć problemów związanych z łącznością, co jest szczególnie istotne w organizacjach z rozbudowaną infrastrukturą sieciową.

Pytanie 11

Jakie zakresy adresów IPv4 mogą być używane jako adresy prywatne w lokalnej sieci?

A. 127.0.0.0 ÷ 127.255.255.255

B. 168.172.0.0 ÷ 168.172.255.255

C. 200.186.0.0 ÷ 200.186.255.255

D. 172.16. 0.0 ÷ 172.31.255.255

Zakres adresów IP 127.0.0.0 do 127.255.255.255 jest zarezerwowany dla adresów loopback, co oznacza, że są one używane do testowania lokalnych połączeń na danym urządzeniu. Adres 127.0.0.1 jest powszechnie znany jako 'localhost' i służy do komunikacji wewnętrznej w systemie operacyjnym. Użycie tych adresów w sieciach lokalnych nie jest wskazane, ponieważ nie są one routowane poza urządzenie, co uniemożliwia ich wykorzystanie do komunikacji między różnymi urządzeniami w sieci. Zakres 168.172.0.0 do 168.172.255.255 nie jest zdefiniowany jako prywatny w żadnym standardzie, co oznacza, że mogą być one przypisane jako publiczne adresy IP. Ostatecznie, zakres 200.186.0.0 do 200.186.255.255 również nie znajduje się w ramach prywatnych adresów IP, a adresy te są routowane w Internecie. Typowe błędy, które mogą prowadzić do nieprawidłowych wniosków, obejmują mylenie adresów prywatnych z publicznymi, co może skutkować problemami z dostępem do sieci oraz bezpieczeństwem. Kluczowe jest, aby zrozumieć, jakie adresy są przeznaczone do użytku lokalnego a jakie do komunikacji w Internecie, aby skutecznie projektować i zarządzać sieciami komputerowymi.

Pytanie 12

Protokół, który umożliwia po połączeniu z serwerem pocztowym przesyłanie na komputer tylko nagłówków wiadomości, a wysyłanie treści oraz załączników następuje dopiero po otwarciu konkretnego e-maila, to

A. SMTP

B. MIME

C. POP3

D. IMAP

IMAP (Internet Message Access Protocol) to protokół, który umożliwia zarządzanie wiadomościami e-mail na serwerze bez konieczności ich pobierania na lokalne urządzenie. Po nawiązaniu połączenia, IMAP przesyła jedynie nagłówki wiadomości, co pozwala użytkownikowi na przeglądanie dostępnych e-maili i wybieranie tych, które chce otworzyć. Dopiero wtedy, gdy użytkownik zdecyduje się na otwarcie konkretnej wiadomości, pełna treść oraz ewentualne załączniki są przesyłane na komputer. Takie podejście oszczędza czas i zasoby, ponieważ użytkownik nie musi pobierać dużych wiadomości, które mogą go nie interesować. IMAP wspiera także synchronizację folderów, co oznacza, że wszelkie zmiany dokonane na jednym urządzeniu są odzwierciedlane na innych, co jest kluczowe w pracy z wieloma urządzeniami, takimi jak smartfony i komputery. Przykładowo, jeśli użytkownik usunie wiadomość na telefonie, zostanie ona automatycznie usunięta z konta na komputerze. IMAP jest zgodny z normami IETF, co czyni go standardem w dostępie do poczty elektronicznej w środowisku biznesowym.

Pytanie 13

Aby uporządkować dane pliku na dysku twardym, zapisane w klastrach, które nie sąsiadują ze sobą, tak aby znajdowały się w sąsiadujących klastrach, należy przeprowadzić

A. oczyszczanie dysku

B. defragmentację dysku

C. program scandisk

D. program chkdsk

Defragmentacja dysku to proces, który reorganizuje dane na dysku twardym w taki sposób, aby pliki zajmowały sąsiadujące ze sobą klastrów, co znacząco zwiększa wydajność systemu. W miarę jak pliki są tworzone, modyfikowane i usuwane, mogą one być zapisywane w różnych, niesąsiadujących ze sobą lokalizacjach. To prowadzi do fragmentacji, co z kolei powoduje, że głowica dysku musi przemieszczać się w różne miejsca, aby odczytać pełny plik. Defragmentacja eliminuje ten problem, co skutkuje szybszym dostępem do danych. Przykładowo, regularne przeprowadzanie defragmentacji na komputerach z systemem Windows, zwłaszcza na dyskach HDD, może poprawić czas ładowania aplikacji i systemu operacyjnego, jak również zwiększyć ogólną responsywność laptopa lub komputera stacjonarnego. Warto pamiętać, że w przypadku dysków SSD defragmentacja nie jest zalecana z powodu innej architektury działania, która nie wymaga reorganizacji danych w celu poprawy wydajności. Zamiast tego, w SSD stosuje się technologię TRIM, która zarządza danymi w inny sposób.

Pytanie 14

Jakie oprogramowanie jest wykorzystywane do dynamicznej obsługi urządzeń w systemie Linux?

A. ulink

B. udev

C. uptime

D. uname

Odpowiedzi "ulink", "uname" oraz "uptime" są błędne i nie odnoszą się do dynamicznego zarządzania sprzętem w systemie Linux. Ulink jest terminem, który nie odnosi się do żadnego znanego systemu lub narzędzia w kontekście Linuxa, co może prowadzić do nieporozumień dotyczących zarządzania urządzeniami. Z kolei uname to narzędzie służące do wyświetlania informacji o systemie operacyjnym, takich jak nazwa jądra, wersja, architektura czy nazwa hosta, ale nie ma bezpośredniego związku z zarządzaniem urządzeniami. Uptime z kolei informuje o czasie działania systemu od ostatniego uruchomienia, co jest przydatne w kontekście monitorowania stabilności, ale również nie ma związku z dynamicznym zarządzaniem sprzętem. Typowym błędem myślowym przy wyborze tych odpowiedzi jest mylenie funkcji systemowych z narzędziami do zarządzania urządzeniami. Kluczowe w zrozumieniu roli udev jest rozpoznanie, że zarządzanie sprzętem wymaga dynamicznej interakcji z urządzeniami, co udev umożliwia, a inne wymienione narzędzia nie są do tego przystosowane. Wiedza ta jest istotna w kontekście administrowania systemami Linux oraz ich efektywnego zarządzania w środowisku produkcyjnym.

Pytanie 15

Po dokonaniu eksportu klucza HKCU stworzona zostanie kopia rejestru zawierająca dane o konfiguracji

A. aktualnie zalogowanego użytkownika

B. sprzętu komputera dla wszystkich użytkowników systemu

C. wszystkich aktywnie ładowanych profili użytkowników systemu

D. procedurach uruchamiających system operacyjny

Podane odpowiedzi odzwierciedlają powszechne nieporozumienia dotyczące struktury rejestru systemu Windows oraz funkcji poszczególnych kluczy. Odpowiedzi sugerujące, że eksport klucza HKCU dotyczy wszystkich aktywnie ładowanych profili użytkowników, są błędne, ponieważ klucz HKCU jest ograniczony do ustawień aktualnie zalogowanego użytkownika. Rejestr Windows jest podzielony na różne sekcje, a HKCU jest dedykowany tylko jednemu profilowi. Ponadto twierdzenie o przeszukiwaniu sprzętowych ustawień komputera dla wszystkich użytkowników jest mylne, ponieważ te informacje są przechowywane w kluczu HKEY_LOCAL_MACHINE, który dotyczy globalnych ustawień systemu, a nie indywidualnych użytkowników. Procedury uruchamiające system operacyjny również nie są powiązane z HKCU, a ich zarządzanie odbywa się w kluczach takich jak HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\Windows\CurrentVersion\Run. Typowym błędem myślowym jest łączenie różnych koncepcji związanych z rejestrem, co prowadzi do nieporozumień. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy klucz rejestru ma swoje specyficzne przeznaczenie i zasięg, a ich niepoprawne interpretowanie może prowadzić do błędnych wniosków i problemów z konfiguracją systemu. Zrozumienie struktury rejestru oraz ograniczeń poszczególnych kluczy jest niezbędne do efektywnego zarządzania systemem Windows oraz jego administracji.

Pytanie 16

Jaki adres IPv6 jest stosowany jako adres link-local w procesie autokonfiguracji urządzeń?

A. de80::/10

B. fe80::/10

C. fe88::/10

D. he88::/10

Adres IPv6 fe80::/10 jest przeznaczony do użycia jako adres link-local, co oznacza, że jest stosowany do komunikacji w obrębie lokalnej sieci. Adresy link-local są automatycznie przypisywane przez urządzenia sieciowe przy użyciu protokołu autokonfiguracji, na przykład Neighbor Discovery Protocol (NDP). Adresy te są wykorzystywane do komunikacji między urządzeniami w tej samej sieci lokalnej bez konieczności konfiguracji serwera DHCP. Przykładem zastosowania adresu link-local może być sytuacja, w której dwa urządzenia, takie jak router i komputer, muszą wymieniać informacje konfiguracyjne, takie jak adresy MAC. Link-local jest również wykorzystywany w protokole IPv6 do wykrywania i identyfikacji sąsiednich urządzeń, co jest kluczowe dla wydajności sieci. Zgodnie z RFC 4862, adresy link-local są typowe dla lokalnych segmentów sieci i nie są routowalne poza tę sieć, co zapewnia bezpieczeństwo i ograniczenie nieautoryzowanego dostępu do sieci lokalnej.

Pytanie 17

Jakie oprogramowanie jest wykorzystywane do kontrolowania stanu dysków twardych?

A. MemTest86

B. Super Pi

C. Acronis Drive Monitor

D. GPU-Z

Acronis Drive Monitor to zaawansowane narzędzie do monitorowania stanu dysków twardych, które wykorzystuje techniki S.M.A.R.T. (Self-Monitoring, Analysis and Reporting Technology). Program ten umożliwia użytkownikom analizowanie kluczowych parametrów dysków, takich jak temperatura, liczba cykli włączania/wyłączania, poziom błędów odczytu/zapisu oraz inne istotne wskaźniki, co pozwala na wczesne wykrywanie potencjalnych problemów. Dzięki Acronis Drive Monitor użytkownicy mogą otrzymywać powiadomienia o niepokojących zmianach w stanie dysku, co pozwala na podjęcie działań przed wystąpieniem awarii. Przykładem praktycznego zastosowania tego programu jest możliwość monitorowania dysków w środowisku serwerowym, gdzie niezawodność przechowywania danych jest kluczowa, a ich awaria może prowadzić do poważnych strat finansowych i operacyjnych. Narzędzie to jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania infrastrukturą IT, gdzie proaktywne podejście do monitorowania sprzętu jest kluczowe dla zapewnienia ciągłości działania systemów informatycznych.

Pytanie 18

Jak wiele domen kolizyjnych oraz rozgłoszeniowych można dostrzec na schemacie?

