Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
  • Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
  • Data rozpoczęcia: 17 marca 2025 16:37
  • Data zakończenia: 17 marca 2025 16:49

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jakie środki ochrony osobistej powinien używać pracownik pracujący w zmywalni naczyń?

A. Fartuch bawełniany, obuwie tekstylne, rękawice gumowe
B. Fartuch bawełniany, obuwie tekstylne, rękawice bawełniane
C. Fartuch gumowy, buty gumowe, rękawice gumowe
D. Fartuch gumowy, obuwie gumowe, rękawice bawełniane
Poprawna odpowiedź, czyli fartuch gumowy, buty gumowe oraz rękawice gumowe, stanowi kluczowy zestaw środków ochrony indywidualnej dla pracowników zatrudnionych w zmywalni naczyń. Praca w zmywalni wiąże się z częstym kontaktem z wodą oraz detergentami, co może prowadzić do narażenia na działanie substancji chemicznych oraz wilgości, które mogą wpływać na skórę i zdrowie pracowników. Fartuch gumowy skutecznie zabezpiecza odzież oraz skórę przed przypadkowymi zachlapaniami i kontaktami z chemikaliami, które mogą być stosowane w procesie mycia naczyń. Buty gumowe zapewniają ochronę przed poślizgnięciem na mokrej podłodze oraz chronią stopy przed ewentualnymi urazami mechanicznymi. Rękawice gumowe natomiast zabezpieczają dłonie przed drażniącym działaniem detergentów oraz zapewniają dodatkową ochronę przed uszkodzeniami mechanicznymi. Stosowanie tego rodzaju środków ochrony indywidualnej jest zgodne z wytycznymi BHP oraz standardami branżowymi, które podkreślają znaczenie odpowiedniej ochrony pracowników w środowisku narażonym na niebezpieczeństwa związane z wilgocią i substancjami chemicznymi.
Pytanie 2

Zamieszczone w menu potrawy i napoje serwuje się podczas

Menu:
–Tartinki z szynką
–Tartinki z tatarem
–Tartinki z sardynką
–Tartinki z rokpolem
–Korki owocowe
–Korki warzywne
–Trójkąty z pizzy
–Soki z owoców cytrusowych
–Woda mineralna
–Napoje alkoholowe

A. cocktail party.
B. bufetu obiadowego.
C. bufetu śniadaniowego.
D. przyjęcia zasiadanego.
Odpowiedź "cocktail party" jest jak najbardziej trafna! Ten pomysł świetnie pasuje do opisanego menu, które zawiera lekkie przekąski i napoje. W atmosferze cocktail party goście zazwyczaj stoją, co pozwala na łatwiejsze rozmowy i interakcje. Serwowanie finger food, czyli potraw, które można jeść rękami, to po prostu standard w takich sytuacjach. Dzięki temu nasi goście mogą się swobodnie poruszać i rozmawiać. Tego typu wydarzenia są często mniej formalne, jak jakieś przyjęcia, wernisaże czy spotkania biznesowe. Przykład? Organizaowanie eventu promocyjnego, gdzie serwujemy lekkie przekąski w formie bufetu, sprawia, że goście mogą łatwo się przemieszczać i poznawać nawzajem. Nie zapominajmy też, że odpowiedni wybór napojów, które pasują do potraw, jest na prawdę ważny w planowaniu takich wydarzeń!
Pytanie 3

Jaką zupę powinno się zagęścić za pomocą żółtka?

A. Barszcz ukraiński
B. Krupnik ryżowy
C. Krem pieczarkowy
D. Zupę szczawiową
Zupa szczawiowa, znana ze swojego wyrazistego, kwaskowatego smaku, nie wymaga zagęszczania żółtkiem, ponieważ jej konsystencja opiera się na naturalnych właściwościach szczawiu, który jest składnikiem wyjściowym. Zupa ta jest zazwyczaj przygotowywana na bazie bulionu, często z dodatkiem śmietany, która wprowadza kremowość, ale nie żółtka. Zagęszczanie zupy szczawiowej żółtkiem mogłoby przytłoczyć jej świeżość, co jest istotne w kontekście kompozycji smakowych. Krupnik ryżowy, zupa na bazie bulionu z dodatkiem ryżu, również nie wymaga użycia żółtka. W przypadku krupniku, jego gęstość uzyskuje się poprzez gotowanie ryżu, który wchłania płyn, co jest zgodne z tradycyjnymi metodami gotowania. Barszcz ukraiński, z kolei, jest gęstą zupą warzywną, w której skład wchodzi burak oraz różnorodne warzywa. Jego struktura jest rezultatem długiego gotowania, a nie dodatku żółtka. Użycie żółtka w barszczu może prowadzić do niepożądanej zmiany smaku i konsystencji. Typowe błędy myślowe w tym kontekście obejmują nadmierne uogólnianie zastosowania żółtka jako środka zagęszczającego we wszystkich zupach, co nie uwzględnia różnorodności technik kulinarnych i składników wykorzystywanych w różnych przepisach.
Pytanie 4

Jaki proces zachodzi przy przygotowywaniu kisielu kawowego po dodaniu mieszanki z mlekiem i mąką?

A. Karmelizacja cukru
B. Żelowanie błonnika
C. Kleikowanie skrobi
D. Koagulacja białek
Kleikowanie skrobi to proces, który zachodzi, gdy skrobia, obecna w mące, jest poddawana działaniu ciepłej cieczy, co prowadzi do jej pęcznienia i tworzenia żelowej konsystencji. W przypadku kisielu kawowego, po dodaniu zawiesiny z mleka i mąki, skrobia zaczyna absorbować wodę i tworzy żel, co nadaje potrawie pożądaną gęstość i teksturę. Jest to istotny proces w kuchni, szczególnie w produkcji deserów, sosów czy zup, gdzie odpowiednia konsystencja jest kluczowa. W praktyce, dobrze przeprowadzone kleikowanie skrobi zapewnia równomierne rozmieszczenie składników, co przyczynia się do uzyskania smaku i estetyki dania. Warto zaznaczyć, że prawidłowe ciepło i czas gotowania są kluczowe dla uzyskania optymalnych rezultatów; zbyt krótki czas może skutkować niepełnym kleikowaniem, natomiast zbyt długi czas może prowadzić do rozkładu skrobi, co w efekcie wpłynie negatywnie na konsystencję. Dlatego w przemyśle gastronomicznym, znajomość procesu kleikowania skrobi jest niezbędna dla uzyskania wysokiej jakości produktów.
Pytanie 5

Jakiego naczynia należy używać do zaparzania kawy w stylu tureckim?

A. termos
B. tygielek miedziany
C. dzbanek
D. ekspres ciśnieniowy
Zaparzanie kawy po turecku wymaga użycia tygielka miedzianego, znanego również jako cezve. Miedź jest doskonałym przewodnikiem ciepła, co pozwala na równomierne podgrzewanie kawy, eliminując ryzyko przypalenia. W tygielku kawę parzy się z dodatkiem wody oraz cukru, jeżeli takowego życzymy. Ważnym aspektem jest odpowiednia technika zaparzania, polegająca na powolnym podgrzewaniu mikstury i pozwoleniu na pojawienie się pianki, co jest kluczowe dla uzyskania pełnego smaku i aromatu. Warto również pamiętać, że kawa po turecku, gdy jest prawidłowo przygotowana, charakteryzuje się intensywnym smakiem oraz wyjątkowym aromatem, a sama technika jej parzenia jest głęboko zakorzeniona w tradycji. W kontekście standardów parzenia, użycie tygielka miedzianego jest uznawane za najlepszą praktykę, która zapewnia autentyczność i wysoką jakość napoju.
Pytanie 6

Serowy budyń powinien być serwowany

A. na talerzyku deserowym.
B. w szklanym naczyniu.
C. w kompotierce.
D. w pucharku.
Podawanie budyniu z sera w szklanej salaterce może wprowadzać zamieszanie, gdyż to naczynie nie jest typowe dla deserów. Szklane salaterki zazwyczaj służą do serwowania sałatek lub potraw, które wymagają większej przestrzeni, co utrudnia degustację małych porcji. Kompotierka, mimo że może wydawać się odpowiednia, jest przeznaczona głównie do serwowania kompotów i owoców, podczas gdy budyń z sera zasługuje na bardziej eleganckie naczynie. Talerzyk deserowy, jako standard w gastronomii, jest idealnym rozwiązaniem, które nie tylko podkreśla walory estetyczne dania, ale również zapewnia praktyczność w podaniu. Zastosowanie pucharka, choć może być atrakcyjne, jest bardziej związane z serwowaniem lodów czy kremów, a niekoniecznie budyniu, który powinien mieć wyraźne miejsce na talerzu. Niewłaściwy wybór naczyń może prowadzić do obniżenia jakości doświadczenia kulinarnego oraz wprowadzać chaos w serwowaniu potraw, co jest sprzeczne z zasadami sztuki kulinarnej. Umiejętność doboru odpowiednich naczyń jest kluczowa w profesjonalnej gastronomii i wpływa na odbiór posiłku przez gości.
Pytanie 7

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 8

Jaką metodę konserwacji ryb, stosowaną w temperaturze niskiej lub wysokiej, odznacza charakterystyczny aromat i smak?

A. Wędzenie
B. Osuszanie
C. Peklowanie
D. Marynowanie
Wędzenie to jedna z najstarszych metod utrwalania ryb, która nadaje im charakterystyczny zapach i smak. Proces ten polega na poddawaniu ryb działaniu dymu, co nie tylko wpływa na ich walory smakowe, ale także wspomaga ich konserwację poprzez skuteczne działanie antybakteryjne. Wędzenie może odbywać się na zimno lub gorąco, co wpływa na strukturę i konsystencję mięsa. Wędzenie na zimno odbywa się w temperaturze poniżej 30°C, co pozwala zachować surowość ryby, a jednocześnie nadaje jej intensywny aromat. Z kolei wędzenie na gorąco, w temperaturze 60-80°C, skutkuje ugotowaniem ryby, co wpływa na jej miękkość i wilgotność. Przykłady popularnych ryb wędzonych to łosoś czy makrela, które cieszą się uznaniem na rynku. Standardy dotyczące wędzenia ryb, takie jak te określone przez normy HACCP, podkreślają znaczenie kontroli jakości surowców oraz procesu wędzenia dla uzyskania produktu o wysokiej jakości i bezpieczeństwie żywnościowym.
Pytanie 9

Ile węglowodanów dostarczy drugie śniadanie?

Skład II śniadania: bułka pszenna 40 g, masło 10 g, ser topiony 20 g, pomidory 50 g
ProduktZawartość w 100 g produktu
białko (g)tłuszcz (g)węglowodany (g)
bułka pszenna7,31,558
masło0,782,50,7
ser topiony13,527,01,2
pomidor0,90,23,6

A. 40,8 g
B. 20,3 g
C. 33,9 g
D. 25,3 g
Wiem, że wyszło 25,3 g węglowodanów. Można to policzyć, biorąc pod uwagę, ile węglowodanów jest w każdym z produktów, z których zrobiliśmy drugie śniadanie. Zasada jest prosta: mnożymy ilość węglowodanów w 100 g danego składnika przez jego wagę w gramach. Na przykład, jeśli mamy chleb, który ma 50 g węglowodanów na 100 g i używamy 40 g, to robimy obliczenie: 50 g/100 g * 40 g, co daje nam 20 g węglowodanów z chleba. Potem podobnie liczymy dla innych składników i sumujemy wszystko. Dzięki temu możemy dokładnie wiedzieć, ile tych węglowodanów jest w posiłku, co szczególnie się przydaje dla osób na diecie, na przykład diabetyków. Takie obliczenia pomagają lepiej kontrolować dietę i dobierać składniki do indywidualnych potrzeb.
Pytanie 10

Do przypraw, które mają właściwości przeciwbakteryjne, można zaliczyć

A. kminek i gorczycę
B. chrzan oraz bazylię
C. imbir i czosnek
D. wanilię oraz kurkumę
Imbir i czosnek to przyprawy o dobrze udokumentowanych właściwościach przeciwbakteryjnych. Imbir, dzięki zawartości gingerolu, wykazuje działanie przeciwbakteryjne i przeciwzapalne, co czyni go skutecznym środkiem w walce z infekcjami. Czosnek natomiast zawiera allicynę, substancję o silnym działaniu przeciwdrobnoustrojowym. Badania wykazały, że czosnek potrafi zwalczać wiele rodzajów bakterii, w tym E. coli i Salmonellę. W praktyce, dodawanie czosnku i imbiru do diety może wspierać układ odpornościowy i pomagać w ochronie organizmu przed infekcjami, co jest szczególnie istotne w kontekście wzrastającej oporności bakterii na antybiotyki. Standardy żywieniowe zalecają wprowadzenie tych przypraw do codziennej diety, aby wspierać zdrowie i profilaktykę chorób. Warto również zauważyć, że zastosowanie imbiru i czosnku w kuchni nie tylko poprawia walory smakowe potraw, ale także przyczynia się do ich wartości prozdrowotnej.
Pytanie 11

Zastosowanie kombinacji dwóch metod konserwacji żywności: mrożenia i osuszania występuje podczas

A. liofilizacji owoców.
B. wędzenia ryb.
C. suszenia warzyw.
D. marynowania grzybów.
Wędzenie ryb, suszenie warzyw i marynowanie grzybów to zupełnie inne metody konserwacji niż liofilizacja, co może prowadzić do pewnych nieporozumień. Wędzenie ryb to przede wszystkim działanie dymem i wysoką temperaturą, co nie tylko je konserwuje, ale także nadaje im fajny smak. Natomiast suszenie warzyw polega na usuwaniu wody, ale zazwyczaj robi się to przy normalnej temperaturze albo ciepłym powietrzu, co może spowodować, że część wartości odżywczych znika oraz zmienia się smak. Marynowanie grzybów to zupełnie inna bajka – wkłada się je w sól, ocet lub alkohol, co zmienia ich smak, ale nie ma tam żadnego mrożenia. W tych wszystkich metodach nie zachodzi sublimacja wody, co jest kluczowe w liofilizacji. Jak widzisz, błąd w wyborze odpowiedzi prawdopodobnie wynika z tego, że niezbyt dobrze znasz te procesy i różnice między nimi. Ważne jest, żeby to zrozumieć, bo różne techniki mają różne cele i zastosowania.
Pytanie 12

Proces przygotowania kaszy krakowskiej w formie sypkiej składa się z następujących etapów:

A. zacieranie jajem, obróbka cieplna
B. obróbka cieplna, zacieranie jajem
C. obróbka cieplna, zacieranie tłuszczem
D. zacieranie tłuszczem, obróbka cieplna
Zacieranie tłuszczem lub jajem oraz obróbka cieplna to kluczowe etapy przygotowania kaszy krakowskiej, jednak nie wszystkie kombinacje są poprawne. Na przykład, zacieranie tłuszczem jest podejściem, które nie jest standardowo stosowane w przygotowywaniu kaszy krakowskiej. Tłuszcz, jak masło czy olej, może być użyty jako dodatek do potrawy po ugotowaniu, jednak nie pełni funkcji wiążącej, jak w przypadku jaj. Użycie tłuszczu przed obróbką cieplną nie przyczyni się do osiągnięcia pożądanej sypkości. Ponadto, obróbka cieplna przed zacieraniem jajem jest błędem, ponieważ jaja wymagają kontaktu z surową kaszą, aby mogły skutecznie związać składniki. W praktyce, wiele osób może błędnie zakładać, że obróbka cieplna jest pierwszym krokiem, co prowadzi do uzyskania lepkiej i zbitej konsystencji kaszy. Kluczowe jest, aby pamiętać, że każde z tych podejść wymaga specyficznego procesu, który nie może być zmieniany bez konsekwencji na efekt końcowy. Dlatego też, korzystnie jest trzymać się sprawdzonych metod kulinarnych, które zapewniają optymalne rezultaty. Zrozumienie tych podstawowych zasad oraz ich praktyczne zastosowanie w kuchni pozwala na uniknięcie częstych błędów i uzyskanie idealnej kaszy krakowskiej.
Pytanie 13

Zgodnie z zamieszczonym sposobem wykonania należy sporządzać

Sposób wykonania
1.Mięso (udziec wołowy) natrzeć przyprawami, odstawić w chłodne miejsce.
2.Słoninę pokroić w słupki.
3.Mięso naszpikować słoniną, oprószyć mąką, obsmażyć, podlać płynem i dusić.

A. befsztyk.
B. pieczeń po angielsku.
C. boeuf Straganowa.
D. sztufadę.
Befsztyk, pieczeń po angielsku oraz boeuf Straganowa to dania, które różnią się od sztufady zarówno w kwestii przygotowania, jak i technik kulinarnych. Befsztyk zazwyczaj przyrządzany jest z mięsa wołowego, które nie wymaga długiego duszenia, lecz szybkiego smażenia na dużym ogniu, co sprawia, że tekstura i smak są zupełnie inne niż w przypadku sztufady. Pieczeń po angielsku, z kolei, jest potrawą pieczoną w piekarniku, co również odbiega od duszenia. W procesie pieczenia, mięso często traci część soków, co skutkuje mniej intensywnym smakiem i mniej soczystą konsystencją. Boeuf Straganowa to danie bazujące na mięsie duszonym, ale jego przygotowanie wiąże się z inną kombinacją przypraw i dodatków, często w sosie pomidorowym, co również wprowadza odmienne smaki. Powszechnym błędem jest mylenie metod duszenia z pieczeniem, co wynika z niepełnego zrozumienia technik kulinarnych. Warto pamiętać, że każdy z tych przepisów ma swoje specyficzne wymagania, które są kluczowe dla uzyskania pożądanych rezultatów kulinarnych. Niewłaściwe przypisanie metody do dania prowadzi do nieporozumień i niezadowolenia z efektów gotowania.
Pytanie 14

Jaką metodę obróbki cieplnej należy zastosować przy przygotowywaniu terriny?

A. Pieczenie
B. Grilowanie
C. Duszenie
D. Smażenie
Pieczenie jest kluczową techniką obróbki cieplnej stosowaną przy przygotowywaniu terriny, ponieważ pozwala na równomierne rozprowadzenie ciepła wokół produktu. W procesie pieczenia składniki są zamknięte w formie, co sprzyja zachowaniu wilgotności i intensyfikacji smaków. Terrina, będąca daniem przygotowanym z mięsa, ryb lub warzyw, najczęściej zawiera również dodatki w postaci tłuszczu, ziół i przypraw, które w trakcie pieczenia mają szansę na pełne połączenie się, tworząc gładką i spójną strukturę. Warto wspomnieć, że pieczenie w odpowiednio dobranej temperaturze (zwykle 160-180°C) i czasie (zależnie od składników) pozwala na optymalne zachowanie wartości odżywczych. Przykładem może być terrina z wątróbki, gdzie pieczenie w kąpieli wodnej (bain-marie) zapewnia kontrolowaną temperaturę, co zapobiega wysuszeniu oraz przypaleniu, a równocześnie utrzymuje delikatność dania. Dobór techniki pieczenia jest zgodny z branżowymi standardami kulinarnymi, które preferują tę metodę w przypadku dań wymagających długiego czasu obróbki cieplnej.
Pytanie 15

Lada bemarowa to sprzęt przeznaczony do

A. wydawania dań gotowych
B. podgrzewania zimnych potraw
C. chłodzenia potraw
D. utrzymania stałej temperatury potraw
Lada bemarowa to urządzenie gastronomiczne, które pełni kluczową rolę w utrzymaniu stałej temperatury potraw, co ma fundamentalne znaczenie dla jakości serwowanych dań. Dzięki zastosowaniu odpowiedniej technologii, lada bemarowa pozwala na długotrwałe przechowywanie potraw w odpowiednich warunkach termicznych, co zapobiega ich psuciu się. Przykładowo, w restauracjach i cateringu, potrawy takie jak sałatki, dania mięsne czy desery mogą być eksponowane w ladach bemarowych, gdzie temperatura jest kontrolowana na poziomie od 65°C do 70°C. Tego rodzaju urządzenia są zgodne z normami HACCP, które zapewniają bezpieczeństwo żywności, minimalizując ryzyko zatrucia pokarmowego. Przy użyciu lad bemarowych kucharze mogą efektywnie zarządzać czasem przygotowania i wydawania potraw, co wpływa na wydajność całego lokalu gastronomicznego. Utrzymanie odpowiedniej temperatury jest niezbędne przy obróbce kulinarnej, ponieważ zapobiega rozwojowi bakterii i zachowuje walory sensoryczne potraw. Warto również zwrócić uwagę na estetykę lad bemarowych, które często projektowane są w sposób, który przyciąga klientów, eksponując jednocześnie wysoką jakość serwowanych dań.
Pytanie 16

Jaką kwotę trzeba zapłacić za 1 porcję pierogów z mięsem, gdy koszt surowców na 1 porcję wynosi 5,00 zł, marża wynosi 30%, a stawka VAT to 8%?

A. 9,99 zł
B. 3,67 zł
C. 5,35 zł
D. 7,02 zł
Żeby policzyć cenę gastronomiczną jednej porcji pierogów z mięsem, trzeba zwrócić uwagę na kilka rzeczy. Po pierwsze, liczy się koszt surowców, marża i VAT. Koszt surowców na jedną porcję wynosi 5 zł. Marża to 30%, więc do kosztu dodajemy 30% z tych 5 zł, co wychodzi 1,50 zł. Potem dodajemy to do kosztu surowców: 5 zł + 1,50 zł daje nam 6,50 zł. Następnie trzeba policzyć podatek VAT, który w Polsce dla usług gastronomicznych wynosi 8%. Więc VAT z kwoty 6,50 zł to 0,52 zł. Na koniec dodajemy VAT do ceny netto, czyli 6,50 zł + 0,52 zł równa się 7,02 zł. Korzystając z tej metody, można uzyskać właściwą cenę sprzedaży, co jest naprawdę ważne dla rentowności lokalu gastronomicznego.
Pytanie 17

Kucharz przygotowywał polędwicę wołową przez 3 minuty z każdej strony. Mięso jest mocno różowe i wydziela krwisty sok. Jakie jest określenie stopnia wysmażenia tego mięsa?

A. II stopień - SAIGNANT
B. I stopień - BLEU
C. IV stopień - BIEN CUIT
D. III stopień - A POINT
Wybór odpowiedzi I stopień - BLEU, III stopień - A POINT lub IV stopień - BIEN CUIT wskazuje na nieporozumienia dotyczące stopni wysmażenia mięsa. BLEU oznacza, że mięso jest jedynie lekko zrumienione z zewnątrz, a jego wnętrze pozostaje surowe, co nie odpowiada opisowi potrawy, w której polędwica wołowa jest mocno różowa i wydziela krwisty sok. Z kolei A POINT to stopień, w którym mięso jest bardziej wysmażone, a jego wewnętrzna temperatura wynosi około 60-65°C. To oznacza, że w przypadku podawania polędwicy w tym stopniu, wewnętrzna struktura byłaby znacznie mniej soczysta i jasna, co jest sprzeczne z opisem. BIEN CUIT to mięso całkowicie wysmażone, osiągające temperaturę powyżej 70°C, co skutkuje brakiem soków i bardziej sztywną strukturą. Wybór którejkolwiek z tych odpowiedzi wskazuje na brak znajomości technik i standardów związanych z przyrządzaniem mięsa. W praktyce kulinarnej niezwykle ważne jest zrozumienie, jak czas, temperatura i technika smażenia wpływają na ostateczny rezultat. Brak precyzyjnego rozróżnienia między tymi stopniami może prowadzić do niezadowolenia gości oraz utraty potencjalnych smaków, które oferuje dobrze przygotowane mięso.
Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

Żelatyna namoczona w zimnej wodzie podlega

A. denaturacji
B. pęcznieniu
C. retrogradacji
D. rozklejeniu
Odpowiedzi takie jak retrogradacja, rozklejenie czy denaturacja nie oddają właściwego aspektu zachodzącego w przypadku żelatyny namoczonej w zimnej wodzie. Retrogradacja odnosi się do procesu, w którym żelatyna po wcześniejszym ścisłym związaniu w wyniku ogrzewania ponownie ulega zjawiskom porządkowania, co może prowadzić do utraty jej właściwości żelujących. W przypadku rozklejenia żelatyny, termin ten nie jest adekwatny, ponieważ odnosi się głównie do procesów związanych z rozdzieleniem cząsteczek, co nie występuje przy namaczaniu w zimnej wodzie. Natomiast denaturacja to zjawisko, które zachodzi w wyniku wysokiej temperatury, powodujące uszkodzenie struktury białkowej, co również nie ma miejsca podczas namaczania w wodzie zimnej. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków, obejmują mylenie procesów fizycznych i chemicznych związanych z oddziaływaniem żelatyny oraz nieodróżnianie ich od działań związanych z temperaturą czy wilgotnością. Zrozumienie różnic między tymi procesami jest kluczowe dla właściwego wykorzystania żelatyny w różnych aplikacjach kulinarnych i przemysłowych.
Pytanie 20

Uroczysta kolacja obejmuje takie dania jak: galantyna drobiowa, sos cumberland, krem z pomidorów z groszkiem ptysiowym, sandacz w stylu polskim, ziemniaki drążone, bukiet warzyw, sałata zielona. Jakie wino powinno się zalecić?

A. Wino czerwone stołowe wytrawne lub półwytrawne
B. Wino ziołowe wytrawne lub słodkie
C. Wino białe stołowe wytrawne lub półwytrawne
D. Wino deserowe, półsłodkie lub słodkie
Wybór wina ziołowego wytrawnego lub słodkiego dla zaproponowanego menu mija się z celem, ponieważ takie wina są zazwyczaj bardziej intensywne w smaku i aromacie, co może przytłoczyć delikatniejsze potrawy. Wina ziołowe mają swoją specyfikę, zwykle są produkowane z dodatkiem ziół, co nie zawsze współgra z daniami mięsno-warzywnymi, takim jak galantyna z kury czy sandacz po polsku, które wymagają subtelniejszych akcentów smakowych. Z kolei wina deserowe, półsłodkie lub słodkie dominują w smaku i są z reguły przeznaczone do podawania z deserami, co może prowadzić do nieprzyjemnego kontrastu z potrawami głównymi. Wina czerwone stołowe wytrawne lub półwytrawne, choć mogą być dobre do mięs, w tym przypadku nie będą odpowiednie, ponieważ menu kieruje się w stronę lżejszych potraw, a czerwone wina mogą przytłoczyć ich delikatne smaki. To klasyczny błąd w dobieraniu win – nie uwzględnienie rodzaju potraw oraz ich intensywności smakowej. Właściwe parowanie win z jedzeniem to klucz do udanej kolacji, a wybór powinien opierać się na zasadzie, że białe wina są bardziej odpowiednie do potraw drobiowych i rybnych.
Pytanie 21

Końcowe przygotowanie warzyw ugotowanych w niewielkiej ilości wody, posypanych mąką ziemniaczaną i ponownie zagotowanych, to

A. garnirowanie
B. klarowanie
C. glazurowanie
D. zasmażanie
Zasmażanie to technika, w której mąka jest podsmażana na tłuszczu, co ma na celu nadanie potrawie smaku oraz zagęszczenie sosów. Chociaż mąka jest używana w obu przypadkach, różni się ona od glazurowania, ponieważ nie zakłada bezpośredniego gotowania warzyw w wodzie w celu ich wykończenia. Ponadto, zasmażanie stosuje się głównie w kontekście przygotowania sosów lub zup, a nie jako technikę wykończenia warzyw. Klarowanie to proces, który ma na celu usunięcie zanieczyszczeń, zmętnienia lub osadów z płynów, takich jak buliony czy soki. Choć jest to istotna technika w kuchni, nie ma związku z glazurowaniem warzyw. Garnirowanie odnosi się do dekorowania potraw, co również nie oddaje istoty glazurowania, które koncentruje się na przygotowaniu warzyw. W związku z tym, błędne odpowiedzi wynikają z mylnego zrozumienia terminologii kulinarnej oraz sposobu przygotowywania potraw. Kluczowe jest zrozumienie, że każda z tych technik ma swoje konkretne zastosowanie i nie są one wymienne. Warto zwracać uwagę na różnice między nimi, aby poprawnie stosować odpowiednie metody w praktyce kulinarnej.
Pytanie 22

Jakie urządzenia nie są odpowiedzialne za oczyszczanie ścieków w obiekcie gastronomicznym?

A. Separator skrobi oraz młynek do odpadków
B. Separator tłuszczu oraz naświetlacz szufladowy
C. Naświetlacz szufladowy oraz młynek do odpadków
D. Separator tłuszczu oraz młynek do odpadków
Naświetlacz szufladowy oraz młynek do odpadów to urządzenia, które nie są przeznaczone do oczyszczania ścieków w zakładach gastronomicznych. Naświetlacz szufladowy, będący urządzeniem stosowanym do dezynfekcji wody, wykorzystuje promieniowanie UV do eliminacji bakterii i wirusów, jednak nie ma na celu oczyszczania ścieków z substancji organicznych czy zanieczyszczeń stałych. Młynek do odpadów, z kolei, ma za zadanie rozdrabnianie resztek jedzenia, co ułatwia ich transport, ale nie oczyszcza ścieków w sensie ich uzdatniania. W praktyce, skuteczne oczyszczanie ścieków w gastronomii wymaga zastosowania separatorów tłuszczu oraz innych systemów, które eliminują zanieczyszczenia i substancje szkodliwe. W zgodzie z normami, takimi jak PN-EN 1825-1, separator tłuszczu powinien być integralną częścią systemu odprowadzania ścieków w kuchniach profesjonalnych, aby zapobiegać zatykania się rur i zanieczyszczaniu wód gruntowych.
Pytanie 23

Co należy zrobić w przypadku udzielania pierwszej pomocy osobie, która straciła przytomność?

A. ustawić ciało w taki sposób, aby głowa znalazła się poniżej serca
B. położyć głowę na poduszce
C. podawać poszkodowanemu chłodny napój
D. przeprowadzić sztuczne oddychanie
Podawanie poszkodowanemu zimnego napoju nie jest zalecane, gdyż może to spowodować dodatkowe problemy, takie jak skurcz żołądka czy wymioty, co w sytuacji omdlenia jest niebezpieczne. Starannie dobrane podejście do pierwszej pomocy powinno opierać się na zrozumieniu mechanizmów omdlenia, które zazwyczaj wynikają z nagłego spadku ciśnienia krwi. Ułożenie głowy na poduszce również nie przynosi korzyści, ponieważ może utrudnić powrót krwi do mózgu. Taka pozycja może dodatkowo pogłębić objawy omdlenia. Wykonywanie sztucznego oddychania przy nieprzytomnym pacjencie, który nie wykazuje oznak zatrzymania krążenia, jest także niewłaściwe. Sztuczne oddychanie powinno być stosowane wyłącznie w przypadku braku oddechu i zatrzymania akcji serca. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich nieprawidłowych wniosków to niedostateczne rozumienie objawów omdlenia oraz brak znajomości podstawowych zasad pierwszej pomocy. W kontekście pierwszej pomocy kluczowe jest stosowanie podejścia opartego na wiedzy i aktualnych standardach, co zwiększa szansę na skuteczną pomoc poszkodowanemu.
Pytanie 24

Na podstawie danych z tabeli określ wartość energetyczną 1 porcji kopytek.

LpNazwa produktuIlość na 1 porcję kopytek [g]Wartość energetyczna w 100 g produktu [kcal]
1.Ziemniaki20080
2.Mąka pszenna40350
3.Mąka ziemniaczana8325
4.Jaja10150
5.Słonina10800

A. 321 kcal
B. 1605 kcal
C. 421 kcal
D. 1705 kcal
Odpowiedź 421 kcal jest prawidłowa, ponieważ wartość energetyczna 1 porcji kopytek jest obliczana na podstawie wartości energetycznych poszczególnych składników oraz ich ilości. W praktyce, aby uzyskać dokładny wynik, każdy składnik należy pomnożyć przez jego wartość energetyczną na 100g, a następnie zsumować wszystkie te wartości. Dla przykładu, jeśli w porcji kopytek znajduje się 200g ziemniaków, które mają 80 kcal na 100g, to ich wkład do wartości energetycznej wynosi 160 kcal. Ponadto, jeżeli do kopytek dodajemy mąkę, jaka ma wartość energetyczną 350 kcal na 100g i użyjemy 100g, to dostarczamy kolejnych 350 kcal. Sumując wszystkie składniki, uzyskujemy 421 kcal na porcję. W kontekście dietetyki, zrozumienie wartości energetycznych potraw pozwala na lepsze zarządzanie dietą i zdrowym odżywianiem, co jest kluczowe w obliczaniu kaloryczności posiłków zgodnie z zaleceniami żywieniowymi.
Pytanie 25

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 26

Które ilości surowców należy przygotować do sporządzania ciasta kruchego, jeżeli proporcje mąki, tłuszczu i cukru w tym cieście wynoszą 3:2:1?

Mąka w gTłuszcz w gCukier w g
A.15010050
B.15020050
C.20010050
D.20020050

A. D.
B. C.
C. A.
D. B.
Odpowiedź A jest poprawna, ponieważ przygotowane ilości surowców odpowiadają zadanym proporcjom 3:2:1 dla mąki, tłuszczu i cukru. Aby obliczyć odpowiednie ilości, można zsumować udział proporcji: 3 + 2 + 1 = 6. Następnie, mając na przykład 600 gramów całkowitej masy surowców do ciasta, mąka powinna stanowić 3/6 tej masy, co daje 300 gramów, tłuszcz 2/6, co daje 200 gramów, a cukier 1/6, co daje 100 gramów. To podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w cukiernictwie, gdzie zachowanie proporcji jest kluczowe dla osiągnięcia odpowiedniej tekstury i smaku ciasta. Przykładem zastosowania tych proporcji może być przygotowywanie dużych ilości ciasta kruchego na różne wypieki, takie jak tarty czy ciasteczka. Utrzymywanie właściwych relacji między składnikami wpływa na końcowy efekt, co jest niezbędne w profesjonalnej kuchni.
Pytanie 27

W silnie kwaśnym środowisku kapusta czerwona zmienia kolor na

A. zielony
B. purpurowy
C. fioletowy
D. niebieski
Wybór niepoprawnej odpowiedzi wskazuje na trudności w rozumieniu zjawisk chemicznych związanych z pH i ich wpływem na kolorystykę roślin. Odpowiedzi takie jak niebiesko, fioletowo czy zielono sugerują niewłaściwe zrozumienie działania antocyjanów. Kolor niebieski jest typowy dla pH zasadowego, a więc w środowisku o wyższej alkaliczności, co jest sprzeczne z odpowiedzią na pytanie dotyczące środowiska silnie kwaśnego. Fioletowy natomiast jest kolorem, który antocyjany mogą przyjąć w neutralnym lub lekko zasadowym pH, co również nie pasuje do kontekstu pytania. Zielony kolor nie jest związany z kapustą czerwoną, a jego wybór może wynikać z mylenia różnych rodzajów kapusty lub z błędnego rozumienia wpływu pH na barwę roślin. Ważne jest zrozumienie, że antocyjany działają jako wskaźniki pH, a ich kolor zmienia się w zależności od kwasowości otoczenia, co jest kluczowe dla nauk o żywności oraz chemii organicznej. W kontekście edukacji i praktycznych zastosowań, niewłaściwe rozumienie tych zjawisk może prowadzić do błędnych wniosków w kuchni oraz w przemyśle spożywczym, gdzie kolor potraw ma znaczenie nie tylko estetyczne, ale również jakościowe.
Pytanie 28

Który produkt żywnościowy nie zawiera cholesterolu?

A. Tłuszcz gęsi.
B. Wołowina.
C. Pestki dyni
D. Masło klarowne.
Pestki dyni to świetny przykład zdrowego jedzenia, które nie ma cholesterolu. Dlatego są mega super dla tych, którzy chcą na tym się skupić. Cholesterol to coś, co znajdziesz tylko w jedzeniu od zwierząt, jak mięso czy nabiał. Dodanie pestek dyni do diety to ekstra pomysł, bo są pełne zdrowych tłuszczów, białka, witamin i minerałów, a do tego wspierają zdrowie serca. Wiele organizacji zdrowotnych to poleca. Pestki są bogate w takie rzeczy jak magnez, żelazo i cynk, co może pomóc naszemu układowi immunologicznemu i zdrowiu kości. Możesz je wrzucać do sałatek, musli, jogurtów... no i jako zdrową przekąskę są super! Dietetycy też mówią, że warto mieć w diecie różne źródła białka roślinnego, więc pestki dyni to strzał w dziesiątkę. Wybierając je, robisz coś dobrego dla swojego serca i zdrowia.
Pytanie 29

Mąka pobrana z magazynu, w której stwierdzono obecność szkodników

A. musi być przesiana dwukrotnie przed użyciem
B. może być wykorzystana do wypieków
C. może być użyta do produkcji ciasta gotowanego
D. nie może być wprowadzona do produkcji
Pobrana z magazynu mąka, która wykazuje ślady obecności szkodników, nie może być dopuszczona do produkcji z kilku istotnych powodów. Przede wszystkim, obecność szkodników jest oznaką niewłaściwego przechowywania surowca, co może prowadzić do zanieczyszczenia całej partii mąki. Zgodnie z normami jakościowymi, takimi jak ISO 22000 czy HACCP, każdy etap produkcji żywności powinien być kontrolowany, aby zapewnić bezpieczeństwo konsumentów. Użycie mąki z obecnością szkodników może skutkować nie tylko pogorszeniem jakości produktu, ale również zagrożeniem zdrowotnym. W praktyce oznacza to, że taka mąka nie nadaje się ani do wypieków, ani do produkcji ciasta gotowanego, a jej użycie może prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak kontaminacja nawzajem innych składników. W związku z tym, przedsiębiorstwa powinny stosować się do rygorystycznych standardów oceny jakości surowców, aby unikać potencjalnych strat finansowych i reputacyjnych.
Pytanie 30

Część jadalna rośliny to korzeń

A. marchwi
B. ciecierzycy
C. rabarbaru
D. jarmużu
Marchw (Daucus carota) jest rośliną, której korzeń jest częścią jadalną. Jest to jednoroczna lub dwuletnia roślina z rodziny selerowatych, znana ze swojego słodkiego smaku oraz bogatego składu odżywczego, w tym dużej ilości beta-karotenu, który jest prekursorem witaminy A. Korzeń marchwi jest powszechnie wykorzystywany w kuchni na całym świecie, zarówno na surowo, jak i po ugotowaniu. W praktyce, marchew jest składnikiem wielu potraw, od sałatek po zupy i dania główne. Warto również zauważyć, że marchwi przypisuje się różnorodne korzyści zdrowotne, takie jak poprawa wzroku, wspieranie układu odpornościowego oraz działanie przeciwutleniające. W kontekście uprawy i zbiorów, marchew jest często stosowana w płodozmianie, co jest dobrym podejściem do zachowania zdrowia gleby oraz ograniczenia chorób roślin. Dzięki swojej uniwersalności i wartości odżywczej, marchew jest nie tylko popularnym warzywem, ale także istotnym elementem zdrowej diety.
Pytanie 31

Garnirowanie to metoda

A. ozdabiania potraw
B. finalizowania półproduktów
C. prezentowania potraw na talerzu
D. podziału półproduktów na porcje
Garnirowanie to technika kulinarna, której celem jest dekorowanie potraw, co ma na celu zwiększenie ich atrakcyjności wizualnej i apetyczności. To nie tylko kwestia estetyki, ale również sztuka tworzenia harmonii pomiędzy smakiem a wyglądem potrawy. W praktyce garnirowanie może obejmować różne techniki, jak np. użycie świeżych ziół, warzyw czy owoców do dekoracji talerza. Przykładowo, danie główne takie jak filet z ryby można udekorować plasterkami cytryny i gałązkami koperku, co podkreśla smak i nadaje potrawie elegancki wygląd. W gastronomii stosuje się również techniki takie jak tworzenie sosów w artystyczny sposób, co zwiększa walory estetyczne potraw. Warto zwrócić uwagę na standardy branżowe, które często uwzględniają garnirowanie jako istotny element przygotowania dań, co może wpływać na ocenę jakości lokalu gastronomicznego. Umiejętność garnirowania to nie tylko kwestia dekoracji, ale również umiejętność zrozumienia charakterystyki potrawy oraz sposobów, w jakie jej wygląd może wpływać na postrzeganie smaku przez konsumentów.
Pytanie 32

Wewnętrzna temperatura smażonego kotleta wieprzowego powinna wynosić co najmniej

A. 92°C
B. 63°C
C. 83°C
D. 72°C
No więc, jeżeli wybrałeś inne temperatury, to niestety nie są one dobre. Na przykład, 63°C to za mało, bo nie zabije wszystkich bakterii, które mogą być w wieprzowinie. A 83°C to z kolei może być za dużo dla niektórych mięs, wiesz? Może spowodować, że stanie się suche i straci smak. Natomiast 92°C to już naprawdę przesada, bo mięso będzie suche jak wiór! Kiedy gotujesz mięso wieprzowe, warto kierować się tymi zasadami, bo to jest ważne dla naszego bezpieczeństwa i zdrowia. Lepiej wiedzieć, czemu te konkretne temperatury są istotne i jakie mogą być konsekwencje, jak ich nie przestrzegasz.
Pytanie 33

Warzywa pokrojone w julienne przyjmują formę

A. prostokątów
B. pasków
C. kul
D. kostek
Pokrojenie warzyw w technikę julienne polega na ich krojeniu w długie, cienkie paski, zazwyczaj o szerokości około 1-3 mm. Jest to popularna metoda, która pozwala na równomierne gotowanie i estetyczne podanie potraw, co jest istotne w gastronomii. Technika ta jest często stosowana w kuchni francuskiej, ale jej zastosowanie znajdziemy także w różnych kuchniach regionalnych na całym świecie. Przykładowo, julienne z marchewki, papryki czy cukinii może być wykorzystane w sałatkach, stir-fry czy jako garnisz do mięsa. Kluczowe znaczenie ma tutaj nie tylko wygląd, ale również tekstura, gdyż cienkie paski szybciej się gotują, co pozwala zachować chrupkość i świeżość warzyw. W kontekście standardów kulinarnych, technika ta jest podstawą wielu przepisów, gdzie precyzyjne krojenie warzyw podnosi walory estetyczne dania oraz ułatwia ich dalsze przetwarzanie w kuchni.
Pytanie 34

Wskaż grupę ryb składającą się wyłącznie z ryb morskich?

A. Śledź i halibut
B. Tuńczyk i pstrąg
C. Dorsz i okoń
D. Sola i lin
Wybierając ryby w zestawie morskich, nie można bazować tylko na intuicji, ale trzeba wiedzieć, gdzie one żyją. Dorsz jest morski, ale okoń bywa i w wodach słodkich, i w morskich, więc ten zestaw nie jest do końca jasny. W przypadku tuńczyka i pstrąga, tuńczyk to morska ryba, a pstrąg jest słodkowodny, więc to odpada. Podobnie jest z solą i linem — sól jest morska, ale lin to ryba słodkowodna. Takie pomyłki mogą wynikać z braku wiedzy o rybach i ich środowisku. Rozumienie, jakie ryby są morskie, a jakie słodkowodne, jest istotne nie tylko w gotowaniu, ale też dla ekologii, bo niewłaściwe wybory mogą doprowadzić do problemów z ich połowami. Dlatego warto znać różnice, żeby dbać o różnorodność i sensownie zarządzać naszymi zasobami wodnym.
Pytanie 35

Jak nazywa się proces, który polega na kolejnych etapach zanurzania produktu w mące, masie jajecznej oraz tartej bułce?

A. Kształtowanie.
B. Panierowanie.
C. Formowanie.
D. Garnirowanie.
Panierowanie to proces kulinarny, który polega na przygotowaniu potrawy poprzez zanurzenie jej w mące, następnie w masie jajecznej oraz pokrycie tartą bułką. Taki sposób przygotowania ma na celu nie tylko poprawę smaku, ale również ochronę potrawy przed nadmiernym wchłanianiem tłuszczu podczas smażenia. Dzięki panierowaniu uzyskuje się chrupiącą i złocistą skórkę, co jest szczególnie pożądane w przypadku mięs, ryb oraz warzyw. Przykładowo, panierowane kotlety schabowe czy ryby są popularnymi daniami na polskich stołach. Dobrze przeprowadzone panierowanie wymaga zachowania odpowiednich proporcji między składnikami, a także techniki, takiej jak odpowiednie wstrząsanie nadmiaru mąki przed zanurzeniem w jajku, co zapobiega nadmiernemu oblepieniu. W gastronomii stosuje się różne rodzaje panierki, które mogą być wzbogacone o zioła, przyprawy czy różnorodne rodzaje bułek, co podnosi walory sensoryczne potraw. Panierowanie jest zatem nie tylko techniką, ale także sztuką kulinarną, która zyskała uznanie w wielu kuchniach świata.
Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 38

Która potrawa powinna znaleźć się w menu punktu gastronomicznego?

A. Terrina z łososiem
B. Małże w salsie pomidorowej
C. Bliny z kawiorem
D. Paluszki rybne z frytkami
Paluszki rybne z frytkami to klasyczna potrawa, która cieszy się dużą popularnością w punktach gastronomicznych, zwłaszcza w kontekście fast foodów oraz rodzinnych restauracji. Ich przygotowanie jest stosunkowo proste, co umożliwia szybkie i sprawne serwowanie, co jest istotnym wymogiem w branży gastronomicznej. Paluszki rybne można przygotować z różnych gatunków ryb, co pozwala na dostosowanie menu do lokalnych preferencji i dostępności produktów. Poza aspektem kulinarnym, danie to ma również wysoką wartość odżywczą, dostarczając białka i kwasów omega-3, co jest zgodne z zasadami zdrowego żywienia promowanymi przez agencje zdrowia. Serwowanie frytek jako dodatku z kolei zwiększa wartość kaloryczną potrawy, co czyni ją atrakcyjną dla klientów poszukujących sycących i smacznych posiłków. Warto również zwrócić uwagę na standardy sanitarno-epidemiologiczne przy przygotowywaniu tych potraw, aby zapewnić bezpieczeństwo żywności i zadowolenie klientów.
Pytanie 39

Które ciasto wyrabiane w naczyniu należy sporządzić na podstawie zamieszczonego normatywu surowcowego?

Mąka
(g)		Jaja
(szt)		Woda
(cm³)		Masło
(g)
380327065

A. Lane.
B. Francuskie.
C. Naleśnikowe.
D. Półfrancuskie.
Wybór ciasta lane, francuskiego lub naleśnikowego wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące składników oraz metod przygotowania tych ciast. Ciasto lane, na przykład, charakteryzuje się dużą ilością płynnych składników w porównaniu do mąki i nie wymaga dodatku tłuszczu w takim stopniu jak ciasto półfrancuskie. Jest ono zazwyczaj wykorzystywane do przygotowania różnorodnych deserów, takich jak ciasta czy placki, które nie mają na celu uzyskania struktury drożdżowej, co czyni je zupełnie inną kategorią. Z kolei ciasto francuskie, mimo że również zawiera masło, wymaga znacznie bardziej skomplikowanego procesu przygotowania, w tym wielokrotnego wałkowania i składania, co jest bardziej czasochłonne i wymaga większej precyzji. Naleśnikowe ciasto z kolei, jak sama nazwa wskazuje, jest przeznaczone do robienia naleśników i nie zawiera w swoim składzie masła, co sprawia, że nie pasuje do kontekstu omawianego normatywu. Zrozumienie różnic między tymi ciastami oraz ich zastosowaniem w praktyce jest kluczowe dla właściwego podejścia do piekarstwa i cukiernictwa, a także dla przestrzegania standardów jakościowych w branży kulinarnej.
Pytanie 40

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej