Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik stylista
- Kwalifikacja: MOD.03 - Projektowanie i wytwarzanie wyrobów odzieżowych
- Data rozpoczęcia: 19 marca 2025 07:26
- Data zakończenia: 19 marca 2025 07:38
Egzamin niezdany
Wynik: 19/40 punktów (47,5%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
Określ poprawną sekwencję działań wykonywanych przez osobę obsługującą dziurkarkę?
A. Nawlekanie nici, umieszczenie materiału, włączenie maszyny, podniesienie stopki
B. Włączenie maszyny, nawlekanie nici, podniesienie stopki, umieszczenie materiału
C. Podniesienie stopki, umieszczenie materiału, nawlekanie nici, włączenie maszyny
D. Nawlekanie nici, podniesienie stopki, umieszczenie materiału, włączenie maszyny
Wielu ludzi ma problem z kolejnością przy dziurkowaniu, bo nie zawsze rozumie, jak ta maszyna działa. Jeśli najpierw włączysz maszynę, to tak jakby chcieć skakać bez rozgrzewki. Nie przygotowując nici i materiału, stwarzamy ryzyko, bo stopka podniesiona z materiałem jeszcze nie na swoim miejscu może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. Kiedy nawlekasz nici po włączeniu, nie możesz ich ustawić dokładnie, co jest kluczowe do szycia. Z własnych obserwacji widziałem, że jak coś robisz w złej kolejności, to nie tylko proces produkcji staje się nieefektywny, ale też ryzyko wypadków rośnie. Dlatego warto trzymać się ustalonych zasad.
Pytanie 3
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 4
Oblicz, zużycie materiału do wykonania jednorzędowego żakietu z gładkiej tkaniny wełnianej o szerokości 140 cm dla klientki, której wymiary wynoszą:
| obwód klatki piersiowej – 92 cm |
| obwód bioder – 96 cm |
| długość żakietu – 65 cm |
| długość rękawa – 58 cm |
A. 123 cm
B. 207 cm
C. 135 cm
D. 188 cm
Jeśli wybrałeś złe odpowiedzi, to pewnie dlatego, że nie do końca zrozumiałeś, jak liczyć zużycie materiału. Odpowiedzi, które są dużo większe niż 135 cm, mogą wynikać z błędnego uwzględnienia długości żakietu czy rękawów. Często zdarza się, że ludzie zapominają dodać zapas materiału, co sprawia, że wychodzi im za mało. Dodatkowo nieodpowiednie proporcje przy dodawaniu zapasów mogą prowadzić do tego, że materiału jest za dużo. Różne style żakietów też mogą wymagać innej ilości materiału, co jeszcze bardziej to komplikuje. Często odpowiedzi są oparte na błędnych założeniach co do standardowych wymiarów, co nie uwzględnia, że każdy projekt może być inny. W krawiectwie ważne jest, żeby wszystko dobrze przemyśleć, bo inaczej marnujemy materiały, co tak naprawdę jest nie tylko nieopłacalne, ale też szkodliwe dla środowiska. Dlatego umiejętność prawidłowego liczenia zużycia materiału jest mega ważna dla każdego krawca.
Pytanie 5
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 6
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 7
Jaki pomiar antropometryczny wykonuje się w poziomie z tyłu wzdłuż linii obwodu klatki piersiowej między bocznymi punktami tylnymi?
A. Łuk szerokości tyłu na wysokości piersi
B. Szerokość pachy
C. Obwód klatki piersiowej
D. Łuk szerokości przodu przez piersi
Te inne odpowiedzi, które wybrałeś, mają swoje wady. Obwód klatki piersiowej to ważny pomiar, ale nie dotyczy on szerokości tyłu, bo w zasadzie mierzy cały obwód klatki, czyli coś innego. Szerokość pachy dotyczy rozstawu ramion, a nie tylnej części klatki piersiowej, więc to też nie pasuje do pytania. Co do łuku szerokości przodu przez piersi, to on też się odnosi do przedniej części ciała, a my mówimy o tylnym pomiarze. Trzeba pamiętać, że pomiary antropometryczne są dość precyzyjne i powinny dotyczyć ściśle określonych miejsc, by potem dobrze się sprawdziły w projektowaniu i zdrowotnych analizach. Często popełnia się błąd, myśląc, że pomiary przodu i tyłu to to samo, co prowadzi do złych wniosków. Dlatego warto dobrze zrozumieć, jak zmierzyć ten łuk szerokości tyłu na wysokości piersi, żeby mieć pewność, że nasze wyniki są dokładne.
Pytanie 8
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 9
Składnik odzieży na górną lub dolną część ciała, który został utworzony poprzez połączenie określonych segmentów konstrukcyjnych za pomocą linii prostych, łamanych i krzywych, to
A. forma modelowa
B. szablon podstawowy
C. szablon pomocniczy
D. forma konstrukcyjna
Koncept formy konstrukcyjnej często mylony jest z innymi terminami, co prowadzi do nieporozumień w zakresie projektowania odzieży. Szablon pomocniczy, na przykład, to narzędzie wspierające proces kreacji, jednak nie stanowi odrębnej formy odzieżowej. Jego rola ogranicza się do pomocy w wykonaniu detali lub sprawdzaniu proporcji, a nie do tworzenia podstawowego kształtu odzieży. Szablon podstawowy natomiast jest to uproszczony model odzieży, który nie uwzględnia specyficznych modyfikacji i detali, co czyni go mniej uniwersalnym narzędziem w kontekście bardziej złożonych projektów. Forma modelowa to termin, który odnosi się do kształtu lub wyrazu wizualnego odzieży; nie jest to jednak odniesienie do samego procesu konstrukcji linii. Kluczowym błędem w myśleniu jest zatem mylenie funkcji i zastosowania tych pojęć, co może prowadzić do nieodpowiednich rozwiązań w procesie projektowania. W praktyce, znajomość tych terminów i ich zastosowania jest niezbędna do tworzenia odzieży, która będzie spełniać zarówno estetyczne, jak i funkcjonalne wymagania rynku.
Pytanie 10
Aby ocenić jakość zwężenia spódnicy zbyt szerokiej w biodrach, należy porównać wymiary spódnicy przed oraz po zwężeniu z wymiarami klientki. Szczególnie istotne jest zmierzenie spódnicy na linii
A. środka tyłu
B. środka przodu
C. bioder
D. talii
Wybór linii 'środka tyłu', 'talii' lub 'środka przodu' jako podstawy do oceny jakości zwężenia spódnicy nie jest trafny. Pomiar w linii środka tyłu może być mylący, ponieważ nie odzwierciedla rzeczywistego obwodu bioder, który ma kluczowe znaczenie dla dopasowania. Talia, choć istotna w kontekście sylwetki, nie jest głównym punktem, w którym dokonuje się zwężenia spódnicy, zwłaszcza jeśli spódnica ma krój dopasowany do bioder. Pomiar w tej okolicy nie uwzględnia rzeczywistych proporcji bioder, co może prowadzić do niewłaściwego dopasowania. Natomiast pomiar w linii środka przodu, również, jak w przypadku środka tyłu, nie odnosi się bezpośrednio do najszerszej partii ciała, co jest kluczowe przy dopasowywaniu spódnicy. Typowym błędem myślowym w tym przypadku jest założenie, że inne obwody ciała są równie ważne, co obwód bioder, co nie jest zgodne z zasadami konstrukcji odzieży. W praktyce zaniedbanie pomiaru bioder może prowadzić do spódnic, które źle leżą, co wpływa na ogólny komfort i estetykę odzieży. Aby uniknąć takich błędów, warto skupić się na szczegółowych pomiarach oraz znajomości anatomii ciała, co pozwala na precyzyjniejsze dostosowanie odzieży do indywidualnych potrzeb klientek.
Pytanie 11
Podaj powód powstania żółtych plam podczas prasowania odzieży w warunkach domowych?
A. Zbyt wysoka temperatura prasowania
B. Bardzo krótki czas prasowania
C. Prasowanie bez odsysania pary
D. Zbyt duży nacisk żelazka
Prasowanie z pominięciem odsysania pary, krótki czas prasowania oraz zbyt duży docisk żelazka to czynniki, które, mimo że mogą wpływać na jakość prasowania, nie są bezpośrednimi przyczynami zażółcenia tkanin. Odsysanie pary to technika, która pomaga w usuwaniu nadmiaru wilgoci i zmniejsza ryzyko, że materiał będzie przegrzewany. Prasowanie bez tej funkcji może prowadzić do powstawania zagnieceń, ale niekoniecznie do zażółcenia. Krótki czas prasowania natomiast zazwyczaj sprzyja zachowaniu integralności kolorystycznej materiału, ponieważ nie daje wystarczająco dużo czasu na działanie wysokiej temperatury. Z kolei zbyt duży docisk żelazka może powodować zagniecenia, ale również nie jest bezpośrednio związany z dezyntegracją włókien, która prowadzi do zjawiska zażółcenia. W rzeczywistości, to temperatura jest najbardziej krytycznym parametrem, który wymaga starannego monitorowania. Przykładem może być sytuacja, gdy nieświadome prasowanie syntetyków w wysokiej temperaturze prowadzi do ich uszkodzenia, co skutkuje trwałymi zmianami w kolorze. Dlatego kluczowym aspektem jest edukacja w zakresie dobierania odpowiednich ustawień dla różnych rodzajów tkanin oraz unikania powszechnych błędów związanych z temperaturą.
Pytanie 12
Do zaznaczenia korekt ustalonych podczas pomiaru damskiego płaszcza z materiału wełnianego używa się symboli umownych, które oznacza się
A. długopisem
B. kredą
C. markerem
D. ołówkiem
Kreda jest najczęściej stosowanym narzędziem do oznaczania poprawek na tkaninach, szczególnie w przypadku materiałów wełnianych, które są wrażliwe na różne substancje chemiczne. Jej użycie jest zgodne z praktykami krawieckimi, które rekomendują stosowanie produktów łatwych do usunięcia i nie pozostawiających trwałych śladów na tkaninie. Kreda umożliwia precyzyjne oznaczenie linii cięcia, przyszycia oraz innych poprawek, a jej aplikacja na tkaninach wełnianych jest bezpieczna, ponieważ nie powoduje ich uszkodzenia. W praktyce, krawcy często korzystają z kredek w różnych kolorach, co pozwala na łatwiejsze odróżnianie poprawek w fazie szycia. Ponadto, kreda jest łatwo dostępna i można ją szybko zetrzeć np. szczotką lub przy pomocy pary, co czyni ją idealnym narzędziem w procesie krawieckim. Warto również wspomnieć, że stosowanie kredy jest zgodne z normami branżowymi dotyczącymi pracy z odzieżą, co podkreśla jej istotę w procesie szycia.
Pytanie 13
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 14
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 15
Do zrealizowania zamówienia na sukienkę damską z jedwabiu użyto
1,10 m jedwabiu w cenie 80,00 zł za 1 m
1,00 m podszewki w cenie 14,00 zł za 1 m
1 zamek w cenie 6,00 zł za 1 szt.
Koszt uszycia sukienki na podszewce wynosi 150,00 zł. Jaką wartość mają koszty bezpośrednie oraz koszt robocizny za zrealizowane zamówienie?
A. 260,00 zł
B. 258,00 zł
C. 244,00 zł
D. 250,00 zł
Aby obliczyć sumę kosztów bezpośrednich oraz kosztu robocizny za zamówienie na sukienkę, należy zsumować wszystkie składniki kosztowe. Koszt jedwabiu wynosi 1,10 m * 80,00 zł/m = 88,00 zł, koszt podszewki to 1,00 m * 14,00 zł/m = 14,00 zł, koszt zamka to 6,00 zł, a koszt uszycia sukienki to 150,00 zł. Zatem całkowity koszt wynosi: 88,00 zł + 14,00 zł + 6,00 zł + 150,00 zł = 258,00 zł. Tego typu analizy kosztów są kluczowe w branży odzieżowej, ponieważ pozwalają na dokładne oszacowanie wydatków związanych z produkcją. Efektywne zarządzanie kosztami jest fundamentem działalności przedsiębiorstw, a znajomość składników kosztów umożliwia lepsze planowanie i podejmowanie decyzji biznesowych. Wiedza na temat kosztów materiałów i robocizny pozwala na wycenę produktów, co jest niezbędne w kontekście konkurencyjności na rynku. Przykładem zastosowania może być przygotowanie oferty dla klienta, w której dokładnie uwzględnia się wszystkie koszty, co zwiększa transparentność i zaufanie do marki.
Pytanie 16
Aby wykonać ozdobny ścieg stębnówki, należy ustawić dźwignię regulującą długość ściegu na wartość
A. 2 mm
B. 4 mm
C. 1 mm
D. 3 mm
Wybór innej wartości skoku ściegu, takiej jak 2 mm, 3 mm, czy 1 mm, może prowadzić do niepożądanych efektów w przypadku ozdobnej stębnówki. Skok ściegu mniejszy niż 4 mm, zwłaszcza 2 mm, może skutkować zbyt ciasnymi ściegami, co w efekcie wprowadza nieestetyczne wrażenie oraz obniża jakość szycia. Taki krótki skok może też prowadzić do trudności w utrzymaniu równomiernego rozkładu ściegu, co jest kluczowe w dekoracyjnych zastosowaniach, gdzie estetyka jest na pierwszym miejscu. Z kolei skok 3 mm, mimo że jest bliższy wartości poprawnej, może nie zapewnić wystarczającej wyrazistości, co wpływa na końcowy wygląd wykończenia. Użycie skoku 1 mm jest najmniej zalecane w kontekście ozdobnych stębnówek, ponieważ skutkuje bardzo drobnym i gęstym ściegiem, który może zostać całkowicie zatarte w tkaninie, a jego dekoracyjny efekt zostanie zniwelowany. Takie wybory mogą wynikać z błędnych przekonań o ich uniwersalności, a także z braku znajomości specyfiki materiałów i techniki szycia. Praktyka pokazuje, że zrozumienie funkcji regulacji skoku ściegu oraz jego wpływu na finalny efekt szycia jest kluczowe dla osiągnięcia sukcesu w pracy z maszyną do szycia. Dlatego ważne jest, aby podczas ustawiania maszyny do szycia kierować się zaleceniami producentów oraz standardami branżowymi, które wskazują, że optymalny skok dla ozdobnych stębnówek powinien mieścić się w zakresie 4 mm, co pozwala na uzyskanie najlepszych efektów estetycznych.
Pytanie 17
Przyprasowanie to proces obróbki przy użyciu pary i ciepła, który należy wykonać w celu
A. zmniejszenia grubości krawędzi elementu
B. zmniejszenia długości brzegów elementów
C. wyprostowania źle wyprasowanego elementu
D. przewinięcia brzegu elementu w jedną stronę
Analizując błędne odpowiedzi, warto zauważyć, że rozprostowanie źle wyprasowanego elementu jest działaniem, które nie jest bezpośrednio związane z przyprasowaniem. Przyprasowanie ma na celu przede wszystkim osiągnięcie optymalnej grubości krawędzi, a nie korekcję błędów wykończeniowych. Ponadto zmniejszenie długości brzegów elementów nie jest celem przyprasowania, ponieważ ta technika skupia się na modyfikacji grubości, a nie długości. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że redukcja długości jest możliwa podczas przyprasowania, jednak w praktyce jest to proces, który dotyczy bardziej cięcia lub szycia. Z kolei przewinięcie brzegu elementu w jedną stronę nie jest charakterystyczne dla procesu przyprasowania, ponieważ ten proces nie polega na zmianie kierunku krawędzi, lecz na ich uformowaniu i wyrównaniu. Często pojawiają się błędne wyobrażenia, że przyprasowanie działa jako uniwersalne narzędzie do korekcji wszelkich błędów w produkcie, co jest nieprawdziwe. W rzeczywistości, przyprasowanie jest wyspecjalizowaną techniką obróbcza, która wymaga odpowiednich ustawień i zrozumienia materiałów, z jakimi się pracuje. Tylko wtedy można w pełni wykorzystać potencjał tego procesu, zamiast próbować stosować go jako rozwiązanie dla problemów, które nie są związane z jego funkcją.
Pytanie 18
Wyznacz miesięczne wynagrodzenie netto szwaczki, która pracowała 24 dni po 8 godzin dziennie, jeśli cena normo-minuty w zakładzie wynosi netto 0,20 zł.
A. 2304,00 zł
B. 2420,00 zł
C. 1152,00 zł
D. 1920,00 zł
Przy analizie niepoprawnych odpowiedzi warto zwrócić uwagę na typowe błędy w rozumieniu obliczeń wynagrodzenia. Jednym z powszechnych nieporozumień jest niewłaściwe ustalanie godzin pracy. Na przykład, błędne odpowiedzi mogą wynikać z pomnożenia liczby dni pracy przez stawkę netto bez uwzględnienia liczby przepracowanych godzin. Niektórzy mogą mylić normo-minuty z wynagrodzeniem godzinnym, co prowadzi do nieprawidłowych obliczeń. Zrozumienie, że wynagrodzenie powinno być przeliczone z normo-minut na godziny, jest kluczowe. Inna powszechna pomyłka polega na przeoczeniu faktu, że stawka netto odnosi się do wartości za minutę, a nie godzinę, co może znacznie zaniżyć wynik końcowy. Dodatkowo, pomijanie przeliczenia jednostek (minuty na godziny) jest istotnym błędem, który może prowadzić do zawyżonych lub zaniżonych wartości wynagrodzenia. Ważne jest, aby pracownicy i pracodawcy mieli jasność co do sposobu obliczania wynagrodzenia, a także, aby stosowali sprawdzone metody obliczeniowe, które są zgodne z normami branżowymi. Zrozumienie tych zasad jest fundamentalne dla prawidłowego określenia wynagrodzenia oraz zapobiegania nieporozumieniom w przyszłości.
Pytanie 19
Podczas szycia męskich spodni typu dżinsy zastosowano ścieg zygzakowy do
A. wykończenia wewnętrznych szwów
B. mocowania wsparć na pasku
C. łączenia szwu w rejonie siedzenia
D. przestębnowania brzegów kieszeni naszywanych
Właściwy wybór odpowiedzi dotyczącej zamocowania podtrzymywaczy na pasku w kontekście szycia spodni dżinsowych wynika z zastosowania ściegu zygzakowego, który charakteryzuje się elastycznością i wytrzymałością. Ścieg zygzakowy jest techniką, która zapobiega rozrywaniu się materiału przy ruchach ciała, co jest szczególnie istotne w miejscach narażonych na naprężenia, takich jak pasek. Dzięki temu podtrzymywacze na pasku są mocno przytwierdzone, co zwiększa komfort noszenia oraz trwałość wyrobu. W praktyce, zastosowanie tego ściegu przy podtrzymywaczach pozwala na swobodę ruchów, co jest istotne dla użytkownika spodni, a jednocześnie zachowuje estetykę wykończenia. Standardy szycia dżinsów, które opierają się na elastycznych i mocnych szwach, zalecają stosowanie ściegu zygzakowego do miejsc szczególnie narażonych na rozciąganie, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.