A. 1 domena kolizyjna i 9 domen rozgłoszeniowych

B. 4 domeny kolizyjne oraz 9 domen rozgłoszeniowych

C. 9 domen kolizyjnych oraz 4 domeny rozgłoszeniowe

D. 9 domen kolizyjnych oraz 1 domena rozgłoszeniowa

W schemacie sieciowym mamy różne urządzenia, jak przełączniki, routery i koncentratory, które razem tworzą naszą strukturę. Każdy przełącznik działa jak taki mały strażnik, który tworzy swoją własną domenę kolizyjną. Dzięki temu, kolizje są ograniczone tylko do jego segmentu. Widzimy, że mamy dziewięć przełączników, więc można powiedzieć, że mamy dziewięć różnych obszarów, gdzie te kolizje mogą się wydarzyć. Co do routerów, to one oddzielają domeny rozgłoszeniowe, ponieważ nie przepuszczają pakietów rozgłoszeniowych. W naszym schemacie mamy cztery routery, więc i cztery domeny rozgłoszeniowe. Myślę, że zrozumienie różnicy między tymi domenami jest mega ważne, szczególnie gdy projektujemy sieci, które mają być wydajne i łatwe do rozbudowy. Oddzielanie kolizji przez przełączniki i zarządzanie rozgłoszeniami przez routery to dobre praktyki. Pozwala to na lepsze wykorzystanie sieci i zmniejsza ryzyko kolizji oraz nadmiernego rozgłaszania pakietów.

Pytanie 19

Jakie są nazwy licencji, które umożliwiają korzystanie z programu w pełnym zakresie, ale ograniczają liczbę uruchomień do określonej, niewielkiej ilości od momentu instalacji?

A. Donationware

B. Adware

C. Trialware

D. Box

Trialware to rodzaj licencji, która pozwala użytkownikom na korzystanie z oprogramowania przez określony czas lub do momentu osiągnięcia limitu uruchomień. Głównym celem trialware jest umożliwienie potencjalnym klientom przetestowania funkcji i możliwości programu przed podjęciem decyzji o zakupie. Zazwyczaj oferuje on pełną funkcjonalność, aby użytkownik mógł ocenić wartość oprogramowania. Przykładowo, wiele programów do edycji grafiki oraz aplikacji biurowych dostępnych jest w wersjach trialowych, które po upływie określonego czasu lub po wykorzystaniu limitu uruchomień przestają działać. W branży oprogramowania przyjęto standard, że trialware powinno być jasno oznaczone, aby użytkownik wiedział, że korzysta z wersji testowej, co jest zgodne z dobrą praktyką transparentności wobec klientów. Dobrze zaprojektowany trialware nie tylko przyciąga nowych użytkowników, ale również buduje zaufanie w marce, co może prowadzić do wyższej konwersji na płatne subskrypcje lub licencje.

Pytanie 20

Jakie polecenie wykorzystano do analizy zaprezentowanej konfiguracji interfejsów sieciowych w systemie Linux?

A. ip route

B. ip addr down

C. ifconfig

D. ping

Polecenie ping, choć użyteczne do diagnozowania łączności sieciowej, nie służy do wyświetlania konfiguracji interfejsów sieciowych. Ping jest narzędziem do testowania dostępności hosta w sieci poprzez wysyłanie pakietów ICMP Echo Request i oczekiwanie na odpowiedź, co czyni je idealnym narzędziem do sprawdzania, czy dany adres IP jest osiągalny. Z kolei polecenie ip route jest używane do wyświetlania i modyfikowania tabel routingu w systemie. Działa w oparciu o narzędzie ip z pakietu iproute2 i pozwala na zarządzanie trasami sieciowymi, co jest kluczowe do rozwiązywania problemów z routingiem w sieci, ale nie dostarcza informacji o konfiguracji interfejsów jako takich. Natomiast ip addr down to polecenie używane do wyłączania określonego interfejsu sieciowego, co jest przydatne w kontekście zarządzania dostępnością interfejsów, lecz nie wyświetla jego bieżącej konfiguracji. Błędne zrozumienie funkcji tych poleceń może prowadzić do nieprawidłowej diagnozy problemów sieciowych lub błędów w zarządzaniu siecią. Zrozumienie różnicy między narzędziami do diagnozowania problemów z połączeniem a tymi służącymi do zarządzania konfiguracją interfejsów jest kluczowe w profesjonalnym administrowaniu sieciami.

Pytanie 21

Kiedy użytkownik systemu Windows wybiera opcję przywrócenia do określonego punktu, które pliki utworzone po tym punkcie nie będą podlegać zmianom w wyniku tej operacji?

A. Pliki aktualizacji

B. Pliki aplikacji

C. Pliki sterowników

D. Pliki osobiste

Wybór błędnych odpowiedzi może prowadzić do nieporozumień dotyczących funkcji przywracania systemu Windows. Pierwsza z błędnych opcji, pliki aplikacji, wskazuje na nieporozumienie dotyczące zakresu ochrony danych w czasie przywracania. Podczas tego procesu, aplikacje zainstalowane po utworzeniu punktu przywracania są usuwane, co może prowadzić do utraty danych związanych z tymi aplikacjami. Oznacza to, że aplikacje, które zostały zainstalowane po danym punkcie przywracania, przestaną działać, i ich dane mogą zostać utracone, co jest kluczowym aspektem, o którym użytkownicy powinni wiedzieć. Drugą nieprawidłową koncepcją są pliki aktualizacji, które również mają wpływ na stabilność systemu. Aktualizacje, które zostały zainstalowane po utworzeniu punktu przywracania, zostaną odinstalowane, co może spowodować, że system nie będzie działał na najnowszych poprawkach bezpieczeństwa, co stwarza potencjalne ryzyko dla użytkownika. Co więcej, pliki sterowników również nie są chronione, ponieważ przywracanie systemu może cofnąć zmiany wprowadzone przez nowe sterowniki, co może prowadzić do problemów z działaniem sprzętu. To zrozumienie, że przywracanie systemu dotyczy głównie plików systemowych i aplikacji, a nie osobistych danych, jest kluczowe dla skutecznego zarządzania systemem operacyjnym i ochrony danych.

Pytanie 22

Bęben światłoczuły stanowi kluczowy element w funkcjonowaniu drukarki

A. sublimacyjnej

B. atramentowej

C. igłowej

D. laserowej

Bęben światłoczuły to naprawdę ważny element w drukarkach laserowych. Bez niego nie byłoby mowy o przenoszeniu obrazu na papier. Generalnie działa to tak, że bęben jest naładowany, a potem laser naświetla odpowiednie miejsca. Te naświetlone obszary tracą ładunek, przez co przyciągają toner, który potem ląduje na papierze. To wszystko ma ogromne znaczenie w biurach, gdzie liczy się jakość druku i koszt. W profesjonalnych drukarkach trwałość bębna przekłada się na to, jak dobrze drukarka działa. Warto też pamiętać, że są standardy, jak ISO/IEC 24712, które mówią o tym, jak ważna jest jakość obrazu i materiałów. To pokazuje, jak kluczowy jest bęben światłoczuły.

Pytanie 23

Jaki akronim oznacza wydajność sieci oraz usługi, które mają na celu między innymi priorytetyzację przesyłanych pakietów?

A. ARP

B. STP

C. PoE

D. QoS

Akronimy ARP, STP oraz PoE odnoszą się do zupełnie innych zagadnień technologicznych, co wyjaśnia, dlaczego nie pasują do definicji QoS. ARP, czyli Address Resolution Protocol, służy do mapowania adresów IP na adresy MAC w sieci lokalnej. Jego głównym celem jest umożliwienie komunikacji między urządzeniami w sieci, a nie zarządzanie jakością przesyłu danych. STP, czyli Spanning Tree Protocol, jest protokołem używanym do zapobiegania pętlom w sieciach Ethernet, co także nie odnosi się do zagadnienia priorytetyzacji ruchu. Z kolei PoE, czyli Power over Ethernet, to technologia umożliwiająca zasilanie urządzeń sieciowych przez kable Ethernet, co także nie ma związku z jakością usług. Takie błędne podejście do rozumienia akronimów prowadzi do pomyłek w kontekście zarządzania sieciami. Często zdarza się, że osoby mylą cele tych technologii, co może prowadzić do nieefektywnego zarządzania infrastrukturą sieciową. Właściwe zrozumienie różnic oraz zastosowania każdego z tych akronimów jest kluczowe dla efektywnego planowania i zarządzania sieciami, a także dla zapewnienia optymalnej wydajności, co wychodzi naprzeciw obowiązującym standardom branżowym.

Pytanie 24

Aby przeprowadzić instalację bez nadzoru w systemie Windows, konieczne jest przygotowanie pliku odpowiedzi o nazwie

A. pagefile.sys

B. unattend.txt

C. boot.ini

D. modprobe.conf

Pliki 'modprobe.conf', 'pagefile.sys' i 'boot.ini' nie pasują do nienadzorowanej instalacji Windows, bo każdy z nich pełni inną funkcję w systemie. 'modprobe.conf' jest typowy dla Linuksa i zajmuje się modułami jądra, więc to nie to samo. 'pagefile.sys' to plik stronicowania, który pomaga RAMowi, ale nie ma nic wspólnego z instalacją. A 'boot.ini' to stary plik do zarządzania opcjami rozruchowymi w Windows XP, więc też nie działa w kontekście nienadzorowanej instalacji. Takie pomyłki biorą się często z mylenia ról plików w różnych systemach. Ważne, żeby wiedzieć, że każdy ma swoje zastosowanie i nie da się ich zamieniać. Jak się tego nie rozumie, to można narobić bałaganu w administracji i mieć niezłe problemy z instalacjami.

Pytanie 25

Dwie stacje robocze w tej samej sieci nie są w stanie się skomunikować. Która z poniższych okoliczności może być przyczyną opisanego problemu?

A. Tożsame nazwy użytkowników

B. Inne bramy domyślne stacji roboczych

C. tożsame adresy IP stacji roboczych

D. Różne systemy operacyjne stacji roboczych

Stacje robocze w sieci komputerowej muszą mieć unikalne adresy IP, aby mogły ze sobą skutecznie komunikować. Gdy dwie stacje robocze posiadają ten sam adres IP, dochodzi do konfliktu adresów, co uniemożliwia ich wzajemną komunikację. Adres IP jest unikalnym identyfikatorem, który umożliwia przesyłanie danych w sieci, dlatego każdy host w sieci powinien mieć swój własny, niepowtarzalny adres. W praktyce, w przypadku wystąpienia konfliktu adresów IP, administratorzy sieci powinni przeanalizować konfigurację DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) oraz ręczne przydzielanie adresów, aby upewnić się, że nie dochodzi do powielania adresów. Warto również zwrócić uwagę na standardy RFC (Request for Comments), które definiują zasady przydzielania adresów IP oraz zasady działania protokołów sieciowych. Przykładem może być sytuacja, w której dwa komputery w tej samej podsieci otrzymują ten sam adres IP z serwera DHCP, co skutkuje problemami z dostępem do zasobów sieciowych.

Pytanie 26

Po przeprowadzeniu eksportu klucza HKCR zostanie utworzona kopia rejestru, zawierająca dane dotyczące konfiguracji

A. pulpitu aktualnie zalogowanego użytkownika

B. kont użytkowników

C. powiązań między typami plików a aplikacjami

D. sprzętu komputera

Niepoprawne odpowiedzi sugerują różne aspekty, które nie są związane z rzeczywistą funkcją klucza HKCR w rejestrze systemu Windows. Przykładowo, konta użytkowników nie mają związku z tym kluczem, ponieważ HKCR koncentruje się na tym, jak system operacyjny interpretuje i zarządza różnymi typami plików, a nie na specyficznych ustawieniach użytkowników. Odnośnie sprzętu komputera, również nie ma to zastosowania w kontekście klucza HKCR, gdyż ten klucz nie przechowuje informacji o sprzęcie. Natomiast pulpity zalogowanych użytkowników to również temat niezwiązany z HKCR, ponieważ klucz ten nie dotyczy ustawień związanych z interfejsem użytkownika, a jedynie z powiązaniami plików. Wszystkie te nieporozumienia mogą wynikać z błędnego rozumienia roli rejestru systemowego w zarządzaniu konfiguracjami systemowymi i aplikacjami. Właściwe zrozumienie, że HKCR dotyczy kojarzenia typów plików z aplikacjami, to klucz do efektywnego wykorzystania wiedzy o rejestrze, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania systemami Windows.

Pytanie 27

Wskaź rysunek ilustrujący symbol bramki logicznej NOT?

A. Rys. D

B. Rys. A

C. Rys. C

D. Rys. B

Symbol bramki logicznej NOT to trójkąt zakończony małym kółkiem na końcu. Jest to prosty i jednoelementowy symbol, który oznacza negację logiczną. Działa na jednym wejściu i zwraca przeciwną wartość logiczną na wyjściu; jeśli na wejściu jest 1 to na wyjściu otrzymujemy 0 i odwrotnie. W zastosowaniach praktycznych bramki NOT są powszechnie używane w układach cyfrowych do implementacji logiki negującej. Mogą być stosowane w konstrukcji bardziej złożonych funkcji logicznych, takich jak kombinacje z bramkami AND, OR i XOR. Bramki NOT są również wykorzystywane w technologii CMOS, gdzie niskie zużycie energii jest kluczowe. W standardach branżowych, takich jak TTL czy CMOS, bramki NOT są często symbolizowane jako inwertery. W systemach komputerowych i elektronicznych funkcja inwersji umożliwia przetwarzanie danych w bardziej złożony sposób, co jest niezbędne w algorytmach procesowania sygnałów i układach arytmetycznych. Inwertery są kluczowym elementem w projektowaniu układów sekwencyjnych i kombinacyjnych, gdzie wymagane jest odwracanie sygnałów elektrycznych w celu uzyskania odpowiednich stanów logicznych.

Pytanie 28

Na ilustracji, złącze monitora zaznaczone czerwoną ramką, będzie kompatybilne z płytą główną, która ma interfejs

A. HDMI

B. D-SUB

C. DisplayPort

D. DVI

DisplayPort to zaawansowany interfejs cyfrowy stworzony do przesyłu sygnałów wideo i audio. W odróżnieniu od starszych technologii, takich jak DVI czy D-SUB, DisplayPort obsługuje wysoki zakres przepustowości, co pozwala na przesyłanie obrazów o wysokiej rozdzielczości i wielokanałowego dźwięku. Jest powszechnie stosowany w komputerach, monitorach i kartach graficznych nowej generacji. W praktyce, DisplayPort pozwala na połączenie wielu monitorów za pomocą jednego złącza dzięki funkcji Multi-Stream Transport (MST). W porównaniu do HDMI, DisplayPort oferuje wyższą przepustowość, co czyni go idealnym do profesjonalnych zastosowań graficznych i gier. Inżynierowie i projektanci często wybierają DisplayPort do konfiguracji wymagających wysokiej jakości obrazu i dźwięku. Zastosowanie tego interfejsu w praktyce pozwala na pełne wykorzystanie możliwości nowoczesnych płyt głównych i kart graficznych, które często wspierają najnowsze standardy DisplayPort, takie jak wersja 1.4, umożliwiająca przesyłanie obrazu 8K przy 60 Hz. Standaryzacja DisplayPort przez organizację VESA zapewnia jego wszechstronność i kompatybilność z różnymi urządzeniami.

Pytanie 29

Zgodnie z normą PN-EN 50174, okablowanie poziome w systemie okablowania strukturalnego to segment okablowania pomiędzy

A. serwerem a szkieletem sieci

B. gniazdkiem użytkownika a terminalem końcowym

C. punktami rozdzielczymi w głównych pionach budynku

D. punktem rozdzielczym a gniazdem użytkownika

Wybór innych odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego definicji oraz struktury okablowania w systemach sieciowych. Na przykład, połączenie między serwerem a szkieletem sieci nie jest klasyfikowane jako okablowanie poziome, lecz raczej jako okablowanie pionowe, które obejmuje połączenia między różnymi poziomami infrastruktury budowlanej. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że cała infrastruktura okablowania odnosi się bezpośrednio do końcowych urządzeń, podczas gdy standard PN-EN 50174 wyraźnie definiuje różnice. Ponadto, niektóre odpowiedzi mogą wskazywać na połączenia w ramach jednego pionu, co również nie pasuje do definicji okablowania poziomego. W kontekście okablowania strukturalnego, istotne jest, aby mieć na uwadze normy bezpieczeństwa i wydajności, które zapewniają, że wszystkie elementy systemu są odpowiednio skalibrowane i spełniają wymagania techniczne. Niezrozumienie tych różnic może prowadzić do niewłaściwego projektowania sieci, a w konsekwencji do problemów z wydajnością i niezawodnością całego systemu, co w praktyce może skutkować wysokimi kosztami napraw oraz przestojami w pracy użytkowników.

