Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Terapeuta zajęciowy
Kwalifikacja: MED.13 - Świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej
Data rozpoczęcia: 4 maja 2025 17:14
Data zakończenia: 4 maja 2025 17:14

Egzamin niezdany

Wynik: 0/40 punktów (0,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Felinoterapia to terapia z udziałem jakiego zwierzęcia?

A. psa

B. konia

C. kota

D. osła

Mówiąc o terapii z udziałem zwierząt, może się zdarzyć, że pomyli się różne rodzaje terapii. Przykładowo, osły są wykorzystywane w aseloterapii, która głównie chodzi o emocjonalne wsparcie, ale to nie to samo, co felinoterapia. Konie z kolei są w hipoterapii, która zajmuje się rehabilitacją fizyczną i emocjonalną, ale nie ma nic wspólnego z kotami. Psy to też inna bajka, bo są wykorzystywane w dogoterapii, która jest popularna, ale nie dotyczy kotów i ich terapeutycznych umiejętności. Często ludzie popełniają błędy myślowe, traktując terapię zwierzęcą jako jedną całość. A tak naprawdę każde zwierzę ma swoje unikalne właściwości terapeutyczne, które powinny być brane pod uwagę, gdy rozpatruje się różne formy wsparcia psychologicznego. Naprawdę warto zrozumieć te różnice, bo to może znacząco wpłynąć na skuteczność terapii zwierzęcej w praktyce i na to, jak dobrze dobierzemy zwierzęta do potrzeb pacjentów.

Pytanie 2

Terapeuta, stosując techniki takie jak: wycinanki, wydzieranki czy wyklejanki z papieru bądź tektury, prowadzi zajęcia z wykorzystaniem

A. papieroplastyki

B. kaletnictwa

C. metaloplastyki

D. dziewiarstwa

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Papieroplastyka to dziedzina, która obejmuje sztukę tworzenia przedmiotów z papieru i innych materiałów papierowych poprzez różne techniki, takie jak wycinanki, wydzieranki oraz wyklejanki. Te formy artystyczne są nie tylko kreatywne, ale również mają na celu rozwijanie zdolności manualnych i wyobraźni przestrzennej uczestników zajęć. W terapii zajęciowej czy arteterapii papieroplastyka stanowi doskonałe narzędzie do wyrażania emocji, co jest istotne dla osób z trudnościami w komunikacji. Używanie gazet, tektury oraz innych materiałów do tworzenia dzieł może pomóc w redukcji stresu, poprawie koncentracji oraz zwiększeniu pewności siebie. Przykłady zastosowania papieroplastyki obejmują tworzenie kolaży, które mogą być wykorzystywane do analizy emocjonalnej oraz jako forma ekspresji artystycznej. Standardy dobrych praktyk w terapii sugerują, że angażowanie uczestników w działania kreatywne przyczynia się nie tylko do poprawy ich umiejętności manualnych, ale także do ogólnego rozwoju osobistego i społecznego."

Pytanie 3

Terapeuta zajęciowy powinien rozpocząć trening umiejętności społecznych z pacjentami oddziału psychiatrycznego od

A. przygotowania materiałów edukacyjnych i stanowiska do pracy

B. przywitania i zaplanowania przez uczestników działań na zajęciach

C. wywietrzenia pomieszczenia oraz pozbycia się odpadków

D. powitania i ustalenia zasad funkcjonowania grupy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Prawidłowa odpowiedź, czyli powitanie i ustalenie zasad grupowych, jest kluczowym elementem przygotowania do treningu umiejętności społecznych w psychiatrii. Powitanie uczestników nie tylko buduje relację terapeutyczną, ale również tworzy atmosferę akceptacji i bezpieczeństwa, co jest niezbędne w pracy z osobami zmagającymi się z problemami psychicznymi. Ustalenie zasad grupowych pozwala na wyznaczenie ram, w których odbywać się będą zajęcia, co z kolei sprzyja wzajemnemu szacunkowi i efektywnej komunikacji. W praktyce terapeuta zajęciowy powinien omawiać zasady dotyczące m.in. aktywnego słuchania, dzielenia się przestrzenią, a także współpracy i wsparcia w grupie. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w terapii grupowej, które wskazują, że jasno określone zasady zwiększają zaangażowanie uczestników oraz efektywność sesji. Przykładem może być sytuacja, w której terapeuta wprowadza zasadę, że każdy uczestnik ma prawo do wypowiedzi bez przerywania, co pozwala na rozwijanie umiejętności komunikacyjnych i empatii w grupie.

Pytanie 4

Ataksja móżdżkowa jest zdecydowanym przeciwwskazaniem do uczestniczenia w zajęciach

A. wykonania witrażu z użyciem szlifierki

B. wyplatania kosza z wikliny naturalnej

C. malowania na sztalugach w pozycji siedzącej

D. kształtowania gliny ręcznie metodą wężyków

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Ataksja móżdżkowa to zaburzenie koordynacji ruchowej spowodowane uszkodzeniem móżdżku, co czyni wykonywanie precyzyjnych zadań, takich jak witrażowanie z użyciem szlifierki, potencjalnie niebezpiecznym. Osoby z ataksją mogą mieć problemy z utrzymaniem równowagi oraz kontrolowaniem ruchów, co w przypadku pracy z narzędziami elektrycznymi, jak szlifierka, stwarza ryzyko urazów. Praca z tego typu narzędziami wymaga nie tylko precyzji, ale również pewności w ruchach, co jest trudne do osiągnięcia w przypadku ataksji. W praktyce, osoby z takimi schorzeniami powinny unikać zajęć, które mogą prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, a w przypadku witrażu, zaleca się korzystanie z technik, które są bardziej bezpieczne i mniej wymagające pod względem koordynacji, jak np. malowanie na szkle bez użycia szlifierki. Zgodnie z standardami BHP oraz zasadami ergonomii, wszelkie prace z narzędziami powinny być dostosowane do możliwości fizycznych wykonawcy, co jest szczególnie istotne w przypadku osób z dysfunkcjami ruchowymi.

Pytanie 5

Stosowanie przez terapeutę terminologii, która jest niezrozumiała dla pacjenta, w trakcie rozmowy na temat zdrowego stylu życia, stanowi barierę komunikacyjną?

A. kulturową

B. psychologiczną

C. semantyczną

D. fizyczną

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Termin "bariera semantyczna" odnosi się do trudności w zrozumieniu komunikacji, które mogą wystąpić, gdy osoba używa terminologii, która jest nieznana lub niezrozumiała dla drugiej strony. W przypadku terapeuty prowadzącego rozmowę na temat zdrowego trybu życia, użycie skomplikowanych terminów medycznych, dietetycznych czy psychologicznych może prowadzić do nieporozumień i utrudniać efektywne przekazywanie informacji. Przykładem może być omawianie pojęcia "indeksu glikemicznego" bez wcześniejszego wyjaśnienia, co to oznacza, co może spowodować, że podopieczny nie zrozumie, jak to wpływa na jego dietę. Aby minimalizować bariery semantyczne, terapeuci powinni stosować jasny, zrozumiały język oraz dążyć do stosowania definicji lub przykładów, które mogą być bardziej przystępne dla osób, z którymi pracują. Dobre praktyki w komunikacji terapeutycznej podkreślają znaczenie aktywnego słuchania oraz dostosowywania stylu komunikacji do potrzeb i poziomu zrozumienia pacjenta, co przekłada się na lepsze wyniki terapii.