Pytanie 20
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 21
Kołnierz, którego budowa opiera się na wykreślonym kącie prostym, to kołnierz
A. okrągły be-be
B. koszulowy na stójce
C. szalowy
D. marynarski
Kołnierz koszulowy na stójce jest konstrukcją, która opiera się na wykreślonym kącie prostym, co oznacza, że jego krawędzie są ustawione prostopadle względem siebie. Taki rodzaj kołnierza charakteryzuje się sztywnymi elementami, które nadają mu elegancki i formalny wygląd. Stójka kołnierza jest zazwyczaj wyższa, co pozwala na lepsze dopasowanie do krawata lub muszki, co czyni go idealnym wyborem na oficjalne okazje, takie jak wesela, spotkania biznesowe czy inne formalne wydarzenia. Ponadto, kołnierz koszulowy na stójce jest szeroko stosowany w branży odzieżowej i jest standardem w projektowaniu odzieży męskiej, co odpowiada współczesnym normom estetycznym i funkcjonalnym. Warto zauważyć, że stosowanie tego typu kołnierza wpływa na ogólny kształt sylwetki noszącego, co ma znaczenie w kontekście prezentacji osobistej oraz wyrażania profesjonalizmu. W praktyce, dobór odpowiedniego kołnierza do koszuli jest kluczowy dla uzyskania spójnego i stylowego wyglądu.
Pytanie 22
Jaką najwyższą temperaturę można ustawić podczas prasowania lnianej spódnicy damskiej, jeśli na metce producent umieścił symbol żelazka z trzema kropkami wewnątrz?
A. 100°C
B. 120°C
C. 150°C
D. 200°C
Wybór innych temperatur prasowania dla lnianej spódnicy damskiej wskazuje na niepełne zrozumienie symboliki używanej na metkach odzieżowych. Na przykład, temperatura 150°C jest zbyt niska, by skutecznie prasować len, ponieważ materiał ten wymaga wyższej temperatury, aby zmięknąć i pozbyć się zagnieceń. Zastosowanie takiej temperatury mogłoby prowadzić do nieefektywnego prasowania, a w rezultacie do konieczności wielokrotnego wykonywania tego procesu, co jest nie tylko czasochłonne, ale i może wpłynąć na trwałość tkaniny. Z kolei opcja 120°C również nie spełnia wymogów lnu, który wymaga wyższej temperatury. Prasowanie w temperaturze 100°C jest niewłaściwe, ponieważ wystawienie lnu na tak niską temperaturę może skutkować jego sztywnieniem lub nieodpowiednim wygładzeniem, co prowadzi do niezadowolenia z efektu końcowego. Kluczowe jest zrozumienie, że materiały naturalne, takie jak len, mają swoje specyficzne wymagania, a ich niewłaściwe traktowanie może prowadzić do uszkodzeń. Dlatego ważne jest, aby zawsze kierować się zaleceniami producenta, które są oparte na standardach branżowych dotyczących pielęgnacji tkanin. Warto również zaznaczyć, że wiedza na temat odpowiednich temperatur prasowania ma kluczowe znaczenie dla utrzymania jakości i estetyki ubrań przez dłuższy czas.
Pytanie 23
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 24
Jakie będzie przybliżone zapotrzebowanie na tkaninę o szerokości 90 cm, z której zakład krawiecki wykona damskie spodnie o długości 104 cm?
A. 210 cm
B. 230 cm
C. 104 cm
D. 115 cm
Przy obliczaniu zużycia tkaniny do uszycia spodni, można łatwo wpaść w pułapki związane z nieprawidłową kalkulacją długości wymaganej tkaniny. Na przykład, odpowiedzi takie jak 115 cm, 210 cm czy 104 cm odzwierciedlają podstawowe błędy, które nie uwzględniają całościowego obrazu potrzebnego materiału. Zakładając, że długość nogawki wynosi 104 cm, wiele osób może błędnie założyć, że tyle wystarczy, co jest mylące. Przy tkaninie o szerokości 90 cm, musimy nie tylko uwzględnić długość nogawki, ale także na szerokości tkaniny, aby zapewnić odpowiednie rozmieszczenie elementów wykroju. Nie można zapominać o tym, że zazwyczaj do uszycia spodni potrzebne są dwa kawałki tkaniny na nogawki oraz dodatkowy materiał na pas i inne detale. Dodatkowo, błędy w obliczeniach mogą wynikać z pominięcia zapasu na szwy oraz możliwości błędów podczas krojenia. Dlatego rzeczywiste wymagania dotyczące tkaniny są znacznie większe, a oszacowanie na poziomie 230 cm uwzględnia wszystkie te czynniki, co jest standardem w krawiectwie. Kluczowe jest zrozumienie, że właściwe obliczenie zużycia tkaniny to nie tylko kwestia długości, ale również obejmuje odpowiednią szerokość i dodatkowe zapasy, co zostaje często zignorowane w prostych kalkulacjach.
Pytanie 25
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 26
Jaką metodę obróbki parowo-cieplnej należy zastosować, aby zlikwidować połysk z powierzchni materiału wełnianego?
A. Przeprasowanie
B. Odprasowanie
C. Odparowanie
D. Wyprasowanie
Odparowanie jest odpowiednią operacją obróbki parowo-cieplnej, która ma na celu skuteczne usunięcie połysku z powierzchni tkaniny wełnianej. Proces ten polega na zastosowaniu pary wodnej, która oddziałuje na włókna tkaniny, powodując ich zmiękczenie i relaksację. W wyniku tego działania, włókna wełny mogą zmieniać swoje położenie, co skutkuje matowieniem powierzchni. W praktyce, odparowanie powinno być przeprowadzane w warunkach kontrolowanych, z właściwą temperaturą i wilgotnością, aby uniknąć uszkodzenia tkanin. Profesjonalne prasowanie parowe z wykorzystaniem odpowiednich urządzeń, takich jak generatory pary, pozwala na precyzyjne dostosowanie parametrów procesu, co jest kluczowe w branży tekstylnej. Warto również zauważyć, że odparowanie jest często stosowane w przemyśle odzieżowym oraz podczas konserwacji i renowacji odzieży wełnianej, co potwierdza jego znaczenie w praktyce.
Pytanie 27
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 28
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 29
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 30
Jakie jest zużycie materiału o szerokości 140 cm, które ma być użyte na krótkie spodnie damskie o długości 50 cm przy obwodzie bioder wynoszącym 100 cm?
A. 105 cm
B. 100 cm
C. 50 cm
D. 55 cm
Odpowiedź 55 cm jest na pewno dobra. Przy obliczaniu materiału na krótkie spodnie damskie musimy myśleć o paru ważnych rzeczach, jak długość spodni, szerokość tkaniny i obwód bioder. Spodnie 50 cm to nie wszystko, bo trzeba dodać zapas na szwy i kilka centymetrów na marszczenia w okolicach bioder. Zwykle przyjmuje się, że materiał szeroki na 140 cm pozwala zaoszczędzić, bo można lepiej rozplanować wykroje. Jeśli mamy obwód bioder 100 cm i dodamy zapas na zaszewki, to 55 cm to na pewno wystarczająca ilość materiału, żeby uszyć pełne spodnie. W praktyce projektanci stosują podobne obliczenia, żeby dobrze wykorzystać materiał i nie marnować go, co jest ważne w modzie.
Pytanie 31
Aby zwęzić klasyczne męskie spodnie z materiału wełnianego na wysokości pasa o 3 cm, należy
A. zwęzić spodnie w szwach bocznych i skrócić pasek
B. pogłębić zaszewki z tyłu oraz skrócić pasek
C. skrócić pasek, a nadmiar spodni naddać
D. zwęzić spodnie razem z paskiem w miejscu szwu siedzeniowego
Odpowiedź 'zwęzić spodnie wraz z paskiem na linii szwu siedzeniowego' jest poprawna, ponieważ zwężenie spodni w tym miejscu pozwala na jednoczesne dostosowanie ich obwodu w pasie i na linii bioder, co jest kluczowe dla estetyki i komfortu noszenia. Zmiana ta zapewnia, że spodnie dobrze układają się na sylwetce, eliminując zbędny luz, który może wpływać na ogólny wygląd. W praktyce, podczas zwężania spodni w szwie siedzeniowym, ważne jest, aby zachować równomierne proporcje, unikając powstawania fałd czy prześwitów. Ta technika jest zgodna z branżowymi standardami szycia odzieży, gdzie istotne jest, aby wszelkie zmiany były subtelne i nie wpływały negatywnie na funkcjonalność odzieży. Pozwala to również na zachowanie oryginalnych linii konstrukcyjnych spodni. Przykładem zastosowania tej metody może być przeróbka spodni garniturowych, gdzie precyzyjne dopasowanie ma kluczowe znaczenie dla formalnego wyglądu. Dzięki tej technice, uzyskuje się harmonijną sylwetkę, co jest szczególnie ważne w przypadku odzieży eleganckiej.
Pytanie 32
Rodzaje sylwetek kobiet określa się na podstawie różnic między obwodem bioder a obwodem klatki piersiowej, używając symboli:
A. 0,1,2,3
B. S,M,L, XL
C. I,II, III, IV
D. A,B,C,D
Odpowiedź A,B,C,D jest prawidłowa, ponieważ typy figur kobiet określane są właśnie tymi symbolami. Klasyfikacja ta opiera się na różnicach między obwodem bioder a obwodem klatki piersiowej. W praktyce oznacza to, że różne proporcje ciała mogą wpływać na wybór odzieży, co jest istotne dla producentów mody oraz stylistów. Na przykład, figura oznaczona literą A charakteryzuje się szerszymi biodrami w porównaniu do klatki piersiowej, co jest typowe dla kobiet o tzw. figury gruszki. Z kolei figura B, czyli klepsydra, ma zrównoważone proporcje, z podobnymi obwodami bioder i klatki piersiowej. Zrozumienie tych typów figur jest kluczowe dla odpowiedniego doboru odzieży, co pozwala na podkreślenie atutów sylwetki. Warto także pamiętać, że znajomość typów figur jest podstawą w personalizacji ubrań oraz w tworzeniu kolekcji mody, które odpowiadają różnorodnym potrzebom kobiet.
Pytanie 33
Jakie jest przeznaczenie operacji sprasowania w procesie produkcji odzieży?
A. Usunięcia oznak szwów
B. Eliminacji połysku z tkaniny
C. Zmniejszenia grubości komponentów
D. Skrócenia długości krawędzi komponentów
Usuwanie połysku z tkaniny, likwidacja śladów szwów czy zmniejszanie długości brzegów to nie do końca dobrze zrozumiane aspekty prasowania w kontekście produkcji odzieży. Jeśli chodzi o połysk, to często jest on związany z materiałem, a nie grubością, więc prasowanie raczej go nie zlikwiduje. Moim zdaniem, sprasowanie może poprawić wygląd, ale nie sprawi, że połysk zniknie. Poza tym, myślenie, że sprasowanie usuwa ślady szwów, to też błąd. Szwów nie da się usunąć przez prasowanie, bo są one częścią konstrukcji ubrania, a ich widoczność można zmniejszyć jedynie dzięki odpowiednim technikom szycia i niciom. Co do długości brzegów, prasowanie jedynie je wygładza, ale ich długość nie zmienia. Takie nieporozumienia mogą prowadzić do problemów w produkcji i finalnym wyglądzie ubrań, co jest niezgodne z dobrymi praktykami w branży odzieżowej.
Pytanie 34
Jak w najprostszy sposób można dopasować klasyczne spodnie o 2 cm za szerokie w pasie do postury klientki?
A. Zmniejszyć szerokość spodni na linii szwu siedzeniowego
B. Pogłębić zaszewki z tyłu na linii talii
C. Zmniejszyć szerokość spodni na linii szwów bocznych
D. Pogłębić zaszewki z przodu na linii talii
Zwężenie spodni na linii szwu siedzeniowego to najbardziej efektywny sposób na dopasowanie klasycznych spodni, które są za szerokie o 2 cm w pasie. Działanie to pozwala na zachowanie proporcji nogawek oraz sylwetki, co jest kluczowe dla estetyki i wygody noszenia. Szew siedzeniowy znajduje się w tylnej części spodni i jego modyfikacja polega na usunięciu nadmiaru materiału, co przekłada się na ściślejsze dopasowanie w okolicy pasa. Dodatkowo, ww. metoda nie wpływa na kształt spodni, co jest istotne, gdyż klasyczne spodnie powinny zachować swój elegancki wygląd. W praktyce, zastosowanie tej techniki pozwala na szybkie i precyzyjne dostosowanie odzieży bez konieczności skomplikowanego przerabiania innych elementów, co czyni ją najmniej pracochłonną metodą. Warto również zauważyć, że zwężanie na szwie siedzeniowym jest zgodne z zasadami dobrego krawiectwa, które rekomendują minimalizowanie ingerencji w szwy i zaszewki, aby zachować oryginalną konstrukcję spodni.
Pytanie 35
Urządzenie przedstawione na rysunku wykorzystuje się w procesie
A. końcowej obróbki parowo-cieplnej wyrobu
B. przygotowywania materiałów do rozkroju
C. łączenia elementów w szwalni
D. cięcia komponentów
Odpowiedzi dotyczące krojenia elementów, łączenia w szwalni oraz przygotowania materiałów do rozkroju wskazują na błędne zrozumienie procesów technologicznych zachodzących w przemyśle tekstylnym. Krojenie elementów to proces, który ma miejsce na etapie produkcji, gdzie materiały są cięte na odpowiednie części, jednak nie obejmuje żadnych procesów obróbczych po zakończeniu szycia. Z kolei łączenie elementów w szwalni odnosi się do fazy szycia, podczas której różne części odzieży są ze sobą łączone. Proces ten również nie dotyczy końcowego etapu, jakim jest obróbka parowo-cieplna. Przygotowanie materiałów do rozkroju to inny etap produkcji, który polega na odpowiednim zorganizowaniu i przygotowaniu tkanin przed ich cięciem, co również nie ma związku z końcową obróbką. Właściwe zrozumienie tych etapów produkcji jest kluczowe dla efektywnego zarządzania procesami w przemyśle, a błędne rozpoznanie ich może prowadzić do nieefektywności operacyjnych i obniżenia jakości wyrobów końcowych. Zastosowanie niewłaściwych metod lub narzędzi w każdym z tych etapów może skutkować problemami jakościowymi, które są nie do zaakceptowania w kontekście rosnących wymagań rynkowych i standardów jakości. Dlatego ważne jest, aby każdy pracownik w branży tekstylnej miał świadomość różnic pomiędzy tymi procesami oraz był świadomy ich wpływu na jakość i efektywność produkcji.
Pytanie 36
Całkowity koszt uszycia garsonki w punkcie usługowym wynosi 185,00 zł. Do jej produkcji wykorzystano 2,50 m wełny, której cena za metr to 30,00 zł. Jaką kwotę stanowią wydatki na dodatki krawieckie oraz wynagrodzenie za pracę?
A. 110,00 zł
B. 155,00 zł
C. 170,00 zł
D. 125,00 zł
Pojawiające się błędne odpowiedzi mogą wynikać z nieprecyzyjnych obliczeń lub pomylenia różnych elementów kosztowych. Koszt uszycia garsonki wynoszący 185,00 zł odnosi się do całkowitych wydatków, które obejmują zarówno materiały, jak i robociznę. Obliczenia powinny zaczynać się od ustalenia kosztu tkaniny, który wynika z ceny za metr oraz ilości potrzebnej do uszycia. Przy cenie 30,00 zł za metr i zużyciu 2,50 m, całkowity koszt tkaniny to 75,00 zł. Czynnikiem, który może prowadzić do błędu, jest nieuwzględnienie wszystkich kosztów, co skutkuje zawyżeniem lub zaniżeniem obliczeń. Na przykład, jeżeli ktoś błędnie przyjmie koszt tkaniny jako 100,00 zł, mogłoby to prowadzić do obliczeń w stylu 185,00 zł - 100,00 zł = 85,00 zł, co jest niewłaściwe. Ponadto, ważne jest, aby uwzględnić, że dodatki krawieckie oraz robocizna są nieodłącznymi elementami procesu produkcji odzieży, a ich koszt zawsze należy obliczać na podstawie rzeczywiście poniesionych wydatków. Kluczowa jest tu precyzja w rachunkowości i umiejętność analizy kosztów, co jest fundamentalne w działalności krawieckiej oraz w szeroko pojętym zarządzaniu kosztami w biznesie.
Pytanie 37
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 38
Powodem niewłaściwego łączenia ściegu maszynowego jest
A. nieodpowiednio ustawiony nacisk stopki.
B. uszkodzony otwór w płytce ściegowej.
C. niewłaściwe napięcie nici dolnej lub górnej
D. regulator długości ściegu ustawiony na minimum.
Niewłaściwe napięcie nitki dolnej lub górnej jest kluczowym czynnikiem wpływającym na jakość ściegu maszynowego. Każda maszyna do szycia posiada regulację napięcia, która jest niezbędna do prawidłowego formowania ściegów. Zbyt luźne napięcie może prowadzić do powstawania pętelek, a zbyt ciasne skutkuje zrywaniem nitki. Przykładowo, w przypadku szycia tkanin elastycznych, takich jak jersey, zaleca się nieco luźniejsze napięcie, co umożliwia lepsze przyleganie ściegów do materiału. Standardy branżowe sugerują, aby przed rozpoczęciem szycia zawsze sprawdzić napięcie na próbce materiału, co pozwala na szybkie dostosowanie ustawień i uniknięcie problemów w trakcie pracy. Prawidłowe napięcie nitki dolnej i górnej jest także niezbędne dla uzyskania estetycznego wyglądu szwów oraz ich trwałości, co jest szczególnie ważne w produkcji odzieży oraz akcesoriów.
Pytanie 39
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 40
Jaką metodę obróbki parowo-cieplnej powinno się zastosować, aby utrwalić położenie szwu, który został przewinięty na jedną stronę?
A. Dekatyzowanie
B. Zaprasowanie
C. Odparowanie
D. Rozprasowanie
Zaprasowanie to mega ważny krok w obróbce tkanin, bo pomaga ustabilizować szwy i nadać materiałom ładny kształt oraz gładkość. W skrócie, używamy odpowiedniej temperatury i ciśnienia, żeby trwale zafiksować szwy i pozbyć się zagnieceń. Moim zdaniem, to kluczowy proces, bo jeśli go dobrze przeprowadzisz, odzież będzie nie tylko ładna, ale i funkcjonalna. Na przykład, jak szyjesz ubranie, zaprasowanie pomaga ułożyć szwy tak, żeby nie deformowały się podczas noszenia. W branży odzieżowej, naprawdę warto zaprasowywać szwy po każdym etapie szycia, bo to znacznie podnosi jakość końcowego produktu. Używaj do tego dobrych narzędzi, jak żelazka parowe, które równomiernie rozprowadzają ciepło i wilgoć – to klucz do sukcesu!