Pytanie 30

Metoda zwana rytownictwem dotyczy zasady działania plotera

A. solwentowego

B. grawerującego

C. tnącego

D. laserowego

Rytownictwo to technika, która polega na grawerowaniu materiałów przy użyciu plotera grawerującego. Ten typ maszyny wykorzystuje różnorodne narzędzia, takie jak wiertła czy diamentowe ostrza, do precyzyjnego wycinania lub grawerowania wzorów na powierzchni materiału. W przeciwieństwie do ploterów tnących, które jedynie rozcinają materiał, plotery grawerujące mogą wykonywać bardziej skomplikowane wzory oraz tekstury, co czyni je idealnymi do takich zastosowań jak personalizacja produktów, produkcja oznaczeń i tabliczek, a także w artystycznym rzemiośle. Dobrą praktyką w tej dziedzinie jest stosowanie odpowiednich ustawień maszyn zgodnych z typem obrabianego materiału, co ma kluczowe znaczenie dla osiągnięcia optymalnych rezultatów. W branży grawerowania często odnosi się do standardów jakości, które zapewniają trwałość oraz estetykę wykonanych projektów, co jest niezmiernie ważne w kontekście konkurencyjności na rynku.

Pytanie 31

Atak typu hijacking na serwer internetowy charakteryzuje się

A. łamaniem zabezpieczeń, które chronią przed nieautoryzowanym dostępem do programów

B. zbieraniem danych na temat atakowanej sieci oraz poszukiwaniem jej słabości

C. przeciążeniem aplikacji, która udostępnia konkretne dane

D. przejęciem kontroli nad połączeniem pomiędzy komputerami, które się komunikują

Atak typu hijacking na serwer sieciowy polega na przejęciu kontroli nad połączeniem między komunikującymi się komputerami. Tego rodzaju ataki mogą wykorzystywać różne metody, takie jak ataki typu Man-in-the-Middle, w których atakujący wstawia się między dwie strony komunikujące się, uzyskując dostęp do przesyłanych danych i mogąc je modyfikować. Przykładem tego rodzaju ataku może być przechwycenie sesji HTTPS, co pozwala na kradzież danych uwierzytelniających, takich jak hasła czy numery kart kredytowych. Ważne jest, aby stosować odpowiednie środki zabezpieczające, takie jak szyfrowanie komunikacji (np. TLS), autoryzację dwuetapową oraz regularne audyty bezpieczeństwa, aby minimalizować ryzyko takich incydentów. Przemysł IT zaleca także stosowanie certyfikatów SSL/TLS oraz unikanie korzystania z publicznych sieci Wi-Fi do przesyłania wrażliwych danych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie cyberbezpieczeństwa.

Pytanie 32

Wskaż błędny sposób podziału dysku MBR na partycje?

A. 1 partycja podstawowa oraz 2 rozszerzone

B. 2 partycje podstawowe oraz 1 rozszerzona

C. 3 partycje podstawowe oraz 1 rozszerzona

D. 1 partycja podstawowa oraz 1 rozszerzona

Poprawna odpowiedź wskazuje, że na dysku MBR (Master Boot Record) można utworzyć maksymalnie cztery partycje, z czego tylko trzy mogą być partycjami podstawowymi, natomiast jedna może być rozszerzona. W przypadku wyboru opcji z jedną partycją podstawową i dwiema rozszerzonymi jest to nieprawidłowy podział, ponieważ MBR pozwala na utworzenie tylko jednej partycji rozszerzonej, która z kolei może zawierać wiele partycji logicznych. Praktyczne zastosowanie tego podziału jest istotne w kontekście organizacji danych na dysku, gdzie partycje podstawowe mogą być używane do instalacji systemów operacyjnych, podczas gdy partycje rozszerzone są wykorzystywane do tworzenia dodatkowych przestrzeni dla danych, bez ograniczeń liczby logicznych partycji. Na przykład, w typowych scenariuszach wykorzystania serwerów, administratorzy mogą tworzyć jedną partycję podstawową na system operacyjny oraz partycję rozszerzoną na dane, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania systemami operacyjnymi i bezpieczeństwem danych.

Pytanie 33

Czym jest procesor Athlon 2800+?

A. procesor stworzony przez firmę AMD, którego wydajność jest zbliżona do wydajności procesora Pentium 4 o częstotliwości 2,8 GHz

B. procesor marki Intel, którego wydajność przypomina procesor Pentium 4 o częstotliwości 2,8 GHz

C. procesor wyprodukowany przez firmę AMD o częstotliwości 2,8 GB

D. procesor marki Intel pracujący z częstotliwością 2,8 GB

Nieprawidłowe odpowiedzi sugerują nieścisłości dotyczące producenta procesora oraz jego specyfikacji. Przykładem jest mylne przypisanie procesora Athlon 2800+ do firmy Intel. To fundamentalny błąd, ponieważ Athlon jest produktem AMD, a nie Intela. Takie nieporozumienie może wynikać z ogólnej nieznajomości architektury procesorów, a także ich ewolucji na rynku. Dodatkowo, stwierdzenie o taktowaniu 2,8 GB jest technicznie błędne, ponieważ typowe taktowanie procesora wyrażane jest w gigahercach (GHz), a nie w gigabajtach (GB), co wskazuje na podstawowy brak zrozumienia jednostek miary używanych w kontekście technologii komputerowej. Kolejnym typowym błędem jest nieprawidłowe porównywanie wydajności procesorów bez uwzględnienia różnic w architekturze i technologii produkcji. Procesory AMD i Intel, mimo że mogą mieć podobne oznaczenia, różnią się znacznie w sposobie działania i architekturze, co wpływa na ich rzeczywistą wydajność w aplikacjach. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla wyboru odpowiedniego rozwiązania sprzętowego w kontekście konkretnych zastosowań, takich jak gry, obróbka wideo czy aplikacje biurowe. W rezultacie, wiedza na temat producentów, architektur oraz specyfikacji procesorów jest niezbędna dla prawidłowego doboru komponentów komputerowych, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży IT.

Pytanie 34

Do umożliwienia komunikacji pomiędzy sieciami VLAN, wykorzystuje się

A. Koncentrator

B. Modem

C. Router

D. Punkt dostępowy

Nieprawidłowe odpowiedzi na to pytanie dotyczą urządzeń, które nie są przeznaczone do rutowania ruchu między różnymi sieciami VLAN. Modem jest urządzeniem, które konwertuje sygnały cyfrowe na analogowe, umożliwiając połączenie z Internetem, ale nie zajmuje się zarządzaniem ruchem w obrębie lokalnych sieci. Nie ma on możliwości logiki sieciowej potrzebnej do przesyłania pakietów między VLAN-ami. Punkt dostępowy, z kolei, jest urządzeniem, które pozwala na bezprzewodowe połączenie z siecią, ale jego funkcjonalność również nie obejmuje łączenia różnych VLAN-ów. Punkty dostępowe mogą być używane w połączeniu z routerami do zapewnienia zasięgu sieci bezprzewodowej, ale same nie potrafią kierować ruchu między VLAN-ami. Koncentrator to urządzenie przeznaczone do łączenia wielu urządzeń w sieci lokalnej, jednak nie oferuje żadnej inteligencji w zakresie przesyłania danych. W rzeczywistości koncentrator przesyła wszystkie dane do wszystkich portów, co nie tylko obniża efektywność sieci, ale także stwarza problemy z bezpieczeństwem. W związku z tym, błędne odpowiedzi wynikają głównie z niezrozumienia roli, jaką odgrywają te urządzenia w architekturze sieciowej oraz ich ograniczeń w kontekście komunikacji między różnymi VLAN-ami.

Pytanie 35

Jaki wynik działania którego z poleceń w systemie Windows jest zaprezentowany na rysunku?

A. tracert www.onet.pl

B. netstat www.onet.pl

C. traceroute www.onet.pl

D. ping www.onet.pl

Polecenie tracert jest używane do śledzenia trasy pakietów sieciowych w sieciach komputerowych opartych na protokole IP. Działa poprzez wysyłanie pakietów z rosnącą wartością pola TTL (Time To Live), co pozwala na identyfikację każdego węzła na ścieżce od źródła do miejsca docelowego. Wynik polecenia zawiera listę ruterów, przez które przechodzą pakiety, wraz z czasami odpowiedzi. Dzięki temu można zdiagnozować miejsca, gdzie występują opóźnienia lub problemy w przesyłaniu pakietów. Jest to szczególnie przydatne w zarządzaniu siecią i rozwiązywaniu problemów z łącznością. Użycie tracert w diagnostyce sieci to dobra praktyka, gdyż pozwala na szybkie zlokalizowanie awarii w sieci. Warto zaznaczyć, że polecenie to działa inaczej w systemach Windows i Unix/Linux, gdzie często używa się traceroute. Znajomość różnic w implementacji może być istotna w pracy administratora sieci. Regularne monitorowanie trasy pakietów pozwala także na optymalizację ruchu sieciowego i zapewnienie jakości usług (QoS). Jest to standardowe narzędzie używane w wielu firmach do analizy i monitorowania stanu sieci.

Pytanie 36

Jaka jest maksymalna ilość pamięci RAM w GB, do której może uzyskać dostęp 32-bitowa wersja systemu Windows?

A. 4GB

B. 12GB

C. 2GB

D. 8GB

Wybór 2GB jako odpowiedzi opiera się na błędnym zrozumieniu architektury 32-bitowej oraz jej ograniczeń. Użytkownicy często sądzą, że 2GB to wystarczająca ilość pamięci RAM dla współczesnych aplikacji, jednak w rzeczywistości wiele z nich, w tym systemy operacyjne, wymaga więcej pamięci, aby działać płynnie. W przypadku 4GB, niektórzy mogą mylić te wartości z poszczególnymi aplikacjami czy grami, które mogą działać w 32-bitowym środowisku, ale nie potrafią wykorzystać pełnych możliwości. Odpowiedzi takie jak 8GB i 12GB z kolei wynikają z błędnych założeń co do możliwości 32-bitowych systemów. Użytkownicy mogą być przekonani, że większa ilość pamięci RAM jest zawsze lepsza, ale w rzeczywistości 32-bitowe systemy operacyjne mają fizyczne ograniczenie w dostępie do pamięci, które uniemożliwia im rozpoznawanie i wykorzystanie więcej niż 4GB. Zatem, wybierając te wartości, użytkownicy ignorują fundamentalne zasady dotyczące adresowania pamięci, które są kluczowe w architekturze komputerowej. Dlatego też ważne jest zrozumienie, na czym polegają te ograniczenia oraz ich wpływ na wydajność systemu.

Pytanie 37

Protokół używany do zarządzania urządzeniami w sieci to

A. Simple Network Management Protocol (SNMP)

B. Intenet Control Message Protocol (ICMP)

C. Simple Mail Transfer Protocol (SMTP)

D. Internet Group Management Protocol (IGMP)

Simple Network Management Protocol (SNMP) jest protokołem zaprojektowanym do zarządzania i monitorowania urządzeń w sieciach IP. SNMP umożliwia administratorom sieci zbieranie informacji z różnych urządzeń, takich jak routery, przełączniki, serwery oraz inne elementy infrastruktury sieciowej. Głównym celem SNMP jest zapewnienie centralnego zarządzania, co pozwala na efektywne monitorowanie kondycji sieci oraz szybką reakcję na potencjalne problemy. Przykładowo, dzięki SNMP administrator może skonfigurować alerty o stanie urządzenia, co pozwala na proaktywne podejście do zarządzania siecią. Ponadto, SNMP korzysta z tzw. MIB (Management Information Base), czyli bazy danych, w której są zdefiniowane możliwe do monitorowania parametry urządzeń. Standardy związane z SNMP, takie jak SNMPv1, SNMPv2c i SNMPv3, wprowadzają różne poziomy bezpieczeństwa i funkcjonalności, co sprawia, że protokół ten jest elastyczny i skalowalny w zastosowaniach komercyjnych oraz korporacyjnych.

Pytanie 38

Zarządzaniem czasem procesora dla różnych zadań zajmuje się

A. pamięć RAM.

B. cache procesora.

C. chipset.

D. system operacyjny.

System operacyjny odgrywa kluczową rolę w zarządzaniu zasobami komputera, w tym przydzielaniu czasu procesora poszczególnym zadaniom. Odpowiada za efektywne zarządzanie wielozadaniowością, co oznacza, że może jednocześnie obsługiwać wiele procesów. Dzięki algorytmom planowania, system operacyjny decyduje, które zadanie powinno uzyskać dostęp do procesora w danym momencie, co jest kluczowe dla wydajności i responsywności systemu. Na przykład, w systemie Windows używany jest algorytm o nazwie 'Round Robin', który zapewnia, że każde zadanie dostaje równą ilość czasu na wykonanie. Praktyczne zastosowanie tej technologii można zauważyć w codziennym użytkowaniu komputera, gdzie użytkownicy mogą jednocześnie korzystać z przeglądarki, edytora tekstu i aplikacji komunikacyjnej bez zauważalnych opóźnień. Standardowe dobre praktyki obejmują również monitorowanie wykorzystania procesora w narzędziach systemowych, co pozwala na optymalizację wydajności i szybsze rozwiązywanie problemów. Współczesne systemy operacyjne, takie jak Linux, także stosują zaawansowane techniki zarządzania wieloma rdzeniami procesora, co jeszcze bardziej zwiększa efektywność pracy.

Pytanie 39

Jak wygląda liczba 257 w systemie dziesiętnym?

A. 1000 0000 w systemie binarnym

B. 1 0000 0001 w systemie binarnym

C. F0 w systemie szesnastkowym

D. FF w systemie szesnastkowym

Wybór odpowiedzi FF szesnastkowo oraz F0 szesnastkowo jest błędny, ponieważ nie odpowiada on poprawnej konwersji liczby 257 na system szesnastkowy. Liczba 257 w systemie szesnastkowym zapisywana jest jako 101, co oznacza, że błędnie zinterpretowano wartość, a podane odpowiedzi wprowadziły w błąd. Wartość FF odpowiada liczbie 255, natomiast F0 to wartość 240, co pokazuje typowy błąd w zrozumieniu systemu szesnastkowego. Osoby mogące wprowadzać się w błąd przy konwersji mogą pomylić bazę systemu, co prowadzi do błędnych wyników. Przykład ten podkreśla znaczenie umiejętności przekształcania liczb z jednego systemu do drugiego oraz znajomości wartości poszczególnych cyfr w różnych systemach liczbowych. Również odpowiedź 1 0000 0001 w systemie dwójkowym, co wydaje się poprawne, jest skonstruowana z nieprawidłowym zrozumieniem wartości bitów, które odpowiadają liczbie 257, gdyż w systemie binarnym to 1 0000 0001, co powinno być odnotowane. Takie błędy mogą wynikać z nieprecyzyjnego obliczania lub braku zrozumienia koncepcji potęg liczby 2, co jest kluczowe przy konwersji między systemami liczbowymi. W związku z tym ważne jest, aby przed przystąpieniem do konwersji zweryfikować zasady konwersji oraz wartości poszczególnych cyfr w każdym systemie liczbowym, co jest fundamentalne w programowaniu i inżynierii komputerowej.

Pytanie 40

Według modelu TCP/IP protokoły DNS, FTP i SMTP są przypisane do warstwy

A. dostępu do sieci

B. internetowej

C. transportowej

D. aplikacji

Protokół DNS (Domain Name System), FTP (File Transfer Protocol) oraz SMTP (Simple Mail Transfer Protocol) są klasycznymi przykładami protokołów działających na poziomie warstwy aplikacji w modelu TCP/IP. Warstwa aplikacji jest odpowiedzialna za interakcję z użytkownikami oraz aplikacjami, co oznacza, że to w tej warstwie odbywa się wymiana danych w formacie zrozumiałym dla użytkownika. Protokół DNS jest niezbędny do przekształcania nazw domen na adresy IP, co umożliwia przeglądanie stron internetowych. FTP pozwala na transfer plików pomiędzy komputerami, a SMTP jest używany do wysyłania wiadomości e-mail. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, protokoły te muszą być zgodne z określonymi standardami, co zapewnia interoperacyjność oraz bezpieczeństwo. Na przykład, FTP może być zabezpieczony przez użycie FTPS lub SFTP, co chroni dane podczas transferu. Zrozumienie funkcji i zastosowania tych protokołów jest kluczowe dla każdej osoby zajmującej się sieciami komputerowymi.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej