Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik rachunkowości
Kwalifikacja: EKA.07 - Prowadzenie rachunkowości
Data rozpoczęcia: 15 maja 2025 09:52
Data zakończenia: 15 maja 2025 10:18

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W spółce z o.o. stany wybranych kont księgowych na koniec okresu sprawozdawczego przedstawiały się następująco. Na wynik finansowy przy sporządzaniu rachunku zysków i strat w wariancie porównawczym zostanie przeksięgowana zmiana stanu produktów w postaci

n n n n n n n n n n n n n n n n n

„Przychody ze sprzedaży wyrobów gotowych"	82 000 zł
„Koszt sprzedanych wyrobów gotowych"	72 000 zł
„Koszty wg rodzaju"	70 000 zł
„Rozliczenie kosztów" Ct	70 000 zł

A. zmniejszenia stanu produktów o 10 000 zł

B. zwiększenia stanu produktów o 2 000 zł

C. zmniejszenia stanu produktów o 2 000 zł

D. zwiększenia stanu produktów o 10 000 zł

W przypadku błędnych odpowiedzi kluczowym zagadnieniem jest zrozumienie, jak zmiany stanu produktów wpływają na rachunek zysków i strat. Wiele osób może pomylić pojęcia związane z kosztami sprzedanych wyrobów a stanem produktów, co prowadzi do błędnych wniosków. Na przykład, zwiększenie stanu produktów o 10 000 zł sugeruje, że przedsiębiorstwo wprowadziło dodatkowe zapasy, co w rzeczywistości nie odzwierciedla sytuacji przedstawionej w pytaniu. W rzeczywistości, jeżeli koszty sprzedanych wyrobów gotowych są wyższe niż rozliczenie, oznacza to, że stan produktów zmniejszył się, ponieważ część zapasów została przekształcona w koszty. Odpowiedzi wskazujące na zmniejszenie stanu produktów o 10 000 zł również są błędne, ponieważ nie uwzględniają rzeczywistej różnicy, która wynosi 2 000 zł. Ważne jest, aby pamiętać, że analizy finansowe muszą bazować na precyzyjnych danych oraz zasadach rachunkowości. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że każda zmiana w stanie zapasów automatycznie prowadzi do zmiany w kosztach, co nie jest prawdą. Kluczowym elementem jest zrozumienie, jak te zmiany wpływają na wyniki finansowe oraz dlaczego odpowiednie klasyfikowanie i rozliczanie kosztów jest tak istotne w kontekście sprawozdawczości finansowej.

Pytanie 2

Na podstawie przedstawionych składników aktywów jednostki określ, jaka jest wartość środków trwałych.

wyroby gotowe	12 000 zł
części zapasowe maszyn i urządzeń	3 000 zł
grunt zakupiony w celu lokaty kapitału	85 000 zł
wartość firmy	4 000 zł
maszyny produkcyjne	90 000 zł

A. 179 000 zł

B. 90 000 zł

C. 93 000 zł

D. 182 000 zł

Poprawna odpowiedź to 90 000 zł, co oznacza, że maszyny produkcyjne są jedynymi środkami trwałymi w przedstawionym zestawieniu. Środki trwałe to aktywa, które jednostka wykorzystuje w procesie produkcji przez okres dłuższy niż rok. Wartość ta jest kluczowa dla analizy majątku firmy. Zgodnie z ustawą o rachunkowości, środki trwałe powinny być klasyfikowane i wyceniane w oparciu o ich wartość początkową, co w tym przypadku odnosi się do wartości maszyn produkcyjnych. Przykładowo, jeżeli firma posiada maszyny warte 90 000 zł, to te aktywa powinny być odzwierciedlone w bilansie, co wpływa na decyzje inwestycyjne oraz analizy rentowności. W praktyce, prawidłowe określenie wartości środków trwałych jest istotne dla oceny kondycji finansowej jednostki oraz planowania dalszych inwestycji.

Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

Gospodarcze transakcje należy rejestrować według zasady podwójnego zapisu zawsze na kontach

A. pozabilansowych

B. analitycznych

C. księgi głównej

D. ksiąg pomocniczych

Księgowanie na kontach analitycznych, pozabilansowych albo pomocniczych nie oddaje w pełni zasady podwójnego zapisu i roli księgi głównej. Konta analityczne to jakby szczeble w drabinie kont księgi głównej, a służą do bardziej szczegółowego śledzenia transakcji, ale nie da się na nich rejestrować każdego ruchu. Na przykład, jak firma ma różne rodzaje towarów, to przydałoby się mieć konta analityczne dla każdej kategorii, ale ich saldo zawsze musi zgadzać się z kontem głównym dla zapasów. Konta pozabilansowe to już zupełnie inna bajka – używamy ich do ewidencjonowania rzeczy, które nie wpływają na bilans, jak gwarancje czy hipoteki, więc nie nadają się do zasady podwójnego zapisu. Księgi pomocnicze też są ważne, ale nie zastąpią funkcji księgi głównej, która jest podstawą analizy finansowej i raportowania. Jak wybierzemy złe konto, to potem mogą być kłopoty z ewidencją i błędne decyzje finansowe, co w dłuższej perspektywie może być problematyczne. Dlatego najlepiej, żeby operacje rejestrować w księdze głównej, co zapewnia zgodność z zasadą podwójnego zapisu i sprawne zarządzanie finansami firmy.

Pytanie 5

Niedobory materiałów należy ująć na kontach księgowych, uwzględniając ich nadwyżkę

A. Dt "Materiały", Ct "Rozliczenie niedoborów, szkód i nadwyżek"

B. Dt "Pozostałe koszty operacyjne", Ct "Rozliczenie niedoborów, szkód i nadwyżek"

C. Dt "Rozliczenie niedoborów, szkód i nadwyżek", Ct "Materiały"

D. Dt "Rozliczenie niedoborów, szkód i nadwyżek", Ct "Rozliczenie niedoborów, szkód i nadwyżek"

Odpowiedzi, które zakładają inne księgowanie, mogą prowadzić do nieprawidłowej ewidencji stanu materiałów w firmie. Księgowanie na koncie "Materiały" sugeruje, że nadwyżka materiałów powinna zwiększać aktywa, co jest błędne, ponieważ nadwyżka stanowi korektę wcześniej ujętych danych. Ujęcie na koncie "Pozostałe koszty operacyjne" jest również nieodpowiednie, ponieważ nie odpowiada rzeczywistej naturze transakcji – nadwyżka nie jest kosztem, lecz korektą stanu aktywów. W praktyce, pomijanie konta "Rozliczenie niedoborów, szkód i nadwyżek" w procesie księgowania prowadzi do braku transparentności i utrudnia analizowanie przyczyn różnic, co może skutkować błędnymi decyzjami zarządczymi. Księgowanie niedoborów i nadwyżek powinno być realizowane w sposób precyzyjny, aby odzwierciedlało rzeczywisty stan majątkowy firmy. Często popełnianym błędem jest pomijanie etapu weryfikacji dokumentacji magazynowej, co może prowadzić do niedoszacowania lub przeszacowania aktywów. Właściwe podejście do ewidencji pozwala na wyciąganie trafnych wniosków i podejmowanie świadomych decyzji finansowych.

Pytanie 6

Prowadzący działalność gospodarczą zgłosił, że zamierza płacić podatek dochodowy według metody liniowej, z obowiązującą stawką podatku 19%. W minionym roku obrotowym uzyskał przychód na poziomie 59 250 zł, a jego koszty uzyskania przychodu wyniosły 39 250 zł. Jaki będzie podatek dochodowy od osób fizycznych za ten rok obrotowy?

A. 3 270 zł

B. 7 458 zł

C. 11 258 zł

D. 3 800 zł

Obliczenia dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w Polsce są oparte na przychodach i kosztach uzyskania przychodu. W omawianym przypadku osoba fizyczna osiągnęła przychód w wysokości 59 250 zł oraz poniosła koszty uzyskania przychodu w wysokości 39 250 zł. Aby obliczyć podstawę opodatkowania, należy od przychodu odjąć koszty uzyskania przychodu: 59 250 zł - 39 250 zł = 20 000 zł. Następnie, mając podstawę opodatkowania, stosujemy stawkę podatku liniowego, która wynosi 19%. Zatem podatek dochodowy wynosi: 20 000 zł * 19% = 3 800 zł. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla prawidłowego rozliczania się z fiskusem oraz unikania błędów w deklaracjach podatkowych. W praktyce, przedsiębiorcy powinni regularnie monitorować swoje przychody i koszty, aby móc skutecznie planować swoje zobowiązania podatkowe.

Pytanie 7

Na jakiej pozycji w bilansie powinno być ujęte saldo konta Rozliczenie zakupu?

A. zobowiązania z tytułu dostaw i usług

B. towary

C. materiały

D. należności z tytułu dostaw i usług

Wybór odpowiedzi, która klasyfikuje saldo konta rozliczenie zakupu do kategorii należności, to nieporozumienie dotyczące podstawowych zasad rachunkowości. Należności z tytułu dostaw i usług to kwoty, które firma ma prawo otrzymać od swoich klientów za sprzedane towary lub usługi. Kiedy przedsiębiorstwo dokonuje zakupu, powstaje zobowiązanie, a nie należność. Typowym błędem w myśleniu jest utożsamianie momentu zakupu z momentem uzyskania gotówki, co prowadzi do nieprawidłowego przypisania pozycji bilansowej. Kolejny błąd polega na zaklasyfikowaniu zakupów jako towarów czy materiałów, co również jest nietrafione. Chociaż zakupione towary mogą być później sprzedane, na etapie zakupu przedsiębiorstwo jeszcze nie posiada ich wartości, a jedynie zobowiązania do zapłaty. Różnica między tymi pojęciami jest kluczowa dla zrozumienia mechaniki obiegu dokumentów finansowych w firmie. Rachunkowość opiera się na zasadzie podwójnego zapisu, gdzie każdy zakup wiąże się z równoważnym zapisem zobowiązania, co zapewnia spójność i przejrzystość w finansach. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do zniekształconego obrazu sytuacji finansowej przedsiębiorstwa, co w dłuższym okresie wpływa na podejmowanie decyzji zarządczych.

Pytanie 8

Operację gospodarczą o treści "wypłacono zaliczkę z kasy na nabycie materiałów biurowych" należy zaksięgować

A. Wn Towary, Ma Kasa

B. Wn Pozostałe rozrachunki z pracownikami, Ma Kasa

C. Wn Materiały, Ma Kasa

D. Wn Rozrachunki z dostawcami, Ma Kasa

Prawidłowa odpowiedź to "Wn Pozostałe rozrachunki z pracownikami, Ma Kasa", ponieważ w momencie wypłacenia zaliczki na zakup materiałów biurowych, firma zobowiązuje się do zwrotu tej kwoty pracownikowi, co stanowi rozrachunek. Księgowanie w tę stronę odzwierciedla realny stan finansowy firmy – wypłacona zaliczka jest zobowiązaniem firmy wobec pracownika. To podejście jest zgodne z zasadami rachunkowości, które wymagają, aby wszystkie transakcje były dokumentowane w sposób, który jasno odzwierciedla ich wpływ na aktywa i pasywa. Przykładowo, gdy pracownik otrzymuje zaliczkę, nie jest to koszt bezpośredni, a raczej tymczasowe zobowiązanie, które w późniejszym czasie może być zrównoważone poprzez faktury za zakupione materiały biurowe. W praktyce, po zrealizowaniu zakupu, będzie konieczne zaksięgowanie kosztu materiałów, co zakończy proces rozrachunkowy z pracownikiem. Taki sposób księgowania jest zgodny z polskimi standardami rachunkowości i dobrymi praktykami w zarządzaniu finansami.

Pytanie 9

Przykładami wartości niematerialnych i prawnych w firmie są:

A. grunt, licencje, dzieła sztuki

B. prawa autorskie, weksle własne, prawo dzierżawy

C. koncesje, weksle obce, obligacje

D. prawo do patentu, wartość firmy, know-how

Wartości niematerialne i prawne przedsiębiorstwa obejmują zasoby, które nie mają materialnej formy, ale mają znaczną wartość ekonomiczną dla firmy. Prawo do patentu, jako forma ochrony wynalazków, umożliwia przedsiębiorstwom zabezpieczenie swoich innowacji przed nieuprawnionym wykorzystaniem przez konkurencję. Wartość firmy, z kolei, odnosi się do reputacji i relacji z klientami oraz innymi interesariuszami, co wpływa na przyszłe zyski. Know-how, czyli wiedza i umiejętności niezbędne do prowadzenia działalności, stanowi kluczowy element konkurencyjności przedsiębiorstwa. Przykładem zastosowania tych wartości jest sytuacja, gdy firma posiada innowacyjny produkt objęty patentem i zyskuje przewagę rynkową, co przekłada się na wyższe przychody i rozwój. W praktyce, przedsiębiorstwa często inwestują w rozwój wartości niematerialnych, aby zwiększyć swoją wartość rynkową oraz zdolność do generowania zysków.

Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 11

Tabela przedstawia wybrane dane finansowe jednostki gospodarczej. Na podstawie danych zawartych w tabeli wskaźnik zyskowności kapitałów własnych w tej firmie wynosi

Wyszczególnienie	Kwota w zł
Aktywa trwałe	28 000,00
Aktywa obrotowe	35 000,00
Kapitały własne	33 000,00
Zobowiązania bieżące	30 000,00
Przychody netto ze sprzedaży	103 000,00
Koszty uzyskania przychodów	61 000,00
Zysk netto	38 000,00

A. 1,15

B. 0,87

C. 1,00

D. 0,95

Podczas analizy wskaźnika zyskowności kapitałów własnych (ROE), błędne interpretacje mogą prowadzić do nieprawidłowych wniosków o stanie finansowym firmy. Na przykład, wybór wartości 0,87 sugeruje, że na każdą złotówkę kapitału własnego przypada jedynie 0,87 zł zysku, co może być mylnie interpretowane jako wskaźnik umiarkowanej efektywności. Jednakże to podejście nie uwzględnia pełnego kontekstu finansowego oraz potencjału wzrostu, jakie niesie ze sobą wyższy ROE. Odpowiedź 0,95 dodatkowo bazuje na przekonaniu, że niska wartość ROE jest wystarczająca do oceny efektywności zarządzania, co jest błędne. Wartości te mogą zniekształcać rzeczywisty obraz zyskowności i nie odzwierciedlają optymalnego wykorzystania kapitału. Z kolei wybór wartości 1,00 mógłby sugerować, że zyski są równoznaczne z kapitałem własnym, co jest rzadko spotykanym przypadkiem. Należy pamiętać, że ROE jest wskaźnikiem, który ma na celu nie tylko wskazanie stanu obecnego, ale również umożliwienie porównań z innymi firmami w branży oraz w różnych okresach czasu. Często mylone może być również znaczenie zysku netto z całkowitym zwrotem na kapitale, co prowadzi do poważnych błędów w analizach finansowych. Przez to ważne jest, aby zrozumieć, że wyższy wskaźnik ROE jest pożądany, a wartości poniżej 1,00 mogą wskazywać na niską efektywność gospodarczą i niezdolność przedsiębiorstwa do generowania zysków w sposób, który przynosi realne korzyści jego właścicielom.

Pytanie 12

Księgowanie operacji gospodarczej oznaczonej jako LT - likwidacja całkowicie umorzonego środka trwałego powinno nastąpić na stronach kont

A. Dt konta Umorzenie środków trwałych, Dt konta Pozostałe koszty operacyjne, Ct konta Środki trwałe

B. Dt konta Środki trwałe, Ct konta Umorzenie środków trwałych

C. Dt konta Umorzenie środków trwałych, Ct konta Środki trwałe

D. Dt konta Środki trwałe, Dt konta Pozostałe koszty operacyjne, Ct konta Umorzenie środków trwałych

Wiele z pozostałych odpowiedzi zawiera nieprawidłowe koncepcje dotyczące księgowania operacji likwidacji środków trwałych. Przykładowo, pomysł zaksięgowania na dowolnych kontach kosztów operacyjnych, jak w pierwszej odpowiedzi, jest błędny, ponieważ likwidacja środka trwałego, który jest całkowicie umorzony, nie generuje nowych kosztów operacyjnych, a tym samym nie powinno się księgować na kontach związanych z kosztami. Księgowanie na koncie Pozostałe koszty operacyjne w kontekście likwidacji umorzonego środka trwałego prowadzi do zafałszowania wyników finansowych, co może skutkować nieprawidłowym wykazaniem kosztów i zysków. Inna odpowiedź sugeruje debet konta Środki trwałe, co również jest mylące, ponieważ likwidacja umorzonego środka trwałego powinna skutkować jego wyksięgowaniem, a nie debetowaniem. Istotnym błędem jest również sugerowanie, że w procesie likwidacji można księgować umorzenie na stronie debetowej, co kłóci się z zasadami rachunkowości, gdzie umorzenie jest eliminowane z konta kredytowego. Zrozumienie tej tematyki jest kluczowe, aby unikać nieprawidłowości w sprawozdaniach finansowych i utrzymywać zgodność z regulacjami rachunkowości.

Pytanie 13

Czym jest konto księgowe?

A. urządzenie przedstawiające stany zapasów aktywów i pasywów

B. zestaw wszystkich elementów aktywów oraz pasywów

C. zestaw wszystkich elementów bilansu

D. urządzenie służące do rejestracji operacji gospodarczych

Konto księgowe to coś jak podstawowe narzędzie w rachunkowości, które pomaga w zapisywaniu różnych operacji gospodarczych. Dzięki niemu można na bieżąco śledzić wszystkie transakcje, co jest mega ważne dla każdej firmy. Te konta pozwalają zrozumieć, jak zmienia się majątek firmy i jakie ma zobowiązania, co później przydaje się przy robieniu bilansu czy rachunku zysków i strat. A co jest jeszcze fajniejsze, to że dzięki temu, że firmy używają kont księgowych, mogą na bieżąco sprawdzać swoje wydatki i przychody, co z kolei ułatwia podejmowanie rozsądnych decyzji finansowych. Każde konto jest przypisane do konkretnej kategorii, jak na przykład aktywa, pasywa, przychody albo koszty, co sprawia, że łatwiej jest analizować finanse. Standardy rachunkowości, takie jak MSSF, mówią, jak ważna jest dokładna ewidencja operacji gospodarczych przy użyciu kont księgowych, żeby wszystko było przejrzyste i wiarygodne.

Pytanie 14

Porównując dane z ksiąg rachunkowych z odpowiednimi dokumentami, jakie elementy są inwentaryzowane?

A. należności publicznoprawne

B. instrumenty finansowe

C. środki pieniężne na koncie bankowym

D. zapasy surowców

Co do papierów wartościowych, zapasów materiałów i środków pieniężnych, to one nie są elementem inwentaryzacji w kontekście porównania z dokumentami źródłowymi dotyczącymi należności publicznoprawnych. Papiery wartościowe to aktywa finansowe, które możesz inwentaryzować, ale na innych zasadach, bo tu chodzi głównie o ich wycenę, a nie o porównywanie z dokumentami księgowymi. Zapasy materiałów to z kolei aktywa obrotowe, które zliczasz fizycznie i porównujesz z tym, co masz w księgach. Środki na rachunku bankowym też są inwentaryzowane poprzez wyciągi bankowe, a nie w kontekście należności publicznoprawnych. Fajnie jest wiedzieć, że nie można utożsamiać różnych typów aktywów z tą samą metodą inwentaryzacji - każdy z nich wymaga swojej procedury i dokumentacji. To naprawdę jest kluczowe w prowadzeniu ksiąg rachunkowych i zarządzaniu finansami.

Pytanie 15

Czym jest rok obrotowy?

A. okres, za który firma dokonuje rozliczenia z organem podatkowym z uzyskanych przychodów

B. rok kalendarzowy lub inny okres trwający 12 następujących po sobie pełnych miesięcy kalendarzowych

C. rok, w którym firma zaczyna działalność w zakresie towarów lub usług

D. czas, za który przygotowuje się raport finansowy

Rok obrotowy jest definiowany jako okres trwający 12 kolejnych pełnych miesięcy kalendarzowych, co oznacza, że może pokrywać się z rokiem kalendarzowym lub być od niego odmienny. W praktyce, dla wielu jednostek gospodarczych rok obrotowy jest zgodny z rokiem kalendarzowym, co ułatwia analizę finansową i sprawozdawczość. Ustalenie roku obrotowego jest fundamentalne dla sporządzania rocznych sprawozdań finansowych, które mają na celu przedstawienie sytuacji finansowej firmy na koniec danego okresu. Na przykład, firma handlowa, która prowadzi swoją działalność od stycznia do grudnia, będzie sporządzać roczne sprawozdania finansowe na koniec grudnia, co jest zgodne z ogólnymi zasadami rachunkowości. Istnieją jednak przypadki, gdy przedsiębiorstwa decydują się na różne okresy obrotowe, np. w branżach sezonowych, gdzie rok obrotowy może kończyć się w innym miesiącu, co pozwala na lepsze dopasowanie danych do cyklu sprzedażowego. Dobrą praktyką jest, aby jednostki jasno określiły swój rok obrotowy w dokumentach formalnych i informowały o tym zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie, co sprzyja transparentności i ułatwia współpracę z inwestorami oraz organami podatkowymi.

Pytanie 16

Pracownik działu produkcji otrzymuje wynagrodzenie w systemie akordowym prostym z premią. Za każdy wyprodukowany element dostaje 2,00 zł/szt., a za dbałość o jakość wykonania elementów przysługuje mu premia w wysokości 20% wynagrodzenia podstawowego. Jaką kwotę brutto otrzyma pracownik, który zrealizował 1 000 elementów?

A. 2 000 zł

B. 2 400 zł

C. 1 600 zł

D. 2 200 zł

Aby obliczyć wynagrodzenie brutto pracownika produkcji wynagradzającego się według systemu akordowego prostego z premią, należy uwzględnić zarówno wynagrodzenie za wykonaną pracę, jak i dodatkową premię. W przypadku wykonania 1000 elementów, przy stawce 2,00 zł za sztukę, wynagrodzenie zasadnicze wynosi 1000 sztuk x 2,00 zł/szt. = 2000 zł. Premia za staranność, która wynosi 20% wynagrodzenia zasadniczego, oblicza się jako 20% z 2000 zł, co daje 400 zł. Zatem całkowite wynagrodzenie brutto pracownika za wykonanie 1000 elementów wynosi 2000 zł + 400 zł = 2400 zł. Takie podejście do wynagradzania jest powszechnie stosowane w branży produkcyjnej, ponieważ motywuje pracowników do zwiększenia wydajności i jakości wykonywanej pracy, a także korzysta z zasad rynkowych dotyczących wynagrodzeń i premii, co jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania personelem.

Pytanie 17

Za wydatki związane z cyklicznymi szkoleniami pracownika w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy odpowiada

A. Państwowa Inspekcja Pracy

B. pracownik

C. służba bhp działająca w firmie

D. pracodawca

Koszty okresowych szkoleń pracownika z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy ponosi pracodawca, co jest zgodne z przepisami prawa pracy. Zgodnie z Kodeksem pracy, pracodawca ma obowiązek zapewnienia pracownikom szkoleń w zakresie BHP, które są niezbędne do wykonywania pracy w bezpieczny sposób. Przykładem może być sytuacja, gdy nowy pracownik rozpoczyna pracę w zakładzie produkcyjnym; pracodawca powinien zorganizować dla niego szkolenie BHP, aby zapoznał się z zasadami bezpieczeństwa obowiązującymi w miejscu pracy. Koszty związane z takim szkoleniem są traktowane jako wydatek związany z zatrudnieniem i powinny być pokryte przez firmę. Dobre praktyki wskazują, że inwestowanie w szkolenia BHP nie tylko zwiększa bezpieczeństwo, ale także wpływa na morale pracowników i redukuje absencję spowodowaną wypadkami przy pracy. Ponadto, regularne przeszkolenie pracowników pomaga spełniać normy ISO 45001 dotyczące systemów zarządzania bezpieczeństwem i higieną pracy.

Pytanie 18

Na całkowity koszt sprzedanych towarów wpływają:

A. koszty działalności pomocniczej, koszty zarządu, koszty sprzedaży

B. koszty zarządu, koszty sprzedaży

C. koszty działalności pomocniczej, koszty wydziałowe

D. koszt wytworzenia sprzedanych towarów, koszty zarządu, koszty sprzedaży

Koszt własny sprzedanych produktów jest kluczowym wskaźnikiem finansowym, który pozwala na ocenę rentowności działalności przedsiębiorstwa. Obejmuje on przede wszystkim koszt wytworzenia sprzedanych produktów, który składa się z kosztów surowców, robocizny oraz kosztów ogólnych związanych z procesem produkcji. Dodatkowo, do kosztu własnego sprzedaży uwzględnia się koszty zarządu oraz koszty sprzedaży, które są niezbędne do efektywnego funkcjonowania firmy. Przykładowo, firma produkująca odzież musi uwzględnić koszty materiałów potrzebnych do szycia, wynagrodzenia pracowników produkcyjnych oraz koszty reklamy, które przyciągają klientów. Zgodnie z zasadami rachunkowości, poprawne określenie kosztu własnego sprzedanych produktów jest niezbędne do dokładnego ustalenia marży zysku oraz podejmowania decyzji strategicznych. W branży produkcyjnej, zgodność z międzynarodowymi standardami rachunkowości (np. IFRS) również wymaga precyzyjnego określenia tych kosztów, co podkreśla ich znaczenie w analizie finansowej.

Pytanie 19

Jakie błędy może wykryć zestawienie sald i obrotów?

A. Zaksięgowanie transakcji na nieodpowiednich kontach

B. Zaksięgowanie transakcji wielokrotnie lub jej pominięcie

C. Zaksięgowanie transakcji jedynie na jednym koncie

D. Podwójne zaksięgowanie tej samej transakcji

Zaksięgowanie operacji tylko na jednym koncie to sytuacja, która może być zidentyfikowana dzięki zestawieniu obrotów i sald. Zgodnie z zasadą podwójnego zapisu, każda operacja musi być zaksięgowana na co najmniej dwóch kontach: jedno z nich zwiększa swoje saldo, a drugie zmniejsza. W przypadku zaksięgowania operacji tylko na jednym koncie, brak jest równowagi w księgach, co przyczynia się do zniekształcenia rzeczywistego obrazu finansowego firmy. Przykładem może być sytuacja, w której wpływy ze sprzedaży zostaną zaksięgowane jedynie na koncie przychodów, a nie będzie odnotowany wzrost na koncie gotówkowym. Taki błąd można zidentyfikować w trakcie analizy zestawienia obrotów i sald, ponieważ saldo konta przychodów wzrośnie bez odpowiadającego wzrostu na koncie gotówki. Zgodnie z dobrymi praktykami, księgowi powinni regularnie przeprowadzać takie analizy, aby zapewnić zgodność ksiąg z rzeczywistym stanem aktywów i pasywów, a także w celu uniknięcia przyszłych problemów z audytami finansowymi.

Pytanie 20

W jednostce handlowej w związku z włamaniem oraz kradzieżą towaru konieczne jest przeprowadzenie inwentaryzacji

A. okresowej

B. nadzwyczajnej

C. ciągłej

D. zdawczo-odbiorczej

Odpowiedź 'nadzwyczajna' jest prawidłowa, ponieważ w sytuacji włamania oraz kradzieży towarów, jednostka handlowa powinna przeprowadzić inwentaryzację nadzwyczajną, która ma na celu ustalenie rzeczywistego stanu posiadania. Inwentaryzacja nadzwyczajna jest przeprowadzana w okolicznościach nieprzewidzianych, takich jak kradzież, zniszczenie lub zgubienie towarów. Przykładem zastosowania tej metody może być sytuacja, gdy po zauważeniu braków w magazynie lub po zgłoszeniu incydentu policji, przedsiębiorstwo decyduje się na natychmiastowe sprawdzenie, jakie towary zostały skradzione. Przeprowadzając taką inwentaryzację, firma nie tylko zabezpiecza swoje interesy, ale także wypełnia obowiązki sprawozdawcze w kontekście ewentualnych roszczeń ubezpieczeniowych. Zgodnie z dobrymi praktykami rachunkowości, regularne dokonywanie inwentaryzacji, w tym nadzwyczajnych, pozwala na bieżące monitorowanie stanu aktywów oraz zapobiega powstawaniu nieprawidłowości. Ponadto, zgodnie z przepisami prawa, przedsiębiorstwa mają obowiązek przechowywania rzetelnych danych dotyczących wszystkich transakcji, co jest niezwykle istotne w kontekście ewentualnych postępowań wyjaśniających.

Pytanie 21

Koszt netto zakupu towaru wynosi 30 zł, koszty zakupu wynoszą 10 zł, a marża zysku to 30% wartości zakupu. Jaką cenę sprzedaży netto otrzymamy?

A. 33 zł

B. 52 zł

C. 39 zł

D. 49 zł

Aby obliczyć cenę sprzedaży netto na podstawie podanych danych, należy najpierw zrozumieć, co oznacza cena nabycia. Cena nabycia to suma ceny netto zakupu towaru oraz kosztów zakupu. W tym przypadku wynosi ona 30 zł (cena netto) + 10 zł (koszty zakupu) = 40 zł. Następnie, aby obliczyć narzut zysku, stosujemy stawkę 30% względem ceny nabycia: 30% z 40 zł to 12 zł. Zatem cena sprzedaży netto to suma ceny nabycia i narzutu: 40 zł + 12 zł = 52 zł. W praktyce, takie obliczenia są kluczowe w zarządzaniu finansami każdego przedsiębiorstwa, ponieważ pozwalają na ustalenie optymalnej ceny sprzedaży, która pokryje koszty i zapewni zysk. Dobrą praktyką jest także regularne przeglądanie polityki cenowej oraz dostosowywanie narzutów w zależności od sytuacji rynkowej, co wpływa na konkurencyjność firmy.

Pytanie 22

Na kontach syntetycznych bilansowych transakcje gospodarcze są ewidencjonowane zgodnie z zasadą

A. pojedynczego księgowania

B. podwójnego księgowania

C. jednostronnego zapisu

D. powtarzającego zapisu

Podwójne księgowanie to kluczowa zasada rachunkowości, która opiera się na koncepcji, że każda operacja gospodarcza wpływa na co najmniej dwa konta bilansowe. Oznacza to, że każda transakcja musi być zarejestrowana w taki sposób, aby zachować równowagę pomiędzy sumą debetów a sumą kredytów. Przykładowo, jeśli firma zakupiła sprzęt za gotówkę, to zwiększa wartość swojego majątku trwałego (sprzęt) oraz jednocześnie zmniejsza stan gotówki. W ten sposób zachowana jest zasada równowagi bilansowej, co jest niezbędne dla poprawności danych finansowych. Zastosowanie podwójnego księgowania jest zgodne z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) oraz Krajowymi Standardami Rachunkowości (KSR), które wymagają precyzyjnego dokumentowania każdej transakcji. Dzięki tej metodzie możliwe jest również łatwiejsze wykrywanie błędów, ponieważ każda transakcja wpływa na dwa konta, co zwiększa przejrzystość i kontrolę nad procesem księgowania.

Pytanie 23

Przy prowadzeniu księgowości za pomocą kont pomocniczych stosuje się zasadę

A. łączenia kont

B. powtarzalnego zapisu

C. równowagi bilansowej

D. podwójnego zapisu

Odpowiedź 'powtarzalnego zapisu' jest prawidłowa, ponieważ w księgowości na kontach pomocniczych zasadą jest dokonywanie zapisu każdej transakcji na odpowiednich kontach. Powtarzalny zapis oznacza, że każda operacja gospodarcza jest rejestrowana z zachowaniem określonej struktury i na odpowiednich kontach, co zwiększa przejrzystość oraz umożliwia łatwiejsze śledzenie danych finansowych. Przykładem może być księgowanie transakcji sprzedaży, gdzie na koncie przychodów odzwierciedlamy wartość sprzedaży, a równocześnie na koncie należności rejestrujemy dług klientów. Taka praktyka pozwala na bieżące monitorowanie płynności finansowej oraz efektywności działalności. W kontekście dobrych praktyk w księgowości, powtarzalny zapis wspiera koncepcję systematycznego prowadzenia ksiąg rachunkowych, co jest zgodne z krajowymi regulacjami oraz międzynarodowymi standardami rachunkowości (MSSF).

Pytanie 24

Na kontach syntetycznych rejestruje się transakcje gospodarcze w następujący sposób?

A. zapis realizowany na co najmniej dwóch kontach syntetycznych, po przeciwnych stronach tych kont

B. zapis na koncie syntetycznym podstawowym powtarza się na koncie syntetycznym pomocniczym, po tej samej stronie i w tej samej kwocie

C. zapis realizowany na co najmniej dwóch kontach syntetycznych, po tych samych stronach i w tej samej kwocie

D. zapis na koncie syntetycznym podstawowym powtarzany jest na koncie analitycznym pomocniczym, po przeciwnej stronie, ale w tej samej kwocie

Wszystkie niepoprawne odpowiedzi opierają się na mylnym rozumieniu zasad księgowania operacji gospodarczych. W przypadku stwierdzenia, że zapis dokonany na koncie syntetycznym podstawowym jest powtarzany na koncie syntetycznym pomocniczym po tej samej stronie i w tej samej kwocie, pomija się fundamentalną zasadę podwójnego zapisu, która wymaga równoczesnego rejestrowania transakcji po przeciwnych stronach kont. Mylne jest również stwierdzenie, że zapis powinien być dokonywany na tych samych stronach, co w praktyce prowadziłoby do nieprawidłowego odzwierciedlenia sytuacji finansowej. Każda operacja musi być zbalansowana, co oznacza, że musi być zapis na debecie i kredycie, co jest niezgodne z tymi odpowiedziami. Ponadto, zapis na koncie analitycznym pomocniczym po przeciwnej stronie, ale w tej samej kwocie, również wprowadza zamieszanie, ponieważ konta analityczne są powiązane z kontami syntetycznymi, ale nie mogą stanowić zamienników dla zapisu na kontach syntetycznych. Zrozumienie, że każda transakcja wpływa na dwa konta w księgowości, jest kluczowe dla prawidłowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Ignorowanie tego aspektu może prowadzić do poważnych błędów w sprawozdaniach finansowych, co może mieć dalekosiężne konsekwencje dla przedsiębiorstwa.

Pytanie 25

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 26

Która zasada inwentaryzacji wskazuje, że podczas inwentaryzacji stan każdego składnika majątku ustalony na wyznaczony dzień powinien być zestawiony z jego ewidencją?

A. Zasada kompleksowości

B. Zasada porównywalności

C. Zasada zamkniętych drzwi

D. Zasada rzetelnego obrazu

Zasada kompleksowości odnosi się do konieczności uwzględnienia wszystkich składników aktywów i pasywów w procesie inwentaryzacji. Choć jest to ważne, nie ma bezpośredniego związku z porównywaniem stanu majątku z jego ewidencją. Zasada rzetelnego obrazu wymaga, aby prezentowane informacje finansowe odzwierciedlały rzeczywistą sytuację majątkową firmy, ale nie koncentruje się na porównywalności danych. Zasada zamkniętych drzwi, będąca pewnego rodzaju metaforą, nie jest standardowo uznawana w kontekście zasad inwentaryzacji, co może prowadzić do mylnego postrzegania jej znaczenia w tym procesie. Kluczowym błędem w rozumieniu tych koncepcji jest nieodróżnianie między różnymi zasadami, które służą różnym celom. Wszelkie zasady inwentaryzacji mają na celu zapewnienie rzetelności i przejrzystości informacji finansowych, ale każda z nich odnosi się do innego aspektu tego procesu. Dlatego ważne jest, aby mieć świadomość specyfiki każdej zasady oraz jej zastosowania w praktyce, aby unikać błędnych wniosków podczas analizy danych finansowych.

Pytanie 27

Wypłata wynagrodzeń netto przez pracodawcę na konta osobiste pracowników przebiega na podstawie

A. wypłaty gotówkowej

B. czeku rozrachunkowego

C. polecenia zapłaty

D. polecenia przelewu

Przekazanie wynagrodzeń netto przez pracodawcę na konta osobiste pracowników odbywa się na podstawie polecenia przelewu, które jest jednym z najczęściej stosowanych sposobów dokonywania płatności w sektorze finansowym. Polecenie przelewu to dokument, który zleca bankowi przelanie określonej kwoty z jednego konta na drugie, co czyni go wygodnym narzędziem do realizacji regularnych płatności, jak np. wynagrodzenia. W praktyce, pracodawcy korzystają z systemów bankowych, które umożliwiają masowe przelewy, co znacznie upraszcza proces wypłaty wynagrodzeń dla wielu pracowników jednocześnie. Warto zaznaczyć, że polecenie przelewu jest regulowane przepisami prawa bankowego oraz standardami bezpieczeństwa transakcji finansowych, co zapewnia odpowiednią ochronę danych osobowych pracowników oraz minimalizuje ryzyko błędów w płatnościach. Dodatkowo, w przypadku wystąpienia jakichkolwiek nieprawidłowości, istnieją procedury reklamacyjne, które umożliwiają szybkie ich wyjaśnienie.

Pytanie 28

Wartość kapitału własnego firmy wynosi 100 000 zł, a osiągnięty zysk netto to 50 000 zł. Analiza efektywności kapitału własnego wskazuje, że każda złotówka zainwestowanego kapitału własnego przyniosła

A. 50,00 zł zysku netto

B. 0,50 zł zysku netto

C. 2,00 zł zysku netto

D. 5,00 zł zysku netto

Analiza błędnych odpowiedzi na to pytanie ujawnia istotne nieporozumienia dotyczące obliczania rentowności kapitału własnego. Odpowiedź sugerująca, że każda złotówka zainwestowanego kapitału generuje 2,00 zł zysku netto, wskazuje na pomyłkę w rozumieniu wskaźnika ROE; w rzeczywistości, zysk netto odnosi się do kapitału własnego, a nie jest jego wielokrotnością. Odpowiedź 5,00 zł zysku nettowego również nie znajduje uzasadnienia, ponieważ sugeruje, że przedsiębiorstwo uzyskuje pięciokrotność zainwestowanego kapitału, co jest niemożliwe przy podanych wartościach. Ponadto, odpowiedzi wskazujące na 50,00 zł zysku netto z każdej złotówki także nie mają sensu, ponieważ całkowity zysk netto wynosi 50 000 zł, a nie 50 000 zł zysku na każdą zainwestowaną złotówkę. Kluczowym błędem myślowym jest nieprawidłowe odniesienie zysku netto do kapitału własnego w skali jednostkowej zamiast procentowej. Warto zauważyć, że wskaźnik ROE nie tylko pozwala na ocenę efektywności przedsiębiorstwa, ale także stanowi narzędzie do porównywania wyników finansowych różnych firm w branży. Właściwe zrozumienie tego wskaźnika umożliwia podejmowanie lepszych decyzji inwestycyjnych oraz zrozumienie dynamiki zarządzania kapitałem w kontekście osiągania zysków.

Pytanie 29

Jakie koszty finansowe są brane pod uwagę?

A. dodatnie różnice kursowe

B. odsetki od weksla własnego

C. odsetki od weksla obcego

D. prowizje za przelew

Istotne jest, aby rozumieć, że odsetki od weksla obcego nie są klasyfikowane jako koszty finansowe w kontekście, w którym pytanie zostało postawione. Weksle obce to dokumenty, które są emitowane przez inne podmioty, a odsetki związane z nimi są traktowane jako przychody finansowe dla emitenta, a nie wydatki dla nabywcy. Uznawanie ich za koszt finansowy może prowadzić do błędnych analiz i decyzji finansowych, z uwagi na niewłaściwe klasyfikowanie wydatków. Podobnie, dodatnie różnice kursowe nie są kosztem finansowym, lecz przychodem lub wydatkiem wynikającym z przewalutowania – co oznacza, że ich klasyfikacja również może wprowadzać w błąd w kontekście całościowych analiz finansowych. Prowizje za przelew są kosztami transakcyjnymi, które mogą być związane z operacjami bankowymi, ale nie są bezpośrednio związane z kosztami finansowymi w sensie odsetek. Te różnice mogą prowadzić do typowych błędów myślowych, takich jak mylenie kosztów z przychodami lub niepoprawne rozumienie klasyfikacji wydatków w rachunkowości. Właściwe zrozumienie tych pojęć jest kluczowe w kontekście analizy finansowej i przygotowywania sprawozdań finansowych zgodnie z obowiązującymi standardami rachunkowości.

Pytanie 30

Który podmiot nie jest zobowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych?

A. Narodowy Bank Polski

B. Spółka akcyjna

C. Bank komercyjny

D. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

Wszystkie inne wskazane podmioty, w tym spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, bank komercyjny oraz spółka akcyjna, mają obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych zgodnie z Ustawą o rachunkowości. Spółki akcyjne, jako jedna z form prawnych działalności gospodarczej, są zobowiązane do przestrzegania rygorystycznych norm dotyczących sprawozdawczości finansowej, aby zapewnić transparentność finansową wobec inwestorów i akcjonariuszy. Banki komercyjne, z kolei, muszą przestrzegać szczególnych regulacji nałożonych przez prawo bankowe oraz regulacje dotyczące instytucji finansowych, co czyni ich systemy rachunkowości jeszcze bardziej skomplikowanymi. W przypadku spółek z ograniczoną odpowiedzialnością, obowiązek prowadzenia ksiąg wynika z chęci ochrony interesów wspólników i wierzycieli. Typowym błędem jest zakładanie, że podmioty, które nie są dużymi korporacjami, mogą uniknąć prowadzenia ksiąg, podczas gdy nawet najmniejsze firmy mają obowiązki księgowe. Praktyki te mają na celu zapewnienie, że wszystkie operacje finansowe są odpowiednio dokumentowane i mogą być weryfikowane przez odpowiednie organy, co jest kluczowe dla utrzymania zdrowia ekonomicznego oraz zgodności z prawem.

Pytanie 31

Podczas inwentaryzacji zauważono brak towaru w sklepie. Po przeprowadzeniu analizy ustalono, że niedobór wynikł z niewłaściwych warunków przechowywania. Komisja inwentaryzacyjna oceniła niedobór towarów jako niezawiniony, przekraczający dozwolone limity na naturalne straty. Jakie konto powinno być obciążone tym niedoborem?

A. Koszty działalności podstawowej

B. Wydatki na materiały i energię

C. Inne koszty operacyjne

D. Straty nadzwyczajne

Analiza błędnych odpowiedzi ujawnia kilka kluczowych nieporozumień. Odpowiedź dotycząca "Zużycia materiałów i energii" myli koszty związane z użytkowaniem zasobów z kosztami związanymi z niedoborem towarów. Zużycie materiałów i energii odnosi się do kosztów produkcji, a nie do strat wynikłych z inwentaryzacji. "Straty nadzwyczajne" również nie są właściwe, ponieważ termin ten odnosi się z reguły do sytuacji, w których straty są znaczące i w dużej mierze niewłaściwie udokumentowane. W przypadku ustalenia, że niedobór jest niezawiniony, powinien być on klasyfikowany jako pozostałe koszty operacyjne, a nie jako nadzwyczajne. Z kolei "Koszty działalności podstawowej" są zbyt ogólnym pojęciem i nie obejmują specyficznych przypadków, jak niedobory. Takie błędne klasyfikacje mogą prowadzić do niewłaściwego rozrachunku finansowego i utrudniają analizę rentowności firmy. Kluczowym błędem myślowym jest zapominanie o znaczeniu precyzyjnego definiowania rodzajów kosztów w księgowości. Dokładne zrozumienie, gdzie i jak klasyfikować różne koszty, jest niezbędne do efektywnego zarządzania finansami w przedsiębiorstwie. Zastosowanie tych zasad w praktyce pozwala na lepszą kontrolę nad finansami oraz zgodność z regulacjami prawnymi.

Pytanie 32

W księgach rachunkowych dostawcy, kara umowna nałożona przez odbiorcę z powodu opóźnienia w dostawie towarów, jest klasyfikowana jako

A. pozostałe koszty operacyjne

B. przychody finansowe

C. koszty finansowe

D. pozostałe przychody operacyjne

Kara umowna naliczona dostawcy przez odbiorcę z tytułu nieterminowej dostawy towarów zalicza się do pozostałych kosztów operacyjnych, ponieważ jest to koszt związany z podstawową działalnością firmy, wynikający z niewywiązania się z umowy. W praktyce, tego rodzaju kary są typowe dla sytuacji, gdy dostawy nie są realizowane zgodnie z ustalonymi terminami, co może wpływać na płynność operacyjną przedsiębiorstwa. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR), koszty te należy klasyfikować jako wydatki operacyjne, ponieważ są one bezpośrednio związane z działalnością firmy. Przykładem zastosowania tej zasady może być sytuacja, w której dostawca hamburgerów nie dostarcza zamówionych produktów na czas, co prowadzi do naliczenia kary umownej za opóźnienie. Taki koszt wpływa na wynik finansowy firmy, a jego odpowiednia klasyfikacja pozwala na dokładniejszą analizę wyników operacyjnych.

Pytanie 33

Tabela przedstawia stan kosztów przedsiębiorstwa produkcyjnego przy pełnym wykorzystaniu zdolności produkcyjnych na koniec miesiąca. Przedsiębiorstwo wyprodukowało w ciągu miesiąca 1 000 szt. wyrobów gotowych. Produkcja niezakończona nie występuje. Jednostkowy koszt wytworzenia wyrobu gotowego wynosi

Wyszczególnienie	Kwota w zł
Materiały bezpośrednie	55 000,00 zł
Płace bezpośrednie	40 000,00 zł
Koszty wydziałowe	3 000,00 zł
Koszty zarządu	2 000,00 zł

A. 10,00 zł

B. 50,00 zł

C. 100,00 zł

D. 200,00 zł

Jednostkowy koszt wytworzenia wyrobu gotowego wynosi 100 zł, gdyż jest to wartość uzyskana poprzez podzielenie całkowitych kosztów produkcji przez liczbę wyprodukowanych jednostek. W praktyce oznacza to, że jeśli całkowite koszty wytworzenia, obejmujące materiały, robociznę oraz koszty pośrednie, wynoszą 100 000 zł, a przedsiębiorstwo wyprodukowało 1 000 sztuk wyrobów, to koszt jednostkowy wynosi 100 zł. Warto zauważyć, że obliczanie kosztu jednostkowego jest kluczowe dla zarządzania finansami przedsiębiorstwa, ponieważ pozwala na precyzyjne ustalenie ceny sprzedaży oraz oceny rentowności. Dobre praktyki wskazują, że analiza kosztów powinna być regularnie przeprowadzana, co pozwala na optymalizację procesów produkcyjnych oraz efektywne wykorzystanie zasobów. W kontekście pełnego wykorzystania zdolności produkcyjnych, znajomość jednostkowego kosztu wytworzenia jest niezbędna do podejmowania decyzji strategicznych dotyczących rozszerzenia produkcji lub wprowadzenia nowych produktów na rynek.

Pytanie 34

Podmiot będący płatnikiem VAT nabył tokarkę. Cena netto zakupu tokarki wyniosła 10 000 zł, koszty transportu netto to 300 zł, koszty montażu netto wynoszą 200 zł, a stawka VAT wynosi 23%. Jaką wartość początkową będzie miała tokarka?

A. 10 500 zł

B. 10 730 zł

C. 10 000 zł

D. 10 230 zł

Jak chcesz określić wartość początkową tokarki, to trzeba wziąć pod uwagę kilka rzeczy. Najpierw sumujesz cenę zakupu netto, która w tym przypadku wynosi 10 000 zł. Ale to nie wszystko! Musisz też doliczyć koszty transportu – 300 zł oraz montażu – to kolejne 200 zł. Więc w sumie masz 10 500 zł. Cała ta kalkulacja jest ważna, bo zgodnie z ustawą o rachunkowości, wartość początkowa sprzętu obejmuje wszelkie potrzebne wydatki, by móc go używać i zarabiać na nim. Pamiętaj, że przy nabywaniu maszyn musisz uwzględnić wszystkie te dodatkowe koszty, bo mają one wpływ na przyszłe rozliczenia. Jak nie zrobisz tego dokładnie, to może to zaważyć na amortyzacji i rentowności inwestycji. Więc warto mieć to na uwadze!

Pytanie 35

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

Firma to realizacja działalności gospodarczej

A. przez osobę prawną

B. w formie spółki cywilnej

C. pod określoną nazwą

D. przez osobę fizyczną

Firma jako podmiot gospodarczy jest definiowana jako jednostka organizacyjna prowadząca działalność gospodarczą pod określoną nazwą, co jest kluczowym aspektem identyfikacji i rozpoznawalności na rynku. Ta nazwa nie tylko odzwierciedla charakter działalności, ale również wpływa na marketing oraz branding. Przykładami mogą być znane marki, które dzięki swojej nazwie budują zaufanie i lojalność klientów, takie jak Apple czy Coca-Cola. W kontekście standardów, prowadzenie działalności pod nazwą handlową wymaga rejestracji w odpowiednich urzędach, co zapewnia legalność i formalność operacji. Ponadto, nazwa firmy może być chroniona prawnie jako znak towarowy, co zapobiega jej nieautoryzowanemu używaniu przez inne podmioty. Dlatego właściwe zarządzanie nazwą firmy jest nie tylko kwestią formalną, ale również strategiczną dla sukcesu na rynku.

Pytanie 38

Do aktywów krótkoterminowych zalicza się

A. należności długoterminowe

B. zobowiązania wobec pracowników z tytułu płac

C. zobowiązania wobec dostawców

D. należności od odbiorców towarów

Zobowiązania wobec pracowników z tytułu wynagrodzeń oraz zobowiązania wobec dostawców nie są klasyfikowane jako aktywa obrotowe, lecz jako pasywa. Pasywa to zobowiązania, które przedsiębiorstwo ma wobec innych podmiotów, a ich spłata zwykle następuje w krótkim okresie. Zobowiązania wobec pracowników dotyczą płatności wynagrodzeń i innych świadczeń, które firma jest zobowiązana wypłacić pracownikom za wykonaną pracę. Z kolei zobowiązania wobec dostawców odnoszą się do kwot, które przedsiębiorstwo musi uiścić za nabyte towary lub usługi. Te elementy pasywów są kluczowe dla zarządzania finansami firmy, jednak nie mają wpływu na klasyfikację aktywów. Należności długoterminowe, z drugiej strony, odnoszą się do kwot, które przedsiębiorstwo oczekuje otrzymać w dłuższym okresie, zazwyczaj przekraczającym rok. Te również nie są częścią aktywów obrotowych, gdyż aktywa obrotowe definiowane są jako te, które można łatwo zamienić na gotówkę w krótkim czasie. Typowym błędem myślowym jest mylenie pasywów z aktywami, co może prowadzić do nieprawidłowych analiz finansowych i decyzji biznesowych. Właściwe zrozumienie różnicy między aktywami a pasywami jest kluczowe dla skutecznego zarządzania finansami przedsiębiorstwa oraz dla przestrzegania standardów rachunkowości.

Pytanie 39

Odszkodowanie uzyskane za zniszczone w wyniku pożaru towary w magazynie klasyfikuje się jako

A. pozostałe przychody operacyjne

B. straty nadzwyczajne

C. przychody z tytułu sprzedaży towarów

D. zyski nadzwyczajne

Odpowiedzi wskazujące na przychody z tytułu sprzedaży towarów oraz pozostałe przychody operacyjne zakładają, że odszkodowanie jest wynikiem standardowej działalności firmy. Tego rodzaju myślenie może prowadzić do nieporozumień w zakresie klasyfikacji przychodów. Przychody z tytułu sprzedaży towarów powstają w wyniku transakcji handlowych, które są częścią regularnej działalności przedsiębiorstwa. W przypadku odszkodowania za straty poniesione w wyniku pożaru, nie możemy mówić o sprzedaży, ponieważ zdarzenie to było nieprzewidywalne i nie wynika z działalności operacyjnej. Podobnie, pozostałe przychody operacyjne obejmują dochody, które są efektem głównych działań przedsiębiorstwa, co również nie ma miejsca w tym przypadku. Straty nadzwyczajne, z drugiej strony, odnosiłyby się do sytuacji, w której przedsiębiorstwo ponosi straty materialne lub finansowe, które powinny być odnotowane jako ujemne wpływy na wyniki finansowe. Kluczowe jest zrozumienie, że odszkodowanie za zniszczone towary w wyniku pożaru jest zyskiem, a nie zwykłym przychodem lub stratą, co wymaga przejrzystości w sprawozdawczości finansowej zgodnie z najlepszymi praktykami rachunkowości.

Pytanie 40

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej