Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik inżynierii sanitarnej
  • Kwalifikacja: BUD.09 - Wykonywanie robót związanych z budową, montażem i eksploatacją sieci oraz instalacji sanitarnych
  • Data rozpoczęcia: 25 kwietnia 2025 15:17
  • Data zakończenia: 25 kwietnia 2025 15:31

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Syfon, nazywany również uszczelnieniem wodnym, zainstalowany w systemie kanalizacyjnym?

A. umożliwia zmianę poziomego kierunku przewodu kanalizacyjnego
B. zapewnia jednokierunkowy przepływ ścieków
C. zabezpiecza przed uwalnianiem się gazów z kanalizacji
D. umożliwia wentylację rur kanalizacyjnych
Syfon, znany również jako zamknięcie wodne, pełni kluczową rolę w systemach kanalizacyjnych, zabezpieczając przed wydostawaniem się gazów kanalizacyjnych do pomieszczeń. Działa na zasadzie utrzymania słupa wody w jego wnętrzu, co tworzy barierę dla nieprzyjemnych zapachów i toksycznych gazów, takich jak siarkowodór czy amoniak. W praktyce, odpowiednio zainstalowany syfon zapewnia komfort użytkowania oraz higienę w budynkach. Zgodnie z normami budowlanymi, każda instalacja kanalizacyjna powinna być wyposażona w syfony w punktach odprowadzania ścieków, takich jak umywalki, zlewy czy toalety. Dzięki syfonowi, nawet przy niewielkim przepływie wody, nie ma ryzyka, że gazy kanałowe przedostaną się do wnętrza budynku. Warto również zauważyć, że syfony muszą być regularnie sprawdzane i konserwowane, aby zapewnić ich prawidłowe działanie, ponieważ zatykanie się syfonu przez zanieczyszczenia może prowadzić do nieprzyjemnych zapachów i problemów z kanalizacją.
Pytanie 2

Zgodnie z wymaganiami technicznymi, zlewozmywak powinien być zamontowany na wysokości od podłogi

A. 95cm
B. 55cm
C. 65cm
D. 85cm
Wybór innej wysokości montażu zlewozmywaka, takiej jak 95 cm, 65 cm czy 55 cm, prowadzi do istotnych problemów ergonomicznych i praktycznych. Montując zlewozmywak zbyt wysoko, na przykład 95 cm, użytkownicy muszą unikać nadmiernego wyciągania ramion, co może prowadzić do dyskomfortu, a nawet kontuzji w dłuższym okresie. Standardy ergonomiczne wskazują, że zlewozmywak powinien być na poziomie, który nie zmusza do nadmiernego schylania się, ale również nie jest tak wysoki, aby powodował problemy z dostępem. Z kolei wysokości 65 cm i 55 cm są niewystarczające, by odpowiednio korzystać z zlewozmywaka, co może prowadzić do konieczności schylania się, co z biegiem czasu może powodować bóle pleców czy inne dolegliwości. Ponadto, zbyt niska instalacja zlewozmywaka utrudnia również użytkowanie sprzętu AGD, takiego jak zmywarki, które są często umieszczane w pobliżu. Warto zwrócić uwagę, że w przypadku projektowania kuchni, należy kierować się zasadami ergonomii oraz standardami budowlanymi, które jasno definiują optymalne wysokości instalacji. Pomijanie tych zasad może prowadzić do nieprzyjemnych doświadczeń użytkowników i konieczności przeprowadzania kosztownych przeróbek. Dlatego przy podejmowaniu decyzji o wysokości montażu zlewozmywaka należy postawić na sprawdzone i rekomendowane normy, aby zminimalizować ryzyko dyskomfortu w codziennym użytkowaniu.
Pytanie 3

Jaką funkcję pełni warstwa hydroizolacyjna używana na instalacjach ciepłowniczych?

A. przewody oraz armaturę przed uszkodzeniami mechanicznymi
B. przewody oraz armaturę przed ich wydłużeniem pod wpływem temperatury
C. właściwą warstwę izolacji cieplnej oraz rurę przed zawilgoceniem
D. właściwą warstwę izolacji cieplnej oraz rurę przed utratą ciepła
Odpowiedzi sugerujące, że warstwa hydroizolacyjna chroni przewody przed urazami mechanicznymi lub termicznym wydłużeniem, są mylące i niezgodne z jej rzeczywistym przeznaczeniem. Choć mechaniczne uszkodzenia mogą zagrażać instalacjom ciepłowniczym, to ochrona przed tego rodzaju urazami nie leży w kompetencjach hydroizolacji. Zamiast tego, do ochrony przed uszkodzeniami mechanicznymi stosuje się materiały o odpowiedniej wytrzymałości mechanicznej, a nie warstwy hydroizolacyjne. Z kolei termiczne wydłużenie rur jest naturalnym zjawiskiem wynikającym z rozszerzalności cieplnej materiałów. W praktyce, odpowiednie zaprojektowanie systemu oraz wykorzystanie materiałów o kontrolowanej rozszerzalności jest kluczowe, aby zminimalizować wpływ zmian temperatury na instalację. Niemniej jednak, to nie hydroizolacja, lecz odpowiednie systemy mocowania i dylatacji mają za zadanie radzenie sobie z tymi zjawiskami. Warto również zauważyć, że odpowiedzi dotyczące ochrony przed stratami ciepła są mylące, ponieważ to właściwa izolacja cieplna, a nie hydroizolacja, jest odpowiedzialna za minimalizowanie utraty energii cieplnej przez przewody. Te nieporozumienia często wynikają z braku zrozumienia funkcji różnych warstw stosowanych w systemach ciepłowniczych oraz ich wzajemnych interakcji.
Pytanie 4

Dwaj pracownicy wykonali w ciągu 60 godzin 200 m rurociągu ciśnieniowego PVC Ø225, łączonego na wcisk. Stawka za roboczogodzinę dla jednego pracownika wynosi 10 zł. Jak obliczyć koszt robocizny?

A. 600 zł
B. 1200 zł
C. 2250 zł
D. 2000 zł
Koszt robocizny w przypadku ułożenia 200 metrów rurociągu PVC przez dwóch robotników w ciągu 60 godzin można obliczyć w sposób następujący: najpierw należy obliczyć całkowitą liczbę roboczogodzin. Dwa robotnicy pracując przez 60 godzin generują łącznie 120 roboczogodzin (60 godzin x 2 robotników). Koszt robocizny oblicza się mnożąc liczbę roboczogodzin przez stawkę za roboczogodzinę. W tym przypadku 120 roboczogodzin x 10 zł/r godz. daje 1200 zł. Wiedza o kosztach robocizny jest kluczowa w zarządzaniu projektami budowlanymi i inżynieryjnymi. Precyzyjne oszacowanie kosztów pozwala na lepsze planowanie budżetu i optymalizację wydatków, co w praktyce przekłada się na efektywność realizacji projektów. Rzetelne podejście do wyliczeń pozwala na unikanie przekroczeń budżetowych oraz zarządzanie ryzykiem finansowym projektu.
Pytanie 5

W celu odprowadzenia wody z przewodów sieci ciepłowniczych w studzienkach ciepłowniczych wykorzystuje się zawory

A. antyskaleniowe
B. odpowietrzające
C. napowietrzające
D. spustowe
Zawory spustowe są kluczowymi elementami w systemach ciepłowniczych, szczególnie w kontekście odwodnienia przewodów. Ich głównym zadaniem jest umożliwienie wypuszczenia wody z systemu, co jest niezbędne w celu zapobiegania uszkodzeniom spowodowanym przez zamarzanie lub gromadzenie się wody. Poprawna eksploatacja zaworów spustowych zapewnia efektywność działania całej sieci ciepłowniczej oraz minimalizuje ryzyko awarii. W praktyce, zawory te są instalowane w studzienkach ciepłowniczych, co pozwala na szybkie i łatwe opróżnianie systemu w razie potrzeby, na przykład podczas konserwacji. Warto również podkreślić, że zgodnie z normami branżowymi, takim jak PN-EN 13786, zastosowanie odpowiednich zaworów spustowych jest wymogiem, który zwiększa bezpieczeństwo oraz wydajność systemu. W kontekście dobrych praktyk, regularne przeglądy i odpowiednia konserwacja tych zaworów są kluczowe dla utrzymania ich funkcjonalności.
Pytanie 6

Jak przeprowadza się inspekcję przewodów w systemie wentylacyjnym?

A. rewizję
B. mufę
C. kolano
D. nypel
Rewizja to element wentylacji, który umożliwia dostęp do przewodów i ich inspekcję. Stosowanie rewizji jest zgodne z zasadami budowy instalacji wentylacyjnych, które wymagają, aby ważne punkty kontrolne były łatwo dostępne dla serwisantów i inspektorów. Dzięki rewizjom można przeprowadzać regularne kontrole stanu technicznego przewodów, co pozwala na wczesne wykrycie ewentualnych usterek, zanieczyszczeń czy innych problemów mogących wpływać na efektywność wentylacji. Przykładowo, w systemach wentylacyjnych w budynkach komercyjnych rewizje są umieszczane w strategicznych punktach, takich jak zmiany kierunku przepływu powietrza czy na końcach długich odcinków przewodów. To pozwala na szybką reakcję w przypadku awarii, co jest kluczowe dla utrzymania jakości powietrza wewnętrznego oraz efektywności energetycznej systemu. Dodatkowo, rewizja powinna być zgodna z normami, takimi jak PN-EN 12097, które określają wymagania dotyczące dostępności i konserwacji systemów wentylacyjnych.
Pytanie 7

Zawory stosowane w sieciach ciepłowniczych parowych do zmniejszania ciśnienia pary to

A. bezpieczeństwa
B. regulacyjne
C. zwrotne
D. redukcyjne
Zawory zwrotne, regulacyjne oraz bezpieczeństwa, choć mają swoje zastosowania w systemach ciepłowniczych, nie pełnią roli zabezpieczającej przed nadmiernym ciśnieniem pary w taki sposób, jak zawory redukcyjne. Zawory zwrotne są używane głównie do zapobiegania przepływowi wstecznemu, co jest istotne w zapobieganiu awariom systemów, ale nie regulują one ciśnienia pary. Z kolei zawory regulacyjne, mimo że mogą wpływać na przepływ, nie są zaprojektowane stricte do obniżania ciśnienia, a ich działanie polega na dostosowywaniu przepływu do zadań procesowych, co nie zawsze jest równoważne z obniżeniem ciśnienia. Zawory bezpieczeństwa mają za zadanie chronić systemy przed nadciśnieniem poprzez automatyczne odprowadzanie nadmiaru pary, ale nie są stosowane do stałej regulacji ciśnienia w normalnych warunkach pracy. Właściwe zrozumienie funkcji i zastosowań tych zaworów jest kluczowe dla inżynierów i techników zajmujących się ciepłownictwem, aby uniknąć błędnych decyzji projektowych i operacyjnych, które mogą prowadzić do nieefektywności lub zagrożeń dla bezpieczeństwa. Ważne jest, aby każdego rodzaju zawory stosować zgodnie z ich przeznaczeniem i wymaganiami systemu, co podkreślają standardy branżowe dotyczące projektowania i eksploatacji instalacji ciepłowniczych.
Pytanie 8

Jak powinny być rozmieszczone przewody ogrzewania podłogowego w strefach brzegowych?

A. W odległości uzależnionej od średnicy przewodów
B. W większych odstępach niż w strefie głównej
C. W odległości zależnej od temperatury na zewnątrz
D. W mniejszych odstępach niż w strefie głównej
Propozycje układania przewodów ogrzewania podłogowego w odległości zależnej od średnicy przewodów, większych odległościach w strefach brzegowych oraz odległości zależnej od temperatury zewnętrznej są błędne i niezgodne z zasadami efektywnego projektowania systemów ogrzewania podłogowego. Układanie przewodów w odległości zależnej od średnicy może prowadzić do niedostatecznego rozkładu ciepła, ponieważ nie uwzględnia specyfiki różnych stref pomieszczenia. W rzeczywistości, większe odległości w strefach brzegowych mogłyby skutkować nieefektywnym ogrzewaniem, co w efekcie obniża komfort użytkowników. Ponadto, zależność od temperatury zewnętrznej przy układaniu przewodów w strefach brzegowych jest niewłaściwym podejściem, gdyż projektując system ogrzewania, powinno się skupić na wewnętrznych warunkach pomieszczenia, a nie na zewnętrznych. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że stałe stosowanie tych samych zasad dla całego pomieszczenia zapewni zadowalające efekty. W rzeczywistości, każda strefa wymaga indywidualnego podejścia, a optymalizacja rozmieszczenia przewodów w strefach brzegowych powinna uwzględniać ich unikalne wymagania cieplne, co jest kluczowe dla efektywności systemu grzewczego.
Pytanie 9

Do cięcia przewodów wentylacyjnych Spiro powinno się zastosować

A. nożyc prawostronnych do blachy
B. szlifierki kątowej z tarczą do cięcia blachy
C. gilotyny do blachy
D. nożyc prostych do blachy
Użycie nożyc prawostronnych do blachy czy prostych do blachy w kontekście cięcia przewodów wentylacyjnych Spiro nie jest zalecane z kilku istotnych powodów. Nożyce do blachy, choć stanowią narzędzie o wysokiej precyzji, mają swoje ograniczenia w zakresie grubości materiału, który mogą przeciąć. Przewody wentylacyjne Spiro zazwyczaj wykonane są z blachy o znacznej grubości, co może przekraczać możliwości nożyc, prowadząc do ich zniszczenia lub zmniejszonej efektywności cięcia. Ponadto, nożyce narzucają pewne ograniczenia dotyczące kształtu cięcia – nie są one w stanie wykonać długich prostych cięć, co jest często wymagane w przypadku instalacji wentylacyjnych. Z drugiej strony, gilotyna do blachy, mimo że jest narzędziem wydajnym, również nie zawsze sprawdza się przy cięciu wentylacji. Wymaga ona pewnej precyzji w ustawieniu materiału, a także może nie zapewnić odpowiednich rezultatów w przypadku bardziej skomplikowanych kształtów, jak te występujące w systemach wentylacyjnych. Użycie niewłaściwych narzędzi może prowadzić do uszkodzeń materiału, nieprecyzyjnych krawędzi oraz wydłużenia czasu pracy. Właściwe podejście do cięcia blach, szczególnie w branży wentylacyjnej, powinno opierać się na stosowaniu narzędzi, które są nie tylko odpowiednie do materiału, ale także zapewniają wysoką jakość cięcia, co jest niezbędne do późniejszego montażu i funkcjonowania systemu wentylacyjnego.
Pytanie 10

Jaką funkcję pełni odsadzka montowana w pionie kanalizacyjnym?

A. Spowalnia prędkość przepływu ścieków
B. Zapewnia wentylację i napowietrzenie instalacji
C. Pozwala na dostęp do wnętrza przewodów
D. Chroni budynek przed zalaniem przez cofające się ścieki
Odsadzka montowana na pionie kanalizacyjnym pełni kluczową rolę w regulacji przepływu ścieków, spowalniając ich prędkość. Dzięki zastosowaniu odpowiednich kształtów i materiałów, odsadzki pozwalają na efektywne zarządzanie przepływem i uniknięcie nadmiernych turbulencji, które mogą prowadzić do powstawania hałasu oraz uszkodzeń systemu. Przykładem mogą być instalacje w budynkach wielorodzinnych, gdzie odpowiednio zaprojektowane odsadzki minimalizują ryzyko osadzania się zanieczyszczeń w przewodach. Ponadto, zgodnie z normami budowlanymi, odpowiednia prędkość przepływu jest istotna dla zapewnienia ciągłości systemu kanalizacyjnego oraz jego wydajności. W ten sposób, stosowanie odsadzek zgodnie z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi przyczynia się do długotrwałej i niezawodnej pracy systemu kanalizacyjnego.
Pytanie 11

W instalacji systemu centralnego ogrzewania, zawór odcinający powinien być zainstalowany na rurze

A. wzbiorczej
B. bezpieczeństwa
C. sygnalizacyjnej
D. odpowietrzającej
Zawór odcinający montowany na rurze sygnalizacyjnej jest kluczowym elementem w instalacjach centralnego ogrzewania. Jego głównym zadaniem jest umożliwienie odcięcia przepływu czynnika grzewczego w przypadku awarii lub konieczności przeprowadzenia prac konserwacyjnych. W praktyce, zawory te są często stosowane do monitorowania stanu instalacji oraz zarządzania przepływem, co jest zgodne z normami dotyczącymi bezpieczeństwa i efektywności energetycznej. Na przykład, podczas wymiany grzejnika, zawór odcinający pozwala na łatwe zatrzymanie obiegu ciepłej wody, co minimalizuje straty ciepła oraz ryzyko zalania. Dobrze zaprojektowana instalacja centralnego ogrzewania powinna zawierać takie zawory w strategicznych miejscach, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi. Pozwala to także na szybsze diagnozowanie problemów w systemie oraz sprawniejsze ich rozwiązywanie, co ma znaczenie zarówno dla użytkowników, jak i dla serwisantów.
Pytanie 12

Częścią układu wentylacji mechanicznej nawiewno-wywiewnej jest

A. czerpnia powietrza
B. nagrzewnica
C. nawiewnik
D. wyrzutnia powietrza
Czerpnia powietrza pełni funkcję pobierania świeżego powietrza z zewnątrz, co jest istotne w systemach wentylacyjnych, ale nie jest elementem wywiewnym, jak to jest wymagane w kontekście pytania. Nagrzewnica ma za zadanie podgrzewanie powietrza przed jego wprowadzeniem do pomieszczenia, co również nie odnosi się do procesu usuwania powietrza. Nawiewnik natomiast służy do wprowadzania świeżego powietrza do wnętrza i jest elementem dostarczającym, a nie wydobywającym powietrze. Te elementy są istotne w systemach wentylacyjnych, ale ich funkcje różnią się od funkcji wyrzutni. Mylne jest przypuszczenie, że czerpnia lub nawiewnik mogą pełnić taką samą rolę jak wyrzutnia. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych elementów ma przypisane specyficzne zadania, które są zgodne z zasadami wentylacji. Niezrozumienie ról tych komponentów może prowadzić do nieoptymalnych projektów systemów wentylacyjnych, co w efekcie skutkuje niewłaściwą cyrkulacją powietrza, zwiększonymi kosztami eksploatacyjnymi oraz niezdrowym mikroklimatem w pomieszczeniach. Odpowiednia wiedza na temat funkcji poszczególnych elementów wentylacyjnych jest kluczowa dla prawidłowego projektowania i eksploatacji systemów wentylacyjnych.
Pytanie 13

Przy realizacji izolacji antykorozyjnej złączy rur stalowych w gazociągu, po starannym ich oczyszczeniu powinno się

A. zastosować na złącza matę termokurczliwą
B. nałożyć na złącza podkład gruntujący
C. aplikować na złącza kit uszczelniający
D. pomalować złącza farbą lateksową
Prawidłowa odpowiedź na pytanie dotyczące izolacji antykorozyjnej złączy rur stalowych gazociągu to pomalowanie złączy podkładem gruntującym. Podkład gruntujący jest kluczowym elementem w procesie zabezpieczania stali przed korozją, gdyż jego główną funkcją jest zwiększenie przyczepności kolejnych warstw ochronnych, takich jak farby czy powłoki. Dzięki zastosowaniu odpowiedniego podkładu gruntującego, można skutecznie zredukować ryzyko pojawienia się rdzy, co jest szczególnie ważne w przypadku instalacji gazociągów, gdzie integralność materiałów ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa. Przykładowo, podkłady na bazie epoksydowej charakteryzują się doskonałą odpornością na działanie wilgoci oraz chemikaliów, co czyni je idealnym wyborem dla konstrukcji narażonych na trudne warunki atmosferyczne. W branży stosuje się również normy, takie jak ISO 12944, które określają wymagania dotyczące ochrony antykorozyjnej stali; uwzględniają one odpowiednie przygotowanie powierzchni, jak również dobór systemów powłokowych, co w kontekście izolacji rur gazociągowych ma kluczowe znaczenie.
Pytanie 14

Na podstawie wymienionych w ramce czynności technologicznych wykonania połączeń lutowanych w instalacji gazowej z miedzi twardej wskaż prawidłową kolejność wykonywania robót.

1.Sprawdzenie stanu urządzeń i narzędzi.
2.Kontrola jakości połączenia.
3.Cięcie rur.
4.Oczyszczenie powierzchni łączonych.
5.Lutowanie.

A. 3,1,4,5,2
B. 1,2,3,5,4
C. 1,3,4,5,2
D. 3,4,5,2,1
Prawidłowa odpowiedź to 1,3,4,5,2, która odzwierciedla właściwą kolejność czynności technologicznych w procesie lutowania połączeń w instalacji gazowej z miedzi twardej. Rozpoczęcie od sprawdzenia stanu urządzeń i narzędzi (1) ma kluczowe znaczenie, ponieważ zapewnia, że wszystkie elementy są w dobrym stanie technicznym i gotowe do pracy. Następnie cięcie rur (3) powinno być wykonane precyzyjnie, aby uniknąć niepotrzebnych strat materiału oraz aby zapewnić prawidłowe dopasowanie elementów. Kolejnym krokiem jest oczyszczenie powierzchni łączonych (4), co jest istotne dla zapewnienia trwałości połączenia lutowanego, bowiem zanieczyszczenia mogą obniżyć jakość lutu. Po oczyszczeniu przystępuje się do lutowania (5), które wymaga stosowania odpowiednich technik i materiałów lutowniczych. Na końcu, kontrola jakości połączenia (2) pozwala na upewnienie się, że wykonane prace spełniają normy bezpieczeństwa i jakości, co jest szczególnie ważne w instalacjach gazowych, gdzie ryzyko nieszczelności może prowadzić do groźnych sytuacji. Zastosowanie tej kolejności czynności jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi oraz standardami, które nakładają obowiązek staranności na każdym etapie procesu.
Pytanie 15

W jaki sposób łączy się rury systemu kanalizacyjnego wykonane z PVC-U?

A. Poprzez klejenie
B. Używając kołnierzy
C. Poprzez zgrzewanie
D. Metodą kielichową
Kołnierzowe połączenia rur, mimo że stosowane w wielu aplikacjach przemysłowych, nie są optymalnym rozwiązaniem dla rur kanalizacyjnych wykonanych z PVC-U. Ta metoda łączenia polega na używaniu kołnierzy, które są często stosowane w instalacjach wodociągowych lub przemysłowych, gdzie istnieje potrzeba łatwego demontażu komponentów. Jednakże, w kontekście kanalizacji, kołnierze nie zapewniają odpowiedniej szczelności i mogą prowadzić do problemów z wyciekami. Ponadto, montaż kołnierzy wymaga dodatkowych elementów, takich jak uszczelki oraz śruby, co zwiększa czas i koszty instalacji. Z kolei klejenie, choć popularne w przypadku rur z PVC, nie jest zalecane dla systemów kanalizacyjnych, ponieważ może nie zapewnić wystarczającej elastyczności połączenia, co jest kluczowe w przypadku ruchów gruntowych. Zgrzewanie również nie jest praktykowane dla PVC-U, gdyż ta metoda jest dedykowana dla rur z materiałów termoplastycznych, takich jak PE, a nie PVC-U. W związku z tym, wybór niewłaściwej metody łączenia rur kanalizacyjnych może prowadzić do poważnych problemów eksploatacyjnych, zwiększając ryzyko awarii w systemie, co podkreśla znaczenie stosowania sprawdzonych i zalecanych rozwiązań w praktyce budowlanej.
Pytanie 16

Jakie elementy wyposażenia systemu wodociągowego są instalowane w celu zapobiegania niepożądanym zmianom naprężeń termicznych w rurociągu?

A. Przepustnice zwrotne
B. Wydłużki kompensacyjne
C. Zawory odcinające
D. Zawory odpowietrzające
Wydłużki kompensacyjne są kluczowym elementem uzbrojenia sieci wodociągowej, które służą do ochrony przed niepożądanym wzrostem naprężeń termicznych rurociągu. Ich główną funkcją jest kompensacja rozszerzeń i skurczów materiału rurociągu, które zachodzą w wyniku zmian temperatury. Każdy rurociąg, w miarę wzrostu temperatury, ma tendencję do wydłużania się, co może prowadzić do powstawania nadmiernych naprężeń, a w konsekwencji do uszkodzeń strukturalnych. Wydłużki kompensacyjne są zazwyczaj projektowane zgodnie z normami branżowymi, takimi jak PN-EN 14982, które określają wymogi dotyczące ich konstrukcji i zastosowania. W praktyce, stosowanie wydłużek kompensacyjnych pozwala na wydłużenie żywotności systemu wodociągowego oraz zmniejszenie ryzyka awarii. Warto zaznaczyć, że ich instalacja powinna być starannie zaplanowana oraz wykonana przez wykwalifikowanych specjalistów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi w zakresie projektowania systemów wodociągowych.
Pytanie 17

Systemy alarmowe montowane w rurach preizolowanych pozwalają na ocenę

A. stanu zwilżenia rur i ich połączeń
B. wielkości strat cieplnych na rurach
C. szybkości obiegu czynnika grzewczego
D. poziomu ciśnienia roboczego
Systemy alarmowe w rurach preizolowanych mają kluczowe znaczenie dla monitorowania stanu technicznego instalacji. Poprawna odpowiedź dotyczy stanu zawilgocenia rur i połączeń, co jest istotne z perspektywy zarówno efektywności energetycznej, jak i bezpieczeństwa. Zawilgocenie może prowadzić do strat ciepła, a w skrajnych przypadkach do uszkodzenia izolacji i korozji rur. W praktyce, systemy te często wykorzystują czujniki wilgotności oraz temperatury, aby zdalnie monitorować te parametry. Na przykład, w instalacjach ciepłowniczych, regularne sprawdzanie stanu zawilgocenia pozwala na wczesne wykrywanie problemów, co może obniżyć koszty eksploatacyjne i zapobiec poważnym awariom. Zgodnie z normami branżowymi, jak PN-EN 253, monitoring stanu rur preizolowanych jest zalecany, aby zapewnić ich długotrwałą i bezpieczną eksploatację, a także zminimalizować straty energetyczne.
Pytanie 18

Jaką metodę stosuje się do przeprowadzenia próby szczelności instalacji wodociągowej?

A. sprężonego powietrza
B. gazu obojętnego
C. zimnej wody
D. ciepłej wody
Wykorzystanie gazu obojętnego, sprężonego powietrza czy ciepłej wody do przeprowadzania prób szczelności instalacji wodociągowej nie jest standardowym ani zalecanym podejściem. Gaz obojętny, mimo że jest używany w niektórych kontekstach, nie zapewnia wystarczającej precyzji w wykrywaniu nieszczelności. W przypadku gazów, jak np. azot, trudniej jest zidentyfikować drobne wycieki, a także istnieje ryzyko ich akumulacji, co może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. Przy sprężonym powietrzu pojawiają się dodatkowe zagrożenia. Ze względu na możliwość wystąpienia niebezpiecznych wybuchów, instalacje nie są projektowane do pracy pod ciśnieniem powietrza. Co więcej, długotrwałe eksponowanie elementów instalacji na ciśnienie sprężonego powietrza może prowadzić do ich uszkodzenia. Ciepła woda, z kolei, nie jest zalecana ze względu na ryzyko korozji oraz możliwe zmiany objętości, które mogą wprowadzać dodatkowe trudności w monitorowaniu nieszczelności. Zastosowanie niewłaściwego medium do prób szczelności może prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak uszkodzenia infrastruktury, wycieki czy nawet awarie systemu wodociągowego.
Pytanie 19

Urządzenie, które można dodatkowo zainstalować w systemie kanalizacyjnym, to

A. separator tłuszczu
B. zawór kulowy
C. odpowietrznik
D. zdrój uliczny
Separator tłuszczu jest urządzeniem, które stosuje się w instalacjach kanalizacyjnych, aby eliminować tłuszcze i oleje z wód odpadowych przed ich odprowadzeniem do sieci kanalizacyjnej. Tego rodzaju urządzenie działa na zasadzie różnicy gęstości, dzięki czemu tłuszcze, które są lżejsze od wody, unosi się na powierzchni, a następnie są oddzielane. Jest to szczególnie istotne w restauracjach, zakładach gastronomicznych oraz w innych miejscach, gdzie dochodzi do dużego zużycia tłuszczów. Zgodnie z normami ochrony środowiska, zainstalowanie separatora tłuszczu jest często wymagane prawnie, aby zapobiegać zatorom w kanalizacji i nieczystościom w rzekach czy jeziorach. Dobre praktyki wskazują, że separator powinien być regularnie konserwowany, aby zapewnić jego efektywność, a także aby spełniać kryteria jakości wód odpadowych. Odpowiednie wymiary i parametry separatorów dostosowuje się do indywidualnych potrzeb obiektów, co czyni je niezwykle elastycznymi w zastosowaniu. Przykładem mogą być instalacje w dużych obiektach gastronomicznych, gdzie separator tłuszczu jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania systemu kanalizacyjnego.
Pytanie 20

Ekipa złożona z montera i spawacza wykonuje montaż 1 zasuwy odcinającej o średnicy 250 mm na sieci gazowej w czasie 16 godzin. Stawka za roboczogodzinę montera wynosi 15 zł, a spawacza 20 zł. Jaki jest całkowity koszt montażu 5 takich zasuw?

A. 2000zł
B. 2800zł
C. 1600zł
D. 1200zł
Aby obliczyć koszt montażu 5 zasuw odcinających o średnicy 250 mm, najpierw wyliczamy koszt montażu jednej zasuwy. Monter i spawacz pracują łącznie przez 16 godzin. Stawki za roboczogodzinę wynoszą odpowiednio 15 zł dla montera i 20 zł dla spawacza. Całkowity koszt robocizny na jedną zasuwę obliczamy w następujący sposób: koszt montera to 15 zł/h * 16 h = 240 zł, a koszt spawacza to 20 zł/h * 16 h = 320 zł. Łączny koszt montażu jednej zasuwy wynosi zatem 240 zł + 320 zł = 560 zł. Aby obliczyć koszt montażu 5 zasuw, mnożymy koszt jednej zasuwy przez 5: 560 zł * 5 = 2800 zł. Takie obliczenia są zgodne z zasadami zarządzania projektami budowlanymi, gdzie dokładne oszacowanie kosztów robocizny jest kluczowe dla efektywności budowy i zarządzania budżetem. Dbałość o szczegóły w takich kalkulacjach przyczynia się do minimalizacji ryzyka finansowego w projektach budowlanych.
Pytanie 21

Jakie zasady są kluczowe podczas odpowietrzania i napełniania sieci gazowej prowadzonej na niskim i średnim ciśnieniu?

A. Odpowietrzanie powinno zostać wstrzymane, jeśli w mieszance wydobywającej się z kolumny wentylacyjnej wykryto zawartość tlenu większą niż 5%
B. Ciśnienie gazu mierzone na kolumnie wydmuchowej w trakcie odpowietrzania powinno wynosić więcej niż 10 kPa
C. Uziemiony wylot kolumny wydmuchowej musi być umiejscowiony w odpowiedniej odległości od potencjalnych źródeł zapłonu oraz wyprowadzony na wysokość 3 m ponad poziom ziemi
D. Odpowietrzenie powinno być realizowane niezależnie od panujących warunków atmosferycznych
Zarówno pomiar ciśnienia gazu na kolumnie wydmuchowej, jak i warunki atmosferyczne podczas odpowietrzania są elementami istotnymi, jednak ich niewłaściwe zrozumienie może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. Odpowiedź sugerująca, że ciśnienie gazu powinno przekraczać 10 kPa podczas odpowietrzania, jest myląca, ponieważ kluczowe jest, aby zapewnić stabilność i bezpieczeństwo całego systemu. Właściwe ciśnienie robocze nie powinno być jedynym czynnikiem branym pod uwagę, gdyż wysoka wartość ciśnienia może prowadzić do niekontrolowanego wydobycia gazu oraz ryzyka wybuchu. Kolejny aspekt dotyczy konieczności przeprowadzania odpowietrzania bez względu na warunki atmosferyczne. Takie podejście jest niebezpieczne, ponieważ zewnętrzne warunki, takie jak deszcz, śnieg czy wiatr, mogą wpływać na rozprzestrzenianie się gazu oraz jego potencjalne skupiska w powietrzu. Ostatecznie, ignorowanie obecności tlenu w wydobywającej się mieszaninie, co jest wskazane w kilku odpowiedziach, jest krytycznym błędem, ponieważ zbyt wysoka zawartość tlenu może prowadzić do sytuacji zapalnych, szczególnie w połączeniu z gazami palnymi. Dlatego ważne jest, aby wszystkie operacje związane z odpowietrzaniem i napełnianiem sieci gazowych były prowadzone zgodnie z rygorystycznymi normami bezpieczeństwa, uwzględniając zarówno właściwe ciśnienie, jak i odpowiednie warunki atmosferyczne oraz skład gazów w atmosferze.
Pytanie 22

Gdzie umieszcza się miejscowe układy mieszające w instalacji c.o. łączącej ogrzewanie podłogowe z grzejnikowym?

A. w kotłowni przy naczyniu otwartym
B. w szafce przy rozdzielaczu
C. na pionie zasilającym
D. w kotłowni przy naczyniu przeponowym
Miejscowe układy mieszające w instalacjach centralnego ogrzewania (c.o.) stanowią kluczowy element, który umożliwia integrację różnych systemów grzewczych, takich jak ogrzewanie podłogowe i grzejnikowe. Umiejscowienie tych układów w szafce przy rozdzielaczu jest zgodne z praktykami inżynieryjnymi, które zapewniają optymalną efektywność i łatwość w utrzymaniu. Rozdzielacz to miejsce, w którym zasilanie i powrót z różnych obiegów są odpowiednio zarządzane i gdzie można kontrolować temperaturę oraz przepływ wody. W praktyce, umieszczając układ mieszający w tej lokalizacji, uzyskujemy możliwość łatwego dostępu do wszystkich istotnych elementów instalacji, takich jak pompy, zawory mieszające oraz czujniki temperatury, co pozwala na szybkie reagowanie na zmieniające się warunki oraz utrzymanie odpowiedniego komfortu cieplnego w budynku. Zastosowanie takich rozwiązań pozwala również na efektywne zarządzanie energią, co jest szczególnie ważne w kontekście rosnących wymagań dotyczących efektywności energetycznej budynków.
Pytanie 23

W jakim celu stosuje się trójniki w instalacjach wodociągowych?

A. Do zmniejszania ciśnienia w instalacji
B. Do łączenia rur o różnych średnicach
C. Do rozgałęziania przepływu wody na różne kierunki
D. Do zwiększania średnicy przepływu w instalacji
Trójniki w instalacjach wodociągowych pełnią kluczową rolę, umożliwiając rozgałęzianie przepływu wody na różne kierunki. Dzięki nim można efektywnie prowadzić wodę do różnych punktów odbioru w budynku, takich jak łazienki, kuchnie czy pralnie. Trójnik to element kształtowy, który ma trzy otwory: jeden wlotowy i dwa wylotowe, co pozwala na podział strumienia wody. W praktyce oznacza to, że można jednym przewodem doprowadzić wodę do kilku miejsc jednocześnie, co jest nie tylko praktyczne, ale i ekonomiczne. Trójniki są nieodzowne w projektowaniu rozbudowanych systemów wodociągowych, gdzie elastyczność w rozprowadzaniu wody jest kluczowa. Wybierając trójnik, należy zwrócić uwagę na materiał, z którego jest wykonany, aby zapewnić długowieczność instalacji. W standardach branżowych zaleca się stosowanie trójników z materiałów odpornych na korozję, takich jak mosiądz czy polipropylen, co zapewnia trwałość i niezawodność instalacji na wiele lat. Rozgałęzianie przepływu za pomocą trójników to powszechna praktyka w hydraulice, dzięki której można optymalnie zarządzać zasobami wodnymi w budynku.
Pytanie 24

Do czego służy manometr zainstalowany w systemie grzewczym?

A. Pomiaru ciśnienia w instalacji
B. Pomiaru temperatury wody w kaloryferach
C. Pomiaru zużycia energii cieplnej
D. Regulacji przepływu wody w systemie
Manometr jest kluczowym narzędziem w systemach grzewczych, ponieważ pozwala na monitorowanie ciśnienia w instalacji. Ciśnienie w systemie grzewczym jest niezwykle ważne dla jego prawidłowego funkcjonowania. Zbyt niskie ciśnienie może prowadzić do niewystarczającego obiegu czynnika grzewczego, co skutkuje niedogrzaniem pomieszczeń. Z kolei zbyt wysokie ciśnienie może prowadzić do uszkodzenia elementów instalacji, takich jak przewody czy zawory. Dlatego manometr pozwala na regularną kontrolę ciśnienia i szybką reakcję w przypadku jego nieprawidłowości. W praktyce, użytkownik systemu powinien regularnie sprawdzać wskazania manometru i porównywać je z zaleceniami producenta systemu. Wartości ciśnienia są zazwyczaj określone w instrukcji obsługi i powinny być utrzymywane w określonym zakresie. Dzięki manometrowi można również zidentyfikować potencjalne wycieki lub problemy związane z niewłaściwą pracą pompy cyrkulacyjnej. Praktyczne użycie manometru to także prewencyjne działania, które mogą zapobiec poważniejszym awariom i kosztownym naprawom.
Pytanie 25

Sieci wymagają ochrony przed korozją spowodowaną przez prądy błądzące

A. gazowe ze stali
B. kanalizacyjne z polichlorku winylu
C. ciepłownicze wykonane z polibutylenu
D. wodociągowe z polietylenowych materiałów
Odpowiedź 'gazowe stalowe' jest prawidłowa, ponieważ rury gazowe wykonane ze stali są szczególnie narażone na korozję spowodowaną prądami błądzącymi. Prądy błądzące, które mogą występować w wyniku różnic potencjałów elektrycznych w gruncie, powodują, że metalowe elementy instalacji gazowych mogą ulegać elektrochemicznemu rozkładowi. Aby temu zapobiec, stosuje się różne metody ochrony, takie jak katodowa ochrona przed korozją (CP), która polega na wprowadzeniu prądu o odpowiednim kierunku do instalacji, co neutralizuje działanie prądów błądzących. Praktyczne zastosowanie tej technologii można zobaczyć na przykład w systemach przesyłowych w miastach, gdzie rury stalowe często są chronione przed korozją poprzez systemy CP, a ich stan techniczny jest regularnie monitorowany zgodnie z normami PN-EN 14566. Dobre praktyki w projektowaniu i eksploatacji sieci gazowych uwzględniają także wybór odpowiednich materiałów oraz technik instalacyjnych, które minimalizują ryzyko wystąpienia korozji, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa i trwałości całej infrastruktury.
Pytanie 26

Do obróbki rur miedzianych należy zastosować

A. piły ramowej
B. nożyc do rur
C. piłki brzeszczotowej
D. obcinarki krążkowej
Wybór nieodpowiednich narzędzi do cięcia rur miedzianych może prowadzić do wielu problemów, w tym do uszkodzeń materiału oraz trudności w późniejszym montażu. Nożyce do rur, mimo że są używane do cięcia rur z tworzyw sztucznych, nie są optymalnym narzędziem do miedzi. Ich konstrukcja często nie zapewnia wystarczającej precyzji, co może skutkować nierównymi krawędziami oraz trudnościami w osiągnięciu czystego cięcia. Z kolei piły ramowe charakteryzują się większym ryzykiem generowania wibracji, co może prowadzić do wyginania rury oraz powstawania mikropęknięć w materiale. Piłki brzeszczotowe, choć stosowane w wielu zastosowaniach, również nie są odpowiednie do cięcia rur miedzianych, ponieważ mogą powodować zniekształcenia i uszkodzenia krawędzi cięcia. Te narzędzia wymagają większej siły i mogą generować większe ilości odpadów, co jest nieefektywne z punktu widzenia pracy. Użycie niewłaściwych narzędzi może prowadzić do kosztownych błędów, które w dłuższej perspektywie wpłyną na efektywność i trwałość instalacji hydraulicznych lub grzewczych. Dlatego zawsze warto stosować narzędzia dedykowane i uznawane w branży za najlepsze praktyki, aby zapewnić bezpieczeństwo i jakość wykonania robót budowlanych.
Pytanie 27

Aby zrealizować połączenie rur Pex-Alu-Pex z użyciem złączki zaciskanej przez skręcanie, potrzebne są m.in.: dwa klucze nastawne 25 mm, nożyce oraz

A. kalibrator z fazownikiem
B. gratownik z ruchomym ostrzem
C. ekspander
D. gratownik uniwersalny
W przypadku rur Pex-Alu-Pex, zastosowanie gratownika, zarówno z ruchomym ostrzem, jak i uniwersalnego, nie jest zalecane w kontekście łączenia rur za pomocą złączek zaciskanych. Gratowniki służą głównie do usuwania ostrych krawędzi na rurach po cięciu, co jest ważnym krokiem w obróbce, ale nie wpływają na prawidłowe dopasowanie końców rur do złączek. W praktyce, użycie gratownika może prowadzić do nadmiernego usunięcia materiału z krawędzi rury, co negatywnie wpłynie na jakość połączenia i zwiększy ryzyko nieszczelności. Ekspander, z kolei, jest narzędziem przeznaczonym do poszerzania końców rur, co jest typowe dla systemów, w których używa się złączek na zatrzask lub innych podobnych mechanizmów. Jednak w przypadku rur Pex-Alu-Pex, które wymagają precyzyjnego dopasowania i zaciskania, wykorzystanie ekspandera może być niewłaściwe. Bez odpowiednich narzędzi, takich jak kalibrator z fazownikiem, ryzyko błędów w połączeniach wzrasta, co może prowadzić do kosztownych napraw i konieczności wymiany uszkodzonych elementów systemu. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że wybór odpowiednich narzędzi do pracy z rurami Pex-Alu-Pex ma fundamentalne znaczenie dla utrzymania wysokiej jakości instalacji hydraulicznych.
Pytanie 28

Wykopy o dużej głębokości prowadzone w sąsiedztwie drogi powinny być osłonięte

A. obudową drewnianą pełną
B. balami oraz szalunkiem
C. szczelnymi ściankami stalowymi
D. obudową liniową
Szczelne ścianki stalowe stanowią najskuteczniejszy sposób zabezpieczenia głębokich wykopów w pobliżu dróg, z uwagi na ich wysoką nośność oraz odporność na działanie czynników zewnętrznych. Dzięki ich zastosowaniu, możliwe jest minimalizowanie ryzyka osunięcia się ziemi oraz zapewnienie stabilności wykopu. W praktyce, szczelne ścianki stalowe są często wykorzystywane w projektach infrastrukturalnych, takich jak budowa tuneli lub mostów, gdzie występuje istotne ryzyko wpływu wód gruntowych czy podziemnych. Zgodnie z normami budowlanymi, takie rozwiązania powinny być stosowane w miejscach o dużym natężeniu ruchu, co zwiększa poziom bezpieczeństwa zarówno dla pracowników, jak i dla użytkowników drogi. Dodatkowo, zastosowanie stalowych ścianek pozwala na łatwiejszą kontrolę nad warunkami w wykopie, co jest kluczowe w kontekście przestrzegania zasad BHP oraz ochrony środowiska. W przypadku wystąpienia nieprzewidzianych zjawisk, takich jak opady deszczu, stalowe ścianki skutecznie ograniczają wodę wnikającą do wykopu, co przyczynia się do zachowania stabilności gruntu.
Pytanie 29

Uszczelki są stosowane do uszczelniania połączeń kołnierzowych w systemach wodociągowych

A. fibrowe
B. gumowe
C. kryngielitowe
D. poliamidowe
Uszczelki gumowe są powszechnie stosowane w uszczelnieniu połączeń kołnierzowych w sieciach wodociągowych ze względu na swoje doskonałe właściwości elastomerowe, które zapewniają szczelność i odporność na działanie wody oraz ciśnienia. Gumowe uszczelki charakteryzują się elastycznością oraz zdolnością do dostosowywania się do nierówności powierzchni kołnierzy, co znacząco zwiększa jakość uszczelnienia. W praktyce, uszczelki te wykorzystywane są w różnych typach instalacji, zarówno w budynkach mieszkalnych, jak i w przemysłowych systemach wodociągowych. Standardy branżowe, takie jak PN-EN 681-1, określają wymagania dotyczące materiałów uszczelniających wykorzystywanych w sieciach wodociągowych, a gumowe uszczelki spełniają te normy, co czyni je bezpiecznym wyborem. Dodatkowo, uszczelki gumowe są dostępne w różnych klasach twardości, co pozwala na ich optymalne dopasowanie do specyfiki danej instalacji, zwiększając jej niezawodność i trwałość.
Pytanie 30

Jakiego rodzaju wentylację można zastosować w mieszkaniach z kominkami?

A. Mechaniczna nawiewno-wywiewna, wytwarzająca podciśnienie
B. Mechaniczna wywiewna
C. Grawitacyjna nawiewno-wywiewna
D. Grawitacyjna wywiewna
Wybór wentylacji grawitacyjnej wywiewnej może wydawać się atrakcyjny, jednak w kontekście mieszkań wyposażonych w kominki wprowadza istotne ryzyko związane z niewłaściwym dostarczaniem powietrza. Taki system umożliwia jedynie odprowadzenie zużytego powietrza, co może skutkować zbyt niską ilością świeżego powietrza niezbędnego do efektywnego spalania w kominku. Bez odpowiedniej wentylacji nawiewnej, kominek może działać nieefektywnie, co prowadzi do problemów z dymieniem oraz zanieczyszczeniem pomieszczeń. Dodatkowo, stosowanie wentylacji mechanicznej nawiewno-wywiewnej z podciśnieniem, która wytwarza różnicę ciśnień, może powodować negatywne skutki, takie jak zasysanie dymu z kominka do wnętrza mieszkania, co jest skrajnie niebezpieczne dla zdrowia mieszkańców. W przypadku mechanicznej wentylacji wywiewnej, problem ten jest jeszcze bardziej zaostrzony, ponieważ nie tylko nie dostarcza świeżego powietrza, ale także może powodować powstawanie niedoborów ciśnienia, co prowadzi do niewłaściwego funkcjonowania systemów grzewczych. Kluczowe jest, aby przy projektowaniu systemów wentylacyjnych w budynkach mieszkalnych uwzględniać zasady higieny i bezpieczeństwa, a także normy dotyczące wentylacji, takie jak PN-83/B-03430, które określają minimalne wymagania dla systemów wentylacyjnych, by zapewnić komfort oraz zdrowie użytkowników.
Pytanie 31

Do wymiany kołnierzowej zasuwy na sieci gazowej należy zastosować klucze

A. łańcuchowe bez iskry
B. imbusowe pokryte niklem
C. nastawne nieiskrzące
D. torksowe wykonane z chromu
Klucze imbusowe niklowane, chociaż są popularne, nie nadają się do pracy przy instalacjach gazowych. Ich budowa i materiał nie dają wystarczającej ochrony przed iskrzeniem, co może być bardzo niebezpieczne w przypadku gazu. Klucze torksowe chromowane też nie są odpowiednie w tym kontekście, bo nie są stworzone z myślą o tym, by minimalizować ryzyko iskier. Użycie tych narzędzi może powodować uszkodzenia połączeń, a to zwiększa ryzyko wycieków. Klucze łańcuchowe nieiskrzące, mimo że mogą wyglądać na odpowiednie, stosuje się głównie do rur, a nie do zasuw kołnierzowych, co sprawia, że są złym wyborem. Wybierając narzędzia do pracy z instalacjami gazowymi, trzeba pamiętać, że każde narzędzie powinno być odpowiednio dostosowane do konkretnego zastosowania, z uwzględnieniem norm i standardów. W przeciwnym razie, można narazić wszystko na poważne kłopoty, w tym zagrożenie dla bezpieczeństwa ludzi.
Pytanie 32

W systemach centralnego ogrzewania z otwartym obiegiem, hydrometr powinien być zainstalowany na rurze

A. cyrkulacyjnej
B. sygnalizacyjnej
C. bezpieczeństwa
D. wzbiorczej
Zamontowanie hydrometru na rurze sygnalizacyjnej w instalacji centralnego ogrzewania systemu otwartego jest kluczowe dla prawidłowego monitorowania wydajności systemu. Rura sygnalizacyjna służy do przesyłania sygnałów o stanie ciśnienia oraz temperatury w obiegu wody grzewczej. Hydrometr pozwala na bieżąco kontrolować te parametry, co jest istotne dla utrzymania efektywności energetycznej oraz bezpieczeństwa systemu. Przykładem zastosowania może być monitorowanie wartości przepływu w instalacjach, gdzie niewłaściwe parametry mogą prowadzić do nadmiernego zużycia energii lub uszkodzeń elementów systemu. Ponadto, zgodnie z normami branżowymi, umiejscowienie hydrometru powinno być takie, aby umożliwiało wygodne odczyty i serwisowanie, co podkreśla znaczenie precyzyjnego dobrania miejsca montażu. Warto pamiętać, że utrzymanie odpowiednich parametrów wody grzewczej jest niezbędne dla długowieczności wszystkich komponentów systemu, a hydrometr na rurze sygnalizacyjnej dostarcza niezbędnych informacji do utrzymania tych standardów.
Pytanie 33

W jakim okresie wentylacja grawitacyjna w obiekcie osiąga najlepsze rezultaty?

A. w porze letniej
B. w porze zimowej
C. w porze jesiennej
D. w porze wiosennej
Wentylacja grawitacyjna, czy jak to się czasem nazywa, wentylacja naturalna, działa dzięki różnicy w temperaturze i ciśnieniu powietrza wewnątrz budynku i na zewnątrz. W zimie, gdy na dworze jest dużo chłodniej niż w środku, wszystko działa najlepiej. Zimne powietrze dostaje się przez otwory wentylacyjne, a ciepłe powietrze unosi się do góry i ucieka na zewnątrz. To sprzyja wymianie powietrza, co jest ważne, żeby powietrze w środku było dobrej jakości. Z praktyki wiem, że żeby wentylacja grawitacyjna działała efektywnie, musi spełniać normy, jak PN-EN 13779, które mówią, jakie są wymagania dla wentylacji w budynkach. Warto też mieć na uwadze, że w zimie, przy dużych różnicach temperatur, ta wentylacja może nawet pomagać w ogrzewaniu przez usuwanie zanieczyszczeń i nadmiaru wilgoci. To bardzo istotne dla zdrowego mikroklimatu.
Pytanie 34

Jakim przewodem w instalacji gazowej gaz jest dystrybuowany na wyższe piętra?

A. Przewodem podłączeniowym
B. Pionem
C. Przewodem gazomierzowym
D. Przewodem użytkowym
Odpowiedź 'Pionem' jest prawidłowa, ponieważ w instalacjach gazowych piony są przewodami, które umożliwiają rozprowadzanie gazu na różne kondygnacje budynku. Piony gazowe są projektowane w taki sposób, aby zapewnić optymalny przepływ gazu oraz minimalizować ryzyko wycieków i awarii. W praktyce, pion gazowy prowadzi gaz od głównego przyłącza do poszczególnych odbiorników na różnych piętrach, co jest zgodne z normami PN-EN 1775 dotyczącymi instalacji gazowych. Ważnym aspektem projektowania pionów jest ich odpowiednia średnica oraz wentylacja, co zapewnia bezpieczeństwo użytkowników. Warto również zaznaczyć, że instalacje gazowe wymagają regularnych przeglądów i konserwacji, aby zapewnić ich prawidłowe funkcjonowanie oraz zgodność z obowiązującymi przepisami. Przykładem zastosowania pionów gazowych mogą być budynki wielorodzinne, gdzie gaz dostarczany jest do mieszkań na różnych kondygnacjach, co wpływa na komfort i wydajność systemu grzewczego.
Pytanie 35

W wodach powierzchniowych mieszczą się wody

A. wgłębne
B. płynące
C. zaskórne
D. gruntowe
Wody zaskórne, wgłębne oraz gruntowe często są mylone z wodami powierzchniowymi, jednak różnią się one istotnie pod względem lokalizacji i charakterystyki. Wody zaskórne, znajdujące się tuż pod powierzchnią gleby, są często trudne do odróżnienia w praktyce, ale nie są widoczne gołym okiem, co czyni je mniej dostępnymi dla ekosystemów wodnych i ludzkiego użytku. Wody wgłębne, które występują w głębszych warstwach geologicznych, również nie są klasyfikowane jako wody powierzchniowe, gdyż ich dostępność oraz interakcje z górnymi warstwami wód są ograniczone. Wody gruntowe natomiast, które znajdują się w porach skał i gleby, stanowią istotny zasób wody pitnej, jednak ich związek z powierzchnią ziemi jest bardziej pośredni. Często w praktyce dochodzi do pomylenia tych kategorii przez brak zrozumienia hydrologii oraz cyklu hydrologicznego. Kluczowe jest zrozumienie, że wody powierzchniowe są bezpośrednio związane z atmosferą i wpływają na lokalny mikroklimat, a ich zanieczyszczenie lub zmiany w ich stanach mają natychmiastowy wpływ na otaczające środowisko. W przeciwnym razie, wody gruntowe i zgromadzone w głębszych warstwach ziemi mogą być mniej widoczne w krótkoterminowym zarządzaniu zasobami wodnymi, co prowadzi do długofalowych konsekwencji, takich jak obniżenie poziomu wód gruntowych czy degradacja ekosystemów. Dlatego też świadomość różnic między tymi rodzajami wód jest kluczowa dla efektywnego zarządzania zasobami wodnymi oraz ochrony środowiska.
Pytanie 36

W spawalniach wykorzystuje się system wentylacji ogólnej nawiewno-wywiewnej, który współdziała z instalacją

A. centralnego odkurzacza
B. miejscową nawiewną
C. klimatyzacyjną
D. miejscową wyciągową
Instalacja wentylacyjna ogólną nawiewno-wywiewną w spawalniach jest kluczowym elementem zapewniającym odpowiednią jakość powietrza oraz bezpieczeństwo pracowników. Współpraca z systemem miejscowym wyciągowym jest niezbędna, aby skutecznie usuwać zanieczyszczenia i dymy spawalnicze. System miejscowego wyciągu działa poprzez usuwanie zanieczyszczeń bezpośrednio z miejsca ich powstawania, co znacząco redukuje ich stężenie w powietrzu ogólnym. Dzięki temu, przestrzeń robocza staje się zdrowsza i bardziej komfortowa, co wpływa na wydajność pracy oraz redukcję ryzyka zdrowotnego. W praktyce, takie systemy są często wyposażone w filtry, które dodatkowo oczyszczają powietrze przed jego wprowadzeniem z powrotem do pomieszczenia. Warto również zwrócić uwagę na normy, takie jak PN-EN 12599, które określają wymagania dotyczące wentylacji w obiektach przemysłowych. Dobre praktyki w tej dziedzinie to regularne przeglądy systemów wentylacyjnych oraz ich odpowiednie projektowanie, aby uniknąć martwych stref powietrznych i zapewnić właściwy przepływ powietrza.
Pytanie 37

Średnica podejścia kanalizacyjnego do wanny powinna wynosić

A. 32 mm
B. 110 mm
C. 40 mm
D. 50 mm
Średnice 40 mm, 110 mm oraz 32 mm są niewłaściwe dla podejścia kanalizacyjnego do wanny, a wybór błędnej średnicy może prowadzić do wielu problemów, takich jak zatory czy niewystarczające odprowadzanie wody. Średnica 40 mm, choć stosowana w niektórych instalacjach, nie zapewnia tak efektywnego odprowadzania wody jak 50 mm. Może to prowadzić do sytuacji, gdzie woda gromadzi się w rurach, co sprzyja powstawaniu osadów i zatorów. Z kolei średnica 32 mm jest zdecydowanie zbyt mała dla wanien, ponieważ nie jest w stanie skutecznie odprowadzać większych objętości wody, co może prowadzić do przepełnienia i uszkodzenia instalacji. Z drugiej strony, średnica 110 mm jest znacznie za duża dla indywidualnego podejścia do wanny, ponieważ stosuje się ją zazwyczaj w przypadku rury kanalizacyjnej odprowadzającej ścieki z całego budynku. Wybór niewłaściwej średnicy jest częstym błędem w projektowaniu instalacji, który może wynikać z braku znajomości zasad hydrauliki czy norm budowlanych. Dlatego przy projektowaniu instalacji wodno-kanalizacyjnych kluczowe jest stosowanie się do uznanych standardów, takich jak PN-EN 12056, które jasno określają wymagania dotyczące średnic rur w zależności od przeznaczenia i lokalizacji w systemie kanalizacyjnym.
Pytanie 38

W systemie kanalizacyjnym rewizje (czyściki) powinny być instalowane na

A. odgałęzieniach bocznych rur odpływowych co 2 m
B. podejściach, bezpośrednio przed podłączeniem do pionu kanalizacyjnego
C. pionach, przed przyłączeniem ich do rur odpływowych
D. prostych odcinkach rur odpływowych, co 10 m
Montaż czyszczaków w odgałęzieniach bocznych przewodów odpływowych co 2 m, czy prostych odcinkach przewodów odpływowych co 10 m, nie jest zgodny z zasadami projektowania systemów kanalizacyjnych. Odpowiedzi te wskazują na niepełne zrozumienie funkcji czyszczaków oraz ich roli w konserwacji instalacji. Umieszczanie czyszczaków co 2 m w odgałęzieniach bocznych może prowadzić do zbyt dużej ilości punktów dostępu, co zwiększa ryzyko nieszczelności i obniża efektywność całego systemu. W praktyce, w takich miejscach, jak odgałęzienia, mogą występować mniej istotne zatory, które nie wymagają tak częstej interwencji. Ponadto, montowanie czyszczaków co 10 m w prostych odcinkach przewodów odpływowych jest również niewłaściwe, ponieważ w przypadku długich odcinków może nie być wystarczającego dostępu do czyszczenia, co jest niezbędne w przypadku zatorów. Montaż czyszczaków powinien być przemyślany i zgodny z wytycznymi, takimi jak norma PN-EN 12056, która zaleca umieszczanie ich w dostępnych i strategicznych miejscach, takich jak piony. Warto również zwrócić uwagę, że nieprawidłowe umiejscowienie czyszczaków może prowadzić do problemów z usuwaniem osadów, a tym samym do dalszych komplikacji w eksploatacji systemu kanalizacyjnego.
Pytanie 39

Jakie jest zadanie przeglądu technicznego systemów kanalizacyjnych?

A. nadzorowanie wykonania prac konserwacyjnych i remontowych.
B. analiza zgodności realizacji instalacji z dokumentacją.
C. weryfikacja stanu technicznego systemu i dokumentacja wykrytych uszkodzeń.
D. ustalenie poziomu agresywności ścieków odprowadzanych.
Przegląd techniczny instalacji kanalizacyjnych ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia ich prawidłowego funkcjonowania oraz bezpieczeństwa użytkowników i środowiska. Odpowiedź wskazująca na sprawdzenie stanu technicznego instalacji i opisanie stwierdzonych uszkodzeń jest prawidłowa, ponieważ regularne audyty techniczne pozwalają na wczesne wykrywanie problemów, co w konsekwencji może zapobiec poważnym awariom. Przykładem zastosowania tej praktyki jest okresowe inspekcjonowanie rur za pomocą kamer inspekcyjnych, co pozwala na dokładne określenie ich stanu. Dobre praktyki branżowe, takie jak te zawarte w normach PN-EN 12056 dotyczących systemów kanalizacyjnych, podkreślają znaczenie systematycznych przeglądów oraz dokumentacji stanu technicznego. Dzięki nim można skutecznie planować prace konserwacyjne i naprawcze, co przyczynia się do dłuższej żywotności instalacji oraz minimalizacji ryzyka związanego z ich eksploatacją.
Pytanie 40

Jakie metody należy zastosować do odwadniania wykopów w gruntach spoistych, gdy napływ wód gruntowych jest niewielki?

A. drenaż wzdłuż dna oraz studzienki zbiorcze
B. igłofiltry i pompy
C. rowki wzdłuż jednej ze ścian oraz studzienki zbiorcze
D. studnie kopane oraz pompy
Rowki wzdłuż jednej ze ścian wykopu oraz studzienki zbiorcze stanowią efektywną metodę odwadniania w gruntach spoistych, szczególnie przy małym napływie wód gruntowych. Taki system pozwala na skuteczne odprowadzanie wody, minimalizując ryzyko stabilności wykopu oraz degradacji jakości gruntu. Rowki, umieszczone wzdłuż ścian wykopu, umożliwiają zbieranie i kierowanie wód gruntowych do studzienek, skąd mogą być one łatwo pompowane lub odprowadzane. Dzięki takiemu rozwiązaniu, woda jest usuwana w sposób kontrolowany, co zapobiega powstawaniu kałuż i podtopień. Praktycznym zastosowaniem tego rozwiązania jest jego wykorzystanie w budownictwie, gdzie wykopy pod fundamenty wymagają utrzymania suchego środowiska pracy dla bezpieczeństwa pracowników oraz trwałości konstrukcji. W branży budowlanej stosuje się również normy dotyczące odwadniania, takie jak PN-EN 1610, które wskazują na znaczenie właściwego zarządzania wodami gruntowymi w trakcie realizacji robót budowlanych.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej