Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik stylista
  • Kwalifikacja: MOD.03 - Projektowanie i wytwarzanie wyrobów odzieżowych
  • Data rozpoczęcia: 26 marca 2025 07:34
  • Data zakończenia: 26 marca 2025 07:45

Egzamin niezdany

Wynik: 6/40 punktów (15,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Podczas obliczania normy zużycia materiału na damski żakiet oraz spódnicę, należy – oprócz szerokości i wzoru materiału oraz fasonu – wziąć pod uwagę

A. długość żakietu, obwód klatki piersiowej, obwód bioder
B. długość żakietu, długość rękawa, obwód bioder
C. długość spódnicy, długość żakietu, długość rękawa
D. długość spódnicy, obwód klatki piersiowej, obwód bioder
Niepoprawne odpowiedzi wskazują na zrozumienie, że obwody ciała, takie jak obwód klatki piersiowej czy obwód bioder, są oczywiście istotne, ale same w sobie nie wystarczą do dokładnego oszacowania normy zużycia materiału. Wymiar obwodu klatki piersiowej wpływa na to, jak materiał powinien być skrojony, ale to długość odzieży decyduje o ilości tkaniny. Na przykład, odpowiedzi zawierające jedynie długość spódnicy czy długość żakietu bez uwzględnienia długości rękawa nie biorą pod uwagę tego, że rękawy wymagają dodatkowego materiału, co wpływa na całkowite zużycie. Ponadto, niektóre odpowiedzi sugerują skupienie się na jednym elemencie ubioru, co jest błędnym podejściem, ponieważ w praktyce projektowania odzieży wszystkie te wymiary są ze sobą powiązane. Izolowanie długości poszczególnych elementów odzieży prowadzi do niepełnej analizy i może skutkować nieprawidłowym oszacowaniem materiałów, co może zwiększać koszty i prowadzić do problemów w produkcji. Warto zrozumieć kompleksowość procesu projektowania i szycia odzieży, gdzie każdy wymiar odgrywa istotną rolę w efektywnym wykorzystaniu materiałów.

Pytanie 2

Jakiego przyrządu pomocniczego powinno się używać do pikowania kurtki ortalionowej?

A. Narzędzia do szycia szwów nakładanych
B. Linijki odległościowej
C. Przyrządu do lamowania
D. Urządzenia do zwijania
Wybór przyrządów pomocniczych do pikowania kurtki ortalionowej jest kluczowy dla uzyskania wysokiej jakości efektu końcowego. Przyrząd do szycia szwów nakładanych, mimo że ma swoje zastosowanie w technikach szycia, nie jest odpowiedni dla pikowania. Szycie szwów nakładanych skupia się na łączeniu dwóch warstw materiału w sposób, który nie wymaga precyzyjnego odmierzania odstępów. W kontekście pikowania, gdzie istotna jest regularność i estetyka, nie sprawdzi się on w praktyce. Lamownik, choć użyteczny w obróbce krawędzi materiałów, nie ma zastosowania w technice pikowania, gdzie kluczowe są równomierne odległości między szwami. Zwijacz również nie jest narzędziem dedykowanym do tej techniki; jego głównym celem jest zbieranie nadmiaru materiału podczas szycia, co nie ma związku z procesem pikowania. Nieprzemyślane wybory narzędzi mogą prowadzić do nierówności w pikowaniu, co z kolei negatywnie wpływa na estetykę i funkcjonalność wyrobu. Kluczowe w procesie szycia jest zrozumienie, które przyrządy są odpowiednie dla danych technik oraz jakich standardów należy przestrzegać, aby uniknąć typowych błędów, takich jak nierównomierne szwy czy nieestetyczne wykończenia.

Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 5

Schemat linii konstrukcyjnych, w którym odcinki pomiędzy punktami oznaczonymi symbolami wyznaczają rozmiar odzieży, to

A. siatka konstrukcyjna
B. budowa odzieży
C. kształt konstrukcyjny
D. norma konstrukcji
Wybór odpowiedzi jak 'standard konstrukcji' może wskazywać na nieporozumienie dotyczące terminologii używanej w branży odzieżowej. Standard konstrukcji odnosi się do zbioru zasad i wymagań dotyczących projektowania oraz produkcji odzieży, ale nie jest to termin, który opisuje konkretny układ linii konstrukcyjnych. Forma konstrukcyjna z kolei odnosi się do ogólnych kształtów i sylwetek, które odzież może przyjmować, co również nie odpowiada definicji układu punktów i linii precyzujących wymiary. Konstrukcja odzieży to szerszy termin, który obejmuje wszystkie aspekty tworzenia odzieży, od kroju po wybór materiałów, i również nie odnosi się bezpośrednio do specyficznego układu linii konstrukcyjnych. Te pomyłki mogą wynikać z mylenia pojęć oraz niewłaściwego zrozumienia ich znaczenia w kontekście projektowania odzieży. W praktyce, aby skutecznie projektować odzież, konieczne jest zrozumienie, jak te różne terminologie funkcjonują w branży, co pozwala na dokładne rozróżnienie funkcji poszczególnych elementów procesu projektowego. Dlatego kluczowe jest zwracanie uwagi na precyzyjne definicje oraz ich zastosowanie w praktyce, aby unikać nieporozumień i błędnych toku myślowego.

Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 7

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 8

Jakie akcesoria krawieckie powinny być użyte do żakietu pokazanym na ilustracji?

Ilustracja do pytania
A. Włosiankę, taśmę, nici oraz guzik
B. Guziki, nici, wkład klejowy oraz podszewkę
C. Lampasy, rękawówkę, guzik oraz nici
D. Zamek, guziki, kamel oraz watolinę
Wybór niewłaściwych dodatków krawieckich w kontekście żakietu jest częstym błędem, który może wynikać z braku zrozumienia ich funkcji oraz roli w procesie szycia. Zamek, chociaż jest praktycznym elementem zapięcia, nie jest standardowo stosowany w żakietach, które najczęściej wykorzystują guziki lub inne formy zapięć. Ponadto, kamel, będący materiałem, nie jest odpowiednim dodatkiem krawieckim, a jego zrozumienie w kontekście konstrukcji żakietu jest mylące. Watolina, z kolei, jest materiałem ocieplającym, który nie ma zastosowania w klasycznych żakietach, których celem jest zachowanie eleganckiej formy. Zastosowanie watoliny w takiej odzieży mogłoby sprawić, że żakiet będzie wyglądał na ciężki i nieproporcjonalny. W przypadku lampasów i rękawówki, ich pominięcie w odpowiednich odpowiedziach prowadzi do braku zrozumienia estetycznych i funkcjonalnych aspektów żakietu. Lampasy nie tylko dodają charakteru, ale również mogą pełnić funkcję dekoracyjną, co jest zgodne z aktualnymi trendami w modzie. Rękawówka, jako element konstrukcyjny, jest niezbędna do zapewnienia poprawnego kształtu rękawów i ich trwałości. Finalnie, zrozumienie roli dodatków krawieckich powinno być fundamentem każdej pracy krawieckiej, a ich dobór powinien kłaść nacisk na zgodność z funkcją i estetyką odzieży.

Pytanie 9

Jak bardzo należy zwiększyć normę wykorzystania tkaniny w szkocką kratę, która ma być użyta do uszycia tradycyjnego żakietu?

A. o 8-10%
B. o 2-8%
C. o 10-12%
D. o 1-2%
Wybór odpowiedzi spoza zakresu 2-8% może wynikać z błędnego zrozumienia, jakie są specyficzne potrzeby związane z szyciem odzieży z wzorami. Odpowiedzi takie jak 'o 1-2%' nie uwzględniają faktu, że wzory takie jak szkocka krata wymagają znacznie większej precyzji w cięciu i dopasowaniu, co z kolei prowadzi do większego zużycia materiału. Z kolei opcje zwiększenia normy o 10-12% czy 8-10% mogą być przesadzone, ponieważ takie wartości znacznie przekraczają standardowe praktyki w branży. Tego rodzaju błędne podejście może wynikać z założenia, że każdy wzór wymaga drastycznego zwiększenia zużycia materiału, co nie jest prawdą. Rzeczywiste zwiększenie powinno być oparte na analizie konkretnego projektu, a nie na ogólnych przypuszczeniach. Ponadto, nieznajomość metod dopasowania wzoru i sposobów cięcia może prowadzić do nadmiernego marnotrawstwa materiału, co jest nieefektywne i kosztowne. Dlatego tak ważne jest zrozumienie specyfiki każdego projektu, aby ustalać normy zużycia tkanin zgodne z rzeczywistymi wymaganiami produkcji.

Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 13

Obwód klatki piersiowej przez piersi oznaczany jest symbolem

A. opx
B. XlXl
C. XcXc
D. obt
Odpowiedzi 'obt', 'XlXl' oraz 'XcXc' są nieprawidłowe, ponieważ nie odpowiadają standardowym oznaczeniom stosowanym w zawodach medycznych. Odpowiedź 'obt' sugeruje, że może to być skrót od 'obwód' - jednak nie jest to powszechnie uznawany termin w kontekście klatki piersiowej. W rzeczywistości, symbolika w medycynie opiera się na ustalonych konwencjach, które mają na celu zapewnienie jednoznaczności i ułatwienie komunikacji między specjalistami. Odpowiedzi takie jak 'XlXl' i 'XcXc' nie mają żadnego uznania w literaturze medycznej i mogą być mylące. Używanie nieprawidłowych terminów może prowadzić do poważnych nieporozumień w kontekście diagnozowania i leczenia. Na przykład, w kontekście dokumentacji pacjentów, niewłaściwe oznaczenie obwodu klatki piersiowej może skutkować błędnymi informacjami na temat stanu ich zdrowia, co z kolei może wpływać na podejmowane decyzje terapeutyczne. Dobrą praktyką w medycynie jest stosowanie uznawanych skrótów i terminologii, aby uniknąć błędów w komunikacji i zapewnić wysoką jakość opieki nad pacjentem. Dlatego ważne jest, aby zawsze korzystać z poprawnych oznaczeń i być świadomym konwencji obowiązujących w danym obszarze. Zachęcamy do zapoznania się z literaturą medyczną w celu lepszego zrozumienia tych koncepcji.

Pytanie 14

Jaką metodę wykorzystuje się do modelowania podstawowych form spodni?

A. odzieżową
B. spatialną
C. w oparciu o formę konstrukcyjną
D. w oparciu o siatkę konstrukcyjną
Modelowanie form spodni na podstawie formy konstrukcyjnej, przestrzennego czy konfekcyjnego wprowadza szereg nieścisłości, które mogą prowadzić do niewłaściwego dopasowania odzieży. Forma konstrukcyjna odnosi się do wstępnych kształtów materiałów, które mogą nie uwzględniać indywidualnych wymiarów sylwetki. Chociaż może być przydatna w przypadku prostych modeli, jej zastosowanie w bardziej skomplikowanych formach, takich jak spodnie, może skutkować niedopasowaniem i brakiem komfortu noszenia. Z kolei metoda przestrzenna, koncentrująca się na ogólnych proporcjach, nie dostarcza wystarczających informacji na temat detali, które są kluczowe przy modelowaniu odzieży. Nie można zapominać o metodzie konfekcyjnej, która skupia się na produkcji masowej i może pomijać indywidualne różnice w sylwetce konsumentów. Te podejścia mogą prowadzić do błędnych założeń, takich jak zakładanie jednego uniwersalnego rozmiaru, co jest sprzeczne z aktualnymi trendami do personalizacji odzieży. W efekcie, korzystając z tych metod, projektanci narażają się na ryzyko tworzenia produktów, które nie spełniają oczekiwań klientów pod względem dopasowania i komfortu, co w dłuższej perspektywie może negatywnie wpłynąć na reputację marki i jej sprzedaż.

Pytanie 15

Jaką metodę obróbki parowo-cieplnej należy zastosować, aby zlikwidować połysk z powierzchni materiału wełnianego?

A. Odparowanie
B. Wyprasowanie
C. Odprasowanie
D. Przeprasowanie
Przeprasowanie, odprasowanie i wyprasowanie to terminy, które odnoszą się do różnych technik obróbki tkanin, jednak nie są one odpowiednie do usuwania połysku z powierzchni tkanin wełnianych. Przeprasowanie oznacza proces wygładzania zagnieceń poprzez zastosowanie wysokiej temperatury oraz nacisku, co może przynieść chwilową poprawę wyglądu, ale nie eliminuje połysku. Odprasowanie, z kolei, zazwyczaj odnosi się do usuwania zagnieceń z tkanin po ich wypraniu, a więc również nie ma na celu trwałej zmiany w strukturze włókien, co jest kluczowe dla likwidacji połysku. Wreszcie, wyprasowanie to termin często używany zamiennie z przeprasowaniem, co dodatkowo wprowadza zamieszanie w kontekście technik obróbczych. Wszystkie te metody opierają się na działaniu temperatury i nacisku, jednak nie angażują pary wodnej, która jest kluczowym elementem odparowania. Często błędne przekonanie o skuteczności tych metod może prowadzić do pogorszenia stanu tkaniny, gdyż niewłaściwie przeprowadzony proces prasowania może powodować skurcz lub uszkodzenie włókien, co jest szczególnie istotne w przypadku delikatnych materiałów, takich jak wełna.

Pytanie 16

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 19

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 22

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 23

Jakie parametry są właściwe do prasowania spodni wykonanych z lnu?

A. 150℃, z użyciem pary
B. 200℃, z użyciem pary
C. 110℃, bez użycia pary
D. 150℃, bez użycia pary
Prasowanie lnianych spodni w temperaturach niższych niż 200℃ lub bez użycia pary jest niewłaściwe. Użycie niskich temperatur, takich jak 110℃ czy 150℃, nie pozwala na skuteczne usunięcie zagnieceń, ponieważ włókna lnu wymagają wyższej temperatury, aby stały się wystarczająco elastyczne. Prasowanie w takich warunkach może prowadzić do sytuacji, w której nawet po długoterminowym prasowaniu, na tkaninie pozostałyby nieestetyczne zagniecenia. Dodatkowo, brak pary podczas prasowania lnu często prowadzi do jego sztywności, co może zniweczyć efekt końcowy. Niektórzy mogą błędnie sądzić, że prasowanie bez pary jest wystarczające, jednak w praktyce może to jedynie pogorszyć stan tkaniny. Ponadto, temperatura 150℃, chociaż wyższa od 110℃, wciąż nie jest wystarczająca dla większości lnianych tkanin, co zwiększa ryzyko ich uszkodzenia. Warto zatem, aby każdy, kto ma do czynienia z lnem, zrozumiał, jak istotne jest przestrzeganie zalecanych temperatur i technik prasowania, aby zapewnić najlepsze rezultaty i dbać o trwałość odzieży.

Pytanie 24

Jaką najwyższą temperaturę można ustawić podczas prasowania lnianej spódnicy damskiej, jeśli na metce producent umieścił symbol żelazka z trzema kropkami wewnątrz?

A. 120°C
B. 100°C
C. 200°C
D. 150°C
Wybór innych temperatur prasowania dla lnianej spódnicy damskiej wskazuje na niepełne zrozumienie symboliki używanej na metkach odzieżowych. Na przykład, temperatura 150°C jest zbyt niska, by skutecznie prasować len, ponieważ materiał ten wymaga wyższej temperatury, aby zmięknąć i pozbyć się zagnieceń. Zastosowanie takiej temperatury mogłoby prowadzić do nieefektywnego prasowania, a w rezultacie do konieczności wielokrotnego wykonywania tego procesu, co jest nie tylko czasochłonne, ale i może wpłynąć na trwałość tkaniny. Z kolei opcja 120°C również nie spełnia wymogów lnu, który wymaga wyższej temperatury. Prasowanie w temperaturze 100°C jest niewłaściwe, ponieważ wystawienie lnu na tak niską temperaturę może skutkować jego sztywnieniem lub nieodpowiednim wygładzeniem, co prowadzi do niezadowolenia z efektu końcowego. Kluczowe jest zrozumienie, że materiały naturalne, takie jak len, mają swoje specyficzne wymagania, a ich niewłaściwe traktowanie może prowadzić do uszkodzeń. Dlatego ważne jest, aby zawsze kierować się zaleceniami producenta, które są oparte na standardach branżowych dotyczących pielęgnacji tkanin. Warto również zaznaczyć, że wiedza na temat odpowiednich temperatur prasowania ma kluczowe znaczenie dla utrzymania jakości i estetyki ubrań przez dłuższy czas.

Pytanie 25

Jakie czynności powinny być zrealizowane w pierwszej kolejności podczas szycia spodni wykończonych paskiem z podtrzymywaczami w talii?

A. Zszyć zaszewki, szwy boczne oraz wewnętrzne nogawek
B. Wszyć pasek oraz podtrzymywacze
C. Wszyć zamek błyskawiczny z listewką
D. Zszyć zaszewki, przyszyć kieszenie, wszyć pasek oraz zamek błyskawiczny
Odpowiedzi, które wskazują na wszywanie zamka błyskawicznego z listewką, wszywanie paska i podtrzymywaczy, a także zszywanie zaszewek oraz kieszeni przed wykonaniem szwów bocznych i wewnętrznych nogawek, mogą wydawać się logiczne, ale w rzeczywistości prowadzą do wielu problemów podczas szycia. Zamek błyskawiczny z listewką, choć istotny, powinien być wszyty dopiero po zakończeniu podstawowych prac konstrukcyjnych. Niewłaściwe podejście do kolejności działań w szyciu może prowadzić do niskiej jakości wykończenia oraz trudności w późniejszym dopasowywaniu spodni. Podobnie, wszywanie paska przed zszywaniem szwów bocznych i wewnętrznych nogawek może skutkować problemami z luźnym dopasowaniem, co jest szczególnie problematyczne w przypadku materiałów elastycznych. W szybkim szyciu spodni, kluczowe jest, aby najpierw ustalić wszystkie wewnętrzne połączenia, co pozwala na lepsze dopasowanie i wykończenie produktu końcowego. Zasady dobrego szycia nakładają na nas obowiązek, aby nie przyspieszać procesu, bo każdy krok ma swoje znaczenie. Zbierając te wszystkie aspekty, można uznać, że każdy krok w procesie szycia powinien być starannie przemyślany i poparty doświadczeniem, aby uniknąć trudności w późniejszych etapach produkcji.

Pytanie 26

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 27

Szablon krawiecki to model, w którym uwzględniono

A. dodatki do szwów i podwinięć
B. dodatki technologiczne i konstrukcyjne
C. linie konturowe i pomocnicze
D. punkty montażowe i konstrukcyjne
Wybór odpowiedzi dotyczącej punktów konstrukcyjnych i montażowych, linii pomocniczych i konturowych oraz dodatków konstrukcyjnych i technologicznych jest błędny, ponieważ te aspekty nie stanowią kluczowych elementów szablonów odzieżowych w kontekście ich podstawowych funkcji. Punkty konstrukcyjne i montażowe są istotne w procesie projektowania, ponieważ wskazują na miejsca, w których poszczególne elementy powinny być łączone, jednak nie odnoszą się bezpośrednio do specyfikacji dotyczącej wykończenia odzieży. Linie pomocnicze i konturowe również pełnią ważną rolę w tworzeniu szablonów, ale ich głównym celem jest ułatwienie wizualizacji i konstrukcji formy odzieżowej, a nie dostarczenie informacji na temat dodatków potrzebnych do szycia. Dodatki konstrukcyjne i technologiczne mogą obejmować różnorodne elementy maszyn i narzędzi używanych w procesie produkcyjnym, jednak nie są one bezpośrednio związane z szablonem. Zrozumienie różnicy między tymi elementami jest kluczowe dla skutecznego projektowania i produkcji odzieży. W praktyce, każdy projektant odzieży powinien umieć rozróżniać te zagadnienia i koncentrować się na kluczowych aspektach szablonów, aby zapewnić wysoką jakość procesu szycia oraz finalnego produktu.

Pytanie 28

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 29

Który punkt pomiarowy ciała znajduje się na siódmym kręgu szyjnym?

A. Sx
B. Sy
C. Ty
D. Sv
Odpowiedź "Sy" jest poprawna, ponieważ odnosi się do punktu pomiarowego, który znajduje się na siódmym kręgu szyjnym (C7). Ten punkt jest istotny w kontekście diagnostyki i terapii manualnej, a także w akupunkturze i medycynie chińskiej. Sy, jako punkt na ciele, może być używany do oceny stanu zdrowia pacjenta oraz do wskazania na problemy związane z odcinkiem szyjnym kręgosłupa, co jest szczególnie ważne w przypadku bólu szyi, napięcia mięśniowego czy problemów neurologicznych. W praktyce chiropraktycznej i fizjoterapeutycznej, lekarze często wykorzystują ten punkt do przeprowadzania manipulacji mających na celu przywrócenie prawidłowej funkcji kręgosłupa oraz poprawę postawy ciała. Dodatkowo, analiza i monitorowanie stanu zdrowia pacjentów mogą obejmować badanie odcinka szyjnego właśnie na podstawie stanu punktu Sy, co jest zgodne z zaleceniami i standardami międzynarodowymi w rehabilitacji i terapii manualnej.

Pytanie 30

Jaką tkaninę powinno się wykorzystać do zaparzaczki?

A. Wełnianą
B. Lnianą
C. Stilonową
D. Bistorową
Wełniana tkanina ma swoje plusy, ale raczej nie nadaje się na zaparzaczki. Wełna trzyma ciepło, ale przy gorącej wodzie może być problem. Może się okazać, że napój nie zaparzy się jak powinien, a do tego mogą się pojawić nieprzyjemne zapachy, co psuje smak. Stilon, jako materiał syntetyczny, też nie jest najlepszy, bo nie wytrzymuje wysokich temperatur i może się stopić. No i nie ma też dobrych właściwości absorpcyjnych, co utrudnia parzenie. Bistorowa tkanina, która łączy naturalne i syntetyczne materiały, również nie sprawdzi się w tym przypadku, bo może wprowadzać do napoju jakieś niepożądane chemikalia. Wybierając tkaniny do zaparzaczki, warto pamiętać, że nie wszystkie naturalne i syntetyczne materiały są sobie równe. Lepiej iść w kierunku tkanin, które są zarówno funkcjonalne, jak i zdrowe dla parzenia.

Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 34

Aby przyszyć sztruksowe łatki na wysokości łokci w obu rękawach dziecięcej bluzy przy użyciu maszyny do szycia zygzakowego, trzeba:

A. rozpruć rękaw, przyszyć łatę, zszyć rękaw
B. wypruć rękaw, przyszyć łatę, wszyć rękaw
C. wypruć rękawy, przyszyć łaty, wszyć rękawy
D. rozpruć rękawy, przyszyć łaty, zszyć rękawy
Odpowiedź polegająca na rozpruciu rękawów, naszyciu łat oraz zszyciu ich z powrotem jest prawidłowa, ponieważ zapewnia pełną kontrolę nad procesem naprawy. Rozprucie rękawów pozwala na dokładne umiejscowienie łaty na uszkodzonej części, co jest istotne w kontekście estetyki oraz trwałości wykonania. Przy użyciu maszyny stębnowej zygzakowej możliwe jest uzyskanie elastycznego, mocnego szwu, który poradzi sobie z dużymi obciążeniami, co jest szczególnie ważne w przypadku odzieży dziecięcej. Zszycie rękawów po naszyciu łat również jest kluczowym etapem, ponieważ zapewnia integralność strukturalną elementu. Warto pamiętać, że podczas tego procesu należy stosować odpowiednie nici oraz ustawienia maszyny, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w szyciu. Na przykład, dla sztruksu zaleca się użycie nici poliesterowych, które są odporne na rozciąganie i działanie czynników zewnętrznych, co dodatkowo zwiększa trwałość naprawy. Taki sposób postępowania jest zgodny z ogólnymi standardami branżowymi, które zalecają staranność w przymocowywaniu łat, co nie tylko poprawia wygląd, ale także funkcjonalność odzieży.

Pytanie 35

Do wytwarzania odzieży nie nadaje się materiał

A. z uszkodzonym brzegiem
B. z nierównomierną barwą
C. ze zniekształconą krajką
D. z pojedynczą blizną
Tkaniny z uszkodzonym brzegiem, nierównomierną barwą oraz ze zniekształconą krajką również mogą być uznawane za wady, ale w różnych kontekstach mogą być mniej problematyczne niż blizny. Uszkodzenia brzegów mogą wskazywać na niewłaściwe cięcie lub przechowywanie materiału, co może wpływać na proces produkcji, ale nie zawsze uniemożliwi jego wykorzystanie. Nierównomierna barwa, chociaż estetycznie niepożądana, często może być rezultatem naturalnych procesów barwienia i w przypadku pewnych produktów można ją zaakceptować, zwłaszcza jeśli wpasowuje się w zamierzony efekt wizualny. W przypadku zniekształconej krajki, jeżeli te zniekształcenia są minimalne, materiał może być użyty, o ile nie wpływa to na funkcjonalność końcowego wyrobu. W branży odzieżowej istnieje wiele standardów dotyczących jakości materiałów, które pozwalają na pewną elastyczność przy akceptacji drobnych defektów, zwłaszcza w kontekście stylizacji, gdzie trendy mogą obejmować 'wady' jako element designu. Jednak blizny, będące dowodem na uszkodzenie, mogą prowadzić do poważniejszych problemów związanych z wytrzymałością w trakcie użytkowania, co czyni je zdecydowanie bardziej problematycznym defektem. Dlatego, w kontekście wybierania materiałów do produkcji odzieży, ważne jest, aby producent rozumiał różnice w wadach i ich potencjalny wpływ na jakość oraz bezpieczeństwo gotowego produktu.

Pytanie 36

Który z symboli używanych w pomiarach krawieckich został opisany błędnie?

A. SyTy — łuk długości przodu do piersi
B. RvNv—- łuk długości kończyny górnej
C. opx — obwód klatki piersiowej
D. o0s— obwód szyi
W odpowiedziach opublikowanych w teście pojawia się szereg nieścisłości, które mogą prowadzić do błędnych wniosków o pomiarach stosowanych w krawiectwie. Na przykład, interpretacja symbolu 'opx' jako obwodu klatki piersiowej, mimo że jest to popularny pomiar, nie jest do końca jednoznaczna. Obwód klatki piersiowej jest zazwyczaj oznaczany innymi symbolami, a 'opx' może odnosić się do innych specyfikacji w zależności od kontekstu. Z kolei 'RvNv — łuk długości kończyny górnej' jest również pomiarowym symbolem, który może być mylony z innymi, szczególnie w przypadku, gdy nie zostały dokładnie określone standardy dotyczące jego użycia. Wiele osób, próbując zrozumieć oznaczenia w krawiectwie, może popełniać błąd poprzez nieznajomość terminologii oraz standardowych skrótów, co prowadzi do nieporozumień. Ostatecznie, 'o0s — obwód szyi' jest pomiarem, który również występuje, jednak jego symbolika nie jest powszechnie używana. Błędy w przypisaniu oznaczeń do określonych miar mogą wynikać z braku wiedzy na temat przyjętych praktyk, co podkreśla konieczność dokładnego studiowania literatury oraz dokumentacji technicznej w tej dziedzinie. Praktyczne zrozumienie pomiarów krawieckich jest kluczowe dla każdego, kto chce tworzyć odzież wysokiej jakości, dlatego ważne jest, aby korzystać z uznawanych w branży symboli i terminologii.

Pytanie 37

Aby naprawić błąd w spódnicy, w której szew boczny jest przesunięty w dół ku tyłowi, co należy zrobić?

A. pogłębiać podkrój przodu spódnicy wzdłuż linii środka
B. poszerzać spódnicę wzdłuż linii dołu
C. zwężać spódnicę wzdłuż linii dołu
D. opuszczać przód spódnicy wzdłuż linii środka
Odpowiedź 'pogłębić podkrój przodu spódnicy na linii środka' jest właściwa, ponieważ przesunięcie szwu bocznego w dół i do tyłu wskazuje na problem z równowagą i kształtem spódnicy. Pogłębienie podkroju przodu spódnicy umożliwia lepsze dopasowanie do sylwetki, co skutkuje poprawą linii odzieży. W praktyce, zmiana ta powoduje, że przód spódnicy zyskuje więcej przestrzeni, co w efekcie zmniejsza napięcie w okolicy szwu bocznego, a także pozwala na uzyskanie bardziej harmonijnego wyglądu spódnicy. W standardach krawieckich, takie zabiegi są uznawane za jedne z kluczowych metod dostosowywania odzieży do indywidualnych potrzeb użytkownika. Warto podkreślić, że podobne techniki są często stosowane w procesie konstrukcji odzieży, aby zapewnić komfort noszenia oraz estetyczny efekt końcowy. Krawcy powinni posiadać umiejętności pozwalające na dostosowanie kształtów bazowych, aby zminimalizować problemy z dopasowaniem.

Pytanie 38

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 40

Jaki rodzaj układu szablonów powinien być użyty do sukienki wykonanej z jednolitej tkaniny bawełnianej?

A. Dwukierunkowy
B. Łączony
C. Mieszany
D. Wielokierunkowy
Wybierając odpowiedzi 'łączony', 'mieszany' czy 'wielokierunkowy', łatwo można wpaść w pułapkę błędnych myśli na temat projektowania sukienek z jednobarwnych tkanin bawełnianych. Układ łączony, który zazwyczaj dotyczy różnych tkanin lub wzorów, nie nadaje się dla sukienki z jednolitego materiału. Co gorsza, taki wybór może prowadzić do nieładnych efektów wizualnych, co przeczy zasadzie, że jednolita tkanina powinna wyglądać elegancko. Mieszany układ, który łączy różne style, wprowadza jeszcze większe zamieszanie, a jednokolorowa sukienka nie potrzebuje dodatkowych komplikacji. W przypadku wielokierunkowego układu, który sugeruje stosowanie różnych kierunków, też nie pasuje, bo jednobarwna tkanina ma na celu podkreślenie prostoty. Mieszanie różnych kierunków w jednolitym materiale raczej nie jest okej, bo można uzyskać dość niechciane efekty w minimalistycznej modzie. Gdy decydujemy o szablonie, musimy pamiętać, że jednobarwna bawełna najlepiej współpracuje z układem dwukierunkowym, co pozwala tworzyć ładne i estetyczne kreacje.