Pytanie 6

Metoda radzenia sobie z konfliktami, polegająca na osiągnięciu rozwiązania poprzez częściowe ustępstwo ze swoich potrzeb na rzecz odpowiednich kompromisów ze strony drugiej osoby, nazywana jest

A. rywalizacji

B. współpracy

C. unikaniu

D. kompromisu

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Kompromis jest stylem rozwiązywania konfliktów, który polega na osiągnięciu porozumienia, gdzie obie strony rezygnują częściowo ze swoich potrzeb i oczekiwań. W praktyce oznacza to, że każda ze stron może zyskać coś, ale także musi zaakceptować pewne ustępstwa. Przykładem może być sytuacja w zespole projektowym, gdzie dwóch członków ma różne wizje dotyczące podejścia do zadania. Zamiast trwać w sporze, decydują się połączyć swoje pomysły, tworząc nową, lepszą koncepcję, która w pełni zaspokaja ich obie potrzeby. Kompromis jest szczególnie efektywny w sytuacjach, gdzie czas jest ograniczony, a szybkie osiągnięcie porozumienia jest kluczowe. W literaturze przedmiotu, takim jak modele rozwiązywania konfliktów Thomasa-Kilmann, kompromis jest uznawany za jedną z pięciu głównych strategii, obok rywalizacji, unikania, współpracy i dostosowania. Dobrą praktyką w zastosowaniu kompromisu jest dążenie do zrozumienia drugiej strony, co może prowadzić do lepszych wyników i zwiększenia satysfakcji z rozwiązania konfliktu.

Pytanie 7

Jakie aktywności terapeutyczne powinien szczególnie zaproponować terapeuta podopiecznemu z zespołem Downa, który interesuje się teatrem, aby zachęcić go do rozwijania umiejętności społecznych?

A. Z dramy

B. Z muzykoterapii

C. Z ludoterapii

D. Z choreoterapii

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zajęcia z dramy są niezwykle efektywnym narzędziem w pracy z osobami z zespołem Downa, szczególnie w kontekście rozwijania umiejętności interpersonalnych. Drama, jako forma artystyczna, angażuje uczestników do wyrażania siebie, co sprzyja poprawie komunikacji oraz budowaniu relacji z innymi. W trakcie zajęć osoby biorące udział w działaniach teatralnych uczą się obserwacji, empatii i asertywności, co jest kluczowe w interakcjach społecznych. Przykładowo, poprzez odgrywanie ról mogą eksperymentować z różnymi sytuacjami społecznymi, co pozwala im lepiej zrozumieć własne emocje i reakcje innych. Ponadto, takie zajęcia mogą być dostosowane do indywidualnych potrzeb uczestników, co zwiększa ich motywację do aktywnego uczestnictwa. W kontekście standardów terapeutycznych, drama wspiera rozwój umiejętności psychospołecznych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w terapii zajęciowej i pedagogice specjalnej.

Pytanie 8

Mieszkanka ośrodka wsparcia społecznego z reumatoidalnym zapaleniem stawów odczuwa intensywny ból, któremu towarzyszą sztywność oraz obrzęki stawów obu rąk. Jakiego rodzaju aktywności należałoby zaproponować w tym czasie choroby?

A. Czytanie powieści obyczajowej i dyskusja nad nią

B. Granie na prostych instrumentach perkusyjnych

C. Przesadzanie i pielęgnacja kwiatów doniczkowych

D. Wyszywanie na kanwie haftem krzyżykowym

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Czytanie powieści obyczajowej oraz dyskusja nad nią to forma aktywności, która jest niezwykle korzystna dla osób z reumatoidalnym zapaleniem stawów, zwłaszcza w okresach nasilenia objawów chorobowych. Tego typu zajęcia angażują umysł, pozwalają na relaks i stanowią formę społecznej interakcji, co jest kluczowe dla zdrowia psychicznego. Podczas gdy stawy są obolałe, ograniczenie aktywności fizycznej może być niezbędne, co czyni czytanie idealnym rozwiązaniem. Dodatkowo, dyskusje na temat przeczytanej lektury mogą stymulować myślenie krytyczne oraz umiejętności komunikacyjne. Warto również zauważyć, że literatura obyczajowa może być źródłem emocjonalnego wsparcia, pomagając osobom zmagającym się z chorobą poczuć się mniej osamotnionymi w swoich zmaganiach. W ramach dobrych praktyk w opiece nad osobami starszymi zaleca się włączenie aktywności umysłowych i społecznych, co sprzyja poprawie jakości życia i samopoczucia.

Pytanie 9

Przedstawienie faktów w kontekście osobistych emocji oraz następstw określonego zachowania, a także zaproponowanie oczekiwanych działań na przyszłość, jest typowe dla sposobu udzielania informacji zwrotnej zgodnie

A. z techniką Zacznij, Przestań, Kontynuuj

B. z metodą FUKO

C. z modelem Pendletona

D. z metodą kanapki

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Metoda FUKO, będąca akronimem od "Fakt, Uczucia, Konsekwencje, Oczekiwania", jest skutecznym narzędziem do udzielania informacji zwrotnej. W odróżnieniu od innych technik, FUKO skupia się na wyrażeniu osobistych odczuć związanych z danym zachowaniem, co sprzyja budowaniu relacji opartych na zrozumieniu i empatii. Przykładowo, zamiast tylko opisywać problem, osoba udzielająca informacji zwrotnej może powiedzieć: "Zauważyłem, że nie dotrzymałeś terminu (Fakt). Czułem się zaniepokojony, ponieważ w zespole wszyscy polegają na punktualności (Uczucia). To może prowadzić do opóźnień w projekcie (Konsekwencje). Oczekuję, że w przyszłości będziesz informować nas o ewentualnych trudnościach (Oczekiwania)." Tego rodzaju komunikacja jest zgodna z aktualnymi standardami praktyk feedbackowych, które podkreślają znaczenie otwartości i konstruktywnej krytyki. Wprowadzenie metody FUKO w zespołach może poprawić atmosferę pracy oraz zwiększyć efektywność współpracy.

Pytanie 10

Jakie zajęcia są wykorzystywane w muzykoterapii receptywnej?

A. Słuchanie utworów muzycznych

B. Granie na instrumentach perkusyjnych

C. Śpiewanie przy akompaniamencie

D. Improwizowanie ruchów przy muzyce

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Muzykoterapia receptywna to podejście, w którym kluczowym elementem jest słuchanie utworów muzycznych. Ta forma terapii wykorzystuje muzykę jako narzędzie do stymulacji emocjonalnej i poznawczej pacjenta, co może prowadzić do poprawy zdrowia psychicznego i fizycznego. Słuchanie utworów muzycznych w kontekście muzykoterapii ma na celu stworzenie odpowiedniego środowiska terapeutycznego, w którym pacjent może doświadczać różnych emocji, refleksji oraz zmian w nastroju. Przykłady zastosowania muzykoterapii receptywnej obejmują sesje, w których pacjenci słuchają starannie dobranych utworów muzycznych, a następnie omawiają swoje odczucia i reakcje. Takie podejście jest zgodne z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia, która zaleca stosowanie muzyki w terapii dla osób z zaburzeniami psychicznymi oraz neurologicznymi. Muzykoterapia receptywna może również wspierać procesy rehabilitacyjne, poprawiając jakość życia pacjentów poprzez redukcję stresu, lęku oraz poprawę komunikacji interpersonalnej.

Pytanie 11

Terapeuta, pomagając pacjentowi unieruchomionemu z powodu złamań kończyn dolnych, wybrał literaturę przyrodniczą oraz przygodową, aby zastępczo zaspokoić jego potrzebę

A. bezpieczeństwa

B. afiliacji

C. uznania

D. aktywnosci

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poprawna odpowiedź to aktywność, ponieważ literatura przyrodnicza i przygodowa może stanowić doskonałe źródło stymulacji intelektualnej i emocjonalnej, co jest istotne dla pacjentów czasowo unieruchomionych. Aktywność w kontekście rehabilitacji psychicznej i fizycznej odgrywa kluczową rolę w procesie powrotu do zdrowia. Zaspokajanie potrzeby aktywności poprzez angażujące materiały może pomóc pacjentowi w utrzymaniu motywacji oraz zainteresowania, co jest ważne zwłaszcza w sytuacji, gdy nie może on aktywnie uczestniczyć w zajęciach fizycznych. Przykładem może być wykorzystanie książek o tematyce przyrodniczej, które mogą inspirować do rozważań nad światem naturalnym, lub literatury przygodowej, która może pobudzać wyobraźnię i wprowadzać w świat pełen emocji i doświadczeń. Takie podejście jest zgodne z zasadami holistycznej rehabilitacji, które uwzględniają nie tylko aspekty fizyczne, ale również psychiczne i społeczne, promując kompleksowe podejście do zdrowienia pacjentów.

Pytanie 12

Kluczowym dokumentem tworzonym dla każdego mieszkańca domu pomocy społecznej jest indywidualny plan

A. adaptacyjno-mobilizacyjny

B. wsparcia

C. socjalizacyjny

D. ewaluacyjno-terapeutyczny

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Indywidualny plan wsparcia jest kluczowym dokumentem w pracy instytucji takich jak domy pomocy społecznej, który ma na celu dostosowanie się do unikalnych potrzeb każdego mieszkańca. Plan ten powinien być opracowany w ścisłej współpracy z mieszkańcem oraz jego rodziną, a także zespołem terapeutycznym, co zapewnia holistyczne podejście do opieki. W ramach indywidualnego planu wsparcia definiuje się konkretne cele, działania oraz metody oceny ich realizacji. Na przykład, jeśli mieszkaniec wymaga wsparcia w zakresie umiejętności życiowych, plan może obejmować zajęcia z zakresu gotowania czy zarządzania budżetem. Praktyczne zastosowanie takiego planu pozwala na systematyczne monitorowanie postępów i dostosowywanie działań do zmieniających się potrzeb. W kontekście standardów, indywidualny plan wsparcia jest zgodny z zasadami person-centered care, które kładą nacisk na indywidualizację i aktywne uczestnictwo mieszkańców w procesie decyzyjnym.

Pytanie 13

Zidentyfikowanie problemów, potrzeb, możliwości oraz preferencji osoby wspieranej stanowi etap diagnozy, który

A. ma miejsce jednocześnie z nawiązywaniem kontaktu terapeutycznego z osobą wspieraną

B. następuje po ustaleniu celów terapeutycznych dla osoby wspieranej

C. wyprzedza przeanalizowanie dostępnej dokumentacji oraz zrealizowanych obserwacji i wywiadów

D. wyprzedza ustalanie celów terapeutycznych dla osoby wspieranej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Dokładne określenie problemów, potrzeb, możliwości i preferencji podopiecznego jest kluczowym etapem w procesie diagnozowania, który wyznacza fundamenty dla dalszej pracy terapeutycznej. Poprzedza on definiowanie celów terapeutycznych, ponieważ umożliwia zrozumienie unikalnej sytuacji każdego podopiecznego. W praktyce terapeutycznej, na przykład w psychoterapii, ważne jest, aby terapeuta zbierał szczegółowe informacje o doświadczeniach, emocjach oraz wartościach podopiecznego. Dzięki temu można opracować cele, które są realistyczne, osiągalne i dostosowane do indywidualnych potrzeb. W zgodzie z najlepszymi praktykami w psychologii i terapii, taki krok pozwala na stworzenie przestrzeni do efektywnej współpracy pomiędzy terapeutą a podopiecznym, co zwiększa szansę na sukces terapeutyczny. W kontekście standardów etycznych, takich jak te zawarte w kodeksach postępowania, istotne jest, aby proces diagnozowania był przeprowadzany z pełnym poszanowaniem podmiotowości podopiecznego oraz jego autonomii."

Pytanie 14

Aby zmotywować osoby z problemami emocjonalnymi do wyrażania swoich emocji oraz do angażowania się w aktywność poznawczą i fizyczną, powinno się im zapewnić możliwość uczestnictwa w zajęciach

A. z wizualizacji

B. z medytacji

C. z dramy

D. z psychoedukacji

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Drama jako metoda terapeutyczna jest niezwykle skuteczna w pracy z osobami z zaburzeniami emocjonalnymi, ponieważ angażuje uczestników w proces twórczy, który umożliwia im wyrażanie swoich uczuć w bezpiecznym i kontrolowanym środowisku. Przez działania dramatyczne, takie jak odgrywanie ról, uczestnicy mogą eksplorować swoje emocje, przeżywać je na nowo, a także nauczyć się sposobów radzenia sobie z nimi. Na przykład, w trakcie zajęć z dramy, osoby mogą wcielać się w różne postacie, co pozwala im na dystans do swoich problemów, a tym samym na lepsze zrozumienie swoich emocji. Ponadto, takie zajęcia sprzyjają rozwojowi umiejętności społecznych, komunikacyjnych oraz zdolności do pracy w grupie, co jest kluczowe w procesie zdrowienia. Uznaje się, że terapia dramą może być zgodna z najlepszymi praktykami w psychoterapii, gdzie kreatywne podejście do emocji i ekspresji służy jako fundament skutecznej interwencji. To podejście nie tylko wpływa na poprawę stanu psychicznego uczestników, ale również buduje ich pewność siebie i umiejętności interpersonalne.

Pytanie 15

Przed rozpoczęciem pracy z uczestnikami w kuchni, która została wyposażona w nową zmywarkę, terapeuta zajęciowy powinien w pierwszej kolejności

A. przebudować przestrzeń roboczą

B. przekazać kierownikowi instrukcję obsługi urządzenia

C. zaktualizować regulamin kuchni

D. przygotować harmonogram użytkowania sprzętu

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zaktualizowanie regulaminu pracowni jest kluczowym krokiem przed rozpoczęciem zajęć z podopiecznymi, szczególnie w kontekście nowego sprzętu, jakim jest zmywarka do naczyń. Regulamin powinien zawierać szczegółowe informacje na temat zasad korzystania z nowego urządzenia, jego obsługi oraz wymagań dotyczących bezpieczeństwa. Przykładowo, regulamin mógłby określać, kto jest odpowiedzialny za uruchamianie zmywarki oraz jakie procedury należy stosować, aby uniknąć uszkodzeń sprzętu. W praktyce, aktualizacja regulaminu zapewnia jasność i bezpieczeństwo, a także ułatwia naukę i współpracę w zespole. Dobrze sformułowany regulamin powinien również odzwierciedlać zmiany w przepisach BHP oraz zasady ochrony środowiska, co jest ważne w kontekście nowoczesnych praktyk kulinarnych. Ustanowienie odpowiednich zasad korzystania z nowego sprzętu wpływa na efektywność pracy oraz komfort uczestników zajęć, co jest niezaprzeczalnie korzystne w pracy terapeutycznej.

Pytanie 16

Trening orientacji w przestrzeni oraz pamięci powinien być szczególnie stosowany w pracy z osobami

A. z chorobą Alzheimera

B. z depresją

C. ze schizofrenią

D. z chorobą Parkinsona

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Trening pamięci i orientacji w przestrzeni jest kluczowym elementem rehabilitacji osób z chorobą Alzheimera. Pacjenci z tą chorobą często zmagają się z problemami w zakresie pamięci krótkotrwałej oraz dezorientacji przestrzennej, co znacząco wpływa na ich codzienne funkcjonowanie. Praktyczne zastosowanie takiego treningu obejmuje m.in. ćwiczenia polegające na rozpoznawaniu i nazywaniu przedmiotów w znanym otoczeniu, co wspiera zarówno pamięć, jak i orientację. Warto stosować różnorodne metody, takie jak układanie puzzli, gry planszowe, a także spacery w znanych lokalizacjach, które pomagają w utrzymaniu i poprawie zdolności poznawczych. W zakresie standardów branżowych, różne organizacje, takie jak Alzheimer’s Association, zalecają regularne angażowanie pacjentów w aktywności, które stymulują ich pamięć i orientację, co przyczynia się do opóźnienia progresji objawów. Odpowiednie dostosowanie poziomu trudności ćwiczeń do indywidualnych możliwości pacjenta jest kluczowe dla skuteczności tego typu treningu.

Pytanie 17

Uczestnik przyjęty do placówki dziennej ma trudności z zapamiętywaniem imion nowych znajomych. W indywidualnym planie pracy terapeutycznej należy uwzględnić

A. wspólne oglądanie filmu wybranego w dyskusji

B. gry integracyjne z elementami mnemotechniki

C. grupowe muzykowanie okolicznościowe

D. zajęcia teatralne z elementami choreoterapii

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Gry integracyjne z elementami mnemotechniki to skuteczna metoda, która łączy naukę z zabawą, co jest szczególnie ważne w pracy z osobami mającymi trudności z zapamiętywaniem informacji. Mnemotechnika to zbiór technik pamięciowych, które pomagają w łatwiejszym przyswajaniu i przypominaniu sobie informacji, takich jak imiona nowych znajomych. Przykładem takiej gry może być 'Imiona i gesty', gdzie każdy uczestnik przedstawia się, a reszta grupy powtarza imię, wykonując przypisany gest – to nie tylko sprzyja zapamiętywaniu, ale także integruje grupę, tworząc atmosferę wsparcia. Tego typu podejście jest zgodne z zasadami terapii zajęciowej i integracji sensorycznej, które podkreślają znaczenie aktywnego zaangażowania uczestników w procesie nauki. W praktyce, wprowadzanie gier mnemotechnicznych pozwala na stworzenie środowiska sprzyjającego nie tylko nauce imion, ale także budowaniu relacji interpersonalnych, co jest kluczowe dla rozwoju społecznego podopiecznych w ośrodkach dziennego wsparcia.

Pytanie 18

W terapii zajęciowej zaplanowanej dla uczestnika z osłabieniem w kończynach górnych oraz problemami związanymi z odczuwaniem bólu, terapeuta nie powinien rekomendować

A. malowania przy wykorzystaniu farb akrylowych

B. tkactwa dywanu na krośnie

C. klejenia przy pomocy pistoletu na gorąco

D. formowania mas ceramicznych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Klejenie z użyciem pistoletu na gorąco jest niewłaściwym wyborem w przypadku uczestnika z niedowładem kończyn górnych oraz zaburzeniami odczuwania bólu. Osoby z takimi ograniczeniami mogą mieć trudności z precyzyjnym chwytaniem i manipulowaniem narzędziami, co zwiększa ryzyko przypadkowych oparzeń oraz kontuzji. Pistolet na gorąco generuje wysoką temperaturę, co czyni go niebezpiecznym dla osoby, która nie jest w stanie w pełni odczuwać bólu. W terapii zajęciowej istotne jest dostosowanie aktywności do możliwości uczestnika, a także zapewnienie mu bezpieczeństwa. W przypadku takich pacjentów lepszym rozwiązaniem mogą być alternatywne techniki, takie jak tkanie dywanu na krośnie, malowanie farbami akrylowymi czy modelowanie mas ceramicznych, które nie wymagają użycia narzędzi wydzielających wysoką temperaturę ani nie wiążą się z ryzykiem skaleczenia. Standardy terapii zajęciowej kładą duży nacisk na adaptację działań do indywidualnych potrzeb i ograniczeń pacjenta, co zapewnia efektywność oraz bezpieczeństwo terapii.

Pytanie 19

Rehabilitant zasugerował pacjentowi po urazie mózgu ćwiczenia kinezyterapeutyczne, które polegają na wykonywaniu ruchów naprzemiennych z przekroczeniem osi długiej ciała, tj. prawa dłoń do lewego ucha i odwrotnie. Mają one na celu głównie rozwijanie oraz wzmacnianie

A. zmysłu propriocepcji

B. poczucia równowagi

C. ogólnej wydolności fizycznej

D. współpracy półkul mózgowych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Ruchy naprzemienne z przekroczeniem osi długiej ciała, takie jak przesuwanie prawej dłoni do lewego ucha, są istotnym elementem rehabilitacji neurologicznej, szczególnie po urazach mózgu. Tego typu ćwiczenia mają na celu rozwijanie współpracy między półkulami mózgowymi, co jest kluczowe dla poprawy funkcji motorycznych i kognitywnych. Przekraczanie osi ciała stymuluje połączenia nerwowe oraz integrację sensoryczno-motoryczną, co przyczynia się do lepszego przetwarzania informacji w mózgu. Przykładowo, podczas takich ćwiczeń pacjent musi koordynować ruchy obu rąk, co angażuje obie półkule mózgowe – lewa półkula odpowiada za ruchy prawostronne, a prawa za lewostronne. To zjawisko jest zgodne z teorią lateralizacji mózgu, która podkreśla różnice w funkcjonowaniu obu półkul. Regularne wykonywanie tego typu ćwiczeń może przynieść znaczące korzyści w rehabilitacji, prowadząc do lepszej koordynacji, równowagi oraz zdolności wykonywania codziennych czynności.

Pytanie 20

Przy projektowaniu zajęć grupowych dla osób z niepełnosprawnością fizyczną i intelektualną, terapeuta, biorąc pod uwagę możliwości i ograniczenia uczestników, powinien zastosować zasady

A. indywidualizacji

B. samoświadomości

C. współpracy

D. udziału

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Indywidualizacja w planowaniu zajęć grupowych dla osób z niepełnosprawnością fizyczną i intelektualną jest kluczowym elementem skutecznej terapii i wsparcia. Zasada ta polega na dostosowywaniu programów i aktywności do indywidualnych potrzeb, możliwości oraz ograniczeń każdego uczestnika. Przykładem zastosowania indywidualizacji może być przygotowanie różnych wariantów ćwiczeń fizycznych, które uwzględniają poziom sprawności ruchowej uczestników. Terapeuta może na przykład oferować różne formy aktywności – od prostych zadań, takich jak ćwiczenia oddechowe, po bardziej złożone zajęcia, jak grupowe gry zespołowe. Dzięki indywidualizacji, każdy podopieczny ma szansę rozwijać swoje umiejętności w komfortowym dla siebie tempie, co zwiększa motywację i uczestnictwo w zajęciach. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz standardami terapii zajęciowej, indywidualizacja jest niezbędna dla osiągnięcia pozytywnych efektów terapeutycznych, ponieważ pozwala na uwzględnienie zróżnicowanych potrzeb oraz umożliwia lepsze dostosowanie interwencji do konkretnej grupy odbiorców.

Pytanie 21

Terapeuta zajęciowy powinien zaproponować udział w zajęciach prowadzących do zwiększenia świadomości swojego ciała oraz nawiązywania kontaktów z innymi osobami dla podopiecznego, który ma z tym trudności, korzystając z metody

A. Glenna Domana

B. Veroniki Sherborne

C. Silvy

D. Faya

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź, że terapeuta zajęciowy powinien zaproponować zajęcia prowadzone metodą Veroniki Sherborne jest prawidłowa, ponieważ ta metoda skupia się na rozwijaniu świadomości ciała i umiejętności komunikacyjnych. Sherborne opracowała program, który umożliwia uczestnikom lepsze zrozumienie własnego ciała poprzez ruch oraz interakcje z innymi. Dzięki ćwiczeniom opartym na różnych formach ruchu, uczestnicy mają możliwość eksploracji przestrzeni, nawiązywania kontaktu wzrokowego oraz współpracy z innymi osobami. To podejście jest szczególnie skuteczne w pracy z osobami, które mają trudności w zakresie percepcji własnego ciała oraz w relacjach interpersonalnych. Przykłady zastosowania tej metody obejmują zajęcia, które łączą zabawę z nauką, rozwijają zaufanie oraz umiejętność ekspresji emocji. Umożliwia to nie tylko poprawę stanu psychofizycznego uczestników, ale również wzmacnia ich motywację do aktywności społecznej i twórczej. W kontekście standardów terapii zajęciowej, metoda ta jest uznawana za jedną z efektywnych technik wspierających rozwój osobisty i społeczną integrację, co potwierdzają liczne badania oraz rekomendacje instytucji zajmujących się terapią i rehabilitacją.

Pytanie 22

Jakiego rodzaju barierą komunikacyjną jest stwierdzenie: "Jest Pani niegrzeczna w stosunku do innych i nawet nie stara się Pani, żeby inni Panią polubili"?

A. Rozkazywanie

B. Ignorowanie

C. Ocenianie

D. Aprobowanie

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "Ocenianie" jest prawidłowa, ponieważ wypowiedź: "Jest Pani niegrzeczna w stosunku do innych i nawet nie stara się Pani, żeby inni Panią polubili" wyraża subiektywną ocenę zachowania drugiej osoby. W kontekście komunikacji interpersonalnej, ocenianie to forma wydawania sądów na temat innych, co może prowadzić do defensywności oraz konfliktów w relacjach. Warto zauważyć, że konstruktywna komunikacja powinna opierać się na obiektywnej obserwacji zachowań zamiast wartościowania ich. Przykładem bardziej konstruktywnego podejścia byłoby stwierdzenie: "Zauważyłem, że w ostatnim czasie nie nawiązujesz kontaktu z innymi". Tego rodzaju sformułowanie unika oskarżeń i pozwala skupić się na konkretnej sytuacji, co jest kluczową strategią w budowaniu efektywnej komunikacji. W praktyce, świadomość tych barier i ich unikanie jest istotna w kontekście budowania trwałych i zdrowych relacji interpersonalnych, co jest zgodne z zasadami efektywnej komunikacji w środowisku zawodowym i prywatnym.

Pytanie 23

Uczestnik terapii ma zamiłowanie do oglądania programów telewizyjnych. Terapeuta, aby wspierać jego rozwój w zakresie umiejętności społecznych, powinien

A. zasugerować uczestnikowi udział w pokazach filmowych

B. zwrócić uwagę uczestnika na wartości programów telewizyjnych

C. wspólnie z uczestnikiem przeglądać telewizyjną ramówkę

D. zorganizować dla uczestnika grupowe spotkania telewizyjno-dyskusyjne

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Jak dla mnie, organizowanie spotkań grupowych, gdzie można oglądać wspólnie różne programy telewizyjne i potem je omawiać, to super sposób na rozwijanie umiejętności społecznych. Dzięki takim dyskusjom nie tylko oglądamy coś razem, ale też dzielimy się swoimi opiniami, co naprawdę pomaga w ćwiczeniu komunikacji. Grupy dyskusyjne to świetna okazja, żeby nawiązać nowe znajomości, a także zwiększyć empatię, bo można zobaczyć, jak różnie inni patrzą na te same tematy. W terapii, takie wspólne chwile mogą bardzo pomóc w poczuciu, że należy się do jakiejś grupy, co jest ważne dla ludzi, którzy mają trudności w nawiązywaniu relacji. Można też wprowadzać różne tematy, które poruszają kwestie społeczne, bo to pomaga rozwijać krytyczne myślenie. Na przykład, fajnie byłoby organizować regularne spotkania, gdzie uczestnicy mogą aktywnie dyskutować o wybranych programach, co świetnie wpisuje się w praktyki terapii grupowej.

Pytanie 24

Podstawowym celem terapii zajęciowej dla osoby z niepełnosprawnością intelektualną w znacznym stopniu jest

A. przygotowanie do podjęcia zatrudnienia

B. uczenie samodzielnego funkcjonowania w codziennym życiu

C. usprawnianie manualne

D. rozwijanie umiejętności plastycznych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Uczenie samodzielnego funkcjonowania w życiu codziennym jest kluczowym celem terapii zajęciowej dla osób z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu znacznym. Terapeuci zajęciowi koncentrują się na rozwijaniu umiejętności, które umożliwiają osobom z takimi wyzwaniami pełniejsze uczestnictwo w społeczeństwie i codziennym życiu. Przykłady działań obejmują naukę podstawowych czynności, takich jak higiena osobista, przygotowywanie posiłków, czy zarządzanie czasem. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia oraz krajowymi standardami w terapii zajęciowej, takie umiejętności są fundamentem dla budowania niezależności. W praktyce terapeuci często wykorzystują metody oparte na analizie zadań, co pozwala dostosować intensywność i zakres nauki do indywidualnych możliwości uczestników. Dobrą praktyką jest również włączanie rodziny w proces terapeutyczny, co wspiera rozwój umiejętności w naturalnym środowisku.

Pytanie 25

Terapeuta zajęciowy, rozmawiając z 12-letnią Anią, która ma niepełnosprawność intelektualną oraz nadpobudliwość emocjonalną, w celu lepszego zrozumienia przez nią prezentowanych informacji, powinien zastosować

A. gesty oraz mimikę, które towarzyszą słowom

B. proksemikę

C. wyłącznie komunikaty werbalne

D. wyłącznie komunikaty niewerbalne

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybór gestów i mimiki jako towarzyszących słowom komunikacji z dzieckiem z niepełnosprawnością intelektualną oraz nadpobudliwością emocjonalną jest niezwykle istotny dla efektywności terapeutycznej. Dzieci z tego typu wyzwaniami często mają trudności z rozumieniem wyłącznie werbalnych komunikatów, dlatego wizualne wsparcie w postaci gestów i mimiki znacznie ułatwia im zrozumienie przekazywanych treści. Przykładowo, podczas opisywania prostych czynności, takich jak mycie rąk, terapeuta może użyć gestów ilustrujących każdy etap tej czynności, co nie tylko angażuje dziecko, ale również pomaga w zapamiętaniu procedury. Takie podejście jest zgodne z zasadami komunikacji wspierającej, które podkreślają znaczenie wielozmysłowego angażowania w proces dydaktyczny. Użycie mimiki, aby wyrazić emocje, oraz gesty potwierdzające lub ilustrujące daną myśl, mogą również poprawić relacje terapeutyczne, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w terapii zajęciowej.

Pytanie 26

Ludoterapia to aktywności, w których wykorzystuje się w terapii

A. gry i zabawy

B. relaksujące działanie śmiechu

C. kontakt z przyrodą

D. kulturę i tradycje ludowe

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Ludoterapia jest formą terapii, która wykorzystuje elementy gier i zabaw jako podstawowe narzędzie w procesie terapeutycznym. Jest to podejście szczególnie efektywne w pracy z dziećmi, ale także z młodzieżą i dorosłymi. Gry i zabawy stają się medium, przez które uczestnicy mogą wyrażać swoje emocje, uczyć się nowych umiejętności społecznych oraz radzić sobie z trudnościami. Przykłady zastosowania ludoterapii obejmują użycie gier planszowych do nauki współpracy oraz gier ruchowych do rozwijania umiejętności motorycznych i komunikacyjnych. W kontekście standardów branżowych, ludoterapia często jest integrowana w programach rehabilitacyjnych oraz terapii zajęciowej, co podkreśla jej znaczenie w holistycznym podejściu do zdrowia psychicznego. Badania wykazują, że gry mogą wspierać rozwój osobowy i emocjonalny, a także ułatwiać nawiązywanie relacji interpersonalnych. Korzystanie z tej formy terapii powinno być dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta, co jest kluczowe w praktyce terapeutycznej.

Pytanie 27

Najważniejszym objawem choroby Alzheimera jest

A. ataksja

B. afonia

C. alalia

D. amnezja

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Choroba Alzheimera jest neurodegeneracyjnym schorzeniem, które najczęściej prowadzi do postępującej utraty pamięci. Amnezja, czyli zaburzenie pamięci, jest jednym z dominujących objawów tej choroby. W początkowych stadiach pacjenci mogą doświadczać problemów z zapamiętywaniem niedawno uzyskanych informacji, co w miarę postępu choroby prowadzi do znacznego ograniczenia zdolności do przypominania sobie kluczowych zdarzeń z życia osobistego. Zauważalne są również trudności w uczeniu się nowych rzeczy oraz dezorientacja w codziennych sytuacjach. W praktyce potwierdzono, że wczesna diagnoza i wprowadzenie odpowiednich strategii terapeutycznych mogą wpłynąć na poprawę jakości życia pacjentów. Przykładem może być terapia poznawcza, która wspiera pacjentów w radzeniu sobie z ubytkami pamięci. Standardy opieki nad osobami z demencją podkreślają znaczenie wsparcia psychologicznego oraz angażowania pacjentów w aktywności stymulujące pamięć, co może opóźnić progresję objawów.

Pytanie 28

Czterdziestoletni pacjent z ograniczeniem intelektualnym nauczył się samodzielnie podpisywać swoje imię i nazwisko po wzorze. Co to może oznaczać dla jego rozwoju?

A. korekta

B. synergia

C. regresja

D. progresja

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Progresja w kontekście nabywania umiejętności oznacza pozytywny rozwój zdolności, co w przypadku 40-letniego podopiecznego z niepełnosprawnością intelektualną oznacza, że osiągnął on nowy poziom umiejętności poprzez samodzielne podpisywanie się imieniem i nazwiskiem po śladzie. Taki postęp może być wynikiem systematycznej pracy, rehabilitacji lub terapii artystycznej, w której klient uczy się poprzez naśladowanie oraz ćwiczenie. Progresja jest kluczowym elementem procesu terapeutycznego i edukacyjnego, ponieważ wskazuje na poprawę, adaptację i rozwój umiejętności, co jest zgodne z zasadami indywidualizacji terapii oraz dostosowywania metod do możliwości i potrzeb pacjenta. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być terapia zajęciowa, w której pacjenci są zachęcani do samodzielnego wykonywania codziennych czynności, co buduje ich pewność siebie i samodzielność.

Pytanie 29

Warsztat introligatorski przeznaczony do terapii zajęciowej powinien być wyposażony

A. w stół stolarski, narzędzia do obróbki drewna, szkło płaskie oraz wypukłe

B. w stoły, krzesła, sztalugi, instrumenty muzyczne oraz materiały malarskie

C. w stół, kuchenkę elektryczną, obcinarkę, tłoczarkę do liter, kątownik

D. w obszerny stół, przybory krawieckie, maszyny do szycia, żurnale

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wyposażenie pracowni introligatorskiej to naprawdę ważna sprawa, żeby zajęcia były efektywne. Stół to takie serce warsztatu - bez niego ciężko cokolwiek zrobić w wygodny i bezpieczny sposób. Kuchenka elektryczna? To świetny pomysł, bo czasem trzeba coś podgrzać, szczególnie przy klejeniu. Obcinarka też jest niezbędna, bo jak chcesz, żeby cięcie było precyzyjne, to musisz mieć dobre narzędzie. Tłoczarka do liter to ekstra gadżet, bo dzięki niej można tworzyć fajne projekty graficzne i to jeszcze bardziej rozwija wyobraźnię uczestników terapii. Kątownik natomiast pomaga w robieniu dokładnych pomiarów i cięć, co jest bardzo ważne, gdy pracujesz nad projektami, które wymagają dużej precyzji. Warto, żeby pracownie były wyposażone w różne narzędzia, bo wtedy można zastosować wiele technik introligatorskich, co na pewno urozmaica terapię i sprawia, że jest bardziej atrakcyjna.

Pytanie 30

Aby wspierać podopiecznego środowiskowego domu samopomocy w rozwijaniu zainteresowań literackich oraz internetowych, terapeuta powinien zaplanować serię treningów

A. funkcjonowania w życiu codziennym

B. zdolności interpersonalnych

C. radzenia sobie w trudnych okolicznościach

D. umiejętności organizacji czasu wolnego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Planowanie treningów umiejętności organizacji czasu wolnego jest kluczowym elementem w pracy z osobami, które potrzebują wsparcia w rozwijaniu swoich zainteresowań, takich jak literatura czy internet. Umiejętność efektywnego zarządzania czasem pozwala podopiecznemu na mądre planowanie aktywności oraz wykorzystanie dostępnych zasobów w sposób, który sprzyja ich rozwojowi osobistemu i społecznemu. Przykładowo, terapeuta może zorganizować warsztaty, w których uczestnicy nauczą się, jak tworzyć harmonogramy czy kalendarze, aby skutecznie łączyć czas na czytanie, korzystanie z internetu i inne pasje. Zgodnie z najlepszymi praktykami w pracy terapeutycznej, umiejętność organizacji czasu wolnego może także wspierać rozwój samodzielności, co jest szczególnie istotne w kontekście funkcjonowania w domach samopomocy. Umożliwienie podopiecznym efektywnego planowania swoich działań jest także zgodne z wytycznymi dotyczącymi promocji zdrowia psychicznego, które podkreślają znaczenie zrównoważonego stylu życia i aktywnego uczestnictwa w społeczeństwie.

Pytanie 31

Jakie oprogramowanie powinien zastosować terapeuta do zorganizowania spotkania online z uczestnikiem warsztatu terapii zajęciowej?

A. Windows Media Player

B. Google Meet

C. Canva

D. Microsoft Power Point

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Google Meet to super platforma do spotkań online, szczególnie jeśli chodzi o sesje terapeutyczne. Można tam nie tylko gadać przez wideo, ale też udostępniać ekran, co jest mega przydatne w terapii zajęciowej. Dzięki temu terapeuta może pokazywać różne materiały wizualne lub prezentacje. Co ważne, Google Meet działa na wielu urządzeniach, więc każdy może dołączyć z właściwie każdego miejsca, używając różnych technologii. To zwiększa dostępność terapii, co moim zdaniem jest kluczowe. A to jeszcze nie wszystko! Platforma umożliwia nagrywanie sesji, co może być świetnym pomysłem, żeby potem przeanalizować postępy uczestników warsztatu. Poza tym, Google Meet dba o bezpieczeństwo i prywatność, co w terapii, gdzie często poruszają się wrażliwe tematy, jest istotne. A jeśli chodzi o planowanie spotkań, terapeuci mogą z łatwością korzystać z kalendarza Google, co bardzo ułatwia organizację. Dlatego Google Meet to naprawdę świetne narzędzie do prowadzenia zdalnych sesji terapeutycznych.

Pytanie 32

Lekarz zajmujący się rehabilitacją w skierowaniu na terapię zajęciową zaznaczył potrzebę zwiększenia ruchomości w stawie ramienno-barkowym. Zgodnie z tym przykazaniem terapeuta powinien zaproponować pacjentowi

A. pisanie na klawiaturze

B. zwijanie pasków z papieru

C. malowanie na sztaludze

D. lepienie kulek z krepiny

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Malowanie na sztaludze jest skuteczną metodą terapii zajęciowej, która angażuje staw ramienno-barkowy w sposób wymagający znacznego zakresu ruchu. Technika ta nie tylko sprzyja poprawie siły mięśniowej oraz koordynacji, ale również pozwala na rozwijanie zdolności artystycznych pacjenta. Stosowanie sztalugi wymusza na pacjencie rozciąganie ramienia w różnych kierunkach, co jest kluczowe dla zwiększenia zakresu ruchu w stawie ramienno-barkowym. Dodatkowo, malowanie na sztaludze może być dostosowane do indywidualnych możliwości pacjenta, co sprawia, że jest to forma terapii, która może być zrealizowana zarówno w warunkach ambulatoryjnych, jak i stacjonarnych. W terapii zajęciowej standardowe procedury zalecają wykorzystywanie działań angażujących dużą amplitudę ruchu, co jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi rehabilitacji stawów. Oprócz aspektów fizycznych, malowanie rozwija również zdolności poznawcze, co czyni tę formę terapii kompleksowym podejściem do rehabilitacji.

Pytanie 33

Terapeuta, sugerując uczestnikom warsztatów rękodzielniczych wykonanie kwiatów z satynowych tasiemek i koralików, przy wykorzystaniu kleju na gorąco, płomienia świecy, pęsety, igły oraz nici, zastosował technikę

A. sutaszu

B. origami

C. decoupage

D. kanzashi

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Kanzashi to tradycyjna japońska technika tworzenia dekoracji do włosów, która wykorzystuje różnorodne materiały, w tym satynowe wstążki i koralik, co idealnie wpisuje się w opisane w pytaniu zajęcia. W procesie tworzenia kwiatów kanzashi kluczowym elementem jest precyzyjne formowanie wstążek w odpowiednie kształty, co wymaga umiejętności manualnych oraz znajomości różnorodnych technik związanych z ich wiązaniem i zszywaniem. Użycie kleju na gorąco oraz narzędzi takich jak pęseta, igła i nić, jest zgodne z praktykami wytwarzania ozdób kanzashi, gdzie detale i precyzja mają ogromne znaczenie. Sztuka kanzashi ma długą historię i jest integralnym elementem japońskiej kultury, często towarzysząc różnym ceremoniałom. Współcześnie kanzashi zyskuje na popularności jako forma rękodzieła, a uczestnictwo w warsztatach pozwala na nabycie nie tylko umiejętności manualnych, ale również zrozumienia estetyki i kultury japońskiej. Przykładem zastosowania tej techniki jest przygotowywanie ozdób do tradycyjnych strojów japońskich, takich jak kimona, ale również nowoczesne akcesoria na różne okazje, co czyni tę technikę uniwersalną i dostępną dla szerokiego grona odbiorców.

Pytanie 34

Rejestrowanie faktów oraz zdarzeń w zgodności z rzeczywistością, niezależnie od osobistych przekonań, opinii i oczekiwań, stanowi cechę właściwej obserwacji, którą określamy jako

A. intencjonalność

B. metodyczność

C. spostrzegawczość

D. obiektywność

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Obiektywność to naprawdę ważna rzecz, jeśli chodzi o obserwacje. Chodzi o to, żeby zauważyć fakty i zdarzenia takimi, jakie są, bez wpływu swoich emocji czy osobistych przekonań. W badaniach naukowych to szczególnie istotne, bo dzięki temu można uzyskać wiarygodne dane, które inni też mogą sprawdzić. Na przykład, w psychologii, jak chcemy obserwować, jak się ludzie zachowują, to musimy korzystać ze standaryzowanych metod, żeby uniknąć subiektywnych interpretacji. Dobrze jest pamiętać, że obiektywność pomaga w analizie danych, co sprawia, że wyniki są bardziej wiarygodne. Tak samo w dziennikarstwie, musimy przedstawiać fakty w sposób bezstronny, żeby ludzie mogli sami wyciągać wnioski i podejmować decyzje na podstawie przekazanych informacji.

Pytanie 35

Podczas aktualizacji danych osobowych uczestnika zajęć w ośrodku wsparcia dla osób z problemami psychicznymi, w formularzu osobowym należy obowiązkowo zamieścić

A. cele terapeutyczne zgodne z treścią orzeczenia o stopniu niepełnosprawności

B. klauzulę zgody na przetwarzanie danych zawartych w kwestionariuszu

C. informację o dochodzie przypadającym na członka gospodarstwa domowego

D. szczegółową charakterystykę relacji rodzinnych i opis sieci wsparcia

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Klauzula zgody na przetwarzanie danych jest kluczowym elementem kwestionariusza osobowego, szczególnie w kontekście ochrony danych osobowych. Zgodnie z przepisami RODO (Rozporządzenie o Ochronie Danych Osobowych), każda instytucja przetwarzająca dane osobowe musi uzyskać zgodę osoby, której dane dotyczą, na ich przetwarzanie. W przypadku osób z zaburzeniami psychicznymi, które często znajdują się w wrażliwej sytuacji, zapewnienie ochrony prywatności i zgodności z przepisami prawymi jest szczególnie istotne. Przykładem praktycznego zastosowania klauzuli zgody może być sytuacja, gdy ośrodek wsparcia współpracuje z innymi instytucjami, takimi jak szpitale czy poradnie zdrowia psychicznego. W takim przypadku klauzula zgody umożliwia legalne przekazywanie informacji na temat uczestnika zajęć, co jest niezbędne dla zapewnienia odpowiedniej opieki i wsparcia. Ponadto, przygotowując kwestionariusz, warto pamiętać o transparentności — uczestnik powinien być w pełni informowany o celach przetwarzania danych oraz o tym, jak będą one wykorzystywane, co zwiększa zaufanie do instytucji.

Pytanie 36

Dokładny opis działań potrzebny do efektywnego przeprowadzenia zajęć terapeutycznych jest umieszczany

A. w diagnozie terapeutycznej

B. w indywidualnym planie wspierająco-aktywizującym

C. w scenariuszu zajęć

D. w indywidualnym programie terapeutycznym

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Scenariusz zajęć jest dokumentem, który szczegółowo opisuje planowane działania w trakcie zajęć terapeutycznych. Obejmuje on harmonogram, cele terapeutyczne, metody oraz materiały, które będą używane. W praktyce, dobrze przygotowany scenariusz pozwala terapeucie na skuteczne prowadzenie zajęć, ponieważ dostarcza struktury i jasnych wskazówek. Na przykład, w pracy z dziećmi z zaburzeniami rozwoju, scenariusz może zawierać konkretne aktywności, które wspierają ich rozwój społeczny i emocjonalny. Scenariusze są zgodne z ogólnymi standardami w terapii, takimi jak Ustawa o pomocy społecznej oraz normy dotyczące indywidualizacji procesu terapeutycznego. Przykłady dobrych praktyk wskazują, że opracowanie scenariusza zajęć zwiększa efektywność terapii poprzez umożliwienie lepszego monitorowania postępów oraz dostosowywania działań do potrzeb uczestników.

Pytanie 37

Najlepszym sposobem na naukę asertywności oraz umiejętności radzenia sobie w sytuacjach konfliktowych jest prowadzenie ich podczas treningu

A. budżetowego

B. higienicznego

C. interpersonalnego

D. kulinarnego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Nauka asertywności oraz umiejętności rozwiązywania sytuacji konfliktowych najlepiej odbywa się w ramach treningu interpersonalnego, ponieważ koncentruje się na interakcjach między ludźmi. W kontekście asertywności istotne jest, aby uczestnicy praktykowali wyrażanie swoich potrzeb, opinii i emocji w sposób, który szanuje zarówno siebie, jak i innych. Trening interpersonalny pozwala na symulację rzeczywistych sytuacji, w których mogą wystąpić konflikty. Przykładowo, uczestnicy mogą ćwiczyć techniki aktywnego słuchania, rozwiązywania problemów oraz techniki negocjacyjne. Dobre praktyki w tym zakresie obejmują zastosowanie ról odgrywanych (role-playing), które umożliwiają uczestnikom doświadczenie różnych perspektyw. Taki trening wspiera rozwój umiejętności emocjonalnych, co jest zgodne ze standardami rozwoju osobistego i profesjonalnego. Wspieranie umiejętności interpersonalnych jest kluczowe w każdej branży, gdyż umiejętność efektywnej komunikacji i zarządzania konfliktami przekłada się na lepszą współpracę i efektywność zespołów.

Pytanie 38

Do naturalnych form komunikacji niewerbalnej zaliczają się

A. nagrania

B. teksty

C. gesty

D. obrazy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Gesty są kluczowym elementem niewerbalnej komunikacji, odgrywając znaczącą rolę w interakcji międzyludzkiej. Stanowią one formę wyrażania emocji, intencji oraz informacji bez użycia słów. Gesty mogą być zarówno kulturowo specyficzne, jak i uniwersalne, co umożliwia ich szerokie zastosowanie w różnych kontekstach, takich jak biznes, edukacja czy terapia. Przykładem mogą być gesty powitalne, na przykład podanie ręki, które w wielu kulturach oznacza otwartość oraz chęć nawiązania relacji. W zastosowaniach profesjonalnych, umiejętność interpretacji gestów innych osób może znacznie poprawić efektywność komunikacji. Warto zwrócić uwagę na normy dotyczące niewerbalnej komunikacji, takie jak zasady etykiety, które mogą się różnić w zależności od kultury. Przykładowo, w niektórych krajach bezpośredni kontakt wzrokowy może być oznaką pewności siebie, podczas gdy w innych może być odbierany jako oznaka braku szacunku. Właściwe zrozumienie gestów i ich znaczenia wspiera budowanie relacji opartych na zaufaniu oraz współpracy.

Pytanie 39

Użytkownik domu pomocy społecznej po raz kolejny bezpodstawnie skarży się na funkcjonowanie personelu tej instytucji. Asertywna odpowiedź na jego krytykę powinna mieć następującą formę:

A. Bardzo przepraszam za trudności, które Pana spotkały. Nasi pracownicy to również ludzie i czasem mogą popełniać błędy.

B. Sądzę, że jest Pan w błędzie. Może gdyby bardziej się Pan zaangażował, łatwiej byłoby nam współpracować.

C. Nie zgadzam się z Pana punktem widzenia. Uważam, że pracownicy sumiennie realizują swoje obowiązki.

D. Przykro mi, że nie jest Pan usatysfakcjonowany i odczuwa Pan przykrość. Może rozważy Pan zmianę miejsca?

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'Nie zgadzam się z Pana opinią. Uważam, że pracownicy rzetelnie wykonują swoje obowiązki.' jest właściwa, ponieważ wyraża asertywność oraz pewność siebie w obronie zespołu. W sytuacjach, gdy podopieczny formułuje krytykę, kluczowe jest, aby personel pozostał profesjonalny i nie zapominał o zasadach komunikacji interpersonalnej. Warto podkreślić, że asertywna odpowiedź nie polega na ignorowaniu krytyki, ale na wyrażeniu odmiennego zdania w sposób spokojny i rzeczowy. W praktyce, takie podejście może pomóc w ustaleniu zaufania między pracownikami a podopiecznymi, co jest istotnym elementem budowania pozytywnej atmosfery w domu pomocy społecznej. Przykładem zastosowania tej odpowiedzi może być sytuacja, w której podopieczny oskarża pracowników o zaniedbania. Zamiast przyjmować krytykę pasywnie, personel powinien wskazać, że ma przekonanie do kompetencji zespołu, co w dłuższej perspektywie może prowadzić do konstruktywnej dyskusji i rozwiązań.

Pytanie 40

Która z wymienionych metod graficznych jest niewskazana dla osoby z poważnym ograniczeniem siły mięśni rąk oraz niską precyzją w motoryce małej?

A. Dekalkomania

B. Monotypia

C. Linoryt

D. Druk strukturalny

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Linoryt jest techniką graficzną, która wymaga precyzyjnej kontroli nad narzędziem, co czyni ją nieodpowiednią dla osób z ograniczeniami siły mięśni rąk oraz niskim poziomem precyzji w zakresie motoryki małej. Proces linorytu polega na rzeźbieniu w miękkiej gumie lub linoleum, co wymaga użycia narzędzi o ostrych krawędziach, które muszą być prowadzone z dużą dokładnością, aby uzyskać pożądany efekt graficzny. Dla podopiecznych z ograniczeniami, inne techniki, takie jak monotypia czy dekalkomania, mogą okazać się znacznie bardziej dostępne, ponieważ pozwalają na większą swobodę ruchów i nie wymagają tak intensywnej kontroli nad narzędziem. W kontekście terapii zajęciowej, zastosowanie technik, które nie obciążają fizycznie uczestników, jest kluczowe dla ich efektywnego zaangażowania i satysfakcji z procesu twórczego. Dlatego wybór odpowiednich technik artystycznych powinien uwzględniać indywidualne możliwości i ograniczenia uczestnika, co jest zgodne z zasadami dostosowanego nauczania i terapeutycznego podejścia do sztuki.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej