Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 25 maja 2025 23:56
Data zakończenia: 26 maja 2025 00:09

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Który z protokołów umożliwia szyfrowanie połączenia?

A. SSH

B. DNS

C. TELNET

D. DHCP

Wybór innych protokołów, takich jak DNS, DHCP czy TELNET, nie zapewnia szyfrowania połączenia, co jest kluczowym aspektem bezpieczeństwa w dzisiejszym świecie cyfrowym. DNS, czyli Domain Name System, jest odpowiedzialny za tłumaczenie nazw domen na adresy IP, ale sam w sobie nie oferuje żadnej formy szyfrowania. Oznacza to, że wszystkie zapytania DNS mogą być narażone na podsłuch i manipulacje, co prowadzi do ataków typu DNS spoofing. DHCP, z kolei, jest protokołem służącym do automatycznego przypisywania adresów IP urządzeniom w sieci. Nie tylko nie szyfruje danych, ale również może być źródłem luk bezpieczeństwa, takich jak ataki DHCP spoofing, które mogą prowadzić do przejęcia kontroli nad ruchem w sieci. TELNET to z kolei protokół służący do zdalnego dostępu do systemów, jednak nie oferuje żadnego rodzaju szyfrowania, co czyni go bardzo niebezpiecznym w użyciu, szczególnie w niezabezpieczonych sieciach. Użytkownicy, którzy korzystają z TELNET, narażają się na ryzyko przechwycenia haseł oraz innych wrażliwych danych, ponieważ wszystkie informacje są przesyłane w postaci tekstu jawnego. W związku z tym, zarówno DNS, DHCP, jak i TELNET są niewłaściwymi wyborami w kontekście ochrony danych przesyłanych w sieci.

Pytanie 2

Na diagramie blokowym karty dźwiękowej komponent odpowiedzialny za konwersję sygnału analogowego na cyfrowy jest oznaczony numerem

A. 3

B. 4

C. 5

D. 2

Element oznaczony cyfrą 4 na schemacie to przetwornik analogowo-cyfrowy (A/C). W kartach dźwiękowych przetwornik A/C jest kluczowym komponentem, ponieważ umożliwia zamianę sygnałów analogowych, takich jak dźwięki z mikrofonu, na sygnały cyfrowe, które mogą być przetwarzane przez komputer. Proces ten polega na próbkowaniu sygnałów analogowych i kwantyzowaniu ich na określone wartości cyfrowe. W praktyce, przetworniki A/C znajdują zastosowanie w wielu urządzeniach audio, takich jak interfejsy audio, które pozwalają na nagrywanie dźwięku w studiach nagraniowych. Przetwornik ten działa w oparciu o standardy określające częstotliwość próbkowania oraz rozdzielczość bitową, co wpływa na jakość przetwarzanego dźwięku. Dobre praktyki w branży audio obejmują wybór przetworników o wysokiej rozdzielczości i częstotliwości próbkowania, aby zapewnić jak najwyższą jakość dźwięku. Przetworniki A/C są nieodzowne w procesie digitalizacji dźwięku i mają kluczowe znaczenie w systemach dźwiękowych, od domowych urządzeń audio po zaawansowane systemy nagłośnienia w teatrach i salach koncertowych.

Pytanie 3

Za co odpowiada protokół DNS?

A. przekazywanie zaszyfrowanej wiadomości e-mail do serwera pocztowego

B. ustalanie wektora ścieżki między różnymi autonomicznymi sieciami

C. konwertowanie nazw mnemonicznych na adresy IP

D. określenie adresu MAC na podstawie adresu IP

Protokół DNS (Domain Name System) jest kluczowym elementem infrastruktury internetu, odpowiadającym za tłumaczenie nazw mnemonicznych, takich jak www.example.com, na adresy IP, które są używane do identyfikacji urządzeń w sieci. Proces ten umożliwia użytkownikom korzystanie z przyjaznych dla oka nazw, zamiast pamiętania skomplikowanych ciągów cyfr. Gdy użytkownik wpisuje adres URL w przeglądarkę, system operacyjny najpierw sprawdza lokalną pamięć podręczną DNS, a jeśli nie znajdzie odpowiedniej informacji, wysyła zapytanie do serwera DNS. Serwer ten przeszukuje swoją bazę danych i zwraca odpowiedni adres IP. Na przykład, gdy wpiszesz www.google.com, DNS tłumaczy tę nazwę na adres IP 172.217.0.46, co umożliwia przeglądarki połączenie się z serwerem Google. Zastosowanie protokołu DNS jest nie tylko praktyczne, ale również zabezpieczone poprzez implementacje takie jak DNSSEC (Domain Name System Security Extensions), które chronią przed atakami typu spoofing. Zrozumienie działania DNS jest fundamentalne dla każdego specjalisty IT, ponieważ pozwala na efektywne zarządzanie sieciami oraz zapewnienie ich bezpieczeństwa.

Pytanie 4

Jaką licencję ma wolne i otwarte oprogramowanie?

A. GNU GPL

B. BOX

C. FREEWARE

D. ADWARE

Każda z podanych opcji nie odnosi się poprawnie do definicji licencji wolnego i otwartego oprogramowania. BOX nie jest terminem odnoszącym się do rodzaju licencji, ale do formy dystrybucji oprogramowania, która nie ma nic wspólnego z jego otwartością czy wolnością. ADWARE to oprogramowanie, które wyświetla reklamy, co często wiąże się z ograniczeniami dotyczącymi użytkowania i modyfikacji, a także z potencjalnymi naruszeniami prywatności użytkowników. Freeware to oprogramowanie, które jest dostępne za darmo, ale jego licencja niekoniecznie musi zezwalać na modyfikacje czy dalszą dystrybucję, co stoi w sprzeczności z ideą wolnego oprogramowania. Wiele osób myli te pojęcia, nie zdając sobie sprawy z subtelnych różnic między nimi. Licencje wolnego oprogramowania, takie jak GNU GPL, są zgodne z zasadami, które chronią prawa użytkowników do korzystania z oprogramowania na wolnych zasadach, natomiast inne wymienione opcje nie spełniają tych wymogów. Typowym błędem myślowym jest postrzeganie freeware jako równoważne z wolnym oprogramowaniem, co jest mylnym założeniem, ponieważ wiele programów freewarowych nie pozwala na pełną swobodę użytkowania i modyfikacji.

Pytanie 5

Jakie narzędzie jest używane do zakończenia skrętki przy pomocy wtyku 8P8C?

A. narzędzie uderzeniowe

B. spawarka światłowodowa

C. zaciskarka wtyków RJ-45

D. zaciskarka do złączy typu F

Zaciskarka wtyków RJ-45 jest narzędziem dedykowanym do zakończenia skrętek sieciowych w standardzie Ethernet, które korzystają z wtyków 8P8C, często mylonych z RJ-45. Umożliwia ona precyzyjne połączenie przewodów skrętki z wtykiem poprzez ich odpowiednie zaciskanie. Tego typu zaciskarki są dostępne w wielu wariantach, od ręcznych po automatyczne, co ułatwia pracę w różnych warunkach. W praktyce, przy użyciu zaciskarki RJ-45, można zakończyć kable sieciowe w biurach, domach oraz w większych instalacjach teleinformatycznych. Zgodnie z normą ANSI/TIA-568, ważne jest, aby przewody były ułożone zgodnie z ustaloną kolorystyką, co może wpłynąć na wydajność i stabilność połączenia. Dobrze wykonane zakończenie, w tym użycie odpowiedniego narzędzia, jest kluczowe dla zapewnienia niezawodności sieci, co ma szczególne znaczenie w środowiskach o wysokim obciążeniu sieciowym, takich jak centra danych czy biura z wieloma stacjami roboczymi.

Pytanie 6

Jakie urządzenie powinno się wykorzystać, aby rozszerzyć zasięg sieci bezprzewodowej w obiekcie?

A. Modem bezprzewodowy

B. Wzmacniacz sygnału

C. Bezprzewodową kartę sieciową

D. Przełącznik zarządzalny

Wzmacniacz sygnału to urządzenie zaprojektowane do zwiększania zasięgu sieci bezprzewodowej poprzez odbieranie, wzmacnianie i retransmisję sygnału. Dzięki temu możliwe jest pokrycie większego obszaru w budynku, co szczególnie przydaje się w dużych przestrzeniach, gdzie sygnał z routera może być osłabiony przez przeszkody takie jak ściany czy meble. W praktyce, wzmacniacz sygnału znajduje zastosowanie w biurach, mieszkaniach oraz obiektach komercyjnych, gdzie stabilne połączenie internetowe jest kluczowe dla funkcjonowania różnych aplikacji. Warto również zwrócić uwagę na standardy IEEE 802.11, które definiują wymagania dla sieci bezprzewodowych, w tym dla wzmacniaczy sygnału. Dobrą praktyką jest także umieszczanie wzmacniacza w centralnej części obszaru, aby maksymalizować efektywność jego działania. Dodatkowo, nowoczesne wzmacniacze często oferują funkcje automatycznego dostosowywania się do warunków sieci, co zwiększa ich efektywność oraz jakość dostarczanego sygnału.

Pytanie 7

Jakie jest odpowiednik maski 255.255.252.0 w postaci prefiksu?

A. /24

B. /23

C. /22

D. /25

Prefiksy /23, /24 i /25 są nieprawidłowe w kontekście maski 255.255.252.0, ponieważ dotyczą one różnych ilości zarezerwowanych bitów dla sieci. Prefiks /23 oznacza, że 23 bity są używane do identyfikacji sieci, co pozwala na 512 adresów IP, z czego 510 może być przypisanych hostom. Taki podział może być mylny, gdyż niektóre osoby mogą myśleć, że zbliżająca się ilość bitów do 24 oznacza, że prefiks będzie bardziej odpowiedni dla tej maski. Z kolei prefiks /24, który jest powszechnie używany w praktyce, rezerwuje 24 bity dla identyfikacji sieci i umożliwia jedynie 256 adresów IP, z czego 254 są dostępne dla hostów. Wiele osób myśli, że im więcej bitów w prefiksie, tym więcej hostów można mieć, co jest błędnym rozumowaniem. Prefiks /25, z kolei, rezerwuje już 25 bitów, co drastycznie zmniejsza liczbę dostępnych adresów do 128, a tylko 126 z nich może być przypisanych do urządzeń. Warto zauważyć, że przy wyborze maski sieciowej ważne jest, aby odpowiednio dostosować ją do potrzeb organizacji oraz przewidywanego rozwoju sieci. Zrozumienie różnic między tymi prefiksami i ich zastosowaniem jest kluczowe dla skutecznego projektowania i zarządzania sieciami IP.

Pytanie 8

Najszybszym sposobem na dodanie skrótu do konkretnego programu na pulpitach wszystkich użytkowników w domenie jest

A. użycie zasad grupy

B. ponowna instalacja programu

C. pobranie aktualizacji Windows

D. mapowanie dysku

Użycie zasad grupy to naprawdę najlepszy sposób, żeby wstawić skrót do programu na pulpicie wszystkich użytkowników w domenie. Dzięki temu administratorzy mają wszystko pod kontrolą, mogą zarządzać ustawieniami i konfiguracjami systemu oraz aplikacji w całej sieci z jednego miejsca. Takie coś jak Group Policy Management Console (GPMC) pozwala na stworzenie polityk, które automatycznie dodają skróty na pulpicie przy logowaniu. To widać, że ułatwia życie, bo nie trzeba ręcznie tym wszystkim zarządzać. Na przykład, jak firma wprowadza nowy program, to administrator po prostu ustawia politykę w GPMC, definiuje ścieżkę do skrótu i wszyscy mają dostęp bez dodatkowej roboty. A jeśli coś się zmienia, to również łatwo jest to poprawić, co w dzisiejszym świecie IT jest mega ważne.

Pytanie 9

W systemie Windows, zainstalowanym w wersji obsługującej przydziały dyskowe, użytkownik o nazwie Gość

A. nie może być wyłącznie członkiem grupy globalnej

B. nie może być członkiem żadnej grupy

C. nie może być tylko w grupie o nazwie Goście

D. może być członkiem grup lokalnych oraz grup globalnych

Wszystkie błędne koncepcje zawarte w niepoprawnych odpowiedziach dotyczą zrozumienia zasad członkostwa w grupach użytkowników w systemie Windows. Twierdzenie, że użytkownik Gość nie może należeć do żadnej grupy, jest nieprawdziwe, ponieważ nawet użytkownicy o ograniczonych uprawnieniach mogą być przypisani do grup w celu zarządzania ich dostępem do zasobów. Kwestia grup globalnych i lokalnych, z którą wiąże się wiele mitów, wiąże się z rolą, jaką pełnią w systemach operacyjnych. Użytkownicy mogą być członkami grup lokalnych, co pozwala na przydzielenie im specyficznych uprawnień w danym systemie. Natomiast grupy globalne służą do zarządzania dostępem w ramach całej domeny, co oznacza, że nawet Gość może być członkiem takich grup, przy czym ich funkcjonalność jest ograniczona do przydzielania dostępu do zasobów w innych systemach w ramach tej samej domeny. W kontekście standardów, takie zrozumienie jest kluczowe w administracji i zarządzaniu IT, gdzie zasady dotyczące grupowania użytkowników są definiowane przez potrzeby bezpieczeństwa oraz ułatwienie zarządzania dostępem do systemów. Ignorowanie możliwości członkostwa Gościa w grupach lokalnych i globalnych prowadzi do nieefektywnego zarządzania użytkownikami oraz potencjalnych luk w zabezpieczeniach.

Pytanie 10

Najbardziej rozwinięty tryb funkcjonowania portu równoległego zgodnego z normą IEEE-1284, który tworzy dwukierunkową szeregę 8-bitową zdolną do przesyłania zarówno danych, jak i adresów z maksymalną prędkością transmisji wynoszącą 2,3 MB/s oraz umożliwia podłączenie do 64 urządzeń, to

A. Tryb bajtowy

B. EPP Mode

C. Tryb nibble

D. Tryb zgodności

EPP Mode, czyli Enhanced Parallel Port, to najbardziej zaawansowany tryb pracy portu równoległego definiowany przez standard IEEE-1284. Umożliwia on dwukierunkową komunikację danych z prędkościami sięgającymi 2,3 MB/s. Kluczowym aspektem EPP jest jego zdolność do przesyłania zarówno danych, jak i adresów, co czyni go znacznie bardziej elastycznym w porównaniu do starszych trybów. W praktyce, EPP jest często stosowany w urządzeniach takich jak drukarki, skanery czy zewnętrzne dyski twarde, gdzie szybka i efektywna komunikacja jest niezbędna. Dzięki możliwości podłączenia do 64 urządzeń, EPP znajduje zastosowanie w bardziej złożonych systemach, gdzie wiele urządzeń potrzebuje współdzielić tę samą magistralę. Warto również zaznaczyć, że EPP jest zgodny z innymi standardami IEEE-1284, co zapewnia jego szeroką kompatybilność oraz możliwość łatwej integracji z istniejącymi systemami. Przykładem zastosowania EPP może być podłączenie nowoczesnych drukarek do komputerów, co pozwala na szybki transfer danych i zwiększoną wydajność pracy.

Pytanie 11

Aby utworzyć programową macierz RAID-1, potrzebne jest minimum

A. 3 dysków

B. 2 dysków

C. 4 dysków

D. 1 dysku podzielonego na dwie partycje

Odpowiedź wskazująca na konieczność użycia minimum dwóch dysków do zbudowania macierzy RAID-1 jest prawidłowa, ponieważ RAID-1, znany również jako mirroring, polega na tworzeniu dokładnej kopii danych na dwóch dyskach. W tej konfiguracji, dane zapisywane na jednym dysku są jednocześnie zapisywane na drugim, co zapewnia wysoką dostępność i bezpieczeństwo danych. Jeśli jeden z dysków ulegnie awarii, system może kontynuować działanie dzięki drugiemu dyskowi, co minimalizuje ryzyko utraty danych. W praktyce, RAID-1 jest często stosowany w systemach serwerowych oraz w desktopach, gdzie wysoka niezawodność danych jest kluczowa. Standardy i dobre praktyki branżowe, takie jak porady od organizacji takich jak Storage Networking Industry Association (SNIA), podkreślają znaczenie RAID-1 w kontekście redundancji i ochrony danych. Wybór tej konfiguracji jest często preferowany w środowiskach, gdzie dostępność danych i ich integralność są priorytetem.

Pytanie 12

Norma TIA/EIA-568-B.2 definiuje parametry specyfikacji transmisyjnej

A. światłowodów

B. kabli UTP

C. kabli koncentrycznych

D. fal radiowych

Zarówno kable koncentryczne, jak i światłowody oraz fale radiowe nie są objęte normą TIA/EIA-568-B.2, co wskazuje na fundamentalne nieporozumienia w kontekście standardów transmisyjnych. Kable koncentryczne, choć użyteczne w niektórych aplikacjach, takich jak telewizja kablowa czy niektóre rodzaje sieci komputerowych, są regulowane przez inne standardy, które koncentrują się na ich specyficznych właściwościach i zastosowaniach. Światłowody, z kolei, wymagają zupełnie innych norm (np. TIA/EIA-568-C), które dotyczą ich różnorodnych parametrów optycznych, takich jak tłumienie i przepustowość. Fale radiowe, wykorzystywane w technologii bezprzewodowej, również nie mają zastosowania w kontekście opisanym przez TIA/EIA-568-B.2, ponieważ dotyczą one zupełnie innych metod transmisji danych, które nie są oparte na przewodach, a na sygnałach elektromagnetycznych. Typowe błędy myślowe w tym przypadku mogą obejmować mylenie różnych technologii transmisji i standardów, co prowadzi do niewłaściwego doboru rozwiązań w projektach sieciowych. Zrozumienie, że różne rodzaje transmisji wymagają różnych standardów, jest kluczowe dla inżynierów i techników zajmujących się budową i utrzymaniem systemów komunikacyjnych.

Pytanie 13

Jaki adres IPv4 identyfikuje urządzenie funkcjonujące w sieci o adresie 14.36.64.0/20?

A. 14.36.17.1

B. 14.36.48.1

C. 14.36.80.1

D. 14.36.65.1

Adresy IPv4 14.36.17.1, 14.36.48.1 i 14.36.80.1 są spoza sieci 14.36.64.0/20, co czyni je niepoprawnymi. Adres 14.36.17.1 leży w innej klasie i nie pasuje do wymaganej struktury tej sieci. Z kolei 14.36.48.1 jest też poza zakresem, zwłaszcza że w trzecim oktetach '48' przekracza maksymalną wartość w tej sieci. A 14.36.80.1? No cóż, też nie łapie się w ten zakres. Często błąd w przydzielaniu adresów IP wynika z niezrozumienia struktury adresów oraz maski podsieci, co potem może prowadzić do problemów z siecią. Dlatego warto znać zasady dotyczące adresów IP, bo to ważne dla właściwego zarządzania siecią.

Pytanie 14

Adres MAC (Medium Access Control Address) stanowi fizyczny identyfikator interfejsu sieciowego Ethernet w obrębie modelu OSI

A. drugiej o długości 32 bitów

B. trzeciej o długości 48 bitów

C. drugiej o długości 48 bitów

D. trzeciej o długości 32 bitów

Adres MAC (Medium Access Control Address) jest unikalnym identyfikatorem przydzielanym każdemu interfejsowi sieciowemu, który korzysta z technologii Ethernet. Jego długość wynosi 48 bitów, co odpowiada 6 bajtom. Adres MAC jest używany w warstwie drugiej modelu OSI, czyli warstwie łącza danych, do identyfikacji urządzeń w sieci lokalnej. Dzięki standardowi IEEE 802.3, każda karta sieciowa produkowana przez różnych producentów otrzymuje unikalny adres MAC, co jest kluczowe dla prawidłowego działania sieci Ethernet. Przykładowo, w zastosowaniach takich jak DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol), adres MAC jest niezbędny do przypisania odpowiednich adresów IP urządzeniom w sieci. Ponadto, w praktyce adresy MAC mogą być używane w różnych technologiach zabezpieczeń, takich jak filtracja adresów MAC, co pozwala na kontrolowanie dostępu do sieci. Zrozumienie roli adresu MAC w architekturze sieciowej jest fundamentalne dla każdego specjalisty w dziedzinie IT, a jego poprawne wykorzystanie jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania siecią.

Pytanie 15

Osoba korzystająca z komputera publikuje w sieci Internet pliki, które posiada. Prawa autorskie zostaną złamane, gdy udostępni

A. obraz płyty systemu operacyjnego Windows 7 Home

B. swoje autorskie filmy z protestów ulicznych

C. zrobione przez siebie fotografie obiektów wojskowych

D. otrzymany dokument oficjalny

Udostępnienie obrazu płyty systemu operacyjnego Windows 7 Home narusza prawa autorskie, ponieważ oprogramowanie jest chronione przepisami prawa. Właścicielem praw autorskich jest firma Microsoft, która zastrzega sobie wyłączne prawo do dystrybucji i udostępniania swoich produktów. Przykładem praktycznego zastosowania tych zasad jest konieczność posiadania licencji na korzystanie z oprogramowania, co jest standardem w branży IT. W przypadku nielegalnego udostępniania takich plików, użytkownik może ponieść konsekwencje prawne, łącznie z procesem sądowym. Użytkownicy powinni być świadomi, że nawet jeśli dany plik jest już w ich posiadaniu, jego rozpowszechnienie bez zgody właściciela praw autorskich jest niezgodne z prawem. Przykładem dobrych praktyk jest korzystanie z legalnych źródeł oprogramowania, takich jak oficjalne sklepy czy autoryzowani dystrybutorzy, aby zapewnić przestrzeganie przepisów prawa.

Pytanie 16

W sieci komputerowej działającej pod systemem Linux do udostępniania drukarek można zastosować serwer

A. Firebird

B. Samba

C. Nginx

D. Coda

Samba to oprogramowanie, które umożliwia współdzielenie zasobów między systemami operacyjnymi rodziny Unix (w tym Linux) a systemami Windows. Jest to implementacja protokołu SMB (Server Message Block), który pozwala na udostępnianie plików i drukarek w sieciach heterogenicznych. Dzięki Samba, użytkownicy systemów Linux mogą łatwo dzielić się drukarkami z komputerami działającymi w systemie Windows, co jest niezwykle praktyczne w środowiskach biurowych, gdzie różne systemy operacyjne współistnieją. Przykładem zastosowania Samba jest konfiguracja serwera druku, gdzie administratorzy mogą zdalnie zarządzać drukarkami oraz uprawnieniami użytkowników do korzystania z tych zasobów. W kontekście dobrych praktyk, Samba jest często używana w ramach infrastruktury sieciowej, aby zapewnić bezpieczne i efektywne zarządzanie zasobami, wspierając protokoły autoryzacji i szyfrowania. Dodatkowo, wprowadzenie Samba do środowiska IT może przyczynić się do redukcji kosztów operacyjnych, eliminując potrzebę posiadania osobnych serwerów druku dla różnych systemów operacyjnych, co w praktyce prowadzi do uproszczenia zarządzania systemami i zwiększenia efektywności pracy zespołów.

Pytanie 17

Z powodu uszkodzenia kabla typu skrętka utracono dostęp między przełącznikiem a stacją roboczą. Który instrument pomiarowy powinno się wykorzystać, aby zidentyfikować i naprawić problem bez wymiany całego kabla?

A. Miernik mocy

B. Reflektometr TDR

C. Analizator widma

D. Multimetr

Wybór multimetra jako urządzenia do wykrywania problemów w kablu typu skrętka może prowadzić do nieporozumień. Multimetr jest narzędziem ogólnym, które mierzy napięcie, prąd i opór, ale nie jest przystosowany do lokalizowania uszkodzeń w kablach telekomunikacyjnych. W przypadku uszkodzenia kabel skrętki może wykazywać zmienność w oporze, ale multimetr nie dostarczy informacji na temat lokalizacji problemu. Z kolei miernik mocy, który służy do pomiaru poziomów sygnału w sieciach optycznych i radiowych, nie ma zastosowania w przypadku kabli miedzianych, takich jak skrętka, ponieważ nie mierzy on integralności sygnału w sensie lokalizacji uszkodzeń. Analizator widma, choć potrafi analizować częstotliwości sygnału, również nie jest odpowiednim narzędziem do namierzania fizycznych usterek w kablach. Jego zastosowanie skupia się na ocenie jakości sygnału i wykrywaniu zakłóceń, ale nie dostarcza informacji o miejscu uszkodzenia. Wybierając niewłaściwe urządzenie, można narazić się na niepotrzebne opóźnienia w przywracaniu pełnej funkcjonalności sieci, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami zarządzania infrastrukturą sieciową, które zalecają szybkie i precyzyjne diagnostyki.

Pytanie 18

Schemat ilustruje ustawienia urządzenia WiFi. Wskaż, które z poniższych stwierdzeń na temat tej konfiguracji jest prawdziwe?

A. Obecnie w sieci WiFi działa 7 urządzeń

B. Filtrowanie adresów MAC jest wyłączone

C. Urządzenia w sieci posiadają adresy klasy A

D. Dostęp do sieci bezprzewodowej jest ograniczony tylko do siedmiu urządzeń

Filtrowanie adresów MAC w sieciach WiFi jest techniką zabezpieczającą polegającą na ograniczaniu dostępu do sieci tylko dla urządzeń o określonych adresach MAC. W przypadku przedstawionej konfiguracji opcja filtrowania adresów MAC jest ustawiona na 'Disable', co oznacza, że filtrowanie adresów MAC jest wyłączone. Oznacza to, że wszystkie urządzenia mogą łączyć się z siecią, niezależnie od ich adresu MAC. W praktyce, wyłączenie filtrowania adresów MAC może być użyteczne w środowiskach, gdzie konieczne jest zapewnienie szerokiego dostępu do sieci bez konieczności ręcznego dodawania adresów MAC urządzeń do listy dozwolonych. Jednakże, z perspektywy bezpieczeństwa, wyłączenie filtrowania MAC może zwiększać ryzyko nieautoryzowanego dostępu do sieci, dlatego w środowiskach o wysokim stopniu bezpieczeństwa zaleca się jego włączenie i regularną aktualizację listy dozwolonych adresów. Dobre praktyki branżowe wskazują na konieczność stosowania dodatkowych mechanizmów zabezpieczeń, takich jak WPA2 lub WPA3, aby zapewnić odpowiedni poziom ochrony sieci bezprzewodowej.

Pytanie 19

Jakie kanały są najodpowiedniejsze dla trzech sieci WLAN 2,4 GHz, aby zminimalizować ich wzajemne interferencje?

A. 1, 6, 11

B. 2, 5, 7

C. 3, 6, 12

D. 1, 3, 12

Wybór kanałów 2, 5, 7, 3, 6, 12 oraz 1, 3, 12 wskazuje na niepełne zrozumienie zasad działania sieci WLAN w paśmie 2,4 GHz. Kluczowym aspektem jest fakt, że kanały w tym paśmie nakładają się na siebie, co prowadzi do interferencji. Na przykład, wybór kanałów 2 i 3 w bezpośrednim sąsiedztwie kanału 1 stwarza sytuację, w której sygnały z tych kanałów będą się wzajemnie zakłócać, co negatywnie wpływa na jakość połączenia. Również kanały 5 i 7, mimo że są oddalone od siebie, nadal pozostają w zasięgu interferencji, co może powodować problemy z przepustowością i stabilnością połączenia. Kolejnym typowym błędem jest wybór kanału 12, który może być mniej dostępny w niektórych regionach ze względu na regulacje dotyczące użycia pasma 2,4 GHz, co dodatkowo komplikuje sprawę. W kontekście projektowania sieci bezprzewodowych, kluczowe jest stosowanie się do zasad planowania, takich jak unikanie nakładających się kanałów oraz korzystanie z odpowiednich narzędzi do analizy widma radiowego, aby zapewnić optymalne warunki dla użytkowników końcowych.

Pytanie 20

W sekcji zasilania monitora LCD, powiększone kondensatory elektrolityczne mogą prowadzić do uszkodzenia

A. układu odchylania poziomego

B. inwertera oraz podświetlania matrycy

C. przewodów sygnałowych

D. przycisków umiejscowionych na panelu monitora

Spuchnięte kondensatory elektrolityczne w sekcji zasilania monitora LCD są jednym z najczęstszych problemów, które mogą prowadzić do uszkodzenia inwertera oraz podświetlania matrycy. Kondensatory te mają za zadanie stabilizację napięcia i filtrację szumów w obwodzie zasilania. Gdy kondensator ulega uszkodzeniu, jego pojemność spada, co prowadzi do niestabilnego zasilania. W przypadku monitora LCD, niestabilne napięcie może zaburzyć pracę inwertera, który jest odpowiedzialny za zasilanie lamp podświetlających matrycę. Efektem tego może być całkowity brak podświetlenia lub nierównomierne jego rozłożenie, co znacząco wpływa na jakość wyświetlanego obrazu. W praktyce, regularne sprawdzanie kondensatorów w zasilaczach monitorów jest zalecane, a ich wymiana na nowe, o odpowiednich parametrach, powinna być przeprowadzana zgodnie z zasadami BHP oraz standardami branżowymi, co wydłuża żywotność urządzenia.

Pytanie 21

Co jest głównym zadaniem protokołu DHCP?

A. Szyfrowanie danych przesyłanych w sieci

B. Automatyczne przydzielanie adresów IP w sieci

C. Zarządzanie bazami danych w sieci

D. Konfiguracja zapory sieciowej

Protokół DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) jest kluczowym elementem współczesnych sieci komputerowych. Jego głównym zadaniem jest automatyczne przydzielanie adresów IP urządzeniom w sieci lokalnej. Dzięki temu proces konfiguracji sieci jest znacznie uproszczony, ponieważ ręczne przypisywanie adresów IP każdemu urządzeniu staje się zbędne. DHCP nie tylko przydziela adresy IP, ale także dostarcza inne istotne informacje, takie jak maska podsieci, brama domyślna czy adresy serwerów DNS. Automatyzacja tego procesu zmniejsza ryzyko konfliktów adresów IP, które mogą wystąpić w przypadku ręcznej konfiguracji. Protokół ten wspiera standardy i dobre praktyki branżowe, takie jak RFC 2131, które definiują jego działanie. W praktyce DHCP jest niezastąpionym narzędziem w administracji sieciami, zwłaszcza w większych środowiskach, gdzie liczba urządzeń jest znaczna. Administratorzy sieci często korzystają z serwerów DHCP, aby zapewnić spójność i efektywność działania sieci.

Pytanie 22

W systemach operacyjnych Windows konto użytkownika, które ma najwyższe domyślne uprawnienia, należy do grupy

A. operatorzy kopii zapasowych

B. goście

C. użytkownicy zaawansowani

D. administratorzy

Odpowiedź 'administratorzy' jest poprawna, ponieważ konta użytkowników przypisane do grupy administratorów w systemie Windows mają najwyższe uprawnienia domyślne. Administratorzy mogą instalować oprogramowanie, zmieniać ustawienia systemowe oraz zarządzać innymi kontami użytkowników. Z perspektywy praktycznej, administratorzy są odpowiedzialni za zapewnienie bezpieczeństwa systemu, aktualizacje oraz ochronę danych użytkowników. W organizacjach, administratorzy pełnią kluczową rolę w zarządzaniu dostępem do zasobów, co jest zgodne z zasadami minimalnych uprawnień, które zalecają przyznawanie użytkownikom tylko tych praw, które są niezbędne do wykonywania ich zadań. Dobrym przykładem zastosowania tych uprawnień jest konfiguracja serwera, gdzie administratorzy mogą wprowadzać zmiany w ustawieniach bezpieczeństwa, dodawać nowe konta użytkowników oraz nadzorować logi systemowe. W praktyce administracja kontami użytkowników w Windows wymaga znajomości narzędzi, takich jak 'Zarządzanie komputerem', co pozwala na skuteczne i bezpieczne zarządzanie dostępem do zasobów systemowych.

Pytanie 23

Na podstawie jakiego adresu przełącznik podejmuje decyzję o przesyłaniu ramek?

A. Adresu źródłowego IP

B. Adresu docelowego IP

C. Adresu źródłowego MAC

D. Adresu docelowego MAC

Słuchaj, jest parę niejasności, gdy mówimy o adresach w kontekście działania przełącznika. Adres źródłowy i docelowy IP dotyczą warstwy 3 w modelu OSI, czyli warstwy sieciowej, a nie warstwy 2, gdzie działają przełączniki. Przełącznik nie korzysta z adresów IP przy przesyłaniu ramek, tylko zwraca uwagę na adresy MAC. Jak ktoś zaczyna mieszać IP w tej kwestii, to może dojść do błędnych wniosków – przełącznik wcale nie wie, jakie IP są związane z danym MAC. I jeszcze jedna rzecz – mylenie adresu źródłowego MAC z docelowym to też pułapka. Adres źródłowy MAC pokazuje, skąd ramka pochodzi, ale to adres docelowy decyduje, dokąd ta ramka ma iść. Takie zamieszanie w hierarchii adresowania w modelu OSI może prowadzić do kłopotów z konfiguracją sieci, co sprawia, że przesyłanie danych nie działa jak powinno i mogą się pojawić problemy z bezpieczeństwem. Dobrze jest zapamiętać te różnice między adresami w różnych warstwach modelu OSI i ich rolami w sieci.

Pytanie 24

Aby połączyć projektor multimedialny z komputerem, nie można zastosować złącza

A. USB

B. D-SUB

C. SATA

D. HDMI

Odpowiedź SATA jest prawidłowa, ponieważ to złącze nie jest przeznaczone do przesyłania sygnałów wideo ani audio. SATA (Serial ATA) służy głównie do łączenia dysków twardych i napędów SSD z płytą główną komputera, a nie do przesyłania danych multimedialnych. W przypadku projektora multimedialnego najbardziej popularne złącza to D-SUB, HDMI oraz USB, które są przeznaczone do transmitowania sygnałów wideo oraz dźwięku. Na przykład HDMI, będące standardem w nowoczesnych urządzeniach, obsługuje sygnały w wysokiej rozdzielczości oraz dźwięk wielokanałowy w jednym kablu, co czyni je bardzo wygodnym rozwiązaniem. D-SUB, z kolei, to starsze złącze analogowe, które było powszechnie stosowane w monitorach i projektorach, lecz nie obsługuje sygnałów cyfrowych. W praktyce, wybierając odpowiednie złącze do projektora, warto kierować się jego specyfikacjami oraz możliwościami urządzeń, aby zapewnić najlepszą jakość obrazu i dźwięku.

Pytanie 25

Martwy piksel, będący defektem monitorów LCD, to punkt, który trwa niezmiennie w kolorze

A. czarnym

B. fioletowym

C. szarym

D. żółtym

Martwy piksel to problem, który dotyczy wyświetlaczy LCD i oznacza punkt na ekranie, który nie reaguje na sygnały z karty graficznej. W przypadku martwego piksela, najczęściej pozostaje on w jednym, niezmiennym kolorze, a najczęściej jest to kolor czarny. Oznacza to, że piksel nie emituje światła, co sprawia, że jest widoczny jako ciemny punkt na tle jaśniejszego obrazu. Martwe piksele mogą występować z różnych przyczyn, w tym uszkodzeń mechanicznych, błędów w produkcji lub problemów z oprogramowaniem. W branży standardem jest, że producenci monitorów klasyfikują martwe piksele jako defekty, jeżeli ich liczba przekracza określony próg, który zazwyczaj wynosi kilka pikseli na milion. Użytkownicy mogą spotkać się z tym problemem podczas codziennego użytku, np. w grach komputerowych czy podczas pracy z grafiką, gdzie jakość obrazu ma kluczowe znaczenie. Dobrą praktyką jest regularne sprawdzanie monitorów pod kątem martwych pikseli, aby zminimalizować wpływ takich defektów na doświadczenia użytkowników.

Pytanie 26

Który z wymienionych adresów należy do klasy C?

A. 176.18.5.26

B. 125.9.3.234

C. 154.0.12.50

D. 196.74.6.29

Adres klasy C to adresy IP, które w głównym zakresie mają pierwszą oktet w przedziale od 192 do 223. Adres 196.74.6.29 spełnia ten warunek, ponieważ jego pierwsza oktet, 196, mieści się w tym przedziale. Adresy klasy C są powszechnie stosowane w mniejszych sieciach, gdzie organizacje potrzebują od 256 do 65 536 adresów IP do przypisania do swoich urządzeń. Dzięki podziałowi na podsieci, administratorzy mogą efektywnie zarządzać ruchem w sieci oraz zwiększać bezpieczeństwo poprzez ograniczenie komunikacji między różnymi podsieciami. Praktycznym zastosowaniem adresów klasy C jest np. przypisanie adresów IP dla małych biur, gdzie liczba urządzeń nie przekracza 254. Oprócz tego, zastosowanie CIDR (Classless Inter-Domain Routing) pozwala na bardziej elastyczne zarządzanie adresami IP, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie administracji sieci.

Pytanie 27

Który z poniższych mechanizmów zagwarantuje najwyższy poziom ochrony w sieciach bezprzewodowych opartych na standardzie 802.11n?

A. WEP

B. Autoryzacja

C. WPA2

D. WPA

WPA2 (Wi-Fi Protected Access 2) jest bardziej zaawansowanym protokołem bezpieczeństwa, który opiera się na standardzie IEEE 802.11i. Oferuje silniejsze szyfrowanie danych dzięki zastosowaniu algorytmu AES (Advanced Encryption Standard), co sprawia, że jest znacznie bardziej odporny na ataki niż wcześniejsze protokoły, jak WEP czy WPA. WEP (Wired Equivalent Privacy) jest przestarzałym standardem, który zapewnia minimalny poziom ochrony i jest podatny na różne ataki, takie jak ataki na klucz. WPA, będący poprawioną wersją WEP, również nie oferuje wystarczającego poziomu zabezpieczeń, ponieważ opiera się na TKIP (Temporal Key Integrity Protocol), który, choć lepszy od WEP, nadal zawiera luki. Zastosowanie WPA2 jest kluczowe w środowiskach, gdzie bezpieczeństwo danych jest priorytetem, takich jak sieci korporacyjne czy publiczne punkty dostępu. W praktyce, organizacje często wykorzystują WPA2-Enterprise, który dodatkowo integruje uwierzytelnianie oparte na serwerach RADIUS, co zwiększa bezpieczeństwo poprzez wprowadzenie indywidualnych poświadczeń dla użytkowników. Wybierając WPA2, można mieć pewność, że dane przesyłane w sieci bezprzewodowej są odpowiednio chronione, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi w zakresie bezpieczeństwa sieci.

Pytanie 28

Protokół User Datagram Protocol (UDP) należy do

A. transportowych protokołów bezpołączeniowych w modelu TCP/IP

B. warstwy łącza danych bezpołączeniowej w modelu ISO/OSI

C. połączeniowych protokołów warstwy łącza danych w ISO/OSI

D. warstwy transportowej z połączeniem w modelu TCP/IP

User Datagram Protocol (UDP) jest bezpołączeniowym protokołem warstwy transportowej w modelu TCP/IP, co oznacza, że nie nawiązuje on dedykowanego połączenia przed przesyłaniem danych. To podejście pozwala na szybsze przesyłanie pakietów, co jest szczególnie korzystne w aplikacjach wymagających niskich opóźnień, takich jak transmisje wideo na żywo, gry online czy VoIP. W przeciwieństwie do połączeniowych protokołów, takich jak TCP, UDP nie zapewnia mechanizmów kontroli błędów ani ponownego przesyłania utraconych danych, co sprawia, że jest bardziej efektywny w warunkach dużego obciążenia sieciowego. Przykładem zastosowania UDP są protokoły takie jak DNS (Domain Name System), które wymagają szybkiej odpowiedzi, gdzie minimalizacja opóźnień jest kluczowa. W kontekście standardów branżowych, UDP jest zgodny z dokumentem RFC 768, który definiuje jego funkcje oraz zasady działania. Zrozumienie roli UDP w architekturze sieciowej jest fundamentalne dla inżynierów sieci i programistów aplikacji wymagających wysokiej wydajności.

Pytanie 29

Pamięć RAM pokazana na ilustracji jest instalowana na płycie głównej posiadającej gniazdo

A. DDR

B. DDR3

C. DDR2

D. DDR4

Pamięć RAM DDR3 ma charakterystyczny układ pinów i nacięcie, co wyróżnia ją spośród innych rodzajów. Wprowadzono ją w 2007 roku i szybko zyskała popularność, bo oferuje lepszy współczynnik wydajności do zużycia energii w porównaniu do DDR2. Pracuje na wyższych zegarach, co oznacza lepszą przepustowość danych. Częstotliwości DDR3 zaczynają się od 800 MHz, a czasem dochodzą nawet do 2133 MHz, co daje dużą elastyczność dla różnych użytkowników. Znajdziemy ją w komputerach, serwerach i różnorodnych urządzeniach sieciowych. Dodatkowo, moduły DDR3 działają na niższym napięciu - mają 1,5 V, a te niskonapięciowe to nawet 1,35 V. Dzięki tym cechom, DDR3 sprzyja budowie bardziej energooszczędnych i wydajnych systemów. Z mojego doświadczenia, lepiej jest wybierać pamięci o wysokiej częstotliwości i niskim opóźnieniu, żeby uzyskać jak najlepszą wydajność.

Pytanie 30

Jakie jest główne zadanie systemu DNS w sieci komputerowej?

A. Tłumaczenie nazw domenowych na adresy IP

B. Tworzenie kopii zapasowych danych w sieci

C. Zarządzanie dostępem do plików w sieci

D. Szyfrowanie danych w sieci komputerowej

System DNS, czyli Domain Name System, jest fundamentalnym elementem funkcjonowania Internetu i sieci komputerowych. Jego głównym zadaniem jest tłumaczenie czytelnych dla ludzi nazw domenowych, takich jak www.example.com, na adresy IP, które są wykorzystywane przez urządzenia w sieci do komunikacji. Bez DNS, użytkownicy musieliby zapamiętywać skomplikowane adresy IP, co znacznie utrudniłoby korzystanie z Internetu. DNS działa na zasadzie rozproszonej bazy danych, która jest hierarchicznie zorganizowana, co pozwala na szybkie i efektywne odnajdywanie informacji. W praktyce, kiedy wpisujesz adres strony w przeglądarce, serwer DNS przetwarza to żądanie, znajdując odpowiedni adres IP, co umożliwia nawiązanie połączenia. DNS jest kluczowy dla funkcjonowania usług internetowych, takich jak WWW, e-mail czy FTP, ponieważ wszystkie opierają się na adresacji IP. Standardy związane z DNS, takie jak protokoły UDP i TCP na portach 53, są dobrze zdefiniowane i przyjęte na całym świecie, co zapewnia interoperacyjność i stabilność tego systemu.

Pytanie 31

Jaką cechę posiada przełącznik sieciowy?

A. Z odebranych ramek odczytuje adresy MAC

B. Z przesyłanych pakietów odczytuje docelowe adresy IP

C. Pracuje na porcjach danych zwanych segmentami

D. Wykorzystuje protokół EIGRP

Odpowiedzi, które wskazują na użycie protokołu EIGRP oraz odczytywanie adresów IP, są błędne, ponieważ te funkcje nie są związane z działaniem przełączników sieciowych. Protokół EIGRP (Enhanced Interior Gateway Routing Protocol) jest protokołem routingu, który działa na trzeciej warstwie modelu OSI, związanej z routingiem i adresowaniem IP. Przełączniki nie zajmują się routingiem, a ich głównym zadaniem jest przekazywanie ramek na podstawie adresów MAC, co różni się od funkcji routerów, które operują na adresach IP. Ponadto, operowanie na porcjach danych zwanych segmentami również jest mylącym stwierdzeniem, ponieważ segmenty to termin używany w kontekście transportu danych, a nie w kontekście działania przełączników. Warto zauważyć, że przełączniki operują na ramach Ethernet, które są strukturami danych używanymi w sieciach lokalnych. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie funkcji przełącznika z funkcjami routera, co prowadzi do nieporozumień w zakresie ich zastosowań. Wiedza o tym, jak działają różne warstwy modelu OSI, jest kluczowa dla zrozumienia różnych urządzeń sieciowych i ich funkcji.

Pytanie 32

Który z podanych programów pozwoli na stworzenie technicznego rysunku ilustrującego plan instalacji logicznej sieci lokalnej w budynku?

A. WireShark

B. AutoCad

C. CommView

D. Packet Tracer

WireShark to narzędzie do analizy ruchu sieciowego, które umożliwia monitorowanie i diagnostykę sieci, jednak nie jest to program przeznaczony do tworzenia rysunków technicznych. Jego głównym celem jest analiza pakietów danych w czasie rzeczywistym, co nie ma związku z projektowaniem schematów instalacji. CommView natomiast także służy do monitorowania ruchu w sieci i nie posiada funkcji pozwalających na wizualizację planów instalacji logicznej. Z kolei Packet Tracer to symulator sieci opracowany przez Cisco, który pozwala na modelowanie i symulację działania sieci, ale nie jest narzędziem do tworzenia rysunków technicznych. Użytkownicy mogą pomylić te programy z AutoCad ze względu na ich zastosowanie w kontekście sieci, jednak kluczowym błędem jest brak zrozumienia, że każde z wymienionych narzędzi posiada specyficzne funkcjonalności, które nie są kompatybilne z wymaganiami do tworzenia rysunków technicznych. Oprogramowanie CAD, takie jak AutoCad, jest dedykowane do precyzyjnego projektowania, co jest podstawowym wymogiem w inżynierii, podczas gdy inne narzędzia są skoncentrowane na analizie lub symulacji działania sieci. W związku z tym, wybór odpowiedniego oprogramowania jest kluczowy w procesie projektowania, a stosowanie niewłaściwych narzędzi prowadzi do pomyłek i nieefektywności w pracy. Niezrozumienie różnic pomiędzy tymi programami może prowadzić do nieprawidłowych projektów, co z kolei może wpłynąć na jakość i bezpieczeństwo instalacji.

Pytanie 33

Atak DDoS (ang. Disributed Denial of Service) na serwer doprowadzi do

A. zmiany pakietów przesyłanych przez sieć

B. przechwytywania pakietów sieciowych

C. zbierania danych o atakowanej sieci

D. przeciążenia aplikacji serwującej określone dane

Atak DDoS (Distributed Denial of Service) jest formą cyberataków, której celem jest zablokowanie dostępu do serwera lub usługi poprzez przeciążenie ich nadmierną ilością ruchu sieciowego. W przypadku wybrania odpowiedzi 'przeciążenie aplikacji serwującej określone dane', wskazujemy na istotę działania ataku DDoS, który korzysta z rozproszonych źródeł, jak botnety, aby wysyłać dużą ilość żądań do serwera w krótkim czasie. Praktycznie, może to prowadzić do spadku wydajności serwera, a w skrajnych przypadkach do jego całkowitego unieruchomienia. W branży IT stosuje się różne metody obrony przed takimi atakami, jak load balancing, które pomagają rozłożyć obciążenie na wiele serwerów, oraz systemy wykrywania i zapobiegania atakom (IDS/IPS), które monitorują ruch i mogą blokować podejrzane źródła. Znajomość mechanizmów DDoS i technik obrony przed nimi jest kluczowa dla administratorów sieci oraz specjalistów ds. bezpieczeństwa.

Pytanie 34

Który z protokołów NIE jest używany do ustawiania wirtualnej sieci prywatnej?

A. PPTP

B. SSTP

C. SNMP

D. L2TP

PPTP, L2TP oraz SSTP to protokoły, które rzeczywiście są wykorzystywane do konfiguracji i obsługi wirtualnych sieci prywatnych. PPTP (Point-to-Point Tunneling Protocol) jest jednym z najstarszych protokołów VPN, oferującym prostą implementację, chociaż nie zawsze zapewnia najwyższy poziom bezpieczeństwa. L2TP (Layer 2 Tunneling Protocol) z kolei często jest używany w połączeniu z IPsec, co zapewnia lepsze szyfrowanie i bezpieczeństwo. SSTP (Secure Socket Tunneling Protocol) to protokół stworzony przez Microsoft, który wykorzystuje połączenie SSL do szyfrowania danych, co czyni go bardziej odpornym na ataki. Zwykle w przypadku wyboru protokołu VPN, administratorzy sieci kierują się kryteriami takimi jak bezpieczeństwo, łatwość konfiguracji oraz wydajność. Typowym błędem jest mylenie roli protokołów zarządzających, takich jak SNMP, z protokołami VPN. Użytkownicy mogą nie zdawać sobie sprawy, że SNMP, mimo że jest ważnym narzędziem w zarządzaniu sieciami, nie ma zastosowania w kontekście tworzenia bezpiecznych tuneli dla danych. Ważne jest, aby wybierać odpowiednie narzędzia w zależności od potrzeb, a wiedza o protokołach oraz ich zastosowaniach jest kluczowa dla efektywnego zarządzania i ochrony sieci.

Pytanie 35

Jakie polecenie trzeba wydać w systemie Windows, aby zweryfikować tabelę mapowania adresów IP na adresy MAC wykorzystywane przez protokół ARP?

A. netstat -r

B. route print

C. ipconfig

D. arp -a

Odpowiedzi 'ipconfig', 'netstat -r' oraz 'route print' są często mylone z poleceniem 'arp -a', jednak każde z nich ma swoje specyficzne zastosowanie i nie służy do sprawdzenia tabeli ARP. 'Ipconfig' jest narzędziem, które pozwala na wyświetlenie konfiguracji interfejsów sieciowych w systemie Windows, w tym adresu IP, maski podsieci oraz bramy domyślnej. Choć 'ipconfig' dostarcza istotnych informacji o połączeniach sieciowych, nie pokazuje mapowania adresów IP na adresy MAC. Z kolei 'netstat -r' wyświetla tablicę routingu, która zawiera informacje o trasach, jakie pakiety mogą zająć w sieci, ale również nie dostarcza danych o adresach fizycznych. 'Route print' z kolei jest podobne do 'netstat -r' i służy do analizy tras routingu w systemie, co jest przydatne w diagnostyce problemów z łącznością, ale nie ma związku z ARP. Powszechnym błędem jest zakładanie, że te polecenia mają podobny zakres działania, co 'arp -a', przez co można popełnić pomyłkę w diagnostyce problemów w sieci. Kluczowe jest zrozumienie, które narzędzia powinny być używane w konkretnych sytuacjach, aby efektywnie zarządzać siecią i diagnozować problemy.

Pytanie 36

Najmniejszy czas dostępu charakteryzuje się

A. dysk twardy

B. pamięć cache procesora

C. pamięć USB

D. pamięć RAM

Pamięć cache procesora jest najszybszym typem pamięci w komputerze, znajdującym się bezpośrednio w jej architekturze. Cache działa na zasadzie przechowywania najczęściej używanych danych oraz instrukcji, co znacząco przyspiesza proces dostępu do informacji w porównaniu do pamięci RAM i innych urządzeń magazynujących. Ze względu na swoją strukturę, cache jest zoptymalizowana pod kątem minimalizacji opóźnień w dostępie, co jest kluczowe dla wydajności przetwarzania danych. W kontekście wydajności komputerów, pamięć cache jest wykorzystywana do szybkiego ładowania danych w procesorze, co w praktyce oznacza, że operacje takie jak wykonywanie obliczeń matematycznych czy przetwarzanie dużych zbiorów danych odbywają się z minimalnym opóźnieniem. Przykładem zastosowania pamięci cache jest sytuacja, gdy komputer wykonuje powtarzające się obliczenia; wówczas procesor korzysta z danych przechowywanych w cache zamiast ponownie odwoływać się do pamięci RAM, co znacznie zwiększa efektywność obliczeń. Dobre praktyki w projektowaniu systemów komputerowych kładą duży nacisk na optymalizację wykorzystania pamięci cache, co przekłada się na wyższą wydajność aplikacji oraz lepsze doświadczenie użytkownika.

Pytanie 37

W systemie plików NTFS uprawnienie umożliwiające zmianę nazwy pliku to

A. odczyt i wykonanie.

B. zapis.

C. modyfikacja.

D. odczyt.

Odpowiedź 'modyfikacji' jest prawidłowa, ponieważ w systemie plików NTFS uprawnienie do modyfikacji pliku obejmuje obie operacje: zarówno zmianę zawartości pliku, jak i jego nazwę. Uprawnienie to pozwala użytkownikowi na manipulowanie plikiem w szerszym zakresie, co jest kluczowe w zarządzaniu plikami i folderami. Przykładem praktycznym może być sytuacja, w której użytkownik potrzebuje zmienić nazwę dokumentu tekstowego w celu lepszego zorganizowania swoich zasobów. Bez odpowiednich uprawnień modyfikacji, ta operacja byłaby niemożliwa, co może prowadzić do chaosu w gospodarowaniu plikami. Ponadto, standardy bezpieczeństwa i zarządzania danymi zalecają, aby tylko użytkownicy z odpowiednimi uprawnieniami modyfikacji mogli wprowadzać zmiany w ważnych dokumentach, co minimalizuje ryzyko przypadkowego usunięcia lub zmiany istotnych informacji. Praktyki branżowe wskazują, że właściwe przydzielenie uprawnień jest kluczowe dla zachowania integralności danych oraz skutecznego zarządzania systemami plików, szczególnie w środowiskach korporacyjnych.

Pytanie 38

Jakie informacje można uzyskać za pomocą programu Wireshark?

A. Ruch pakietów sieciowych.

B. Zwarcie przewodów.

C. Przerwy w okablowaniu.

D. Połączenia par przewodów.

Wireshark jest narzędziem służącym do analizy ruchu sieciowego, które umożliwia przechwytywanie, analizowanie i wizualizowanie danych przesyłanych w sieci komputerowej. Dzięki Wireshark można obserwować ruch pakietów sieciowych w czasie rzeczywistym, co jest nieocenione w diagnostyce problemów związanych z wydajnością sieci, bezpieczeństwem, a także w analizie protokołów komunikacyjnych. Przykłady zastosowania obejmują monitorowanie przesyłania danych w protokołach takich jak TCP/IP, UDP, HTTP, co pozwala na identyfikację nietypowych wzorców ruchu, takich jak ataki DDoS czy nieautoryzowane przesyłanie danych. Wireshark jest także używany w edukacji, aby zrozumieć, jak działają różne protokoły sieciowe oraz w badaniach naukowych, gdzie analiza danych sieciowych jest kluczowa. Umożliwia to inżynierom sieciowym i specjalistom ds. bezpieczeństwa podejmowanie świadomych decyzji na podstawie zebranych danych oraz zgodność z najlepszymi praktykami branżowymi takimi jak ITIL czy ISO/IEC 27001.

Pytanie 39

Jaką operację można wykonać podczas konfiguracji przełącznika CISCO w interfejsie CLI, nie przechodząc do trybu uprzywilejowanego, w zakresie dostępu widocznym w ramce?

Switch>

A. Wyświetlenie tabeli ARP

B. Tworzenie VLAN-ów

C. Ustalanie haseł dostępowych

D. Zmiana nazwy hosta

Określanie haseł dostępu wymaga przejścia do trybu konfiguracji globalnej, co odbywa się poprzez tryb uprzywilejowany. Zmiana nazwy systemowej również wymaga dostępu do trybu konfiguracji globalnej, gdyż jest to zmiana w konfiguracji urządzenia, wpływająca na jego identyfikację w sieci. Tworzenie sieci VLAN wiąże się z wprowadzeniem zmian w konfiguracji przełącznika i również wymaga trybu uprzywilejowanego, a następnie przejścia do trybu konfiguracji VLAN. Wszystkie te operacje są konfiguracyjne i jako takie wymagają wyższych uprawnień, które są dostępne dopiero po zalogowaniu się do trybu uprzywilejowanego za pomocą polecenia 'enable'. Typowym błędem jest założenie, że dostęp do podstawowego poziomu CLI pozwala na dowolne operacje konfiguracyjne. Jednak w rzeczywistości dostęp na poziomie użytkownika jest ściśle ograniczony do operacji monitorujących i diagnostycznych, co zabezpiecza przełącznik przed nieautoryzowanymi zmianami konfiguracji, chroniąc integralność sieci. Zrozumienie uprawnień na różnych poziomach dostępu jest kluczowe dla efektywnej i bezpiecznej administracji urządzeniami sieciowymi.

Pytanie 40

Na przedstawionym schemacie wtyk (złącze męskie modularne) stanowi zakończenie kabla

A. F/UTP

B. światłowodowego

C. koncentrycznego

D. U/UTP

Złącza światłowodowe mają zupełnie inną konstrukcję niż wtyki RJ-45, które są stosowane do kabli miedzianych, a nie światłowodowych. Złącza światłowodowe, takie jak LC, SC czy ST, służą do przesyłania danych za pomocą światła, co wymaga innych materiałów i kształtu złącza. Złącze koncentryczne jest typowym zakończeniem dla kabli koncentrycznych, które są używane do przesyłania sygnałów telewizyjnych czy w sieciach kablowych. Mają one jeden centralny przewód otoczony izolacją i ekranem, co znacznie różni się od konstrukcji kabla skręconego i jego złącza. Kable U/UTP są nieekranowanymi parami skręconymi, co oznacza brak jakiejkolwiek formy ekranowania. Chociaż są podobne do F/UTP pod względem zastosowania, brak folii ekranowej sprawia, że są mniej odporne na zakłócenia elektromagnetyczne. U/UTP są zwykle stosowane w mniej wymagających środowiskach, gdzie zakłócenia nie są problemem, ale nadal różnią się od F/UTP, które mimo nieekranowanych par, mają dodatkową ochronę całego kabla. Pomyłka w rozróżnieniu tych typów kabli prowadzi do nieodpowiedniego doboru okablowania, co może skutkować problemami z jakością sygnału w bardziej wymagających środowiskach sieciowych. Dlatego ważne jest zrozumienie różnic w konstrukcji i zastosowaniach różnych typów kabli i ich złącz, aby zapewnić optymalne działanie sieci. Każdy typ kabla ma swoje specyficzne zastosowania, a ich właściwy dobór jest kluczowy w projektowaniu i utrzymaniu infrastruktury sieciowej.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej